Está en la página 1de 918

ACTA

APOSTOLICAE
COMMENTARIUM

SEDIS

OFFICIALE

ANNUS X X X X V I I I - SERIES II - VOL. X X I I I

TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS


MDCCCCLVI

A n . et vol. X X X X V I I I

28 Ianuarii 1956

(Ser. II, v. X X I H ) - N. 1

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


L I T T E R A E ENCYCLICAE
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, P*ACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE MUSICA SACRA.

PIUS PP. XII


VENERABILES FRATRES
SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Musicae sacrae disciplina semper Nobis summopere cordi


fuit; quare opportunum Nobis visum est eiusmodi causam per
Encyclicas has Litteras ex ordine resumere unaque cum ea
complures quaestiones postremis hisce decenniis inductas ac
disputatas paulo amplius declarare, ut haec nobilissima atque
ingenua ars in dies magis conferat ad cultum divinum splendidius celebrandum et ad spiritualem christifidelium vitam
efficacius fovendam. Simul etiam votis illis respondere optavimus quae non pauci ex Vobis, Venerabiles Fratres, pro sua
quisque prudentia proposuerunt, quaeque etiam beraus huius
disciplinae eximii artifices et praeclari musicae sacrae cultores
in id genus Congressibus habitis conceperunt, et quae denique
vel pastoralis vitae experientia vel progredientia huius artis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ac doctrinae studia opportune suaserunt. Sic speramus fore, ut


quae S. Pius X in suo chirographo quem iure meritoque iuridicum musicae sacrae codicem appellavit, sapienter sanxit,
denuo confirmentur et inculcentur, nova luce illustrentur, novisque commendentur rationibus ; ita quidem ut hodiernis condicionibus aptata et aliquo modo locupletata praeclara musicae
sacrae ars excelso muneri suo magis magisque respondeat.
1

I
In tot tantisque naturae donis, quibus Deus, in quo perfectissimae concordiae summaeque cohaerentiae est concentus,
homines ad suam imaginem et similitudinem creatos exornavit, musica profecto est, utpote quae simul cum ceteris liberalibus artibus ad spiritualia pertineat gaudia et ad animi
oblectationem. De ea iure meritoque Augustinus haec habet:
Musica, id est scientia sensusve bene modulandi, ad admonitionem magnae rei, etiam mortalibus rationales habentibus
animas Dei largitate concessa est .
Nemo igitur mirabitur sacrum cantum et musicae artem, ut
ex multis documentis tam antiquis quam recentioribus constat,
ad caerimonias quoque religiosas exornandas et decorandas
semper et ubique, etiam apud ethnicas nationes, adhibita
esse; et cultum potissimum veri et summi Dei, inde-a priscis
aetatibus, hisce artibus usum esse. Populus Dei e Mari rubro
divinae potentiae miraculo incolumis servatus, victoriae carmen cecinit Domino; et Maria, Moysis ducis soror prophetico
donata afflatu, una cum cantante populo tympano concinuit.
Postea, cum arca Dei e domo Obededom in urbem David deduceretur, rex ipse et omnis Israel ludebant coram Domino in
omnibus lignis fabrefactis et citharis et lyris et tympanis et
2

'
2

Motu Proprio Fra le sollecitudini dell'ufficio pastorale: Acta Pii X, vol. I, p. 77.
Cfr. Gen. 1, 26.
Epist. 161, De origine animae hominis, 1, 2: P. L., X X X I I I , 725.
Cfr. Ex. X V , 1-20.

Acta Pii Pp. XII

sistris et cymbalis , Musicae autem in cultu sacro exercendae


et cantus rex ipse David statuit ordinem; qui ordo post reditum
populi ex exsilio restitutus et usque ad Divini Redemptoris
adventum fideliter servatus est. In Ecclesia vero a divino Servatore condita cantum sacrum inde a primordiis in usu et honore fuisse, haud obscure S. Paulus Apostolus significat, cum
ad Ephesios haec scribit : Implemini Spiritu Sancto loquentes
vobismetipsis in psalmis et hymnis et canticis spiritualibus ;
atque hunc psallendi morem etiam in christianorum conventibus viguisse indicat hisce verbis : Cum convenitis, unusquisque vestrum psalmum habet.... Idem evenisse post aetatem
apostolicam testatur Plinius, qui eos qui fidem abnegaverant,
affirmasse scribit, hanc fuisse summam vel culpae vel erroris,
quod essent soliti stato die ante lucem convenire carmenque
Christo quasi deo dicere . Quae romani in Bithynia proconsulis verba praeclare ostendunt ne persecutionum quidem tempore vocem cantantis Ecclesiae plane siluisse; quod quidem
etiam Tertullianus confirmat cum refert in christianorum conventibus (( Scripturas legi, psalmos cani, locutiones proferri .
Libertate et pace Ecclesiae restituta, plurima habentur Patrum et Scriptorum Ecclesiae testimonia, quae psalmos et
hymnos liturgici cultus in usu fere cotidiano fuisse confirmant.
Immo paulatim etiam novae cantus sacri formae creatae sunt,
nova canticorum genera inventa, quae a Cantorum Scholis,
praesertim in Urbe Roma, magis in dies exculta sunt. Decessor
autem Noster fel. rec. S. Gregorius Magnus, ut memoriae proditur, ea omnia quae a maioribus tradita erant, studiose collegit et sapienter digessit, atque opportunis legibus et normis
sacri cantus puritatem et integritatem tutatus est. Ex alma
Urbe mos cantandi romanus pedetemptim in alias quoque occi6

1 0

Sam.

Cfr. I Paral X X I I I , 5; X X V , 2 - 3 1 .

V I , 5.

Eph. V , 18 s.; cf. Gol. III,


Gor. X I V , 2 6 .
P L I N . , Epist. X , 9 6 , 7>
Cfr. T E R T U L L . , De anima, c.

16.

1
9

1 0

9: P .

L.,

II,

701;

et Apol.

39: P.

L.,

1, 5 4 0 .

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dentis solis partes invectus est, et non solum is novis formis et


modis auctus, sed novum etiam cantus sacri genus, carmen
nempe religiosum, interdum lingua vulgari modulatum, in usum
inductum est. Ipse autem cantus choralis qui a Sancto Gregorio, eius instauratore, Gregorianus appellari coeptus est,
inde a saeculo VIII vel ix in omnibus fere Europae christianae
regionibus solus non fuit ad cultus splendorem conferendum,
cum in sacris aedibus instrumentum, quod organum dicitur, adhibitum esset.
Ad hunc cantum choralem, inde a saeculo ix, paulatim
etiam cantus polyphonicus accessit, cuius doctrina et usus
insequentibus saeculis magis magisque exculta sunt, et qui
praesertim saeculo xv et saeculo xvi, summorum artificum
ductu, ad mirabilem quandam perfectionem evectus est. Hunc
quoque cantum polyphonicum Ecclesia semper in summo honore habuit et ad sacros ritus magnificentius decorandos etiam
in ipsas Basilicas Romanas et in caerimonias pontificales libenter admisit. Eius vis et splendor idcirco etiam aucta sunt, quod
cantantium vocibus, praeter organum, aliorum quoque instrumentorum musicorum sonus adiunctus est.
Itaque, Ecclesia fautrice et auspice, musicae sacrae disciplina per saeculorum decursum est longum emensa iter, quo,
etsi interdum lente et laboriose, paulatim tamen ad perfectiora
ascendit : a simplicibus nempe atque ingenuis, sed in suo genere
perfectissimis, Gregorianis modulationibus ad grandia usque
ac magnifica artis opera, quae non modo humanae voces, sed
organa quoque atque cetera musica instrumenta dcorant, exornant atque in immensum fere amplificant. Eiusmodi artis musicae progressus ut manifeste ostendit quantopere- Ecclesiae
cordi fuerit cultum divinum in dies spendidiorem ac populo
christiano iucundiorem efficere, ita etiam patefacit, cur eadem
Ecclesia identidem impedire debuerit quominus recti fines excederentur et, una cum veri nominis profectu, etiam profanum
aliquid et a sacro cultu alienum in sacram musicam irreperet
eamque depravar et.

Acta Pii Pp. XII

Huic sollicitae vigilantiae muneri Summi Pontifices nullo


non tempore diligenter satisfecerunt; atque etiam Tridentina
Synodus sapienter proscripsit msicas eas, ubi sive organo
sive cantu lascivum aut impurum aliquid miscetur n. Ut
alios non paucos Summos Pontifices praetermittamus, Decessor
Noster fel. mem. Benedictus XIV per Encyclicas Litteras, quas
die XIX mensis Eebruarii, anno MDCCXXXXIX, iubilaeo maximo
appetente, dedit, quaeque diserta eruditione argumentorumque
excellunt copia, Episcopos peculiari modo adhortatus est, ut
illicitae immodicaeque rationes in sacram musicam insolenter
inductae omni ope prohiberentur. Per eandem viam Decessores Nostri ingressi sunt Leo XII, Pius VIII, Gregorius XVI,
Pius IX, Leo XIII. * Verumtamen iure meritoque asseverari
potest Decessorem Nostrum imm. mem. S. Pium X instaurationis ac reformationis sacrae musicae veluti summam confecisse, principiis ac normis a maioribus traditis denuo inculcatis apteque, prout recentioris aetatis condiciones postulabant,
opportune in unum redactis. Denique ut proximus Decessor
Noster fel. rec. Pius XI, per Constitutionem Apostolicam Divini
cultus sanctitatem die xx Decembris, anno MDCCCCXXIX, datam,
ita Nosmet ipsi per Encyclicas Litteras quae a verbis Mediator
Dei incipiunt, die xx mensis Novembris, anno MDCCCCXXXXVII,
superiorum Pontificum praescripta lucupletavimus et confirmavimus.
II
11

12

13

15

16

17

Nemo sane mirabitur quod Ecclesia tam vigilanter de musica sacra sollicita sit. Non enim de legibus agitur aestheticis
1 1

Conc. Trid., Sess. X X I I : Decretum de observandis et evitandis in celebratione Missae.


" Cfr. B E N E D I C T I XIVLitt. Enc. Annus qui: Opera omnia (ed. Prati, Vol. 17,1, p. 16).
Cfr. Litt. Apost. Bonum est confiteri Domino, d. d. 2 Aug. 1828. Cfr. Bullarium
Eomanum, ed. Prati, es Typ. Aldina, t. I X , p. 139 sq.
Cfr. Acta Leonis XIII, vol. X I V (1895), p. 237-247; cfr. Acta S. Sed., vol. X X V I 1
(1894), p. 42-49.
Cfr. Acta Pii X, vol. I, p. 75-87; Acta S.S. X X X V I (1903-4), 329-339; 387-395.
Cfr. A. A. 8., vol. X X I , 1929, p. 33 sq.
Cfr. A. A. S., vol. X X X I X , 1947, p. 521-595.
v

13

14

15

1 6

17

10

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vel technicis, ad nobilem hanc musicae disciplinam quod attinet, ferendis ; sed illud Ecclesiae propositum est, ut hanc contra
omnia tutetur quibus eadem minus digna reddi possit, quippe
quae in re tanti momenti, quanti est cultus divinus, in ministerium arcessatur.
Musica sacra hac in re non aliis legibus et normis obtemperat, nisi iis quae omni arti religiosae, immo arti in universum
praescribuntur. Iamvero non ignoramus quosdam artis cultores
postremis hisce annis, magna cum christianae pietatis offensione, in aedes sacras ausos esse opera inducere ab ipsis confecta, quae omni religionis afflatu careant, et quae etiam rectis
artis rationibus prorsus rpugnent. Quem deplorandum agendi
modum speciosis probare conantur argumentis quae ex propria
artis natura et indole fluere asseverant. Instinctum enim illum,
quo artificis mens tangatur, liberum esse dictitant neque fas
esse eidem imponere leges et normas ab ipsa arte alienas, sive
religiosas sive morales, cum iis et artis dignitas graviter laedatur et artificis actioni sacro afflatu impulsae quasi vincula et
compedes iniciantur.
Huiusmodi autem argumentis quaestio movetur sane ardua
et gravis quae ad omnem artem omnemque artificem spectat,
neque rationibus artis et aestheticae disciplinae persolvitur, sed
e supremo finis ultimi principio decernenda est quo omnis
homo omnisque humana actio inviolate sancteque regitur. Hominis enim ad finem suum ultimum qui Deus est ordinatio
ac directio lege absoluta et necessaria, in Dei ipsius natura
et infinita perfectione fundata, ita firmatur, ut ne Deus quidem quemquam ab ea possit eximere. Qua lege aeterna et immutabili praecipitur, ut et homo ipse et omnes eius actiones
Dei infinitam perfectionem, in Creatoris laudem et gloriam,
manifestent et pro viribus imitentur. Homo igitur, cum ad
hunc supremum finem consequendum natus sit, ad divinum
archetypum se conformare omnesque facultates suas cum corporis tum animi, recte inter se ordinatas et fini obtinendo

Acta Pii Pp. XII

11

debite subiectas, agendo dirigere debet. E sua igitur cum ultimo fine hominis consensione et concordia etiam ars eiusque
opera iudicanda sunt; quae ars certe inter nobilissimas humani
ingenii exercitationes numeranda est, quippe quae ad infinitam
pulchritudinem divinam spectet humanis operibus exprimendam eiusque quasi imago repercussa sit. Quapropter tritum
illud effatum ars propter artem , quo artem, fine illo omni
creaturae penitus inhaerente neglecto, a quibusvis legibus quae
non ex ipsa sola emanent, omnino eximi perperam asseverant,
aut omni vi caret aut ipsi Deo, Creatori et ultimo fini, gravem
contumeliam infert. Libertas autem ar tifi eis quae non est
caecus ad agendum impetus proprio arbitrio vel quodam novitatis studio ductus , eo quod divinae legi subiecta est,
minime coarctatur vel tollitur, sed potius nobilitatur atque
perficitur.
Haec, ut de omnibus cuiusvis artis operibus dici debent, ita
etiam ad artem religiosam et sacram pertinere in aperto est.
Immo ars religiosa Deo eiusque laudi ac gloriae provehendae
etiam magis addicitur, cum nihil aliud ei propositum sit nisi
ut operibus suis, sive oculis sive auribus oblatis, ad christifidelium mentes pie ad Deum convertendas plurimum conferat.
Artifex igitur qui fidei veritates non profiteatur vel animo et
vivendi ratione procul a Deo versetur, ad artem religiosam
manus nequaquam admoveat: caret enim illo quasi interiore
oculo quo videat quid postulet Dei maiestas Deique cultus,
neque sperare potest fore, ut opera sua religionis expertia, etsi
forte hominem artis peritum et dexteritate quadam exteriore
praeditum ostendant, revera illam pietatem et fidem spirent
quae templum Dei eiusque sanctitatem deceant atque adeo digna sint quae ab Ecclesia, vitae religiosae custode et arbitra,
in aedes sacras admittantur.
Ille autem artifex qui fidem firmiter tenet vitamque christiano homine dignam agit, Dei amore impulsus ac viribus a
Creatore sibi concessis religiose usus, omni ope contendet, ut

12

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

veritates quas tenet et pietatem quam colit, tam scite, tam


venuste atque iucunde coloribus vel lineis vel sonis atque concentibus exprimat et proponat, ut haec sacra artis exercitatio
et ipsi sit quasi cultus ac religio et populum ad fidem profitendam ac pietatem colendam magnopere excitet et inflammet.
Huiusmodi autem artifices Ecclesia semper in honore habuit
atque habebit ipsisque templorum ianuas late aperit et pandit,
cum gratum ei obveniat non parvum adiumentum quod iidem
arte sua et industria afferunt ad ipsius ministerium apostolicum efficacius exsequendum.
His quidem artis religiosae normis ac legibus musica sacra
etiam arctiore et sanctiore devincitur vinculo, quia propius
quam pleraeque aliae artes liberales, ut architectura, disciplina
pingendi et fingendi, ad ipsum cultum divinum accedit : illae
enim ritibus divinis dignam sedem parare student, haec vero
in ipsis caerimoniis sacris et ritibus exsequendis praecipuum
quendam obtinet locum. Quare Ecclesia summa cum cura cavere debet, ut ab eadem, quippe quae sit sacrae liturgiae quasi
administra, diligenter arceatur quidquid cultum sacrum minus deceat vel fidelibus adstantibus in mentibus ad Deum extollendis impedimento esse possit.
Haec enim est sacrae musicae dignitas, hoc sublime eius
propositum, ut voces sive sacerdotis offerentis sive populi
christiani Summum Deum laudantis pulcherrimis suis modujationibus suisque fulgoribus decoret et exornet, adstantium
fidelium mentes vi quadam et virtute sibi innata ad Deum
rapiat, liturgicas christianae communitatis preces vividiors
ferventioresque reddat, quo validius, impensius, efficacius omnes Deum Unum et Trinum laudare eique supplicare possint.
Augetur igitur sacrae musicae ope honor ab Ecclesia cum
Christo Capite coniuncta Deo tributus; augetur etiam fructus,
quem fideles, sacris concentibus moti, ex sacra Liturgia colligunt, et vita ac moribus christiano homine dignis manifestant,
ut et ipsa cotidiana experientia docet et multa monumenta

Acta Pii Pp. XII

13

litterarum antiqua et recentiora confirmant. Haec S. Augustinus de cantibus liquida voce et convenientissima modulatione prolatis agens fatetur : Ipsis sanctis dictis religiosius
et ardentius sentio moveri animos nostros in flammam pietatis,
cum ita cantantur, quam si non ita cantarentur, et omnes
affectus spiritus nostri pro sui diversitate habere proprios modos in voce atque cantu, quorum nescio qua occulta familiaritate excitentur .
1 8

Hinc facile concluditur musicae sacrae dignitatem et vim


eo maiorem esse quo propius ad summum illud christiani
cultus opus, Eucharisticum nempe altaris sacrificium, accedit.
Mhil igitur altius, nihil sublimius agere potest quam ut sacerdotis divina victima litantis vocem dulci comitetur sono,
eiusque appellationibus cum populo adstante laete respondeat
ac totam sacram actionem nobili sua arte collustret. Ad hoc
excelsum ministerium illud prope accedit quod eadem sacra
musica efficit, cum alias liturgicas caerimonias, imprimis Divini Officii in choro recitationem, comitatur et exornat. Huic
igitur musicae liturgicae summus honor summaque laus
tribuenda sunt.
Nihilominus illa quoque musica magni habenda est quae,
etsi sacrae Liturgiae non praecipue inservit, argumento tamen
et fine religionem valde iuvat, ideoque iure merito musica religiosa nuncupatur. Verum illud quoque musicae sacrae genus,
quod populare appellatur et ab Ecclesia ortum habuit eaque
auspice felicia cepit incrementa, experientia teste magnam salutaremque exercere potest in christifidelium animos vim et
virtutem, sive intra tempia in actionibus et caerimoniis non
liturgicis usurpatur, sive extra sacrarum aedium saepta ad
varia sollemnia et celebrationes adhibetur. Horum enim cantuum, qui plerumque vulgari sermone concepti sunt, modulationes nullo paene nisu ac labore memoriae imprimuntur, atque
simul cum modulationibus verba quoque et sententiae menti
1 8

g. AUGUSTIN., Gonfess., lib. X , o. 3 3 , P . L., X X X I I , 7 9 9 s.

14

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

inhaerent, saepe repetuntur, penitius intelleguntur. Quo fit,


ut etiam pueri et puellae, tenera aetate eiusmodi sacros cantus
ediscentes, iis ipsis egregie iuventur, ut fidei nostrae veritates
cognoscant, gustent, memoria teneant, atque ita catecheseos
ministerium non parum proficiat. Adulescentioribus autem et
adultis carmina illa religiosa, dum ludicris animum recrant,
puram et castam praebent delectationem, sollemnioribus conventibus et coetibus magnificentiam quandam religiosam tribuunt, immo ipsis familiis christianis pium gaudium, dulcem
consolationem spiritualemque afferunt profectum. Quare hi
quoque religiosi concentus populares apostolatui catholico validum praebent adiumentum omnique cum cura colendi atque
promovendi sunt.
Cum igitur musicae sacrae multiplicem virtutem et efficacitatem apostolicam extollimus, rem significamus quae omnibus qui eiusdem cultui et exercitationi quocumque modo sese
dediderunt, summo gaudio et solacio esse potest. Omnes enim
qui sive musicos modos ea qua pollent arte componunt, sive qui
eos moderantur, sive denique qui vel vocibus vel musicis instrumentis eosdem in concentus traducunt, hi omnes procul dubio,
etsi variis diversisque rationibus, verum atque germanum exercent apostolatum et apostolorum praemia et honores, pro suo
quisque munere fideliter expleto, a Christo Domino copiose
percipient. Magni igitur hoc suum munus aestiment, quo quidem non solum artifices sunt et artis magistri, sed etiam Christi
Domini ministri et in apostolatu adiutores, atque hanc sui
muneris dignitatem moribus etiam et vita profiteantur.
III
Cum tanta sit, ut modo exposuimus, musicae sacrae et
cantus religiosi dignitas et efficacitas, summopere necessarium
est, ut in omnibus suis partibus diligenti studio et cura ita conformetur, ut salutares suos fructus feliciter edere possit.

Acta Pii Pp. XII

15

Ac primum quidem cantus ille et musica sacra quae cum


liturgico Ecclesiae cultu proxime coniunguntur, ad excelsum
sibi propositum finem conducant oportet. Haec igitur musica
quod iam sapienter monuit Decessor Noster S. Pius X ,
proprias liturgiae qualitates possideat necesse est, in primisque sanctitatem ac bonitatem formae; unde alia nota suapte
exoritur, universitas .
Sancta sit; quidquid profanum sapit, neque in se recipiat
neque in eos modos, quibus proponitur, irrepere sinat. Hac
sanctitate praeclare praestat cantus ille Gregorianus qui per
tot saeculorum decursum in Ecclesiae usu est, eiusque quasi
patrimonium vocari potest. Hic enim cantus, ob intimam modulationum convenientiam cum sacro verborum textu, non
solum iisdem arctissime accommodatur, sed eorundem etiam
vim atque efficacitatem quasi interpretatur, ac suavitatem
audientium mentibus instillt; idque efficit musicis modis simplicibus quidem et planis, sed arte tam sublimi tam sancta
afflatis, ut et omnibus sinceram moveant admirationem, et ipsis
musicae sacrae peritis eiusque artificibus quasi fons inexhaustas evaserint, ex quo novos hauserint concentus. Hunc sacri
cantus Gregoriani pretiosum thesaurum diligenter conservare et
populo christiano copiose impertire omnium eorum est, quibus
Christus Dominus divitias Ecclesiae suae custodiendas et
dispensandas concredidit. Quare, quod Decessores Nostri
S. Pius X, qui iure cantus Gregoriani instaurator vocatur, *
et Pius X I sapienter ordinaverunt et inculcaverunt, idem Nos
quoque, praeclaris illis perspectis notis, quibus nati vus pollet
Gregorianus cantus, efficiendum optamus et praescribimus; ut
nempe in sacris peragendis liturgicis ritibus idem sacer cantus
latissime usurpetur, atque omni cum cura prospiciatur, ut
recte, digne pieque exsecutioni mandetur. Quodsi, propter dies
1 9

21

19

Acta Pii X, 1. c. p. 78.


Lettera al Card. Kespighi, Acta Pii X, 1. c. 68-74; r. p. 73 sq.; Acta 8. Sedis,
vol. X X X V I (1903-04), pp. 325-329; 395-398; v. 398.
Pius X I , Const. Apost., Divini cultus: A. A. 8., vol. X X I (1929), p. 33 s q /
20

21

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

16

festos recens in usum inductos, novae componendae erunt modulationes, id a magistris huius artis vere peritis eo modo fiat,
ut propriis genuini cantus Gregoriani legibus fideliter obtemperetur, et novae modorum compositiones cum vetustioribus virtute et puritate digne concertent.
Haec si reapse omni ex parte servata fuerint, alteri quoque
musicae sacrae proprietati debito modo satisfactum erit, ut ea
nempe verae artis specimen praebeat; et si in totius terrarum
orbis catholicis templis Gregorianus cantus incorrupte et integre resonuerit, ipse quoque, sicut sacra Romana Liturgia,
universitatis prae se feret notam, ita ut christifideles, ubicumque terrarum versantur, familiares sibi ac quasi domesticos
percipiant concentus, atque adeo miram Ecclesiae unitatem
vero cum animi solacio experiantur. Haec quidem una est ex
praecipuis rationibus, cur Ecclesia tantopere exoptet ut cum
latinis sacrae Liturgiae verbis eorundem verborum cantus Gregorianus arcte conectatur.
Haud ignoramus sane ab hac ipsa Apostolica Sede ob graves
causas quasdam sed omnino definitas exceptiones hac in re
concessas esse, quas tamen nequaquam latius proferri vel propagari, nec sine debita eiusdem Sanctae Sedis venia, ad alias
regiones transferri volumus. Quin immo ibi etiam, ubi eiusmodi
concessionibus frui licet, locorum Ordinarii ceterique sacri pastores sedulo curent, ut christifideles inde a pueris saltem faciliores et magis usitatas modulationes Gregorianas addiscant,
eisque etiam in sacris ritibus liturgicis uti sciant, ita ut hac
quoque re Ecclesiae unitas et universitas in dies magis effulgeat.
Verum tamen, ubi saecularis vel immemorabilis consuetudo
fert ut in sollemni Sacrificio Eucharistico, post sacra verba
liturgica latine cantata, nonnulla populara vulgaris sermonis
cantica inserantur, locorum Ordinarii id fieri sinere poterunt,
(( si pro locorum ac personarum adiunctis existiment eam (consuetudinem) prudenter submoveri non posse , firma tamen
2 2

22

Codex Iuris Canonici, can. 5.

Acta Pii Pp. XII

17

lege qua statutum est ne ipsa verba liturgica vulgari lingua


canantur, quemadmodum supra cautum est.
Ut autem cantores populusque christianus recte intellegant
quae liturgica verba modulationibus musicis illigata significent,
placet Nobis hortationem usurpare a Patribus Concilii Tridentini adhibitam praesertim pastoribus et singulis curam animarum gerentibus, ut frequenter inter Missarum celebrationem
vel per se vel per alios ex iis quae in Missa leguntur, aliquid
exponant, atque inter cetera sanctissimi huius sacrificii mysterium aliquod declarent, diebus potissimum dominicis et festis ; idque praesertim eo tempore agant, cum nempe catechesis plebi christianae traditur. Id hac nostra aetate facilius
et expeditius, quam anteactis saeculis, fieri poterit, propterea
quod verba Liturgiae in vulgarem sermonem conversa eorumque explanationes in manualibus libris et libellis prostant, qui
in omnibus fere nationibus a peritis scriptoribus confecti, christifideles efficaciter iuvare et illuminare possunt, ut ipsi quoque
ea intellegant et quasi participent quae a sacrorum administris
lingua latina proferuntur.
Pacile patet quae hic breviter de cantu- Gregoriano exposuimus, ad latinum potissimum Ecclesiae Ritum romanum
pertinere; sed pro rata parte ad cantus quoque liturgicos aliorum Rituum accommodari posse, sive occidentalium populorum, ut Ambrosiani, Gallicam, Mozarabici, sive variorum Rituum Orientalium. Hi enim omnes, sicut miram Ecclesiae in
actionibus liturgicis et in precum formulis demonstrant ubertatem, ita etiam in suo quisque cantu liturgico pretiosos conservant thesauros, quos non solum ab omni interitu oportet
custodire et vindicare, sed etiam ab omni diminutione et depravatane. Inter musicae sacrae monumenta antiquissima et
praestantissima, praecipuum quendam procul dubio obtinent
locum cantus liturgici variorum Rituum Orientalium, quorum
modulationes plurimum valuerunt ad modos musicos ipsius.
2 3

iS

Conc. Trid., Sess. X X I I , De sacrificio Missae, o. VIII.


-

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

1.

28-1-1956

18

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Occidentalis Ecclesiae efformandos, temperamentis habitis pro


indole Latinae liturgiae propria. Nostris in optatis est, ut
sacrorum Rituum Orientalium concentuum delectus cui
quidem absolvendo sedulo adlaborat Pontificium Institutum
Orientalium Studiorum, sociam ferente operam Pontificio Instituto Musicae Sacrae laetis proficiat incrementis, ad doctrinam et ad usum quod attinet ; ita quidem ut sacrorum alumni
ex Orientalibus Ecclesiae Ritibus cantu quoque sacro optime
instituti, cum sacerdotale munus adepti fuerint, hac quoque
ratione ad decorem domus Dei augendum valde conferre possint.
Mens Nobis non est hisce sententiis, quas in cantus Gregoriani laudem et commendationem modo exposuimus, polyphoniam sacram a ritibus Ecclesiae arcere, utpote quae, si debitis
.. exorne tur proprietatibus, ad divini cultus magnificentiam et ad
animos christifidelium piis affectibus commovendos insigniter
iuvare possit. Neminem sane fugit multos concentus polyphonicos, qui potissimum saeculo xvi compositi sunt, tali artis puritate talique modorum amplitudine refulgere, ut omni ex parte
digni habendi sint qui sacros Ecclesiae ritus comitentur et quasi
illustrent. Quodsi germana ars polyphonica saeculorum decursu paulatim decidit nec raro profani in. eam irrepserunt
modi, proximis hisce decenniis indefesso peritorum magistrorum studio felicem nacta est quasi instaurationem, cum et veterum artificum opera sedulo investigentur et hodiernorum
modulatorum imitationi et aemulationi proponantur.
Sic factum est, ut in Basilicis et cathedralibus aedibus et
in familiarum religiosarum templis tam magnifica illa veterum
magistrorum opera quam recentiorum auctorum polyphonicae
compositiones summo cum sacri ritus decore proferri possint;
quin etiam in minoribus aedibus sacris simpliciores, sed sincera
arte digne confectos concentus polyphonicos novimus non raro
proponi. Ecclesia autem omnes hos conatus favore suo prosequitur; ipsa enim, ut ait Decessor Noster imm. rec. S. Pius X,
artium progressum indesinenter coluit, eique favit, ad religio-

Acta Pii Pp. XII

19

nis usum omnia admittens quae hominis mens bona pulcraque


per saeculorum cursum invenit, salvis tamen liturgiae legibus . Hae autem leges monent, ut in hoc gravi negotio omnis
prudentia et cura adhibeatur, ne tales concentus polyphonici in
templa inducantur qui ob tumidum quoddam et inflatum modulationis genus vel sacra Liturgiae verba nimietate quadam
obscurent vel divini ritus actionem intercipiant vel denique
cantorum peritiam et facultatem, cum sacri cultus dedecore,
omnino dprimant.
Hae quidem normae transferendae sunt etiam ad usum organi ceterorumque musicorum instrumentorum. Inter haec
autem, quibus ad templa patet aditus, iure merito potiorem
locum obtinet organum, quippe quod egregie accommodetur
sacris canticis sacrisque ritibus, et Ecclesiae caerimoniis mirum
addat splendorem et peculiarem magnificenti am, fidelium autem animos sonorum granditate et dulcedine permoveat, mentes laetitia quasi caelesti perfundat, et ad Deum ac superna
vehementer extollat.
Praeter organum autem alia quoque sunt instrumenta quae
efficaciter ad excelsum finem assequendum musicae sacrae in
auxilium vocari possunt, dummodo nihil profanum, nihil
clamosum et strepens redoleant, quod sacrae actioni et loci
gravitati neutiquam conveniat. Praecellunt autem hac in re
musica illa instrumenta, quorum chordae parvo, ut dicitur, arcu
fricata sonant, quia, tum sola, tum cum aliis instrumentis vel
organo sociata, seu maestos, seu laetos animi sensus ineffabili
vi quadam exprimunt. Ceteroquin de musicae modis qui a religionis catholicae cultu vix removendi sunt, iam Nosmet ipsi in
Litteris Encyclicis quae a verbis Mediator Dei incipiunt diserte
clareque constituimus. Quin immo, si nihil iidem habeant,
quod profanum sapiat vel loci ac liturgicae actionis sanctitatem
dedeceat neque ex inani quodam miri atque insoliti studi
2 4

24

Acta Pii X, ] .c p. 80.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

20

oriantur, tum profecto eis templa nostra pateant, cum ad sacrorum rituum splendorem mentesque ad altiora elevandas
simulque ad veram animi refovendam pietatem haud parum
conferre queant . Vix tamen opus est monere, ut, ubi vires
atque peritia tantis operibus impares sint, ab huiusmodi conatibus potius abstineatur quam ut opus cultu divino et sacris
conventibus minus dignum proponatur.
Ad haec quae arctius cum sacra Ecclesiae Liturgia coniunguntur, accedunt, ut supra monuimus, cantus religiosi populares, plerumque lingua vulgari concepti, qui ex ipso cantu
liturgico originem ducunt, sed cum magis sint ad singulorum
populorum mentem et affectum accommodati, secundum variarum gentium et regionum indolem non parum inter se differunt. Ut eiusmodi cantica religiosa christiano populo spiritualem, fructum et utilitatem afferant, ad catholicae fidei doctrinam
plene conformentur oportet, eam recte proponant et explicent,
lingua utantur plana et modulatione simplici, a tumida et
inani verborum profluentia immunia sint, ac denique, etsi
brevia sunt et facilia, quandam prae se ferant religiosam dignitatem et gravitatem. Hac ratione confecta haec sacra cantica,
quasi ex intimis popularis animi penetralibus nata, sensus et
animos vehementer commovent piosque excitant affectus ; et
cum in religiosis ritibus a multitudine congregata una quasi
voce proferuntur, magna quadam vi fidelium mentes erigunt
ad excelsa. Quapropter, etsi, ut supra scripsimus, in Eucharisticis Sacrificiis sollemniter cantatis sine peculiari Sanctae Sedis venia haberi non debent, tamen in sacris non sollemniter
celebratis mirum in modum iuvare possunt, ut christifideles
Sancto Sacrificio non tantum ut muti et quasi inertes spectatores assistant, sed sacram actionem mente et voce comitantes
suam pietatem cum sacerdotis precibus coniungant, dummodo
cantus illi singulis Sacrificii partibus recte aptentur, ut in
2 5

25

A. A. S., vol. X X X I X (1947), p. 590.

Acta Pii Pp. XII

21

multis orbis catholici regionibus iam fieri magno cum gaudio


novimus.
In ritibus autem non plene liturgicis eiusmodi cantica religiosa, dummodo debitis dotibus, ut supra diximus, praedita sint, egregie conferre possunt ad populum christianum
salutariter alliciendum, erudiendum, sincera pietate imbuendum, ac sancta denique laetitia implendum; idque tam intra
sacras aedes, quam extra eas, praesertim in piis ducendis pompis et in peregrinationibus ad sacras imagines, parique modo
in religiosis sive unius, sive omnium nationum celebrandis Congressibus. Ea autem potissimum utilia esse poterunt cum de
pueris et puellis agitur ad veritatem catholicam informandis,
itemque de iuventutis consociationibus et de piarum sodalitatum conventibus, ut non semel experientia manifeste
ostendit.
Quare facere non possumus quin Vos, Venerabiles Fratres,
enixe hortemur ut huiusmodi popularem ad religionem pertinentem cantum in dioecesibus Vobis concreditis omni cura et
industria foveatis et promoveatis. Non deerunt Vobis viri huius
rei periti, qui huiusmodi cantica, ubi id nondum factum est,
opportune colligant et in unum corpus redigant, quo facilius
ab omnibus fidelibus edisci, expedite cantari, firmiter memoria
teneri queant. Qui religiosae puerorum et puellarum institutioni praesunt, his efficacibus adiumentis debito modo uti ne
omittant, et iuventutis catholicae moderatores eadem prudenter
in munere gravissimo ipsis concredito usurpent. Sic spes est
fore ut illud quoque feliciter obtineatur, quod omnium in votis
est, ut nempe profanae illae cantiones quae sive ob modulationum mollitiem sive ob verba saepe voluptaria et lasciva
quae eas comitantur, christianis, iunioribus praesertim, periculo esse solent, e medio tollantur eisque locum cedant, quibus
casta et pura comparetur delectatio et simul fides ac pietas
nutriantur et augeantur; atque ita fiat ut plebs christiana iam
hic in terris illud laudis canticum canere incipiat, quod in

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

22

aeternum cantabit in caelo : Sedenti in throno et Agno benedictio et honor et gloria et potestas in saecula saeculorum .*
Quae hucusque scribendo exposuimus, ad illos potissimum
Ecclesiae populos pertinent, in quibus religio catholica iam
firmiter stabilita est. In sacrarum autem Missionum regionibus
fieri non poterit, ut haec singula omnino exsecutioni mandentur, priusquam christianorum numerus satis creverit, aedes
sacrae ampliores exstructae fuerint, scholae ab Ecclesia institutae a christianorum filiis rite frequententur, ac denique administrorum sacrorum par necessitatibus adsit numerus. Attamen operarios apostolicos in amplissimis illis vineae Domini
partibus sedulo laborantes enixe hortamur, ut inter gravissimas
muneris sui curas huic quoque negotio animum diligenter adver t ant. Multi ex populis Missionalium ministerio concreditis
mirum quantum delectantur musicis modulationibus et caerimonias idolorum cultui dedicatas cantu sacro exornant. Prudentiae igitur non est hoc apostolatus subsidium efficax a
Christi veri Dei praeconibus parvipendi vel omnino neglegi.
Quare Evangelii in ethnicorum regionibus nuntii hunc religiosi
cantus amorem, quem homines ipsorum curis commissi fovent,
in munere suo apostolico explendo libenter promoveant, ita
quidem ut hae gentes suis religiosis canticis, quae non raro
etiam excultis nationibus admirationem movent, similia opponant carmina sacra christiana, quibus veritates fidei, vita
Christi Domini, ac B. Mariae V. et Sanctorum laudes lingua
et modulationibus iisdem gentibus familiaribus, celebrentur.

Iidem autem Missionales memores pariter sint Ecclesiam


Catholicam, inde ab antiquis temporibus, cum in regiones fidei
lumine nondum collustratas Evangelii praecones mitteret, una
cum sacris ritibus liturgicos quoque cantus, inter quos Gregorianos modos, inferre contendisse, idque eo consilio ductam,

Apoc V. 13.

Acta Pii Pp. XII

23

ut populi, ad fidem adducendi, modulationum suavitate capti


facilius ad christianae religionis veritates amplectendas pernio verentur.
IV
Ut ea quae, Encyclicis hisce Litteris Decessorum Nostrorum
vestigiis insistentes, commendavimus vel praecepimus ad optatum effectum perducantur, vos, Venerabiles Fratres, omnibus illis adiumentis sollerter utimini, quae excelsum munus
Vobis a Christo Domino concreditum et ab Ecclesia commissum
offert, quaeque, uti experiundo constat, in multis christiani
orbis templis magno cum fructu adhibentur.
Ac primum quidem curate, ut in ipso cathedrali templo et,
quantum pro rerum condicione licebit, in aliis quoque dicionis
vestrae sacris aedibus maioribus, selecta habeatur Schola Cantorum quae aliis exemplo sit et incitamento ad cantum sacrum
studiose excolendum et perficiendum. Ubi autem Scholae Cantorum haberi non possunt, vel congruus non invenitur numerus
Puerorum Cantorum, conceditur ut coetus tum virorum ac
mulierum seu puellarum, in loco eius soli usui destinato extra
cancellos positus, textus liturgicos in Missa sollemni cantare
possit, dummodo viri a mulieribus et puellis omnino sint separati, vitato quolibet inconvenienti et onerata super his Ordinariorum conscientia .
Magna autem cura providendum est, ut qui in vestris Seminariis et in Missionum vel Religiosorum Institutis ad sacros
assequendos Ordines contendunt, musicae sacrae et cantus Gregoriani doctrina et usu ad Ecclesiae mentem recte instituantur
a magistris harum artium peritis, qui quidem mores et instituta
maiorum magni aestiment et Sanctae Sedis praeceptis ac normis omnino obsequantur.
Quodsi inter Seminarii vel Collegii religiosi alumnos aliquis
habeatur, qui peculiari huius artis facilitate et amore praeditus
27

2 7

Decr. S. Rit. Congr. n. 3 9 6 4 ; 4 2 0 1 ; 4 2 3 1 .

24

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sit, Seminarii vel Collegii moderatores vos hac de re monere ne


omittant, ut eidem occasionem praebere possitis has suas facultates altius excolendi, eumque vel in Pontificium huius Urbis
Institutum Musicae Sacrae vel in aliquod eiusdem disciplinae
Athenaeum mittatis, dummodo iis moribus ac virtutibus polleat, quibus optimum se fore sacerdotem spem faciat.
Huic rei ideo quoque prospiciendum est, ut Locorum Ordinarii et Religionum Moderatores aliquem habeant, cuius auxilio in re tanti momenti utantur, cui ipsi per se, tot tantisque
aliis onerati muneribus, pro necessitate vacare haud facile
poterunt. Optimum sane factu est, si in dioecesano Artis
Christianae Consilio aliquis habeatur qui musicae sacrae et cantus apprime peritus iis quae in dioecesi fiant, sollerter invigilare
possit, et qui de rebus actis et agendis Ordinarium certiorem
faciat, eiusdemque iussa et mandata excipiat et exsecutioni
mandet. Quodsi in dioecesi aliqua ex illis Sodalitatibus habeatur, quae ad musicam sacram excolendam sapienter institutae
et a Summis Pontificibus valde laudatae et commendatae sint,
Ordinarius illa quoque, pro sua prudentia, uti poterit in suo
explendo munere.
Eiusmodi autem pias Sodalitates, quae ad populum sacra
musica instituendum vel ad eandem disciplinam altius excolendam conditae, verbis et exemplo ad profectum cantus sacri
multum conferre possunt, vestro favore, Venerabiles Fratres,
adiuvate et promovete, ita quidem ut actuosa vita polleant, ut
optimis idoneisque magistris utantur, utque in tota dioecesi
musicae sacrae et religiosorum concentuum cognitionem, amorem usumque, debita cum legibus Ecclesiae obtemperatione et
plena erga Nosmet ipsos oboedientia, sedulo provehant.
*!, iL.

w w w

Haec omnia cum paulo fusius paterna sollicitudine permoti


pertractaverimus, fore omnino confidimus, ut vos, Venerabiles
Fratres, huic sacro negotio, quod ad cultum divinum dignius

Acta-Pii Pp. XII

26

et magnificentius celebrandum tantopere confert, omnem vestram curam pastoralem sedulo adhibeatis. Quotquot autem in
Ecclesia, ductu vestro, msicas res moderantur ac dirigunt eos
speramus fore ut Nostris hisce Encyclicis Litteris incitentur ad
praeclarum huius generis apostolatum novo quodam ardore
novoque studio generose, naviter operoseque promovendum.
Hinc aspicato eveniet, ut nobilissima haec ars, quae omnibus
Ecclesiae temporibus tanti aestimata est. etiam hodie ad genuinos sanctitatis et venustatis splendore adducta excolatur et
in dies perficiatur; atque adeo pro sua parte feliciter efficiat
ut Ecclesiae filii firmiore fide, spe vigentiore, flagrantiore caritate Deo Uni et Trino in sacris aedibus debitas tribuant laudes,
dignis modis suavibusque concentibus expressas, immo ut
etiam extra sacri templi saepta in familiis christianis et in
christianorum coetibus illud ad effectum deducat, quod iam
S. Cyprianus praeclare monet Donatum: Sonet psalmos convivium sobrium: et ut tibi tenax memoria est, vox canora,
adgredere hoc munus ex more : magis carissimos pascis, si sit
nobis spiritualis auditio, prolectet aures religiosa mulcedo .
2 4

Interea vero uberiorum laetiorumque fructuum spe freti,


quos ex hortationibus hisce Nostris orituros esse confidimus,
gratae voluntatis Nostrae testem et caelestium donorum auspicem, vobis, Venerabiles Fratres, singulis universis, itemque
gregi unicuique vestrum concredito, iis nominatim qui votis
Nostris obsequentes musicae sacrae promovendae dant operam,
Apostolicam Benedictionem effusa caritate impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxv mensis Decembris, in festo Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi, anno
MDCcccLv, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII
2 8

S.

CYPBIANI

Epist, ad Donatum (Epist. 1, n. xvi): P. L., 4, 227.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

26

NUNTIUS R A D I O P H O N I C U S
A BEATISSIMO PATRE DATUS, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI
A. MCMLV, ADSTANTIBUS EMIS PP. DD. CARDINALIBUS ET EXCMIS DD. EPISCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS.

La intima letizia del Natale


Col cuore aperto ad accogliere la tenera letizia che il Natale del Redentore effonder ancora una volta nelle anime dei credenti, desideriamo
di esprimere a v o i , diletti figli e figlie della cristianit, e indistintamente
a tutti gli uomini, i Nostri paterni auguri, traendone l'argomento, come
negli anni scorsi, dall'inesauribile mistero di luce e di grazia, che rifulse
dalla culla dell'Infante divino nella santa Notte di Betlemme, il cui
bagliore mai non si estinguer, finch risoneranno sulla terra i doloranti
passi di chi cerca tra le spine il sentiero della vera vita.
Quanto vorremmo che gli uomini tutti, sparsi sui continenti, nelle
citt, nei borghi, nelle valli, nei deserti, nelle steppe, sulle distese dei
ghiacci e dei mari, sull'intero g l o b o , riascoltassero, come rivolta a ciascuno di essi in particolare, la voce d e l l ' A n g e l o , annunziaste il mistero
della divina grandezza e dell'infinito amore, che, chiudendo un passato di
tenebre e di condanna, diede principio al regno della verit e della salvezza! (( N o n temete, poich io vi do una buona novella di grande allegrezza per tutto il p o p o l o . Oggi nella citt di David nato per v o i un
Salvatore, che il Cristo Signore
V o r r e m m o che, al pari ti ei semplici pastori, i quali per primi accolsero in silente adorazione il salvifico messaggio, gli uomini di o g g i fossero soggiogati e rapiti dal medesimo senso di stupore, che soffoca ogni
umana parola, e piega la mente alla meditativa adorazione, quando una
sublime maest si rivela ai l o r o occhi : quella del D i o Incarnato.

I - ATTITUDINE DELL'UOMO MODERNO DI FRONTE AL NATALE


a)

gli

ammiratori

dell'esteriore

potenza

umana;

Vi per da chiedersi c o n trepida ansia, se l ' u o m o moderno ancora


disposto a lasciarsi avvincere da tanta soprannaturale grandezza e penetrare dalla sua intima letizia : quest'uomo, quasi convinto di un suo
1

Lue. 2, 10-11.

Acta PU Pp. XII

27

Accresciuto potere, incline a misurare la propria statura dalla potenza


dei suoi strumenti, delle sue organizzazioni, delle sue armi, dalla precisione dei suoi calcoli, dal numero dei suoi prodotti, dalla distanza ove
pu giungere la sua parola, il suo sguardo, il suo influsso ; quest'uomo
che ormai discorre con orgoglio di una et di facile benessere, quasi
fosse a portata di mano ; che, c o m e sicuro di s e del suo avvenire, tutto
osa, spinto da incontenibile ardimento a strappare alla natura l'ultimo
suo segreto, a piegarne al suo volere le forze, bramoso di penetrare c o n
la propria presenza fsica anche negli spazi interplanetari.
In verit l ' u o m o moderno, appunto perch in possesso di tutto ci
che lo spirito e il lavoro umano hanno prodotto nel corso dei tempi,
dovrebbe anche pi riconoscere la infinita distanza fra la sua opera
immediata e quella dell'immenso D i o .
Ma la realt ben diversa, perch le false o ristrette visioni del mondo
c della vita accettate dagli uomini moderni non solo impediscono loro di
trarre dalle opere di D i o , e in particolare dalla Incarnazione del V e r b o ,
un senso di ammirazione e di gaudio, ma sottraggono l o r o la facolt di
riconoscervi l'indispensabile fondamento, che d consistenza e armonia
alle opere umane. Non pochi infatti si lasciano come abbagliare dal
limitato splendore che da queste promana, restii all'intimo stimolo di
cercarne la fonte e il coronamento al di fuori e al di sopra del mondo
della scienza e della tecnica.
A somiglianza dei costruttori della torre di Babele, essi sognano una
inconsistente divinizzazione dell'uomo , idonea e bastevole per ogni
esigenza della vita fsica e spirituale. In essi la Incarnazione di D i o e
la sua abitazione fra noi ,

non suscitano nessun profondo interesse,

nessuna feconda commozione.


Il Natale non ha per essi altro contenuto n linguaggio se non quelli
che pu esprimere una culla : sentimenti pi o meno vivi, ma soltanto
umani, quando pure non sono sopraffatti da costumanze mondane e chiassose, le quali profanano anche il semplice valore estetico e familiare,
c h e il Natale, a guisa di lontano riflesso, irradia dalla grandezza del suo
mistero.
b) i ricercatori di una falsa vita interiore;
Altri invece, per vie opposte, giungono alla disistima delle opere di
D i o , precludendosi in tal modo l'accesso all'arcana letizia del Natale.
2

Cfr. Io. 1, 14.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

28

E d o t t i dalla dura esperienza degli ultimi due decenni, che hanno dimostrato, c o m e essi d i c o n o , la brutalit in veste umana della presente societ, denunciano aspramente l'esteriore lustro della sua facciata, negano
ogni credito a l l ' u o m o e alle sue opere, n celano il profondo disgusto,
che la soverchia sua esaltazione p r o v o c a nei l o r o animi. Pertanto essi
auspicano che l ' u o m o rinunzi al febbrile esteriore dinamismo, soprattutto tecnico, che si chiuda in s stesso, ove trover la ricchezza di una
vita interiore tutta sua, esclusivamente umana, tale da sodisfare o g n i
possibile esigenza.
Tuttavia questa interiorit tutta umana inabile a mantenere la promessa che le si attribuisce, di corrispondere cio alla totale esigenza dell ' u o m o . Essa piuttosto una solitudine sdegnosa, quasi disperata, suggerita dal timore e dalla incapacit di darsi un ordine esterno, e non ha
nulla in comune c o n la genuina interiorit completa, dinamica e feconda,.
In questa, infatti, l ' u o m o non solo, ma convive c o l Cristo, condividendone i pensieri e l'azione, a Lui si affianca da amico, discepolo e quasi
collaboratore, e da Lui sospinto e sostenuto nell'affrontare il m o n d o
esterno secondo le divine norme, poich E g l i il pastore e custode delle
anime nostre .
c)

gVindifferenti

insensibili;

T r a gli uni e gli altri, p o i , che l'errata concezione d e l l ' u o m o e della


vita sottrae al determinante e salutare influsso del D i o Incarnato, sta il
vasto ceto di c o l o r o , che n sentono o r g o g l i o per l'esterno splendore della
odierna umanit, n intendono di ritirarsi in s stessi per vivere solo di
quanto pu dare lo spirito. Sono quelli che si dicono sodisfatti se riescono
a vivere del momento, d null'altro interessati e bramosi se non che sia
l o r o assicurata la massima disponibilit di beni esteriori, e che nel momento successivo non vi sia da temere alcuna menomazione nel loro
tenore di vita. N la grandezza di D i o , n la dignit d e l l ' u o m o , ambedue
mirabilmente e visibilmente esaltate nel mistero del Natale, fanno presa
su questi poveri spiriti, divenuti insensibili e inetti a dare un senso alla
l o r o vita.
Ignorata o rigettata in tal m o d o la presenza del D i o Incarnato, l ' u o m o
moderno ha costruito un m o n d o , in cui le meraviglie si c o n f o n d o n o c o n
le miserie, ricolmo d'incoerenze, come una via senza sbocco, o c o m e una
casa fornita di tutto, ma che per la mancanza del tetto incapace di

Cfr.

PETR.

2,

25.

Acta PU Pp. XII

29

dare la desiderata sicurezza ai suoi abitanti. In alcune Nazioni, infatti,


nonostante l'enorme sviluppo del progresso esteriore, e bench a tutte
le classi del p o p o l o sia assicurato il materiale mantenimento, serpeggia e
si estende un senso d'indefinibile malessere, un'attesa ansiosa di qualche
c o s a che debba accadere. R i t o r n a qui alla mente l'aspettazione dei semplici pastori delle campagne di Betlemme, i quali per c o n la l o r o sensibilit e prontezza possono insegnare ai superbi uomini del secolo ventesimo, dove occorre cercare ci che manca : Su, andiamo fino a Betlemme essi dicono e vediamo questo avvenimento, che il Signore
ci ha fatto conoscere ) ) .

L'avvenimento gi da due millenni acquisito

alla storia, ma la cui verit e il cui influsso debbono tornare a prendere


il l o r o posto nelle coscienze, la venuta di D i o nella sua casa e nella sua
propriet.

Ora l'umanit non pu impunemente respingere e dimenti-

care la venuta e l'abitazione di D i o sulla terra, perch essa , nella economia della Provvidenza, essenziale per stabilire l'ordine e l'armonia tra
l ' u o m o e le sue cose, e tra queste e D i o . L ' A p o s t o l o S. P a o l o descrisse la
totalit di quest'ordine in una sintesi mirabile : Tutto vostro, voi poi
siete di Cristo, e Cristo di D i o .

Chi da questo indistruttibile ordina-

mento volesse lasciar cadere D i o e Cristo, ritenendo delle parole dell ' A p o s t o l o soltanto il diritto dell'uomo salle cose, opererebbe una essenziale frattura nel disegno del Creatore. S. P a o l o stesso incalzerebbe c o l
monito : Nessuno si glorii negli uomini .

Chi non vede quanto sia

attuale questo ammonimento per gli uomini del nostro tempo, cos orgogliosi dei loro inventori e scopritori, i quali non soffrono pi, c o m e una
volta, cos spesso la dura sorte dell'isolamento, ma al contrario occupano
la fantasia delle folle, ed anche la vigile attenzione degli uomini di Stato?
Altra cosa per tributare l o r o il giusto onore, ed altra attendere da essi
e dalle l o r o scoperte la soluzione del fondamentale problema della vita.
Pertanto la ricchezza e le opere, i progetti e le invenzioni, vanto e tormento dell'et moderna, debbono essere considerati in rapporto a l l ' u o m o ,
immagine di D i o .
Se quindi c i che si dice progresso non conciliabile c o n le leggi divine
dell'ordinamento mondiale, non certamente bene, n progresso, ma
via verso la rovina. Dall'ineluttabile epilogo non preserveranno n l'arte

Lue. 2, 15.
Cfr. Io. 1, 11.
I Cor. 3, 23.
L. e 3, 22.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

30

perfezionata dell'organizzazione, n i metodi sviluppati del c a l c o l o , i


quali non valgono a creare l'intima saldezza d e l l ' u m o , e tanto meno a
sostituirla.

II - CRISTO NELLA VITA STORICA E SOCIALE DELLA UMANIT


Soltanto Ges Cristo d a l l ' u o m o quella intima saldezza. Q u a n d o
venne la pienezza del tempo ,

il V e r b o di D i o discese in questa vita

terrena, assumendo una vera natura umana, e in tal guisa entr anche
nella vita storica e sociale della umanit, anche qui fatto simile agli
uomini ,

sebbene D i o dalla eternit. La sua venuta indica pertanto che

Cristo intese di porsi guida degli uomini e l o r o sostegno nella storia e


nella societ. L'aver l ' u o m o guadagnato nella, presente era tecnica e industriale un mirabile potere sulle cose organiche ed inorganiche del m o n d o ,
non costituisce un titolo di emancipazione dal dovere di sottostare a Cristo, Re della storia, n diminuisce la necessit che l ' u o m o ha di essere da
Lui sostenuto. Ed infatti l'ansia della sicurezza divenuta sempre pi
forte.
L'esperienza odierna dimostra appunto che la dimenticanza o tras c u r a l a della presenza di Cristo nel mondo ha provocato il senso di
smarrimento e il difetto di sicurezza e di stabilit, propria dell'era tecnica. L ' o b l i o di Cristo ha c o n d o t t o a trascurare anche la realt della
natura umana, da D i o posta come fondamento della convivenza nello
spazio e nel tempo.

I principi della vera natura umana fondamento della sicurezza dell'uomo


In quale direzione allora si deve cercare la sicurezza e la intima saldezza della convivenza, se non riconducendo le menti a conservare e risvegliare i principi della vera natura umana voluta da Dio? Vi , c i o , un
ordine naturale, anche se le sue forme mutano c o n gli sviluppi storici e
sociali ; ma le linee essenziali furono e sono tuttora le medesime : la famiglia e la propriet, come base di provvedimento personale; poi, c o m e
fattori complementari di sicurezza, gli enti locali e le unioni professionali, e finalmente lo Stato.
A questi principi e norme s'ispiravano fin qui, nella teoria e nella
pratica, gli uomini fortificati dal Cristianesimo, per attuare, in quanto
8

GAL.
PHIT.

4, 4
2,

7.

Acta Pii Pp. XII

-31

era in l o r o potere, l'ordine che garantisce la sicurezza. Ma, a differenza


dei moderni, i nostri antenati sapevano anche per gli errori di c u i
non furono esenti le loro concrete applicazioni che le forze umane,
nello stabilire la sicurezza, sono intrinsecamente limitate, e pertanto
ricorrevano alla preghiera, per ottenere che un ben pi alto potere supplisse la loro insufficienza. La desuetudine invece della preghiera nella
cosiddetta era industriale il sintomo pi rilevante della pretesa autosufficienza, di cui si gloria l ' u o m o moderno. T r o p p i sono c o l o r o che
oggi non pregano pi per la sicurezza, ritenendo superata dalla tecnica
la domanda che il Signore pose sulle labbra degli uomini : D a c c i o g g i
il nostro pane quotidiano ,

1 0

oppure la ripetono a fior di labbra, senza

un'intima persuasione della sua perenne necessit.

Easa applicazione delle moderne conquiste scientifiche e tcniche


alla sicurezza
Ma si pu veramente affermare che l ' u o m o abbia conquistato o sia per
acquistare la piena autosufficienza? Le moderne conquiste, certamente
ammirabili, dello sviluppo scientifico e tecnico, potranno bens dare
all'uomo un vasto dominio sulle forze della natura, sulle malattie e perfino sul principio e sulla fine della vita u m a n a ; ma anche certo che
tale padronanza non potr trasformare la terra in un paradiso di sicuro
godimento. Come dunque si potr ragionevolmente attendere tutto dalle
forze d e l l ' u o m o , se gi i fatti di nuovi falsi sviluppi, e anche di nuove
infermit, mostrano il carattere unilaterale di un pensiero, che vorrebbe
dominare la vita esclusivamente sulla base dell'analisi e della sintesi
quantitativa? La sua applicazione alla vita sociale non soltanto falsa,
ma anche una semplificazione praticamente pericolosa di processi m o l t o
complicati. In tali condizioni di cose anche l ' u o m o moderno ha bisogno
di pregare e, se assennato, altres pronto a pregare per la sicurezza.
Questo per non significa che l ' u o m o debba rinunziare a nuove forme,
vale a dire ad adattare alle condizioni presenti, per la sua sicurezza, l'ordine test indicato, che rispecchia la vera natura umana. Nulla vieta
che si stabilisca la sicurezza, utilizzando anche i risultati della tecnica
e della industria ; occorre per resistere alla tentazione di far sorreggere
l'ordine e la sicurezza dal suaccennato metodo puramente quantitativo,
che non tiene in alcun c o n t o l'ordine della natura^ c o m e vorrebbero c o ,0

MATTH.

6,

11.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

32

l o r o che confidano tutto il destino dell'uomo all'immenso potere industriale della presente epoca. Essi credono di fondare ogni sicurezza sulla
sempre crescente produttivit e sull'ininterrotto corso della sempre maggiore e feconda produzione della economia nazionale. Questa, essi d i c o n o ,
sulla base di un pieno e sempre pi perfetto sistema automatico della
produzione, e appoggiata sui migliori metodi della organizzazione e del
calcolo, assicurer a tutti gii operosi un continuo e progressivo reddito
del lavoro. In una fase successiva questo diverr c o s grande, che, mediante i provvedimenti della comunit, potr bastare alla sicurezza anche
di c o l o r o che non sono ancora o non sono pi abili al lavoro, bambini,
vecchi, malati. P e r stabilire la sicurezza, essi c o n c l u d o n o , non sar perci
pi necessario il ricorso alla propriet, sia privata che collettiva, sia in
natura che in capitali.
Orbene, questo m o d o di ordinare la sicurezza non una di quelle forme
di adattamento dei principi naturali ai nuovi sviluppi, ma quasi un
attentato all'essenza dei rapporti naturali d e l l ' u o m o c o i propri simili,
c o l lavoro, con la societ. In questo t r o p p o artificiale sistema la sicurezza
d e l l ' u o m o per la sua vita pericolosamente separata dalle disposizioni e
dalle energie per l'ordinamento della comunit, inerenti alla stessa vera
natura umana, e le quali soltanto rendono possibile una unione solidale
degli uomini. In qualche m o d o , sebbene c o l necessario adattamento ai
tempi, la famiglia e la propriet debbono restare tra i fondamenti della
libera sistemazione personale. In qualche m o d o le comunit minori e
lo Stato debbono poter intervenire come fattori complementari di sicurezza.
Pertanto risulta di nuovo vero che un metodo quantitativo, per quanto
perfezionato, non pu n deve dominare la realt sociale e storica della
vita umana. Il sempre crescente tenore di vita, la sempre moltiplicantesi
produttivit tecnica, non sono criteri che per s stessi autorizzano ad
affermare che vi un genuino miglioramento della vita economica di un
p o p o l o . Soltanto una visione unilaterale del presente, e forse anche del
prossimo futuro, pu appagarsi di un tale criterio, ma non oltre. Da qui
deriva, talvolta per lungo tempo, uno sconsiderato consumo delle riserve
e dei tesori della natura, pur t r o p p o anche della disponibile energia umana
del lavoro ; poi anche, a p o c o a p o c o , una sempre pi grande sproporzione
tra la necessit di mantenere la colonizzazione del suolo nazionale in un
ragionevole adattamento a tutte le sue possibilit produttive ed un eccessivo agglomeramento dei lavoratori. Si aggiungano la decomposizione
della societ, e specialmente della famiglia, in singoli e separati soggetti

Acta Pii Pp. XII

33

del lavoro e del consumo, il crescente pericolo dell'assicurazione della vita


basata sul provento della propriet in ogni forma, tanto esposta ad ogni
svalutazione della moneta, e il rischio nel riporre quella sicurezza unicamente sul corrente reddito del lavoro.
Chi, in questa epoca industriale, con diritto accusa il comunismo di
aver privato della libert i popoli su cui domina, non dovrebbe omettere
di notare che anche nell'altra parte del mondo la libert sar tfn ben
dubbio possesso, se la sicurezza dell'uomo non sar pi derivata da strutture che corrispondano alla sua vera natura.
La errata credenza che fa riporre la salvezza nel sempre crescente
processo della produzione sociale, una superstizione, forse l'unica del
nostro razionalistico tempo industriale, ma anche la pi pericolosa,
perch sembra stimare impossibili le crisi economiche, che sempre portano in s il rischio di un ritorno alla dittatura.
Inoltre quella superstizione non neppure atta ad erigere un saldo
baluardo contro il comunismo, perch essa condivisa dalla parte comunista ed anche da non pochi della non comunista. In questa errata credenza le due parti s'incontrano, stabilendo in tal m o d o una tacita intesa,
tale, da poter indurre gli apparenti realisti dell'Ovest al sogno di una
possibile vera coesistenza.

Il pensiero della Chiesa sul comunismo


Nel Radiomessaggio natalizio dello scorso anno esponemmo il pensiero della Chiesa su questo argomento, ed ora intendiamo ancora una
volta di confermarlo. N o i respingiamo il comunismo come sistema sociale
in virt della dottrina cristiana, e dobbiamo affermare particolarmente
i fondamenti del diritto naturale. Per la medesima ragione rigettiamo
altres l'opinione che il cristiano debba oggi vedere il comunismo c o m e
un fenomeno o una tappa nel corso della storia, quasi necessario momento evolutivo di essa, e quindi accettarlo quasi c o m e decretato dalla
Provvidenza divina.

Ammonimento ai cristiani nella presente era industriale


Ma N o i , al tempo stesso, ammoniamo i cristiani dell'era industriale,
nuovamente e nello spirito dei Nostri ultimi Predecessori nel supremo
ufficio pastorale e di magistero, di non contentarsi di un anticomunismo
fondato sul motto e sulla difesa di una libert vuota di contenuto ; ma li
3 - ACTA,

vol.

XXIII,

n.

1. 2 8 - 1 - 1 9 5 6 .

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

34

esortiamo piuttosto a edificare una societ, in cui la sicurezza dell'uomo


riposi su quell'ordine morale, del quale abbiamo gi pi volte esposto la
necessit e i riflessi e che rispecchia la vera natura umana.
Ora i cristiani, ai quali qui pi particolarmente Oi rivolgiamo, dovrebbero sapere meglio degli altri che il F i g l i o di D i o fatto uomo l'unico
saldo sostegno della umanit anche nella vita sociale e storica, e che
Egli, assumendo la natura umana, ne ha confermato la dignit come
fondamento e regola di quell'ordine morale. dunque l o r o precipuo
ufficio di far s che la moderna societ ritorni nelle sue strutture alle
sorgenti consacrate dal Verbo di D i o fatto carne. Se mai i cristiani
trascurassero questo loro ufficio, lasciando inerte, per quanto da l o r o ,
la forza ordinatrice della fede nella vita pubblica, commetterebbero un
tradimento verso l ' U o m o - D i o , apparso visibile tra noi nella culla di
Betlemme. E valga ci a testimoniare la seriet e il profondo motivo
dell'azione cristiana nel m o n d o , ed insieme a fugare ogni sospetto di
pretese mire di potenza terrena da parte della Chiesa.
Se dunque i cristiani si uniscono a tal fine in varie istituzioni ed organizzazioni, essi non si p r o p o n g o n o altro scopo che il servizio voluto da
D i o a vantaggio del m o n d o . Per questo motivo, e non per debolezza, i
cristiani si collegano fra di l o r o . Ma essi ed essi soprattutto rimangono aperti ad ogni sana intrapresa e ad ogni genuino progresso, n si
ritirano in un chiuso recinto, quasi per preservarsi dal m o n d o . Dediti a
promuovere il comune vantaggio, non di sprezzano gli altri, i quali, del
resto, se sono docili al lume della ragione, potrebbero e dovrebbero accettare della dottrina del cristianesimo almeno c i che 'f ondato sul diritto
di natura.
Guardatevi da c o l o r o che disprezzano quel servizio cristiano al m o n d o
e gli o p p o n g o n o un cosiddetto puro , spirituale cristianesimo.
Essi non hanno compreso questa divina istituzione, a cominciare dal suo
fondamento : Cristo, vero D i o , ma anche vero u o m o . L ' A p o s t o l o P a o l o
ci fa conoscere il pieno, integrale volere d e l l ' U o m o - D i o , che mira ad
ordinare anche questo m o n d o terreno; tributandoGli, ad onore,
titoli e l o q u e n t i : il m e d i a t o r e ) ) e l'(( uomo ) ) .
scuno dei suoi redenti.
11

I Tim. 2, 5.

1 X

due

S, l ' u o m o , c o m ' cia-

Acta Pii Pp. XII

35

I I I - NECESSARIA INTEGRAZIONE
E STABILIT DI OGNI TITA UMANA IN CRISTO
Ges Cristo non soltanto il saldo sostegno della umanit nella vita
sociale e storica, ma anche in quella del singolo cristiano, di guisa che,
c o m e tutte le cose furono fatte per mezzo di Lui e nulla senza di Lui ,

1 2

cos nessuno potr mai compiere opere dgne della sapienza e della gloria
divina senza di Lui. Il concetto della necessaria integrazione e stabilit
di ogni vita in Cristo fu inculcato ai fedeli fin dagli albori della Chiesa :
d a l l ' A p o s t o l o Pietro, allorch nel portico del tempio di Gerusalemme,
proclam Cristo rv aQxrjyv rfj corj ,

1 3

cio a u t o r e della v i t a , e

d e l l ' A p o s t o l o delle Genti, che indicava spesso quale debba essere il fondamento della nuova vita ricevuta nel battesimo : V o i egli scriveva
fondate la vostra esistenza non sulla carne, ma sullo spirito, se veramente
lo spirito di D i o abita in voi. Che se alcuno non ha lo spirito di Cristo, n o n
appartiene a D i o .

1 4

Ogni redento pertanto, come rinasce in Cristo,

cos trovasi per Lui (( al sicuro nella fede .

1 5

Limiti del potere umano


Come potrebbe, del resto, l'individuo anche non cristiano, abbando
nato a s stesso, credere ragionevolmente alla propria autonomia, completezza e saldezza, se la realt gli presenta da ogni lato i limiti, nei quali
la natura lo costringe, e che potranno bens essere ampliati, ma non del
tutto abbattuti? La legge della limitatezza propria della vita sulla terra,
n dal suo impero si sottrasse Ges Cristo stesso, in quanto U o m o , alla
cui azione erano fssati limiti dagl'imperscrutabili consigli di D i o e conforme al misterioso congiunto operare della grazia divina e della umana
libert. Tuttavia, mentre il Cristo-Uomo, limitato nella sua dimora terrena, ci conforta e conferma nella nostra limitatezza, il Cristo-Dio ci
infonde un superiore ardimento, poich ha la pienezza della sapienza e
del potere.
Sul fondamento di questa realt il cristiano, che si accinge animosamente e con tutti i mezzi naturali e soprannaturali a edificare un mondo
12

13

14

15

Io. 1, 3.
Act. 3, 15.
Cfr. Born. 8, 9.
Cfr.

Io.

3,

3;

PETR.

1,

5.

36

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

secondo l'ordine naturale e soprannaturale voluto da D i o , innalzer c o stantemente lo sguardo a Cristo e conterr la sua azione entro i confini
fssati da D i o . Disconoscere c i sarebbe volere un m o n d o contro la disposizione divina, e quindi pernicioso per la stessa vita sociale.
A b b i a m o or ora indicato le dannose conseguenze che derivano dalla
erronea sopravalutazione del potere umano e dal deprezzamento della
obiettiva realt, la quale, c o n un complesso di principi e di norme religiose, morali, economiche, sociali stabilisce limiti e mostra la giusta
direzione delle umane azioni. Ora i medesimi errori c o n simili conseguenze si ripetono nel campo del lavoro umano, e precisamente dell'operare e produrre nella economia.
Dinanzi al sorprendente sviluppo della tecnica, e pi spesso per suggestioni ricevute, il lavoratore si sente assoluto padrone e maestro della
sua esistenza, capace semplicemente di perseguire tutti gli scopi, di
attuare tutti i sogni. Chiudendo nella natura tangibile tutta la realt, egli
ravvisa nella vitalit del produrre la. via per divenire uomo sempre pi
perfetto. La societ produttrice, che si presenta al lavoratore durevolmente come la viva ed unica realt e come la potenza che tutti sostiene,
d la misura a tutta la sua vita ; essa pertanto l'unico suo saldo appogg i o per il presente e per l'avvenire. In essa egli vive, in essa si muove,
in essa ; essa diventa alla fine per lui un surrogato della religione. In
tal guisa si pensa sorger un nuovo tipo di u o m o , quello cio che
c i r c o n d a il lavoro con la aureola del pi alto valore etico e venera la
societ lavoratrice c o n una specie di fervore religioso.

L'alto valore morale del lavoro


Si domanda ora se la forza creatrice del lavoro costituisca veramente
il saldo sostegno dell'uomo indipendentemente da altri valori non puramente tecnici e se quindi meriti di essere quasi divinizzata dagli uomini
moderni. No certamente ; come non pu esserlo qualsiasi altro potere o
altra attivit di natura economica. Anche nell'epoca della tecnica la
persona umana, creata da D i o e redenta da Cristo, resta elevata nel suo
essere e nella sua dignit, e quindi la sua forza creatrice e l'opera sua
hanno una ben superiore saldezza. Cos consolidato, anche il lavoro umano un alto valore morale, e la umanit lavoratrice una societ, che
n o n soltanto produce oggetti, ma glorifica D i o . L ' u o m o pu considerare il suo lavoro c o m e un vero strumento della propria santificazione,
perch lavorando perfeziona in s l'immagine di D i o , adempie il dovere

Acta PU Pp. XII

37

e il diritto di procurare a s e ai suoi il necessario sostentamento e si


rende elemento utile alla societ. L'attuazione di quest'ordine gli procurer la sicurezza ed insieme la <( pace in terra annunziata dagli angeli.

La questione della pace


E p p u r e proprio a lui, uomo religioso, cristiano, si rimprovera da taluni
di essere un ostacolo alla pace, di contrariare la pacifica convivenza degli
uomini, dei popoli, dei diversi sistemi, perch non ritiene silenziosamente
nell'intimo della coscienza le sue convinzioni religiose, ma le fa valere
anche in organizzazioni tradizionali e potenti, in tutte le attivit della
vita privata e pubblica. Si afferma che un tale cristianesimo rende l ' u o m o
prepotente, parziale, troppo sicuro e contento di s ; che lo induce a difendere posizioni, le quali non hanno pi alcun senso, invece di essere aperto
a tutto e a tutti, e di aver fiducia che in una generale coesistenza la intima
viva fede come spirito e amore )) almeno nella c r o c e e nel sacrificio,
arrecherebbe alla comune causa un risoluto contributo. In questo erroneo
concetto della religione e del cristianesimo non abbiamo forse di nuovo
dinanzi a noi quel falso culto del soggetto umano e della sua concreta vitalit, trasportato nella vita soprannaturale? L ' u o m o di fronte a opinioni
e a sistemi opposti alla vera religione pur sempre legato dai limiti stabiliti da D i o nell'ordine naturale e soprannaturale. In ossequio a questo
principio il Nostro programma di pace non pu approvare una indiscriminata coesistenza, con tutti ad ogni c o s t o , certamente non a costo della
verit e della giustizia. Quegli irremovibili confini esigono infatti piena
osservanza. Ove questa si ha, anche oggi nella questione della pace la
religione in m o d o sicuro protetta c o n t r o l'abuso da parte della politica,
mentre l ove viene ristretta alla vita puramente interna, la religione
stessa pi esposta a quel pericolo.

Le armi nucleari e il controllo degli armamenti


Questo pensiero Ci conduce spontaneamente alla sempre acuta questione della pace, che forma l'incessante ansia del Nostro cuore, e di cui
un parziale problema richiede in questo momento una speciale considerazione. Intendiamo di r i f e r i r c i a una recente proposta che mira a sospendere mediante intesa internazionale gli esperimenti delle armi nucleari. Si parlato altres di giungere con ulteriori passi a Convenzioni,
in virt delle quali si rinunzierebbe all'uso di quelle armi e si sottopor?

rebbero tutti gli Stati a un effettivo controllo degli armamenti. Si trat-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

38

terebbe dunque di tre p r o v v e d i m e n t i :

rinunzia agli esperimenti con

armi nucleari, rinunzia all'impiego di tali armi, generale controllo degli


armamenti.
La somma importanza di queste proposte appare in tragica luce, se
si prende a considerare quel che la scienza crede di poter dire su eventi
cos gravi, e che stimiamo utile di qui riepilogare brevemente.
Quanto agli esperimenti di scoppi atomici, sembra che trovi sempre
maggior credito l'opinione di c o l o r o , i quali sono in apprensione per gli
effetti che produrrebbe il l o r o moltiplicarsi. Esso infatti c o n l'andare del
tempo potrebbe cagionare una densit di prodotti radioattivi nell'atmosfera, la cui distribuzione dipende da cause che sfuggono al potere dell ' u o m o , e generare cos condizioni assai pericolose per la vita di tanti
esseri..
Circa Yuso : in una esplosione nucleare si sviluppa in un tempo estremamente breve una enorme quantit di energia, pari a vari miliardi di
Kilovattore ; essa costituita da radiazioni di natura elettromagnetica
di densit elevatissima, distribuite entro una vasta estensione di lunghezze d'onda fino ai raggi pi penetranti e da corpuscoli lanciati a velocit prossime a quella della luce, provenienti da processi di disintegrazione nucleare. Questa energia si trasmette all'atmosfera, e nel giro di
millesimi di secondo eleva di centinaia di gradi la temperatura delle
masse d'aria circostanti, producendo un l o r o spostamento violento, che
si propaga con la velocit del suono. Si hanno sulla superfcie della terra,
nella estensione di molti chilometri quadrati, processi di inimmaginabile
violenza, con la volatilizzazione di materiali e distruzioni totali dovute
all'irraggiamento diretto, alla temperatura, all'azione meccanica, mentre
una enorme quantit di materiali radioattivi di vita media diversa completano e continuano la rovina con la l o r o attivit.
E c c o pertanto lo spettacolo che si offrirebbe allo sguardo atterrito in
conseguenza di tale uso : intere citt, anche fra le pi grandi e ricche di
storia e di arte, annientate ; una nera coltre di morte sulle polverizzate
materie, che c o p r o n o innumerevoli vittime dalle membra bruciate, contorte, disperse, mentre altre gemono negli spasimi dell'agonia. Frattanto
lo spettro della nube radioattiva impedisce ogni pietoso soccorso ai sopravvissuti e si avanza inesorabile a sopprimere le superstiti vite. N o n vi
sar alcun grido di vittoria, ma soltanto l'inconsolabile pianto della umanit, che desolatamente contempler la catastrofe dovuta alla sua stessa
follia.
Relativamente al controllo : vi chi ha suggerito le ispezioni con aerei

Acta PU Pp. XII

39

appositamente attrezzati allo scopo di sorvegliare grandi territori per


rispetto alle esplosioni atomiche. A l t r i potrebbero forse pensare alla possibilit di una rete mondiale di centri d'osservazione, tenuti ciascuno da
studiosi di diversi Paesi e garantiti da solenni impegni internazionali.
Tali centri dovrebbero essere forniti di strumenti delicati e precisi di
osservazione metereologica, sismica, di analisi chimiche, di spettrografie
di massa, e simili, e renderebbero possibile il reale controllo su molte delle
attivit pur troppo non su tutte, che fossero state precedentemente
interdette nel campo degli esperimenti mediante esplosioni atomiche.
N o i non esitiamo ad affermare, anche nel senso di Nostre anteriori
Allocuzioni, che l'insieme di quei tre provvedimenti, come oggetto di
una intesa internazionale, un dovere di coscienza dei popoli e dei loro
governanti. A b b i a m o detto : l'insieme di quei provvedimenti, poich il
motivo del suo obbligo morale anche lo stabilimento di una eguale sicurezza per tutti i p o p o l i . Se invece fosse portato ad esecuzione soltanto il
primo punto, si avrebbe uno stato di cose che non attuerebbe quella condizione, tanto pi che si darebbe sufficiente ragione di dubitare che si
voglia realmente addivenire alla conclusione delle altre due Convenzioni.
Noi parliamo cos apertamente, perch il pericolo d'insufficienti proposte
nella questione della pace dipende in gran parte dal reciproco sospetto
che turba sovente i rapporti delle Potenze interessate, accusandosi esse
vicendevolmente, sebbene in diverso grado, di pura tattica, anzi di mancanza di lealt in una causa fondamentale per la sorte di tutto il genere
umano.
La pacificazione preventiva
Del resto, gli sforzi per la pace debbono consistere non solo nei provvedimenti miranti a restringere la possibilit di condurre una guerra,
ma anche pi nel prevenire o eliminare o mitigare a tempo i contrasti fra
i popoli, che potrebbero provocarla.
A questa specie di pacificazione preventiva necessario che si dedichino con perspicua vigilanza gli Uomini di Stato, penetrati da spirito
di imparziale giustizia ed anche di generosit, pur nei limiti di un sano
realismo. Nel Messaggio natalizio dello scorso anno abbiamo gi accennato ai focolai di contrasti che si avvertono nei rapporti fra popoli europei e quegli estraeuropei che aspirano alla piena indipendenza politica.
Si pu forse lasciare che i contrasti facciano, per cos dire, il l o r o c o r s o ,
il quale facilmente porterebbe ad acuirne la gravit, a scavare negli animi
solchi di o d i o e a creare le cosidette inimicizie tradizionali? E non ver-

40

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rebbe forse un terzo a trarne vantaggio, un terzo che ambedue gli altri
gruppi in fondo non v o g l i o n o e non possono volere? In ogni m o d o una
giusta e progressiva libert politica non sia a quei p o p o l i negata ed ostacolata. A l l ' E u r o p a tuttavia essi riconosceranno il merito del l o r o avanzamento ; a l l ' E u r o p a , senza il c u i influsso, esteso in tutti i campi, essi
potrebbero essere trascinati da un cieco nazionalismo a precipitare nel
c a o s o nella schiavit.
D'altra parte, i p o p o l i dell'Occidente, specialmente dell'Europa, non
dovrebbero nel complesso delle questioni accennate rimanere passivi in
un inutile rimpianto del passato o nel mutuo rimprovero di colonialismo.
Essi dovrebbero invece porsi costruttivamente all'opera, per estendere,
l ove non si sia ancora fatto, quei genuini valori d e l l ' E u r o p a e dell'Occidente, che tanti buoni frutti hanno arrecato in altri continenti. Quanto
pi essi a ci soltanto tenderanno, tanto pi saranno di aiuto alle giuste
libert dei p o p o l i giovani, ed essi stessi rimarranno preservati dalle seduzioni del falso Nazionalismo. Questo in realt il l o r o vero nemico, che
li ecciterebbe un giorno gli uni contro gli altri, c o n proftto di terzi. Tale
non infondata previsione non dovrebbe essere trascurata n dimenticata
da c o l o r o che trattano i loro problemi in Congressi, ove pur troppo riluce
lo splendore di una esteriore e prevalentemente negativa unit. In tali
considerazioni e in tale m o d o di procedere Ci sembra che si abbia una preziosa assicurazione della pace, sotto certi aspetti anche pi importante
di un immediato impedimento della guerra.

Conclusione
Diletti figli e figlie!
Se anche o g g i il Natale di Cristo irraggia nel m o n d o splendori di
letizia e suscita nei cuori profonde emozioni, perch nell'umile culla
dell'Incarnato F i g l i o di D i o sono racchiuse le immense speranze delle
umane generazioni. In Lui, con Lui e per Lui la salute, la sicurezza, il
destino temporale ed eterno della umanit. A tutti e a ciascuno aperta
la via per accedere a quella culla, per attingere dagli insegnamenti, dagli
esempi, dalla liberalit d e l l ' U o m o - D i o la l o r o parte di grazie e di beni
necessari alla presente e alla futura vita. Ove ci non si facesse per propria indolenza o per altrui impedimento, sarebbe vano di cercarla altrove,
perch dappertutto grava la notte dell'errore e dell'egoismo, del vuoto
e della c o l p a , della delusione e della incertezza. Le fallite esperienze dei
popoli, dei sistemi, dei singoli esseri umani, che non hanno voluto chiedere a Cristo la via, la verit, la vita, dovrebbero essere seriamente con-

Acta Pii Pp. XII

41

siderate e meditate da quanti credono di poter fare tutto da s. L'umanit di o g g i colta, potente, dinamica, ha forse un maggior titolo alla terrena felicit nella sicurezza e nella pace ; ma essa non varr a tramutarla
in realt, fino a quando nei suoi calcoli, nei suoi disegni e nelle sue discussioni non inserir il pi alto e risolutivo fattore : D i o e il suo Cristo.
Ritorni il Dio-Uomo tra gli uomini, Re riconosciuto e obbedito, c o m e
spiritualmente torna ogni Natale ad adagiarsi nella c u l l a per offrirsi
a tutti. E c c o l'augurio che N o i oggi esprimiamo alla grande famiglia
umana, certi d'indicarle il cammino della sua salvezza e della sua felicit.
Si degni il divino Infante di accogliere la Nostra fervida preghiera,
affinch la sua presenza sia avvertita quasi sensibilmente, come nei giorni
della sua terrena dimora, nel m o n d o di o g g i . V i v o in mezzo agli uomini,
illumini le menti e c o r r o b o r i e volont di c o l o r o che reggono i popoli,
a questi assicuri la giustizia e la pace, incoraggi i volonterosi apostoli
del suo eterno messaggio, sostenga i buoni, tragga a s gli sbandati, conforti c o l o r o che soffrono persecuzioni per il suo Nome e per la sua Chiesa,
soccorra i poveri e gli oppressi, lenisca le pene ai malati, ai prigionieri,
ai profughi, dia a tutti una scintilla del suo amore divino, affinch trionfi
in ogni l u o g o sulla terra il suo pacifico regno. Cos sia.

EPISTULA
AD REVMUM P. MAURUM A PERDOLENTE V. MARIA, TERTII ORDINIS CARMELITARUM DI SCALCEATORUM MALABARENSIUM MODERATOREM GENERALEM, OB
SAECULUM ELAPSUM AB EODEM ORDINE CONDITO.

PIUS PP. XII


Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. Quidquid Malabarensi christianorum communitati laetum accidit, Nobis quoque iucundum contingit, c u m erga eos omnes paternum amantissimumque geramus
animum. Quamobrem c u m Nobis perlatum fuerit Tertium Ordinem Carmelitarum discalceatorum Malabarensium, cui tu digne praees, plenum
saeculum proxime esse commemoraturum, ex quo idem conditus fuit, volumus per has litteras celebrationes vestras participare, vobisque et de
praeclare gestis gratulari, et majora usque ominari incrementa. Novimus
siquidem vos omni ope allaborare ut catholica veritas Indorum populis

Acta Apostolicae Seis - Commentarium Officiale

42

affulgeat : scriptis nempe prelo editis non paucis ; litterarum ludis iuventuti instituendae, atque altiorum etiam disciplinarum domiciliis ; sacris
Missionibus quam latissime vobis licet provehendis ; atque institutis christianae pietati, religioni caritatique fovendis.
Praeterea N o s non latet vos Ordinis vestri disciplinam studiose adamare ac contendere pro viribus ut cotidie magis effecta detur ac vigeat ;
idque non m o d o ad umbratilem et contemplativam vitam quod attinet,
sed ad activam e t i a m ; hoc est sive precando pieque meditando, sive ad
ministeria sacra et a d cetera religionis auxilia et adiumenta laudabili
t

incumbendo alacritate. V o b i s procul dubio illa J a c o b i A p o s t o l i sententia


perspecta est : Omne datum optimum et omne donum perfectum desur1

sum est, descendens a Patre luminum yy.

Quapropter, non aspirante

iuvanteque Deo, inania opera hominum, c u m non sufficientes simus


cogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis : sed sufficientia nostra ex Deo
est ) ) .

Nihilo secius non precationi solum ad Deum admovendae, non

contemplationi tantum caelestium rerum vacare oportet, sed actuosae


etiam navitati, secundum sapientissimum illud divi Thomae Aquinatis
effatum : Sicut... majus est illuminare, quam lucere solum, ita m a jus
est contemplata aliis tradere, quam solum contemplari .

Pergite igitur,

ut facitis, in ejusmodi pietatis studium in omneque rerum genus incumbere, quod ad catholicam veritatem ceteris collustrandam valeat, itemque
possit quam plurimos ex vestratibus ad christiana praecepta christianaeque vitae mores feliciter adducere. Ac vobis adsit a caelo Beata V i r g o
Maria, Carmeli decus, quam vos tam impense colitis, tam studiose adamatis. Ne oculos, ne mentem, ne animum avertatis a fulgore hujus sideris.
Respicite ad Mariam ; in periculis, in angustiis, in rebus dubiis Mariam
4

cogitate, Mariam invocate. Non recedat ab ore, non recedat a c o r d e . Illa


menti vestrae nullo non tempore praesens esto D o c t o r i s Melliflui sententia : (( Ipsam sequens, non devias ; ipsam rogans, non desperas ; ipsam
cogitans, non erras. Ipsa tenente, non corruis ; ipsa propitia, pervenis .

In apostolicis igitur laboribus et in sacri ministerii vestri difficultatibus


ad ejus confugite tutelam potentissimam ; ipsa divinum Filium suum
rogante, p r o certo experiemini nihil esse umquam quod v o s , caelesti
suffulti gratia, non possitis ad felicem exitum perducere.

JAO.

I,

17.

II Cor. III, 5.

IP-IP-*, q. 188, a. 6, 3.

Cfr. S. BERN., super ce Missus est , homil. II, n. 17; Migne, P. L. 183, eoi. 70-c, D.

Ibid.; Migne P.. L. 183, col. 71-A.

43

Acta Pii Pp. XII

Qua suavi spe freti, cum tibi, dilecte fili, tum cunctis tui Ordinis
sodalibus A p o s t o l i c a m Benedictionem libenter impertimus, quae vobis
omnibus et supernorum munerum et amantissimae voluntatis Nostrae sit
pignus et auspex.
Datum Romae, apud S. Petrum, die x x x mensis Octobris, anno
MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII

ALLOCUTIONES
I
Sociis

Sodalitatis

oo

Italicae

elementara

ludi

Magistrorum

Catholicorum,

decennium a Sodalitate ipsa condita coadunatis. *

L'intima letizia, che a Noi proviene nel mirarvi, diletti figli e figlie, in
cos gran numero convenuti alla Nostra presenza, per celebrare il primo
decennio della vostra Associazione di Maestri cattolici, la medesima
di chi, d o p o aver seminato nel tardo autunno e coltivato con alacre fiducia
per lunga stagione, contempla la distesa ondeggiante della messe e nelle
turgide spighe ravvisa la certezza di un migliore avvenire.
giusto che al Nostro conforto si unisca la vostra esultanza, cos ardentemente espressa e quasi riecheggiata dalla maest di questo massimo
T e m p i o , come inno di ringraziamento a D i o , da cui ogni opera buona e
feconda trae inizio e incremento.
Dieci anni di assidue fatiche, di lotte superate, di conquiste ottenute
nell'arduo e delicato campo della educazione : ecco il prezioso d o n o , che
oggi volete offrire al V i c a r i o di Cristo, cui ben sapete quanto sta a cuore
la fanciullezza e, per essa, la futura sorte della Chiesa e della vostra
Patria.
E veramente, da chi altri mai sulla terra, dopo i genitori, principalmente dipende il destino religioso e civile della Nazione, se non dai Maestri delle scuole elementari, per le cui mani, in virt della legge, deve
passare l'intiera fanciullezza? A voi dunque va la gratitudine Nostra e
della societ civile per gli stessi e buoni risultati conseguiti nel decorso
decennio, mentre su di voi si posa ansioso lo sguardo Nostro e delle
Habita die 4 Novembris mensis a. 1955.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

44

famiglie, affinch possiate perfezionare l'opera cominciata, grazie alla


solerte volont che anima la salda vostra organizzazione.
Corrisponderanno nel futuro i Maestri cattolici alle ardenti Nostre
aspettative? N o n vi dubbio, poich ne diedero esimia prova nel passato.
Si devono infatti all'illuminato ardimento di un valoroso gruppo di cattolici la prima idea e i primi passi dell'Associazione al principio del
1944, quando la guerra flagellava ancora il suolo della Patria vostra.
A p p e n a formatasi essa in folta compagine, voleste ricevere da N o i stessi
le indicazioni di massima sulle vie da seguire : il che volentieri facemmo
nella memoranda Udienza del 4 Novembre* 1945, giorno che voi avete
voluto con filiale pensiero stabilire come data di nascita della vostra
Associazione.
Un fausto giorno quello, poich quanto allora auspicavamo e imploravamo dal divino Maestro Ges datore di ogni grazia, e chiedevamo dai
vostri sforzi, divenuto oggi splendida e visibile realt. L'Associazione
dei Maestri cattolici ormai organizzata in ogni diocesi e provincia con
1310 sezioni e c o n un numero di iscritti che raggiunge circa l'80 per
cento dei maestri italiani. Questo, senza dubbio, perch in non molte categorie vi sono, come nella vostra, una cos completa sanit morale e una
cos consapevole seriet di intenti, e anche perch la vostra associazione
ha saputo operare indefessamente per riunire e conservare queste preziose
energie sotto la bandiera di Ges Cristo, unico Maestro dei grandi e dei
piccoli. N o i diamo lode al lavoro da voi c o m p i u t o con tanta solerzia per
preparare i propagandisti nazionali e periferici, per la formazione religiosa e professionale di maestri, n possiamo tacere il Nostro compiacimento per l'azione dignitosa e intelligente diretta ad ottenere i giusti
miglioramenti economici e giuridici, non cedendo tuttavia alla suggestione di una facile demagogia, sempre nefasta specialmente nei riguardi
della scuola. Cos va segnalato che la vostra presenza numerosa ed unita
ha fatto conquistare ai cattolici la maggioranza assoluta in tutti i consessi a carattere elettivo. Per questo lavoro validissimo vi esprimiamo il
Nostro compiacimento e vi esortiamo a continuare con lo stesso impegno
e c o n lo stesso ritmo, affinch, dove la fanciullezza d'Italia passa i suoi
anni pi belli, splenda sempre la grazia di Ges amico dei fanciulli.
Ma voi volete ascoltare anche una Nostra parola esortatrice, con alcune
semplici e necessariamente incomplete riflessioni su c i che il maestro
deve essere e su ci che deve sapere, volere e fare per corrispondere degnamente all'alta vocazione affidatagli.

Acta Pii Pp. XII

45

1. - E anzitutto : che cosa deve essere il maestro?


Sembra a taluni che la parola insegnante dica di pi della semplice
parola maestro , e sarebbero propensi a sostituire questa c o n la prima. Non Ci sembrerebbe opportuno, diletti figli e figlie, e voi a ragione
continuate a chiamarvi maestri cattolici. Il maestro il pi alto titolo che possa darsi ad un insegnante ; il suo ufficio esige qualche cosa di
pi elevato e di pi profondo che quello di chi comunica semplicemente
la conoscenza delle cose. Il maestro colui che riesce ad intessere
rapporti d'intimit tra la propria anima e quella del fanciullo ; colui
che impegna personalmente s stesso per indirizzare alla verit e al bene
l'inesperta vita del d i s c e p o l o ; che, in una parola, ne plasma l'intelligenza e la volont per ricavarne, nei limiti del possibile, un essere di
umana e cristiana perfezione. N da credere che per essere elementare
il maestro degno di tal nome abbia minor diritto al rispetto incondizionato e universale del proprio Paese. Nella scuola elementare si apprendono gli elementi base, che per tutti rimangono fondamento della
futura costruzione intellettuale, e per la maggior parte formano l'unico
patrimonio scolastico, di cui potranno disporre durante tutta la vita.
Che cosa dunque dovete essere?
I veri maestri devono essere uomini completi e integralmente cristiani,
cio imitatori dell'unico Maestro divino, Cristo Ges.
Lasciate, diletti figli, che vi confidiamo la Nostra amarezza nel vedere
che anche qui in Italia vanno moltiplicandosi scuole, dove, con speciosi pretesti e sotto innocue apparenze, in realt si ignora Ges, o peggio ancora si insegna a combatterlo e ad escluderlo dovunque lo si incontri : nelle menti, cio, nei cuori, nelle famiglie, nella societ. Che cosa
potranno imparare, poveri piccoli fanciulli e fanciulle, tra quelle mura
dissacrate, da maestri che non insegnano la verit, che non indicano la
via, che non c o n o s c o n o , e quindi non possono mostrare il cammino che
conduce alla vera V i t a ?
Fortunatamente la grande maggioranza

dei maestri elementari ha

pi volte affermato il proposito di non volere in alcun m o d o tradire


l'infanzia ad essi affidata, ed accaduto che anche l dove la resistenza
di altre categorie era in parte franata, voi vi siete opposti impavidi, respingendo tutte le sollecitazioni e qualsiasi minaccia. Ma non basta,
diletti figli e figlie, esservi dichiarati cattolici; inoltre necessario vivere
la propria fede ; non solo quindi dovete esporre le verit da credere e indicare la via da seguire; occorre anche, e soprattutto, che i.vostri fanciulli vedano in voi quello che da voi ascoltano. Se non fosse cos, ben

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

46

scarsa sarebbe la efficacia del vostro insegnamento. N o i vi esortiamo,


dunque, a impegnarvi per un cristianesimo integrale, e affinch non vi
sembri troppo ardua la meta che vi indichiamo, e c c o , lo facciamo con le
parole che il divino Maestro pronunci rivolto alla folla dei suoi ascoltatori : Per entrare nel regno dei cieli, divenite c o m e questi fanciulli :
1

efficiamini sicut parvuli-

puri, semplici, umili, generosi.

2. - Che cosa dovete sapere?


Non da credere che per essere piccoli i fanciulli, oggetto della vostra opera educatrice, voi possiate contentarvi di esser mediocri umanamente, spiritualmente e moralmente. 3 infatti risaputo che quanto pin si
lavora sul piccolo , tanto pi necessario essere capaci. Forse che il
Creatore degli immensi mondi astrali, i cui moti dirige c o n mirabile
armonia, non dimostra pari potenza e sapienza nel regolare quelli impercettibili dell'atomo e dei suoi componenti, i quali anzi suscitano un pi
profondo senso di stupore? Chi ha chiamato i fanciulli uomini in miniatura , ha indirettamente reclamato per i loro maestri una non elementare grandezza di animo. Non parliamo certo delle nozioni, che voi dovete
avere, perch possiate trasmetterle al fanciullo. Ma, se non nemmeno
concepibile il caso di un maestro che non sappia c i che deve insegnare
ai propri alunni, tutt'altro che impossibile di riscontrare in alcuni una
qualche impreparazione circa il modo con cui tale insegnamento deve
essere impartito o circa l'oggetto che esso deve avere. V o i dovete conoscere il fanciullo studiando, e c i otterrete se lo osserverete direttamente
e vi servirete diligentemente dei sussidi che la pedagogia vi offre. Il fanciullo un piccolo essere fragile, completamente proteso verso la vita,
che sboccia e si sviluppa come un fiore di primavera. P i c c o l o essere in
cerca di moto e di g i u o c o ; amante di tutto ci che lo aiuta a credersi
grande, gi autonomo, sempre pi responsabile delle sue azioni. Straordinariamente vari nei loro aspetti e nelle loro esigenze, alcuni fanciulli
impressionano per lo sviluppo fisico ritardato, altri fanno temere per la
loro precocit non meno intellettuale che m o r a l e ; non mancano quelli
addirittura tarati, mentre altri promettono grandi e belle cose con la
loro intelligenza straordinaria e la non comune diligenza; alcuni sono
irrequieti, turbolenti, altri calmi e riflessivi. N basta conoscere i singoli fanciulli; bisogna saper anche parlare l o r o . In verit pu dirsi che
pochi sono capaci di ascoltare come i fanciulli, perch nessuno quanto
loro ha tanta sete di apprendere ; infatti, qualunque cosa capiti sotto i
loro sguardi, provoca le loro interrogazioni, che vengono fatte c o n una
1

M A T T H . 18,

3.

'

Acta Pii Pp. XII

47

insistenza, e talvolta anche c o n una indiscrezione, che nessuno di voi


ignora. Ma se i fanciulli vogliono apprendere e sanno anche pazientemente ascoltare, importa molto che i maestri imparino quanto pi possibile l'arte del dire, per esprimere ed imprimere le cose nelle piccole,
menti dei l o r o scolari ; senza naturalmente deformarle in alcun m o d o , essi
devono tuttavia trasformarle, usando termini semplici e adatti; non cadendo, per, in parole e in modi esageratamente puerili. Inoltre i fanciulli
hanno pi che gli adulti grande bisogno di vedere : non bisogna quindi
trascurare nulla di tutto ci che pu aiutare la loro fantasia ; cos occorre evitare la monotonia, la soverchia lunghezza e la molteplicit degli
argomenti. Dal maestro si chiede dunque la sapienza anche pi della
scienza, la profondit anche pi della vastit delle cognizioni, soprattutto la premurosa sollecitudine per il futuro dei fanciulli, nonostante
l'instabile loro presente, e che a quello indirizzi ogni mossa. Il maestro
il buon seminatore che getta a piene mani il frumento nelle zolle,
scegliendo con avvedutezza il tempo, il luogo e il m o d o , affinch nessun
granello vada perduto, ma ognuno abbondantemente fruttifichi..
3. - Che cosa dovete volere?
Come insegnanti, voi dovete preoccuparvi che i fanciulli acquistino
tutte le nozioni assolutamente indispensabili alla vita. Sarete dunque
fedeli ai programmi stabiliti, esigendo con dolce fermezza che i fanciulli
a voi affidati li eseguiscano con diligenza secondo le l o r o capacit. Come
insegnanti cattolici, vi preoccuperete particolarmente che la religione
venga da essi appresa in modo chiaro, organico e quindi vivo; soprattutto
(( vivo , non solo in quanto significa interesse per la sua conoscenza, ma
nel senso che la religione vita, e cio fattore indispensabile per vivere^
sia come soluzione delle incertezze e dei dubbi, che c o m e ausilio a superare le lotte, oggi piccole, domani grandi ; come rifugio nelle incipienti
seduzioni del male ; come luce e guida per le loro azioni, doveri, rinunzie
e rapporti col mondo esterno. Pensate che non pochi di quei fanciulli
non frequenteranno il catechismo parrocchiale per la negligenza o per
l'avversione di sconsigliati genitori : altri non avranno forse pi, nemmeno da adulti, occasione di apprenderlo e di approfondirlo.
Affinch dunque a quei piccoli non manchi l'alimento della dottrina
cristiana, usate fermamente il vostro diritto all'insegnamento, non dimenticando che esso anche vostro imprescindibile dovere dinanzi a D i o
e alla Patria. Come educatori, avrete l'ansia di formare i vostri fanciulli,
proponendo loro l'esercizio delle virt umane : lealt, coraggio, attaccamento al dovere, alla famiglia, alla Patria. Va notato a questo propo-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

48

sito che il sentimento dell'amor di Patria forse oggi da alcuni t r o p p o


trascurato, mentre fu e pu esser tuttora prezioso coefficiente nella formazione completa del fanciullo. N si tema che l'amore verso tutta l'umanit che voi dovete cristianamente sviluppare nei vostri piccoli
sia necessariamente in contrasto col particolare amore alla propria
Patria ; forse che l'amore alle altrui famiglie contraddice all'amore speciale che ognuno deve portare alla propria? Come educatori cattolici,
infine, voi dovete fare ogni sforzo, affinch tutti siano buoni cristiani, e
molti tentino addirittura la scalata del monte santo di D i o , incoraggiati
e sostenuti da voi, oltre che dal sacerdote. Ges vuole oggi santi tra i
fanciulli ; voi dovete far s che a Lui essi guardino, non solo come ad amico
di predilezione ma anche come a modello di ogni virt. Se vero come
Nostra ferma fiducia che Iddio prepara una nuova primavera alla
Sua Chiesa, N o i amiamo pensare che tra i piccoli come tra i grandi
E g l i trover una schiera di anime pronte a qualsiasi chiamata, a qualsiasi eroismo.
4..- Questo voi otterrete, se vorrete trattare c o i vostri piccoli, quanto pi possibile, individualmente. Vi tutto un lavoro di informazione e
di formazione, che deve esser fatto in m o d o generale, a tutti insieme ; e
c i non solo per motivi di ordine pratico, ma anche e specialmente per la
indiscutibile utilit che la psicologia dei piccoli trova nel veder da tutti
insieme ammessi alcuni principi e accettate alcune norme di vita. Per
vi anche un lavoro riguardante il singolo fanciullo, e questo verrebbe
non senza danno intrapreso e condotto a termine nel m o d o che potrebbesi
chiamare collettivo. A c c a d e inoltre che un fanciullo abbia bisogno, per
esempio, di essere incoraggiato ; un altro invece debba essere moderato ;
pu avvenire che, mentre per uno necessario il conforto, per altri utile il rimprovero o il castigo. Ricordate : le anime sono create una ad una,
non in serie, da D i o , il quale si compiace di non farle l'una uguale
all'altra. Chiamate ad essere piante di D i o per la gloria di Lui, esse sono
tali in m o d o diverso ; ci per la stessa variet dello spettacolo, che deve
offrire il c a m p o dove lavora assiduo e amoroso il divino A g r i c o l t o r e .
Siate attenti, infine ad esigere gradualmente quello che volete ottenere
dai vostri piccoli. Salvo casi di vera eccezione, Ges vuole e dovete
volerlo anche voi che le piante affidate alle vostre cure crescano non
frettolosamente in una volta, ma a p o c o a p o c o . Se dunque volete portarle ad una certa altezza, se volete vederle fiorire e fruttificare al massimo,
-dovete saper attendere. Perch far correre t r o p p o i fanciulli, potrebbe
.significare esporli a inciampare e a c a d e r e ; a quel m o d o che mettere

Acta Pii Pp. XII

49

sulle l o r o spalle pesi, che non possono ancora portare, significherebbe


forse far l o r o rallentare il passo, quando non addirittura fermarsi.
Vi abbiamo esposto, diletti figli e figlie, alcuni pratici suggerimenti
per il vostro nobile ufiicio di educatori, cos vicino al Nostro di Pastore
di tutte le anime. Accoglieteli, come gi faceste in passato, cori filiale
docilit e fiducia.
R i m a n g a perenne in v o i il r i c o r d o di questo nostro incontro, quale
viva testimonianza della premura, vorremmo dire gelosa, con cui la santa
Chiesa, madre comune e amorosa delle umane generazioni, si adopera
per la educazione della fanciullezza. Occorre forse ripetere con le parole
c i che eloquentemente predicano e dimostrano le ardue lotte da essa
sostenute, pressoch di continuo, per assicurare alla giovent una sana
e cristiana formazione? A n c h e voi potreste essere chiamati all'onore di
questo cimento, come altrove gi tanti valorosi maestri cristiani ; ebbene,
la Chiesa non vi abbandoner, come ne siamo certi, voi non abbandonereste la Chiesa nell'affanno di una lotta estenuante, ma a cui non mancherebbe per divina promessa la pacifica vittoria.
N o n lasciatevi illudere dai motivi che gli avversari della educazione
cristiana spesso avanzano, come la tutela della coltura, della libert, o
semplicemente della pubblica economia. Quanto infondati essi siano,
dimostrato dal fatto che mai la coltura, la vera libert e la economia
sono state meglio tutelate, come, quando le scuole private o pubbliche
hanno avuto la possibilit di svilupparsi conformemente ai principi e
alle finalit naturali e ai desideri delle stesse famiglie.
un divino disegno che l'azione della Chiesa vada sempre di felice
a c c o r d o c o i giusti interessi delle famiglie. Ci significa che le disposizioni, che essa prende nei vari campi della vita pubblica, si manifestano
a lungo andare rette, vale a dire rispondenti ai voleri di D i o .
Fatevi anche voi, diletti figli e figlie, degni esecutori, con le famiglie
e c o n la Chiesa, di quei divini disegni.
Affinch questi Nostri voti si adempiano e una rinnovata fiamma di
zelo si accenda nelle schiere della vostra Associazione, invochiamo su
tutti e ciascuno di voi l'abbondanza dei celesti favori, auspice dei quali
sia la paterna A p o s t o l i c a Benedizione, che di gran cuore v'impartiamo.

4 - ACTA, vol

XXIII, n. 1. - 28-1-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

50

lis

qui
Italicae

interfuerunt

Conventui,

missiciorum

militum,

Romae
vulgo

habito,

Granatieri

Sodalitatis
di

Nationalis

Sardegna .*

Il Nostro dovere di V i c a r i o dei divino ed universale Maestro, Cristo


Ges, Ci urge particolarmente a predicare la verit nella carit *
in questa ra di progressiva riorganizzazione e di riassettamento delle
umane strutture.
Ogniqualvolta dobbiamo o c c u p a r c i del ministero della parla ,
ministerium verbi ,

Ci studiamo di non nascondere agli occhi Nostri

e di quelli che Ci ascoltano, lo spettacolo di un cielo coperto di nubi,


tanto da far sembrare che si avvicini un mesto crepuscolo e quasi stia per
scendere la notte sul m o n d o . Ma tutti sanno con quanta sincerit e con
quanta fiducia Noi andiamo ripetendo che nulla perduto, se gli uomini
di buona volont si destano e si uniscono per agire subito arditi e concordi. N omettiamo di manifestare la Nostra speranza che, forse pi
presto di quanto potrebbe attendersi, riappaiano i raggi del sole nel
trionfo di una nuova primavera cristiana.
T r a i segni che giustificano questa Nostra fiducia N o i dobbiamo annoverare l'accorrere sempre pi frequente di schiere numerose e varie di
persone, che non si contentano di vedere n di ricevere una qualsiasi parola di incoraggiamento e di esortazione, ma chiedono di udire la parola
del Papa cio la parola del V i c a r i o di Ges sui pi disparati argomenti. Vi una santa ansia di cercare nella dottrina di Cristo i principi
per la soluzione dei problemi, che tengono in agitazione gli individui
e i popoli.
E c o o C i , in questa domenica di novembre, davanti a migliaia di uomini appartenenti a un caratteristico e glorioso reparto dell'esercito
italiano : membri tutti dell'Associazione Nazionale Granatieri di Sardegna. I vostri Dirigenti hanno voluto (Tn cortese pensiero m a n d a r c i
alcune importanti pubblicazioni, che abbiamo scorso con speciale interesse.
Quel che Ci ha subito colpito non solo la variet delle vicende delle
quali siete stati protagonisti o attori, ma anche la trama quasi ininter* Habita die 6 Novembris mensis a. 1955.
1

Eph. 4, 15.
Act. 6, 4.

Acta PU Pp. XII

51

i-otta, su cui nelle varie epoche, c o n alterne vicende, voi avete trapunto il
ricamo di numerosi atti di prodezza, che hanno certamente contribuito
a conservare e a mettere in maggiore evidenza le vostre tradizioni di
virt e di valore. Esse sono la prova di quanto meritatamente si potuto
dire un giorno di voi : Le vostre bandiere si lacerano, ma non si piegano... i venti e le procelle scolorano il drappo glorioso e pur lo r e n d o n o pi
bello e luminoso ! .
Siate, dunque, i benvenuti in questa Casa del Padre Comune : N o i vi
^accogliamo c o n particolare affetto per benedire voi, le vostre famiglie,
tutti c o l o r o che vi sono cari.
3

Di tutti Ci siamo ricordati stamane nella S. Messa : dei vostri morti,


specialmente di quelli che sono caduti sul campo di battaglia; di voi vivi
e di tutti, infine, i diletti figli d'Italia e del mondo intero. E in questa
Nostra preghiera Ci veniva soccorrendo, come altre volte, la stessa santa
Liturgia odierna.
1. - All'Offertorio : Dal profondo g r i d o a te, o S i g n o r e ; o Signore
ascolta la mia voce ,

abbiamo pregato per i vostri defunti, chiedendo

a D i o per loro la vita.


a) Vivano essi, anzitutto, nel pensiero di ognuno di voi. doveroso,
infatti, che siano ricordati con onore quelli che non esitarono di fronte
al sacrifcio supremo e s'immolarono, in silenziosa semplicit, nel compimento del l o r o dovere. A v e n d o essi bene meritato della Patria, giusto
che questa procuri, quanto possibile, di esaltare la l o r o memoria.
1)) V i v a n o essi anche per ricordare a tutti il dovere dell'amore di Patria ; non risparmiando, se fosse necessario, un serio richiamo a quanti
spesso inconsciamente, talvolta per ragioni non confessabili si ostinano a battere la via della non collaborazione, pur fra tanta urgenza di
opere atte alla ricostruzione, e si abbandonano finanche a maldicenze e a
calunnie ^contro la Madre Patria.
N o i , per parte Nostra, abbiamo pregato il Signore I d d i o , affinch
voglia guardare propizio a questa terra italica, donandole nuove schiere
e sempre pi numerose di cittadini onesti, laboriosi, pronti ad ogni
sacrificio.
c) Ma specialmente abbiamo fatto menzione di quei defunti, che vi
hanno preceduto c o l segno della fede e d o r m o n o nel sonno della p a c e .

Per essi abbiamo invocato il Signore, affinch doni loro la beatitudine


s

Domin. XXIII post Pent.

* Ps. 129, 1-2.

" Cfr. Can. Missae.

52

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

delia quiete, lo splendore della luce, il gaudio dell'amore, ir canto dell'eterna gioia, dell'eterna gloria. P e r essi, in questo mese, che la S. Chiesa
consacra ai defunti, vi esortiamo a raccogliervi nel cristiano suffragio,
affinch c o l o r o che, avendo ottenuto il perdono dalle c o l p e , non avessero
ancora meritato la remissione della pena, possano presto dal Purgatorio salire al Paradiso, accolti dagli A n g e l i , dai Santi, dalla V e r g i n e ,
da D i o .
2. - Leggendo l'Epistola, N o i abbiamo pensato ai Granatieri vivi :
antichi, lieti di ritrovarsi in questa vostra adunata nazionale c o i l o r o
vecchi commilitoni, e nuovi, che prolungheranno nell'avvenire le buone
tradizioni del Corpo : tutti presenti nella Nostra mente, nel Nostro cuore
di Padre.
Scrivendo ai Filippesi l ' A p o s t o l o P a o l o esclamava : Molti, dei quali
spesse volte vi ho parlato (e ve ne parlo anche adesso c o n le lagrime),
si diportano da nemici della Croce di Cristo... e non aspirano che alle cose
della terra. M a noi siamo cittadini del cielo .

D i cuore v'invitiamo,

diletti figli, a meditare queste parole, e in pari tempo a guardare il m o n d o


di o g g i , per rilevare come la triste scena si ripeta. Circolano anche oggi
per le nostre strade veri nemici non solo della Croce di Cristo, ma persino
di L u i stesso, della sua dottrina, della sua morale. Uomini che credono
solo alla terra, e la contemplano quasi proni, dimenticando che essa
serve per camminare verso il cielo e che le creature sono state l o r o date
come strumento e mezzo per giungere alla celeste Patria, dove la giornata
non conosce tramonto, dove tutti vivremo nella pienezza della vita.
V o i non siate cos, diletti figli. A n z i non vi dovete contentare di rimanere uniti alla Chiesa con la fede e con la religiosa sottomissione alla
sacra G e r a r c h i a ; N o i vi scongiuriamo di riflettere che a nulla vi giove
rebbe per l'eternit anche la vostra fedelt alla Patria, se non aveste la
vita di grazia, la vita d i v i n a ; se non evitaste c o n ogni sforzo c i che potrebbe portarvi alla rovina eterna.
N o i siamo cittadini del cielo. L la nostra eterna, definitiva Patria ;
l potremo ritrovarci anima e c o r p o , risorti e incorruttibili come
membri felici dell'unica grande famiglia di D i o .
3. - L ' u l t i m o pensiero, diletti figli, che vorremmo esporvi, lo abbiamo
avuto all'inizio della S. Messa, a l l ' I n t r o i t o : D i c e il S i g n o r e : Io ho
pensieri di pace , <( Dicit dominus : Ego cogito cogitationes pacis . Perch siamo il V i c a r i o di Cristo, Principe della pace, poche parole siamo

PMI. 3, 18-20.

Acta PU Pp. XII

sa

indotti a far Nostre c o m e queste della sacra Liturgia, in tempi, qual il


presente, di fiduciosa attesa, ma pur di timori e di ansie.
Non occorre ripetere qui c i che in varie occasioni abbiamo detto circa
il diritto dello Stato alla difesa contro gli ingiusti aggressori, fino
quando non siasi trovata una formula eficace per imporre a tutti il rispetto delle frontiere e dei beni altrui. Ma detto questo, per dovere di
giustizia e di chiarezza, N o i non possiamo omettere di scongiurare nuovamente i reggitori dei popoli, perch compiano ogni sforzo aulne di
evitare nuovi spargimenti di sangue, nuovi lutti, nuove inutili stragi.
E il Nostro grido giunga ancora una volta specialmente a c o l o r o dovunque essi siano che, per calcoli inumani, meditassero mai l'aggressione di altri popoli, solo attendendo che essi risultino indifesi.
Questo Nostro grido, questa Nostra invocazione a D i o , affinch dissipi le genti che si rallegrano delle guerre ,

Ci piace elevarlo qui, da-

vanti a migliaia di valorosi soldati, davanti ai Granatieri di Sardegna,


pronti come un giorno, come sempre a sacrificare la vita, se la Patria
dovesse richiamarli. I Nostri pensieri sono pensieri di pace : Ego cogito
cogitationes pacis : ma sono anche i vostri, diletti figli, anche voi desiderate la pace : per voi, per le vostre famiglie, per tutta la grande, generosa e benedetta terra d'Italia.

IH
Iis qui interfuerunt
Agriculture

VIH Conventui Consilii, vulgo F. A.

Organisation),

Romae

hadito.

O.

(Food and

La V I I I session, de la Confrence de la F A O , laquelle vous participez, Messieurs, revt cette anne une signification toute spciale, puisque cet organisme clbre en mme temps le dixime anniversaire de sa
fondation. C'est, en effet, le 16 octobre 1945 que les reprsentants de
vingt Etats furent invits signer l ' A c t e Constitutif de l'Organisation
des Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture. A la fin de la
premire session de la Confrence, quarante-deux pays avaient donn
leur adhsion officielle la nouvelle institution. Depuis lors le nombre
des Etats-membres est all toujours croissant et l'on en compte actuellement soixante-et-onze. En vous souhaitant la bienvenue, Nous sommes:

Ps. 67, 31.


* Habita die 10 Novembris mensis a. 1955
7

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

54

d o n c particulirement heureux de vous fliciter du chemin parcouru


pendant ces d i x ans.
Les objectifs, que vous vous proposiez, taient et restent primordiaux :
lever le niveau de la nutrition et les conditions de vie des populations,
accrotre le rendement de la production et faciliter la rpartition des
produits alimentaires et agricoles, contribuer l'expansion de l ' c o n o mie mondiale. Le Saint Sige ne pouvait se dsintresser d'une entreprise
si ncessaire et si bienfaisante; ds 1948, il avait son observateur aux
runions rgionales de R o m e et, l'anne suivante, une session du
C o n s e i l ; en 1950, une dlibration de la Confrence de W a s h i n g t o n
l'admettait comme observateur permanent, statut dont il est, jusqu'
prsent, le seul j o u i r .
V o u s savez, Messieurs, avec quel intrt N o u s avons suivi les diffrentes phases de votre activit depuis le j o u r o la F A O fut fonde. Il
' s'agissait alors de regarder en face ce fait terrible : plus de la moiti
de la population mondiale est sous-alimente ; pour satisfaire les besoins
de l'humanit, il fallait doubler l production alimentaire. La F A O se
met nergiquement l ' u v r e : elle forme le Comit international de la
crise alimentaire, entreprend un recensement mondial de l'agriculture
et se propose la cration d'un Conseil mondial de l'alimentation ; elle
prend en charge les travaux commencs dans neuf pays dvasts par la
guerre pour restaurer leur agriculture. P o u r N o u s limiter quelques
ralisations plus caractristiques, rappelions qu'en 1947 fut constitue
la Commission europenne des forts ; en 1948 eut lieu la premire
confrence rgionale sur les problmes de la nutrition ; tandis q u ' partir
de 1949 un Comit mixte d'experts en cette matire se runit annuellement sur divers points du globe. Puisque l'accroissement de la productivit et l'lvation du niveau de vie des populations rurales sont lis aux
conditions sociales dans lesquelles travaillent les agriculteurs, la F A O
aborde ds 1951 les problmes de la rforme des structures agraires et les
questions connexes du crdit agricole : en mme temps, des runions
multiples

en

divers

continents

appuient

le

mouvement

coopratif

agricole.
Il fallait sans aucun doute de la hardiesse p o u r envisager une action
aussi varie et qui s'tendt d'aussi grands territoires. Mais ces efforts
n'ont pas t vains. Le rapport, que vous avez publi sur la situation de
l'agriculture en 1955, note que la production agricole mondiale a atteint
en 1954 un accroissement de 25% par rapport celle de 1946. Pendant
cette dcade, les pays sous-dvelopps ont rapidement mis en valeur

Acta PU Pp. XII

55

leurs ressources en terre et en eau ; grce l'assistance technique, ils


ont appliqu, la production animale et vgtale, les nouvelles mthodes
exprimentes et mises au point dans les rgions plus avances. Mais,
ct des rsultats positifs, il importe aussi d'enregistrer les insuffisances et les malaises actuels, afin d'attirer l'attention de tous les responsables et d'orienter leurs efforts; vous avez signal entre autres la rigidit
des structures productives et la difficult qu'elles prouvent rpondre
adquatement la demande, la stagnation du commerce mondial des
produits agricoles et le niveau insuffisant du revenu des agriculteurs, si
on le compare ceux d'autres activits. En de vastes rgions du monde,
on n'a pas encore russi fournir aux hommes le moyen d'acqurir
toute la nourriture, dont ils ont besoin. Ce fait reste, faut-il le dire, le
motif premier qui vous stimule poursuivre vos efforts.
Parmi les tudes particulires, auxquelles se sont livrs vos spcialistes, Nous voudrions en relever quelques-unes, particulirement suggestives, et d'abord celles qui concernent la base mme de toute agriculture, le sol. Dans le pass, l'utilisation, la conservation, l'amlioration
du sol taient abandonnes au bon sens pratique des cultivateurs ; une
exprience acquise au prix d'un labeur prolong et non sans dboires
leur indiquait comment procder pour ne pas ruiner la terre, dont ils
tiraient leur subsistance. On sait que, si d'aucuns ne mnagrent pas
leurs peines pour sauvegarder leur fonds, d'autres, pousss par l'appt
d'un gain facile ou victimes de leur incomptence, causrent au sol des
dommages vite irrparables. Afin d'enrayer les consquences de ces
erreurs et d'en prvenir le retour, afin aussi d'utiliser au maximum toutes les possibilits des terrains, il importait d'acqurir une connaissance
rationnelle des diffrents sols, de leur structure, de leurs proprits, et
de dresser la carte de leur rpartition gographique; ainsi il devenait
possible le prciser,quel genre de culture convenait une rgion dtermine, quelles modifications celle-ci devait ventuellement subir, par le
drainage ou l'apport d'engrais. En particulier, on ne pouvait ngliger
la lutte contre l'rosion provoque par les lments naturels, mais,
en bien des cas, facilite et acclre par l'intervention de l'homme qui,
pour rendre cultivables des terres en dclivit, les dpouille de toute
vgtation protectrice. On a constat aux Etats-Unis que les pertes en
phosphates, dues l'rosion, taient suprieures l'puisement provoqu
par les rcoltes. Les publications consacres cette question, telle, par
exemple, celle qui concerne la carte de l'rosion en Amrique Latine,
contribueront beaucoup empcher des dgts ultrieurs.

56

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Mais la conservation du sol ne dpend pas seulement du contrle de

l'rosion. On prfre actuellement envisager le sujet dans un cadre plus


large, en tenant compte des systmes modernes pour amliorer la fertilit et des facteurs conomiques et sociaux susceptibles d'accrotre le
bien-tre des populations rurales, d'aider la colonisation des terres incultes, de freiner l ' e x o d e des campagnes et le dpeuplement des rgions
montagneuses au profit des villes. L'appauvrissement de la terre peut
tre le rsultat d'un rgime foncier inadquat, de la concentration ou
du morcellement excessif de la proprit, de la valeur insuffisante des
produits agricoles ; les conditions de vie t r o p dures dcouragent le cultivateur et le poussent chercher autrement sa subsistance. V o u s n'avez
pas ignor cet aspect des choses, puisque, c o m m e N o u s l'avons signal
tantt, vous avez envisag une action en matire de rforme agraire,
c o m m e aussi dans le domaine du crdit et des coopratives agricoles.
A cause du rle essentiel, qu'elles jouent dans la rgulation de la circulation hydrique superficielle et souterraine, les forts mritent une attention srieuse ; elles freinent l'coulement des eaux, favorisent leur pnration en profondeur et l'alimentation des s o u r c e s ; elles retiennent
les neiges et, mme si elles ne peuvent empcher les inondations exceptionnelles, elles rgularisent le dbit des rivires. Les pouvoirs publics,
soucieux du dveloppement de l'agriculture, ont d o n c intrt exercer
leur vigilance sur la manire dont les forts sont exploites.
Rvlons encore, parmi beaucoup d'autres, les recherches menes sur
la possibilit de faire servir les algues marines la nourriture humaine ;
jusqu' prsent toutefois l'exploitation de ces ressources apparat encore
de ralisation difficile.
Ces brves considrations font ressortir assez que le programme initial,
prpar par la Confrence de H o t Springs et formul dans l ' A c t e Constitutif, est en bonne voie d'excution. A l o r s que jadis le problme de la
faim apparaissait insoluble, il est permis l'heure prsente de le regarder en face et de compter pour le rsoudre sur la collaboration des gouvernements. Les monographies consacres l'tude du sol ont attir l'attention sur l'unit physique des diverses rgions, qui rend la plaine solidaire de la montagne ; celui qui veut sauvegarder la fertilit de ses
terres doit se proccuper de ce qui se passe bien au-del de leurs limites.
Cette vrit prend ici, N o u s semble-t-il, valeur de symbole ; les peuples
favoriss par le nature ou par les progrs de la civilisation risquent de
connatre un j o u r de durs rveils, s'il ne se mettent en peine ds maintenant d'assurer de moins fortuns les moyens de vivre humainement,

Acta Pii Pp. XII

57

dignement et de se dvelopper eux aussi. Eveiller davantage chez un


grand nombre d'individus et de nations ce sentiment de responsabilit
collective, et surtout provoquer par l des interventions claires et
gnreuses, voil une tche haute et noble ; en ces temps de suspicion de
division, de rvolte, la porte morale d'un tel rsultat dpasse encore de
loin ses consquences matrielles.
N o u s nous plaisons par dessus tout reconnatre, dans cette action
mondiale destine toucher non un ordre privilgi, mais l'immense
foule souvent impuissante et sans dfense, un aspect authentique de la
charit, que le Christ a illustre par sa vie et par sa mort, et dont il a
voulu faire le signe distinctif de ses disciples ; cette charit universelle-,
dsintresse, exigeante jusqu'au sacrifice,

ne peut s'enraciner sinon

dans l'amour que Dieu lui-mme porte aux hommes. Elle le traduit
visiblement ; elle en est la preuve la plus solide.
C'est pourquoi N o u s ne doutons pas que le Divin Matre ne bnisse
tout ce que vous faites pour ceux qui lui appartiennent ; c'est Lui-mme
que ces bienfaits s'adressent ; il saura les rcompenser, c o m m e il l'a
solennellement promis et c o m m e N o u s l'en prions ardemment. Que les
faveurs du Ciel descendent sur vous-mmes et sur votre uvre, sur vos
familles et sur ceux qui vous sont chers. N o u s vous en accordons p o u r
gage Notre Bndiction Apostolique.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM


S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS
INF ANTENS I S - T UGUEG AR AO AN AE
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Concredita

gregis

spirituali

commodo

apprime

studens E x c m u s

P. D. Patricius Harman Shanley, Episcopus titularis Sophenensis et


Praelatus nullius Infantensis, ab Apostolica Sede nuper expostulavit
ut pars paroeciae vulgo Palanan , quae ad Infantensem praelaturam pertinet et comprehendit pagos

Binatug,

Buyascm,

Dicamay, Di-

sulap; G-angalan, Jbujan et Tappa vulgo appella tos, ab eadem praelatura distraheretur et dioecesi Tuguegaraoanae adnecteretur.
Haec S. Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto E x c m i
P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in Insulis
Philippinis Nuntii Apostolici, necnon E x c m i P. D. Ioannis Sison, Episcopi titularis Limatensis et Administratoris A p o s t o l i c i Tuguegaraoani,
vigore specialium facultatum sibi a Ssmo D o m i n o Nostro P i o Divina
Providentia P P . X I I tributarum, oblatis precibus benigne annuendum
censuit.
Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, a praelatura nullius Infantensi
territorium, quod supra memoravimus, separat, ipsumque dioecesi Tuguegaraoanae perpetuo adnectit, mutatis hac ratione memoratae praelaturae dictaeque dioecesis finibus; ita ut posthac praedicti pagi Binatug, Buyasan,

Dicamay, Disulap,

Gangalan,

Ibujan et

Tappa

una cum

suis ecclesiis, oratoriis, piis domibus, ecclesiasticis bonis et fundationibus in eodem territorio exstantibus vel quomodolibet ad illud vel ad
fideles in illo degentes spectantibus, ad dioecesim Tuguegaraoanam pertinere censeri valeant ac debeant.
.

Omnia acta igitur et documenta praefatos pagos respicientia eorum-

qeu fideles a Curia praelaturae nullius Infantensis ad Curiam dioecesis Tuguegaraoanae, quam primum,

transmittantur.

Sacra Congregatio Consistorialis

58

Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat

Pontificium

Administrum

Philippinis actu regentem,

Nuntiaturam

Apostolicam

in

Insulis

necessarias et opportunas eidem tribuens

facultates etiam subdelegandi, ad affectum de quo agitur,

quemlibet

virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onusque imponens, quam


primum, remittendi ad hanc Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus praesens edit C o n s i s t o r i a ^

Decretum perinde

valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.


Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 16
Augusti 1955.
{ F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen. a Secretis
L.

S.
Iosephus Ferretto,

Adsessor

SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
DECRETUM.
ERECTIONIS TRIBUNALIS PROVINCIALIS CIRCUMSCRIPTIONUM ECCLESIASTICARUM
PROVINCIAE EDMONTONENSIS PRO TRACTATIONE CAUSARUM NULLITATIS MATRIMONII.

Per Decretum diei 28 Martii 1949 (in A c t a Apostolicae S e d i s


v o l . X X X V I I I , p p . 281 ss. relatum) Sacra Congregatio de Sacramentis,
iussu Ssmi D. N. P i i Divina Providentia Papae X I I , in Canadensi Ditione, p r o tractatione causarum nullitatis matrimonii, septem Tribunalia

Provincialia

primae

instantiae

et

quatuor

secundae

instantiae

instituit.
Nuper autem universi E x c m i Ordinarii Provinciae

Ecclesiasticae

Edmontonensis, nempe E x c m u s Archiepiscopus Edmontonensis, Episcopus Galgariensis, Episcopus S. Pauli in Alberta, Vicarius A p o s t o licus de Grouard et Vicarius A p o s t o l i c u s de Mackenzie, enixe postulaverunt ut causae nullitatis matrimonii suorum subditorum, quae hucusque, tenore n. 7 capitis I laudati Decreti, a Tribunali Provinciali Van-

60

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cuveriense p e r t r a c t a b a t u r , eoquod dictum Tribunal Vancuveriense binis


provinciis

ecclesiasticis Vancuveriensi

et

Edmontonensi

inserviebat,

pertractandae itemque in prima instantia decidendae deferri possent ad


Tribunal Edmontonense ad huius finem erigendum.
Rationes potissimae pro hac erectione allatae ab Excniis Ordinariis
sunt 1) nimia distantia Tribunalis Vancuveriensis, 2) difficultas idem
Tribunal adeundi, 3) nimia mora pro hisce causis instruendis et decidendis, passim inevitabilis, c u m gravi fidelium i n c o m m o d o .
Quas preces, cum S. haec Congregatio de Disciplina Sacramentorum
in Congressu diei 16 Novembris c. a. rite perpendisse^ attento etiam
voto E x c m i Delegati A p o s t o l i c i Ditionis Canadensis, easdem per infra^
scriptum Cardinalem Praefectum retulit Ssmo D . N . P i o divina Providentia P a p a e X I I in Audientia diei 10 Decembris 1955 Substituto Secretariae Status benigne concessa.
Sanctitas vero Sua haec omnia quae sequuntur statuere dignatus est,
decernens eadem exsecutioni mandanda, contrariis quibuslibet, licet speciali mentione dignis, minime obstantibus :
a

1) In urbe Edmontonensi, die I Ianuarii a. 1956 erigitur Tribunal


Provinciale p r o omnibus causis nullitatis matrimonii in prima instantia
pertractandis et decidendis dictae ecclesiasticae Provinciae, nempe archidioecesis Edmontonensis, dioecesis Calgariensis, dioecesis S. Pauli
in Alberta, Vicariatuum A p o s t o l i c o r u m de Grouard et Mackenzie.
2) Ab eodem die Tribunal Provinciale Vancuveriense competens
remanebit pro causis nullitatis matrimonii suae tantum Provinciae ecclesiasticae pertractandis et in prima instantia decidendis.
3) Causae eaedem a Tribunali Provinciali sic erecto Edmontonensi
in prima instantia definitae, pro tractatione in gradu appellationis, deferentur ad Tribunal Provinciale Torontinum, incolumi semper iure directe appellandi ad S. R. R o t a m , iuxta can. 1559 1 Codicis I. C.
4) In reliquis plene serventur omnia quae statuta sunt in praelaudato Decreto anni 1946, necnon in eius Normis exsecutivis diei 14 Maii
1946 ( A . A. S. x x x v i i i p p . 283 ss.).
Datum Romae, ex Aedibus eiusdem Sacrae Congregationis, die 14
Decembris a. 1955.
8 B. Card. ALOISI MASELLA, E p . Praenestinus, Praefectus
L.

iB

S.

P.

Bracci,

Secretarius

Commissio Pontificia de re Biblica

61

ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA
INSTRUCTIO
AD EXCELLENTISSIMUS LOCORUM ORDINARIOS DE CONSOCIATIONIBUS BIBLICIS
ET DE CONVENTIBUS AC COETIBUS EIUSDEM GENERIS.

Sanctissimus Dominus Noster P i u s P p . X I I fel. reg. in Litteris Encyclicis Divino afflante Spiritu d. d. 30 Septembris 1943, inter complura
alia quae ad studia biblica rite promovenda conferunt, id quoque paterne
hortatus est,

ut

sacri

Antistites

Scripturae

Sacrae

venerationem

in

christifidelibus sibi commissis satius in dies augere et perficere studeant


eiusque cognitionem et amorem efficaciter fovere et excitare nitantur.
Pias igitur illas consociationes quae ad Sacrorum Librorum exemplaria
diffundenda conditae sunt, intente adiuvent, Sacrae Scripturae, Evangeliorum potissimum, cotidianam lectionem et meditationem alloquio et
usu commendent, publicas de rebus biblicis dissertationes seu acroases
aut ipsi habeant aut ab aliis apprime peritis sacris oratoribus habendas
curent, denique commentarios ad quaestiones biblicas ex scientiae ratione
tractandas et exponendas editos pro viribus sustentent et inter varios
gregis sui coetus et ordines apposite divulgent.

M a g n o c u m gaudio haec Pontificia de Re Biblica Commissio, cui munus


studia biblica dirigendi et fovendi peculiari m o d o concreditum est,
variis e nuntiis et fontibus cognitum habet, quanta cum alacritate Excellentissimi Praesules his Summi Pontificis hortationibus obtemperaverint
quantumque fructum fidelis populus in haud paucis regionibus ex hoc
Sacrorum Librorum renovato studio perceperit. Multis in locis Ordinarii
in hac sua rei biblicae cura sollerter iuvantur Consociationibus illis
Biblicis quae, ultimis temporibus ortae, tam editis in publicum libris
et commentationibus quam publicis conventibus et acroasibus Sacrorum
Librorum cognitionem et amorem promovere nituntur. Magno etiam cum
fructu dies biblici , potissimum pro christifidelibus omnibus, celebrantur vel conventus per complures dies protracti ( hebdomades bi1

Cfr. Acta Apost. Sedis, 35 (1943) 321.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

62

blicae ) instituuntur, in quibus argumenta ad Sacram Scripturam spectantia amplius et profundius in determinatorum coetuum utilitatem pertractantur.
N u l l u m est dubium quin his rebus omnibus, d u m m o d o rite peragantur,
Sacrae Scripturae cognitio et amor efficaciter promoveatur et in dies
uberius crescat. Attamen, ut hic finis rite obtineatur, o m n i a magna c u m
cura et prudentia paranda et dirigenda sunt. Ac primum quidem argumenta in conventibus tractanda apte eligantur oportet, idque maxime
ex iis quae ad doctrinam theologicam Sacrorum Librorum profundius
cognoscendam et ad cultum ac venerationem Sacrarum Litterarum inter
christifideles magis magisque fovendam apte valeant, iis tamen non omissis quaestionibus historicis, criticis, litterariis, quae in singulis regionibus maioris momenti sunt aut acrius disputantur. Dein oratores qui
in huiusmodi conventibus verba faciunt, rerum de quibus agunt, omni ex
parte periti sint oportet, normis a Sancta Sede datis sincere oboedientes,
in rebus proponendis prudentes et sobrii, condicionis tam scientificae
quam spiritualis audientium omnino conscii. Quantus fructus ex his conventibus hauriatur, si haec omnia diligenter observata fuerint, ex multis
relationibus quae ad hanc Pontificiam Commissionem pervenerunt, luculenter apparet.
Dolendum tamen est rei nondum in omnibus regionibus normis m o d o
expositis plane satisfieri atque interdum adesse periculum, ne conventus
illi a Consociationibus Biblicis vel ab aliis instituti, non omnibus qui
intervenerint, satis proficiant, immo quibusdam magis in destruction e m quam in a e d i f i c a t i o n e m cedant (cfr. 2 Cor-, 10, 8 ) . Oratores enim,
dicunt, non semper eos esse qui rerum de quibus agunt, omnino periti
sint ; quosdam nimis facile sequi auctores minus commendatos vel inconsiderate ac temere admittere et divulgare opiniones dubias aut falsas;
commendare libros vel periodica dubii valoris aut ab auctoritate ecclesiastica non approbata vel etiam reprobata : et haec omnia interdum
c o r a m auditoribus qui ad similes quaestiones examinandas et iudicandas
nullatenus parati et instructi sint. Accidisse etiam ferunt, ut qui loqueretur, parum attendent ad normas illas quas Summus Pontifex fel.
reg. in Litteris Encyclicis Humani generis denuo graviter inculcavit,
atque audacter proposuerit sententias a Magisterio Ecclesiae reprobatas,
vel etiam sensui litterali, vigilante Ecclesia probe elaborato, novum
quendam sensum substituerit quem symbolicum et spiritualem appellant
et quo difficultates sensui litterali inhaerentes evanescere temere dicti-

Commissio Pontificia de re Biblica


tant.

Quae omnia, si c o r a m auditoribus proponantur rei biblicae non

omnino peritis, summopere periculosa esse, nemo est quin videat.


Hisce rebus omnibus perpensis, haec Pontificia Commissio de Re
Biblica, pro munere ipsi commisso, opportunum censuit in memoriam
revocare has Consociationes Biblicas omnesque de re biblica coetus atque
conventus, sicut etiam libros et articulos in commentariis et in diariis
de eadem re biblica edendos, utpote res religiosas et ad religiosam christifidelium institutionem spectantes, Ordinariorum auctoritati et iurisdictioni subesse. Quod ut in posterum efficacius servari possit, haec
statuere et praescribere placuit :
1. Omnes Consociationes Biblicae earumque opera et incepta auctoritati et iurisdictioni competentis Ordinarii subsunt. Competens autem
Ordinarius, si agitur de Consociationibus vel conventibus quibuslibet
dioecesanis, est Ordinarius loci ; si agitur de interdioecesanis, ille est
Ordinarius in cuius dioecesi Moderator Consociationis sedem habuerit
vel conventus aut coetus habendus erit.
2. Novae Consociationes Biblicae vel quicunque eiusmodi coetus institui nequeunt sine approbatione competentis Ordinarii, cuius etiam est
earum Statuta examinare et approbare.
3. Moderator Consociationis vel Praeses cuiuslibet coetus singulis
annis de eius statu, membris, actis ad competentem Ordinarium referat.
4. Conventus omnes qui p r o auditoribus studia Sacrae Scripturae non
ex professo colentibus ad argumenta scripturistica tractanda instituuntur, sive hebdomadae biblicae sive dies biblici qui dicuntur, sine
consensu et approbatione competentis Ordinarii haberi nequeunt. Eidem
Ordinario tempestive referendum est quae argumenta tractanda videantur
et qui oratores ea sint tractatui!. Conventu autem habito is qui ei praefuit,
ad eundem Ordinarium breviter referat de rebus tractatis, de disputationibus habitis, de conclusionibus collectis. Eandem relationem mittat
etiam ad Revmum Secretarium Pontificiae Commissionis de Re biblica,
addito programmate conventus et elencho oratorum.
5. Normis sub n. 4 praescriptis non comprehenduntur illi congressus
et conventus qui pro professoribus Sacrae Scripturae aliisque rei biblicae
specialiter peritis ad quaestiones scientifice examinandas et disputandas
instituuntur.

