Está en la página 1de 2

Caii Valerii Catulli uita auctore Alexandro Guarino Ferrariensi

Caius Valerius Catullus poetarum elegantissimus, nitidissimusque ab Aulo Gelio lib. 7


cap. 20. & ob eximiam eruditionem a posterioribus poetis doctus appellatus, olympiade
centesima septuagesima tertia ut ex chronicis Eusebii colligitur, Veronae natus est, anno
antequam Crispus Sallustius historiarum scriptor in Sabinis Amiterni, 16. uero
antequam Vergilius Maro in Pago qui Andes dicitur nunc uulgo Pietoli nominatur,
nasceretur. Ortus est Valerio patre, honestae conditionis uiro, qui Iulii Caesaris ut
Suetonius inquit hospitio familiariter usus fuit. Is Romam a Manlio in tenella adhuc
aetate deductus, breui adeo profecit, ut ingenii facilitate & doctrina, Verannii, Fabuli,
Calui, Furii, Aurelii, & aliorum praeclarissimorum uirorum amicitiam sibi comparaverit.
Memium praetorem in Bythiniam subsequutus, Asiae quoque magnam partem
peragrauit. M. Tullium & Cornelium Nepotem summa cum ueneratione coluit. Fratrem
unicum immaturo fato in Phrygia praereptum elegis deplorauit. Amauit Ipsitillam ciuem
suam. Et Clodiam quam sub nomine Lesbiae, ut Apuleius autor est carminibus suis
celebrauit. Scripsit opusculum istud cuius tres esse partes non ignoramus. In quarum
prima Lyricis; in secunda Heroicis quos Virgilius licet poetarum optimus, tamen
imitandos duxit. In tertia elegis conscribendis summa ingenii felicitate uersatus est.
Scripsit & amatorium de incantationibus carmen, uti Plinius lib. 28. cap. 2 his verbis
docet: Hinc Theocriti apud Graecos, Catulli apud Latinos, proximeque Virgilii
incantamentorum amatoria imitatio. Scripsit & Ithypallicum carmen, quo lucum Priapo
dedicauit, cuius Maurus meminit Terentianus. Scripsit & alia multa, sicuti ex eius
uersiculis, qui ab Aulio Gelio, & aliis latinis gramaticis citantur, & minime in hoc
opusculo inueniuntur, coniectura assequi possumus. Sed haec omnia temporum
uetustate amissimus, quemadmodum & reliqua pene omnia, nisi parentis mei doctrina
diligentiaque praesto fuisset, iam prorsus periissent. Mortuus est Romae xxx aetatis suae
anno, quo tempore Virgilius Cremonae studiis eruditur, ut Eusebius docet.
Vida de Caio Valrio Catulo pelo autor Alexandre Guarino

Caio Valrio Catulo foi chamado por Aulo Glio (VII, 20) o mais distinto e brilhante
dos poetas e [considerado] douto pelos poetas posteriores, por causa da exmia erudio.
Nasceu em Verona, na 173 Olimpada, como se conclui a partir das crnicas de
Eusbio, um ano antes que Crispo Salstio, escritor de histrias, nascesse entre os
sabinos de Amiterno e que Virglio Maro na aldeia que se conhece por Andes, agora
nomeada popularmente Pietoli. Nasceu de pai Valrio, homem de condio nobre, que,
como Suetnio afirma, foi amigo pessoal de Jlio Csar. Tendo sido levado a Roma por
Mnlio ainda em idade muito jovem, Catulo progrediu rapidamente a tal ponto que, por
causa da facilidade do talento e do estudo, obteve para si a amizade de Vernio, Fabulo,
Calvo, Frio, Aurlio e de outros homens muito importantes. Tendo acompanhado o
pretor Mmio Bitnia, percorreu tambm grande parte da sia. Conquistou com
grande respeito Marco Tlio e Cornlio Nepos. Nas elegias, chorou o nico irmo
levado pela morte prematuramente na Frgia. Amou Ipsitila, sua concidad. E, em seus
poemas, celebrou Cldia, que se encontra sob o nome de Lsbia, conforme o autor
Apuleio. Escreveu o opsculo de que no desconhecemos haver trs partes. Na primeira
delas, em versos lricos; na segunda, em heroicos, que Virglio, embora o melhor dos
poetas, julgou, entretanto, que devem ser imitados.

También podría gustarte