Sed etiam in his conventibus cura habeatur, ut omnia

secundum sana et probata principia doctrinae catholicae et normas a


Sancta Sede datas peragantur. Extraneis autem qui de coetu professorum-

"Cfr. Acta Apost. Sedis, 42 (1950) 569 s

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

64

aut specialiter peritorum non sint aditus ad huiusmodi congressus ne


pateat.
6. Quibus munus est conventus, de quibus sub n. 4, praeparandi vel
dirigendi, sedulo curent, ut res tractentur quae n o n adeo curiositati vel
rerum novarum studio satisfaciant, sed ad solidam auditorum institutionem in fide et in vita morali et ascetica promovendam et ad Sacrorum Librorum amorem sincerum excitandum et augendum vere conferre posse
videantur. E o s autem Oratores eligant qui ad hos fines obtinendos magis
apti et condicionis scientificae et spiritualis eorum quibus sermones destinantur, periti et conscii sint. Curent etiam, ut in rebus ipsis tractandis
non adeo difficultates et res dubiae proferantur, sed methodo positiva illa
exponantur quae clara et explorata sunt. Quodsi c o r a m quibusdam coetibus auditorum etiam difiicultates et obiectiones tractandae videantur,
quaestione aeque et honeste proposita, solida tradatur responsio, rationibus scientificis rite suffulta.
Excellentissimi Ordinarii, pro suo in gregem Christi amore, huic
gravi negotio diligenter operam impendant, et si ipsi per se id agere non
potuerint, ex propriae dioeceseos sacerdotibus aliquem ex officio constituant, qui rei biblicae probe peritus, solida doctrina theologica ornatus,
debita prudentia instructus harum Consociationum et coetuum curam
suscipiat ac determinatis temporibus, prout idem Ordinarius statuerit,
ad ipsum referat. Idem etiam ea quae de re biblica in libris vel commentationibus sive editis sive edendis tractantur, diligenter examinet, et
si quid notandum censuerit, ad eundem Ordinarium referat.
Quae o m n i a si sedulo et accurate fient, sperare licet fore ut hae utilissimae Consociationes Biblicae et coetus atque conventus uberem fruct u m ferant ad Verbi Dei cognitionem et amorem in dies magis fovendum,
ad studia biblica efficacius promovenda, ad animarum salutem fecundius
curandam.
Sanctissimus Dominus Noster Pius P p . X I I hanc Instructionem benigne approbare dignatus est eamque publici iuris fieri mandavit.
Romae, die 15 Decembris a. 1955.

Athanasius Miller, O. S. B., Consultor ab Actis.

AB. et vol. X X X X V I I I

2 5 Februarii 1 9 5 6

(Ser. I I , v. X X I I I ) - N . %

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIO APOSTOLICA

ULTRAIECTENSIS ET ALIARUM
(GRONINGENSIS - ROTERODAMENSIS)
AB ARCHIDIOECESI TJLTRAIECTENSI ET A DIOECESI HARLEMENSI QUAEDAM TERRITORIA DISTRAHANTUR, E QUIBUS NOVAE DUAE DIOECESES CONSTITUUNTUR
(( GRONINGENSIS )) ET (( ROTERODAMENSIS .

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Dioecesium immutationes ab hac Romana Sede, omnium Ecclesiarum
sollicita matre, sapientissime fieri, vel etiam novas circumscriptiones ecclesiasticas ordinari, quotiens spes bona eaque certa affulgeat id christianorum c o m m o d i s et utilitatibus respondere, nemo est quin videat,
c u m beato Petro eiusque Successoribus divinitus mandatum sit electorum gregem pascere et gubernare. Quae studia et sollicitudines ad praesens visum est Nobis ad Hollandiae res acri intendere cura. Quae regio,
exacto nuper saeculo a restituta ibidem catholica hierarchia, tanta cepit, aucto catholicorum hominum numero et fidei operibus, incrementa,
ut sive divinae veritati tuendae, sive usui fidelium augendo, sive denique rei sociali provehendae, omnino oporteat vires ita disponere ut necessitatum cumulo sint pares. A c c e d i t ut sacri Pastores, qui nunc familiae christianae ibi loci praesunt, cum dioecesium limites latius exten5 - ACTA, vol. X X I I I , n. 2. 25-2-1956.

66

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dantur, impediti sint ne visitandi dioecesim obligationem, ad normam


can. 343 O. I. C, per se ipsi impleant , ut decreta Concilii Provincialis
E p i s c o p o r u m Hollandiae, anno millesimo nongentesimo vicesimo quarto
celebrati, clare testantur. Quae c u m ita sint, christianorum saluti E c clesiaeque utilitati consulere cupientes, itemque eos maioribus praesidiis
instruere optantes, post auditum venerabilem Fratrem Paulum Giobbe,
Archiepiscopum titulo Ptolemaidensem in Thebaide, eundemque in H o l landia A p o s t o l i c u m Nuntium-Internuntium, ac venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales S. Congregationi Consistoriali praepositos;
eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquod ius vel habeant,
vel sese habere arbitrentur, de Nostra apostolica potestate haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Ultraiectensi eam territorii partem separamus quae regiones complectitur vulgo Groningen,
Friesland et Drenthe, una c u m Noord-Oost-Polder ; ex eaque novam ac
distinctam dioecesim condimus, quam ab urbe Groninga volumus Groningensem appellari, quae urbs Sedes erit et caput novae dioecesis. Qua in
urbe sacer Praesul et domicilium suae commorationis habebit, et cathedram veritatis collocabit, in templo scilicet S. Martini Episcopi et Confessoris, quod idcirco ad cathedralis gradum evehimus. Praeterea a dioecesi Harlemensi eam provinciam detrahimus quam populus Zuid-Holland
appellare consuevit, eamque in alterius dioecesis formam redigimus,
Roterodamensis

ab

eiusdem

nominis

urbe

cognominandae ;

in

qua

perillustri civitate Sedem novae huius Ecclesiae statuimus, dum cathedra episcopalis in curiali aede S. Laurentii martyris et S. Ignatii confessoris ab E p i s c o p o collocabitur, iuribus et honoribus cathedralis templi
concessis, uti patet.

Tandem ab archidioecesi Ultraiectensi ea parte

seiuncta quae vulgari sermone Gooiland denominatur, eam Harlemensi


dioecesi in omne tempus coniungimus ; ab hac vero id regionis dividimus,
quae fere totam civilem provinciam continet Zeland nuncupatam; et a
dioecesi Buscoducensi universam oram decanatus, uti dicitur, St. Geertruidenberg;

quae territoria dioecesi Bredanae in perpetuum tempus

adnectimus. Quas fundavimus Ecclesias, Groningensem videlicet et R o terodamensem, iisdem iuribus, facultatibus, privilegiis, honoribus, insignibus fruentur, quibus ceterae omnes dioeceses ; quod et de eorum Praesulibus dicendum est, qui tamen iisdem quoque oneribus et obligationibus tenebuntur. Novas hasce Sedes suffraganeas constituimus Ecclesiae
Ultraiectensi; cuius Metropolitae E p i s c o p i Groningensis et Roterodamensis ad iuris normam erunt obnoxii et subiecti. V o l u m u s praeter haec
ut iuxta leges iuris communis et normas a S. Congregatione de Semina-

Acta PU Pp. XII

67

riis et Studiorum Universitatibus latas, in utraque dioecesi seminarium


erigatur iis excipiendis pueris quos suavissima Spiritus Sancti v o x ad
sacerdotium inclinaverit ; et ut cultui D e i augendo Episcopisque consiliorum ope iuvandis Canonicorum Collegium condatur secundum praescripta per alias sub plumbo Litteras definienda.

Concedimus tamen

ut eorum l o c o Consultores dioecesani eligantur, si ad praesens Canonicorum Collegium constitui nequeat ob graves difficultates. Quod ad
clerum attinet, mandamus ut simul ac hae Litterae ad effectum deductae fuerint, clerici ei Ecclesiae censeantur ascripti in cuius territorio
legitime degant ; quae vero ad Ecclesiarum regimen et administrationem
attineant, ad V i c a r i i Capitularis electionem, Sede vacante, ad iura et
onera cleri et populi, in his omnibus Codicis Iuris Canonici iussa serventur. A c t a et documenta quae ad novas dioeceses respiciant, vel ad
territoria quae dioecesibus Harlemensi et Bredanae iuncta sunt,
uniuscuiusque Curiam sedula cura mittantur,

ad

ibidem religiose asser-

vanda. Mensam denique episcopalem, quae dicitur, ea bona constituent


quae utrique dioecesi e divisione bonorum ob venient, iuxta canonem
1500 Codicis Iuris C. Ad ea postremo omnia quae imperavimus exsequenda venerabilem Fratrem deputamus Paulum Giobbe quem memoravimus, cui omnes agendae rei potestates facimus, quas poterit cuivis
viro delegare, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto. Qui venerabilis Frater etiam onus habebit fines certos et indubios, ideoque quatenus opus sit iuxta terminos natura definitos, inter unam alteramve
dioecesim delineandi. Quod negotium postquam perfecerit, documenta
exarari curabit, eaque nitidam finium descriptionem cum denomination e s continentia, a d S . Congregationem Consistorialem quam primum
mitti studebit. Quod si eveniat ut cum res agi debeat alius eidem Internuntiaturae praesit, ipsi haec negotia conficienda iubemus. H a s vero
Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem
ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur,
atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla,
cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has
Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus
auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id
prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin i m m o
harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino ha-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

68

benda erit fides, quae hisce haberetur, si ostender en tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit,
sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m Romae, apud S. Petrum, die decimo sexto mensis Iulii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. B. E. Cancellarius

Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regem
Franciscus
Bernardus

Hannibal
De

Ferretti,

Felicis,

Proton.

Proton.

Apost.

Apost.

Loco g Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXI, n. 62.

L I T T E R A E APOSTOLICAE
I
AD TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA B. MARIAE
V. DE RUPE, SEU (( DE LAS LAJAS )) INTRA FINES DIOECESIS PASTOPOLITANAE.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Templum perdecorum loci amoenitate
atque structurae genere conspicuum, in quo I m a g o Beatae V i r g i n i s in
saxo depicta, ideoque de Rupe appellata, pie excolitur, praecipuum
quoddam perhibetur Marianae religionis domicilium non solum pagi
Las Lajas , intra fines dioecesis Pastopolitanae, ubi ad auras stat,
sed etiam totius Reipublicae Columbianae atque finitimarum regionum.
Etenim, super praerupta atque confragosa, ad artis Gothicae rationem,
exstructa sacra haec Aedes ab ingenti Christifidelium multitudine atque
etiam a lectissimis V i r i s ex ordine ecclesiastico atque laicorum solet
adiri, qui omnes discupiunt ut clementissimae Deiparae, ibi tantopere
veneratae, muneribus cumulentur ; quae quidem eadem Dei hominumque

Acta Pii Pp. XII

69

Mater, p r o Suo in miseros mortales amore, liberaliter dilargitur. Unde


factum est ut sacrorum Antistites Columbiani, coetum anno millesimo
nongentesimo vigesimo septimo agentes, h o c Templum una sententia Sacrarium suae Nationis renuntiarent. Augescente exinde pietate erga Beatam Mariam V i r g i n e m de R u p e , praeclara Eius I m a g o , anno millesimo
nongentesimo quinquagesimo secundo, plurium Praesulum atque frequentis populi fidelis astante corona, auctoritate Petriani Canonicorum
Collegii, aureo diademate fuit redimita. Quod autem est maximi momenti,
fructus spirituales ibidem, praesertim ex Sacramentorum usu, percipiuntur amplissimi. Quibus omnibus permotus, Venerabilis Frater Aemilius
Bolero Gonzlez, Episcopus Pastopolitanus, suffragante quoque Venerabili Fratre P a u l o Bertoli, Archiepiscopo titulo Nicomediensi Nostroque apud Columbianam Rempublicam Nuntio A p o s t o l i c o , preces ad N o s
admovit, ut idem Templum Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus
Quibus votis libenti animo obsecundare volentes, N o s , ex Sacrae Rituum
Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Aedem D e o in honorem Beatae Mariae Virginis de
R u p e seu de Las Lajas sacram, atque intra fines dioecesis Pastopolitanae positam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus,
omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Templis eodem
hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.

H a e c edicimus,

statuimus,

decernentes

praesentes Litteras

firmas, validas atque efiicaces iugiter exstare ac permanere ; suosque


plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari :
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane
fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m e x A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis A u gusti, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRTJGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

70

II
BEATA MARIA V. A MONTE CARMELO PATRONA CAELESTIS CONSTITUITUR (( TERRITORII NATIONALIS DE FORMOSA INTRA FINES DIOECESIS RESISTENCIAS.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. D e c o r e m Carmeli , A l m a m dicimus Deiparam ab hoc Monte appellatam, Christifideles, qui terram,
cui nomen F o r m o s a , intra fines dioecesis Resistenciae atque Reipublicae
Argentinae, incolunt, praecipua venerantur, ut accepimus, observantia
ac pietate. Etenim saeculo proxime praeterito ea in regione sedem ac
domicilium collocarunt auspice eadem V i r g i n e Carmelitide, cuius imaginem secum tulerant. Ex eo l o c o , scilicet e principe oppido F o r m o s a ,
cultus Deiparae, nomine illo insignis, continentem agrum feliciter pervasit; unde factum est ut, anno millesimo nongentesimo p r i m o , Moderator eiusdem regionis, quam Argentini Territorium Nationale de Formosa vocant, ad sacram potestatem preces a d m o v e n t ut Beata Maria
V i r g o a Monte Carmelo eidem huic constitueretur caelestis apud Deum
P a t r o n a ; hoc esse votum, hanc esse spem totius populi plagam illam
habitantis. T u n c vero temporis id solum fieri potuit ut e nomine Dei
Genitricis, cui a Monte Carmelo adiecta appellatio, paroecia oppidi Formosae nuncuparetur. Pietas deinde erga clementissimam Reginam, suavi hoc titulo invocatam, novis est aucta incrementis, cum, anno millesimo
nongentesimo quadragesimo septimo, Eius in fidem, quasi caelestis duc i s , Exercitus Argentinus committeretur, Eiusque I m a g o , anno scilicet
millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, piae peregrinationis causa,
inter gestientis populi vota, per oppida pagosque territorii, quod dictum est, circumferretur. V o t a igitur depromens saepenumero facta a sacrorum administris, a publicae ac militaris rei moderatoribus,

scho-

larum praefectis pluribusque sodalitatibus, dilectus filius Vicarius Capitularis dioecesis Resistenciae N o s submisse rogavit ut Beatam Mariam
V i r g i n e m Carmelitidem totius territorii a F o r m o s a appellati caelestem
Patronam renuntiaremus. Quas preces pro studio, quo ardemus, Marianae religionis quoquoversus propagandae, libenti animo statuimus audire.

Quapropter,

ex Sacrae R i t u u m

Congregationis consulto,

certa

scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis


plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatam Mariam V i r g i n e m a Monte Carmelo Territorii Nationalis de F o r m o s a ,

71

Acta PU Pp. XII

quod dicitur, praecipuam apud Deum caelestem Patronam constituimus


ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis quae
principalibus regionum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis
nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque
plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ;
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane
fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter
sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Augusti, a n n o MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

III
TEMPLUM CATHEDRALE RIOJENSE S. NICOLAO BARENSI SACRUM TITULO BASILICAE MINORIS CONDECORATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Ornatissimum Templum princeps
Eiojense, Sancto Nicolao Barensi sacrum, magnis perhibetur concursibus
celebrari populorum, eo undique convenientium ut, eiusdem Caelitis deprecatione, supernis muneribus ditentur. Quae Aedes, postquam, anno
millesimo octingentesimo nonagsimo quarto, urbs illa fere tota terrae
motu ac fremitu collapsa est in ruinas, exstructa fuit egregio genere, quod
Romanicum-Byzantium appellant, magnamque habet admirationem
propter amplitudinem cultumque varium. Est enim ibi conspicere auri
fabrefacti vim, marmoris speciem eximiam, vitra colorum venustate illustria, sacram suppellectilem pretiosis vestitam metallis aliaque hoc genus
ornamenta et lautitias. Pone aram maximam positum praeclarum Sacellum visitur Divi Nicolai, cuius vetustum Simulacrum in hoc novum
Templum translatum augescente in dies excolitur religione. Propter hunc
praecipuum cultum Aedes ipsa Sacrarii nomine donata est ac Nosmet

72

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ipsi Sanctum Nicolaum urbis et dioecesis Riojensis primum Patronum,


Litteris A p o s t o l i c i s die sexta mensis Decembris, anno millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, sub anulo Piscatoris expeditis, renuntiavimus. V o t a igitur cleri populique significans, Venerabilis Frater Froilanus Ferreira Reinaf, Episcopus Riojensis, preces Nobis adhibuit
ut hoc Templum, scilicet pietatis domicilium insigne idemque artificiosis
operibus commendatum, Basilicae Minoris nomine ac iure honestaremus.
Quibus supplicationibus libenti animo admissis, N o s , ex Sacrae Rituum
Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Templum Cathedrale Riojense, Sancto N i c o l a o Barensi dicatum, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis
quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque,
ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex
nunc ed inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i v
mensis Ianuarii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

IV
NUNTIATURA APOSTOLICA LUCEMBURGENSIS ERIGITUR
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quo firmior es redderentur magisque
frugiferae publicae necessitudinis rationes, quae Apostolicae huic Sedi
c u m civitate intercedunt Lucemburgensi, ad quam ad praesens usque
tempus legatus erat sacrorum Antistes, Internuntii solum nomine insignis, visum est Nobis eiusdem munus potiore gradu honoris condecorare.

Acta PU Pp. ZU

73

Quae c u m ita sint, N o s , motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, harum Litterarum vi, auctoritate Nostra, Internuntiaturam Apostolicam Lucemburgensem in Nuntiaturam Apostolicam, eodem titulo retento, erigimus et constituimus eidemque Nuntiaturae sic
per N o s erectae omnia et singula deferimus iura, privilegia, honores,
praerogativas, indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt, certa
spe freti hanc animi Nostri testificationem religioni provehendae esse
conducturam. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas,
validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos
atque integros effectus sortiri et obtinere ; ipsique Nuntiaturae Apostolicae Lucemburgensi, sic per N o s erectae, nunc et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque
ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit.

Contrariis qui-

busvis nihil obstantibus.


Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x i v mensis
Octobris, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM WYSZYNSKI, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM ATQUE EXCMOS PP. DD. ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS POLONIAE : TERTIO VERTENTE
SAECULO A LIBERTATE POLONIAE RESTITUTA PER DEFENSIONEM SANCTUARII
JANA GORA.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam
Benedictionem. Gloriosam Reginam ob innumeros partos triumphos,
Mulierem i n d i t a m siderum redimitam serto, amictam sole, ex qua Sol

74

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

iustitiae ortus est nobis, iam ab antiquissima aetate P o l o n o r u m gens


ita coluit et venerata est, ut huiusmodi religionis obsequio nulli videretur esse secunda. Cui amantium filiorum impensae pietati D e i hominumque Mater, cuius par est potestas liberalissimae benignitati, saepe
opiferam gratiam eo spectabiliorem retulit, quo immaniora erant illa,
in quibus versabantur, pericula. Quodsi hoc luculenter probant omnes
P o l o n o r u m annales, quam maxime illud demonstrat, quod tria abhinc
saecula obtigit, c u m D o m i n i c i Natalis sacra celebrabantur sollemnia,
sive religiosae sive civilis rei amplissimis monumentis immortalitati
consecratum. F a s esse, hasce per Litteras Nostras, vobis, Dilecte F i l i
Noster

et venerabiles Fratres, et cunctae P o l o n o r u m genti praeclari

illius eventus recordationem repetere arbitrati sumus, ut singularis caelestis beneficii memoria in angustiis, quibus insons patria vestra premitur, solatium vobis afferat, spem faciat non defuturae salutis, si dignitatem et constantiam vestram communit fides inter aspera stabilis,
nullis adversis rebus adflicta.
Vladislai regnum, quod diuturna prosperitate felicitateque fioruerat,
formidolosa et periclitationis cladisque plena tempora subsecuta sunt.
Invaserunt enim in P o l o n o r u m terras exterae gentes, ex quibus maiore
exercitu et impetu Novatores, ac, postquam Varsavia et Cracovia facile
sunt captae,

Clarus Mons Czestochoviensis libertatis vestrae postre-

num fuit propugnaculum.

Attamen

Augustinus

Kordecki,

coenobii

illius moderator, animo minime defecit, sed D e o et Deiparae V i r g i n i s


patrocinio fretus, defensores ad strenue obsistendum confirmavit. Quapropter, rerum condicione improviso in melius mutata, felicibus eventibus patria vestra in libertatem vindicata est. T u n c Ioannes Casimirus
rex V i r g i n e m Mariam ditionis suae terrarum D o m i n a m edixit ac P o l o niae conclamavit Reginam; deinceps fel. rec. Decessor Noster Pius X I ,
qui s o l e r t i s s i m i apud vos Nuntii A p o s t o l i c i munus obierat, p r o suo in
patriam vestram impenso studio, votis a pluribus istinc prolatis concedens, perlibenter festum in honorem B. Virginis Mariae, Poloniae Reginae, instituit, quotannis die tertia mensis Maii perpetuo celebrandum.
Qui immortali memoria digni eventus mire sane demonstrant Dei Genetricem Mariam Polonis semper salutem adesse omnibus in eorum
discriminibus, tum maxime c u m istic catholica fides, thesaurus longe
pretiosissimus a maioribus vobis traditus, itemque c u m hac A p o s t o l i c a
Sede solida arctaque coniunctio, gentis vestrae robur et decus in periculis versantur.

Quae c u m R o m a n a veritatis Cathedra necessitudinis

vincula per diuturnam saeculorum seriem, quamvis insidiarum molimina

Acta Pii Pp. XII

75

non afuissent, evigilante caelesti Praestite et Patrona vestra, numquam


relaxata vel fracta sunt : quod quidem Polonis summo honori eisdemque
valido incitamento est, ut perversitati atheismi strenuissime obsistant,
qui, proh dolor, ipsorum nationem, catholicae religionis cultricem eximiam, enervare et inficere temptat. Exortae igitur procellae fluctibus
agitati, P o l o n i , avitae virtutis heredes, non angusto et parvo sint animo,
sed securitatem, constantiam, dignitatem servent, confisi summo sempiternoque D e o , cui nihil est difficile factu, quique solet fortia et superba
tenui subsidio et impulsu proterere : Credite in D o m i n o D e o vestro, et
securi eritis

N o n solum in laetis, sed in acerbis quoque eventibus,

quidquid nobis contingit, semper et ubique sapientiae et providentiae


supernae, licet abdito, subest consilio : quin etiam eo actuosior Dei est
manus, quo secretior demersa in profundo latescit.

Id vero maxime

oportet, in tolerandis asperitatibus et malis solidae stent spes fidesque


atque Evangelii doctrinae, sive publici sive privati consonent m o r e s ;
siquidem tum virtus Dei fit in salutem

ubi, ablata terrestrium bonorum

cupiditate, consilia mentis et actio vitae c u m fide non pugnent, sed adsidua consensione concentuque conveniant.
Quaerenda autem pax summopere c u m Deo est, in cuius potestate quaevis sunt tempora, ubi adversae res et hominum nequitia, hostiliter animos et corpora premant, quemadmodum S. Gregorius Magnus suae aetatis christifideles, calamitatum turbine vexatos, praeclare hortabatur :
Q u i d ergo agendum est, fratres, nisi ut... legationis pacem mittamus
et rogemus ea quae pacis sunt... Mittamus ad hanc legationem lacrimas
nostras, mittamus misericordiae opera, mactemus in ara eius hostias
placationis, recognoscamus nos c u m eo in iudicio non posse contendere ;
pensemus virtutem eius fortitudinis, rogemus ea quae pacis sunt... Mittamus ad hunc, ut diximus, legationem nostram flendo, tribuendo, sacras
hostias offerendo .

Praeterea ut omni

perturbatione vacetis,

vestri

convertendi sunt oculi novo pietatis studio ad Dei Genetricem Reginam


vestram quae, cum virgineo pede internum inimicum calcaverit, cuiuslibet intemeratae victoriae est ministra et auctrix. Dilectos Sibi P o l o n o s ,
qui, ut A d a m u s Mickiewicz perinsignis poeta vester cecinit, Mariae defensores sunt eiusque nomine vivunt, benignissima Mater non derelinquet, si ipsi, in catholica fide profitenda fortissimi, constantiae imita

I I Par. 20, 20.


Cfr. Rom. 1, 16.
Homil. X X X V I I , 7; MIGNK, P. L

76, c. 1278-1279.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

76

tionem et hereditatem gloriae maiorum ad se pertinere censuerint ; superno illius auspice patrocinio, post nubila demum patriae vestrae felicis
aetatis aurea l u x ac diu permansurum decus splendebit.
I a m superioribus Litteris Nostris religiosam insectationem, quam P o loni perpetiuntur, memorantes, huius rei indignitatem palam denuntiavimus. Attamen tristia istiusmodi adiuncta rerum,

quamvis pateat al-

lata iniuria, immutata adhuc non sunt, quin etiam peiora fieri videntur. In qua lacrimabili vitae condicione, proh d o l o r , aliae quoque Nationes versantur, ubi purpurati Patres, E p i s c o p i , sacerdotes in vincula
coniecti aut sacrum munus obire prohibiti, religiosi sodales suis e domibus eiecti, catholicae consociationes diremptae, catholica scripta prelo
edenda praepedita, catholicae scholae suis iuribus destitutae, Ecclesiae
denique libertas multigeno catenarum pondere oppressa. H o s omnes,
carissimos sane Nobis, fratres et filios, qui p r o veritate et iustitia insontes
vexantur, paterno animo amplectimur atque eorumque causam supplici iterata prece D e o committimus, quo solacia et praemia libralissime
tribuit.
Ad Nationem autem vestram quod attinet, accedit praeter alia augescens industria novarum rerum propugnatorum, qui fucati nominis progressum c u m christiana religione,

propriis extenuata veritatibus et

principiis, coniungere contendunt. Quapropter dolemus et vehementer


querimur, quod istic nonnulli rebus ad se non pertinentibus iniuste se
immiscent, et officiorum suorum neglecta conscientia, non per ostium
4

in ovile ovium, sed aliunde a s c e n d u n t ; quos quidem paterna voce hortamur, ut, legitimae potestatis obsequendo praeceptis, sibi bene consulant neve religionis disciplinae et utilitatibus noceant. Profecto Nobis
acerbi moeroris est causa, quod hi ore et scriptis typis mandatis christianae doctrinae instituta c u m errorum opinionibus, quae passim divulgantur et quodam m o d o imperantur, contaminant. P l u s operae et studii
ponendum est omnibus, ne lux tenebris cedat, sed purior licet in tenebris
victrix aliquando coruscet.
Cum per iniuriam plus quam duos abhinc annos a tui honoris sede,
Dilecte F i l i Noster, amotus es, graviter aperteque N o s h o c improbavimus, et improbamus, facinus, idque pluribus in oris terreae, ubi libertas
haud vacuo nomine sonat, una voce patratae violentiae reclamatum est.
Interea, cum D o m i n i c i Natalis festum accedit, tibi, Dilecte F i l i Noster,
et ceteris sacris pastoribus, qui abesse cogimini ab ecclesiis vobis con-

Cfr.

IOAN. 10, 1.

Acta PU Pp. XII

77

creditis et a cathedralibus templis, ubi sacra peragere redivivo usque


c u m gaudio sancto solebatis, Divini benignissimi Redemptoris effusa
solacia adprecamur multum optantes, ut quemadmodum ius et fas est, le9

gitimo pristino vestro muneri restituamini ; fausta et pientissima quaeque


vobis quoque, venerabiles Fratres, et clero et christifidelibus, curae vestrae commissis, et vestratibus in diversis terrarum orbis regionibus vitam
degentibus, percupimus, deprecante Deipara Virgine, Poloniae Patrona
invictissima, christianae libertatis tutrice vigilantissima, cuius conlatum
olim patriae vestrae auxilium congruentibus rei celebritatibus merito recolendum est. Quae vobis cuncta ut abunde et feliciter ad aeternam consequendam salutem cedant, superni auxilii pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem vobis omnibus, dilectissimi N o b i s , effuso paternae caritatis studio, impertimus.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die VIII mensis Decembris anno
MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII

II
AD EMUM P. D. ANGELUM IOSEPHUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM RONCALLI,
VENETIARUM PATRIARCHAM, QUINTO VERTENTE SAECULO AB OBITU S. LAURENTII GIUSTINIANI.
PIUS PP. XII
Dilecte Fili Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Hadriatici
Maris urbs, insulis, aedibus, templis pulcherrima, Venetiae, cum inclitis
maiorum rebus gestis et industria florentibus artibus gloriantur, tum
maxime honorem et amplitudinem sibi sumunt, quod per diuturnam aetatum seriem haud paucos homines e gremio suo ediderunt, qui summum
existimarunt bonum Evangelicae doctrinae convenienter vivere. In iis
autem perpetua claritate excellit et eminet Sanctus Laurentius Iustinianus, quem quidem, cum quinque ab eius obitu revoluta m o x implebuntur
saecula, tu, dilecte F i l i Noster, sollemnibus celebrationibus et coetibus
recolere statuisti. Pietatis officium, quod haud dubie menti tuae religionis
studium et in pastorali munere obeundo sollertia iniecerunt, egregiae
expers Nostrae non relinquimus laudis ; quin etiam in accessionem lae-

78

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

titiae sanctae vocem Nostram hasce per Litteras tibi atque clero et christifidelibus moderamini tuo commissis, paternae caritatis in vos testem,
reddimus, de suscepto consilio gratulantem itemque enixe hortantem, ut
e festis peragendis diebus christianae fortitudinis accipiatur afflatus.
In periculis enim, quibus haec misera implicatur aetas, lividarum minarum plena, magnopere oportet, ad Sanctorum caelitum contemplationem oculi erigantur et, quod potissimum est, ii in cogitando et agendo
similitudine colantur, ut, in conspectu eorum positis virtutis exemplis,
ad victorias et praemia assequenda labore non defatigatae, sed certatione
exercitae vires consurgant.
Sanctus Laurentius Iustitianus id singulare sane et praecipuum habet,
ut, in se religionis et patriae conexam iungens gloriam, Venetae gentis
istius eximius sit veluti flos, qui, caelesti gratia auctam, istam insitam
animis indolem mirum in m o d u m ostendit.
Enimvero beatissimus hic Celes totus vester est : Venetiis est antiquo
genere ortus et disciplinis instructus ; in insula S. Georgii in A l g a severam
religiosae disciplinam virtutis exercuit ; Castellanensi Ecclesiae Episcopus praefuit ac postea, c u m Decessor Noster N i c o l a u s V Castellanensem
Ecclesiam Gradensi P a t r i a r c h a t u coniunxit et huius sedem Venetias
transtulit, Venetiarum Protopatri archa creatus, admirationem iis movit,
quibuscum vixit, et apud posteros quoque opinione optima floruit tum
ob ea quae insigniter gessit et fortiter sustulit, tum ob ea quae eloquentissime docuit. H u n c iure meritoque doctrinae et laudibus decorum Decessor Noster Eugenius I V , R o m a n a plaudente Curia : Salve, decus et
gloria Praesulum consalutavit. F u i t enim is p r e s t a n t i s s i m a temperantia et modestia ; in rebus contrariis sibi constans ; strenuae fortitudini
placabilitatem et clementiam addidit; pietati, qua D e i honorem cultumque
summopere provexit et preces fudit adsiduas, comitatem et adfabilitatem
sermonis adiecit. N e c minus stilo quam operibus enituit. In eius operibus,
quae mysticae theologiae genere continentur, multis quidem numero,
parvis mole, alta promptum vena, profluit semper quiddam suave et canorum, quo delectabiliter commoti animi ex humili in sublime, ex fragilibus
rebus ad sempiterna bona extolluntur, ubi cumprimis ibi de caritate
crebro et ubertim disseritur. Diligendus ita ille praeter alia hac de
virtute scripsit etiam est (Deus) causa suae dilectionis. N a m si esuris,
panis tibi est; si sitis, potus est, de quo inebriabuntur electi prae ubertate
et suavitate i p s i u s ; si in tenebris es, lumen tibi e s t ; si nudus, immortalitatis tibi vestis est. O vera et summa suavitas omni suavitate dolcior : et
omni dulcedine delectabilior, sed non carni et sanguini : omni luce cia-

Acta Pii' Pp. XII

79

rior : o m n i secreto interior : omni honore sublimior, sed non sublimibus


in se .

Itemque de p r o x i m o r u m caritate et fratrum consensu et unitate crebro


dulcisona fundit eloquia, aetati suae discordiis et acerbitatibus asperae
a c c o m m o d a t a afferens remedia, dum id praesertim suadet, ut spiritualia
et terrestria bona per civitatis venas vitalis sanguinis ritu facile fluant :
Haec (nempe fraternus amor et unitas caritatis) ...sua libenter impertiuntur, gratis tribuunt, hilariter communicant, se exponunt, ut aliena
quaerant : suo se privant c o m m o d o , ut prosint caeteris .

Precibus, votis, opera deproperare contendimus temporis adventum,


quo amota in religiosis officiis explendis neglegentia, et penitus averruncato atheismo, omnium maiorum colluvie, floreat solidior fides, libertas
c u m sociali iustitia pulchro iungatur foedere, et, communita civium
tranquillitate, communes sint divitiae salutis sapientia et scientia- et
3

timor Domini expetendus thesaurus. In necessario et insigni certamine


vehementer optamus ut, te praeeunte, Venetiarum utriusque militiae
clerus, catholicis consociationibus adscripti et singuli quoque christifl. deles nemini sint spe, consilio et actione vitae secundi. Quod ut, avitae
gloriae heredes, actuose et fortiter agatis* vobiscum considerantes exempla
et monita S. Marci Evangelistae, Praestitis istius urbis salutaris opiferi,
et sonanti eius v o c i obsequentes, ipse per N o s S. Laurentius Iustinianus
vos universos, i m m o unumquemque vestrum hortari v i d e t u r : S. Marcus
m a g n i . . . meriti, maximaeque est auctoritatis praecelsus Evangelista,
sanctissimus vir, gloriosus Martyr. Tibi suis poterit auxiliari orationibus, te scripturis instruere, exhortationibus infiammare, atque clamoribus evigilare ad vitam... Ob rugitum vocis suae qua docet poenitentiam
agere, deserere vitia, repugnare diabolo, futurum devitare iudicium,
atque aeternae gloriae desiderare triumphum speciem designatur habere
Leonis, c u i propter animositatis audaciam et roboris virtutem ac vociferationis impetum inter quadrupedia tribuitur principatus .

H a u d dubitantes, quin haec Nostra ad virtutes colendas incitamenta


quemadmodum oblectamento est N o b i s impertiri, ita universis eis, ad
quos perventura sunt, solatio sit accipere, tibi, dilecte F i l i Noster, qui
benignitate animi et in utilia cogitando sollertia excellis, et sacrorum
Antistitum coronae et cuncto gregi tuo S. Laurentii Iustiniani saecularia
1

Lignum vitae, cap. VIII.


De Casto connubio Verbi et animae, cap. X.
Cfr. Is. 33, 6.
Sermo in festo S. Marci Evangelistae.

80

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sollemnia tecum celebraturis, A p o s t o l i c a m Benedictionem, divinorum


munerum auspicem, amantissime elargimur.
Datum Romae apud S. Petrum, die x x i v mensis Decembris, anno
MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII

III
AD REVMUM P. ALFREDUM SCOTTI, ORDINIS B. MARIAE V. DE MERCEDE REDEMPTIONIS CAPTIVORUM MODERATOREM GENERALEM : SEPTIMO VOLVENTE
SAECULO AB OBITU S. PETRI NOLASCI.

PIUS PP. XII


Dilecte fili, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Quandoquidem Christus Dominus caritatem docuit veluti fundamentum esse, in
quo lex tota consisteret, et notam quandam, qua christianae sapientiae
sectatores a ceteris distinguerentur, mirum non est si praeclara haec
virtus eorum praesertim animis insidat, qui evangelicae perfectionis
fastigium assequi contendunt. Mirum in m o d u m inter hos excelluit
S. Petrus Nolascus, inclitus ille divinae misericordiae administer vestrique Ordinis q u o d a m m o d o Parens, cuius memoriam, septimo ab eius
obitu volvente saeculo, dignis estis celebrationibus commemoraturi. D u m
recogitamus quae quantaque ipse in Dei gloriam proximorumque salutem peregit, menti succurrit Nostrae dira illa calamitas, quae per tot
saecula acerbe aflictavit Ecclesiam : probosa servitus nempe, in qua
christiani homines, bello vel per vim in Saracenorum potestate constituti, non sine summo humanae condicionis dedecore vivere cogebantur.
E r g a oppressos tristissima huiusmodi sorte viros, haud multi, ut Nolascus, tam incensa caritate flagrare visi sunt; ad afferenda remedia
vix ullus tam strenue decertavit umquam. Eius praesertim sollicitudinem permovebat gravissimum eternae salutis discrimen, in quo misera
captivorum turba versabatur. Enimvero permulti quod quidem ipse
experiendo didicerat nonnisi eiurata christiana fide fore sperabant,
ut servitis vitae oneribus et ignominiae tandem mitigationem aliquam

Acta PU Pp. XII

81

afferrent. T o t maiorum aerumnarumque cogitatione quam maxime affectus, sanctissimus ille vir nullis pepercit laboribus, nullis difficultatibus et periculis deterritus est, ut captivis fratribus suppetias ven i r e t ; atque incredibile prope est quam multi, in squalore servitutis
iacentes, ad libertatem et dignitatem filiorum Dei indefatigata eius
opera sint restituti.

Quin

etiam,

religiosae

familiae

sodales,

quae

ipsius caritatis heres exorta est, ardua hac obstringebantur lege, ut se,
ipsi p r o christianis in tyrannide captivis captivos devoverent, opus si
esset ad eos redimendos. Optimo igitur consilio, dilecti filii, statuistis
huius excelsae sanctitudinis exempla celebrationibus vestris ante omnium oculos p r o p o n e r e ; idque putamus fore non m o d o Ordini vestro
decorum, sed perutile etiam ac salutare animorum b o n o . V o s praesertim, qui eius religiosae vitae formam amplexi estis, tam praeclaras virtutes meditamini, imitandasque suscipite. Etsi vero funesta servitutis
labes fere apud omnes Nationes deleta est, illo tamen caritatis ardore,
q u o tantopere praestitit Nolascus, haud minus indigent tempora haec
nostra, quibus tot homines sub sordidioris servitutis iugo misere torpes c u n t ; servitutem peccati dicimus, quae maxima est, ad quam tollend a m nobis omnibus pro viribus est enitendum. Siquidem neminem licet
hac in re esse desidem, neminem otiosum, dum spectare cogimur tanta
a n i m o r u m pericula, tot homines per Jesum Christum redemptos, prolapsis in deterius moribus, in vitiorum coeno demergi. Excitetur, igitur,
cotidie magis in vobis, excitetur in omnibus, praelucente S. Petri N o Iasci exemplo, ipsius actuosum salutis alienae s t u d i u m ; atque hic esto
ut vehementer cupimus Optatissimus ac salutaris celebrationum
vestrarum fructus. Cuius sit auspex et conciliatrix Apostolica Benedictio, quam tibi, dilecte fili, universisque tui Ordinis sodalibus peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x i x mensis Ianuarii, anno
MCMLVi, Pontificatus Nostri septimo decimo.

PIUS PP. XII

6 - ACTA, vol. X X I I I , n. 2. 25-2-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

82

ALLOCUTIONES
I
Ab

Augusto

Pontifice

rum

plerique

giam

docent,

matribus
et

in

obstetricis

attributis

arcessitu

coram
magnis

multis
Lyceis

artis

praesunt,

Secretariatus

ex

honorabilibus
obstetricem

scholas
cum

medicis

disciplinam

moderantur,

hi

Romam

omnibus

habita,
et

Institutis

parituris

convenerant

gentibus

quo-

gynecolo-

catholicorum

invitatu
medi-

corum.
Sujet du discours: l'accouchement sans douleur
Nous avons reu des informations sur une acquisition nouvelle de la
gyncologie et Pon Nous a pri de prendre position cet gard au point
de vue moral et religieux. Il s'agit de l'accouchement naturel, sans douleur dans lequel on n'utilise aucun moyen artificiel, mais o l'on met
uniquement en oeuvre les forces naturelles de la mre.
Rappel de dclarations antrieures
e

Dans Notre allocution aux membres du I V Congrs international des


mdecins catholiques, le 29 septembre 1949

N o u s disions que le mde-

cin se propose au moins d'adoucir les maux et les souffrances qui affligent les hommes. Nous voquions alors le chirurgien, qui s'efforce dans
les interventions ncessaires d'viter au maximum la douleur; le gyncologue qui tente de diminuer les souffrances de la naissance,

sans

mettre en danger la mre ni l'enfant et sans nuire aux liens d'affection


maternelle qui affirme-t-on se nouent d'habitude ce moment. Cette dernire remarque se rfrait un procd utilis l'poque dans la
maternit d'une grande ville moderne : pour lui viter de souffrir, on
avait plong la mre dans une hypnose profonde, mais on constata que ce
procd entranait une indiffrence affective l'gard de l'enfant. D'aucuns cependant estiment pouvoir expliquer autrement ce fait.
Instruit par cette exprience, on eut soin par la suite d'veiller la
mre plusieurs fois pour quelques moments au cours du travail; on
russit de la sorte viter ce que l ' o n craignait. Une constatation analogue put tre fait lors d'une narcose prolonge.
La nouvelle mthode, dont N o u s voulons parler prsent, ne connat
pas ce danger ; elle laisse la parturiente sa pleine conscience, du dbut
* Habita die 8 Ianuarii mensis a. 1956.
1

Acta Apostolicae Sedis, a. 1949 p. 557 ss.

Acta Pii Pp. XII

83

la fin, et le plein usage de ses forces psychiques (intelligence, volont,,


affectivit); elle ne supprime, ou, selon d'autres, ne diminue que la
douleur.
Quelle position faut-il adopter son gard au point de vue moral et
religieux?
I - ESQUISSE DE LA NOUVELLE MTHODE
1 - Ses rapports avec l'exprience du pass
D ' a b o r d l'accouchement indolore considr c o m m e fait courant tranc h e nettement sur l'exprience humaine commune, celle d'aujourd'hui,
mais aussi celle du pass et des temps les plus reculs.
Les recherches les plus rcentes indiquent que quelques mres mettent
au monde sans ressentir aucune douleur, bien qu'on n'ait utilis aucun
analgsique ou anesthsique. Elles montrent aussi que le degr d'intensit des souffrances est moindre chez les peuples primitifs que chez les civiliss ; s'il est moyen en beaucoup de cas, il reste lev pour la plupart
des mres, et mme il n'est pas rare qu'il soit insupportable. Telles sont
les observations actuelles.
Il faut dire la mme chose des ges passs, pour autant que les sources
historiques permettent de contrler le fait. Les douleurs des femmes en
travail taient proverbiales ; on s'y rfrait pour exprimer une souffrance trs vive et angoissante, et la littrature profane aussi bien que religieuse en fournit les preuves. Cette faon de parler est courante, en effet,
mme dans les textes bibliques de l ' A n c i e n et du Nouveau Testament,
surtout dans les crits des prophtes. Nous en citerons ici quelque exemples. Isae compare son peuple avec la femme qui, au moment de la naissance souffre et crie f Jrmie qui regarde en face l'approche du jugement de Dieu, dit : J'entends des cris comme ceux d'une femme en
travail; des cris d'angoisse, comme ceux d'une femme qui enfante pour
la premire fois .

Le soir qui prcde sa mort, le Seigneur compare la

situation de ses Aptres celle de la mre qui attend le moment de la


naissance : Une mre qui enfante est dans les douleurs, parce que son
heure est venue. Mais lorsqu'elle a donn le jour l'enfant, elle ne se
souvient plus de sa tribulation, parce qu'elle se rjouit qu'un homme
soit venu a u monde .
2

Cfr. Is. 26, 17.


Ier. 4, 31.

Io. 16, 21. -

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

84

Tout ceci permet d'affirmer, comme un fait reu parmi les hommes
de jadis et d'aujourd'hui, que la mre enfante dans la douleur. C'est
quoi s'oppose la nouvelle mthode.

2 - La nouvelle mthode considre en elle-mme


a)

Considrations

gnrales

prliminaires

faites

par

ses

D e u x considrations gnrales, faites par ses tenants,

tenants
guident et

orientent celui qui veut esquisser ses traits p r i n c i p a u x ; la premire concerne la diffrence entre l'activit indolore et l'activit douloureuse des
organes et des membres ; l'autre, l'origine de la douleur et son lien avec
la fonction organique.
Les fonctions de l'organisme, aifirme-t-on, lorsqu'elles sont normales
et accomplies comme il faut, ne s'accompagnent pas de sensations douloureuses ; celles-ci dnotent la prsence de quelque complication ; sinon
la nature se contredirait elle-mme, car elle associe la douleur tel
processus en vue de provoquer une raction de dfense et de protection
contre ce qui lui serait nuisible. La naissance normale est une fonction
naturelle et devrait par consquent se passer sans douleur. D ' o celle-ci
provient-elle d o n c ?
La sensation de douleur, rpond-on, est dclenche et rgle par Pecoree crbrale, o parviennent les excitations et les signaux de tout
l'organisme. L'organe central ragit sur eux de manires trs diffrentes ;
certaines de ces ractions (ou rflexes) reoivent de la nature un caractre prcis et sont associes par elle des processus dtermins (rflexes
absolus) ; pour d'autres, par contre, la nature n'a fix ni leur caractre
ni leurs connexions, mais elles sont dtermines par ailleurs (rflexes
conditionns).
Les sensations de douleur sont au nombre des rflexes (absolus ou conditionns) provenant de l'corce crbrale. L'exprience a prouv qu'il
est possible grce des associations tablies arbitrairement, de provoquer des sensations de douleur, mme quand l'excitation qui les dclenche en est par elle-mme totalement incapable.
Dans les relations humaines, ces rflexes conditionns ont comme
agent des plus efficaces et des plus frquents, le langage, la parole prononce ou crite, ou si l'on veut, l'opinion qui rgne dans un milieu
et que tout le monde partage et exprime par le langage.

Acta Pii Pp. XII

b) Elments de la nouvelle mthode

85

<

On comprend par l l'origine des sensations douloureuses vives ressenties la naissance: elles sont considres par certains auteurs comme dues des rflexes conditionns contrariants dclenchs par des complexes idologiques et affectifs errons.
Les disciples du Russe Pavlov (physiologistes, psychologues, gyncologues), mettant profit les recherches de leur matre sur les rflexes
conditionns, prsentent en substance la question comme suit :
a) son fondement
L'accouchement n'a pas toujours t douloureux, mais il l'est devenu
au cours des temps ,cause des rflexes conditionns . Ceux-ci ont pu
avoir leur origine dans un premier accouchement douloureux ; peut-tre
l'hrdit y joue-t-elle aussi un rle, mais ce ne sont l que des facteurs
secondaires. Le motif principal en est le langage et l'opinion du milieu
qu'il manifeste : la naissance, dit-on, est l'heure difficile de la mre ,
elle est une torture impose par la nature, qui livre la mre sans dfense
des souffrances insupportables. Cette association, cre par le milieu,
provoque la crainte de la naissance et la crainte des douleurs terribles
qui l'accompagnent. Ainsi, quand les contractions musculaires de l'utrus se font sentir au dbut de l'accouchement, surgit la raction de dfense de la douleur ; cette douleur provoque une crampe musculaire et
celle-ci son tour un accroissement des douleurs. Les douleurs sont donc
relles, mais elles dcoulent d'une cause faussement interprte. A la
naissance, ce qui est un fait, ce sont les contractions normales de l'utrus
et les sensations organiques qui l'accompagnent; mais, ces sensations ne
sont pas interprtes par les organes centraux pour ce qu'elles sont : de
simples fonctions naturelles; en vertu des rflexes conditionns, et en
particulier de la crainte extrme, elles drivent vers le domaine des
sensations douloureuses.
b) son but
Telle serait le gense des douleurs puerprales.
On voit par l quels seront le but et la tche de l'obsttrique indolore.
Appliquant les connaissances scientifiques acquises, elle doit d'abord
dissocier les associations existant dj entre les sensations normales
des contractions de l'utrus et les ractions de douleur de Pecoree cr-

86

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

brale. De cette manire on supprime les rflexes conditionns ngatifs. En


mme temps, il faut crer de nouveaux rflexes, positifs, qui remplaceront les rflexes ngatifs.
e) son application pratique
Quant a l'application pratique elle consiste donner d'abord aux mres (longtemps avant l'poque de la naissance) un enseignement approfondi, adapt leurs capacits intellectuelles, sur les processus naturels
qui se droulent en elles pendant la grossesse, et en particulier pendant
l'accouchement. Ces processus naturels, elles les connaissaient dj en
quelque sorte, mais le plus souvent sans en percevoir clairement l'enchanement. Aussi beaucoup de choses restaient-elles encore enveloppes
d'une obscurit mystrieuse et prtaient mme de fausses interprtations. Les rflexes conditionns caractristiques acquraient aussi une
force d'action considrable, tandis que l'angoisse et la crainte y trouvaient un aliment constant. Tous ces lments ngatifs seraient limins
par l'enseignement susdit.
En mme temps on adresse la volont et au sentiment des mres
un appel rpt pour ne pas laisser surgir des sentiments de crainte
non-fonds et q u ' o n leur a montrs tels ; il faut aussi rejeter une impression de douleur, qui tendrait peut-tre se manifester, mais qui, en tout
cas, n'est pas justifie et ne repose, comme on le leur a enseign, que sur
une fausse interprtation, des sensations organiques naturelles de l'utrus qui se contracte. Les mres sont surtout amenes estimer la grandeur naturelle et la dignit de ce qu'elles accomplissent l'heure de la
parturition. On leur donne aussi des explications techniques dtailles
sur ce qu'il importe de faire pour assurer le bon droulement de la naissance ; on leur apprend par exemple comment actionner exactement la
musculature, comment bien respirer. Cet enseignement prend surtout
la forme d'exercices pratiques pour que la technique leur soit devenue
familire ou moment de la naissance. Il s'agit donc de guider les mres
et de les mettre en tat de ne pas subir l'accouchement de faon purement passive c o m m e un processus fatal, mais d'adopter une attitude
active, de l'influencer par l'intelligence, la volont, l'affectivit, de le
mener terme dans le sens voulu par la nature et avec elle.
Pendant la dure du travail, la mre n'est pas laisse elle-mme;
elle profite de l'assistance et du contrle permanent d'un personnel form selon les nouvelles techniques et qui lui rappelle ce qu'elle a appris, lui
indique au moment voulu ce qu'elle doit faire, viter, modifier et qui,

Acta PU Pp. XII

87

ventuellement, redresse tout de suite ses erreurs, et l'aide corriger les


anomalies qui se prsenteraient.
Telle est p o u r l'essentiel, selon les chercheurs russes, la thorie et la
pratique de l'accouchement sans douleur. De son ct, l'anglais Grantly
D i c k Read a mis au une point thorie et une technique analogues sur un
certain nombre de points ; dans ses prsupposs philosophiques et mtaphysiques toutefois, il s'en carte substantiellement, car il ne s'appuie
pas c o m m e eux sur la conception matrialiste.
d) extension et succs
En ce qui concerne l'extension et le succs de la nouvelle mthode
(appele mthode psycho prophylactique), on prtend qu'en Russie et en
Chine elle a dj t utilise pour des centaines de milliers de cas. Elle
s'est implante aussi en divers pays de l'Occident ; plusieurs maternits
municipales auraient mis sa disposition des sections particulires. Les
maternits organises exclusivement selon ces principes seraient j u s q u '
prsent peu nombreuses en Occident ; la France, entre autres, en a une
(communiste) P a r i s ; en F r a n c e galement deux institutions catholiques, Jallieu et Cambrai, ont adopt compltement la mthode dans
leurs services, sans sacrifier ce qui avait fait ses preuves antrieurement.
Quant au succs, on affirme qu'il est trs important : 85% 90% des
naissances survenues de la sorte auraient t rellement indolores.

II - APPRCIATION DE LA NOUVELLE MTHODE


1 - Apprciation scientifique
A p r s avoir ainsi trac l'esquisse de cette mthode, N o u s passons
son apprciation. Dans la documentation qui nous a t remise, on trouve cette note caractristique : P o u r le personnel, la premire exigence
indispensable, c'est la foi inconditionne la mthode . Peut-on sur la
base de rsultats scientifiques assurs exiger une foi absolue de ce genre?
La mthode contient sans doute des lments, qu'il faut considrer
comme scientifiquement tablis; d'autres n ' o n t qu'une haute p r o b a b i l i t ;
d'autres restent encore (au moins pour le moment) de nature problmatique. Il est tabli scientiquement qu'il existe des rflexes conditionns
en gnral ; que des reprsentations dtermines ou des tats affectifs
peuvent tre associs certains vnements, et que le cas peut se vrifier
aussi pour les sensations de douleur. Mais qu'il soit dj prouv (ou du

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

88

moins, qu'il puisse tre prouv par l) que les douleurs de la dlivrance
sont dues uniquement cette cause, ce n'est pas vident pour tous
l'heure actuelle. Des juges srieux formulent aussi des rserves au sujet
de l'axiome affirm quasi a-priori : Tous les actes physiologiques normaux, et d o n c aussi la naissance normale, doivent se passer sans douleur, sinon la nature se contredirait elle-mme . Ils n'admettent pas
q u ' i l soit universellement valable sans exception, ni que la nature se contredirait, si elle avait fait de la parturition un acte intensment douloureux. En effet, disent-ils, il serait parfaitement comprhensible, physiologiquement et psychologiquement, que la nature, soucieuse de la
mre qui engendre et de l'enfant engendr fasse par l prendre conscience
d'une manire inluctable de l'importance de cet acte et veuille forcer
prendre les mesures requises pour la mre et pour l'enfant.
La vrification scientifique de ces deux axiomes, que les uns prtendent certains et les autres discutables, laissons-la aux spcialistes comptents; mais il faut, pour dcider du vrai et du faux, retenir le critre
objectif dsicif : Le caractre scientifique et la valeur d'une dcouverte doivent s'apprcier exclusivement d'aprs son accord avec la ralit
objective . Il importe de ne pas ngliger ici la distinction entre vrit et <( affirmation ( interprtation , subsomption , systmatisation ) de la vrit. Si la nature a rendu l'accouchement indolore dans
la ralit des faits, s'il est devenu douloureux par la suite cause des
rflexes conditionns, s'il peut redevenir indolore, si tout cela n'est pas
seulement

affirm,

interprt,

construit

systmatiquement,

mais

d-

montr rel, il s'ensuit que les rsultats scientifiques sont vrais. S'il n'est
pas, ou du moins pas encore possible d'obtenir cet gard une certitude
entire, il faut s'abstenir de toute affrmation absolue et considrer les
conclusions obtenues comme des hypothses scientifiques.
Mais, renonant pour l'instant porter un jugement dfinitif sur le
degr de certitude scientifique de la mthode psycho-prophylactique,
Nous allons l'examiner au point de vue moral.

2 - Apprciation thique
Cette mthode est-elle moralement irrprochable? La rponse, qui doit
en considrer l'objet, le but et le motif, s'nonce brivement : Prise en
soi, elle ne contient rien de critiquable au point de vue moral .
L'enseignement donn sur le travail de la nature dans l'accouchement ; la correction de l'interprtation fausse des sensations organiques

Acta Pii Pp. XII

89

et l'invitation la corriger ; l'influence exerce pour carter l'angoisse et


la crainte non fondes ; l'aide accorde pour que la parturiente collabor
opportunment avec la nature, garde son calme et sa matrise ; une conscience accrue de la grandeur de la maternit en gnral, et en particulier de l'heure o la mre met l'enfant au m o n d e ; tout cela ce sont des
valeurs positives, auxquelles il n ' y a rien reprocher, des bienfaits pour
la parturiente, et ils sont pleinement conformes la volont du Crateur.
Ainsi vue et comprise, la mthode est une ascse naturelle, qui garde la
mre de la superflcialit et de la lgret; elle influence positivement sa
personnalit pour qu' l'heure si importante de l'enfantement, elle manifeste la fermet et la solidit de son caractre. Sous d'autres aspects encore, la mthode peut conduire des succs moraux positifs. Si on russit
liminer les douleurs et la crainte de la naissance, on diminue souvent
per l-mme une incitation a commettre des action immorales dans l'utilisation des droits du mariage.
En ce qui concerne les motifs et le but des secours accords la parturiente, l'action matrielle, comme telle, ne comporte aucune justification morale, ni positive ni ngative; elle est l'affaire de celui qui prte
son aide. Elle peut et doit s'accomplir pour des motif et en vue d'un
but irrprochables, tels que l'intrt prsent par un fait purement scientifique; le sentiment naturel et noble qui fait estimer et aimer dans la mre
la personne humaine, qui veut lui faire du bien et l'assister ; une disposition profondment religieuse et chrtienne, qui s'inspire des idaux
du christianisme vivant. Mais il peut arriver que l'assistance recherche
un but et obisse des motif i m m o r a u x ; en ce cas, c'est l'activit personnelle de celui qui prte son aide qui en subit le prjudice ; le motif immoral ne transforme pas l'assistance bonne en une chose mauvaise, du
moins en ce qui concerne sa structure objective et, inversement, une assistance bonne en soi ne peut pas justifier un motif mauvais ou fournir la
preuve de sa bont.
3 - Apprciation thologique
Il reste dire un mot d'apprciation thologique et religieuse, pour
autant qu'on la distingue de la valeur morale au sens strict. La nouvelle mthode est souvent prsente dans le contexte d'une philosophie et'
d'une culture matrialistes et en opposition avec l'Ecriture Sainte et le
Christianisme.
L ' i d o l o g i e d'un chercheur et d'un savant n'est pas en soi une preuve
de la vrit et de la valeur de ce qu'il a trouv et expos. Le thorme de

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

90

Pythagore ou (pour rester dans le domaine de la mdecine), les observations d ' H i p p o c r a t e q u ' o n a reconnues exactes, les dcouvertes de Pasteur,
les lois de l'hrdit de Mendel, ne doivent pas la vrit de leur contenu
aux ides morales et religieuses de leurs auteurs. E l l e s ne sont ni paennes , parce que Pythagore et H i p p o c r a t e taient paens, ni chrtiennes,
parce que Pasteur et Mendel taient chrtiens. Ces acquisitions scientifiques sont vraies, parce que et dans la mesure o elles rpondent la ralit objective.
Mme un chercheur matrialiste peut faire une dcouverte scientifique
relle et valable ; mais cet apport ne constitue en aucune manire un argument pour ses ides matrialistes.
Le mme raisonnement vaut pour la culture laquelle un savant appartient. Ses dcouvertes ne sont pas vraies ou fausses selon q u ' i l est issu
de telle ou telle culture, dont il a reu l'inspiration et qui l'a marqu
profondment.
Les lois, la thorie et la technique de l'accouchement naturel, sans douleur, sont valables sans doute, mais furent labores par des savants qui
en bonne partie professent une idologie, appartiennet une culture
matrialistes ; celles-ci ne sont pas vraies, parce que les rsultats scientifiques prcits le sont. Il est encore beaucoup moins exact que les rsultats scientifiques soient vrais et dmontrs tels, parce que leurs auteurs
et les cultures d ' o ils proviennent ont une orientation matrialiste. Les
critres de la vrit sont ailleurs.
Le chrtien c o n v a i n c u ne trouve rien dans ses ides philosophiques et
sa culture qui l'empche de s'occuper srieusement, en thorie et en pratique, de la mthode psycho-prophylactique ; il sait en rgle gnrale que
la ralit et la vrit ne sont pas identiques leur interprtation, subsomption ou systmatisation et que, par consquent, il peut en mme temps
accepter entirement l'un et rejeter entirement l'autre.

4 - La nouvelle mthode et l'Ecriture Sainte


Une critique de la nouvelle mthode au point de vue thologique
doit en particulier rendre compte de l'Ecriture Sainte, car la propagande
matrialiste prtend trouver une contradiction clatante entre la vrit
de la science et celle de l'Ecriture. Dans la Gense

on lit : In dolore

paries filios ( Tu enfanteras dans la douleur ) . P o u r bien comprendre cette parole, il faut considrer la condamnation porte par Dieu
4

Oen. Z, 16.

Acta Pii Pp. XII

91

dans l'ensemble de son contexte. En infligeant cette punition aux premiers parents et leur descendance, Dieu ne voulait pas dfendre et n'a
pas dfendu aux hommes de rechercher et d'utiliser toutes les richesses
de la cration ; de faire avancer pas pas la culture ; de rendre la vie
de ce monde plus supportable et plus belle : d'allger le travail et la
fatigue, la douleur, la maladie et la mort, bref, de se soummettre la
terre.

De mme, en punissant Eve, Dieu n'a pas voulu dfendre et n ' a pas
dfendu aux mres d'utiliser les moyens qui rendent l'accouchement
plus facile et moins douloureux. A u x paroles de l'Ecriture, il ne faut pas
chercher d'chappatoire:

elles restent vraies dans le sens entendu et

exprim par le Crateur : la maternit donnera beaucoup supporter


la mre. De quelle manire prcise Dieu a-t-il conu ce chtiment et
comment l'excutera-t-il? L ' E c r i t u r e ne le dit pas. Certains prtendent
uue l'enfantement fut, aux origines, entirement indolore et ne devint
douloureux que plus tard, (peut-tre la suite d'une interprtation errone du jugement de D i e u ) , par le jeu de l'auto-et de Phtrosuggestion, des associations arbitraires, des rflexes conditionns et cause des
comportements fautifs des parturientes; jusqu'ici, toutefois, ces affirmations dans leur ensemble n'ont pas t prouves. D'autre part, il peut
tre vrai qu'un comportement incorrect, psychique ou physique, des
parturientes soit susceptible d'accrotre fortement les difficults de la
naissance et les ait accrues en ralit.
La science et la technique peuvent donc utiliser les conclusions de la
psychologie exprimentale, de la physiologie et de la gyncologie (comme
dans la mthode psycho-prophylactique), afin d'liminer les sources d'erreurs et les rflexes conditionns douloureux et de rendre la parturition
aussi indolore que possibile; l'Ecriture ne le dfend pas.

Considrations finales sur l'obsttrique chrtienne


En guise de conclusion, ajoutons quelques remarques sur l'obsttrique chrtienne.
La charit chrtienne s'est depuis toujours occupe des mres l'heure
de l'accouchement; elle s'est efforce et s'efforce aujourd'hui encore de
leur procurer une assistance eflicace, psychique et physique, selon l'tat
d'avancement de la science et de la technique. Ce peut tre le cas prsent pour les nouvelles acquisitions de la mthode psycho-prophylactique
* Cfr. fen. 1, 28.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

92

dans la mesure o elles recontrent l'approbation des savants srieux. L ' o b sttrique crtienne peut ici intgrer dans ses principes et ses mthodes
tout ce qui est correct et justifi.
.

Toutefois, qu'elle ne s'en contente pas pour les personnes susceptibles

de recevoir davantage, et qu'elle n'abandonne rien des valeurs religieuses;


qu'elle mettait profit jusqu' prsent. Dans Notre allocution au Congrs de l'Association italienne des sages-femmes catholiques,' le 29 o c t o b r e
7

1951, Nous avons parl en dtail de l'apostolat, dont les sages-femmes


catholiques sont capables et qu'elles sont appeles pratiquer dans leur
profession ; entre autres, Nous mentionnions l'apostolat personnel, c'est-dire celui qu'elles exercent par le moyen de leur science et de leur art
8

et par la solidit de leur foi chrtienne ; puis l'apostolat de la maternit


en s'efforant de rappeler aux mres sa dignit, son srieux et sa grandeur. I c i s'applique ce que N o u s avons dit aujourd'hui, puisqu'elles assistent la mre l'heure de la naissance. La mre chrtienne puise dans
sa foi et sa vie de grce la lumire et la force pour mettre en Dieu une
pleine confiance, se sentir sous la protection de la Providence et aussi
pour accepter volontiers ce que Dieu lui donne supporter; il serait
donc dommage que l'obsttrique chrtienne se borne lui rendre des services d'ordre purement naturel, psycho-prophylactiques.
Deux points mritent ici d'tre s o u l i g n s : le christianisme n'interprte pas la souffrance et la c r o i x de faon purement ngative. Si la
nouvelle technique lui pargne les souffrances de l'accouchement ou les
adoucit, l mre peut l'accepter sans aucun scrupule de c o n s c i e n c e ; mais
elle n ' y est pas oblige. En cas d'un succs partiel ou d'chec, elle sait
que la souffrance peut devenir une source de bien, si on la supporte avec
Dieu et par obissance sa volont. La vie et la souffrance du Seigneur,
les douleurs que tant de grands hommes ont supportes et mme cher*
ches, grce auxquelles ils ont mri, grandi jusqu'aux sommets de l'hrosme chrtien, les exemples quotidiens d'acceptation rsigne de la
c r o i x , que Nous avons sous les yeux, tout cela rvle la signification de
la souffrance, de l'acceptation patiente de la douleur dans l'conomie
actuelle du salut, pendant le temps de cette vie terrestre.
Une deuxime remarque. La pense et la vie chrtiennes, et d o n c
l'obsttrique chrtienne, n'attribuent pas une valeur absolue aux progrs de la science et aux raffinements de la technique. Par contre une

Acta Apostolicae Sedis, a. 1951 p. 835 ss.


I. c. p 837.

Acta Pii Pp. XII


pense et une conception d vie d'inspiration matrialiste trouvent cette
position naturelle : elle leur sert de religion ou de succdan de la relig i o n . Bien qu'il applaudisse aux nouvelles dcouvertes scientifiques et
les utilise, le chrtien rejette toute apothose matrialiste de la science
et de la culture. Il sait que celles-ci occupent une place sur l'chelle objective des valeurs, mais que sans tre la dernire, ce n'est pas non plus la
premire. Mme leur gard, il rpte aujourd'hui, comme jadis et
c o m m e toujours : Cherchez d'abord le Royaume de Dieu et sa j u s t i c e .

La plus haute, l'ultime valeur de l'homme, elle se trouve, non dans sa


science et ses capacits techniques, mais dans l'amour de Dieu et le
dvoment son service. P o u r ces raisons, mis en face de la dcouverte
scientifique de l'accouchement sans douleur, le chrtien se garde de
l'admirer sans retenue et de l'utiliser avec un empressement exagr; il
la juge d'une faon positive et rflchie, la lumire de la saine raison
naturelle, et celle, plus vive, de la foi et de l'amour, qui mane de
Dieu et de la croix du Christ.

II
Ad Exofhum

Virum Juscelino

KubitscheJc

de

Oliveira,

Praesidem

elec-

tum Brasiliae. *
A vossa visita, Senhor Presidente, se honra altamente a vossa f, a
N o s consola-Nos vivamente, porque Nos assegura mais um perodo de
boa inteligencia e de amistosa cooperaao entre a Igreja e o Estado, para
bem e prosperidade do Brasil.
Chamada a eleger o Chefe do Estado para o novo perodo presidencial,
a Nao, com o seu v o t o , reconhecia e consagrava os altos mritos de
Vossa Excelencia, a energia dinmica e as eximias qualidades administrativas por tantos anos demonstradas no Estado de Minas e na sua
capital corao do Brasil , e simultaneamente manifestava o desejo
de as ver resplandecer em mais vasto campo, no governo de todo o Pas.
So bem conhecidos os propsitos de V. E . , de fazer o possivel pelo
desenvolvimento econmico e industrial do Brasil, pondo em eficiencia
os imensos tesoiros de riquezas naturais c o m que a prvida mo do Criad o r o enriqueceu.
9

MATTH. 6, 33.

* Habita die 19 Ianuarii mensis a. 1950.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

94

Sabemos tambm dos esforos feitos no passado e dos propsitos actuis de empenhar maiores diligencias ainda, para elevar econmica e
socialmente o nivel de vida das classes mais deserdadas e humildes, de
m o d o que todos possam viver mais desafogada e honradamente, c o m a
cidados da mesma ptria, corno irmos da mesma familia, da grande
Patria Brasileira, da grande Familia dos flhos de Deus.
E N s , conhecendo os sentimentos de V. E . , estamos certo de que a
par da elevao econmica e material, ter sumamente a peito a elevao do nivel espiritual, que d quela a sua verdadeira fisionomia e
dignidade, animando-a e vivificando-a c o m a caridade crista, de m o d o
que, prevenindo ou atalhando antagonismos e lutas de classe, se estreite
cada vez mais a mtua unio e c o n c o r d i a de todos os cidados e consequentemente de todos os Estados.
C o m estes propsitos de governo e confiado na Providencia do T o d o poderoso, sem cuja assistncia nao h casa que se edifique slidamente,
nem cidade a cuja defesa baste a vigilancia dos que a guardam, p o d e
V. E. encarar serenamente o futuro, segundo a urea mxima do m a i o r
dos seus oradores : A g r a d a r e servir a

Deus, e l o g o confiar animosa-

mente .
As incertezas da hora presente sao grandes, a propaganda deletria,
mltipla e eficazmente conduzida p o r toda a parte ; nem o Brasil se pode
considerar tao protegido, que nao tenha motivos de se guardar e estar
alerta.
Mas confiamos na B o n d a d e omnipotente de Cristo Redentor e no aux- '
l i o da V i r g e m Imaculada, Padroeira do Brasil, que assistiro sempre
V. E. e seus dignos colaboradores, de m o d o que o perodo do seu governo
seja de verdadeira Ordern e Progresso, de prosperidade material e espiritual, nacional e internacional do p o v o e N a a o Brasiliera.

Suprema Sacra Congregatio S. Officii

95

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII
I
DECRETUM
PROSCRIPTIS LIBRORUM
Feria IV, die 7 Decembris 1955
In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,
E m i ac Revmi Domini Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito Consultorum v o t o , damnarunt atque in indicem librorum prohibitorum inserendos mandarunt libros a D c t . A. HBSNARD conscriptos :
1. Morale sans pech, Presses Universitaires de France, Paris, 1954 ;
2. L'univers morbide de la faute, ibidem, 1949;
3. Manuel de sexologie normale et pathologique, Payot, Paris, 1951.
Feria autem I I I (loco V ) , die 10 Ianuarii 1956, Ssmus D. N. D. P i u s
Divina P r o v . P p . X I I , i n Audientia E m o D o m i n o Card. Pro-Secretario
Sancti Officii concessa, relatam Sibi E m o r u m Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit.
Datum R o m a e , ex Aedibus S. Officii, die 23 Ianuarii 1956.
Arcturus De J o r i o , Notarius

II
DECRETUM
PROSCRIPTA) LIBRI
Feria IV, die 8 Februarii 1956
In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,
E m i ac Revmi D m i n i Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito Consultorum v o t o , damnarunt atque in indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur :
ALDO CAPITINI, Religione Aperta, Guanda, 1955.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

96

In Audientia autem diei 9 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D.


P i u s Divina Providentia P p . X I I relatam Sibi E m o r u m Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit.
Datum R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 11 Februarii 1956.
Arcturus De I o r i o ,

Notarius

S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS
LEOPOLDINENSIS-CAMPOSINAE
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Concrediti gregis c o m m o d o studentes, E x c m i P P . D D . Delphinus Ribeiro Guedes, Episcopus Leopoldinensis, et Antonius de Castro Mayer,
Episcopus Camposinus,

ab Apostolica

Sede expostulaverant ut pars

paroeciae vulgo La Palma, quae pertinet ad dioecesim Leopoldinensem


distraheretur et dioecesi

Camposinae adnecteretur,

ita quidem ut

ec-

clesiastici dioecesium fines cum civilibus deinde conveniant.


P o r r o , S. C. Consistorialis, attento favorabili voto E x c m i P. D. Ca
f o l i Chiarlo, Archiepiscopi titularis A m i o e n i , tunc temporis in Brasiliana
Republica Nuntii A p o s t o l i c i , vigore specialium facultatum sibi a Ssmo
D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P p . X I I tributarum, oblatis prec i b u s benigne annuendum censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium,

consensu,

praesenti

Consistoriali

Decreto

decernit, ut, bipartito memoratae paroeciae La P a l m a territorio, pars


altera, quae in regione civili vulgo Minas Grais iacet, Leopoldinensi
dioecesi nexa permaneat, altera vero, quae ad regionem civilem vulgo
R i o de Janeiro pertinet, dioecesi Camposinae in perpetuum adscribatur,
mutatis deinceps hac ratione utriusque dioecesis finibus prout in sequentibus :
... Segue at alcanar a linha de cumiada da Serra da Pedra B o n i t a ; prossegue por esta linha de cumiada, passando pelas Pedras B o nita e de Alexandria, at o ponto mais proximo a confluencia dos ribeires Born J a r d i m e E v a ; dai, desee at a dita confluencia e desee
p e l o E v a at a sua confluencia no rio P o m b a ; desee por ste at a sua

Sacra Congregatio Consistorialis

97

interseco c o m o eixo longitudinal da ponte da Estrada de F e r r o Leopoldina ; deste ponto, cortando a margem esquerda do ref erido rio
Pomba, atinge, em linha reta, o alto do M o r r o situado entre aquela margem e o leito da E. F. Leopoldina ; dai, atraversa novamente o leito desta
ferrovia, ganha o divisor de aguas de anuentes diretos do rio P o m b a ,
de um lado, ribeiro Santo A n t o n i o do ou tro, atingindo, em prosseguimento, a linha das vertentes dos crregos da Bocaina, da Cachoeira e do
Desengao, de um lado, e dos crregos do Retiro e da Aldeia do outro,
at atingir um ponto tronteiro e mais p r x i m o da nascente do c r r e g o
da Tolda, na Fazenda de Sao R o q u e : dai atinge a dita nascente e desee
pelo crrego da T o l d a at a sua confluencia, c o m o crrego do Desengao ; dai galga a linha de vertentes dos crregos da Cachoeira Bonita
e.da Serra, pela qual c o n t i n u a ; corta a estrada do rodagem MiracemaPalma, em urna garganta as proximidades da fazenda da Fortaleza e
continua pelo divisor das aguas dos crregos da Cachoeira Bonita e
Inhamal do outro, at atingir a ponto de Santo A n t o n i o ; deste ponto
segue pela linha de cumiada da Serra da Divisa que separa as aguas do
ribeiro do M a c u c o das aguas do ribeiro Sao Joaquim e dos crregos
do Taquarau, Born Jardim e Santa Cruz, passando pelo ponto do
Felicissimo e continua pela mesma linha de cumiada da Serra da Divisa,
at atingir um ponto em que, descendo, vai al cancar o rio Muria no
local denominado P o o - F u n d o ; atravessa ai o rio Muria, ganha a linha
de cumiada da serra do Br ito... .
Omnia acta et documenta praefatam paroeciae La Palma partem
respicientia a Leopoldinensi ad Camposinam Curiam, c u m primum fas
erit, transmittantur.
A d haec perficienda eadem Sacra Congregatio E x c m u m P . D . Armandum Lombardi, Archiepiscopum titularem Caesariensem Philippi et in
Brasiliana Republica Nuntium

Apostolicum,

deputat,

necessarias

et

opportunas ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo


agitur,

quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,

onere

imposito ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus praesens edit Consistoriale

Decretum perinde

valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.


Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis

Consistorialis,

die VIII Septembris anno MCMLV, in Nativitate B. Mariae Virginis.


B F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L. Q S.
Iosephus
7 - ACTA, vol. X X I I I , n. 2. 25-2-1956.

Ferretto,

Adsessor

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium officiale

98

ACTA TRIBUNALIUM
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)

ORATIO AD BEATAM VIRGINEM MARIAM, A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA,


INDULGENTIIS DITATUR.
O Vergine, bella come la luna, delizia del cielo, nel c u i volto guardano
i beati e si specchiano gli angeli, fa che noi, tuoi figliuoli, ti assomigliamo
e che le nostre anime ricevano un raggio della tua bellezza, che non
tramonta con gli anni, ma che rifulge nell'eternit.
O Maria, sole del cielo, risveglia la vita dovunque morte e rischiara
gli spiriti dove sono le tenebre. Rispecchiandoti nel volto dei tuoi figli,
concedi a noi un riflesso del tuo lume e del tuo fervore.
O Maria, forte come un esercito, dona alle nostre schiere la vittoria.
Siamo tanto deboli, e il nostro nemico infierisce c o n tanta superbia. Ma
con la tua bandiera ci sentiamo sicuri di v i n c e r l o ; egli conosce il vigore del tuo piede, egli teme la maest del tuo sguardo.

Salvaci, o

Maria, bella come la luna, eletta come il sole, forte come un esercito
schierato, sorretto non dall'odio, ma dalla fiamma dell'amore. Cos sia.
Die 17 Ianuarii 1956
Ssmus D. N.
partialem
corde

quingentorum

contrito

citaverint.

Pius div. Prov.


dierum

acquirendam

Contrariis
N.

Card.

Pp.

Indulgentiam

quoties

quibuslibet
CANALI,

XII benigne tribuere

supra
minime

relatam

dignatus

christifidelibus
orationem

est

saltem

devote

re-

obstantibus.

Paenitentiarius Maior

L. j$| S.
S. Luzio, Re gens

Sacra Romana Rota

99

SACRA ROMANA ROTA


Citationes

edictales

I
AUGUSTANA SEU TAURINEN.
NULLITATIS MATRIMONII (PASCAL-CARLIN)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Aloysii Carlin,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive
per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. R o tae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 1 Maii 1956, hora 11, ad
concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et
ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate, in

casu.

Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedicti Domini Aloysii Carlin curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Iosephus Pasquazi,

Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Ianuarii 1956.


C.

Pezzicara,

Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Louis Carlin dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne
ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1 mai 1956, 11 heures,
pour concorder ou souscrire le doute ci dessous rapport, et fixer le jour
de la dcision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Louis Carlin devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la prsente citation.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

100

II
S. ANDREAE ET EDIMBURGEN.
NULLITATIS MATRIMONII (GRAHAM-TAYLOR)
Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Eduardi Taylor, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se
sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Sacrae
Romanae Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 17 Aprilis 1956
hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro
causae definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate,

in

casu.

Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Eduardi Taylor curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Franciscus

Brennan,

Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 23 Ianuarii 1956.


C.

Pezzicara,

Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Edouard Taylor,


dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 17 avril 1956, a
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer
le jour de la dcision de la cause devant la Rote.
Oonste-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, lex curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Edouard Taylor devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

Sacra Romana Rota

lOf

III
AS CUL AN A SEU FIRMANA
NULLITATIS MATRIMONII (DI MICHELE - MANDIC)

Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Milorad Mandic,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive
per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae
(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 27 Aprilis 1956, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad
diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.
An confirmanda vel infirmanda sit Sententia Rotalis diei 17 Decembris 1955, in casu.
Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de l o c o commorationis praedicti Domini Milorad Mandic curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Aurelius

Sabattani,

Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Ianuarii 1956.


C. Pezzicara, Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Milorad Mandic,


dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne
ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 27 avril 1956, 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour
de la dcision de la cause davant la Rote.
Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 17 dcembre 1955
dans cette cause?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit M. Milorad Mandic devront, dans la mesure du possible, Pavertir de la prsente citation.

102

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV

SANCTI DIDACI
NULLITATIS MATRIMONII (MODICA-STEIN

C u m ignoretur locus actualis commorationis Dominae Kathleen Stein


(Clifton), in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive
per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis
S. R. Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria), die Iunii 1956, hora 10,
ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro
causae definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate,

in

casu.

Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedictae Dominae Kathleen Stein
(Clifton) curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*
Guillelmus Doheny, Ponens
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 31 Ianuarii 1956.
C.

Pezzicara,

Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Kathleen Stein


(Clifton) dfenderesse en cette cause, nous la citons comparatre, par propre personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 4 juin 1956,
10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer
le jour de la dcision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence de la dite Kathleen Stein (Clifton), devront,
dans la mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

Diarium Romanae Curiae

103

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Gioved, 19 gennaio 1956, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. JUSCELINO
KUBITSCHEK DE OLIVEIRA, Presidente eletto degli Stati Uniti del
Brasile.
Sabato, 11 febbraio 1956, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto
in solenne Udienza il Prof. Dott. MANUEL RIO, Ambasciatore
Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Argentina,
per la presentazione delle Lettere Credenziali.

S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare :
4 gennaio 1956. L'Illmo e Revmo Monsig. Giusti Martino, Prefetto dell'Archivio Segreto Vaticano.

Il Revmo Monsig. Hoberg Ermanno, Vice-Prefetto dell'Archivio Segreto Vaticano.


11

L'Illmo e Revmo Monsig. Piolanti Antonio, Consultore


della S. Sacra Congregazione del Sant'uffizio.
14

Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Ciriaci Pietro e Ottaviani Alfredo, Membri della Sacra Congregazione dei Religiosi.

L'Illmo e Revmo Monsig. Zerba Cesare, Prelato Votante


Soprannumerario del Supremo Tribunale della
Segnatura Apostolica.
-

Il Revmo Monsig. Casria Giuseppe, Prelato Referendario


del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.

Il Revmo Monsig. Stoppini Irvin, Prelato Referendario del


Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.

Il Revmo Padre Goyeneche Servo, dei Claretiani, Consultore della Sacra Congregazione Concistoriale..

104

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Protonotari Apostolici

ad

instar participantium

9 dicembre 1954. Monsig. Biob Oliviero, della diocesi di Angers.

Monsig. Simonne Leone, della diocesi di Coutances.

20 agosto 1955. Monsig. Funk Giovanni, della diocesi di Orookston.


Monsig. Murphy Edwin, della diocesi di Steubenville.
14 settembre
13 ottobre
Monsig. Weder Michele, della diocesi di San Gallo.
28

Monsig. Ghiga Mario, della diocesi di Iglesias.


11 novembre
Monsig. Sorrentino Innocenzo, della diocesi di Cava.
Prelati domestici di Sua Santit
23 settembre 1954. Monsig , Sexton Giovanni, della diocesi di WilcanniaForbes.
9 dicembre
Monsig Huet Fernando, delia diocesi di Nancy.
Monsig. Feuillatre Enrico M., della diocesi di Orlans.

Monsig, Jacquart Leopoldo M. G., dell'arcidiocesi di

Reims.
Monsig, Joubier Andrea, della diocesi di Vannes
30
Monsig, Dee Davide, dell'arcidiocesi di Brisbane.

Monsig. Frawley Bartolomeo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Keating Edmondo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. McCarthy Giovanni, della medesima arcidiocesi.


Monsig. Roberts Cornelio, della medesima arcidiocesi.

5 gennaio 1955. Monsig. Galibert Emilio, dell'arcidiocesi di Albi.

Monsig. Salcedo Giuseppe Gioacchino, della diocesi di

Tunja.

Monsig. Vargas Torres Ignazio, della medesima diocesi.


Monsig. Mollat Guglielmo, della diocesi di Nantes.


7

Monsig. Favier Edoardo Cirillo, dell'arcidiocesi di Can15

berra-Goulburn.

Monsig. Thomas Francesco Saverio, della diocesi di Sandhurst.


Monsig.
23
Lestienne
Pietro, della diocesi di Lilla.

Monsig.
Mulier
Giovanni,
dell'arcidiocesi di Parigi.
29

Guyot
Leone,
della
diocesi di Sez.
Monsig.
2
marzo
Cronin
Michele,
dell'arcidiocesi
di Sydney.
Monsig.
2
aprile
Harrington
Tommaso,
della
medesima
arcidioMonsig.

cesi.

Monsig. McGovern Giovanni Giuseppe, della medesima


arcidiocesi.
Monsig. McDonald Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. O'Donoghue Matteo, della medesima arcidiocesi.


Monsig. Thomas Algernon, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Wallace Tommaso, della medesima arcidiocesi.


Monsig. Stampfl Benedetto, dell'arcidiocesi di Salisburgo.
16

Diarium Romanae Curiae


16
28

30

2
12

aprile

maggio

1955.

13

17
18

2
20

luglio
agosto

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

22

14 settembre

19
28

ottobre

11 novembre

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

105

Baudet Emilio, della diocesi di Versailles.


Mazet Enrico, della diocesi di Montpellier.
Barbeau Enrico, dell'arcidiocesi di Cambrai.
Tibergliien Pietro, della medesima arcidiocesi.
Roughneen Patrizio, della diocesi di Aehonry.
Groot Giovanni Martino, della diocesi di Haarlem.
Erico Barber, dell'arcidiocesi di Calcutta.
Erico Benjamin, della medesima arcidiocesi.
Boularand Carlo, della diocesi di Chartres.
Healy Giacomo, della diocesi di Armidale.
O'Brien Stefano, della medesima diocesi.
O'Connor Giovanni Patrizio, della medesima diocesi.
Tully Maurizio, della medesima diocesi.
Wider Guglielmo, della diocesi di San Gallo.
Cardin Vittorio, della diocesi di Crookston.
Junghans Adamo, della medesima diocesi.
McAleer Giovanni, della medesima diocesi.
Merth Alessandro, della medesima diocesi.
Schmit Enrico, della diocesi di Lussemburgo.
Janssens Arturo, dell'arcidiocesi di Malines.
Buswell Carlo A . , della diocesi di Oklahoma e
Tulsa.
Finn Cecilio, della medesima diocesi.
Hardesty Gilberto, della medesima diocesi.
Kanaly Giacomo D . , della medesima diocesi.
Isenbart Adamo, della medesima diocesi.
Leven Stefano, della medesima diocesi.
Luecke Silvestro, della medesima diocesi.
Monaghan Gavan P., della medesima diocesi.
Murtaugh Bartolomeo, della medesima diocesi.
Reid Guglielmo, della medesima diocesi.
Rooney Giacomo, della medesima diocesi.
Casey Timoteo P., della diocesi di Bakr.
McMahon Michele, della medesima diocesi.
Berendt Luigi, della diocesi di Steubenville.
Kiefer Giuseppe, della medesima diocesi.
Quinn Roberto, della diocesi di Sioux City.
Melis Mario, della diocesi di Iglesias.
Mulier Giuseppe, della medesima diocesi.
Muroni Giovanni Amedeo, della medesima diocesi.
Deery Giacomo, della diocesi di Worcester.
Gilrain Giacomo, della medesima diocesi.
Gravel Arturo, della medesima diocesi.
Kennedy Giacomo, della medesima diocesi.
Lynch Michele, della medesima diocesi.
Sullivan Davide C, della medesima diocesi.
Attanasio Amedeo, della diocesi di Cava.

106

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

11 novembre 1955. Monsig. Fabbro Ettore, dell'arcidiocesi di Gorizia.

Monsig. Canzonieri Carmelo, della diocesi di Ragusa.


15

Monsig. Cumbo Calogero, della diocesi di Agrigento.


21

Monsig. Caprio Giuseppe, dell'arcidiocesi di Benevento.


Camerieri

segreti soprannumerari

di

Sua

Santit:

0 novembre 1954. Monsig. Duquaire Carlo, dell'arcidiocesi di Lione.

Monsig. Marchand Giorgio, della medesima arcidiocesi.


26 febbraio 1955. Monsig. Roncken Carlo, della diocesi di Ruremonda.
2 aprile

Monsig. Byrne Giovanni, dell'arcidiocesi di Sydney.

Monsig. Farrell Tommaso, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Gallen Giorgio, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Galvin Patrizio, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Kennedy Enrico, della medesima arcidiocesi.

Monsig. McCosker Francesco, della medesima arcidiocesi,

Monsig. Meaney Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Ronan Giovanni, della medesima arcidiocesi.


12 maggio

Monsig. Kroon Giovanni Giuseppe, della diocesi di 's-Her. togenbosch.


14 settembre

Monsig. Urig Regis, della diocesi di Steubenville.


13 Ottobre

Monsig. Chmielewski Giuseppe, della diocesi di Camden.


19

Monsig. Jacqueline Bernardo, della diocesi di Coutances.


22

Monsig. Bajada Alonso, dell'arcidiocesi di Monreale.


28

Monsig. Barra Giuseppe, della diocesi di Pinerolo.

Monsig. Bushey Davide, della diocesi di Worcester.

Monsig. Carney Michele, della medesima diocesi.

Monsig. Elwood Davide M., della medesima diocesi.

Monsig. O'Brien Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Sherin Davide, della medesima diocesi.


31

Monsig. Bianchi Giovanni, dell'arcidiocesi di Firenze.

Monsig. Bonanni Gino, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Puliti Leone, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Vignini Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Di Paola Vittorio (Roma).


11 novembre
Monsig. Cervella Giovanni Battista, della diocesi di Mondov.
15

Monsig. Martin Tommaso, della diocesi di Grand Rapids.


22

Monsig. Grasselli Francesco, della diocesi di Todi.

Monsig. Latini Giacomo, della medesima diocesi.

Monsig. Pericoli Mario, della medesima diocesi.


25

Monsig. Cincotti Camillo, della diocesi di Iglesias.

Monsig. Cinesu Luigi, della medesima diocesi.

Monsig. Cocco Onorino, della medesima diocesi.


Cameriere d'onore di numero di spada e cappa di S. 8. :
7 novembre 1955. U sig. Parisi Costantino (Roma).
Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di S. S. :
7 novembre 1955. Il sig. Magno Luigi (Roma).

Diarium Romanae Curiae

107

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire:
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :
28

maggio

1955. Al sig. Van Der Kroon Augusto Gerardo, della diocesi


di Breda.

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile :


11 novembre 1954. Al sig. De Vaux Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi.
gennaio 1955. Al sig. Collins Guglielmo, della diocesi di Cairns.
18

Al sig. Lemaire Giacomo, della diocesi di Lilla.


Al sig. Motte Rasson Pietro, della medesima diocesi.

Al sig. Segard Andrea, della medesima diocesi.

Al sig. Sapin Antonio, dell'arcidiocesi di Lione.


marzo
Al sig. Sulmont Pietro, della diocesi di Amiens.
11
Al sig. Grenet Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi.

Al
sig. Gery Ippolito, dell'arcidiocesi di Lione.
24

Al
29
sig. Novak Leopoldo, dell'arcidiocesi di Vienna.

Al sig. Werner Enrico, della diocesi di Haarlem.


22 aprile
Al sig. Meuwissen Tommaso Giovanni, della diocesi di
27

's-Hertogenbosch.
Al sig. Boulang Enrico, dell'arcidiocesi di Cambrai.
25 maggio
Al sig. Delhaize Achille, della diocesi di Tournai.
28 agosto
Al sig. Alonso Alfonso, del vicariato apostolico di Ales30

sandria di Egitto.
3 settembre
Al sig. Amedeo Romeo, del'arcidiocesi di Catania.

Al sig. Torriani Carlo, della medesima arcidiocesi.


f

co

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


11 novembre 1954. Al sig. Melchior Bonnet Cristiano, dell'arcidiocesi di Pa
rigi.
10 dicembre
Al sig. Chirac Andrea, dell'arcidiocesi di Bordeaux.
3 gennaio 1955. Al sig. Scharr Carlo, della diocesi di Amiens.
11

Al sig. Andrade Marcello, dall'arcidiocesi di Parigi.


Al sig. Gauthier Ernesto, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Moiette Carlo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Van Dijk Davide Cornelio, della diocesi di Haarlem.


Al
Peynenburg
Giovanni, della diocesi di 's-Herto
sig.

genbosch.
Al sig. Boidin Raimondo, della diocesi di Lilla.
18

Al sig. Boucquey Luigi, della medesima diocesi.


Al
Dassonville Pietro, della medesima diocesi.

Al sig. Desurmont Roberto, della medesima diocesi.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

108

18 gennaio

eo

febbraio

marzo

18

WV

S)

14

24

22

aprile

Lammens Edoardo, della medesima diocesi.


Lepoutre Marcello, della medesima diocesi.
Motte Gerardo Giorgio, della medesima diocesi.
Pauwels Daniele, della medesima diocesi.
Tiberghien Giorgio, della medesima diocesi.
Vancoillie Luigi, della medesima diocesi.
Vergriete Giorgio, della medesima diocesi.
Verheij Enrico Giov. N., dell'arcidiocesi di Utrecht.
Al sig. Hppener Renato G., della diocesi di Ruremonda.
A l sig. Van Thiel Alessandro G., della diocesi di s'-Hertogenbosch.
A l sig. Matser Cristiano G., dell'arcidiocesi di Utrecht.
A l sig. Dutreuilh Emilio, dell'arcidiocesi di Bordeaux.
Al sig. Tranchant Giuseppe, della diocesi di Meaux.
Al sig. De Korsak Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi.
A l sig. De Laage De Meux Ilario, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Brandet Pietro G. M., della diocesi di Poitiers.
Al sig. Grassin Andrea, della medesima diocesi.
Al sig. Smit Gabriele, dell'arcidiocesi di Utrecht.
Al sig. Drion Bernardo, della diocesi di Breda.
Al sig. Enrico C. Veldhuis, della diocesi di Haarlem.
Al sig. Jrgens Francesco L., della diocesi di Southwark.
Al sig. Laboureur Luigi, dell'arcidiocesi di Bourges.
Al sig. Tinturier Pietro, della medesima arcidiocesi.
A l sig. Van Spanje Giovanni, dell'arcidiocesi di Utrecht.
A l sig. De Groen Teodoro Cornelio, della medesima arcidiocesi.
A l sig. Van Der Zee Taeke, della medesima arcidiocesi.
A l sig. Cleerdin Giuseppe, della diocesi di Haarlem.
Al sig. Teulings Corrado, della medesima diocesi.
Al sig. Van Os Enrico G., della medesima diocesi.
Al sig. De Romanet Pietro, della diocesi di Sez.
Al sig. Dubois Alberto, della medesima diocesi.
Al sig. D'Amonville Giacomo, della diocesi di Versailles.
Al sig. Gachs Pietro, della medesima diocesi.
Al sig. Lanson Giorgio, della medesima diocesi.
AI sig. Lesort Andrea, della medesima diocesi.
Al sig. Manche Guido, della medesima diocesi.
Al sig. De Montgros Giuseppe, della diocesi di Viviers.
Al sig. Rioufol Luigi, della medesima diocesi.
Al sig. Brunet Pietro, della diocesi di Arras.
A l sig. De La Bretesche Andrea, della medesima diocesi.
Al sig. Lamoril Giulio, della medesima diocesi.
Al sig. Lecouffe Eugenio, della medesima diocesi.
A l sig. Paris Giorgio, della medesima diocesi.
A l sig. Ringeval Giuseppe, dell'arcidiocesi di Cambrai.
A l sig. Kok Pietro, della diocesi di Haarlem.

1955. A l
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Diarium Romanae Curiae


22

aprile

109

1955. Al sig. Mansin Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi.


Al sig. De Vries Gerben Giov., della diocesi di 's-Hertogenbosch.
Al
sig.
Tilman
Francesco, della medesima diocesi.

29

Al sig. Richaud Giovanni Battista, dell'arcidiocesi di


Marsiglia.
2 maggio
Al sig. Guerrin des Croix du Marteray Pietro, della diocesi di Strasburgo.

Al sig. Jacquet Giorgio, dell'arcidiocesi di Avignone.

Al sig. Vernet Giacomo, della medesima arcidiocesi.


17

Al sig. Bergers Alberto, della diocesi di Haarlem.

Al sig. Pama Giorgio G., della medesima diocesi.


18

Al sig. Gernigon Francesco, dell'arcidiocesi di Parigi.

Al sig. Mace Carlo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Vasseur Raimondo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Drouineau Roberto, della diocesi di Poitiers.


25

Al sig. Tournoux Giorgio, dell'arcidiocesi di Cambrai.


27
Al sig. Falempe Gastone, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Ronfard Pietro, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Wibault Eugenio, della medesima arcidiocesi.


))

Al sig. Bergers Teodoro M., della diocesi di Haarlem.


Al sig. Laudy Leonardo, della diocesi di Ruremonda.

30

Al sig. Boissier Mario, dell'arcidiocesi di Lione.

Al sig. Charpin Giovanni, della medesima arcidiocesi.


))

Al sig. Houdoy Saverio, della medesima arcidiocesi.


Al sig. Di Grazia Mario, dell'arcidiocesi di Catania.
3 settembre
Al
sig. Fichera Domenico, della medesima arcidiocesi.

Al
9
sig. De Meester Leopoldo, dell'arcidiocesi di Malines.

Al
sig. Smeesters Francesco Saverio, della medesima arci

diocesi.
Wauquez
Marcello, della medesima arcidiocesi.
Al
sig.

Weyts
Amato,
della medesima arcidiocesi.
Al
sig.

Al sig. Filippucci Gino, della diocesi di Pesaro.


15 ottobre
Al sig. Benati Dante, della diocesi di Guastalla.
26

Al sig. Benati Mario, della medesima diocesi.

Al sig. Lombardini Alberto, della medesima diocesi.


Al sig. Lombardini Rainero, della medesima diocesi.

7 novembre
Al sig. De Cardona Roberto (Italia).
18

Al sig. Ngo-Van-Ba Andrea, del vicariato apostolico di


Hu.
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :
21

aprile

1955. Al sig. Joham Giuseppe


Vienna.

Antonio,

dell'arcidiocesi

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:


29

marzo

1955. Al sig. Musil Giuseppe, dell'arcidiocesi di Vienna.

di

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

110

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa :


1955. Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al sig.
Al sig.

Al sig.

A l sig.
9 settembre
Al sig.

Al sig.
Al sig.

13
26
29

marzo

17
6

ottobre

15

26
29

3 novembre

11

12
18

19

22

24

26
28

Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
A l ig.
A l sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Kromus Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna.


GamsJaeger Rodolfo, della medesima arcidiocesi.
Groessl Francesco, della medesima arcidiocesi.
Marboe Ernesto, della medesima arcidiocesi.
'Seefehlner Egon Ugo, della medesima arcidiocesi.
Sittner Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Waldstein Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
Kennis Ignazio, dell'arcidiocesi di Malines.
Louis Roberto, della medesima arcidiocesi.
Cascini Alfredo, del vicariato apostolico di Tripoli.
Longo Matteo, del medesimo vicariato apostolico.
Ruberto Antonio, della diocesi dei Marsi.
Zaki Boulos, del patriarcato d'Alessandria dei
Copti.
Bistoncini Tommaso (Roma).
Fermanelli Giorgio (Roma).
Morelli Mario (Roma).
Notario Aldo (Roma).
Sciascia Ugo (Roma).
Vazio Marcello (Roma).
Ceresa Alfonso, della diocesi di Piacenza.
Querin Sante, della diocesi di Concordia.
Ulano Luigi, della diocesi di Alessandria.
Raiteri Pietro, della medesima diocesi.
Pantaleoni Clemente, della diocesi di Treviso.
Gorla Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.
Di Giacomo Salvatore, della diocesi di Ragusa.
Migliorini Salvatore, della medesima diocesi.
Spadola Mario, della medesima diocesi.
Schinin Giovanni Battista, della medesima diocesi.
Cavallini Virtus, della diocesi di Belluno.
Luciani Fausto, della diocesi di Feltre.
Scarabosio Antonio (Roma).
De Bruyne Edgardo, dell'arcidiocesi di Malines.
Eerdekens Filippo, della medesima arcidiocesi.
Cattaneo Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.
Rivano Amleto, della medesima arcidiocesi.
Cerbara Amilcare (Roma).
Calderoli Guido, della diocesi di Bergamo.
Cantoni Luigi, della diocesi di Reggio Emilia.
Cruciani Mariano (Roma).
Quagliere Michele (Roma).
Civiero Umberto (Roma).
Solvyns Andrea, del vicariato apostolico di Lago
Alberto.

Diarium Romanae Curiae

Ili

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :


15 novembre 1954. A l sig. O'Brien Giovanni, della diocesi di Maitland.
11 gennaio 1955. Al sig. Minderop Enrico A . , ideila diocesi di Haarlem.

Al sig. Tervoort Adriano G., della diocesi di 's-Hertogenbosch.


Al sig. Mentied Giovanni Gerardo, della medesima dio8 febbraio
cesi.

Al sig. Globocnik-Vojka Alessandro, dell'arcidiocesi di


18
Vienna.
Al sig. Berger Giovanni G., della diocesi di Ruremonda.
10 marzo
i4

Al sig. Van Der Berg Pietro A., della diocesi di Haarlem.


24
Al sig. Mientjes Egidio G., della medesima diocesi.
29
Al sig. Karasek Francesco, dell'arcidiocesi di Vienna.

Al sig. Osond Antonio, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Simon Carlo, della medesima arcidiocesi.


Al sig. Van Den Akker Giovanni G., della diocesi di
16 aprile
Haarlem.
Al sig. Heesterbeek Enrico, della diocesi di 's-Hertogen22

bosch.
Al
29

sig. Mensink Francesco, della diocesi di Haarlem.

Al sig. Eijkens Gerardo A . , della diocesi di 's Hertogenbosch.

Al
Aumonier
Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi.
maggio
sig.
18
Heron
Marcello,
della medesima arcidiocesi.

Al sig.
Appendino
Domenico,
dell'arcidiocesi di Torino.
16 agosto
Al
sig.

Al sig. P Maffeo, della diocesi di Brescia.


23

24

Al sig. Pischler Adolfo, del vicariato apostolico di Alessandria di Egitto.


Al sig. Della Puppa Tullio, del patriarcato di Venezia.

26
Al sig. Melani Rinaldo, della diocesi di Arezzo.
3 settembre
Al
sig. Chirico Ivan (Roma).

Al
9
sig. Hermans Enrico, dell'arcidiocesi di Malines.

Al
sig. Kempenaers Francesco, della medesima arcidio

cesi.
Al sig. Slosse Felice, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Van Der Maeren Leonardo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Van De Vorst Raimondo, della medesima arcidio


cesi.

Al sig. Van Gysel Francesco, della medesima arcidiocesi.

14

A l sig. Vendetti Mario (Roma).


ottobre
Al sig. Giordano Francesco, della diocesi di San Severo.
Al sig. Tsuguwo Umehara (Giappone).

13

14

Al sig. De Nora Donato, della prelatura nullius di


Altamura.
Al
sig.

De Paola Domenico, della medesima prelatura


nullius .
Al sig. Vitale Nicola, della medesima prelatura nullius.

co

Ut

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

112

1955. Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

7 novembre
19

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

22
26
28

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

7 dicembre
20

Al sig.
Al sig.

15

ottobre

20
22

26

28

Bertocco Natale (Roma).


Borghi Lorenzo (Roma).
Burdisso Giuseppe (Roma).
Battilo Generoso (Roma).
Rossi Rodolfo (Roma).
Dessart Paolo, ideila diocesi di Liegi.
Meyer Giovanni, all'arcidiocesi di Malines.
Van Massenhove Marcello, della medesima arcidiocesi.
De Cock Achille, della diocesi di Bruges.
Roose Giuseppe, della medesima diocesi.
Vanlerberghe Andrea, della medesima diocesi.
Scorretti Fernando (Italia).
Signore Filippo, dell'arcidiocesi di Gaeta.
Colacicco Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bari.
Carnevali Carlo, della diocesi di Fabriano e Matelica.
Latini Bruno, della medesima diocesi.
Lazzari Attilio, della medesima diocesi.
Guglietti Alessandro, dell'arcidiocesi di Gaeta.
Bove Giulio, dell'arcidiocesi di Malines.
D'Espallier Vittorio, della medesima arcidiocesi.
Vooght Vittorio, della medesima arcidiocesi.
Van Alsenoy Leone, della medesima arcidiocesi.
Tonelli Tonino, dell'arcidiocesi di Bologna.
Carrano Giovanni (Roma).
Fehringer Giorgio, del vicariato apostolico di Lago Alberto.
Frassati, Oronzio (Roma).
Dejean Pietro, della diocesi di Baiona.

NECROLOGIO
17 dicembre 1955. Monsig. Roche Francesco Tiburzio, Vescovo tit. di Amadassa.
3 gennaio 1956. Monsig. Cossio Aluigi, Arcivescovo tit. di Sebastopoli di
Abasgia.
4

Monsig. de Laurentiis Ernesto, Vescovo di Ischia.


11

Monsig. Kandathil Agostino, Arcivescovo di Ernakulam.


20

Monsig. Fiorentini Giovanni, Arcivescovo di Catanzaro.


1 febbraio

Monsig. dos Santos Antonio Giuseppe, Vescovo di Assis.


9

Monsig. Martnez Luigi, Arcivescovo di Messico.


15

Monsig. Fitzgerald Riccardo Giuseppe, Vescovo di Gibilterra.

Monsig. Mantiero Antonio, Vescovo di Treviso, Prelato di


Santa Lucia del Mela.

An. et vol. X X X X V I I I

24 Martii 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 3

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIO

APOSTOLICA

DE AFRICA GALLICA ET DE INSULA MADAGASCARIA


IX AFRICAE GALLICAE TERRITORIIS ET IN MADAGASCARIA INSULA NOVA ECCLESIARUM

EPISCOPORUMQUE

SERIES

STATUITUR,

ECCLESIASTICA

NEMPE

HIERARCHIA.
P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AP PERPETUAM REI MEMORIAM
D u m tantis Ecclesiae premimur curis, sereno tamen cumulamur gaudio quotiens verum fieri comperimus quod Christus aliquando praedixit,
esse vel remotissimas ab ipso gentes ab oriente et occidente et aquilone et
austro ad Dei regnum venturas (cf. L c . 13, 29). Cum igitur in Africae
regionibus atque in Madagascaria Insula, quae sub Gallorum ditione
sunt, Evangelii praeconum labores et industriae per longam annorum
seriem catholicum nomen ita provexerint, ut bona affulgeat spes ut in
posterum etiam consociatae sacrorum Pastorum sacerdotumque vires, ac
fidelium virtutes feliciores usque progressiones efficiant, plane admittendas esse preces censemus venerabilis Fratris Marcelli Lefebvre, Archiepiscopi titulo Arcadiopolitani in E u r o p a et A p o s t o l i c i Delegati Africae
Gallicae, qui ab hac Sancta Sede rogavit ut in hisce territoriis certa E c clesiarum et Episcoporum ordinatio constitueretur. Consilio igitur usi
venerabilium Fratrum Nostrorum S. B. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propagandae praepositorum, et consensu praeterea eorum
suppleto, qui in hac re aliquid iuris vel habeant vel se habere opinentur ;
8 - ACTA, vol.. X X I I I , n. 3. 24-3-1956.

114

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

omnibus quo par erat studio consideratis, de summa Nostra potestate


sequentia statuimus. In regionibus, quas diximus, Africae Gallicae et in
Insula Madagascaria episcopalem Hierarchiam, quam vocant, constituimus ita ut undecim ecclesiasticae Provinciae fiant. Quam ob rem, A p o stolicos Vicariatus de Dakar, de Bamako, de Ouagadougou, Konakriensem, Abidianensem, Lomensem, Ouidahensem, de Y a o u n d e , de Brazzaville, Banguensem ac de Tananarive ad metropolitanae Ecclesiae dignitatem
perducimus. Vicariatus vero Ziguinchrensem, de Bobo-Dioulasso, Kuduguensem, Nunensem, Sassandrensem, de Katiola, Portus Novi, de Douala, de Foumban, Garuensem, de D o u m , Librevillensem, de Pointe Noire,
A r c i s Bousset, Berberatensem, de Diego-Suarez, de Ambanja, de Majunga, de Antsirab, de Tamatave, de Miarinarivo, de Fianarantsoa, de
F o r t Dauphin, atque A p o s t o l i c a s Praefecturas de Bouak, de Sokod,
A r c i s Lamy ac de Morondava ad dioecesis gradum evehimus ; quas omnes
Ecclesias iisdem metropolitanis Sedibus, quarum supra nomen fecimus,
subicimus. Vicariatum denique de Rabat ad archidioecesis dignitatem,
Vicariatum vero Ghardaiensem in Sahara ad dioecesis ordinem perducimus, ac Praefecturam denique de Gibuti dioecesim pariter creamus :
quas tres Ecclesias huic Romanae Sedi directo subiectas volumus. Ex
iis igitur ita ordinatis Ecclesiis eas, quae sequuntur, Provincias Ecclesiasticas condimus, quarum is erit status, quem descripturi sumus. Provincia ecclesiastica Dakarensis ex metropoli Dakarensi constabit, cuius
titulus metropolitam templi erit B. Maria V i r g o a V i c t o r i a ; atque e
suffraganea

dioecesi

Ziguinchorensi,

cuius

cathedrale

templum

erit

S. A n t o n i o Patavino sacrum. Provincia ecclesiastica Bamakonsis componetur eiusdem appellationis metropolitana Ecclesia, quae fuerat ad
hunc diem Vicariatus de Bamako : cuius aedes cathedralis erit Sacratissimo Cordi Iesu dicata.

Provincia ecclesiastica

Uagaduguensis

ex

eiusdem nominis metropoli constabit, quae fuit usque nunc Vicariatus


de Ouagadougou, cuiusque titulus metropolitam templi erit Intaminatus Mariae Virginis Conceptus ; exque suffraganeis dioecesibus : B o b o diulassensi, adhucusque Vicariatu de Bobo-Dioulasso, cuius templum
erit B. V. Mariae Lapurdensi sacrum; Kuduguensi, cuius aedes erit
S. Augustino dicata ; Nunensi denique, cuius titulus cathedralis templi
erit B. V. Maria a Perpetuo A u x i l i o . Provincia ecclesiastica Konakriensis
componetur metropolitana Konakriensi archidioecesi, cuius sacra aedes,
Beatae Virgini Mariae dicabitur. Ecclesiasticam Provinciam Abidianensem constituent metrpolis Abidianensis, cuius cathedrale templum
erit S. Paulo dicatum; atque suffraganeae Sedes : Buakensis, ad hunc

Acta Pii Pp. XII

115

diem A p o s t o l i c a Praefectura de Bouak, cuius principis templi titulus


erit S. Theresia a Iesu Infante ; Daloansis, quae fuit Vicariatus Sassaudrensis, cuiusque sacra aedes erit Iesu Christo Regi d i c a t a ; et Katiolansis, adhuc usque Vicariatus de Katiola, cuius cathedrale templum
S. Ioannae de A r c erit sacrum. Provincia ecclesiastica Lomensis, metropolitana eiusdem appellationis Ecclesia constabit, cuius cathedrale templum Sacratissimo Cordi Iesu dicabitur, atque suffraganea dioecesi
Sokodensi, adhuc A p o s t o l i c a Praefectura de Sokod, cuius cathedralis
titulus erit S. Theresia a Iesu Infante. Provinciam ecclesiasticam Cotonuensem efficient sive metrpolis eiusdem nominis, quae fuit Vicariatus
Ouidahensis, cuiusque aedes cathedralis B. Mariae V i r g i n i a Mercede
dicabitur, sive suffraganea Sedes Portus N o v i , cuius principe templum
erit Intaminato B . M . V . Conceptui sacrum. Ecclesiastica Provincia
Yaundensis eiusdem nominis metropolitana Ecclesia componetur, quae
ad hunc diem Vicariatus de Y a o u n d e fuit, cuiusque cathedralis aedis
titulus erit B. V. Maria a V i c t o r i a , atque suffraganeis Sedibus : Dualansi, adhuc Vicariatu de Douala, cuius princeps aedes erit Ss. Petro et
P a u l o dicata ; Nfkongsambansi, quae fuit adhuc Vicariatus de Foumban,
cuius cathedralis templi titulus erit Intemeratus B. M. V. C o n c e p t u s ;
Garuensi, cuius cathedrale templum S. Theresiae a Iesu Infante dicabitur; ac Dumensi denique, quae fuit Vicariatus de D o u m , cuiusque
cathedralis templi titulas erit Sacratissimum Cor Iesu. Provincia ecclesiastica Brazzapolitana ex eiusdem nominis metropoli constabit, quae
fuit ad hunc diem Vicariatus de Brazzaville, cuiusque cathedrale templum Sacratissimo Cordi Iesu dicabitur ; atque ex suffraganeis Sedibus :
Liberopolitana, adhuc Vicariatu Librevillensi, cuius cathedralis aedis
S. Maria erit p a t r o n a ; de Pointe Noire, cuius cathedrale templum erit
S. Petro sacrum ; ac denique dioecesi A r c i s Rousset, cuius princeps aedes
Iesu Christo R e g i dicabitur.

Provinciam ecclesiasticam Banguensem

constituent eiusdem appellationis metropolitana Sedes, cuius cathedralis templi patrona erit B. Maria V i r g o , atque suffraganeae dioeceses :
Berberatensis, cuius principis aedis titulus erit S. Anna; et A r c i s Lamy,
cuius cathedrale templum B. Mariae V i r g i n i erit sacrum. Ecclesiasticam
Provinciam Tananarivensem efficient sive metrpolis eiusdem appellationis, adhuc Vicariatus de Tananarive, cuius principis aedis erit patrona
B. V. Maria cuiusvis labis ab origine nescia, sive suffraganeae Sedes :
de Diego-Suarez, cuius cathedrale templum erit Sacratissimo Cordi Iesu
s a c r u m ; Ambaniansis, ad hunc diem Vicariatus de Ambanja, cuius
principis templi patronus erit S. Ioseph; Maiungansis, quae fuit V i c a -

116

Acta Apostolicae Seis - Commentarium Officiale

riatus de Ma junga, cuius cathedralis aedis titulus erit Immaculatum


Cor B. M. V. ; Antsirabensis, adhuc Vicariatus de Antsirab, cuius principis templi patrona erit B. V. Maria a la Salette ; Tamatavensis,
adhuc Vicariatus de Tamatave, cuius princeps templum erit S. Ioseph
dicatum ; Miarinarivensis, ad hunc diem Vicariatus de Miarinarivo,
cuius cathedralis aedes S. Ioseph pariter dicabitur ; Fianarantsoansis,
quae adhuc fuit Vicariatus de Fianarantsoa, cuius principis templi titulus erit Sacratissimum Nomen I e s u ; A r c i s Delphini, adhuc Vicariatus
de F o r t Dauphin, cuius cathedralis templi patronus erit S. Vincentius a
P a u l o ; ac denique Morondavensis, adhuc Praefectura de Morondava,
cuius princeps aedes erit B. V. Mariae a l a Salette sacra. Cathedrales
postremo Sedes quae, ut iam diximus, huic Petri Sedi directo subicientur, hae erunt : archidioecesis Rabat ensis, cuius cathedrale templum erit
S.

Petro dicatum ;

dioecesis Laghuatensis,

adhuc

Vicariatus

Ghar-

daiensis in Sahara, cuius principis templi patronus erit S. Hilarius ;


ac dioecesis Gibutensis, cuius cathedralis aedes erit S. Ioannae ab A r c
dicatum. Quod autem attinet ad Apostolicas Praefecturas quae, nondum
ad dioecesis gradum perductae, in h o c , de quo loquimur, territorio exstant,
volumus ut, episcopalium conventuum causa, eas adeant metropolitanas
Sedes suae regionis propinquiores, scilicet ut : Praefectura S. Ludovici
Senegalensis adeat metropolim Dakarensem; Praefecturae Kayesensis,
Sikassensis et Gaonsis adeant metropolitanam Sedem B o m a k o n s e m ;
Praefecturae Kankanensis et de Nzerekore metropolim Konakriensem ;
Praefecturae Parakuensis et Niamey ensis metropolim Cotonuensem ;
Praefecturae de Moundou et Bangassuensis metropolitanam Ecclesiam
Banguensem ; ac denique Praefectura de Tsiroanomandidy metropolim
adeat Tananarivensem. H a r u m fines Provinciarum, quas supra descripsimus, finibus aequabuntur omnium simul archidioecesium et dioecesium, eas constituentium ; earumque Ecclesiae ac territoria S. Congregationi Fidei Propagandae obnoxia esse pergent. V o l u m u s etiam ut
venerabiles Fratres qui, episcopali dignitate ornati, in suo quisque A p o stolico Vicariatu optime uberrimeque Evangelio disseminando animisque
quaerendis studuerunt, suo quisque episcopali titulo liberentur atque ad
m o d o constitutas Ecclesias transferantur :

ut,

scilicet,

in Provincia

Dakarensi, Marcellus Lefebvre ab archiepiscopali Ecclesia titulo Arcadiopolitana in E u r o p a ,

ad metropolim

Dakarensem

transferatur;

ac

Prosperus D o d d s ab Ecclesia Bennefensi ad dioecesim Ziguinchorensem ;


in Provincia Bamakonsi, Petrus L e d e r e ab Ecclesia Sassuritana ad
metropolim Bamakonsem ; in Uagaduguensi Provincia, Aemilius Soc-

Acta Pii Pp. XII

117

quet, ab Ecclesia Hirinensi ad metropolim Uagaduguensem ; Andreas


D u p o n t ab Ecclesia Dystiensi ad dioecesim Bobodiulassensem ; Ioseph
Bretault ab Ecclesia Sufetulensi ad dioecesim K u d u g u e n s e m ; Ioannes
Lesourd ab Ecclesia Botrianensi ad cathedralem Sedem Nuiensem; in
Provincia Konakriensi, Gerardus de Milleville ab Ecclesia Dalisandensi
in Pamphylia ad Konakriensem m e t r o p o l i m ; in Provincia Abidianensi,
Ioannes Baptista Boivin ab Ecclesia Onuphitana ad Abidianensem metropolim, et Aemilius Durrheimer ab Ecclesia Acheloia ad Katiolansem
dioecesim ; in P r o v i n c i a Lomen si, Ioseph Strebler

ab Ecclesia Curu-

bitana ad metropolim Lomensem ; in Provincia Ootonuensi, L u d o v i c i


Parisot ab Ecclesia Tacapitana ad Cotonuensem metropolim ; in Yaundensi Provincia, Renatus Graffin ab Ecclesia Mosynopolitana ad Yaundensem metropolim ; Petrus Bonneau ab Ecclesia Themisonensi ad cathedralem Dualansem Sedem ; Paulus B o u q u e a Vagadensi Ecclesia ad
dioecesim Nkongsambansem ; I v o Plumey ab Ecclesia Dolichena ad
Garuensem dioecesim ; Iacobus Teerenstra a Buritana Ecclesia ad dioecesim Dumensem ; in Provincia Brazzapolitana,

Michael

Bernard ab

Ecclesia Aegeaensi ad metropolitanam Sedem Brazzapolitanam; Ioannes


Hieronymus

Adam

ab

Ecclesia

Rhinocoruritana

ad

Liberopolitanam

dioecesim ; Ioannes Baptista Fauret ab Araxensi Ecclesia ad cathedralem


sedem de Pointe Noire ; Aemilius Elias Verhille ab Ecclesia Cernitzensi
ad dioecesim A r c i s Rousset ; in Banguensi Provincia, Ioseph Oucherousset ab Ecclesia Stratonicensi in Caria ad Banguensem metropolim, et
Alfonsus Caelestinus Basilius Baud a Risinitana Ecclesia ad dioecesim
Berberatensem ; in Provincia Tananarivensi, Y i c t o r Sartre ab Ecclesia
Vagensi ad metropolitanam Sedem Tananarivensem ; Ioannes W o l f f a
Phatanensi Ecclesia ad dioecesim de Diego-Suarez ; Leo A d o l f us Messmer ab Ecclesia Coropissena ad Ambaniansem

dioecesim;

Ioannes

David a Metellopolitana Ecclesia ad cathedralem Maiungansem Sedem;


Alanus Le Breton ab Ecclesia Hypselitana ad Tamatavensem dioecesim ;
Ignatius Ramarosandratana a Thiavensi Ecclesia ad dioecesim Miarinarivensem; Franciscus Xaverius Thoyer ab Ecclesia Thuburbitanorum
minorum ad dioecesim Fianarantsoansem ; Alfonsus Fresnel a Catequensi Ecclesia ad dioecesim A r c i s D e l p h i n i ; ac denique, in Ecclesiis
Sanctae Sedi directo subiectis, Ludovicus Amideus Lefvre ab Ecclesia
Egugensi ad Rabatensem Sedem, et Georgius Mercier a Celerinensi E c clesia ad dioecesim Laghuatensem. Quae vero dioeceses propriis in praesentia carent

Pastoribus,

Buakensis

scilicet,

Daloansis,

Sokodensis,

Portus N o v i , Konakriensis, A r c i s Lamy, Antsirabensis, Morondavensis

118

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ac Gibutensis, iis quam primum dandis apostolicis sub plumbo Litteris


prospiciemus. Venerabiles Fratres A r c h i e p i s c o p i et Episcopi sedem ac
domicilium habebunt in urbibus, e quibus nomen singulae Ecclesiae
capiunt ; cathedram vero episcopalis potestatis in iisdem templis collocar u n t , quorum sacri tituli deinceps descripsimus. Quae Ecclesiae, a Nobis
hodie ita constitutae, earumque episcopales urbes et cathedralia templa
iis fruentur honoribus et privilegiis, quae sunt eorum dignitati congrua ;
pariterque earum Praesules omnibus gaudebunt iuribus at oflSciis obstringentur, quae huiusmodi Praesulum sive metropolitanam sive episcopalem comitantur dignitatem. Quod nominatim autem spectat ad Metropolitas Archiepiscopos, quorum nomina fecimus, decernimus ut, quem ad
m o d u m ceteri pari dignitate viri, crucem ante se ferant in suae cuiusque
Provinciae territorio, atque pallium iuxta liturgicas leges induant, postquam in publico Consistorio postulatum fuerit atque obtentum. Curent
praeterea Ordinarii Canonicorum Collegium in suo quisque metropolitano aut cathedrali templo quam primum constituendum; quoadusque
tamen id fieri nequeat, sinimus ut dioecesani Consultores in eorum sufficiantur l o c u m . Archiepiscopales et episcopales mensas, quae audiunt, ea
bona efficient, quae adhuc usque Apostolicis Vicariatibus fuerunt, atque
pecunia et res ultro a fidelibus oblatae vel a S. Consilio Fidei^Propagandae
comparatae. Quae denique Codex I. C. de V i c a r i i Capitularis, sede vacante, electione, de cleri populique iuribus et oneribus ac de Ecclesiarum
regimine et administratione praescribit, eadem quam fideliter serventur.
H a r u m iussa Litterarum exsequenda curabit venerabilis Frater Marcellus
Lefebvre, quem supra diximus, vel ille, qui eo tempore q u o haec ad
effectum deducentur, Apostolicae Delegationi de Dakar praeerit; qui
vero rem eget, illi necessarias potestates facimus, cuilibet viro etiam
subdelegandas, d u m m o d o ecclesiastica dignitate p r a e d i t o ; onusque imponamus confectum negotium in acta rite referendi, eorumque fide digna
exempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittendi.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore v o l u m u s ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam (Obtineat. Quarum Litterarum efficaci tati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;
quin immo harum Litterarum exemplis et l o c i s , sive typis impressis

Acta Pii Pp. XII

119

sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r .
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o
detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die quarto decimo mensis
Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius

Serafini,

Proton.

Apost.

Sericano,

Proton.

Apost.

Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXI, n. 6^.

L I T T E R A E APOSTOLICAE
I
BEATA MARIA V. A SACRATISSIMO ROSARIO IN PRAECIPUAM CAELESTEM PATRONAM
CIVITATIS ET DIOECESIS ROSARIENSIS, IN REPUBLICA ARGENTINA, ELIGITUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quae nobis rettulit Dilectus Filius
Noster Antonius S. R. E. Presbyter Cardinalis Caggiano, Episcopus
Rosariensis, in Republica Argentina, maximo Nos gaudio affecerunt.
Ex supplici enim Nobis dato libello comperimus illius dioecesis Clerum
et fideles, Purpurato Ecclesiae Patre, eorum E p i s c o p o ; praeeunte, Beatissimam Virginem Mariam haud communi amore prosequi, singulari
devotione excolere. E a m enim titulo Sacratissimi Rosarii invocatam,
vel ab ipsis memoratae civitatis exordiis, cum P a g o de los A r r o y o s
vulgo appellabatur, Christifideles magna fiducia adprecati sunt. A n n o
vero MDCCXXXi, in amplissimo territorio, quod nunc fere totum dioece-

120

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sis Rosariensis finibus continetur, canonice erecta fuit prima paroecia


in cuius sacram aedem Imago Beatae Mariae V i r g i n i s a Ssmo R o s a r i o
ex p r o x i m a urbe Sanctae Fidei translata est, simulque oppido nomen et
ecclesiae paroeciali titulum dedit. Cuius vetustae sacrae imaginis in loc u m anno MDCCLXXIII altera substitua est. Deipara V i r g o , tam suavi
simulacro expressa, a fidelibus iugiter exorata, eorumque votis favens propitia, parvi oppidi, quod Eius gaudebat nomine vocari, felicibus omnibus incrementis ut pia Mater adfuit, ut Regina eminentissima praefuit, adeo ut oppidulum illud urbs sit hodie inter alias Argentinae Reipublicae non solum incolarum numero sed etiam aliis ornamentis conspicua. Nil mirum proinde si eadem urbs nullum alium agnoscat
et profiteatur auctorem nisi Beatissimam V i r g i n e m a Sacratissimo R o sario, cuius Imago ab omnibus, una voce, uno ore, communi laetitia
Virgen Fundadora dicitur. A n n o MDCCCXXIII vertente, Moderatores
provinciae Sanctae Fidei, votis omnium civium concedentes, Deiparam
V i r g i n e m , Rosarii titulo invocatam, sua auctoritate, peculiari decreto
Patronam hispanico sermone l u r a d a nuncupatam, renuntiarunt
simulque antiquum pagum ex quo urbs ortum duxit, Villa Ilustre y
Fiel declararunt. Quae omnia, ut fertur, probata documentis effecerunt ut anno MCMXLI V e n . Canonicorum Collegium Patriarchalis Basilicae Nostrae S. Petri in V a t i c a n o , precibus concedens Episcopi, Cleri et
populi Rosariensis, sacram Imaginem, saepius memoratam, aureo gemmisque ornato diademate redimiendam decreverit. Cum autem filiorum
amor erga dulcissimam caelestem Matrem nondum expletus esset, A n n o
Maximi Iubilaei MCML, Imago ipsa per omnia dioecesis oppida et paroecias, piae peregrinationis more, deducta est, sacrisque ubique astitit
immo quodammodo praefuit sacris missionibus quae ad populi pietatem
excolendam habitae sunt. Nec ad suam sedem marianum illud simulacrum reductum fuit antequam, etiam A n n o Sancto elapso, totum prorsus
territorium peragraret, omniumque incolarum suffragia exquirerentur
ut Beatissima V i r g o a Sacratissimo Rosario, civitatis et dioecesis ab
Ipsa nuncupatae, praecipua caelestis Patrona a Nobis renuntiaretur.
N o s autem, Pastoris et gregis insignem fidem et fervidam pietatem apprime probantes et ex animo laetantes eo quod compertum habeamus
quibus Immaculata Dei Genetrix, praesertim hoc Mariali A n n o , laudibus toto orbe catholico efferatur, quibus precibus exoretur, quibus honoribus cumuletur, oblatis Nobis precibus statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac
matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudi-

Acta Pii Pp. XII

121

ne, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam V i r ginem Mariam a Sacratissimo Rosario civitatis et dioecesis Rosariensis
in Republica Argentina, praecipuam apud Deum Caelestem Patronam
constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis
liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis
quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque
ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime
suffragari sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die II mensis Septembris, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

I
SANCTUS FRANCISCUS ASSISIENSIS PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS DIOECESIS
ASSISENSIS DECLARATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. In gravi saeculo constituti Ecclesiae
filii Sanctorum Caelitum patrocinium recte expostulant ut, iis deprecantibus, iis tuentibus, supernis potiantur muneribus laetosque fructus
omne genus percipiant. H o c ductus consilio, Venerabilis Prater Antonius Iosephus dos Santos, Episcopus Assisensis, in Brasilia, submissa s ad
N o s preces admovit ut Sanctum Franciscum Assisiensem, utpote e cuius
urbis nomine dioecesis nuncupetur, eiusdem caelestem apud Deum Patronum renuntiaremus, Nos autem fore confisi ut eius regionis Christifideles
ad pauperis Asisinatis fulgida imitanda exempla pro vocarentur, vota
huiusmodi libenti animo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis attente perpensis,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum San-

122

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ctum Franciscum Assisiensem, Confessorem, totius dioecesis Assisensis,


in Brasilia, praecipuum apud Deum Caelestem Patronum, constituimus
ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae
principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis
nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus,

decernentes praesentes

Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere;


suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad
quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Septembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

III
TEMPLUM B. MARIAE V. A PERPETUO SUCCURSU, IN URBE ET ARCHIDIOECESI
BOSTONIENSI, BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS HONESTATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Ornatur urbs et archidioecesis B o stoniensis, quemadmodum ad N o s allatum est, curiali Templo Beatae
Mariae Virginis a Perpetuo Succursu, utpote quod amplitudine atque
structurae genere, cui vulgatum nomen R o m a n i c u m , admodum sit
conspicuum. Fulgent ibi praeterea opera musiva, imagines variis pictae
iisque venustis coloribus, atque sacra supellex pretiosis vestita metallis.
Duae etiam turres perexcelsae atque editae huiusce A e d i s decus atque
dignitatem non mediocriter augent. Est autem imprimis prae N o b i s ferendum rem Catholicam ibidem florere idemque Templum quasi quandam esse sedem praecipuam cultus Mariani, quam Christifideles Bostonienses frequentes adeunt. Summam enim venerationem habet Simulacrum Beatae Mariae a Perpetuo Succursu, quae in peculiari Sacello pie
asservatur ; exinde superna munera, exundantis fluminis instar, in sup-

Acta Pii Pp. XII

123

plices dimanant. Ceterum Templum, quod est Sodalibus Congregationis


Sanctissimi Redemptoris creditum, rebus omnibus est instructum quae
ad divinum cultum fideliumque utilitatem atque c o m m o d u m pertinent.
Cupiens autem pietatem erga Dei Genetricem ac sacrae huius Aedis dignitatem augere, Venerabilis Frater Richardus Iacobus Cushing, A r chiepiscopus Bostoniensis, Nos rogavit ut eam Basilicae Minoris nomine
ac iure donar emus. Quibus supplicationibus libenti animo concedentes,
N o s , e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura
deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum
Litterarum vi perpetuumque in m o d u m curiale Templum Beatae Mariae
Virginis a Perpetuo Succursu, in urbe et archidioecesi Bostoniensi exstans, titulo Basilicae Minoris aflScimus et exornamus, omnibus adiectis
iuribus ac privilegiis, quae Ecclesiis hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc inane fieri, si quidquam secus, super his, a
quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Septembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

IV
BEATA MARIA VIRGO A GRATIIS PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA REGIONIS SAMNITICAE PROCLAMATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Antiquis a temporibus Beatam Mariam Virginem, a gratiis appellatam, incolae regionis Samniticae praec i p u o studio et alacritate excolunt, venerantur. Cuius Imago in praeclaro Templo, Eidem Deiparae sacro ac Sodalibus Franciscalibus credito, religiosissime asservatur. Neque modo populus in Caelorum Re-

124

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ginam, nomine illo invocatam, tanta fertur pietate, sed etiam Summi
Pontifices, praesertim Benedictus X I I I et Leo X I I I , Decessores Nostri,
rec. mem., pluresque sacrorum Antistites Eiusdem fuere cultores perdiligentes. Discupiens autem Mariani huius A n n i quasi fructus colligere,
scilicet Christifideles ad Religionis praecepta sanctius obeunda provocare, Venerabilis Frater Augustinus Mancinelli, Archiepiscopus Benev e n t a n a , vota quoque significans Episcoporum, publicae rei Curatorum
et Christifidelium Samnii, Nos rogavit ut Beatam Mariam Virginem a
gratiis eiusdem regionis praecipuam Patronam caelestem, pro Nostra
benignitate, renuntiaremus. Quibus precibus Nos, quibus nihil est antiquius quam Regni Christi Eiusque Matris fines quoquoversus propagare, precibus huiusmodi libenti animo statuimus concedere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura
deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum
Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam V i r g i n e m a
gratiis totius regionis Samniticae praecipuam apud Deum Caelestem
Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac
privilegiis liturgicis, quae principalibus regionum Patronis rite c o m petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt nunc
et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac
definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die II mensis Octobris,
anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
I o . BAPT. MONTINI
Pro

Secretarius

Status

Acta Pii Pp. XII

125

V
BEATA MARIA V. (( DE ANTRO SANCTO )) SOCIETATUM SPELEOLOGORUM HISPANORUM PATRONA CAELESTIS CONSTITUITUR.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Doctrinarum pervestigationi dediti
homines A l m a m Deiparam, quam ut Sedem Sapientiae Ecclesia rite excolit, precibus peropportune adeunt, quo maius mentibus ipsorum lumen
affulgeat, eam, quae ut opifera Mater, pie exorata, filiis numquam deest,
recte invocant quicumque sunt in discrimine positi. H o c ducti consilio ii
Hispani cives, qui ad rerum cognitionem amplifican dam specus tenebri cosis hiatibus caecos audacter explorant, Beatae Mariae Virginis patrocinium expetunt. H o n o r e autem praecipuo veterem imaginem eiusdem
Dei Genetricis prosequuntur, quae in magno subterrneo specu, obscuris
anfractibus sinuoso, sita est ; unde illi inditum nomen Beatae Mariae Virginis (( de A n t r o Sancto . Itaque Venerabilis Frater Iosephus P o n t G o l ,
Episcopus Segobricensis, cuius ad iurisdictionem hoc sacrarium pertinet, vota significans Moderatorum plurium Societatum Hispanarum huiusmodi cavernis explorandis, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem d e
A n t r o S a n c t o Sodalitatum Speleologorum eiusdem nationis Caelestem
apud Deum Patronam renuntiarenms. Nos autem, cupientes, ut huius quoque disciplinae ratio cum religione coniungatur et, qui in ea versentur, ii
A l m a m Deiparam quasi ducem sequantur, quasi praesentem Adiutricem
colant et invocent, hisce precibus libenti animo volumus obsecundare.
Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia
ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam
Virginem de A n t r o Sancto Societatum Speleologorum Hispanorum
praecipuam Patronam Caelestem constituimus ac declaramus, omnibus
adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus coetuum
seu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus,

statuimus, decernentes praesentes Litteras

firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos


atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant
seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque

126

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri,


si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter
sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XXVIII mensis Ianuarii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis*

GILDO PRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis

EPISTULA
AD EMUM P. D. VALERIANUM TIT. S. MARIAE IN VIA LATA S. R. E. PRESB. CARDINALEM GRACIAS, ARCHIEPISCOPUM BOMBAYENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT
AD CONVENTUM EUCHARISTICUM EX POEDERALI UNIONE BIRMANA IN RANGUNENSI URBE CELEBRANDUM.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Pergrata quidem animo iam pridem cognovimus Eucharisticum ex tota
Birmania Conventum studiose apparari, qui, ineunte p r o x i m o Februario
mense Ranguni, in urbe illius nationis capite, sollemniter celebrabitur.
Quum enim in Foederali Unione Birmana episcopalem Hierarchiam recens constituimus et ipsam Rangunensem sedem ad metropolitanam dignitatem evexerimus, dignus plane est E p i s c o p o r u m et christifidelium
religione ac pietate consilium ab iisdem susceptum, quod eo spectat, ut
per sacra sollemnia, quae ad honorem Augusti Sacramenti provehendum
peragentur, prima veluti publica eaque praeclara catholicorum fidei professio ibidem patefiat. Quare peropportuna Nobis occasio exhibetur, ut
Nosmet ipsi carissimos filios, qui in remotis illis regionibus commorantur, merita laude honestemus atque indie tam celebrationem Nostra quadam praesentia et auctoritate adaugeamus. Te igitur, Dilecte F i l i Noster,,
qui insigni sedi metropolitanae Bombayensi in Indiarum Orientalium
regione moderaris et peculiaribus caritatis vinculis c u m p r o x i m a B i r mania devinctus es, quique in supremum Ecclesiae Senatum cooptatus
R o m a n a e purpurae magnificentia praefulges, Legatum Nostrum per hasce

Acta Pii Pp. XII

127

Litteras eligimus ac renuntiamus, ut Congressui Eucharistico, qui ex Foederari Unione Birmana in Rangunensem urbem proxime cogetur, Nostro
nomine Nostraque auctoritate praesideas. Iis omnibus, qui illuc convenerint paterna quoque vota Nostra significabis, quibus maiorem in dies
prosperitatem ominamur Birmaniae gentibus, quas longissimus terrarum marisque tractus ex animo Nostro avellere non potest. Deum interea impensa prece exoramus, ut ex hac prima in ea natione Congressione
Eucharistica laeti uberesque fructus percipiantur in Ecclesiae et civilis
consortionis bonum atque incrementum. Quorum quidem caelestium
donorum conciliatrix et nuntia peculiarisque Nostrae dilectionis testis
sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, egregio Episcopo Rangunensi iisque omnibus qui sollemnibus coetibus intererunt peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Decembris, in
festo Nativitatis D o m i n i Nostri Iesu Christi, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII

ALLOCUTIONES
I
Iis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, e Clero librorum censurae
addicto,

quibuscum Summus Pontifex

de

subiecto

censurae

agit. *

L'intimo conforto che proviamo nell'accogliervi alla Nostra presenza,


diletti figli addetti alla critica del libro, pari alla viva sollecitudine che
a N o i deriva dall' ufficio di Pastore, c u i spetta, tra l'altro, l ' o b b l i g o di
adoperarsi premurosamente, affinch siano indicati al gregge di Cristo
i sani pascoli dello spirito, costituiti oggi, in considerevole parte, dalle
letture.
Ci torna pertanto di vivo gradimento la vostra eletta adunanza, poich in ciascuno di voi Ci pare di riconoscere un valido e fido cooperatore nel nostro ministero pastorale, ed in tutti, un potente argine alla
straripante marea di pubblicazioni di p o c o o di nessun valore, che minacciano di sommergere nel fango dell'errore o della perversione l'alta
* Die 13 Februarii mensis a. 1956.

Acta Apostolicae Sedi* - Commentarium Officiale

J28

dignit della umana natura. N o n occorre qui rilevare quanto grande sia
la necessit, la nobilt e l'importanza di una retta critica, giacch la vostra ferma persuasione del considerevole influsso, che le letture esercitano
sul costume e sulla sorte dei singoli e della comunit, vi ha indotti ad abbracciare l'ardua fatica che impone al critico la vasta produzione letteraria dei nostri giorni. In una societ, come la presente, tanto gelosa di esercitare il diritto della, libert di stampa, la critica degli onesti, fondata
sopra un pi sacro diritto, certamente una delle forme pi idonee per
impedire che il male dilaghi e soprattutto che venga divulgato, sotto
l'uno o l'altro pretesto, come b e n e ; ferme restando la legittimit e la
necessit, in taluni casi di pi grave minaccia per le anime, dell'intervento di una superiore autorit. Tuttavia la critica esercitata secondo
le norme della verit e dell'etica forse pi consona alla mentalit dell ' u o m o moderno, che ama di formarsi da s un giudizio di valutazione,
ove ne sia in grado, aiutato dal critico, che riesce ad ispiragli fiducia.
Ma voi non intendete di restringere la vostra attivit ai soli aspetti
morali del libro, bens di estenderla anche agli altri, particolarmente
scientifici, letterari ed artistici, in m o d o da essere critici compiuti, dai
quali il grande pubblico e gli stessi periti possono attendersi un giudizio,
per quanto possibile, esauriente. E chiaro che tale completezza della
critica cattolica non solo ne rinsalda l'autorit dinanzi al pubblico, ma la
rende positivamente benemerita della cultura, secondo la perenne tradizione della Chiesa, sempre attenta nel seguire il corso e gli sviluppi del
pensiero e della forma. Le altezze o le bassezze, a cui si eleva o in cui sprofonda la letteratura, specialmente odierna, dipendono in notevole parte,
dai critici, secondo il grado di perspicacia, di onest e di forza d'animo
che essi dimostrano di possedere.
Assegnate in tal m o d o al critico cos grandi responsabilit, sar opportuno di esporre alcuni fondamentali principi, cui deve conformarsi
l'opera sua, se si vuole che questa consegua efficacemente lo scopo di
guidare gli animi per sentieri sicuri.
Per facilitare il conseguimento di tal fine, N o i considereremo separatamente il

soggetto

della critica e poi il suo

oggetto.

Oggi parleremo

d e l primo punto, rimandando la trattazione del secondo (che Ci sembra


il pi importante) ad altra occasione, se sar il caso.

Acta Pii Pp. XII

129

I
L'ufficio di guidare e consigliare gli altri nello scegliere e valutare le
letture non avrebbe senso, se non si supponesse nei lettori la disposizione
d'animo ad accettare gli altrui suggerimenti. Ogni sforzo del critico
riuscirebbe pertanto vano presso c o l o r o che rifiutassero, per partito
preso, di riconoscere la scienza e la competenza di lui e, per consequenza, non riponessero alcuna fiducia nella sua persona e nel suo giudizio.
possibile incontrare lettori, presso i quali il critico non ha accesso,
perch per indole o per difettosa educazione si lasciano sedurre da un
assoluto superiore apprezzamento delle proprie facolt e cognizioni. D o minati da tale stato soggettivo di fallace sufficienza, essi non attendono
dal critico se non la conferma del loro giudizio, abbracciato come certo
e immutabile. In questi casi, determinati spesso da pregiudizi di falso
ordine ideologico, il rifiuto di una critica obiettiva non deve scoraggiare
il critico, poich esso non costituisce che la prova della deformazione
psicologica di quei lettori. Presupposta quindi la sana disposizione del
pubblico, il critico otterr il suo scopo tanto pi efficacemente, quanto
pi sapr cattivarsene la fiducia. Questa infatti , per cos dire, il punto
di partenza e di arrivo di ogni critica, sia che venga condotta da un sing o l o scrittore, sia anche, e tanto pi, da una rivista che se la proponga
come scopo collegiale. Se il lettore ricorre al critico, perch crede nella
sua scienza, onest e maturit, sia quando egli espone il contenuto del
libro, sia quando, nel riferirlo, lascia entrare un motivato giudizio, che
pertanto non pu esser respinto. Ma in che m o d o il critico riuscir a
conquistarsi la fiducia del lettore? In altre parole, qual' l'ufficio del
critico, e quali sono le giuste esigenze da parte del pubblico?
La prima esigenza riguarda la facolt conoscitiva del critico, e in
primo l u o g o che sia in grado di leggere e di comprendere rettamente il
libro in esame. Richiamare questa norma potrebbe sembrare cosa superflua; eppure accade non raramente d'imbattersi in recensioni, che non
corrispondono nemmeno a questo primo ed elementare requisito. evidente che l'attenta lettura, spesso paziente e faticosa, deve essere condotta con animo scevro di preconcetti, e con la consapevolezza di trovarsi,
quanto all'argomento, in un campo sufficientemente conosciuto. necessaria quindi una molteplice coltura : la scienza speciale nella disciplina
a cui la pubblicazione appartiene, e una notevole coltura generale, che
9 - ACTA, vol. X X I I I , n. 3. 24-3-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

130

renda possibile al critico di porre Popera nel suo tempo e di rappresentarsela in connessione c o n le correnti di pensiero in esso dominanti.
Ma la semplice conoscenza intellettuale non basta, perch il critico
qualche cosa di pi di un semplice relatore : egli deve pervenire a dare
un giudizio, la cui stesura esige particolari doti di animo naturali ed
acquistate.
Il critico deve in primo l u o g o possedere la capacit del giudizio e
della valutazione, vale a dire della ponderata applicazione della scienza
specializzata e della coltura generale all'oggetto in esame. P e r questa
applicazione egli ha da avere larghezza di vedute, versatilit d'ingegno,
percezione e comprensione delle suaccennate connessioni e abilit nel
rilevare errori, lacune e contraddizioni. A questa spassionata considerazione dei p r o e dei contro, seguir, come limitazione e distinzione, il
S o il No nel caso singolo. Soltanto allora la critica pu ricevere la sua
forma definitiva ed essere presentata per la pubblicazione.
Tuttavia l'applicazione delle menzionate doti d'animo soggetta all'influsso del volere, della sensibilit e del carattere, al cui riguardo
altre importanti esigenze s'impongono nel c r i t i c o . Per impedire che il
volere e la sensibilit agiscano negativamente sul giudizio critico, necessario che egli, anzitutto, si proponga la massima obiettivit, e quindi,
che apra l ' a n i m o al senso di benevolenza e di fiducia verso l'autore, fino
a quando ragioni positive, certe e gravi, non suggeriscano una diversa
condotta. Un critico abitualmente soggetto alla passione non dovrebbe
neppur prendere in mano la penna. Nobilt del carattere e bont di cuore
sono sempre la migliore armatura in ogni specie di lotta, quindi anche
nella critica, dove si trovano in contrasto idee ed opinioni ; peraltro la
nobilt e la bont non debbono essere scambiate c o n la ingenuit e la credulit del fanciullo, cui mancano la conoscenza degli uomini e l'esperienza della vita. Delle accennate doti e disposizioni il critico pu pi o
meno abbondare ; ma in nessun m o d o e in nessun caso devono difettare
la probit, la incorruttibilit, la fermezza del carattere. N o n per far
piacere all'autore, n all'editore, n al pubblico spesso succubo di
estrose simpatie ed antipatie , e neanche per secondare la propria inclinazione, il critico p u fare, c o n t r o la propria scienza e coscienza, contro la verit obiettiva, una falsa critica ; falsa, sia a causa di una invertita interpretazione della erroneit e del pericolo che rappresenta lo
scritto, sia c o n la deliberata omissione di rilievi, che lealmente non si
possono occultare. Ad ogni critico letterario dovrebbe potersi applicare
la testimonianza, che i nemici giurati del Redentore, ipocritamente ma

Acta PU Pp. XII

131

pur secondo verit, gli diedero, allorch vollero coglierlo in parola con
la domanda : lecito pagare il tributo a Cesare, o n o ? . Maestro,
essi dissero, noi sappiamo che tu sei sincero, e insegni la via di D i o sec o n d o verit, senza badare a chicchesia, perch non guardi in faccia a
nessuno -

La fermezza di carattere di un critico va dimostrata* specialmente


nel pubblicare serenamente e senza paura il proprio giudizio, e. poi nel
difenderlo, ove fosse oppugnato, restando tuttavia sempre sullo stretto'
campo della giustizia. Come un giudice, che non avesse il coraggio di
sostenere la legge, dovrebbe dimettersi dal suo ufficio, cos il critico, che
amasse il quieto vivere pi della verit. Ma la fermezza deve sempre
evitare i modi propri dell'arroganza, quasi che gi a priori stesse una
presunzione di diritto per la verit in favore del critico e contro l'autore.
Ambedue sottostanno alla stessa legge del servizio alla verit, a cui sono
legati ; ma il critico si assume inoltre espressamente l'impegno di servirla c o n la massima fedelt. In ogni m o d o , sia l'autore che il critico
dovrebbero sapere che, al di sopra di loro, sempre la verit. Un'ingiusta critica, come indica il nome stesso, non solo un errore dell'intelletto, ma costituisce altres un reale torto contro l'autore, che potrebbe
rimanerne danneggiato nella fama e non di rado anche nei suoi giusti
interessi ; in tal caso resta al critico un preciso obbligo di ritrattazione.
D'altra parte, per, una giusta e giustificata critica non dovrebbe esser
pavidamente ritirata dal recensore, qualunque sia la violenza degli avversari ; ci significherebbe una deplorevole mancanza di carattere e di
c o r a g g i o , e minerebbe la tanto necessaria fiducia nel pubblico, il quale
esige a buon diritto che il critico rimanga fermo nella sua parola, o v e
sia stata data secondo verit.
II
Questi dovrebbero essere per il critico e la critica, da qualsiasi parte
provengano, i principi fondamentali pi comuni da considerare e rispettare. Per aiutare a ricordarli, valgono alcune brevi regole usuali, diversamente formulate, ma sostanzialmente c o n c o r d i , per alcune delle quali
Ci sembra utile di spendere qualche parola, giacch sono non di rado
citate a prova e a giustificazione di un determinato pensiero od azione.
a) La prima la stupenda massima, da Cornelio Tacito posta al
principio dei suoi celebri Libri ab ecessu Divi Augusti, e che fu p o i
1

MATTH.

22,

16.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

132

largamente usata : sine ira et studio, ossia, senza passione n parzialit.

Rettamente intesa, questa massima non esprime solo il criterio di condotta del giudice, ma in generale deve esser rispettata in tutti i rapporti
tra gli uomini. Come monito essa rivolta particolarmente allo storico ;
tuttavia la comune saggezza la trova opportuna anche per il critico, che
perci deve giudicare e scrivere (( sine ira et studio , senza prevenzioni.
Ma appunto perci non pu essere suo obbligo l'inibirsi di manifestare
i propri retti sentimenti, e tanto meno il rinunziare a sostenere, purch
vero, il suo m o n d o i d e o l o g i c o . A un sereno e moderato critico anche
lecito, per esempio, di esprimere c o n fermezza e vivacit la sua indignazione contro una letteratura pornografica, che corrompe la giovent
e non lascia indenni gli adulti. N si pu tacciare di parzialit il critico
letterario, come pure ogni semplice cristiano, che assume come criterio
di giudizio la verit cristiana, la sua integrit e purezza. Del resto, lo
stesso Tacito, pur nella norma impostasi al principio, descrive talvolta
con tragiche tinte il despotismo di alcuni Imperatori e deplora la corruzione dilagata fin nei pi alti c e t i ; consegna alle sue pagine la propria
ansia per la libert perduta, ed il rimpianto per la tramontata grandezza
dell'antico Senato e per i tempi felici dell'austera R o m a dei Padri.
b) Un'altra massima, che, malgrado l'apparenza, alquanto difficile a intendersi e a praticarsi, questa : verbum oris est verbum mentis,
vale a dire, l ' u o m o dice (o scrive) c i c h e pensa. Il significato pi ovvio
il seguente : la parola esteriore riceve il suo senso e il suo contenuto
dal pensiero interno. Pertanto, chi vuole conoscere la mente dell'autore,
ascolti le sue parole, e, ove non vi siano ragioni positive di dubitarne,
si attenga a quelle, come a testimoni naturali dell'intimo animo. In questo aspetto la persona dell'autore, la sua vita e le sue tendenze non debbono essere il punto di partenza dell'indagine c r i t i c a ; bens l'opera e
quanto in essa viene espresso. Ma la citata massima avverte anche l'autore che egli sar giudicato in base alle sue parole, le quali pertanto
debbono riflettere fedelmente le sue idee e i suoi sentimenti. Se questi
sono retti, egli far di tutto per esprimere tale retta mentalit, tenendo
d'altronde presente che non sempre cosa facile pensare in un m o d o e
scrivere in un a l t r o ; che, cio, molto difiicile occultare l'intimo pensiero, senza che in un modo o in un altro venga svelato da questa o quella
sfumatura. La massima dunque per lo scrittore un monito alla sincerit. Al critico, invece, pone i limiti d'indagine e di giudizio. Egli deve
2

L c. I, 1.

Acta Pii Pp. XII

133

restare al chiaro significato oggettivo dello scritto, poich il suo stretto


ufficio di giudicare l'opera, e non l'autore. Quindi ci che pu essere
inteso in senso retto, egli lo interpreti in tal m o d o . questa una norma
generale, necessaria per la pacifica convivenza e per i reciproci rapporti
fra gli uomini. Lasciando da parte i casi dubbi sul senso oggettivo di
uno scritto, nei quali converr inclinare verso una interpretazione favorevole alla rettitudine dell'autore, il critico deve partire dalla presunzione che le parole dette o scritte hanno un senso in s stesse e che,
primieramente, esse sono presentate al pubblico soltanto in detto senso
oggettivo. Ora appunto questo il critico ha per ufficio da giudicare. Se
retto, egli lo chiamer tale, anche se d'altronde (e forse anche dall'opera stessa) risultasse che le idee personali dell'autore non sono ad
/

esso conformi. Se invece il senso obiettivo delle parole contiene un errore


o falsit, ufficio del critico di farlo notare, anche se si abbia motivo di
credere che il modo di pensare soggettivo dell'autore sia diverso e corretto. Una giusta e benevola critica potr suggerire in tali casi questa
relativa correzione delle parole in considerazione della persona dell'autore ; ma l'erroneo senso oggettivo non resta con ci annullato.
c) Una terza massima vorremmo altres menzionare : Super omnia
autem caritas : soprattutto per la carit. Si voluto attribuirla a S. A g o stino ; sembra tuttavia pi probabile, a torto. In o g n i modo la cosa che si
vuol designare in essa esattamente espressa, e intende di risolvere sul
terreno pratico quel dubbio, che non di rado tormenta il critico onesto,
se cio dare la precedenza alla v e r i t a s o alla c a r i t a s . Teoricamente chiaro che non pu darsi nessun obbiettivo constrasto fra la
veritas e la caritas , se c o n questa parola s'intende il procurare
il vero bene del prossimo e l'evitare di offenderlo ingiustamente. Ma la
questione ritorna sul terreno pratico in singoli casi. Si supponga che il
critico letterario si trovi dinanzi alla scelta : o dire la intiera verit,
come sarebbe necessario, ma che procura all'autore offesa od anche dann o , a scapito, sembrerebbe, della carit ; oppure obbedire a quel che pare
dovere di carit, tacendo la verit, che non dovrebbe occultarsi e ignorando un serio errore. Il critico si domanda allora a quale delle due deve
dare la preferenza. La sua ansia cresce, se interroga i divini precetti,
ove il rispetto della verit e della carit sommamente ed egualmente
raccomandato.
Il Signore infatti ha d e t t o :

Io.

8, 32.

Veritas Uberabit vos;

l ' A p o s t o l o delle

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

134

Genti insegna : Plenitudo legis est dilectio; - e in un altro passo, secondo


5

il testo greco : Xndevovrs v yain av^rjacojusv etc avrv r Ttvra :

cio : Aderendo alla verit, cresciamo nella carit in lui in tutto. Il discepolo prediletto Giovanni, che appena riusciva a sodisfare s stesso
nell'affermazione della carit, proclamava : Deus caritas est, D i o ca6

rita ; e ancora : In hoc cognovimus caritatem Dei, quoniam ille animam


suam pro nobis posuit;

et nos

debemus pro fratribus animas ponere :

anche noi dobbiamo porre la vita per i fratelli ; ma lo stesso S. Giovanni


esprime, riguardo ad un u o m o che offende la verit e la integrit della
dottrina, la forte ingiunzione : nec Ave ei dieritis, dunque nemmeno
un breve, fuggevole saluto.

Quale norma di condotta dovr dunque seguire il critico letterario


in base a questi precetti della S. Scrittura? Come riuscir a conciliarne
nel suo pensiero e nella sua coscienza l'apparente contrasto di precedenza? Il fondamento di tutto la veritas ; il termine e il coronamento di tutto la (( caritas . Il fondamento deve rimanere intatto,
altrimenti tutto crolla, anche il coronamento e il compimento . Ma
il fondamento della verit non basta, come il fondamento della fede
senza la carit, di Cui nella lettera ai Corinti si dice : Maior autem horum
est caritas/ nel quale testo, e quindi con analogo senso, si rispecchia la
massima citata super omnia autem caritas. In non pochi casi, del resto,
n o n sar difficile di trovare la retta via, se il critico rimarr consapevole
che il precetto della carit l'obbliga non solo riguardo all'autore, ma
anche rispetto al lettore. Egli potr sempre valersi di qualche favorevole
occasione per prevenire pericolosi malintesi nel lettore, pur usando delicatezza di forma verso l'autore.
A b b i a m o stimato utile di menzionare alcune di queste massime secondarie, perch Ci sembra che esprimano, in forma pi concreta che i
generali principi fondamentali, c i che si richiede nel critico letterario.
Questi debbono costantemente presiedere alla delicata sua opera, troppo
soggetta a sviste, intemperanze e debolezze : sono il fondamento per
meritare ed accrescere la fiducia che il pubblico ripone nella critica, e segnano il limite tra il giusto e l'ingiusto nell'adempimento del suo i m p o r tante ufficio.
4

Rom. 13, 10.


Ephes. 4. 15.
1 Io. 4, 16.
1 lo, 3, 16.
2 Io. 10.
1 Cor. 13, 13.

Acta Pii Pp:. XII

135

Riservando, come abbiamo gi annunziato in principio, ad un altro


incontro, se sar possibile, la trattazione della seconda parte (Voggetto)
della Nostra esposizione, invochiamo intanto su di voi e sulla vostra opera
l'abbondanza dei lumi e degli aiuti divini, in pegno dei quali v'impartiamo di cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione.

II
Ad

Parochos

Urbis

et

Concionatores

sacri

temporis

quadragesimalis. *

Questo incontro con voi, diletti figli, predicatori quaresimalisti e parroci della citt di R o m a , una ben dolce consuetudine. Ogni anno vi
adunate intorno a Noi per considerare il lavoro compiuto, e soprattutto
per animarvi ad operare con sempre maggiore impegno nella eletta porzione della V i g n a affidata a voi dalla provvidente bont di D i o .
Ogni anno venite a rinnovare il proposito di continuare nei vostri
sforzi, affinch la vostra azione di difesa, di conquista, di positiva c o struzione divenga sempre pi fervida e illuminata, sempre pi ardita,
concorde ed organica. Per portare, come altre volte, il Nostro contributo
al vostro lavoro, eccovi una parola che vorremmo restasse impressa nel
vostro cuore.
Tutti ricordate certamente la commovente scena narrata da S. Girola1

m o , che forse avete fatta pi volte oggetto della vostra meditazione. Ad


Efeso l ' A p o s t o l o ed Evangelista Giovanni nella sua estrema vecchiaia
veniva a stento portato nella chiesa dalle mani dei suoi discepoli; ma,
non potendo parlare a lungo con la sua stanca voce, non soleva pi dire
in ogni adunanza che un solo testo : Filioli, diligite alterutrum : figlioli,
amatevi scambievolmente.
Attesa la loro straordinaria venerazione per il santo Vegliardo, i discepoli e i fratelli in un primo tempo ascoltarono attenti e commossi ; poi
cominciarono a meravigliarsi, e in ultimo finirono col manifestare il l o r o
tedio. Ma, avendo chiesto a Giovanni il motivo di quella sua monotona
ripetizione, ne ebbero una risposta degna dell'Apostolo :
tum Domini est,

trsi

Quia praecep-

solum fiat, sufficit : il precetto del Signore : os-

servatelo, e tutto compiuto.


La stessa parola vogliamo dirigere a voi, diletti figli, parroci di R o m a ,
in questo incontro solenne e insieme intimo ; siamo certi, dicendola,, di
* Habita die 14 Februarii mensis a. 1956.
Comm. in Epist, ad Galatas, 1. 3 cap. 6 - MIGNE PL, t. 26 col. 462.
1

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

136

interpretare il desiderio di Ges, di cui vorremmo essere oggi pi che


mai semplice e fedele portavoce : Filioli, diligite alterutrum : figliuoli
amatevi scambievolmente. Questo il precetto del Signore -.quia praeceptum Domini

est,

1 - DILIGITE ALTERUTRUM : AMATEVI, ANZITUTTO, TRA VOI

Oh, lo sappiamo bene che i sacerdoti si amano ! Sappiamo che si aman o , grazie a D i o , pi di quanto non possa apparire a un osservatore superficiale e distratto. Quando il ritmo e l'intensit del vostro lavoro vi
prende e talora addirittura vi o p p r i m e ; quando esso occupa intieri i
vostri giorni e vi obbliga perfino talvolta a trascorrere insonni le notti,
allora la vostra azione apostolica, che non ammette soste n ritardi,
pu anche causare l'impressione che alcuni di voi pensino soltanto a s,
ignorando gli altri ; che vi sia, quindi, tra voi p o c o amore. Di fatto non
cos. Chi vi osserva meglio, chi vi conosce intimamente, sa che appena
una necessit materiale e morale affligge uno dei vostri confratelli, voi
non tardate ad accorrere per aiutarlo. A p p a i o n o in tal guisa alcuni stati
di animo che parevano non esistenti, non solo agli altri, ma anche a voi
stessi : donde quelle ansie e quelle affettuose premure, che sono naturali, e tuttavia sembravano inimmaginabili. V o i vi amate gi, diletti
figli ; ma dovete amarvi anche di pi : perch questo il precetto del
Signore.
Nessun precetto, in verit, Egli ha predicato come il comandamento
dell'amore ; per conseguenza troviamo pochi atteggiamenti cos ripudiati da Lui come la freddezza o, peggio ancora, l ' o d i o verso i propri
simili. Dell'amore egli ha fatto il suo comandamento, presentandolo
come il riassunto di tutti i suoi precetti e proclamando che su di esso
sarebbe, alfine, giudicato tutto il m o n d o . Nell'ultima Cena, d o p o la
scomparsa di Giuda nelle tenebre della notte, Ges prese il tono di chi
chiede un particolare raccoglimento e una speciale attenzione, perch
volle riassumere tutto il suo insegnamento e m o r m o r :

Filioli, adhuc

modicum vobiscum sum : figliuoli, ancora per p o c o tempo io rimango


c o n voi. E continu dicendo : mandatum novum do vobis : vi do un precetto nuovo : ut diligatis invicem, sicut dilexi vos : che vi amiate scambievolmente, come io ho amato voi. In hoc cognoscent homines quia discipuli mei estis,

si dilectionem habueritis ad invicem :

A questo ap-

punto tutti riconosceranno che voi siete miei discepoli, se vi amerete gli
2

Io. 13. 30-35.

Acta Pii Pp. XII

137

uni gli altri. Disse queste parle c o n infinita tenerezza, quasi scandendo ogni sillaba, aftinch si imprimessero bene nelle l o r o menti e si
incidessero nei l o r o cuori.
Tali parole del divino Maestro, rivolte a tutti i cristiani, si riferivano
certo, in m o d o particolare, ai sacerdoti. Essi, come abbiamo pi volte
raccomandato, devono possedere tutte le doti, dalle quali dipende in gran
parte l'efficacia del loro ministero ; ma se, diletti figli, accanto alla fede,
alla speranza, alla umilt, alla purezza non aveste, ardente e fattivo,
l'amore che Ges prescrive, vi gioverebbero f orse le altre virt? No certamente. Parlare, infatti, l lingue degli uomini e degli angeli, far profezie ed operare miracoli, senza avere la carit, a nulla g i o v a ; anzi,
c o m e essere un nulla : nihil sum, dichiara l ' A p o s t o l o .

a) Questo amore scambievole vi far non solo evitare ogni atto scorretto (neanche a d i r l o ! ) , ma altres ogni parola scortese, e perfino ogni
volontario pensiero malevolo. Spesso i sacerdoti sono fatti segno ad attacchi pi o meno ostili, che giungono talvolta fino alla calunnia, alla maligna interpretazione delle loro parole, allo svisamento dei loro gesti. Talora gli stessi fedeli, sia pure senza cattivo animo, cooperano a rendere
amara la vita del sacerdote, il quale, a somiglianza di Ges nell'Orto,
viene assalito dalla tristezza, dal tedio, dal timore.
V o i dunque vedete, diletti figli, quanto sia necessario l'amore innanzi tutto tra di voi : quanto sia indispensabile la reciproca comprensione
e la stima profonda, che non solo vi impedir di travisare i detti e i fatti
dei vostri confratelli, ma vi far propensi a interpretarli con fraterna
benevolenza e a difenderli contro ogni genere di attacchi.
I) L ' a m o r e vi far anche prevedere c i di cui i vostri confratelli
potrebbero avere b i s o g n o ; solleciti nel provvedere, diligenti nel prevenire i l o r o stessi desideri.
E c c o : un vostro confratello ha bisogno di consiglio, chiede conforto e
attende forse un urgente soccorso. Andategli incontro, offrendogli generosamente quanto nelle vostre possibilit, certi che l'aiutare un sacerdote, il sosternerlo e rincorarlo, l'animarlo o anche l'ammonirlo affettuosamente, tra le divine opere la pi divina, la pi gradita a Ges, sommo
ed eterno Sacerdote.
Talvolta senza l'intervento tempestivo e fraterno di uno di voi, qualche mente sacerdotale rimarrebbe forse smarrita, qualche entusiasmo
stroncato, alcuni ardori apostolici si spegnerebbero tristemente. N o i

Cfr. 1 Gor. 13, 1-3.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

138

benediciamo perci, c o n tutta l'effusione dell'animo Nostro, quanti, fra


1 sacerdoti, si prodigano a vantaggio dei l o r o confratelli; specialmente
se assistono c o n paterna tenerezza i pi giovani, fragili piante, costrette,
per l'urgenza dell'opera apostolica, ad affrontare t r o p p o presto l'impeto
dei venti e le tempeste del m o n d o . Soltanto in cielo tale opera di salvezza
e di santificazione potr essere degnamente apprezzata.
c) P e r manifestare questo vostro fraterno amore vorremmo indicarvi un mezzo particolarmente adatto. V o i sapete, diletti figli, quanto
difficile fare molto da s soli, e c o m e spesso praticamente impossibile di far tutto. Siate dunque e dichiaratevi pronti a mettere insieme le
vostre forze, rispondendo generosamente alle chiamate dei vostri confratelli, quando vi chiedessero aiuto per il loro apostolico ministero.
Naturalmente il retto ordine nell'apostolato e le stesse prescrizioni
canoniche

richiedono che ognuno di voi rimanga abitualmente al suo

posto di lavoro ; ma quando la legittima autorit permettesse o anche


suggerisse di aiutarvi scambievolmente, superate per amore ogni ostac o l o ; si avr cos non solo la somma delle forze, ma anche, per cos dire,
la moltiplicazione di esse.

2 - DILIGITE ALTERUTRUM : AMATEVI SCAMBIEVOLMENTE ; AMATE IN PARTICULAR


MODO COLORO CHE SONO AFFIDATI ALLE VOSTRE CURE.

Senza dubbio l'amore deve essere universale, deve abbracciare tutti gli
uomini. Tutti, infatti, sono creature di D i o , immagine di Lui e chiamati
alla beatitudine celeste.
Ma il retto ordine nell'amore pu ammettere anzi prescrive d
fatto alcuni gradi. Nulla di inconveniente, quindi, se il vostro tempo
e le vostre energie saranno dedicate principalmente alle anime che pi vi
appartengono, perch a voi le ha adate la Chiesa. Ad esse dovete dirigere le vostre particolari premure ; per esse deve essere la vostra fervida
dedizione.
a) Dedizione continua, innanzi tutto.
Salvo quindi il necessario ordine

per esempio, alcuni orari che

di quest'ordine sono effetto insieme ed efficace strumento i sacerdoti


hanno l ' o b b l i g o sacro di fare quanto possibile, perch i fedeli abbiano
facile m o d o di rivolgersi l o r o per le spirituali necessit. Ci vale in particolar m o d o per l'amministrazione dei Sacramenti, che, quando veng o n o legittimamente richiesti, anche per sola devozione, non possono es4

Can. 465.

Acta Pii Pp. XII

139

sere rifiutati. Raccomandiamo specialmente di rendere possibile e agevole la Comunione quotidiana, tanto desiderata dalla Chiesa, la quale,
mediante le recenti agevolazioni alla legge del digiuno eucaristico, ha
voluto aprire anche pi le porte dei Tabernacoli ai suoi fedeli.
b) La vostra dedizione deve essere gioiosa.
Sappiamo bene, e lo ricordavamo al principio, quanto costi al sacerdote l'essere pronto per tutti i bisogni, (spirituali, e, talora, anche temporali, specialmente in momenti difficili, come il presente), e a tutti i
richiami.

Sovente N o i stessi proviamo tanta pena nell'apprendere di

quante gravi fatiche sono sovraccarichi molti di voi, diletti figli ; ma tale
paterna comprensione non Ci dispensa dal mettervi in guardia da un
pericolo, che potrebbe aver origine appunto dal vostro eccesso di lavoro :
questo, infatti, potrebbe non solo rendervi mal disposti, ma talvolta addirittura irritarvi, farvi meno gentili, meno cortesi, insomma, meno caritatevoli. facile immaginare con quanto grave danno delle anime c i
avverrebbe. Esse vengono a voi come a padri, quasi sempre con l'affanno
nel cuore, con il dubbio nella mente. Poich la carit paziente e be5

nefica, poich (( l'amore non sente gravame e non conosce fatica , p u


compiere il miracolo di rendere perenne il sorriso sulle vostre labbra.
Chi pu immaginare il bene che viene alle anime dalla letizia del sacerdote, il quale risponde pronto e gioioso a ogni chiamata, come se fosse
chiamata di D i o ?
3 - UN'ULTIMA PAROLA BRAMIAMO DI DIRVI, DILETTI FIGLI

Nei giorni scorsi abbiamo fatto oggetto di attenta considerazione le


risposte da voi pervenute al questionario inviatovi dal Vicariato di R o ma. inutile dirvi quanti motivi di paterna consolazione N o i vi abbiamo
trovato, rilevando tanta diffusione di luce, tanto vigore di vita, tanto
fervore di opere apostoliche in molte parrocchie dei R i o n i , dei Quartieri,
delle Borgate e d e l l ' A g r o R o m a n o . Tutto questo si deve al vostro spirito,
vorremmo dire eroico, di abnegazione e al conseguente impeto c o l quale
vi prodigate, raggiungendo un ritmo e una intensit di lavoro, si direbbe, superiori alle energie di cui potete effettivamente disporre.
Ma la stessa attenta meditazione Ci ha rivelato alcune ombre, che voi
avete voluto lealmente mettere in evidenza. Per aiutarvi a dissiparle,
N o i faremo quanto in Nostro potere, affinch la vostra volont di pro5

1 Cor. 13, 4.
Imit. di Cr. 1. 3 cap. 5 n. 4.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

140

digarvi senza respiro e senza riserve trovi corrispondenti opportunit


di aiuto e precisione di indirizzi, e la vostra opera divenga sempre pi
coordinata, organica ed efficace.
per necessario da parte vostra di conseguire quella piena fusione
di menti e di cuori, che il pi nobile effetto dell'amore. Poich sono*
tante e tanto importanti le battaglie da vincere per la santificazione delle
anime, per la salvezza delle famiglie, per la conservazione del volto cristiano alla citt di R o m a , voi dovete unire i vostri sforzi per un'azione
comune che non badi a interessi personali, a gelosie, a rancori, ma tuttobruci nel fuoco di una carit efficiente. Tale concorde azione voi dovete
inculcare a tutti i vostri militanti, siano essi organizzati n e l l ' A z i o n e
Cattolica, o raccolti sotto altri vessilli benedetti dalla Chiesa, od anche
operanti al di fuori di ogni associazione.
erat cor unum et anima una .

Multitudinis...

credentium

Questo come ben sapete, narrano gli A t t i

degli A p o s t o l i , parlando dei primi cristiani : questo deve dirsi di tutti


voi, di tutti i vostri fedeli.
Un particolare paterno richiamo intendiamo di fare a quei cristiani,,
che operano nel c a m p o civico e nel campo politico. A n c h e l si deve servire Cristo c o n le parole e le azioni individuali e collettive. Se qualcuno*
fosse tentato di usare il cristianesimo come strumento di ascesa nella
infida montagna delle ambizioni personali,

deve essere francamente

ammonito, specie se fosse indotto da non nobili motivi ad attentare alla


concordia e alla unione dei cristiani. T r o p p o serio continua ad essere il
pericolo e troppo gigantesca l'opera, alla quale tutti siete chiamati. Occorre saper resistere ancora e rinunciare non solo, come ovvio, a velleit
personali, ma anche a idee che potrebbero apparire, ed anche essere,,
giuste e geniali. L'unione che raccomandiamo frutto di amore, e l'amore sempre sacrifcio parziale o completo, ma dolce e fecondo, di ci che
abbiamo, di c i che siamo.
Filioli, diligite alterutrum.

Amatevi scambievolmente.

il ricordo!

del vostro Padre ; la parola che con tenerezza immensa vi ripetiamo.


Ed ora, diletti quaresimalisti e parroci, mentre di gran cuore impartiamo l ' A p o s t o l i c a Benedizione a voi e a tutta la solerte opera vostra,
vorremmo anche esprimere l'augurio che il nuovo Ordine della Settimana
Santa, che quest'anno per la prima volta si attua, permettendo ad un
pi grande numero di fedeli di assistere a quei grandi e venerandi riti
liturgici, apporti i frutti spirituali che se ne sperano e contribuisca al7

Act

4, 32

Acta Pii Pp. XII

141

l'incremento della piet e della vita cristiana nella meditazione della passione, morte e resurrezione del Signor Nostro Ges Cristo, Cui sia onore
e gloria nei secoli. A m e n !

NUNTIUS RADIOPHONICUS
ALUMNIS SCHOLARUM CATHOLICARUM STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS, AD SOLLICITANDAM CARITATEM ERGA PUEROS INDIGENTES
ALIARUM NATIONUM. *

The ever-pathetic appeal of your brothers and sisters in need, the wide w o r l d over, reaches y o u r hearts once more, dear children, just as the
H o l y season of Lent begins. T o d a y Ash W e d n e s d a y it w i l l be ten full and
fateful years since first We spoke with y o u of the sad lot of these darli n g little ones, and begged y o u in the name of their L o r d Jesus and Ours,
to help Mother Church to bring back some b l o o m of health and laughter
to their haggard faces, some comfort to their miserable homes.
The w o r d of thanks with which We greet y o u at school today is only a
faint echo of Our grateful remembrance of y o u and your dear ones, day
after day, at the altar of G o d , where remembrance is most precious. N o t
once have y o u allowed the hopes of the destitute to be crushed or Our
own deluded. N o t once during these ten years have y o u failed them, these
innocent victims of a cruel war, flaming hot at first and still continuing,
for many, all t o o heartless. T i m e and again, We well remember, when
every other earthly door seemed closed, y o u r small hands and unselfish hearts were open to their distress. W e l l had y o u learned at home
and in y o u r class-rooms the lesson that sums up all that the Master
came to teach us : love is the one law by which the Christian lives.
W i t h what paternal j o y and pride We found that charity had become
a habit with so many of y o u . The children, whom y o u r savings and
sacrifices have helped, children of almost every c o l o u r and clime, owe
y o u a debt that only the L o r d Jesus can repay. But what happiness
it means to k n o w that He does repay with lavish hand,

here and

hereafter, even the penances and pocket-money y o u offer them from y o u r


hearts, at His call and for His sake.

* Datus die 15 Februarii mensis a. 1956.

142

Acta

Apostolicae

Sedis - Commentarium Officiale

Y o u will not be surprised or discouraged, We are sure, to see so many


empty hands outstretched to y o u still. The p o o r we have always with
us, Our gentle Saviour wants us to remember.

B u t when He tells us

that they are H i s p o o r , then it is a delight to realize that every tiny


service y o u render them is really and truly rendered to H i m .

B u t what do they need, these helpless children of the divine Master


you are hearing about year after year from y o u r teachers at school, y o u r
parents at home, y o u r priests in the pulpit and from the V i c a r of Christ,
whose words and very presence are carried to y o u today so marvellously
from R o m e . W h a t have they the right to expect from y o u as members of
Christ's one big family. Perhaps you have seen their pictures clinging to
their parents as they are driven

heartlessly from

their homes

and

country in the East ; while others in the W e s t look longingly for brighter
and happier homes where family life can thrive again. W h a t do they need?
N o t surely the cold solace that goes by the horrid name of a hand-out .
The pennies and packages of the Christian boy and girl,

like the

w i d o w ' s mite, must mean much more than that, These children need nothing less than you : y o u r prayers and good works and sufferings of each
day, over and above the treasure you have to give them out of your slim
resources. We have said it so often before, and We repeat it again : Our
children can never know true happiness, nor the world have peace and
plenty, from mere money and machines, though these gifts of G o d
can work great wonders at the hands of those w h o really love their fellowmen for love of H i m .
Recalling, as it does, the divine Master's gift of His all on H i s w a y
to Calvary and the great victory of Easter beyond, to ensure the salvation of those who will f o l l o w H i m , Lent is indeed the opportune time to
give until it hurts, at least a little, to the poor and suffering members
of His B o d y . We could depend on you from one Lent to another to provide
the homeless with a decent shelter and a bite to eat. Y o u r savings and
offerings helped to tide them over the W i n t e r with warmer clothes in
a warmer r o o m . By all means let your collection this year break all y o u r
records for a generosity, that has long since merited for your country
the admiration of a grateful w o r l d . Let it reAvard in fullest measure
the efforts of y o u r Bishops to ease the burdens of Our thousands of
(( adopted children in every corner of the globe. Let your hearts'

MATTH. 26, 11.


MATTH. 18, 5; 25, 40.

Acta Pii Pp. XII


devotion accompany and animate the

gift.

143

Pray

for

those y o u

are

helping, that they come to k n o w and love their Saviour better each
day. Remember their wants and worries along with y o u r o w n , when
you thank Jesus for so many blessings received after H o l y Communion. By this sign, beloved little ones of Christ, shall all men k n o w
that you are His very o w n .

This way y o u shall bear witness to H i s

living, loving presence in a world of wonders and tears, even to the


ends of the earth.
A n d may Our Apostolic Blessing, which We n o w impart to y o u all
from deep down in Our heart, help your parents, y o u r priests and teachers to prepare y o u in this way to take y o u r place, in G o d ' s good time,
among the leaders of a better world at peace with itself and its Maker.

Io IS, 35

144

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

INSTRUCTIO
AD ORDINARIOS OMNES NECNON AD MAGISTROS IN SEMINARIIS, IN ATHENAEIS,
VEL IN STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DOCENTES ET AD LECTORES IN STUDIORUM DOMIBUS RELIGIOSORUM : DE ETHICA SITUATIONIS )).

Contra doctrinam moralem eiusque applicationem in Ecclesia catholica traditam multis in regionibus etiam inter catholicos spargi coepit
systema ethicum quod plerumque nomine cuiusdam Ethicae Situationis )) venit, quamque dicunt non dependere a principiis ethicae obiectivae (quae ultimatim in Esse fundatur), sed c u m ea non solum in
eadem linea poni, sed eidem super or dinar i.
Auctores qui h o c systema sequuntur decisivam et ultimam agendi
normam statuunt non esse ordinem obiectivum rectum, naturae lege determinatum et ex hac lege certo cognitum, sed intimum aliquod mentis
uniuscuiusque individui iudicium ac lumen, quo ei in concreta situatione
posito innotescit quid sibi agendum sit. H a e c igitur hominis ultima
decisio secundum eos non est, sicut ethica obiectiva apud auctores maioris momenti tradita docet, legis obiectivae ad particularem casum applicatio, attentis simul ac ponderatis, secundum regulas prudentiae,
particularibus situationis adiunctis, sed immediatum illud internum
lumen et iudicium. H o c iudicium saltem multis in rebus ultimatim nulla
norma obiectiva, extra hominem posita atque ab eius persuasione subiectiva independente, quoad suam obiectivam rectitudinem ac veritatem est mensuratum, neque mensurandum neque mensurabile, sed sibi
ipsi plene sufficit.
Secundum hos auctores naturae humanae conceptus traditionalis
non sufficit, sed recurrendum est ad conceptum naturae humanae (( exsistentis qui quoad plurima non habet valorem obiectivum absolutum, sed
relativum tantum ideoque mutabilem, exceptis fortasse illis paucis elementis atque principiis quae ad naturam humanam metaphysicam (abso-

Suprema Sacra Vongregatio S. Officii

145

lutam et immutabilem) spectant. Eiusdem valoris tantum relativi est traditionalis conceptus legis naturae . Perplura autem quae hodie circumferuntur tamquam legis naturae postulata absoluta,

nituntur se-

cundum eorum opinionem et doctrinam in dicto conceptu naturae exsistentis, ideoque non sunt nisi relativa et mutabilia atque omni semper
situationi adaptari queunt.
A c c e p t i s atque ad rem deductis his principiis, dicunt atque docent
homines in sua quisque conscientia non imprimis secundum leges obiectivas, sed mediante lumine illo interno individuali secundum intuitionem
personalem iudicantes, quid ipsis in praesenti situatione agendum sit, a
multis conflictibus ethicis aliter insolubilibus praeservari vel facile liberari.
Multa quae in huius Ethicae Situationis systemate statuuntur,
rei veritati sanaeque rationis dictamini contraria sunt, relativismi et
modernismi vestigia produnt, a doctrina catholica per saecula tradita
longe aberrant. Variis systematibus Ethicae non catholicae in non paucis assertis affinia sunt.
Quibus perpensis, ad avertendum Novae Moralis periculum, de
quo Summus Pontifex Pius P p . X I I in Allocutionibus diebus 23 Martii
1

et 18 A p r i l i s 1952 habitis locutus est, et ad doctrinae catholicae puritatem et securitatem tuendam, haec Suprema Sacra Congregatio Sancti
Officii interdicit et prohibet hanc Ethicae Situationis doctrinam, quovis nomine designetur, in Universitatibus, Athenaeis, Seminariis et religiosorum formationis domibus tradi vel approbari, aut in libris, dissertationibus, acroasibus seu, ut aiunt, conferentiis, vel quocumque alio
m o d o propagari atque defendi.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. S. Congregationis S. Officii, die 2 Februarii a. 1956.
SB I. Card. PIZZARDO, E p . Albanensis, Secretarius
1

Acta Apostolicae Sedis, vol. XLIV (1952), p. 270 ss. et p. 413 ss.

10 - ACTA, vol. XXIII, n. 3. 24-3-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

146

S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS
i

BURGENSIS - TOLETANAE ET ALIARUM


DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Initis inter

Sanctam Sedem et Hispanicum

Gubernium die x x v n

mensis Augusti anno 1953 solemnibus Conventionibus de finibus dioecesium, E x c . P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularis
Synnadensis in Phrygia et in Hispania Nuntius Apostolicus, ab A p o stolica Sede postulavit ut limites nonnullarum dioecesium interim immutarentur.
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . X I I , praehabitis favorabilibus votis E m i P. D. Henrici S. R. E. Cardinalis P i a
y Deniel, Archiepiscopi Toletani, necnon E x c m o r u m dioecesium de quibus agitur Ordinariorum, ratus petitam finium immutationem in uberius spirituale fidelium bonum cessuram, oblatis precibus benigne annuere dignatus est.
Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis praesentibus Litteris distrahit:
1. ab archidioecesi Burgensi paroecias archipresbyteratuum vulgo :
Reinosa, Santa Cruz,
ciae

Valdeprado, et La Rasa intra fines civilis provin-

Santander nuncupatae,

atque

Canales,

Ezcaray

et

Treviana

limites civilis provinciae Logroo appellatae comprehensas,


paroeciam Montenegro de

intra

et tandem

Cameros ad civilem provinciam vulgo Soria

pertinentem ;
2. a dioecesi Legionensi territorium quod in finibus provinciae civilis Santander exstat ;
3. a dioecesi Oomensi nonaginta quattuor paroecias in fines civilis provinciae vulgo Burgos et duas paroecias in fines civilis provinciae
vulgo Segovia patentes ;
4. a
Aylln,

dioecesi

Baraona,

Seguntina

Berlanga

del

paroecias
Duero,

archipresbyteratuum
Maranchn,

Medinaeeli,

Almazn,
Retor-

Sacra Congregatio Consistorialis

147

tillo atque Ariza ad provinciam civilem vulgo Soria, necnon archipresbyt e r a t u m Sorbe et Aylln ad civilem provinciam

Segovia nuncupatam

pertinentes ;
5. a dioecesi
r a t u m vulgo

Galaguritana et

Galceatensi paroecias archipresbyte-

Yanguas et San Pedro de Manrique in territorio civilis

provinciae Sorta et alias decem in finibus civilis provinciae vulgo Burgos exstantes ;
6. a

dioecesi

Segobiensi

paroecias

rinos nuncupatae in fines civilis


Milagros,

Perdilla

et

Santa

Aldeavieja,

provinciae Avila,

Cruz

de

la

Salceda

Maello,

et

Pegue-

atque Fuentelcesped,

in

territorium

civilis

provinciae Burgos sese extendentes ;


7. a dioecesi Abulensi novem paroecias in finibus civilis provinciae cui nomen Segovia sitas ;
8. ab

archidioecesi

Toletana

paroeciam

Navahondilla

appellatam

in fines civilis provinciae Avila patentem.


9. a dioecesi Palentina sex paroecias in finibus sitas civilis provinciae
vulgo

Santander;

Sanctitas Sua pariter memorata territoria dioecesibus infra recensitis sequenti ratione adnectit :
1. archidioecesi

Burgensi

paroecias

nonaginta

quattuor

dioe-

cesi Oxoniensi, decem a dioecesi Galaguritana et Galceatensi, atque memoratas Fuentelcesped,

Milagros,

Perdilla

et

Santa

Cruz

de

la

Salceda

a dioecesi Segobiensi distractas ;


2. dioecesi
ratum

Santanderiensi

vulgo Reinosa,

Santa

paroecias
Cruz,

praefatorum

Valdeprado

et

La

archipresbyteRasa ab

archi-

dioecesi Burgensi, sex paroecias a dioecesi Palentina necnon territorium


a dioecesi Legionensi per praesens separata ;
3. dioecesi Galaguritanae et
pra

memoravimus

Galceatensi paroecias trium quos su-

archipresbyteratuum

Ganales,

Fzcaray

et

Treviana

ab archidioecesi Burgensi dismembratas ;


4. dioecesi
Ariza,

Aylln,

Retortillo

Oxoniensi

Baraona,

a dioecesi

paroecias

Berlanga

Seguntina,

del

archipresbyteratuum :
Duero,

Yanguas

Maranchn,

et San Pedro

Almazn,

Medinaceli

et

de Manrique

dioecesi Galaguritana et Galceatensi ac tandem paroeciam Montenegro


de Cameros ab archidioecesi Burgensi, uti supra, separatas;
5. dioecesi

Segobiensi

paraecias

archipresbyteratuum

Aylln

et

Sorbe a dioecesi Seguntina, duas a dioecesi Oxomensi et novem a dioecesi


Abulensi distractas ;
6. dioecesi Abulensi memoratas paroecias Aldeavieja, Maello et Pe-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

148

guerinos a dioecesi Segobiensi atque Navahondilla ab archidioecesi Toletana dismembratae.


Tandem Sanctissimus Dominus Noster, sic immutatis dioecesium finibus, mandat ut documenta et acta singulas praefatas parioecias respicientia a Curia a qua ad Curiam dioeceseos cui quaelibet paroecia noviter
est aggregata tradantur ; ad clerum vero quod attinet, decernit ut simul
ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi
censeantur incardinati in cuius territorio legitime degunt.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua memoratum E x c .
P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignata est, necessarias et opportunas ei tribuens fecultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito ad S. Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoliale Decretum perinde
valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis die 22
Novembris 1955.
j F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L.

B s.
Iosephus Ferretto, Adsessor

II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 29 Iulii 1955 Cathedrali Ecclesiae Dumaguetensi, noviter erectae, praefecit R. D. Epiphanium Surban Belmonte, e dioecesi Legaspiensi, cancellarium Curiae archiepiscopalis Caebuanae.
die 20 Decembris Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae
E x c . P. D. Michaelem Darium Miranda y G m e z , hactenus E p i s c o p u m
Tulancingensem, quem constituit Coadiutorem, etiam sedi datum, E x c .
P . D . Aloisii Martnez, Archiepiscopi Mexicani.
die 22Decembris Titulari episcopali Ecclesiae Hieritanae R. D.
Joannem L. Morkovsky, parochum S. Mariae Magdalenae ex archidioe-

Sacra Congregatio Consistorialis

149

cesi S. Antonii, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Laurentii Julii


F i t z Simon, Episcopi Amarillensis.
die 12 Ianuarii 1956 Cathedrali Ecclesiae Chilapensi E x c . P. D.
Alfonsum Toriz Cobin, hactenus Episcopum titularem Avissensem.
die SI Ianuarii Metropolitanae Ecclesiae Utinensi E x c , P. D. Iosephum Zaffonato, hactenus Episcopum Victoriensem Venetorum.
die 7 Februarii Titulari

episcopali

Ecclesiae

Aegaeae

R.

D..

Marium Par, ex dioecesi S. Annae Pocatierensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Georgi Melanon, Episcopi Chicoutimiensis.
die 11 Februarii Titulari episcopali Ecclesiae Memphitanae R. D.
H e n r i c u m Forer, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis
Suae, decanum parochum oppidi vulgo Cortina d'Ampezzo , in dioecesi Brixinensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Caroli De Ferrari, Archiepiscopi Tridentini.
die 1 Martii Titulari episcopali Ecclesiae Eluzanae R. D. Laurentium F. Schott, parochum B. Mariae Virginis de Monte Carmelo, ex dioecesi Harrisburgensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P.

D. Georgii

Leonis Leech, Episcopi Harrisburgensis.


die 10 Martii Cathedrali Ecclesiae Groningensi,

nuper erectae,

R. D. Petrum Antonium M e r m a n , parochum decanum St. Martini in


civitate Groningensi.
Cathedrali Ecclesiae Roterodamensi, nuper erectae, R. D. Martinum Antonium Jansen,

parochum

decanum

St.

Ludovici in civitate

Leidensi.

SACRA

C O N G R E G A T I O

R I T U U M

CENOMANEN,
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI BASILII ANTONII M0REATJ, SACERDOTIS FUNDATORIS CONGREGATIONIS A SANCTA CRUCE.
SUPER DUBIO

An

signanda sit commissio


de

quo

Introductionis

causae

in

casu

et

ad

effectum

agitur.

Apostolus Petrus, ut animum neophytis adderet,

qui magnis ange-

bantur tribulationibus, futuram gloriam eis novissimo tempore paratam


denuntiabat :

In quo, scribit, exsultabitis, modicum nunc si oportet con-

ISO

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tristari in variis tentationibus, ut probatio


auro

(quod

per ignem

probatur),

vestrae

inveniatur

in

fidei
laudem

multo
et

pretiosior

honorem

in

revelatione lem Christi (I Pet. 1, 6-7).


Sapientissima enim providentia, Deus, ut maius fideles sui praemium,
et quidem aeternum,

assequantur, eos multis tribulationibus disponit

vexari, iusta illud Tobiae, Raphaele Archangelo affirmante :

Quia

acceptus eras Deo, necesse fuit ut tentatio probaret te )) ( T o b . 12, 13) ;


et Paulus :

Omnes qui pie volunt vivere in Christo Iesu, persecutionem

patientur)-) ( I I T i m . 3, 12). Quapropter nullus Dei Servus a gravibus


seu corporis seu animi doloribus exstitit i m m u n i s ; sicque eius animus
ad perfectionem, heroicam quoque, perductus fuit eiusque opera, quo
magis fuerint obtrectata, eo magis per virtutem crucis solidata fuere,
ut evidentius appareat non esse sapientiam, prudentiam, consilium contra D o m i n u m (Conf. P r o v . 21, 30).
Quae omnia, in Servi Dei Basilii A n t o n i i M o r eau vita, si attente haec
perpendatur, ad amussim contigerunt.
In Laign-en-Blin o p p i d o , intra Cenomanensis dioecesis fines, die
11 Februarii mensis anno 1799 e piis honestisque coniugibus L u d o v i c o
Moreau et Ludovica Pioger natus est Servus Dei, cui in baptismo a
sacerdote catholico die 21 eiusdem mensis collato, Basilii Antonii nomen
fuit impositum. Pietatis germina intra domesticos parietes ac litterarum
primordia a parocho recepta, in collegio Chateau-Gontier complementum
sunt assecuta et quidem feliciter. A n n o 18.16, sacra Tonsura recepta,
Clericus factus est. Sequenti anno minus Seminarium est ingressus, dein
maius, ubi ingenii acie pietatisque laude reniduit. D i e 12 Augusti anno
1821 ad sacrum Presbyteratus ordinem fuit promotus atque Lutetiam
Parisiorum ad studia perficienda missus. Philosophiam, Theologiam Sacrasque Litteras in Seminario Cenomanensi docuit ac insimul verbo
Dei praedicando magna c u m laude felicique spirituali fructu incubuit.
B o n i Pastoris Institutum fovit. Plurimum quoque in sacerdotum favorem adlaboravit, cum ut ad ministeria sacerdotalia pietate ac scientia
aptiores redderentur,

tum ut senescentes ac infirmi necessariis curis

fruerentur.
Sacerdos Dujari anno 1820 Institutum sub S. Ioseph Patrocinio
condere moli tus est e laicis constans, qui ac illae in parochorum adiutorium catechismum docerent aliaque in templi decorem peragerent.
V e r u m , quum institutum hoc non multo post deficere videretur, Episcopus, ipso instituti conditore annuente, eius relevandi curam Servo
Dei anno 1835 concredidit. H i n c factum est ut D e i Servus, qui eodem

Sacra Congregatio Rituum


anno opus Sacerdotum Auxiliarium instituerat,
praesertim ruralibus, auxilium afferretur,

151

ut

efficacius parochis,

utrumque institutum coag-

mentaverit, novis regulis ac constitutionibus datis religiosisque additis


v o t i s ; atque a l o c o , in quo principem d o m u m constituerat, a Sancta
Cruce Congregationi nomen i n d i d i t ; sicque anno 1837, E p i s c o p o approbante, Congregatio aliquod initium sumpsit.
Iuxta morem tunc in Gallia vigentem cura linteorum aliorumque
huiusmodi ac infirmorum in Seminariis aliisque piis Institutis religiosis Sororibus c o n c e d e b a t u r , verum, quum incassum Servus D e i inquisitiones fecerit, anno 1839 nonnullas pias iuvenes coegit, quas M a a nitas nuncupavit. Hae in Cenomanensi dioecesi Conversae tantum
fuere, in aliis vero dioecesibus, aucto earum numero, ipsis Episcopis hoc
cupientibus, factae quoque sunt ludi magistrae. Sequenti anno in festo
Assumptionis B. M. V. Episcopus Servi Dei religiosa vota excepit.
Deinde quattuor sodales sua vota in manibus Servi Dei emiserunt sicque
Congregatio a Sancta Cruce definite principium habuit.
Etsi Servus Dei solum Eius gloriam, animorum salutem prae oculis
habebat, summaque prudentia, humilitate et caritate se gerebat, acerrimis luctationibus fuit impetitus, quas patientissime Deo confisus heroice sustinuit, Pii Papae N o n i benevolentia suffultus. Hisce in discriminibus eius virtutes maiori luce modo renident; immo has pluribus
gratiis Deus munifice rependit. Congregatio enim mire per orbem praecipue vero in Septentrionali America propagata est atque in I n d a Missione Dacchensi.
A b d i c a t i o summi Congregationis regiminis pluries oblata, anno 1886
acceptata fuit. Solus, a nonnullis reiectus, ab Instituti a se conditi moderatione divulsus, divinae se voluntati ex toto corde conformans, iugi
orationi intentus, corporalibus atrocibus doloribus cruciatus, morientium sacramentis refectus, die 20 Ianuarii anno 1873 spiritum Deo reddidit.
Sanctitatis fama post mortem magis erumpente, anno 1948 ordinaria
auctoritate Informativi processus super scriptis,

super fama sancti-

tatis ac non cultu in Cenomanensi Curia peracti sunt Urbemque delati.


Interim quinque supra centum quinquaginta litterae, a Cardinalibus,
Archiepiscopis, Episcopis aliisque in dignitate et auctoritate constitutis,
famam

sanctitatis

Famuli

Dei

confirmantes,

Congregationisque

S. Cruce sodalium beneficia seu apud nostrates seu in Missionibus


summis laudibus extollentes, S u m m o Pontifici sunt oblatae causae Introductionem postulantes. Quas inter recenseri praestat illas ab Emis ac

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

152

Revmis Dominis Eugenio Cardinali Tisserant, S. Collegii Decani Sacraeque Congregationis Orientalis a Secretis, Petri Fumasoni B i o n d i ,
S. Congregationis de Propaganda F i d e Praefecti, Iacobi Me Guigan,
Archiepiscopi Torontin., Pauli Lger, A r c h i e p . Marianopolitana nunc
Cardinalis, Mauritii Feltin, A r c h i e p . Parisien., nunc quoque Cardinalis,
Apostolicique denique Delegati in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis.
Quare Sacra haec Rituum Congregatio die 22 Maii anni 1953, scriptis
perpensis, decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R. P. D. Renato
Fontenelle, Canonico Vaticano et Causae huius Postulatore legitime
constituto, die 15 mensis Martii 1955, in Ordinario Coetu ad Vaticanum
congregato, Emus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus V e liternus Suaeque Sanctitatis in Urbe Vicarius et Causae Relator, dubium

discutiendum

proposuit:

An

signanda

sit

commissio

introduc-

tionis causae in casu et ad effectum de quo agitur deque ea retulit. Et


E m i Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, auditis quoque Officialibus
Praelatis, praesertim vero R. P. D. Salvatore Natucci, Sanctae Fidei
Promotore

Generali,

sionem,

Sanctissimo

si

rescribere

censuerunt :

Signandam

esse

commis-

placuerit.

Facta demum de his omnibus Summo Pontifici J i o Papae X I I subsignata die fideli relatione,
Patrum

ratum

habuit

Basilii Antonii Moreau

et

Sanctitas

Sua rescriptum

commissionem introductionis

Purpuratorum

causae

Servi

Dei

Sua manu signare dignata est.

Datum R o m a e , die 12 Maii, A n n o D o m i n i 1955.

C.

Card.

CICOGNANI,

Praefectus

L. S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

Sacra Congregatio Rituum

II
DECLARATIO
CIRCA FUNCTIONES (( TRIDUI SACRI )) SECUNDUM ORDINEM HEBDOMADAE SANCTAE
INSTAURATUM.

In Ordine hebdomadae sanctae instaurato, praeter rubricas de sacrorum rituum celebratione solemni, id est cum ministris sacris, rubricae
adduntur p r o eorundem rituum celebratione simplici, id est sine ministris sacris, eo sane proposito ut eorundem rituum celebratio facilior
reddatur in omnibus ecclesiis vel oratoriis publicis et semipublicis.
Cum vero circa hanc rem dubia quaedam orta sint, S. Rituum Congregatio sequentia declaravit ac statuit :
1. In omnibus ecclesiis et oratoriis publicis et semipublicis, ubi
copia habeatur sacrorum ministrorum, sacri ritus dominicae II Passionis seu in Palmis, feriae V in Cena D o m i n i , feriae VI in Passione et
Morte Domini et Vigiliae paschalis, in forma solemni celebrari possunt
(Instructio, n.

4).

2. In ecclesiis autem et in oratoriis publicis et semipublicis, ubi


sacri ministri desunt, ritus simplex adhiberi potest. Ad praefatum autem
ritum simplicem peragendum, requiritur numerus sufficiens (( ministrantium , sive clericorum, sive saltem puerorum, et quidem trium ad minus
pro dominica II Passionis seu in Palmis et pro Missa in Cena Domini ;
et quatuor saltem in celebratione Actionis liturgicae feria VI in Passione
et Morte Domini et Vigiliae paschalis. Hi autem ministrantes sedulo
instructi esse debent de iis quae ab ipsis agenda sunt (Instructio, n. 3 ) .
Duplex haec conditio, scilicet de sufficienti numero ministrantium et
de eorundem congrua praeparatione, prorsus requitur ad ritum simplicem peragendum. Ordinarii loci invigilent ut haec duplex conditio, p r o
eodem ritu simplici statuta, adamussim observetur.
3. Ubi feria V hebdomadae sanctae, post Missam in Cena D o m i n i ,
etiam in forma simplici celebratam, translatio et repositio habeatur
Ssmi Sacramenti, stricte requiritur ut in eadem ecclesia vel oratorio,
A c t i o quoque liturgica postmeridiana feriae VI in Passione et M o r t e
D o m i n i l o c u m habeat.
4. Si quacumque de causa Missa in Cena D o m i n i etiam ritu simplici celebrari non possit, Ordinarius loci, ratione pastorali, binas Missas
lectas permittere poterit in ecclesiis vel oratoriis publicis litandas, unam

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

154

vero tantum Missam lectam in oratoriis semipublicis (Instructio, n. 17) ;


servato Decreto, n. 7, quoad tempus celebrationis earundem Missarum.
5. Vigilia paschalis celebrari potest etiam in ecclesiis vel oratoriis
ubi functiones feriae V et VI locum non habuerint, vel omitti in ecclesiis
vel oratoriis in quibus praefatae functiones celebratae sunt.
6. Sacerdotibus qui curam duarum vel plurium habeant paroeciarum, Ordinarius loci permittere potest binationem Missae in Cena D o mini, repetitionem Actionis liturgicae feriae VI in Passione et Morte
D o m i n i , et binationem Missae Vigiliae paschalis; non tamen in eadem
p a r o e c i a ; et servatis semper iis quae statuta sunt quoad tempus celebrationis (Decretum, n. 7 ) .
Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o P p . X I I ab infrascripto Cardinali, S. Rituum Congregationis Praefecto, per singula relatis, Sanctitas Sua hanc eandem declarationem et resolutionem approbare dignata est.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Die 15 Martii anni 1956.

C.

Card.

CICOGNANI, Praefectus

L. S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , a secretis

Suora Romaita Rota

155

SACRA ROMANA ROTA


Citatio edictalis
PERUSINA
NULLITATIS MATRIMONII (PIERINI - HAGEN)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Catharinae


Hagen, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per
se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Sacrae Romanae Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 15 Maii 1956,
hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum
subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis
pro causae definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate,

in

casu.

Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedictae Dominae Catharinae Hgen
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. *
Raymundus Lamas, Ponens
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Martii 1956.
C. Pezzicara, Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Catherine Hgen


dfenderesse en cette cause, nous la citons comparatre, par propre personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le lo Mai 1956, a
11 heures, pour concorder ou souscrire la doute ci-dessous rapport, et fixer
le jour de la dcision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence de la dite Catherine Hgen, devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

16

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Luned, 27 febbraio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. TULLIO FRANCO FRANCO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Dominicana, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Mercoled, 29 febbraio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. SENJIN TSURUOKA, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del
Giappone, per la presentazione delle Lettere Credenziali.

S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare:
14 febbraio 1956. Il Revino Monsig. Garofalo Salvatore, Qualificatore della
S. Sacra Congregazione del Sant'Offizio.
20

Il Revmo Padre Bugnini Annibale, della Congregazione


della Missione, Consultore della Sacra Congregazione dei Riti (II Sezione - per la Sacra
Liturgia).

L'Illlmo e Revtmo Monsig. Giusti Martino e Pillino sig.


Brezzi Paolo, Consultori della Sacra Congregazione dei Riti (III Sezione - per la Cause storiche dei Servi di Dio e l'emendazione dei libri
liturgici).

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare:
Assistenti al Soglio Pontificio'.
29

aprile

1955. S. E. Revma Monsig. O'Brien Enrico, Arcivescovo di


Hartford.

S. E. Revma Monsig. Kearney Giacomo, Vescovo di Rochester.

Diarium Romanae Curiae

157

Protonotari Apostolici ad instar participantium :


10

maggio

1955. Monsig. Summers Aroldo, dell'arcidiocesi di S. Giovanni


di Terranova.
1 dicembre

Monsig. Maglioire Vincenzo della diocesi di Bassa-Terra.


13

Monsig. Gatpayad Narciso, dell'arcidiocesi di Manila.

Monsig. Mendoza Guglielmo, della medesima arcidiocesi.


3 febbraio 1956. Monsig. Sartori Antonio, della diocesi di Vittorio Veneto.

Monsig. Stefani Pietro, della medesima diocesi.


Prelati Domestici di Sua Santit
29 settembre 1954. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
5 febbraio 1955. Monsig.

Doyle Michele, della diocesi di Toledo in America.


Foran Enrico, della medesima diocesi.
Frommherz Fridolino, della medesima diocesi.
Gabel Riccardo, della medesima diocesi
Griffini Leo, della medesima diocesi
Hebbeler Giacomo, della medesima diocesi.
Kelly Ignazio, della medesima diocesi.
Me Keown Guglielmo, della medesima diocesi.
Maher Roberto, della medesima diocesi.
Reineck Carlo, della medesima diocesi.
Schekehoff Raimondo, della medesima diocesi.
Schumaker Norberto, della medesima diocesi.
Vogel Giovanni, della medesima diocesi.
Wegel Ilario, della medesima diocesi.
Corkery Geremia V . , della diocesi di Peterborough.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

O'Leary Michele, della medesima diocesi.


Jamier Augusto della diocesi di Capo Haitiano.
Gosselin Paolo Emilio, dell'arcidiocesi di Qubec.
Labb Omer, della medesima arcidiocesi.
Nadeau Rosario, della medesima arcidiocesi.
Nolin Raimondo, della medesima arcidiocesi.
Chapleau Giuseppe Avila, della diocesi di Sault
Ste--Marie nel Canada.
Humphrey Giuseppe C, della medesima diocesi.
Racette Oscar, della medesima diocesi.
Hanley Giovanni G., dell'arcidiocesi di Kingston.
Sullivan Giacomo Patrizio, della medesima arcidiocesi.
Michaud Davide Alessandro, dell'arcidiocesi di
San Germano di Rimouski.
Ryan Francesco, dell'arcidiocesi di S. Giovanni
di Terranova.
Hobson Leone, dell'arcidiocesi di Vancouver.
Kane Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Clinton Francesco, della medesima arcidiocesi.
Leblanc Elia, della diocesi di Yarmouth.
Leblanc Tommaso, della medesima diocesi.

2
.23

28

marzo

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

31

15

aprile

Monsig.

10

maggio

Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

16

158

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

23 settembre 1955. Monsig. Belleza Nicnore, dell'arcidiocesi di Nuova Cceres.

Monsig. Iligan Gaetano, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Lanuza Pietro, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Puertollano Arsenio, della medesima arcidiocesi,

Monsig. Reganit Antonino, della medesima arcidiocesi.


28 ottobre

Monsig. Bourquard Paolo, della diocesi di Basilea e Lugano.


7 novembre

Monsig. Mukasa Vittorio, della diocesi di Masaka.


15

Monsig. Vierra Benedetto, della diocesi di Honolulu.
22

Monsig. Puthenpurackal Tommaso, della diocesi di Changanacherry.


6 dicembre

Monsig. Cassidy Giacomo, dell'arcidiocesi di Boston.

Monsig. Ourtin Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Doyle Ugo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Foley Guglielmo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Garrahan Tommaso, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Mahoney Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Mercier Arturo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Murray Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Shea Alberto, della medesima arcidiocesi.

Monsig. White Andrea, della medesima arcidiocesi.


7

Monsig. Cantafora Nicola, della diocesi di Crotone.

Monsig. Frattegiani Bruno, dell'arcidiocesi di Perugia.

Monsig. Pasolini Emilio, della diocesi di Rimini.


13

Monsig. Aguinaldo Giuseppe, dell'arcidiocesi di Manila.

Monsig. Arcaira Leopoldo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Avendao Francesco, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Casas Artemio, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Mempin Ferdinando, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Resurreccin Onorio, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Tizon Ges, della medesima arcidiocesi.


7 gennaio 1956. Monsig. Reh Francesco, dell'arcidiocesi di New York.
13

Monsig. Roche Giorgio, della diocesi suburbicaria di Porto


e g. Rufina.
30

Monsig. Gonsalves Reginaldo, della diocesi di Poona.


7 febbraio

Monsig. Masucci Beniamino, della diocesi di Nola.


Camerieri segreti soprannumerari di
27
marzo
29 settembre

8.

8.:

1954. Monsig. Manthey Giovanni, della diocesi di Culma.

Monsig. Harrington Giovanni, della diocesi di Toledo in


America.

Monsig. Mossing Lorenzo, della medesima diocesi.

Monsig. O'Toole Giacomo, della medesima diocesi.

Monsig. Schmit Gerolamo, della medesima diocesi.

Monsig. Yates Roberto, della medesima diocesi.


29 ottobre

Monsig. Masci Antonio (Roma).


29 novembre
Monsig. Lucas Vincenzo Ilario, della diocesi di Nagpur.
16 maggio 1955. Monsig. Brown Giacomo, dell'arcidiocesi di Vancouver.

Diarium Romanae Curiae


12 settembre 1955.
25 ottobre

26 novembre

7 dicembre

13

3 gennaio

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
1956. Monsig.
Monsig.

Monsig.

19
30

Monsig.
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

3 febbraio
7

14

17

Delvaux Emilio, della diocesi di Namur.


Galbiati Pasquale, dell'arcidiocesi di Milano.
Maggiolini Carlo, della medesima arcidiocesi.
Guareschi Lorenzo, della diocesi di Fidenza
de Carvalho Pinto Emanuele, della diocesi di Lamego.
Vasini Giuseppe, della diocesi di Rimini.
Marzani Pietro (Roma).
Testori Mario (Roma).
Cozzato Carmelo, della diocesi di Ugento.
Abad Pietro, dell'arcidiocesi di Manila,
Ortiz Giustino, della medesima arcidiocesi.
Sicat Felice, della medesima arcidiocesi.
Mancorti Francesco, della diocesi di Modigliana.
Fracassi Guglielmo, dell'arcidiocesi di Siena.
Agustoni Gilberto, dell'amministrazione apostolica di Lugano.
Finelli Giacinto (Roma).
Lenzini Guido, della diocesi di Pistoia.
Collaco Emmanuele Saverio, della diocesi di
Poona.
Pereira Pietro, della medesima diocesi
Vendrame Lino, della diocesi di Vittorio Veneto.
Campanale Giuseppe, della diocesi di Nola.
Cece Antonio, della medesima diocesi.
Pierro Luigi, della medesima diocesi.
Vacchiana Domenico, della medesima diocesi.
Cadelli Umberto della diocesi di Concordia.
Della Valentina Pio, della medesima diocesi.
Ferrali Sabatino, della diocesi di Pistoia.

Cameriere segreto soprannumerario di spada e cappa di 8. 8. :


28

gennaio

159

1956. Il Nob. Bajla Parisani Filippo (Roma).


Cameriere d'onore in abito paonazzo di 8. 8.:

3 febbraio 1956. Monsig. Piai Carmelo, della diocesi di Vittorio Veneto


Camerieri d'onore di numero di spada e cappa di 8. 8.:
25 dicembre 1955. Il sig. Gedda Luigi (Roma).
10 gennaio 1956. Il sig. Gualdi Tullio (Roma).
Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di 8. 8.
25 dicembre 1955. Il sig. Cortis Tommaso (Roma).

Il sig. Hoerner Arturo (Roma).


28 gennaio 1956. Il sig. Sormanti Luigi (Roma).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

160

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire:
La Gran Grece dell'Ordine Piano :
7 gennaio

19

27 febbraio

1956.

A S. E. Vega Nicola, Ambasciatore della Repubblica Dominicana presso la S. Sede.


A s. E. il Dott. Knbitschek de Oliviera Juscelin, Presidente eletto degli Stati Uniti del Brasile.
il
Visconte Berreyer Giuseppe, Ambasciatore del
A s. E.
Belgio presso la S. Sede.
A s. E. il Dott. Carbonell-Debali Alfredo, Ambasciatore
dell'Uruguay presso la S. Sede.
A s. E. il Dott de Calheiros e Menezes Francesco, Ambasciatore del Portogallo presso la S. Sede.
A s. E. Kamal-Hedayat Hassan-Al, Ambasciatore dell'Iran presso la S. Sede.

La Commenda con Placca dell'Ordine Piano :


28

gennaio

1956. Al sig. Lucioiii Mario (Italia).


La Placca dell'Ordine Piano :

27 febbraio 1956. Al Conte Salimei Pietro (Roma).


La Commenda dell'Ordine Piano :
27 febbraio 1956. Al Conte Fani Ciotti Tommaso (Roma).
La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
28

gennaio 1956. Al sig. Luz Carlo (Brasile).

Al sig. Ramos Nereo (Brasile).

Al sig. de Oliveira Camillo (Brasile).

Al sig. Marcondes Filho Alessandro (Brasile).

Al sig. Moccia Oscar (Italia).

Al sig. Baldoni Corrado (Italia).

Al sig. Migone Bartolomeo (Italia).

Al sig. Rossi Bonghi Alberto (Italia).


La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, elesse militare:

28

gennaio

1956. Al Gen. Roda Alberto (Italia).

An. et vol. X X X X V I I I

16 Aprilis 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ANNIVERSARIAE CELEBRATIONES

IN HONOREM SUMMI PONTIFICIS PII XII


SUPERIORE MENSE MARTIO HABITAE

Adveniente die II mensis Martii a. MCMLVI, quo octogesimus occurrit


Natalis Pii P p . X I I ac simul decimus septimus expletus annus ab Eius
ad Petri Cathedram electione, christifideles catholici Orbis universi,
summo exsultantes gaudio, laetitiae et amoris significationes necnon
felicitatis vota Summo Pontifici, Christi V i c a r i o ac Veneratissimo Patri
certatim

promere

studuerunt.
* * *

Imprimis Pridie Kalendas Martias Eminentissimi Patres Cardinales,


qui E o m a e aderant, qui sunt : Revmi P P . D D . Micara, Pizzardo, Aloisi
Masella, Piazza, Tedeschini, Pumasoni Biondi, Tappouni, Copello, Agagianian,

Me Guigan, Frings, Costantini, Cicognani, Valeri,

Ciriaci,

Canali, Ottaviani, nomine etiam ceterorum E m o r u m Patrum extra Urbem


degentium, Beatissimo Patri fervida ac devota omina coram significarent.
Postea accesserunt Excimus P.

D.

Tardini,

Prosecretarius

Status,

singulique Praelati Praepositi tum Secretariae Status, tum D o m u i Pontificis, qui, nomine etiam suorum Officialium, humilia vota detulerunt.
* #

Fausto ipso die secundo Martii, Summus Pontifex mane dignatus est
c o r a m benigne excipere bis centum pueros, ex Urbe atque ex aliis Nationibus delectos, qui flores gestantes, canticis, donis ac pomatibus,
candida vota Veneratissimo Patri, suo quisque sermone depromentes,
Eius animum suavi laetitia affecerunt.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

162

E o d e m mane Summo Pontifici oblatum est V o l u m e n insigne continens documenta a praeclaris peritis scripta, quae complectuntur actionem multiplicem Pontificatus P i i P p . X I I ad gloriam Dei et honorem
Ecclesiae, ad scientiarum et litterarum decorem, ad bonum animarum,
ad solacium moerentium et indigentium, ad iustitiam, caritatem et pacem
in mundo promovendas.
Beatissimo Patri V o l u m e n praebuerunt Emus P. D. Cardinalis Micara, Subdecanus Sacri Collegii, l o c o Emimi Decani absentis: Moderatores Consilii Pontificiae Academiae Scientiarum, Revmus P. Augustinus Gemelli, O. F. M . , Praeses; Excius Prof. Franciscus Severi,
Revmus Abbas Anselmus Albareda, O. S. B. ; E x c m u s V i r Vladimirus
d'Ormesson, Galliae Orator extra ordinem, qua Subdecanus Legatorum
apud Apostolicam S e d e m ; et Clarus V i r Salvator Rebecchini, Urbis
Syndicus.
V o l u m e n dicatum est
PIO XII PONT. MAX.
POSTR. KAL MART. MDCCCLXXVI - MDCCCCLVI

Augustus Pontifex, valde gratus ob huiusmodi insigne donum, quod,


non solum Suam Personam illustrat, sed etiam ipsam Ecclesiae vitam
in mundo proficientem, adstantibus ex corde benedixit.
Singula Documenta eorumque Scriptores recensentur :
P. Agostino Gemelli : II Maestro di Verit Card. Eugenio Tisserant : Pio XII e la Chiesa Orientale Alceu A m o r o s o Lima : O Papa
e o Ano Santo P. Richard Ares, S. I. :

L'ordre politique dans les

messages de Nol Piero Bargellini : La scala dell'arte P. A g o s t i n o


Bea, S. I. : Pio XII e le Scienze bibliche Padre Emile Bergh, S. I. :
Les Encycliques du Pontificat Emile Blanchet :
Pontificat

de

Pie

XII

Giovanni Colombo :

Giuseppe

Dalla

Francesco

D'Ossat :

Il

Papa

sous

le

giurista

Formazione del clero nell'insegnamento di Pio XII


Torre :

Caratteristiche

nel conflitto mondiale Daniel R o p s :


pher Dawson :

Carnelutti :

La culture

dell'apostolato

di

Pio

XII

Le Pape des Saints Christo-

The Teacher of the Nations Guglielmo De Angelis

Il Tutore dei Patrimoni culturali W l a d i m i r d'Ormesson :

Le Pape e la paix Salvatore Garofalo : II Papa e la preghiera A l berto Ghislanzoni : Pio XII e la Musica R o m a n o Guardini :
Pius

XII.

und die Liturgie Oscar

Europe Jacques Hrissay :

Halecki :

Pius

Papst

XII and Eastern

Pie XII Pre des sans-patrie et des sans-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


toit Herrera

Oria

Angelo :

Las

organizaciones

163

Catlicas

Interna-

cionales y su desarrollo durante el Pontificado de Po XII E n r i c o Josi :


Pio

XII

Universalitaet

VArcheologia
der

Cristiana

Botschaften

des

Arturo

Heiligen

Michele
Vaters

Landgraf :
Jacques

Die
Mari-

tain : Le Pape Matre de la parole D o m Thomas Merton, O . O . R . : The


Pope

of

the

Virgin

Mary

Joaqun Ruiz-Gimnez :

Salvatore

Rebecchini :

Defensor

Civitatis

Po XII y la familia Francesco Severi :

Il Papa e la Scienza F u l t o n John Sheen :

The Papacy and the Missions

Maria Sticco : Sua Santit Pio XII e la Donna Pietro P a o l o T r o m peo : Monte Pacello Francesco V i t o : Il Papa ed il mondo operaio
Gregorio Z i l b o o r g :
tria

Insegnamenti del Santo Padre Pio XII sulla psichia-

criminolgica.

Scriptis praeponitur Titulus sequens a R e v m o P. D. A n t o n i o B a c c i


exaratus.
PIO X I I . PONT M A X .
QVI
FERE - VBIQVE CRVDESCENTE BELLO
VNVS EXSTITIT
DIVINAE ERGA OMNES CARITATIS
AC FRATERNAE IVSTITIAQVE . INNIXAE . PACIS
ADSERTOR INVICTVS
QVI
ALMAE - VRBIS POPVLVM . IGNI VOMIS EX . CAELO VERBERATAE GLOBIS
PATERNO PRAESENS REL VA VI T . ANIMO
SVMMOQVE - IN . DISCRIMINE
DEFENSOR . CIVITATIS IVRE . MERITO APPELLATVS EST
QVI
SAPIENTIAE EDITIS DOCVMENTIS
GLISCENTES PROFLIGAVIT ERRORES
SVAEQVE ALTISSIMAE . MENTIS . LVMINE
DIVINAS HVMANASQVE COLLVSTRAVIT . DISCIPLINAS
ATQVE ORATOR INCORRVPTA VERBORVM . PROPRIETATE PERSPICVVS
SENTENTIARVM . GRANDITATE EXCELSVS
SVBTILITATE ACVTVS
AVDIENTES AD . DIGNE SENTIENDVM
AD . AGENDVMQVE CHRISTIANO MORE
PERMOVIT
OCTOGESIMO EIVS EXEVNTE . AETATIS ANNO
FA V STA OMINANTES OMNIA
A DEO OPTIMO MAXIMO PRECAMVR
VT - MVLTVM ADHVC . IN AEVVM
FILIORVM . PIETATI BONORVMQVE OMNIVM EXISTIMATIONI
SOSPES SERVETVR ET VIGENS
POSTR . CAL MART . A MCMLVI

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

164

D i e autem quarto Martii mensis coram Augusto Pontifice, uti petierant, admissi fuerunt in A u l a Consistoriali omnes

Civitatum Legati

apud Apostolicam Sedem. Adfuerunt, cum suis Officialibus ac Familiis,


Legati e P o l o n i a , e Gallia, ex Hispania, ex El Salvador, ex Austria,
ex Italia, ex Aequatore, ex Belgica, e Lusitania, e Venezuela, ex Iran, ex
Uruguay, e Germania, e Paraguay, e Columbia, ex Argentina, e Dominiciana Republica, e San Marino, e Lituania, ex Ordine Supremo Militari Hierosolymitano Melitensi, ex Hollandia, e Nicaragua, e Costa R i c a ,
e M o n a c o , e Syria, e Magna Britannia, e Finnonia, e Sinis, ex India,
ex A e g y p t o , e Pakistan, e Iaponia, ex Haiti, e Chilia, e Cuba, ex Indonesia, e Bolivia. Ex iis E x c m u s V i r Vladimirus d'Ormesson, Galliae
Orator extra ordinem, qua Legatorum Subdecanus, suo et Sociorum
nomine hisce nobilissimis verbis Sanctitatem Suam allocutus est :

Trs

Saint-Pre,

Les membres du Corps Diplomatique,

dont j ' a i l'honneur d'tre

auprs de V o u s l'interprte, saisissent avec joie ces heureusese circonstances pour exprimer V o t r e Saintet leurs sentiments de profond respect,

d'admiration et d'attachement.

Cet hommage s'adresse la Personne de V o t r e Saintet dont nous


nous rjouissons, par-del l'preuve qui a atteint Sa sant, de voir le
magnifique labeur s'affirmer nouveau plus inlassable et fcond que
jamais.
Il s'adresse Son u v r e de paix poursuivie sans trve depuis dixsept ans au travers de temptes et de difficults sans cesse renaissantes,
et qui, dans la conjoncture actuelle, continue de revtir la plus haute
importance pour un monde aux prises avec tant de prils.
Il s'adresse enfin aux .valeurs ternelles dont V o t r e Saintet est dpositaire, que rvrent tous ceux qui ont en c o m m u n le mme idal de
foi, d'amour et de justice, la mme rsolution, devant la menace d'une
civilisation ngatrice de la personne humaine, de sauvegarder et maintenir la primaut de l'me.
Que le Tout-Puissant accorde V o t r e Saintet de longs jours pour
cette action de c o n c o r d e et de paix plus que jamais ncessaire entre les
hommes et les peuples de bonne volont.
Tel est le vceu fervent que nous formons d'un seul cur.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

165

His vero Summus Pontifex affatim respondit :


Monsieur

l'Ambassadeur,

Les paroles si leves et si cordiales, par lesquelles V o t r e Excellence


a interprt les sentiments de ses illustres Collgues, constituent p o u r
Non s un hommage particulirement prcieux. H vient souligner une fois
de plus l'attention respectueuse, que le Corps diplomatique accrdit
prs le Saint-Sige a maintes fois manifeste envers Notre humble personne, et Nous accueillons avec plaisir cette occasion de lui en exprimer
toute Notre reconnaissance.
Il vous a plu, Monsieur l'Ambassadeur, de rappeler N o s efforts en
faveur de la paix. C'est en vrit l'une de N o s proccupations les plus
constantes, et depuis le j o u r mme qui suivit Notre lection la lourde
charge du Souverain Pontificat, o N o u s adressmes un Message radiophonique au monde entier, jusqu' l'poque prsente, Nous n'avons cess
d'lever vers le ciel Nos prires et d'employer tous les moyens dont Nous
disposions pour exhorter les hommes de toute tendance et de tous pays
rechercher sincrement ce bien spirituel, aprs lequel soupirent les individus et les peuples.
La paix ! Qui dira sa valeur et ses bienfaits? Puissions-Nous en avoir
suscit travers le monde un plus vif dsir, si bien que les individus et
les collectivits consentent dsormais, pour la protger, la conserver et
la consolider, de plus profonds et plus intimes sacrifices. Combien Nous
voudrions que les hommes et les nations la prfrent aux satisfactions
de l'amour-propre et de l'intrt ! Combien Nous souhaitons que la pression de l'opinion mondiale fasse plier les rsistances et les obstinations
draisonnables, impose partout la ncessit de rsoudre l'amiable les
oppositions les plus accentues, oblige admettre les arbitrages et les
compromis, grce auxquels tant de maux irrparables pourraient tre
vits !
On entend souvent caractriser l'poque prsente, non sans quelque
pointe de complaisance, c o m m e celle de la seconde rvolution technique , et cependant, malgr la perspective d'un avenir meilleur que
cette expression semble comporter, il faut bien constater la permanence
de l'angoisse, de l'inscurit politique et conomique, tant chez les peuples les plus fortuns que dans ls rgions sous-dveloppes. L'exprience amre du sicle pass suffirait l'expliquer : les promesses d'un monde conomiquement et techniquement parfait, n'avaient-elles pas cours

166

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

alors c o m m e maintenant? N'ont-elles pas engendr de cruelles dceptions? Les bouleversements sociaux, que l'application des sciences dans
un esprit trop souvent matrialiste a entrans,

ruinrent un

ordre

existant, sans le remplacer par une construction meilleure et plus solide.


L ' E g l i s e par contre n'a jamais perdu de vue les exigences vritables
de l'tre humain et se donne pour mission de prserver la stabilit vritable de son existence. Elle sait que la destine temporelle de l'homme ne
trouve sa sanction et son accomplissement que dans l'au-del. Sans renier aucunement les acquisitions de la science et de la technique, elle les
maintient leur juste place et leur confre leur sens authentique : celui
de servir l'homme sans compromettre l'quilibre de toutes les relations
qui constituent la trame de sa vie : la famille, la proprit, la profession,
la communaut, l'Etat.
Baser la scurit et la stabilit de la vie humaine sur l'accroissement
purement quantitatif des biens matriels, c'est oublier que l'homme est
d'abord un esprit cr l'image de Dieu, responsable de ses actes et de
son destin, capable de se gouverner par lui-mme et trouvant en cela sa
plus haute dignit. On a raison de dfendre cette libert contre les contraintes extrieures, contre l'emprise de systmes sociaux qui la paralysent et le rendent illusoire. Mais prcisment celui qui mne cette lutte
doit savoir que l'conomie et la technique sont des forces utiles et mme
ncessaires, aussi longtemps qu'elles restent obissantes aux exigences
spirituelles suprieures ; elles deviennent dangereuses et nocives l o r s q u ' o n
leur a c c o r d e une prdominance indue et p o u r ainsi dire la dignit d'une
fin en soi. Le rle de l'Eglise consiste faire respecter ici l'ordre des valeurs, et la subordination des facteurs de progrs matriels aux lments proprement spirituels.
Les Etats, qui suivront une politique inspire par ces principes, conserveront une solidit interne, contre laquelle le matrialisme militant
viendra se briser. C'est en vain que celui-ci s'efforcera de faire miroiter
leurs yeux l'attrait d'une paix fallacieuse, q u ' i l prtendra en montrer
le chemin dans l'tablissement de relations conomiques ou l'change
d'expriences techniques. Puissent les peuples, qui s'engagent sur cette
voie, le faire avec une prudence et une rserve inspires par le souci aigu
d'un ordre spirituel sauvegarder ! Puissent-ils toujours se souvenir
q u ' o n les oriente dans une direction qui ne c o n d u i t pas et ne peut pas
conduire par elle-mme une vraie p a i x ! D e s formules, c o m m e unit
nationale , ou progrs social , ne doivent pas abuser ; pour le matrialisme militant, le temps de paix ne reprsente qu'une trve, une

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

167

trve bien prcaire, pendant laquelle il attend l'croulement social et


conomique des autres peuples.
V o i l pourquoi Nous faisons appel tous ceux qui veulent pour l'humanit la c o n c o r d e et l'union. Ces mes gnreuses, Dieu aidant, se font
chaque j o u r plus nombreuses et opposent victorieusement leur idal de
lumire et d'amour l'erreur et au mal. Persuades q u ' o n ne btit rien
de solide sur le sable, elles s'appuient sur les vrits ternelles, que les
ngations les plus catgoriques ne sauraient branler. Car, ce que la
raison humaine a longtemps cherch ttons, le Tout-Puissant dans sa
bont l'a manifest aux hommes en la personne de son Fils bien-aim :
<( C'est lui qui est notre paix ) ) .

C'est en son n o m , et pour la paix de toute l'humanit, que N o u s vous


remercions encore, Messieurs, de l'hommage que vous venez de N o u s
rendre, et que N o u s implorons sur vous-mmes et chacun des pays que
vous reprsentez, la plus large effusion des faveurs divines. En gage de
quoi N o u s vous donnons de grand cur Notre plus cordiale Bndiction
Apostolique.
P o s t haec Summus Pontifex singulos comiter salutavit, d o n o ab eis
accipiens plura V o l u m i n a edita de scriptis ad pacem fovendam, variis
idiomatibus exarata.
* # *

D o m i n i c a subsequenti, die x i Martii, p r o die x n , anniversario C o g nationis P i i P p . X I I , in Vaticana Basilica, hora decima coram S u m m o
Pontifice fuit Cappella Papalis, cui interfuerunt ad gratias agendas ac
vota proferenda pro longaeva ac prospera vita V i c a r i i Christi, E m i Patres Cardinales Tisserant, Micara, Pizzardo, Aloisi Masella,

Piazza,

Tedeschini, Fumasoni B i o n d i , Fossati, Tappouni, Copello, Agagianian,


Me Guigan, P i a y Daniel, Frings, Caggiano, Costantini, Cicognani, R o n calli, Valeri, Ciriaci, Feltin, Mimmi, Siri, Lercaro, Quiroga y Palacios,
W e n d e l , Canali, Mercati, Ottaviani.
Praeter E x c m o s Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos quamplur i m i s ac omnium Ordinum Dignitates et Praelatos ceterosque de more
Cappellae

Papali adsistentes,

etiam interfuerunt

omnes Legati extra

ordinem LI Nationum, qui a suis Guberniis missi fuerunt ad gratulationes et vota S u m m o Pontifici P i o X I I octogesimum aetatis annum feliciter implentem significanda, quorum nomina infra ponuntur.
1

Eph. 2, 14.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

168

Missa

pontificalis

'in

anniversario

Goronationis

Summi

Pontificis,

in altari papali ex privilegio, celebrata est ab E m o P. D. Cardinali Eugenio Tisserant, E p i s c o p o Ostiensi, Portuensi et S. Rufinae, Sacri Collegii Decano.
Perdurante Divini Sacrificii celebratione in Basilica Vaticana, ingenti populi multitudine stipata, ab omnibus adstantibus filialis oratio
unanimiter in conspectu D o m i n i suaviter elevata est pro P i o X I I , Petri
Successore, cunctarum gentium Patre atque Magistro divinitus dato.
Iis simul unanimiter sociabantur preces et vota christifidelium universi
Orbis.
*

-X-

Legationes extra ordinem a Nationibus et Guberniis missae ad Sumnum Pontificem, octogesimum aetatis annum implentem, quae adfuerunt
Cappellae Papali in Basilica Vaticana die xi Martii mensis, hae sunt :

RPUBLIQUE FDRALE D'ALLEMAGNE


S. E. M. HEINRICH VON BRENTANO, Ministre des Affaires Etrangres.
S. E. M. WOLFGANG JAENICKE, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
M. le D r . HANS GLOBKE, Secrtaire d'Etat la Chancellerie Fdrale.
M. le D r . WILHELM KLEIN, Conseiller.
M. le Prof. HERMANN MEYER-LINDENBERG, Conseiller.
M. PETER LIMBOURG, Conseiller.
ARGENTINE
S. E. M. le Lieut. C o l . ALEJANDRO AGUSTN LANUSSE, Ambassadeur
Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. le Prof. MANUEL RIO, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
M. RAL AGUILAR LACASA, Ministre Conseiller.
M. D o n JOS MARA G. ALVAREZ DE TOLEDO, Conseiller.
M. D o n PABLO MIGUEL DEL PINO, Secrtaire.
M. D o n JUAN CARLOS KATZENSTEIN, Secrtaire.
M. D o n ALBERTO VLEZ FUNES, Attach.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

169

AUTRICHE
S. E. le D r . h. c. I n g . LEOPOLD FIGL, Ministre des Affaires Etrangres,
ancien Chancelier Fdral.
S. E. l'Ambassadeur JOSEPH SCHNER, Directeur Gnral des Affaires
Etrangres.
M. le D r . LUCAS BEROLDINGEN, Secrtaire au Ministre des Affaires
Etrangres.
BELGIQUE
S. E. M. le Comte GOBERT D'ASPREMONT LYNDEN, Grand Marchal de la
Cour, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiarie en Mission
Spciale.
M. le Comte CHARLES DE LIMBURG STIRUM, Grand Matre de la Maison
de S. M. le R o i Leopold.
S. E. M. l'Ambassadeur JACQUES DELVAUX DE FENFFE, Directeur Gnral de la Politique au Ministre des Affaires Etrangres.
M. PIERRE VAN HAUTE, Secrtaire.
BOLIVIE
S. E. M. D o n ADRIAN BARRENECHEA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. HENRI MARIACA VON WINKELMANN, Attach.
BRSIL
S. E. M. le D r . DECIO DE MOURA, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. LAURO ESCOREL RODRIGUES DE MORAES, Secrtaire.
M. Joo HERMES PEREIRA DE ARAUJO, Secrtaire.
M. DEOCLECIO REDIG DE CAMPOS, Attach.
CANADA
S. E. M. PIERRE DUPUY, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
CHILI
S. E. M. D o n PEDRO LIRA URQUETA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. D o n ANTONIO RODRGUEZ, Ministre Conseiller.
M. D o n FRANCISCO JAVIER DIAZ SALAZAR, Secrtaire.

170

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CHINE
S. E. M. CHEOU-KANG SIE, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. ARGON C. T. KUAN, Conseiller.
COLOMBIE
S. E. le D r . AURELIO CAICEDO AYERBE, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. le D r . BERNARDO HENAO MEJIA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. le D r . CLEMENT SALAZAR MOVILLA, E n v o y Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire.
M. le D r . L u i s ENRIQUE URIBE CUALLA, Ministre Conseiller.
M. le D r . JOAQUN CARO ESCALLON, Conseiller.
COSTA-RICA
S. E. M. le P r i n c e D r . D o n GIULIO PACELLI, E n v o y Extraordinaire
et Ministre Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. le D r . D o n JOS ANGEL COTO, E n v o y Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire en Mission Spciale.
CUBA
S. E. M. le Snateur GUILLERMO AUGUILERA SNCHEZ, Ambassadeur
Extraordinaire et Plnipotentiarie en Mission Spciale.
M. le D r . EULALIO GUERRA Y SEGUI, Ministre Plnipotentiaire.
EGYPTE
S. E. M. ALY CHAWKY, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. HASSAN WAHBY, Conseiller.
M. HASSAM SALEM, Secrtaire.
M. MOHAMED HASSAN HANI, Attach.
EL SALVADOR
S. E. M. le D r . HCTOR ESCOBAR SERRANO, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

171

EQUATEUR
S. E. M. L u i s ALFONSO ORTZ BILBAO, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. D o n JOS LUIS ANDERSON RIBADENEIRA, Conseiller.
ESPAGNE
S. E. M. D o n FRANCISCO GMEZ DE LLANO, Ministre des Finances.
S. E. L ' A m b a s s a d e u r Marquis de SANTA CRUZ, D u c de SAN CARLOS,
Sous-Secrtaire au Ministre des Affaires Etrangres.
S. E. M. le Gnral D o n JUAN ANTONIO SUANCEZ, ancien Ministre de
l'Industrie et du Commerce, Prsident de l'Institut National de l'Industrie.
M. D o n ERNESTO LA ORDEN MIRACLE, deuxime Chef de Cabinet Diplomatique de M. le Ministre des Affaires Etrangres.
M. D o n ANTONIO GONZLEZ, reprsentant de M. le Ministre de la Justice.
TATS-UNIS D'AMRIQUE
S. E. M. JOHN Me CONE, ancien Sous-Secrtaire l'Aviation, E n v o y
Spcial du Prsident des Etats-Unis d'Amrique.
ETHIOPIE
A b b a GHEBRE JESUS HAILOU, Envoy Extraordinaire en Mission Spciale.
A b b a GHEBRE MICKAEL MACONNEN, Attach.
FINLANDE
S. E. M. HELGE KNORRING, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
FRANCE
S. E. M. ROBERT SCHUMAN, ancien Prsident du Conseil des Ministres.
M. le Snateur MARCEL PLAISANT, Prsident de la Commission des Affaires Etrangres du Conseil de la Rpublique, Membre de l'Institut.
S. E. M. JEAN LETOURNEAU, ancien Ministre.
S. E. M. le Comte ETIENNE DE CROY-CHANEL, Ministre Plnipotentiaire, Directeur Gnral Adjoint des Affaires Politiques au Ministre des Affaires Etrangres.

172

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

GRAN

BRETAGNE

S. E. Sir DOUGLAS FREDERICK HOWARD, Ambassadeur Extraordinaire et


Plnipotentiaire en Mission Spciale.
GUATEMALA
S. E. M. DOMINGO GOICOLEA VILLACORTA, Secrtaire Gnral de la Prsidence de la Rpublique, Ambassadeur Extraordinaire et plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. ENRIQUE GARCA RENDUELES, Secrtaire.
M. JULIO URRUELA, Secrtaire.
HATI
S. E. M. le Colonel GUSTAVE LARAQUE, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. ANDR DOMINIQUE, Conseiller.
HONDURAS
S. E. M. ARTHUR LPZ RODEZNO, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. L i e . MICHEL R. ORTEGA, Secrtaire.
INDE
S. E. M. le D r . MOHAN SINHA MEHTA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
INDONSIE
S. E. M. le D r . SUTAN MOHAMMAD RASJID, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
IRAN
S, E. M. HASSAN-ALI KAMAL HEDAYAT, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. le D r . HOSSEIN ALI HEDJAZI, Conseiller.
M. le D r . MOHAMAD ALI BEGLARPOUR, Secrtaire.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

173

IRLANDE
S. E. M. LIAM COSGRAVE, Ministre des Affaires Etrangres.
S. E. M. C. CRISTOPHER CREMIN, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
ITALIE
S. E. l ' H o n . Prof. ANTONIO SEGNI, Prsidente du Conseil des Ministres.
S. E. P H o n . D r . FERNANDO TAMBRONI, Ministre de l'Intrieur.
S. E. l ' H o n . D r . CARLO R u s s o , Sous-Secrtaire d'Etat la Prsidence
du Conseil des Ministres.
S. E. l ' H o n . D r . VITTORIO BADINI CONFALONIERI, Sous-Secrtaire d'Etat
aux Affaires Etrangres.
S. E. l ' H o n . Prof. ALBERTO FOLCHI, Sous-Secrtaire d'Etat aux Affaires
Etrangres.
S. E. le D r . FRANCESCO GIORGIO MAMELI, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire.
S. E. l'Ambassadeur ALBERTO ROSSI LONGHI, Secrtaire Gnral du Ministre des Affaires Etrangres.
S. E. l'Ambassadeur CORRADO BALDONI, Chef du Crmonial Diplomatique de la Rpublique.
S. E. l'Ambassadeur MASSIMO MAGISTRATI, Directeur Gnral des Affaires Politiques du Ministre des Affaires Etrangres.
M. le D r . MARIO COSTA, Secrtaire Particulier de S. E. le Prsident du
Conseil des Ministres.
JAPON
S. E. M. SENJIN TSURUOKA, Extraordinaire en Mission Spciale.
M. OSAMU NAKAMURA, Attach.
LIBAN
S. E. M. ALFRED NACCACHE, ancien Prsident de la Rpublique, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. le D r . JOSEPH HARFOUCHE, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
S. E. M. JOSEPH ABOUKATER, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
M. ANTOIN JABRE, Secrtaire.

174

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LIBRIA
S. E. M. WILMOT A. DAVID, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.

LUXEMBOURG
S. E. M. EMILE REUTER, Prsident de la Chambre des Dputs, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PAUL REUTER, Secrtaire.

MONACO
S. E. M. CSAR SOLAMITO, Conseiller Priv de S. A. le Prince de M o n a c o ,
Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.

NICARAGUA
S. E. M. D o n MIGUEL DESCOTTO, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. TOMS FRANCISCO MEDINA, Ambassadeur Extraordinaire en Mission Spciale.
M. D o n RODRIGO DESCOTO BROCKMAN, Secrtaire.

ORDRE DE MALTE
S. E. M. le Bailli Baron GABRIEL APOR, Chancelier du S. M. O. M.
M. le Commandeur Frre MICHELE ANTONIO ADAMOVICH DE CSEPIN, Ancien Membre du Souverain Conseil.
S. E. M. le Bailli Comte LAZY HENCKEL VON DONNERSMARK, Prsident de
l'Association de Silsie, Reprsentant des Associations de l'Ordre
hors d'Italie.
M. le Bailli D o n FILIPPO dei D u c h i CAPPARELLI, Prsident de l'Association des Chevaliers de la Langue d'Italie.
S. E. le Bailli Comte STANISLAO PECCI, E n v o y Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

175

PAKISTAN
S. E. M. SHADID SUHRAWARDY, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.

PANAMA
S. E. M. D o n ADOLFO ARIAS ESPINOSA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. D o n RAFAEL VALLARINO, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. VICTOR A. CHANSON, Secrtaire.

PARAGUAY
S. E. M. le D r . L u i s OSCAR BOETTNER, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PASTOR C. EILRTIGA, Secrtaire.

PAYS-BAS
S. E. M. Jonkheer MARC VAN WEEDE, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
Monseigneur JOSEPH W. L. DAMEN, Conseiller Ecclsiastique.

PROU
S. E. M. DIMEDES ARIAS SCHREIBER, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. VALENTIN QUESADA LARREA, Ambassadeur Extraordinaire et P l nipotentiaire en Mission Spciale.
M. ADELMO RISI FERREYROS, Secrtaire.

PHILIPPINES
S. E. M. SALVADOR LOPEZ, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

716

PORTUGAL
S. E. M. le Prof. JOAO PINTO DA COSTA LEYTE, Prsident de la Chambre
Corporative du Portugal, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. le D r . THOMAZ DE MELLO BREYNER ANDRESEN, Secrtaire.
M. P i n g . D. DOMINGOS PEREIRA COUTINHO, Secrtaire.

RPUBLIQUE DOMINICAINE
S. E. M. le D r . TULIO FRANCO FRANCO, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.

SAN MARINO
S. E. M. le Prof. FILIPPO dei Marchesi SERLUPI CRESCENZI, Envoy Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire en Mission Spciale.
N o b . D r . ANGELO PERICOLI RIDOLPINI, Conseiller.
M. le D r . D o n GIANNANDREA D'ARDA dei Principi di CURSI, D u c a di Grottaglie, Secrtaire.
SUISSE
E. M. ENRICO CELIO, ancien Prsident de la Confdration Suisse, Envoy Extraordinaire.
H o n . M. WILHELM MEILI, ancien Conseiller National.

SYRIE
S. E. M. le D r . SAYED MUNIR EL-AJLANI, Ministre de la Justice.
S. E. M. le D r . ANOUAR HATEM, Envoy Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire.
M. RIZCALLAH SALEM, Dput d ' A l e p .
M. TUPIK SEHNAOUI.
11. DIA ALLAH FATTAL, Secrtaire.

Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

177

URUGUAY
S. E. M. le D r . ALFREDO OARBONELL-DEBALI, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PEDRO H. BRUGNTNI, Ministre Conseiller.
M. ADOLFO FOLLE-MARTNEZ, Conseiller.
M. HORACIO HERRERA-MNDEZ, Secrtaire.

VENEZUELA
S. E. M. le Prof. JOAQUN DAZ GONZALEZ, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.

VIET-NAM
S. E. M. PHAM-DUY-KHIEM, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PHAN-KHAC-THUONG, Secrtaire.

GOUVERNEMENT DE LA PROVINCE DE QUBEC


H o n . M. ANTOINE BARRETTE, Ministre du Travail, Envoy Extraordinaire.
H o n . M. ANTOINE ELI, Ministre d'Etat-Agriculture.
H o n . M. YVES PRVOST, Ministre des Corps Publics.

Hi Legati singillatim cum propris familiaribus a Summo Pontifice


coram admissi fuerunt atque comiter salutati : quibus omnibus Sanctitas
Sua numisma anniversaria commemorans donavit.

* * *
Supremis autem Rectoribus Nationum et Guberniorum, qui Legationes extra ordinem ob fausta anniversaria Summi Pontificis R o m a m
miserunt, dono missum est exemplar insignis Voluminis documentorum,
quod, uti supra dictum est, Sanctitati Suae die secundo Martii oblatum
fuit.
12 - ACTA, vol. X X I I I , n. 4. 16-4-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

179

* * #

Numisma ad memoranda anniversaria Natalis et Pontificatus P i i X I I


excusum, symbolicas figuras ferens Iustitiae, Caritatis et Pacis, illustratur inscriptione Summo Pontifici dicata :
IUSTITIAE VINDEX CARITATIS ALTOR POPULORUM PROVEHIT PACEM
* *

In eadem fausta celebratione Natalis et Pontificatus P i i P p . X I I ,


praeter Legationes extra ordinem, de quibus supra, memoranda quoque
sunt innumera observantiae et votorum testimonia, quae ad Summum
Pontificem, sive per telegrapbicos nuntios, sive per litteras a Supremis
Statuum Moderatoribus, a Praesidibus Guberniorum vel Legumlatorum
Coetuum, a Ministris Exterorum Negotiorum, a Magistratibus vel a
Popularibus Legumlatoribus et ab omnibus hominum ordinibus personaliter missae fuerunt.
In his inveniuntur singulares significationes venerationis erga sacram Personam P i i X I I et admirationis ob Eius fervens et constans
studium p r o bono populorum p r o m o v e n d o .
Praecipua testimonia, quae recensenda videntur, missa sunt :
a REGINA MAGNAE BRITANNIAE
a REGE BELGARUM
a REGINA HOLLANDIAE
a REGE DANIAE
a MAGNA DUCE LUXEMBURGENSI
a PRINCIPE PORTUS HERCULIS MONOECI
a PRINCIPE LIECHTENSTONII
ab IMPERATORE AETHIOPIAE
ab IMPERATORE IAPONIAE
ab IMPERATORE IRANIAE
a REGE IORDANIAE

Item digna quae adnotentur sunt testimonia missa ab aliis Supremis


Nationum Rectoribus vel Praesidibus et a Guberniorum Primoribus vel

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

180

Ministris : ex A e g y p t o , Aequatore, Argentina, Australia, Austria, Bolivia, Brasilia, Canadia, Chilia, Columbia, Corea, Costa R i c a , Cuba,
El Salvador, Pinnonia, Gallia, Germania, Graecia, Guatemala, Haiti,
Honduras, Helvetia, Hibernia, Hispania, Islanda, Italia, Libano, Liberia,
Lusitania, Nicaragua, Pakistan, Panama, Paraguay, Peruvia, S. Marino,
Sina,

Saar,

Civitatibus

Foederatis Americae

Septentrionalis,

Syria,

Uraguay, Venetiola, Vietnam et a Secretario Generali Societatis Uni


tarum Nationum ( O . N . U . ) .

Praeter singlos E m o s Patres Cardinales, tum in Urbe tum alibi degentes, omnes E x c m i Nuntii vel Delegati A p o s t o l i c i , Episcopi et Pastores
totius Orbis, nomine etiam suorum christifidelium, una c u m omnibus
Ordinibus, Congregationibus ac Religiosis Familiis et Institutis Missionalibus, etiam e locis ubi Religio libertate destituta est, unanimi devotione et affectu fervida vota Beatissimo Patri significantes, splendidum unitatis Ecclesiae testimonium universo Orbi praebuerunt.

Numerus autem testimoniorum gratulationis et voti, quae a Sodalitatibus Actionis catholicae, Academiis, et Institutis omne genus necnon
a singulis christifidelibus cuiuscumque gradus, coetus vel aetatis P i o
Papae X I I , advenientibus his diebus, missa undique fuerunt, nequit facile computari, sed quae per telegraphicos nuntios ultra viginti quinque
milia numerata sunt, quae vero per epistulas sunt expressa ad plura
centena librarum p o n d o pervenerunt.

Verumtamen non tantum

votis,

sed

et donis variis anniversaria

P i i X I I cumulata fuerunt.
Impossibile est recensere quot Missae, piae preces, sacrificia, opera
pietatis et caritatis D e o certatim oblata fuerint a sacerdotibus et christifidelibus Dioecesium et Missionum universi Orbis p r o gratiarum actione et longaeva ac prospera vita Summi Pontificis. F u i t fervens chorus
unanimis filiorum p r o venerato et dilecto Patre c o r a m D e o , ut Beatum
faciat

Eum.

H i s accedunt cetera dona Regnanti Pontifici a Supremis Rectoribus ac


Moderatoribus Nationum missa, quae sunt :

Res artis summi pretii,

numismata symbolo commemorante

edita volumina

excusa,

operum

magni momenti, ac insuper indumenta, cibaria, instrumenta chirurgica


et alia plura, ad promovenda opera caritatis Summi Pontificis destinata.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

181

* *

Publicae autem sollemnes celebrationes anniversariorum natalis et


Pontificatus P i i X I I tam in Urbe quam in omnibus Orbis regionibus innumerae habitae sunt, quae nequeunt hic singillatim recenseri.

In Urbe: Basilicae Patriarchales, singulae Paroeciae, Pontificia Athenaea ac Studiorum Universitates, Seminaria Pontificia et Collegia ecclesiastica, tum simul in Basilica Liberiana tum singillatim, Pontificia Instituta, Religiosi Ordines et Congregationes utriusque sexus omnes, necnon Confraternitates, Sodalitates piae et operariorum, nosocomia, et
Operae piae quamplurimae, vel sacris sollemnibus ritibus vel coetibus academicis obsequiis et canticis insertis, filialem devotionem atque fervida
vota Beatissimo Patri luculenter manifestarunt.

Moderatores Actionis catholicae Italiae fausta anniversaria Summi


Pontificis celebrarunt ipso die xi Martii sollemni coetu academico in Palatio P i a n o , cui interfuerunt E m i Patres Cardinales, Excihi Episcopi, Dignitates et Praelati Romanae Curiae et D o m u s Pontificis, Excnii V i r i Legationum extra ordinem ac Oratores extra ordinem et Legati Nationum,
Gubernii Italici Ministri et alii plurimi honorabiles V i r i , inter quos
Urbis Syndicus cum Adsessoribus. Post Praesidem Generalem A c t i o n i s
Catholicae Italicae, nobilem sermonem habuit Emus P. D. Card. Siri,
qui feliciter commemoravit doctrinam, merita et salutaria incepta Pontificatus P i i X I I ac simul excitavit erga Summum Pontificem adstantium
frvidos plausus.
E o d e m die in atrio Palatii Piani iidem Moderatores Actionis Catholicae Italicae Expositionem aperuerunt de inceptis et impletis ab Actione Catholica durante P i i X I I Pontificatu.

In honorem Summi Pontificis fausta anniversaria implentis, e Germania in Urbem translata fuit Expositio Artis liturgicae in Germania, 1945-1955 sub Patronatu E x c m i V i r i Conradi Adenauer, Magni
Cancellarii Germanicae Reipublicae instaurata et aperta fuit his diebus allocutione Elmi P. D. Card. Costantini, adstante Praeside E m o
P . D . Card. Frings, Archiepiscopo Coloniensi.

182

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Etiam prima H e b d o m a d a Studiorum de E u r o p a , ab Instituto Scien-

tiarum Socialium promota, his diebus in Urbe habita est, quam in honorem P i i P p . X I I idem Emus P . D . Card. Frings conclusit, egregie
alloquens de doctrina Pii X I I circa Communitatem Europaeam .

Amabilis coetus etiam his diebus celebratus fuit, auspice consociatione quae Circolo di R o m a appellatur, in honorem Legationum,
quae extra ordinem ob anniversaria P i i X I I a Nationibus et Guberniis
missae sunt, cui frequentes adfuerunt Primores ac Dignitates tum ecclesiasticae tum civiles Urbis. Ex iis locuti sunt E x c m u s V i r d'Ormesson,
Galliae Orator extra ordinem et eiusdem Consociationis Praeses, Comes Dalla Torre ac E x c m u s V i r Segni, Italici Gubernii Praeses. Postea
E x c m u s ac Revmus P. D. D e l l ' A c q u a , Secretariae Status Pontificis Substitutus, grati animi sensus eiusdem Secretariae Status Legatis omnibus
significans ob eloquens testimonium observantiae ab iisdem oblatum
erga Summum Pontificem, insignem P r o m o t o r e m pacis inter populos in
iustitia et caritate. Qui iure merito totius terrarum orbis aestimationem
et venerationem sibi c o n c i l i a v i t ; conclusit vota exprimens ut pacem in
vera libertate omnium nationum fratres

quamprimum assequantur.

Item Italiae Orator extra ordinem apud A p o s t o l i c a m Sedem his diebus ob anniversaria Pii X I I coetum sollemnem habuit, cui Eiai Patres
D D . Cardinales, Ministri Gubernii Italici ac Dignitates ecclesiasticae
et civiles plurimae interfuerunt.

Extra Urbem : Sollemnes publicae significationes laetitiae, devotionis,


votorum ob anniversaria eadem Pii P p . X I I , iis similes at non minus
fervidae,

habitae

sunt in

tota

Italia

sicut in

omnibus totius

Orbis

regionibus.
Dioeceses, Vicariatus Apostolici, Missiones omnes et singulae Paroeciae, Athenaea catholica, Seminaria, Religiosorum utriusque sexus
Communitates, Collegia et Instituta scientiae et studiorum, Actionis Catholicae Consociationes, Sodalitates piae et operariorum, omnes et ubique terrarum, vel sacris solemnibus ritibus, vel coetibus academicis in
honorem Summi Pontificis celebratis, vario m o d o , at eiusmodi concordi
atque aemulo studio publice anniversaria Pii X I I celebraverunt, ut ex

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

183

his unitatis et amoris filiorum universalis felixque conspiratio l o c u m


habuerit erga Patrem animarum ac Magistrum, a Providenti D e o humanae familiae sospitem servatum.

Nuntiaturae et Delegationes Apostolicae etiam, his diebus singulae


in propriis Nationibus coetum solemnem habuerunt ob anniversaria P i i
P p . X I I , c u i frequentes interfuerunt Dignitates Ecclesiae et Primores
quique Gubernii et Nationis et Civitatis, sensus gratulationis, felicitatis
et vota erga Augustum Pontificem significantes.

Etiam Senatorum atque Legumlatorum Coetus ex pluribus Nationibus,

his advenientibus faustis anniversariis,

observantiae,

admira-

tionis ac votorum erga P i u m P p . X I I publica et luculenta testimonia


detulerunt.

Stationes etiam Radiophonicae atque Televisivae e pluribus Nationibus, una c u m statione Vaticana coniunctae, studiosam curam habuerunt
transmittendi notitias et caerimonias sollemnes celebrationum in honorem P i i P p . X I I , eas praesertim quae in Cappella Papali Basilicae Vaticanae et in foro sancti Petri die Paschatis l o c u m habuerunt.

Diaria quoque et ephemerides quamplurima, etiam non catholica, in


multis ac variis nationibus de anniversariis Vitae et Pontificatus P i i X I I
scripta retulerunt gratulationis, venerationis et auspicii sensibus redundantia atque de universalibus laetitiae testimoniis sollemnibusque celebrationibus, R o m a e et ubique terrarum his diebus in honorem Summi
Pontificis habitis, fuse disseruerunt.
In iis scriptis quidam exaltant P i i X I I magnam spiritualem praestantiam , (( miram restaurationem Eius valetudinis , (( vigorem intellectus, quo Ecclesiam universam gubernat , (( sapientiam qua christifideles dirigit hac trbida hora . Quidam spiritum pacis inter nationes in Eo illustrant, alii aliter fervidum Eius religionis spiritum,
quo fit ut Pius X I I vivens virtutum exemplar oculis christifidelium
exstet.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

184

* * *
D i e autem Paschatis Resurrectionis D . N . I . C , primo Aprilis mensis, ingens multitudo christifidelium, tum Urbis tum peregrinorum e variis nationibus, qui antea nequiverant gratulationis ac felicitatis vota c o ram Veneratissimo Pastori ac Patri publice manifestare, in foro sancti
Petri acclamans convenit, cui Summus Pontifex e fronte Basilicae Vaticanae benigne haec verba fecit :

Come desti dallo squillo di vittoria del divino Risorto e irradiati dai
suoi mistici fulgori, voi siete qui convenuti, diletti figli e figlie, per unire
i vostri osanna all'esultanza dei cori angelici :
1

turba caelorum.

Exsultet iam Angelica

Il potente c o r o del vostro giubilo, che riecheggia in

questo sacro l u o g o , cos ricco di alte e animatrici memorie cristiane,


una mirabile strofa del perenne inno che la Chiesa canta da due millenni
al suo divino R e , vincitore della morte.
dunque ora degno e giusto che il vostro osanna a Cristo risorto,
scaturito da cuori in cui sovrabbonda la letizia per aver trovato in lui
la luce, la saldezza, la vita, si diffonda quale messaggio di salute a tutti
gli uomini della terra, suscitatore di rinnovate speranze. V o r r e m m o pertanto che la solennit della Pasqua di quest'anno sia in primo l u o g o
un richiamo alla fede in Cristo, indirizzato ai popoli che ancora ignorano, senza l o r o colpa, l'opera salvifica del Redentore ; a c o l o r o che ne
vorrebbero invece cancellato il nome dalle menti e dai cuori dei p o p o l i ;
in m o d o particolare, infine, a quelle anime di poca fede che, sedotte da
fallaci lusinghe, sono in procinto di permutare gl'inestimabili valori cristiani c o n quelli di un falso progresso terreno. Si affretti l'ora, in c u i
tutta la terra, illuminata dai fulgori dell'eterno R e , si rallegri, c o m e
voi in questo giorno, per sentirsi affrancata dalla caligine spirituale
2

oggid cos densa : Totius orbis se sentiat amisisse caliginem.

P e r come potrebbe essere convincente e animatore il vostro messaggio, diletti figli di R o m a e dell'orbe cattolico, se la vostra stessa

Praecon. Pasch.

Loc. cit.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

185

fede non fosse sincera e tetragona, viva e operante? V o i rappresentate


senza dubbio quella umanit senza paura , che, pur vivendo in^mezzo
alle bufere del secolo, sa conservare intatta in fondo allo spirito la sostanziale serenit, pronta anzi ad affrontare il male e il disordine per vincerlo nel bene. Ma su che cosa fondata la vostra serenit? N o n certo,
o almeno non primieramente, sulla pretesa onnipotenza dell'uomo, n
soltanto sui mezzi di esteriore progresso o sulle crescenti possibilit di
organizzazione, e nemmeno unicamente sulla capacit di difesa contro le
minacce della natura e degli uomini. La serenit, frutto di acquisita
sicurezza, si radica principalmente nella fede in Cristo. Se la paura,
cos diffusa al presente nel genere umano, non ha dimora nei vostri
cuori, voi ne siete debitori a quel nolite timere : non temete !, pronunziato da Cristo ai suoi discepoli di ogni t e m p o ; voi lo dovete alla certezza che, come membri del suo Corpo mistico, sarete fatti partecipi
della vittoria di lui sul m o n d o , vale a dire, sul regno di tenebre, d'incertezza, di morte, dal quale siete circondati.
La fede dunque luce, alimento e usbergo della vita ; il vessillo a
cui arrider la vittoria nel combattimento spirituale, che ogni cristiano
chiamato a sostenere, secondo la esplicita parola d e l l ' A p o s t o l o S. Gio3

vanni : Questa la vittoria, che vince il mondo, la nostra fede .

Tuttavia non ad ogni parvenza di fede assicurata la vittoria, ma a


quella fede la quale adora in Cristo crocifsso il F i g l i o unigenito di D i o ,
che risorto ascese al cielo e siede alla destra del Padre, e di nuovo,
pieno di gloria, verr per giudicare i vivi ed i morti ; a quella fede, che
si tramuta in opere di piena giustizia, nell'osservanza dei comandamenti e dei d o v e r i ; che si concreta, in una parola, nell'amare D i o e, per
lui e in lui, i fratelli, gli uomini tutti, specialmente gli umili e i poveri.
Sarebbe invece parvenza di fede, destinata alla sconftta, quel vago senso
di cristianesimo, diremmo quasi, molle e vuoto, che non oltrepassa le
soglie della persuasione nella mente e dell'amore nel c u o r e ; che non
posto a fondamento e corona della vita n privata n p u b b l i c a ; e che
vede nella legge cristiana una mera etica umana di solidariet e una
qualche attitudine a promuovere il lavoro, la tecnica e il benessere esteriore. Coloro che agitano l'ingannevole bandiera di questo vago cristianesimo, lungi dal fiancheggiare la Chiesa nella immane lotta impostale

lo. 5, 4.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

186

per salvaguardare a l l ' u o m o del presente secolo i valori eterni dello sprito, accrescono invece la confusione, facendosi cos c o m p l i c i dei nemici
di Cristo. Tali in particolare sarebbero quei cristiani che, o tratti in
inganno o piegati dal terrore, cooperassero a discutibili sistemi di progresso materiale, i quali esigono, quasi in contropartita, la rinunzia ai
principi soprannaturali della fede e ai diritti naturali d e l l ' u o m o .

Fondata sulla roccia viva della fede, unica depositaria della sua interezza, la Chiesa ne inalbera il salvifico vessillo in mezzo ai p o p o l i , afmch i veri ed attivi credenti operino, da lei guidati, la c o m u n e salvezza.
La Chiesa nulla teme dal m o n d o e nel m o n d o , poich vive in ogni
istante il mistero della Pasqua con l'incoraggiante saluto, che anche
4

promessa, del Redentore risorto : Pax vobis . P a c e a voi ! P e r la onnipotente assistenza di lui la Chiesa, c o m e non ha temuto nel passato n
i tiranni n gli ostacoli frapposti ai suoi benefci ardimenti, anche nel
c a m p o delle civili conquiste, cos ora sente in s il c o r a g g i o e la forza di
affrontare i pi spinosi problemi che assillano l'umanit, qual quello
di stabilire fra i p o p o l i la coesistenza nella verit, nella giustizia e nell'amore.
La ferma fiducia premessa indispensabile al trionfo della pace. N o n
ne sono perci certamente fautori c o l o r o che si lasciano piegare dal
vento del pessimismo, diffuso ad arte e che trova espressione nell'avvilente adagio tanto non giova a nulla ; n quelli che, chiudendo gli
occhi alle non poche attuazioni nelle riforme di ordine economico e
sociale, di cui essi pur g o d o n o vantaggi ottenuti spesso con estenuanti
fatiche e superando impedimenti quasi insormontabili , non vedono
se non c i che manca, che non stato ancora pienamente conseguito, e
prestano facilmente orecchio alle suggestioni dei seminatori di malcontento.
Il vero amico della pace deve saper reagire in s stesso a simili istigazioni e persuadersi che proprio sui lati deboli d e l l ' u o m o , come il pessimismo, la cupidigia, l'invidia, la frenesia della critica infondata, fa
leva il nemico della pace per gettare il turbamento negli animi. E g l i si
serve ora dell'una, ora dell'altra di quelle passioni e stimola Puna o

Lue. 24, 36.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

187

l'altra, minacciando o lusingando ; qua discutendo, l colpendo ; o g g i


esaltando i suoi miti, domani condannandoli ; oggi allontanandosi duramente, domani avvicinandosi; o g g i annunziando un nuovo sistema, domani ritornando all'antico.

D'altra parte, diletti figli, occorre notare, che la vera pace non
quiete somigliante alla morte, ma piuttosto potenza e dinamismo di vita.
Da c i consegue che quanto pi elevato l'essere e intenso l'operare,
tanto pi profonda deve apparire l'armonia della pace, la quale quindi
non si oppone ad alcuna conquista del pensiero n allo sviluppo delle
attivit produttive e tecniche, che anzi crea le condizioni pi adatte per
il progresso di ogni opera artistica, economica, politica e scientifica.
Eppure a tutti noto c o m e alcuni rapidi e potenti successi delle conquiste umane possono di fatto creare ansie e timori negli uomini, mettendo in grave pericolo la loro vita individuale e sociale; basta considerare quel che tuttora avviene nelle applicazioni della energia nucleare,
della quale tanto si parla, sulla quale tanto si studia, si spera e si
teme.
L ' u s o di questa formidabile energia a scopi pacifici forma l'oggetto
di accurate e continue indagini, alle quali vanno le Nostre benedizioni
insieme c o i consensi e i plausi di ogni anima onesta e di ogni p o p o l o
civile. Il suo impiego, infatti, per i mezzi di trasporto, che renderanno
molto pi facili e spediti gli scambi delle materie prime per la l o r o
distribuzione a tutti i componenti la grande famiglia u m a n a ; le applicazioni degli istopi radioattivi alla conoscenza dei fatti biologici, alla
cura di gravissime malattie, alla tecnica di particolari processi industriali; la produzione di energia nelle centrali a t o m i c h e ; aprono alla
storia del genere umano nuovi e mirabili orizzonti. Tuttavia, nessuno
ignora che altri usi vengono ricercati e trovati atti a procurare invece
la distruzione e la morte. E quale morte ! Ogni giorno un triste progredire in questo tragico cammino, un affrettarsi per giungere soli,
primi, migliori. E il genere umano perde quasi la speranza che sia possibile di arrestare questa follia omicida e suicida. Ad aumentare lo spavento e il terrore, sono venuti i moderni missili radiocomandati, capaci
di raggiungere enormi distanze per portarvi mediante le armi atomiche
la totale distruzione di uomini e di cose.
Affinch dunque i p o p o l i si fermino in questa corsa verso l'abisso,
N o i leviamo ancora una volta la Nostra v o c e , invocando luce e forza

188

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

da Ges risorto per c o l o r o che reggono i destini delle nazioni. Messaggio


di fede, messaggio di pace, sia dunque la presente Pasqua agli uomini
tutti, per la c u i salute nel tempo e nella eternit Cristo immol la sua
vita. Che il duplice messaggio raggiunga tutte le anime, arrecando conforto e rinnovando speranze ; che queste, a guisa di fiori sbocciati sotto
il tepore del sole di giustizia Ges, si maturino in breve stagione nei
frutti sostanziosi della piena giustizia e della fraterna concordia !
Con questi voti, che N o i offriamo al divino R i s o r t o c o m e Nostra e
vostra preghiera, impartiamo a voi qui presenti e a tutti i diletti figli e
figlie spiritualmente qui uniti, in particolare ai miseri e ai sofferenti,
la Nostra Apostolica Benedizione.
P o s t haec populus ad centena millia coadunatus, P i o P p . X I I iterum
atque iterum omina atque plausus promens,

Benedictionem Urbi et

Orbi a Beatissimo Patre devotus ac laetus accepit.

A n . et vol. X X X X Y I I I

2 6 Aprilis 1 9 5 6

(Ser. n, v . X X I I I ) - N . 5

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARI UM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


MOTU P R O P R I O
DH INSTITUTO QUOD (( REGINA MUNDI )) NUNCUPATUR

PIUS PP. XII


Nihil Ecclesiae antiquius est quam ut virgines D e o dicatae, evangelica consilia in perfectionis Statibus aliisve similibus Institutis profitentes, proximorumque saluti ac multiplici bono ex suscepto proposito
sese devoventes, pari firmoque passu et sanctitatem quam professae sunt
adsequantur, et apostolica ministeria caritatisve opera, a Sancta Sede
in Statuum et Institutorum approbatione sibi commissa, digne ac c o m petenter iugique conatu adimplere contendant.
Cum autem una eademque sit erga Deum et proximum caritas, E c clesia iure meritoque exigit ut sanctitatis ardor in studium assiduum
vertatur propria munera plenius ac perfectius in dies obeundi, seseque
ad illa exercenda, nulli parcendo labori, accurate disponendi.
Ad hanc igitur optatam divinam humanamque in ministeriis exsequendis

perfectionem

congrua

praeparatione

efficaciter

obtinendam,

Sedes A p o s t o l i c a omnia opportune experta est, ut suaviter ac fortiter


religiosae aliaeque virgines D e o et apostolatui sacrae ad ea omnia, quae
ad apostolatum munus apta atque utilia invenirentur, adhibenda simul
incitaret et veluti manuduceret.
H i n c etiam Moderatores omnes atque religiosi Sodales,
Sedis
gere

normis
nunquam

iteratisque
destiterunt

adhortationibus
neque

fideliter

impraesentiarum

Sanctae

obsequentes,
desistunt,

ut

ursin-

gulae, quae ex vocatione, apostolatus causa, civilibus seu socialibus offi13 - ACTA, vol. X X I I I , n. 5. 26-4-1956.

190

Acta Apostolicae

Sedis - Commentarium Officiale

ciis fungi debeant, praeter alia, diplomatibus, legitimis titulis ceterisque


praescriptis testimoniis ad officia et opera rite et digne exercenda muniantur. Quem in finem Instituta peculiaria, collegia, academiae, scholae vel condita vel saltem p r o m o t a multisque modis adiuta fuerunt. V a riis insuper lectionibus et exercitationibus, frequentique congressuum
convocatione, constitutis etiam ad diversos apostolatus provehendos Foederationibus, subsidiisque omne genus adhibitis, Ecclesia impense studuit ut in iis omnibus quae propter D e i et fratrum caritatem ministeriis dant operam, technica in officiis exercendis institutio ac dexteritas
religiosum zelum indivise comitarentur.
Etenim ad Ecclesiae mentem neque concipi neque ferri potest omne*
ac singulas, quae ex religiosa professione et apostolica vocatione, socialibus officiis seu professionibus se devovent, inferiores esse vel aestimari posse, in illis agendis et persolvendis, ceteris omnibus quae humanis sane, etsi nobilibus ductae consiliis, iisdem muneribus seu professionibus in saeculo funguntur.
Maxime vero potiorique ratione haec omnia de illis religiosis ac D e o
sacris virginibus praedicanda sunt quae, nostris praesertim diebus, iuventuti educandae, instituendae ac formandae multipliciter applicantur.
A r d u u m sane munus est, non solum ob alumnorum indolem ac temporum
adiuncta, sed etiam ob ampliorem multiformis scientiae, culturae artisque paedagogicae notitiam, diuturno studiorum cursu adquirendam, ac
multis periclitationibus comprobandam, ceteraque huiusmodi quae ad
magisterium exercendum ubique requiruntur.
Nemini quidem dubium est quin hae nostrae ex vocatione puellarum,
adolescentium, iuvenumque magistrae et educatrices, sive in scholis
mediis et superioribus plerumque doceant, sive earum curam habeant
quae studiis universitariis, etiam in publicis externis Athenaeis, vacant,
sive denique gravioribus proprii Instituti muneribus, in sodalibus re
gendis vel educandis, occupentur, altiorem technicam culturam atque
imprimis religiosam, quae simul solida sit, apprime digesta et pro
ipsarum conditione completa, possidere debeant.
Ut autem Statuum perfectionis sodales aliaeque virgines, perfectioni
et apostolatui deditae, optimae fierent educatrices et magistrae, prout
nostra exigunt tempora, pluribus in locis, Scholae superiores, A c a demiae, Instituta, haud parva generatim laude digna, aperta sunt, in
quibus ipsae doctrinis ac disciplinis, praeprimis religiosis ac moralibus,
serio imbuerentur.
Motus vero ille fecundus accommodatae renovationis, qui post sol-

Acta PU Pp. XII

191

lemnem Congressum anni iubilaris (1950, 2 6 / X I - 8 / X I I ) in h o c singillatim educationis et institutionis c a m p o tot tantaque promovit et indefesse promovere pergit, causa fuit ut Sacra Congregatio Religiosis praeposita Antistitarum generalium coetum mense Septembri anno 1952 indiceret, in quo de novo erigendo in Urbe Instituto ageretur quod aliorum omnium per orbem exsistentium vel in posterum condendorum, non
solum exemplar esset, sed etiam sub diversis respectibus complementum
atque c o r o n a .
Quare eadem Sacra Congregatio Religiosis praeposita, iussu et auspiciis Nostris, ut Congressus votis faceret satis, cooperantibus undique
Antistitibus generalibus, Anno mariali, Institutum Beatae Mariae V i r ginis, quae a Nobis sollemniter Regina proclamata et coronata erat, in
alma Urbe erigendum curavit. Cum hoc Institutum, cui nomen Regina
Mundi inditum est, hisce annis optimum iam de se specimen dederit et
securum Nobis offerat pignus illorum felicium fructuum quos ardenter
optamus, eo consilio ducti ut ipsum Nostra pontificia approbatione roboretur et augeatur, ac praestans exemplar atque auspex fiat similium
pro virginibus D e o dicatis Institutorum, quae ubique terrarum iam condita sunt vel in posterum legitime condentur, haec quae sequuntur,
Motu proprio ac matura deliberatione Nostra, decernimus ac statuimus.
I
Institutum quod Regina Mundi nuncupatur, ad altiorem virginibus D e o et animarum ministeriis consecratis institutionem, educationem et formationem in scientiis ac disciplinis, praecipue sacris, impertiendam, pontificium declaramus et h o c titulo ipsum decorari concedimus.
II
H o c Institutum Nostro nomine Nostraque auctoritate Sacra Congregatio Religiosis praeposita, sub Statutis a Nobis probatis, moderabitur.
Sacra Congregatio in hoc Nostro Instituto ordinando, regendo, c o m piendo, valide, ad normam Statutorum, a Delegatis Sacrae Congregationis Seminariis et studiorum Universitatibus praepositae,

Secreta-

riae Status et Vicariatus Urbis adiuvabitur.

III

Instituto ius et facultatem concedimus, ad normam Statutorum,


alumnis, post studia rite peracta et pericula legitime superata, diplomata conferendi, quorum vi disciplinas in collegiis feminis destinatis

192

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

saecularibus et religiosis, cuiusvis gradus, illa amplitudine quae in singulis diplomatibus accurate definietur, tradere possint. Ut magisterium
in scholis laicis viris destinatis exerceri valeat, ea accurate servari debent, quae de iure servanda sunt.
IV
H u i c denique Instituto facultatem facimus, ad normam Statutorum,
illas Scholas et Instituta, eorumve Sectiones, sibi aggregandi quae ipsi
afonia videantur.
H a e c auctoritate Nostra decernimus ac statuimus, contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiari etiam mentione dignis.
D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, die xi mensis Februarii, anno
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
CHUNCHONENSIS
APOSTOLICA PRAEFECTURA CHUNCHONENSIS AD DIGNITATEM PERDUCITUR APOSTOLICI VICARIATUS, IISDEM FINIBUS NOMINEQUE SERVATIS.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Etsi sancta Ecclesia, arcano Dei numine sinente, pluribus locis lacessitur ac divexatur, ea tamen laeto auspicio quoquoversus vivax generosaque protenditur : ipsa enim, quae cruci afixi Conditoris sui dolores redintegrat atque cruciatus, c u m silens opprimitur, vincit, cumque cruore respergitur, frequentiores animos D e o parit. Cum igitur Nos, qui Ecclesiam
regimus a c gubernamus, e x dilecto F i l i o Nostro S . E . E . Cardinale
S. Congregationis Fidei Propagandae Praefecto gratissimum accepe-

Acta Pii Pp. XII

193

rimus nuntium : in apostolica praefectura Chunchonensi, quae est in


Corea, rem catholicam feliciter profecisse, atque sacerdotes Societatis
a S. Columbano p r o Missionibus apud Sinenses, qui inibi allaborant,
admodum probabiles suae industriae cepisse fructus, eandem volumus
ad apostolici vicariatus dignitatem perducere. Confirmantes ideo quae
eadem Sacra Congregatio esse facienda censuerit, et consensu eorum
suppleto, qui in hac re aliquid iuris vel habeant vel se habere existiment, omnibus attente perpensis, de summa Nostra potestate sequentia
statuimus atque decernimus. A p o s t o l i c a m praefecturam Chunchonensem
ad apostolici vicariatus gradum evehimus, eodem nomine iisdemque
finibus servatis, ipsique omnia concedimus iura et privilegia, quae
omnibus per orbem terrarum apostolicis vicariatibus c o m p e t u n t ; eius
praeterea V i c a r i o iura et onera tribuimus, quibus ceteri eiusdem dignitatis viri et gaudent et tenentur. Quem m o d o condidimus Chunchonensem vicariatum curis committimus ipsius Societatis a S. Columbano p r o
Missionibus apud Sinenses, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum :
quibus dum gratum animum profitemur, ob tam egregiam suam navitatem atque sollertiam, eosdem paterne hortamur ut multiplicato studio eos quaerere pergant, qui in umbra mortis adhuc sedent, atque
ad christianorum agmina adiungant. V o l u m u s denique ut quae hisce
Litteris Nostris praescripsimus exsequenda curet qui, eo tempore quo
res fiet, Apostolicae in Corea Delegationi praeerit : cui omnes ad id
necessarias facimus potestates, etiam cuilibet viro subdelegandas, si
opus fuerit, dummodo ecclesiastica dignitate pollenti, simulque praecipimus ut effectum o p u s in acta referat, eorumque fide digna exempla ad
S. Consilium Fidei Propagandae cito mittat. H a s .vero Litteras nunc et
in posterum efficaces esse et fore v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eas
decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim
suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis,
contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem
derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate,
sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis N o strae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum
Litterarum exemplis et l o c i s , sive typis impressis sive manu exaratis,
quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque
ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit
fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in
universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se

Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

194

poenas esse subiturum iis iure statutas, qui S u m m o r u m Pontificum iussa


non fecerint.
Datum ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die vicesimo mensis Septembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto,
Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI B I O N D I


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius

Serafini,

Proton.

Apost.

Sericano,

Proton.

Apost.

Loco 8 Plumbi
In Ap. Cano, tab., vol. LXXXXI, n. 55.

II
MONTISVIDEI

ET

ALIARUM

( M E L E N S I S - S. I O S E P H I IN U R U Q U A R I A )
AB ARCHIDIOECESI MONTISVIDEI ET AB ALIIS QUIBUSDAM DIOECESIBUS QUAEDAM
TERRITORIA DETRAHUNTUR, E QUIBUS DUAE ALIAE DIOECESES CONSTITUUNTUR ! (( MELENSIS )) ET (( S. IOSEPHI IN URUQUARIA )).

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
A c c e p t a , arcano D e i consilio, summa in electorum gregem potestate,
in id omnino incumbimus ut videlicet christiana veritas omnibus populis
proponatur, eaque ingenua integraque apud eos perseveret. Q u o d c u m
facilius obtineri posse arbitremur, si apta finium Ecclesiarum dispositio
Episcoporum laboribus obsecundet, ideo censemus benigne esse preces accipiendas, quas venerabilis Frater Alfredus Pacini, Archiepiscopus titulo
Germiensis et in Republica Uruquaria A p o s t o l i c u s Nuntius, auditis venerabilibus Fratribus A n t o n i o Maria Barbieri, A r c h i e p i s c o p o Montisvidei,
Michaele Paternam, E p i s c o p o Floridensi-Melensi, ac denique Alfredo
V i o l a , E p i s c o p o Saltensi, huic Romanae Sedi admovit, ut in Uruquaria
Republica duae novae dioeceses conderentur, partitis nonnullarum Ee-

Acta PU Pp. XII

195

clesiarum territoriis. Quae cum ita sint, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali
praepositorum, post rem iterum atque iterum consideratam, eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris vel habeant vel sese
habere putent, Nostra apostolica auctoritate haec decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Montisvidei id territorii separamus, quod has
civiles regiones complectitur : Lavalleja, R o c h a et Maldonado ; a dioecesi vero Floridensi-Melensi oras quae populari nomine Treinta y Tres,
et Cerro Largo dicuntur. Quibus e territoriis novam dioecesim constituimus, Melensem appellandam iisdemque finibus terminaridam ac regiones quas commemoravimus e quibusque coalescit. Huius novae dioecesis
caput Episcopique Sedes et domicilium urbs Melo erit, quae urbs usque
ad annum millesimum nongentesimum tricesimum primum Sedis episcopalis honorem habuit ; cathedram vero suae potestatis et magisterii in
templo B. M. V. a Pilar cognominatae et S. Raphaelis Archangeli Episcopus collocabit, quod scilicet ad gradum aedis cathedralis evehimus
c u m omnibus suis iuribus et privilegiis. Item ab eadem archidioecesi
Montisvidei eas regiones distrahimus quibus sunt in vulgus nomina :
S. Jos de M a y o , et Canelones, exceptis tamen curiis quae Ioaquin Suarez, P a n d o , et Sauce cognominantur, quaeque in altera e duabus regionibus sunt sita ; a dioecesi vero Saltensi eam partem seiungimus quam
populus Coloniam nuncupat. Ex quibus omnibus terris aliam dioecesim
erigimus, 8. Iosephi in XJruquaria appellandam, cuius Sedem in urbe
S. Jos de Mayo statuimus, cuiusque cathedrale templum illud erit quod
est S. Iosepho B. M. V. Sponso dicatum, omnibus iuribus, honoribus, et
privilegiis datae dignitatis auctum. H a r u m dioecesium E p i s c o p o s censemus iisdem item iuribus, facultatibus, insignibus cumulari quibus
ceteri fruuntur per orbem sacrorum Antistites; onerari tamen volumus
iisdem obligationibus. Qui praeterea E p i s c o p i subiecti erunt tamquam
suffraganei Archiepiscopo Metropolitae Montisvidei, sicuti et novae dioeceses, uti aequum est, eidem metropoli obnoxiae erunt. Quandoquidem
autem decet eos pueros qui Christi voce ad suavissima sacerdotii munera
invitentur diligentissime excoli, ideo mandamus ut quam primum fieri
potest in unaquaque novarum dioecesium Seminarium saltem elementarium exstruatur iuxta leges iuris communis et normas a S. Congregatione de Seminariis et studiorum Universitatibus latas. Ex quo lecti
iuvenes R o m a m mittantur, ut vera philosophia imbuantur sacrarumque rerum disciplina erudiantur, Pontificio Collegio Piano Latino Americano recepti. Studeat Episcopus uniuscuiusque dioecesis ut in cathedrali

196

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

aede Canonicorum Collegium condatur Dei cultui augendo, consiliisque


habendis. Quodsi non id statim fieri possit, concedimus ut interea Consultores dioecesani eligantur, qui, scilicet, a suo munere cessabunt c u m
per apostolicas Litteras Canonicorum Collegium conditum fuerit. Mensam episcopalem, quam dicunt, novarum Ecclesiarum constituent sive
Curiarum proventus, sive quae a christianis offeruntur pecuniae, sive pars
bonorum quae e divisione constat rerum et possessionum adhuc ad dioeceses Montisvidei,

Floridensem-Melensem ac

Saltensem pertinentium,

iuxta canonem 1500 C. I. C. Quod vero ad clerum attinet, decernimus ut


simul ac novae Sedes Melensis et S. Iosephi in Uruquaria conditae fuerint, eo ipso clerici ei Ecclesiae censeantur ascripti, in cuius territorio
legitime

degunt.

Itidem mandamus ut

omnia acta et documenta

ad

duas dioeceses, quas f undavimus, quomodolibet respicientia, eadem quam


c i t o fieri potest ad proprias Curias mittantur, ibidem sedula cura in
tabulario asservanda. Eegimen, administratio, V i c a r i i Capitularis electio, Sede vacante, disciplina cleri et populi, eorum iura et onera, haec
omnia Iuris Canonici praescriptis omnino regantur.

Iubemus tandem

ut quae dioecesis adhuc Floridensis-Melensis est appellata, ea in poster u m Floridensis tantum cognomine vocetur. H i s omnibus quae per N o stras sub plumbo Litteras praecepimus perficiendis venerabilem

Fra-

trem Alfredum Pacini, quem meminimus, deligimus, factis ad id potestatibus, qui tamen, si casus ferat, poterit et alium virum delegare, dumm o d o ecclesiastica dignitate insignem. Confecto autem negotio, documenta exarari idem faciet

eaque sinceris exemplis ad S. Congregatio-

nem Consistorialem c i t o mittet. Quodsi fiat ut c u m hae Litterae N o strae ad effectum erunt deducendae alius Apostolicae Nuntiaturae in
Uruquaria Republica praesit, hic quae mandavimus faciet.

H a s vero

Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem


ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur,
atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla,
cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has
Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo harum Litterarum exemplis et l o c i s , sive typis impressis
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderen-

197

Acta Pii Pp. XII

tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo
m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,
qui S u m m o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die decimo quinto mensis
Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quint o , Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius

$ Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
8. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus T o n d i n i
Apostolicam Cancellariam Regens
Franciscus
Caesar

Hannibal

Federici,

Ferretti,

Proton.

Proton.

Apost.

Apost.

Loco Ei Plumbi
In Ap. Cane, tao., vol. LXXXXI, n. 96.

III
VALDIVIENSIS - PORTUS MONTT
(OSORNENSIS)
DISTRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS EX DIOECESIBUS VALDIVIENSI AC PORTUS
MONTT, NOVA EFFICITUR (( OSORNENSIS )) DIOECESIS.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Christianorum, qui in dioecesibus Valdiviensi ac Portus M o n t t commorantur,

utilitati prodesse cupiens,

venerabilis

Frater

Sebastianus

R a g g i o , Archiepiscopus titulo Ephesinus et in Chilia A p o s t o l i c u s Nuntius, post auditos, ut aequum erat, venerabiles Fratres A r c t u r u m Mery
Beckdorf, nuper E p i s c o p u m Valdiviensem nunc Archiepiscopum titulo
Phasianum, R a y m u n d u m Munita Eyzaguirre, E p i s c o p u m Portus Montt,
Georgium A n t o n i u m Larrain Cotapos b. m . , qui tunc Chillanensis Episcopus erat, ac denique Guidonem Benedictum Beck, E p i s c o p u m titulo

198

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Mastaurensem in A s i a atque A p o s t o l i c u m V i c a r i u m de Araucania, ab


hac R o m a n a Sede poposcit ut, partitis quibusdam earundem Ecclesiarum

territoriis,

nova

cathedralis

conderetur

Sedes.

Cuius

postula-

tionem c u m attente perpenderimus, ipsi libenter concedere in animo


habuimus,

quibus,

sacrarum

rerum

usu

doctis,

persuasissimum

est, ubi apte dioeceses disponantur, sacerdotum labores magis proficere, homines uberrimo fructu c o l i , incepta denique p r o s p e r a n atque
ad felicem exitum adduci. Quam ob rem, de consilio venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali p r a e p o s i t o r u m ; consensu eorum suppleto, qui in hac re aliquid
iuris vel habeant vel se habere existiment, apostolica summaque Nostra
potestate sequentia statuimus. A Valdiviensi dioecesi eam distrahimus
regionem, quae in civili provincia vulgato nomine Osorno exstat; item
a dioecesi Portus Montt id territorii separamus, quod municipium vulgo Puerto Octay complectitur itemque in Osorno provincia, quam commemoravimus, continetur; quibus ex ita disiunctis territoriis, dioecesim
condimus, quam Osomensem appellari volumus et iisdem atque civilis
provincia Osorno finibus terminari. Praeterea a Valdiviensi dioecesi
regionem dividimus quae,

ad septentrionem lineae parallelae gradus

41 posita, ad civilem provinciam vulgo Llanquihue protenditur, eamque


Ecclesiae adiungimus Portus Montt. O s o m e n s e m dioecesim ut suffraganeam subdimus metropoli Ss. Conceptionis, cuius Metropolitae Archiepiscopo O s o m e n s e m E p i s c o p u m eiusque successores subici volumus. Decernimus pariter ut sacer Praesul sedem ac domicilium in Osorno urbe
statuat, a qua dioecesis nomen mutuatur ; cathedram autem pontificalis
magisterii in templo S. Matthaeo A p . et E v . sacro ; quod templum, una
c u m urbe ac dioecesi, de quibus loquimur, honoribus ac privilegiis decoramus, quibus ceterae gaudent pari dignitate sive sacrae aedes, sive
episcopales urbes, sive dioeceses. E p i c o p u m vero et iuribus instruimus
et oneribus officiisque astringimus, quae episcopali dignitati sunt congrua. Quo vero divinus cultus in Osornensi cathedrali templo sollemniore caerimonia ac debita ratione habeatur, atque Episcopus eorum
fruatur consilio et opera virorum, qui ingenio praestent atque pietate,
volumus ut Canonicorum Collegium quam primum constituatur, secundum proprias normas aliis A p o s t o l i c i s sub p l u m b o Litteris describendas;
quoadusque tamen idem effici nequeat, sinimus Canonicorum l o c o dioecesanos eligi Consultores. Mensa episcopalis, quae audit, sive Curiae
fructibus componetur, sive fidelium rebus atque pecuniis ultro oblatis,

Acta Pii Pp. XII

199

sive bonis quae, peracta ad canonis 1500 O. I. O. normam rerum opumque Valdiviensis mensae divisione, Osornensi obvenient dioecesi. Quoniam autem maxime Nobis est c o r d i eorum institutio puerorum qui, divinitus ad sacerdotium vocati, futuri sunt uniuscuiusque dioecesis c o lumen atque subsidium,

volumus ut Osornensis Praesul

seminarium

saltem elementarium excitandum curet, ad iuris praescripta et iuxta


leges a S. Consilio de Seminariis et studiorum Universitatibus latas, ex
eodemque optimos quosque adulescentes eligat eosque in hanc almam
Urbem mittat, in Pontificio Ephebeo P i a n o Latino Americano philosophia ac theologia rite excolendos. Novae insuper Ecclesiae regimen
et administratio,

Capitularis V i c a r i i ,

Sede vacante,

electio aliaque

huiusmodi, praescriptis Codicis Iuris Canonici omnino regantur. Iubemus


quoque ut simul atque Osornensis Sedis erectio ad effectum erit deducta,
c l e r i c i illi dioecesi habeantur ascripti, in cuius territorio legitime degunt ; utque documenta et acta, quae ad novam respiciant dioecesim ad
eiusque clericos, fideles bonaque temporalia, a Curiis Valdiviensi ac
Portus Montt ad Osornensem Curiam mittantur, in eius tabulario diligenter servanda. Venerabilem denique Fratrem Sebastianum P a g g i o ,
quem supra diximus, ad ea deligimus efficienda, quae his Litteris descripsimus, vel eum qui eo tempore, quo haec iussa ad effectum adducentur, Apostolicae in Chilia Nuntiaturae praeerit; qui vero hoc exsequetur opus, omnibus ad id necessariis fruetur potestatibus, cuilibet
etiam subdelegandis viro, si opus fuerit, qui tamen ecclesiastica polleat dignitate, onusque habebit effectum negotium in acta referendi eorumque
fide digna exempla ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittendi.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita
q u i d e m ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta ofiicere poterunt, c u m
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
q u i n i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
o m n i n o habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrec-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

200

taverit, sciat se poenas esse s u b i t n m m iis iure statutas, qui Summorum


Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die quinto decimo mensis
Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

$ Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. Seleuc. in Is., Decanus Proton. Apost.
Bernardus De Felicis,

Proton.

Apost.

Loco B Plumbi
In Cane. Ap. tab., vol. LXXXXI, n. 84.

LITTERAE APOSTOLICAE
I
BEATA MARIA V. AB ORIGINE IMMACULATA PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA CONSTITUITUR PRAEFECTURAE APOSTOLICAE GALAPAGENSIS.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quae una ab origine omnis labis servata fuit immunis, Beatam Mariam V i r g i n e m Christifideles, qui Galapagenses insulas, scilicet eiusdem nominis Praefecturam A p o s t o l i c a m ,
incolunt, ut peculiarem tutricem excolunt, venerantur atque praecipua,,
quasi filiorum in m o d u m , prosequuntur pietate. Cupiens autem eorum
animos hac religione artius devincire, Mariano praesertim volvente A n n o , Dilectus Filius Aloisius Reginaldus Petrus Paulus A n d r a d e , Praefectus A p o s t o l i c u s Galapagensis, vota quoque depromens Praefecti M a ritimi aliorumque V i r o r u m e prioribus populique fidelis, N o s rogavit,
ut Beatam Mariam V i r g i n e m ab origine Immaculatam

Praefecturae,

quam diximus, praecipuam Patronam renuntiaremus. Quibus precibus,


p r o N o s t r o Mariani cultus quoquoversus propagandi studio, libentissime concedentes, N o s , ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, c e r t a

Acta PU Pp. XII

201

scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis


plenitdine,

harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatam

Virginem ab origine Immaculatam praecipuam apud Deum Caelestem


Patronam Praefecturae Apostolicae Galapagensis confirmamus seu constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus regionum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes
praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac
permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere;
illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc ed in posterum
plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Septembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

II
AD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA ARCHICONFRATERNITATIS B. MARIAE V. IMMACULATAE IN CIVITATE ET ARCHIDIOECESI CATACENSI.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. M a x i m o afficimur gaudio c u m quotidie magis magisque clarescat A n n u m Marianum, quem laetantes et fidentes Litteris Nostris Encyclicis Fulgens corona , indiximus, Venerabilium Fratrum E p i s c o p o r u m studiosa cura et Christifidelium pia dociltate id quod Nos voluimus feliciter et plene consequi. Iuges enim ad
N o s perveniunt undique preces quae eo tendunt ut Beatissimae Virginis
Mariae cultus in orbe catholico augeatur, Eique honor addatur, erga
Ipsam Dei hominumque Matrem dulcissimam filiorum amor increscat.
Quibus precibus nunc addendae sunt quae Nobis adhibuerunt dilecti filii
Sacerdos qui est simul Magister pietatis et Rector necnon nobilis vir
qui est P r i o r V e n . Archiconfraternitatis a Beatissima Virgine Maria

202

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Immaculata in urbe Catacensi. Qui N o s edocent in eadem urbe ipsius


Deiparae omnis labis experti cultum in templo E i d e m dicato antiquissimum esse,. Inde enim ab anno MDCXLI, civitati cuiusque ordinis Praepositi v o t o se obstrinxerunt singulare D e i Genetricis privilegium etiam
effuso sanguine se et vitae periculo defensuros, et Immaculatam V i r g i nem praecipuam urbis Patronam elegerunt. E x i n d e quoties municipii
moderatores magistratum inire contingebat, in Sacello V i r g i n i s Immaculatae sistentes votivum cereum obtulerunt. Venerabilis Archiconfraternitatis, quam supra laudavimus, officium suum esse iugiter duxit christianae plebis devotionem erga Beatissimam V i r g i n e m Mariam provehere, omnem impendendo curam ut sacra aedes et in ea sacellum in q u o
simulacrum marianum clarum prodigiis fidelium venerationi prostat,
singulari opere artificioque clarissimi architectoris A n t o n i i Maialone,
sodalis franciscalis, aedificantur et exornaretur. Quod templum inter
alia urbis Catanensis, amplitudine et magnificentia praecellens, Catacensium Episcopus die vi mensis Decembris a. MDCIII sollemni ritu consacravi^ Ita vero templum ipsum operibus arte factis, sacra supellectili
et Sanctorum dives est reliquiis ut in eo episcopalis cathedra, ad tempus,
necessitate id postulante, bis translata fuerit. Quibus omnibus ducti rationibus et insuper ut Cataci quoque perennis exstet huius Marialis A n n i
memoria, Archiconfraternitatis memoratae Moderatores, quos diximus,
N o s rogaverunt ut Ecclesiam, quam saepe nominavimus, ad dignitatem
Basilicae Minoris evehere dignaremur. Quae vota Venerabilis Fratris
Ioannis Fiorentini, Catacensium Archiepiscopi, amplissima commendatione roborata, pro Nostra in Sanctissimam Deiparam singulari pietate, libenti animo statuimus complere etiam ut paternam benevolentiam
Nostram Sacrorum Antistiti, Clero et universo fideli populo Catacensi
luculenter manifestam faciamus. Quare, omnibus rite perpensis et ex
Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Catacensem Ecclesiam D e o in honorem Beatae Mariae V i r g i n i s Immaculatae dicatam, titulo ac dignitate
Basilicae Minoris afficimus et decoramus, omnibus adiectis iuribus et
privilegiis, quae Templis, eodem honore insignibus, rite competunt.
Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efiicaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
o b t i n e r e ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse atque defi-

Acta Pii Pp. XII

203

m e n d u m : irritumque ex nunc et inane neri, si quidquam secus, super


his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Septembris, in festo Sanctissimi Nominis Beatae Mariae V i r g i n i s , anno
MCMLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

III
SANCTUS CHRISTOPHORUS, M . , ELIGITUR IN PRAECIPUUM CAELESTEM PATRONUM PRO TOTO ITALICI EXERCITUS ORDINE AD REM MACHINALEM ET AD AUTOMATARIAS RAEDAS PERTINENTE, VULGO (( MOTORIZZAZIONE E SERVIZIO
AUTOMOBILISTICO )) NUNCUPATO.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Q u o maiora eademque magis inopinata sunt vitae pericula, eo impensius fidelium animi supernum expetunt auxilium, sufficientia nostra ex D e o cum sit, ut ait Paulus A p o stolus. Nil mirum proinde si nostrae aetatis autoraedarii, etsi novissimis
et artis ratione perfectis praediti vehiculis, divinae se committant tutelae
per Sanctos quorum vita ad eandem artem quodammodo pertinere videatur. Quos inter Sanctus Christophorus annumerandus, qui, catechumenus antea ac dein Christi Martyr, magnitudinis v i r fere immanis,
D e i hominumque permotus caritate, iter facientes ac peregrinos trans
vehemens Lyciae flumen nulla mercede nec sine vitae discrimine consueverat transvehere, ac denique, prout antiquitus traditum est, ipsum
Iesum Christum Infantem singulari D e i privilegio trans flumen intempesta nocte suis humeris portavit. Ne tanti eventus excideret memoria,
Christophori nomen ei, Baptismate sancto rite abluto, inditum est
atque, martyrio decoratus, hoc ipso nomine in Oriente ac dein in E u r o p a

204

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

per saecula magna veneratione ipse colebatur.

In pervetusta quoque

Sancti Clementis in Urbe Basilica permagnum, tantae in eum pietatis


testimonium, Sancti Christophori udo illitum opus affabre confectum
exstat. H u n c ipsum, iam inde a suo condito ordine, milites Italici automatis addicti magna adierunt fiducia, atque conspicua pietatis in eum
ediderunt specimina. Ipsi enim autoraedarii milites Bononiae c o m m o rantes ad parvum o p p i d u m Monte Maggiore vulgo nuncupatum, ubi
Ecclesia paroecialis D i v o Christophoro dicata exstat, imaginem eiusdem
Sancti, udo illitam saeculo x i v , veneraturi quotannis se conferebant. In
longinquis insuper Africae regionibus, in Somalia, Italici milites eiusdem ordinis venustam in honorem Sancti Christophori Ecclesiam, anno
MCMXXXVI, a fundamentis excitarunt. Quae c u m ita sint, ne tantae in
eundem Sanctum militum pietatis studium defervesceret, quin potius in
dies augeretur, Yenerabilis Frater Henricus Pintonello, Archiepiscopus
titulo Theodosiopolitanus in A r c a d i a , Ordinarius Militaris pro Italia,
enixa vota Exercitus Praefecti, rei machinalis I n s p e c t o n s , tribunorum
militarium, centurionum, subcenturionum, optionum nec non gregariorum automatis addictorum benigne excipiens, a Nobis efflagitavit ut
Sanctum Christophorum Italici supra memorati militum ordinis Caelestem Patronum confirmare sollemniterque dignaremur declarare. N o s
autem, ut religio in D e u m Eiusque Sanctos etiam milites ad meliora
charismata aemulanda magis magisque incitaret atque aerumnis itinerumque periculis eosdem arceret, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex consulto Sacrae R i t u u m Congregationis, praesentium Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , ex certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, Sanctum Christophorum, Mrtyrern, Italici Exercitus ordinis et ad rem machinalem et ad automatarias raedas pertinentis, vulgo
Divisione Servizio Tecnico della Motorizzazione e Divisione Servizio
Automobilistico appellati,

Caelestem apud D e u m Patronum confir-

mamus seu declaramus et constituimus, omnibus et singulis honoribus


et privilegiis liturgicis adiectis quae praecipuis ordinum Patronis rite
competunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definien-

Acta Pii Pp. XII

205

dum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a


quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Novembris, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO PRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

IV
SANCTUS LUCAS EVANGELISTA CAELESTIS PATRONUS PUBLICI COLLEGII MEDICORUM, VULGO (( CUERPO DE SANIDAD NACIONAL )), IN DIOECESI MATRITENSI
CONFIRMATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Altissimus creavit medicamenta ,
quemadmodum in libris divino afflante Numine exaratis, scriptum est
(cf. E c c l . , XXXVIII, 4). Qui ergo in salutari arte aegrotos ad sanitatem
revocandi versantur, eos ad Deum animos decet convertere, a quo ut a
Patre luminum omne datum optimum et omne donum perfectum descendit (cf. l a c . I, 17). H o c sentiunt, quemadmodum accepimus, Catholici medici Hispani publici collegii, quod vulgari sermone Cuerpo de
Sanidad Nacional appellatur. Qui, maiorum astricti religione, ut in
exercenda arte vitaque transigenda superno utantur praesidio,

pecu-

liarem deprecatorem apud Deum habent Sanctum Lucam, medicum


carissimum (cf. Col., I V , 14), eumque sibi Patronum adoptavere. Cum
igitur in eum praecipua ferantur pietate, a Collegii, quod diximus, curatore preces ad Nos admotae sunt, ut eiusdem Caelitis, eorum Tutoris,
electionem Nostra auctoritate ratam haberemus. Quae vota, Venerabilis
Fratris Leopoldi Ei jo y Garay, Matritensis et Complutensis Episcopi,
Indiarum Occidentalium Patriarchae, commendatione suffulta, libenti
animo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Lucam Evangelistam publici collegii seu societatis medicorum, cui nomen Cuerpo de Sanidad
Nacional , in dioecesi Matritensi,
14 - ACTA, vol. XXIII, n. 5. 26-4-1956

Caelestem apud Deum Patronum

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

206

confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis


honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a
quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xr mensis Novembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

V
TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS TEMPLO SANCTI IOSEPH, IN URBE
ET ARCHIDIOECESI MARIANOPOLITANA, CONFERUNTUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. A m p l o T e m p l o , honori Sancti Iosephi, A l m a e Deiparae Sponsi, sacro, Marianopolis, Canadesium urbs
praeclara, magnopere, ut ad N o s allatum est, decoratur. Quae augusta
Aedes, quam vulgari sermone Oratoire Saint Ioseph du Mont-Royal
appellant, patet in longitudinem passus fere LXV, in latitudinem vero
x x x x i , statque ad auras sublimis. H o c praeterea religionis domicilium
Christifideles non solum ex ea urbe atque continente regione, sed etiam
e longinquo consueverunt perfrequentes adire, ut D e o Optimo M a x i m o
atque Servatoris Patri nutricio pie supplicent muneribusque supernis
potiantur. In quos assiduas ibi curas impendunt plurimi eiusdem Templi sacri administri. Cupiens autem hanc religiosam alacritatem atque
erga Sanctum Iosephum pietatem maioribus in dies augere incrementis,
Dilectus Filius Noster Paulus Aemilius Sanctae Romanae Ecclesiae
Presbyter Cardinalis Lger, Archiepiscopus Marianopolitanus, preces

Acta PU Pp. XII

207

Nobis adhibuit, ut Templum, quod diximus, Basilicae Minoris nomine


ac iure donaremus. Quibus votis libenti animo obsecundantes. N o s , ex
Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Marianopolitanam Sancto Iosepho dicatam atque vulgo Oratoire Saint-Ioseph du Mont-Royal
appellatam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Templis eodem
nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas,
validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque
integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si
quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Novembris, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

VI
ECCLESIA PAROECIALIS B. MARIAE V. A SS. ROSARIO, IN LOCO VULGO ((VILLA
DEL ROSARIO )) INTRA FINES CORDUBENSIS IN ARGENTINA ARCHIDIOECESISEXSTANS, BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQE AUGETUR.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Marialis annus, haud ita pridem feliciter expletus, non unam Nobis animadvertendi praebuit occasionem,,
ubi maior in Beatissimam Virginem Mariam micaret pietas, ibi in honorem eiusdem Deiparae Templa extolli magis conspicua. H a u d aliter
accidisse videtur, prout ad Nos allatum est, in parva urbe, quae (( V i l l a
del Rosario vulgo nuncupata, intra Cordubensis in Argentina A r c h i -

208

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dioecesis fines est posita. A n n o millesimo septingentsimo nonagsimo


quinto, urbs v i x d u m aedificata maternae Virginis tutelae, Ourionis Procerumque opera, commissa fuit, adeo ut nomen V i l l a Real del R o sario ei inderetur. M o x Ecclesia eodem titulo insignis fuit exstructa,
cuius in l o c u m , exeunte decimo nono saeculo, novissima maiore amplitudine est substitua atque, anno millesimo octingentesimo nonagsimo
quarto, sollemni ritu consecrata. Praeclara autem, quae nunc conspicitur, Ecclesia mole et forma atque genere, quod dicunt, romanico ,
nec non tholo sacrisque turribus est venusta. Exstant in ea quindecim
ampla specularia, totidem Rosarii mysteria coloribus affabre prae se
ferentia;

decem lignea altaria exsculpta atque inaurata;

permagnum

denique organum. Arae maximae, tamquam specioso throno, veneratum


Beatae Mariae a Rosario, corona ac duodecim stellis ex argento redimitum, Simulacrum imminet, ad quod Christifideles frequentes precaturi accedunt. Permulta aurea ac gemmis distincta dona ex voto oblata,
nec non pretiosa supellex Ecclesiae thesaurum efficiunt. Quae denique,
in Paroeciam erecta, tantam fidelium pietatem excitavit, ut plurimos
ad sacra capessenda munia vel religiosa obeunda instituta induxerit.
E x p l e t o autem ducentsimo quinquagesimo ab Ecclesia aedificata anno,
Venerabilis Frater Firminus Aemilius Lafitte, Archiepiscopus Cordubensis in Argentina, nomine quoque Curionis omniumque fidelium, enixis humilibusque Nos adiit precibus, quibus Nos exoraret ut memorata
Ecclesia paroecialis honoribus et privilegiis Basilicae Minoris per Nosmet Ipsos condecoraretur.

Quibus omnibus mature perpensis,

pecu-

liare et memoratae Ecclesiae antiquitati et Cleri populique pietati benevolentiae Nostrae testimonium conferre volentes, huiusmodi votis statuimus annuere. Quapropter, ex consulto Sacrae R i t u u m Congregationis,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in m o d u m ,
Ecclesiam paroecialem Beatae Mariae Virginis a Sacratissimo R o s a r i o ,
in urbe vulgo Villa del Rosario intra fines memoratae Archidioecesis
exstantem, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane, fieri, si quidquam secus super his, a

Acta Pii Pp. XII

209

quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.


Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i v
mensis Ianuarii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

EPISTULA
AD REVMUM P. ENGELBERTUM EBERHARD, ORDINIS FRATRUM EREMITARUM S. AUGUSTINI MODERATOREM GENERALEM, OB SEPTIMUM EXEUNTEM SAECULUM
AB UNITATE EREMITARUM SODALIUM CONSTITUTA.

PIUS PP. XII


Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. Sedulo pietatis oflicio, quam recognovisse Nobis pergratum fuit, N o s commonefactos voluisti te sodalesque tuos m o x septem saecula celebraturos esse
ab eo revoluta anno, quo Decessor Noster Alexander IV per Apostolicas
Litteras (( Licet Ecclesiae x> unitatem iunctionemque Eremitarum Sodalium S. Augustini constituit. Decet sane debitis D e o persolvendis gratiarum actionibus piisque laetitiis huiusmodi recolere eventum, quod
religioso Instituto vestro et universae Ecclesiae salutarium fructuum
liberalem prodidit messem. Enimvero magno sapientiae consilio a sole r t i s s i m o illo R o m a n o Pontifice provisum est, ut viri, qui sparsis disiunctisque sodalitatibus et haud pari ratione S. Augustinum umbratilis
vitae suae contemplationi deditae veneraban tur magistrum, unam confertamque efficerent aciem, quae huic Petri Sedi firmo obsequio et studio coniuncta, secundum Hipponensis Doctoris sanctissima praecepta
Evangelii virtutes coleret et in apostolica opera incumberet. Cui n o v o
Coenobitarum Ordini, qui iure meritoque heres est religiosae familiae
ab ipso S. Augustino conditae, benignus et praesens affuit Deus, siquidem is felicibus auctibus crevit et haud raro priscarum laudum aemulum, i n d i t a m sanctamque edendo progeniem, se praestitit. P r o bene-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

210

volentia, qua vosmet prosequimur, id optamus cupimusque, ut ad Iesu


Christi augendam gloriam, qui unitatis est amator et dator, compages
vestra solidioribus usque stet viribus et nunquam remisso nisu ad providae caritatis generosa molimina prosiliat. Quin etiam ipse legifer
Pater vester id dilectos filios adhortatur: Caritas... compagem facit,
compages complectitur unitatem, unitas servat caritatem, caritas pervenit ad claritatem ( S . Augustinus, In P s . XXX, Enarr. I I , Serm. I I , I ) .
Cuius spiritibus aflatuque permoti, facite, ut everso succurrentes saec u l o , quod, tenebris et simultatibus obscurum et minax, illius indiget
uberrima luce et dulcisona eloquentia, vos ad quasvis etiam arduas certationes parata sollertia vestrum in Ecclesiam studium demonstretis.
Inde colligere tibi pronum est scitu Nobis fuisse iucundum id quoque
vobis esse in votis, ut ad S. Augustini pietatem et doctrinam penitius
investigandam per hebdomadam studiosi eius conveniant. Quae omnia
laude digna consilia caelestis gratiae auxilium ad prosperos felicesque
exitus fortunet ! Quod ex animo adprecati, tibi, dilecte fili, et sodalibus
tuis et universis, qui statis coetibus intererunt, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus.
Datum B o m a e apud Sanctum Petrum, die II mensis Februarii, a n n o
MDCCCOLVi, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII

ALLOCUTIO
Cultoribus,

Docentibus

et

Dirigentibus

gnis Institutis atque Lyceis


Historia in

Urbe

Unionis

de Archeologia,

internationalis
de Historia ac

ma-

de Artis

decem abhinc annos conditae. *

C'est bien volontiers, Messieurs, que, rpondant votre souhait,


Nous recevons ici votre association, 1' Union Internationale des Instituts
d ' A r c h o l o g i e , Histoire, Histoire de l ' A r t R o m e , l'occasion du
dixime anniversaire de sa cration. Nous vous flicitons de l'heureuse
ide qui l'a fait natre, ainsi que du dveloppement qu'elle a pris pendant
ces dix ans : elle ne comprend en effet pas moins de 21 Instituts, appartenant 14 Nations ; elle est un centre o l'on discute des questions qui
* Habita die 9 Martii mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

211

les intressent tontes ; elle accorde aux entreprises, que des Instituts
isols pourraient difficilement conduire bonne fin, un appui financier efficace, et les soutient toutes de son autorit m o r a l e ; en un mot,
elle est devenue le foyer des initiatives et des intrts culturels de ces
diverses Nations R o m e . Nous nous en rjouissons cordialement. Nous
voudrions aussi vous exprimer Notre satisfaction particulire pour le
projet, dont vous Nous avez fait part, de rditer sur un plan plus
vaste la Bibliotheca Historica Medii Aevi de l'illustre Auguste Potthast.
V o u s savez quels services prcieux cet ouvrage rend entre autres l'Histoire ecclsiastique pour la priode qui va de 500 1500.
En accueillant en septembre dernier les membres du Congrs International d'Histoire, Nous leur disions que Nous n'avions nullement l'impression de Nous adresser des inconnus ou des trangers; cette impression, Nous l'prouvons plus vive encore prsent : on pourrait mme presque dire que le Vatican lui aussi est un Institut d'Archologie,
Histoire et Histoire de l ' A r t , c'est--dire un Institut culturel.
Mais, mme si sa rsidence, le Vatican, peut se vanter d'tre un haut
lieu de l'histoire et de l'art, le Pape est le Chef d'une socit religieuse,
d'une Eglise universelle. Nous voyons en cela une invitation profiter de
votre prsence ici, Messieurs, pour revenir sur une question, que Nous
avons dj touche dans l'allocution au Congrs Historique rappele
l'instant : Nous voulons dire la position de l'Eglise catholique l'gard
de la culture.
Nous affirmions alors que l'Eglise catholique ne s'indentine aucune
culture. Quelle est la raison profonde de cette attitude? Elle rsulte en
principe de l'indpendance radicale de la religion vis--vis de la culture.
Celle-ci ne permet pas de juger des valeurs religieuses. Ainsi, l'ge d ' o r
de la culture grecque, qui dura deux sicles peine, tient une place unique dans l'histoire universelle, et le peuple d'Isral en Palestine n'a pas
produit de valeurs culturelles comparables. On ne peut cependant rien
en conclure quant la puret et l'lvation des conceptions religieuses de ces deux peuples. Plusieurs sicles avant l'apoge de la culture
hellnique, le peuple d'Isral exprime dj, dans les Psaumes et les Prophtes, et mme, bien plus tt, dans le Deutronome, son ide de Dieu et
des fondements moraux de la vie humaine avec una puret et une perfection, auxquelles l'hellnisme n'atteignit jamais, mme chez ses coryphes spirituels, Socrate, Platon et Aristote. L'efflorescence de la culture arabe en Espagne une poque o, plus au nord, la culture chrtienne ses dbuts s'levait peu peu par un effort laborieux, prouve-t-elle

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

212

la supriorit de l'islamisme sur le christianisme? Sans doute les savants arabes n'auront-ils pas manqu de reprocher aux chrtiens leur
infriorit; mais il ne faut jamais juger une religion d'aprs le dveloppement culturel de ses adhrents.
N o u s voil ainsi revenus l ' E g l i s e . Son Divin Fondateur, JsusChrist, ne lui a donn aucun mandat ni fix aucune fin d'ordre culturel.
Le but que le Christ lui assigne est strictement religieux ; il est mme
la synthse de tout ce que renferme l'ide de religion, la religion unique
et absolument vritable : l ' E g l i s e doit conduire les hommes D i e u ,
afin qu'ils se livrent lui sans rserve et trouvent aussi en Lui la paix
intrieure parfaite. V o i l p o u r q u o i le Christ a confi l'Eglise toute sa
vrit et toute sa grce.
L ' E g l i s e ne peut jamais perdre de vue ce but strictement religieux,
surnaturel. Le sens de toutes ses activits, jusqu'au dernier canon de son
Code, ne peut tre que d ' y c o n c o u r i r directement ou indirectement. Les
e

Papes du x v sicle, partir de Nicolas V, ont suivi avec beaucoup d'intrt le mouvement culturel de la Renaissance. Ils l'ont fait, au dbut
du moins, pour relayer en quelque sorte ce mouvement et ne pas le laisser s'garer sur des voies trangres la pense chrtienne. Mais l'histoire aprs c o u p s'est demand si, avec le temps, les hommes d'Eglise n ' o n t
pas subi le charme de l'humanisme au point de lui sacrifier en partie
leur tche principale, s'il est vrai qu' cette poque, prcisment aux
environs de 1500, il a fallu rappeler avec force le sens religieux de la vie
et celui de la croix du Christ. Le conflit de la religion et de la culture,
ce moment si important de l'histoire, contribue mettre en relief l'indpendance radicale de l'Eglise vis--vis des activits et des valeurs culturelles.
D ' a u t r e part, on ne peut pas interprter la conscience q u ' a l'Eglise
de cette indpendence c o m m e le fruit d'un certain pessimisme l'gard de
e

la culture ; on s'y c o m p l u t volontiers au x i x sicle, et par contre-coup on


dtermina chez les savants et les publicistes catholiques, comme aussi
dans la vie courante, une insistance exagre sur la sympathie de l'Eglise
p o u r la culture. A u j o u r d ' h u i , les ravages matriels et spirituels, que
deux guerres mondiales et leurs consquences entranrent p o u r l'humanit sans gard aucun pour les pays de vieille culture, ont ramen
plus de sobrit et d'objectivit dans l'tude de la question. On n'ose plus
gure reprocher l'Eglise de se montrer hostile la culture ; l'Eglise par
contre est convaincue que l'humanit estime et cherche en elle, avant

Acta Pii Pp. XII

213

tout, ses ressources religieuses et morales. Ce sont celles-ci en fait qui


commandent l'attitude de l'Eglise envers la culture.
La nature et la rvlation, l'histoire et l'exprience sont d'accord pour
montrer que l'activit culturelle met en uvre des aptitudes confres par
le Crateur la nature humaine, et excute un ordre qu'il a donn
x

expressment : Remplissez la terre et soumettez-la . Dans les grandes


civilisations que la recherche scientifique a rvles, la culture tait
toujours lie organiquement la religion. Point d'volution culturelle
saine sans un quilibre approximatif entre les progrs matriels et les
progrs spirituels et moraux. Toute dviation dans l'volution culturelle
a sa cause profonde dans l'cart qui s'est creus entre ces deux facteurs.
Il n ' y eut jamais de peuple sans religion. L'irrligiosit implique toujours la volont de se sparer de la religion, une ngation, un rejet,
jamais une attitude originelle, ni durable. La dcadence culturelle est
d'habitude prcde d'une dcadence de la vie religieuse. Si donc la
religion, comme Nous le disions, est radicalement indpendante des
formes et des degrs de la culture, par contre la culture qui se veut
authentique, saine et durable, appelle d'elle-mme une relation intime
la religion.
Le christianisme et l'Eglise Nous rvlent quelle est cette relation : le
christianisme ne recherche pas un spiritualisme pur, qui serait inhumain. Le parfait chrtien est aussi un homme parfait, car personne ne
fut plus pleinement homme que l'Homme-Dieu,

Jsus-Christ lui-m-

me. Le don total Dieu est certainement un acte spirituel ; mais il doit
s'prouver dans la ralit de la vie humaine, au fil des heures, des jours
et des annes. Le christianisme ne connat pas non plus dans l'univers
de domaine o Dieu ne pourrait pntrer. L'Eglise a rejet toute forme
de dualisme manichen : Frres, dit l ' A p t r e Paul, tout ce qu'il y a de
vrai, de noble, de juste, de pur, d'aimable, d'honorable, de vertueux, de
2

louable, que ce soit l l'objet de vos penses , et plus clairement encore, dans la formule classique bien connue : Tout vous appartient, mais
vous tes au Christ, et le Christ est Dieu .
On a restitu rcemment la Summa

contra

Gentiles

du

grand

Thomas d'Aquin une section, qui y manquait ou qu'on n ' y trouvait que
sous une forme c o r r o m p u e ; l'authenticit put en tre prouve grce
1

Gen. 1, 28.
Phil. 4, 8.

1 Cor. 3, 22-23.

Lib. III, cap. 112.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

214

l'autographe du Saint, que l ' o n conserve encore, et le texte correct en a


paru dans l'dition Lonine de ses uvres.

St Thomas traite en ce

passage de la Providence divine ; dans la langue sobre, mais claire et en


mme temps profonde, de la Scolastique il exprime en ces termes la
mme ide que l ' A p t r e : ... ipsa conditio intellectualis naturae, secundum quam est domina sui actus, providentiae curam requirit qua sibi
propter se provideatur : aliorum vero conditio, quae non habent dominium sui actus, h o c indicat, quod eis non propter ipsa cura impendatur,
sed velut ad alia o r d i n a t i s , et de mme e n s u i t e : C o n s t a t autem...
finem ultimum universi D e u m esse,

quem sola intellectualis natura

consequitur in seipso, eum scilicet cognoscendo et amando... Sola igitur


intellectualis natura est propter se quaesita in universo, alia autem omnia propter ipsam .
Cette position entrane le refus dcid d'une culture limite aux seuls
lments temporels ou purement matrialiste. A F encontre de courants
philosophiques contemporains, remarquons-le, il s'abstient, ici et dans
les chapitres suivants, d'accorder l'histoire une estime exagre et ce
caractre d'absolu selon lequel, dans le cours dtermin et fatal des vnements, l'homme aurait son rle jouer, mais se trouverait impuissant
et inerte devant le jeu qui se droule sur la scne de l ' u n i v e r s ; consquence naturelle d'une conception de la culture, qui ne fonde pas en
Dieu la primaut de l'homme vis--vis de tous les autres tres. D'autre
part, on ne dcle dans la position de l'Aquinate aucune condamnation
du monde, mais son acceptation joyeuse oriente vers D i e u . En plusieurs
endroits de ses uvres, Thomas applique son principe aux diffrents domaines de la cration, jusqu' donner des normes sur la danse.

En

gnral la philosophie de la culture, qui se dgage de l'ensemble de ses


uvres, est d'un quilibre tellement parfait qu'elle s'lve presque entirement au dessus des conditions du x u i

sicle et du moyen-ge et

qu'elle acquiert une valeur dfinitive.


Dans sa philosophie de la culture, c o m m e dans la majeure partie de sa
doctrine, Thomas d ' A q u i n interprte le sentiment de l'Eglise depuis
ses origines et pour tous les temps. Que par sa seule prsence et son action religieuse l ' E g l i s e ait influenc la culture de l'humanit, c'tait d o n c
inluctable. En fait, mme si l ' o n considre que l'application des principes et des idals la ralit ptit toujours et partout des faiblesses hu-

t. XIV, a. 1924, pag. 356.

* Cfr. S. Thomas Aguin. in Isaiam Proph. Epos. cap. 3 in fin.

215

Acta Pii Pp. XII

maines, l'action culturelle de l'Eglise s'est avre tendue et fconde, et


cela sous un double aspect.
D ' a b o r d l'Eglise elle-mme est un organisme vivant et visible, et les
uvres qu'elle a accomplies pour remplir sa mission propre ainsi, par
exemple, la glorification de Dieu, avant tout par l'offrande du Saint
Sacrifice ; l'ducation des peuples la civilisation chrtienne ; les ralisations charitables et sociales, se sont rvles en mme temps, et pour
ainsi dire de soi, c o m m e des valeurs culturelles leves et souvent de premier ordre. On a organis l'anne passe une exposition des peintures
de F r a A n g e l i c o : ses visiteurs n'avaient-ils pas l'impression toute naturelle de se trouver devant une ralisation culturelle vraiment suprieure? Cependant F r a A n g e l i c o a compos ces uvres pour la gloire de
D i e u et pour aider les hommes monter vers Lui. Des valeurs semblables, l'Eglise n'en manque pas, mais elle ne les juge mme pas essentielles.
N o u s devons ici introduire une remarque sur la science ecclsiastique,
c'est--dire celle que l ' E g l i s e elle-mme a cultive et cultive encore
pour mieux pntrer la foi chrtienne et ses fondements. Cette science a
e

m i s son actif, lors des luttes thologiques qui se droulrent du 4 au 8


e

sicle, aux 12 et 13 , aux 16 et 17 sicles, des uvres eminentes, dignes


des ralisations les plus insignes de l'esprit humain pour leur analyse
fine et pntrante de concepts, la prcision, la profondeur et l'ampleur
de la pense et du raisonnement. Elle faisait par l uvre de culture et
l'histoire des sciences confirmera Notre jugement, Nous en sommes srs.
Ensuite l'Eglise a, ds les origines, fait pntrer dans l'humanit des
principes dtermins qui, peu peu, en silence et sans attirer l'attention,
mais d'une manire d'autant plus durable, influencrent la vie culturelle et la modifirent profondment de l'intrieur. Citons principalement
les suivantes : l'orientation de toute l'existence humaine vers un Dieu
personnel, devant qui l'homme se tient c o m m e l'enfant devant son pre ;
le respect de la dignit personnelle de l'individu : les hommes sont tous
gaux par leur nature, leur origine, leur destine, sans distinction de
caste ou de nationalit ; ils sont tous frres et surs en Jsus-Christ ; de
mme l'union des hommes entre eux et l'tablissement de la vie sociale,
non sous l'effet des pousses instinctives de la masse ou par la volont
d'un dictateur, mais sous l'influence du Christ. On peut encore ajouter
l'estime du travail manuel, compatible avec la dignit de l'homme libre.
C'est ainsi, ajoutons-le en passant, que l'esclavage antique a t frapp sa racine bien avant qu'il ft possible de le supprimer c o m m e institution conomique et sociale. Lisez la brve lettre de l ' A p t r e P a u l a

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

216

Philmon. Considr de ce point de vue, c'est un document culturel de


premier ordre.
Il faut mentionner encore la doctrine chrtienne de l'Etat et du pouvoir public. Ils viennent de Dieu, obligent d o n c en conscience, mais leurs
dtenteurs en portent aussi la responsabilit devant le Seigneur;

une

juridiction spirituelle indpendante des pouvoirs publics, destine vrifier si les lois humaines s'accordent avec la loi divine; le droit de proprit reu avec la dignit personnelle, c o m m e un titre moral qui vaut
devant Dieu et le prochain et condamne toute espce d'exploitation illgitime ; l'exigence du mariage monogamique indissoluble et d'une puret
qui atteigne jusqu'au plus intime de la pense et de la volont.
L ' E g l i s e qui fit triompher ces principes contribua par l l'laboration de la culture occidentale. On donnera raison l'histoire, lorsqu'elle
affirme que celle-ci prolongeait la culture romaine du Bas-Empire,
laquelle se joignirent des lments culturels germaniques. Elle a donc
hrit de toute l'antiquit et du monde germanique. Mais son me, ce
sont les principes chrtiens que l'Eglise lui a transmis et qu'elle a maintenus vivants. Aussi la culture occidentale se maintiendra-t-elle et serat-elle fconde dans la mesure o elle leur restera fidle, aussi longtemps
qu'elle ne perdra pas son me.
Dans Notre Encyclique (( Evangelii praecones , du 2 Juin 1951, Nous
avons Nous-mme dclar : Illam Ecclesia, inde ab origine ad nostram
usque aetatem, sapientissimam normam semper secuta est, qua quidquid boni, quidquid honesti ac pulchri variae gentes e propria cuiusque
sua indole e suoque ingenio habent, id Evangelium, quod amplexae sint,
non destruat neque restinguat ,

et Nous avons ensuite expliqu ce

passage. Mais l'me de toute culture chrtienne, l'Eglise la fera passer,


pour ainsi dire, spontanment dans la pense et la sensibilit des peuples chez qui elle existe et travaille, pour autant qu'ils n ' y avaient pas
encore part la manire de Vanima naturaliter

christiana.

C'est dans ces sentiments que Nous appelons de tout cur sur vos
personnes les bndictions divines et Nous vous souhaitons de les recevoir en abondance.
7

Acta Ap. Sedis, vol. XLIII, a. 1951, pag 521

Sacra Congregatio Consistorialis

217

ACTA SS. CONGREGATIONUM


S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS

EDMONTONENSIS-SANCTI P A U L I IN A L B E R T A
DECRETUM
DE FINIBUS DIOECESIUM MUTATIONE

Maiori animarum bono prospiciens, E x c m u s P. D. Philippus Lussier,


Episcopus Sancti Pauli in Alberta, ab apostolica sede nuper expostulavit
ut paroeciae vulgo Lgal et Morinville , quae ad archidioecesim
Edmontonensem

pertinent,

ab

eadem

archidioecesi

distraherentur

et

dioecesi Sancti Pauli in Alberta adnecterentur.


Haec Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto E x c m i
P. D. Ioannis P a n i c o , Archiepiscopi titularis Iustinianensis et in Ditione
Canadensi Delegati Apostolici, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo
D o m i n o Nostro P i o

Divina Providentia P P . X I I tributarum, oblatis

precibus benigne annuendum censuit.


Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, ab archidioecesi Edmontonensi duas,
quas supra memoravimus, paroecias, nempe Lgal et Morinville
separat, ipsasque dioecesi Sancti Pauli in Alberta perpetuo adnectit, mutatis hac ratione memoratae archidioecesis dictaeque dioecesis finibus, ita
ut posthac praedictae paroeciae una cum suis ecclesiis, oratoriis, piis
domibus,

ecclesiasticis

bonis

et

fundationibus

in

earum

territorio

exstantibus vel quomodolibet ad illud vel ad fideles in illo degentes spectantibus, ad dioecesim Sancti Pauli in Alberta pertinere censeri valeant
ac debeant.
Statuit insuper haec eadem Sacra Congregatio ut Clerici in memoratis duabus paroeciis legitimum habentes domicilium, statim ac praesens Decretum ad exsecutionem deductum fuerit, illi dioecesi censeantur
incardinati, cui eaedem paroeciae nunc attribuuntur ; ac pariter ut omnia

Acta Apostolicae

218

Sedis -

Commentarium

Officiale

acta et documenta Clericos, fideles et bona temporalia paroeciarum,


quibus supra innuimus, respicientia, a curia Metropolitana Edmontonensi ad curiam dioecesis Sancti Pauli in Alberta transmittantur.
Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat
memoratum Excnlum P. D. Ioannem Panico, necessarias et opportunas
tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad
S.

Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authen-

ticum exemplar actus peractae exsecutionis.


Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde
valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die
18 Novembris 1955.
g F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L.

S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

TI

VERULAN AE
(VERULANAE - FRUSINATENSI)
DECRETUM
DE NOVO DIOECESIS TITULO
In dioecesi Verulana urbs Frusino exstat, quae, cum sit civilis eiusdem nominis provinciae caput ideoque magistratuum ac publicorum
munerum sedes, hisce novissimis temporibus magna incrementa coepit
et negotiorum frequentia, scholarum institutionibus et incolarum numero
caeteris Latii meridionalis urbibus praestat.
Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . X I I ,
his omnibus rite perpensis, peculiari apostolicae Suae benevolentiae
signo Frusinatensem civitatem cohonestare cupiens, de consilio infrascripti Cardinalis Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis et
suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, Frusinatensem titulum,
ab eiusdem nominis civitate, perpetuo unit veteri titulo Verulano, ita

Sacra Congregatio Consistorialis


ut posthac

dioecesis

et

219

Episcopus Verulanus-Frusinatensis

nuncupati

possit ac debeat.
Contrariis

quibusvis

minime

obstantibus,

etiam

speciali

mentione

dignis.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
29 Februarii 1956.
g F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L.

ff S.
I.

Ferretto,

Adsessor

III
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 10 Ianuarii 1956 Titulari episcopali Ecclesiae Celerinensi praefecit E x c . P. D. Aloisium V i c t o r e m Sartori, hactenus Episcopum Montisclarensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c .
P. D. Antonii Reis, Episcopi S. Mariae.
die 28 Ianuarii Titulari episcopali Ecclesiae Lorymiensi Revmum
P. D. V i c t o r e m L o n g o , Protonotarium Apostolicum a. i. p. et Delegatum
A c t i o n i Catholicae provehendae in archidioecesi Neapolitana, quem deputavit Auxiliarem E m i ac Revimi P. D. Marcelli S. R. E. Cardinalis
Mimmi, Archiepiscopi Neapolitani.
die 11 Februarii Titulari episcopali Ecclesiae Cernitzensi Revmum
P. D. Fidelem Tubino Mongilardi, ab archidioecesi Limana, Antistitem
Urbanum et Rectorem Universitatis catholicae Limanae, quem deputavit
Auxiliarem

Exc.

P.

D.

Ioannis

Landzuri

Ricketts,

Archiepiscopi

Limani.
die 18 Februarii Titulari episcopali Ecclesiae Ierafitanae Revmum
D.

Ioannem Chrysostomum Gomes de Almeida,

cathedralis,

Vicarium Generalem necnon

canonicum Capituli

Rectorem

seminarii majoris

dioecesis Visensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi de


Cruce Moreira Pinto, Episcopi Visensis.
die 22 Februarii Cathedralibus Ecclesiis S. Marci et Bisinianensi

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

220

Revmum D. Aloisium Rinaldi, Canonicum theologum Capituli Metropolitani Neapolitani et Vicarium Generalem memoratae archidioecesis.
ie 2k Februarii Cathedrali Ecclesiae Campinensi Grandi E x c .
P. D. Octavium Aguiar, hactenus Episcopum titularem Gergitanum.
Cathedrali Ecclesiae Vallensi in Lucania E x c .

P. D.

Blasium

D ' A g o s t i n o , hactenus Episcopum Gallipolitanum.


ie 25 Februarii Cathedrali Ecclesiae Tamaulipanae E x c . P. D.
Ernestum

Corripio

Ahumada,

hactenus

Episcopum

titularem

Zapa-

renum.
die 1 Martii Cathedrali Ecclesiae Huancavelicensi Revmum P. D.
Florentium Coronado, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris.
die 5 Martii Cathedrali Ecclesiae Barrensi de Pirahy Revmum
D.

Agnellum

Rossi,

canonicum

Capituli cathedralis et Universitatis

catholicae Campinensis pro Rectorem.


die 6 Martii Titulari episcopali Ecclesiae Castabalensi R. D. Dorotheum Fernndez y Fernndez, canonicum Capituli cathedralis Legionensis,quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi Eguino Trecu,
Episcopi

Santanderiensis.

die 9 Martii Titulari episcopali

Ecclesiae

Barenae

in

Pisidia

Revmum D. Antonium Cardoso Cunha, Capituli cathedralis canonicum


necnon pro Rectorem seminarii minoris Lamacensis,

quem deputavit

Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi de Patrocinio Dias Episcopi Beiensis.


die 10 Martii Cathedrali Ecclesiae Verulanae-Frusinatensi Revmum
D. Carolum Livraghi, dioecesis Laudensis, Cubicularium Intimum supra
numerum

Sanctitatis

Suae,

parochum

et

vicarium

foraneum

oppidi

vulgo (( San Colombano al Lambro .


Titulari episcopali Ecclesiae Avissensi R. D. Geraldum Mariam
de Moris Penido, parochum oppidi vulgo Para de Minas in archidioecesi Bellohorinzontina, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Antonii dos Santos Cabrai, Archiepiscopi Bellohorizontini.
die 13 Martii Titulari episcopali Ecclesiae Baretensi E x c . P. D.
Iulium

Beniaminum

Ieanmard,

hactenus

Episcopum

Lafayettensem.

Cathedrali Ecclesiae Lafayettensi E x c . P. D. Mauritium Schexnayder, hactenus Episcopum titularem Tuscamiensem.


die 16 Martii Titulari episcopali Ecclesiae Cyrenensi R. D. Valer i a n u s Blanger, ex dioecesi Campivallensi, quem deputavit Auxiliarem
Bini P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Card. Lger, Archiepiscopi Marianopolitana
die 23 Martii Titulari archiepiscopali Ecclesiae Mitylenensi E x c .

Sacra Congregatio Consistorialis

221

P. D. Emmanuelem D o s Santos Rocha, hactenus Episcopum titularem


Prienensem.
die 27 Martii Titulari episcopali

Ecclesiae

Dystiensi Revmum

D. Antonium Ona de Echave, Vicarium Generalem et canonicum Capituli cathedralis Pampilonensis, quem deputavit Auxiliarem E x c .

P.

D. Raphaelis Balanza y Navarro, Episcopi Lucensis in Hispania.


die 28 Martii Cathedrali Ecclesiae S. Iacobi Capitis Viridis Revmum
D. Iosephum Philippum do Carmo Colao, rectorem seminarii majoris
Goani.
die Jf Aprilis Cathedrali Ecclesiae Medioburgensi E x c . P. D. Georgium Brunner, hactenus Episcopum titularem Elidensem.
Cathedrali Ecclesiae Tarvisinae E x c . P. D. Aegidium Negrin,
hactenus Archiepiscopum Ravennatensem et Episcopum Cerviensem, cui
servavit archiepiscopalem

titulum

ad personam.

die 9 Aprilis Cathedrali Ecclesiae Victoriensi Venetorum E x c m u m


P. D. Iosephum Carraro, hactenus Episcopum titularem Usulensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Chytriensi Revmum P. D. Michaelem
N o v o a y Fuente, Antistitem Urbanum et canonicum Capituli cathedralis
Lucensis in Hispania, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Ferdinandi
S. R. E. Cardinalis Quiroga y Palacios, Archiepiscopi Compostellani.

SACRA CONGREGATIO RITUUM


i

PARISIEN, SEU CARCASSONEN.


CANONIZATIONIS B. MARIAE TERESIAE DE SOUBIRAN, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS MARIAE AUXILIATRICIS.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis


de

quo

Causae in casu et ad

effectum

agitur.

H o c est in Ecclesiae more positum quod, si post beatificationis sollemnia alicui Servo Dei concessa, fidelium religio incrementum erga
illum capiat, nec non plures gratiae seu miracula eius intercessione a
D e o ferantur accepta,

canonizationis

15 - ACTA, vol. X X I I I , n. 5.. 26-4-1956.

causa resumatur.

Iamvero

Bea-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

222

torum fastis Maria Teresia De Soubiran, Congregationis Mariae A u x i liatricis Fundatrix, die 20 Octobris anni 1946 fuit adscripta indeque
cultus in eamdem Beatam ubique percrebuit pluresque gratiae, ni forte
etiam miracula, eadem deprecante a D e o patrata feruntur, prout tres
Eminentissimi Patres Cardinales, sex Excellentissimi E p i s c o p i multique alii V i r i illustres ac Sorores Congregationis ab eadem Beata conditae testantur.
H i n c Revmus P. Carolus Miccinelli, S. J., Causae huius Postulator
legitime constitutus, nomine praedictorum Praesulum Virorumque illustrium ac Congregationis Mariae Auxiliatricis, humiles enixasque
preces Summo Pontifici adhibuit ut canonizationis Causa resumeretur.
Ad quam instantiam E m u s ac Revmus D o m i n u s Clemens Cardinalis
Micara, Episcopus Veliternus, Causae ipsius Ponens seu Relator, in
ordinario S. R i t u u m Congregationis coetu, die 16 Novembris 1954 ad
Vaticanum habito, dubium proposuit discutiendum :
commissio reassumptionis

An signanda sit

Causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Et E m i ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi,

post

E m i Ponentis relationem, audito quoque R . P . D . Salvatore Natucci,


Fidei P r o m o t o r e Generali, omnibus perpensis, rescribendum censuerunt :
Affirmative,
sae,

si

nempe

signandam

Sanctissimo

esse

commissionem

reassumptionis

Cau-

placuerit.

F a c t a demum Beatissimo Patri subsignato die per subscriptum Cardinalem S. R. C. Praefectum relatione, Sanctitas Sua, E m o r u m Patrum
rescriptum
nizationis

ratum
Beatae

habens,
Mariae

gationis Mariae Auxiliatricis,

commissionem
Teresiae

De

Sua manu

reassumptionis
Soubiran,

Causae

Fundatricis

cano-

Congre-

dignata est signare.

Datum R o m a e , ex aedibus S. Rituum Congregationis, die 1 Novembris 1955.


C. Card. CICOGNANI, Praefectus
L. & S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

Baer Congregatio Rituum

223

II

ROMANA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI DEI INNOCENTII PAPAE XI

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe,


tum in
tia,

proximum,

Temperantia,

necnon de
Fortitudine,

virtutibus
earumque

Caritate tum in Deum

cardinalibus Prudentia,
adnexis

in

gradu

Iustiheroico

in casu et ad effectum de quo agitur.


Misericordi, sapienti ac mirabili Divinae Providentiae consilio factum
est, ut dum nostris bisce temporibus Ecclesia acerrime vexatur inimicorumque tela contra hierarchicum ordinem, praecipue vero contra
R o m a n u m Pontificem, satanica malitia coniciuntur

plurimi sint, qui,

seu martyres, effuso sanguine, seu heroicarum virtutum cultores, dignum obtineant publici sertum honoris (Pius Papa X I I , die 30 Ian.
1951). Re quidem vera ex his haud pauci ultimis hisce annis beatorum
ac sanctorum catalogo fuere ascripti, quos inter dignitate eminet Sanctus
Pius Decimus. N u n c autem ad altarium honores assequendos alter Summus Pontifex, Venerabilis Innocentius X I , videtur properare. Decreto
enim hoc S. R i t u u m Congregatio, Summo Pontifice confirmante, heroicas
ipsum exercuisse virtutes sollemniter iure merito declarat, uti ex dicendis
evidenter apparet.
Comi, die 19 Maii anno 1611, e Livio Odescalchi et Paula Castelli,
divitibus, piis, honestis atque religiosa liberalitate insignibus parentibus,
puer natus est, c u i in baptismo, sequenti die ei collato, Benedicti nomen
fuit impositum. Quod nomen vere faustum omen constituit. Ipse enim,
divinis benedictionibus praeventus, a pueritia ad mortem usque, numquam a recto devians, ad christianan perfectionem pervenit. Siquidem,
dum natali in urbe, in scholis Societatis Iesu litteris operam dat, novimus
eum cum morum integritate tum pietate in Deum beatamque Virginem,
inter Marianae Congregationis sodales excelluisse. Quam probitatis laudem tum quoque servavit, c u m pecuniariae administrationis artem penes
consanguineos, qui argentariam faciebant, exercuit.

Utroque orbatus

parente, in iuridicas disciplinas R o m a e et Neapoli incubuit. D o c t o r i s


lauream anno 1639 in utroque iure adeptus, re coram Deo mature perpensa, sequenti anno, unice Ecclesiae servitio se mancipare intendens,
sive humilitatis studio, sive ob provectam aetatem, prima dumtaxat Cle-

224

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ricali Tonsura sacris voluit initiari. R o m a m re ver sus inter Protonotarios


A p o s t o l i c o s de numero Participantium adlectus, arcano divinae providentiae consilio grave odiosumque Fiscalis A d v o c a t i apud Picentes munus
sibi concreditum sollerti diligentia ac prudentia, fortiter, sagaciter iuste,
fideliter recteque, duce caritate, gessit atque, uti pauperum pater, saepe
de suo pro ipsis taxationem solvens, Quare Maceratensis Gubernator
anno 1644 ab ipso p o p u l o fuit electus. Innocentius P a p a X die 6 Martii
anno 1645 eum Cardinalem D i a c o n u m Ss. Cosmae et Damiani creavit.
Triennio elapso, Ferrariensi Legationi praepositus, eam usque ad annum
1651 gubernavit. Cathedrali Novariensi Ecclesia anno 1650 sibi commissa,
Presbyteratum et episcopalem suscepit consecrationem. H a n c dioecesim
sancte est moderatus. Romae a Pontifice A l e x a n d r o V I I , qui eius consiliis
uti volebat, retentus, Novariensi Sede anno 1656 se abdicavit, atque
tamquam Cardinalis de Curia universalis Ecclesiae negotiis atque
beneficentiae operibus, praecipue in S. Gallae hospitio ac S. Michaelis
Instituto totus incubuit, donec anno 1676, licet reluctans, ad supremum
Ecclesiae regimen fuit electus.
In Summo gerendo Pontificatu nulli pepercit industriae ad fidelium
mores emendandos, ad pietatem fovendam, R o m a e praecipue ut Urbs
digna fieret Summi Pontificatus sedes, nam ut Sanctus Leo Magnus perbelle R o m a n o s hortatur : V o s praecipue inter ceteros populos decet
meritis pietatis excellere, quos in ipsa apostolicae petrae arce fundatos,
et D o m i n u s noster Iesus Christus cum omnibus redeunt, et beatus A p o s tolus Petrus prae omnibus erudivit (Serm. II in anniv. elect.). Divino
impulsus mandato, multum allaboravit ad fidem propagandam, ad Ecclesiam ab haeresi aliisque c o n t r a mores periculis immunem servandam, ad
christianos principes invicem conciliandos ut, collatis viribus, c o n t r a
Turcas dimicarent, qui orientalibus Europae regionibus atque Hungaria
subiugatis, V i n d o b o n a e libertati minabantur, totaque E u r o p a potiri inoliebantur et in servitutem christianum populum redigere. V e r u m piissimi
Pontificis apud homines sollicita conamina et ad D e u m preces, c u m universo p o p u l o efrusae, tantum et imminens periculum averterunt. D e i
enim misericordia implorata beatissimaeque V i r g i n i s auxilio invocato,
christiani exercitus de taeterrimo hoste insignem victoriam reportarunt.
Qui triumphus christianos Europae populos magna ex parte tanto Pontifici debitores esse testatur, si christianam fidem civilemque cultum serv a v e r i t neque in infidelium servitutem redacti sint. Quapropter Innocentius in perenne tanti triumphi testimonium, ad beatae Mariae V i r ginis Nominis honorem, festum celebrandum instituit.

Sacra

Congregatio Rituum

225

Tenax iustitiae vindex, numquam a recto itinere valuit demoveri,


fortiterque cuicumque, vel regia potestate refulgenti, demisso ac intrepido animo restitit. Efifusissima in pauperes caritate flagrabat ; humillime
de se persentiebat ; a quacumque specie mali mundanisque desideriis
abhorrens, ad Dei gloriam unice spectabat. N o n deesse quoque videntur
supernaturalia dona a Deo actioni aut Servi Dei deprecationi concessa
sive in eius vita sive post obitum.
Senio confectus laboribusque, aerumnis, molestiis diutinisque acerbissimos morbis, divinae voluntati perfecte subiectus, patientissime toleratis, fractus, Ecclesiae sacramentis roboratus, die 12 Augusti anno 1689
animum Deo reddidit.
Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, magis magisque erumpente,
biennio ab obitu nondum expleto, die 11 Aprilis anno 1691 canonicae
inquisitiones in Urbe fuere inceptae, dieque 3 Septembris a. 1714 a Clemente Papa XI beatificationis causa fuit introducta. Apostolicis constructis cum in Comensi Curia tum in Urbe processibus, ceterisque de
iure servatis, Benedictus X I V nonnullas animadversiones, quae ex quibusdam libellis desumptae fuerant, c o r a m se, die 1 Augusti anno 1744,
in speciali Ordinaria Congregatione pertractari voluit ; quum autem hae
evidenter calumniosae a tota Congregatione agnitae fuerint, Pontifex
edito die 8 Augusti decreto omnibus silentium imposuit ne illae obiectationes in posterum refricarentur.

Sequenti anno Novariensem proces-

siculum ratum habuit et ad ulteriora procedi posse edixit.


Verum ob politicos interventus temporumque iniquitatem, causa ad
nostrum usque tempus silui t. Recentioribus autem annis causa iterum
resumpta est; et, coram R m o Cardinali Carolo Raphaele Rossi Anteprae.
paratoria Congregatio habita est die 26 Octobris anno 1943; Praeparatoria die 4 Iulii sequentis anni, Nova Praeparatoria die 26 Iulii anni huius,
Generalis demum coram Ssmo D. N. P i o Papa X I I die 15 Novembris anni
huius, in qua Rius Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus
causaeque Ponens, dubium posuit disceptandum de heroicis virtutibus.
R m i Cardinales, Officiales Praelati Ptresque Consultores in fere unanimem favorabilem sententiam concessere, cui Summus Pontifex statim
adhaesit, suamque sententiam proferens, edixit :
theologalibus Fide, Spe,
non

de

cardinalibus

que adnexis

Caritate

cum in

Prudentia, Iustitia,

in gradu heroico

et ad effectum de quo agitur.

Venerabilis

Deum,

Constare de virtutibus
tum in

proximum, neo

Temperantia, Fortitudine
Innocentii Papae

XI

earumin

casu

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

226

H o c autem decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit.
Datum in A r c e Gandulphi, prope R o m a m , die 15 Novembris anno 1955.
C. Card. CICOGNANI, Praefectus

L R S.
"

f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

III
OFFICIUM ET MISSA IN SOLEMNITATE S. IOSEPH OPIFICIS, SPONSI B. M. V.
Die 1 Maji
IN SOLEMNITATE

SANCTI JOSEPH OPIFICIS


S P O N S I BEATAE MARIAE V I R G I N I S , C O N F E S S O R I S
Duplex

classis

Omnia de Communi Confessoris non Pontificis, prter ea qu


habentur

hi<s

propria.
IN I V E S P E R I S <

Ant. 1 Deus, mundi opifex, * posuit hominem ut operaretur et custodiret terram,

alleluja.

Ant. 2 Christus, Dei Filius, * manibus suis operari dignatus est,


alleluja.
Ant. 8 A r t e m f abri * fideliter exercens sanctus Joseph, laboris
mirbile refulget exemplar, alleluja.
Ant. If Fidelis servus * et prudens, quem constituit D o m i n u s super
familiam suam, alleluja.
Ant. 5 Joseph, opifex sancte, * pera nostra tuere, alleluja.
Capitulum

Col. 3, 14-15

Fratres : Caritatem habete, quod est vinculum perfectionis, et pax


Christi exsltet in cordibus vestris, et grati estte.
Hymnus
T e , Joseph, celebrent agmina caelitum,
Te cuncti rsonent christiadum chori,
Qui clarus meritis, junctus es inditae
Casto f cdere Virgini.

Sacra Congregatio Rituum

227

A l m o c u m tmidam germine cnjugem


Admrans, dubio tngeris nxius,

Afflatu

speri F l a m m i s A n g e l u s

Conceptum Puerum docet.


Tu natum D o m i n u m stringis, ad exteras
iEgypti prfugum tu squeris p l a g a s ;
Amssum Slymis quseris et invens,
Miscens gaudia fltibus.
Post mortem reliquos sors pia consecrat,
Palmmque emritos gloria suscipit :
Tu vivens, Speris par, freris Deo,
M i r a sorte betior.
Nobis, summa Trias, parce precntibus,
Da Joseph meritis sidera scndere;
Ut tandem liceat nos tibi prpetim
Gratum prmere canticum. Amen.
t- Solemnitas est

hodie

sancti Joseph, alleluja.

Rj. Qui manibus suis F i l i o Dei ministrvit, alleluja.


Ad Magnif. Ant.

Christus Dominus * fabri filius putari dignatus

est, alleluja.
Oratio
Rerum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :
concede p r o p i t i u s ; ut sancti Joseph exemplo et patrocinio, pera perficimus quse prseipis,

et praemia consequmur

quse

promittis.

Per

Dominum.
Completorium

de

Dominica.
AD MATUTINUM

Invit. Regem regum D o m i n u m , qui putari dignatus est fabri filius, *


Venite, adoremus, alleluja. Ps. 91. Venite, exsultmus.
Hymnus
Te, pater Joseph, opifex colnde,
Nzara? felix ltitans in umbra,
V o c i b u s magnis animisque plenis
Nocte canmus.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

228

Rgiam stirpem tenumque victum


Mente ferg aequa tacitusque portas,
Sacra dum multo manuum labore
Pignora
O

Faber,

nutris.

sanctum

spculum

fabrrum,

Quanta das plebi documenta vita3,


Ut labor sudans, ut et officina
Sanctificatur.
Qui carent escis, mseros rovto ;
Tempera effrnos perimsque lites;
Mysticus Christus patrias sub umbrae
Tginine crescat.
Tu Deus trinus pariterque et unus,
Qui

pater

cunctis

opifxque

rerum,

Fac

patrem Joseph imitmur actu,


Morte imitmur. A m e n .
IN I NOCTURNO

Ant. E x i t homo * ad opus suum, et ad laborem suum usque ad


vesperam,

alleluja.

t- Gloria et exemplar opificum, sancte Joseph, alleluja.


R/. Cui obedire voluit Filius Dei, alleluja.
De libro Gnesis
Lectio I

Cap. 1, 27-28, 31; 2, 1-3

In principio creavit Deus hominem ad imaginem suam ; ad imaginem Dei creavit illum : masculum et feminam creavit eos. Benedixitque
illis Deus, et ait :

Crscite et multiplicamini, et replete terram et

subjicite eam . Viditque Deus cuncta quas fecerat, et erant valde bona.
Et factum est vespere et mane, dies sextus. Igitur perfecti sunt caeli
et terra et omnis ornatus eorum. Complevitque Deus die sptimo opus
suum quod fecerat; et requievit die sptimo ab universo opere quod
patrrat. Et benedixit diei sptimo, et sanctificavit illum, quia in ipso
cessaverat ab omni opere suo, quod creavit Deus ut faceret.
Rj. Sex diebus operberis et facies omnia pera tua, sptimo autem
die sabbatum D o m i n i D e i tui est : * N o n facies omne opus in eo, alleluja,
f. Sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram, et requievit in die
sptimo. Non facies.

Sacra Congregatio Rituum

229

Lectio II

Cap. 2, 7-9, 15

Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terrae, et inspiravit in faciem ejus spirculum vitae, et factus est homo in animam
viventem.

Plantverat autem D o m i n u s Deus paradisum voluptatis a

principio, in quo posuit hominem quem formverat. Produxtque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu et ad vescndum
suave; lignum etiam vitae in medio paradisi lignmque scientiae boni
et mali. Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso
voluptatis ut operaretur et custodiret illum.
Rj. Posuit Dominus Deus hominem quem formverat, in paradisum
voluptatis, * Ut operaretur illum, alleluja, t- Hasc erat condicio hominis ab initio. Ut operaretur.
Lectio III

Cap. 3, 17-19, 2S-2k

Dixitque Dominus Deus Adae : <x Quia audisti vocem uxoris tuae,
et comedisti de ligno, ex quo praecperam tibi ne comderes, maledicta
terra in opere tuo ; in laboribus cmedes ex ea cunctis diebus vitae tuae.
Spinas et trbulos germinbit tibi, et cmedes herbam terrae. In sudre
vultus tui vescris pane, donec revertris in terram, de qua sumptus
es ; quia pulvis es, et in plverem revertris . Et emisit eum Dominus
Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram, de qua sumptus est.
Ejecitque A d a m , et collocavit ante paradisum voluptatis Cherubim et
flmmeum gladium atque verstil em ad custodiendam viam ligni vitae.
Rj. Post peccatum ejcit Deus hominem de paradiso voluptatis, * Ut
in laboribus operaretur terram, alleluja, f.

Et in sudre vultus tui,

dixit Deus, vescris pane. Ut in laboribus. Gloria Patri. Ut in laboribus.

IN II NOCTURNO
Ant. Jesus, * cum esset triginta annorum, putabtur filius Joseph,
alleluja.
f. O magnam dignitatem laboris, alleluja.
Rj. Quem Christus sanctificavit, alleluja.
Lectio
(Ex

Actis

Pii

IV
PP.

XII)

Ecclesia, providentissima omnium Mater, mximas impendit curas


ad opifices tutndos ac levndos, eorundem consociationes instituens
iisque favens, quas Pius duodecimus, Pontifex Maximus, iampridem

230

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

validissimo sancti Joseph patrocinio concreditas esse vlnit.

Etenim

sanctus Joseph, c u m putativus esset pater Christi, qui faber et fabri


filius appellari dignatus est, propter necessitudinem qua junctus erat
c u m Jesu, abunde spiritum illum hausit unde labor nobilitatur atque
evehitur. Consimili m o d o hujuscinodi opificum consociationes adniti
debent, ut Christus sit semper in ipsis praesens, in eorum membris
horumque familiis, in omni dnique coetu operario ; siquidem praecipuus harum consociationum finis est, ut christianam vitam in suis membris servent atque alant, Deique regnum latius propagent, praesertim
inter ejsdem officinae contubernales.
Rj. N o n facies calumniam p r x i m o tuo, nec vi opprimes e u m ; * N o n
morbitur opus mercenarii tui apud te usque mane, alleluja, f. Dignus
est enim operarius mercde sua. N o n morbitur.
Lectio

De hac autem Ecclesiae sollicitudine erga coetum operarium novum


idem Pontifex praebuit argumentum, c u m occasionem nactus opificum
conventus Kalendis Majis anni millsimi nongentesimi quinquagesimi
quinti Romae celebrati, ingentem multitudinem in foro ad sancti Petri
Basilicam coaduntam

alloquens,

opificum institutionem

summopere

commendavit. Haec enim nostris temporibus potiores sibi vindicat partes, ut opifices christiana doctrina rite imbuti, grassantes circa societatis constitutionem remque oeconomicam errores devitent, et moralem ordinem a D e o praestitutum, quem Ecclesia pandit atque interpretatur, de opificum juribus atque officiis, probe noscant, reique gerendae
participes effecti, ejsdem procurationi efficaciter adlaborent. Christus
enim primus in orbe promulgavit atque Ecclesiae tradidit principia, quae
ad has dirimendas quaestiones immutabilia ac validissima perstant.
Rj. Dedisti mihi protectionem salutis tuae et dextera tua suscepit
me * Protector meus et susceptor meus, alleluja, f. E g o protector tuus
sum et merces tua magna nimis. Protector.
Lectio

VI

Quo autem humani laboris dignitas, et principia quae eandem efficiunt, altius insidrent animis, Pius duodecimus festum sancti Joseph
opificis instituit, qui omni coetui operario exemplo sit ac praesidio.
Ab hoc enim exemplo, qui operosas exercent artes discere debent qua
ratione et quo spiritu sua munia expleant, ut pariter p r i m o D e i obsequentes praecepto, terram subiciant atque oeconomicae prosperitti cnsu-

Sacra Congregatio Rituum

231

lant, ac simul aeternae vitae praemia consequantur.

Neque deerit pro-

vidus Nazarethana Familiae custos sibi arte ac labre compares suo


munmine tgere eorundemque caelitus fortunare domos. Aptissime Summus Pontifex hoc festum celebrari iussit Kalendis Majis, quem diem
operarii coetus sibi ascivrunt; hinc enim spes affulget fore, ut dies
hic, sancto Joseph opifci dicatus, deinceps non odia excuat ac jrgia
accendat, sed singulis recurrens annis, omnes invitet ad ea magis magisque perficienda, quae civium paci adhuc desunt, immo etiam reipublicae moderatores exstimulet ad ea sollerter absolvenda quae consortionis
humanae rectus expostulat ordo.
R> Miser ego sum et pauper ; * Dominus sollicitus est mei, alleluja,
f.

Laborem manuum turum manducbis et bene tibi erit,

alleluja.

D o m i n u s . Gloria Patri. Dominus.

IN I I I NOCTURNO
Ant. Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est filius Joseph? Alleluja.
f. V e r b u m Dei, per quod facta sunt omnia, alleluja.
Rj. Dignatus est operari manibus suis, alleluja.
Lectio sancti Evangelii secundum Matthaeum
Lectio VII

Cap. 13, 5J -58


f

In illo tempore : Veniens Jesus in patriam suam, docbat eos in


synaggis eorum, ita ut mirarntur et dicerent : Unde huic sapientia
haec et virtutes? Nonne hic est fabri filius? Et reliqua.
Homilia sancti Alberti Magni Episcopi
In

Evangelium

Luc,

cap.

IV

Die sbbati intrvit in synaggam, quo omnes intentione audiendi


conveniunt. Et omnium in synagga oculi erant intendentes in eum.
H o c tamen quidam devotione, quidam curiositate, et quidam observantes eum fecerunt, ut caperent eum in sermne. Et dicebant scribae et
pharisaei ad populum, qui j a m fidem et devotionem concperat : Nonne
hic est filius Joseph? Despectinis nota est demonstratio ejus quem
nominare non sunt dignti. Filius Joseph :

minus hic dicit evan-

gelista quod tam a Matthaeo quam a Marco plenius sciverat esse

posi-

tum : Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est faber, filius Mariae?
Haec omnia despective dicta sunt.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

232

Rj. Jesus erat incipiens quasi annorum triginta,

* Qui putabtur

filius Joseph, alleluja, f. Faber autem erat Joseph, sponsus Virginis


Mariae, de qua natus est Christus. Qui putabtur.
Lectio

VIII

Faber lignrius dicitur fuisse Joseph, arte et usu manuum victum


quaerens, et non in otio et deliciis panem manducans, sicut scribae et
pharisaei fecerunt. Maria etiam c o l o et consilio manuum victum quaerbat.

Et est sensus :

H i c despeetae et pauprrimas nativitatis,

non

potest esse Christus Dominus, quem unxit Deus. Et ideo sibi non est
credendum tam rusticano et tam viii.
Rj. Unde huic sapientia haec et virtutes? * Nonne hic est f abri filius?
Alleluja, f. Ita dicebant in civitate Nazareth. Nonne hic est. Gloria
Patri. Nonne hic est.
Lectio

IX

Faber tamen erat Dominus : quia propheta dixit de ipso : Tu fabrictus es aurram et solem . Similis modus despectivus est in libro
Regum, ubi Saul promto in regnum suum dixerunt : Quaenam res
accidit filio Cis? N u m et Saul inter prophetas est? Parva ergo locutio
magnum importat
vobis,

despectum.

Dominus autem

dicit :

Amen

quia nemo propheta acceptus est in patria sua .

dico

Se autem

prophtam hic dicit D o m i n u s . Ipse enim, cui omnia per divinitatem


nota sunt, nullam penitus recipit inspirationis revelationem.

Patriam

autem suam vocat hic stricte locum conceptionis et nutritinis. Suis


autem convicneis, qui invidia incitabntur ad ipsum, non fuit acceptus.
Te Deum laudamus.
AD L A U D E S ET PER H O R A S
Antiplion

et

Capitulum

ut

in

Vesperis.

Hymnus
A u r r a , solis nuntia
Florumque mensi praevia,
Fabri sonram mlleo
D o m u m salutat Nzarae.
Salve, caput domesticum,
Sub quo supremus Artifex,
Sudre salso rridus,
Exercet artem

patriam.

Sacra Congregatio Rituum

233

Altis loctus sedibus


Celsaque Sponsae proximus,
Adsto nunc clintibus,
Quos vexat indigentia.
Absintque vis et jrgia,
Fraus omnis a mercdibus ;
V i c t u s cibique c o p i a m
Mensret una prcitas.
O Trinitatis Unitas,
Joseph precnte, quaesumus,
In pace nostros omnium
Gressus viamque dirige. Amen.
t. Ora pro nobis, sancte Joseph, alleluja.
Rj. Laborum nostrorum protector fidelis, alleluja.
Ad Bened. Ant. Descendit Jesus * c u m Maria et Joseph, et venit
Nazareth, et erat subditus illis, alleluja.
Oratio
Rerum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :
concede propitius ; ut sancti Joseph exemplo et patrocinio, pera perficimus quae praecipis,

et praemia consequmur

quae

promittis.

Per

Dominum.
Ad Horas Psalmi de Dominica, ad. Primam

tamen ut in festis.

AD TERTIAM
Capit. Fratres :

Caritatem habete, ut in I Vesperis.

tf. br. Gloria et exemplar opificum, sancte Joseph, * Alleluja, alleluja. Gloria et exemplar, f. Cui obedire voluit Filius Dei. Alleluja,
alleluja. Gloria Patri. Gloria et exemplar.
f. O magnam dignitatem laboris, alleluja.
Rj. Quem Christus sanctificavit, alleluja.
AD SEXTAM
Capitulum

Col.. 3, 17

Omne quodcumque facitis in verbo aut in opere, omnia in nomine


Domini Jesu Christi, gratias agentes D e o et Patri per Ipsum.
R;, br. O magnam dignitatem laboris, * Alleluja, alleluja. O magnam.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

234

f.

Quem

Christus

sanctificavit.

Alleluja,

alleluja.

Gloria

Patri.

magnam.
f. V e r b u m Dei, per quod facta sunt omnia, alleluja.
R;. Dignatus est operari manibus suis, alleluja.

AD NONAM

Capitulum

Col. 3, 23-24

Quodcumque facitis, ex nimo opermini sicut D m i n o , et non hominibus, scientes quod a D m i n o accipietis retributionem hereditatis.
D m i n o Christo servite.
R> br. V e r b u m Dei, per quod facta sunt omnia, * Alleluja, alleluja.
Verbum Dei. f. Dignatus est operari manibus suis. Alleluja, alleluja.
Gloria Patri. V e r b u m Dei.
t. Ora pro nobis, sancte Joseph, alleluja.
Rj. Laborum nostrorum protector fidelis, alleluja.

IN II VESPERIS
Omnia ut

in I Vesperis, prter sequentia :

f. Ora pro nobis, sancte Joseph, alleluja.


R j . Laborum nostrorum protector fidelis, alleluja.
Ad Magnif. Ant. Et ipse Jesus * erat incipiens quasi annorum triginta, ut putabtur filius Joseph, alleluja.

AD MISSAM
Introitus

Sap. 10, 17

Sapientia reddidit justis mercedem laborum suorum, et deduxit illos


in via mirabili, et fuit illis in velamnto diei et in luce stellrum per
noctem, alleluja, alleluja.
Ps. 126,1 Nisi Dominus aedificverit domum, in vanum laborant qui
aedificant eam.
f . Gloria Patri.

Sacra Congregatio Rituum

235

Oratio
Berum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :
concede propitius ; ut, sancti Joseph exemplo et patrocinio, pera perficimus quae pracipis,

et praemia consequantur

quae promittis.

Per

Dominum.
Lectio Epistolae beati Pauli A p s t o l i ad Colossenses

Col. 3, U-15, 17, 23-24.


Fratres : Caritatem habete, quod est vinculum perfectionis, et pax
Christi exsultet in cordibus vestris, in qua et vocati estis in uno corpore,
et grati estte. Omne quodcumque facitis in verbo aut in opere, omnia
in nomine D o m i n i Jesu Christi, gratias agentes D e o et Patri per ipsum.
Quodcumque facitis, ex nimo opermini sicut D m i n o , et non hominibus, scientes quod a D m i n o accipietis retributionem hereditatis. D mino Christo servite.
Alleluja, alleluja, f. De quacumque tribulatione clamverint ad me,
exudiam eos, et ero protector eorum semper. Alleluja, f. F a c nos inncuam, Joseph, decurrere vitam :

sitque tuo

semper tuta patrocinio.

Alleluja.
Extra

Tempus

Paschale

dicitur :

Graduale. Ps. 127, 1-2 Beatus quicumque times Dominum, qui mbulas in viis ejus. f. Laborem manuum turum manducbis et bene
tibi erit.
Alleluja, alleluja, f. F a c nos inncuam, Joseph, decurrere vitam :
sitque tuo semper tuta patrocinio. Alleluja.
Post

Septuagesimo,

omissis

Alleluja,

et

Versu

sequenti,

dicitur:

Tractus. Ps. 111, 1-3 Beatus vir qui timet D o m i n u m , qui mandatis
ejus delecttur multum, f. Potens in terra erit semen ejus ; generatini
rectorum benedicatur, f. Opes et divitiae erunt in d o m o ejus, et munificentia ejus manebit semper.
Sequentia sancti Evangelii secundum Matthaeum
Matth. 13, 5Jf-58
In illo tempore : Veniens Jesus in patriam suam, docbat eos in
synaggis eorum, ita ut mirarntur et dicerent : Unde huic sapientia
haec et virtutes? Nonne hic est fabri filius? Nonne mater ejus dicitur
Maria, et fratres ejus Jacobus et Joseph et Simon et Judas? Et sorores

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officiale

236

ejus nonne omnes apud nos sunt? Unde ergo huic omnia ista? Et scandalizabntur in e o . Jesus autem dixit eis :

N o n est propheta sine

honore nisi in patria sua et in domo s u a . Et non fecit ibi virtutes


multas propter incredulittem illorum.
Credo.
Offertorium. Ps. 89, 11 Bonitas D o m i n i Dei nostri sit super nos, et
opus manuum nostrarum secunda nobis, et opus manuum nostrarum
secunda, alleluja.
Secreta
Quas tibi, Dmine, de operibus manuum nostrarum offrimus hostias,
sancti Joseph interposito

suffragio,

pignus facias nobis

unitatis

et

pacis. Per Dominum.


Prfatio de sancto Joseph:

Et te in

Solemnitate.

Communio. Matth. IS, 51f, 55 Unde huic sapientia haec et virtutes?


Nonne hic est fabri filius? Nonne mater ejus dicitur Maria? Alleluja.

Postcommunio
Haec sancta quae sumpsimus,

Domine :

per intercessionem

beati

J o s e p h ; et operationem nostram compleant, et praemia confirment. Per


Dominum.

IN MARTYROLOGIO ROMANO
Die 1 Ma, primo

loco

Solemnitas sancti Joseph Opficis, Sponsi beatas Maras Virginis,


Confessoris, opificum patroni.

Sacra Congregatio Rituum

237

DECRETUM
Instituto a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o P p . X I I , die primo Maii
anni millesimi nongentesimi quinquagesimi quinti, festo sancti Ioseph
Opificis, opificum Patroni, reliquum erat liturgicos parare textus in
Missale et Breviarium R o m a n u m inducendos. H o s itaque textus, a speciali Commissione diligenter compositos et approbationi Summi Pontificis subiectos, prout hic publici fiunt iuris, haec Sacra Rituum Congregatio in posterum ab omnibus qui ritui R o m a n o adstricti sunt, die primo
Maii, in festo S. Ioseph Opificis, sub ritu duplicis primae classis recolendo, adhibendos esse praecipit ; translato in perpetuum festo Ss. A p o stolorum Philippi et Iacobi in diem undecimum mensis Maii, tamquam
in sedem propriam. In lectione autem quarta eiusdem festi omittantur
verba : Kalendis Maji ; lemma Martyrologii R o m a n i quo de Ss. A p o stolis Philippo et Iacobo agitur, ponatur primo l o c o eodem die undecimo
Maii. Solemnitas vero S. Ioseph, quae hucusque celebratur feria IV
post Dominicam II post Pascha, abolita habeatur ; et titulus Ecclesiae universalis Patroni , qui dictae Solemnitati adiungebatur,

festo

principali S. Ioseph diei 19 Martii in posterum adnectatur.


Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o P p . X I I relatis,
Sanctitas Sua benigne Officium et Missam in honorem S. Ioseph Opificis, necnon variationes

supradictas approbare dignata

est.

D i e 24 Aprilis 1956.

C.

Card. CICOGNINI, Praefectus

L . s$ S.
f A. Carinci, Archiep.

16

- ACTA,

vol..

XXIII,

n.

5.

26-4-1956.

S e l e u c , Secretarius

238

Acta Apostolicae Sedis - Commentorium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Venerd, 6 aprile 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in
solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. EMILE REUTER, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Granducato di Lussemburgo, per la presentazione delle Lettere Credenziali.

S E G R E T E R I A

DI

STATO

NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 13 aprile 1956, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare i Revmi Padri
A b . Pietro Salmn, dei Benedettini, Crisostomo Vijverberg, dei Predicatori,
Ferdinando Antonelli, dei Frati Minori, Guglielmo Bertrams, della Compagnia di Ges, e Giovanni Visser, dei Redentoristi, Consultori della Sacra
Congregazione dei Religiosi.

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felimente regnante, si degnato di conferire:
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile
o
25
7
27
28
)>

))
5
18
27

maggio 1955. Al sig. Simoni Nello Andrea, della diocesi di Imola.


dicembre
Al sig. Tedeschi Francesco (Roma).
gennaio 1956. Al sig. Vicini Atilano (Repubblica Domenicana).

Al sig. Cherubini Lorenzo (Roma).

Al sig. Borges Leal Castello Branco Antonio (Brasile).

Al sig. de Souza Gomes Enrico (Brasile).

Al sig. Monteiro de Castro Giuseppe (Brasile).

Al sig. d'Aquino di Caramanico don Alfonso (Italia).

Al sig. Piccolomini Giovanni (Italia).


o Al sig. Colesanti Mario (Italia).

Al sig. Droguett del Fierro Alvaro (Chile).


febbraio

Al sig. Sainz-Lima Ges Ettore (Rep, Argentina).

Al sig. Baert Remigio (Belgio).

Diarium Romanae Curiae

239

27 febbraio 1956. Al sig. Jobiin Giuseppe (Brasile).

Al sig. Ferrabino Aldo (Roma).


La Commenda con Placca dell'Ordine d san Gregorio Magno, classe militare
gennaio 1956. Al Gen. de Moraes Ancora Armando (Brasile).
Al Col. Cana v a n o Pereira Giuseppe (Brasile).

Al Col. de Menezez Cortes Gerardo (Brasile).

Al Gen. Maggessi Pereira Augusto (Brasile).


27 febbraio
28

La
22
16
22
30
3

10
22
25
11

25

U
12

18

20
23
28

Commenda

marzo

dell'Ordine

di

san

Gregorio

Magno,

classe

civile:

1955. Al sig. Guttierrez Granier Giovanni Luigi, dell'arcidio


cesi di La Paz.
maggio

Al sig. Comeau Willie, della diocesi di Yarmouth.


agosto

Al sig. Dill Francesco, della diocesi di Oklahoma e Tulsa.


settembre
Al sig. Dodero Paolo, dell'arcidiocesi di Bologna,
ottobre

Al sig. Ferreira Emanuele, dell'arcidiocesi di Ssma Assunzione.

Al sig. de Moffarts Paolo, della diocesi di Namur.

Al sig. Tarquinii Vittorino, della diocesi di Teramo.

Al sig. Van Buyten Giulio, dell'arcidiocesi di Malin es.

Al sig. Edallo Amos, dell'arcidiocesi di Milano,


novembre
Al sig. Criscione Porcelli Giovanni, della diocesi di Ragusa.

Al sig. Vadakekalatb.il Pothen Giuseppe, della diocesi di


Changanacherry.

Al sig. Pottenkulam Zaccaria, della medesima diocesi,


dicembre
Al sig. Petri Silla Giovanni Battista (Roma).
))

Al sig. Delle Piane Giuseppe, della diocesi di Savona.

Al sig. Ciampi Antonio (Roma).

Al sig. Monaco Eitel (Roma),


gennaio 1956. Al sig. Noli Emiliano, della diocesi di Pavia.

Al sig. Lanni della Quara Armando, della diocesi di Brescia.

Al sig. Marzoli Luigi, della medesima diocesi.

Al sig. Amato Alfredo, della diocesi di Caserta.

Al sig. Serrini Alfonso, della diocesi di Osimo e Cingoli.

Al sig. Biondi Gastone, della diocesi di Assisi.

Al sig. Trendall Dale (Australia).

Al sig. Zanzotto Livio (Roma).

Al sig. Palazzi Manfredo, dell'arcidiocesi di Bologna.

Al sig. Affaticati Dante (Roma).


))

Al sig. Costa Almeida Renato (Brasile).

Al sig. de Bittencourt Beranguer Fernando Cesare (Brasile).

Al sig. Leckie Lobo Carlo Fernando (Brasile).

Al sig. da Ponte Ribeiro E i r a s Carlo (Brasile).

Al sig. do Nascimento e Silva Gerardo Eulalio (Brasile).

Al sig. Teixeira Mesquita Andrea (Brasile).

Al sig. Righetti Adriano (Italia).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

240

a febbraio 1956. Al sig. Perencin Angelo, della diocesi di Vittorio Veneto.


Al sig. Gahlan Edmondo, della diocesi di Monaco.
4
Al sig. Letelier Saavedra Riccardo (Chile).
5
Al sig. Basile Luigi, della diocesi di Nola.
7

Al
sig. Caliendo Gaspare, della medesima diocesi.

Al
sig. Napolitano Salvatore, della medesima diocesi.

Al sig. Gracie Lampreia Giovanni (Brasile).


27
Al sig. Franois Michele, dell'arcidiocesi di Parigi.

Al sig. Vitucci Giovanni (Roma).


La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :
28 gennaio

1956. Al Capitano Borges de Souza Motta Silvio (Brasile).

Al Col. Serra de Menezes Armando (Brasile).

Al Magg. Tassoni Bruno (Italia).

13. febbraio
Al sig. Romano Roberto (Roma).
))
Al Col. Campana Antonio (Roma).
14
27
Al Col. Kahl Filho Giuseppe (Brasile).

Al Capitano Lopez da Cruz Augusto (Brasile).

Al sig. Aluffi Pentini dei Conti Pietro (Roma).

Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


IS febbraio 1955. Al sig. Lopez de Romana Castresana Luigi, dell'arcidiocesi di Arequipa.
)>
Al
sig.
Zegarra
Ballon Edilberto, della medesima arci
diocesi.
29 aprile
Al sig. Filteau Oscar, dell'arcidiocesi di Qubec.
10 maggio
Al sig. Doyle Gerardo, dell'arcidiocesi di S. Giovanni di
Terranova.

Al sig. Halley Patrizio, della medesima arcidiocesi.

Al sig. O'Dea Giovanni, della medesima arcidiocesi.


Al sig. O'Leary Francesco, della medesima arcidiocesi.

16
Al sig. Riedemann Enrico, dell'arcidiocesi di Vancouver.
Al sig. Steele Davide, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Belliveau Willie, della diocesi di Yarmouth.


Al sig, Burke Osvaldo, della medesima diocesi.

Al sig. d'Entremont Luigi, della medesima diocesi.

Al sig. Nichols Sam, della medesima diocesi.

2 agosto
Al sig. Dore Lloyd Felice, della diocesi di Lafayette.

Al sig. Gaspard Clifton, della medesima diocesi.

22
Al
sig. Berney Giuseppe, della diocesi di Oklahoma e

Tulsa.
Al sig. Borelli Francesco, della medesima diocesi.
Al sig. Brandt Leone, della medesima diocesi.

Al sig. Connelly Andrea, della medesima diocesi.

))
Al
sig. Cravotto Giovanni, della medesima diocesi.

Al sig. Cunningham Nicola, della medesima diocesi.


Al sig. Donnelly Michele, della medesima diocesi.
Al sig. Ederer Michele, della medesima diocesi.

Diarium Romanae Curiae


1955, Al sig.

Al sig.
Al sig.
Al sig.

A l sig.
Al sig.

Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.

A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
2 settembre
Al sig.
22

22

agosto

30
6

ottobre

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

241

Eisenbeis Carlo, della medesima diocesi.


Fischer Giovanni, della medesima diocesi.
Grellner Riccardo, della medesima diocesi.
Harrigan Giovanni, della medesima diocesi.
Hudson Reginaldo, della medesima diocesi.
Ingram Carlo, della medesima diocesi.
Kavanaugh Alfredo, della medesima diocesi.
Lageose Francesco, della medesima diocesi.
Lange Lorenzo, della medesima diocesi.
Loosen Giulio, della medesima diocesi.
Martin Giovanni, della medesima diocesi.
Mueggenborg Giuseppe della medesima diocesi.
Meuggenborg Paolo, della medesima diocesi.
Murphy Giorgio, della medesima diocesi.
O'Brien Leone, della medesima diocesi.
O'Grady Giovanni, della medesima diocesi.
O'Neill Giacomo, della medesima diocesi.
Beding Nicola, della medesima diocesi.
Robinson Loran, della medesima diocesi.
Ryan Royal, della medesima diocesi.
Salz Ermanno, della medesima diocesi.
Schott Valentino, della medesima diocesi.
Sprehe Francesco, della medesima diocesi.
Stolta Giovanni, della medesima diocesi.
Stuart Roberto, della medesima diocesi.
Suits Federico, della medesima diocesi.
Sullivan Guglielmo, della medesima diocesi.
Thompson Roscoe, della medesima diocesi.
Wolf Lorenzo, della medesima diocesi.
Zaloudek Floriano, della medesima diocesi.
Beechwood Enrico, della medesima diocesi.
Powers Guglielmo, della medesima diocesi.
Herzig Giacomo, della medesima diocesi.
Pollet Raffaele, della diocesi di Tournai.
Bodman Vincenzo, della diocesi di Oklahoma e
Tulsa.
Bogges Giovanni, della medesima diocesi.
Dyer Ray, della medesima diocesi.
Elmenhorst Antonio, della medesima diocesi.
Hagan Carlo, della medesima diocesi.
Monsour Giacomo, della medesima diocesi,
Pribyl Teodoro, della medesima diocesi.
Riley Giacomo, della medesima diocesi.
Rother Giovanni, della medesima diocesi.
Terry Giovanni, della medesima diocesi.
Weaver Giuseppe, della medesima diocesi.
Weisbender Carlo della medesima diocesi.
Trezza Vito, della diocesi di Diano-Teggiano.
Georges Samuele, della diocesi di Salt Lake City.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

242

S ottobre 1955. Al sig. Petit Carlo, della dicesi di Namur.


Al sig. Peeters Luigi, dell'arcidiocesi di Malines.
22

Al
sig. Santens Maurizio, della diocesi di Gand.
15 novembre
Al sig. Posteis Giovanni Leopoldo, della medesima dio
18

cesi.
Al
sig.
Lindemans
Paolo, dell'arcidiocesi di Malines
19

Al
sig.
Merten
Pietro,
della medesima arcidiocesi.

Al
sig.
Dowling
Giovanni,
della diocesi di Elphin.
26

Al sig. Joubert Guido, della diocesi di Baiona.


29

Al sig. Duranti Francesco, dell'arcidiocesi di Perugia.


7 dicembre
Al sig. Payne Beginaldo, dell'arcidiocesi di Calcutta.
19

Al sig. Mori Santangeli Luigi (Spagna).


ti:>
9 gennaio 195G. Al sig. Bavano Francis, dell'arcidiocesi di Genova.
Al sig. Bordaz Antonio, della diocesi di Martinica.
10


Al sig. Montlouis-Flicit Anastasio, della medesima dio
cesi.
Al sig. Peri Daniele, della medesima diocesi.
Al sig. Plissonneau-Duquesne Giorgio, della medesima
diocesi.
Al sig. Alcini Angelo, della diocesi di Amelia.
12

Ai sig. Paes de Carvallo Giorgio (Brasile).


28

Al sig. Paranagu Paolo Enrico (Brasile).


))

Al sig. Francis Edoardo, della diocesi di Poona.


30

Al sig. Casagrande Ugo, della diocesi di Vittorio Veneto


3 febbraio
Al sig. de Souza Palhares Giuseppe (Brasile).
27

Al sig. Moreira de Castro Alves Dario (Brasile).



La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:
26 febbraio 1955. Al sig. Minano Mendocilla Carlo, Ministro della Guerra
del Per.
25 dicembre

Al sig. Martin Alvarez Carlo, del diocesi d Madrid.


28 gennaio 1956. Al sig. Alim Pietro (Brasile).
10 febbraio

Al sig. Danusso Arturo, dell'arcidiocesi di Milano.


27

Al sig. Tristo Leito da Cunha Vasco (Brasile).


La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :
10 ottobre
28 gennaio

1955.
1956.

Al
Al
Al
Al
Al

sig. Di Napoli Guido, della diocesi di Teramo.


Col. Ungaro Bruno (Italia).
sig. De Stefano Vincenzo (Italia).
sig. Sparisci Emo (Italia).
sig. Merli Gianfranco (Italia).

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :


7 novembre 1955. Al sig. Nicoli Tullio, dell'arcidiocesi di Milano.

Diarium Romanae Curiae

243

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:


29 ottobre 1954. Al sig. Irusta Damiano, dell'arcidiocesi di La Paz.
G

1955. Al sig. Clerici Giambattista, della diocesi di Como.


10

Al sig. Bazan Riccardo, della diocesi di Teramo.

Al sig. D'Antonio Giuseppe, della medesima diocesi.

))

Al sig. Grossi Gioacchino, della medesima diocesi.

Al sig. Parere Vincenzo, della medesima diocesi.


20

Al sig. Sidoli Luigi, dell'arcidiocesi di Hartford.


25

Al sig. Aldeghi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano.

Al sig. Villa Ettore, della medesima arcidiocesi.


2(>
))

Al sig. Atiman Adriano, della diocesi.di Karema.

Al sig. Clerici Arturo, dell'arcidiocesi di Milano.

Al sig. Marcora Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Serafino Alfredo, della diocesi di Sarno.


7 dicembre

Al sig. Bonn Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia.


13

Al sig. Mazzeri Carlo, della diocesi di Novara.

Al sig. Nardoni Duilio (Roma).


23

Al sig. Becker Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia.


25

Al sig. Herbosch Antonio, della diocesi di Monaco.


5 gennaio 1956. Al sig. Mazza Luigi, dell'arcidiocesi di Firenze.

Al sig. Schiavo Eugenio (Roma).


11

Al sig. Bajno Sesto, della diocesi di Pavia.

Al sig. Bonfatti Giuliano, della medesima diocesi.

Al sig. Testera Carlo, della medesima diocesi.


Ai sig. Vaghi Franco, della medesima diocesi.


12

Al sig. Gioia Giuseppe, della diocesi di Brescia.

Al sig. Trucillo Vincenzo, dell'arcidiocesi di Salerno.

Al sig. Lunelli Renato, dell'arcidiocesi di Trento.


14

Al sig. Puzzanghera Rosario, della diocesi di Alatri.

Al sig. Rusconi Domenico (Roma).


17

Al sig. Abdul-Bari-Bey Tewfiq (Iraq).


2:>

Al sig. Galli Giuseppe (Roma).


26

Al sig. Amato Antonio, della diocesi di Caserta.


5 febbraio
.
Al sig. Besa Lyon Carlo (Chile).

Al sig. Gordon-Orr Camposano Douglas (Chile).


18

Al sig. Lozada Benavente Samuele, dell'arcidiocesi di


Arequipa.

Ai sig. Prez Godoy Riccardo, della medesima arcidiocesi.


27

Al sig. Battisti Angelo (Roma).


Il
22

marzo

Cavalierato

dell'Ordine di san

Silvestro

Papa:

1955. Al sig. Estensoro Alborta Renan, dell'arcidiocesi di La


Paz.
5 settembre
Al sig. Metkowski Francesco, dell'arcidiocesi di Montevideo.

244

Acta Apostolicae tidis - Commentarium Officiale

30 settembre 1955. Al sig. Andriuolo Vincenzo, della diocesi di Diano-Teg


giano.

Al sig. Gangone Cono, della medesima diocesi.


3 gennaio 1956. Al sig. Michelacci Adolfo, della diocesi di Modigliana.

Al sig. Aveiro Anselmo, dell'arcidiocesi di Santissima Assunzione.


11

Al sig. Barbero Ercole, della diocesi di Pavia.

Al sig. Chiapper Agostino, della medesima diocesi.

Al sig. Positano Giammichele, della medesima diocesi.

Al sig. Babbeno Attilio, della medesima diocesi.

Al sig. Tavazzani Cario, della medesima diocesi.


12

Al sig. Nazzari Giuseppe, della diocesi di Lodi.


20

Al sig. Schibuola Giovanni, della diocesi di Forl.


23

Al sig. Antonini Giuseppe, della diocesi suburbicaria di


Albano.
28

Al sig. Stumpf Emanuele (Brasile).

Al Cap. Corsani Ferdinando (Italia).

Al Cap. Faluzzini di Sezzadio Pier Vittorio (Italia).


7 febbraio

Al sig. Ferretti Pietro, della diocesi di Tortona.

NECROLOGIO
23 febbraio 1956. Monsig. Gal vin Edoardo, Vescovo di Hanyang.
27

Monsig. Guy ornar Giovanni Alfredo, Vescovo tit di Assava.


28

Monsig. Szlagowski Antonio Wladislao, Arcivescovo tit. di


Cotieo.
2 marzo

Monsig. di Tommaso Antonio, Vescovo tit. di Cirene.


4

Monsig. Dalla Zuanna Vigjlio Federico, Arcivescovo tit. di


Mocisso.

Monsig. Gleeson Edmondo, Vescovo di Maitland.


10
'

Monsig. Moussaron Giuseppe Giovanni Amato, Arcivescovo di Albi.


22

Monsig. de Aquino Correa Francesco, Arcivescovo di


Cuiab.
2 aprile

Monsig. Deymier Giovanni Giuseppe Giorgio, Arcivescovo


di Hangchow.
21

Monsig. Kelly Edoardo, Vescovo di Boise City.


25

Monsig. Czapik Giulio, Arcivescovo di Agria.


26

Monsig. Jacquin Giorgio, Vescovo di Moulins.

28 Maii 1956

A n . et vol. X X X X V I I I

(Ser. Il, v. X X I I I ) - N. 6

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIONESAPOSTOLICAE

I
LINENSIS
IN CATHEDRALI TEMPLO DIOECESIS LINENSIS CANONICORUM COLLEGIUM CONSTITUITUR.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum uniuscuiusque dioecesis Episcopus totis contendere viribus debeat ut summi Dei cultus pie splendidissimeque habeatur, et commissi
p o p u l i bona utilitatesque continenti foveantur studio, eosdem omnino
decet virorum corona et quasi senatu ornari, qui, ingenio, exemplo ac
doctrina praestantes, ipsos sacrorum Antistites gravissimis hisce partibus implendis iuvent. Quam ob causam, libentissime accipiendas esse
censuimus preces venerabilis Fratris Henrici Gelain, Linensis Episcopi,
qui ab hac A p o s t o l i c a Sede postulavit ut, ad normam sacrorum canonum, in sua etiam dioecesi Canonicorum Collegium conderetur. Probantes igitur quae S. Congregatio Consistorialis decreverit esse facienda,
c u i scilicet proprias huic agendae rei potestates demandavimus ; post auditum venerabilem Fratrem A r m a n d u m Lombardi, Archiepiscopum titulo
Caesariensem Philippi et in Brasilia A p o s t o l i c u m Nuntium, atque consensum eorum suppletum, qui in hoc negotio sua quomodocumque interesse arbitrentur;

summa

Nostra usi potestate

17 - ACTA, vol. X X I I I , n. 6. 28-5-1956.

haec

quae

sequuntur

246

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

decernimus atque iubemus. In cathedrali Linensi templo Canonicorum


Collegium constituimus, quod duobus volumus c o m p o n i Dignitatibus,
A r c h i d i a c o n o nempe et Archipresbytero, atque sex Canonicis, quorum
alter doctoris Theologi alter vero praefecti paenitentium admissis expiandis officio fungetur. Quae Dignitates et Canonicatus ad iuris praescripta assignabuntur ; quoadusque tamen ea c o n g r u o patrimonio locupletar i nequeant, libenter sinimus eadem vel iis sacerdotibus deferri,
qui alio iam beneficio fruantur, c u m animorum etiam curatione coniuncto.
Concedimus pariter ut divinum officium congregato Canonicorum coetu
his saltem diebus agatur, quos nunc describimus, scilicet :
Pentecostes,

Sacramenti

augusti,

Deiparae

Virginis

caelo

Paschatis,
receptae,

Ss. Petri et Pauli, S. Antonii Patavini, cui cathedralis aedes ut caelesti


Patrono est dicata,

anniversario praeterea die ab

eadem

consecrata

aede, ceterisque denique diebus, qui per Capitulares Constitutiones edicentur. Quoniam autem ii viri, qui in huiusmodi coetus asciscuntur,
vestium etiam insignibus decorandi sunt, ut vel extrinsecus ipsorum
quodam m o d o pateat dignitas ac singularis auctoritas, volumus ut Dignitates et Canonici, intra fines dumtaxat suae dioecesis, nigram induant
vestem talarem c u m fimbriis violacei coloris, zonam sericam pariter
violaceam, rochetum cum refiexu c o c c n e o (vermelho-cremisi) in manicis, mozetam e serico villoso nigro c u m fimbriis coccineis et, iuxta
temporum opportunitatem, cappam c u m pellibus albi coloris caligasque
violaceas. Quod denique ad cetera sive officia, sive munera, sive iura ac
privilegia attinet,

quae ad omnia pari dignitate huiusmodi Collegia

spectant, iuris communis leges fideliter serventur ; qua de re, simul atque
Canonicorum coetus conditus fuerit, dioecesani Consultores suo munere
vacabunt. Ad haec omnia, quae statuimus, efficienda venerabilem Fratrem deligimus A r m a n d u m Lombardi, quem diximus, tributis ei omnibus agendi negotii potestatibus, quas poterit cuilibet viro subdelegare,
d u m m o d o ecclesiastica dignitate p r a e d i t o ; quodsi tunc alius Apostolicae in Brasilia Nuntiaturae praeerit,

c u m haec erunt facienda,

ipsi

easdem concedimus potestates, cuilibet pariter delegandas. Qui denique


rem ad effectum deduxerit, acta exaranda curet eorundemque exempla
ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittenda. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus : ita quidem ut
quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque
igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras
iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctori-

Acta Pii Pp. XII

247

tate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus


irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis N o strae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum
Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae
sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque
ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem o m n i n o habenda erit
fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in
universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se
poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa
non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

Fr. A D E O D A T S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Bernardus De Felicis,

Proton.

Apost.

Loco Plumbi
In Cane. Ap. tao., vol. LXXXXI, n. 85.

II
VALENTINAE IN BRASILIA
IN DIOECESI VALENTINA IN BRASILIA CANONICORUM COLLEGIUM CONSTITUITUR.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum Nostra consilia et cogitationes eo etiam tendant ut D e i maiestas, hominum rerumque conditoris, sollemni cultu summoque honore
celebretur;

itemque ut

Episcopis

lectissimorum

Sacerdotum

coetus

quasi senatus sit praesto, qui eos et consilio et opere iuvent, fit ut
non sine magna laetitia eorum E p i s c o p o r u m postulatis concedamus,

248

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

qui ab A p o s t o l i c a Sede expetant ut in sua cathedrali aede Canonicorum


Collegium condatur. H u i u s m o d i preces c u m venerabilis Frater R o d u l fus de Oliveira Pena, Yalentinae Sedis in Brasilia sacrorum Antistes,
"V

huic B o m a n a e Ecclesiae admoverit, N o s , post auditum venerabilem Fratrem A r m a n d u m Lombardi, Archiepiscopum titulo Caesariensem Philippi
et in Brasilia A p o s t o l i c u m Nuntium, remque bene consideratam, consensumque eorum suppletum qui in hoc negotio aliquid iuris se habere
putent vel habeant; ea quae S. Congregatio Consistorialis, factis olim
a Nobis potestatibus, censuit esse facienda probantes, haec quae sequuntur statuimus et decernimus. In cathedrali templo Valentinae dioecesis
in Brasilia Collegium Canonicorum condimus, quod duabus Dignitatibus constabit, Archipresbytero videlicet et Cantore, atque sex Canonicis, quorum alter theologi munere fungetur, alter autem munus explebit populi admissa expiandi. Dignitates et Canonicatus, qui dicuntur,
ad normam iuris communis conferantur : concedimus tamen ut, quoad
usque c o n g r u o beneficio non sint praedita, iis etiam Sacerdotibus assignari possint qui alio iam beneficio fruantur, etiamsi munus eorum et
officium secum ferat animorum curationem.Quod autem attinet ad munia
propria Canonicorum, censemus ut conventus ad caerimonias peragendas his saltem diebus fiant : in die festo scilicet S. Sebastiani, cui est
dioecesis ceu Patrono s a c r a ; B. M. V. caelo receptae, cuius honori est
cathedrale

templum

dicatum;

feria

quinta

praeterea

maioris

hebdo-

madae ; ceterisque postremo diebus quos Capitulares leges seu Constitutiones, quam primum condendae, p r a e s c r i p s e r i t . Cum vero deceat eos
qui in E p i s c o p i consilium adsciscuntur quibusdam insignibus condecor a n , decernimus ut Dignitates et Canonici, intra fines tamen suae dioecesis, vestem talarem induant nigram cum fimbriis violacei coloris, zonam
sericam pariter violaceam, rochetum cum reflexu coccneo (vermelhocremisi) in manicis, mozetam e serico villoso nigro c u m fimbriis coccineis, et, iuxta temporum opportunitatem, cappam c u m pellibus albi coloris atque caligas violaceas. Ad cetera autem Canonicorum officia et
munera quod attinet, ad eorum iura, privilegia, honores, quas normas
Codex I. C. sancit, eaedem omnino serventur. Qua de re, constituto Canonicorum Collegio, statim Consultores dioecesani a suo munere cessabunt.
V o l u m u s postremo ut hae Litterae Nostrae a venerabili Fratre A r m a n d o
Lombardi, quem nominavimus, in effectum deducantur, cui omnes potestates rei gerendae tribuimus, quas poterit etiam cuilibet viro delegare,
dummodo ecclesiastica dignitate insigni. Qui vero negotium perfecerit,
idem et documenta exarari faciet, quorum exempla sincere scripta

ad

Acta PU Pp. XII

249

S. Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Quod si eo


tempore c u m res fieri debeat alius eidem Nuntiaturae praesit, huic oneri
erunt quae mandavimus. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab
iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant.
Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus.

Quapropter si quis,

quavis praeditus auctoritate,

sive sciens

sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, ' i d prorsus irritum atque
inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta" vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis,

sive typis impressis sive manu exaratis,

quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit,
sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.

CELSUS Card. COSTANTINI


8. R. E. Cancellarius

jji Fr. ADEODATUS I. Card. P I A Z Z A


8. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p .
Bernardus

De Felicis,

Loco SB Plumbi

In Ap. Cane, tao., vol. LXXXXI, n. 86.

S e l e u c , Decanus Proton. Apost.

Proton.

Apost.

250

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III

QUITENSIS
(GUAYAQUILENSIS)
IN ABQUATORIANA REPUBLICA ALTERA CONSTITUITUR ECCLESIASTICA PROVINCIA,
GUAYAQUILENSIS NUNCUPANDA.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum in Aequatoriana Republica una adhuc habeatur P r o v i n c i a ecclesiastica, Quitensis scilicet, eademque in nimiam protendatur latitudinem,
animorum iuvandorum causa venerabilis Prater Opilius Rossi, Archiepiscopus titulo A n c y r a n u s et in Republica de qua dicimus A p o s t o l i c u s
Nuntius, ab hac R o m a n a Sede postulavit ut, ipsa P r o v i n c i a ecclesiastica partita, nova ex ea conderetur : cui sententiae favere sive dilectum F i l i u m Nostrum Carolum Mariam S. R. E. Cardinalem de la Torre,
Quitensem Metropolitam, sive venerabiles Fratres Ecclesiarum Guayaquilensis, Portus Veteris, F l u m i n u m ac de EI Oro Ordinarios. Quoniam
igitur persuasissimum habemus, ubi unius Pastoris leventur et quasi
distribuantur sollicitudines, satius populorum utilitati consuli dioecesiumque regimini, hasce preces libenter suscipimus ; eaque de causa, re
diligenter considerata, atque eorum suppleto consensu qui in hac rerum
commutatione aliquid iuris habeant, vel se habere existiment, de summa
Nostra auctoritate sequentia statuimus. Ab Ecclesiae Quitensis, ab eiusque p r o tempore A r c h i e p i s c o p i metropolitico iure simul dioeceses Guayaquilensem ac Portus Veteris, praelaturasque nullius F l u m i n u m
ac de EI Oro eximimus, simul earum E p i s c o p o s atque Praelatos. De
quibus ita seiunctis dioecesibus ac praelaturis, episcopalem Ecclesiam
Guayaquilensem ad gradum et dignitatem perducimus archiepiscopalis
metropolitanae Sedis, c u m omnibus iuribus, privilegiis et praerogativis,
quibus ceterae eiusdem honoris archidioeceses ad iuris normam fruuntur. Cui metropoli eas ut suffraganeas subdimus Ecclesias, quarum supra nomen fecimus, dioecesim nempe Portus Veteris, ac praelaturas
F l u m i n u m ac de EI O r o . Quam ob rem, ex hisce ita dismembratis atque

Acta Pii Pp. XII

251

ordinatis Sedibus nova constabit ecclesiastica Provincia, quam Guayaquilensem, ex archidioecesi capite et quasi matre, appellari volumus, iisdemque terminis circumscribi, atque quattuor simul Ecclesiae, quibus ipsa
componitur. Venerabilem igitur Fratrem Caesarem Antonium Mosquera
Corral, adhuc Guayaquilensem E p i s c o p u m , ad Archiepiscopi Metropolitae dignitatem decusque promovemus, facta eidem potestate, sicut
aequum est, ad ceterosque aequali gradu spectat viros, Crucem ante se
ferendi, intra fines dumtaxat suae archidioecesis, sacrumque induendi
Pallium, postquam tamen illud in publico Consistorio rite postulaverit
atque obtinuerit; quam dignitatem, ut patet, Guayaquilenses, qui sequentur, Praesules pleno iure habebunt ; eidem praeterea, eiusque successoribus, ut suffraganeos subdimus earum Praelatos Ecclesiarum, quas supra
numeravimus. Iubemus denique ut cathedrale Canonicorum Guayaquilensium Collegium ad gradum, titulum honoremque perducatur Collegii
archiepiscopalis metropolitani, cum omnibus iuribus, privilegiis, praeeminentiis et honoribus, quae ex iure communi ceteros consequuntur eiusdem appellationis ac dignitatis Canonicorum coetus. Quae omnia religiose perficienda curabit venerabilis Frater Opilius Rossi, quem memoravimus, cui et omnes tribuimus necessarias agendi negotii potestates,
etiam cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas ecclesiastica dignitate
praedito, et onus imponimus huiusmodi peractae Sedium ordinationis
documenta exarandi, eorumque ad unguem exacta exempla quam primum
ad S. Consistoriale Consilium mittendi. Quod si evenerit ut, quo tempore
res ad effectum erit deducenda, alius Apostolicae in Aequatoriana Republica Nuntiaturae praesit, huic similiter potestates concedimus et
negotium perficiendi et virum subdelegandi. Has vero Litteras nunc et
in posterum efiicaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas
decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim
suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis
contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive
sciens sive insciens, contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum
atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae
documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae
sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab
aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit
fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poe-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

252

nas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa
non fecerint.
D a t u m Romae, apud S. Petrum, die secundo et vicesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. OOSTANTINI

j$ Fr. I. ADEODATUS Card. P I A Z Z A

S. B. E. Cancellarius

S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Decanus Proton. Apost.


Bernardus De Felicis,

Proton.

Apost.

Loco B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 9.

LITTERAE APOSTOLICAE
I
TEMPLUM B. MARIAE V. DE MONTE, IN SUBURBIO BOMBAYENSIS URBIS EXSTANS,
BASILICIS MINORIBUS ACCENSETUR, AC INSUPER BOMBAYENSI EMO ORDINARIO
FACULTAS COMMITTITUR CORONANDI IMAGINEM B. MARIAE V. IN EODEM
ASSERVATAM.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Perfugium salutis et quasi propugnaculum Fidei perhibetur esse Templum Deiparae sacrum et in amoeno
colle positum, unde Bombayam urbem et maris vastissimum aequor prospicias. Qua in regione suburbana, cui nomen Bandra , plurimi degunt Christifideles, qui religionis catholicae instituta alacres obeunt.
H o c vero Templum Beatae Mariae Virginis de Monte, uti appellatur, ad
artis Gothicae rationem anno millesimo nongentesimo quarto extractum
est loco prioris sacrarii, quod anno millesimo septingentsimo sexagesimo
p r i m o aedificatum, piorum multitudinem capere non potuit. Ceterum hic
mons ab antiquis temporibus A l m a e Deiparae, in spem humani generis

Acta Pii Pi). XII

253

natae, sacer est, quandoquidem iam ante annum millesimum quingentesimum sexagesimum sextum Ignatiani Sodales Marianae pietatis sedem
ibi constituerunt. Cum igitur hoc Templum sit opere nobilissimum, religione sanctissimum populique fidelis concursibus maxime celebratum,
Dilectus Filius Noster Valerianus Gracias, Bombayensis Archiepiscopus,
Nos rogavit ut illud Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus, simulque ut venerabilem eiusdem Deiparae Imaginem, ibi asservatam, quam
n o n . s o l u m Christifideles sed etiam ethnici praecipuis venerantur obsequiis, aureo diademate, Nostro nomine et auctoritate, redimiri sineremus.
Quibus precibus pro Nostro Mariani cultus propagandi studio libenti
animo obsecundantes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Templum
Beatae Mariae Virginis de Monte, A n g l o r u m sermone Our L a d y of
the Mount appellatae, eius Nativitatis mysterio sacrum et in suburbio,
cui nomen Bandra , urbis Bombayae exstans, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adjectis iuribus ac privilegiis, quae Aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Praeterea, iisdem hisce Apostolicis Litteris et auctoritate Nostra, ad futuram
rei memoriam, Bombayensi Ordinario, quem diximus, eas partes committimus ut die per se ipsum deligendo, Imagini Beatae Mariae Virginis
de Monte, eodem in Templo excultae, post Missarum sollemnia, iuxta
ritum formulamque praescriptam, auream coronam, Nostro nomine et
auctoritate, imponat. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Templum
autem ipsum huiusmodi honore augentes, decernimus praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos
spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc
ea inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x i , mensis Octobris, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


I o . BAPT. MONTINI
Prosecretarius

Status

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

254

II
TEMPLUM B. MARIAE V., PLACENTINA IN URBE, (( SANTA MARIA DI CAMPAGNA ))
APPELLATUM, BASILICAE MINORIS TITULO AC PRIVILEGIIS COHONESTATUR.

PIUS PP. XII

Ad perpetuam rei memoriam. Placentia,

urbs ampla, non uno

commendatur Templo articiosis operibus nobili populique concursibus


celebrato; quo e genere perhibetur esse Aedes A l m a e Deiparae sacra,
quam vulgato sermone Santa Maria di Campagna appellant. H o c
Templum, scilicet eiusdem urbis sedes praecipua cultus Mariani, anno
millesimo quingentsimo vicesimo secundo, A l e x i o Tramello, nranicipe
Piacentino, architecto, coeptum est construi, ad quod opus exigendum
cives communi animorum alacritate stipem confluere. Asservatur ibidem signum Beatae Mariae Virginis, quod iam antea, per quinque saecula, in eodem l o c o exstans, religiose fuerat excultum, atque anno millesimo sexcentsimo secundo, iterumque hoc vertente anno, aureo diademate a Purpurato Ecclesiae Patre F r a n c i s c o B o r g o n g i n i - D u c a , quem
nuper defunctum deflevimus, Nostro nomine et auctoritate est redimitum. Qui annalium replicant memoriam, asseverant Beatum Urbanum
P P . I I , Decessorem Nostrum, apud eandem Imaginem Christifideles,
anno millesimo nonagsimo quinto, ad expeditionem in Terram Christi
incolatu sacram evocasse, atque Beatae Mariae V i r g i n i s honori Praefationem,

quam Ecclesia R o m a n a adhuc usurpt,

Laudatur praeterea hoc

Templum

renatis artibus appellatur,

propter

primum cecinisse.

structurae

et ad cuius venustatem

genus,

fornices

quod

sublimes

atque tholus aedificio impositus non parum conferunt, propter cultum


eximium et imagines, praesertim quas udo illitis coloribus p r o ingenii
sui copia expressit ille haud obscuri nominis vir qui vulgo nuncupatur
Pordenone . Cuius in praeclarae A e d i s , anno millesimo quingentsimo sexagesimo primo consecratae, officiis ab antiquis temporibus versantur Sodales Franciscales, qui annituntur ne quid desit divinis ritibus, ne quid Christifideles desiderent. Sacram quoque supellectilem eamque magni pretii et Sanctorum reliquias est ibi cernere, ita ut h o c pietatis domicilium rite instructum dicendum sit atque ornatum. V o l e n s

255

Acta PU Pp. XII

autem, hoc Mariano vertente A n n o , Mariani huiusce Templi dignitatem


augere et Christifideles ad impensiorem Deiparae cultum provocare,
Venerabilis Frater Humbertus Malchiodi, Archiepiscopus titulo Serrensis in Macedonia, Piacentini Archiepiscopi-Episcopi A d i u t o r , N o s
rogavit, ut Templum, quod saepe diximus, Basilicae Minoris nomine ac
iure donaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, N o s , ex Sacrae R i t u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Placentinum Templum, Beatae
Mariae Virgini sacrum atque vulgo Santa Maria di Campagna appellatum, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt.
Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare
ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;
illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum
plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die III mensis Novembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi

I o . BAPT. MONTINI
Prosecretarius

Status

III

ECCLESIA CATHEDRALIS BARENSIS BASILICAE MINORIS HONORIBUS PRIVILEGIISQUE DECORATUR.


PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Barensium Templum princeps, sane
sanctum

apud illos et religiosum, praeclarum perhibetur esse monu-

mentum, utpote artificiosis operibus illustre et insigne. Quod ab antiquis repetitur temporibus, cum iam saeculo vi, ut rerum scriptores narrant, ea in urbe constituta fuerit Aedes episcopalis, Vertente autem
saeculo xi Byzantius Archiepiscopus Templum superius structurae ge-

256

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nere Graecorum proprio aedificare coepit, quod a successoribus eius perfectum, anno MCLVI, c u m Barium impio furore diriperetur, eversum est.
Tamen sacrorum Antistes Rainaldus augustum hoc religionis domicilium, secundum artis Romanicae, quam dicunt, praecepta, ampliore
forma restituit, adiectis sacris turribus et porticu, atque in melius reparavit. Saeculo autem x i u ad finem vergente, Romualdus Archiepiscopus Aedem, novis operibus locupletatami ornatamque, die iv mensis
Octobris, anno MCCLXXXXII, D e o in honorem Beatae Mariae Virginis
sideribus receptae sollemni ritu consecravit. Sed, quod per labentia
tempora prisco colore ac specie venustum servatum erat, Templum saeculo x v i i i minus eleganter mutatum fuit et opere tectorio ea ratione,
quam aetas illa ferebat, obductum. Lustris autem hisce proxime praeteritis ad pristinum splendorem revocatum est, ita ut, qui id invisunt,
non parva afficiantur admiratione. Praeterea in crypta, amplitudine et
ornamentorum copia illustri, I m a g o Beatae Mariae Virginis Hodigitriae , quae anno DCCXXXIII C o s t a n t i n o p o l i est Barium periata, a Christifidelibus perpetuis excolitur obsequiis. Quo Simulacro expressa, A l m a
Deipara urbis atque provinciae Barensis ab hac A p o s t o l i c a Sede caelestis renuntiata fuit apud Deum Patrona. Templum denique pretiosa
supellectile refertum est iisque rebus affatim instructum, quae ad domus
Dei decorem pertinent. Nec praetermittendum sacros ibi ritus curari a
lectissimis V i r i s in Canonicorum Collegium adscriptis. Preces igitur ad
N o s admovit Venerabilis Frater Henricus N i c o d e m o , Barensium Antistes, ut, superiore Aede opere nobilissimo refecta iterumque religioso
cultui apta reddita, et oblata occasione primi ex Archidioecesi Conventus Mariani, in perennem huius A n n i Deiparae sacri memoriam, Templum, quod laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus.
Quae vota libenti animo explentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Cathedralem Barensem, Beatae Mariae V i r gini in Coelum Assumptae sacram, ad honorem ac dignitatem Basilicae
Minoris evehimus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
firmas,validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et

Acta Pii Pp: XII

257

inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet,


scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Novembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

IV
BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR ECCLESIA POROCORNELIENSIS
B. MARIAE V VULGO (( DEL PIRATELLO )), IN DIOECESI IMOLENSI.
V

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Deiparae cultorum frequentia insigne est, quemadmodum accepimus, Forocorneliense Templum, quod eidem Beatae Mariae Virgini sacrum, dei Piratello Italico sermone appellatur. Cuius religionis origo ab antiqua repetitur aetate, quandoquidem saeculo x v , ut memoriae proditur, A l m a Dei Genetrix, non ineleganti Imagine eo in l o c o expressa, cuidam viatori, pietatis causa A e dem Lauretanam petenti, significavit velle se, ubi consisteret, a F o r o corneliensibus peculiaribus coli obsequiis. Rosae subito ibi exsistentes
superno nuntio attulerunt fidem. Augescente exinde in dies animorum
alacritate, Templum excitatum est opere egregio, ad quod exigendum
praeclari artifices ingenium et copiam contulere. Nec praetermittendum
primum huius religionis domicilii moderatorem fuisse Beatum Ieremiam
Lambertenghi, Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci sodalem ind i t u m . Itaque Augusta V i r g o , ibidem venerata, post hominum memoriam, Forocorneliensium urbis ac dioecesis habetur praecipua P a t r o n a ;
honestis eorum consiliis et inceptis praeest, rebus in adversis iis optatum solacium praebet tutumque perfugium. Est quoque prae Nobis f e
rendum Pium P P . IX, Decessorem Nostrum, rec. mem., pro sua erga
Deiparam pietate, cum Forocorneliensium praeesset Ecclesiae, in hanc
Marianae religionis sedem se recipere solitum esse. Templum praeterea
iis rebus affatim instructum est, quae ad Dei cultum pertinent, nec deest
sacra magni pretii supellex. Divinis vero ritibus religiosaeque Christi-

258

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fidelium curationi operam dant Sodales Tertii Ordinis Regularis Sancti


Francisci, quibus Aedes, quam extruxerant primisque auxerant incrementis, decem amplius abbine annos iterum est credita. Quibus permoti
volentesque, ut Mariani huius iam exeuntis A n n i quoddam quasi exstaret
monumentum, quod p o p u l u m Christianum ad A l m a e Deiparae cultum
inffiammaret et exacueret, Venerabiles Fratres Paulinus Ioannes Tribbioli, Imolensis Episcopus, et Benignus Carrara, E p i s c o p u s titulo Hieropolitanus, eiusdem a sacris A d i u t o r , preces N o b i s adhibuerunt, ut
Templum, quod diximus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus.
Quae vota libenti animo propterea etiam explentes, quod optatis Dilecti
F i l i i Nostri Caietani Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis
Cicognani ea novimus respondere maxime, N o s , ex Sacrae R i t u u m Congre
gationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque A p o stolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Forocorneliensem Ecclesiam Beatae Mariae V i r g i n i sacram atque
v u l g o dei Piratello appellatam, ad dignitatem et honorem Basilicae
Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis, eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis
nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant
seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,
si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter
sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Novembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO PRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

Acta Pii Pp. XII

259

V
SANCTA ZITA V. ANCILLARUM MULIERUMQUE DOMESTICAE CURAE ADDICTARUM
PATRONA CAELESTIS DECLARATUR.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Anciliarem condicionem hisce, quibus hominum genus iactetur procellis, difficiliorem esse in dies maioribusque obnoxiam periculis nemo est quem fugiat. Neque infitiandum est
praecipuae virtutis robore opus esse iis, quae alienis in domibus famulantur, ut victum quaeritent tolerentque vitam. Eas, atque universe quae
domestica munera exercent, igitur peculiari obtegi praesidio superno
quam maxime videtur expedire, ut scilicet Patronam habeant, ad quam
rebus in arctis fidentes confugiant, a qua christianae humilitatis, oboedientiae, morum integritatis, officii, patientiae sumant exemplum. Cuius
modi ornamentis animi commendata, praefulget Sancta Zita, virgo Lucensis, quae duodecim vix annos nata familiae cuidam ancillabatur,
heris non ita praeclare agentibus cum i p s a ; sed, qua erat modestia, verecundia, suavitate, eosdem paulatim sibi conciliavit. Cum ergo vitam
humilem degisset praestabili cum virtute, pauper administra digna effecta est, quae, Sanctorum Caelitum honoribus decorata, veluti excelsa
domina immensa in aevum affluer et beatitate. H a e c ergo praesit iis, quae
eiusdem in terra participes sunt condicionis, ut consortes fiant gloriae
non absimilis. H o c ductus consilio, Venerabilis Frater Antonius Torrini,
Archiepiscopus Lucensis, nomine quoque cleri populique fidelis sibi
commissi, N o s rogavit, ut Sanctam Zitam omnium mulierum famulatui
domestico adddictarum Caelestem Patronam renuntiaremus.

Easdem

praeterea preces Nobis adhibuerunt complures Purpurati Patres, permulti Archiepiscopi, Episcopi ex orbe terrarum Catholico fere universo,
quarumdam religiosarum Sodalitatum supremi Moderatores, nonnulli,
qui publicae praesunt rei, ipsae denique, eaeque non paucae, mulieres et
adulescentulae, in famulatu versantes. Quibus supplicationibus libenter
concedentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam
Zitam, Virginem, ancillarum mulierumque domesticae curae addictarum caelestem apud D e u m Patronam eligimus,

facimus,

declaramus,

omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae ordinum seu

260

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus.


H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter extare ac permanere; suosque plenos atque
integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si
quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi
mensis Martii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri decimo septimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

EPISTULAE
I
AD EXCMOS PP. DD. IOSEPHUM SLIPYI, ARCHIEPISCOPUM LEOPOLITANUM,
METROPOLITAM HALICIENSEM ; CONSTANTINUM BOHACEWSKYI, ARCHIEP.
TIT. BERONSEM; BASILIUM LD.YKA, ARCHIEP. TIT. MARTYROPOLITANM ;
IOANNEM BUCKO, ARCHIEP. TIT. LEUCADENSEM/ NICOLAUM CARNECKYI, EPISCOPUM TIT. LEBEDIENSEM; PAULUM GOIDIC, EPISCOPUM FRAGOPOLITANUM ; NILUM SAVARYN, EPISCOPUM TIT. IOTANUM ; ISIDORUM BORECKYI,
EPISCOPUM TIT. AMATHUSIUM IN CYPRO ; ANDREAM ROBORECKYI, EPISCOPUM TIT. TANAITANUM; GABRIELEM BUKATKO, EPISCOPUM TIT. SEVERIANENSEM ; NICOLAUM ELKO, EPISCOPUM TIT. APOLLONIENSEM ; NICETAM
BUDKA, EPISCOPUM TIT. PATARENSEM ; IOANNEM LATYSEWSKYI, EPISCOPUM
TIT. ADADENSEM; AMBROSIUM SEN Y SYN, EPISCOPUM TIT. MAINENSEM ;
BASILIUM H0PK0, EPISCOPUM TIT. MIDILENSEM, MAXIMUM HERMANIUK,
EPISCOPUM TIT. SINNENSEM; PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA
SEDE HABENTES : MILLESIMO EXEUNTE ANNO A QUO PRINCEPS S. OLGA
SACRUM BAPTISMUM RECEPIT.
PIUS PP. XII
Venerabiles Fratres, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Novimus vos, valde percupere ut ii universi, quos pastorali sollertiae vestrae
concreditos habetis filios, millesimum exeuntem annum digne una simul

Acta Pii Pp. XII

261

concelebrent, ex q u o nobilissima Princeps S. Olga, inani ethnicorum


superstitione ex animo penitus evulsa, christiana luce illuminata est,
ac lustrali sacri fontis aqua rite expiata. Optimum sane suscepistis consilium, quod frugiferum fore confidimus ; ex hoc enim faustitatis eventu
christiana initium duxit illustris illius populi historia, quae in Catholicae Ecclesiae annalibus tot egregie facta recenset, ex quibus non raro
sanctitudinis fulgor renidet. A c t u o s u m apostolatus studium, quo S. 01gae animus flagrabat, gravissimae omne genus difficultates praepedivere,
eamque retardarunt a concepto tanta c u m spe consilio ad effectum plene
feliciterque deducendo. Siquidem ex una parte neque c o m m o d u m neque
expeditum erat ob interclusa saepius itinera Evangelii praecones necessitatibus pares arcessere, qui suo ipsorum labore, divina gratia roborato, tam dissitas regiones peragrarent, ingentemque populum ad obtemperandum christianae doctrinae praeceptis converterent ; ex alia vero
fortis et generosa, sed nondum exculta illa gens haud facile ab avitis
institutis ac moribus abstrahebatur, haud facile ad novam amplectendam religionem adduci poterat.
At nobilis sanctaque femina, divini potius quam humanis opibus innixa, quod suadendo adhortandoque efficere nequibat, id supplicibus
adsiduisque precibus ad Deum admotis impetrare enitebatur. Eius autem
nepos, S. Vladimirus Magnus, eodem Iesu Christi amore eademque sanctitate atque avia sua permotus, nullis pepercit laboribus,
sumptibus,

ut

sibi creditus

populus

evangelica

luce

nullisque

collustraretur,

utque in sua dicione Crux Divini Redemptoris summo honore refulgeret, omnesque ad eius doctrinam pro viribus conformarentur. Qui quidem Vladimirus Princeps, ut iam in E n c y c l i c i s datis Litteris, quibus
initium est Orientales (omnes , scripsimus, quamvis liturgicos ritus,
sacrasque cerimonias ab Orientali fuisset Ecclesia mutuatus, non solum
in Catholicae Ecclesiae unitate, officii memor, perstitit, sed curavit etiam
diligenter ut inter A p o s t o l i c a m Sedem Rationemque suam amicae mutuaeque intercdrent rationes .

H i igitur sanctissimi Principes Olga

et Vladimirus vobis vestratibusque exemplo sint hoc praesertim anno,


quo decimum revolutum saeculum celebratis a gente illa suscepta in
gremium Catholicae Ecclesiae matris. Saeculares eiusmodi celebrationes
vividius referent quasi ante eorum oculos qui vestris curis concrediti
sunt amantissimam terram illam, eius celebrrimas urbes, oppida, castella, vicos, unde vel ipsimet vel ipsorum patres duxerunt ortum ; iterumque omnes incensiore quodam m o d o experientur non solum terre1

18

Acta Ap. Sed. 1946, pag. 35.


-

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

6.

28-5-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

262

nam cariorem esse patriam nobis quam nosmet ipsos ,

sed imprimis

caelestem perpetuoque mansuram ; ac mentis obtutu veluti praesentes


cernent sacras illas aedes et templa, forsitan bodie p r o b d o l o r profanata:,
in quibus olim ex iisdem non pauci effusas ad D e u m admoverunt preces
dulcissimam, ab eoque acceperunt quasi vicissim, maiora quam cetera
omnia, superna suavissimaque solacia. Reminiscentur profecto maiorum
glorias, virtutes, c o n c o r d i a m ; reminiscentur, complorantes christianoque animo inimicis ^Ecclesiae ignoscentes, suos E p i s c o p o s et sacerdotes
ex crediti muneris auctoritatisque sede deturbatos esse, ac vel morte
aifectos, vel in custodia detentos, deinde vero in exsilium missos.
At si praesentia in regionibus illis obscura sunt, ac futura incerta
videntur et anxitudinum plena, ne tamen concidatis a n i m o ; sed vos,
unaque vobiscum quotquot habetis in Christo filios, ab eo supplices contendati^ cuius superna luce hominum mentes collustrantur, cuiusque
flexanima gratia liberae moventur voluntates ut iustitiae, aequitatis
caritatisque consilia in omnes dominentur, utque tandem misericordissimus Deus pareat p o p u l o suo et ne det hereditatem suam in oppro3

b r i u m . Sint o m n e s , qui ex illa gente catholicam retinent fidem, Chri4

sti bonus odor... D e o , in iis qui salvi fiunt, et in iis qui pereunt ; sint
omnes solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis. Unum corpus et unus spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae .

Qui igitur pastoralibus curis vestris commissi sunt pergant unanimi non
m o d o firmissimi constantesque perstare in fide sua, sed ceteros etiam,
quos possunt, ad unum Catholicae Ecclesiae ovile revocare, quod quidem ipse Christus D o m i n u s Beato Petro A p o s t o l o r u m P r i n c i p i eiusque
Successoribus pascendum c o n c r e d i d i t .

Id faciant n o n tantum precibus

ad D e u m adhibitis suppliciter, sed caritatis, sed piae paenitentiae, sed


ceterarum etiam virtutum praelucente exemplo.
N o s putamus, Venerabiles Fratres, munus illud, quod S. Olgae ac
S. V l a d i m i r i temporibus providentissimus Deus arcano suae mentis consilio nobilissimo huic p o p u l o concredidit, vocandi nempe orientales gentes ad christianam fidem et ad Ecclesiae unitatem, hodie quoque valere,
quamvis in praesentibus rerum adiunctis videatur omne genus difficultatibus iniuste praepeditum. E o r u m suppressae voces, quorum vincula,
vexationes atque aerumnae in illis aliisque regionibus plenius altiusque
2

Cic, Fin. III, 19.


Cfr. Ioel., II, 17.
II Cor., 11, 15.
Ephes., IV, 3-4.
Cfr. Io., XXI, 15-17.

Acta Pii Pp. XII

263

Christum cruci fixum nuntiant ac praedicant, ascendunt profecto ad


D o m i n u m ; ac libertatem Ecclesiae, veniam insectatoribus implorant.
Confidite ergo ; Deus non irridetur ; tardt quidem aliquando ut suorum
famulorum fides, firmitas, constantia, patientia periclitando probentur,
eodem fere m o d o quo aurum igne probatus purgatusque a scoriis magis
magisque splendei. Sed, ut ipse bonus est clemens ac iustus, lacrimas
cernit vestras, ac vestras profecto audit supplicationes. Confidite, dicim u s ; N o s , qui, ut Decessores Nostri, Orientales omnes Ecclesiae communitates amanti semper voluntate prosecuti sumus, incensissimas N o stras vestris precibus quasi conserimus, easque una simul ad Dei solium
admovemus supplicantes, ut dilectissimus populus ille universus, quorum non pauci ob praesentium rerum condiciones potius quam ob pravam voluntatem ab unius ovilis caulis infeliciter discesserunt, ad catholicam unitatem, Divino aspirante Numine, quam primum redeat; ideoque ad N o s , qui utpote A p o s t o l o r u m Principis Successor et Iesu Christi
Vicarius, (( nulla quidem humana re, sed caritate divina communisque
salutis studio permoti ,

omnes apertis brachiis flagrantique amore de-

sideramus ac praestolamur.
Felicis huius vestratum omnium reditus non in alienam, sed in paternam communemque domum auspicium esto ac veluti invitamentum
memoria, quae apud vos viget, D e i famuli Andreae Szeptickyi, Archiepiscopi L e o p o l i t a n i ; qui quidem pro dissidentibus fratribus ad unum
reducendis ovile tot labores tot aerumnas tolerabat, et qui, ut iam scripsimus, (( nihil magis optabat, quam ut impensissimam suam erga A p o s t o licam Sedem venerationem testaretur, ac p r o suo grege, cuius in salutem
iam diu suas vires suasque curas impenderat, martyrium etiam, si opus
esset, divina suffultus gratia libenter faceret .

Quos autem omnes habetis apud D e u m deprecatores ac caelestes gentis vestrae patronos supplicibus rogate precibus ut tot tantisque malis,
quae N o s haud minus quam vos acerbe tangunt, finis tandem imponatur,
et ut meliora felicioraque Catholicae Ecclesiae carissimoque p o p u l o illi
oriantur tempora.
Qua spe freti Deoque omnino confisi, vobis singulis universis, V e nerabiles Fratres, gregibus unicuique vestrum concreditis, iisque omnibus qui in regionibus illis tenaciter in animo catholicae fidei custodiunt
unitatem, vel ad eam quasi anhelando contendunt, caelestis consolatio7

LEO XIII, Epist. Apost. Praeclara gratulationis, d. d. 20 Iun. a. 1894; A. L . ,


t. XIV, pag. 201.
* Litt. Enc. Orientales omnes ; A. A. S., 1946, pag. 57.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

264

nis supernorumque munerum, conciliatricem

Nostraeque amantissimae

voluntatis testem, A p o s t o l i c a m Benedictionem effusa caritate in D o mino impertimus.


Datum
MDCCCCIII,

Romae,

apud

S.

Petrum,

die

xx

mensis

Ianuarii,

anno

Pontificatus Nostri septimo decimo.


PIUS PP. XII

II
AD EXCMUM P. D. ALEXANDRUM RENARD, EPISCOPUM VERSALIENSEM, PRAESIDEM CONVENTUS LXVIII NATIONALIS SODALITATIS, QUAE (( UNION DES
UVRES CATHOLIQUES DE FRANCE )) APPELLATUR.

Notre paternelle sollicitude pour le clerg de France Nous a rendu


particulirement agrable l'annonce du Congrs de pastorale que vous
vous apprtez prsider dans votre ville episcopale. Prtres, religieux et
militants laques s'y runiront nombreux pour tudier, avec l'assistance
de plusieurs membres de la hirarchie, la ncessit et les caractres d'une
action pastorale d'ensemble, qui regroupe, pour une uvre commune, les
labeurs et les initiatives de chacun. De grand cur, Nous bnissons ces
travaux et les encourageons.
Il y a trois ans dj, Nous N o u s tions plu louer l'effort de lucidit des catholiques de France et leur souci d'adapter la pastorale aux
conditions prsentes des villes et des campagnes,

grce un usage

prudent des donnes de la sociologie. On cherche, disions-Nous, voir


clair pour agir efficacement . Qui donc, en effet, peut mconnatre le
nombre et la diversit des formes d'apostolat et d'action catholique qui,
sons la vigilance des Pasteurs,

se sont dveloppes depuis quelques

dcades dans votre Patrie? Congrs et sessions d'tude ne cessent d'attester cette vitalit; les missions se multiplient, qui, sur la base d'une
analyse mthodique et patiente, animent une cit entire ou toute une
zone rurale; l'enseignement religieux et la formation spirituelle, la recherche intellectuelle et l'action sociale sont, avec le ministre sacramentel et la vie liturgique, l'objet d'un zle qui ne connat point de
repos. Et comment ne pas mentionner l'Institution rcemment fonde
par Nos soins pour faire refleurir la foi et la vie chrtienne dans les
rgions ou les milieux sociaux qui exigent une action proprement missionnaire? Tant d'efforts difficiles et courageux Nous sont connus : que les

Acta Pii Pj). XII

265

prtres de F r a n c e les poursuivent avec ardeur et confiance, dans une


filiale docilit ceux que l'Esprit Saint a tablis pour rgir l'Eglise de
Dieu !

P o u r porter tous leurs fruits, de tels efforts requirent tout d'abord


une ferme assise doctrinale et cette cbarit fraternelle entre prtres, que
N o u s recommandions il y a peu de semaines au clerg romain. Mais, au
plan de l'apostolat, qui est celui de votre Congrs, ils requirent galement une judicieuse coordination des ministres dans un cadre d'action
suffisamment large. Cette exigence, sans doute, est de tous les t e m p s ;
elle s'impose cependant davantage notre poque, non seulement pour
remdier au t r o p petit nombre d'ouvriers apostoliques, mais pour mieux
correspondre aussi la complexit accrue des relations humaines et aux
dimensions nouvelles des structures sociales de vie et de travail. Aussi
bien, tous les prtres qui se dpensent dans un secteur donn aimeront-ils
considrer leurs fonctions sacerdotales, diverses et complmentaires,
c o m m e tant au service d'une seule et mme tche d'Eglise, sous l'autorit de l'Evque. C'est au chef du diocse, responsable de tout l'apostolat
qui s'y accomplit, qu'il appartient d'apprcier l'ampleur des regroupements de forces souhaitables, d'en dfinir les conditions et les limites,
d'assigner chacun les objectifs d'action. Il n'est pas douteux au surplus
que les paroisses, cellules irremplaables de la communaut chrtienne,
ne soient les premires bnficier de cette meilleure coordination.
L'heure n'est plus aux efforts isols et disperss.
Dans la mesure o l'apostolat est une uvre commune, le prtre doit
acqurir les qualits, d'ordre spirituel et pastoral, qui sont requises pour
l'exercer dans cet esprit. Il aura cur notamment de respecter la
diversit des ministres et de consentir parfois les sacrifices ncessaires ;
le souci des ensembles ne lui fera pas perdre de vue l'importance du contact individuel et de la direction des m e s ; une juste apprciation des
donnes propres au milieu vangliser ne saurait lui faire oublier la
souveraine efficacit de l'action de la grce, la puissance de la Parole de
Dieu et la fcondit surnaturelle de la saintet. Comme le pre de famille qui tire de son trsor des choses nouvelles et des choses anciennes ) ) ,

l'aptre d'aujourd'hui doit puiser dans sa foi en l'Eglise

un lan toujours jeune pour enrichir d'heureuses initiatives l'action


pastorale, en mme temps qu'un respect des normes traditionnelles,
prouves et sanctionnes par l'Autorit hirarchique.
J

Cfr. Actes, 20, 28.


M T . 13, 52.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

266

Le Congrs de Versailles, anim par les dirigeants de l ' U n i o n des


u v r e s , est dj, N o u s le savons, le fruit d'une longue et fraternelle
collaboration entre les divers mouvements de la vie catholique franaise.
Dieu veuille q u ' i l favorise l'avenir une fructueuse coordination des
efforts apostoliques dans votre pays ! C'est avec ce vu paternel que
N o u s vous accordons, ainsi q u ' vos collgues de l'piscopat et tous
N o s chers fils, prtres, religieux et militants laques, Notre Bndiction
Apostolique.
Du Vatican, le 30 Mars 1956.
PIUS PP. XII

III
AD EMUM P. D. CHRYSANTHUM TIT. SS. COSMAE ET DAMIANI S. R. E. PRESB.
CARDINALEM LTJQTJE, ARCHIEPISCOPUM BOGOTENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM EPISCOPATUS ANNUM IMPLENTEM.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Optimo
sane iure fideles tibi concrediti, sacrorum faventibus administris,

ut

libenter cognovimus, incenso studio contendunt, ut quintum ac vicesimum episcopatus tui natalem, quem ineunte p r o x i m o mense Maio peragere, opitulante D e o , tibi fauste continget, publicis observantiae amorisque significationibus prosequantur.
Enimvero iam in ipso fiorente aevo officia tibi tradita ad animarum
salutem quaerendam, munus praesertim paroeciale alacriter obiisti. P o s t
susceptum quidem episcopatum, primo in dioecesi Tunquensi, deinde in
sede ista metropolitana Bogotensi, pastorale ministerium sollerter exercuisti. Peculiares autem impendisti curas ad quaestiones sociales solvendas, ad radiophonicas quoque scholas fovendas, ut ruricolae potissimum iuvenes salutari Ecclesiae doctrina civilique cultu erudirentur.
Tibi itaque magnopere est cordi, ut quum alumni sacerdotii candidati,
tum praesbyteri fiorentes aetatibus omnibus apostolatus socialis operibus efficaciter initientur.
Quae quidem praeclara erga Ecclesiam merita abs te comparata laeti
intuentes, Nosmet Ipsi, qui R o m a n a quoque purpura te condecorare voluimus, iucundam nacti opportunitatem,

de pastorali ministerio tam

Act Pii Pp. XII

267

diu actuoseque gesto libenti animo tibi gratulamur, simulque D e u m


impensa prece exoramus, ut superna dona ac solacia affatim largiatur.
Quo interea sollemnia proxima in maiorem fructuum copiam gregi tuo
evadant, tibi ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine

Nostro Nostraque

auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam.
Caelestis denique praesidii in auspicium et peculiaris Nostrae caritatis pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, dilecte F i l i Noster, Episcopis Auxiliaribus tuis et universo clero fidelibusque tuae vigilantiae
demandatis peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x i v mensis Aprilis, anno
MDCCOCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

IV
AD REVMUM P. ENGELBERTUM EBERHARD, ORDINIS FRATRUM EREMITARUM
S. AUGUSTINI, MODERATOREM GENERALEM, OB SACRA SOLLEMNIA QUINTO
VERTENTE SAECULO AB OBITU S. RITAE A CASCIA CELEBRANDA.

PIUS PP. XII


Dilecte fili, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Grato animo
obsequii plenas tuas excepimus litteras, quae N o s certiores faciunt m o x
fore, ut sollemni celebritate Sanctae Ritae a Cascia instauretur memoria, quinto vertente ab eiusdem obitu saeculo. Iis qui piis huiusmodi
coeptis, te auspice, operam adiciunt, enixe ominamur, ut merita dignum
laude propositum felici non careat exitu, quin etiam ad augendum religionis studium et ad emendandos mores quam maxime conferat. Sanctissima enim augustiniana sodalis, Umbriae praeclarum decus et flos
eximius, vitae suae exemplis ita eminet nitetque, ut omnes incitamentum inde sumere possint ad tolerandas invicta fortitudine asperitates,
ad indulgentiam nocentibus sibi elargiendam, ad christianae pietatis castas delicias appetendas, immortalium bonorum spe non defutura et desiderio flagrantissimo moti. Ea nempe sive cum matrisfamilias grave
munus obivit, sive cum haud paucis viduitatis anxiis curis affecta est,
sive cum umbratilem vitam caelestibus contemplationibus deditam tra-

268

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

duxit, in omnibus rerum adiunctis, in quibus versata est, semper se piam,


laborum patientem, magnanimam praestitit : quapropter imprimis mulieribus in exemplum praelucet. Hae, sedulo eam imitantes, quam patronam salutarem opiferam invocant, aequabilitate, modestia, sese abrogandi et devovendi studio, Ecclesiae observantia legum, multa se praebeant dignas laude, atque, caelestium meritorum colligentes messem,
tum sibi tum aliis,

praesertim propinquis suis,

magnopere prosint.

Quare a D e o caelestia auxilia adprecati, ut ex statis celebrationibus' et


coetibus actuosior ferveat insita animis fides et ad generosa opera alacrior corisurgat virtus, tibi dilecte fili, et universis qui Sanctae Ritae
huiusmodi sacra sollemnia parare contendunt itemque cunctis iis quoque qui illis intererunt A p o s t o l i c a m Benedictionem effusa paterna caritate impertimus.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die xi mensis Februarii, anno
MDCCCCIII, Pontificatus Nostri septimo decimo.

PIUS PP. XII

V
AD REVMUM P. GODEFRIDUM SPIEKMAN, CONGREGATIONIS PRESBYTERORUM A
SSMO SACRAMENTO GENERALEM MODERATOREM, SAECULO EXEUNTE AB ORTU
EIUSDEM CONGREGATIONIS.

PIUS PP. XII


Dilecte fili, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Piis exspectatur laetitiis, m o x illucescet dies, quo tu sodalesque tui centum ab ortu
religiosi Istituti vestri impletos celebrabitis annos a c , prout congruens
pietatis poscit officium, sollemnes gratiarum actiones D e o persolvetis,
qui i n d i t a e familiae vestrae primordiis propitius affuit ac liberalibus
muneribus eius incrementa profectumque provexit. Decet N o s praeclaram huiusmodi occasionem nancisci, ut benevolentiam, qua semper vos
prosecuti sumus, apertiore significatione testemur atque, vos vestraque
dilaudantes, palam declaremus multum spei in virtute vestra et in religionis forma, quam veluti hereditarium paternumque bonum a B. Petro Iuliano E y m a r d accepistis, a Nobis reponi. Numquam sane intercidet
huius viri laus, qui singulari pietate S S . Eucharistiam coluit atque industria opera et flammantibus sermonibus et scriptis erga augustum
altaris mysterium studia plurimorum vehementer excitavit, c u m sibi

Acta Pii Pp. XII

269

persuasum esset Sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatis verae actuosissimm esse praesidium, quo Dei gloria augeretur,
communitas ac sociatio hominum ampliflcaretur, evangelicae perfectionis attingeretur fastigium. Eget sane nostra infensa virtutibus aetas,
quae divina lege ac spe neglectis, terrestria acriore usque cupiditate
apptit, B. Petri Iuliani Eymard exemplo et monitis, ut, ad magnitudinem maiorum remedio adhibito, meliorum rerum praeferat auspicium.
Quapropter vos adhortamur ut,

legiferi Patris vestri vestigiis certa

fide insistentes, generosos pietatis spiritus, quibus ipse imbutus erat,


diligenter tueamini, et in Ecclesiae utilitatem quam maxime agendo
loquen doque propagetis. Multum igitur optamus ut, sacra celebranda
sollemnia Instituto vestro maiori decori et ornamento evadant atque,
auream salutarium fructuum segetem animi obtutu cum gaudio prospicientes, divini auxilii et solacii pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem
tibi, dilecte fili, et universis Presbyteris a S S . Sacramento vestrisque
coeptis peramanter impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x mensis Aprilis, anno
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

ALLOCUTIONES

I
Societatis

Iesu

Instructoribus

Revmo P. Praeposito

tertia

Generali et

probatione,

adstantibus

etiam

Curiae Sodalibus. *

Dilectissimi filii, qui coram Nobis nunc adstatis, vos religiosi sodales
in Curiam Societatis Iesus adlecti, vosque praesertim Instructores a tertia probatione, studio sapientiae pleno a vestro, Nobis carissimo, summo
Praeposito R o m a m arcessiti, novimus vos tanta in petendo ratione et moderatione fuisse, ut satis vobis fuerit in publica admissione a Nobis A p o stolicam Benedictionem excipere.
Nihilominus, quamquam in tanta occupationum et sollicitudinum turba hisce temporibus premimur, aliquantisper tamen vobiscum diversari
voluimus, ut paternum animum Nostrum aperientes, singularem bene* Habita die 25 Martii mensis a. 1956.

270

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

volentiam Nostram c u m universo inclito Ordini vestro testemur, tum


maxime vobis, Instructores, quibus munus magni consilii et prudentiae
demandatum est.
V o s profecto lectissima Societatis Iesus portio estis, quippe c u m
delecti et cooptati sitis inter eos sodales vestros praecipua auctoritate
pollentes : <x qui auctoritate valeant .

N a m oifcii partes summi mo-

menti expletis, c u m ad rerum genera pertineant, quae Institutum vestrum


utpote (( substantialia secundi ordinis

existimet. Quod prorsus ita

esse facile intelligitur. Operae enim et industriae, quae in formandis


religione et pietate animis per diuturna temporis spatia exstenditur,
sic summa et ultima manus accedit. H o c m o d o iterum, ut ita dicamus,
telum antequam in apostolico certamine usurpetur, ad ferrariam officinam redit. Est h o c velut intervallum, quo iuvenis in schola affectus
ad percolendas animi sui dotes praeclaras exercetur; postremo denique
ad perardua sectanda impellitur, scilicet ad maiorem sui abnegationem
et continuam in rebus omnibus, quoad poterit, mortificationem >;,

ut

cum in se ipsis profecerint, melius ad profectum spiritus alios ad gloriam Dei e t D o m i n i nostri iuvent .

I. - H o c fuit Patriarchae vestri ingeniosum acutumque consilium,


quod magno c u m religiosae vitae profectu continenter est in rem deductum et postea ab aliis quoque Institutis magis magisque imitando recep
tum. Nihilominus, cum quatuor iam abhinc saeculis idem consilium
primum menti affulserit et ad effectum delatum sit, contingere potest,
ut nonnullis aetati nostrae id minus congruens esse videatur varias ob
adductas causas, exempli gratia quia hodierni temporis homines magis
ad prompte et expedite agendum sunt proclives, vel quia apostolatus necessitates exacto tempore nunc acriores sunt. N o s prorsus contrarium arbitramur ; nostra enim aetate id magnopere opus est, uti intima religiosa
vita constantia, sanitate, vigore praepolleat, eo vel maxime quod animorum utilitas et bonum paratiores apostolos poscit. Quapropter tertiae
probationis tempus veluti sacrum quidam ducendum est, divinitus suggestum atque plane et probe dignum, quod o m n i cum cura servetur.
H a n c ob rem vos adhortamur, ut confecto studiorum curriculo, statim
ab omnibus et singulis,ullo sine discrimine, integer hic annus traducatur intentissimae meditationi deditus, in domibus huic proposito desti1

Cfr. Epist. Instit. Soc. Iesu, pars V cap. II n. 340.


Ibid. Prom. tit. V n. 22.
Exam. cap. IV n. [103] pag. 59.
Const. cum Declar. p. V cap. II n. I.

Acta PU Pp. XII

271

natis, atque in eo, quantum fieri possit, novitiatus experimenta et probationes iterum sumantur et adamussim praescripta et normae serventur.
I I . - Attamen in universa tertia probationis ascetica disciplina
cupimus, ut singulares curas in rem praecipui momenti convertatis,
nempe ut ad penitus cognoscendum Institutum vestrum et ad eos, qui5

bus id imbuitur, spiritus hauriendos, mente et opera incumbatis. Huiusm o d i autem religionis forma admodum splendida patet in aureo Spiritualium Exercitiorum libro, quem iterum iterumque commendatione
Nostra exornavimus. Id facit, ut tertiani vestri magis magisque intelligant, Timentur, dgustent, magni pendant, ament ea omnia, quae
illae referunt paginae, notas, additamenta,

meditationes,

contempla-

tiones, praescriptiones. Singulis rebus quaenam subsit ratio, ac curnam


hoc vel in illo l o c o inveniantur, et quo tendant, sedulo cernant.
Vigiles conferte curas, ut ii, tertia probatione peracta, persuasissimum sibi habeant ignatianam viam ac rationem omnino servandam,
neque aliquid unquam inde, quod ad eiusdem naturam prorsus pertineat,
demendum esse. Ex qua observantia ac reverentia potissimum continget,
ut providum huismodi praesidium efficax esse pergat ad mirabiles res
peragendas, quemadmodum exactis temporibus evenit, si nempe id mutabili arbitrio deformatum aut viribus destitutum non erit.
I I I . - Denique, dilectissimi Nobis Instructores, nulli labori, nulli
parcite industriae, certatim enitimini, preces D e o fundite, ut quod h o c
magni faciendo temporis spatio praesertim expetitur, felicissimo attingatur exitu. Etenim iuvenes religiosi sodales, postquam tot per annos
studiis se asseruerunt, facile in periculum veniunt spirituales res aliquantulum parvi pendendi vel negligendi, c u m antea concepti ignes
deferveant. Quodsi iterum in solitudinem huius recessus se contulerint
atque et voluntariae corporis castigationi se dederint, non tantum pristinas recolligent sibi vires, sed novas quoque adipiscentur, multas scilicet
et firmas, quas subsecuturis quoque aetatis suae temporibus sibi profuturas servabunt.

Magno illis erunt incitamento

sanctae

precationis

studium, vitae asperitas et sensuum refrenatio, quae in vobis mirabundis


oculis cernent. Eloquia vestra, quae luceant simulque et ardeant, eorum
collustrabunt mentes, eorum animis divinae flammae igniculos indent.
E o r u m itineri tutas perficiendo per semitas vos auctores eritis, prudentia sane conspicui, quibus secure confidi possit, eosque monendo hortandoque arcebitis ab iis sectandis doctrinis, ad catholicum dogma, ad mores,
6

Epit. p. V c. III n. 435.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

272

ad ascesim, ad socialia instituta pertinentibus, quae novitatum illecebris


falsa quaedam vel insidiosa exhibent.
Industria qua eritis caritate amabilique studio id invenietis, quo a
sodalibus, ex uberiore vita profectis, taedia, si haec oriantur, amoveatis,
et in iis, qui iam experti sint in animorum curanda salute suavia supernae solacia gratiae, immoderatos forte apostolicos impetus coerceatis.
H a e c pauca et pro temporis angustiis festina ad vos proloqui hac
in admissione, Nobis visum est. Ex omnibus orbis terrarum partibus huc
convenistis et brevi, fine congressioni vestrae imposito, alii alias vestras
repetetis provincias. Ferte vobiscum singularem Apostolicam Benedictionem, quam vobis peramanter impertimus, fausto hoc volvente anno,
quo saecularia sollemnia a glorioso Legiferi Patris vestri exitu publicis
celebrantur laetitiis. Quorum hic esto eximius veluti fructus, ut magis
magisque nitentiores et ardentiores afflent vobis spiritus, quibus ad religiosam capessendam vitam a D e o vocati estis. Haec autem optabilia et
praeclara emolumenta praesertim a vobis, dilectissimi Instructores, et
ab industria vestra providentissima incrementa suscipient.

Benedicat

denique largitor munerum Deus vobis universis et singillatim tertianis vestris ; benedicat et copiosa caelestia solacia impertiat laude
dignissimo Generali Praeposito vestro et in Curiam eius cooptatis sodalibus, itemque cunctae Societati Iesu, quacum usque suavioribus et
artioribus paternae caritatis et bonae existimationis vinculis devincimur.

II
Iis quae interfuerunt Conventui tertio decimo internationali Foederationis universalis puellarum catholicarum (F. M.. J. F. C), Romae
habito. *
V o u s inaugurez aujourd'hui, chres filles, le Congrs qui a rassembl
Borne les membres de la Fdration Mondiale des Jeunesses fminines catholiques et, pousses par votre affection filiale, dont Nous apprcions vivement toute la dlicatesse, voici que vous venez Nous offrir dans
la ferveur et la joie, le tmoignage de votre dvoment et les projets
nouveaux de votre zle. Pendant cette semaine vous allez vous prodiguer inlassablement dans les sessions d'tude, les rencontres, les manifestations de foi et de piet, et vous aborderez ensemble le problme
* Die 3 Aprilis mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

273

essentiel de tout mouvement d ' A c t i o n Catholique, celui de la vie spirituelle. Nous disons essentiel, parce que, plus encore que les problmes
d'organisation interne ou ceux de l'action sur le milieu, la vie spirituelle
constitue le cur mme de l'apostolat chrtien, et ceci d'une manire
d'autant plus urgente que l'orientation du monde moderne, et son appel
toujours plus avide aux ressources prodigieuses de la technique, semblent
s'opposer diamtralement la pratique de la prire et de l'union D i e u .
L'enqute, que vous avez mene en guise de prparation ces journes
d'tude, vous a rvl sans doute le dchirement dont souffrent beaucoup
de jeunes chrtiens et chrtiennes d'aujourd'hui. Dcouvrant avec enthousiasme les moyens de connaissance et d'action qui s'offrent eux,
ils s'en emparent sans hsiter, les utilisent sans arrire-pense et se
lancent la conqute d'un univers, dont la science et la technique reculent chaque jour les limites. La vitesse accrue et la c o m m o d i t des
moyens de communication, l'abondance des livres et priodiques, la rad i o , le cinma, la tlvision les mettent en contact avec toutes les formes de la vie et de l'activit humaines. Saisis dans ce tourbillon qui ne
leur laisse plus le loisir de la rflexion et du recueillement, comment n'en
viendraient-ils pas insensiblement perdre le sens d'autres ralits, plus
vraies et plus hautes, mais aussi plus austres, celles de la vie spirituelle, dont ils conservent malgr tout c o m m e une nostalgie, mais qui
risquent de s'estomper progressivement j u s q u ' perdre leurs yeux
presque toute valeur et toute signification.
Puisque vous assumez la mission de rpondre aux besoins actuels de
la jeunesse sur le plan international, vous devez regarder en face la difficult et y chercher des solutions adquates. Nous vous flicitons de
votre effort lucide et gnreux, dont les fruits, N o u s l'esprons, ne se
feront pas attendre et, au moment o vous vous prparez commencer
votre Congrs, Nous voudrions vous adresser un mot d'exhortation et
d'encouragement, c o m m e expression de Notre paternelle sollicitude et de
la confiance que N o u s mettons en vous.
Le monde moderne s'difie c o m m e une construction aux dimensions
gigantesques, mais l'me humaine, malgr son merveillement et son
attachement cette nouvelle demeure, ne pourra jamais chapper au
mystre de son origine et de sa destine, l'emprise de Dieu son Crateur, pour qui elle est faite et qui elle doit retourner. V o t r e apostolat
prend appui sur cette inquitude radicale ; mais afin de pouvoir conduire
autrui jusqu' la dcouverte du surnaturel dans toute sa plnitude, il
faut que vous- mmes parcouriez en le mditant ce l o n g et difficile itin-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

274

raire, qui va de la foi spontane des enfants et des mes simples l'assimilation pleinement rflchie du message chrtien intgral et de toutes ses exigences. La civilisation moderne sduit par son caractre d'actualit ; elle est tendue vers l'avenir, vers la conqute, vers l'organisation
d'une socit, qui dborde les frontires politiques et ethniques et s'tend l'univers. Comment pourrez-vous rester convaincues de l'actualit non moins passionnante et de la puissance d'impulsion de la vie
spirituelle, si vous ne l'avez exprimente en quelque sorte, si chaque
j o u r vous ne vous efforcez de pntrer davantage dans ce monde, plus
secret, mais plus rel et plus merveilleux que l'autre, et de le dcouvrir
sous la conduite de Dieu lui-mme?
Mais la difficult surgit au moment o s'imposent, inluctables, les
conditions de cette dcouverte. Le bruit, l'agitation, la vitesse perdent
ici tous leurs droits. Il s'agit d'entrer dans le sanctuaire intrieur, dans
le calme et le silence, et surtout d'attendre patiemment et humblement
la grce d'en-haut, d'accepter la volont d'un Autre, dont Jean-Baptiste
disait :

II faut qu'il grandisse et que je diminue -

La prire quoti-

dienne et prolonge, seule voie qui conduise en prsence de Dieu, combien de jeunes ont le courage de s'y astreindre? N'esprez pas, chres
filles, exercer d'apostolat digne de ce nom, si vous n'acceptez d'abord
cette exigence lmentaire et dont la tradition chrtienne n'a cess de
souligner l'importance.
La civilisation matrialiste s'efforce d'ancrer l'homme dans le monde
prsent, de faire briller ses yeux des esprances toutes terrestres, d'accrotre sa confiance dans l'efficacit du travail humain et son aptitude
remdier aux maux de l'humanit. Les chrtiens eux-mmes n'chappent pas cette fascination. Certains, t r o p srs d'eux-mmes, ont peine
admettre la prcarit des rsultats acquis par la mise en uvre des
seules ressources de la technique et de l'conomie. D'autres, incapables
de l'effort sincre que rclame la vie chrtienne, tchent d'en rduire les
exigences : ils demandent instamment des concessions, des accommodements. Le dogme les offusque par son caractre absolu ; ils accusent la.
morale

chrtienne

d'intransigeance

et

prfreraient

qu'elle

s'adapte

aux circonstances de l'ge moderne, aux difficults apparemment insurmontables qui s'opposent son observation ; ils plient ainsi la rigueur
des prceptes l'apprciation subjective des individus. Et vous savez
aussi combien l'obissance l'Eglise, ses directives, ses conseils
de prudence cote beaucoup de vos contemporains.
1

To. 3. 30.

Acta Pii, Pp. XII

275

P o u r restaurer dans votre milieu social le sens du christianisme authentique, il faut qu, bien conscientes de ces problmes, vous en ayez
aperu le vrai principe de solution : une vie de grce fervente, jalouse
ment protge et entretenue. Cette ferveur, loin d'affecter uniquement
les couches superficielles de la sensibilit, doit imprgner l'me entire,
pntrer l'intelligence et aviver de son clat la connaissance des vrits
rvles et des normes morales qui inspirent le comportement individuel
et social. L'attitude de l'homme devant les biens terrestres, devant les
conqutes de la technique en particulier, dpend d'abord de la conviction, non purement thorique, mais intimement vcue et nourrie par la
prire et la rflexion, que ce monde passe : Praeterit enim figura
2

huius mundi)), et que, pour l'homme pcheur, il n ' y a de salut que dans
l'acceptation du sacrifice du Christ, de la mort avec Lui et en Lui : la
vraie vie n'est pas ici-bas, mais dans l'au-del. Dj cependant elle s'inaugure sur terre en celui qui adhre au Christ et son enseignement intgral,

c'est--dire pour qui reconnat l'Eglise comme dpositaire du

message divin, qu'elle interprte infailliblement, et du pouvoir de gouverner et de sanctifier les hommes. V o u s tes bien conscientes, comme
toutes les jeunes filles d'aujourd'hui, de votre autonomie personnelle,
et vous ne voulez pas d'une autorit qui s'impose sans donner les preuves
de son pouvoir. La justification dernire de l'Eglise et de la soumission
q u ' o n lui doit, la foi vous la d o n n e r a ; l'amour de Dieu rpandu dans
3

vos coeurs par le S a i n t - E s p r i t peut seul vous faire comprendre et admettre tout ce que le Christ vous enseigne par l'Eglise, sans rien dissimuler, ni estomper, ni effacer. V o u s aimez aussi vous lancer dans l'action et vous rjouir des fruits obtenus par votre initiative. Qui vous
apprendra sinon l'Esprit-Saint rester humbles dans le succs, vous
dvouer sans retour sur vous-mmes, peut-tre sans rsultat tangible,
mais dans une fidlit inaltrable et silencieuse. V o u s n'aurez plus alors
craindre l'chec ou la dsillusion, mais vous les supporterez vaillamment d'un cur gal.
On voit souvent, hlas !, des jeunes filles bien disposes, mais superficielles dans leur foi et dpourvues de convictions raisonnes, subir
l'attirance de sentiments gnreux, d'ides apparemment trs belles, de
dmarches apostoliques audacieuses, et cder sans discernement cet
attrait, avec le risque frquent de commettre de lourdes imprudences et
d'en porter les tristes consquences. La formation religieuse ne leur man2

1 Cor. 7, 31.
Cfr. Rom. 5, 5.

A-da Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

276

quait pas, mais elle n'tait ni complte ni solide ; leur esprit se nourrissait plus volontiers de formules brillantes que de doctrine ferme, s'en tbousiasmait plus facilement de gestes spectaculaires que de service
obscur et gnreux. Soyez d o n c avides, chres filles, d'une vie intrieure
stable et bien quilibre ; ne ngligez aucun des aspects de la vrit chrtienne, mais scrutez avec srieux et patience ses inpuisables richesses.
Exercez-vous la pratique de toutes les vertus, sans en ddaigner aucune.
Quand vous ne percevez pas le motif de telle restriction, de telle mesure
de l'autorit, sachez obir avec soumission, et la grce que vous mritera ('ette humanit vous clairera bientt.
Enfin, qui pourrait se dire vritablement membre d'un Sauveur rachetant les pchs du monde par la souffrance et la mort, sans accepter luimme sa part effective du sacrifice, sans vouloir conformer de j o u r en
j o u r plus troitement sa vie celle du Crucifi? Le monde actuel pntr d'influences matrialistes, tourn vers la jouissance et la facilit,
ne comprend pas cette exigence et adopte des attitudes pratiques qui la
contredisent. Puisque vous devez y vivre et en subir l'influence, il est
clair que la lutte s'impose. V o u s portez en vous-mmes une sorte d'antagonisme. V o u s voulez tre des enfants de lumire dans un monde qui la refuse. Et si le renoncement tant d'aspects attirants de la vie moderne
vous semble coteux, laissez-vous conqurir d'abord par l'idal que le
Christ vous propose. N'est-ce pas le plus noble qui soit, puisqu'il invite
la fois l'intimit personnelle avec Dieu lui-mme, la conqute du
monde son R o y a u m e , la charit et la fraternit universelle? (( Ego
vici mundum :

(( J'ai vaincu le monde , dit-Il aux siens. D ' u n e vic-

toire, qui avant de se traduire dans les vnements historiques, se clbre


au fond des curs, qu'elle purifie de tout gosme et qu'elle enflamme de
l ' a m o u r de D i e u et des hommes.
Le combat, que vous menez par l ' A c t i o n Catholique, est essentiellement un combat intrieur et spirituel; c'est sur ce plan d'abord que
vous devez, par le renoncement vous-mmes, triompher des rsistances
de la nature la vie nouvelle, qui germe en vos mes et veut s'y panouir.
Et le fruit de votre charit et de vos uvres sera d'autant plus abondant
et durable qu'elles tmoigneront d'un enracinement plus profond dans
le surnaturel authentique.
Nous savons, bien chres filles, que la voie, que Nous vous indiquons,
demande courage et abngation. Mais songez tant de vos surs, qui

ID.

16,

33.

Acta Pii Pp. XII

277

cette heure combattent hroquement pour la sauvegarde de leur foi et


n'hsitent pas affronter le martyre du cur et du c o r p s . Que leur
amour du Christ et leur intrpidit soutiennent vos efforts quotidiens !
S'il vous semble parfois n'apporter qu'une modeste contribution l'uvre immense qui devait se faire, remerciez le Seigneur, qui daigne l'agrer et rcompensera votre fidlit en vous donnant de le servir mieux
et davantage.
N o u s Le prions de rpandre ses faveurs en abondance sur vous-mmes,
sur vos associations et toutes vos entreprises et, de tout cur, Nous vous
en donnons pour gage Notre paternelle Bndiction Apostolique.

III
Iis

qui

interfuerunt

Agrorum

decimo

Cultorum,

Conventui

Romae

habito.

Foederationis

nationalis

Italicae

Vi siamo grati, diletti figli e figlie della Confederazione Coltivatori


Diretti, per essere venuti ad a r r e c a r c i , insieme con gli effluvi della incipiente primavera che ammanta le vostre belle, rigogliose campagne,
pur d o p o le prove di un cos crudo inverno, il conforto della vostra
filiale devozione.
Ben volentieri, anche nel presente X congresso, accogliamo il desiderio espressoci di suggellare con la Nostra esortazione e benedizione
i vostri voti e le vostre risoluzioni, persuasi, come siamo, delle alte benemerenze della vostra categoria, della crescente sua importanza in seno
alla societ, cui rendete impareggiabili contributi di beni economici e
morali.
M o l t o opportunamente la Confederazione da circa un decennio va
moltiplicando le sue premure per assicurare ai coltivatori il riconoscimento dei loro equi diritti, ma anche per promuovere tra di essi l'osservanza degli obblighi, derivando gli uni e gli altri dai principi sociali
cristiani. Chi infatti esamina gli scopi che la vostra associazione si propone, vi riscontra agevolmente il proposito dei suoi dirigenti d'ispirarsi
a quei dettami, e la volont di rispettare i valori umani e sociali, che la
Chiesa difende e promuove nel m o n d o del lavoro.
Tutto c i , mentre per N o i motivo di conforto, dona a voi la certezza
di camminare sulla buona strada, non sempre n da tutti riconosciuta e
* Die 11 Aprilis mensis a. 1956.
19 - ACTA, vol. XXIII, n. 6. 28-5-1956.

278

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

seguita. Ai coltivatori, come a tutti i lavoratori, continuano a giungere


da varie parti suggestioni e programmi di ogni sorta, tali da confondere le l o r o idee, cos che essi non sanno spesso distinguere il giusto dall'ingiusto, il diritto dalla cupidigia, la libert dalla schiavit, in una
parola, il l o r o reale bene dalla comune rovina. In che m o d o potrete voi
sottrarvi a simili insidie e distinguere il vero dal falso? Vi un solo
mezzo : accertarvi se quei programmi sono d ' a c c o r d o , oppure in contrasto, con i principi della dottrina sociale cristiana. Questa infatti
la salda pietra di paragone, che merita la piena fiducia dell'onesto lavoratore, poich il risultato della pi ampia visione della realt; fondata sull'ordine eterno stabilito da D i o , manifestato dalla natura;
atta a salvaguardare la dignit della persona, quale principio e termine
dei rapporti tra gli uomini ; non si piega a interessi unilaterali di classe ;
rispetta la giusta gerarchia dei valori ; non sacrifica un bene per un altro,
ma tende ad armonizzarli tutti nella giustizia e nell'amore.
Nell'affermare,

dunque,

diritti,

nell'esporre le

necessit

nel

perfezionare i programmi della vostra categoria, cercate di non allontanarvi dallo spirito di quella dottrina, dalla quale potete apprendere
quali siano i doveri, ma anche i diritti in una societ bene ordinata.
Non spetta a N o i definire i particolari provvedimenti che la societ
deve adottare per adempiere l ' o b b l i g o di prestare aiuto alla categoria
rurale ; nondimeno Ci sembra che gli scopi perseguiti dalla vostra Confederazione coincidano coi doveri della societ stessa verso di v o i . Tali
sono, ad esempio, diffondere la propriet agricola e il suo sviluppo produttivo ; porre gli agricoltori non proprietari in condizioni di salari, di
contratti e di reddito tali da favorire la l o r o stabilit sui fondi da essi
coltivati e facilitare il conseguimento della piena propriet (salvo sempre
il riguardo dovuto alla produttivit, ai diritti dei proprietari e soprattutto ai l o r o investimenti) ; incoraggiarli c o n aiuti concreti a migliorare
le colture e il patrimonio zootecnico, in m o d o che se ne avvantaggi sia il
l o r o reddito sia la prosperit nazionale ; promuovere inoltre a l o r o favore
le forme di assistenza e di assicurazioni, comuni agli altri lavoratori
(ma amministrate secondo le speciali condizioni dell'agricoltore) ; agevolare la preparazione tecnica, specialmente dei giovani, secondo i metodi razionali e moderni in continuo p r o g r e s s o ; ed infine adoperarsi
affinch venga rimossa quella troppo stridente differenza tra il reddito
agricolo e l'industriale, che causa l'abbandono delle campagne, con
tanto danno della economia in un Paese come il vostro, fondato in

Acta, PU Pp. XII

279

buona parte sulla produzione agricola. A questi uffici della societ a


vostro vantaggio, si aggiungano quelli derivanti dalle particolari condizioni delle vostre campagne, ancora non provviste sufficientemente
qua e l di abitazioni, di strade, di scuole, di acquedotti, di energia elettrica, di ambulatori medici.
Orbene, mentre consentito a voi di richiedere alla comunit nazionale
l'attuazione di questi e simili provvedimenti, non dovete dimenticare il
vostro obbligo di non esigerli senza tener conto delle reali possibilit della nazione, o con l'impazienza di chi guarda lo Stato quale semplice servitore degli individui e delle classi. Tutto ci v'insegna lo spirito e la
lettera della dottrina sociale cristiana, che avete preso a norma della
vostra associazione e a cui i vostri dirigenti intendono attenersi nel procurare il vostro miglioramento.
Ma. nell'attesa che i vostri voti e propositi, espressi durante le giornate del presente Congresso, si mutino il pi presto in realt, a voi spetta di
intraprendere o di continuare il personale ufficio di coltivare voi stessi,
come lavoratori, come membri della societ, come figli di D i o . Desideriamo perci di dirvi qualche breve parola su ciascuno di questi tre doveri.

I Coltivatevi come lavoratori


Si suol dire comunemente che la natura fa tutto nei campi. Ci
vero quando si attribuisce al meraviglioso potere della natura quel prodigio di germinazione, di crescita, di maturazione, che nessuna forza ed
arte umana pu riprodurre e sostituire. Ma la natura attende di essere
aiutata e guidata

dall'intelligenza e dalla mano dell'uomo, per spiegare

il suo potere pressoch illimitato a vantaggio degli uomini. L ' o p e r a dell'agricoltore perci una forma di collaborazione quasi diretta all'opera
di D i o , e grandemente onora chi la compie. Ora, quanto pi la collaborazione intelligente, assidua, vigile, tanto pi la natura pronta a corrispondere generosamente alle fatiche umane. V o i sapete come le moderne
scienze hanno aperto e tuttora scoprono nuove vie per rafforzare la collaborazione dell'uomo con la natura, allo scopo di adoperare pi saggiamente le sue risorse. Occorre conoscere, studiare e adottare i metodi
che le scienze suggeriscono. Ci importa l'abbandono di sistemi empirici
e rudimentali, che costituiscono non soltanto uno spreco di energie umane,
ma la rinunzia ad importanti risultati, tanto pi pregevoli quanto pi,
specialmente nel vostro Paese, la terra si dimostra inadeguata al numero
dei suoi abitanti. L'agricoltore di oggi non pu contentarsi dei metodi

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

280

cosiddetti patriarcali; ma deve acquistare la conoscenza tecnica della


sua professione, lasciandosi guidare con fiducia da c o l o r o che nell'agricoltura riconoscono una scienza e un'arte.
Soprattutto i giovani debbono essere stimolati ad acquistare una
cultura professionale moderna, fornendo l o r o il tempo e i mezzi. In
questo vi aiuter la vostra Confederazione, che ha gi disposto provvide

intraprese

per

preparare

adeguatamente la

giovent

rurale

alle

responsabilit tecniche, economiche e sociali, e a farne degli ottimi capi


di aziende.
II Coltivatevi come membri della societ
La vita, quasi appartata, di agricoltori, potrebbe indurvi a considerare voi stessi come estranei all'opera della nazione, e forse anche in
condizione d'inferiorit rispetto agli altri cittadini. Nulla di pi errato.
Il ceto agricolo, specialmente in Italia, stato ed la base della vita
della nazione, sia per il rilevante contributo economico che le arreca,
sia per la sanit, la vigoria e la moralit di cui abbonda. Le famiglie rurali
italiane, che hanno sempre dato, fino ad o g g i , alla nazione, non meno
che alla Chiesa, innumerevoli santi ed insigni scienziati, artisti, uomini di
governo, devoti alla Patria, dimostrano di essere ancora la buona linfa
del grande albero. Continuate in questa splendida tradizione; persuasi
per altro che il vostro ordinario contributo alla vita sociale consiste nel
migliorare il rendimento del vostro lavoro, nel vegliare affinch non vi
seducano le forze disgregatrici bramose di attrarvi nella l o r o orbita,
e nell'adoperarvi attivamente, mediante una salda azione, aftinch la
comunit, sia al centro che alla periferia, sia guidata e retta da uomini
a tutta prova onesti.
A n c h e qui desideriamo di aggiungere una particolare parola ai giovani cos spesso tentati di abbandonare le campagne dal fallace sogno
di una agevole vita in citt. L ' e c o che a voi, carissimi giovani, giunge
dalle grandi citt, per mezzo della stampa, della radio, della televisione
e del cinema, si presta a falsare in voi la realt. Ben altra la vita descritta alla luce dell'arte e dello svago da quella quotidiana di ogni giorno.
In ogni m o d o la legge del compenso si avvera anche quando si paragonano i vantaggi della citt a quelli della campagna. I lauti guadagni della
citt sono decimati dalle facili occasioni di s p r e c o ; gli spettacolari divertimenti non valgono la serenit delle ore trascorse nella pace famil i a r e ; n l'abbondanza di comodit vale il sacrificio dell'indipendenza,

Acta Pii Pp. XII

281

della sanit, della sicurezza del domani, prerogative queste della vita
rurale. Tutte le lodi, che sempre e dovunque la vita dei campi ha riscosso, non sono senza fondamento. D e l resto, spetter alla vostra saggezza
di scegliere; ma se doveste risolvervi a mutare lavoro, badate di non
fondarvi su luccicanti e vane apparenze.

I I I Coltivatevi infine religiosamente


Si suol dire che l'agricoltore pi vicino a D i o , poich assiste quasi ora
per ora ai prodigi della sua Provvidenza. Tuttavia pu accadere che
l'assiduo lavoro, i disagi, le distanze stesse impediscano che il seme
religioso racchiuso nel suo cuore germogli e maturi in frutti d'istruzione,
di pratiche religiose ed anche, poich possibile, di genuina santit. Per parte sua la Chiesa non ha mai trascurato questa porzione
eletta del gregge di Cristo, inviando zelanti sacerdoti a stabilirsi in
mezzo ad essa per attendere alla sue necessit spirituali. Contrariamente
ai primordi del cristianesimo, la popolazione agricola cos restata fino
ad oggi quasi detentrice della schietta tradizione cristiana. Ma al presente
le nuove condizioni della vita rurale hanno suscitato non pochi gravi
problemi d'indole spirituale e materiale, la cui soluzione dev'essere
presa a cuore sia dal sacerdote che dall'agricoltore e dalla stessa comunit civile.
Quale dev'essere in ci il vostro dovere fondamentale? Mantenetevi
nel pi stretto contatto c o l sacerdote. D i o si fatto visibile nel F i g l i o
Unigenito, che, a sua volta, continua ad abitare tra noi nell'eterno
sacerdozio della Chiesa. Il sacerdote la via verso Cristo, il tesoriere
dei mezzi di santificazione, l'autorevole araldo del suo V a n g e l o . D o c i l i
ai suoi insegnamenti, consigli, inviti, voi troverete in lui pascoli di salute per l'anima assetata di verit e di grazia, e, nei quotidiani travagli il
padre e il fratello premuroso del vostro vero bene. Abbreviate dunque le
distanze che vi separano da lui ; rompete, se mai, il ghiaccio della freddezza per intrecciare con lui rapporti affettuosi, scuotete i sospetti, il
pi delle volte diffusi ad arte. Se voi vi mostrerete degni del suo sacro
ministero, egli non mancher di splendere agli occhi vostri come l'immagine del buon pastore descritto da Cristo. N o i vorremmo, in una parola,
che voi lo veneraste, lo ascoltaste, gli abbediste, con i medesimi sentimenti filiali che in questo momento vi ardono in cuore guardando la
Nostra umile persona. In tal m o d o il Nostro cuore non trepider pi dal
timore che il l u p o rapace, sempre in agguato, riesca a menare strage

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

282

delle vostre anime a N o i carissime e per cui il Redentore divino ha


sparso il suo sangue.
Tornerete, diletti figli, nelle ubertose campagne e sui ridenti colli, segnati dalle impronte delle vostre fatiche, a continuare la vostra missione di lavoratori, di cittadini, di cristiani. Iddio vi accompagni e resti
sempre accanto a voi, in casa e nei campi, durante il lavoro e il riposo ;
la sua legge, in cima ai vostri pensieri, il suo amore, al fondo del vostro
cuore. Ed ogni volta che il suono melodioso di una campana, in accordo
c o l fruscio del vento, c o l mormorio delle acque, c o l cinguettio degli uccelli, si spander, a guisa di voce che richiama a pensieri di cielo e promette le divine benedizioni sui solchi e le messi, intrise del vostro sudore,
elevate il pensiero a D i o in una fervida preghiera di ringraziamento e
di propiziazione.
Nella fiducia che le Nostre premure e i Nostri voti, diletti figli Coltivatori, si compiano in voi e per voi, discenda e si diffonda, come la fragranza dei campi maturi, su tutti e su ciascuno, auspice dei divini favori, la Nostra paterna Apostolica Benedizione.

YI
Iis

qui

interfuerunt

gratione

Conventui

leprosorum,

Romae

internationali

pro

tutela

et

sociali

inte-

habito. *

Nous vous souhaitons cordialement la bienvenue, Messieurs, et sommes heureux de vous recevoir l'occasion du Congrs international pour
la dfense et la rhabilitation sociale des malades de la lpre. V o u s ne
doutez certes pas du vif intrt que Nous portons l'uvre bienfaisante
que vous avez dj accomplie et que vous dsirez continuer avec une
efficacit encore accrue. Notre gratitude va aussi l'Ordre Souverain
et Militaire de Malte qui, fidle ses traditions charitables de secours
aux infirmes, a voulu affronter ainsi une tche d'une gravit particulire.
Nombreux sont encore, hlas, les pays o cette maladie exerce ses
ravages, et trop nombreuses ses victimes. On compterait actuellement
dans le monde plus de cinq millions de hansniens, dont quatre cent mille
seulement en traitement. Pourtant la mdecine dispose de remdes prouvs capables d'enrayer les progrs du mal, et mme de rendre la sant
ceux que l'on peut soigner temps. Aussi ce Congrs, qui groupe des
* Die 16 Aprilis mensis a. 1956.

Acta PU Pp. XII

283

savants et sociologues de quarante pays, Nous semble particulirement


opportun : mettant en commun votre savoir et votre exprience, vous
pourrez donner la lutte contre la lpre un nouvel lan et une plus
grande extension.
Quand on parle de la lpre, un fait mrite d'abord d'tre soulign :
c'est le changement radical qui s'est opr depuis 1941 dans sa thra^
peuthique ; cette poque en effet dbutrent les premiers essais de traitement par les sulfones, (promin, sulphtrone, diasone), qui se rvlrent beaucoup plus efficaces que le chaulmoogra utilis jusqu'alors, mais
dont le prix lev rendait difficile l'application un grand nombre de
patients. Un progrs important fut enregistr en 1948 lorsqu'on songea
substituer aux drivs sulfons la sulfone-mre : ce mdicament de
prix modique et d'emploi ais permettait l'utilisation sur une grande
chelle, parmi des populations pauvres et peu volues.
On peut donc affirmer prsent que la lpre n'est plus ingurissable,
mme si l ' o n reste encore trop dmuni l'gard des manifestations douloureuses et si les rechutes restent encpre possibles dans un certain
nombre de cas. Comment souligner suffisamment la porte d'un tel rsultat, surtout si l ' o n se rappelle la terreur que la lpre inspirait jadis et
inspire encore prsent, bien tort d'ailleurs? Son antiquit ne
remonte-t-elle pas jusqu'aux temps de la prhistoire? , les dveloppements littraires qui l ' o n t prise p o u r thme, le caractre spectaculaire
des dformations qu'elle inflige, quand elle est parvenue un stade
avanc, les mesures de dfense sociale qu'elle a dtermines au cours des
sicles, en particulier la claustration cruelle et d'ailleurs d'utilit trs
conteste, tout cela contribuait et contribue encore entretenir son
gard une aversion en quelque sorte instinctive, contre laquelle il importe
de ragir fortement.
Il faut d'abord remarquer que, si la lpre est contagieuse, elle l'est
moins que la tuberculose et ne se propage que difficilement : 3 6%
seulement des personnes vivant auprs des hansniens contracteraient
l'infection ; cette faible proportion est due ce qu'un certain nombre de
malades n'mettent pas de germes ou n'en mettent qu'en petite quantit et cette particularit que le bacille se transmet surtout par voie
cutane. Il suffit d'observer les rgles essentielles de l'hygine pour
viter dans une large mesure le danger de contamination ; on a d'ailleurs
pu noter c o m m e exceptionnel le fait que des mdecins ou leurs familles
vivant proximit des lieux d'hospitalisation aient contract la maladie.

284

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Il n ' y a d o n c pas de motif d'adopter vis--vis de la lpre des mesures


plus svres que pour d'autres maladies contagieuses ; on vitera mme
ainsi une des causes les plus actives de sa propagation : la dissimulation
du mal. Les malades traits avec libralit ne craindront plus le mdecin l'gal du policier, et viendront d'eux-mmes demander des soins au
lieu de se cacher, de rester pour leur entourage des facteurs permanents
de contagion et de se condamner eux-mmes en subir les pires consquences. La suppression des prjugs courants et des mthodes de coercition conditionne donc le succs des campagnes anti-lpreuses, et vous
avez pleinement raison de mettre en vidence la ralit des faits telle
qu'elle se prsente aujourd'hui. T o u t autorise croire que les mthodes
de prophylaxie anti-tuberculeuse, qui ont fait leurs preuves en E u r o p e
et sont bases sur le dpistage et le traitement prcoces, obtiendront les
mmes effets l o on appliquera la lpre des procds semblables.
Cependant une difficult srieuse retarde aujourd'hui encore les progrs de la mdecine dans ce d o m a i n e ; de nombreux problmes concernant l'epidemiologie de la lpre n ' o n t pas encore trouv de solution. Le
bacile de Hansen s'avre en effet trs difficile tudier ; il n'arrive se
fixer naturellement que dans l'organisme humain et, malgr les travaux
poursuivis par de nombreux savants pendant plus d'un demi-sicle, on
n'a pas encore russi des essais culture en laboratoire ; on n'est pas non
plus parvenu l'inoculer aux animaux et dterminer chez eux une maladie transmissible. On manque galement d'enqutes pidmiologiques, qui
mettraient en vidence les facteurs biologiques, climatiques, raciaux, sociaux, jouant un rle dans son expansion. Pareil travail requiert videmment un appareillage scientifique coteux et que prcisment les pays, o
la lpre svit davantage, sont incapables de se procurer. On aperoit l du
simple point de vue de la recherche une tche considrable et de premire
importance. Quant aux mesures d'action directe, il apparat c o m m e primordial de prparer dans chacun des pays intresss un personnel spcialis, ayant reu une formation srieuse auprs des savants les plus comptents en la matire. Il faudrait ensuite organiser la lutte aux endroits les
plus touchs : des dispensaires bien quips, fixes ou mobiles suivant les
cas, constitueront les lments de pointe s'efforant de reprer et de soigner temps les malades de type bnin, tandis que les contagieux seront
dirigs vers des sanatoriums, qui leur assureront tous les soins ncessaires sans entraver leur libert.
Aussi longtemps q u ' o n fut priv d'un remde vraiment efficace, le soin
des hansniens exigeait de ceux qui s'y consacraient un dvoment

Acta PU Pp. XII

285

hroque. Combien de religieux et de religieuses n ' o n t pas hsit sjourner dans les lproseries, d'o tout espoir semblait banni et tombrent
victimes leur tour du mme flau ! Actuellement la thrapeuthique de
la lpre s'apparente celle de toute autre affection chronique ; le traitement appliqu avec discernement, et accompagn d'une surveillance systmatique pour prvenir les accidents et y remdier, obtient toujours des
rsultats apprciables. Quel meilleur stimulant pour les mes gnreuses,
qui se consacrent cette tche avec plus d'ardeur encore que par le
pass ! En mme temps que la gurison des corps et les problmes dj
ardus qu'elle pose, il faut affronter les difficults psychologiques et
sociales, en particulier celles qu'entrane l'hospitalisation des cas contagieux, que l'volution trs lente de la maladie retiendra plusieurs
annes loin de leur famille et de leurs occupations. Spar de la socit,
le malade n'a-t-il pas alors un besoin plus urgent d'aide morale et spirituelle, de comprhension, d'encouragement? Surtout lorsque son cas
ne donne plus gure espoir de gurison, ne doit-il pas entretenir des
raisons de vivre et de souffrir, que les doctrines humaines sont bien incapables de lui donner? Prcisment parce que la lpre requiert une cure
prolonge, provoque parfois des dformations et des infirmits pnibles,
et aussi parce que persistent son gard des attitudes injustifies de
rpulsion et de crainte, le malade a besoin de toutes ses ressources spirituelles; il souhaite comprendre le sens de l'preuve qui le frappe et la
porter non avec un stocisme froid ou une rsignation aveugle, mais avec
le courage gnreux, dont seule une foi religieuse solide peut donner le
secret.
P o u r vous-mmes, Messieurs, vous avez l'ambition d'apporter dans
cette lutte anti-lpreuse toutes vos nergies, toutes les ressources de
votre intelligence et de votre cceur. Qu'une propagande bien mene fasse
connatre au grand public les moyens dont dispose actuellement la mdecine pour aborder cette lutte, ainsi que son caractre vritable, et
d'autre part l'urgence d'une action plus nergique et plus vaste. A u j o u r d ' h u i comme autrefois, les missions catholiques s'y dpensent, soit
directement par l'entretien de services mdicaux, dispensaires et hpitaux, soit indirectement par la recherche scientifique et les formes les
plus diverses d'assistance sociale. L o r s q u ' i l est rentr dans la vie civile,
le hansnien en voie de gurison se heurte aux difficults de la radaptation, et parfois son corps garde les stigmates des souffrances endures ; un
labeur important reste donc accomplir dans le domaine de l'assistance
sociale, ainsi que pour effacer, par le moyen de la chirurgie rparatrice

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

286.

ou esthtique et de l'orthopdie, les squelles de la maladie. Question


d'organisation et de technique, sans doute, mais plus encore uvre de
sympathie humaine et d'amour sincre. I c i encore N o u s voulons croire
que des catholiques forms l'cole d'un Matre, qui propose la charit
comme son premier prcepte, rivaliseront d'ingniosit et de ferveur, si
possible au moyen d'un Comit International Catholique , p o u r soulager ces peines et rendre leurs frres visits par l'preuve plus de srnit
et de joie intime.
Un pisode fort expressif de la Bible illustre, par la gurison d'un
homme frapp de lpre, les dtours admirables, par lesquels la Providence divine sait attirer les hommes la vrit. Naaman le Syrien, ignorant du vrai Dieu, vient trouver le prophte Elise p o u r implorer de lui
la gurison ; cdant contre-cur son injonction, il se baigne dans le
Jourdain, recouvre la sant et reconnat q u ' i l n ' y a point de Dieu sur
toute la terre, si ce n'est le Dieu d'Isral .

L'intervention divine ne se

limite pas la gurison du c o r p s ; elle pntre plus fond, jusqu'


l'esprit, le dlivre de l'erreur et lui indique la voie qui mne la lumire. Lorsque le Christ rencontrait des malades de la lpre au cours de
ses prgrinations, il ne pouvait rester sourd leurs cris suppliants.
Seigneur, si tu le veux, tu peux me gurir , disait l'un d ' e u x .
tend la main, le touche et aussitt sa lpre fut gurie .

Jsus

N o u s aussi,

Messieurs, N o u s voudrions que ce mme cri, rpt aujourd'hui encore


par plusieurs millions d'hommes, suscite un grand lan de compassion.
Que l ' o n utilise au m a x i m u m , pour supprimer une plaie particulirement
douloureuse de l'humanit, les merveilleuses conqutes de la science moderne, mais q u ' o n songe avec plus de sollicitude encore aux mes immortelles en qute de la vrit et de la vie qui ne passe pas. C o m m e les malades de la lpre dont parle l'Evangile, elles aspirent rencontrer la
personne de Jsus, le seul Sauveur, grce la charit des hommes d'auj o u r d ' h u i , qui acceptent de proclamer son N o m et de se faire les tmoins
sincres de sa puissance et de son amour.
En appelant les faveurs du Ciel sur vous-mmes et sur tous ceux qui
consacrent au service des malades de la lpre le meilleur de leurs forces
et de leurs affections, N o u s souhaitons votre effort le succs le plus
large, et de tout cur vous en donnons pour gage Notre paternelle Bndiction Apostolique.
' 4 Reg. 5, 15.
2

MATTH. 8, 2.

Ibid. 8, 3.

Acta Pii Pp. XII

287

V
Sodalibus

Societatum

(A.C.L.I.).

Christianarum

Operariorum

Italicorum

Diletti figli e figlie!


Cattolici

lavoratori

lavoratrici!

V i v o e gradito conserviamo nel cuore il ricordo della vostra imponente accolta romana dello scorso anno, allorch nel radioso vespro del
primo Maggio, al cospetto della Basilica Vaticana, simbolo di ogni cristiana duratura vittoria, Ci chiedeste di consacrare solennemente la
festa del lavoro, il cui significato e scopo vi furono da N o i stessi indicati.
Con effusione di Padre e con l'autorit di supremo Pastore non solo
accogliemmo il vostro giusto desiderio, ma, come dono attinto dai tesori
celesti, istituimmo la festa liturgica del vostro Patrono S. Giuseppe, lo
sposo verginale di Maria, l'umile, il silenzioso, il giusto lavoratore di
Nazareth, affinch fosse in avvenire il vostro speciale Protettore presso
D i o , il vostro palladio nella vita, a tutela e a difesa nei travagli e nei
cimenti del lavoro. Riecheggia ancora al Nostro orecchio il solenne
s , con cui voi manifestaste pubblicamente il giubilo per tanta grazia, ed insieme affermaste il fattivo impegno che da tale consacrazione
deriva a ciascun lavoratore cristiano.
A l l a distanza di un anno da quel giorno, mentre per la prima volta
nella Chiesa universale si celebra oggi quella festivit, Ci sommamente caro, quasi come ricambio della vostra visita a R o m a , di trasport a r c i con lo spirito e la viva voce in mezzo alle vostre validissime schiere
convenute in Milano, capitale della operosa Lombardia, cuore pulsante
del lavoro italiano, sicuri di t r o v a r c i anche cost nel posto assegnato
alla Nostra umile persona dalla divina Provvidenza c o m e V i c a r i o di
Cristo e Pastore delle anime.
Il Nostro odierno incontro, che si svolge c o n lieti auspici sotto lo
sguardo materno della Vergine, il cui simulacro sovrasta la'intera metropoli lombarda e sta in cima ai vostri affetti, mentre richiamo a
quanto gi fu compiuto lo scorso anno, intende di aprire al benefico movimento dei lavoratori cristiani nuove strade e additare spazi anche pi
vasti. T r a di voi infatti si distinguono numerosissimi ed entusiastici
* Habita die 1 Maii mensis a. 1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

288

rappresentanti delle Associazioni di lavoratori cattolici non solo da ogni


parte d'Italia, ma di molte altre Nazioni, vennti a testimoniare non
tanto una immaginata unit internazionale della classe operaia, quanto
la stretta unit dei lavoratori cattolici, come membri della Chiesa, desiderosi di ricondurre a Cristo l'intero m o n d o del lavoro, che a L u i appartiene, c o m e ogni altro c a m p o della vita sociale.
V o r r e m m o si notasse a tale proposito che, quando si tratta degli
operai cattolici, o c c o r r e non tanto creare la loro unit, quanto riconoscerla e riaffermarla nelle coscienze proprie ed altrui, poich essa si
trova gi nella sostanza e alla radice della loro fede nell'unico Cristo,
Redentore di tutti gli uomini, e nella unica Chiesa, Madre di tutti i
fedeli, al di l di ogni frontiera, al di sopra di qualsiasi particolare interesse. In questa sostanziale e granitica unit, i lavoratori cattolici trovano altres l'impellente m o t i v o , anzi il dovere, di aprirsi a tutto il
m o n d o circostante, per diffondere dappertutto il regno di D i o , che
regno di giustizia e di amore. Della vostra, c o m e di ogni altra associazione cattolica, la profonda ragion di essere , dunque, da ricercarsi
non nel timore di altri movimenti, oppure nella concorrenza c o n t r o
altri, o anche in quel senso di solidariet che unisce i membri di una
medesima categoria, bens nell'intimo dovere e zelo che sentite, c o m e
cattolici, di farvi apostoli di Cristo tra i vostri fratelli, che ne ignorano
o respingono il salvifico messaggio.
Uniti in Cristo, centro vitale della vostra unit, voi volete essere
suoi apostoli, non solo perch condividete con L u i quelle condizioni di
vita che furono gi sue per lunghi anni durante il suo soggiorno terreno, allorquando il sudore della fatica imperlava la sua fronte, ma
soprattutto perch, come discepoli pi fedeli e pi risoluti, vi sentite
avvolti dalla sua divina fiamma di amore per tutti gli uomini della
terra. L ' a m o r e e la forza apostolica di Cristo vi sospinge a vedere in
ogni operaio l ' u o m o che D i o ha creato e redento, per restituirgli c i che
per volont divina gli spetta. Perci N o i potevamo affermare delle attivit delle vostre Associazioni : L ' a m o r e fa battere il loro cuore, quello
stesso amore che faceva battere il cuore di Cristo, e ispira loro la sollecitudine per la difesa e il rispetto della dignit del lavoratore moderno
e lo zelo attivo per metterlo in condizioni di vita materiali e sociali in
armonia c o n tale dignit .

Diletti figli e figlie. Mantenete intatto e saldo questo fondamento


1

Discorsi e Radiomessaggi vol. X, pag. 334.

Acta PU Pp. XII

289

religioso cristiano delle vostre A d i , nella certezza che nessuno sviluppo


storico del movimento operaio potr distruggere la l o r o ragione d'essere, n la l o r o unit, n il loro diritto di espansione, poich, fino a
tanto che vi saranno lavoratori, quel supposto sviluppo non potr mutare i rapporti tra voi e Cristo, e tra voi e i vostri fratelli. Quale che
possa essere infatti l'avvenire del mondo del lavoro, sar sempre necessario che un nucleo pi o meno vasto di apostoli imprima o mantenga
nella vita sociale il suggello del R e g n o di Cristo, attuando o sostenendo
quei valori che stanno sommamente a cuore di o g n i u o m o , di ogni lavoratore maturo e consapevole, quali la giustizia, la libert e la pace
nella positiva collaborazione delle classi. In tale comunicazione di beni
soprannaturali ed umani consiste il diritto ed il dovere di espansione
delle A d i , espansione che N o i auguriamo sollecita e concreta nella diletta Italia, poich tutti i lavoratori, anche soltanto c o m e uomini, appartengono al l o r o Creatore e Redentore, a Cristo, al quale per tanto
debbono tornare, se lontani, c o n illuminata coscienza.
Tuttavia sembra che alcuni non abbiano una chiara veduta della
logica e necessaria derivazione delle A d i dall'intima sostanza del cristianesimo; ma, al contrario, mostrano un tal quale intimo disagio
nello sforzo di voler giustificare e quasi scusare la esistenza delle Associazioni cristiane dei lavoratori.

Scusarla dinanzi a chi e da quale

addebito? Scusarla per motivo di c i che essi chiamano movimento operaio in quanto tale ; scusarla per la supposta frattura che le A d i
apporterebbero al movimento stesso ! Chi non vede come tali motivi
e timori manchino di fondamento? Qualsiasi movimento sociale, quindi
anche quello operaio, suppone come principio e termine l ' u o m o c o l
suo destino soprannaturale e c o l suo complesso di diritti e doveri naturali, dai quali non si pu fare astrazione, anche quando il movimento
si propone direttamente scopi economici e contingenti. Quanto alla
temuta frattura e separazione, la verit sta proprio nel contrario.
Le A d i intendono aprire le porte a chiunque, desiderose di stabilire
intese sempre pi ampie tra gli appartenenti al mondo del lavoro, per
dare piuttosto che per ricevere. Un'eloquente dimostrazione fu offerta
appunto un anno fa, quando i lavoratori cristiani fecero tutti partecipi
della festa del primo maggio, fino allora ritenuta quasi distintivo di
una determinata porzione del ceto operaio, e ne danno anche o r a un'altra
luminosa prova, accogliendo in codesta adunanza milanese lavoratori
di differenti nazioni. P e r c i , come il mantenimento della propria fisionomia non deve impedire alle A d i di esercitare una sempre maggiore

290

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

espansione all'esterno della l o r o cerchia, cos dovete vegliare affinch


esse non vengano a scomparire e ad essere quasi assorbite nel movimento
operaio in quanto tale. C o l o r o che si sentissero agitati e mal sicuri sull'indistruttibile fondamento, non superabile da nessuno sviluppo storico,
della vostra unit, non sarebbero atti a guidare le A c l i nella missione
di divenire fermento nel senso evangelico per il m o n d o operaio.
D e l resto, l'unit del movimento operaio in quanto tale nel m o n d o
non sembra essere stata favorita dal corso della storia. La vita sociale
degli ultimi cento e pi anni dell'industrialismo europeo e americano
mostra un'altra realt. Nemmeno l, ove si diffondeva tra gli operai la
idea della unit del proletariato come della classe in lotta contro quella
dei capitalisti, si giunse ad un durevole movimento di unione dei lavoratori. Insuperabili differenziazioni sociali, ed altre ancora, tra i fattori del contratto di lavoro si opponevano alla unit del proletariato,
ed altres noto come la idea della unit internazionale della classe
lavoratrice sempre fallita a causa delle differenze nazionali nelle c o m plicazioni belliche.
Coraggio dunque e fermezza, diletti figli e figlie! Stringetevi saldamente intorno ai vostri pacifici vessilli, ai quali gi sembra arridere,
r i c c o di fondate promesse, uno splendido avvenire. Le A c l i racchiudono
in s una forza viva ed intrinseca, che, interamente spiegata, contribuir efficacemente ad affrettare l'auspicato avvento della vera pace
sociale. I lavoratori cristiani, mossi dagli eterni principi e attingendo
dalla fede e dalla grazia la mite forza per superare gli ostacoli, non
sono forse lontani dal giorno, in c u i potranno esercitare l'ufficio di
guida in mezzo al m o n d o del lavoro. Perch non dovrebbe essere c o s ?
La sana dottrina che professano, i retti sentimenti da cui sono animati,
sono altrettanti titoli legittimi per divenire scorte dell'odierno movimento operaio. Cos ispirata, la unione dei lavoratori cristiani formati
nelle A c l i pu essere fidente di ottenere maggiori e pi rapide conquiste.
Ogni spirito sereno pu riscontrare agevolmente in v o i l'onest dei propositi, la misura nei mezzi adoperati, una retta concezione della giustizia, e soprattutto la vostra indipendenza da forze ed interessi estranei.
Ove invece si hanno fondati motivi di sospetto sulla onest, rettitudine
e particolarmente sulla capacit di presunte guide ad infrenare le cupidigie d o p o averle stimolate, nel momento in cui il diritto rivendicato si
muta in torto, comprensibile che si incontri resistenza, oppure si facciano concessioni apparenti che non mutano affatto la sostanza delle
cose. Orbene, nessuno di tali sospetti macchia la fiducia che la societ

Acta Pii Pp. XII

291

pone in voi, lavoratori cristiani; essa sa da quali sorgenti e in quali


alvei scorre il vostro movimento. V a l g a n o c o m e prova di questa fiducia
i consensi che da ogni parte vi vengono, a cominciare dai vostri sacri
Pastori e in primo luogo dal degnissimo Arcivescovo della metropoli
ambrosiana, dai tanti altri personaggi che prendono parte all'odierna
vostra accolta, e dagli stessi lavoratori anche non militanti nelle vostre
file, ma che non vi nascondono la l o r o simpatia e il l o r o a p p o g g i o .
A n d a t e dunque c o n sicura coscienza verso le alte mete che vi siete
prefisse; andate con particolare premura verso i fratelli vittime di errori e di falsi miraggi. E accresca la vostra alacrit e la vostra fede nel
buon successo il pensiero che N o i siamo c o n v o i , c o n la coscienza di un
Nostro apostolico dovere, e c o l Nostro amore non vano, non inoperoso,
non sterile, ma vivo, giusto, efficace. Di questo amore il P a p a vi ama,
vi ama la Chiesa ! Paternamente compresi della sorte vostra e delle
vostre famiglie, consapevoli dei vostri bisogni, dei vostri legittimi diritti, c o m e dei vostri doveri, N o i siamo c o n voi nelle presenti agitate
vicende del m o n d o ; e poich il servizio che la Chiesa, secondo la sua
costante tradizione rende al presente alle classi lavoratrici,

attinge

criteri e leggi dalla eterna sapienza del V a n g e l o , nessuno di v o i , diletti


figli, pu dubitare dei benefci religiosi, morali e materiali, che la sua
azione sollecita e indefessa destinata a conseguire per le vie dell'ordine e della pace.
L ' o r d i n e e la pace ! Sono questi infatti i supremi beni che l'opera
Nostra si p r o p o n e di ottenere, ogni qualvolta recliniamo lo sguardo sulle
vicende terrene e tendiamo la mano a c o l o r o che possono determinarne
il c o r s o . Soprattutto la pace, come voi, diletti figli, ben sapete! La
Chiesa lo abbiamo ripetuto mille volte detesta la guerra e i suoi
orrori, specialmente ora che mezzi bellici distruttivi di ogni bene e di
ogni civilt minacciano la trepida umanit ; vuole e difende la pace, la
pace interna tra i figli di una stessa patria, e la pace esterna fra i membri della grande famiglia umana. Ma essa ha bisogno di cooperatori
risoluti e validi in cos grande intrapresa. Ora tra questi, numerosi in
ogni regione del mondo, N o i ravvisiamo voi, lavoratori cristiani di ogni
clima e di ogni lingua, voi diletti figli raccolti o g g i all'ombra del mirabile D u o m o milanese. Con la vostra fedele adesione alla dottrina del
Vangelo e alle norme direttive della sacra Gerarchia, voi non solo c o l laborate, nel c a m p o del lavoro, al trionfo del R e g n o di D i o in una societ che spesso ne dimentica la presenza, i voleri, i sacrosanti diritti,
ma vi ponete tra le prime schiere di quelle forze sane del c o r p o sociale,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

292

impegnate nella pacifica battaglia per la comune salvezza dei p o p o l i .


Acquistate la piena coscienza dell'onore di questa doppia cooperazione
che le A c l i vi chiedono, accrescete il vigore della sua azione con l'esemp i o e l'opera vostra, e D i o non mancher di farvi gustare i frutti della
giustizia, dell'ordine e della pace, a cui voi stessi avrete validamente
contribuito.
Con tale augurio invochiamo larga e perenne sulle vostre persone,
sulle vostre famiglie e sul vostro lavoro la grazia del Signore, mentre
impartiamo di cuore a tutti i presenti, e a quanti sono a voi uniti nella
speranza e nell'amore, la Nostra paterna A p o s t o l i c a Benedizione.

NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS AEQUATORIS NATIONIS, OB SOLEMNEM CORONAE INDUCTIONEM SIMULACRO B. MARIAE VIRGINIS PERDOLENTIS, IN URBE QUITENSI
COADUNATIS.*

Amadsimos hijos, catlicos ecuatorianos y, ms en especial, catlicos quiteos que c o n suma devocin y entusiasmo colocis hoy
una corona sobre las sienes de vuestra D o l o r o s a del Colegio , al cumplirse los cincuenta aos de las manifestaciones c o n que Ella os mostr
su predileccin :
Qu idea ha sido esta, hijos amadsimos, de celebrar con fiestas y
con jbilo a Quien ante vosotros se muestra con los ojos llenos de lgrimas? Quin os ha enseado a coronar c o n una corona de o r o a La que
tiene en las manos una corona de espinas?
L l o r la V i r g e n y sus llantos y dolores fueron primero profetizados
en las palabras del Santo anciano,

y luego vigorosamente descritos

c o n sublime concisin en aquella Seora, que estaba de pi junto al patbulo de su D i v i n o H i j o ;

y estas lgrimas nos obtuvieron salvacin

y gracia.
Segn referencias de los testigos, mostr la Virgen, aun en medio
de su eterna felicidad y c o m o seal de su materna solicitud p o r la salvacin de sus hijos angustia y tristeza, hasta el punto de parecer
* Datus die 22 Aprilis mensis a.
Luc. 2, 35.
Io. 19, 25.
1

1956.

Acta Pii Pp. XII

293

que estaba para romper a llorar, al ver vuestra catolicsima nacin


asolada p o r la persecucin,

manchada de sangre,

arrastrada a tales

extremos p o r el odio sectario que podra decirse en peligro aquella


vieja y santa herencia de fe, especialmente si se consegua llevar a cabo
el propsito de descristianizar la educacin de vuestros hijos. Y quin
podr dudar de que fueron aquellas angustias y aquellas tristezas las
que impetraron del cielo las fuerzas necesarias para poner un dique a
las potencias del mal y preparar esta primavera de las almas, cuyos
frutos ahora vosotros tenis el gozo de contemplar?
Son lgrimas, pero lgrimas preciosas, que bien merecen, hijos amadsimos, vuestra gratitud ms sincera; son dolores, pero dolores cuyos
frutos vosotros estis gozando y en los que justamente habis de ver
una singular manifestacin de amor maternal. Bien estn,

pues, las

fiestas y el jbilo, bien la corona de o r o , aunque todo os recuerde una


vez ms aquel contraste sublime, que hace de las alegras de la maternidad una fuente de lgrimas, y que convierte a toda madre, consciente
de su misin, en una herona del deber.
P e r o todos vuestros agasajos y solemnidades podran quedar en simple ruido, que el viento se lleva, si vuestra piadosa consideracin no
se detuviese un momento a pensar : l l o r la V i r g e n , pero n o llorar
acaso tambin hoy, y quin sabe si p o r culpa nuestra?
P o r q u e , efectivamente, amadsimos hijos, c o n qu ojos podra Ella
ver, p o r ejemplo, una vida de fe reducida acaso a una serie de manifestaciones exteriores y privada de aquel espritu interior, que todo lo
valoriza y sin el cual lo exterior no significa ni vale nada? Qu efecto
le habr de producir un corazn orgulloso y altanero, que al pobre y al
humilde les mira de arriba abajo y parece que no sabe sino ser superior
a quienquiera que se atreva a comparecer en su presencia? E n c o n trar E l l a el amor que se debe a su D i v i n o H i j o , la obediencia a la Iglesia, la observancia de los mandamientos y de los preceptos? L l o r la
V i r g e n , hijos amadsimos, y no obraramos c o n la sinceridad c o n que
queremos obrar, si no os dijsemos que mucho tememos que llore
t o d a v a ; sin poder dudar, claro est, del consuelo y de la alegra que
le procuris c o n vuestra piedad filial, especialmente en estos momentos.
Y ha sido Quito, la legendaria e histrica Quito, que recostada en
la ladera del orgulloso Pichincha y coronada de cumbres volcnicas, se
dira que duerme un sueo de gloria en la paz templada de su alta meseta ; ha sido Quito, la de la encantadora Azucena , que Nos mismo
tuvimos la singular satisfaccin de elevar al m x i m o honor de los al20 - ACTA,

vol.

XXIII, n.

6. 28-5 1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

294

tares, la que hoy ha preparado a su Madre D o l o r o s a este triunfo, pagando una vieja deuda de gratitud en la que ms que el o r o y que las
piedras preciosas lo que cuenta, c o m o en t o d o don filial, es el corazn
con que se ofrece. Ciudad feliz, porque, c o m o dice el Espritu Santo,
honrar a la propia Madre es lo mismo que juntar un gran tesoro ;

dichosa ciudad y dichoso pas, si sabis ser fieles a lo que en tan solemne
ocasin habis prometido, porque, c o m o podramos decir parafraseando
4

las expresiones de un gran D o c t o r de la Iglesia, bien est que el primer


pensamiento haya sido honrar a vuestra Madre, y luego haya venido el
propsito de huir del pecado y vivir una vida mejor ; pero si un da tales
propsitos se olvidaran, ni se da gracias c o m o se debe, ni valen nada
las honras y alabanzas.
Recbelas T benignamente, oh D o l o r o s a del Colegio, o, c o m o ms
universalmente eres c o n o c i d a , D o l o r o s a de Q u i t o ; recbelas T , y que
sean precisamente Tus dolores, que sean Tus lgrimas las que descendiendo sobre esa tierra frtil, hagan prosperar y madurar frutos de perfeccin cristiana y de santidad. Es un pueblo que te ama y que no quiere
verte llorar ms ; es un pueblo dispuesto a llorar l sus pecados con tal
de que T sonras ; es un pueblo de hijos tuyos, de devotsimos hijos
tuyos que hoy te ofrece esa c o r o n a , c o m o prenda tangible de reconciliacin, c o m o memoria perenne del amor que Te profesa, c o m o seal
de reconocimiento de Tu soberana maternal. Es un pueblo predilecto
que, aunque te haya costado lgrimas, puede asegurarte que no son
lgrimas perdidas, sino que precisamente p o r ellas confa plenamente
en Tu bondad y en Tu intercesin ante Tu preciossimo H i j o , que c o n el
Padre y el Espritu Santo vive y reina p o r los siglos. A m e n .
P a r a terminar, una Bendicin especial a Nuestro amadsimo H i j o
y Prelado vuestro, a cuyas manos hemos confiado la imposicin de la
c o r o n a , que bien hubiramos querido imponer N o s mismo c o n las Nuestras; una Bendicin a esa ciudad y a toda la nacin ecuatoriana; una
Bendicin a toda la A m r i c a de lengua espaola y, ms en particular,
a todos aquellos que en estos momentos, de un m o d o o de otro, oigan
Nuestra v o z .
* Cfr. EcclA. 3, 5.
4

S. AUGUST. ENARB. in Psalm. 75 n. U; MIGNE, P. L., t. 36, col. 965.

Sacra Congregatio de Religiosis

295

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS

DECRETUM
NORMAE DANTUR QUOAD CONVENTUS QUI ACCOMODATAM STATUUM PERFECTIONIS
RENOVATIONEM RESPICIUNT.

Salutaris atque foecundus ille renovationis accommodatae Statuum


perfectionis motus, qui a m a x i m o Congressu romano, A n n o Sancto 1950
iam in finem vertente, Paterno ac Illustri ductu S S . D o m i n i Nostri P i i
P p . X I I celebrato, feliciter sumpsit initium, per totum hoc quinquennium
(1950-1956), uberes fructus ubique tulit, tum ad religiosam perfectionem
ac formationem quod spectat, tum ad ministerium apostolicum ac Institutorum inter se coordinationem.
Ut autem haec benefica renovatio et accommodatio consulte ac ordinate procedant, in dies progrediatur, infensior fiat tutiusque diffundatur,
S. Congregatio negotiis religiosorum Sodalium praeposita, obtenta venia
et approbatione S S . D o m i n i Nostri in audientia Eminentissimo Cardinali Praefecto huius S. Congregationis, die 3 Novembris 1955 concessa,
sequentes normas statuere decrevit, tum maxime valituras quum renovatio disciplinae ac vitae internae Statuum perfectionis in quaestionem
venerit, salvo quidem iure Ordinariorum prout sacris Canonibus sancitur :
1. Conventus seu Congressus tam dioecesanos quam regionales vel
nationales, sicut etiam lectionum cursus atque scholas peculiares pro
Sodalibus viris vel feminis Statuum perfectionis, in quibus eorum vita
interna, c o n d i c i o iuridica, vel educatio atque formatio in illis tradenda
tractantur, inconsulta S. Congregatione de Religiosis agere vel instituere non licet. Ius enim ac ipsa natura rei postulat ut Sancta Sedes, cui
publici perfectionis status moderatio suprema et efficax reservatur, secura reddatur tam de doctrina quam de opportunitate programmatum
pariterque de competentia et experientia illorum qui in coetibus istis
praeesse vel docere habebunt.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

296

2. Curent igitur conventuum cur suumque huius generis promotores


vel praesides tempestive huic S. Congregationi argumentorum et oratorum elenchum exhibere ; conventu autem habito, is qui ei praefuit, ad
eamdem S. Congregationem referat de rebus tractatis, de disputationibus
habitis, de conclusionibus collectis, et generatim de omnibus quae accommodatam perfectionis Statuum renovationem tangunt.
3. Ubi vero iam exsistunt foederationes seu consilia Superiorum Maiorum cum statutis propriis ac commissionibus peculiaribus adnexis,
S. Sede approbatis, opportune eorum opera eligi poterunt, atque Sacrae
Congregationi proponi, viri probati qui in conventibus cursibusve supradictis verba facere valebunt.
4. Laudabiliter ab E x c m i s L o c o r u m Ordinariis convocantur Statuum
perfectionis

Sodales,

qui in dioecesi d o m u m

habent ministeriumque

exercent, ad illa c u m eis examinanda, communicanda vel paterne discutienda, quae ministeria ab ipsis exercita, quatenus legitime dioeceses
intersunt, pertinent. Tales enim conventus valde commendantur utpote
qui ad unitatem cum Patre et Pastore gregis attestandam ac fovendam,
atque ad apostolatus munera promovenda efficienterque dirigenda prorsus apti videantur.
Quae omnia, si sedulo et accurate fient, nedum coetus atque conventus
et incepta quaeque ad renovationem accommodatam Statuum perfectionis ordinata impediant vel cohibeant, verum etiam ad uberiores fructus in dies afferendos ea iuvabunt quam maxime.
Contrariis quibuslibet non obstantibus.
Datum R o m a e , die 26 Martii A. D. 1956.

VALERIUS
L.

fB

Card.

VALERI,

Praefectus

S.
Arcadius Larraona,

C. M. F., Secretarius

Diarium Romanae Curiae

297

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Gioved, 3 maggio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. Conte FRANCESCO
R. W. H. M. J. DE MARCHANT D'ANSEMBOURG, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Olanda, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Gioved, 17 maggio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. DOMINGO GOICOLEA
VILLACORTA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della
Repubblica del Guatemala, per la presentazione delle Lettere
Credenziali.

SACEA CONGREGAZIONE

DEI RITI

Marted, 10 gennaio 195G, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,


alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella,
Vescovo di Palestrina, Ponente o Relatore della Causa della Serva di Dio
Maria Fortunata Viti, monaca conversa professa dell'Ordine di S. Benedetto,
si adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i
Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla
eroicit delle virt della predetta Serva di Dio.
Marted, 24 gennaio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi
hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione
del Beato Pietro Giuliano Eymard, confessore, fondatore della Congregazione
dei Sacerdoti del SS. Sacramento e delle Ancelle del SS. Sacramento.
Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno
poi esaminato le relazioni dei revisori degli scritti dei Servi di Dio :
1. Filippo Rinaldi, sacerdote, Rettore Maggiore dei Salesiani di S. Giovanni Bosco.
2. Maria Giuseppina Micarelli, fondatrice dell'Istituto delle Suore
Francescane del Bambino Ges.
3. Bernarda Heimgartner, confondatrice delle Suore Insegnanti di Santa
Croce di Menzingen, del Terz'ordine di S. Francesco.
Marted, 14 febbraio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata
la S. Congregazione di Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori

298

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione di


Causa dei Servi di D i o :
1. Marcello Spinola y Maestre, Arcivescovo di Siviglia, Cardinale di
S. Romana Chiesa.
2. Vittoria Rosoamanarivo, vedova.
Gli Emi e Revmi Signori Cardinali hanno inoltre esaminato la relazione
dei revisori teologi sopra gli scritti del Servo di Dio Mamerto Esquiu, Vescovo
di Cordoba in Argentina, dell'Ordine dei Frati Minori.
stato anche esaminato l'Ufficio e Messa di S. Giuseppe artigiano.
Marted, 28 febbraio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatorio, nella quale gli Emi e Revmi
Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi
hanno discusso sulla eroicit della virt del Servo di Dio Stefano Pernet,
sacerdote della Congregazione degli Agostiniani dell'Assunzione, fondatore
delle Piccole Suore dell'Assunzione.
In seduta ordinaria poi gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi
Prelati Officiali hanno esaminato la relazione dei revisori teologi degli scritti
dei Servi di D i o : Federico Jansoone, sacerdote dell'Ordine dei Frati Minori;
Maria Bernarda Btlet, fondatrice della Congregazione delle Suore Francescane Missionarie di Maria Ausiliatrice ; Maria Elena Stollenwerk, confondatrice della Congregazione delle Serve dello Spirito Santo; Giuseppina
Endrina Stenmanns, confondatrice della stessa Congregazione delle Serve
dello Spirito Santo.
Marted, 6 marzo 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata la
S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla Introduzione della
Causa di Beatificazione delle Serve di D i o :
Maria delle Piaghe di Ges, Suora del Monastero della Divina Provvidenza in Badalona, Spagna.
Maria Lichtenegger, vergine secolare.
Marted, 13 marzo 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,
alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,
Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa di beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Luigi Guanella, sacerdote, fondatore della
Congregazione dei Servi della Carit e delle Figlie di Santa Maria della Provvidenza, si adunata la S. Congregazione dei Riti, antepreparatoria, nella
quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso
sulla eroicit delle virt del predetto Servo di Dio.
Marted, 20 marzo 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,
alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,
Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Gertrude Comensoli, fondatrice dell'Istituto
delle Suore del SS. Sacramento (Sacramentine), si adunata la -S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i

Diarium Romanae Curiae

299

Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle virt della predetta Serva di Dio.
Marted, 10 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si adunata la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle virt della Serva di Dio Maria Celina della Presentazione, monaca professa del Terzo Ordine di S. Francesco di Assisi.
Gli stessi Emi e Revmi Signori Cardinali e Revmi Prelati Officiali hanno
poi discusso in Congregazione ordinaria:
1. Sulla riassunzione di Causa per la canonizzazione dei Beati :
Rocco Gonzalez de Santa Cruz, Alfonso Rodrguez e Giovanni del Castillo,
Martiri della Compagnia di Ges.
2. Sulla revisione degli scritti dei Servi di Dio :
a) Francesco Maria della Croce Jordan, sacerdote, fondatore della
Societ del Divin Salvatore e della Congregazione delle Suore del Divin
Salvatore ;
b) Fratel Alberto (Adamo Chmielow;ski), fondatore dei Fratelli e delle
Suore del Terz'Ordine di S. Francesco Serve dei Poveri.
c) Maria del Cuore di Ges (Giuseppa Sancho de Guerra), fondatrice
della Congregazione delle Serve di Ges.
Marted 17 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno
discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della
Ven. Serva di Dio Maria della Provvidenza, (Eugenia Smet), fondatrice dell'Istituto delle Suore Ausiliatrici delle anime purganti.
Gli stessi Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali
hanno poi discusso in Congregazione ordinaria:
1. Sulla riassunzione della causa di Canonizzazione della Beata Crescenzia Boss, Vergine, Suora professa del 3 Ordine di S. Francesco.
2. Sulla relazione dei revisori teologi degli scritti del Servo di Dio
Bernardo Lehner, giovane laico.
Marted 24 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si riunita la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno
discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del
Venerabile Servo di Dio Innocenzo Papa XI.
Marted 8 maggio 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto,
alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,
Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa del Servo di Dio Valentino Paquay, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, si adunata
la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati
Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle
virt del predetto servo di Dio.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

300

SEGRETERIA DI

STATO

NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si
degnato di nominare:
5 gennaio

)>

12

14

21

31

febbraio

28

1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Striteli Samuele Alfonso, Protettore delle Suore Domenicane di
S. Caterina da Siena (Kenosha, Milwaukee).

L'Elmo e Revmo Signor Cardinale Lger Paolo Emilio,


Protettore delle Religiose Ospitaliere di S. Giuseppe (Montral).

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ciriaci Pietro, Protettore dell'Arciconfratemita di San Rocco
(Roma).

L'Illmo e Revmo Monsig. Zerba Cesare, Prelato Votante


Soprannumerario del Supremo Tribunale della
Segnatura Apostolica.

L'Illmo e Revmo Monsig. Stoppini Irvin, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.

L'Illmo e Revtmo Monsig. Casoria Giuseppe, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segna
tura Apostolica.
^>
L'Illmo e Revmo Monsig. del Amo Pachn Leone, Uditore
del Tribunale della Rota presso la Nunziatura
Apostolica di Madrid.
))
L'Illmo e Revmo Monsig. Ugalde Ocariz Filippo, Difensore del Vincolo del Tribunale della Rota presso
la Nunziatura Apostolica di Madrid.

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano,


Protettore dei Fratelli Saveriani (Roma).

S. E. Revma Monsig. Paupini Giuseppe, Arcivescovo titolare di Sebastopoli di Abasgia, Internunzio


Apostolico nell'Iran.

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Grente Giorgio, Pro


tettore della Federazione Francese delle Religiose Ospitaliere di S. Ginseppe de VHtel-Dieu
(La Flche, Le Mans).

Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 27 aprile 1956, il Santo


Padre Pio X I I , felicemente regnante, si degnato nominare i Revmi Padri
McCormic Vincenzo A . , Dezza Paolo e Buiys Ludovico, della Compagnia di
Ges, Consultori della Sacra Congregazione de Propaganda Fide.

Diarium Romanae Curiae

301

Parimente, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XTI,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Assistenti

al

Soglio

Pontificio:

23 febbraio 1955. S. E. Revma Monsig. Adam Gregorio, Vescovo di Valencia nel Venezuela.
27 agosto

S. E. Revma Monsig. Ocampo Berrio Angelo Maria, Vescovo di Tun ja.


28 novembre
S. E. Revma Monsig. Desmarais Giuseppe Aideo, Vescovo di Amos.

'

S. E. Revma Monsig. Arturo Douville, Vescovo di San


Giacinto.
25 dicembre
S. E. Revlma Monsig. O' Boyle Patrizio Luigi, Arcivescovo di Washington.
27 febbraio 1956. S. E. Revma Monsig. O' Sullivan Giuseppe Antonio, Arcivescovo di Kingston.
28
marzo

S. E. Revma Monsig. Piasentini Giovanni Battista, Vescovo di Ohioggia.


27 aprile

S. E. Revma Monsig. Kierkels Leone Pietro, Arcivescovo


titolare di Salamna.
Protonotari

Apostolici

ad

instar

participantium

27 ottobre 1954. Monsig. Barraza Giuseppe, della diocesi di Sinaloa.


14 giugno 1955. Monsig. Nicholson Patrizio, della diocesi di Antigonish.
7
luglio

Monsig. Davis Tommaso Percival, dell'arcidiocesi di


Adelaide.
13
ottobre
Monsig. Parent Alfonso, dell'arcidiocesi di Qubec.
22 novembre
Monsig. Le Net Giuseppe P., della diocesi di Les Cayes.
3 dicembre
Monsig. Vagnoni Vincenzo, dell'arcidiocesi di Fermo.
Monsig. Giovanni Reilly, dell'arcidiocesi di New York.
6

Monsig. Van Eynde Leonardo, dell'arcidiocesi di Malines.


28

26 gennaio 1956. Monsig. Craugh Vilfrido, della diocesi di Rochester.


Munsig. McAniff Giacomo C, della medesima diocesi.

Monsig. Ennis Tommaso, della diocesi di Covington.


4 febbraio
Monsig.
Lagomarsino Enrico, dell'arcidiocesi di Genova.
27

Monsig.
Cappelletti Virgilio, dell'arcidiocesi di Milano.
3
aprile
Monsig.
Figini
Carlo della medesima arcidiocesi.

Monsig.
Rossi
Francesco,
della medesima arcidiocesi.

Prelati
18

giugno

Domestici

di

Sua

Santit:

1954. Monsig. Ferris Sales Fernando, dell'arcidiocesi di Valenza.


22 luglio

Monsig. Van Meenen Giulio, della diocesi di Brentwood.


27 settembre
Monsig. Bennett Giovanni 0., dell'arcidiocesi di Liverpool.
3 novembre
Monsig. Blout Alfredo E., dell'arcidiocesi di Westminster.
11
marzo 1955. Monsig. Bruneiii Giuseppe, dell'arcidiocesi di Napoli.
14 giugno

Monsig. Boudreau Alfredo, della diocesi di Antigonish.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

302

14

20
7

21
22

26
3
22
9
11
6

12

21

giugno

1955. Monsig. Gallivan Guglielmo, della medesima diocesi.

Monsig. Sommers Ugo Giuseppe, della medesima diocesi.

Monsig. Lanteigne Francesco, della diocesi di Balburst


nel Canada.
luglio

Monsig. Aylward Giacomo, dell'arcidiocesi di Adelaide.

Monsig. Fahey Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Gatzemeyer Luigi, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Hanrahan Michele, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Redden Isidoro, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Russell Guglielmo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Adamson Tommaso, dell'arcidiocesi di Liverpool.


agosto

Monsig. Byrne Tommaso, della diocesi di Rockhampton.

Monsig. Tiernan Daniele, della medesima diocesi.

Monsig. Gonzalez Edoardo Antonio della diocesi di Calabozo.


ottobre

Monsig. Crowe Stanislao, della diocesi di Sale.

Monsig. Walsh Guglielmo, della medesima diocesi.

Monsig. Wheeler Guglielmo Gordon, dell'arcidiocesi di


Westminster.
novembre Monsig. Cono vas Giovanni Giuseppe, dell'arcidiocesi di
Panam.

Monsig. Malouin Armando, dell'arcidiocesi di Sherbooke.


dicembre

Monsig. Broussard Milburn J., della diocesi di Alexandria La.

Monsig. Bassi \5ttorio, dell'arcidiocesi di Nuova York.

Monsig. Blake Dionigi, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Code Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Coleman Dionigi, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Doyle Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Fennessy Dionigi, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Grundner Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Hearon Giacomo, delle medesima arcidiocesi.

Monsig. McCarthy Guglielmo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. McCormack Cristoforo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. McEvoy Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. McKeon Francesco, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Nolan Filippo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. O'Connor Raimondo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Ponsiglione Mario, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Ryan Giacomo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Ryan Lorenzo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Walsh Giuseppe della medesima arcidiocesi.

Monsig. Belford Giovanni, della diocesi di Manchester.

Monsig. Benoit Ettore, della medesima diocesi.

Monsig. Bousquet Omer, della medesima diocesi.

Monsig. Sliney Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Mlinarovich Clemente, della diocesi di Fort


Wayne.

Diarium Romanae Curiae


21 dicembre 1955. Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
25
19 gennaio 1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.

Monsig.

Monsig.
26
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.

Monsig.

Monsig.

Monsig.

Monsig.

Monsig.

Monsig.

Monsig.

Monsig.
))
Monsig.

Monsig.

Monsig.
4 febbraio
Monsig.

Monsig.

Monsig.
9
Monsig.

25
Monsig.
Monsig.

Monsig.

27
1 marzo
Monsig.
Monsig.

13

14

25
31

303

Skrzypinski Giuliano, della medesima diocesi.


Brown Filippo, dell'arcidiocesi di Washington.
Denges Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Ellis Giovanni T., della medesima arcidiocesi.
Fisher Elmer, della medesima arcidiocesi.
Hannan Filippo, della medesima arcidiocesi.
Kennedy Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Miltenberger Luigi, della medesima arcidiocesi.
Rakowski Pietro, della medesima arcidiocesi.
Roach Edoardo, della medesima arcidiocesi.
Spence Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Ciancio Nicol, dell'arcidiocesi di Catania.
Duchene Emilio, della diocesi di Salina.
Engbarth Carlo, della medesima diocesi.
Gesenhues Enrico, della medesima diocesi.
Mulvihill Michele, della medesima diocesi.
Riedel Francesco, della medesima diocesi.
Spoorenberg Enrico, della medesima diocesi.
Azzi Carlo, della diocesi di Rochester.
Ball Edoardo, della medesima diocesi.
Ball Giovanni, della medesima diocesi.
Boyle Carlo, della medesima diocesi.
Burns Francesco, della medesima diocesi.
Curtin Giuseppe, della medesima diocesi.
Gannon Lorenzo, della medesima diocesi.
Hoefen Francesco, della medesima diocesi.
Lambert Geraldo, della medesima diocesi.
Maney Giovanni, della medesima diocesi.
Moffatt Patrizio, della medesima diocesi.
Predmore Giorgio, della medesima diocesi.
Randall Giovanni, della medesima diocesi.
Ratigan Arturo, della medesima diocesi.
Straub Federico, della medesima diocesi.
Danz Giovanni, della diocesi di Covington.
McKenna Giuseppe, della medesima diocesi.
Wilson Leone, della medesima diocesi.
Sinigaglia Giovanni, dell'arcidiocesi di Atene.
Antunes Borges Antonio, della diocesi di Leiria.
Pereira Alvim Custodio, della diocesi di Viseu.
Ferraro Nicola, dell'arcidiocesi di Gaeta.
Mariano Vitale, dell'arcidiocesi di Otranto.
Lasi Alpinolo, della diocesi di Bertinoro.
Cyr Filippo, dell'arcidiocesi di S. Germano di
Rimouski.

Monsig. Charbonneau Paolo Emilio, della diocesi di San


Girolamo de Terrebonne.
Monsig. Dcary Pietro, della medesima diocesi.
Monsig. Cashman Davide, dell'arcidiocesi di Birmingham.
Monsig. Marcozzi Giacinto, della diocesi di Teramo.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

304

Camerieri segreti soprannumerari

di Sua Santit:

o maggio 1954. Monsig. Oahill Bernardo, della diocesi di Southwark.


21 febbraio 1955. Monsig. Lebrun Giuseppe, della diocesi di Valencia nel
Venezuela.

luglio
Monsig. McKenna Tommaso dell'arcidiocesi di Liverpool.
22 ottobre

Monsig. Row Federico G., dell'arcidiocesi di Westminster.

Monsig. Leonard Giovanni, dell'arcidiocesi di Sydney.


26
3 dicembre
Monsig. Gardena Stefano, dell'arcidiocesi di Fermo.

Monsig. (Marconi Luigi, della medesima arcidiocesi.


))
Monsig. Mariucci Tommaso, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Perfetti Orlando, della medesima arcidiocesi.


Monsig. Scoponi Mario, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Sabatini Lorenzo, della medesima arcidiocesi.

Monsig.

Zuccarini Giacinto, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Brown Roberto, dell'arcidiocesi di Nuova York.

Monsig. Driscoll Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Roberts Giacomo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Chartier Vilfrido, della diocesi di Manchester.


12

Monsig. Gardner Lorenzo, della medesima diocesi.

Monsig. Hansberry Tommaso, della medesima diocesi.


Monsig. McGreal Giacomo, della medesima diocesi.

Monsig. Gingras Giorgio, dell'arcidiocesi di Washington.


21

Monsig. Roeder Giovanni, della medesima arcidiocesi.

19 gennaio 1956. Monsig. Dickman Bernardo, della diocesi di Salina.


Monsig. McManus Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Moran Michele, della medesima diocesi.

Monsig. Senecal Francesco, della medesima diocesi.


Monsig. Weigel Edgardo, della medesima diocesi.

Monsig. Dugan Gregorio, della diocesi di Rochester.


26
Monsig. Flynn Patrizio, della medesima diocesi.
Monsig. McCafferty Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Murphy Emmett, della medesima diocesi.


Whalen Leslie, della medesima diocesi.
Monsig.

Aldrighetti Lodovico, della diocesi di Verona.


Monsig.
23 febbraio
Marini Angelo, della medesima diocesi.
Monsig.
))

Mirandola Ilario, della medesima diocesi.


Monsig.
))

Salvetti Ilario, della medesima diocesi.


Monsig.

Monsig. Tosi Umberto, della medesima diocesi.


Monsig. Mastronardi Andrea, della diocesi di Anglona

25

Tursi.
Monsig. Meo Davide, della medesima diocesi.
Monsig. Stacchini Pietro, della diocesi di S. Miniato.

Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa di Sua Santit:


28 gennaio 1956. U Barone van Caloen Carlo, della diocesi di Bruges.
27 febbraio
Il sig. Pparo Mario (Roma).
28 marzo

Il sig. Battibocca dei Conti Tommaso (Roma).

Diarium Romanae Curiae

Cameriere d'onore in abito paonazzo

30

di Sua Santit:

27 febbraio 1956. Monsig. De Ruggiero Giovanni (Roma).


Cameriere d'onore di numero di spada e cappa di Sua Santit:
3

marzo

1956. Il sig. Giulianelli Gioacchino (Roma).

Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di Sua Santit :


25 dicembre 1955. Il sig. Delhaye Raimondo, dell'arcidiocesi di Malines.
27 febbraio 1956. Il sig. Borgioli Giuseppe (Roma).

Il sig. Bellati Bartolomeo, del patriarcato di Venezia.


28 marzo

Il sig. Cinque Aurelio, della diocesi suburbicaria di Albano.

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire :
La
6

marzo

Gran

Croce dell'Ordine Piano:

1956. All'On. prof. Segni Antonio, Presidente del Consiglio dei


Ministri della Repubblica Italiana.
La Commenda dell'Ordine Piano:

19 gennaio 1956. Al sig. Heyman Enrico, della diocesi di Gand.


La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
4 febbraio 1956. Al sig. Schwertman Arturo, della diocesi di Covington.
La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
29 dicembre 1955. Al sig. Boylan Riccardo, della diocesi di Brooklyn.
4 febbraio 1956. Al sig. Grosser Alberto, della diocesi di Covington.
27

Al sig. Arangi Guido (Roma).

Al sig. Lopez Giovanni (Roma).


7
aprile

Al sig. Petiot (Daniel-Raps) Enrico, dell'arcidiocesi di


Parigi.
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
27

aprile

1955. Al sig. Meuwissen Tommaso Giovanni, della diocesi di


' s - Hertogenbo sch.
7
luglio

Al sig. Aspuru y San Pedro Emanuele, dell'arcidiocesi di


San Christof oro dell'Avana.
11 novembre
Al sig. D'Arcy Leonard Tommaso, dell'arcidiocesi di Toronto.

Al sig. Kelly Arturo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. McTague Carlo, della medesima arcidiocesi.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

306

13 dicembre 1955. A l sig. Lamarche Stefano, della diocesi di Liegi.


21 gennaio 1956. A l sig. Demaret Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Michotte van den Berck Alberto, della medesima


arcidiocesi.
23 febbraio
Al
sig.
Barlottini
Ottorino, della diocesi di Verona.

27
A
l
sig.
Mercuri
Edmondo
(Roma).

3 marzo
Al
sig.
Toja
Guido,
dell'arcidiocesi
di Milano.

16
A
l
sig.
Baldeschi
Balleani
Aurelio,
della
diocesi di Jesi.

A l sig. Trionfi Honorati Aurelio, della medesima diocesi.


17
))
Al sig. Carraro Giuseppe, della diocesi di Padova.
Al sig. De Besi Andrea, della medesima diocesi.

Al sig. Falletti Francesco, della diocesi di Ventimiglia.


21
A l sig. Giudice Emanuele, della diocesi di Grosseto.
A l sig. Franchi Concetto, della diocesi di Ripatransone.

A
l sig. Brandizzi Arnaldo (Roma).
))

A
l
sig. Dan Achille, dell'arcidiocesi di Genova.
23

A
l
sig.
Celimi Antonio (Roma).
28

17 aprile
A
l
sig.
Carletti
Carlo (Roma).

II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


11 gennaio

18

18 febbraio
11 novembre

26

6 dicembre
12

19

25
10 gennaio

febbraio

eo

21

marzo

16

25

1955. Al sig. Van Dijk Davide C, della diocesi di Harlem.


Al sig. Peynenburg Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenbosch.
Al
sig.
Verheij
Enrico C, dell'arcidiocesi di Utrecht.

Al
sig.
Drion
Bernardo
G., della diocesi di Breda.

Al
sig.
Brooks
Edoardo,
dell'arcidiocesi di Toronto.

A
l
sig.
Day
Tommaso,
della
medesima arcidiocesi.

A
l
sig.
Fisher
Salvatore,
della
medesima arcidiocesi.

Al sig. Kuska Alessandro, della medesima arcidiocesi.


Al sig. Shoniker Edoardo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Sullivan Giuseppe, della medesima arcidiocesi.


A l sig. Habana Antonio, della prelatura nullius di
Davao.
Al sig. Marquette Carlo, della diocesi di San Giacinto.
Al sig. Welsh Giovanni R., della diocesi di Alexandria La.
A l sig. Fobes Giuseppe, della diocesi di Manchester.
A l sig. Schleimer Pietro, della diocesi di Lussemburgo.
A l sig. Sih Paolo K. T., dell'arcidiocesi di Newark.
1956. Al sig. Fanning Edoardo Guglielmo, della diocesi di Boise
City.
A
l
sig.
Munnichs
Pietro, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Verhaeghe de Nayer Corrado, della medesima arci


diocesi.
A
l
sig.
Hagan
Giacomo, della diocesi di Covington.

Al sig. Gausepohl Giuseppe, della medesima diocesi.


A l sig. Petit Leone, dell'arcidiocesi di Cartagine.
Al sig. Pinardi Wolfango, dell'arcidiocesi di Milano.
A l sig. Colio Nicola, della diocesi di San Severo.
A l sig. M r o Salvatore, della medesima diocesi.

Diarium Romanae Curiae


16
21
24

marzo
5)

17

aprile

'i

307

1956. Al sig. Piscitelli Gaetano, della medesima diocesi.

Al sig. Fasola Virgilio, della diocesi di Grosseto.


Al sig. Gennaoui Giorgio, del patriarcato di Antiochia dei
Melchiti.
Al sig. Catanoso Genoese Pasquale, dell'arcidiocesi di Reg
gio Calabria.
Al sig. Carraro Giovanni Battista, della diocesi di Treviso.
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:

27

aprile

1956. Al sig. Ricaldone Paolo, dell'arcidiocesi di Torino.


La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:

20

marzo

1956. Al sig. D'Amico Alfonso (Roma).


La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

16 febbraio 1955. A l sig. Correoso de Quesada Alfredo, della diocesi di Camagey.

Al
sig.
Fanjul
y Estrada Carlo, della medesima diocesi.

Al sig. Vizcanio Michele, della diocesi di Almeria.

19 aprile
dicembre Al sig. Platteau Giorgio, della diocesi di Tournai.
.12 gennaio 1956. Al sig. Narduzzi Nestore, della diocesi di Viterbo.
Al sig. de Selys Maurizio, della diocesi di Liegi.

21

A l sig. Brusselmans Francesco, dell'arcidiocesi di Ma


lines.

Al sig. Coppens Alberto, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Grootaers Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Yernaux Nestore, della medesima arcidiocesi.


Al sig. Zech Maurizio, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Gallucci Alberto, della diocesi di Sora.


Al sig. Bonomi Biagio, dell'arcidiocesi di Taranto.

A l sig. Galli Giuseppe (Roma)


23

7 febbraio .
A l sig. Magarotto Cesare (Roma).
A l sig. Corvi Alberto, dell'arcidiocesi di Milano.
marzo

Al sig. Castiglioni Marazzi Arnaldo, della medesima arcidiocesi.


Al sig. De Feo Gaetano, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Saporiti Carlo, della medesima arcidiocesi.
))

))
A l sig. Lahn Lotario (Germania).
7
14
A l sig. Damasceni Domenico, della diocesi di Bitonto.
Al sig. Polverari Francesco, della diocesi di Senigallia.

A
l sig. Dal Canto Danilo, della diocesi di S. Miniato.
16

17
Al sig. Conte Ernesto, della diocesi di Aversa.
))

A l sig. Arnone Carmelo, della diocesi di Caltanissetta.


Al sig. Miotti Livio, della diocesi di Padova.

Al sig. Schiesari Antonio, della medesima diocesi.

Al sig. Cornolo Giuseppe, della diocesi di Joliet.

22
A l sig. Comici Antonio, dell'arcidiocesi di Genova.
23
Al sig. Lo Bianco Aurelio, della medesima arcidiocesi.

Al
sig. Rossi Attilio, della medesima arcidiocesi.

co

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

308

26

marzo

28

5
13
14

aprile

22

1956. Al sig. Dotta Giovanni Costantino, della diocesi di Mondov.

Al sig. Catteruccia Crispino (Roma).

Al sig. Cuttitta Carmelo (Roma).

Al sig. Festa Giovanni (Roma).

Al sig. F u m o Giuseppe, dell'arcidiocesi di Torino.


.
Al sig. Fiorentini Ferdinando dell'arcidiocesi di L'Aquila.

Al sig. Cristoforoni Emilio, della diocesi di Albenga.

Al sig. Palumbo Michele, della diocesi di Castellammare


di Stabia.

Al sig. de rnelas de Gama Regalo Antonio, della diocesi


di Coimbra.
Il Cavalierato

dell'Ordine di san Silvestro Papa:

16 febbraio 1955. Al sig. Portuondo de Regii Aurelio, della diocesi di Oamagey.

Al sig. Recio y Rodrguez Giorgio, della medesima diocesi


19
aprile

Al sig. Aparici Mocholi Antonio, dell'arcidiocesi di Valenza.


12 luglio

Al sig. Hannan Alberto, dell'arcidiocesi di Adelaide.


11 novembre
Al sig. Crawford Fred, dell'arcidiocesi di Toronto.

Al sig. Germain Luciano, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Kelly Melville, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Labine Gilberto, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Seitz Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Wall Giacomo, della medesima arcidiocesi.


26

Al sig. Benedicto Alfredo, della prelatura nullius di


Davao.

Al sig. Ca baguio Emanuele, delle medesima prelatura.


19 gennaio 1956. Al sig. Vivarelli Bruno, della diocesi di Terni.
21

Al sig. Devuyst Pietro, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Lathouders Carlo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Verreydt Filippo, della medesima arcidiocesi.


23 febbraio

Al sig. Ghezzer Aldo, della diocesi di Verona.

Al sig. Giusti Guido, della medesima diocesi.

Al sig. Becchi Gianni, della medesima diocesi.


5
marzo

Al sig. Clarke Policarpo, dell'arcidiocesi di Smirne.


13

Al sig. Scarpa Pietro, della diocesi di Vittorio Veneto.


.6

Al sig. Desana Paolo, della diocesi di Casale Monferrato.

Al sig. Novazio Daniele, della medesima diocesi.

Al sig. Cossu Giorgio, della diocesi di Jesi.


.7

Al sig. Bazzan Tiburzio, della diocesi di Padova.

Al sig. Cecchella Giovanni Battista, della medesima diocesi.


/1

Al sig. Passerini Luigi, della diocesi di Grosseto.

Al sig. Danieli Duilio, della diocesi di Tivoli.

Al sig. Salvatori Silvano, della medesima diocesi.


5
aprile

Al sig. Cavazzini Rino, della diocesi di Padova.

An. et vol. X X X X V I I I

31 Maii 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 7

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


LITTERAE

ENCYCLICAE

AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,


EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE CULTU SACRATISSIMI
CORDIS IESU.

PIUS PP. XII


VENERABILES FRATRES
SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM
1

Haurietis aquas in gaudio de fontibus Salvatoris - Haec


verba, quibus Isaias propheta significantibus imaginibus usus
multiplicia illa atque uberrima Dei munera vaticinabatur, quae
erat christiana aetas allatura, haec verba, dicimus, sponte
menti succurrunt Nostrae, dum centesimum exeuntem annum
recolimus, ex quo Decessor Noster imm. rec. Pius IX, votis
libenter concedens, e catholico terrarum orbe delatis, Festum
Sacratissimi Cordis Iesu in universa Ecclesia celebrari mandavit.
Nullo siquidem modo caelestia illa munera enumerari
queunt, quae cultus, Sanctissimo Cordi Iesu tributus, in christifidelium animos perfundit, eos purificans, superno recreans
solacio, ad omnesque adipiscendas excitans virtutes. Quami

Is. X I I ,

3.

21 - ACTA, vol. X X I I I , n. 7. 31-5-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

310

obrem sapientissimae Iacobi Apostoli sententiae memores:


Omne datum optimum et omne donum perfectum desursum
est, descendens a Patre luminum , Nos iure meritoque hoc
in eodem cultu, qui incensior usque ubique terrarum viget,
inaestimabile cernimus donum, quod Incarnatum Verbum
Divinusque Servator noster, utpote unus inter Caelestem Patrem humanumque genus gratiae veritatisque Mediator, Ecclesiae impertiit, mysticae Sponsae suae, postremo horum saeculorum cursu, quo tantos eadem exantlare labores difncultatesque eltictari debuit. Quo quidem inaestimabili dono Ecclesia
fruens incensiorem potest erga Divinum Conditorem suum
patefacere caritatem, atque ampliore quodam modo hortationem illam ad effectum deducere, quam Evangelista Ioannes
ab ipso Iesu Christo prolatam refert: In novissimo autem
die magno festivitatis stabat Iesus, et clamabat dicens : Si quis
sitit, veniat ad me et bibat qui credit in me. Sicut dicit Scriptura, flumina de ventre eius fluent aquae vivae. Hoc autem
dixit de Spiritu, quem accepturi erant credentes in eum .
Iis profecto qui Iesum loquentem audiebant, haud difficile erat
haec verba, quibus ipse aquae vivae fontem pollicebatur e
suo sinu oriturum, ad sacrorum effata vatum referre Isaiae,
Ezechielis et Zachariae Regnum Messianicum vaticinantium
itemque ad typicam illam petram, ex qua, a Moyse percussa,
aqua mirandum in modum prosilivit.
Divina caritas primum ducit ortum ex Spiritu Sancto, qui
Amor est personalis tam Patris quam Filii in augustae Trinitatis
sinu. Mentissimo igitur gentium Apostolus, quasi Iesu Christi
verbis resonans, caritatis effusionem in credentium animos huic
Amoris Spiritui attribuit : Caritas Dei diffusa est in cordibus
nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis .
3

IAC. I , 1 7 .

IOAN.

VII,

37-39.

* Cfr. Is. X I I , 3; Ez. XLVII, 1-12; ZACH. XIII, 1; Ex. X V I I , 1-7; Num. X X ,
7 - 1 3 ; I Cor. X, 4; Apoc. VII, 17; X X I I , 1.
Rom. V , 5 .
5

Acta Pii Pp. XII

311

Arctissimus hic nexus, quem Sacra Eloquia inter divinam


caritatem, quae in christianorum animis exardescat oportet,
ac Spiritum Sanctum intercedere asseverant qui quidem per
se Amor est luculenter nobis omnibus demonstrat, Venerabiles Fratres, intimam naturam ipsam illius cultus, qui Sacratissimo Iesu Christi Cordi adhibendus est. Etenim, ut prorsus
constat hunc cultum, si peculiarem eius naturam consideremus,
excellentissimum esse religionis actum, quatenus plenam et
absolutissimam se devovendi et consecrandi voluntatem a nobis
postulet Divini Redemptoris amori, cuius vulneratum Cor vivax est index et signum; ita constat pariter, quin immo altiore
quodam modo, hunc eundem cultum id potissimum prae se
ferre, ut Divinum Amorem amore nostro redamemus. Siquidem
tantummodo ex caritatis vi id consequitur ut hominum animi
Superni Numinis dominio plene perfecteque obtemprent, cum
nempe amoris nostri affectus divinae voluntati ita haereat, ut
veluti aliquid unum fiat, secundum illud: Qui adhaeret Domino, unus spiritus est .
6

Verumtamen, quamquam Ecclesia Sacratissimi Cordis Iesu


cultum tanta semper in aestimatione habuit et habet, ut eum
ubique gentium vigere et in populos christianos quovis modo
propagari curet, itemque adversus Naturalismi et Sentimentalismi, ut aiunt, commenta omni ope eum tutari enitatur,
nihilo secius valde dolendum est, praeteritis temporibus ac
nostra quoque aetate, nobilissimum hunc cultum non in eodem
honoris aestimationisque loco esse apud christianos nonnullos,
atque interdum apud eos etiam, qui se catholicae religionis
adipiscendaeque sanctitatis studio animatos esse profiteantur.
Si scires donum Dei . Hisce verbis, Venerabiles Fratres,
7

I Oor.
7

IOAN.

V I , 17.
IV,

10.

312

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

-Nos, qui arcano Dei consilio sacri illius fidei pietatisque thesauri, quem Divinus Redemptor Ecclesiae suae concredidit,
custodes et dispensatores electi sumus, eos universos pro officii
Nostri conscientia admonemus; qui quidem filii Nostri, quamvis Sacratissimi Cordis Iesu cultus, quasi de erroribus hominumque neglegentia triumphantis, Mysticum suum Corpus pervasero, attamen praeiudicatis adhuc opinionibus aguntur, atque
eo usque interdum procedunt, ut eum spiritualibus Ecclesiae
humanique generis necessitatibus, nostra hac aetate instantioribus, minus aptum, ne dicamus detrimentosum, existiment.
Haud desunt enim qui, cum primariam ipsam huius cultus naturam peculiaribus variisque pietatis formis implicent atque
exaequent, quas Ecclesia probat ac fovet, sed non iubet, eum
putent quasi aliquid additicium, quod singuli, pro suis cuiusque libitis, adhibere possint; ac sunt etiam qui autument hunc
eundem cultum onerosum esse atque iis praesertim nullius vel
modicae utilitatis, qui in Dei Regno militent praecipuo eo consilio ducti, ut suis viribus, opibus suique temporis usura ad
catholicam veritatem tuendam, tradendam propagandamque,
ad christianam de re sociali doctrinam inculcandam, ad eosque
religionis actus eaque opera provehenda allaborent, quae multo
magis hodie necessaria ducant; ac denique non desunt qui tantum abest ut hunc cultum validum adiumentum iudicent ad
christianos mores, cum in privata uniuscuiusque vita, tum in
domestico convictu, recte conformandos renovandosque, ut
eum potius cernant quasi quandam pietatem sensibus non
mente animoque alitarn, atque adeo potius mulieribus dignam,
cum in eo aliquid videant excultis hominibus non satis consentaneum.
Sunt etiam praeterea qui, cum considerent eiusmodi cultum
paenitentiam, expiationem ceterasque virtutes potissimum postulare, quas <( passivas vocant, utpote quae externos non edant
fructus, eum aptum non aestiment ad spiritualem nostrorum
temporum pietatem refovendam, quae ad apertam impensam-

Acta Pii Pp. XII

313

que actionem potius contendat necesse sit, ad catholicae fidei


triumphum et ad strenuam tuitionem christianorum morum;
qui quidem mores hodie, ut omnes norunt, fallacibus eorum
commentis facile inficiuntur, qui ad quamlibet religionis formam se aeque habent, sublato in cogitando agendoque veri
falsique discrimine, atque etiam materialismi athei et laicismi,
ut aiunt, principiis misere inquinan tur.
Quis non videat, Venerabiles Fratres, opinationes eiusmodi
a sententiis omnino discrepare, quas Decessores Nostri, Sacratissimi Cordis Iesu cultum comprobantes, ex hac veritatis
cathedra publice ediderant? Quisnam audeat inutilem esse
minusve aptam aetati huic nostrae edicere pietatem illam,
quam Decessor Noster imm. mem. Leo XIII esse asseveravit
(( probatissimam religionis formam ; et in qua validum habendum esse non dubitavit remedium iisdem ipsis medendis malis,
quae hodie quoque, ac procul dubio ampliore quodam acrioreque modo, singulos homines ac societatem universam excruciant atque sollicitant? Haec, aiebat, quam cunctis suademus,
cunctis est profutura devotio . Atque haec monita hortamentaque adiciebat, quae ad Sacratissimi etiam Cordis Iesu cultum spectant: Hinc vis illa maiorum quae iamdiu insident,
quaeque vehementer postulant, ut unius auxilium exquiratur,
cuius virtute depellantur. Quisnam autem ille sit, praeter Iesum
Christum Unigenitum Dei! "Neque enim aliud nomen est sub
caelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri". Ad
illum ergo confugiendum, qui est via, veritas et vita .
Neque minus probandum minusve aptum profitebatur esse
hunc cultum christianae pietati fovendae proximus Decessor
Noster fel. rec. Pius XI, qui in Encyclicis datis Litteris scribebat: In ea ... pietatis forma nonne totius religionis summa
atque adeo perfectioris vitae norma continetur, quippe quae et
ad Christum Dominum penitus cognoscendum mentes condu8

* Act. iv, 12.


Enc. Annum Sacrum, 25 Maii 1899: Acta Leonis, vol. X I X . 1900, pp. 71, 77-78
9

314

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

eat expeditius et ad eundem vehementius diligendum pressiusque imitandum animos inflectat efficacius? Nobis autem,
haud minus quam Decessoribus Nostris, hoc veritatis caput
perspectum probatumque est; et cum Summum Pontificatum
suscepimus, ac Sacratissimi Cordis Iesu cultum apud christianos populos auspicato auctum esse et quasi triumphantem libentissimo animo vidimus, innumeros ex eodem in universam Ecclesiam permanare fructus salutares gavisi sumus; idque placuit iam in primis Encyclicis Litteris significare. Qui quidem
fructus per Nostri Pontificatus annos non modo aerumnis
rerumque angustiis, sed ineffabilibus etiam solaciis plenos
neque numero neque vi pulchritudineque deminuti sunt, sed
potius adaucti; varia siquidem incepta feliciter orta sunt ad
eundem cultum refovendum conducibilia, et ad nostrorum temporum necessitates quam maxime apta : consociationes dicimus
mentis culturae, religioni ac beneficientiae provehendis; scripta
typis edita, quae doctrinam de re historica, vel ascetica, vel
mystica ad hanc causam pertinentem illustrarent; pia expiationis opera; atque illas nominatim incensissimae pietatis testificationes, quas Sodalitas ab Apostolatu orationis edidit, qua
praesertim auspice ac fautrice factum est ut domestici convictus, collegia, instituta atque interdum Nationes etiam Sacratissimo Cordi Iesu consecraren tur; quibus quidem haud raro,
datis hac de causa litteris, vel orationibus coram habitis, ac
vel etiam nuntiis per radiophonicas undas transmissis, paterno
animo gratulati sumus.
Quamobrem, dum cernimus tam uberem salutarium aquarum copiam, hoc est caelestium superni amoris munerum, ex
sacro Redemptoris nostri Corde exortam, innumeros Catholicae
Ecclesiae filios, Divino afflante operanteque Spiritu, pervadere,
facere non possumus quin, Venerabiles Fratres, paterno vos
1 0

11

12

10

Enc. Miserentissimus Redemptor, 8 Maii 1928: A. A. S. XX, 1928, p. 167.


Cfr. Enc. Summi Pontificatus, 20 Octob., 1939: A. A. 8. X X X I , 1939, p. 415.
Cfr. A. A. S. X X X I I , 1940, p. 276; X X X V , 1943, p. 170; X X X V I I , 1945,
pp."263-264; X L , 1948, p. 501; X L I , 1949, p. 331.
11

12

Acta PU Pp. XII

315

animo adhortentur, ut una Nobiscum summas tribuatis laudes


gratesque agatis maximas bonorum omnium largitori Deo, haec
Apostoli gentium gemmantes verba : Ei autem, qui potens est
omnia facere superabundanter quam petimus aut intelligimus,
secundum virtutem quae operatur in nobis, ipsi gloria in Ecclesia, et in Christo Iesu, in omnes generationes saeculi saeculorum. Amen . Sed postquam debitas aeterno Numini persolvimus grates, cupimus vos ac dilectissimos omnes Ecclesiae
filios per Encyclicas has Litteras commonere, ut principia illa,
quae ex Bibliis ac SS. Patrum et theologorum doctrina oriuntur,
intentiore animo consideretis, quibus, quasi solidis fundamentis, Sacratissimi Cordis Iesu cultus innititur. Nobis enim persuasissimum est tum solummodo, cum veritatis divinitus revelatae lumine collustrati primariam altioremque huius cultus
naturam penitus inspexerimus, tum solummodo, dicimus, incomparabilem nos posse eius excellentiam eiusque exhaustam
numquam caelestium munerum copiam recte pleneque existimare, atque adeo innumera ex eo parta beneficia pie meditantes
contemplantesque, itidem posse primum exactum saeculum digne commemorare, ex quo Sacratissimum Cordis Iesu festum
in universa Ecclesia celebrandum est.
Eo igitur consilio ducti, ut christifidelium mentibus salutaria praebeamus pascua, quibus enutriti facilius queant veram huius cultus naturam penitius intellegere eiusque uberes
percipere fructus, eas Nos Veteris Novique Testamenti paginas
explanaturi sumus, quibus reveletur ac proponatur infinita Dei
caritas erga hominum genus, quam quidem satis numquam
introspicere poterimus; deinde vero earum commentationum,
quas Ecclesiae Patres Doctoresque tradiderunt, praecipua lineamenta opportune attingemus; ac postremo Nobis curae erit
arctissimum illum nexum in sua luce ponere, qui inter pietatis
formam, Divini Redemptoris Cordi tribuendam, et cultum in13

18

Eph. III, 20-21.

316

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tercedit, qui eius amori ipsiusque Augustae Trinitatis amori


debetur erga homines universos. Putamus enim, si modo nobilissimae huius pietatis formae praecipua, quibus eadem nititur,
elementa luce illa collustrentur, quae ex Sacris Litteris et ex
doctrina a maioribus tradita oritur, facilius christianos posse
haurire aquas in gaudio de fontibus Salvatoris ; hoc est
peculiare gravitatis momentum satius existimare, quo cultus
Sacratissimi Cordis Iesu pollet in Ecclesiae liturgia et in interna
externaque vita actioneque eius; atque adeo posse quoque spirituales eos colligere fructus, quibus singuli queant suos salutariter renovare mores, ut christiani gregis Pastoribus in votis est.
Quo autem rectius omnes possint eam sententiae vim intellegere, qua Veteris Novique Testamenti proponendi eclogarii
praestant ad hunc cultum quod attinet, oportet omnino perspectam habeant causam illam, qua Ecclesia cultum latriae
tribuit Divini Eedemptoris Cordi. Iamvero vobis profecto exploratum est, Venerabiles Fratres, eiusmodi causam duplicem
esse. Altera nempe, quae ad cetera quoque pertinet sacrosancta
Iesu Christi corporis membra, eo principio innititur, quo novimus eius Cor, utpote nobilissimam humanae naturae partem,
Divini Verbi Personae hypostatice coniungi; ideoque ei tribuendum esse eundem adorationis cultum, quo Ecclesia Personam ipsius Filii Dei Incarnati honort. De veritate agitur
catholica fide retinenda, cum iam in Oecumenicis Conciliis
Ephesino et Constantinopolitano I I sollemniter sancita fuerit.
Altera vero, quae peculiari modo ad Divini Eedemptoris Cor
pertinet, ac peculiari itidem ratione postulat latriae cultum
eidem tribuendum, ex eo oritur quod Cor eius, magis quam
cetera omnia eius corporis membra, immensae eius caritatis
erga hominum genus naturalis index seu symbolus est. Inest
1 4

15

1 4

Is. X I I , 3.
Conc. Ephes., can. 8; cfr. MANSI, Sacrorum Conciliorum Ampliss. Collectio, IV,
1083 C; Conc. Const. II, can. 9; Cfr. ibid. I X , 382 E.
1 5

Acta Pii Pp. XII

317

in Sacro Corde, ut Decessor Noster iram. mem. Leo XIII animad vertebat, symbolum atque expressa imago infinitae Iesu
Christi caritatis, quae movet ipsa nos ad amandum mutuo .
Haud dubium profecto est Sacros Libros numquam certam
mentionem facere de peculiari venerationis amorisque cultu,
physico Incarnati Verbi Cordi habito utpote symbolo incensissimae eius caritatis. Quod profecto si aperte agnoscendum est,
non tamen admirationem nobis inicere, neque ullo modo nos
ad dubitandum adducere potest divinam erga nos caritatem,
quae huius cultus est ratio princeps, cum in Vetere, tum in
Novo Testamento talibus imaginibus praedicari atque inculcan, quae animos vehementer commoveant. Quae quidem imagines, quandoquidem in Sacris Litteris iam proponebantur,
quae adventum Filii Dei, hominis facti, praenuntiabant, idcirco
possunt nobilissimi illius divini amoris signi et indicis auspicium considerari, hoc est sacratissimi adorandique Cordis Divini Redemptoris.
Ad rem nostram quod attinet, haud necessarium esse putamus multa ex Veteris Testamenti libris proferre, qui veritates
divinitus antiquitusque patefaetas continent; sed esse satis
ducimus in memoriam Foedus illud revocare inter Deum populumque initum pacificisque victimis sacratum cuius primariam legem duabus tabulis incisam Moyses edidit ac Prophetae interpretati sunt pactum fuisse non modo supremi
Dei dominii debitaeque hominum oboedientiae vinculis firmatum, sed altioribus etiam amoris rationibus solidatum et alitum. Etenim populo etiam Israel suprema causa obtemperandi
Deo non timor divinarum ultionum erat, quem tonitrua et fulgura e Sinai montis vertice coruscantia ac prodeuntia iniciebat
animis, sed potius debita erga Deum caritas: Audi, Israel:
Dominus Deus noster, Dominus unus est. Diliges Dominum
Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota
1 6

17

16

Cfr. Enc. Annum sacrum: Acta Leonis, vol. X I X , 1900, p. 76.


" Cfr. Ex. X X X I V , 27-28.

318

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fortitudine tua. Eruntque verba haec, quae ego praecipio tibi


hodie, in corde tuo .
Haud miramur igitur si Moyses et Prophetae, quos iure merito Angelicus Doctor Electi Populi maiores nominat, cum
perspectum haberent totius Legis fundamentum esse in hoc
amoris praecepto positum, rationes ac necessitudines omnes,
quae inter Deum et Nationem suam intercdrent, similitudinibus descripserint ex mutuo patris, filiorum, vel coniugum
amore haustis, potius quam severis imaginibus ex supremo Dei
dominio, vel ex debita omnium nostrum pavidaque servitute
ductis. Itaque, ut exempla afferamus, Moyses ipse, cum celeberrimum suum carmen caneret ob populum ab Aegypti servitute in libertatem vindicatum, cumque significare vellet id ex
Dei virtute evenisse, has sententias similitudinesque edidit,
quae animum valde commoventi Sicut aquila provocans ad
volandum pullos suos, et super eos volitans, expandi t [Deus]
alas suas, et assumpsit eum, atque portavit in umeris suis .
At fortasse nullus alius ex sacris vatibus magis quam Oseas tam
aperte, tam vehementer exprimit ac pandit amorem, quo Deus
nullo non tempore populum suum prosequitur. In huius nempe
Prophetae scriptis, qui inter ceteros minores Prophetas pressae
orationis granditate excellit, talem erga Populum Electum Deus
profitetur amorem, iustum nempe sancteque sollicitum, qualis
est amor patris misericordis et amantis, vel sponsi, cuius honor
offenditur. De caritate agitur, quae tantum abest ut imminuatur vel deficiat ob proditorum perfidiam atque immania scelera,
ut potius eadem pro merito quidem puniat, sed illa tantum de
causa ut abalienatam infidamque sponsam atque ingratos filios,
nedum repudiet ac dimittat expiet, purificet, ac renovatis
confirmatisque amoris nexibus secum iterum coniungat : Quia
puer Israel, et dilexi eum; et ex Aegypto vocavi filium meum...
1 8

1 9

20

18

19

20

Dent. VI, 4-6.


Sum, Theol, II-II, q. 2, a. 7: ed. Leon., tom. VIII, 1895. p. 34.
Deut. X X X I I , 11.

Acta Pii Pp. XII

319

Et ego quasi nutritius Ephraim; portabam eos in brachiis meis,


et nescierunt quod curarem eos. In funiculis Adam traham eos,
in vinculis caritatis... Sanabo contritiones eorum, diligam eos
spontanee, quia aversus est furor meus ab eis. Ero quasi ros;
Israel germinabit sicut lilium,; et erumpet radix eius ut Libani .
Haud dissimiles sententias effert Isaias Propheta, cum Deum
ipsum ac Populum Electum quasi inter se hisce contrariis verbis
colloquentes inducit : Et dixit Sion : Dereliquit me Dominus,
et Dominus oblitus est mei. Numquid oblivisci potest mulier
infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? Et si illa
oblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui . Neque minus
animos commovent verba, quibus Cantici Canticorum auctor,
coniugalis amoris imaginibus usus, mutuae caritatis vincula
significanter describit, quibus Deus et ab eo dilecta Natio invicem coniunguntur : Sicut lilium inter spinas, sic amica mea
inter filias. ... Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi, qui pascitur inter lilia. ... Pone me ut signaculum super cor tuum, ut
signaculum super brachium tuum, quia fortis est ut mors dilectio, dura sicut internus aemulatio : lampades eius lampades
ignis atque flammarum )>.
Verumtamen tenerrimus hic, indulgens et patiens amor Dei,
qui quamvis populum Israel sceleribus scelera adicientem dedignetur, eum nihilo secius omnino numquam repudiat, vehemens utique elatusque videtur, sed praenuntians tantummodo
auspicium fuit incensissimae illius caritatis, quam promissus
hominibus Redemptor ex amantissimo Corde suo ad omnes
pansurus erat, et quae dilectionis nostrae exemplar ac Novi
Foederis fundamentum futura erat. Verum enim vero is tantum,
qui Unigena Patris et Verbum caro factum plenum gratiae
et veritatis est, cum ad homines venisset peccatis innumeris
21

22

23

2 4

2 1

Os. X I , 1. 3-4; X I V , 5-6.


Is. X L I X , 14-15.
Gant. II, 2; VI, 2; VIII, 6.
22

24

IOAN.

I,

14.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

320

miseriisque oppressos, ex humana natura sua hypostatice cum


Divina Persona coniuncta, humano generi potuit fontem
aquae vivae aperire, quae aridam irrigaret terram uberrime,
eamque florens fructuosumque viridarium efficeret. Quam quidem rem prorsus mir and am ob misericordissimum aeternumque
Dei amorem eventuram esse iam hisce verbis quodammodo
praenuntiare videtur Ieremias Propheta: In caritate perpetua dilexi te ; ideo attraxi te, miserans ... Ecce dies venient,
dicit Dominus, et feriam Domui Israel et Domui luda foedus
novum. ... Hoc erit pactum, quod feriam cum Domo Israel post
dies illos, dicit Dominus: Dabo legem meam in visceribus eorum, et in corde eorum scribam eam, et ero eis in Deum, et
ipsi erunt mihi in populum
quia propitiabor iniquitati eorum, et peccati eorum non memorabor amplius .
2 5

II
Attamen ex Evangeliis solummodo certum exploratumque
habemus Novum Foedus inter Deum hominesque initum
cuius quidem pactum illud, quod Moyses inter populum Israel
Deumque pepigerat, nihil aliud erat nisi symbolus et index,
quem Ieremias praenuntiaverat Propheta Novum Foedus
dicimus id ipsum reapse esse, quod Incarnati Verbi opera, divinae gratiae conciliatrice, statutum effectumque est. Hoc Foedus incomparabili modo nobilius ac firmius idcirco habendum
est, quod non, ut prius, hircorum et vitulorum sanguine, sed
sacrosancto illius cruore sancitum est, quem eadem pacifica
animalia rationis expertia iam praenuntiaverant : Agnum Dei,
qui tollit peccatum mundi . Etenim Christianum Foedus,
multo magis quam antiquum, pactum se aperte demonstrat
non servitute, non timore innixum, sed amicitia illa sancitum,
2 6

2 6

IER.

XXXI,

3;

31.

33-34.

Cfr. IOAN. I , 29; Hebr. I X , 18-28; X , 1-17.

Acta Pii Pp. XII

321

quae inter patrem et filios intercedat oportet, ac munificentiore


divinae gratiae veritatisque effusione alitum ac roboratum,
secundum illud Ioannis Evangelistae effatum: Et de plenitudine eius nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia. Quia
lex per Moysen data est, gratia et veritas per Iesum Christum
facta est .
Qua quidem illius discipuli sententia, quem diligebat Iesus,
qui et recubuifc in cena super pectus eius , cum in ipsum
mysterium infinitae Incarnati Verbi caritatis inducti simus,
dignum, iustum, aequum et salutare esse videtur, Venerabiles
Fratres, in suavissima eiusdem mysterii contemplatione aliquantisper immorari, ut luce illa collustrati, quae ex Evangelio
repercussa idem mysterium illuminat, nos quoque possimus id
assequi et efficere votum, de quo gentium Apostolus ad Ephesios
scribens loquitur: Christum habitare per fidem in cordibus
vestris, in caritate radicati et fundati, ut possitis comprehendere cum omnibus Sanctis quae sit latitudo, et longitudo, et
sublimitas, et profundum; scire etiam supereminentem scientiae
caritatem Christi, ut impleamini in omnem plenitudinem
Dei .
Divinae Redemptionis Mysterium primaria ac naturali ratione mysterium amoris est: hoc est iusti amoris Christi erga
caelestem Patrem, cui sacrificium Crucis, amanti oboedientique
animo oblatum, uberrimam infinitamque satisfactionem defert ob culpas humani generis debitam: Christus, ex caritate
et oboedientia patiendo, maius aliquid Deo exhibuit quam exigeret recompensatio totius offensae humani generis . Est
praeterea mysterium misericordis amoris Augustae Trinitatis
Divinique Redemptoris erga homines universos, qui quidem cum
ad sua expianda scelera satis nullo modo valerent, Christus
27

2 8

29

3 0

31

2 7

IOAN.

8 IOAN.

29

30

31

I, 16-17.
XXI,

20.

Eph. III, 17-19.


Sum. Theol., I I I , q. 48, a. 2: ed. Leon., tom. X I , 1903, p. 464.
Cfr. Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. S. X X , 1928, p. 170.

Acta Apostolicae Sedis - Commenturmm Officiale

322

per haud investigabiles meritorum divitias, quas, pretiosissimo


suo effuso sanguine, nobis acquisivit, illud amicitiae pactum
inter Deum hominesque redintegrare ac perficere potuit, quod
primum in terrestri Paradiso ob miserandum Adae casum,
deinde vero ob innumera Populi Electi peccata violatum fuerat.
Itaque Divinus Redemptor utpote legitimus perfectusque Mediator noster cum, pro incensissima sua erga nos caritate,
humani generis officia ac debita omnino divinis conciliaret iuribus, auctor profecto fuit ut miranda illa inter divinam iustitiam
divinamque misericordiam conciliatio haberetur, quae salutis
nostrae mysterium omnia prorsus transcendens constituit, de
quo sapienter hisce verbis loquitur Angelicus Doctor: Dicendum quod hominem liberari per passionem Christi, conveniens
fuit et misericordiae et iustitiae eius. Iustitiae quidem, quia
per passionem suam Christus satisfecit pro peccato humani
generis : et ita homo per iustitiam Christi liberatus est. Misericordiae vero, quia, cum homo per se satisfacere non posset
pro peccato totius humanae naturae, Deus ei satisfactorem dedit Filium suum. Et hoc fuit abundantioris misericordiae, quam
si peccata absque satisfactione dimisisset. Unde dicitur : " Deus,
qui dives est in misericordia, propter nimiam caritatem suam,
qua dilexit nos, cum essemus mortui peccatis, convivificavit
nos in Christo " .
Ut tamen reapse possimus, quatenus mortalibus licet, comprehendere cum omnibus sanctis quae sit latitudo, et longitudo,
et sublimitas, et profundum
arcanae caritatis Incarnati
Verbi erga caelestem Patrem hominesque peccatorum labe infectos, animadvertere oportet eius amorem non tantummodo
spiritualem fuisse, ut Deum addecet, quatenus Spiritus est
Deus . Utique huius naturae fuit amor, quo Deus progenitores
nostros Hebraeorumque populum dilexit; atque adeo humani,
32

3 3

3 4

32

Eph. II, 4; Sum. Theol., III, q. 46, a. 1 ad 3: ed. Leon., tom. X I , 1903,

p. 436.
Eph. III, 18.
IOAN. IV, 24.
3 3

34

Acta PU Pp. XII

323

familiaris paternique amoris dictiones, quae in Psalmis, in


Prophetarum scriptis, et in Cantico Canticorum leguntur, indices sunt significationesque verissimae sed spiritualis prorsus
caritatis, qua Deus hominum genus prosequebatur ; cum contra
qui spirat ex Evangelio, ex Apostolorum litteris et ex Apocalypsis paginis amor, quae quidem Cordis Iesu Christi amorem
describunt, non divinam solummodo caritatem, sed humanos
etiam dilectionis sensus significat; quod profecto iis omnibus,
qui catholico censentur nomine, certissimum est. Etenim Dei
Verbum non ficticium inaneque corpus assumpsit, ut iam primo
christiani nominis saeculo nonnulli haeretici asseverarunt, gravissimis hisce verbis a Ioanne Apostolo improbati : Quoniam
multi seductores exierunt in mundum, qui non confitentur
Iesum Christum venisse in carnem :. hic est seductor et antichristus ; sed reapse humanam naturam, individuam, integram
et perfectam, quae in purissimo Mariae Virginis sinu ex Spiritus
Sancti virtute concepta est, divinae Personae suae coniunxit.
Nihil igitur ei defuit humanae naturae, quam sibi Dei Verbum
copulavit; eam ipse profecto assumpsit nullo modo imminutam,
nullo modo immutatam ad spiritualia et ad corporea quod attinet : hoc est intellegentia ac voluntate ditatam ceterisque internis externisque cognoscendi facultatibus, itemque sensuum
appetitu omnibusque naturalibus impulsionibus. Haec omnia
Catholica docet Ecclesia utpote a Romanis Pontificibus et ab
Oecumenicis Conciliis sollemniter sancita confirmataque : Totus in suis, totus in nostris ; perfectus in deitate et idem
perfectus in humanitate ; totus Deus homo, et totus homo
Deus .
8 6

36

3 7

3 8

3 9

Quapropter cum nullo modo dubitari possit Iesum Christum


35

II Ioan. 7.
Cfr. Luc. I, 35.
S. L E O MAGNUS, Epist. dogm. Lectis dilectionis tuae ad Flavianum Const.
Patr., ]3 Iun., . 449; cfr. P. L. LIV, 763.
3 6

3 7

3 9

Conc. Cnalced., a. 451; cfr. MANSI, Op. cit. VII, 115 B.

S. GrELASius PAPA, Tract. III: Necessarium de duabus naturis in Christo?


cfr. A. THIEL, Epist. Rom. Pont. a 8. Eilaro usque ad Pelagium II, p. 532.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

324

verum adeptum esse corpus, omnibus, qui eidem proprii sunt,


affectibus pollens, in quibus quidem ceteris omnibus amor praestat, nullum pari modo dubium esse potest eum physico nostroque simili corde praeditum fuisse, cum sine excellentissimo
hoc corporis membro, hominum vita, ad affectus etiam quod
attinet, haberi non possit. Quamobrem Iesu Christi Cor, Divinae
Verbi Personae hypostatice unitum, ob amorem etiam et ob
ceteras affectuum impulsiones procul dubio palpitavit, quae
tamen et cum humana voluntate, divinae caritatis plena, et
cum ipso infinito amore, quem Filius cum Patre et cum Spiritu
Sancto communicat, ita congruebant omnino et consonabant,
ut numquam hos inter tres amores aliquid esset contrarium
vel dissonans.
Verumtamen Dei Verbum veram perfectamque naturam
humanam assumpsisse sibi, et carneum sibi effmxisse conformavisseque cor, quod, haud minus quam nostrum, posset perpeti ac transfigi, id, dicimus, nisi in ea luce ponatur et consideretur, quae non modo ex unione hypostatica et substantiali
eiicitur, sed in ea etiam luce, quae ex humana Redemptione
quasi eius complemento oritur, scandalo profecto ac stultitiae
aliquibus esse potest, ut Christus cruci fixus reapse fuit Iudaeorum et ethnicorum genti. Legitima enim catholicae fidei do^
cumenta, cum Sacris Litteris omnino consonantia, nobis asseverant Unigenam Dei Filium humanam naturam patibilem ac
mortalem assumpsisse ea potissimum de causa, quod cruentum
sacrificium e cruce pendens offerre cuperet, ut humanae salutis operam consummaret. Quod ceteroquin gentium Apostolus
hisce conceptis verbis edocet : Qui enim sanctificat, et qui
sanctificantur, ex uno omnes. Propter quam causam non confunditur fratres eos vocare, dicens : Nuntiabo nomen tuum fratribus meis ... Et iterum: Ecce ego et pueri mei, quos dedit
40

41

4 0

Cfr. S. THOM., Sum. Theol., I I I , q. 15, a. 4; q. 18, a. 6: ed. Leon., tom. X I ,


1903, p. 189 et 237.
Cfr. I Cor. I, 23.
4 1

Acta Pii Pp. XII

325

mihi Deus. Quia ergo pueri communicaverunt carni et sanguini, et ipse similiter participavit eisdem. ... Unde debuit per
omnia fratribus similari, ut misericors fieret, et fidelis pontifex
ad Deum, ut repropitiaret delicta populi. In eo in quo passus
est ipse et tentatus, potens est et eis qui tentantur auxiliari.
Ac Sancti Patres, doctrinae divinitus patefactae veridici testes, illud optime animadverterunt, quod iam Paulus Apostolus
clare satis asseruerat, divini nempe amoris mysterium cum
Incarnationis, tum Redemptionis veluti principium esse ac verticem. Etenim saepe luculenterque in eorum scriptis legitur
Iesum Christum idcirco perfectam humanam naturam et caducum fragileque corpus nostrum assumpsisse, ut sempiternae
consuleret saluti nostrae, nobisque infinitum amorem suum,
sensibilem etiam, apertissime manifestaret ac panderet.
S. Iustinus, quasi Apostoli gentium voci resonans, haec
scribit: Natum enim ex ingenito et ineffabili Deo, Verbum
adoramus et amamus; quandoquidem propter nos homo factus
est, ut passionum nostrarum particeps factus medicinam illis
faceret . Ac S. Basilius, in tribus Cappadociae Patribus primus, veros simulque sanctos fuisse asseverat sensuum affectus
in Christo : Liquet Dominum naturales quidem affectus suscepisse ad confirmationem verae nec phantasticae incarnationis; vitiosos vero affectus, qui nostrae vitae puritatem coinquinant, ut incontaminata divinitate indignos reiecisse . Parique modo Antiochenae Ecclesiae lumen, S. Ioannes Chrysostomus fatetur sensuum motus, quibus Divinus Redemptor obnoxius erat, clare patefecisse omnino integram eum humanam
assumpsisse naturam: Si enim nostrae non fuisset naturae,
non a luctu semel et iterum correptus fuisset . In Latinis
autem Patribus eos libet memorare, quos hodie Ecclesia utpote
maximos Doctores veneratur. Itaque S. Ambrosius sensibiles
42

4 3

4 4

45

42

43

44

45

22

Hebr. II, 11-14; 17-18.


Apol. II, 13: P. G. VI, 465.
Epist. 261, 3: P. G. X X X I I , 972.
In Ioann., Homil. 63, 2: P. G. L I X , 350.
-

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

7.

31-5-1956.

326

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

commotiones et affectus, quorum Incarnatum Dei Verbum expers non fuit, ex hypostatica unione, quasi ex naturali principio
oriri testatur: Et ideo quia suscepit animam, suscepit et
animae passiones ; non enim Deus, eo quod Deus erat, aut turbari, aut mori potuisset . Quibus quidem ex affectionibus
S. Hieronymus praecipuum argumentum eruit Christum reapse
humanam assumpsisse naturam: Dominus noster, ut veritatem assumpti probaret hominis, vere quidem contristatus
est. Sanctus autem Augustinus peculiari modo rationes illas
animadvertit, quae inter Incarnati Verbi affectiones intercedunt humanaeque Redemptionis finem: Hos autem humanae infirmitatis affectus, sicut ipsam carnem infirmitatis humanae, ac mortem carnis humanae Dominus Iesus, non conditionis necessitate, sed miserationis voluntate suscepit, ut transfiguraret in se corpus suum, quod est Ecclesia, cui caput esse
dignatus est, hoc est, membra sua in sanctis et fidelibus suis;
ut si cui eorum inter humanas tentationes contristan et dolere
contingeret, non ideo se ab eius gratia putaret alienum; et non
esse ista peccata, sed humanae infirmitatis indicia, tamquam
voci praemissae concinens chorus, ita corpus eius ex ipso suo
capite addisceret . Pressius, sed haud minus efficaciter hi,
qui sequuntur, S. Ioannis Damasceni loci Ecclesiae doctrinam
manifestam praeferunt: Totum quippe me totus assumpsit,
ac totus toti unitus est, ut toti salutem afferret. Nam alioquin
non potuit sanari, quod assumptum non fuit . Omnia igitur
assumpsit, ut omnia sanctificaret .
Animadvertendum tamen est hos Sacrarum Litterarum Patrumque eclogarios, hisque similes non paucos quos non rettulimus, quamvis luculenter testentur Iesum Christum sensuum commotionibus affectibusque fuisse praeditum, atque
4 6

47

4 8

4 9

5 0

46

De fide ad Gratianum, II, 7, 56: P. L. X V I , 594.


Cfr. Super Matth. X X V I , 37: P. L. X X V I , 205.
Enarr. in Ps. LXXXVII, 3: P. L. X X X V I I , I l l i .
De Fide Orth. III, 6: P. G. XCIV, 1006.
Ibid. III, 20: P. G. XCIV, 1081.

45

48

49

Acta Pii Pp. XII

327

idcirco humanam assumpsisse naturam ut sempiternae nostrae


consuleret saluti, nihilo secius numquam hos eosdem affectus
ad physicum cor eius ita referre, ut illud infiniti amoris eius
symbolum aperte indicent. Atsi Evangelistae ceterique sacri
scriptores Redemptoris nostri cor, vivax ac sentiendi facultate
haud minus quam nostrum praeditum, et ob varios animi motus et affectus duplicisque voluntatis eius caritatem flagrantissimam, palpitans et micans manifesto non describunt, nihilominus divinum eius amorem ac sensuum commotiones, quae
cum eo coniunguntur, saepe in sua luce ponunt : hoc est desiderium, laetitiam, aegritudinem, timorem et iram, prouti ex eius
ore, verbis, gestu manifestantur. Adorandi Servatoris nostri
vultus praesertim index ac veluti speculum fidelissimum profecto fuit eorum affectuum, qui cum animum vario modo commoverent, quasi reciprocantes undae sanctissimum Cor eius
attingebant ac pulsando excitabant. Etenim hanc etiam ad rem
id valet, quod de humana psychologia et de iis quae inde
consequuntur, Angelicus Doctor, communi experientia edoctus, animadvertit: Perturbatio irae usque ad exteriora membra perducitur; et maxime ad illa membra in quibus expressius relucet vestigium cordis, sicut in oculis et in facie et in
lingua .
51

Quamobrem iure meritoque Incarnati Verbi Cor praecipuus


consideratur index et symbolus triplicis illius amoris, quo Divinus Redemptor Aeternum Patrem hominesque universos continenter adamat. Symbolus nempe est divini illius amoris,
quem cum Patre et Spiritu Sancto communicat, sed qui tamen
in ipso tantum, utpote in Verbo, quod caro factum est, per caducum et fragile humanum corpus nobis manifestatur, quandoquidem in ipso inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter . Symbolus praeterea est incensissimae illius caritatis, quae, eius in animum infusa, humanam ditat Christi
52

51

62

Sum. Theol., I-II, q. 48, a. 4: ed. Leon., tom. VI, 1891, p. 306.
Col. II, 9.

328

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

voluntatem, et cuius actus duplici scientia perfectissima collustratur et dirigitur, hoc est beata et indita vel infusa. Ac denique idque modo magis naturali ac directo sensibilis
quoque affectus symbolus est, cum Iesu Christi corpus, in sinu
Virginis Mariae Spiritus Sancti opera formatum, sentiendi prcipiendique vi polleat perfectissima, magis utique quam cetera
omnia hominum corpora.
Cum nos igitur Sacra Eloquia et legitima catholicae fidei documenta edoceant in sanctissimo Iesu Christi animo summam
omnium vigere convenientiam et concordiam, eumque ad Redemptionis nostrae finem assequendum triplicem amorem suum
manifesto direxisse, idcirco patet mentissimo nos posse Divini
Redemptoris Cor utpote significantem caritatis eius imaginem,
Redemptionisque nostrae testem contemplari ac venerari, itemque mysticam veluti scalam, qua ad amplexum ascendamus
Salvatoris nostri Dei . Quamobrem eius verba, actus, praecepta, rerum miracula, peculiarique modo opera illa, quae luculentius caritatem eius erga nos testantur ut divinam institutam Eucharistiam, ut acrrimos eius cruciatus eiusque mortem, ut nobis benigne concessam Sanctissimam eius Matrem,
ut Ecclesiam pro nobis conditam, ac denique Spiritum Sanctum
in Apostolos et in nos missum haec, dicimus, omnia admiremur oportet veluti triplicis eius amoris documenta ; itemque
oportet eius Sacratissimi Cordis pulsus amantissimo meditemur
animo, quibus terrenae peregrinationis tempus ipse quasi metiri
visus est, usque ad supremum momentum illud, quo, ut Evangelistae testantur, clamans voce magna dixit : Consummatum
est. Et inclinato capite, tradidit spiritum . Tum eius Cordis
palpitatio constitit ac desiit, eiusque sensibilis amor intermissus
est usque dum ipse, triumphata morte, e sepulcro resurrexit.
53

54

5 5

5 6

53

54

pp.

Cfr. Sum. Theol., I I I , q. 9, aa. 1-3: ed. Leon., tom. X I , 1 9 0 3 , p. 1 4 2 .


Cfr. Ibid., I I I , q. 3 3 , a. 2, ad 3 ; q. 4 6 , a. 6: ed. Leon., tom. X I , 1 9 0 3 '
M

342, 433.
55

Tit.

5 6

MATTH.

I I I , 4.
XXVII,

50;

IOAN.

XIX,

30.

Acta PU Pp. XII

329

Postquam autem eius corpus, sempiternae gloriae statum adeptum, Divini Eedemptoris animo, mortis victoris, iterum coniunctum est, Cor eius Sacratissimum imperturbabili ac placido
pulsu moveri numquam destitit nec desistet, eiusque triplicem
amorem significare numquam pariter desinet, quo Dei Filius
cum suo caelesti Patre devincitur et cum hominum communitate Universa, cuius ipse pleno iure mysticum est caput.

ITI

Nunc vero, Venerabiles Fratres, ut ex piis hisce considerationibus uberes possimus salutaresque colligere fructus aliquantisper meditari ac contemplari libet multiplices Servatoris
nostri Iesu Christi humanos divinosque affectus, quos quidem
eius Cor per mortalis vitae cursum participando rettulit, ac
nunc refert, aeternumque per aevum referet. Ex Evangelii praesertim paginis lux nobis affulget, qua collustrati ac roborati
divini huius Cordis sacrarium ingredi possumus, unaque cum
Apostolo gentium admirari abundantes divitias gratiae [Dei]
in bonitate super nos in Christo Iesu .
Una cum humano ac divino pulsatur amore adorandum Iesu
Christi Cor, postquam Maria Virgo magnanimum illud verbum
Fiat pronuntiavit, ac Dei Verbum, ut animadvertit Apostolus : ingrediens mundum dicit : Hostiam et oblationem
noluisti, corpus autem aptasti mihi; holocautomata pro peccato
non tibi placuerunt. Tunc dixi: Ecce venio; in capite libri
scriptum est de me ut faciam, Deus, voluntatem tuam. ... In qua
voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Christi
semel . Amore itidem commovebatur, humanae suae voluntatis affectibus divinoque amori concor dissimo, cum in Nazarethana domo caelestia conserebat colloquia cum dulcissima
5 7

5 8

57

Eph. II, 7.
" Hebr. X, 5-7. 10.

330

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Matre sua, et cum Iosepho putativo patre, cui oboediens laboxiosam praestabat operam in tignariorum fabrorum arte. Ac
trplici illo, de quo diximus, amore exercebatur in diuturnis
suis apostolicis peregrinationibus habendis; in innumeris patrandis miraculis, quibus vel mortuos ab inferis evocabat, vel
omne genus aegrotis sanitatem impertiebat; in exantlandis
laboribus; in sudore, fame, siti toleranda; in nocturnis vigiliis,
quibus caelestem Patrem amantissime precabatur; in orationibus denique habendis et in parabolis proponendis explicandisque; illis nominatim, quae de misericordia agunt, ut de drachmate deperdito, de amissa ove, et de prodigo filio; quibus quidem in rebus et verbis, ut Gregorius Magnus animadvertit,
ipsum Dei Cor manifestatur : Disce Cor Dei in verbis Dei, ut
ardentius ad aeterna suspires .
Impensiore autem caritate Iesu Christi Cor permovebatur,
cum ex ore eius verba eliciebantur incensissimum amorem spirantia. Ita, ut exempla proponamus, cum turbas defatigatas
fameque affectas cerneret, exclamabat: Misereor super turbam ; et cum Ierusalem dilectissimam urbem suam peccatis
obcaecatam prospiceret, ideoque extremae destinatam ruinae,
hoc effatum edebat : Ierusalem, Ierusalem, quae occidis prophetas et lapidas eos qui ad te missi sunt, quoties volui congregare filios tuos, quemadmodum gallina congregat pullos suos
sub alas, et noluisti I Ob amorem autem erga Patrem suum,
et ob sanctam indignationem palpitavit Cor eius, cum vidit
sacrilegum commercium in Templo fieri, cuius violatores hisce
verbis increpavit : Scriptum est : Domus mea domus orationis
vocabitur; vos autem fecistis illam speluncam latronum .
At peculiari amore pavoreque commotum est Cor eius cum
acerrimorum cruciatuum horam iam imminere prospexit, ac
naturali motu ingruentibus doloribus ac morti repugnans, ex5 S

6 0

6 1

62

59

Begistr. epist, lib. IV, ep. 31 ad Theodorum medicum: P. L. L X X V I I , 706.

MARC. VIII, 2.

M A T T H . X X I I I , 37.
62

MATTH.

XXI,

13.

Acta PU Pp. XII

331

clamavit: Pater mi, si possibile est, transeat a me calix


iste ; invicto autem amore summaque aegritudine, cum a
proditore osculo exceptus, hisce verbis eum allocutus est, quae
extremum videntur misericordissimi Cordis eius invitamentum
amico datum, qui impio, foedifrago obstinatissimoque animo
eum carnificibus traditurus erat: Amice, ad quid venisti?
Osculo Filium hominis tradis? ; miseratione vero amoreque
impensissimo, cum piis mulieribus sibi illacrimantibus, immeritum crucis supplicium subituro, dixit: Filiae Ierusalem,
nolite Aere super me, sed super vos ipsas flete, et super filios
vestros
quia si in viridi ligno haec faciunt, in arido quid
fiet?
Ac tandem Divinus Redemptor, ex cruce pendens, Cor
suum sensit variis vehementibusque aestuare affectibus, hoc est
amoris flagrantissimi, consternationis, misericordiae, incensissimi desiderii, serenaeque requietis; quos quidem affectus haec
effata significanter indicant: Pater, dimitte illis; non enim
sciunt quid faciunt ; Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me? ; Amen dico tibi, hodie mecum eris in Paradiso ; Sitio )) ; Pater, in manus tuas commendo spiritum meum .
Quisnam vero queat illos Divini Cordis pulsus, infiniti eius
amoris indices, digne describere, quos iis temporis momentis
edidit, cum maxima dona hominibus impertiit : hoc est semet
ipsum in Eucharistiae Sacramento, Sanctissimam Matrem
suam, ac sacerdotale nobiscum communicatum munus?
Etiam antequam Ultimam Cenam cum discipulis suis manducaret, Christus Dominus, cum nosceret se instituturum esse
6 3

6 4

6 5

6 6

6 7

6 8

6 9

7 0

6 8

MATTH.

XXVI,

39.

"

MATTH.

XXVI,

50;

6 7

Luc.

XXIII,

28.

Luc.

XXIII,

34.

MATTH.
8

Luc.

XXVII,

XXIII,

43.

IOAN. X I X , 2 8 .
7

Luc.

XXIII,

46.

31.
46.

Luc.

XXII,

48.

332

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sacramentum Corporis et Sanguinis sui, cuius effusione Novum


Foedus consecrandum erat, Cor suum senserat vehementibus
excitari motibus, quos Apostolis hisce verbis significavit: Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam
patiar ; qui quidem motus vehementiores etiam procul dubio
fuere, cum accepto pane, gratias egit, et f regit, et dedit eis
dicens : Hoc est Corpus meum, quod pro vobis datur, hoc facite
in meam commemorationem. Similiter et calicem, postquam
cenavit, dicens : Hic est calix novum testamentum in Sanguine
meo, qui pro vobis fundetur .
Merito igitur asseverari potest divinam Eucharistiam, utpote Sacramentum et Sacrificium, quorum alterum hominibus
impertit, alterum vero ipsemet perpetuo immolat ab ortu
solis usque ad occasum , itemque sacerdotium dona profecto
esse Sacratissimi Cordis Iesu.
Cuius quidem Sacratissimi Cordis pretiosissimum quoque
donum est, ut diximus, Maria Dei Mater alma, nostrumque
omnium amantissima Mater. Quae enim Redemptoris nostri
Genetrix fuit secundum carnem, eiusque socia in Hevae filiis
revocandis ad divinae gratiae vitam, ea merito fuit totius humani generis spiritualis salutata Mater. Quam ad rem S. Augustinus de ea scribit : Plane mater membrorum Salvatoris, quod
nos sumus quia cooperata est caritate, ut fideles in Ecclesia
nascerentur qui illius capitis membra sunt .
Atque incruento sui ipsius dono, sub specie panis et vini,
Servator noster Iesus Christus adiungere voluit, tamquam praecipuum documentum intimae infini tacque caritatis suae, cruentum Crucis Sacrificium. Qua quidem agendi ratione exemplum
praebuit excelsae illius caritatis, quam quasi summam amoris
metam discipulis suis proposuerat hisce verbis : Maiorem hac
dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro ami7 1

72

7 3

7 4

71

72

Luc. X X I I , 15.
Luc. X X I I , 19-20.

7 3

MAL. I, 11.

74

De sancta virginitate, VI: P. L. X L , 399.

Acta Pii Pp. XII

333

7 5

eis suis . Quamobrem Iesu Christi Filii Dei amor, per Golgothae Sacrificium, Dei ipsius amorem luculenter significanterque patefacit: In hoc cognoscimus caritatem Dei, quoniam
ille animam suam pro nobis posuit; et nos debemus pro fratribus animam ponere . Ac reapse Divinus Redemptor noster
amore magis quam vi carnificum Cruci affixus est; eiusque voluntarium holocaustum supremum donum est, quod singulis
hominibus impertiit secundum press am illam Apostoli sententiam: Dilexit me, et tradidit semetipsum pro me .
Nullum igitur dubium esse potest sacratissimum Cor Iesu,
cum sit, intima prorsus ratione, Incarnati Verbi vitae particeps,
atque adeo veluti Divinitatis instrumentum assumptum fuerit,
haud minus quam cetera humanae naturae membra, in divinae
gratiae divinaeque omnipotentiae operibus exsequendis, legitimum etiam immensae illius caritatis symbolum esse, qua permotus Servator noster per suum profusum Sanguinem mysticum cum Ecclesia inivit matrimonium: Per caritatem pro
Ecclesia sibi in sponsam coniungenda passus est . Ex vulnerato igitur Redemptoris Corde Ecclesia, utpote Redemptionis
Sanguinis administra, nata est, ex eodemque Sacramentorum
gratia, ex qua Ecclesiae filii supernam vitam hauriunt, uberrime profluxit, ut in sacra Liturgia legimus : Ex Corde scisso Ecclesia Christo iugata nascitur. ... Qui Corde fundis gratiam . De huius symboli ratione, quae ne antiquis quidem
Patribus scriptoribusque ecclesiasticis ignota erat, Doctor Communis, quasi eorundem vocibus resonans, haec scribit: Ex
latere Christi Auxit aqua ad abluendum, sanguis autem ad
redimendum. Et ideo sanguis competit sacramento Eucharistiae, aqua autem sacramento Baptismi; qui tamen habet vim
7 6

7 7

78

7 9

8 0

7 5

IOAN.

76

I Ioan. III, 1 6 .
Gal. II, 2 0 .
Cfr. S. THOM., Sum. Theol., III, q. 19, a. 1: ed. Leon., tom. X I , 1 9 0 3 , p . 3 2 9 .
Sum. Theol., Suppl., q. 4 2 , a. 1 ad 3 : ed. Leon., tom. X I I , 1 9 0 6 , p. 8 1 .
Hymn. ad Vesp. Festi Ssmi Cordis Iesu.

77

7 8

79

80

XV,

13.

334

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


8 1

abluti vam ex virtute sanguinis Christi . Quod heic de latere


Christi scribitur, a milite vulnerato et aperto, idem de Corde
eius dicendum est quod profecto lancea suo ictu attigit, quandoquidem miles ea de causa eam vibraverat, ut de Iesu Christi
cruci fixi morte certo modo constaret. Quamobrem Sacratissimi
Cordis Iesu vulnus, iam mortali hac vita functi, per saeculorum decursum vivida imago est illius caritatis sponte editae,
qua Deus Unigenam suum hominibus redimendis dedit, et
qua Christus nos omnes tam vehementer adamavit ut semet
ipsum pro nobis in Calvariae loco cruentam hostiam immolaret: Christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobis
oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis .
Postquam Servator noster ad caelum ascendit una cum corpore aeternae gloriae spendoribus ornato, seditque ad dexteram Patris, flagrantissimo amore, quo etiam Cor eius palpitt,
Ecclesiam suam sponsam prosequi non desiit. In manibus
siquidem, in pedibus et in latere fulgentia vulnerum signa praefert, quae triplicem ab se adeptam victoriam repraesentant,
hoc est de daemone, de peccato, de morte; atque habet itidem
in Corde suo, quasi in scrinio pretiosissimo repositos, immensos illos meritorum thesauros, triplicis eiusdem triumphi fructus, quos redempto humano generi largiter impertit. Haec est
veritas consolationis plena, quam Apostolus gentium hisce
verbis asseverat: Ascendens in altum captivam duxit captivi tatem, dedit dona hominibus. ... Qui descendit, ipse est et
qui ascendit super omnes caelos, ut impleret omnia .
Spiritus Sancti donum, ad discipulos missi, primum est signum perspicuum munificae caritatis eius post triumphalem
ascensum ad dexteram Patris. Siquidem post dies decem, Spiritus Paraclitus a caelesti Patre datus super eos descendit, in
Cenculo congregatos, secundum illud, quod in Ultima Cena
promiserat : Ego rogabo Patrem, et alium Paraclitum dabit
82

8 3

81

82

83

Sum. Theol., III, q. 66, a. 3, ad 3 : ed. Leon., tom. X I I , 1906, p. 65.


Eph. V, 2.
Eph. IV, 8. 10.

Acta Pii Pp. XII

335
8 4

vobis, ut maneat vobiscum in aeternum . Qui quidem Spiritus Paraclitus, cum sit mutuus Amor personalis, hoc est Patris
erga Filium et Filii erga Patrem, ab utroque mittitur, ac species indutus quasi linguarum ignis in eorum animos infundit
divinae caritatis copiam ceterorumque caelestium charismatum.
Huius divinae caritatis infusio ab eo etiam Corde Servatoris
nostri orta est, in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi . Est enim haec caritas Iesu Cordis eiusque
Spiritus donum; qui quidem est Spiritus Patris et Filii, ex quo
et Ecclesiae ortus et eius mirabilis propagatio panditur ad universas ethnicorum gentes, quas idolorum cultus, fraternum
odium, morum corruptio ac violentia foedaverant. Haec divina
caritas est Cordis Christi eiusque Spiritus pretiosissimum donum; quae Apostolis et Martyribus fortitudinem illam impertiit, qua roborati ad mortem usque, heroum more obitam, celaverunt, ut Evangelii veritatem praedicarent eifusoque sanguine
testarentur; quae Ecclesiae Doctoribus studium incensissimum
indidit catholicae fidei illustrandae tutandaeque; quae Confessorum virtutes aluit, eosque ad utilissima mirandaque excitavit
opera suae ceterorumque saluti aeternae ac temporariae profutura; quae denique Virginibus suasit ut sponte iucundeque
sensuum voluptatibus abstinerent, seseque omnino caelestis
Sponsi amori consecrarent. Divinae huic caritati celebrandae,
quae ex Incarnati Verbi Corde exundans, in omnium credentium animos Sancti Spiritus ope infunditur, gentium Apostolus illum victoriae hymnum edidit, qui Iesu Christi Capitis
eiusque mystici corporis membrorum triumphum de iis omnibus praedicaret, quae instaurandum inter homines Divinum
amoris Regnum quovis modo praepedirent : Quis ... nos separabit a caritate Christi? tribulatio? an angustia? an fames?
an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius? ... Sed in
his omnibus superamus propter eum qui dilexit nos. Certus
8 5

8 4

85

IOAN.

XIV,

Col. IT, 3.

16.

336

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sum enim quia neque mors, neque vita, neque angeli, neque
principatus, neque virtutes, neque instantia, neque futura, neque fortitudo, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a caritate Dei, quae est in Christo
Iesu Domino nostro .
Nihil igitur vetat quominus sacratissimum Iesu Christi
Cor adoremus, utpote particeps atque naturale ac significantissimum symbolum inexhaustae illius caritatis, qua Divinus
Redemptor noster adhuc flagrat erga hominum genus. Illud
siquidem, etsi mortalis huius vitae perturbationibus iam obnoxium non est, vivit tamen ac palpitt, atque indissolubili
modo cum Divini Verbi Persona, et in ipsa et per ipsam cum
divina voluntate eius coniungitur. Quamobrem, cum Cor Christi redundet divino humanoque amore, et cum omnium gratiarum thesaurorum praedives sit, quos Redemptor noster sua
vita, suis cruciatibus suaque morte acquisivit, fons est profecto
perennis illius caritatis, quam ipsius Spiritus effundit in omnia
mystici sui corporis membra.
Cor igitur Servatoris nostri imaginem quodammodo refert
divinae personae Verbi, itemque duplicis naturae, humanae
nempe divinaeque; atque in eo considerare possumus non modo
symbolum sed etiam veluti summam totius mysterii nostrae
Redemptionis. Cum sacratissimum Iesu Christi Cor adoramus,
in ipso et per ipsum tum increatum Divini Verbi amorem, tum
humanum pariter eius amorem ceterosque affectus atque virtutes adoramus, quandoquidem uterque amor Redemptorem
nostrum permovit ad sese pro nobis universaque Ecclesia Sponsa
sua immolandum, secundum Apostoli sententiam: Christus
dilexit Ecclesiam, et se ipsum tradidit pro ea, ut illam sanctificaret, mundans lavacro aquae in verbo vitae, ut exhiberet ipse
sibi gloriosam Ecclesiam, non habentem maculam, aut rugam,
aut aliquid huiusmodi, sed ut sit sancta et immaculata .
8 6

8 7

Rom. VIII, 35. 37-39.


Eph. V, 25-27.

87

Acta Pii Pp. XII

337

Ut Christus dilexit Ecclesiam, ita triplici eo amore, de quo


diximus, eam adhuc impensissime ad amat, qui quidem eum
quasi advocatum nostrum permovet, ut gratiam nobis et misericordiam conciliet a Patre, semper vivens ad interpellandum
pro nobis . Preces, quae ex inexhausto eius amore eliciuntur
et admoventur ad Patrem intermittuntur numquam. Ut in
diebus carnis suae , ita nunc in Caelis triumphans, Caelestem
Patrem haud minore efficacitate adprecatur; eique, qui sic
dilexit mundum, ut Filium suum Unigenitum daret; ut omnis
qui credit in eum non pereat, sed habeat vitam aeternam ,
Cor suum ostendit vivum, et quasi sauciatum impensioreque
aestuans amore, quam cum exanimum Romani militis lancea
vulneratum est: Propterea vulneratum est (Cor tuum), ut per
vulnus visibile vulnus amoris invisibile videamus .
Haud dubium igitur est caelestem Patrem, qui etiam proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit
illum , a tanto Advocato tam vehementi amore rogatum, per
eum nullo non tempore uberem demissurum esse in homines
universos divinarum gratiarum copiam.
88

8 9

9 0

9 1

92

93

IV
Voluimus, Venerabiles Fratres, per summa lineamenta vobis
christianoque populo proponere intimam Sacratissimi Cordis
Iesu cultus naturam perennesque divitias, quae ex eo oriuntur,
prouti ex doctrina divinitus patefacta, quasi ex primario fonte
panduntur. Putamus autem animadversiones has Nostras, quae
88

8 9

90

9 1

Cfr. I Ioan. I I , 1.
Hebr. V I I , 2 5 .
Hebr. V , 7 .
IOAN.

III,

16.

9 2

S. BONAVENTURA, Opuse. X : Vitis mystica, c. I I I , n. 5,- Opera Omnia. Ad


Claras Aquas (Quaracchi) 1898, tom. V I I I , p. 164; cfr. S. THOM., Sum. Theol, I I I ,
q. 5 4 , a. 4: ed. Leon., tom. X I , 1 9 0 3 . p. 5 1 3 .
9 3

Rom.

VIII,

32.

338

Acta- Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Evangelii luce collustratur, in comperto posuisse hunc cultum


nihil aliud, ad summam quod pertinet, esse nisi Incarnati Verbi,
divini humanique amoris cultum, atque etiam nisi illius amoris cultum, quo caelestis quoque Pater et Spiritus Sanctus peccatores homines prosequuntur ; nam, ut Angelicus docet, Augustae Trinitatis caritas humanae Redemptionis principium est,
quatenus in humanam Iesu Christi voluntatem, et in adorandum Cor eius uberrime exundans, eum eadem caritate permotum induxit ad suum sanguinem profundendum, ut nos a peccati captivitate redimerei : Baptismo habeo baptizari, ei
quomodo coarctor usquedum perficiatur .
Persuasum igitur habemus cultum, quo amorem Dei et Iesu
Christi erga hominum genus prosequimur per augustum signum transverberati Cordis Redemptoris cruci affixi, numquam fuisse a fidelium pietate plane alienum, quamvis clara
luce innotuerit ac miro quodam modo in Ecclesia quoquoversus sit propagatus temporibus a nostris non ita remotis, maxime
postquam divinum hoc arcanum Dominus ipse quibusdam filiis suis, supernorum munerum copia donatis, privatim patefecerat, quos etiam nuntios ac praecones eiusdem sibi elegerat.
94

9 5

Re enim vera nullo non tempore fuerunt homines Deo praecipue devoti, qui, Almae Deiparae, Apostolorum, insignium
Ecclesiae Patrum exempla secuti, adversus sanctissimam Christi naturam humanam, et praesertim erga vulnera, quibus eius
corpus in salutari cruciatuum perpessione fuit dilaceratum,
cultum adorationis, gratiarum actionis et amoris adhibuerunt.
Praeterea, nonne verbis ipsis : Dominus meus, et Deus
meus , quae Thomas Apostolus effatus est, quaeque ex incredulo in fidei sectatorem eum mutatum esse significavere,
haud dubia continetur professio fidei, adorationis et amoris, e
9 6

84

9 6

9 6

Cfr. Sum. Theol, I I I , q. 48, a. 5: ed. Leon., tom. X I , 1903, p. 4 6 7 .


Luc. X I I , 50.
IOAN.

XX,

28.

Acta Pii Pr, XII

339

vulnerata Domini humana natura ad maiestatem divinae Personae emergens?


Quodsi transfixo Servatoris Corde homines semper vehementius sunt adacti ad excolendum infinitum eius amorem, quo
mortalium genus complectitur, quandoquidem cuiusvis aetatis
christifidelibus verba Zachariae prophetae, a Ioanne Evangelista ad Iesum cruci afrxum translata, dicta sunt: Videbunt
in quem transfixerunt , est tamen fatendum non nisi paulatim ac progressione quadam idem Cor peculiaris cultus obsequiis esse ornatum, quasi imaginem amoris humani et divini
in Verbo Incarnato insidentis.
Perstringere autem volentibus huiusce cultus insignes quasi
gradus per temporum, si pietatem spectes, ordines, statim nomina occurrunt quorundam, qui, hac in re praecipuam famam
adepti, tamquam antesignani habendi sunt religionis formae,
quae privatim atque pedetemptim in religiosis sodalitatibus magis magisque invalescebat. Ut exempla afferamus, de hoc Sacratissimi Cordis Iesu cultu firmando magisque in dies provehendo
bene meruerunt S. Bonaventura, S. Albertus Magnus, S. Gertrudis, S. Catharina Senensis, B. Henricus Suso, S. Petrus Canisius, S. Franciscus Salesius. S. Ioannes Eudes auctor fuit
primi officii liturgici, honori Sacratissimi Cordis Iesu celebrandi,
cuius quidem sollemne festum, multis Episcopis Galliae probantibus, die xx mensis Octobris anno MDCLXXII primum peractum est. At potissimum profecto locum in iis, qui nobilissimum hoc religionis genus promoverunt, obtinet S. Margarita Maria Alacoque, quae, B. Claudio de la Colombire, pietatis magistro ipsius, adiutricem praebente operam, id, praeclaro
studio incensa, est assecuta, ut huiusmodi cultus ratio tot aucta
incrementis, non sine magna christifidelium admiratione, constitueretur, atque, amoris et satisfactionis proprietatibus insignis, a ceteris distingueretur pietatis christianae formis.
9 7

98

97

88

IOAN. XIX, 37; Cfr. ZACH. XII, 10.


Cfr. Litt. Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. 8. XX, 1928, pp. 167-168.

340

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Satis est hanc memoriam illius aetatis, qua hic Sacratissimi


Cordis Iesu cultus augescebat, repetere, ut plane intellegamus
mirabilem eius progressionem esse ex eo profectam quod cum
natura christianae religionis omnino congrueret, quippe quae
esset religio amoris. Cultum ergo huiusmodi non inde exordium sumpsisse dicendum est, quod a Deo sit privatim patefactus, neque repente in Ecclesia exstitisse; sed e fide vivida fervidaque sponte effioruisse pietate, qua homines, supernis cumulati muneribus, in adorandum Redemptorem et gloriosa
eius vulnera erant affecti, immensi amoris eiusdem quasi testimonia perfringentia animos quam maxime. Proinde, ut patet,
ea, quae S. Margaritae Mariae revelata sunt, nihil novi doctrinae
catholicae attulerunt. Earum autem momentum in eo est, quod
Christus Dominus Sacratissimum Cor suum ostendens
modo extraordinario et singulari mentes hominum ad mysterium
amoris misericordissimi Dei erga genus humanum contemplandum colendumque advocare voluit. Hac siquidem peculiari
manifestatione Christus Cor suum expressis ac repetitis verbis
indicavit tamquam symbolum, quo homines ad cognitionem et
agnitionem amoris sui allicerentur ; simulque tamquam signum
et pignus constituit misericordiae et gratiae pro Ecclesiae necessitatibus nostrorum temporum.
Praeterea hunc cultum ex ipsis christianae doctrinae dimanare principiis, eo aperte demonstratur, quod Sedes Apostolica
prius approbavit hoc sollemne liturgicum quam scripta S. Margaritae Mariae; nam, non proprie rationem habens privatae
cuiusvis patef actionis divinitus patratae, sed fidelium votis benigne obsecundans, Sacrum Consilium religionis ritibus praepositum, decreto die xxv mensis Ianuarii anno MDCCLXV lato,
et a Decessore Nostro Clemente XIII die vi mensis Februarii
eiusdem anni approbato, Episcopis Polonis et Romanae Archiconfraternitati a Sacratissimo Corde Iesu, quae vocatur, festum
liturgicum concessit celebrandum; quod quidem Apostolica
Sedes eo consilio fecit ut hoc modo ampliaretur cultus iam

Acta Pii Pp. XII

341

exsistens ac vigens, cuius esset symbolice renovare memoriam


illius divini amoris , " quo Servator noster impulsus est ut
victimam se praeberet hominum crimina expiantem.
Primam vero hanc approbationem, privilegii nomine factam
certisque arctatam finibus, altera post unum fere saeculum est
subsecuta, longe maioris momenti ac sollemnioribus concepta
verbis. Decretum dicimus, ut supra memoravimus, a Sacro
Consilio religionis ritibus tuendis die x x i n mensis Augusti anno
MDCccLvi editum, quo Decessor Noster imm. mem. Pius IX, preces Episcoporum Galliae et universi fere nominis Catholici
admittens, festum Sacratissimi Cordis Iesu ad totam pertinere
iussit Ecclesiam, ab eaque rite celebrari mandavit. Quod
factum non immerito sempiternae est christifidelium memoriae
commendandum, nam, quemadmodum in liturgia eiusdem sollemnis scriptum videmus : Exinde cultus Sacratissimi Cordis
quasi flumen exundans, proluti s impedimentis omnibus, per
totum se orbem effudit .
Ex iis, quae hactenus, Venerabiles Fratres, exposuimus,
perspicue patet e divinis litteris, ex doctrina a maioribus tradita,
e sacra liturgia, quasi e liquido altoque fonte, fidelibus repetendum esse cultum Sacratissimi Cordis Iesu, si in intimam
eius naturam cupiant penetrare, eamque pie meditantes, pabulum accipere ad alendum augendumque religionis ardorem.
Quodsi cultus hic assidue, mente illuminata altiusque perspiciente exerceatur, fieri non potest quin animus fidelis ad suavem illam cognitionem caritatis Christi perveniat, quae summam efficit vitae christianae, ut Apostolus, de se ipso expertus,
docet : Huius rei gratia flecto genua mea ad Patrem Domini
nostri Iesu Christi ... ut det vobis secundum divitias gloriae
suae virtute corroborari per Spiritum eius in interiorem hominem; Christum habitare per fidem in cordibus vestris, in caritate
100

9 9

Cfr. A . GAKDELLINI, Decreta authentica, 1857, n. 4579, tom. III, p. 174.


Cfr. Decr. 8. C. Bit, apud N . NILLES, De rationibus festorum Sacratissimi
Cordis Iesu et purissimi Cordis Mariae, 5 ed., Innsbruck, 1885, tom. I. p. 167.
1 0 0

23 - ACTA, vol. X X I I I , n. 7. - 31-5-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

342

radicati et fundati; ut possitis ... scire etiam supereminentem


scientiae caritatem Christi, ut impleamini in omnem plenitudinem Dei . Cuius omnia complectentis plenitudinis Dei clarissima imago est ipsum Cor Christi Iesu: plenitudinem dicimus misericordiae, quae propria est Novi Testamenti, in quo
benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei ,
nam: Non misit Deus Filium suum in mundum ut iudicet
mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum .
Ecclesiae igitur, hominum magistrae, semper fuit persuasum, ex quo priora de cultu Sacratissimi Cordis Iesu legitima
edidit documenta, primarias huius rationes, hoc est actus
amoris et satisfactionis, quibus munitus amor Dei erga mortalium genus colatur, minime esse materialismi, qui dicitur, et
superstitionis veneno infectas, sed eundem cultum esse formam pietatis, quo plane perficiatur religio ad animum attinens et vera omnino, quam ipse Servator, mulierem Samaritanam allocutus, praenuntiavit : a Venit hora, et nunc est,
quando veri ador atores ador abunt Patrem in spiritu et veritate.
Nam et Pater tales quaerit, qui adorent eum. Spiritus est Deus;
et eos, qui adorant eum, in spiritu et veritate oportet adorare .
Nefas igitur est asserere contemplationem physici Cordis
Iesu impedire quominus ad intimum Dei amorem perveniatur,
et animum in via, qua ad summas proficiat virtutes, remorari.
Quam falsam mysticam doctrinam Ecclesia omnino reicit, quemadmodum, per Decessorem Nostrum fel. rec. Innocentium XI
locuta, commenta respuit eorum, qui ista effutiebant: Nec
debent (animae huius viae internae) elicere actus amoris erga
beatam Virginem, Sanctos aut humanitatem Christi : quia, cum
ista obiecta sensibilia sint, talis est amor erga illa. Nulla creai 0 1

1 0 2

1 0 3

1 0 4

i
1 0 4

Eph,.

III,

TU.

III,

14.

16-19.

4.

IOAN. I I I , 1 7 .
IOAN.

IV,

23-24.

Acta Pii Pp. XII

343

tura, nec beata Virgo nec Sancti sedere debent in nostro corde :
quia solus Deus vult illud occupare et possidere .
Qui ita
sentiunt, eos liquet opinari imaginem Cordis Christi nihil altius significare quam eius sensibilem amorem, atque adeo non
esse huiusmodi ut in ea, quasi in novo fundamento, innitatur
cultus latriae, qui solum ad id pertinet, quod suapte natura est
divinum. At hanc sacras imagines interpretandi rationem omnino falsam esse non est quin videat, cum latius patens earundem significatio nimis arctis finibus circumscribatur. Contra
atque hi, sentiunt docentque theologi catholici, e quibus S. Thomas haec scribit : Imaginibus non exhibetur religionis cultus, secundum quod in seipsis considerantur, quasi res quaedam : sed secundum quod sunt imagines ducentes in Deum incarnatum. Motus autem qui est in imaginem, prout est imago,
non sistit in ipsa, sed tendit in id cuius est imago. Et ideo ex
hoc quod imaginibus Christi exhibetur religionis cultus, non
diversificatur ratio latriae, nec virtus religionis .
Ad ipsam
igitur Verbi Incarnati Personam, ut ad finem, dirigitur cultus
qui, comparate sane aestimandus, imaginibus adhibetur, sive
reliquiae sunt ad acerba, quae Servator nostra causa pertulit,
tormenta pertinentes, sive simulacrum ipsum, vi atque significatione cetera superans omnia, scilicet transverberatum Cor
Christi in crucem acti.
Itaque a re corporali, quae est Cor Christi Iesu, eiusque
naturali significatione nobis licet addecetque nos, christiana
fide suffultos, ascendere non solum ad contemplandum eius
amorem, qui sensibus percipiatur, sed altius etiam ad considerandum et adorandum celsissimum amorem infusum; ac denique, suavi pariter et sublimi quodam animi cursu, ad meditandum et adorandum Amorem divinum Verbi Incarnati;
quandoquidem e fide, qua credimus utramque naturam, huma,1 0 5

1 0 6

1 0 5

INNOCENTIUS X I , Constit. Ap. Coelestis Pastor, 19 Novembris 1687; Bullarium


Romanum, Romae, 1734, tom. V I I I , p. 443.
Sum. Theol., I I - I I , q. 81 a. 3 ad Z: ed. Leon., tom. I X , 1897, p. 180.
1 0 8

344

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nam ac divinam, in Persona Christi esse unitam, mente concipere possumus necessitudines illas arctissimas quae inter sensibilem amorem physici Cordis Iesu intercedunt et duplicem
amorem, spiritualem quidem, humanum scilicet ac divinum.
Hi enim amores non tantum una simul exsistentes dicendi sunt
in adorabili Persona Divini Redemptoris, sed etiam inter se
naturali nexu coniuncti, quatenus divino humanus sensibilisque subiciuntur, atque illius analogicam similitudinem referunt. Non autem contendimus Cor Iesu ita esse intellegendum
ut in eo habeatur et adoretur imago formalis, quae dicitur,
seu signum perfectum et absolutum eius amoris divini, cum
intima huius essentia nullo modo adaequari possit quavis creata
imagine; sed christifidelis, Cor Iesu excolens, una cum Ecclesia
signum adorat et quasi vestigium Caritatis divinae, quae eo
progressa est ut etiam Corde Verbi Incarnati hominum genus
adamaret tot flagitiis contaminatum
Necesse est ergo ut in hoc doctrinae capite tanti momenti
tantaeque prudentiae unusquisque animo semper teneat veritatem naturalis symboli, quo physicum Cor Iesu ad Personam
Verbi refertur, totam niti in veritate primaria hypostaticae
unionis; si quis autem verum esse hoc negaverit, falsas opiniones, ab Ecclesia non semel reiectas, instauret, utpote quae uni
Personae in Christo, utraque tamen natura distincta manente
et integra, adversentur.
Qua praecipua veritate constituta, mente percipimus Cor
Iesu esse cor personae divinae, hoc est Verbi Incarnati, atque
adeo eo repraesentari et quasi sub oculos subici totum amorem,
quo nosmet est complexus et etiamnum complectitur. Quam
ipsam ob causam tantum est cultui Sacratissimi Cordis tribuendum ut existimetur absolutissima, si usum et exercitationem
spectes, professio christianae religionis. Haec enim est religio
Iesu, quae tota posita est in Mediatore homine ac Deo; ita ut ad
Cor Dei perveniri nequeat nisi per Cor Christi, quemadmodum
ipse ait: Ego sum via, et veritas, et vita. Nemo venit ad P-

Acta Pii Pp. XII

345

107

trem, nisi per me n . Quae cum ita sint, facile colligimus cultum Sacratissimi Cordis Iesu, ad ipsam rei naturam quod attinet, esse cultum amoris, quo Deus per Iesum nos dilexit, ac
simul nostri exercitationem amoris, quo in Deum et in ceteros
ferimur homines; vel, ut aliis utamur verbis, huiusmodi cultus
in amorem Dei erga nos intenditur , in eum nempe qui adoretur,
cui gratiae agantur, cuius ad imitationem vivatur : eoque spectat, tamquam ad finem assequendum, ut amorem, quo Deo ceterisque devincimur hominibus, ad perfectionem absolutionemque perducamus, alacrius in dies exsequendo mandatum novum, quod Divinus Magister Apostolis quasi sacram hereditatem dedit, cum diceret : Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. ... Hoc est praeceptum meum,
ut diligatis invicem, sicut dilexi vos . Quod mandatum reapse novum est et Christi proprium, nam, ut ait Aquinas : Brevis
differentia Novi et Veteris Testamenti; ut enim dicit Ieremias:
" Feriam domui Israel foedus novum ' V Quod autem mandatum istud in Veteri Testamento ex timore et amore sancto erat,
pertinebat ad Novum Testamentum: unde hoc mandatum erat
in veteri lege, non tamquam proprium eius, sed ut praeparativum novae legis
308

09

110

V
Antequam scribendi finem facimus de germana huiusmodi
cultus ratione eiusque christiana praestantia, quas hactenus
vobis considerandas proposuimus pulcherrimas sane ac solacii plenas Nos, Apostolici muneris conscientia ducti, quod
quidem primum Beato Petro concreditum est post triplicem in
Christum Dominum amoris professionem peractam, O p p o r t u no* IOAN. X I V , 6.
1 0 F T

IOAN.

1 0 9

IER.

1 1 0

Comment, in Evang. S. loann., c. X I I I , leet. V I I , 3, ed. Parmae, 1860, tom. X ,

p. 541.

XIII,
XXXI,

34;

XV,

12.

31.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

346

num ducimus vos iterum, Venerabiles Fratres, ac per vos universos quotquot in Christo habemus dilectissimos filios adhortari, ut contentiore usque studio suavissimam hanc religionis
formam promovere studeatis; hinc enim nostris etiam temporibus utilitates plurimas orituras esse confidimus.
Re quidem vera, si allata argumenta, quibus transfixi Cordis
Iesu cultus innititur, rite perpenduntur, omnibus profecto perspicuum est, heic non de communi pietatis forma agi, quam
cuilibet ad arbitrium liceat ceteris posthabere aut parvipendere, sed de religionis obsequio, quod ad christianam adipiscendam perfectionem quam maxime conducat. Nam si devotio secundum ipsam theologicam eamque communem notionem, quam Doctor Angelicus tradit nihil aliud esse videtur quam voluntas quaedam prompte tradendi se ad ea quae
pertinent ad Dei famulatum , num Dei famulatus magis
debitus ac necessarius esse potest, itemque nobilior ac suavior,
quam qui amori valeat inserviret Quid vero Deo gratius acceptiusque famulatu illo, qui divinae caritati obsequatur, quique
amoris causa ipsi praestetur, quandoquidem quodlibet servitium ultro exhibitum quodammodo donum est, atque amor
habet rationem primi doni, per quod omnia dona gratuita
donantur.? Summo igitur in honore habenda est ea religionis forma, cuius ope homo magis Deum colit ac diligit, seseque facilius atque expeditius divinae devovet caritati; et quam
ipse Redemptor noster proponere christianoque populo commendare dignatus est, itemque Summi Pontifices memorandis
editis documentis tutati sunt magnisque laudibus exornarunt.
Quamobrem temerariam ac detrimentosam rem egerit Deumque
ipsum offenderit quisquis insigne hoc a Iesu Christo Ecclesiae
datum beneficium parvi existimaverit.
Quae cum ita sint, haud dubium est quin christifideles, sacratissimo Redemptoris Cordi obsequium tribuentes, officio
m

112

111

Sum. Theol, II-II, q. 82, a. 1: ed. Leon., tom. I X , 1897, p. 187.


Ibid. I, q. 38, a. 2: ed. Leon., tom. IV, 1888, p. 393.
;

112

Acta Pii Pp. XII

347

obtemprent; sane gravissimo, quo Deo servire tenentur^ ac


simul Creatori Redemptorique se suaque omnia addicant, sive
quae intime sentiunt, sive quae in vitae actione operantur,
pareantque hoc modo divino illi mandato : Diliges Dominum
Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota
mente tua, et ex tota virtute tua .
Iisdem praeterea firma
certitudo est, se ad Deum colendum non ob privatum commodum praecipue permoveri, quod corpus vel animum, praesentem vel aeternam vitam respiciat, sed ob ipsius Dei bonitatem,
cui obsequium praestare contendunt, eum redamando, adorando, eidemque debitas persolvendo grates. Nisi ita sit* cultus
Sacratissimi Cordis Iesu germanae christianae religionis indoli
minime congruat, cum homo huiusmodi obsequio non divinum
amorem praesertim colat; atque adeo haud immerito uti aliquando fieri solet, de nimio sui ipsius amore ac sollicitudine
arguuntur, qui nobilissimum hoc pietatis genus perperam intellegunt aut minus recte in usum deducunt. Quamobrem firmiter omnes persuasum habeant, in cultu augustissimo Cordi
Iesu exhibendo, non externa pietatis opera primas potioresque
habere partes, nec causam potissimum ex beneficiis esse petendam, quae Christus Dominus idcirco privatis pollicitationibus spopondit, ut homines praecipua catholicae religionis
officia, amoris nempe atque expiationis, ferventiore studio persolverent, atque ita suo etiam ipsorum spirituali emolumento
quam maxime consulerent.
Itaque, ad istiusmodi devotionis formam alacriter amplectendam, universos Nostros compellimus in Christo filios, sive
qui defluentes ex Redemptoris Corde salutares aquas haurire
iam assuescunt, sive praesertim qui spectatorum more curioso
dubi tan tique animo eminus adspiciunt. Sedulo iidem considerent de cultu agi, ut iam diximus, qui in Ecclesia iam diu invaluit, ipsisque Evangelicis Litteris solide innititur; cui doctrina
1 1 3

t MAKC.

XII,

30;

MATTH.

XXII,

37.

348

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

a maioribus tradita sacraque Liturgia aperte favent, et quem


Romani ipsi Pontifices innumeris amplissimasque laudibus
extulerunt; qui quidem non satis habuerunt festum in honorem
augustissimi Redemptoris Cordis instituere et ad universam
Ecclesiam pertinere, verum etiam auctores fuerunt qui eidem
Sacratissimo Cordi universum humanum genus sollemni ritu
dicarent ac devoverent. Accedunt denique uberes laetissimique fructus exinde in Ecclesiam derivati, hoc est innumeri ad
christianam religionem reditus, multorum fides vividius excitata, arctior christifidelium cum amantissimo Redemptore nostro coniunctio: quae omnia hisce potissimum novissimis decenniis crebrioribus luculentioribusque significationibus ante
oculos prodiere.
Dum mirandum huiusmodi circumspicimus spectaculum,
pietatem scilicet erga Sacratissimum Cor Iesu tam late apud
omnes christifidelium ordines propagatam atque incensam,
grato sane iucundoque perfundimur consolationis sensu; ac
postquam debitas persolvimus Redemptori nostro grates, qui
bonitatis infnitus est thesaurus, facere non possumus quin iis
omnibus paterno animo gratulemur qui sive e clero, sive ex
laicorum ordine in hunc promovendum cultum actuosam suam
contulerunt operam.
Quamquam vero, Venerabiles Fratres, pietas in Sanctissimum Cor Iesu salutares ubique peperit christianae vitae fructus,
neminem tamen fugit, militantem in terris Ecclesiam, ac praesertim civilem hominum consortionem, nondum plenam illam
attigisse absolutamque perfectionis formam, quae Iesu Christi,
Mystici Ecclesiae Sponsi humanique generis Redemptoris,
votis optatisque respondeat. Haud pauci enim Ecclesiae filii
huius matris vultum, quem in se ipsi referunt, nimiis maculis,
nimiis rugis deturpant; non omnes christifideles ea morum
114

1 1 4

Cfr. L E O X I I I , Enc. Annum Sacrum: Acta Leonis, vol. X I X , 1900, p. 71 sq.;


Decr. S. O. Rituum, 28 Iun. 1899, in Decr. Auth. III, n. 3712; Pius X I , Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. S. 1928, p. 177 sq.; Decr. S. G. Rit., 29 Ian. 1929: A. A. S.
XXT, 1929, p. 77.

i
Acta Pii Pp. XII

349-

sanctitudine nitent, ad quam divinitus vocantur; peccatores in


male relictam Patris domum non omnes sunt reversi, ut inibi
denuo stolam primam induant atque anulum, fidei erga animi sui sponsum insigne, digito recipiant; non omnes ethnici
homines inter membra Mystici Corporis Christi adhuc sunt
cooptati. Nec satis. Nam si acerbo Nos afficit dolore languescens
bonorum fides, quorum in animis, fallaci terrestrium rerum
cupiditate deceptis, divinae caritatis ardor defervet, ac pedetemptim restinguitur, multo vehementius excruciant impiorum hominum molimina, qui, veluti ab inferno hoste excitati,
nunc cum maxime, implacabili apertoque odio flagrant in Deum,
in Ecclesiam, ac praesertim in Eum qui in terris Divini Redemptoris personam gerit, eiusque erga homines caritatem repraesentat, secundum vulgatissimam illam Mediolanensis
Doctoris sententiam is enim interrogata de quo dubitatur,
sed Dominus non dubitat qui [Petrum] interrogat, non ut disceret, sed ut doceret quem elevandus in caelum, amoris sui nobisvicarium relinquebat .
115

116

Re quidem vera odium in Deum in eosque qui Dei vice


legitime funguntur, eiusmodi delictum est, quo maius numquam patrare possit homo, ad Dei imaginem et similitudinem
creatus, necnon ad eius perfruendam amicitiam perfectam perpetuoque in caelo mansuram destinatus ; siquidem odio in Deum
quam maxime a Summo Bono homo disiungitur, eodemque
impellitur ad respuendum a seipso a suisque proximis quidquid a Deo proficiscitur, quidquid cum Deo coniungit, quidquid
ad Deum perfruendum perducit, hoc est veritatem, virtutem,
pacem, iustitiam.
Cum igitur, pro dolor, cernere sit, eorum numerum, qui
aeterni Numinis hostes se iactant, alicubi crebrescere, itemque
commenticia materialismi placita re et opinione propagari,
117

i"
ut

1 1 7

p.

Luc.

XV,

22.

Exposit. i n Evang. sec. Lucam, 1 . X , n . 1 7 5 : P . L . X V , 1 9 4 2 .

274.

Cfr. S. THOM., Sum. Theol., I I - I I , q. 3 4 , a. 2 : ed. Leon., tom. V I I I , 1 8 9 5 ,

350

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

efirenamque cupiditatum licentiam passim: extolli, quid mirum


si multorum in animis deferveat caritas, quae christianae religionis suprema lex est, quae *verae perfeetaeque iustitiae
fundamentum exstat firmissimum et quae pacis castarumque
deliciarum fons est praecipuus? Etenim, ut Servator noster admonuit: Quoniam abundavit iniquitas, refrigescet caritas
multorum .
Tot maiorum oblato conspectu, quae, si alias umquam, hodie
potissimum singulos homines, domesticos convictus, nationes,
universumque terrarum orbem tam acriter perturbant, undenam est, Venerabiles Fratres, medicina quaerenda? Num pietatis forma inveniri potest, quae augustissimo Cordis Iesu cultu
praestantior sit, quae congruentius respondeat propriae catholicae fidei indoli, quae aptius hodiernis Ecclesiae atque humani
generis necessitatibus succurrat? Quodnam religionis obsequium hoc nobilius, suavius, salubrius, quandoquidem cultus,
de quo agitur, totus in ipsam Dei caritatem dirigitur? Denique quid ecacius caritate Christi quam pietas erga Sacratissimum Cor Iesu cotidie magis auget et fovet christifideles
permovere potest ad evangelicam legem in vitae actionem
reapse deducendam, qua quidem posthabita, ut praeclare monent Spiritus Sancti verba: Opus iustitiae pax , haudquaquam veri nominis pacem inter homines haberi licet?
Quapropter, proximi Decessoris Nostri exemplum secuti,
universis Nostris in Christo filiis perplacet iterum illa monitoria adhibere verba, quibus Leo XIII, imm. mem., ad exitum
vergente superiore saeculo, christifideles omnes allocutus est,
itemque quotquot de sua ipsorum deque civilis societatis salute
sincero animo sunt solliciti : En alterum hodie oblatum oculis
auspicatissimum divinissimumque signum : videlicet Cor Iesu
sacratissimum ... splendidissimo candore inter flammas elucens.
118

119

1 2 0

us MATTH. X X I V , 12.
1 1 9

1 2 0

Cfr. Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. S., X X , 1928, p. 166.


Is. X X X I I , 17.

Acta Pii Pp. XII

351

In eo omnes collocandae spes: ex eo hominum petenda atque


exspectanda salus . Flagrantissimis quoque Nostris in optatis est, ut devotionis
obsequium erga Cor Iesu tamquam unitatis, salutis, pacis vexillum sibi habeant et fontem omnes qui christiano gloriantur
nomine, quique ad Regnum Christi in orbe stabiliendum operose decertant. Attamen ne quis putet, huiusmodi obsequio
aliquid, ex ceteris detrahi religionis formis, quibus populus
christianus, Ecclesia duce, divinum prosequitur Redemptorem.
Sed contra incensa erga Cor Iesu pietas cultum praesertim sacratissimae Crucis, necnon amorem erga augustissimum altaris
Sacramentum procul dubio, fovebit et provehet. Enimvero asserere possumus -r- quod quidem ea, quae S. Gertrudi ac S. Margaritae Mariae a Iesu Christo revelata sunt, mirabili modo illustrant neminem umquam de Iesu Christo cruci affixo apta
prorsus ratione sentire, nisi cui mystica ipsius Cordis penetralia patuerint. Nec facile percipere erit vim amoris, quo
Christus compulsus nobis se ipse exhibuit spirituale alimentum, nisi peculiari modo Eucharistici Cordis Iesu cultum fovendo, cuius est recolere, ut verbis utamur Decessoris Nostri
fel. rec. Leonis XIII, supremae dilectionis actum quo Redemptor Noster omnes Cordis sui divitias offundens, ut nobiscum ad exitum usque saeculorum moram ageret, adorabile
instituit Eucharistiae Sacramentum .
Etenim non minima
eius Cordis particula est Eucharistia, quam nobis ex tanta Cordis sui dedit caritate .
12

1 2 2

323

Denique, desiderio vehementer permoti firma opponendi repagula impiis osorum Dei et Ecclesiae machinationibus, itemque
domesticam et civilem societatem ad Dei proximorumque amo1 2 1

Enc. Annum Sacrum: Acta Leonis, vol. X I X , 1900, p. 79; Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. S., X X , 1928, p. 167.
Litt. Apost, quibus Archisodalitas a Corde Eucharistico Iesu ad S. Ioachim de
Urbe erigitur, 17 Febr. 1903: Acta Leonis, vol. X X I I , 1903, p. 307 sq.; cfr. Enc. Mirae
caritatis, 22 Maii 1902: Acta Leonis, vol. X X I I , 1903, p. 116.
S. ALBERTUS M., De Eucharistia, dist. VI, tr. 1, c. 1: Opera Omnia, ed. Borgnet, vol. X X X V I I I , Parisiis, 1890, p. 358.
122

1 2 3

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

352

rem iterum adducendi, asseverare non dubitamus, cultum Sacratissimi Cordis Iesu efficacissimam divinae caritatis disciplinam
esse; divinam caritatem dicimus^ qua nitatur oportet Regnum
Dei in singulorum animis, in domestico convictu, in nationibus
stabiliendum, quemadmodum idem Decessor Noster piae mem.
sapientissime monet: Iesu Christi regnum a divina caritate
vim et formam sumit : diligere sancte atque ordine, eius est fundamentum et summa. Ex quo illa necessario fluunt, officia inviolate servare : nihil alteri de iure detrahere : humana caelestibus
inferiora ducere: amorem Dei rebus omnibus anteponere . *
Quo vero ex cultu erga augustissimum Cor Iesu in christianam familiam, imo et in omne genus hominum copiosior a emolumenta fluant, curent christifideles, ut eidem cultus etiam
erga Immaculatum Dei Genetricis Cor arcte copuletur. Cum
enim ex Dei voluntate in humanae Redemptionis peragendo
opere Beatissima Virgo Maria cum Christo fuerit indivulse
coniuncta, adeo ut ex Iesu Christi caritate eiusque cruciatibus
cum amore doloribusque ipsius Matris intime consociatis sit
nostra salus profecta, congruit omnino ut a christiano populo,
quippe qui a Christo per Mariam divinam vitam sit adeptus,
post debita erga Sacratissimum Cor Iesu exhibita obsequia,
etiam Cordi amantissimo caelestis Matris adiuncta pietatis,
amoris, grati expiantisque animi studia praestentur. Cui quidem sapientissimo suavissimoque Dei Providentis consilio omnino concinit memorandus ille consecrationis ritus, quo Ipsimet Ecclesiam sanctam itemque universum terrarum orbem
Intaminato Cordi Beatae Mariae Virginis sollemniter dicavimus ac devovimus.
12

125

Cum autem hoc volvente anno, ut supra attigimus, feliciter


primum expleatur saeculum ex quo iussu Decessoris Nostri fel.
rec. Pii IX festum Sacratissimi Cordis Iesu in universa celebratur Ecclesia, vehementer cupimus, Venerabiles Fratres, ut
1 2 4

1 2 5

Enc. Tametsi: Acta Leonis, vol. X X , 1900, p. 303.


Cfr. A. A. S. X X X I V , 1942, p. 345 sq.

353

Acta Pii Pp. XII

saecularis huiusmodi memoria a christiano populo publicis adorationis, gratiarum actionis, expiationisque obsequiis divino
Cordi Iesu exhibendis ubique sollemniter agatur. Quae quidem
christianae laetitiae christianaeque pietatis sollemnia peculiarissimo religionis ardore profecto celebrabuntur coniunctis
quidem cum christifidelium omnium caritatis vinculis communibusque precibus in Natione illa, ex qua, non sine Dei
nutu, sancta virgo huius cultus fautrix ac praeco indefatigabilis ortum duxit.
Interea suavissima recreati spe, atque animo iam illos praecipientes spirituales fructus, quos ex cultu sacratissimi Cordis
Iesu si quidem recta, quam proposuimus, ratione intellegatur, atque ad rem actuosa opera deducatur affluenter in Ecclesia orituros confidimus, supplices admovemus Deo preces,
ut hisce flagrantissimis votis Nostris valido gratiarum suarum
praesidio benignus obsecundet; idque, divino adspirante Numine, auspicato contingat, ut ex statis huius anni celebrationibus pia christifidelium erga Sacratissimum Cor Iesu voluntas
maiora in dies incrementa capiat, latiusque in terrarum orbe
universo pateat omnibus suavissimum eius imperium et regnum: regnum nempe veritatis et vitae; regnum sanctitatis
et gratiae; regnum iustitiae, amoris et pacis .
Horum autem munerum in auspicium, cum vobis singulis,
Venerabiles Fratres, tum clero populoque curis vestris concreditis, iis nominatim qui dedita opera Sacratissimi Cordis Iesu
cultum fovent ac provehunt, Apostolicam Benedictionem effuso
animo impertimus.
1 2 6

Datum Romae, apud S. Petrum, die xv mensis Maii, anno


MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
1 2 6

Ex Miss. Rom., Praef. Iesu Christi Regis.

354

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONSTITUTIO APOSTOLICA
PRINCIPIA DANTUR ET STATUTA GENERALIA PROBANTUR, QUIBUS INFORMARI RE GIQUE DEBENT II QUI VOCATI SUNT AD STATUM ACQUIRENDAE RELIGIOSAE
PERFECTIONIS AMPLECTENDUM EORUMQUE EDUCATORES.

PIUS

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Sedes sapientiae, Dei scientiarum D o m i n i
que R e g i n a ,

Genetrix A p o s t o l o r u m -

sanctissima V i r g o Maria, cuius venerationi integrum an-

num sacrum dicavimus, haud perperam Mater et Magistra peculiari


ratione eorum omnium habetur,

qui acquirendae perfectionis status

amplectentes, apostolicam simul Christi summi

Sacerdotis militiam

agere contendunt. H u i c enim tantae tamque excelsae vocationi religiosae scilicet simulque sacerdotali et apostolicae, instituendae et conformandae ut efficaciter incumbant, illius ductu et auxilio summopere egent,
quae

gratiarum

omnium

ad

sanctificationem

spectantium

Mediatrix

constituta est et catholici sacerdotii atque apostolatus Mater et Regina


merito appellatur; cuius proinde favorem enixe imploramus, ut quae
Nobis in hisce normis statuendis superni luminis Conciliatrix affuit,
ipsa illis, quibus easdem ad effectum deducendi munus incumbet, patroc i n i o suo, Auxiliatrix adsistat.
I

Maximo enim Dei Providentis beneficio factum est, ut iugiter decursu saeculorum Christus Eedemptor animis a se praedilectis, interiore ac quasi mystico sermone, invitamentum illud inspiraverit, quod
iam voce viva adolescenti de vita aeterna interroganti porrexerat : veni,
s

sequere me. Continuo pariter non paucos ex his qui verbum istud, D e o
dante, exceperint, atque non secus ac sancti A p o s t o l i illud professi
sunt:
1

ecce nos reliquimus

Cfr. i Reg. 2, 3.
Ex Litan. Lauret.
M T , 19, 21.
M T . 19, 27.

omnia et secuti sumus

te*

Dominus'noster

Acta PU Pp. XII


hominum fecit piscatores f et operarios

355

sibi delegit in messem suam

mittendo;
Quod non minus hodie contingit atque olim, c u m in dies frequentior
ac penitior evaserit coniunctio statuum acquirendae perfectionis cum
dignitate sacerdotali et munere apostolico.

Etenim,

dum antiquitus

Monachi plerumque sacerdotio carebant et pauci inter eos ad illud suscipiendum quasi necessitate compulsi, ut populi scilicet ad christianam
religionem converterentur, a propria Eegula fere distrahebantur, dumque postea Mendicantes, etsi mirabili spiritu apostolico imbuti ad Sacerdotium non omnes Regula adigebantur, ipso sancto Patre Assisiensi
eo minime aucto ; Canonici Regulares e contrario et praecipue Clerici
item Regulares, ex speciali divinitus accepta vocatione sacros Ordines
recipiebant atque exercebant. Quod deinde innumerae imitatae sunt Congregationes et Societates vitae communis eodem titulo clericales. Quibus
nunc accedunt, D e o semper singularum aetatum necessitatibus providente, nonnulla Instituta saecularia eademque clericalia.
Praeterea, in praesens apud ipsos quoque antiquiores Ecclesiae Latinae Ordines, non formaliter laicos nuncupatos,

sodales omnes, iis

exceptis qui coadiutores dicuntur seu conversi, sacerdotio destinantur,


quod ceterum omnino requiritur in eis qui eorumdem Ordinum regimen
assumunt.
Quapropter temporibus nostris turba magna fruitur Ecclesia ministrorum, qui simul et perfectioni ope evangelicorum consiliorum acquirendae et sacerdotalibus muneribus adimplendis incumbunt. Quorum virorum multitudo clerum constituit qui religiosus dicitur, iuxta quidem
eum qui saecularis seu dioecesanus appellatur, utrisque autem fraterna
vigentibus ac florentibus aemulatione mutuoque fecundo auxilio, sub
una eademque suprema Romani Pontificis auctoritate, incolumi sane
E p i s c o p o r u m potestate.
Iam vero omnibus compertum est clerum illum religiosum, ut duplicem proprium finem rite et secure assequatur, sapientissimis normis
indigere, quibus eiusdem institutio ac conformatio sive religiosa sive
clericalis et apostolica regatur et promoveatur.
Cui quidem necessitati hucusque magnopere satisfaciunt singularum
sodalitatum

constitutiones

seu

statuta

de

iuvenibus

instituendis

aut

de studiorum ratione m o d e r a n d a ; nec certe desunt hac de re S. Sedis


* MT. 4, 19.

38.
Cfr. C. I. C. can. 488 4.

* MT. 9,
7

356

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

praescripta et commendationes. Nihilo tamen minus iamdiu desiderantur ordinationes generales, rite coordinatae et magis completae, Auctoritate Apostolica fultae, ab omnibus et ubique servandae, ut tantum negotium, quod animarum boni summopere interest, in tuto collocetur ac
perpetuo et c o n g r u o conatu feliciter evolvatur ac perficiatur.
Opus enim tam praecellens constantem ipsius A p o s t o l i c a e Sedis vigilantiam requirit ; quandoquidem, non secus ac scholae clericales dioecesanae, utpote publica in Ecclesia instituta, sub huius actuosa cura
et iugi moderatione, per Sacram Congregationem Seminariis Studiorumque Universitatibus praepositum, exstant,

eodem m o d o eodemque

titulo propriae statum perfectionis scholae ab Ecclesia recognitae atque


sancitae, publicae sunt, ac subsunt auctoritati Sacrae Congregationis
Religiosorum Sodalium negotiis praepositae.

Quas ob plures rationes iam anno MCMXXXXIV in Sacrae huius Congregationis sinu Auctoritate Nostra A p o s t o l i c a ratam habuimus erectionem atque constitutionem... specialis Coetus seu Commissionis viror u m idoneorum, quae omnes quaestiones ac negotia quavis ratione ad
adspirantium et novitiorum iuniorumque sodalium cuiuslibet religionis
ac societatis vitam c o m m u n e m viventium sine votis, religiosam et clericalem educationem atque in litteris scientiisque et ministeriis institutionem spectantia pertractet .

1 0

Qui coetus ex diversarum quidem R e l i g i o n u m nationumque viris peritis constans, inspectis cunctis quae iam exstabant documentis ad rem
pertinentibus, collectisque undique notitiis ad normam Litterarum Circularium ad omnes Supremos Moderatores d a t a r u m ,

11

opus ingens iam

extruxerat, c u m indictus est Congressus generalis statuum perfectionis


anni MCML. Variis postea opportunis propositionibus in eodem prolatis
usus, schemata iam parata ad trutinam revocavit et expolivit, quae denique Nostrae submissa sunt adprobationi.
N u n c igitur non pauca edicimus Statuta, praemissis tamen quibusdam fundamentalibus principiis et normis de religiosa, clericali atque
apostolica alumnorum institutione et formatione, semper et ab omnibus
prae oculis habendis.
8

Cfr. C. / . C. can. 256.

Cfr. C. I. C. can. 251 ; Pius XII, Const. Ap. Provida Mater, art. IV 1, 2 febr. 1947,
A. A. S. 39 (1947), 121 (Enchiridion de statibus perfectionis, Romae, 1949, n. 387, p. 584).
" S. C. de Religiosis, Decr. Quo efficacius, 24 ian. 1944, A. A. S. 36 (1944), 213
(Enchiridion, n. 381, pag. 560).
S. C. de Religiosis, Litt. circ. Quantum conferat, 10 iun. 1944 (Enchiridion, n. 382,
p. 561-564).
11

Acta Pii Pp. XII

357

II
Et primo quidem totius vitae sive religiosae, sive sacerdotalis et apostolicae fundamentum, quod divina vocatio appellatur, duplici veluti
essentiali elemento constitui neminem ignorare volumus, divino scilicet
altero, altero autem ecclesiastico. Ad primum vero quod attinet, Dei vocatio ad statum sive religiosum sive sacerdotalem ineundum tam necessaria dicenda est, ut si deficiat, ipsum fundamentum, quo totum nitatur
aedificium, deficere dici debeat.
Quem enim Deus non vocat, gratia eius non movet nec adiuvat. Ceteroquin, si vera ad quemlibet statum vocatio eatenus divina quodammodo
dicenda est, quatenus omnium statuum omniumque sive naturalium sive
supernaturalium dispositionum donorumque principalis auctor ipse est
D e u s ; quanto magis dici et esse debet religiosa et sacerdotalis vocatio,
quippe quae tam sublimi fulgeat celsitudine, tot tantisque naturalibus
et supernaturalibus ornamentis cumuletur, ut nonnisi a Patre luminum,
a quo omne datum optimum et omne donum perfectum, descendere possint?

1 2

Nunc vero, ut ad alterum vocationis religiosae et sacerdotalis elementum gressus fiat, docente Catechismo R o m a n o , vocari a Deo dicuntur,

qui

legitimis

Ecclesiae

ministris

13

vocantur.

Quod nedum iis quae de divina vocatione diximus, contradicat, arctissime potius cohaeret. Divina enim ad religiosum et clericalem statum
vocatio, utpote qua quis in Ecclesia, societate scilicet visibili atque
hierarchica, ad vitam sanctificationis publice ducendam et ad ministerium hierarchicum exercendum destinetur, a moderatoribus quoque hierarchicis, quibus Ecclesiae regimen divinitus commissum est, ex auctoritate comprobari, admitti atque regi debet.
Quod quidem omnes attendant oportet, quotquot huius generis vocationibus colligendis et probandis incumbunt. Neminem proinde umquam
quovis m o d o ad statum sacerdotalem vel religiosum c o g a n t ,

14

neve ullum

alliciant vel admittant, qui vera divinae vocationis signa reapse non
praebeat ; item ad ministerium clericale neminem promoveant, qui se religiosam solummodo vocationem divinitus recepisse demonstret; neve
eos qui hoc quoque donum a D e o habuerint, ad saecularem clerum coar1 2

13

1 4

Cfr. I A C . 1, 17.
Catech. Rom. ad Parochos, cura Pii V editus, pars. I I , cap. 7.
Cfr. C. I. O. can. 971.

24 - ACTA, vol. X X I I I , n. 7. 31-5-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

358

tent aut distrahant; neminemque tandem a sacerdotali statu avertant,


qui divinitus ad illum vocari certis signis d i g n o s c a t u r .

15

Manifestum est enim in iis, qui ad clericalem militiam in perfectionis


statu agendam adspirant et pro quibus hae normae statuuntur, una
simul omnia convenire debere quae multiplicem huiusmodi vocationem
religiosam, sacerdotalem et apostolicam constituendam requiruntur, omnesque proinde dotes et qualitates, quae ad haec Dei munera adeo excelsa adimplenda necessariae aestimantur,

in iisdem

inveniri oportere.

III
P o r r o vocationis divinae germina qualitatesque ad eandem requisitas, ubi adsint, educatione atque formatione indigere, qua evolvantur
et maturescant, omnibus compertum est. M h i l enim ubi primum nascitur, statim perfectum apparet, sed gradatim proflciendo perfectionem
acquirit. Qua in evolutione moderanda, omnium sive eius qui divinitus
vocatus est, sive locorum et temporum conditionum ratio habenda est,
ut finis praestitutus efficaciter attingatur.
educatio

et

efformatio

omnino

sapienter

et

audacter

hodiernis

sitatibus

accommodata,

adsidue

secura,
sive

Iuniorum
illuminata,

internis

exculta

sive

itaque

sodalium

solida,
externis

vigilanterque

integra,
neces-

probata

sit

oportet, non ad religiosae solummodo, sed ad sacerdotalis quoque et apostolicae vitae perfectionem quod attinet.
Quae omnia, ut experiendo novimus, nonnisi probati ac selecti viri
prae se ferre possunt qui, non m o d o doctrina, prudentia, discretione spirituum, variaque rerum et hominum experientia aliisque humanis dotibus
emineant, verum etiam Spiritu Sancto sint pieni atque sanctitate omniumque virtutum exemplo iuvenibus praefulgeant, quippe quos iii t o t o
institutionis negotio magis virtute et recte factis

16

quam dictis trahi

compertum sit.
H o c vero in gravissimo munere explendo educatoribus prima regula,
sit, quam Dominus enuntiavit in Evangelio dicens :
bonus, bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis...
bonus et cognosco meas et cognoscunt me meae ,
nardus hisce verbis expressit :
1 5

1 8

17

Cfr. C. I. C. can. 971.


Cfr. C. I. C. can. 124.
Io. 10, 11-12, 14.

1 7

Ego sum pastor


Ego sum pastor

quamque divus Ber-

discite subditorum matres vos esse de-

Acta Pii Pp. XII

359
18

bere, non dominos; studete magis amari, quam metui ;

atque ipsum

Tridentinum Concilium Ecclesiasticos Moderatores saepissime adhortans,


illud primum

eos

esse meminerint,
sed illos
que ut,

admonendos

censet,

atque ita praeesse

sibi

fragilitatem

et

peccare

ut

tientia :

illos
cum

plus

exhortatio

tem

ob

monendo,

sine

et

qui

salubri

contigerit,

arguant,
plus

ab

subditis

ut non

disciplina

eos

opus
cum

populis

animadversionis

agat

plus

emendentur,

est

increpent,

virga

misericordia iudicium,

asperitate

Apostoli

comminatio,

percussores

eis

dominentur,

ne

elaborent-

ubi

deliquerint,

Quos tamen si quid per humanam

corrigendos

gravitatem,

correcti fuerint
in

illa

non

diligant :

illicitis deterreant,

obsecrent,

erga

quam

delicti

rigor, cum
ut

pastores,

tamquam Filios et Fratres natu minores


hortando

debitis eos poenis coercere cogantur.


ceptio,

ut se

caritas

quam

fuerit,

tunc

salutaris

exemplo,

iis

omni

servanda
bonitate

benevolentia

lenitate

aut,

ah

in

si
a

quam

severitas
ac

vitiis

Sin

au-

mansuetudine

adhibenda

necessaria

resipiscere

pa-

austeritas,

potestas.
cum

pracet

est :

conservetur,

noluerint,

caeteri,
19

deterreantur .

Meminerint insuper omnes, quotquot sodalibus instituendis quavis


ratione praesunt, huiusmodi educationem et formationem organica progressione et omnibus p r o opportunitate aptis opibus et rationibus adhibitis impertiendam esse, totumque hominem sub omnibus suae vocationis
aspectibus amplecti debere, ut reapse eum omni ex parte efiingat hominem perfectum in Christo Iesu .

2 0

Ad opes autem rationesque institutio-

nis quod attinet, manifestum est ea quae ab ipsa natura et humana huius
quoque temporis inquisitione suppeditantur, si bona sint, minime spernenda esse, immo magni facienda et sapienter admittenda ; nullus tamen
error eo peior est, quo quis in tam lectis alumnis confirmandis, rationibus huiusmodi naturalibus solum vel nimis innixus,

supernaturalis

ordinis instrumenta opesque postponit aut quacumque ratione neglegit,


quandoquidem ad religiosam et clericalem perfectionem apostolicis cumulatam

fructibus assequendam,

supernaturales

opes,

ut

sacramenta,

oratio, mortificatio, aliaque id genus, non necessaria solummodo, sed


primaria et essentialia omnino sunt.
Quo tamen rationum atque operum ordine servato, nihil prorsus neglegatur, quod ad corpus animumque perficiendum, ad omnes naturales
virtutes excolendas, et ad integram humanitatem viriliter conformandam quolibet m o d o conferat, ita ut supernaturalis deinde sive religiosa
18

19

2 0

In Cantica, Sermo 23, Migne, P. L. 183, 885 B.


Cfr. C. I. C. can. 2214 2; Conc. Trid., sess. XIII, de ref., cap. 1.
Col. 1, 28.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

360

sive sacerdotalis institutio huic solidissimo inhaereat naturalis honestatis

excultaeque humanitatis fundamento,

21

siquidem

hominibus

eo

facilior securiorque ad Christum via patet, quo in sacerdotis persona


evidentior

ipsis

appareat

benignitas

ei

humanitas

Salvatoris

nostri

22

Dei)).

V e r u m , quamquam magni ab omnibus facienda est religiosi cleri


humana naturalisque institutio, primum tamen procul dubio l o c u m in
toto formationis curriculo obtinet supernaturalis animae sanctificatio.
Nam si de omni christiano monitum Apostoli valet testantis : Haec est
enim voluntas Dei, sanctificatio vestra ,

2 3

quanto magis ad id tenetur,

qui, non m o d o sacerdotio est auctus, sed ipsam perfectionem evangelicam


sibi acquirendam publice professus est, immo suo ipsius munere adeo
ceterorum sanctificationis instrumentum constituitur, ut ab eius sanctitate

ipsa

animarum

salus

et

regni

Dei

incrementum

non

parum

evangelicae

acqui-

pendeat?
Meminerint igitur omnes statuum perfectionis

rendae sodales, atque frequenter coram Deo recogitent, sibi non sufficere ad officium suae professionis implendum peccata sive gravia, sive
etiam, D e o auxiliante, venialia vitare, neque materialiter solummodo
exsequi

Moderatorum praecepta,

aut etiam vota seu vincula quibus

conscientia adstringatur, vel proprias quoque constitutiones, secundum


quas, ipsa Ecclesia in sacris canonibus praecipiente, omnes et singuli
religiosi,

Superiores

aeque

ac

subditi,

debent...

ita ad perfectionem sui status contendere .

2 4

vitam

componere

atque

H a e c enim omnia pleno

animo flagrantique amore agant oportet, non tantum ex necessitate, sed


etiam

propter

25

conscientiam,

quandoquidem,

ut

in

sanctimoniae

cul-

mina ascendere, utque vivos christianae caritatis fontes sese omnibus


praebere valeant, incensissima erga Deum et proximos caritate flagrare
atque omni virtute ornati esse debent.

IV
Ubi autem huic animae sanctificationi provisum sit, accuratissima
quoque religiosi cleri sive intellectualis sive pastoralis institutio cu21

Cfr. Phil. 4, 8.

2 2

Tit. 3, 4.

23

1 Thess. 4, 3.
Cfr. C. I. C. can. 593.
Rom. 13, 5.

2 4

25

Acta Pii Pp. XII

361

randa erit, de qua pro rei momento et supremi Nostri officii conscientia
paulo fusiora principia proponere et commendare volumus.
Quanta enim sit istis religiosis sodalibus necessitas solidae eiusdemque numeris omnibus absolutae institutionis et formationis intellectualis, ex triplici praesertim qua in Dei Ecclesia dignitate praefulgent,
scilicet religiosa, sacerdotali et apostolica, aperte colligitur.
Religiosi enim viri, quibus hoc praecipuum officium incumbit, ut
nempe Deum unice requirentes eique adhaerentes divina contemplentur,
aliisque tradant, meminerint se nullatenus hoc sanctissimo munere rite
ac fructuose fungi posse et ad sublimem cum Christo coniuctionem efferri,
si copiosa illa destituantur, quae e sacris doctrinis hauritur, Dei eiusque
mysteriorum profunda et indesinenter perficienda c o g n i t i o n e .
Sacerdotalis vero dignitas,

26

qua qui fulget D o m i n i s c i e n t i a r u m

27

legatus constituitur atque sal terrae et lux mundi peculiari ratione appellatur,

28

plenissimam ac solidam exigit in ecclesiasticis praesertim

disciplinis institutionem, eiusdem scilicet quae ipsius sacerdotis spiritualem vitam nutrire atque fulcire valeat eumque a quovis errore aberrantique novitate immunem servare; quae insuper eum reddat fidelem
mysteriorum Dei dispensatorem
opus

bonum

29

et perfectum hominem Dei ad omne

instructum.

A p o s t o l i c u m denique munus, quod pro sua quisque vocatione, statuum perfectionis sodales in Ecclesia exercent, sive sacris ad populum
contionibus, sive puerorum et iuvenum christiana institutione, sive sacramentorum praesertim paenitentiae administratione, sive sacris ad infideles expeditionibus, sive animarum in vita spirituali moderatione,
sive tandem in ipsa c u m populo cotidianae vitae consuetudine, uberiores
eosque perpetuo mansuros fructus producere minime poterit nisi ipsi
sacram doctrinam plane cognitam et studio numquam intermitiendo
penitus perspectam habeant.
Ad quam solidam et absolutissimam intellectus institutionem et formationem, pro naturali iuvenum progressione studiorumque distributione, assequendam, curent imprimis religionum Moderatores omni adhibita industria ut litterarum doctrinarumque cognitione religiosi aluin-

2fi

Cfr. Pius XI, Ep. ap. Unigenitus Dei Filius, 19 mart. 1924. A. A. 8. 16 (1924),
137-138 (Enchiridion, n. 348, p. 403-404).
Cfr. 1 Reg. 2, 3.
Cfr. M T . 5, 13-14.
Cfr. 1 Cor. 4, 1-2.
Cfr. 2 Tim. 3, 17.
2 7

ai

2 9

3 0

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

362
ni iis

nihil

nae auditores.
severius

saltem

Soc namque

exponantur,

pore dilectus ) ) ,

cedant

3 1

et

ut

qui e

laicis

iuvenibus

si cautum fuerit,
facilius

eorum

pari

sint

discipli-

et ut discipulorum mentes

habeatur

suo

cuiusque

tem-

et etiam ut iidem alumni ad ecclesiasticas disciplinas

altius addiscendas praeparentur aptisque instruantur subsidiis cautum


sane erit.
In disciplinis autem sive philosophicis sive theologicis per idoneos
solummodo accurateque selectos magistros tradendis sanctissime ea omnia serventur quae a sacris canonibus et a Nostris Decessoribus aeque
ac a Nobis ipsis praescripta sunt, de debita praesertim Magisterio E c clesiastico reverentia atque omnimoda fidelitate semper et ubique profitenda et discipulorum mentibus animisque instillanda, de prudentia
et cautela quae semper socianda est c u m diligentissima eaque maximopere commendanda pervestigatione novarum, quae progrediente aetate
exsurgunt, quaestionum, deque Angelici Doctoris ratione, doctrina et
principiis sancte tenendis atque in philosophica et theologica alumnorum
institutione omnino sequendis.

32

Aquinate autem duce et magistro, theologia methodo positiva simul et


scholastica, quae dicitur, tradatur, ita nempe ut, praelucente authentico Magisterio, Divinae Revelationis fontes accuratissime congruisque
subsidiis adhibitis perscrutentur indeque hausti veritatis thesauri clare
exponantur et efficaciter vindicentur. Cum enim Revelationis depositum
soli Ecclesiae Magisterio authentice interpretandum commissum sit,
non ratione mere humana et privato iudicio, sed iuxta sensum et ad
mentem ipsius Ecclesiae fidelissime explicandum est. Sciant igitur christianae philosophiae et theologiae magistri se non p r o p r i o iure ac nomine, sed nonnisi supremi Magisterii nomine et auctoritate ac proinde
sub eius vigilantia et moderatione, a quo canonicum veluti munus acceperunt, suo ministerio f u n g i ; quapropter, salva quidem de iis quae
disputationi adhuc subsunt iusta opinandi libertate, probe meminisse
debent non idcirco

sibi factam

esse potestatem docendi,

num placita cum alumnis disciplinae suae


trinas

Ecclesiae

probatissimus

impertiant

ut sua

opinio-

communicent, sed ut iis

doc-

33

Omnes praeterea, tum magistri tum discipuli, prae oculis semper


31

Pius XII, Adhort. ap. Menti nostrae, 23 sept. 1950, A. A. S. 42 (1950), 687.
Pius XII, Litt. enc. Humani generis, 12 aug. 1950, A. A. S. 42 (1950) 573, 577-578;
C. I. C. can. 1366.
S. Pius X, Motu pr. Doctoris Angelici, 29 iun. 1914, A. A. S. 6 (1914), 338 (Enchi32

33

ridion, n. 284, p. 336).

Acta Pii Pp. XII

363

habeant studia ecclesiastica non ad intellectualem solummodo institutionem, sed ad integram et solidam sive religiosam, sive sacerdotalem
et apostolicam formationem spectare ; ideoque non ad scholarum tantummodo periculum superandum dirigenda esse, sed ad quamdam quasi
formam alumnorum animis imprimendam, quae nunquam d a b a t u r , et
ex qua, c u m usus postulabit, lumen atque robur p r o suis aliorumque
necessitatibus semper hauriant.

34

Ad quod assequendum, sit imprimis intellectualis instructio arcte


cum precationis studio divinarumque rerum contemplatione c o n i u n c t a ;
sit deinde plena, nulla ex praescriptis disciplinis parte praetermissa,
cohaerens insuper sit omnique ex parte ita composita et integra, ut
disciplinae omnes in unum dumtaxat systema idque solidum et apte
temperatum c o n s p i r e n t ; sit quoque nostrorum temporum erroribus refeliendis ac necessitatibus iuvandis sapientissime aptata; itemque sit
recenter inventis instructa ac simul venerandae traditioni apprime cons o n a n s ; sit denique ad pastoralia cuiusvis generis munera fructuose
obeunda efficaciter ordinata, ita quidem ut qui futuri sunt sacerdotes,
ea instructi, expedite et accurate valeant sanam doctrinam cum rudibus
tum doctis in concionibus et catechesibus proponere ac tueri, rite sacramenta administrare, animarum bonum actuose promovere omnibusque
verbo et opere prodesse.
Quamvis autem ea omnia quae de spirituali et intellectuali alumnorum institutione hucusque diximus ad viros vere apostolicos effingendos maximopere conferant et plane requirantur, ita ut si debita
sanctitas et scientia sacerdoti desint, omnia ei deesse compertum s i t ;
gravissimo tamen officio Nostro ut obsequamur, addere hic debemus,
praeter sanctitatem et scientiam congruentem, ad apostolicum ministerium rite implendum omnino postulari in sacerdote accuratissimam et
omni ex parte perfectam pastoralem praeparationem, eam scilicet, qua
vera peritia et dexteritas in multiplicibus christiani apostolatus muneribus rite obeundis gignatur et efformetur.
Si enim suae cuique arti exercendae diligens praehaberi solet sive
theoretica, quae dicitur, sive technica, sive practica eaque diuturno tirocinio firmata praeparatio, parem i m m o multo accuratiorem et altiorem formationem quis praehabendam esse neget illi, quae non immerito ars artium appellatur?

34

Cfr. Pius XII, Sermo ad alumnos, 24 iun. 1939, A. A. S. 31 (1939), 246 (Enchi-

ridion, n. 373, p. 531).

;3f$4

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

H a e c vero pastoralis alumnorum conformatio, ab ineunte studiorum


curriculo inchoanda,

progrediente vero aetate gradatim perficienda,

absoluto tandem theologico curriculo per peculiare tirocinium consummanda, p r o suo cuiusque religiosi instituti finem, ad hoc imprimis contendere debet, ut ii qui Christi futuri sint ministri et apostoli, ad ipsius
Christi formam spiritu et virtutibus apostolicis solide et penitus imbuantur et exerceantur, ardenti scilicet et purissimo provehendae Dei
gloriae studio, actuosa et flagranti in Ecclesiam eiusque iura tuenda et
doctrinam retinendam provehendamque

caritate, incensissimo anima-

rum salutis procurandae zelo, supernaturali in loquendo et operando


prudentia cum evangelica simplicitate coniuncta, humili sui abnegatione
et obsequentissima Moderatoribus subiectione, firmissima Dei fiducia
et acuta sui officii conscientia, virili in negotiis suscipiendis sollertia
atque in coeptis prosequendis constantia, sedula in oficiis obeundis fidelitate, atque magno ad fortissima quaeque patienda et faciendo animo,
christiana denique, quae omnes alliciat, amabilitate atque humanitate.
Ad aliud praeterea in pastorali institutione tradenda contendendum
est, ut scilicet, p r o studiorum gradu atque progressione, iis omnibus
disciplinis
Iesu

35

alumni

instituantur,

quae

ad

donum

militem

Christi

omni ex parte efformandum aptisque apostolicis armis locu-

pletandum omni ope conferre possint. Praeter igitur philosophica et


theologica studia ad pastoralem quoque actionem opportune, ut diximus,
ordinanda, necesse o m n i n o est ut futuris dominici gregis pastoribus
per peritos magistros et ad huius Apostolicae Sedis normas tradatur
ea de rebus psychologicis et paedagogicis, didacticis et catecheticis,
socialibus et pastoralibus aliisque id genus eruditio, quae harum disciplinarum hodierno progressui respondeat,
nostrorum

temporum

apostolatus

quaque illos multiplicibus

necessitatibus

idoneos

paratosque

efficiat.
Quam doctrinalem de re apostolica institutionem et formationem,
ut usu et experientia firmetur, practica quoque, quae dicitur, per gradus
sapienter

progrediens

prudenterque

moderanda

exercitatio

comitetur

oportet, quam peculiari deinde post adeptum sacerdotium tirocinio peritissimus viris sive doctrina sive consilio et exemplo moderantibus,
exercendam et perficiendam esse volumus, et studiis sacris numquam
intermissis, continuo solidandam.
Postquam haec praemisimus summa principia, quibus sive institutio-

35

2 Tim. 2, 3.

Acta Pii Pp, XII

365

Iiis opus, sive educatores et educandi informari regique debent, iam generales normas circa singula gravissimi negotii capita, omnibus mature perpensis, certa scientia ac de Apostolicae potestatis plenitudine decernimus
atque statuimus ab omnibus, ad quos pertinent, servari. Sacrae Congregationis de Religiosis potestatem insuper facimus Nostra Auctoritate
per ordinationes, instructiones, declarationes, interpretationes aliaque
id genus documenta, Statuta Generalia, iam a Nobis probata, ad effectum adducere omniaque illa peragere, quae ad Constitutionem atque
Statuta Ordinationesque fideliter observanda spectant.
Contrariis quibuslibet non obstantibus,

peculiari etiam mentione

dignis.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die trigesimo p r i m o mensis
Maii anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, B . T .
Mariae mundi Reginae sacro, Pontificatus Nostri decimo octavo.
PIUS PP. XII

LITTERAE APOSTOLICAE
I

BEATA VIRGO MARIA (( A BONO IESU )), VULGO (( MADONNA DEL BUON GES ))
APPELLATA,UNA CUM S. IOANNE BAPTISTA, PRAECURSORE DOMINI ET MARTYRE,
PATRONA CAELESTIS CIVITATIS ET DIOECESIS FABRIANENSIS CONSTITUITUR.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Magno afficimur gaudio c u m fere quotidie Nobis compertum sit vota, quae in indicendo A n n o Mariano p r i m o
exeunte saeculo a definito dogmate Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae V i r g i n i s N o s protulimus, studiosa voluntate Venerabilium Fratrum
E p i s c o p o r u m Ecclesiae universae et Christifidelium omnium feliciter
expleri. Sacrorum enim Antistites, Religiosarum Sodalitatum Moderatores, ipsi quoque publicae rei praepositi et christiana plebs quasi nobili
certamine inter se contendunt ut in unaquaque non solum Natione et
Regione sed in singulis etiam dioecesibus et paroeciis, pietas in Sanctissimam Deiparam magis magisque incrementum capiat et constantiam
consequatur.

Quos inter animarum Pastores adnumerandus nunc est

Venerabilis Frater Lucius Crescenzi, Episcopus Pabrianensis et Mathelicensis, qui, universi Cleri et populi civitatis et dioecesis Fabrianensis

366

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

studiosa vota expromens, N o s humiliter sed enixe rogavit ut Beatissima


V i r g o Maria a B o n o Iesu , seu vulgari titulo Madonna del B u o n
Ges eiusdem civitatis et dioecesis praecipuam caelestem Patronam una
cum Sancto Ioanne Baptista, D o m i n i Praecursore et Martyre, constituere et declarare dignaremur. Ipsa enim Beatissima V i r g o , cuius pictam
imaginem S. I a c o b u m Picenum, praeclarum S. Francisci Assisiensis
alumnum et concionatorem celeberrimum, civibus Fabrianensibus d o n o
dedisse tradunt, h o c suavissimo et singulari titulo a pluribus saeculis in
suo parvo sed ornatissimo sacello iugiter invocata, numquam defuit devotorum civium necessitatibus materna sollecitudine subvenire, preces
benigna exaudir, lacrimas etiam, praesentissima solatrix, tergere. A d e o
tamen eadem Sacra I m a g o inclaruit inde prodigiis ut Capitulum Vaticanum, precibus sibi oblatis libenter obsecundans, aureis coronis tam Divini Infantis quam eius Sanctissimae Matris capita redimiri sua auctoritate decreverit : quod die VIII Septembris, anno MDCCCXCVIII feliciter factum est. Quae c u m ita sint, praelaudati E p i s c o p i , eiusque Cleri et fidelis
populi vota explere volentes, certa spe freti Fabrianensium amorem erga
dulcissimam D e i parentem intentiorem fieri, ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in m o d u m , Beatissimam V i r g i n e m Mariam a B o n o Iesu , seu vulgo
Madonna del B u o n Ges , Fabrianensis civitatis et dioecesis una cum
Sancto Ioanne Baptista, Praecursore D o m i n i et Martyre, caelestem apud
D e u m Patronam constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis l o c o r u m Patronis rite
competunt.

Contrariis

quibusvis

nihil

obstantibus.

Haec

edicimus,

statuimus, decernentes praesentes Litteras, firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere : suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc
et in posterum, plenissime suffragari : sicque rite iudicandum esse ac
definiendum : irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Septembris, Nativitati Beatae Mariae Virginis sacro, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GELDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

Acta PU Pp. XII

367

TI

BEATA MARIA V. IN CAELUM ASSUMPTA PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA DIOECESIS


UMTATANAE DECLARATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Recens constitutas ab hac Apostolica
Sede dioeceses expedit Caelitum praesidio obtegi, quo vigeant magis
felicioribusque augeantur incrementis. Cum igitur Venerabilis Frater
Iosephus Grueter, Episcopus Umtatanus, in Africa australi, a Nobis
petiisset, ut Beatam Mariam Virginem sideribus receptam suae Dioecesis, anno MDCCCCLI a Nobis erectae, Caelestem Patronam renuntiaremus, Nos vota huiusmodi libenti animo statuimus explere eo consilio
ducti, ut, eiusdem Deiparae deprecatione, res Catholica ea in regione magis proveheretur, atque Christifideles ibi degentes religionis institutis penitus haererent. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto
omnibusque diligenter perpensis, certa scientia ac matura deliberatione
Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi
perpetuumque in modum Beatam Mariam V i r g i n e m in Caelum Assumpt a m totius dioecesis Umtatanae praecipuam apud Deum caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt.
Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare
x

ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;


illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumq u e ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x v i mensis Novembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

368

III
BEATA MARIA V. (( A GIBILM ANNA )) APPELLATA, PRAECIPUA PATRONA TOTIUS
?

DIOECESIS CEPHALUDENSIS EADEMQUE SUB TITULO IMMACULATAE CONCEPTIONIS VENERATA, PRIMARIA PATRONA URBIS CEPHALUDII CONSTITUITUR.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Quasi arx imminens turbidis saeculi
fluctibus firmumque religionis propugnaculum habenda est Aedes Deiparae sacra, quae, in clivo montis Sancti Angeli, subter quem caeruleum
sternitur maris aequor, haud procul ab urbe Cephaludio constituta, e
loci nomine Templum Beatae Mariae Virginis a Gibilmanna nuncupatur. Eo solent ascendere perfrequentes Christifideles ut tamquam filii
Caelestem Matrem omni prosequantur genere honoris, eius deprecatione
munera accipiant superna,

eius fruantur rebus in

adversis

praesenti

auxili. H o c etiam prae Nobis ferendum est Augustae Virginis Imaginem, ibi tantopere excultam, Mariano hoc vertente A n n o , in singulas
perlatam esse dioecesis curias magno c u m fidelium concursu piaque
alacritate. E x i n d e , ut accepimus, amplissimi sunt, Deiparae beneficio,
percepti fructus, quandoquidem multi a prava consuetudine ad vitam
frugi, a minus diligenti religionis exercitatione ad crebrum Sacramentorum usum sunt traducti. H i s omnibus una voluntas fuit et unum
votum, ut A l m a D e i Genetrix a Gibilmanna totius dioecesis Cephaludensis

renuntiaretur

praecipua

Patrona.

Quibus

optatis

lectissimum

principis Templi Canonicorum Collegium suffragatum est, has adiungens preces, ut eidem Deiparae,qua V i r g i n i sine originis labe conceptae,
committeretur tamquam singulari tutrici ipsa urbs, dioecesis caput et
mater. Quas pias supplicationes depromens, Venerabilis Frater A e m i lianus Cagnoni, Cephaludensis Episcopus, N o s rogavit, ut Beatam Mariam V i r g i n e m a Gibilmanna appellatam totius, cui praeesset, dioecesis,
eandemque, ab origine omnis noxae immunem, urbis Cephaludii diceremus Caelestem Patronam. H i s c e precibus pro Nostro Marianae religionis provehendae studio libenti animo concedentes, N o s , ex Sacrae R i tuum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione
Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi
perpetuumque in m o d u m Beatam Mariam V i r g i n e m , nomine Mariae

Acta PU Pp. XII

369

Sanctissimae de Gibilmanna veneratam, totius dioecesis Cephaludensis,


eandemque, mysterio Immaculatae Conceptionis insignem, urbis Cephaludii primariam apud Deum Caelestem Patronam eligimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium vel locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ;
suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos
spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffrag a r i ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc
et inane fieri, si quidquam secus, super his a quovis, auctoritate qualibet,
scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III
mensis Decembris, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO PRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

IT

BEATA MARIA V., NOMINE (( AUXILIUM CHRISTIANORUM )) INVOCATA, PRIMARIA


PATRONA, ET S. PATRICIUS, PONT. ET CONF., SECUNDARIUS PATRONUS, DIOECESIS BUMBURIENSIS DECLARANTUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. A m i c a lucet stella hominibus, in
huiusce saeculi mari fluctibus exaspera to, quam si respiciant, a recto
non aberrant itinere, quam si sequantur, ad portum salutis feliciter perveniunt. H a n c enim dicimus Beatam Mariam Virginem, quam Deus
clementissimus dedit opiferam Matrem iis, qui in huius vitae peregrinatione essent constituti. N o n perperam igitur Venerabilis Frater
Lancillottus G o o d y , Episcopus dioecesis Bumburiensis, anno praeterito
per N o s conditae, petiit ut hanc eiusdem Deiparae, quae ut A u x i l i u m
Christianorum solet invocari, tutelae committeremus, et ut alterum
eidem tribueremus Patronum, Sanctum Patricium, qui ex Anglis oriun-

370

Acta Apostolica? Sedis - Commentarium Officiale

dus, Hiberniae gentem ad veram Christi religionem traduxit. Quibus


supplicationibus libenti animo concedentes, N o s ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatam Mariam V i r g i n e m , nomine A u x i l i u m Christianorum invocatam, primariam dioecesis Bumburiensis Patronam, et
Sanctum Patricium, Pontificem et Confessorem, secundarium eiusdem
Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac
privilegiis liturgicis, quae huiusmodi Patronis dioecesium rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in p o sterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a
quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v
mensis Martii, a n n o MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo d e c i m o .
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

CONSTITUTIONES APPROBANTUR CONGREGATIONIS SORORUM SERVULARUM BEATISSIMAE VIRGINIS MARIAE IMMACULATAE.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Sacra in claustra ab antiquissimis
temporibus secedere consueverant, divinae cuidam impulsioni obsecuti,
viri ac feminae, ubi saeculi contagia fugerent, vitae melioris insistrent
viam atque D e o hominumque societati, ad Evangelii rationem, deservirent. Quodsi Ecclesiae Latinae huiusmodi instituto eximium additur
decus, non minorem laudem eodem sibi peperit Ecclesia Orientalis, quae
Antonium genuit, Paulum,

Basilium aliosque insignes huiusce vitae

generis auctores sectatoresque. D i v i n o igitur afflante Numine, die festo

Acta Pii Pp. XII

371

Beatae Mariae V i r g i n i s sideribus receptae, anno MDCCCLXXXXII, in provincia Haliciensi condita est sacrarum virginum Sodalitas, quam propter religionem Augustae Deiparae, primae labis exsortis, appellaverunt
Congregationem Sororum Servularum Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae. Ad quam constituendam uterque Clerus potissimum vero Ieremias Loninickyj, Ordinis Basiliani alumnus, et Cyrillus Seleckyi, oppidi curio, quod Zuzel vulgo audit, opus atque studium egregium contulerunt. Sollemni ergo die, quem diximus, novem piae mulieres, praeeunte
Michaela Hordaszevska, religiosam vestem rite sumpserunt, scilicet E c clesia ornata est novello germine florum. D e i Optimi Maximi Eiusque purissimae Matris beneficio, sacer hic coetus miris auctus est incrementis,
quandoquidem permultae puellae, a vanis fluxisque saeculi rebus aversae,
eidem sese aggregabant atque plura coenobia, virtutis caritatisque domicilia, Christifidelibus stipem largientibus, sunt constituta. Neque praetermittendum huiusmodi vim ac vigorem praesertim, tamquam e capite,
manasse a no viciar um d o m o Christinopolitana, ubi puellae D e o dicanda e
Basilianis Sodalibus utebantur magistris ad ineundam altioris sanctiorisque vitae rationem. Temporis autem successu haec Servularum Beatissimae V i r g i n i s Mariae Immaculatae consociatio non solum in Slavicas
gentes, plagas meridianas incolentes, sed etiam in longinquas Americae
regiones est propagata, ubi populares patria extorres ac Byzantini ritus
sectatores, habitarent. Nec m o d i c i ex eiusdem ministerio et opere percepti sunt fructus : parvuli christianae fidei praeceptis eruditi, puellae
ad virtutem et humanitatem informatae, senio graves quovis levamento
refecti, liturgiae decor servatus et auctus, aliaque patrata plurima,
quae Christifidelium saluti et utilitati conducerent. Pulcherrima vero
hae Deiparae famulae tulerunt tropaea, cum earum nonnullae, in patria
per vulnera fuso sanguine D i v i n u m Sponsum testatae, purpurea c o r o n a
sint insignitae. Quae Sodalitas ut recte constitueretur, anno MDCCCCVII
leges promulgatae sunt, eius aptae institutis; neque, ut in dies magis
firmaretur, Sedis Apostolicae defuit

peculiaris cura et opera adiutrix.

Eius auctoritate Capitulum Generale coactum est, quod novas p r o p o neret Constitutiones ad aetatem nostram accommodatas. Quas diligenter
cognitas Sacrum Consilium Ecclesiae Orientali praepositum in septem
annos, experimenti causa, approbavit. N u n c vero, exanclati a sacris
hisce virginibus labores, atque egregia opera confecta suadent, ut leges
huiusmodi e Nostra auctoritate certae habeantur atque ratae.

Fore

autem confidimus ut hac propensae voluntatis Nostrae significatione religiosae hae mulieres impensius usque vitae sanctimoniam assectentur,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

372

pii laboris praeclariora usque edant specimina,

et,

quae premantur

angustiis, releventur et ad virtutem et constantiam confirmentur. Prec i b u s igitur de hisce legibus m o d o certo probandis benigne concedentes,
Nos, e Sacrae Congregationis Ecclesiae Orientali praepositae consulto,
omnibus perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in m o d u m Constitutiones Congregationis Sororum Servularum Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae, ab eodem Sacro Consilio iterum
recognitas

et ad Litteras Apostolicas motu proprio expeditas, quarum

prima verba sunt : P o s t q u a m Apostolicis Litteris accommodatas, approbamus et confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adicimus,
d u m m o d o conveniant c u m exemplo, quod in Tabulario Sacrae Congregationis memoratae asservatur et cuius h o c est initium : Finis generalis Congregationis est quaerere gloriam Dei , exitus vero : Perfectius D e o servire valeant . Hisce simul Litteris Nostraque auctoritate
abrogamus et abrogata esse declaramus ea omnia, quae hisce Constitutionibus, per N o s approbatis, non continentur. Contrariis quibusvis non
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac p e r m a n e r e ; suosque
plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant
seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,
si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter
sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XVIII mensis Ianuarii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

A n . et v o I J X X X X V I I I

IO Iunii 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 8

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARI UM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIO APOSTOLICA

INSULARUM BERMUDARUM.
APOSTOLICA PRAEFECTURA INSULARUM BERMUDARUM AD GRADUM ET DIGNITATEM VICARIATUS APOSTOLICI EVEHITUR.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Etsi curae gubernandae Ecclesiae, gliscente hostium numero, fere in


immensum creverint, Nosque, quibus sunt universae christianorum familiae sortes concreditae, sollicitent, haud tamen minima laetitia gaudioque
fruimur progressus catholicae fidei ubique considerantes, cum et christianae religionis veritas populis illucescat, et sancta Dei Ecclesia aliarum
gentium fiat parens et mater, et Deo denique moltiplicati hominum coetus obsequantur et inserviant. Quod cum alibi tum quoque in Insulis
Bermudis evenerit, venerabiles Fratres Nostri S.

R.

E.

Cardinales

S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, audito venerabili Fratre


Geraldo Patricio O'Hara, Archiepiscopo-Episcopo Savannensi-Atlantensi et A p o s t o l i c o in Britannia Delegato, censuerunt optime fieri, si
Praefectura Apostolica earundem Insularum ad Vicariatus Apostolici
gradum evehere tur. Quam ob rem N o s , post debitam rerum considerationem, eorum consensum supplentes quorum negotium intersit vel sua
interesse arbitrentur, de Nostra apostolica potestate ea quae sequuntur
decernimus et iubemus. Apostolicam Praefecturam Insularum Bermudarum, quae est curis Congregationis a Resurrectione D. N. I. C. concredita, ad dignitatem Vicariatus A p o s t o l i c i evehimus : cui, ut aequum
25 - ACTA, vol. X X I I I , n. 8. 10-6-1956.

374

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est, omnia inra et honores concedimus quae ad tales Ecclesias spectare


solent. Dilectos autem Sodales a Resurrectione D. N. I. O. vehementer
hortamur ut, qui alto animo magnoque labore ad hunc diem in id incubuerunt ut has insulas ad Christi praecepta excolerent, nihil omittant
ut et christianos fide confirment, et alios caritate, sapientia, doctrina
Ecclesiae sanctae pariant. Ad ea denique, quae praecepimus, efficienda
venerabilem Fratrem Geraldum Patricium CVHara, quem memoravimus,
deligimus, vel illum qui eo tempore quo fieri debeant, Delegationi A p o stolicae in Britannia praesit. Qui vero negotium perfecerit, eidem omnes
potestates agendae rei tribuimus quas poterit cuivis delegare, dummodo
in ecclesiastica dignitate constituto. Postquam vero id egerit, idem venerabilis Frater documenta exaranda curabit,

eademque ad

S.

Con-

gregationem F i d e i Propagandae cito mittenda. H a s vero Litteras nunc


et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas
decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim
suam obtineant. Quarum Litterarum eflficacitati nulla, cuiusvis generis,
contraria praescripta officere poterunt,

c u m per has Litteras

iisdem

derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate,


sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum
atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae
documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae
sigillum viri praeferant in ecclesiastica

dignitate constituti simulque

ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit


fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in
universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se
poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa
non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die duodetricesimo mensis Ianuarii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus
Nostri septimo d e c i m o .
OELSTJS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius
IMO Ufr Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 15.

Serafini,

Proton.

Apost.

Sericano,

Proton.

Apost.

Sacra Romana Rota

375

ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA

i
Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1955,
quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva.
I . DUBLINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob conditionem
appositum.
Turnus Rotalis; Gr. Heard, Ponens, I. M. Pinna, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Liuzzi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 8 Ianuarii: Negative .

II. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus; ob


exclusionem boni prolis, boni fidei, et boni sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 11 Ianuarii: N e g a t i v e .
I I I . TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 11 Ianuarii: Affirmative.
I V . TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. Mantovani.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 11 Ianuarii: Affirmative.

376

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


V . N . N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam et ob amentiam viri.
Turnus Rotalis: J. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocati: I. Bonsignori, R. Romano.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 11 Ianuarii : Negative .

V I . TAURINEN, seu ALBEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum


prolis.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus: A. Merlo.
Dubium: An sententia Rotalis diei 11 Novembris 1953 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 11 Ianuarii : Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu .
V I I MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus: D. Lazzarato.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 11 Ianuarii: Negative .
V I I I . ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium: An sententia Rotalis diei 12 Februarii 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 13 Ianuarii : Infirmandam esse, seu non constare de
matrimonii nullitate, in casu .
IX. ROMANA seu LYCIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob
simulationem consensus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, B. Filipiak, Ponens, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocati: N. Patrizi, A. Capalti.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 14 Ianuarii: Affirmative .
X. APUANIEN. seu FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel
metus.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.

Sacra Romana Rota

377

Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.


Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 18 Ianuarii: N e g a t i v e .
XI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 18 Ianuarii: Negative .
X I I . ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: I. Torre.
Dubium : An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 18 Ianuarii : Affirmative, vetito tamen viro transitu
ad aliud matrimonium, inconsulto N. S. T. .
XIII. TARBIEN. seu LAPURDEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel
metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 19 Ianuarii: Affirmative.
XIV. BURDIGALEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum consanguinitatis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, Ponens, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni.
Dubium: An sententia Rotalis diei 30 Ianuarii 1953 sit confirmanda,
val infirmanda, in casu .
Sententia diei 20 Ianuarii : Confirmandam esse, i. e. non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
XV. AGRIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: D. Staffa, I. Pasquazi, B. Filipiak, Ponens.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Ianuarii : Negative .

378

Acta Apostolicae

Sedis

- Commentarium Officiale

XVI. PARISIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis vel metus.


Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 25 Ianuarii : Negative .
XVII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob exclusum bonum fidei.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 25 Ianuarii : Affirmative .
X V I I I . ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob exclusum
bonum prolis.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 25 Ianuarii : Affirmative .
XIX. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti
et boni prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: E. TJlinski.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An sententia Rotalis diei 22 Iunii 1953 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 25 Ianuarii : Infirmandam esse, et ideo constare rie
nullitate matrimonii, in casu, vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium nisi prius coram Excmo Ordinario eiusve delegato promiserit sub
iuramento se consensum matrimonialem ad normam iuris esse praestiturum .
XX. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex defectu consensus, ob amentiam.
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Cusumano.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 26 Ianuarii : Affirmative , vetito mulieri transitu ad
alias nuptias inconsulto hoc Apostolico Tribunali.
XXI. ROMANA seu SUTRINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, I. M. Pinna, Ponens.

Sacra Romana Rota

379

Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.


Vinculi Defensor deputatus : A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 27 Ianuarii: Affirmative.
XXII. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: S. Canals.
Advocati: H. Paleari, E. Ruffini, C. Bernardini.
Dubia: I. A n sit concedenda nova causae propositio, in c a s u ; et
quatenus affirmative : IL An sententia Rotalis diei 25 Aprilis 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 29 Ianuarii : Ad I. Negative . Ad II. Provisum
in primo .
XXIII. CAMERACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 31 Ianuarii: N e g a t i v e .
XXIV. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob impotentiam
relativam; ob defectum formae.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: A. Ferrari, F. Cartoni, pro actrice] C. Corsanego, pro convento.
';1
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 1 Februarii : Affirmative .
XXV. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, P. Felici, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 1 Februarii : Negative .
XXVI. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni prolis et
boni sacramenti.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus: F. Cartoni

380

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 8 Februarii : Negative .

XXVII. N. N. - NULLITATIS -MATRIMONII ob impotentiam mulieris; ob


exclusum bonum prolis, et DISPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocati: F. Bersani, M. Mantovani.
Dubia : I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : II. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 8 Februarii : Negative ad utrumque .
XXVIII. N. N. <-

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam mulieris et

DI-

SPENSATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.


Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: An sententia Rotalis diei 30 Octobris 1934 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 9 Februarii : Confirmandam esse, ideo non constare
de matrimonii nullitate, in casu, nec consilium praestandum esse Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato .
XXIX. BOSTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, L . M . Pinna.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B,. Ottaviani.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 9 Februarii : Affirmative .
XXX. CHICAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni fidei et
boni sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, G. Doheny, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszyki.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. X. Parisi.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 12 Februarii : Negative .
XXXI. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti
et boni fidei.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.
Advocatus: V. Trocchi.

Sacra Romana Rota

381

Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .


Sententia diei 12-Februarii : Negative .
XXXII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Romita.
Advocatus: A. Capalti.
Dubium : An sententia Rotalis diei 27 Februarii 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 15 Februarii : Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu .
XXXIII. AMBIANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam mulieris.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 15 Februarii : Affirmative .
XXXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti
et boni prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: H. Evers.
Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei Io Februarii : Affirmative, vetito viro transitu ad
novas nuptias nisi prius coram Ordinario loci iureiurando promiserit se
matrimonialem consensum praestiturum ad normam iuris .
XXXV. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPENSA-

TIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, P. Mattioli, Ponens.


Vinculi Defensor principalis: I Stella.
Vinculi Defensor deputatus: S. Canals.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. De Forgellinis.
Dubia : I. An constet de matrimonii nullitate, in casu ; et quatenus negative : II. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 16 Februarii : Negative ad utrumque .
XXXVI. FRIBURGEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Pasquazi, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: A. Capalti, C. Bernardini.

382

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 17 Februarii: N e g a t i v e .
XXXVII. MEDIOLANEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Heard, A. Canstri, R. Lamas, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Silvestri Fa.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 17 Februarii: N e g a t i v e .
XXXVIII. BITURICEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 18 Februarii: N e g a t i v e .

XXXIX. DAVENPORTEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum Sacramenti.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Dolieny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 18 Februarii : Affirmative .
XL. TAURINEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.
Advocati: C. H. Emprin Guardini, R. Romano.
Dubium : An sententia Rotalis diei 27 Novembris 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 19 Februarii : Infirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu .
XLI. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.
Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 22 Februarii : Negative .
XLII. ROMANA
boni sacramenti.

- NULLITATIS

MATRIMONII

ob exclusionem boni prolis et

Sacra

Romana

383

Rota

Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: H. Boccalini.
Advocatus: E. Ruffini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 22 Februarii : Affirmative, vetito viro transitu ad aliud
matrimonium nisi prius coram Ordinario loci eiusve delegato iureiurando
promiserit se consensum praestiturum esse ad normam sacrorum canonum .
XLIII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Pasquazi, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. 0'Connell.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta.
Dubium : An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 26 Februarii : Negative .
XLIV. PORTUS VICTORIAE - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum consensus.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 26 Februarii : Affirmative .
XLV. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob amentiam mulieris et

DISPENSA-

TIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: G. Heard, A. Canestri, F. Brennan, Ponens.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubia: I. An constet de nullitate sententiae in prima instantia latae .
II. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus negative :
I I I . An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super
matrimonio rato et non consummato in casu .
Sententia diei 28 Februarii: Ad I. Negative . Ad I I . Affirmative,
vetito tamen mulieri transitu ad novas nuptias, inconsulta Sancta Sede . Ad
I I I . Provisum in secundo .
XLVI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensui;
ob vim vel metum.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis : I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 28 Febraurii : Negative .
XL V I I . CLEVELANDEN.
menti et boni prolis.

- NULLITATIS MATRIMONII

ob exclusionem boni sacra-

384

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: V. Fournier.
Advocatus: D. Lazzarato.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 28 Februarii: Negative .
XL V I I I . N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPENSA-

TIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, Gr. Heard, P. Felici.


Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. a Langasco.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubia: I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : II. An' consulendum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 1 Martii: Negative ad utrumque .
XLIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis; ob impotentiam mulieris, et DISPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. M. Pinna, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.
Advocatus: I. Spinelli.
Dubia: I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus negative : II. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 3 Martii : Negative ad utrumque .
L. ARRETINA seu FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: I. Lenti.
Dubium : An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 5 Martii : Negative .
LI. MASSANA SEU POPULONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem
appositam.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 5 Martii : Affirmative .
L I I . ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.

Sacra Romana Rota

335

Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.


Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore.
Advocatus: M. D'Alfonso.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 8 Martii : Affirmative .
LUI.

MEXICANA - NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPEN-

SATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.


Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.
Dubia : I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : II An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 8 Martii : Negative ad utrumque .
LIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 8 Martii : Negative .
LV. N . N. - NULLITATIS SENTENTIAE, NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam
viri et DISPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, B. Filipiak.
Promotor Iustitiae: I. Pendola.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: R. Romano.
Dubia: I. An constet de nullitate sententiae diei 30 Maii 1941 . I I .
An constet de matrimonii nullitate, in casu ; et quatenus negative : I I I .
An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato .
Sententia diei 9 Martii: Ad I. Affirmative . Ad II. Negative . Ad
I I I . Affirmative .
L V I . N.

N . - NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam mulieris et

DISPEN-

SATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.


Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubia : I. An constet de matrimonii nullitate, in casu ; et quatenus
negative : IL An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .

386

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sententia diei 14 Martii: Ad I. Affirmative, vetito tamen mulieri


transitu ad alias nuptias. Ad II. Provisum in primo .
L V I I . ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 17 Martii : Affirmative .
L V I I I . MONTISVIDEI - NULLITATIS MATRIMONII ex capite clandestinitatis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus : G. Andreozzi.
Advocatus: I. Ojetti.
Dubium: An sententia Rotalis diei 16 Februarii 1952 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 17 Martii : Infirmandam esse, i. e. non constare de nullitate matrimonii, in casu .
LIX. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: An sententia Rotalis diei 7 Martii 1952, sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 18 Martii : Confirmandam esse, ideoque non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
LX. VERULANA SEU ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum
prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vmculi Defensor deputatus: H. Evers.
Advocatus: B. Pellegrini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 29 Martii : Affirmative, prohibito conventae transitu
ad alias nuptias inconsulto Tribunali S. R. Rotae .
LXI. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.
Advocatus: A. Angelini Rota.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 22 Martii : Affirmative, vetito tamen viro transitu ad
aliud matrimonium, ex iure naturae .

Sacra Romana Rota

387

LXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.


Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. De Iorio.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubium: An sententia Rotalis diei 26 Februarii 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 22 Martii : Confirmandam esse, ideoque constare de
nullitate matrimonii, in casu, vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium, ex iure naturali .
LXIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus: A. Capalti.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 23 Martii : Affirmative .
LXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam; ob
exclusum bonum fidei.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 24 Martii: Negative .
LXV. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPENSA-

TIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.


Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubia: I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : I I . An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 25 Martii: Ad I. Negative . Ad I I . Affirmative .
LXVI. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 25 Martii : Negative .
LXVII. MANILEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.
Promotor Iustitiae: H. Felice.

388

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocati: I. Torre, H. Figliuoli.
Dubium : An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 28 Martii: Negative .

LXVIII. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, G. Doheny, E. Bonet, Ponens.
.Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.
Advocatus: F. Bersani.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 28 Martii: Affirmative, vetito tamen mulieri transitu
ad alias nuptias, nisi prius coram Ordinario loci iusiurandum emiserit de officiis coniugaiibus recte adimplendis .
LX1X. CROSSEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis : O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 28 Martii : Affirmative .
LXX. BOSTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem totalem, ob
exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, E. Bonet, R. Lamas.
Promotor Iustitiae: H. Felice.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: G. 0'Connell.
Advocatus: R. Ottaviani.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 31 Martii : Negative .
LXXI. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: G. 0'Connell.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Martii: Affirmative .
LXXII. TARENTINA SEU BAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel
metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, A. Sabattani, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocatus: A. Angelini Rota.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 31 Martii: Negative .

Sacra Romana Rota

389

LXXIII. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;


ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.
Advocatus: P. A. D'Avack.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 31 Martii : Affirmative .
LXXIV. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, P. Brennan, D. Staffa, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 1 Aprilis : Affirmative .
LXXV. CATANEN. SEU PANORMITANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob vim vel
metum; ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: An sententia Rotalis diei 30 Iunii 1954 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 2 Aprilis : Confirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu .
LXXVI. A Q U E N . SEU TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, J. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 5 Aprilis: Negative .
LXXVII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, I. Pasquazi, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.
Dubium : An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 16 Aprilis : Negative .
LXXVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola.
Advocatus: D. Lazzarato.
26 - ACTA, vol.. XXIII, n. 8. 10-6-1956.

390

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 19 Aprilis : Affirmative .

L X X I X . CARACEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob simulationem consensus et


ob nullitatem mandati procuratorii.
Turnus Botalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus: O. Bernardini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 19 Aprilis : Affirmative .

L X X X . V I C . A P O S T , DE AMBOINA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem


consensus; ob vim vel metum.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 20 Aprilis : Affirmative .

ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore,
Advocatus: I. Torre.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 21 Aprilis : Negative .

L X X X I . RHEDONEN. - NULLITATIS MATRIMONII

L X X X I I . LIBURNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob simulationem consensus.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: P. A. D'Avack.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 21 Aprilis: Negative .

L X X X I I I . NUCERINA PAGANORUM - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel


metus et DISPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium : An sententia Rotalis diei 23 Decembris 1953 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 22 Aprilis : Confirmandam esse, seu non constare de
nullitate matrimonii, in casu ; neque consilium praestandum esse Sanctissimo
pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato .

Sacra Romana Rota


LXXXIV. N. Is.

- NULLITATIS MATRIMONII

SATIONIS SUPER RATO.

391

ob impotentiam viri et

DISPEN-

"

Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.
Dubia: I. An admittenda sit, in casu, nova causae propositio; et quatenus affirmative : II. An confirmanda vel infirmanda sit sententia Rotalis
diei 27 Octobris 1952, in casu .
Sententia diei 26 Aprilis : Ad I. Affirmative . Ad II. Confirmandam
esse, in casu, ideoque neque constare de nullitate matrimonii neque consilium
esse praestandum Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et
non consummato, in casu .
LXXXV. VENETIARUM. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem contra bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: P. Fedele.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 28 Aprilis : Negative .
LXXXVI. CHTCAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: A. FideciccM, F. Brennan, Ponens, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 28 Aprilis : Negative .
LXXXVII. ARRETINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus..
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.
Advocati: A Catelani, R. Romano.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 28 Aprilis: Affirmative .
LXXXVIII.

TAURINEN, SEU BUGELLEN. - NULLITATIS MATRIMONII

ex capite

vis vel metus.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: An sententia Rotalis diei 24 Octobris 1952 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 29 Aprilis : Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu .

392

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LXXXIX. MARIANOPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum


sacramenti.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: P. Oiprotti.
Dubium: An sententia Rotalis diei 18 Maii 1954 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 29 Aprilis : Confirmandam esse, et ideo constare de
nullitate matrimonii, in casu .
X C . ALBANEN, IN AMERICA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni
prolis et boni fidei.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 30 Aprilis : Negative .

XCI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Fidecicchi, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 30 Aprilis : Negative .
XCII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus : A. Cairoli.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: An sententia Rotalis diei 16 Ianuarii 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 2 Maii : Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias, nisi
prius iureurando coram Ordnario loci vel eius delegato promiserit se omnes
essentiales obligationes matrimonii accepturum .
XCIII. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri, et

DISPENSA-

TIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.


Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubia : I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus negative : II An consulendum sit Sanctissimo pro dispensatione matrimonii rati et non consummati, in casu .
Sententia diei 3 Maii: Ad I. Affirmative. Ad II. Provisum in
primo .

Sacra Romana Rota


XCIV.

393

BOGOTEN. - IMPUGNATIONIS DOCUMENTORUM SEU STATUS CONIUGALIS ET

LEGITIMITATIS PROLIS.

Turnus Rotalis: G. Heard, P. Mattioli, Ponens, R. Lamas.


Promotor Iustitiae: H. Felice.
Promotor Iustitiae deputatus: R. Melli.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.
Advocati pro heredibus B.: C, M. A. et I. Pacelli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Ojetti, pro muliere.
Dubia: I. An actus matrimonii, quod initum dicitur inter H. B. et
T. G., sit recognoscendus tamquam genuinus, i. e. iuxta veritatem referens
ea, ad quorum fidem faciendam scriptura exarata est; vel impugnandus sit
tamquam falsum testificans ;
et quatenus affirmative ad primam partem dubii huius :
IL An, hoc non obstante, non consequatur status coniugalis in domina T. G., ac legitimitas prolis, vi matrimonii parentum, idest:
a) An constet de initi matrimonii nullitate, in casu.
b) An constet prolem, de qua in citato actu, fuisse ab alio homine
carnaliter generatami .
III., An, prae oculis habito defectu constitutionis Defensoris vinculi,
agnoscenda sit nullitas actorum primae instantiae, in iis saltem quae de
vinculi nullitate quaestionem respiciunt .
IV. An, exstante defectu eorum, quae ad essentiam actus requiruntur,
nullitas integrae sententiae primae instantiae declaranda sit .
Sententia diei 4 Maii : Ad I. Negative, ad primam parte ; affirmative,
ad alteram, i. e. actum matrimonii, quod dicitur initum inter H. B. (nunc
defunctum) et T. G., tamquam genuinum agnoscendum non esse; sed, tamquam falsum testificantem, impugnandum esse ; ideo non constare de asserta
matrimonii celebratione, in casu .
Ad I I :
a) Negative, i. e., celebratione data sed non concessa, statum coniugalem non consequi inter H. B. et T. G. ; ideo constare, in casu, de matrimonii forte initi nullitate .
b) Affirmative, seu constare prolem, de qua in citato actu, i. e. L. G.,
esse, saltem probabilius, ab alio homine carnaliter generatam ; ideo L. eundem, per subsequens assertum matrimonium B. G., legitimationem adeptum
non fuisse .
Ad I I I . Negative, seu non constare de actorum nullitate, in casu .
Ad I V . Negative, seu non constare de sententiae primae instantiae
nullitate .
XCV. MATRITEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.
Advocatus: R. Szenwic.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 7 Maii : Affirmative .

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

394

XCVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.


Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo.
Advocatus: M. Mantovani.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 9 Maii : Negative .
XCVII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus; ob
viri impotentiam et DISPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. D'Avack.
Dubia: I. An constet de matrimonii nullitate, in casu ; et quatenus
negative : I I . An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato .
Sententia diei 9 Maii : Negative ad utrumque .
XCVIII. BONONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Magyary.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 10 Maii: Affirmative .
XCIX. MEDELLIN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, E. Bonet, Ponens, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 10 Maii : Negative .
C.

TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. De Luca.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 10 Maii : Negative .
'
.

CI. CALARITANI, SEU TURRITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum


prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Magyary.
Advocatus: C. Bernardini.

Sacra Romana Rota

395

Dubium: An sententia Rotalis diei 17 Martii 1952 sit confirmanda,


vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 10 Maii : Confirmandam esse, et ideo non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
C U . PEDEMONTANA SEU CUNEEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem
consensus; ob exclusionem boni sacramenti, boni fidei et boni prolis.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: A. Angelini Rota.
Diibium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 10 Maii: Negative.

C U I . BASILEEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti


et boni prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 10 Maii : Affirmative .
C1V. PANORMITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.
( inculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Marione.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 12 Maii : Negative .
C V . NICEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem totalem; ob exclusam indissolubilitatem.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus : B. Pellegrini.
Dubium: An sententia Rotalis diei 25 Novembris 1950 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 12 Maii : Confirmandam esse, ideo non constare de
matrimonii nullitate, in casu .

C V I . ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis : I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus: I. Spinelli.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 17 Maii : Affirmative, vetito mulieri transitu ad alias
nuptias inconsulta S. R. Rota .

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale

396
C

V I I . SALERNITANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis vel metus.


Turnus Rotalis : P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 17 Maii : Affirmative .

C V I I I . FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.


Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 18 Maii: Negative .
CIX. R H E M E N . - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob conditionem contra bonum prolis.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, A. Sabattani,
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 20 Maii : Negative .
CX. ANGELORUM IN CALIFORNIA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, P. Felici.
Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Maii: Negative .
CXI. CLEVELANDEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis : I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: E. TJlinski.
Advocatus: D. Lazzarato.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 23 Maii : Affirmative, vetito tamen viro transitu ad
aliud matrimonium, nisi prius coram Ordinario eiusve delegato sub fide iurisiurandi promiserit se matrimonialem consensum praestiturum ad normam
ss. canonum .
CXII. PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bnet, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: H. E vers.
Advocatus: I. Dante.

Sacra Romana Rota

397

Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in c a s u .


Sententia diei 23 Maii : Negative .
CXIII. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPENSA-

TIONIS SUPER RATO.

Turnus Botalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.


Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus : M. Fabregas.
Advocati: P. Oiprotti, O. Tricerri.
Dubia: I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : I I . An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 24 Maii : Ad I. Negative . Ad II. Affirmative, vetito
tamen viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulto S. Tribunali .
CXIV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis; ob viri
impotentiam.
Turnus Rotalis : G. Heard, A. Canestri, A. Fidecicchi, Ponens, D. Staffa, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis-: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus: A. Angelini Rota.
Dubium : An sententia Rotalis diei 21 Iulii 1953 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 25 Maii : Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate
matrimonii, in casu, vetito viro transitu ad aliud matrimonium .
CXV. PLATIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: A n sententia Rotalis diei 3 Iunii 1954 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 25 Maii : Confirmandam esse, ideoque constare de nulli
tate matrimonii, in casu .
CXVI. NOTTINGHAMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turrws Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, Ponens, R* Lamas.
Vinculi Defensor principalis: L Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An sententia Rotalis diei 28 Octobris 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 28 Maii : Confirmandam esse, i. e. constare de nullitate
matrimonii, in casu .
CXVII. MASSILIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;
ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.

398

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Maii: Negative .
CXVIII. BUGELLEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, Ponens, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Graziani.
Dubium : An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 31 Maii: Negative .
CXIX. PARISIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: H. E vers.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. De Luca.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 31 Maii: Negative .

CXX. BUGELLEN. SEU TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum


bonum prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: H. Evers.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Silvestri Fa.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 31 Maii : Negative .
CXXI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis contra
bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, R. Lamas, Ponens.
Vinculi Defensor principalis A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 1 Iunii: Negative .
CXXII. OSNABRUGEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni fidei et
boni sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. De Forgellinis.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 4 Iunii : Negative .
CXXIII. PlNEROLIEN. SEU TAURINEN. - N U L L I T A T I S
metum; ob exclusionem bonum sacramenti.

MATRIMONII

Ob Vim Vel

Sacra Romana Rota

399

Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.


Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii : A. D'Alessandri.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 4 Iunii : N e g a t i v e .
CXXIV. NEAPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati: C. et I. Pacelli.
Dubium : An sententia Rotalis diei 7 Aprilis 1952 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 7 Iunii : Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu, vetito viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulto S. R. Rotae Tribunali .
CXXV. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ex capite impotentiae mulieris et

DISPENSATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.


Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: I. Torre.
Dubium : An sententia Rotalis diei 3 Novembris 1951 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 7 Iunii: Confirmandam esse, et ideo non constare de
nullitate matrimonii, in casu, neque consilium praestandum esse Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato .
CXXVI. EPOREDIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. a Langasco.
Advocati: I. B. Nicola, H. Napoleoni.
Dubium: An sententia Rotalis diei 23 Novembris 1946 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 8 Iunii : Confirmandam esse, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu .
CXXVII. PANORMITANO - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium : An sententia Rotalis diei 18 Decembris 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 8 Iunii: Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu .

404

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CXXVIII. CHICAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: R. Ottaviani.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 11 Iunii: Affirmative .
CXXIX. CHICAGIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, B. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. De Luca.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 13 Iunii: Affirmative .
CXXX. LUGDUNEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob simulationem consensus;
ob clandestinitatem.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: M. Mantovani.
Dubia: I. An sententia Rotalis diei 21 Martii 1943 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu . II. An constet de matrimonii nullitate ex capite
defectus formae, seu clandestinitatis, in casu .
Sententia diei 13 Iunii : Ad I. Infirmandam esse, ideoque constare de
matrimonii nullitate, in casu, vetito tamen mulieri transitu ad alias nuptias,
nisi prius coram Ordinario eiusve delegato sub fide iurisiurandi promiserit se
matrimonialem consensum praestiturum ad normam ss. canonum . Ad I I .
Negative .
CXXXI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus;
ob vim vel metum.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, R. Lamas, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: V. Fagiolo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 14 Iunii: Affirmative .
CXXXII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus : V. Bartoccetti.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Marcone.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 15 Iunii : Negative .
CXXXIII. FLORENTINA - NULLITATIS
sus; ob exclusum bonum prolis.

MATRIMONII

ob simulationem consen-

Sacra Romana Rota

401

Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.


Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: Agathangelus a Langasco.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 16 Iunii : Negative .
CXXXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii : G. Franco.
Dubium : An sententia Rotalis diei 5 Februarii 1954 sit confirmanda,
ven infirmanda, in casu .
Sententia diei 17 Iunii : Infirmandam esse, ideoque non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
CXXXV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Magyary.
Advocatus: O. Bernardini.
Dubium : An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Iunii : Affirmative .
CXXXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis : I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.
Advocatus: E. Ruffini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Iunii : Negative .
CXXXVII. BAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: E. Bonet, I. M. Pinna, A. Sabattani, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 22 Iunii : Negative .
CXXXVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum formae.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.
Advocatus: H. Graziani.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 24 Iunii : Negative .
CXXXIX. MUTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.

402

Ata Apostolicae Sedis - Commenta Hum Officiale


Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.
Advocati: R. Romano, pro actore; F. Bersani, pro conventa.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 24 Iunii : Negative .
OXL. LAUSANNEN.

GENEVEN, ET FRIBURGEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob

ex-

clusum bonum prolis.


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus : Fournier.
Advocatus: H. Figliuoli
Dubium: An sententia Rotalis diei 11 Decembris 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 24 Iunii: Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu .
CXLI. MATRITEN. - SEPARATIONIS.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, R. Lamas.
Promotor Iustitiae deputatus: S. Canals.
Advocati: I. Torre, H. Figliuoli, pro actrice; C. et I. Pacelli, pro convento.
Dubia: I. A n concedenda sit separatio Duae N. N. contra maritum,
ob periculum animae et saevitias . I I . An concedenda sit separatio Dno
N. N. contra uxorem, ob vitam ignominiosam .
Sententia diei 25 Iunii : Ad I. Affirmative, quoad periculum animae ;
negative, quod saevitias . Ad II. Negative .
CXLIL BOSTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Ruffini.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 27 Iunii : Affirmative, vetito tamen mulieri transitu
ad alias nuptias, nisi coram Ordinario, vel eius delegato, sub fide iuramenti
promiserit se ad normam iuris consensum esse edituram .
CXLIII. DANVENPORXEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum disparitatis cultus; ob defectum formae.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, Sabattani, Ponens.
Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 27 Iunii : Affirmative .
CXLIV. CULUMBEN. IN CEYLON. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.

Sacra

Romana Rota

403

Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.


Advocatus : M. Mantovani.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 28 Iunii: Negative .
CXLV. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII o & exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, A. Sabattani, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: I. Pendola.
Advocatus: P. A. D'Avack.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 30 Iunii : Negative .
OXLVI. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: E. Bonet, I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 30 Iunii : Negative .
CXLVII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: F. Brennan, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.
Advocati: I. Olivero, F. Della Rocca.
Dubium : An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 1 Iulii: Affirmative .
CXLVIII. VENETIARUM. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum
prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.
Advocatus: I. Spinelli.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 2 Iulii: N e g a t i v e .
OXLIX. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: H. E vers.
Advocatus: R. Costa Albesi.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 2 Iulii : Affirmative .
CL. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

400

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: O. Felici.


Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 5 Iulii: N e g a t i v e .
OLI. VERSALIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 8 Iulii : Negative .
OLII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti
et boni prolis.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocati: F. Della Rocca, R. Szenwic.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 9 Iulii : Affirmative, vetito mulieri transitu ad alias
nuptias .
CLIII. CAMDEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.
Advocatus: I. Benedetti.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 12 Iulii : Negative .
CLIV. ROMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite amentiae mulieris.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis : O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocati: G. Franco, pro actore; I. Spinelli, V. Trocchi, ex mandato
gratuiti patrocinii, pro conventa.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 12 Iulii : Affirmative, vetito tamen mulieri transitu
ad alias nuptias .
CLV. N. N. NIS

N U L L I T A T I S MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPENSATIO-

SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubia: I. A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u ; et quatenus negative : I I . An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato .

Sacra Romana Rota

405

Sententia diei 13 Iulii : Ad I. Negative . Ad II : Affirmative,


vetito viro transitu ad alias nuptias inconsulto N. S. Tribunali .
CLVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, R. Lamas, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Ait.
Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 13 Iulii: Affirmative .
CLVII. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, R. Lamas.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An sententia Rotalis diei 12 Maii 1950 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 14 Iulii : Infirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu .
C L V I I I . FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo.
Advocatus: R. Romano.
Dubium : An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 17 Iulii: Negative .
CLIX. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Ranaudo.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 16 Iulii : Negative .
CLX. NANCIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum fidei; ob
conditionem appositam.
Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, A. Sabattani, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. B. Ferrata.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 16 Iulii : Negative .
CLXI. GUADALA JAREN. - I U R I U M .
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens.
Promotor Iustitiae: I. Pendola.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti, pro actore; I. Spinelli, pro conventa.
27 - ACTA, vol. X X I I I , n. 8. 10-6-1956.

406

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Dubium: An et quaenam pecuniae summa et quo titulo debeatur a


R. Dno A. A. Dno I. V . , in casu .
Sententia diei 20 Iulii : Negative, seu nullam pecuniam deberi a
Dno A. A. Dno I. V . , eo quod contractus laboris non interruptus sed suspensus fuit .
CLXII. FIRMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: An sententia Rotalis diei 13 Ianuarii 1 9 5 4 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 21 Iulii : Confirmandam esse, i. e. non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
CLXIII. VENETIARUM - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Heard, Ponens, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: F. Bersani.
Dubium: An sententia Rotalis diei 28 Februarii 1 9 5 2 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 21 Iulii : Confirmandam esse, i. e. non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
CLXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
'Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Bartolozzi.
Advocatus: B. Pellegrini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 22 Iulii : Affirmative .
CLXV. MUTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Promotor Iustitiae: H. Felice.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: H. Raco.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium : An sententia Rotalis diei 19 Novembris 1 9 5 4 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 22 Iulii : Infirmandam esse, ideoque non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
CLXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam mulieris.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocati: R. Szenwic, pro actore; ex mandato gratuiti patrocinii:
H. Figliuoli, pro conventa.

407

Sacra Romana Rota

Dubium: A n constet de matrimonii nullitate,


Sententia diei 27. Iulii : Affirmative.
OLXVII.

in c a s u .

MATRITEN. - SEPARATIONIS.

Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.


Promotor Iustitiae: I I . Felice.
Advocati.: I. Torre, H . Figliuoli, pro actore; P. Guidi, R. Romano,
pro conventa.
Dubium: An et cuiusnam ob culpam et quibusnam de causis et quibusnam cum consectariis pronuntianda sit separatio inter coniuges I.-T." .*
Sententia diei 27 Iulii : Negative, seu nullam separationem pronuntiandam esse, in casu .
CLXVIII.

UTINEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII

ob exclusionem boni prolis et boni fidei.


Turnus Rotalis: G. T. Heard, Ponens,
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: An sententia Rotalis diei 7

ob simulationem consensus,
A . Canestri, A. Sabattani.
;

"

Ianuarii 1953 sit confirmanda,


vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 28 Iulii : Confirmandam esse, i. e. non constare de
nullitate matrimonii, in casu .
MASSILIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Fidecicchi, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
'
Sententia diei 28 Iulii: N e g a t i v e .

CLXIX.

MEDIOLANEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.'


Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I . Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis : . Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.
Advocatus: I . Spinelli.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 29 Iulii : Affirmative .

CLXX.

CLXXI. PARISIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob simulationem consensus;


ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier. Advocatus: F. Cartoni.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 29 Iulii : Affirmative .
CLXXII.

TOLOSANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII

et ob exclusum bonum sacramenti.

ob simulationem consensus

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

408

Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.


Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 31 Iulii: N e g a t i v e .
CLXXIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. T. Heard, Ponens, A. Canestri.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocati: I. Ojetti et F. Cartoni, pro actore; ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici, pro conventa.
Dubium: An sententia Rotalis diei 12 Maii 1953 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 4 Augusti : Confirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu, vetito actori transitu ad alias nuptias, nisi,
praeviis signis sincerae resipiscentiae, coram Ordinario suo vel eius delegato iuramentum praestiterit de matrimonio recte utendo ad normam legis
Christi et Ecclesiae .
CLXXIV.

N . N . - NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPEN-

SATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubia: I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : I I . An praestandum sit consilium Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato .
Sententia diei 11 Octobris: Ad I. N e g a t i v e . Ad I I . Affirmative,
prohibito tamen viro convento transitu ad alias nuptias, inconsulto hoc
Sacrae Rotae Tribunali .
CLXXV. BAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus; ob
vim vel metum.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, P. Mattioli, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti.
Advocati: C. Corsanego, L. Iacobelli, M. Mantovani.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 12 Octobris: Negative .
CLXXVI. IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna. ,
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi.
Advocati: P. Ciprotti, C. Tricerri.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 12 Octobris : Negative .

409

Sacra Romana Rota

OLXXVII. PISAURIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.


Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. M. Pinna, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 13 Octobris : Negative .
CLXXVIII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis*
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens*
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus: I. Galassi.
Dubium: An sententia Rotalis diei 26 Iulii 1952 sit confirmanda,
yel infirmanda, in casu .
Sententia diei 13 Octobris : Infirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu .
CLXXIX. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPEN-

SATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.
Advocatus: L Spinelli.
Dubia: I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : IL An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 17 Octobris: Ad I. N e g a t i v e . Ad II. Affirmative,
vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium .
CLXXX. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus: A. D'Alessandri.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 18 Octobris: N e g a t i v e .
CLXXXI. PHILADELPHIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocatus: R. Ottaviani.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Octobris: Affirmative .
CLXXXII. N. N. -

NULLITATIS

MATRIMONII

ob impotentiam viri et

SPENSATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.


Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.

DI-

Aota

410

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: li. Costa Albesi.


Dulia: I . . A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u ;

et quatenus negative : II. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 21 Octobris : Ad I. Negative . A d I I . Affirmative,
vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulta S. R. Rota .
ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: B . Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A . Cavaliere.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Octobris : Negative .

CLXXXIII.

CLXXXIV. B R K L Y I E N . - - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum


prolis.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.
Dubium : An sententia Rotalis diei 15 Novembris 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 21 Octobris : Confirmandam esse, et ideo constare de
nullitate matrimonii, in casu, vetito tamen viro convento transitu ad aliud
matrimonium, nisi coram Ordinario loci, vel eius delegato, sub fide iurisiurandi promittat se consensum matrimonialem praestiturum esse ad normam legis (c. 1081 2) .
CLXXXV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite conditionis appositae.
Turnus Rotalis: A . Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: I. Torre, H. Napoleoni.
Dubium : An sententia Rotalis diei 1 Decembris 1953 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 22 Octobris : Confirmandam esse, i. e. non constare
de nullitate matrimonii, in casu .
CLXXXVI. TUNQUEN, IN COLUMBIA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite
vis vel metus.
Turnus Rotalis: E. Bonet, Ponens, I. M . Pinna, A . Sabattani.
Vinculi Defensor principalis : O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: M . Fabregas.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 24 Octobris : Affirmative.
CLXXXVII.

TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII

Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P.

ob exclusum bonum prolis.

Mattioli, E. Bonet.

Sacra Romana Rota

411

Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.


Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Tricerri.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 24 Octobris: N e g a t i v e .
CLXXXVIII. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum
prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, A. Sabattani, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: An sententia Rotalis diei 23 Maii 1950 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 25 Octobris : Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu .
CLXXXIX. NEAPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: F. Ligi.
Dubium: An sententia Rotalis diei 5 Martii 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 25 Octobris : Confirmandam esse, et ideo constare
de nullitate matrimonii, in casu .
CXC. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam mulieris et

DI-

SPENSATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, R. Lamas, Ponens.


Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.
Dubia: I. An constet de matrimonii nullitate, in casu ; et quatenus
negative : II. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 26 Octobris : Ad I. Negative . Ad II. Affirmative,
vetito tamen actrici transitu ad alias nuptias inconsulta S. R. Rota .
CXCI. CHICAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: F, Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: L Stella.
Vinculi Defensor deputatus: G. O'Connell.
Advocatus: R. Baccari.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 27 Octobris: N e g a t i v e .
CXCII. AMERINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.

412

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.


Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi.
Dubium: An sententia Rotalis diei 21 Iulii 1954 sit confirmanda, vel
infirmanda, in casu .
Sententia diei 29 Octobris : Confirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu .
CXCIII. VERSALIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni prolis
et boni sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, C. Lefebvre, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 29 Octobris : Negative .
CXCIV. VINDOBONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. M. Pinna, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis : I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: V. Ait.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: I. de Forgellinis, pro actrice;
M. Mantovani, pro convento.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 29 Octobris : Negative .
CXCV. INTERAMNEN. ET NARNIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel
metum; ob defectum formae.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus: I. Benedetti.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 31 Octobris: N e g a t i v e .
CXCVI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, P. Felici, A. Sabattani.
Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 3 Novembris : Negative .
CXCVII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Doheny, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocati: C. Bernardini, E. Ruffini.
Dubium: A n sententia Rotalis diei 25 Aprilis 1953 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 3 Novembris : Infirmandam esse, ideoque constare de
matrimonii nullitate, in casu .

Sacra Romana Rota

413

OXCVIII. PERUSINA - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum formae.


Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: C. Berutti.
Advocatus: P. A. D'Avack.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 4 Novembris: Affirmative .
OXOIX. GUASTALLEN. SEU MUTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite
vis vel metus.
Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocatus: I. Spinelli.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 4 Novembris : Negative .
CC.

Vic.

APOST.

HELIOPOLIS

IN

AEGYPTO - NULLITATIS

MATRIMONII

ob

ex-

clusum bonum sacramenti.


Turnus Botalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: B. Wyszynski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. X. Parisi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 8 Novembris : Negative .
CCI. MASSANV SEU FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel
metus.
Turnus Rotalis: A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 9 Novembris : Affirmative .
CCII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: H. Graziani.
Dubia: I. A n concedenda sit nova propositio c a u s a e ; et quatenus
affirmative: I I . An sententia Rotalis diei 12 Ianuarii 1953 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 9 Novembris: Ad I. Affirmative. Ad II. Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii in casu .
CCIII. ROMANA - NULLITATIS, MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

414

Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.


Advocatus: I. Dante.
Dubium: A n sententia Rotalis diei 18 Martii 1954 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 10 Novembris : Confirmandam esse, seu non constare
de nullitate matrimonii, in casu .
CCIV. BOSTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 11 Novebris : Affirmative, vetito tamen mulieri conventae transitu ad alias nuptias, nisi coram Ordinario loci, vel eius delegato
sub fide iurisiurandi promittat se consensum matrimonialem praestituram
esse, ad normam legis (c. 1081 2 C. I. C.) .
CCV. LUANDEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, E. Bonet.
Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo.
Advocati: I. B. Ferrata, B. Napoleoni.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 12 Novembris: N e g a t i v e .
CCVI. N. N. -

NULLITATIS MATRIMONII

ob impotentiam viri et

DISPEN-

SATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Doheny, Ponens.


Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano.
Dubia: I. An sententia Rotalis diei 21 Aprilis 1949 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ; et quatenus confirmanda : II. An consilium
praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et
non consummato, in casu .
Sententia diei 14 Novembris: Ad I. Confirmandam esse, seu non
constare de matrimonii nullitate, in casu . Ad II. Negative .
CCVII. HARLEMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 14 Novembris : Affirmative, vetito tamen mulieri conventae transitu ad alias nuptias, nisi coram Ordinario loci, vel eius delegato,
sub fide iurisiurandi promittat se consensum matrimonialem praestituram
esse ad normam legis (can. 1081, 2 C. I. C.) .
CCVIII.
metum

PISANA

SEU

FLORENTINA

NULLITATIS

MATRIMONII

ob vim vel

Sacra Romana Rota

415

Turnus Rotalis: B . Filipiak, Ponens, G. Doheny, P . Mattioli.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: I. Marcone.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 18 Novembris: Negative .
CCIX. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam; ob
exclusionem boni sacramenti.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, E. Bonet, R . Lamas .
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus: B. Pellegrini.
Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u .
Sententia diei 19 Novembris: N e g a t i v e .
ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: H. Graziani.
Dubium : An sententia Rotalis diei 26 Iulii 1952 sit confirmanda,

CCX.

vel infirmanda, in casu .


Sententia diei 19 Novembris: Infi rmandam esse, i. e. constare de
nullitate matrimonii, in casu .
BASILEEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 21 Novembris: N e g a t i v e .

CCXI.

CCXII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum, ob exclusum


bonum prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis : A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus : E. Fiore.
Advocatus : F. Ligi.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 22 Novembris : Negative .
UTINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 22 Novembris : Negative .

CCXIII.

416

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CCXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclu


sum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, R. Lamas, Ponens, C. Lefebvre.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinslri.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 23 Novembris : Negative .
CCXV. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis*
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, P. Mattioli, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cavaliere.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 25 Novembris Negative .
CCXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens*
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus: D. Lazzarato.
Dubia : I. An constet de nullitate sententiae diei 28 martii 1950 a
Vicariato Urbis latae . II. An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 28 Novembris : Ad I. Quoad querelam nullitatis adversus sententiam Vicariatus Urbis diei 28 Martii 1950, sententiam Rotalem
confirmandam esse. Ad II. Sententiam Rotalem diei 27 Octobris 1953
infirmandam esse, i. e. constare de nullitate matrimonii, in casu .
CCXVII. POMPEIANA SEU NEAPOLITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite
vis vel metus.
Turnus Rotalis: I. M. Pinna, Ponens, R. Lamas, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 29 Novembris : Affirmative .
OCXVIII. BRUKLYNIEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob amentiam mulieris.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. O' Connell.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: T. Ragusa.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 29 Novembris: Affirmative.
CCXIX. V i c . APOST. ALEPPEN. - SEPARATIONIS ET ALIMENTORUM.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Promotor Iustitiae Substitutus: I. Chedid.

Sacra Romana Rota

417

Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli, pro actore;


0. Bernardini, pro conventa.
Dubium: An praescriptum can. 1554 C. I. O. sit applicandum, vel
non, in appellatione a Dna N. N. interposita apud Tribunal S. R. Rotae .
Sententia diei 30 Novembris: N e g a t i v e .
OCXX. SAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, A. Sabattani, C. Lefebvre.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: S. Vitale.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 1 Decembris: Affirmative.
CCXXI. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam viri.
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, A. Sabattani, C. Lefebvre.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso, pro actrice;
1. Torre, pro herede conventi.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 2 Decembris : Affirmative .
OCXXIL TARENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Czapla.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u .
Sententia diei 2 Decembris: N e g a t i v e .
CCXXIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus: R. Ottaviani.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 6 Decembris : Affirmative .
CCXXIV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, E. Bonet.
Vinculi Defensor: O. Bejan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Tricerri.
Dubium: An sententia Rotalis diei 30 Aprilis 1946 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 6 Decembris : Infirmandam esse, ideoque constare
de nullitate matrimonii, in casu .
CCXXV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.

418

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore.


Advocatus: M. D'Alfonso.
Dubium: A n sententia Rotalis diei 27 Iulii 1953 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 7 Decembris : Confirmandam esse, ideoque constare de
matrimonii nullitate, in casu, vetito mulieri transitu ad alias nuptias,
nisi coram Ordinario loci vel eius Delegato sub fide iurisiurandi promiserit
se verum matrimonium christianum inire velle, absque exclusione prolis .
CCXXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis~
Turnus Rotalis: P. Mattioli, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: F. Ligi.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 7 Decembris: Negative.
CXXVII. CREMONEN. SEU MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: F. Brennan, D. Staffa, A. Sabattani, Ponens.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: R. Melli.
Advocati: C. Bernardini, F. Calchi Novati.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 9 Decembris: Negative .
CCXXVIII. ENGOLISMEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam; ob exclusum bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, A. Sabattani.
Vinculi Defensor principalis: O. Bejan.
Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier.
Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 10 Decembris: N e g a t i v e .
CCXXIX. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ex capite impotentiae mulieris..
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, E. Bonet, Ponens, I. M. Pinna.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: M. Fabregas.
Advocatus: E. Buffi ni.
Dubia: I. An constet de matrimonii nullitate, in casu ; et quatenus
negative : II. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 12 Decembris : Ad I. Negative . Ad II. Affirmative .
CCXXX. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob exclusionem boni fidei et boni prolis.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, B. Filipiak, C. Lefebvre.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.

419

Sacra Rom ava Rota

Vinculi Defensor deputatus: I . S i r n a .


Advocatus: F . B e r s a n i .
Dubium : A n c o n s t e t d e n u l l i t a t e m a t r i m o n i i ,
Sententia d i e i 1 3 D e c e m b r i s : N e g a t i v e .

in

casu .

ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.


Turnus Rotalis: A. C a n e s t r i , Ponens, . B r e n n a n , C . L e f e b v r e .
Vinculi Defensor principalis: A. B e l C o r p o .
Vinculi Defensor deputatus: I . M a g y a r y .
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H . N a p o l e o n i .
Dubium: A n c o n s t e t d e m a t r i m o n i i n u l l i t a t e , i n c a s u .
Sententia d i e i 1 3 D e c e m b r i s : A f f i r m a t i v e .

C C X X X I .

CCXXXII.

PISANA

SEU

FLORENTINA

NULLITATIS

MATRIMONII

ob

vim

vel

metum; ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis.


Turnus Rotalis: A. W y n e n , R . L a m a s , Ponens, C . L e f e b v r e .
Vinculi Defensor principalis: O . B e j a n .
Vinculi Defensor deputatus: V . F a g i o l o .
Advocatus: P . A . D ' A v a c k .
Dubium: A n c o n s t e t d e n u l l i t a t e m a t r i m o n i i , i n c a s u .
Sententia d i e i 1 4 D e c e m b r i s : N e g a t i v e .
MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum formae.
Turnus Rotalis: F . B r e n n a n , Ponens, D . S t a f f a , I . P a s q u a z i .
Vinculi Defensor principalis: A. D e l C o r p o .
Vinculi Defensor deputatus: F . F o u r n i e r .
Advocati: F . C a r t o n i , pro actrice; C . C o r s a n e g o , pro convento.
Dubium : A n s e n t e n t i a R o t a l i s d i e i 1 F e b r u a r i i 1 9 5 5 s i t c o n f i r m a n d a ,

C C X X X I I I .

vel

infirmanda,

Sententia
de

nullitate

in

casu

diei

1 5 D e c e m b r i s :

m a t r i m o n i i ,

in

casu

I n f i r m a n d a m

esse,

ideoque

n o n

constare

C C X X X I V . ROMANA SEU PARISIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum


bonum sacramenti.
Turnus Rotalis: B . F i l i p i a k , Ponens, G . D o h e n y , P . M a t t i o l i .
Vinculi Defensor principalis: O . B e j a n .
Vinculi Defensor deputatus: E . U l i n s k i .
Advocatus: B . P e l l e g r i n i .
Dubium: A n s e n t e n t i a R o t a l i s d i e i 6 D e c e m b r i s 1 9 5 4 s i t c o n f i r m a n d a ,
vel

infirmanda,

in

Sententia
stare

de

nullitate

C C X X X V .

N .

casu

diei

N .

16

.
D e c e m b r i s :

matrimonii,

in

casu

I n f i r m a n d a m

esse,

ideoque

n o n

con-

- NULLITATIS MATRIMONII

ob simulationem consensus et

DISPENSATIONIS SUPER RATO.

Turnus Rotalis: F . B r e n n a n , P . M a t t i o l i , Ponens, E . B o n e t .


-Vinculi Defensor principalis: O . B e j a n .
Vinculi Defensor deputatus: F . F o u r n i e r .
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I . L o m b a r d i .
Dubia: I . A n c o n s t e t d e m a t r i m o n i i n u l l i t a t e , i n c a s u ; e t

q u a t e n u s

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

420

negative : I I . An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione


super matrimonio rato et non consummato .
Sententia diei 16 Decembris: Negative ad utrumque .
OCXXXVI. N. N. DISPENSATIONIS

NULLITATIS MATRIMONII

ob simulationem consensus et

SUPER RATO.

Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens.


Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini.
Advocatus: I. Lombardi.
Dubia: I. An constet de nullitate matrimonii, in casu ; et quatenus
negative : I I . An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione
super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 17 Decembris : Negative ad utrumque .
CCXXXVII. ASCULANA IN PICENO SEU FIRMANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII
ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: A n constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 17 Decembris : Affirmative .
CCXXXVIII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus; ob exclusionem boni sacramenti, boni fidei et boni prolis.
Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois.
Advocatus: V. Trocchi.
Dubium: An constet de matrimonii nullitate, in casu .
Sententia diei 19 Decembris : Negative .
CCXXXIX. ALEXANDRINA COPTORUM. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite
vis vel metus.
Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: E. Ulinski.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Marcone.
Dubia: I. An constet de nullitate sententiae primi gradus, in casu .
II. An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 20 Decembris : Ad I. Affirmative, seu sententiam primi
gradus esse nullam, solum tamen nullitate sanabili . Ad I I . Affirmative .
CCXL. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacramenti
et boni prolis.
Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: H. Evers.
Advocatus: F. A. Liuzzi.

Saara Romana Rota

421

Dubium: A n constet de matrimonii nullitate, in casu .


Sententia diei 20 Decembris : Affirmative, vetito tamen viro transitu
ad aliud matrimonium, nisi prius coram Ordinario eiusve delegato iuramento promiserit se ad normam SS. Canonum esse consensum praestiturum .
CCXLI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri; ob ignorantiam mulieris de natura matrimonii; ob vim vel metum; et DISPENSATIONIS
SUPER RATO.

Turnus Rotalis: A. Wynen, G. Heard, Ponens, A. Canestri.


Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: S. A. Menendez.
Advocati: C. Corsanego; C. Bernardini.
Dubia: I. An concedenda sit nova propositio causae ad normam
cc. 1989 et 1903 ; et quatenus affirmative : II. An sententia Rotalis diei
29 Novembris 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in c a s u ; et quatenus
negative ad I dubium vel ad 2
confirmata sententia Rotali diei 29 Novembris 1952 : III. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu . IV. An constet de nullitate matrimonii .
.
Sententia diei 22 Decembris : Ad I. Affirmative . Ad II. Confirmandam esse, i. e. non constare de nullitate matrimonii, in casu . Ad I I I .
et IV. Negative .
u m

u m

CCXLII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum sacramenti.


Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor: A. Del Corpo.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 23 Decembris : Affirmative, vetito tamen mulieri transitu ad alias nuptias, nisi prius coram Ordinario iurisiurando promiserit se
consensum matrimonialem rite esse praestituram .
CCXLIII. SALERNITANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: An sententia Rotalis diei 17 Maii 1955 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu .
Sententia diei 23 Decembris : Infirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu .

28 - ACTA, vol. X X I I I , n. 8. - 10-6-1956.

422

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officiale

II
Causae quae eodem anno 1955 transactae fuerunt, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem.
I. BERGOMEN. - Iurium, coram R. P. D . Petro Mattioli.
Cum pars conventa ad litis compositionem pervenerit, ideoque appellationi renuntiaverit, R. P. D. Ponens, decreto diei 7 Ianuarii, causam finitam
declarat et acta in archivo reponi iubet.
II. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, ob vim
vel metum, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 10 Ianuarii, causam remitti iubet ad Tribunal Appellationis
Vicariatus Urbis.
I I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D .
Guillelmo Heard.
Recedente Defensore Vinculi ab appellatione interposita, R. P. D. Ponens, decreto diei 11 Ianuarii, acta in archivo reponi iubet.
I V . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob simulationem
consensus, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 14 Ianuarii, causam remitti iubet ad Tribunal Appellationis
Vicariatus Urbis.
V . NOVAE AURELIAE - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum pars conventa diem supremum obierit, R. P. D. Ponens, decreto
diei 17 Ianuarii,, instantiam interruptam declarat et acta in archivo reponi
iubet.
V I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et boni
sacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 24 Ianuarii, causam ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbis
remitti iubet.
V I I . VALLEGUIDONEN. - Iurium, Incidentis, coram R. P. D . Petro Mattioli.
Cum incidens finitum sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 25 Ianuarii, acta
in archivo reponi iubet.
V I I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Petro Mattioli.
Cum per annum et ultra actus quivis processualis haud positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Ianuarii, causam desertam declarat actaque
in archivo reponi iubet.

Sacra Romana Rota

423

IX. PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusum


bonum sacramenti, coram R. P. D. Francisco Brennan.
RR. PP. D D . de Turno, decreto diei 3i Ianuarii, declarant recursum ad
obtinendam novam causae propositionem esse reiciendum.
X. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et boni
sacramenti, coram R. P. D. Pericle Felici.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 3 Februarii, acta ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbis
remitti iubet.
XI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionem
boni fidei et boni prolis, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 5 Februarii, acta ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbis
remitti iubet.
XII. COLONIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, Incidentis de
nova causae propositione, coram R. P. D. Pericle Felici.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 15 Februarii, causam desertam declarat ad omnes iuris
effectus.
X I I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D .
Guillelmo Doheny.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 15 Februarii, acta ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbis
remitti iubet.
XIV. AQUEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram
R. P. D. Francisco Brennan.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 16 Februarii, causam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni
prolis, ob vim vel metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 18 Februarii, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
X V I . BOGOTEN. - Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus, ob vim.
vel metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Decreto diei 24 Februarii, R. P. D. Ponens incidens de reiectione libelli
desertum declarat actaque in archivo reponi iubet.
XVII. GALVESTONIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacra
menti, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Februarii, instantiam peremptam declarat actaque
in archivo reponi iubet.

424

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

X Y I I I . LINGONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum, bonum prolis,


coram R. P. D. Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Februarii, instantiam peremptam declarat actaque
in archivo reponi iubet.

X I X . SIPONTINA - Nullitatis Matrimonii, Incidentis, coram R . P. D. Petro


Mattioli.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei 2 Martii, confirmant decretum Tribunalis Campani ideoque conventum iure appellandi, adversus idem decretum, prorsus carentem definiunt.

X X . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P. D .


Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 8 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
X X I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,
coram R. P. D. Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 8 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
X X I I . MATRITEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,
coram R. P. D. Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 11 Martii, causam peremptam declarat et acta in archivo reponi iubet.
X X I I I . PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,
coram R. P. D. Petro Mattioli.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 12 Martii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.

X X I V . AGENNEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram


R. P. D. Dino Staffa.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 18 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
X X V . VERCELLEN. - Nullitatis Matrimonii, ob Vim vel metum, coram
R. P. D. Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 21 Martii, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
X X V I . BOGOTEN. - Nullitatis Matrimonii, ob amentiam mulieris, coram
R. P. D. Emmanuele Bonet.

Sacra Romana Rota

425

Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.


Ponens, decreto diei 21 Martii, instantiam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XXVII. MONACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et
boni sacramenti, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum, post interpositam appellationem, nullus amplius positus fuerit
actus processualis, R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Martii, appellationem
desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
XXVIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusum
bonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum a pluribus annis nullus positus fuerit actus processualis, R. P. D.
Ponens, decreto diei 30 Martii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XXIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram
R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum a pluribus annis nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 30 Martii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XXX. VICARIATUS APOSTOLICI ALEPPEN. LATINORUM - Separationis et AUmentorum, Incidentis, coram R. P. D. Guillelmo Heard.
Decreto diei 31 Martii, R R . PP. D D . de Turno declarant non esse locum
admittendi ulteriorem propositionem causae.
XXXI. BEROLINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,
coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 31 Martii, appellationem desertam declarat actaque in
.archivo reponi iubet.
XXXII. N . N . - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram
R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 2 aprilis, causam desertam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
XXXIII. NEO-EBORACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem totalem,
ob exclusionem boni prolis et boni sacramenti, Incidentis, coram R. P. D.
Dino Staffa.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei 2 Aprilis, declarant ulteriorem causae propositionem concedendam non esse.
XXXIV. N . N . -Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram
R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 2 Aprilis, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.

428

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XXXV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, oi) exclusionem boni fidei, boni


prolis et boni sacramenti, Incidentis, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum actor, post imploratam novam propositionem causae, per plures annos nullum actum processualem posuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei
13 Aprilis, instantiam desertam declarat et acta in archivo reponenda iubet.
XXXVI. VICARIATUS APOSTOLICI ERYTHREAE - Nullitatis Matrimonii, ob vim
vel metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 14 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XXXVII. MEDIOLANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob amentiam mulieris,
coram R. P. D. Arcturo Wynen.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei Io Aprilis, declarant non esse concdandam novam causae propositionem.
XXXVIII. ROSARIEN. - Nullitatis Matrimonii, Reiectionis libelli, coram
L. P. D. Iosepho Pasquazi.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei 19 Aprilis, declarant recursum non
esse admittendum.
XXXIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 20 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque
in archivo reponi iubet.
XL. CLAROMONTAN. - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam,
coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XLI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, ob exclusum bonum prolis, ob vim vel metum, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XLII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P. D .
Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XLII1. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P. D .
Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.

Sacra Romana Rota

427

X L I V . TAURINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R . P. D .


Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
X L V . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram
R . P . D . Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
X L V I . BURDIGALEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis et
sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
X L V I I . STATUS CIVITATIS VATICANAE - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
X L V I I I . THEATINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R . P . D . Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
X L I X . MOLINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionem
boni prolis et boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque
in archivo reponi iubet.
L . UTINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, ob vim vel
metum, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem bonft prolis et boni
fidei, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
SYRACUSANA - Iurium, coram R . P. D . Augusto Fidecicchi.
Cum partes nullum interesse habeant ut causa definiatur, R. P. D. Ponens,
decreto diei 28 Aprilis, acta in archivo reponi iubet.
LII.

428

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

L I I I . REGINATEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram


R . P . D . Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L I V . CHICAGIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et
boni fidei, ob defectum consensus, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L V . FARGEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei, boni prolis et boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L V I . MONASTERIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, causam peremptam declarat actaque in archivo reooni iubet.
L V I I . MOLINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionem boni prolis et boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L V I I I . ALBAE POMPIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum,
coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.

L I X . N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.


Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, appellationem desertam declarat actaque
in archivo reponi iubet.
L X . N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.
Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Aprilis, instantiam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X I . LIBURNEN. -

Augusto Fidecicchi.

Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram

R.

P.

D.

Sacra Romana Rota

429

Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.


Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,
coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fierit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X I I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R . P. D .
Augusto Fidecicchi.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
L X I V . BARCINONEN. - Separationis, coram R . P. D . Augusto Fidecicchi.
Cum actor in causa decreto Ponentis diei 21 Martii 1955 nullum dederit
responsum, R. P. D. Ponens die 3 Maii instantiam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
L X V . W A Y N E CASTREN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sa
cramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 3 Maii, recursum pro obtinenda nova causae propositione
desertum declarat actaque in archivo reponi iubet.
L X V I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, coram
R . P . D . Augusto Fidecicchi.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D,
Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
L X V I I . VIGLEVANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,
coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X V I I I . BERYTEN. MARONITARUM - Nullitatis Matrimonii, ob impedimentum
consanguinitatis et affinitatis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 3 Maii, appellationem desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
L X I X . PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,
coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum pars actrix per biennium non posuerit ullum actum processualem,
R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Maii, appellationem desertam declarat actaque
in archivo reponi iubet.

430

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et boni


sacramenti, coram R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum a die 10 Octobris 1 9 5 2 nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X X . TAURINEN. -

L X X I . PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti,


coram R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum a die 11 Octobris 1 9 5 0 nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X X I I . ObviNGTONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam,
coram R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
L X X I I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam, coram R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Maii, causam declarat desertam actaque in archivo
reponi iubet.
L X X I V . LAPAYTEN. IN INDIANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni
sacramenti, boni fidei et boni prolis, Incidentis de nova causae propositione,
coram R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
L X X V . CREMONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus,
ob exclusum bonum fidei, Incidentis de nova causae propositione, coram
R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
L X X V I . CATACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum a duobus fere annis nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat, actaque in archivo
reponi iubet.

L X X V I I . N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram


R. P. D. Boleslao Filipiak.
Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 5 Maii, causam desertam declarat actaque in archivo
reponi iubet.

Sacra Romana Rota

431

Diffamationis, coram R . P. D . Dino Staffa.


Cam controversia inter partes composita fuerit, R. P. D. Ponens, decreto
diei 9 Maii, acta in archivo reponi iubet.
L X X V I I I . CAIETANA -

L X X I X . MASSILIEN. - Nullitatis Matrimonii, o& exclusum donum prolis,


coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 11 Maii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X X X . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, od exclusum bonum prolis, ob
conditionem appositam, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 11 Maii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
L X X X I . N . N . - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram
R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
L X X X I I . LIBURNEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob exclusionem boni sacramenti et boni fidei, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Maii, causam declarat peremptam actaque in archivo
reponi iubet.
L X X X I I I . TAURINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Maii, causam declarat peremptam actaque in archivo
reponi iubet.
L X X X I V . SECOVIEN. - Nullitatis Matrimonii, Incidentis Nullitatis sententiae, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
L X X V . ROTHOMAGEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
L X X X V I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis,
coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum pars actrix actioni renuntiaverit nec quicquam opposuerit pars conventa, R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat
actaque in archivo reponi iubet.

432

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LXXXVII. VICARIATUS APOSTOLICI ALBPPBN. - Nullitatis Matrimonii, ol>


vim vel metum, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
LXXXVIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Maii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
LXXXIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob conditionem appositam, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Guillelmo Doheny.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 maii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
XC. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.
Francisco Brennan.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Maii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XCI. S T E N . - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P. D .
Arcturo Wynen.
Cum pars conventa supremum diem obierit, R. P. D. Ponens, decreto diei
30 Maii, acta in archivo reponi iubet.
XCII. COVINGTONEN. - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus,
coram R. P. D. Guillelmo Heard.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 4 Iunii, appellationem desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
XCIII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R . P . D . Guillelmo Heard.
Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iunii, appellationem desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
XCIV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni
prolis, coram R. P. D. Guillelmo Heard.
Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iunii, appellationem desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
XCV. PINNEN. - Nullitatis Matrimonii, ob amentiam mulieris, coram
R. P. D. Emmanuele Bonet.

Sacra Romana Rota

433

Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.


Ponens, decreto diei 16 Iunii, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
XCVI. MATRITEN. - Separationis, coram R. P. D . Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 16 Iunii, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
XCVII. ROMANA - Iurium, coram R. P. D . Ioanne Maria Pinna.
Cum pars appellans recesserit a prosecutione appellationis, R. P. D.
Ponens, decreto diei 2 Iulii, audita altera parte necnon Promotore Iustitiae,
renuntiationem admittit.
XCVIII. NEAPOLITANA - Nullitatis Matrimonii, Incidentis de nova causae
propositione, coram R. P. D. Guillelmo Heard.
RR. PP. D D . de Turno, decreto diei 7 Iulii, novam causae propositionem
admittendam non esse declarant.
XCIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, ob simulationem totalem sin minus partialem in viro, coram R. P. D. Ioanne Maria Pinna.
Attento quod Suprema S. Congregatio S. Officii repetit causam quam
S. R. Rotae transmiserat, R. P. Ponens, decreto diei 16 Iulii, acta in archivo reponi iubet.
C. RHEGINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob simulationem
consensus, coram R. P. D. Pericle Pelici.
Attento decreto S. Congregationis de Disciplina Sacramentorum, R. P. D.
Ponens, die 22 Iulii, iubet acta ad Curiam Rheginen, mitti et causam penes
S. R. Rotam suspendi.
CI. MEDIOLANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et
boni sacramenti, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Iulii, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
CII. CATACEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D.
Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Iulii, causam declarat peremptam actaque in archivo
reponi iubet.
C U I . N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D.
Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 28 Iulii, causam peremptam declarat actaque in archivo
reponi iubet.

434

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

- C I V . BAREN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, Incidentis de nova


causae propositione, coram R. P. D. Ioanne Maria Pinna.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei 11 Octobris, novam causae propositionem non esse admittendam declarant.
OV. MEDIOLANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum fidei,
coram R. P. D. Francisco Brennan.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 25 Octobris, causam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
CVI. EXARCATTJS APOSTOLICI PODOCARPATIAE - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis, coram R. P. D. Francisco Brennan.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 25 Octobris, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
C V I I . N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris coram.
R. P. D. Francisco Brennan.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 25 Octobris, causam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
C V I I I . SANCTI CHRISTOPHORI DE HABANA - Nullitatis Matrimonii, Inciden
tis, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Octobris, causam peremptam declarat actaque in archivo reponi iubet.
CIX. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P . D Francisco Brennan.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 26 Octobris, instantiam peremptam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
CX. CAROPOLITANA Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus, coram
R. P. D. Guillelmo Heard.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 3 novembris, appellationem desertam declarat actaque
in archivo reponi iubet.
CXI. MASSANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni
prolis, ob vim vel metum, coram R. P. D. Guillelmo Heard.
Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens,
decreto diei 3 Novembris, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
CXII. PATAVINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
Guillelmo Heard.

R.

P.

D.

Sacra Romana Rota

435

Cum nullus actus processualis per annum positus sit, R. P. D. Ponens,


decreto diei 3 Novembris, appellationem desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
CXIII. PATAVINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum,, coram
R . P . D . Guillelmo Heard.
Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Novembris, causam desertam declarat actaque in archivo
reponi iubet.
CXIV. BERYTEN. MARONITARUM - Nullitatis Matrimonii, ob clandestinitatem,
Incidentis, coram R. P. D. Pericle Felici.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei 8 Novembris, recursum esse reiciendum declarant.
CXV. LANCASTREN. - Nullitatis Matrimonii, ob defectum formae, coram
R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum iuxta can. 1903 post duplicem sententiam conformem ulterior propositio causae non debeat admitti, nisi novis prolatis iisdemque gravibus
argumentis; cumque actor nullum protulerit novum argumentum; R. P. D.
Ponens, decreto diei 9 Novembris, auditis ceteris Patribus de Turno, declarat novam causae propositionem admitti non posse.
CXVI. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, Incidentis de
nova causae propositione, coram R. P. D. Boleslao Filipiak.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei 14 novembris, precibus prolatis ad
obtinendam novam causae propositionem adnui non posse declarant.
CXVII. FLORENTINA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis,
boni fidei et boni sacramenti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi .
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
de Turno, decreto diei 29 Novembris, causam desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
CXVI1I. TERGESTINA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 29 Novembris, causam desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
CXIX. BURDIGALEN. - Nullitatis Matrimonii, ob invalidam dispensationem super impedimento disparitatis cultus, Incidentis de nova causae propositione, coram R. P. D. Alberto Canestri.
R R . PP. D D . de Turno, decreto diei 1 Decembris, declarant recursum
non esse admittendum.
CXX. CATANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P . D .
Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P/ D.
Ponens, decreto diei 9 Decembris, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.

436

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CXXI. N. N. Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram


R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum pars actrix supremum diem obierit, R. P. D. Ponens, decreto diei
9 Decembris, instantiam interruptam declarat actaque in archivo reponi
iubet.
CXXII. TAURINEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis
et boni fidei, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 9 Decembris, causam desertam declarat actaque in
archivo reponi iubet.
CXXIII. AURELIANEN. - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Cum duo anni iam definierint post ultimum processualem actum positum, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, appellationem peremptam
declarat actaque in archivo reponi iubet.
CXXIV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus,
coram R. P. D, Pericle Felici.
Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
CXXV. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Pericle Felici.
Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens ,decreto diei 30 Decembris, causam declarat desertam actaque in archivo reponi iubet.
CXXVI. PARISIEN. - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Pericle Felici.
Cum pars actrix instantiae renuntiaverit neque pars conventa quicquam
obiecerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
CXXVII. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Pericle Felici.
Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.
CXXVIII. N. N. - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram R. P. D. Pericle Felici.
Cum per plus quam annum nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Decembris, causam desertam declarat actaque in archivo reponi iubet.

An. et vol. X X X X V I I I

16 Iunii 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 9

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
NAIROBIENSIS - MERUENSIS
(DE RITUI)
EX ARCHIDIOECESI NAIROBIENSI ATQUE E MERUENSI DIOECESI QUAEDAM DETRAHUNTUR PARTES, QUAE IN NOVAE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE FORMAM
REDIGUNTUR, DE KITUI NOMINE.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quoniam superna voluntate illius in terris fungimur vice, qui omnes


homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire (I T i m . 2, 4 ) ,
nihil intentatum relinquimus, quod Ecclesiae sanctae postes in dies latius
omnibus patefaciat populis, eosdemque ad fruenda veritatis dona tutius
perducat. Quam ob rem, haud parva animi Nostri laetitia accepimus venerabilem Fratrem

Iacobum Robertum K n o x ,

Archiepiscopum titulo

Melitenaeum et Apostolicum in Africa Orientali et Occidentali Britannica Delegatum, nuper petivisse ut in Kenya regione apostolica erigeretur praefectura; venerabilesque Fratres Nostros S. R. E. Cardinales
S. Congregationi Christianae Fidei Propagandae praepositos, peculiaribus usos potestatibus quas ipsis fecimus, hasce admisisse preces. Cum
29 - ACTA, vol. X X I I I , n. 9. 16-6-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

438

igitur persuasissimum habeamus istiusmodi consilium esse in magnam


huius terrae populorum utilitatem cessurum, eorum decreta rata confirmataque habemus ideoque, consensu eorum suppleto, qui in hac re ali- quid iuris habeant, de apostolica Nostra potestate sequentia statuimus.
A Nairobiensi archidioecesi atque a Meruensi dioecesi eas partes separamus, quae civilem regionem vulgo K i t u i efficiunt atque definiunt ;
easdemque in unum coniungimus, atque in novae apostolicae praefecturae formam redigimus, quam de Kitui appellari volumus. E a m praeterea regendam et administrandam dilectis Filiis Sodalibus Societatis
a S. Patricio pro Missionibus ad exteras gentes tradimus, ad Nostrum
tamen et Romanae Sedis nutum, bonam in animo concipientes spem fore
ut ipsa praefectura, eoruin sollicito studio ac probabili industria, quam
cito christianorum virtute et caritate praestantium coetus et quasi seminarium fiat. Quam praefecturam eiusque p r o tempore Ordinarium iis
decoramus iuribus et honoribus, quae ad omnes per terrarum orbem
praefecturas ad eosque Praesules spectant; hos tamen et oneribus officiisque ligamus, quae sacri canones Apostolicis Praefectis imponunt.
V o l u m u s denique ut haec Nostra iussa curet exsequenda venerabilis
Frater Iacobus Robertus K n o x , quem diximus, vel is qui, eo tempore q u o
haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae praeerit in A f r i c a Orientali
et Occidentali Britannica D e l e g a t i o n i ; qui vero negotium perficiendum
curabit, eidem necessarias ad id potestates facimus, cuilibet viro subdelegandas, si opus fuerit, d u m m o d o ecclesiastica dignitate praedito. Qui
autem rem egerit, exacti negotii documenta exarabit eorumque fide digna
exempla ad S. Consilium Christiano Nomini P r o p a g a n d o quam primum
poterit mittet.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive t y p i s
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostend e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel

Acta Pii Pp. XII

439

quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui S u m m o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die vicesimo mensis Februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus N o stri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI B I O N D I


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Franciscus Hannibal Ferretti, Proion.
Caesar Federici,

Proton.

Apost.

Apost.

Loco 33 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 28.

II
I AM AI CAE
(KINGSTONENSIS)
APOSTOLICUS VICARIATUS IAMAICAE AD GRADUM PERDUCITUR CATHEDRALIS
SEDIS, (( KINGSTONENSIS )) APPELLANDAE.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Sanctorum mater, sancta Ecclesia, ad h o c unum a Christo Iesu condi^ta est, ad h o c unum firmata, ut scilicet cunctorum ordinum homines p e r
Evangelii doctrinam perque sacerdotum labores summo D e o pareret eosque ad incommutabilis vitae portum perduceret. Cum igitur in apostolico vicariatu Iamaicae sive christianorum numerus sive sacrarum
rerum operumque vigor, progredientibus annis, ita creverint, ut laeta
affulgeat spes, si idem ad dioecesis gradum perducatur, fore ut ea vel
uberius multiplicentur ; re attente considerata ; audito consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E.

Cardinalium S.

Congregationi

Fidei Propagandae praepositorum; eorumque suppleto consensu, q u i


in hac re aliquid iuris habeant, de Nostra summa potestate sequentia

440

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

statuimus. Vicariatum apostolicum Iamaicae ad gradum et dignitatem


dioecesis perducimus atque elevamus, quae Kingstoniensis, a principis
urbis nomine, posthac appellabitur. Qua in urbe Episcopus sedem habebit ac domicilium, cathedramque suae auctoritatis ac magisterii in
templo Ss. Trinitatis collocabit, quod ad hunc diem pro cathedrali, ut
dicitur, habitum est. Qua de re, sive dioecesi, sive templo, sive E p i s c o p o
ea cedent iura et privilegia, quae omnibus per terrarum orbem debentur
cathedralibus Sedibus, templis eorumque Praesulibus; Episcopus vero
et officiis et obligationibus onerabitur, quae sunt omnium pari dignitate
virorum propria. V o l u m u s ut nova Kingstonensis dioecesis directo huic
Romanae Sedi subiciatur, utque pariter iuri S. Consilii Christiano Nomini Propagando pergat esse obnoxia. Cuius regimen atque curationem
dilecti Filii habebunt e Societate Iesu, ad Nostrum tamen et A p o s t o l i c a e
Sedis nutum, qui ut adhuc in apostolico vicariatu Iamaicae quaerendis
servandisque animis magno c u m fructu desudaverunt, ita et in posterum,
erecta dioecesi, industriam suam duplicato studio in hanc impendent.
Episcopalis mensa, quae audit, componetur sive bonis quae hactenus
apostolico vicariatui Iamaicae fuerunt, sive Curiae fructibus, sive denique pecunia a fidelibus christianis oblata atque a S. Congregatione Fidei
Propagandae missa. Quod autem ad Canonicorum Collegium attinet,
quod in unaquaque dioecesi iure fundari debet, volumus ut quam primum et ibi condatur, hac tamen licentia permissa ut, quoadusque huiusmodi Collegium constitui nequeat, Canonicorum l o c o dioecesani eligantur
Consultores. Cum praeterea maxime sint ii pueri accurandi, quos suavissimo Christi v o x ad sacerdotium traxerit, volumus

ut Kingstonensis

Episcopus, ubi primum poterit, seminarium saltem elementarium excitet, ad iuris normam et iuxta leges a S. Consilio seminariis studiorumque
universitatibus praeposito latas. Quae pariter iussa ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem respiciunt, ad fidelium sacerdotumque
iura et onera, ad aliaque huiusmodi, ea serventur, quae Codex I. C.
describit. V o l u m u s denique ut haec Nostra decreta efficiat venerabilis
Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Haitiana Republica Apostolicus Nuntius, vel ille qui eo tempore, quo haec
erunt facienda, eidem praeerit Nuntiaturae, facta potestate quemlibet
virum ad h o c agendum negotium delegandi, d u m m o d o sit ecclesiastica
dignitate praeditus. Qui vero rem perfecerit, onus habebit et acta ad
unguem exigendi et eadem ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam primum mittendi.

Acta Pii Pp. XII

441

H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;


ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica
dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur.
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o
detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die nono et vicesimo mensis Februarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. B. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Begens
Albertus Serafini,

Proton.

Apost.

Silvius

Proton.

Apost.

Serica.no,

Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 1,8.

LITTERAE

APOSTOLICAE
I

TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR TEMPLUM SANCTI FRANCISCI ASISINATIS IN URBE AC DIOECESI ARRETINA.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Pauperis civis Asisinatis, Sancti
Francisci, honori augusta artificiosisque operibus referta Templa hic
illic sunt excitata, ut paene hoc etiam m o d o innotescat christianam hii-

442

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

militatem vitaeque voluntariam inopiam in terris quoque esse quasi segetem atque materiam gloriae. H o c sane cadit in A e d e m eidem Caeliti
Arretii sacram, quae anno MCCLXXX exstrui coepta, eidem urbi praeclarum decus addit neque modicam solet movere admirationem. E a m
enim Ioannes Pistoriensis, magister caementarius , ad artis Romanicae-Gothicae rationem tam luculenter tamque egregie aedificavit, ut
credas paene pii animi sensus eum lapide expressisse. Ipsa moles Templum enim patet in longitudinem x x x v i fere passus, in latitudinem vero
circiter x n dignitatem
tem laudantur,

quandam

eximiam praefert;

propter generis Gothici venustatem,

maxime a u
tria

sacella

aedificio adiuncta. V a r i a etiam species tabularum imaginumque u d o illius coloribus depictarum, quas non obscuri nominis artifices subtiliter
unxerunt, Templum satius commendat ; qua in re omnium consensu praedicatur manus viri ingeniosi, cui vulgo nomen P i e r o della Francesca .
N o n est ergo qui miretur A e d e m tam illustrem ad publicorum Italiae
monumentorum numerum esse ascriptam. Praesertim vero iuvat memorare eam esse religionis sedem praecipuam, c u m alacre ibi vigeat studium rerum divinarum eademque domus Dei magnis celebretur populi
concursibus. Neque praetermittendum Sanctum Bernardinum Sensensem,
Servatoris praeconem assiduum, sacras contiones in ea diu habuisse
atque viros ex Ordine Franciscalium Conventualium, quibus est Templum creditum, pia ibidem munia exercentes, specimina virtutum edidisse. Cupiens autem huic A e d i , anno MDVI consecratae atque in praesenti ad pristinum revocatae splendorem, ampliorem adiungere honorem,
dilectus filius Minister Provinciae Tusciae, ad Ordinem, quem diximus,
pertinentis, submisse N o s rogavit, ut eam Basilicae Minoris nomine ac
iure donaremus. Quibus supplicationibus, Venerabilis Fratris Emmanuelis Mignone, Episcopi Arretini, commendatione suffultis, benigne c o n cedentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia
ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Templum Sancto
F r a n c i s c o Asisinati in urbe ac dioecesi Arretina sacrum ad dignitatem
Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae
eidem titulo rite competunt.

Contrariis

quibusvis nihil

obstantibus.

H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare
poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quid-

Acta PU Pp. XII

443

quam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v
mensis Februarii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

II

ECCLESIA CATHEDRALIS APRUTINA PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR


PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. In amoena regione, ubi montes considunt et flumina in unum confluunt, tamquam id habeant laboris ac muneris, ut efficiant sedem ad urbem condendam, sita est Interamnia Prae- tutior um. C o r vero civitatis, re quidem et l o c o , Cathedralis Ecclesia
aequo iure existimanda videtur, Beatae Mariae V i r g i n i in caelum assumptae sacra, antiquae artis monumentum, religionis ac pietatis deversorium. Coeptam enim aedificari a Guittone II

Episcopo anno MCLVHI,

triennio postquam hostili incendio tota urbs conflagraverat, Nicolaus


de Arcionibus item episcopus amplificavit et absolvit x i v saeculo. Cum
autem deformata esset saeculo x v i n ornamentis, quae tunc maxime placerent, novissimis annis istis in pristinum est restituta. Rediit tandem
Longobardicae artis maiestas et gravitas, liquidiorem aera complectuntur arcus, columnaeque sublimiores assurgunt. A d d e tot Sanctorum
gloriosas reliquias, in primis Beati Berardi, Aprutini E p i s c o p i , civitatis
Patroni, caerimoniarum decorem, et sacrae supellectilis artem ac pretium. Hisce omnibus fretus, cupiensque pietatis studia adaugere in populo sibi credito, Venerabilis Frater Stanislaus H. Battistelli, Episcopus Aprutinus et Hatriensis, N o s rogavit, ut hoc Templum Basilicae
Minoris nomine atque iure donaremus. Quibus precibus libenter annuentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac
matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,
harum litterarum vi, perpetuumque in m o d u m Ecclesiam Cathedralem
Aprutinam ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, om-

444

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibuscumque non obstantibus. H a e c
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare p o terunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam
secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter,
attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XXX mensis Maii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

III

BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS CUMULATUR ECCLESIA PAROECIALIS ET COLLEGIALIS B. MARIAE V. IMMACULATAE IN OPPIDO (( SEMINARA )),
MILETENSIS DIOECESIS.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quamquam labentibus annis multa
cadunt in ruinas pietatis civilisque cultus monumenta, attamen constans
est christiana traditio unaque fides. H a u d aliter accidisse videtur, prout
N o b i s allatum est, in parva urbe vulgo Seminara nuncupata, quae,
intra Miletensis dioecesis fines nunc posita, postquam vetusta urbs Episcopalis Taurianum temporum iniquitate deleta est, in eius honorem
successit. Quam ornat atque illustrat paroeciale et collegiale Templum,
in prioris l o c u m suffectum, quod, alterius Cathedralis olim dignitate
honstatum, terrae motu ac fremitu, anno MCMVIII, omnino est deletum.
Nec immerito habetur populi religionis quasi quoddam monumentum,
c u m fideles, qui multis a saeculis frequentes ac devoti eo conveniunt, memoratum Templum, Deiparae V i r g i n i Immaculatae dicatum, ornamentis
et pretiosa supellectile affabre confecta, P a r o c h o comitante et cohortante, auctum voluerint. At verus ipsius civitatis thesaurus est pervetusta
miraculisque celebris Tabula ab Oriente translata, et Beatae Mariae

Acta Pii Pp. XII

445

Virginis, cui nomen Mater Pauperum inditum est et quae Semina rae antiquitus Patrona habetur, Effigiem prae se ferens. Quae quidem,
ante quinquaginta annos auctoritate Petriani Canonicorum Collegii aureo diademate redimita, tam religiosa est, ut non solum ex omni Bruttiorum regione permulti precaturi accedant fideles, sed etiam lucis supernae pacisque liquida sit veluti scaturigo. Quae cum ita sint, dilectus
:

Filius hodiernus Archidiaconus Curio nec non Sanctuarii Rector, p r o p r i o


nomine atque cleri, confraternitatum Actionisque, quam dicunt, Catholicae, nec non Optimatum totiusque Seminarae populi, enixis N o s
adiit precibus ut Ecclesia paroecialis et collegialis, quam supra laudavimus, benigne a Nobis Basilica Minor declararetur. N o s autem, eiusdem civitatis cleri fideliumque pietati congruens tribuere volentes praemium, quod insimul in Beatam Immaculatam Virginem Matrem Pauperum pietatem valeat augere, huiusmodi vota, Venerabilis Fratris V i n centii De Chiara, Episcopi Miletensis, amplissimis suffulta suffragiis,
perlibenter censuimus excipienda. Quapropter, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, memoratam Ecclesiam paroecialem et collegialem, Deo in honorem Beatae Mariae ab origine Immaculatae consecratam et in parva Bruttiorum urbe Seminara exstantem, ad dignitatem
Basilicae Minoris, cum omnibus honoribus ac privilegiis quae eidem
titulo rite conveniunt, evehimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos
atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu
spectare poterunt, n,unc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,
si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter contigerit attentari.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x
mensis Maii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

446

EPISTULAE
I
AD REVMUM P. MEAD FRANCISCUM, C. M . , STUDIORUM UNIVERSITATIS NIAGARAORMENSIS MODERATOREM, SAECULO EXEUNTE AB ORTU IPSIUS UNIVERSITATIS.

PIUS PP. XII


Dilecte fili, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Laetabile scitu,
' q u o d nuper Nobis perlatum est, scilicet Magara-Ormensem Studiorum
Universitatem primum ab ortu suo fauste revolutum saeculum celebraturam esse, efficit sane, ut ad te, dilecte fili, ad ceterosque moderatores
et doctores et alumnos m a g n i istius L y c e i , paternae caritatis motus
affectu, Noster animus provolet.
Cum N o s minime lateant praeclari istius doctrinarum domicilii primordia, ac felicia eius noverimus incrementa et praesentis temporis
decora, quae tum apud cives, tum apud aliengenas meritam vobis pariunt laudem, singulari divino muneri ac beneficio deferendum esse
putamus, quod in maiorem Ecclesiae et civitatis utilitatem istic per
hunc temporis decursum salutarium fructuum bona seges succreverit.
Iure autem in statis celebrationibus et coetibus debito c u m honoris praec o n i o instauranda est memoria Ioannis L y n e , Vincentiani sodalis, qui
magni consilii et sollertis industriae vir, apud urbem Niagara-Ormensem
provida cura et vigili prospicentia Seminarium instituit, Deiparae V i r gini A n g e l o r u m Reginae sacrum. H u i c autem postea, magisteriis ordine
et varietate distinctis, aliae accesserunt aedes, mira sane operum moles,
quae splendide aperteque testatur, quam magna valeat virtus hominum,
Dei gratia roborata, incepta perficere. Enimvero spem exitus n o n fefellit.
Catholica fide eruditi, doctrinae elegantia et integris moribus istic diligenter instituti, ex umbratili vita multi in solem et pulverem processerunt, qui sive sacerdotio sive episcopali dignitate aucti sive civilibus
functi muneribus egregiis animi dotibus floruerunt et raris praestiterunt exemplis.
Quam fortium spectantes progeniem, id vehementer optamus ut parta
adhuc laus, nedum intercidat, vigentior polleat, tum Ecclesiae, tum rei
publicae emolumenta p r o l a t u r a ; quae, c u m gentem vestram valde adamemus, ut ex sententia contingant, laboris et curarum partem eorum,

Acta Pii Pp. XII

447

quorum res interest, conferri maximam volumus. Quid enim salutarius


et optabilius civilis humanitatis culti servando et provehendo est, quam
si verae religionis lumini doctrinae et artium studia adiciantur, si catholica sapientia summo in honore habeatur, si rectae voluntatis conscientia, divinae legis retinentissima, c u m agendi iungatur sollertia?
N o v u m cum inchoetur saeculum istius magni L y c e i , quod ab eximiis
Congregationis Missionis S. Vincentii a P a u l o sodalibus sapienter regitur ac ad uberiora incrementa provehitur, enixe cupimus, ut legitima
sollemnique erectione, quae ex canone 1376 C. J. C. praescribitur a Sede
A p o s t o l i c a conferenda, id omni ex parte perfectum absolutumque evadat.
Augustissimae D e i Matri, caelitum hominumque Reginae, supplices
preces adhibemus, ut votorum, quae pro tam dilectae iuventutis bono
concepimus, vos fieri compotes liceat. Gratias autem ex animo agimus
p r o mysticorum Horum serto, quod, filiorum pietate moti, adulescentes
isti Nobis nuper contexuerunt, iisdemque D e i adprecamur opem, ut ipsi
spei bonae et exspectationi in se positae pares sint. H a c fiducia freti,
tibi, dilecte fili, et universis in Niagara-Ormensi Studiorum Universitate
docentibus et discentibus, atque iis, qui utcumque necessitates ipsius
amica certatione allevant, itemque universis saecularia eiusdem sollemnia vobiscum celebraturis, A p o s t o l i c a m Benedictionem peramanter impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x n mensis A p r i l i s , anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

n
AD EMUM P. D. MARCELLUM TIT. SANCTI CALLISTI S. R. E. PRESB. CARDINALEM
MIMMI, ARCHIEPISCOPUM NEAPOLITANUM, QUEM LEGATUM MITTIT AD
XV CONVENTUM EUCHARISTICUM EX TOTA ITALIA, LYCIAE CELEBRANDUM.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Iam
pridem indictus in exitum huius mensis quintus ac decimus Congressus
e tota Italia Eucharisticus propediem habebitur Lyciae, in venusta A p u liae urbe, quae non minus suorum civium litteris, artibus scientiisque,
quam avitae religionis pietatisque cultu exstat insignis. In apparandis

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

448

autem proximis studiorum coetibus sollemnibusque ritibus actuosa p r o fecto adhibita est cura, ita ut c u m laetissima salutarium fructuum c o p i a
magnificus quidem prospiciatur Augusti Sacramenti triumphus. Inter
suscepta consilia valde placuit Nobis propositum illud argumentum,
quod a doctis viris erit illustrandum in coetibus atque enucleate explicandum : hoc est Eucharistia sacramentum unitatis, vinculum caritatis .

Etenim

quodnam

firmius

validiusque

fraternitatis

vinculum

concipi potest, quam caeleste Eucharistiae convivium, quod a Christo


institutum est potissimum ad excitandam in D e u m dilectionem, ad mutuam inter homines benevolentiam alendam fovendamque? N o n n e unius
Magistri discipuli, eodem pane fortium enutriti eodemque salutari potu
recreati,

suavissimo fraterno amore coniuncti,

haud fallenti

spe ad

superna constanter erecti, unam efformant amplissimam in terris familiam, simillimam profecto multitudinis credentium , quae in E c clesiae primordiis erat c o r unum et anima una ?

N o s igitur, qui

nihil magis habemus, quam ut fidelium animi, in Italia tam Nobis dilecta, sicut in ceteris nationibus, per intimam c u m Christo coniunctionem, fraterna inter se necessitudine colligantur, civiumque concordiae
et prosperitati maximum conferant incrementum, p r o x i m a m Eucharisticam Congressionem non m o d o ex animo probamus ac dilaudamus,
verum adesse quoque ac praeesse eidem exoptamus. Te itaque, Dilecte
F i l i Noster, qui, R o m a n a purpura praefulgens, nobili isti sedi metropolitanae pastorali cura moderaris,
ediximus,

Legatum Nostrum, ut iam antea

deligimus ac renuntiamus,

ut,

Nostram gerens personam,

Congressui Eucharistico ex tota Italia Lyciae ineundo nomine N o s t r o


Nostraque auctoritate praesideas. Certam autem spem fovemus, te, p r o
incensa tua in augustum Sacramentum pietate, pro diuturna tua vitae
consuetudine in A p u l i a , ubi pastorali officio per quattuor fere lustra,
tamquam Barensis Archiepiscopus, es studiosissime perfunctus, per
honorificum huiusmodi legationis munus feliciter utiliterque esse pera c t o r u m . R e v o c a t o etiam in memoriam conventuris verba illa Concilii
Tridentini, miram quandam caritatem pietatemque redolentia :

Pa-

terno affectu admonet Sancta Synodus, hortatur, rogat et obsecrat per


viscera misericordiae D e i nostri, ut omnes et singuli, qui christiano
nomine censentur, in hoc unitatis signo, in h o c vinculo caritatis, in h o c
concordiae symbolo iam tandem aliquando conveniant e t concordent .

Act. 4, 32.
Sess. X I I I , c. V I I I .

Acta PU Pp. XII

449

Caelestium interea luminum auxiliorumque conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam
tibi, Dilecte Fili Noster, cunctisque iis, qui sacris sollemnibus intererunt, peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum B o m a e apud Sanctum Petrum, die x v i n mensis Aprilis, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

ALLOCUTIONES

I
Ducibus

atque

addictis,
rum

militibus

Helveticis,

quadringentesimo

Cohorte

et

custodiae

quinquagesimo

Domus
vertente

Summi
anno

Pontificis
ab

ipso-

instituta. *

Unseren Gruss und W i l l k o m m euch allen, geliebte Shne und Tchter !


Unseren Gruss den Gardisten, den aktiv unter ihrem Kommandanten, dem Gardekaplan und dem Offizierskorps im Dienst stehenden, wie
den Alt-Gardisten, die sich mit ihnen zum 450. Jahresgedchtnis der
Grndung der Ppstlichen Schweizergarde eingefunden haben.

Wir

entbieten ihnen herzliche vterliche Wnsche zu ihrer Feier.


Unseren W i l l k o m m sodann allen Angehrigen und Landsleuten der
Gardisten, die sich ihnen angeschlossen haben. Wo W i r sie hier vor
Uns sehen, sind sie Uns wie lebendig gewordene Erinnerung an das
fleissige und ordnungsliebende V o l k , das W i r gelegentlich Unseres Aufenthalts in der Schweiz, diesem an Naturpracht unbertroffenen, an
Kulturwerten berreichen Herzstck Europas, kennen und hochschtzen lernten.
W i r freuen Uns der Gelegenheit, welche die heutige Feier Uns bietet,
zu euch, Unserer Schweizergarde, und ber euch zu sprechen.
Die Wurzeln eurer Truppe liegen in der Heldenzeit der Schweizer
Kriegsmannen, in der Zeit, da die Sldnerheere der Eidgenossen als
unbesiegbar galten, da mit dem Siege rechnen konnte, wer sie auf seiner
Seite hatte. D e r Papst, der die Schweizer in seinen Dienst nahm, um
* Habita die 6 Maii mensis a. 1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

450

die Freiheit und Unabhngigkeit des Oberhauptes der K i r c h e zu sichern,

war

Unser V o r g n g e r

Julius

IL,

jene hochragende

Gestalt,

deren krperlich wie seelisch fast bermenschliche Kraft, deren unbeugsamen, v o r keiner Aufgabe, keiner Sclnvierigkeit zurckschreckenden
W i l l e n der Moses von Michelangelo meisterhaft zum A u s d r u c k bringt.
D e r Mann, der Julius I I . die Schweizer zufhrte, war der damalige
Bischof von

Sitten,

Kardinal

Matthus

Schiner,

einer

Staatsmner in der Geschichte der Eidgenossenschaft.

der

grossen

Gegenber der

nationalen Idee und Politik, die damals das F e l d schon stark beherrschte,
gehrte er noch zu den berzeugten Anhngern jenes Universalismus,
nach dem die Christenheit nicht nur religis, sondern auch sozial und
politisch eine grosse, die V l k e r umfassende Familie bildete unter dem
Papst als dem H a u p t der K i r c h e und dem Kaiser als deren Schutzherr.
A u c h den Schweizer Sldnertruppen, die im Dienst des Papstes standen, hatte jene religise Auffassung etwas zu bedeuten. K e i n anderer
als Ulrich Z w i n g l i , damals noch auf dem Boden des katholischen Glaubens stehend, hat dies ausgesprochen in einem Brief an seinen Freund
V a d i a n : D i e Schweizer , so schreibt er, (( sehen den traurigen Zustand der K i r c h e Gottes, der Mutter der Christenheit, und halten es fr
schlimm

und gefhrlich,

wenn jeder Tyrann

ungestraft nach

seiner

Raubgier die gemeinsame Mutter der Christenheit anfallen d r f t e .


Die Schweizer haben den

Ehrentitel verdient,

den

Papst

Julius I I .

ihnen nach dem siegreichen Feldzug im Sommer 1512 gab : defensores


ecclesiasticae libertatis - Verteidiger der kirchlichen Freiheit .

Unabhngig von Soldtruppen fr den Kriegsdient hat Julius I I . aus


der Jungmannschaft der Eidgenossen eine W a c h e zu seinem persnlichen
Schutz bestellt. Am 22. Januar 1506 zogen 150 Schweizer durch die Porta
del P o p o l o in die E w i g e Stadt ein, marschierten ber den Campo de'
F i o r i zum Vatikan, empfingen dort den Segen des Papstes und bezogen
darauf ihre Quartiere, deren Gelnde ungefhr wie heute zur Rechten des
Petersplatzes lag. Dies war der Beginn der Ppstlichen Schweizer gar de.
Caspar von Silenen aus Uri, der sie aus der Heimat hergefhrt hatte,
war ihr erster K o m m a n d a n t .

Zwingiii Opera, ed. Schuler et Schulthess, I V , Turici 1841, 169, hier zitiert nach

PASTOR, Geschichte der Ppste, I I I , 2, 8-9. Aufl. 1926, S. 853, Anm. 2.


3

Bulle Etsi Romani Pontifices vom 5. Juli 1512 - Die Eidgenssischen Abschiede I I I ,
2, Luzera 1869, S. 633.
* cfr. Robert Durrer, Die Schweizer g arde in Rom und die Schweizer in ppstlichen
Diensten, I, Lzern, 1927, S. 21, Anm. 29.

Acta Pii Pp. XII

451

D i e Ppstliche Schweizergarde w a r nicht gedacht als K a m p f truppe.


A b e r auch sie sollte ihr Blutopfer bringen. Am Morgen des 6. Mai 1527,
dem T a g , der unter dem Namen des grauenvollen S a c c o di R o m a in die
Geschichte eingegangen ist, haben von 189 Schweizern mit Ausnahme
der 42, die gerade Palastdienst hatten und Papst Clemens V I I . im letzten
Augenblick durch den gedeckten Gang in der Stadtmauer zur Engelsburg
brachten, alle auf dem Platz im Nahkampf mit den hereingebrochenen
Sturmscharen ihr Leben geopfert. Ihr K o m m a n d a n t K a s p a r R i s t aus
Zrich wurde schwerverwundet noch ins Quartier gebracht, wo ihn die
nachdrngenden Angreifer, nichtachtend seiner F r a u , die sich schtzend
ber ihn warf, niedermetzelten. Obgleich bereits in die Heimat abberufen, w a r er auf eigene Verantwortung geblieben, weil er es fr unvereinbar mit seiner Ehre hielt, gerade jetzt, wo Gefahr drohte, den Papst im
Stich zu lassen. Diese Treue und der Umstand, dass damals die Glaubensspaltung bereits durch seine Heimat und seine eigene Familie hindurchging, gestaltet seinen und seiner Gefhrten T o d besonders erschtternd.

Jenen Schweizern soll ihr blutiger T o d nie vergessen sein, so wenig


wie der Schweizergarde, die am 10. August 1792 an den Tuilerien sich
opferte. Unser hochseliger V o r g n g e r Pins X I . hat recht und edel gedacht, als er das Ehrenmal Kaspar Rists und seiner Gefhrten im H o f
eures Quartiers persnlich enthllen und weihen wollte. Ihr selbst konntet zum T a g der Eidesleistung keinen besseren whlen als den Jahrestag des S a c c o di R o m a , und ihr habt sinnvoll auch eure Jubilumsfeier
auf den heutigen 6. Mai verlegt.
Unsere V o r g n g e r haben spter in gefhrlichen Augenblicken, wenn
der K a m p f mit der Waffe drohte, die Schweizergarde in das Innere des
Palastes zurckgezogen. So 1798, als Pius V I . gentigt wurde, den Quirinal und R o m zu verlassen, so 1809, als Pius V I I . von dort abgefhrt wurde, so 1848, als die aufgehetzte Menge an die Fenster jenes Palastes
heranstrmte und die Garde keine Miene machte, als ob sie sich kampflos ergeben wollte. D i e Ppste beabsichtigten, sinnloses Blutvergiessen
zu vermeiden.
A b e r etwas von dem Ehrgefhl K a s p a r Rists und seiner Gefhrten
muss euch, geliebte Shne von der Schweizergarde, immer bleiben und
euch immer beseelen. Ihr leistet nicht einen beliebigen Sldnerdienst,
der sich rein geschftsmssig, ohne hhere sittliche Idee, verstehen und

vgl. Durrer, S, 405-407.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

452

abwgen liesse ; ihr liestet euren Treueid dem Nachfolger Petri und Stellvertreter Christi, und ihr seid durch die A r t eures Dienstes mitberufen,
die W r d e des Apostolischen Stuhles zu vertreten und darzustellen. Wo
Besucher an den Toren des Vatikans um Einlass bitten, werden sie von
euch empfangen. Wo grosse Kundgebungen stattfinden, gehrt ihr zu
denen, die den Ordnungsdienst versehen. Wo der Papst erscheint, seid
auch ihr in seinem Gefolge. Es kann nicht anders sein, als dass eure gute
Haltung, Gewissenhaftigkeit, Ordnungsliebe und Beherrschtheit, Freundlichkeit - dass

dies

alles

anziehend

wirkt,

dass

es

Vertrauen

und

A c h t u n g weckt. Das fortiter et fideliter - tapfer und treu am Lwen


von Luzern gilt also auch fr euch.
W i r bentzen die Gelegenheit, um euch, geliebte Shne, ein W o r t des
Dankes zu sagen fr die guten Dienste, die ihr dem Heiligen Stuhl, Unseren V o r g n g e r n und Uns selbst erwiesen habt. W i r drfen dem Dank
ein W o r t vterlicher Ermahnung beifgen : W e n n eure Pfichterfllung
echt und durchhaltend sein soll, so muss der usseren Verrichtung die
innere Gesinnung entsprechen, dass ihr auch wirklich um der K i r c h e ,
um Christi, um Gottes willen dient. Solche Gesinnung kann aber nur
erwachsen aus dem B o d e n eines gottesfrchtigen Lebens und aus glubiger Opferbereitschaft.

Ihr habt in euren

Reihen immer

Kameraden

gehabt, die euch mit dem guten Beispiel vorangingen, auch und gerade
durch ihre religise H a l t u n g .Ihr achtet sie. A h m t sie nach und wandelt auf ihren W e g e n !

L ' u n des hommes d'Etat catholiques de la Confdration, dont tous


les Suisses connaissent le nom et apprcient l'uvre, a crit en 1935 :
Je considre c o m m e un grand honneur pour mon pays q u ' i l continue
fournir au Chef de la Catholicit sa garde personnelle. Le Saint Sige
tmoigne ainsi la Confdration Suisse son amiti efficace .

Ces mots signifient au fond que la Garde Suisse apparat en quelque


sorte c o m m e le symbole des bonnes relations entre le Saint Sige et la
Confdration et contribue les renforcer quand elles existent ; cela vaut
du pass, ne serait-ce que parce que plusieurs de ses commandants ont
rendu l'une ou l'autre des parties intresses aes services diplomatiques apprcis ; qu'il suffise de rappeler pour le 1(5" sicle Jost Segesser
von Baldegg. Les relations s'tablirent d'une manire particulirement
troite entre le Saint Sige et le Canton catholique de Lucerne. De la fa-

Dans Gaston Castella, La Garde fidle du Saint Pre, Prface, p. 16.

Acta Pii Pp. XII

453

mille Lucernoise des Pfyffer von Altishofen sont sortis jusqu' d i x de


vos commandants. P o u r ces cent dernires annes, un n o m au moins mrite d'tre relev dans la srie remarquable des Chefs de votre Corps : Le
Comte Louis de Courten dont Nous-mmes pouvions crire, lorsque dj
avanc en ge il mourut en 1937 : Le Comte de Courten a bien mrit
du Saint Sige, et son n o m occupera une place d'honneur dans l'histoire
glorieuse d e l a Garde Suisse .

Mais N o u s appliquons aussi volontiers les paroles de Joseph Motta


au prsent et l'avenir. Il est surtout une question de premire importance, au sujet de laquelle le Saint Sige et les hommes responsables de
la Suisse savent toujours se rencontrer et se comprendre : l'action en
faveur de la paix et de la collaboration des peuples. Nous ne pouvons
que confirmer les catholiques Suisses dans la persuasion que c'est leur
devoir de mettre en uvre les valeurs intellectuelles et spirituelles qui
leur sont propres, p o u r rsoudre les problmes de la vie publique.

Il Ministro di Svizzera in R o m a Pietro Falk annunziava il 18 febbraio


1513, vale a dire due giorni prima della morte del grande Pontefice Giulio I I , che questi si era ricordato con elogio e fiducia anche degli Svizzeri e aveva detto :
prout

hactenus

(( Ipsi servabunt nobis et ecclesiae Romanae Fidem,

fecerunt

Probabilmente il morente Pontefice pensava anche alle difficili circostanze politiche di quel momento in Italia. Ma la Guardia Svizzera
pu ben prendere quelle parole nel significato religioso e morale e applicarle a s stessa, poich la sua storia di 450 anni ne conferma la verit.
Esse inoltre sono al tempo stesso un impulso alla disciplina e al valore
ed un segno del vostro profondo senso di responsabilit. Studiatevi dunque di essere sempre pari al vostro ufficio nel servizio di D i o , perch
allora sarete anche fedeli alla Chiesa e al suo Capo visibile.
Con tale voto e in pegno della Nostra paterna benevolenza, impartiamo d cuore a voi e a tutti gli altri qui presenti, non meno che alle
vostre famiglie, l ' A p o s t o l i c a Benedizione.
6

Paul Krieg u. Leonard Von Matt, Die Ppstliche Schweizer garde, Zrich, 1948,

P 30.
7

Collect. Girard, in der Kantonsbibliothek Freiburg, VIII n. 99; qui citato da

Durrer, S. 169.

30 - ACTA, vol. X X I I I , n. 9. 16-6-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

454

II
Iis

qui

interfuerunt

Conventui

medicorum,

in

oppido

. San

Giovanni

Rotondo habito, quique Symposium de morbis arterias coronarias

afficientibus

celebrarunt.

Les circonstances qui motivent votre prsence ici, Messieurs, sont


pour Nous un motif de grande joie et, pour tant d'hommes qui souffrent, les prmices d'un grand espoir. C'est en effet pour marquer d'un
clat exceptionnel l'inauguration de l'Hpital de San Giovanni R o t o n d o
que vous avez voulu tenir un Symposium sur les maladies des coronaires,
et souligner ainsi la signification de cette nouvelle institution, appele
introduire dans le soin des malades une conception la fois plus prof ondmente humaine et plus surnaturelle. Nous vous accueillons d o n c avec
empressement et vous disons toute Notre estime pour la noble profession,
que vous exercez, et pour les fins leves qu'elle poursuit.
L ' H p i t a l de San Giovanni R o t o n d o , qui ouvre maintenant ses portes,
est le fruit d'une intuition des plus hautes, d'un idal mri longuement
et affin au contact des formes les plus diverses et les plus cruelles de la
souffrance morale et physique de l'humanit. Celui, qui par fonction
est appel soigner les mes ou les corps, ne tarde pas mesurer quel
point la douleur corporelle sous tous ses aspects met en cause l'homme
entier et jusqu'aux couches les plus profondes de son tre moral ; elle
l'oblige se poser nouveau les questions fondamentales de sa destine,
de son attitude envers Dieu et les autres hommes, de sa responsabilit
individuelle et collective, du sens de son plerinage terrestre. Aussi la mdecine qui veut tre vraiment humaine, doit aborder la personne intgralement, corps et me. Mais d'autre part, elle en est incapable par
elle-mme, puisqu'elle ne dtient aucune autorit ni aucun mandat l'habilitant intervenir dans le domaine de la conscience. Elle appelle donc
des collaborations qui prolongeront son oeuvre, la conduiront son vri
table aboutissement. Plac dans les conditions idales au point de vue
matriel et moral, le malade aura moins de peine reconnatre en
ceux qui travaillent le gurir, des auxiliaires de Dieu, soucieux de
prparer la voie l'intervention de la grce, et c'est l'me elle-mme
qui sera ainsi rtablie dans la pleine et lumineuse intelligence de ses
* Die 8 Maii mensis a. 1956.

Acta PU Pp. XII

455

prrogatives et de sa vocation surnaturelle. A cette condition seulement


on pourra parler en toute vrit d'un soulagement efficace de la souff r a n c e ; c'est pourquoi le refuge de charit, de dvouement, de comprhension, qui vient de s'inaugurer San Giovanni R o t o n d o , a voulu
s'intituler

Gasa

Sollievo

della

Sofferenza .

On sait les fatigues, les soucis, les difficults qui ont jalonn les progrs de cette uvre, sans freiner l'lan qui l'a inspire. De 1947 1956,
elle s'est difie patiemment,

tenacement,

et se prsente maintenant

comme une russite magnifique, un des hpitaux les mieux outills de


l'Italie grce aux perfectionnements de la technique moderne, et l'un des
meilleurs des rgions mridionales ; les services de radiologie et cardiologie en particulier y ont t pourvus d'installations aussi parfaites que
possible.
Le symposium qui vous rassemble l'occasion de sa mise en service
aborde une matire importante et difficile, dans laquelle vous avez acquis, Messieurs, une matris que consacre le renom de vos travaux. Matire importante, car les maladies des artres coronaires sont aujourd'hui
largement

rpandues et portent la responsabilit de nombreux dcs.

Matire difficile cause de sa c o m p l e x i t : on y rencontre encore bien


des points incertains, ainsi par exemple dans la distribution anatomique
et la structure des coronaires, et dans la rgulation de la vaso-constriction ou de la vaso-dilatation coronarienne. V o t r e Symposium envisage
assez amplement le domaine de ces maladies : l'histoire des travaux qui
les ont fait connatre, l'anatomie pathologique des artres coronaires,
les syndromes de leurs insuffisances, les moyens actuels de diagnostic et
d'tude, les remdes prvus par la pharmacologie et la chirurgie.
On connat depuis longtemps des syndromes cliniques en relation
avec les troubles de la nutrition du myocarde, qu'ils soient dus des
altrations anatomiques ou des vices fonctionnels du systme de la
circulation coronaire. Les coronarites auxquelles, la fin du sicle
dernier, on attribuait la responsabilit principale des douleurs de l'angine de poitrine, furent relgues au second plan au profit de la thorie
aortique, mais reprirent toute leur importance aprs la guerre de 1914
ds que les progrs de l'lectrocardiographie permirent de l'utiliser pour
l'tude des anomalies morphologiques du cur. En mme temps, l'histopathologie se livrait un examen minutieux des lsions artrielles et des
syndromes ischmiques du muscle cardiaque, tandis que des observations
et des discussions nombreuse venaient sans cesse enrichir la documentation du sujet. Depuis une vingtaine d'annes surtout, la technique de l'-

456

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lectrocardiographie, grce aux travaux des coles amricaines et de W i l son en particulier, a conquis une position de premier plan parmi les mthodes d'investigation cardiologique. Les diagnostics deviennent plus
srs, la thrapeuthique dispose d'orientations solides. Il reste toutefois
que la synthse de donnes si complexes se heurte encore bien des rsistances : si la c o m m o d i t de l'expos autorise des distinctions tranches,
la ralit des faits prsente des varits de forme, qui s'chelonnent suivant une progression continue. Ainsi dans l ' e n o l o g i e de l'angine de poitrine et de l'infarctus, bien q u ' o n puisse accuser gnralement des lsions
anatomiques caractrises, celles-ci manqueront parfois et l ' o n sera
contraint de recourir l'lment fonctionnel, plus incertain et plus droutant. L'insuffisance de la circulation coronarienne nourrir le myocarde peut tre due la sclrose vasculaire, mais aussi aux c o n d i t i o n s
dynamiques de la circulation du sang, par exemple aux variations de la
pression, qui rgne dans la portion initiale de l'aorte, et la qualit
mme de son apport nutritif ; tous ces lments dpendent eux-mme de
l ' a c t i o n du systme nerveux vgtatif et se rencontrent dans les proportions les plus variables l'origine d'un mme syndrome.
En ce qui concerne la douleur dans les syndromes coronariens, on
tend accorder toujours plus d'importance au rle que joue le systme
d'innervation. Il n'est pas toujours possible de trouver pour justifier la
douleur angineuse, une lsion organique des coronaires. Dans ce cas, le
patient est considr simplement comme un nerveux et cependant il
peut arriver qu'une grave attaque douloureuse aboutisse la mort. Il y a
des cas dans lesquels, la suite d'une douleur thoracique, on porta un
diagnostic de thrombose coronaire, confirm par le trac electrocardiographique. P o u r l'un iou l'autre de ces patients, dcd par mort violente, l'autopsie montra que les coronaires et le myocarde taient parfaitement sains, et l'lectrocardiogramme, examin nouveau, fut trouv normal. Il faut par consquent procder trs prudemment quand on
formule un diagnostic.
N o n moins importants, du point de vue clinique, sont les syndromes
coronariens rflexes. On connat depuis quelques dizaines d'annes les
rapports troits qui existent entre les appareils digestif et cardiovasculaire, et la possibilit pour certaines affections de l'un de se rpercuter
diffremment sur l'autre, dterminant ainsi un complexe de symptmes
q u ' i l n'est pas facile d'interprter. Ainsi en cas de pneumatose gastrique,
de cholcystite, d'ulcre gastrique ou duodenal, de diverticule de l'sophage, on peut voir se manifester des crises d'angine typiques. Qui ne

Acta Pii Pp. XII

457

voit d o n c l'importance du chapitre de la pathologie rflexe de la circulation coronaire? Il ne faut d'ailleurs pas, dans ces cas, ngliger l'intervention de facteurs prdisposants,

qui dterminent le rflexe vago-

c o r onarien.
Parmi les causes de la sclrose coronarienne elle-mme, qui constitue la base anatomi que fondamentale des interprtations de la Symptomat o l o g i e , l'ge vient en premier lieu ; le vieillissement artriel se manifeste
ici d'une manire particulirement grave, et la frquence de l'infarctus
traduit peut-tre une consquence du rythme trpidant de la vie mo
derne et de l'usure qu'elle entrane pour l'organisme. N'est-il pas typique
que, selon certaines statistiques du moins, les classes aises de la socit
et les professions librales en subissent particulirement les atteintes?
Le sexe, le type morphologique, l'hrdit se rangent aussi parmi les
facteurs importants dans l'tiologie des coronarites, o la dystonie neurocirculatoire revendique, c o m m e Nous le rappelions plus haut, une large
place.
Les manifestations de l'insuffisance coronaire sont bien connues ;
l'infarctus et l'angine de poitrine traduisent de faon aigu la dtresse
d'un organe soudainement priv de ressources nutritives indispensables
son fonctionnement et qui tente dramatiquement de surmonter la
crise. L'volution de la maladie est d'abord lente et quasi silencieuse,
puis l ' o n assiste un accident brutal ou une srie de crises, coupes
parfois de rpits inattendus, et que clture la m o r t subite ou prcde
d'une longue et pnible infirmit.
Les recherches, auxquelles se livre la science mdicale pour dtailler
les modalits des maladies coronariennes, tendent naturellement instaurer une thrapeuthique plus prcise et plus efficace. On a tudi mthodiquement toutes les substances vasomotrices et l ' o n s'efforce d'en dterminer l'action sur le systme vasculaire et en particulier sur les coronaires ; on trouve des mdicaments nouveaux qui viennent enrichir l'arsenal
du mdecin ; on tente mme des interventions chirurgicales sur le sympathique et les voies nerveuses, afin de supprimer la douleur et d'obtenir
une vaso-dilatation temporaire ou permanente. On a essay aussi de
renforcer le rgime artriel au moyen d'une revascularisation directe, entre autres par des greffes musculaires ou pulmonaires.
Il reste que le mdecin plac devant un cas prcis de sclrose c o r o narienne doit faire appel toute son intuition pour interprter correctement les symptmes qu'il a sous les yeux et les rsultats de l'lectrocardiographie : il importe non seulement d'avoir prsentes l'esprit toutes

458

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

les possibilits d'interprtation prvues par les thories pathogniques,


mais surtout de savoir choisir par une sorte de divination, appuye
d'ailleurs sur ces thories, et encore sur la pratique clinique, la seule
solution vraiment salutaire pour le malade. Les sciences de la vie, plus
que d'autres, laissent place des lacunes, des lments imprvisibles,
et imposent au praticien une intervention prompte et avise, sachant
parfois s'affranchir des rgles les mieux tablies.
Le rle tendu des causes fonctionnelles dans les insuffisances du m y o carde et l'impuissance relative du traitement mdicamenteux invitent
souligner l'importance des mesures prophylactiques, surtout en matire
d'hygine et de dittique, qu'il s'agisse d'quilibrer les temps de travail et ceux de repos, l'activit intellectuelle et la dtente physique, de
rgler le rgime de table ou la mise en jeu des ractions motives. Et
sans doute est-il opportun de ne pas oublier la part de l'quilibre psychologique profond, de l'aisance et de la scurit, que confre l'action
humaine la paix intime de l'me, lorsqu'elle est accorde aux exigences
morales et spirituelles de son tre.
A i n s i , dans le champ restreint de votre spcialit, c'est le comportement de l'homme tout entier qui vient se reflter. Quelle preuve plus loquinte de l'harmonie merveilleuse, qui devrait gouverner l'tre humain,
si celui-ci n ' y avait par sa faute introduit le dsordre ! La fragilit irrmdiable de la nature s'accuse dans l'impuissance des remdes enrayer
une dchance progressive, c o m m e prvenir l'apparition de la mort
subite.
La modration du genre de vie, la matrise de soi qui suppose l'observation des rgles de l'hygine, dictes par la structure mme du corps et
son fonctionnement, ne suggrent-elles pas l'ide d'une discipline suprieure de l'esprit, faite avant tout de loyaut, de soumission humble au
rel, au monde tel que Dieu l'a fait, la socit humaine et aux ordonnances qui la rgissent. Le respect fondamental des lois de la vie, physique, morale et spirituelle, la reconnaissance de la souverainet de Dieu
et de son intervention misricordieuse dans l'histoire de l'humanit
pour la sauveur, doivent aller jusqu' l'acceptation de la souffrance et de
la m o r t . Estote parati, quia qua nescitis hora, Filius hominis venturus
est . Soyez prts, car c'est l'heure que vous ne pensez pas que le
Fils de l'homme viendra : cette parole du Seigneur prend i c i valeur
d'avertissement et rvle en mme temps l'pilogue du d r a m e : la rencontre de l'homme avec le Seigneur, vers qui il a march. A l o r s seulement s'claire tout l'itinraire ; c'est dans cette lumire, ne de la foi, que

Acta PU Pp. XII

49

devient acceptable ceux qui peinent le poids de leur douleur, sincre la


comprhension et efficace le soutien de ceux qui les assistent.
Nous voudrions, Messieurs, qu'en remplissant votre noble tche scientifique au service des hommes souffrants, vous appuyiez vos raisons de
vivre et d'agir sur les certitudes les plus hautes, qu Nous venons d'voquer, et que vous en clairiez vos collaborateurs, vos malades et votre
entourage. En appelant sur vous et sur les vtres d'abondantes grces
divines, en les invoquant aussi sur les promoteurs de la oc Gasa Sollievo
della Sofferenza , sur son personnel, sur ses malades et tous ses bienfaiteurs, de tout cur Nous vous en donnons pour gage Notre bndiction
Apostolique.

III
Dirigentibus ac Sociis Sodalitatis Italicae oblatorum corneae et
nis Italicae
tificis

caecorum necnon praeclaris

quaerentibus

circa

quosdam

medicis

medentium

mentem

Unio-

Summi Pon-

interventus

in

auxi-

lium caecorum. *
V o u s Nous avez demand, Messieurs, un mot d'orientation, d'approbation et d'encouragement pour votre Association qui veut aider les
aveugles, et ceux dont la fonction visuelle est atteinte, au moyen des
ressources techniques et scientifiques de la chirurgie moderne.

C'est

bien volontiers que Nous traitons dans cette brve allocution du but
que vous vous proposez.
La documentation abondante, que vous Nous avez procure, dpasse
de loin le thme prcis, que Nous avons l'intention de dvelopper. Elle
concerne l'ensemble du problme, de j o u r en j o u r plus aigu, de la transplantation de tissus d'une personne l'autre, selon ses divers aspects
biologique et mdical, technique et chirurgical, juridique, moral et religieux. Nous nous limitons aux aspects religieux et moraux de la transplantation de la corne, non entre des hommes vivants (de celle-ci Nous
ne parlerons pas aujourd'hui), mais du corps mort sur le vivant. Nous
serons toutefois oblig de dborder ce cadre troit pour parler de quelques opinions, que Nous avons rencontres cette occasion.
N o u s avons examin les divers rapports que vous Nous avez communiqus ; par leur objectivit, leur sobrit, leur prcision scientifique,
les explications q u ' i l s , donnent sur les prsupposs ncessaires d'une

* Habita die 14 Maii mensis a. 1956.

460

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

transplantation de la corne, sur son diagnostic et son pronostic, o n t


fait sur N o u s une profonde impression.
A v a n t d'aborder le thme proprement dit, q u ' i l N o u s soit permis de
faire deux remarques plus gnrales. La (( terminologie ,

que nous

avons trouve dans les rapports et dans les textes imprims, distingue
autoinnesto , ou autogreffe, transferts de tissus d'une partie l'autre
du corps d'un seul et mme individu ; omoinnesto , ou homogreffe,
transferts de tissus d'un individu un autre de la mme espce (c'est-dire ici d'homme homme) ; eteroinnesto , ou htrogreffe, transferts de tissus entre deux individus d'espces diffrentes

(c'est--dire

ici entre un animal et un organisme humain). Ce dernier cas appelle


quelques prcisions du point de vue religieux et moral. On ne peut pas
dire que toute transplantation de tissus (biologiquement possible) entre
individus d'espces diffrentes soit moralement c o n d a m n a b l e ; mais il
est encore moins vrai qu'aucune transplantation htrogne biologiquement possible ne soit interdite ou ne puisse soulever d'objection. Il
faut distinguer d'aprs les cas et voir quel tissu ou quel organe il s'agit
de transplanter. La transplantation de glandes sexuelles animales sur
l ' h o m m e est rejeter c o m m e i m m o r a l e ; par contre la transplantation
de la corne d'un organisme non-humain un organisme humain ne
soulverait aucune difficult morale, si elle tait biologiquement possible et indique. Si l ' o n voulait fonder sur la diversit des espces
l'interdiction morale absolue de la transplantation, il faudrait en bonne
logique dclarer immorale la thrapie cellulaire, qui se pratique actuellement avec une frquence croissante ; on emprunte souvent des cellules vivantes un organisme non-humain pour les transplanter dans
un organisme humain, o elles exercent leur action.
N o u s avons trouv aussi dans

les explications

terminologiques

de

l'ouvrage imprim le plus rcent une remarque, qui concerne le thme


mme de Notre prsente allocution. On y prcise que l'expression innesto , utilise pour dsigner le transfert de parties d'un corps mort
un homme vivant, est inexacte et employe improprement. Le texte
p o r t e : I m p r o p r i a m e n t e , viene chiamato " i n n e s t o " anche l'impiego
di tessuti " fssati "

(morti e conservati) ; mentre sarebbe pi esatto

parlare di " i m p i a n t o " o di " i n c l u s i o n e " di un tessuto morto in un


tessuto vivente. Il vous appartient d'apprcier cet avis au point de vue
m d i c a l ; au point de vue philosophique et theologique la critique est
justifie. Le transfert d'un tissu ou d'un organe d'un mort un vivant

Acta PU Pp. XII

461

n'est pas transfert d'homme h o m m e ; le mort tait un homme, mais


il ne Y est plus.
Nous avons relev aussi dans la documentation imprime une autre
remarque, qui prte confusion et que Nous estimons devoir rectifier.
P o u r dmontrer que l'extirpation d'organes ncessaires la trasplantacin faite d'un vivant l'autre est conforme la nature et licite, on
la met sur le mme pied que celle d'un organe physique dtermin faite
dans l'intrt d'un organisme physique total. Les membres de l'individu seraient considrs ici comme parties et membres de l'organisme
total que constitue l'(( humanit , de la mme manire ou presque
qu'ils sont parties de l'organisme individuel de l'homme. On argumente alors en disant que, s'il est permis, en cas de ncessit, de sacrifier un

membre particulier

(main,

pied,

il,

oreille,

rein,

glande

sexuelle) l'organisme de F homme , il serait galement permis de


sacrifier tel membre particulier l'organisme humanit

(dans la

personne d'un de ses membres malade et souffrant). Le but que vise


cette argumentation, remdier au mal d'autrui, ou du moins l'adoucir,
est comprhensible, et louable, mais la mthode propose, et la preuve
dont on l'appuie, sont errones. On nglige ici la diffrence essentielle
entre un organisme physique et un organisme moral, ainsi que le diffrence qualitative essentielle entre les relations des parties avec le tout
dans ces deux types d'organismes. L'organisme physique de l'<( homme est un tout quant l'tre ; les membres sont des parties unies et
relies entre elles quant l'tre physique mme ; ils sont tellement absorbs par le tout, qu'ils ne possdent aucune indpendance, ils n'existent
que pour l'organisme total et n ' o n t d'autre fin que la sienne. Il en va
tout autrement pour l'organisme moral qu'est l'humanit. Celui-ci ne
constitue un tout que quant l'agir et la finalit; les individus, en
tant que membres de cet organisme ne sont que des parties fonctionnelles ; le tout ne peut donc poser leur gard que des exigences
concernant l'ordre de l'action. Quant leur tre physique les individus
ne sont en aucune faon dpendants les uns des autres ni de l'human i t ; l'vidence immdiate et le bon sens dmontrent la fausset de
l'assertion contraire. P o u r cette raison l'organisme total, qu'est l'humanit, n'a aucun droit de poser aux individus des exigences dans le
domaine de l'tre physique, en vertu du droit de nature qu'a le tout
de disposer des parties. L'extirpation d'un organe particulier serait un
cas d'intervention directe, non seulement sur la sphre d'action de
l'individu, mais aussi et principalement sur celle de son tre, de la part

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

462

d'un tout purement fonctionnel: humanit , socit , Etat ,


auquel l'individu humain est incorpor c o m m e membre fonctionnel et
quant l'agir seulement. Dans un tout autre contexte,

N o u s avons

dj soulign auparavant le sens et l'importance de cette considration et rappel la distinction ncessaire, dont il faut soigneusement tenir c o m p t e , entre l'organisme physique et l'organisme m o r a l . C'tait
dans Notre Encyclique du 29 juin 1943 sur le Corps mystique du
Christ . Nous rsumions alors ce que Nous venons de dire en quelques
phrases, que des non-thologiens ne pourraient peut-tre pas saisir immdiatement cause de leur forme concise, mais o ils trouveraient,
aprs une lecture attentive, une meilleure comprhension de la diffrence que comportent les relations de tout partie dans l'organisme
physique et m o r a l . Il fallait expliquer alors comment le simple croyant
tait partie du Corps mystique du Christ, qu'est l'Eglise, et la diffrence entre cette relation et celle qui existe dans un organisme physique. N o u s disions alors :
D u m enim in naturali c o r p o r e unitatis principium ita partes iungit, ut propria, quam vocant, subsistentia singulae prorsus c a r e a n t ;
c o n t r a in mystico Corpore mutuae coniunctionis vis, etiamsi intima,
membra ita inter se copulat, ut singula omnino fruantur persona propria. A c c e d i t quod, si totius et singulorum membrorum mutuam inter
se rationem consideramus, in physico quolibet viventi c o r p o r e totius
concretionis emolumento membra singula universa .postremum unice
destinantur, dum socialis quaelibet hominum compages, si m o d o ultimum utilitatis finem inspicimus, ad omnium et uniuscuiusque membri
profectum, utpote personae sunt, postremum ordinantur.

N o u s revenons Notre theme principal, l'apprciation morale de la


transplantation de la corne d'un mort sur un vivant, afin d'amliorer
l'tat des aveugles ou de ceux qui le deviennent ; leur service se mettent aujourd'hui la charit et la piti de beaucoup d'hommes compatissants, de mme que les progrs de la technique et de la chirurgie Scientifique, avec toutes leurs ressources inventives, leur audace et leur persvrance. La psychologie de l'aveugle nous permet de deviner son besoin d'une aide compatissante et c o m m e il la reoit avec reconnaissance.
L'vangile de Saint L u c contient une description vivante de la psychologie de l'aveugle, qui st un chef-d'uvre. L'aveugle de Jricho,
entendant passer la foule, demanda ce que cela signifiait. On lui rpon-

Acta Ap. Sedis, a. 35, p. 221-222.

Acta Pii Pp. XII

463

dit que Jsus de Nazareth passait par l. A l o r s il s'cria :

Jsus,

Fils de D a v i d , aie piti de moi . Les gens lui enjoignirent de se taire,


mais lui continuait de plus belle : Fils de David, aie piti de m o i ! .
Jsus ordonna d o n c de le faire venir. Que veux-tu que je te fasse?
Seigneur ! que je voie ! V o i s ! Ta foi t'a sauv . Et aussitt
il recouvra la vue et suivit Jsus en louant D i e u .

Ce c r i Seigneur,

faites que je voie ! retentit aux oreilles et dans le cur de tous ; aussi
voulez-vous y rpondre tous et prter votre aide autant qu'il est en votre
pouvoir. V o u s Nous assurez que le transfert de la corne constitue pour
beaucoup de malades un moyen prometteur de gurison ou du moins
d'adoucissement et d'amlioration. Eh bien ! utilisez-la et aidez-les dans
la mesure o c'est possible et l i c i t e ; naturellement, en choisissant les
cas avec beaucoup de discernement et de prudence.
La documentation, que vous Nous avez fournie, permet de se reprsenter en quelque sorte l'opration que vous effectuez. On peut excuter
l'enlvement de la corne de deux faons, dites-vous, soit par des kratoplasties lamellaires cheratoplastiche lamellari ; soit par des
<( kratoplasties p e r f o r a n t e s c h e r a t o p l a s t i c h e p e r f o r a n t i . Si l'on
observe soigneusement la technique requise, l'il enlev peut se conserver pendant 48 60 heures. Si plusieurs cliniques ne sont pas t r o p
loignes les unes des autres, elles peuvent ainsi constituer une certaine
rserve de matriel prt l'usage, et se prter secours mutuellement
selon les besoins des cas particuliers. Nous trouvons aussi dans votre
documentation des renseignements sur les indications de la transplantation de corne en gnral, et sur ses possibilits de russite. La majorit des aveugles, ou de ceux qui le deviennent, ne sont pas susceptibles d'en profiter. V o u s mettez en garde contre les espoirs utopiques,
en ce qui concerne le pronostic des cas oprables. V o u s crivez : ((
bene che il pubblico sappia che non sono possibili trapianti di altri tessuti oculari e tanto meno dell'occhio intero n e l l ' u o m o , ma solo possibile sostituire, e solo parzialmente, la porzione pi anteriore dell'apparato diottrico oculare . Quant au succs de l'intervention, vous Nous
apprenez que des 4360 cas publis entre 1948 et 1954, 45 65% ont eu un
rsultat positif et que l ' o n rencontre un pourcentage semblable pour
les cas non-publis ; vous ajoutez Si avuto un vantaggio rispetto alle
condizioni precedenti ; dans 20% des cas seulement on aurait pu obtenir (( una visione pi o meno vicina alla normale . V o u s signalez pour

Luc. 18, 35-43.

464

Acta Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

conclure que dans beaucoup de pays les lois et ordonnances de l ' E t a t


ne permettent pas une utilisation plus large de la trasplantation de la
corne et que, par consquent, on ne peut pas aider un nombre plusgrand d'aveugles ou de ceux qui perdent la vue. V o i l pour ce qui
concerne le point de vue mdical et technique de votre comptence.
Du point de vue moral et religieux, il n ' y a rien objecter l'enlvement de la corne d'un cadavre, c'est--dire aux Jcratoplasties lamellaires aussi bien que perforantes, quand on les considre en ellesmmes. P o u r qui les reoit, c'est--dire, le patient;, elles reprsentent
une restauration et la correction d'un dfaut de naissance ou accidentel..
A l'gard du dfunt dont on enlve la corne, on ne l'atteint dans aucun
des biens auxquels il a droit, ni dans son droit ces biens. Le cadavre
n'est plus, au sens propre du mot, un sujet de droit ; car il est priv de
la personnalit qui seule peut tre sujet de droit. L'extirpation n'est
pas non plus l'enlvement d'un bien; les organes visuels en effet (leur
prsence, leur intgrit) n'ont plus dans le cadavre le caractre de biens,
parce qu'ils ne lui servent plus et n'ont plus de relation aucune fin.
Cela ne signifie pas du tout qu' l'gard du cadavre d'un homme il ne
pourrait y avoir, ou il n ' y ait pas en fait, des obligations morales, des
prescriptions ou des prohibitions; cela ne signifie pas non plus que l e s
tiers, qui ont le soin du c o r p s , de son intgrit et du traitement dont
il sera l'objet, ne puissent cder, ou ne cdent en fait, des droits et des
devoirs proprement dits. Bien au contraire. Les kratoplasties, qui ne
soulvent en elles-mmes aucune objection morale, peuvent aussi par
ailleurs ne pas tre irrprochables et mme tre directement immorales.
Il faut en premier lieu dnoncer un jugement moralement erron,,
qui se forme dans l'esprit de l'homme, mais influence d'habitude son
comportement externe et consiste mettre le cadavre humain sur le
mme plan que celui de l'animal ou qu'une simple (( chose . Le cadavre animal est utilisable presque dans toutes ses parties ; on peut en
dire autant du cadavre humain considr de faon purement matrielle,
c'est--dire dans les lments dont il se compose. P o u r certains, cette
manire de voir constitue le critre dernier de la pense et le principe
dernier de l'action. Une telle attitude comporte une erreur de jugement
et une mconnaissance de la psychologie et du sens religieux et m o r a l .
Car le cadavre humain mrite q u ' o n le regarde tout autrement. Le
corps tait la demeure d'une me spirituelle et immortelle, partie constitutive essentielle d'une personne humaine dont il partageait la dig n i t ; quelque chose de cette dignit s'attache encore lui. On peut

Acta PU Pp. XII

465

dire aussi, puisqu'il est une composante de l'homme, qu'il a t form


<( l'image et la ressemblance de Dieu, laquelle va bien au del des
traces gnriques de la ressemblance divine, q u ' o n retrouve galement
chez les animaux privs d'intelligence et jusque dans les cratures inanimes purement matrielles. Mme au cadavre s'applique d'une certaine manire le mot de l ' A p t r e : Ne savez-vous pas que vos membres
sont le temple du St-Esprit, qui habite en vous? .

Enfin le corps mort

s t destin la rsurrection et la vie ternelle. T o u t cela ne vaut pas


du corps animal et prouve qu'il ne sufft pas d'envisager des f i n s thrapeutiques pour juger et traiter convenablement le cadavre humain.
D'autre part, il est vrai galement que la science mdicale et la formation des futurs mdecins exigent une connaissance dtaille du corps
humain et q u ' o n a besoin du cadavre comme objet d'tude. Les rflexions mises ci-dessus ne s'y opposent pas. On peut poursuivre cette
fin lgitime en acceptant pleinement ce que Nous venons de dire. De l
vient aussi qu'un individu veuille disposer de son cadavre et le destiner
des fins utiles, moralement irrprochables et mme leves (entre
autres pour secourir des hommes malades et souffrants). On peut prend r e une telle dcision au sujet de son propre corps avec la pleine conscience du respect qui lui revient, et en tenant compte des paroles que
l ' A p t r e adressait aux Corinthiens. Cette dcision il ne faut pas la condamner, mais la justifier positivement. Pensez par exemple au geste de
D o n Carlo Gnocchi. A moins que les circonstances n'imposent une obligation, il faut respecter la libert et la spontanit des intresss ; d'habitude on ne prsentera, pas la chose comme un devoir ou un acte de charit obligatoire. Dans la propagande, il faut certainement observer une
rserve intelligente pour viter de srieux conflits extrieurs et intrieurs. Faut-il en outre, comme il arrive souvent, refuser en principe
tout ddommagement? La question reste pose. Il est hors de doute que
de graves abus peuvent s'introduire, si l'on exige une rtribution ; mais
ce serait aller trop loin que de juger immorale toute acceptation ou
toute exigence d'un ddommagement. Le cas est analogue celui de la
transfusion sanguine : c'est un mrite pour le donneur de refuser un
ddommagement; ce n'est pas ncessairement un dfaut de l'accepter.
L'enlvement de la corne, mme parfaitement licite en soi, peut
aussi devenir illicite, s'il viole les droits et les sentiments des tiers
qui incombe le soin du cadavre, les proches parents d ' a b o r d ; mais ce

1 Cor. 6, 19.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

466

pourraient tre d'autres personnes en vertu de droits publics ou privs.


Il ne serait pas humain, p o u r servir les intrts de la mdecine ou des
buts thrapeuthiques , d'ignorer des sentiments si profonds. En gnral, il ne devrait pas tre permis aux mdecins d'entreprendre des
extirpations ou d'autres interventions sur un cadavre sans l ' a c c o r d de
ceux qui en sont chargs, et peut-tre mme en dpit des objections
formules antrieurement par l'intress. Il ne serait pas non plus quitable que les corps des patients pauvres dans les cliniques publiques et
les hpitaux soient destins d'office aux services de mdecine et de chirurgie, tandis que ceux des patients plus fortuns ne le seraient pas.
L'argent et la situation sociale ne devraient pas intervenir, quand il
s'agit de mnager des sentiments humains aussi dlicats. D ' a u t r e part,
il faut duquer le public et lui expliquer avec intelligence et respect
que consentir expressment ou tacitement des atteintes srieuses
l'intgrit du cadavre dans l'intrt de ceux qui souffrent, n'offense pas
la pit due au dfunt, lorsqu'on a pour cela des raisons valables. Ge
consentement peut malgr tout comporter pour les proches parents une
souffrance et un sacrifice, mais ce sacrifice s'aurole de charit misricordieuse envers des frres souffrants.
Les pouvoirs publics et les lois qui concernent les interventions sur
les cadavres doivent en gnral respecter les mmes considrations morales et humaines, puisqu'elles s'appuient sur la nature humaine ellemme, laquelle prcde la socit dans l'ordre de la causalit et de la
dignit. En particulier les pouvoirs publics ont le devoir de veiller
leur mise en pratique, et d'abord de prendre des mesures pour qu'un
(( cadavre ne soit pas considr et trait c o m m e tel avant que la mort
n'ait t dment constate. P a r contre les pouvoirs publics sont c o m ptents pour veiller aux intrts lgitimes de la mdecine et de la formation mdicale ; si l ' o n souponne que la mort est due une cause criminelle, ou s'il y a danger pour la sant publique, il faut que le corps
soit livr aux autorits. T o u t cela peut et doit se faire, sans manquer
au respect d au cadavre humain et aux droits des proches parents. Les
pouvoirs publics peuvent enfin contribuer efficacement faire entrer
dans l'opinion la conviction de la ncessit et de la licit morale de
certaines dispositions au sujet des cadavres, et ainsi prvenir ou carter
l'occasion de conflits intrieurs et extrieurs dans Pindividu, la famille
et la socit.
Il y a presque deux ans, le 30 septembre 1954, N o u s avons dj exprie

m les mmes ides dans une allocution au 8 Congrs de l'Association

Acta Pii Pp. XII

467

Mdicale Internationale, et Nous voudrions maintenant rpter et confirmer ce que Nous disions alors dans un bref paragraphe : En ce qui
concerne l'enlvement de parties du corps d'un dfunt des fins thrapeutiques, on ne peut pas permettre au mdecin de traiter le cadavre
c o m m e il le veut. Il revient l'autorit publique d'tablir des rgles convenables. Mais elle non plus ne peut procder arbitrairement. Il y a des
textes de loi, contre lesquels on peut lever de srieuses objections. U n e
norme, c o m m e celle qui permet au mdecin, dans un sanatorium, de prlever des parties du corps des fins thrapeutiques, tout esprit de lucre
tant exclu, n'est pas admissible dj en raison de la possibilit de l'interprter t r o p librement.

Il faut aussi prendre en

considration les

droits et les devoirs de ceux qui incombe la charge du corps du dfunt. Finalement, il faut respecter les exigences de la morale naturelle,
qui dfend de considrer et de traiter le cadavre de l'homme simplement
c o m m e une chose o u c o m m e celui d'un animal .

A v e c l'espoir de vous avoir ainsi donn une orientation plus prcise


et facilit une comprhension plus profonde des aspects religieux et moraux de ce sujet, Nous vous accordons de tout cur Notre Bndiction
Apostolique.

IV
Iis

qui

interfuerunt

humana,

Conventui

Neapoli indicto.

universali

de

fecunditate

et

sterilitate

V o u s Nous avez exprim, Messieurs, le dsir de venir N o u s prsenter


vos hommages l'occasion du deuxime Congrs Mondial de la Fertilit
et de la Strilit, que vous tenez maintenant Naples. N o u s rpondons
avec empressement votre souhait et vous disons le plaisir tout particulier, que N o u s prouvons recevoir un groupe imposant de savants et
de praticiens de tant de pays divers. V o u s vous apprtez tudier un
sujet difficile et dlicat, parce qu'il concerne l'une des fonctions principales du corps humain et parce que les rsultats de vos travaux peuvent
entraner des consquences lourdes de signification pour la vie de beauc o u p d'hommes et l'volution des socits.
La strilit conjugale involontaire, laquelle vous vous proposez de
porter remde, fait obstacle l'obtention de la fin principale du mariage
4

Acta Apost. Sedis, vol. X X X X V I a. 1954, pag. 595.

* Habita die 19 Maii mensis a. 1956.

468

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et provoque chez le couple un malaise profond, voil souvent par une


pudeur instinctive, mais dangereux pour la stabilit du mariage luimme. C'est pourquoi, en face de l'impuissance de la mdecine moderne
traiter avec succs bien des cas de ce genre, vous avez form en 1951 cette
Association internationale de la Fertilit , dont le premier Congrs,
tenu N e w Y o r k en 1953, proposait dans son ordre du j o u r trois rsolutions principales : aider par tous les moyens possibles l'tude et la
recherche concernant la fertilit; promouvoir et rpandre cette spcialit chez les mdecins, afin qu'un nombre suffisant d'entre eux puisse aider
efficacement les couples striles ; insister p o u r q u ' o n cre des cliniques,
des services et des centres de fertilit dans les hpitaux, sous la direction
d'un personnel comptent. Le prsent Congrs rpond, c o m m e le prcdent, la volont e dvelopper au maximum les connaissances que l'on
possde, de les rpandre parmi les mdecins de toutes les parties du
monde, de dterminer aussi une coordination des travaux sur certains
points, o la convergence des efforts permettra d'obtenir des rsultats
plus significatifs. V o u s entendrez un nombre remarquable de rapports
et de communications, qui examinent les facteurs endocriniens et mtaboliques de la fertilit et de la strilit, leurs facteurs professionnels et
toxiques, les mthodes nouvelles de diagnostic et de traitement de la
strilit masculine et fminine, le diagnostic de l'ovulation et de la
Spermatogenese et le traitement de leurs dsordres, la chirurgie de la
strilit. Une srie de mmoires considrera aussi les recherches exprimentales menes en cette matire et les problmes relatifs l'une des
principales fonctions de l'homme. Cet ensemble d'tudes illustre brillamment l'intrt, que ce Congrs suscite, et la faon dont, de toutes
parts, des spcialistes minents ont voulu apporter leur contribution
l'effort c o m m u n .
Il ne Nous appartient pas de porter un jugement sur les aspects proprement techniques de vos travaux ; Nous voudrions par contre envisager brivement certaines implications morales des questions, que vous
abordez du point de vue scientifique.
V o t r e Congrs prcdent signalait dans sa motion finale que la strilit conjugale involontaire soulve un problme conomique et social
de grande importance, qu'elle contribue l'abaissement de l'indice de
fertilit des populations et peut influencer par l la vie et la destine des
peuples. Il arrive parfois que l ' o n s'attarde ce point de vue, plus apparent, plus facilement contrlable. On dira alors q u ' i l faut promouvoir
la natalit pour assurer la vitalit d'une nation, et son expansion dans

Acta Pii Pp. XII

469

tous les domaines. Il est vrai qu'une natalit leve manifeste les nergies cratrices d'un peuple ou d'une famille ; elle illustre le courage des
hommes devant la vie, ses risques, ses difficults; elle souligne leur
volont de construire et de progresser. On a raison de relever que l'impossibilit physique d'exercer la paternit et la maternit devient aisment un motif de dcouragement, de repliement sur soi. La vie, qui souhaitait ardemment se prolonger, se dpasser, retombe, pour ainsi dire,
sur elle-mme et bien des foyers, hlas, succombent cette preuve.
C'est avec plaisir que N o u s voudrions mentionner ici une considration, que vous avez vous-mmes mise en relief. U est pleinement vrai
que votre zle poursuivre des recherches sur la strilit matrimoniale et les moyens de la vaincre, s'il prsente un aspect scientifique digne d'attention, engage aussi de hautes valeurs spirituelles et thiques,
dont on devrait tenir compte. Nous les avons indiques ci-dessus. Il est
profondment humain que les poux voient et trouvent dans leur enfant
l'expression vritable et plnire de leur amour rciproque et de leur don
mutuel. Il n'est pas difficile de comprendre pourquoi le dsir insatisfait
de la paternit ou de la maternit est ressenti c o m m e un sacrifice pnible
et douloureux par les parents, qu'animent des sentiments nobles et sains.
Bien plus, la strilit involontaire du mariage peut devenir un danger
srieux pour l'union et la stabilit mme de la famille.
Mais cet aspect social ne fait en ralit que recouvrir une ralit plus
intime et plus grave. Le mariage en effet unit deux personnes dans une
communaut de destin, dans leur marche vers la ralisation d'un idal
q u i implique, non la plnitude d'un bonheur terrestre, mais la conqute
de valeurs spirituelles d'un ordre transcendant, que la Rvlation chrtienne en particulier propose dans toute leur grandeur. Cet idal, les
p o u x le poursuivent ensemble, en se consacrant l'obtention de la fin
premire du mariage, la gnration et l'ducation des enfants.
Plusieurs fois dj Nous avons cru ncessaire de rappeler comment
les intentions particulires des conjoints, leur vie commune, leur perfectionnement personnel, ne pouvaient se concevoir que subordonns au
but qui les dpasse, la paternit et la maternit. Non seulement l'uvre
c o m m u n e de la vie extrieure, disions-Nous dans une allocution adresse
a u x sages-femmes le 29 octobre 1951, mais encore tout l'enrichissement
personnel, mme l'enrichissement intellectuel et spirituel, jusqu' ce
q u ' i l y a de plus spirituel et profond dans l'amour conjugal c o m m e tel,
a t mis par la volont de la nature et du Crateur au service de la
31 - ACTA, vol. X X I I I , n. 9. 16-6-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

470

descendance - Tel est l'enseignement constant de P E g l i s e ; elle a rejet


tonte conception du mariage qui menacerait de le replier sur lui-mme,
d'en faire une recherche goste de satisfactions affectives et physiques
dans l'intrt des seuls poux.
Mais l'Eglise a cart aussi l'attitude oppose qui prtendrait sparer,
dans la gnration, l'activit biologique de la relation personnelle des
conjoints. L'enfant est le fruit de l'union conjugale, lorsqu'elle s'exprime
en plnitude, par la mise en uvre des fonctions organiques, des motions sensibles qui y sont lies, de l'amour spirituel et dsintress qui
l'anime ; c'est dans l'unit de cet acte humain que doivent tre poses les
conditions biologiques de la gnration. Jamais il n'est permis de sparer
ces divers aspects au point d'exclure positivement soit l'intention procratrice, soit le rapport conjugal. La relation, qui unit le pre et la
mre leur enfant, prend racine dans le fait organique et plus encore
dans la dmarche dlibre des poux, qui se livrent l'un l'autre et
dont la volont de se donner s'panouit et trouve son aboutissement vritable dans l'tre qu'ils mettent au m o n d e . Seule d'ailleurs cette conscration de soi, gnreuse dans son principe et ardue dans sa ralisation,
par l'acceptation consciente des responsabilits

qu'elle

comporte, peut

garantir que l'uvre d'ducation des enfants sera poursuivie avec t o u t


le soin, le courage et la patience qu'elle exige. On peut d o n c affirmer q u e
la fcondit humaine, au del du plan physique, revt des aspects moraux
essentiels, qu'il faut ncessairement considrer, mme lorsqu'on traite
le sujet du point de vue mdical.
Il est bien vident que le savant et le mdecin, lorqu'ils abordent un
problme de leur spcialit, ont le droit de concentrer leur attention s u r
ses lments proprement scientifiques et de le rsoudre en fonction de
ces seules donnes. Mais lorsqu'on entre dans la voie des applications
pratiques l ' h o m m e , il est impossible de ne pas tenir compte des rpercussions que les mthodes proposes auront sur la personne et son destin. La grandeur de l'acte humain consiste prcisment dpasser le
moment mme o il se pose pour engager toute l'orientation d'une vie,
pour l'amener prendre position vis--vis de l'absolu. C'est vrai dj
de l'activit quotidienne : combien plus forte raison d'un acte qui engage, avec l'amour rciproque des poux, leur avenir et celui de leur descendance.
Aussi croyons-Nous qu'il est capital pour vous, Messieurs, de ne p a s

Acta Apost. Sedis, vol. X L I I I (1951) pag. 849-850.

Acta Pii Pp. XII

471

ngliger cette perspective, quand vous considrez les mthodes de fcondation artificielle. Le moyen, par lequel on tend la production d'une
nouvelle vie, prend une signification humaine essentielle, insparable de
la fin que l'on poursuit et susceptible, s'il n'est pas conforme la ralit
des choses et aux lois inscrites dans la nature des tres, de causer un dommage grave cette fin mme.
Sur ce point galement, on Nous a demand de donner quelques directives. Au sujet des tentatives de fcondation artificielle humaine in
vitro , qu'il Nous suffise d'observer q u ' i l faut les rejeter comme immorales et absolument illicites. Sur les diverses questions de morale qui
se posent propos de la fcondation artificielle, au sens ordinaire du
mot, ou (( insmination artificielle , N o u s avons dj exprim Notre
pense dans un discours adress aux mdecins le 29 septembre 1949 ;

aussi N o u s renvoyons pour le dtail ce que Nous disions alors et N o u s


Nous limitons ici rpter le jugement donn pour conclure : En ce
qui touche la fcondation artificielle, non seulement il y a lieu d'tre
extrmement rserv, mais il faut absolument l'carter. En parlant ainsi,
on ne proscrit pas ncessairement l'emploi de certains moyens artificiels
destins uniquement soit faciliter l'acte naturel, soit faire atteindre
sa fin l'acte naturel normalement a c c o m p l i . Mais tant donn que
l'usage de la fcondation artificielle s'tend de plus en plus, et afin de
corriger quelques opinions errones qui se rpandent au sujet de ce que
N o u s avons enseign, Nous y ajoutons ce qui suit :
La fcondation artificielle dpasse les limites du droit que les poux
ont acquis par le contrat matrimonial, savoir, celui d'exercer pleinement leur capacit sexuelle naturelle dans l'accomplissement naturel de
l'acte matrimonial. Le contrat en question ne leur confre pas de droit
la fcondation artificielle, car un tel droit n'est d'aucune faon exprim
dans le droit l'acte conjugal naturel et ne saurait en tre dduit. E n c o r e
moins peut-on le faire driver du droit P enfant fin premire du
mariage. Le contrat matrimonial ne donne pas ce droit, parce qu'il a
pour objet non pas 1' enfant , mais les actes naturels qui sont capables d'engendrer une nouvelle vie et destins cela. Aussi doit-on dire
de la fcondation artificielle qu'elle viole la loi naturelle et qu'elle est
contraire au droit et la morale.
A l i a nunc occurrit quaestio, ad quam pertractandam magis addecet
latinam linguam adhibere.
2

Acta Apost. Sedis, vol XXXXI (1949) pag. 557 ss.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

472

Quemadmodum rationalis animus noster artificiali inseminationi adversatur, ita eadem ethica ratio, a qua agendi norma sumenda est, pariter
vetat, quominus humanum semen, peritorum examini subiciendum, masturbationis ope procuretur.
H a n c agendi rationem attigimus Nostra quoque allocutione c o r a m
TJrologiae doctoribus coetum participantibus, die VIII mensis Octobris
anno MDCCCCLIII prolata, in qua haec habuimus verba : Du reste, le
St-Office a dcid dj le 2 aot 1929

qu'une "masturbatio directe pro-

curata ut obtineatur sperma " n'est pas licite, ceci quel que soit le but
de l'examen .

Cum vero Nobis allatum sit, pravam huiusmodi consue-

tudinem pluribus in locis invalescere, opportunum ducimus nunc etiam,


quae tunc monuimus, commemorare atque iterum inculcare.
Si actus huiusmodi ad explendam libidinem ponantur, eos vel ipse
naturalis hominis sensus sua sponte respuit, ac multo magis mentis
iudicium, quotiescumque rem mature recteque considerat. Iidem actus
tamen tunc quoque respuendi sunt, c u m graves rationes eos a culpa
eximere videntur, uti sunt : remedia iis praestanda qui nimia n errorum
intentione vel abnormibus animi spasmis l a b o r a n t ; medicis peragenda,
ope microscopii, spermatis inspectio, quod venerei vel alius generis morbi
bacteriis infectum s i t ; diversarum partium examen, ex quibus semen*
ordinarie constat, ut vitalium spermatis elementorum praesentia, numerus, quantitas, forma, vis, habitus aliaque id genus dignoscantur.
Eiusmodi procuratio humani seminis, per masturbationem effecta, ad
nihil aliud directe spectat,

nisi ad naturalem in homine generandi

facultatem plene e x e r c e n d a m ; quod quidem plenum exercitium, extra


coniugalem copulam peractum, secum fert directum et indebite usurpatomi eiusdem facultatis usum. In hoc eiusmodi indebito facultatis usu
proprie sita est intrinseca regulae morum violatio. Haudquaquam enim
h o m o ius ullum exercendi facultatem sexualem iam inde habet, quod
facultatem eandem a natura recepit. H o m i n i nempe (secus ac in ceteris
animantibus rationis expertibus contingit) ius et potestas utendi atque
exercendi eandem facultatem tantummodo in nuptiis valide initis tribuitur, atque in iure matrimoniali continetur, quod ipsis nuptiis traditur et acceptatur. Inde elucet hominem, ob solam hanc causam quod
facultatem sexualem a natura recepit, non habere nisi potentiam et ius
ad matrimonium ineundum. H o c ius tamen, ad obiectum et ambitum

Acta Ap. Sedis, vol. XXI a. 1929, p. 490, II.


* Acta Apost. Sedis, vol XLV, (1953) pag. 678.

Acta PU Pp. XII

473

quod attinet, naturae lege, non hominum voluntate discribitur ; vi huius


legis naturae, homini non competit ius et potestas ad plenum facultatis
sexualis exercitium, directe intentum, nisi c u m coniugalem copulam
exercet ad normam a natura ipsa imperatam atque definitam. E x t r a
hunc naturalem actum, ne in ipso quidem matrimonio ius datur ad
sexuali hac facultate plene fruendum. Hi sunt limites, quibus ius, de
quo diximus, eiusque exercitium a natura circumscribuntur. Ex eo quod
plenum sexualis facultatis exercitium hoc absoluto copulae coniugalis
limite circumscribitur, eadem facultas intrinsece apta efficitur ad plenum matrimonii naturalem finem assequendum (qui non m o d o est generatio, sed etiam prolis educatio), atque eius exercitium cum dicto fine
colligatur. Quae c u m ita sint, masturbatio omnino est extra memoratam pieni facultatis sexualis exercitii naturalem habilitatem, ideoque
etiam extra eius colligationem cum fine a natura ordinato ; quamobrem
eadem o m n i iuris titulo caret atque naturae et ethices legibus contraria
est, etiamsi inservire intendat utilitati per se iustae nec improbandae.
Quae hactenus dicta sunt de intrinseca malitia cuiuslibet pieni usus
potentiae

generandi

extra

naturalem

coniugalem

copulam,

valent

eodem m o d o cum agitur de matrimonio iunctis vel de matrimonio solutis, sive plenum exercitium apparatus genitalis fit a viro sive a muliere,
sive ab utraque parte simul a g e n t e ; sive fit tactibus manualibus sive
coniugalis copulae interruptione; haec enim semper est actus naturae
contrarius atque intrinsece maius.

Si la fcondit rpond certaines exigences de l'organisme et satisfait des instincts puissants, elle engage tout de suite, c o m m e Nous
l'avons dit, le plan psychologique et moral. L'uvre de l'ducation dpasse encore par sa porte et ses consquences celle de la gnration.
Les changes d'me me, qui s'oprent entre les parents et les enfants,
avec tout le srieux, la dlicatesse, l'oubli de soi qu'ils requirent, contraignent bien vite les parents dpasser le stade de la possession
effective pour songer la destine personnelle de ceux qui leur sont
confis. Le plus souvent, quand ils atteignent l'ge adulte, les enfants
quittent leur famille, s'en vont au loin pour rpondre aux ncessits de
la vie ou aux appels d'une vocation plus haute. La pense de ce dtachement normal, si coteux soit-il pour eux, doit aider les parents
s'lever vers une conception plus noble de leur mission, vers une vision
plus pure de la signification de leurs efforts. Sous peine d'chec au
moins partiel, la famille est appele s'intgrer dans la socit, lar-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

474

gir le cercle des affections et des intrts, orienter ses membres vers
des horizons plus larges, pour songer non seulement eux-mmes, mais
aux tches de service social.
L ' E g l i s e catholique enfin, dpositaire des intentions divines, enseigne la fcondit suprieure des vies entirement consacres D i e u et au
prochain. I c i le renoncement entier la famille doit permettre l'action
spirituelle toute dsintresse et procdant non d'une peur quelconque
de la vie et de ses engagements, mais de la perception des vritables
destines de l ' h o m m e , cr l'image de D i e u et en qute d'un a m o u r
universel, qu'aucun attachement charnel ne vienne limiter. Telle est la
plus sublime et la plus enviable fcondit, que l ' h o m m e puisse souhaiter, celle qui transcende le plan biologique pour entrer le plain-pied
dans celui de l'esprit.
N o u s ne voulions pas, Messieurs, conclure cette allocution sans
ouvrir ces perspectives. A d'aucuns, elles peuvent paratre assez loignes des objets, qui vous occupent maintenant. Il n'en est rien cepen
dant, Elles seules en effet permettent de situer vos travaux, la place
qui leur revient et d'en apercevoir la valeur. Ce que vous souhaitez, ce
n'est pas seulement d'augmenter le nombre des hommes, mais d'lever
le niveau moral de l'humanit, ses forces bienfaisantes, sa volont de
crotre physiquement et spirituellement. V o u s voulez rendre une nouvelle ferveur l'affection de tant d'poux qu'attriste un foyer dsert ;
loin d'entraver leur panouissement plnier, vous ambitionnez de mettre leur service tout votre savoir p o u r que se rveillent en eux ces
ressources admirables, que Dieu a caches au cur des pres et des
mres pour les aider monter vers Lui, eux-mmes et toute leur famille.
Pntrs

d'une

telle

responsabilit,

vous

poursuivrez

avec

une

ardeur croissante, N o u s osons l'esprer, votre labeur scientifique et les


ralisations pratiques, que vous vous proposez. En invoquant sur vousmmes, sur vos familles et tous ceux qui vous sont chers, les plus abondantes faveurs divines, N o u s vous accordons de tout cur Notre Bndiction Apostolique.

Acta Pii Pp. XII

475

NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS OB XV CONVENTUM EUCHARISTICUM EX ITALIA LYCIAE COADUNATIS.*

In questo vespro solenne di fede e di grazia, in cui voi, diletti figli


accorsi da ogni regione d'Italia nella nobile e ridente citt di L e c c e ,
volete gareggiare con le schiere angeliche nell'offrire a Ges Eucaristico
il supremo trionfo dell'adorazione e d e l l ' o m a g g i o , N o i non avremmo
potuto non accogliere il vostro desiderio di una Nostra parola, quasi per
suggellare in qualche m o d o gli splendori del XV Congresso Eucaristico
Nazionale con la testimonianza della Nostra venerazione e del Nostro
amore.
Innanzi tutto, rendiamo grazie a D i o per il conforto che voi, diletti
figli del Salento, avete arrecato al Nostro cuore in queste memorabili
giornate di fede e di spirituale rinnovamento, operato sotto la guida dei
vostri Pastori, e innanzi tutto dello zelantissimo V e s c o v o di cotesta diocesi, e alla luce sapiente di tanti insigni scrittori ed oratori, che hanno
profondamente ed ampiamente illustrato tutti i lati del denso programma
delle vostre Assisi eucaristiche. Il vostro Congresso, che oggi si chiude,
rester nella serie dei Congressi Eucaristici Nazionali come un fulgido
anello della l o r o preziosa catena, c o m e una limpida perla incastonata
nella corona del divino Re eucaristico, c o m e una elevata strofa nell'inno
di gloria che un p o p o l o di cos grandi tradizioni religiose va cantando
pubblicamente nel corso dei tempi dinanzi all'ara, ove si manifesta, nel
mistero del pane vivo e vitale, l'infinito amore di D i o per l ' u o m o .
L'ottima riuscita del XV Congresso dovuta particolarmente al ben
n o t o fervore religioso delle dilette popolazioni pugliesi, ma non meno alla
felice scelta della citt di L e c c e , che c o n edificante ardimento ha accettato l'ufficio e l'onore di ospitarlo tra le sue vetuste mura, non risparmiando fatiche e sacrifci. Veramente degna di rappresentare la cattolica Italia, in quest'ora di fede, la vostra citt, o Leccesi, da voi generosamente offerta quasi nobile scenario al grandioso trionfo dell'Eucaristia.
Lecce, chiamata per la sua coltura e la sua gentilezza l'Atene delle
P u g l i e e per la dolcezza del suo idioma la Firenze del mezzogiorno,
* Datus die 6 Maii mensis a. 1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

476

per l'antichit e lo splendore della sua storia una delle pi illustri


citt d'Italia, ed ha insieme con esse il merito di conservare intatto l'antico volto e cuore cristiano, pur nel moderno sviluppo delle industrie e
dei commerci. D e l religioso passato di questa citt, la cui fondazione si
fa risalire all'et romana, sono ancor o g g i testimoni i suoi monumenti
e gli splendidi suoi sacri edifci, quali, tra gli altri, la basilica di S. C r o c e ,
la Cattedrale dedicata all'Assunzione di Maria, la chiesa di S. D o m e n i c o ,
con il l o r o stile caratteristico che ricorda il barocco spagnuolo, detto
plateresco , atto ad esprimere, c o n forme di esuberante festosit e di
ricercata eleganza, la felicit di un p o p o l o che vive e vuole al s o m m o
onorare la sua fede. Della sua presente vitalit religiosa hanno dato eloquente dimostrazione le fervide giornate di questo Congresso, che hanno
visto accorrere ai sacri altari autorit e p o p o l o , soldati e lavoratori, fanciulli e malati, in una parola, tutti i ceti della citt e della penisola
salentina, per i cui centri, gi nell'anno della sua preparazione prossima,
il devoto pellegrinaggio eucaristico Ges che passa aveva sparso tesori
di benedizioni. E del presente fervore religioso ed eucaristico la cittadinanza ha determinato che restasse perenne memoria nel singolare d o n o
offerto al Congresso di cotesta Piazza dei Trecentomila appositamente costruita ed in questo momento divenuta il cuore religioso dell'amatissima

Italia.

Da essa infatti, gremita da v o i , diletti figli di Lecce, delle Puglie, e


dai rappresentanti le altre regioni italiane, si levano al c i e l o , per riecheggiare spiritualmente dappertutto nella Chiesa, gli inni e i cantici
della venerazione, della gratitudine, dell'amore al divin Salvatore, guida
e Pastore delle anime, a Lui, che tutto conosce e tutto p u , e che gli
uomini nutre misticamente delle sue carni, affine di prepararli ad essere
suoi commensali nell'eterno banchetto, suoi coeredi nella gloria, e concittadini dei santi nella patria celeste. S, o diletti figli, fate che tutti o d a n o
a l o r o salute il giubilo dei vostri cantici a Cristo : Sit laus plena, sit
sonora, sit iucunda, sit decora mentis iubilatio .*
Il vostro sia il cantico della venerazione a l l ' A g n e l l o , che toglie i peccati del m o n d o c o l perpetuo sacrificio di S, e che c o l suo prezioso sangue
ha ricomprato al Padre gli uomini di tutte le trib, le lingue, i popoli e
2

le nazioni. Veramente E g l i degno... di ricevere la potenza e la ricchezza e la gloria e la benedizione .


1

Seq Miss. Ssmi Corp. Chr.


cfr. Apoc. 5, 9.
Apoc. 5, 12.

Sia inoltre il cantico della grati-

Acta PU Pp. XII

477

tudine a Colui che, d o p o averci dato, creandoci, ogni sorta di beni, quasi
avesse esaurito ogni suo tesoro, volle dare s stesso. E a si diede a noi
socio c o l nascere, cibo col nutrirci, prezzo morendo, e si dar premio
regnando .

Ma soprattutto sia il vostro un inno di amore a Colui che

tutto oper per amore verso le umane creature ; e che, dal solo amore
mosso, abit tra noi, e volle restare presente tra i suoi diletti nel mistero
eucaristico, ripetendo incessantemente una immolazione,

mediante la

quale si procurassero agli uomini i medesimi frutti di redenzione della


prima., fonte ed origine di tutte le grazie.

Questo triplice cantico di

venerazione, di gratitudine, di amore sgorghi dal profondo del cuore e


sia tale da dare indirizzo e intensit a tutta la vita.
Ma, quasi c o m e laudis thema specialis ,

il presente Congresso si

proposto di approfondire con lo studio e far rivivere nelle coscienze degli


uomini di oggi due particolari effetti dell'Eucaristia, definita Sacra7

mento di unit e vincolo di c a r i t . Se mai in ogni tempo la umana


societ sent il bisogno di attuare in s i sommi beni della unione e della
fraternit, oggi ella ne sente profondamente, quasi tragicamente, la necessit. Spettacolo doloroso quello delle divisioni, che spezzano e quasi
sezionano il c o r p o vivo della famiglia umana in zone e in settori, in
gruppi e in blocchi separati come da abissi, che sembra impossibile di
c o l m a r e ; doloroso sempre, ma molto pi quando le divisioni separano,
opponendo gli uni contro gli altri, fratelli doppiamente tali, perch alla
semplice fratellanza umana se ne aggiunge un'altra superiore, fondata in
una medesima credenza, nella fede in un medesimo Redentore e Signore Ges Cristo, che tutti riconoscono come principio della l o r o salvezza e maestro della loro vita. Bench tutte le concrete condizioni della
vita umana concorrano a spingere l ' u o m o a compiere ogni sforzo per
eliminare i contrasti almeno pi gravi ed assicurare ai popoli, come ai
singoli gruppi, la convivenza nella fraterna collaborazione per il bene,
tuttavia questo fondamentale obiettivo parso in ogni tempo come il
pi arduo problema della storia, fin quasi a far pensare che la sua soluzione sia al disopra delle forze umane. E forse tale , se non in s stesso,
almeno per le circostanze concrete in cui volta per volta si presenta il
problema.
Ma ecco che la divina benignit anche in questo accorsa a sorreg4

Hymn. Verbum Supern, ad Land, in festo Ss.mi Corp. Chr.


cfr. Conc. Trid. Sess. XXII cap. 2.

Seq. Miss. SS.mi Corp. Chr.


S. Th. S p. q. 73 a. 3 ad 3.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

478

gere l ' u o m o , impegnando con infinita generosit il F i g l i o unigenito di


D i o incarnato e dato in c i b o alle sue creature. La fede nella Eucaristia,
la sua perenne presenza, il mistico rinnovarsi del sacrifcio del Golgota,
la comunione fsica e spirituale c o n l'unico Redentore, Cristo, non solo
ricorda e sprona gli uomini all'unione fraterna, ma l'attua in quel C o r p o
mistico, di cui moltissimi sono i membri attuali, e a cui tutti sono chiamati ad inserirsi. La fede e la comunione eucaristica sono veramente il
vincolo dato da D i o agli uomini per ricomporre la primordiale unit della
umana famiglia, infranta dalla prima colpa. Oh quanto diverse, infatti,
sarebbero le famiglie, le citt, le nazioni e il m o n d o intero, se tutte le
anime, accostandosi c o n frequenza a questa fornace divina di amore,
ricevessero in s una scintilla di quel f u o c o , sino a formarne un benefico
incendio, che distruggesse tutte le impurit, mondasse tutte le scorie, sopisse tutti i contrasti, incenerisse tutti gli egoismi, e riscaldasse la freddezza dei cuori, ridonando l o r o il palpito sincero dell'amore fraterno e
generoso. forse questo un vano, infondato ideale? N o , diletti figli;
guardate in questo momento la immensa moltitudine che, con intima letizia ed ineffabile pace, si stringe intorno a cotesto altare. N o n forse Cristo
vivente c o n la sostanza della umana carne, che vi ha radunati e fatti
riconoscere fratelli e figli del medesimo P a d r e ? Congregava nos in
unum Christi amor .

Nessun u o m o , nessuna idea, nessun comune biso-

gno o timore riusciranno mai a dare una stabile e vitale unit agli uomini,
come pu darla ed assicurarla la fede e la vita in Cristo. Se, dunque,
voi volete contribuire, per quanto da v o i , ad estendere al m o n d o e al
futuro il prezioso bene di cui godete in questo m o m e n t o , fate che tutti
volgano lo sguardo e il cuore alla divina Ostia salutare, e questa grazia
chiedete : la unit nella carit.
questo il bisogno essenziale del m o n d o di oggi, bench non tutti ne
siano intimamente persuasi oppure disposti c o n sincera volont a tentare ogni mezzo per affrettarne l'attuazione. Ma mentre, da una parte,
taluni ne soffocano il grido in s e intorno a s nell'intento di trarre
vantaggio dalle divisioni, altri si dicono contenti se riuscissero ad imporre una parvenza di unit mediante il predominio della forza, ed altri
ancora, sfiduciati, si arrendono all'idea dei fatali conflitti ; dall'altra, vi
l'immensa schiera dei veri credenti in Cristo, che, illuminati e fortificati dalla sua grazia, ne riconoscono la necessit e l'urgenza, fondate sul
volere divino e sull'esempio di Cristo. T r a queste elette schiere siete v o i ,
8

Liturg. Vers. Antiph. In Coena Domini.

Acta Pii Pp. XII

479

diletti figli, che vi stringete ora presso Faltare, ove il D i o umanato e


nascosto dai veli eucaristici si offre c o m e Capo della umanit e vincolo
t r a le genti. Qui prorompa dai vostri petti il grido invocante la unit
n e l l a carit, e qui il grido si muti in preghiera, e la preghiera in azione.
Ma il vostro grido di richiamo alla fraternit e la vostra preghiera per
ottenerla dal cielo salgono in questo giorno da un angolo della terra, che,
per la sua singolare posizione tra Oriente e Occidente, ha il significato
di simbolo, il valore di auspicio. Come il vostro suolo, amatissimi figli
salentini, fu gi nel passato ponte naturale verso quell'Oriente mister i o s o , culla di civilt e di coltura, e dal quale l'Occidente trasse l'ispirazione e l'avviamento per il suo grande destino, cos ritorna ad essere in
questa solenne circostanza del Congresso Eucaristico l ' a p p r o d o spirituale di tutte le anime che intendono riunire non solo gli uomini tra l o r o ,
ma la terra c o l cielo, mediante l'unico Mediatore Ges Cristo. Possano
cos gli echi del vostro Congresso giungere fino agli ultimi confini del
m o n d o , accendendo con nuovo ardore dappertutto la fiamma della fraternit e della pace.
T r a i devoti ricordi e le sante emozioni di queste giornate eucaristiche
volgenti al tramonto, col risveglio di una fede pi vivida e c o l rinnovam e n t o dei pubblici e privati costumi, conservate intatto, per la intiera
Tita, l'amore per Ges Eucaristia, che il Congresso ha ridestato nei vostri
-cuori. La ridente e cara citt di Lecce, che gode del patrocinio del suo
a m a t o Santo Oronzo, il cui nome portato con onore da molti suoi figli,
orne dell'insigne Compatrono S. Bernardino Realino, suo infaticabile
apostolo, da N o i stessi elevato ai supremi onori degli altari, mantenga
d accresca la sua fama di citt esemplarmente cristiana. E c o m e le abili
mani dei vostri artigiani sanno modellare nell'umile materia i devoti
simulacri di santi e trarre dalla pietra stessa del vostro suolo i mirabili
ricami che adornano i sacri edifci, cos la grazia divina, cui offrite docili
e malleabili le vostre anime, vi trasformer ed arricchir, secondo il modello di Cristo stesso, in uomini di cui la Chiesa possa dirsi orgogliosa.
O Ges Eucaristico, centro e meta di tutti i cuori, ascolta benigno la
umile Nostra preghiera, che c o n accento commosso Ti presentiamo per
questo p o p o l o di predilezione, che in fanti modi Ti sta dimostrando la
sua devozione e il suo filiale affetto; esaudisci le sue suppliche e concedigli soprattutto il dono prezioso della tua carit e del tuo amore, attraend o l o , c o n quel divino incanto, che gi irradiavi sulla terra, allorch
passavi per le citt e i castelli beneficando e sanando tutti, a ricorrere
continuamente alla fonte di acque vive, al mistico banchetto, ove Tu sei

480

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

non solo il Padre che invita, ma anche la vittima che si offre in alimento.
Fa che, mediante questa costante partecipazione, tutti siano una cosa
sola con T e , perch cos saranno anche tutti una cosa sola, secondo la
T u a ardente brama <( ut omnes unum sint , che hai lasciato agli uomini
sulla terra come supremo T u o testamento. E allora in questo p o p o l o , eh'
T u o , sar una felice realt l'attuazione di quel promesso R e g n o , che
regno di verit e di vita, di santit e di grazia, di amore e di pace.
Con questi sentimenti e con questo augurio benediciamo di cuore tutti :
il Nostro amatissimo e degnissimo Legato, che con tanto decoro Ci ha
rappresentati ; i Nostri Fratelli nell'Episcopato ; quanti sono cost presenti o ascoltano la Nostra voce, e tutta la dilettissima Nazione italiana,,
oggetto sempre delle divine predilezioni.

Sacra Congregatio Consistorialis

481

ACTA SS. CONGREGATIONUM


S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS

ANGBENSIS
DECRETUM
DE CAPITULI CATHEDRALIS INNOVATIONE

Cum E x c . P. D. Emmanuel Alphonsus de Carvalho, Episcopus titularis Rhaedestenus et Coadiutor c u m iure successionis E x c . P. D. Gulielmi Augusti de Cunha Guimares, E p i s c o p i Angrensis, ab Apostolica
Sede expostulavisset ut vetustum Capitulum Cathedrale Angrense, quibusdam adductis immutationibus, nova ratione constitueretur, Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto E x c . P . D . Fernandi
Cento, Archiepiscopi titularis Seleuciensis pierii et in Republica Lusitana
Nuntii A p o s t o l i c i , vigore specialium facultatum sibi a Ssmo D o m i n o
Nostro P i o Divina Providentia P P .

X I I tributarum,

rata huiusmodi

innovationem in spirituale fidelium bonum cessuram, oblatis precibus


benigne annuendum censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto, perinde valituro
ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, statuit ut exinde Angrense Capitulum Cathedrale, ceteris abrogatis, constet tribus
dignitatibus, Decano nempe, A r c h i d i a c o n o et Cantore, atque novem
canonicatibus, quorum unus canonico Theologo alius vero canonico Paenitentiario conferetur.
Collatio dignitatum et canonicatuum fiet ad normam iuris communis.
Sacra Congregatio tamen indulget ut, quousque congruae praebendae
constitutae non fuerint, dignitates et canonicatus iis sacerdotibus, qui
a l i o beneficio etiam c u m cura animarum sint praediti, conferri possint.
Concedit insuper ut divinum officium peragatur saltem hisce qui sequun-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

482

tur festis diebus : Nativitatis D o m i n i Nostri Jesu Christi, Paschatis, P e n tecostes, Ssmi Corporis Christi, Assumptionis et Conceptionis I m m a c u latae Beatae Mariae Virginis necnon in festo Transfigurationis D . N . J . C .

cui Ecclesia cathedralis dicata est.


In reliquis vero quae sacri canones de Capitulis Cathedralibus atque
Capitulares Constitutiones statuunt adamussim serventur.
Ad haec omnia perficienda eadem S. Congregatio Consistorialis memoratum E x c . P. D. Fernandum Cento deputat, necessarias et opportunas ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impositoad eandem S. Congregationem Consistorialem, quam primum, remittendi
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 9 D e cembris 1955.
F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis

Iosephus Ferretto,

Adsessor

II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 13 Novembris 1955. Titulari episcopali Ecclesiae Burcensi, praefecit E x c . P. D. Matthiam Zvekanovic, ex Administratione Apostolica
Baciensi in Jugoslavia, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Ludovici
Budanovi, Episcopi titularis Cisamensis et Administratoris A p o s t o l i c i
Baciensis in Jugoslavia.
die 15 Februarii 1956. - Titulari episcopali Ecclesiae Cynopolitanae
in Arcadia E x c . P. D. Ioannem Marcellum R o d i , hactenus Episcopum
Agennensem.
die 6 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Larensi R. P. R i chardum Ackerman C. S. S p . , directorem nationalem Pontificii Operis
a Sancta Infantia in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis,.

Sacra Congregatio Consistorialis

483

quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Caroli Francisci Buddy, Episcopi


S. Didaci.
die 8 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Lambaesitanae R. D.
Thomam Eduardum Gill,

parochum ecclesiae cathedralis

Seattlensis,

quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Thomae A . Connolly, Archiepiscopi Seattlensis.


die 11 Aprilis Titulari episcopail Ecclesiae Rhodopolitanae R. D.
Alden Ioannem Bell, parochum ecclesiae cathedralis Angelorum in California, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Iacobi Francisci S. R. E.
Card. M c l n t y r e , Archiepiscopi Angelorum in California.
die X3 Aprilis. Cathedrali Ecclesiae Agennensi, R. D. Rogerium
Johan, canonicum Capituli cathedralis Sagiensis.
die 17 Aprilis. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cyrrhensi E x c .
P. D. Aloisium Ferrand, hactenus Episcopum Maurianensem, quem constituit Coadiutorem cum jure successionis E x c . P. D. Ludovici Gaillard,
Archiepiscopi Turonensis.
die 2 Maii. Cathedrali Ecclesiae Maurianensi R. D. Jolem Bellec,
canonicum Capituli Cathedralis et Vicarium Generalem dioecesis Cori sopitensis.
die 3 Maii. Metropolitanae Ecclesiae Ravennatensi et Ecclesiae Cathedrali unitae Cerviensi R. P. D. Salvatorem Baldassarri, Antistitem
Urbanum, canonicum theologum Capituli Cathedralis Faventini et professorem in Pontificio Seminario Regionali Flaminio a Benedicto P p . XV
Bononiae constituto.
Titulari episcopali Ecclesiae Elidensi R. D. Ioannem I. Carberry,
ex dioecesi Bruklyniensi, quem constituit Coadiutorem c u m jure successionis E x c . P. D. Ioannis I. Bennett, Episcopi Lafayettensis in Indiana.
die 8 Maii. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Tyanensi E x c . P. D.
Primum Principi, Canonicum Patriarchalis Basilicae Principis Apostolorum de Urbe, Oeconomum ac Secretarium S. Congregationis Fabricae
S. Petri et Consultorem Supremae S. Congregationis S. Officii, quem
constituit Administratorem Pontificium Patriarchalis Basilicae S. Pauli
et Lauretanum necnon Delegatum Pontificium Basilicae divo A n t o n i o
Patavii dicatae.
die 10 Maii. Metropolitanae Ecclesiae Vindobonensi E x c . P. D.
Franciscum K n i g , hactenus Episcopum titularem Liviensem atque Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Michaelis Memelauer, Episcopi S. Hippolyti.
die 15 Maii. Titulari episcopali Ecclesiae Prienensi Revmum P. D.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

484

Iacobum Le Cordier, Antistitem Urbanum, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Parisiensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Mauritii
S. E. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis.
die 21 Maii. Cathedrali Ecclesiae Osnabrugensi R. D. Franciscum
Demann, canonicum cathedralis Osnabrugensis atque theologiae dogmaticae professorem in Seminario Osnabrugensi.
de 22 Maii. Titulari episcopali Ecclesiae Chersonesitanae in Europa R e v m u m P. D. Carolum Cafferata, Antistitem Urbanum, directorem spiritus in seminario Rosariensi, quem deputavit Auxiliarem E m i
P . D . A n t o n i i S . R . E . Cardinalis Caggiano, E p i s c o p i Rosariensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Abitinensi R e v m u m P. D. Franciscum Vennera, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem et archidiaconum Capituli Cathedralis Rosariensis,

quem deputavit Auxiliarem

E m i P . D . Antonii S . R . E . Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis.


die 25 Maii. . Titulari episcopali Ecclesiae Assavensi R e v m u m D.
R a y m u n d u m Lizardi, e dioecesi Civitatis Bolivarensis, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Caracensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D.
Raphaelis Ignatii A r i a s B l a n c o , Archiepiscopi Caracensis.
die 28 Maii. Metropolitanae Ecclesiae Mexicanae E x c . P. D. Michaelem Darium Miranda y Gmez, hactenus Archiepiscopum titularem
Selymbrianum.
Cathedrali Ecclesiae Tulancingensi R e v m u m D. Adalbertum A l meida Merino, e dioecesi Chihuahuensi, directorem spiritus in seminario
dioecesano.

III
NOMINATIO
Decreto die quarto Februarii mensis a. 1956 dato, Sacra Congregatio
Consistorialis nominavit Elmum P. D. Josephum S. R. E. Cardinalem
W e n d e l , Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem,
strensem

Reipublicae

Foederalis

Germanicae.

Vicarium Ca-

23 Iulii 1956

An. et vol. X X X X T I I I

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. IO

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
IACAREZINHOENSIS
(LONDRINENSIS - MARINGANSIS)
A DIOECESI IACAREZINHOENSI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES, EX IISQUE DUAE
FORMANTUR DIOECESES, LONDRINENSIS ET MARINGANSIS APPELLANDAE.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Latissimas partire Ecclesias easdemque aptioribus circumscribere finibus Nostrum esse in primis arbitramur, quibus nil anxius, nil antiquius
-est quam omnibus hominibus, qui christiano decorantur nomine, supernae
salutis viam tutiorem reddere, eosque cunctis catholicae religionis comm o d i s atque utilitatibus providere. Cum ergo acceperimus venerabilem
Eratrem A r m a n d u m

Lombardi,

Archiepiscopum

titulo

Caesariensem

Philippi et in Brasiliana Republica Apostolicum Nuntium, ab hac R o mana Sede petivisse ut, distracta Iacarezinhoensi Ecclesia, duae conderentur dioeceses, ne optimi incolae septemtrionalis regionis Civitatis
Paranensis, in Brasilia, congrua carerent curatione ; atque in id consentire Gerardum de Proena Sigaud, Iacarezinhoensem Episcopum, simulq u e Emmanuelem da Silveira d ' E l b o u x , Archiepiscopum Curitibensem,
32 - ACTA, vol. X X I I I , n. 10. 23-7-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

486

ceterosque Ordinarios l o c o r u m ex ecclesiastica P r o v i n c i a Curitibensi;


adhibitis precibus libenti concedimus animo. Quam ob rem, consilio
audito venerabilium F r a t r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis consistorialibus praepositorum, re attente considerata et consensu
eorum suppleto, qui in hac regionum rerumque partitione aliquid iuris
habeant vel se habere putent, summa Nostra usi potestate sequentia
statuimus. A Iacarezinhoensi dioecesi id territorii separamus, quod municipia complectitur vulgato nomine : Londrina, Alvorada, Apucarana,
Arapongas, Araruva, A s t o r g a , Bela Vista, Camb, Catug, Centenario,
Faxinal, Florestpolis, Ibiporo, Jaguapito, Lupionpolis, Porecat,
o

I de Maio, Rolndia, Sabaudia, Santo Inacio, Sertanpolis ; ex quibus in


unum coniunctis dioecesim creamus Londrinensem appellandam, quae iisdem terminabitur limitibus atque municipia, quae numeravimus, cuiusque
episcopalis Sedes urbs Londrina erit, cathedra pontificalis auctoritatis
collocata in templo Ss. Cordis Iesu, inibi exstante, quod idcirco dignitate
cathedralis aedis decorabitur. Item ab eadem Iacarezinhoensi dioecesi
regionem distrahimus, quae municipiis vulgo Maring, A l t o Paran,
Jandaia, Mandaguac, Mandaguar, Marialva, N o v a Esperana, Paranavai componitur, eamque in novae formam redigimus dioecesis, Maringansis nuncupandae atque iisdem terminis definiendae quibus ista oppida concluduntur ; urbs caput, ut patet, erit Maring, in qua suum Episcopus habebit domicilium, in cuiusque templo B. M. V. caelo receptae
pontificalem cathedram p o n e t ; quod idcirco cathedralium aedium decore fruetur.

Sacri igitur dioecesium Londrinensis ac Maringansis

Pastores omnia habebunt iura, potestates, honores et insignia quae omnibus pari dignitate debentur E p i s c o p i s ; attamen iisdem tenebuntur
oneribus et officiis. Quod ad metropolim attinet, cui novae dioeceses ut
suffraganeae posthac subicientur, decernimus ut ea sit Curitibensis E c clesia, cuius Archiepiscopo quos diximus Praesules obnoxii erunt. Cum
autem

secundi uniuscuiusque Ecclesiae cursus ac fecunditatis ratio

magnam partem pendeat e puerorum delectu atque institutione, qui


uberrimam animorum messem considerantes ad Evangelii operariorum
numerum ascribi cupiunt, volumus ut in unaquaque harum dioecesium
seminarium saltem elementarium, ad Iuris normam et iuxta leges a
S.

Congregatione seminariis studiorumque universitatibus praeposita

latas, cito excitetur, ex quo adulescentes ad tempus eligantur et in hanc


almam Urbem, in aedes Pontificii Ephebei Piani Brasiliani mittantur,
philosophia ac theologia rite excolendi. Nobis est pariter voluntas ut

Acta Pii Pp. XII

487

Canonicorum Collegium in unaquaque nuper erecta dioecesi habeatur,


Episcopis consilio, opere, sollertia iuvandis in gravioribus Ecclesiarum
negotiis ; quoadusque tamen id constitui nequeat per translaticias A p o stolicas Litteras, sinimus ut Canonicorum l o c o dioecesani Consultores
renuntientur, ad normam canonis 423 C. I. C. Mensam episcopalem,
quam vocant, novarum dioecesium sive fructus singularum Curiarum
constituent, sive a fidelibus ultro datae res ac pecuniae, sive dos a Brasiliana R e p u b l i c a tribuenda,

sive denique portio opum bonorumque

quae, peracta mensae Iacarezinhoensis divisione, iuxta canonem 1500


C. I. C, hisce dioecesibus p r o rata parte obveniet. Iussis pariter Canonici Iuris omnia regantur, quae ad Ecclesiarum regimen et administrationem respiciunt, ad Capitularis V i c a r i i , Sede vacante, electionem aliaque istius generis. V o l u m u s denique ut, simul atque hae Litterae Nostrae
ad exsecutionem fuerint deductae, clerici dioecesi illi habeantur annumerati, in cuius territorio, his Litteris descripto, legitime degunt ; utque
pariter omnia documenta et acta, ad novas quovis m o d o spectantia Sedes, ad ipsarum Curias e Iacarezinhoensi dioecesi mittantur, diligenter
in tabulario asservanda. Quae hisce Litteris statuimus venerabilis Frater
Armandus Lombardi, quem supra diximus, ad rem adducet, vel ille qui,
eo tempore quo ad effectum operis venturum sit, Apostolicae Brasilianae
Nuntiaturae praeerit, facta potestate et alium virum ad hoc delegandi,
d u m m o d o ecclesiastica dignitate pollentem. Qui vero rem egerit, huic
onus imponimus factae dioecesium ordinationis documenta exarandi,
horumque exempla ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittendi.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat, quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si
ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

488

vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure


statutas, qui S u m m o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die p r i m o mensis Februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus N o stri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Bernardus
Caesar
Loco

De

Felicis,

Federici,

Proton.

Proton.

Apost.

Apost.

Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 52.

Il
PORTUS HISPANIAE
( C A S T R I E S E N S I S - S. G E O R G I I IN I N S U L A G R E N A D A )
AB ARCHIDIOECESI PORTUS HISPANIAE QUAEDAM SEPARANTUR INSULAE, E QUIBUS
DUAE CREANTUR DIOECESES, (( CASTRIESENSIS )) AC (( S. GEORGII IN INSULA
GRENADA )) NUNCUP AND AE.
P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Crescit Ecclesia sancta, sicut arbor illa e grano sinapis orta, atque
frequentiores populos in dies complectitur eosque D e o parit,

quae

cunctorum hominum salus, magistra ac mater ab ipso rerum D o m i n o


creata est. Quam ob rem, c u m preces venerabilis Frater Aloisius Raimondi,

Archiepiscopus

titulo

Tarsensis

et

in

Haitiana

Republica

Apostolicus Nuntius, huic Apostolicae Sedi adhibuerit ut latissimum


archidioecesis Portus Hispaniae territorium pararetur, ex eoque duae
efficerentur dioeceses, ad sanctissima quaeque christianae religionis dona
optimis istis gentibus aptius comparanda, ideo N o s , quibus superna
voluntate universae regimen Ecclesiae commendatur, haec plane accipienda esse postulata censemus. R a t u m igitur habentes quid venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Consilio Christiano Nomini
P r o p a g a n d o praepositi esse faciendum decreverint, quibus peculiares ad

Acta Pii Pp. XII

489

huiusmodi gerenda negotia fecimus potestates ; re attente considerata, et


consensu eorum suppleto, qui in hac re aliquid iuris habeant, de summa
Nostra potestate sequentia decernimus atque statuimus. Ab archidioecesis
Portus Hispaniae territorio eam separamus insulam, cui nomen est
S. Lucia, eandemque in novae dioecesis formam redigimus, Gastriesensis
a principe Castries urbe appellandae ; in qua urbe sedes erit. ac domicilium Episcopi, cathedra pontificalis magisterii in templo collocata,
quod est Intaminato B. Mariae Virginis Conceptui s a c r u m ; quam dioecesim curis atque sollertiae committimus Sodalium Congregationis Luc a n e n s i s Filiorum B. M. V. ab origine Immaculatae. Item ex eadem
metropoli Portus Hispaniae insulas distrahimus vulgo Grenada, Ronde, Carriacou, Little Martinique, Union, Mayreau, Canouan, Mustique,
Bequia et St. Vincent, ipsisque insulam Barbados adiungimus, quam
ab apostolico vicariatu Guyanae Anglicae separamus, ex iisque in unum
redactis novam dioecesim condimus, quam 8. Georgii in' insula Grenada
volumus appellari, ab insulae atque urbis principis nomine, quae dioecesis caput erit atque Episcopi sedes ; qua de re volumus ut cathedra
in templo S. Georgii, in eadem insula, exstet, utque dioecesis regimen ac
gubernatio

Ordini Fratrum

Praedicatorum

committatur.

Sive igitur

Castriesensis atque S. Georgii in insula Grenada dioecesibus, sive cathedralibus templis, nunc constitutis, sive earum pro tempore Praesulibus
omnia privilegia et honores concedimus, quae ad ceteras pari dignitate
Ecclesias, ad cathedrales aedes atque ad earum Episcopos iure spectant. Praesules tamen propriis officiis atque obligationibus volumus oneratos, quibus omnes per terrarum orbem Episcopi similiter astringuntur. V o l u m u s autem ut hae novae dioeceses iuri S. Congregationis Fidei
Propagandae subici pergant; utque metropoli Portus Hispaniae, a qua
principium ducunt, ceu suffraganeae subdantur,

earumque Praesules

auctoritati Archiepiscopi Portus Hispaniae sint obnoxii. Decernimus


praeterea ut, quoadusque Canonicorum Collegium nequeat constitui, Consultores dioecesani in unaquaque Ecclesia renuntientur, quorum consilio
et opere Episcopi iuventur. Item, quo diligentius adulescentuli instituantur,

qui Evangelii praedicandi cupidi ad

sacerdotium aspirent,

curent iidem Praesules ut, ubi primum poterunt, seminarium saltem


elementarium in sua quodque dioecesi erigatur. Episcopalis mensa, quae
dicitur, iis constabit bonis, si qua sint, quae insulis ab archidioecesi
Portus Hispaniae distractis, pro rata parte, accedunt, sive emolumentis
quae constitutis Curiis obvenient, sive pecunia a S. Consilio Fidei Propagandae atque a fidelibus offerenda. Quod autem attinet ad Vicarii
Capitularis, sede vacante, electionem, ad fidelium et sacerdotum iura

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

490

et onera aliaque huiusmodi, ea serventur quae Iure Canonico iubentur.


Quod denique ad clerum spectat, decernimus ut simul atque hae Litterae
ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici illi Ecclesiae habeantur
ascripti, in cuius finibus optimo iure degunt. Quae Nostris Litteris praecipimus venerabilis Frater Aloisius Raimondi eflcienda curabit, vel is
qui eo tempore, quo haec mandata ad rem adducentur, Apostolicae in
Haitiana Republica Nuntiaturae praeerit; cui vero contigerit exsequendum negotium, illi omnes necessarias ad id facimus potestates, cuilibet
subdelegandas, si opus fuerit, viro ecclesiastica dignitate pollenti. Idem
pariter venerabilis Frater effectam rem in acta referat eorumque exempla, ad unguem exacta, ad S. Consilium Fidei Propagandae quam prim u m mittat.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s
ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corruinpere
l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica
dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur.
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o
detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die vicesimo mensis Februarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSTJS Card. COSTANTINI
/S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Loco B Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 35.

Albertus Serafinij Proton.

Apost.

Silvius

Apost.

Sericano,

Proton.

Acta Pii Pp. XII

LITTERAE

49I

APOSTOLICAE
I

ECCLESIA B. MARIAE V. (( DE GUADALUPE , INTRA FINES TOLETANAE ARCHIDIOECESIS EXSTANS, TITULO BASILICAE MINORIS EXORNATUR.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Augusta V i r g o Deipara, quam de
Guadalupe vulgo appellant, religiosissima est, ut omnes norunt, apud
Hispaniae gentes ceterosque populos, qui illius utuntur sermone : hanc
habent peculiarem tutricem suam, hanc volunt rebus suis praeesse, et perpetuis venerantur obsequiis. Cuius cultus quasi caput est Templum eidem
D e i Genetrici, nomine illo nuncupatae, sacrum et intra fines archidioecesis Toletanae situm ; quod, saeculo x i v a rege Alfonso xi excitatum,
postquam Guadalupensis Virginis ope insignem victoriam reportavit a
Saracenis, munificentissime auctum fuit et locupletatum. Exeunte vero
saeculo, quod supra dictum est, prior Aedes a monachis Sancti Hieronymi, eius loci tum temporis custodibus, ingenti molitione producta est et
amplificata atque in eam redacta formam, ut artis Gothicae speciem prae
se ferret eximiam ; quam anno MCCCCH Archiepiscopus Toletanus sollemni ritu consecravit. Circum autem exstructa sunt peristylia, quibus Temp l o non modica additur venustas, atque condita Xenodochia, quo plurimi
Christifideles pietatis causa accedentes recipi possent. Est enim memorandum eo loci Deiparae cultores turmatim se effundere consuevisse,
eosque non solum ex tenuioribus ordinibus sed etiam illustri l o c o natos,
sacrorum Antistites, imperia et potestates. Quam vero miserentem quamque benignam se praebuerit inclita Mater Dei, submisse exorata, testantur monumenta et munera amplissima. In gravissimis etiam negotiis Guadalupensis V i r g o quasi praesens numen caeleste affuit, ut c u m Ferdinandus rex urbem et regnum Granatense expugnavit, et Christophorus
Columbus terras adhuc incgnitas exquisivit. N o n est igitur mirandum
si A p o s t o l i c a haec Sedes istud Marianae religionis domicilium muneribus eximiis, praesertim indulgentiis, donaverit, si Beatam Mariam V i r -

492

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ginem de Guadalupe caelestem praecipuam Patronam regionis Extremadurae renuntiaverit et anno MDCCCCXXVIII eius Imaginem aureo diademate, augusto Ecclesiae ritu, siverit redimiri. Postquam autem saeculo
proxime elapso Monachi ex eo l o c o disturbati sunt, bona ablata et haec
summa olim Hispaniae Mariana Aedes pessum data, religio V i r g i n i s
Guadalupensis novis est aucta incrementis opera et studio Sodalium
Franciscalium, quibus idem Templum rebus tandem compositis, est
creditum. Quod inter visentes non est quin amplam admiretur molem,
sacella a latere posita, opera artificiosa, velut scrinium a P h i l i p p o II
rege dono datum, quo Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum ass e r v a n t u r , tabulas summa c o l o r u m venustate pietas, clatros e ferro
procuso, sacri lavacri fontem, chori subsellia; non est cui egregie non
probetur sacellum Divi H i e r o n y m i propter insigne structurae genus,
aptam partium cohaerentiam,

ornamentorum exquisitam compositio-

nem, imaginum pulchritudinem singularem; nec est denique cuius animum non permoveat ipsa effigies Beatae Mariae V i r g i n i s Guadalupensis,
subnigro c o l o r e serenoque vultu. Ceterum domus Dei decori propterea
etiam consultum est, quod plures ibi administri sacrorum ex Ordine Franciscali rebus divinis operam navant et affatim habentur vestes arte laboratae augustisque ritibus accommodae et supellex pretiosa vestita
metallis. Quibus perpensis, dilectus filius Iulius Elorza, Minister Provincialis Baeticae Provinciae Ordinis, quem diximus, N o s submisse rogavit ut Templum, tot laudibus ornatum, Basilicae Minoris nomine ac
iure donaremus. Quibus precibus, Dilecti F i l i i Nostri Henrici Sanctae
R o m a n a e Ecclesiae Presbyteri Cardinalis P i a y Deniel, Archiepiscopi
Toletani, commendatione suffulti, N o s , pro Marianae religionis propagandae studio, libenti animo statuimus concedere. Quae cum ita sunt,
e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Ecclesiam D e o in honorem Beatae
Mariae V i r g i n i s de Guadalupe , intra Toletanae archidioecesis fines,
consecratam, ad honorem ac dignitatem

Basilicae

Minoris

evehimus,

omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Templis eodem


nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus.
H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque
t

integros effectus sortiri et o b t i n e r e ; illisque, ad quos spectant, seu


spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,

Acta Pii Pp. XII

493

si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter


sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v n
mensis Iunii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

II

NOVA STATUTA DANTUR PONTIFICIAE ACADEMIAE THEOLOGICAE ROMANAE


PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Magistra veritatis Ecclesia theologicam disciplinam, quippe quae in D e o versetur rebusque sacris, nullo
non tempore impenso coluit studio, estque annisa ut clerici, in sortem
Domini vocati, ea penitus erudirentur. Eos enim, qui caeleste quoddam
munus in terra obeunt, quorumque est populos nutrire christianae doctrinae pabulo et hanc adversus falsar um opinionum commenta defendere,
Theologiam decet caliere omnino. Ex huiusmodi consilio, ineunte saeculo
XVIII, auspice Clemente P P . X I , Decessore Nostro rec. mem., condita est
in Urbe Academia Theologica, scilicet divinarum disciplinarum sedes et
nobilium ingeniorum altrix, unde, quasi e capite, utilitates maximae in
rem Catholicam manarent. H o c igitur studiorum domicilium Summus
Pontifex, quem diximus, datis Apostolicis sub anulo Piscatoris Litteris
die x x i i i mensis Aprilis anno MDCCXVIII, legibus rite constituit et privilegiis locupletavit. Benedictus autem P P . X I I I , item Decessor Noster,
qui, cum Purpurati Patris frueretur honore, (( summa cum animi... iucunditate (cf. Litt. Apost. d. VI m. Maii, a. MDCCXXVI) eiusdem Academiae coetibus et exercitationibus interfuerat, considerans, quantum
splendoris, atque ornamenti Almae Urbi praefatae, nec non utilitatis
universae Reipublicae Christianae accederet, si eadem Academia novis,
validioribusque praesidiis constabiliretur, quorum ope firmius subsisteret, maioresque in dies progressus faceret (cf. ibid.), ea, quae Clemens
P P . XI providenti animo salubrique consilio instituerat, non solum rata
habuit sed etiam benevolentiae suae muneribus luculentis cumulavit. Sua-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

494

vissimos deinde et nberrimos fructus, qui ex hac Theologica Academia


sunt profecti, agnoscens, Clemens P P . X I V non dispari munificentia et
benignitate eam est prosecutus. Haec igitur insignis famaque nobilis doctrinae quasi officina ((habuit inde ab origine breves quasdam L e g e s ut
supra diximus quibus tamquam principiis positis ampliores deinde,
prout res postularet, conderentur (cfr. Constit, a Gregorio P P . X V I ,
a p p r o b . ) . Quod opus Gregorius P P . X V I , Decessor Noster fel. r e c , perfecit,

statuta

sapientiae

plena

die

xxvi

mensis

Octobris

anno

MDCCCXxxvin A p o s t o l i c a auctoritate approbando. N u n c autem expedire


visum est propter mutatas temporum ac rerum condiciones eas leges in
novam redigi formam, quo magis ad ea, quae nostra postulet, aetas,
sint accomodatae. Precibus igitur ad Nos admotis, ut novas eiusmodi
leges probaremus, benigne obsecundantes volentesque, ut egregia haec
studiorum sedes amplioribus augescat incrementis, Nos, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in

modum

Statuta

Pontificiae

Academiae

Theologicae

Romanae,

rite

concinnata et recognita, approbamus et confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adicimus, dummodo conveniant c u m germano
exemplo primigenio, cuius prima verba sunt Theologica R o m a n a Academia , extrema autem opportune emendata et confirmata sit , nempe
sint tenoris qui sequitur : A r t . I. Theologica R o m a n a Academia, Apostolicis Litteris Clementis P p . X I sub forma Brevi datis d . x x m m . Aprilis
a. D. MDCCXViii constituta, a Romanis Pontificibus Benedicto X I I I
(Litt. In excelsae d. vi m. Maii a. D. MDCCLXXVI), Clementis X I V (Litt. Ex
commisso, d. x x v n m. Aprilis a. D. MDCCLXX) rite probata multisque privilegiis aucta, proprias habuit leges a Gregorio X V I d. x x v i m. Octobris
a. D . MDCCCXxxvin sapienter statutas, quae, nostrae aetatis conditionibus aptatae, praesentibus Constitutionibus confirmantur. A r t . I I . Finis laudatae Academiae est fovere atque provehere theologica studia
adeo ut velut Centrum quoddam sit uberioris institutionis et utilium
hac in re novitatum cognitionis iis qui sacras disciplinas colunt.
A r t . I I I . Academia semper sub tutela est S. R. E. Cardinalis Praefecti
p r o tempore Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cardinalis hic Protector Praelatum a secretis nominat.
A r t . I V . Academia a S. Congregatione de Seminariis atque Studiorum
universitatibus dependet. A r t . V. Academia constat Sacerdotibus
qui ob praeclara merita in sacris disciplinis excolendis a Cardinali
Protectore socii nominantur, proponente Praelato a secretis, qui prae-

Acta Pii Pp. XII

495

viiun sodalium Consilii assensum exquisiverit. A r t . V I . Praelatus


a secretis nominatur prout in art. I I I cautum est. Ipsius est, adiuvante
sex sociorum Consilio, Academiam sollicite moderari, tum ad rectum
quod spectat rerum cursum, tum ad Statutorum fidelem observantiam.
A r t . V I I . ConsiliumAcademiae sex constat sodalibus qui, a sociis
ordinariis electi, Cardinalis Protectoris, audito Praelato a secretis, confirmatione indigent. Iidem triennium in munere manent, quo elapso
iterum iterumque eligi possunt. A r t . V I I I . Consilio, cui praesidet
Praelatus a secretis, deliberandum est de omnibus gravioribus Academiae negotiis. Quamobrem semel saltem in anno a Praelato a secretis
convocabitur, atque insuper cum id Cardinali Protectori expedire visum
fuerit, vel id tres Consilii sodales postulaverint. Art-r IX. In Academia officia exstant Archivistae-Bibliothecarii et Camerarii seu pecuniariae rei Administratoris. Uterque Officialis, a Consilio designatus, a Cardinali Protectore nominatur. A r t . X. Socii Ordinarii Academiae sunt
numero quadraginta, quorum viginti saltem R o m a e vel in Latio sedem
habeant. Qui vero extra Latium sedem habent, vitae Academiae quae
doctrinae indagationem

spectat

interesse

tenentur,

itemque coetibus

saltem praecipuis eiusdem Academiae. A r t . X I . Praeter ordinarios


socios, nominari possunt a Cardinali Protectore, proponente Consilio,
etiam socii qui vulgo corrispondenti appellantur, quorum numerus
clausus non est. A r t . X I I . Praelatus a secretis coetus sociorum indicere debet, postquam cuiusvis coetus agenda dicendaque (seu quod quidem ordo diei vulgo appellatur) Consilii sodalibus Cardinalique
Protectori probanda subiecerit. Exemplar programmatis cuiusvis coetus
omnibus sociis mittendum curabit, addita invitatione, ut statis die et
hora adsint. A r t . X I I I . Academia, ad finem suum adsequendum, conventum theologicis studiis promovendis saltem singulis annis instituet,
ephemerides theologicis novis documentis librisque illustrandis edendas
curabit, Bibliothecam cuius libri sociis commodentur constituet.
A r t . X I V . Praelatus a secretis, annuente Consilio, Cardinali Protectori
adprobanda subiciet alia incepta, singula aut plura, semel tantum aut
periodice peragenda, ut Academiae finis pleniorem effectum assequantur.
A r t . X V . Camerarius seu pecuniariae rei Administrator quotannis
oeconomicam Academiae relationem Cardinali Protectori probandam
subiciet, postquam huiusmodi relatio a Consilii sodalibus opportune emendata et confirmata sit. Hisce simul Litteris et auctoritate Nostra abrogamus et abrogata esse declaramus ea omnia, quae hisce Statutis, per
Nos approbatis, non continentur. Constituimus praeterea, ut Purpuratus

496

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Pater, qui pro tempore Sacrum Consilium Seminariis studiorumque


Universitatibus praepositum moderetur, eiusdem Pontificiae Academiae
Theologicae Romanae, quemadmodum in ipsis legibus per N o s probatis
scriptum est, Patronus seu Protector sit. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque
integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si
quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v
mensis Iunii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

EPISTULA
AD REVMUM P. D. LA GIER CAROLUM, PROTONOTARIUM APOSTOLICUM AD INSTAR
PARTICIPANTIUM, CONSOCIATIONIS AB (( OPERE ORIENTIS )) MODERATOREM
GENERALEM : SAECULO EXEUNTE AB IPSO OPERE CONDITO.
PIUS PP. XII
Dilecti filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. P r i m o volvente saeculo ex quo consociatio ab Opere Orientis , cui tu digne
praees, feliciter condita est, tibi ceterisque sodalibus tuis admodum
gratulari libet, cum e studio gloriae divinae, quo vobis animus ardet,
nec pauca hauserimus nec ea communia laetitiae argumenta.
Siquidem Nobis probe compertum est, quantum in hoc Opere momenti
insit ad rem catholicam in Orientis regionibus tuendam provehendamque, c u i quidem vos, precando suppeditandoque opes, alacri studio favere contenditis. Ac multa non sine spe grate nostra vehitur cogitatio
ad salutaria huius

Instituti

suscepta incrementa,

quod,

primum in

Acta PU Pp. XII

497

Gallia modicis initiis excitatum, m o x tamquam granum sinapis in ingentem excrevit arborem suosque frondentes ramos per Ecclesiam late
diffudit. Ostendit id et declarat sodalitatem vestram, quod quidem laudi
solacioque est, carissimam christiano populo esse eiusque flagrantibus
votis respondere. Ceterum quis ignorat maternam Ecclesiae caritatem,
quamvis de singulis gentibus mirabiliter sit sollicita, ad Orientales tamen regiones, olim tantopere christiana luce collustratas, solitam esse
peculiari misericordiae sensu respicere? Enimvero ibi salutis humani
generis incunabula christianaeque

sapientiae primordia,

atque illinc

profecta primum Evangelii praedicatio in omni terrarum orbe personuit.


H a e c tamen studia et industriae a vobis, dilecti filii, tam egregie usque
adhuc in Ecclesiae bonum collata, si alias umquam, hodie praesertim oh
difficilia praesentis aetatis adiuncta commendationem Nostram omnino
postulare videntur. Iamvero recentiores apud illos populos rerum eventus, itemque civilis cultus progressus novaeque illic nuper constitutae
Nationes, efficiunt ut copiosiora in dies desidererentur omne genus subsidia, sive ad catholica opera et instituta, quae illic innumera florent, iuvanda, sive ad eadem, ubi opus est, tempestivo tempore excitanda ; quae
profecto id quoque emolumenti habent, ut qui a catholica tam diu dissident unitate, ad eam, divina favente gratia, facilius revocentur.
Pergite igitur, dilecti filii, ut facitis, curas vestras in nobilissimum
hanc causam sedulo conferre, vestraque actuosa opera, bona illa seges,
quae uberes pollicetur fructus, altiores quotidie radices agat, beneque
D e o adiuvante adolescat. Ac placet i d c i r c o addere ex intimo animo votum, ut consociatio ista, quae tam insigni meritorum copia conspicua
est, quaeque in Gallia praesertim, in Canadia, in B e l g i o atque in M e x i c o
tam frequentissimum sodalium numerum est assecuta, ibidem potissimum
maiora in dies incrementa capiat novisque amplificetur asseclis, rei in
primis E p i s c o p o r u m cura favente.
D u m haec vota benignissimo Servatori nostro in rem deducenda committimus, tibi, dilecte fili, atque universis qui in Opus Orientis socii
sunt adlecti, itemque cunctis inceptis in quae vires insumitis, Apostolicam Benedictionem, superni auxilii auspicem, impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die VII mensis Maii, anno
MDCCCCLvi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

498

ALLOCUTIONES

I
Docentibus
in

atque

Universitate

alumnis

ex

Studiorum

Instituto

Iuris

Vindobonensi.

canonici

et

Historiae

iuris

W i r heissen Sie willkommen, geehrte Herren, die Sie der W e g aus


W i e n nach R o m und zu Uns gefhrt hat.
Sie widmen sich dem Studium und der Erforschung des kanonischen
Rechts und der Rechtsgeschichte. Beide Gebiete, das erste von Natur und
notwendig, aber auch das zweite bringen Sie in Berhrung mit dem
Rechtsleben der katholischen K i r c h e .
Das Kirchenrecht ist nicht Selbstzweck. Es ist immer Mittel zu einem
ber ihm liegenden Ziel. W i e alles in der Kirche, steht es im Dienst der
salus animarum , und damit der Seelsorge. Es soll mithelfen, der
Wahrheit und Gnade Jesu Christi die W e g e in die Herzen der Menschen
zu ffnen und zu ebnen.
Es ist aber deshalb nicht etwas zum inneren

Gefge,

zum Wesen der

Kirche nur von aussen Hinzutretendes und nur Menschen werk. Gewiss
sind viele Canones nur Schutznormen, so etwa um den Glaubensbesitz
vor Zersetzung, die W r d e der Gnade und der Sakramente vor Entweihung zu hten. A b e r daneben gibt es Rechtsnormen, die in das kirchliche

Gefge

selbst eingebaut sind, und zwar ihrer Substanz nach unmittelbar

vom gttlichen Stifter der Kirche : Formen der Gliederung des mystischen Leibes Christi, wie im kirchlichen Verfassungsrecht, in den Bestimmungen ber die Gewalt des Papstes und der Bischfe. Christus
hat seine Kirche gestiftet nicht als ungeformte Geistesbewegung, sondern als festgefgte Gemeinschaft.
Gewiss darf das Kirchenrecht die seelischen und bernatrlichen
W e r t e , in deren Dienst es steht, nicht berwuchern. Man hat ihm wohl
den V o r w u r f gemacht, dass es das tue, und von Verrechtlichung der
Kirche gesprochen. A b e r einmal wird der V o r w u r f zu oft erhoben gegen
Unbeugsamkeit, mit der die Kirche an der Unauflslichkeit der gltig
geschlossenen und vollzogenen christlichen Ehe festhlt. U n d doch handelt sie gerade in diesem Falle nicht aus juristicher Gefhllosigkeit und
Hrte, als ob sie die Tragik, die jenen Fllen oft innewohnt, nicht
* Habita die 3 Iunii mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. Xll

499

empfnde, sondern einfach in treuer Handhabung des Eherechts, das ihr


gttlicher Stifter selbst gesetzt hat und ber das zu befinden die Kirche
nicht zustndig ist.
Sodann brauchen W i r Ihnen, die Sie Juristen sind, nicht zu sagen,
dass die sprlichen Gesetze der apostolischen Zeit nicht gengen vrden, um heute eine Weltkirche von ber 400 Millionen Glubigen zu
leiten. Immer dann, wenn die Kirche sich geopraphisch ausbreitete oder
das religise Leben erstarkte und neue Blten trieb, setzte auch, fast
spontan, der weitere Ausbau der kirchlichen Rechtspflege ein, um den
Strom jenes religisen Lebens zu regeln und zu schtzen.
A u c h in der Schpfung des Codex Iuris Canonici, des heutigen Rechtsbuches der Kirche, drfen wir das W a l t e n der Vorsehung erblicken ; die
Neuordnung des Kirchenrechts kam jedenfalls der rumlichen Ausbreitung und inneren Entfaltung der Kirche im 19. Jahrhundert, das hierin
wohl keines seiner Vorgnger erreicht, sehr entgegen. Es ist dabei zu
keiner Verrechtlichung der Kirche gekommen. Sie finden gerade
heute ein religises W o l l e n , geistliche Krfte und ein sakramentales
Leben in der W e l t der Glubigen, wie sie mchtiger frher auch nicht,
vielleicht berhaupt nie da waren.
Kirchenleben und Kichenrecht gehren zusammen. Sinnbild dessen
sei Ihnen der hl. Papst Pius X. Er war der Schpfer des neuen kirchlichen Rechtsbuches, wie er die Quellen und Schleusen jenes sakramentalen Lebens geffnet hat.
W i r wnschen

Ihnen,

geehrte

Herren,

wissenschaftlichen

Erfolg

und innere Bereicherung aus Ihrem Rechtsstudium und erteilen Ihnen


in vterlichem Wohlwollen den Apostolischen Segen.

II
Ancillis

mulieribusque

domesticae

curae

in

Urbe

addictis.*

Con particolare sollecitudine abbiamo atteso questo incontro con voi,


lavoratrici domestiche di R o m a e d'Italia, ed ora godiamo di vedervi,
perch fra tanti Nostri figli e figlie, vicini e lontani, che vengono a visit a r c i , voi occupate certamente un posto speciale nel Nostro cuore di Padre. Rappresentando Ges come suo Vicario in terra, sentiamo di nutrire
precipuo amore verso i semplici e gli umili : e voi siete tra questi.
* Habita die 3 Iunii mensis a. 1956.

Acta Apostolicae Sedia - Commentarium Officiale


Vi a c c o g l i a m o , dunque, c o n viva tenerezza, dilette figlie, e non vi nascondiamo il N o s t r o rincrescimento per l'impossibilit, in cui Ci troviam o , di intrattenerCi con ciascuna di voi, per parlarvi, per ascoltarvi, per
rimandarvi tutte, in quanto possibile, alle vostre case e al vostro lav o r o con la mente pi illuminata, c o l cuore pi saldo, pieno di speranza
e di fiducia in un migliore avvenire. V o g l i a m o dirvi che poche volte la
Nostra casa ha aperto la sue porte cos volentieri : benvenute, dilette
figlie, anime generose e cos ricche di entusiasmo pur nella vostra mo*
desta attivit. Grazie per la gioia che Ci procurate con la vostra presenza ; grazie per il conforto che Ci date, i n v i t a n d o c i a sperar bene per
il vostro avvenire. Grazie per essere venute ad ascoltare i Nostri voti,
le Nostre ansie, la Nostra esortazione.
1. F a c c i a m o anzitutto voti per il vostro materiale benessere. Chi
osserva la vostra presente condizione, vede facilmente quanto siamo
ormai lontani da usi e costumi un giorno imperanti e ritenuti quasi
normali. Grazie alla evoluzione sociale in atto e in continuo svolgimento, o g g i , ogni prestatore di opera compresa la lavoratrice domestica vede tutelati e riconosciuti i suoi diritti individuali e fami1

liari. Gi il Codice civile regola il vostro rapporto di lavoro, prescrive la


durata del periodo di prova, stabilisce i diritti e i doveri di chi ammesso
alla convivenza familiare, fissa le norme per la retribuzione, l ' a l l o g g i o ,
]a cura e l'assistenza medica nelle infermit, la previdenza, le assicurazioni generali nei casi e nei m o d i stabiliti dalla legge. Il Codice ordina
anche il riposo settimanale, il riposo annuale e d diritto al conveniente
preavviso per la cessazione del contratto, alla indennit proporzionale
agli anni di servizio, e al certificato di lavoro. La legge intervenuta,
inoltre, per la concessione della tredicesima mensilit e per estendere
l'assistenza nelle malattie anche alle domestiche pensionate.
Questo gi m o l t o ; ma non pochi inoltre stimano ingiustificata la
distanza fra le vostre condizioni e quelle di altri prestatori di opera,
e per conseguenza legittimo il desiderio vostro e di quanti s'interessano
alle vostre condizioni, perch sia avviato a soluzione pi equa e stabile
il vostro rapporto di lavoro ; tanto pi che una accentuata impopolarit
persegue l'attivit domestica c o n la conseguente crisi di questa particolare specie di mano d'opera tanto utile e anzi in alcuni casi tanto necessaria. Abbiamo quindi appreso che autorevoli vostri rappresentanti
hanno studiato e p r o p o s t o , nella competente sede, c i che, a l o r o avviso,
1

Art. 2240-2246.

Acta PU Pp. XII

501

bisognerebbe ancora fare per venire incontro ai giusti desideri della


vostra categoria.
Ma un altro voto nel Nostro cuore e non vogliamo tralasciare di
esprimerlo. Certamente la legge potr assicurarvi la giusta retribuzione,
alcune opportune previdenze e condizioni di lavoro. Ma sarebbe ancora
p o c o , se nella casa ove siete ospitate non trovaste il conforto e la c o m prensione umana, e pi ancora il soffio caldo dell'amore cristiano. N o i vi
auguriamo di cuore che i vostri datori di lavoro siano per voi meno padroni e pi padri, sostituendosi, in quanto possibile, ai vostri genitori,
ai vostri fratelli e sorelle. Molti sono gi tali e sarebbe ingiusto di non
riconoscerlo ; per altri che non lo sono ancora invochiamo la luce
di D i o , Padre nostro comune, affinch veggano in v o i i propri fratelli,
anche se con diverse funzioni e di pi umile condizione : veri fratelli, per
i quali prescritto l'amore che prevede, che comprende, che conforta, che
s o c c o r r e ; amore, che vede in voi i membri dell'unica grande famiglia
umana e insieme della pi piccola famiglia che ha richiesto i vosi ri
servizi.
2. D o p o i paterni voti, dilette figlie, vogliamo confidarvi anche le
Nostre ansie, le tristezze dell'animo N o s t r o .
Le lavoratrici domestiche partono dalle l o r o case, non per cercare
avventure, ma per trovare lavoro e procacciarsi cos i mezzi necessari ad
una vita serena ed onesta. Tutte, pensiamo, avete lasciato una mamma
in lagrime, un padre trepidante e pensieroso, fratelli quasi umiliati di
non poter impedire la vostra partenza per l'insufficienza dei loro modesti quadagni.
Il primo incontro con la citt vi riemp gi di stupore e di meraviglia ;
forse non immaginavate neppure quante tenebre erano nascoste tra lo
sfolgorare di certe l u c i ; quanto fango era p r o n t o a imbrattarvi, a inghiottirvi anche, mentre eravate attonite dinanzi all'offerta di certi fiori ;
quanta malvagit si celava nell'animo di uomini dall'apparenza innocua
e spesso anche piena di fascino. Ingenue, per lo pi, non sospettavate che
spesso il serpente era annidato dove pur sembrava lecito sperare di non
incontrar agguati, di non rischiare la vita.
Grazie alla educazione ricevuta, alla previdenza di anime buone e alle
provvidenze di movimenti ispirati dalla carit di Cristo, molte hanno
saputo camminare senza cadere, senza infangarsi. Vi sono, infatti, nella
vostra categoria schiere di anime veramente elette, pronte a qualsiasi
eroismo, resistenti a qualsiasi assalto : capaci di vivere in umilt e mo33

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

10.

23-7-1956..

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

502

destia senza cedere al desiderio, peraltro spiegabile, di evadere da un


lavoro non di rado senza soddisfazioni. Vi sono anime, che vivono serene
pur nel martirio silenzioso della quotidiana fatica, spesso non abbastanza apprezzata nel suo n o n sostituibile valore, talvolta incompresa
e perfino disprezzata. A n i m e , che rinunciano a tutto per aiutare i vecchi
genitori o i parenti lontani. A n i m e anche questo accade che trovano nei l o r o piccoli risparmi perfino i mezzi atti a soccorrere le altrui
miserie.
Ma non tutte, p u r t r o p p o , si diportano cos. Vi sono anime che dimenticano la loro dignit di creature umane, e quella, anche pi grande,
di figlie di D i o . A n i m e incaute, trascinate nel vortice del male, divenute
vittime di una misteriosa industria del peccato, che nessun codice umano
giunge a colpire con le sue minacce e le sue sanzioni. P e r quelle anime
il Nostro cuore in ansia e in l a g r i m e ; per esse scongiuriamo quanti
possono essere strumenti di salvezza ; per esse invochiamo la potenza dell'intervento divino, affinch non tardino a risollevarsi dal baratro. E
quante fossero ancora in tempo, si fermino, N o i le supplichiamo, sull'orlo di un abisso che riesce ad incantarle c o l fascino spaventoso delle sue
orride profondit.
Siano benedetti c o l o r o che si prodigano con commovente zelo a proteggervi, dilette figlie, dai pericoli che vi circondano. Siano particolarmente benedetti i sacerdoti e i laici che nel provvido Movimento (( T r a
n o i vi aiutano moralmente e materialmente a restare b u o n e ; siate,
finalmente, benedette v o i stesse, dilette figlie, quante vorrete essere apostole tra le vostre sorelle con la semplice parola, con la forza dell'esempio,
con la generosit dell'azione, c o l fervore della preghiera, e con la gioiosa
accettazione di ogni pena e di ogni sofferenza.

3. Questa Nostra ansia per la rovina di anime a N o i care Ci suggerisce un'ultima parola. Ascoltatela, fatela vostra, mettete ogni impegno nel porla in pratica a costo di qualsiasi sacrificio. E c c o l a , nella
sua perenne scultorea semplicit : fuggite, dilette figlie, fuggite il male
e operate il bene.
a) F u g g i t e il male guardandovi dai falsi profeti, dai lupi rapaci. Lo
ha raccomandato Ges stesso a tutti e N o i dobbiamo ripeterlo a v o i . Falsi
profeti sono c o l o r o che incantano con false promesse o vi invitano ad
usare mezzi illeciti per ottenere scopi anche buoni e legittimi. Falso profeta chi avvelena il vostro animo, chi mette l ' o d i o nel vostro cuore, chi
vi esorta alla negligenza nell'adempimento del vostro quotidiano dovere.

Acta Pii Pp. XII

503

Falso profeta e l u p o rapace chiunque c o l miraggio di un vero o presunto


benessere materiale chiede la vostra adesione o almeno la vostra indiretta
cooperazione ad opere che vogliono la sistematica distruzione di ogni
valore umano e divino. Lupi rapaci, travestiti da agnelli, sono c o l o r o che
vi attirano in invisibili reti e vi stringono poi con orribili, anche se indorate catene. Vi scongiuriamo dal profondo del Nostro cuore, dilette figlie :
non cedete al nemico, dovunque o sotto qualunque spoglia si presenti a
voi ; resistete, forti, nella fede, quando vi gira intorno per farvi cadere
nei suoi lacci.
b) Assicurata la resistenza al male, operate il bene, trasformando in
servizio di D i o ogni vostro lavoro. Gli occhi del c o r p o vedono creature
umane in c o l o r o che vi hanno assunte in servizio; sperano una ricompensa umana per l'opera che ogni giorno prestate secondo gli ordini che
vi vengono impartiti. Ma gli occhi della fede sanno andare oltre le apparenze : vedono Ges Cristo in chiunque legittimamente vi comanda. Questa fede, lungi dall'umiliarvi, conferisce un carattere di santo orgoglio
al vostro lavoro domestico. V o i non ubbidite agli uomini, che sono uguali
a voi, che talvolta valgono meno di v o i ; voi ubbidite a D i o . Questa fede
vi far servire con amore i vostri superiori : con fervore, quindi, e con
quella esattezza scrupolosa che solo l'amore sa generare. Questa fede
alimenter, infine, la vostra ferma speranza che, dopo il servizio terreno,
vi sar una ricompensa celeste degna di D i o che padrone e padre, degna
di v o i che siete sue creature, fatte partecipi della sua vita ed eredi della
sua gloria.
-

Con tale augurio sul labbro e nel cuore, impartiamo a voi qui presenti,

alle vostre compagne di lavoro, alle vostre famiglie, a tutte le persone e le


c o s e che vi sono care, la Nostra paterna A p o s t o l i c a Benedizione.

504

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale

NUNTIUS

RADIOPHONICUS

CHRISTIFIDELIBUS GALLIAE IN CATHEDRALI ECCLESIA ROTHOMAGENSI, E RUINIS


BELLI NUPER RESTITUTA, SACRA SOLEMNIA CELEBRANTIBUS, QUINTO VERTENTE SAECULO A RECOGNITA INNOCENTIA SANCTAE IOANNAE D'ARC. *

En cette heure solennelle, en laquelle toute une nation chrtienne,


reprsente par ses personnalits les plus eminentes, offre au Seigneur
une messe d'action de grces sous les votes d'une merveilleuse cathdrale, qui renat la vie, tel un malade qui a surmont une crise grave
force d'nergie et d ' e n d u r a n c e ; en cette heure o vous clbrez le 5

Centenaire de la rhabilitation de sainte Jeanne d ' A r c , c o m m e une


grande famille qui retrouve en l'un de ses enfants l'incarnation de ses
valeurs les plus hautes et les plus reprsentatives, ce Nous est une grande
consolation de manifester N o u s aussi la joie qui remplit Notre me et
de vous fliciter, fils bien-aims, pour cette fte d'une maison de Dieu et
d'une hrone de la saintet, qui sont vos lgitimes gloires.
Qui d o n c , en cette triste journe du printemps de 1431, regagnant sa
demeure les yeux baisss et le cur abattu, aprs avoir assist la tragdie de la place du V i e u x March, s'il et fix les yeux sur l'difice
grandiose de votre cathdrale pour y chercher rconfort, aurait jamais
pens que la prsente journe historique runirait Jeanne et ce temple,
comme si sur eux et pes un commun destin de vocation divine, de souffrance et de glorieuse rsurrection, p o u r les dresser devant le monde
c o m m e symbole tangible des vertus d'une race, c o m m e authentique expression de l'me nationale?
Il faudrait remonter jusqu'aux sicles, o l'histoire se confond avec
la lgende, p o u r retracer les vicissitudes subies par votre cathdrale, en
voquant les noms des saints et des hommes illustres, qui en ont o c c u p
le Sige, et pour la suivre travers les ges c o m m e une vivante image
du peuple, de la cit et de la rgion, dont elle partagea les joies et les
peines. C'est en elle, c o m m e dans une bible de pierre, que vos aeux
lurent les vrits de la foi, suivirent avec admiration les hauts faits de
leurs anctres, admirrent les beauts les plus pures mises au service de
l'idal le plus lev, apprirent prier et, en mme temps, se sentirent
plus frres sous l'treinte de ses grandes votes. Ses lignes lances leur
* Datus die 25 Iunii mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

505

montraient le chemin du ciel et la lgret de ses masses leur enseignait


le dtachement du monde. Dans le ciel clair de Normandie allaient passer
des lueurs d'incendie, les nues de la guerre charges de dsolation et
d'pouvante, et mme les tnbres que crent l'abandon des hommes et
les excs sacrilges de la Rvolution. Mais la cathdrale restera toujours
debout, elle trouvera toujours la main et le cur, qui lui donneront une
vie nouvelle, parce qu'elle exprime des ralits immortelles et que ses
fondements s'appuient sur le rocher de la foi, d'une foi sentie et transforme en substance de vie jusqu' former pour un peuple son caractre
le plus essentiel.
Et voici que, onze ans peine aprs la dernire tourmente, vous revenez
l'admirer dans toute sa splendeur. V o t r e constance, votre gnrosit et
votre enthousiasme mritent un loge spcial, que Nous sommes heureux
de vous accorder ; cet loge s'adresse en particulier aux autorits publiques, grce auxquelles la cathdrale a pu tre releve de ses ruines ; il va
aussi ceux qui ont soulev ces pierres de leurs propres mains, et renouvel ainsi les traditions vnrables des sicles passs. Aimez-la, fils bienaims, parce qu'elle est vtre, parce qu'elle vous reprsente, parce qu'elle
vous est un bienfait ou, comme dit une hymne :
(( Elle est la barque qui nous porte sans pril,
Le bercail dont le toit nous abrite,
La colonne de la vrit et notre sr appui .
Quel contraste entre cette inaltrable stabilit et les frles apparences de l'humble jeune fille, qui devait avoir une si grande part dans
l'histoire de France ! Et pourtant, cette enfant premire vue si fragile
devenait elle aussi un solide difice ; telle une cathdrale enracine dans
le sol, elle creusait ses fondements dans l'amour de la patrie, dans un
dsir vhment de paix et une soif de justice, qui devaient l'arracher de
l'ombre o elle semblait confine pour la jeter dans le cours violent de
l'histoire. Choisie par Dieu, une conscience inbranlable de sa mission,
un dsir ardent de saintet aliment par la volont de mieux correspondre
sa trs haute vocation, lui feront surmonter les obstacles, ignorer les
prils, affronter les grands de la terre, se mler aux problmes internationaux du temps et mme se transformer en capitaine habill de fer, p o u r
monter terrible l'assaut. Plus d'une anne de campagne, seme de c o m bats et de victoires, la prise d'Orlans, le sacre de Reims, les chevauches

interminables,

les

blessures

et

les

prisons,

semblent

les

pages magnifiques d'une lgende dore. Mais en face de la simplicit

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


exemplaire,

du

parfait

dsintressement,

de

l'idal

sans

tache,

se

dressent la prudence du monde, la cupidit, l'incomprhension et la


corruption, qui vont tisser leurs filets pour l'isoler, l'immobiliser et
la faire prir comme un ennemi dangereux. Dans le ciel de Normandie
ont repass des ombres sinistres, l'obscurit revient couvrir p o u r un
moment la Rouen lumineuse. Et voil qu'une fois encore les flammes d'un
bcher ravivent l'incendie sur l'une de ses p l a c e s ; dans le silence rsonnent les paroles d'une martyre fidle sa vocation, pleine de foi en
l'Eglise, laquelle elle en appellait, invoquant le trs doux n o m de Jsus,
son unique consolation. A travers la fume qui monte, elle fixe la Croix,
certaine qu'un jour elle obtiendra justice. Plus tard sur les ruines de la
cathdrale une Croix aussi serait l'esprance de la reconstruction future.
V i e longue ou brve ; triomphe ou droute apparente ; solidit de la
pierre ou fragilit d'une pauvre jeune fille mortelle : peu importe ! s'il
existe une vrit immuable, une foi qui ne peut passer, l'amour d'une
patrie immortelle, l'attente d'une paix qui est une exigence naturelle
du cur humain, la soif d'une justice qui ncessairement l'emportera
l'heure fixe par l'histoire, l'heure de la reconstruction, de la rhabilitation, de la rsurrection. L o i ncessaire, qui unit toujours le sacrifice au triomphe, l'humiliation la gloire, le mystre du Calvaire
l'aube lumineuse du matin de la Rsurrection. Heureux le peuple qui
s'en souvient,

mme pour affronter,

s'il le fallait,

le jugement

des

hommes, c o m m e Jeanne l'a su faire avec une admirable constance et une


inaltrable srnit; pour ne pas refuser le sacrifice, qu'elle vit venir
sans craindre personne et avec une nergie merveilleuse;

pour tre

toujours fidle sa vocation, spcialement aux moments les plus difficiles. Jeanne d ' A r c se prsente ainsi aux chrtiens de notre temps comme un modle de foi solide et agissante, de docilit une mission trs
haute, de force au milieu des preuves. Mais son exemple doit tre
spcialement loquent pour vous, fils bien-aims, dont la patrie a mrit,
en vertu d'un appel divin, de renatre en un moment si difficile; vous
tes les frres d'une hrone, simple fille de votre peuple. Par sa vie
exemplaire, sa conscration un idal et son parfait sacrifice, elle enseigne tous le chemin sr, en ce sicle de sensualit, de matrialisme,
de laisser-aller, qui voudrait faire oublier le sentier trac par les hros
les meilleurs, et la voie qui mne au portail grandiose des vieilles
cathdrales.
Il n'est pas rare qu'aux instants les plus critiques, ainsi qu'un c o u p
de vent rompt les nuages et laisse voir l'toile qui guidera le navigateur

Acta Pii Pp. XII

507

au port, le Seigneur envoie l'inspiration surnaturelle qui doit faire


d'une me le salut de son peuple. Levez donc les yeux, fils bien-aims,
dignes reprsentants d'une nation qui se glorifie du titre de fille ane de
l'Eglise, et regardez les grands exemples qui vous ont prcds; levez les
yeux et admirez ces splendides cathdrales qui demeurent parmi vous
un vivant symbole de cette Eglise catholique au sein de laquelle vous
avez grandi. Mieux encore, entrez d'un pas assur dans la cathdrale de
D i e u , vnrez les saints qui se trouvent sur ses autels, tombez genoux
devant le Dieu qui vous attend au tabernacle, renouvelez votre profession de foi, promettez-lui de nouveau votre fidlit la plus parfaite, et
soyez srs que, ce faisant, vous rpondrez votre vocation d'hommes,
de chrtiens, de Franais. S'il arrive que souffle an dehors le vent mauvais, si le mensonge, la cupidit, l'incomprhension trament le mal, s'il
vous semble mme devenir victimes votre tour, regardez vos hros
rhabilits, vos cathdrales reconstruites et vous vous convaincrez une
fois de plus que toujours la dernire victoire est celle de la F o i , de la sainte
F o i , que rien ne peut abattre et dont l'Eglise catholique est l'unique dpositaire.
Catholiques franais, dignes reprsentants d'une nation, qui dans son
titre de catholique a toujours trouv le stimulant le plus fort pour crire
les pages les plus glorieuses de son histoire ! Des tours de vos cathdrales
tombent les notes graves ou joyeuses des cloches, comme la rose qui
descend sur la terre pour la rafrachir et la fconder ; du sol gnreux de
ce jardin de l ' E u r o p e qu'est la France, germent les hros de la patrie et
de la foi, qui par amour pour leur mre, si sa dfense l'exige,, savent
hatailler, souffrir et mourir, dans la certitude que les lauriers du triomphe
ne sauraient jamais manquer qui accepte de se sacrifier pour une cause
grande et juste. Et s'il peut sembler un moment que triomphent l'iniquit,
le mensonge et la corruption, il vous suffira de faire silence quelques
instants et de lever les yeux au ciel, pour imaginer les lgions de Jeanne d ' A r c qui reviennent, bannires dployes, pour sauver la patrie et
sauver la foi.
Par l'intercession de tant de saints qui ont o c c u p le Sige de Rouen,
par l'intercession surtout de cette grandiose figure, dont vous commmorez aujourd'hui la rhabilitation, que la Bndiction du Trs-Haut
descende sur vous tous ici prsents, sur N o s frres dans l'Episcopat, le
clerg et les fidles, sur les trs dignes autorits qui par leur prsence et
leur appui ont tant contribu l'clat de ces solennits et, par-dessus
tout, sur la France, qui Nous est si chre, et laquelle Nous souhaitons
la paix et le bonheur dans la plus parfaite adhsion ses destines de
grande nation catholique.

508

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM
PROSCRIPTIO LIBRORUM
Feria IV, die 27 Iunii 1956
In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,
E m i ac Revmi D o m i n i Cardinales, rebus fidei et m o r u m tutandis praepositi, praehabito Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendos mandarunt libros a Simone de Beauvoir
conscriptos :
1. Le deuxime sexe, 2 v o l l . , Gallimard, Paris, 1949;
2. Les mandarins, Gallimard,

Paris,

1954.

In Audientia autem diei 30 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D.


Pius, Divina P r o v . P p . X I I , relatam Sibi E m o r u m Patrum resolutionem
adprobavit et publicari iussit.
Datum R o m a e , ex aedibus S. Officii, die 12 Iulii 1956.
Arcturus De J o r i o , Notarius

Sacra Congregatio Consistorialis

509

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS


i

QUEBECENSIS
DECRETUM
DE TITULO (( AD HONOREM )) SEDIS PRIMATIALIS UNIVERSAE DITIONIS CANADENSIS

Sollicitae Romanis Pontificibus usque fuerunt curae ut celebratae dignitate urbes et egregii animarum studio ac obsequenti reverentia Y i r i
dignis decorarentur honoribus meritisque donarentur privilegiis : id autem benemerentibus non tantum tribuit praemium, sed Pastorem excitat, clerum ac populum ad meliora semper aemulanda carismata. Quas
ergo Apostolicae Sedi iam pridem admoverant per tempora preces Archiepiscopi Quebecenses, praesertim vero c l . m. dum viveret Rodericus
S. R. E. Cardinalis Villeneuve, has iterare studens E x c m u s P. D. Mauritius R o y , eiusdem Ecclesiae nunc temporis Praesul, enixe expostulavit
ut vetusta ac perinsignis Metropolitana Quebecensis archidioecesis omnium Ecclesiarum universae Dicionis Canadensis Sedis Primatialis honestaretur titulo, eiusque p r o tempore archiepiscopi Primatis appellatione exornarentur. P o r r o , ceteris omnibus in A m e r i c a Septentrionali exstantibus praestat antiquitate Quebecensis Ecclesia, cuius quidem
tam lata, plurimos per annos patuit iurisdictio, ut non tantum integros
Canadensis Dicionis fines complecteretur, sed etiam partem territorii
ad Foederatos in A m e r i c a Septentrionali Status in praesentia spectantem, obtineret. N o n est ideo ambigendum quin cunctae ecclesiasticae
circumscriptiones in Canadensi D i c i o n e , et plures in Foederatis Statibus
Americae Septentrionalis hoc tempore constitutae, tamquam filiae a
matre, a Quebecensi Ecclesia procedant. Recoluisse insuper placet septem Provincialia Canadensia Concilia in Quebecensi urbe superiore tempore celebrata, nec supervacaneum videtur memorasse eodem Patres
amplissimos convenisse in P r i m u m Concilium Plenarium Canadense
congregandos : inde pietatis et gratulationis causa, solemnis, quem recensemus, coetus, P r i m u m Concilium Plenarium Quebecense communi
explorata

sententia

fuit

appellatus.

Tantae

istius

sedis

amplitudini

iuge convenit sedulum Pastorum studium : istorum laudi et gloriae ce-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

51C

dit quod prima hic extiterint egenis adiuvandis instituta, clero efformando

seminarium

et

prima

fuerit

instaurata

Catholica

Studiorum

Universitas, quae auctori suo, eidemque primo Quebecensi E p i s c o p o ,


Venerabili V i r o F r a n c i s c o de Montmorency-Laval, iure meritoque inscribitur.
His omnibus mature perpensis, Ssmus Dominus Noster Pius Divina
Providentia P P . X I I , instantibus i n primis Emis a c Revmis P P . D D .
I a c o b o Carolo S. R. E. Card. Me Guigan, Archiepiscopo T o r o n t i n o , et
Paulo A e m i l i o S. R. E. Card. Lger, Archiepiscopo Marianopolitano,
necnon compluribus Archiepiscopis et Episcopis Dicionis Canadensis,
sive gallici sive anglici sermonis, habito favorabili voto E x c m i P. D.
Ioannis P a n i c o , Archiepiscopi tit. Iustinianensis et in Canadensi eadem
Dicione Delegati A p o s t o l i c i , de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis, cupiens testimonium benevolentiae
Suae hac ratione exhibere, ratusque id in animarum bonum cessurum et
in Religionis incrementum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter Sanctitas Sua, de Apostolicae potestatis plenitudine, praesenti
Consistoriali Decreto Ecclesiam Quebecensem Metropolitanam titulo
Sedis Primatialis, ad honorem dumtaxat,

omnium

Ecclesiarum uni-

versae Dicionis Canadensis eiusdem p r o tempore exsistentes Praesules


Primatis titulo, ad honorem dumtaxat, in perpetuum condecorare decernit, firmis tamen sarctisque iis omnibus quae can. 271 C. I. C. praescribit, ita ut posthac Excnius P. D. Mauritius R o y , eiusque legitimi
successores titulo Primatis Dicionis Canadensis iure meritoque uti valebunt.
Ad haec omnia perficienda Ssmus Dominus Noster deputare dignatus
est memoratum E x c m u m P. D. Ioannem P a n i c o , ei tribuens facultates
necessarias et opportunas, onere ipsi imposito ad hanc S. Congregationem Consistorialem quam primum mittendi exemplar authenticum
actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus Eadem Sanctitas Sua praesens edi iussit Consis t o r i a ^ Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 24 Ianuarii 1956.

3 F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis


D R S
'

Iosephus

Ferretto,

Adsessor

Sacra Congregatio Consistorialis

511

II
BUSCODUCENSIS - BREDANAE
DECRETUM
SEPARATIONIS ET UNIONIS
A d satius consulendum bono animarum, Excmus P . D . Gulielmus
Petrus Adrianus Maria Mutsaerts, Episcopus Buscoducensis, et E x c m u s
P. D. Iosephus Gulielmus Maria Baeten, Episcopus Bredanus, ab A p o stolica

Sede expostulaverant ut pars paroeciae Sint Jan-Waalwijh ad

septentrionem Bergsche Mass sita et pars paroeciae Heusden ad septentrionem et occasum Bergsche Mass et Heusdens Kanaal sita, necnon integra paroecia Woudrichem in dioecesi Boscoducensi, s e i u n g e r e t u r a
memorata dioecesi et Bredanae dioecesi aggregarentur.
P o r r o haec S. C. Consistorialis, vigore facultatum specialium sibi a
Ssmo D . N . P i o Divina Providentia P P . X I I concessarum, rei opportunitate perpensa, oblatis precibus benigne annuere dignata est.
Quapropter, vi praesentis Decreti, eadem S. C. Consistorialis statuit
ut praefata territoria a dioecesi Boscoducensi separentur atque dioecesi Bredanae iuxta petita perpetuo adiungantur.
Ad haec autem exsecutioni mandanda, S. C. Consistorialis deputat
E x c m u m P . D . Paulum Giobbe, Archiepiscopum Titularem Ptolemaidensem in Thebaide, Nuntium Internuntium Apostolicum in Hollandia,
ipsi tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi, cum primum fas erit, ad hanc
S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus.
Datum R o m a e , ex Aedibus S. C. Consistorialis die 13 mensis A p r i lis 1956.
g F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L.

S.
Iosephus

Ferretto,

Adsessor

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

512

SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS

INSTRUCTIO
CIRCA MONIALIUM CLAUSURAM

1. Inter cetera quae P i u m P P . X I I D o m i n u m Nostrum ad Constitutionem A p o s t o l i c a m (( Sponsa Christi promulgandam induxerunt, non
leves Ipse recensuit difficultates quibus in praesentiarum arctiores papalis clausurae leges facilem ansam praeberent (A. A. S. V o l X X X X I I I ,
[ 1 9 5 1 ] , p. 11). N e c mirum, cum in toto Monialium Instituto clausura
potissimum temporum rerumque varietates ac mutationes persenserit
(A. A. 8. 1. c, p. 9 ) . Cum vero renovationis ac adaptationis rationem
adumbraret,

hoc A p o s t o l i c a Constitutio

sapienter

statuit :

Firmis

prorsus omnibus nativis ac potissimis venerandi Monialium Instituti


elementis, quoad elementa alia, quae externa et adventitia censentur,
illas caute prudenterque ad hodierna adiuncta accommodationes inducere, quae Instituto eidem non m o d o maiorem decorem, sed pleniorem
etiam efficacitatem tribuere poterunt (A. A. 8. 1. c. p. 10). Sanctitas
Sua, ideo, clausuram papalem Monialium dum in Statutis Generalibus
(art. I V ) aetatis nostrae conditionibus paterne aptavit, eamdem ceterum
ubique confirmandam vel restituendam esse constituit.
Vitae canonicae contemplativae, enimvero, unum ex elementis propriis et potissimis stricta illa clausura est, quae, antiqua traditione innixa decursuque saeculorum ordinata atque defensa, c u m praesidium
est professionis solemnis castitatis tum ratio aptissima disponendi animam ad maiorem c u m D e o unionem. Quo autem vehementius hisce diebus hominum mentes ad exteriora trahuntur, eo fortius clausurae institutum, quo Moniales plenius D e i adhaerere valent, servandum est.
2. Sacra Congregatio de Religiosis, p r o munere sibi a Summo Pontifice commisso, quod est, per instructiones, declarationes, responsa
aliaque id genus documenta, illa omnia peragere... quae ad Constitutionem diligenter atque efficaciter inducendam atque ad Generalia Statuta fideliter prompteque servanda spectant (A. A. 8., 1. c, p. 15),
iam die 23 Novembris 1950 Instructionem Inter praeclara vulgavit,

acra Congregatio de Religiosis

513

cuius prima pars circa Monialium clausuram maiorem et minorem tota


versatur (A. A. S., 1. c, p. 37).
3. N u n c vero aliquot fecundae experientiae elapsis annis, semel iterumque attentis ac serio ponderatis cunctis" quae Sanctae Sedi hac de
re delata fuerunt, cumque ob introductam clausuram papalem minorem
per Constitutionem Apostolicam Sponsa Christi , diei 21 Novembris
anni 1950,

Instructio

Sacrae

Congregationis

de

Religiosis

Nuper

e d i t o diei 6 Februarii 1924 (A.A.S. X V I [ 1 9 2 4 ] , p. 96, 192) vigenti


disciplinae iam non respondeat, eadem Sacra Congregatio ulteriora definire et materiam ex integro ordinare (can. 22) iam possibile atque
opportunum existimavit, quod hac Instructione peragere intendit.

I
De clausura papali generatim
4. Omnium Monasteriorum Moniales, quamvis actu ex temporaria
exceptione adhuc vota tantum simplicia profiteantur

(Const.

Sponsa

Christi, art. I I I , 2), si velint Monialium nomen et conditionem iurL


dicam retinere,

clausuram pontificiam seu papalem

saltem minorem

necessario accipere et retinere debent ( A r t . I V , 5, n. 2 ) .


5. Sive agitur de novi Monasterii fundatione in quo primo clausura
instauretur, sive de Monasterio iam condito in quo clausura restauranda sit, ad pontificiam seu papalem clausuram de facto observandam
Moniales stricte tenebuntur, quae ad omnium ingressum et egressum
quod attinet ab illo sgnate momento urgenda erit, quod ab Auctoritate
Ecclesiastica competenti, id est ab Ordinario loci diligenter, scripto,
figi ac definiri debet.
6. Lex clausurae, sive maioris, sive minoris, afficit omne Monasterium alterutri clausurae subiectum, quidquid est de numero etiam imminuto vel parvo ibi degentium Monialium (can. 597, 2).

II
De clausura papali maiore
De

ratione

clausurae

papalis

maioris

7. Clausura pontificia seu papalis maior illa est quae in Codice


can. 597, 600-602) prostat, quaeque Constitutione Apostolica Sponsa
Christi plane ac solemniter confirmata et expolita, in Instructione vero
Inter praeclara ( V I - X ) pressius definita est.

514

-a;--u -i

v 'Acia'-Apostolicae Sedis - CQmmentariunVVfflciale

S. a-) Clausura pontificia seu papalis maior in omnibus Monasteriis


ex regula viget ac tenet in quibus actu vota solemnia emittuntur quaeque
vitam unice contemplativam profitentur (Const. Sponsa Christi, art. I V ,
% 2).
b) In Monasteriis vero in quibus, etsi vitae unice contemplativae
dedita sunt, ex indulto per exceptionem vota adhuc tantum simplicia
nuncupantur (Const. Sponsa Christi, art. I I I , 2 ) , quamvis clausura,
si fieri poterit, maior esse debeat (art. I V , 2, 2 ) , tamen minor, praecipue ad sanctionem a Sancta Sede quod attinet, concedi potest atque
prudenter,

iuxta

casus,

applicatur (Const.

Sponsa

Christi,

art.

IV,

3, 3 - Instr. Inter praeclara, V ) .


9. Monasteria in quibus ex Regula et Constitutionibus nonnisi vita
canonice contemplativa ducenda est, clausuram maiorem retinere poterunt etsi a Sede Apostolica, ob graves causas et quousque hae perdurant, quaedam opera apostolatus eis imponantur vel concedantur, dumm o d o aliquae tantum Moniales et solum Monasterii pars, ab illa accurate distincta ac separata in qua communitas commoratur vitamque
exercet communem, iis operibus destinentur.
1 0 . Clausurae praescriptis tenentur Moniales omnes (can. 601), Novitiae ac Postulantes (can. 540, 3 ) . Professae autem votorum temporariorum, expletis his votis, Novitiae ac Postulantes semper, clausuram
egredi tunc tantum possunt cum definitive Monasterium relinquere intendunt.
11. a) Clausura necessario complectitur non m o d o aedificium Monasterii eiusque adnexa in quibus Moniales degunt, verum etiam hortos,
viridaria et quaecumque loca ipsae frequentant.
b) Extra clausuram habentur : locutoria quoad partem extraneis
destinatam ; ecclesia et oratorium extra chorum Monialibus reservatum,
sacristia cum locis adiacentibus, clero et ministrantibus aperta, locus
in quo sacerdos confessiones Monialium audit, aedes in quibus Sorores
externae commorantur, et illae partes quae cappellanis et hospitibus
destinantur.
12. a) Licet ecclesia, sacristia eiusque adnexa cultui destinata, clausura non contineantur, tamen si vere necessarium sit Moniales ipsas
ibi aliquando operam praestare, Ordinarii locorum ex sese permittere
poterunt ut, durantibus huiusmodi necessitate et opera, ad praedicta loca
clausura de facto extendatur, dummodo circa eadem l o c a illa omnia
tunc serventur quae ad tutandam clausuram infra praescribuntur.
b) In iisdem adiunctis et sub iisdem conditionibus, Ordinarii conce-

Sacra Congregatio de Religiosis

515

dere valent nt clausura ad actum item extendatur etiam ad locutoria


aliaque l o c a Monasterio adnexa, quando, si desint Sorores externae,
vel alia de causa, Moniales ibi quoque aliquod opus peragere vere necessarium censeatur.
13. a) Partes Monasterii clausurae obnoxiae, ut supra, ita defendi seu
muniri debent ut non solum ingressus in eas omnino impediatur sed
etiam prospectui introrsum ab extraneis et pariter extrorsum a Monialibus prospectui pro viribus efficaciter officiatur.
d) H i n c etiam horti et viridaria circumdari debent sive alto m u r o ,
sive alio efficaci m o d o , puta tabulis ligneis, ferreo reti, densa firmaque
saepe, iudicio Ordinarii et Superioris regularis, ratione habita praesertim situs, frequentiae saecularium, etc.
14. a) Fenestrae versus plateas et domos vicinas, vel qualicumque
communicationi cum extraneis occasionem praebentes, vitris non translucidis, valvulis aut transennis fixis donentur, ita ut hinc inde prospectus
impediatur.
h) Si supra tectum Monasterii solara exstant seu deambulatoria,
ut ad ea Monialibus accessus pateat, cratibus vel alio efficaci m o d o circumsaepta sint oportet.
15. Nisi rigidiore iure particulari aliter cautum sit, Moniales clausurae lege impediri non debent quominus, genuini spiritus liturgici fovendi causa, altare videre valeant, ita tamen ut ipsae Moniales a fidelibus
con spici nequeant.
16. Locutorii pars Monialibus reservata ab alia extraneis destinata
duplicibus cratibus aliquo intervallo secure fixis, vel alio m o d o vere
efficaci, iudicio Ordinarii et Superioris regularis, atque ipsorum onerata
conscientia, separari debet, ne personae utrimque attingi queant.
17. P r o p e Monasterii ianuam, in locutoriis, in sacristia et ubicumque
opus est, habeantur muro insertae rotae, quae vocantur, aut capsae binariae,

iuxta usum receptum,

ad res necessarias transmittendis.

Non

prohibentur parva foramina quibus videri possit quid rotae immittatur.

De

egressu

Monialium

18. L e x clausurae maioris Moniales adstringit ad perpetuo manendum


intra Monasterii saepta quatenus haec ab auctoritate ecclesiastica clausura circumscripta sunt et ab eis minime sub quovis praetextu recedendum, etiam ad breve tempus, extra casus iure praevisos aut legitime
concessas licentias.

516

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale


19. N o n licet extra clausuram egredi occasione vestitionis, professionis,

communionis, vel alia simili causa.


20. Moniales nequeunt ab uno ad aliud Monasterium transire etiam
eiusdem Ordinis, nec ad breve quidem tempus, absque licentia apostolica, salvo iure particulari pro Foederationibus Monasteriorum Monialium legitime approbato.
21. a) Licet extra clausuram egredi casu imminentis periculi mortis vel
alius gravissimi damni (can. 601, 1 ) . Tales casus sunt : incendium,
inundatio, terraemotus, labefactio aedificii seu muri minaces, incursiones areae, irruptio militum, Monasterii urgens requisitio ex parte
auctoritatis militaris vel civilis.
b) Insuper, urgens operatio chirurgica vel alia urgens cura medica
foris requirenda ad salvandam sanitatem, morbus alicuius toti communitati vere periculosus.
c) Item, si gravis et urgens huiusmodi necessitas exsurgit apud
Sororem externam vel personam eius munere fungentem, quae secus debitis careret auxiliis, Antistita per se ipsa vel per aliam Monialem,
etiam c u m socia, eam adire poterit.
d) H a e c pericula (a), urgentesque graves necessitates
scripto recognoscenda sunt .ab

Ordinario

loci,

si tempus

(b),

(c),

suppetat

(can. 601, 2) ; secus, post factum, certior idem Ordinarius fiat.


22. Egressus legitimus censetur c u m , praemissa declaratione Ordinarii loci, urget obligatio iura vel officia civilia exercendi.
23. Moniales quae facultatem e clausura egrediendi obtinuerunt tenentur recto tramite ad l o c u m pro quo facultas data est sese conferre,
nec, hac occasione, ad alia loca divertere valent.
Cum vero Moniales extra Monasterium versari contigerint, stricte
servare tenentur normas et cautelas quae in casibus similibus sive in
Codice (can. 607), sive a S. Sede, sive ab Ordinariis religiosis mulieribus imponuntur (can. 607).
24. Gravia adiuncta seu absolutae et morales necessitates atque magni
momenti utilitates iustas et canonicas causas constituere possunt proportionatas dispensationes et etiam aliquas moderatas et-accurate definitas habituales facultates a S. Sede expostulandi.
Talia adiuncta sunt :
1) sanitas extra Monasterium c u r a n d a ;
2) visitatio instituenda apud medicum, praesertim in re peritum,
v. g. p r o oculis, pro dentibus, ad applicationem radiorum, pro observatione medicali ;

Sacra Congregatio de Religiosis

517

3) comitari vel visitare Monialem foris aegrotantem ;


4) supplere sorores externas vel similes personas in casu deficientes ;
5) vigilantiam exercere circa agros, fundos, aedificia, vel aedes
quas Sorores externae inhabitant",
6) actus administrationis vel gestionis oeconomicae magni momenti qui aliter non aut vix recte vel male fieri possent ;
7) labor monasticus tam apostolicus quam etiam manualis;
8) susceptio officii in alio Monasterio, hisce similia.
b) In harum dispensationum et facultatum usu adamussim servari debent et limites impositi et cautelae praescriptae.
25. Facultates habituales, sive ad definitum tempus, sive ad signatum casuum numerum, Ordinariis l o c o r u m vel Regularibus vel Adsistentibus religiosis pro brevibus egressibus e clausura in necessitatibus frequentius occurrentibus, concedi prudenter possunt. Ipsae Sanctae Sedis
nomine exercendae semper sunt, nec ullo m o d o extendi valent sed intra
proprios limites continendae erunt.

De

ingressu

extraneorum

26. a) Ordinarius loci aut Superior regularis, si Monasterium ipsi


subiectum sit, Delegatus ab alterutro vel a S. Sede potest clausuram ingredi occasione visitationis canonicae, ad aedes dumtaxat inspectandas
ad normam iuris (can. 512 et 600), cauto ut unus saltem clericus vel religiosus, etiam conversus, maturae aetatis Visitatorem continuo comitetur ab ingressu usque ad egressum, atque mansio non protrahatur ultra tempus inspectione requisitum, nec simul alia negotia tractentur vel
alii perficiantur actus qui dictam inspectionem non respiciant.
b) Visitatio vero personarum in c o m u n i locutorio fiat, visitatore
extra clausuram manente, nisi agatur de audienda Moniali infirma quae
ad locutorium sese conferre nequeat.
c) Ad alia officia exercenda, videlicet ad explorationem voluntatis
candidatarum, ad praesidentiam electionum, ad visitationem vel professionem et similia, Praelatus vel Delegatus clausuram ingredi non potest,
sed haec omnia forinsecus peragere debet.
27. a) Confessarius communitatis, vel servatis servandis, quilibet alius
Sacerdos potest, cum debitis cautelis, ingredi clausuram : ad ministranda infirmis Sacramenta Poenitentiae, Ss. Eucharistiae et Extremae Unctionis ; etiam ad assistendum morientibus, imo ubi mos est et tunc una
34

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

10.

23-7-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

518

c u m ministris iuxta rubricas, ad defuetas tumulandas. N o n admittitur ingressus sacerdotum ad alia ministeria persolvenda.
b) Cautelae autem iuxta casus fideliter observandae sequentes
erunt :
P r o ministranda S. Comunione, Sacerdotem comitentur ab ingressu
ad egressum saltem duae Moniales. Nihil tamen prohibet quominus tota
Communitas, iuxta consuetudines, processionaliter Sanctissimum c o mitetur.
P r o recipiendis confessionibus : Sacerdotem comitentur duae Moniales
usque ad cellam infirmae, quem expleta confessione, statim ad exitum
reducant. Item quoad Extremam Unctionem vel assistentiam morientibus.
28. V e r b i Dei praedicatio fieri debet ad crates chori vel locutorii ; si
h o c c o m m o d e fieri nequeat, adeatur Sancta Sedes ad obtinendam facultatem conciones habendi in ipso c h o r o vel in aula capitulari vel, annuente Ordinario l o c i , in ecclesia ad quam in casu extenditur clausura,
ianuis ecclesiae tunc clausis.
29. Ingredi possunt clausuram Monialium :
a) qui supremum actu tenent in aliquo Statu etiam Foederato principatum, quocumque nomine vocentur ( C . I. C, 26 Martii 1952. A. A. #.
X L I V [ 1 9 5 2 ] , p. 496), eorumque uxores cum comitatu.
&) S. R. E. Cardinales, qui unum alterumve comitem clericum vel
ex familia cardinalitia laicum sibi assumere possunt.
c) Medici, chirurgi aut aliae personae in curandis infirmis versatae, architecti, opifices, operarii et aliae huiusmodi personae quarum
opera, iudicio Antistitae, est Monasterio necessaria, impetrata prius
habituali saltem approbatione ab Ordinario l o c i . Talem approbationem
Antistita sibi procurare potest initio cuiusque anni, elenchum personarum Ordinario exhibendo. Si vero necessitas urgeat nec tempus suppetat approbationem petendi, haec iure praesumitur.
30. Personae quae frequenter in clausuram admitti debent sint optimae famae ac moribus praestantes.
31. Salvis Constitutionibus et Statutis quae rigidiores normas praescribunt, personae quae legitime clausuram ingrediuntur sive in accessu
sive in regressu, cum per ipsas Communitatis aedes transeunt, ducantur
a duabus Monialibus.
32. a) Quavis de causa ingressus permittatur, ingredientes nequeunt
in monasterio versari ultra tempus vere necessarium ad finem p r o q u o
licentia data fuit.

Sacra Congregatio de Religiosis

519

b) Praeter illas quae ratione officii id facere debent, nulla ex Monialibus cum personis Monasterio extraneis intra ipsum versantibus colloquatur.
33. a) Educationis accipiendae, propriae vocationis per breve tempus
experiendae causa vel alia pietatis seu apostolatus ratione puellas seu
mulieres,

salvis

praescriptis

Const.

Sponsa

Christi,

S. Sedis licentia intra clausuram admittere non licet.

absque

speciali

(Const. Sponsa

Christi, art. IX, 2, nn. 1 et 2 ) .


b) Item ad S. Sedem recurrendum est ad obtinendas licentias speciales in favorem Sororum externarum quae in Statutis approbatis non
continentur.
34. Postulantes (can. 540) sola licentia Ordinarii loci clausuram ingredi possunt.
De

custodia

clausurae

35. Ius et officium est Ordinarii loci invigilare custodiae clausurae


omnium Monasteriorum sui territorii, etiam Superiori regulari subiectorum, quamvis huic quoque hoc ius et officium in subiectis sibi Monasteriis (can. 603, 1 et 2) demandetur.
36. In Monasterio autem custodia clausurae immediate pertinet ad
Antistitam. Ipsa claves omnium clausurae portarum apud se diu noctuque retinere debet, eas solummodo tradens Monialibus quae variis officiis incumbunt quando illis indigent ; salvo iure particulari alia insuper
praescribente.
37. In iis quae respiciunt Monialium accessum ad locutorium (tempus
et frequentiam, qualitatem personarum admittendarum, etc.) et modum
ibi sese gerendi (velum, auscultatricem, etc.) serventur propriae Constitutiones. Si hae tamen quadam accommodatione indigere videantur,
recursus ad S. Sedem faciendus est.
38. Moniales (cfr. Sponsa Christi, Statuta Generalia, art. I, 1) (non
Novitiae et Postulantes) e clausura maiore illegitime exeuntes, contra
praescriptum can. 601, plectuntur ipso facto excommunicatione Sedi
Apostolicae simpliciter reservata (can. 2342, 3).
39. Eadem poena plectitur quaelibet persona, cuiuscumque generis,
conditionis vel sexus est, clausuram maiorem violans, sive eam illegitime ingrediendo, sive in ipsam alios illegitime introducendo vel ado

mittendo (can. 2342, I ) .

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

520

III
De clausura papali minore

De

ratione

clausurae

papalis

minoris

40. Clausura pontificia seu papalis minor his continetur finibus :


1) qua vere pontificia non secus ac clausura maior, observantiam et
custodiam publicae solemnis castitatis atque vitam contemplativam Monasterii protegit atque fovet ;
2) qua vero minor, etsi vere ac longe severior clausura Congregationum (can. 604), imo clausura Ordinum virorum (can. 598-599) sit, tamen
facultatem praebet ac convenientem facilitatem ad apta quaedam et selecta ministeria Monialibus legitime concredita rite et fructuose exercenda

(Instr. Inter praeclara, X I ) .

41. a) Clausura minor non quaecumque ministeria, sed ea tantum


admittit seu patitur quae cum vita contemplativa, sive totius Communitatis, sive singularum Monialium amice coniunguntur (Const. Sponsa
Christi, A. A. S., 1. c, p. 11).
6) Haec ministeria sive ex instituto, sive ex legitima concessione,
sive etiam ex praescriptis Ecclesiae ob crescentes semper Eiusdem et
animarum necessitates ita ordinate ac moderate, servata indole et spiritu
singuli Ordinis, suscipiantur ut vitam authentice contemplativam nedum
turbent aut afficiant, alere potius et roborare debeant

(Const. Sponsa

Christi, 1. c. et art. I X ) .
c) Talia sunt : doctrinae christianae traditio, instructio religiosa,
educatio puellarum et puerorum, recessus et exercitia mulierum, praeparatio ad primam Communionem, opera caritatis in levamen aegrotorum, pauperum, etc.
42. a) Clausura minor necessario adhibenda est ubi pleraeque sive
plures Moniales et notabilis pars Monasterii habitualiter operibus apostolatus destinantur (Statuta Generalia, art. I V , 3, 2 ) .
b) E contra, si paucae tantum Moniales addicuntur operibus et
arctis limitibus Monasterii ipsa contineantur seu contineri practice et
prudenter valeant, tunc servari poterit, de indicio S. Sedis, clausura
maior cum debitis facultatibus seu
dicta (n. 9).

dispensationibus,

iuxta superius'

Sacra Congregatio de

Divisio

Religiosis

521

Monasterii

43. Imprimis, aedes Monasteriorum quae, propter ministeria exercenda, clausurae minori subiecta sunt, in duas partes divisae sint oportet, quarum prior Monialibus ipsis reservetur, altera vero operibus apostolatus addicatur (Instr. Inter praeclara, X I , 5).
44. a) In parte Monialibus reservata ad modum clausurae maioris,
contineri debent : cellae, chorus, aula capitularis vel alia huiusmodi,
refectorium, culina, loca recreationis seu deambulationis et laboris
ipsius Communitatis, locutoria a latere quo ad ea accedere possunt
omnes Moniales.
b) In hac parte aedium contineri nequeunt : loca quae inhabitant
Sorores externae, habitationes et loca hospitibus destinata ; ecclesia c u m
sacristia et locis adnexis, salvo n. 12.
45. a) .Altera pars Monasterii reservata est operibus seu ministeriis
apostolatus, ab ipso Monasterio exercitis. Inde haec aedium pars, pari
ratione patet tum Religiosis quae legitime operibus ac ministeriis inserviunt tum aliis a quibus apostolatus dirigitur.
b) Ecclesia et oratorium publicum, locave eisdem adnexa et alia
de quibus in art. 12 b), non intra sed, ex regula, extra hanc alteram
Monasterii partem exstare debent.
E x c i p i possunt tam in Ecclesia quam in eidem adnexis locis, aulae
seu cubicula quae operibus apostolatus legitime reserventur. I m o , etiam
tota Ecclesia quae habitualiter fidelibus omnibus pateat, urgente necessitate poterit de consensu Ordinarii loci aedibus ministeriis destinatis illo tempore durante accenseri quo in ipsa Moniales propria ministeria exercere cogantur, dummodo illa observentur fideliter quae infra
praescribuntur, prudentibus cautelis adhibitis.
46. a) N o n admittuntur loca quae m o d o Communitati, modo operibus
apostolatus alternatim reserventur.
b) Attamen Ordinarius loci rationabili de causa permittere poterit
ut sive ad actum sive etiam ad quoddam definitum tempus, aliqua loca
habitualiter operibus destinata, Communitati addicantur, extensis tunc
ad haec loca omnibus regulis ac praescriptis quae pro parte Monasterii
habitualiter Communitati reservata supra recensentur.
47. Etiam circa partem Monasterii operibus reservatam impediri
debet hinc inde prospectus. Si forte non eodem rigore quo pro parte Monasterii Monialibus reservata prospectus omnino vitari possunt, Ordinarius prudenter atque accurate provideat.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

522

48. a) Presse divisio utriusque partis Monasterii definienda est atque


patenter indicanda ut clare omnibus innotescat.
b) Ianuis quae Monasterii partem Monialibus reservatam claudunt (n. 49, a) illa omnia applicantur praescripta quae p r o clausurae
maioris portis constituta sunt.
c) Si totius Monasterii una sit tantum in via publica porta quae
extraneis aditum praebet,

alia

necessario interna insuper

custodita haberi debet qua personae admittendae,

porta

rite

ad operum aedes

ducantur.
49. Transitus Monialium a parte Communitatis ad partem operum :
a) Per ianuam specialem semper directe fiat;
h) Legitime designatis temporibus illisque solis Monialibus licet
quae ab Antistita sive ad actum sive habitualiter, iuxta Constitutiones
seu Statuta, operibus addicantur. Inter has etiam ipsa Antistita vel
Monialis ab ea designata, etiam solius debitae vigilantiae exercendae
causa, recenseri debent.
c) Monialibus in aedibus operum legitime exstantibus pateant ibi
specialia locutoria, non necessario cratibus munita, aptis tamen cautelis praedita, in quibus ipsae, intuitu operum tantum, c o l l o q u i c u m
extraneis poterunt.
De

egressu

Monialium

50. a) Clausura minor gravem prohibitionem secumfert, p r o omnibus


ac singulis eidem subiectis, egrediendi extra saepta Monasterii eadem
ratione ac clausura maior p r o Monialibus aliisque ipsa ligatis (Instr.
Inter praeclara, X I I , 2 ) .
b) Dispensationes ab hoc gravi praescripto a) ratione apostolatus
concedi possunt, si vere necessarium sit, illis tantum Monialibus et
Sodalibus quae legitime, iuxta superius dicta (n. 49) ministeriis addictae sint.
c) Egrediendi licentia p r o casibus hic (n. 51) vel in propriis Constitutionibus recognitis, quamdiu certo exsistant, onerata ipsius conscientia, ab Antistita concedi possunt. In aliis casibus, qui iure expressi
non sint, etsi non obscure ob rationis paritatem recognitis aequiparari
possunt, ad Ordinarium loci recurrendum erit ut ipse, re in D o m i n o
ponderata, licentiam concedat et, si censuerit, rem in posterum Antistitae remittat.
d) T a m Ordinarius l o c i quam Superior regularis quibus clausurae

Sacra Congregatio de Religiosis

523

tutela commissa est (can. 603), stricte onerata conscientia, harum normarum observantiam vigilare diligenter tenentur.
51. Capita ex quibus generatim praescripta ministeriorum necessitas
aestimari potest, ut iusta egrediendi dispensatio concedi valeat (n. 50,
c), haec tria recensentur :
a) Ratione ipsius ministerii quod de facto ut efficaciter exerceri
possit egressum exigat ut e. g., si puellae comitandae necessario extra
clausuram sunt ratione studii, sanitatis, recreationis nec praesto adsint
magistrae,

oblatae, vel aliae personae quae huic officio satisfacere

valeant.
b) Ratione

praeparationis

ad

ministeria,

scilicet :

ad

scientiam,

culturam, titulos, habilitationes comparanda, indeque ad scholas, lycaea, universitates, collationes, congressus quae necessario videantur
frequentanda. Si ex his nonnulla instituta adeo sint laicalia et profana
ut periculum virtutibus religiosis immineat vel scandalum ex frequentatione oriri possit, semper prius Ordinarius loci consulendus est. Quovis
in casu Instructiones a S. Sede latae, servandae sunt.
c) Ratione

negotiorum,

causarum

quaestionumve

quae

ad

ministe-

ria spectant nec tuto vel convenienter apud auctoritates ecclesiasticas


vel civiles aut apud officia publica seu privata per alias personas tractari et expediri possint.
De

ingressu

extraneorum

52. Leges circa ingressum in clausuram maiorem aeque applicantur


Monasteriis clausurae minoris quod attinet ad partem Monialibus reservatam (Instr. Inter praeclara, X I I et supra n. 26 et seq.).
53. a) Partem Monasterii operibus addictam, mulieres seu puellae vel
pueri quibus eadem opera destinantur, ingredi possunt, ibique, etiam diu
noctuque, iuxta naturam operum commorari.
b) Idem valet pro mulieribus quae operibus necessariae sunt, ut
magistrae, nosocomae, ancillae, operariae.
54. a) Ad actum seu transeunter admitti possunt aliae personae peculiari vinculo c u m iis devinctae ad quas opera diriguntur, v. g. parentes seu coniuncti aut benefactores puellas seu pueros comitantes vel
visitare cupientes ; eosdem vel etiam alios quos oportet aut decet, iuxta
naturam operis et usus l o c o r u m , invitare licebit, ad quasdam festivitates seu demonstrationes, quae dicuntur, religiosas vel scholasticas.
b) H a e c omnia in Statutis vel Ordinationibus legitime approbatis
opportune definienda sunt.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

524

55. A d m i t t i autem debent omnes quibus iure ecclesiastico vel ordinatione civili legitime munus inspectionis cuiusvis generis demandatum
est.
56. N o n minus, uti par est, quam in partem Monialibus reservatam
(can. 600, 4), in partem operibus destinatam admitti possunt, ob necessitatem, medicus, operarii et alii huiusmodi viri, ex licentia etiam
habituali Ordinarii l o c i (n. 29, c ) .
57. Ordinarii l o c i licentia requiritur et sufficit p r o ceteris casibus necessitatis vel verae utilitatis qui supra (nn. 54-56, a) vel in propriis
Operum Statutis non praevidentur.
58. Firmis p r o parte Monialibus reservata omnibus circa clausuram
maiorem praescriptis, etiam circa mitiorem clausuram quae partem
operibus destinatam afficit, ius est et officium Ordinarii loci et, si casus
ferat, Superioris regularis, necnon, servatis servandis, Auctoritatis F o e derationum, stricte invigilare atque, si id requiratur, opportunas, praeter
illas quae iam propriis Statutis ordinentur, cautelas ad custodiendam
et tutandam clausuram praescribere.

De
59. a) Immediata

custodia

huiusmodi

clausurae

clausurae

custodia

Antistitae

com-

mittitur.
b) Claves transitus ab una ad alteram partem Monasterii teneat
ipsa, vel Monialibus prudenter tradat quae operibus addictae sint.
c) Claves aliarum portarum in aedibus operum ne concredat nisi
personis omnino tutis.
60. Moniales illegitime e saeptis Monasterii exeuntes excommunicatione Sedi Apostolicae simpliciter reservata ad n o r m a m can. 2342, 3,
vel, ex expressa S. Sedis concessione, Ordinario loci reservata, ipso facto
plectuntur (Instr. Inter praeclara, X V , 1 ) .
61. a) Moniales illegitime egredientes e partibus Monasterii Communitati reservatis ad alia l o c a intra saepta Monasterii posita, a Superiorissa vel ab Ordinario l o c i p r o gravitate culpae puniendae sunt
(Ib., 2).
b) Transitus autem est illegitimus quoties fit absque licentia saltem habituali vel rationabiliter praesumenda Antistitae.
62. Illegitime ingredientes et eos introducentes vel admitientes in
partes Monasterii Communitati reservatas, excommunicationem S. Sedi
simpliciter reservatam incurrunt ( I b . 3 ) .

Sacra Congregatio de Religiosis

525

63. (( Illegitime ingredientes et eos introducentes vel admitientes ad


loca Monasterii extra partes Communitati destinatas, ab Ordinario l o c i
ubi Monasterium adest, severe pro gravitate culpae puniantur ( I b . 4 ) .

IV
Clausura papalis et Foederationes
64. Statuta Foederationum illa decernere possunt circa clausuram,
sive maiorem, sive minorem, Monasteriorum Foederatorum quae ad
fines Foederationis obtinendos necessaria aestimantur.
65. Ad regimen quod attinet, facultas decerni potest egrediendi proprium Monasterium et ingrediendi aliud : ad coadunandum Capitulum,
Consilium vel aliud huiusmodi conventum ; ad instituendas ab Auctoritate Foederationis eiusve delegatis opportunas Visitationes; ad arcessendam, vel, servatis servandis, transferendam Superiorissam vel aliam
Monialem.
66. Ad fraternam Monasteriorum collaborationem fovendam, eadem
facultas decerni potest : ad suscipiendum in alio Monasterio officium
electione vel nominatione c o l l a t u m ; ad cuiusvis generis auxilium alii
Monasterio praestandum vel ipsius necessitates sublevandas; i m o , ad
bonum privatum alicuius Monialis intra limites tamen in Statutis praefinitos.
67. Ad Monialium meliorem formationem, conditis ad hoc aedibus
communibus, facultas agnosci potest clare in Statutis definienda, eas
adeundi, in eis permanendi et ab eis redeundi, pro iis Monialibus quarum ex legitima destinatione seu revocatione interest.
68. a) Ad clausurae uniformem observantiam in Monasteriis Foederationis, nonnulla valent Statuta decernere.
b) E o d e m fine a), salvisque semper iuribus Ordinariorum locorum
et Superiorum

regularium,

religiosorum vel

etiam

speciales interventus Assistentium

Superiorissarum Foederationis statui possunt quod

attinet ad petitiones S. Sedi circa clausuram forte porrigendas, ex. gr.


de itineribus extraordinariis suscipiendis, de commoratione extra Monasterium protracta deque aliis huiusmodi rebus.
69. Ad Monasteria Foederationis quod attinet, quae operibus apostolatus incumbunt et

communi clausurae minori subiciuntur,

Statuta

decernere valent : quaenam opera suscipi possint, quasnam personas in


aedes operum admittere liceat, sive habitualiter sive transeunter, quanam ratione et quibusnam conditionibus seu cautelis.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

526

V
Instauratio clausurae papalis
70. a) Omnia Monasteria Monialium clausuram pontificiam seu papalem observent oportet, sive maiorem, sive minorem iuxta criteria
supra exposita.
o) P r o Monasteriis Monialium quae quamvis vitam contemplativam
unice profiteantur, operibus tamen apostolatus legitime incumbunt, eo
modo quem supra descripsimus (n. 41, a), nisi iam provisum fuerit ab
ipsa S. Sede post editam Constitutionem Apostolicam Sponsa Christi
(A. A. S., X X X X I I I , p. 5 ss.), Ordinarii loci erit, una c u m Superiore regulari, si Monasterium ei subest, clausuram papalem minorem inducere,
c) In casibus dubiis res S. Sedi deferenda erit.
d) In futuro semper S. Sedes adeunda erit pro transitu a clausura
papali maiore ad clausuram papalem minorem, propter rationes supra
expositas (n. 41).
71. L o c i Ordinarii est c u m clausura papalis minor inducitur, fines
clausurae praescribere (can. 597, 3) et destinationem l o c o r u m Monasterii Communitati vel operibus atque necessariam separationem inter
ipsa recognoscere et approbare.
72. Si peculiares difficultates, sive temporariae, sive habituales, clausurae pontificiae seu papalis instaurationi obstent, res ad S.

Sedem

deferenda est, adiunctis fideliter expositis.


73. a) Statuta, Indulta, Privilegia, Dispensationes quorum vi quaedam Monasteria, retenta tamen conditione iuridica Monialium, eximebantur clausura pontificia seu papali, revocantur (A. A. S., 1. c, p. 1 2 ;
Responsum C. I. C, 1 Martii 1921, A. A. S., v o l . X I I I , p. 178).
I d c i r c o , clausura quae episcopalis dicitur, pro Monialibus in p o sterum iam agnosci non poterit.
o) Salva vero manent Statuta peculiaria quibus clausura papalis
minor pro Monialium Ordinibus, ex instituto, operibus apostolatus deditis, pressius ordinatur et aptatur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum R o m a e , die 25 Martii 1956.
$3 VALERIUS Card. VALERI, Praefectus
L . ffi S.
P. A r c . Larraona, Secretarius

Sacra Congregatio de Propaganda Fide

527

S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

SANCTI LUDOVICI SENEGALENSIS


DECRETUM

DH FINIUM DESIGNATIONE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE


Cum quaedam dubia orta sint circa limites Praefecturae Apostolicae
Sancti Ludovici Senegalensis,- preces porrectae sunt ut fines memoratae
Praefecturae

Apostolicae

distinctius

designarentur.

Quamobrem

haec

Sacra Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa atque attentis favorabilibus votis Excellentissimi ac Reverendissimi D o m i n i Marc e l l i Lefebvre, Archiepiscopi Dakarensis et Apostolici in Africa Gallica
Delegati, et Reverendissimi Domini Josephi Landreau, Praefecti Apostolici Sancti Ludovici Senegalensis, per praesens Decretum ita statuit ut
Praefecturae Apostolicae Sancti Ludovici Senegalensis territorium constaret tantum ex regionibus civilibus vulgo appellatis de Bas-Sngal ,
de L o u g a , de a P o d o r , de (( Lingure , de Matam , ex districtu
de Bakel qui in regionis civilis eiusdem nominis ditione est atque ex
territorio civili Mauritaniae, excepta regione civili de H o d h , quae
ad Praefecturam Apostolicam Kayensem

pertinet.

Limites vero eiusdem Praefecturae Apostolicae hi erunt : archidioecesis Dakarensis, dioecesis Laghuatensis, Praefecturae Apostolicae de
Sahara Hispanico et Ifni, et Kayensis ac mare Atlanticum.
Insula denique quae vulgo appellatur de Gore ab eadem Sacra
Congregatione archidioecesi Dakarensi perpetuo attribuitur.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
F i d e , die 18 mensis Novembris a. D. 1955.

P.

Card.

FUMASONI

BIONDI,

Praefectus

L . S.
f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

528

II
TABOEAN. - BTJKOBAEN.
DECRETUM

DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS
Ad aptius catholicam fidem in Tanganyikana regione prolatandam,
preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae
sunt, ut fines inter Taboransem archidioecesim et Bukobansem dioecesim

immutarentur.

Quapropter Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini P r o p a g a n d o ,


praehabito favorabili voto Excii a c Revmi P . D . Iacobi Roberti K n o x ,
Archiepiscopi titularis Melitenaei atque A p o s t o l i c i in Africa Orientali
et

Occidentali Britannica

Delegati,

ac

re

mature

perpensa,

parvum

regnum, quod vulgo de Usambiro appellatur, usque adhuc in meridionali parte dioecesis Bukobansis situm, archidioecesi Taboransi totum
tribuendum censuit, ita ut fines memoratae archidioecesis idem regnum
complecterentur.
Quae omnia idem Sacrum Consilium Christiano N o m i n i P r o p a g a n d o ,
vigore facultatum specialium sibi a Sanctissimo
Divina

Providentia Papa X I I tributarum,

D o m i n o Nostro P i o

confirmavit

rataque habuit

atque memorato Delegato A p o s t o l i c o in Africa Orientali et Occidentali


Britannica potestatem facit ea perficiendi sive per se sive per aliquem
virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito huc transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus

super rebus edi iussit praesens Decretum perinde valiturum

ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.


Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis de P r o p a g a n d a
F i d e , die 12 mensis Decembris a. D. 1955.

P.

Card.

FUMASONI

BIONDI,

Praefectus

L. s.
t P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis

Sacra Congregatio de Propaganda Fide

529

III

JOSEN. - OTURKPOEN.
DECRETUM
DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS
Ad aptius catholicam fidem in Nigeriae territorio prolatandam, preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae sunt
ut fines inter Josensem dioecesim et Oturkponsem Praefecturam A p o stolicam immutarentur.
Quapropter Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando,
praehabito favorabili voto E x c m i ac Revmi P. D. Iacobi Roberti K n o x ,
Archiepiscopi titularis Melitenaei atque Apostolici in Africa Orientali
et Occidentali Britannica Delegati, ac re mature perpensa, septentrionalem partem districtus civilis de Benne, usque adhuc intra fines dioecesis Josensis inclusam, Praefecturae Apostolicae Oturkponsi tribuendam censuit, ita ut fines memoratae Praefecturae Apostolicae Oturkponsis iidem eveniant ac fines districtus civilis de Benue.
Quae omnia idem Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando,
vigore facutatum sibi specialiter a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina

Providentia

Papa

XII

tributarum,

confirmavit

rataque

habuit

atque memorato Apostolico Delegato in Africa Orientali et Occidentali


Britannica potestatem facit ea perficiendi sive per se sive per quemlibet
virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito huc transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus edi iussit praesens Decretum perinde valiturum
ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Cangregationis de Propaganda
Fide, die 12 mensis Decembris a. D. 1955.

P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus


L. $ S.
f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

530

IV
PROVISIO ECCLESIARUM
Ssmus Dominus Noster Pius div. P r o v . Papa X I I dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum :
die 20 Septembris 1955. Cathedrali episcopali Ecclesiae Izeanae
praefecit R. P. Humilem Y a n g K u a n g Chi, ex Ordine Fratrum Minorum.
Titulari archiepiscopali (pro hac vice) Ecclesiae Assuritanae E x c .
P. D. Ernestum Tweedy, e clero saeculari, hactenus Archiepiscopum
Hobartensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Agnusiensi, R. D. Paulum Nguyen
V a n Binh, e clero saeculari, quem constituit Vicarium Apostolicum
nuper erecti vicariatus apostolici Canthoensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Sagalassensi R. D. Simonem Nguyen
V a n Hien, e clero saeculari, quem constituit Vicarium Apostolicum de
Saigon.
Titulari episcopali Ecclesiae Furnitanae maiori R. P.

Thomam

Quinlan, e Societate S. Columbani pro missionibus apud Sinenses, quem


constituit Vicarium Apostolicum nuper erecti vicariatus apostolici Chunchonensis.
die 28 Octobris. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Arcadiopolitanae in Europa E x c . P. D. Augustum Colas, e Societate Parisiensi
missionum

ad

exteras

gentes,

hactenus

Archiepiscopum

Pondiche-

riensem.
die 7 Novembris. Cathedrali episcopali Ecclesiae
nuper

erectae,

R.

P.

Paulum

Iosephum

Girouard,

Morondavensi,
Missionariorum

B. M. V. a La Salette.
Titulari episcopali Ecclesiae Benefensi R. P. Ludovicum Vansteene, Missionariorum Africae, quem constituit Coadiutorem c u m iure
successionis E x c . P. D. Xaverii Geeraerts, Missionariorum Africae, Episcopi titularis Laganitani et Vicarii Apostolici Bukavuensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Acheloiae R. D. Stanislaum Tigga,
e clero saeculari, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis
E x c . P. D. Ansgarii Sevrin,

Societatis Iesu,

Episcopi Raigarhensis-

Ambikapurensis.
die 11 Novembris Metropolitanae

Ecclesiae

Konakriensi,

nuper

erectae, E x c . P. D. Gerardum de Milleville, e Congregatione. Spiritus

Sacra Congregatio de Propaganda Fide

531

Sancti, hectenus Episcopum titularem Dalisandensem in Pamphylia et


Vicarium Apostolicum Konakriensem.
die

21

Novembris.

Titulari

archiepiscopali

Ecclesiae

Bizyenae

E x c . P. D. Evangelistam Latinum Vanni, ex Ordine Fratrum Minorum


Capuccinorum, hactenus Archiepiscopum Agransem.
Titulari episcopali Ecclesiae Botrianensi R. D. Thomam M o n g o ,
e clero saeculari, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Petri Bonneau, e Congregatione S. Spiritus sub tutela Immaculati Cordis Beatissimae Virginis Mariae, Episcopi Dualansis.
die 19 Decembris.

Cathedrali episcopali

Ecclesiae

Antsirabensi

R. P. Claudium Rolland, e Congregatione Missionariorum B. M. V. a


La Salette.
Titulari episcopali Ecclesiae Cataquensi R. P. Andream Perraudin,

Missionariorum Africae,

quem constituit Vicarium Apostolicum

Kabgayensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Dolichenae R. D. Michaelem Saturninum

Aurrecoechea,

ex

Ordine

Fratrum

Minorum

Capuccinorum,

quem constituit Vicarium Apostolicum de Machiques.


Titulari episcopali Ecclesiae Aspendiensi R. P. Fergum Ioannem
O'Grady, e Congregatione Oblatorum B.

M. V.

Immaculatae,

quem

constituit Vicarium Apostolicum de Prince Rupert.


die 28 ianuarii 1956. Titulari episcopali Ecclesiae Clazomeniensi
R. P. Robertum Stephanum Dehler, e Congregatione a Resurrectione
D. N. I. Chr., quem constituit Vicarium Apostolicum nuper erecti vicariatus apostolici Insularum Bermudarum.

SACRA CONGREGATIO RITUUM


ROMANA
BEATIFICATIONIS

ET

CANONIZATIONIS

VENERABILIS

SERVI

DEI

INNOCENTII

PAPAE X I .
SUPER DUBIO

An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur


R o m a n o s inter Pontifices,
gubernarunt Ecclesiam,

qui septimodecimo

saeculo Catholicam

Venerabilis Innocentius XI

sagaci prudentia,

effusa caritate, invicta animi fortitudine, animarum zelo ceterisque vir-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

532

tutibus adeo praef ulsit, ut sanctitatis famam sibi comparaverit. Quae


post felicem eius exitum, praecipue ob plurimas gratias et miracula illico
eius interventu a D e o concessa et patrata, V i c a r i a t u m Urbis post biennium nondum expletum ad constituendum processum informativum impulit.
Gratias et miracula diximus. Celeberrimus enim medicus Lancisius
e circa centum miris sanationibus Venerabili Innocentio intercedente
vix demortuo a D e o patratis, triginta naturae vires transgressas fuisse
edixit. E quibus duas p r o eiusdem beatificatione elegerunt actores atque
Sacrae huic Congregationi exhibuerunt, de quibus in hoc Decreto est
sermo.
I. Soror Maria Magdalena Cantarmi, Dominiciana Monialis Lucensis Monasterii S. Georgii, annos nata quatuor supra quadraginta,
Octobri mense anni 1689, sinistra mastite tentari coepit. Mense Maio
sequentis anni medicus duoque chirurgi tumore, livore atrocique cruciatu perpensis, diagnosim edixerunt : Scirrum in cancerem evolutum,
chirurgicam actionem impossibilem prognosimque omnino letalem. Incassum itaque medicis curis cedentibus, Servi Dei Innocentii Papae Undec i m i , qui die 12 Augusti a. 1689 cum sanctitatis fama, statim per orbem
diffusa, excesserat, intercessio fuit implorata atque particula de cereo
<( A g n u s D e i ab eodem Pontifice benedicto, die 12 Maii pectori imposita.
P o s t duas circiter horas vehementi infirma fuit pressa dolore, qui paulo
post evanuit una cum omnibus morbi signis, adeo ut Monialis perfecte
in illo instanti se persenserit sanatam. Perfectam sanationem et quidem ultra naturae vires, medicus curans atque unus e duobus chirurgis
p a u l o post recognoverunt. Post unum supra viginti annos sanatio fuit
confirmata, quae ad mortem usque Monialis perseveravit. Celeberrimus
medicus Ioannes Lancisius, qui Servi Dei medicus fuerat, peritale votum
super hac sanatione conscripsit, in quo diagnosim a curantibus edictam
eorumque iudicium de p r e t e r n a t u r a l i actione confirmavit.
I I . Altera mira sanatione eodem anno 1690, in alma hac Urbe, fruitus
est Ignatius Diamante. Is ultra annum putrido ulcere fuerat affectus,
quod circa extremum mensem Martium sinistrae surae carnem osse tenus
corroserat. Adhibita remedia solamen aliquod afferebant, sed parumper
tantum. Pridie autem sanationis cruciatus adeo vehemens factus est, ut
Ignatius, veluti mente captus, mortem sibi inferre moliretur, sed uxor
et filius vi hoc facinus impedivere. T u m Ignatius in se reversus fervida
prece ad Servi D e i Innocentii intercessionem confugiens, cereum A g n u s
'Dei ab eodem benedictum super suram imponere voluit manu premens,

Sacra Congregatio Rituum

533

placideque tunc obdormivit. Summo autem mane expergefactus dolorem


omnino evanuisse, carnem quoque recreatam sana pelle confectam, vires
quoque instauratam animadvertit ; e lecto descendit et hortum adit erat
enim olitor et in eo opus fecit.
De his p o r r o miraculis annis 1690 et biennio post, in CuriisLucensi
et R o m a n a , confecti sunt ordinaria auctoritate processus. N u n c autem
iuxta Iuris normam pro unaquaque sanatione duo periti medici suffragium dederunt, ultra simile suffragium a praedicto Lancisio pro sanatione Monialis Cantarmi editum.
Qui periti, suo suffragio, veterum medicorum diagnoses non excludunt, immo vero valde probabiles d i c u n t ; attamen in actis quaedam
non invenerunt, ex iis, quae iuxta recentiora studia nunc ad securam
quamlibet diagnosim edendam requiruntur. Quapropter alias quoque
diagnoses uti probabiles proponunt.

Ceterum hi Periti absque ulla

dubitatione affirmant hinc certissimam morborum gravitatem, inde prorsus

impossibilem

naturae

viribus

utramque

sanationem,

saltem

in

instanti, uti reapse contigit.


H i s omnibus apprime paratis, Praeparatoria Sacra Rituum Congregatio die 24 mensis Aprilis anni huius habita est, quam Generalis dein
coram Sanctissimo D. N. Pio Papa X I I hodie secuta est, in qua Revmus
Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus et Causae ipsius Ponens, dubium proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et
ad effectum de quo agitur. Revmi autem Cardinales, Officiales Praelati
Patresque Consultores sua vota ediderunt, quibus auscultatis, Beatissimus Pater, Sacrosancto Missae sacrificio pientissime litato, Congregatione absoluta, accitis Cardinalibus Ponente ac subscripto Praefecto,
necnon R. P. Sylvio Romani, Generali Fidei Promotore meque a Secretis, constare edixit de duobus miraculis intercessione Venerabilis
Innocentii Papae XI a D e o patratis, nimirum : de instantnea perfectaque

sanatione

sima

atque

cum

incurabili

Monialis

Mariae

mastopathia,

ulcere, quod sinistrae surae

Magdalenae

tum

Ignatii

carnem osse tenus

Cantarmi
Diamante

a
a

gravisputrido

corroserat.

H o c autem Decretum rite promulgari et in actis S. Rituum Congregationis referri mandavit.


D a t u m R o m a e , die 22 Maii A. D. 1956.

C. Card. CICOGNANI, Praefectus


L . S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius
35 - ACTA, vol. X X I I I , n. 10. 23-7-1956.

534

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis
INDIANAPOLITANA
NULLITATIS MATRIMONII (BENHEN - WEISS)

Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae A l m a e Weiss,


in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive
per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae
( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 11 Octobris 1956 hora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum
et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate,

in

casu.

Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedictae Dominae A l m a e Weiss curare
debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. *
Franciscus

Brennan,

Ponens.

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Iulii 1956.


C.

Pezzicara, Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Alma Weiss dfenderesse en cette cause, nous la citons comparatre, par propre personne ou
par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 11 octobre 1956, 11 heures
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour
de la dcision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence de la dite Alma Weiss, devront, dans la mesur
du possible, l'avertir de la prsente citation.

Diarium Romanae Curiae

535

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Mercoled, 13 giugno 1956, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. STJKARNO, Presidente della Repubblica d'Indonesia.
Mercoled, 18 luglio 1956, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. EMILIO SARMIENTO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della
Bolivia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.

S.

CONGREGAZIONE

D E PROPAGANDA FIDE
NOMINE

La S. Congregazione de Propaganda Fide con successivi Decreti ha


nominato :
20 settembre 1955. Il Revmo Padre Achacrandia Domenico, della Compagnia di Ges, Direttore nazionale delle Pontifieie Opere della Propagazione della Fede e di
San Pietro Apostolo, nella Repubblica di
Panama.
11 ottobre

S. E. Revma Monsig. Walsh Francesco, dei Missionari


d'Africa, Vescovo di Aberdeen, Presidente della
Pia Unione Missionaria del Clero, in Scozia.
10 novembre
S. E. Revma Monsig. Walsh Francesco, dei Missionari
d'Africa, Vescovo di Aberdeen, Direttore nazionale delle Pontificie Opere della Propagazione
della Fede e di San Pietro Apostolo, in Scozia.

SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 16 maggio 1956, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare gli Illmi e
Revmi Monsignori Felici Pericle e Mattioli Pietro e i Revmi Padri Filograssi
Giuseppe, della Compagnia di Ges, ed Evers Enrico, dei Sacerdoti del Ssmo
Sacramento, Consultori della Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

536

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Assistenti al Soglio Pontificio :
11 settembre 1955. S. E. Revma Monsig. Colas Augusto S., Arcivescovo di
Pondicherry e Cuddalore.
27 aprile 1956. S. Ecc. Revma Monsig. Larribeau Adriano, Vescovo titolare di Dusa.
30

S. Ecc. Revma Monsig. D'Avack Giuseppe, Arcivescovo


di Camerino.
Protonotari
31
2

Apostolici

a,d

instar

participantium:

marzo
maggio

1955. Monsig. Kranz Gaspare, della diocesi di Treviri.

Monsig. Filitti Bonaventura, dell'arcidiocesi di Nuova


York.
11 giugno

Monsig. Caries Odilone, della diocesi di Rodez.


4 febbraio 1956. Monsig. Boyle Giacomo, dell'arcidiocesi di Sant'Antonio.
13 marzo

Monsig. Dalton Agostino C, dell'arcidiocesi di Boston.


22

Monsig. Dooling Davide, della diocesi di Syracuse.

Monsig. Buttimer Edoardo, della medesima diocesi.

Monsig. Fleming Giovanni, dell'arcidiocesi di Nuova


York.

Monsig. Schultheiss Gustavo, della medesima arcidiocesi.


Prelati
8

30

marzo

aprile

195.1.

1953.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

26

ottobre

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Domestici

di

Sua

Santit:

Boeke Clemente, della diocesi di Cleveland.


Gallagher Daniele, della medesima diocesi.
Hynes Michele, della medesima diocesi.
Johns Francesco, della medesima diocesi.
McDonough Carlo, della medesima diocesi.
McGlynn Francesco, della medesima diocesi.
Mohan Federico, della medesima diocesi.
O'Donnell Guglielmo, della medesima diocesi.
Diekamp Guglielmo, dell'arcidiocesi di Paderborna.
Dennerle Giorgio, della diocesi di Cleveland.
Ferreri Achille, della medesima diocesi.
Fuerst Antonio, della medesima diocesi.
Gallagher Giovanni, della medesima diocesi.
Ivanko Michele, della medesima diocesi.
Kirby Edmondo, della medesima diocesi.
Mclntyre Giacomo, della medesima diocesi.
Mazanec Oldrich, della medesima diocesi.
Misieh Giuseppe, della medesima diocesi.
Monaghan Nicola, della medesima diocesi.
Price Giovanni, della medesima diocesi.
Seward Edoardo, della medesima diocesi.
Sztucki Giuseppe, della medesima diocesi.
Zeglen Giovanni, della medesima diocesi.

Diarium Romanae Curiae


5 febbraio

26
23
marzo
31
31

2
maggio
10

17

giugno

15
20

9'2

12
19

luglio

21

6
16
22

26

1955. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

agosto

2 settembre
17

ottobre
>

11
29

31
7 novembre
18

537

Gottron Adamo, della diocesi di Magonza.


Ott Adamo, della medesima diocesi.
Delbeck Guglielmo, della diocesi di Muenster.
Meiss Ernesto, dell'arcidiocesi di Colonia.
Puchs Luigi, dell'arcidiocesi di Paderbona.
Tuschen Guglielmo, della medesima arcidiocesi.
D'Souza Giuseppe Vincenzo, dell'arcidiocesi di
Bangalore.
Monsig. Tuohy Pietro, dell'arcidiocesi di Boston.
Monsig. Drews Bernardo, della diocesi di Berlino.
Monsig. Daniels Giovanni, dell'arcidiocesi di Colonia.
Monsig. Koch Giuseppe Carlo, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Delaney Roberto, dell'arcidiocesi di Nuova York.
Monsig. Hart Giacomo, della medesima arcidiocesi.
Monsig. McQuade Edoardo, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Carrasco Gimnez Sebastiano, della diocesi di
Malaga.
Monsig. Moreno Arrebal Manrico, della medesima diocesi.
Monsig. Ciamin Casimiro, della diocesi di Nizza.
Monsig. Rodrguez y Quiros Carlo, dell'arcidiocesi di
S. Giuseppe di Costa Rica.
Monsig. Monteiro da Silva Emanuele, dell'arcidiocesi di
Manaos.
Monsig. Pereira Gioacchino, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Espinosa Ges, della diocesi di Tuy.
Monsig. Cuevas Leiva Alessandro, dell'arcidiocesi di Popayn.
Monsig. Torrazza Aurelio, dell'arcidiocesi di Genova.
Monsig. Bascuan Valds Saverio, dell'arcidiocesi di Santiago del Chile.
Monsig. Rencoret Alberto, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Tagle Covarrubias Emilio, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Lamoot Giulio, della diocesi di Lilla.
Monsig. Jadot Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines.
Monsig. Appert Giuseppe, della diocesi di Chlons.
Monsig. Baillot Paolo, dell'arcidiocesi di Sens.
Monsig. Pasetto Luigi, della diocesi di Lins.
Monsig. Ribeiro Mazzei Vittorio, della medesima diocesi.
Monsig. Sedillire Emilio Paolo, dell'arcidiocesi di Parigi.
Monsig. Hobold Federico, dell'arcidiocesi di Florianopolis.
Monsig. Ayerdi Adot Basilio, dell'arcidiocesi di Lima.
Monsig. Wachowski Bernardo, dell'arcidiocesi di Colonia.
Monsig. Bougon Francesco, della diocesi di Amiens.
Monsig. Crampon Andrea, della medesima diocesi.
Monsig. Doal Pietro, della medesima diocesi.
Monsig. Dupuis Giuseppe, della diocesi di Beauvais.
Monsig. Kuhn Leopoldo, della diocesi di Uruguaiana.
Monsig. Beinhoelzl Enrico, dell'arcidiocesi di Bamberga.

538

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

18 novembre 1955. Monsig. Faulhaber Lodovico, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Rathgeber Francesco, della medesima arcidiocesi.


22

Monsig. Pipberger Giuseppe, della diocesi di Limburgo.


26

Monsig. Lefvre Pietro, della diocesi di Tours.


23 febbraio 1956. Monsig. Drew Bernardo della diocesi di Rapid City.

Monsig. Grady Luigi, della medesima diocesi.

Monsig. Monighan Francesco, della medesima diocesi.

Monsig. O'Hara Giovanni, della medesima diocesi.


29

Monsig. Corbett Giovanni, dell'arcidiocesi di Baltimora.

Monsig. Dunn Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monisg. Ells Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Hopkins Giorgio, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Kilkenny I. Lorenzo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Ripple Leonardo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Weidenhan Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Cot Donato, della diocesi di Norwich.

Monsig. Finnegan Terenzio, della medesima diocesi.

Monsig. Murphy Carlo, della medesima diocesi.

Monsig. Hflich Giacomo, dell'arcidiocesi di San Luigi.

Monsig. Venverloh Edmondo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Hale Giovanni, della diocesi di Winona.


5 marzo

Monsig. Burke Walter, della diocesi di Monterey-Fresno.

Monsig. Earley Tommaso, della medesima diocesi.

Monsig. O'Mahony Carlo, della medesima diocesi.


13

Monsig. Connolly Giovanni Giuseppe, dell'arcidiocesi di


Boston.

Monsig. Griffin Cristoforo Patrizio, della medesima arei- diocesi.

Monsig. Hagan Arturo Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. O'Connell Patrizio Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Powers Giovanni Tommaso, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Riley Lorenzo Giuseppe, della medesima arcidiocesi.


22

Monsig. Brady Carlo, dell'arcidiocesi di Nuova York.

Monsig. Buckley Michele, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Catoggio Antonio, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Dzijacky Andrea, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Fleming Bernardo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Kane Giacomo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. McCabe Carlo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. McSherry Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Ryan Edwin, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Sloane Carlo O'Conor, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Clark Riccardo, della diocesi di Syracuse.

Monsig. Contois Enrico, della medesima diocesi.

Monsig. Driscoll Tommaso, della medesima diocesi.

Diarium Romanae Curiae


22

26
CO

marzo

aprile

10

20
27

1956. Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.

Monsig.

Monsig.

Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.

Monsig.
Monsig.
Monsig.

Camerieri
26

giugno
ottobre

17 maggio
22 agosto
29 febbraio

marzo

539

Gallagher Luca, della medesima diocesi.


Morris Guglielmo, della medesima diocesi.
Shanahan Giacomo, della medesima diocesi.
Walsh Guglielmo, della medesima diocesi.
Dottarelli Domenico (Roma).
Spallanzani Renato (Roma).
Benetti Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
Gianazza Lodovico, della medesima arcidiocesi.
Longoni Enrico, della medesima arcidiocesi.
Pessina Luigi, della medesima arcidiocesi.
Cleary Guglielmo, della diocesi di Peoria.
Fasano Matteo, dell'arcidiocesi di Torino.
Da Silva Anacleto, dell'arcidiocesi di Goa e
Damo.
de Souza e Anto Gregorio M., della medesima
arcidiocesi.
Ferri Aurelio, della diocesi di Pesaro.
Kelly Guglielmo, della diocesi di Brooklyn.
Martins Giulio, dell'arcidiocesi di San Francisco.

segreti

soprannumerari

di

Sua

Santit:

1948. Monsig. Saunders Kenneth, della diocesi di Cleveland.


1953. Monsig. Fergus Francesco, della diocesi di Cleveland.

Monsig. Halloran Edoardo, della medesima dicesi.

Monsig. Murphy Michele della medesima diocesi.

Monsig. Mondzelewski Edmondo, della medesima diocesi.

Monsig. Weigand Bernardo, della medesima diocesi.


1955. Monsig. Little Tommaso, dell'arcidiocesi di Nuova York.

Monsig. do Vale Monteiro Pietro, della diocesi di Taubat.


1956. Monsig. Dorsch Davide dell'arcidiocesi di Baltimora.

Monsig. McCormick Leo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Watters Loras Giuseppe, dell'arcidiocesi di Dubuque.


Monsig. Dittmam A roldo, della diocesi di Winona.

Monsig. Feiten Giovanni, della medesima diocesi.


Monsig. Fuzio Francesco, della diocesi di Andria.
Monsig. Zaccagni Giuseppe, della medesima diocesi.
Monsig. Nasca Gaetano, della diocesi di Bisceglie.
Fiore Ernesto, della diocesi di Nicosia.
Monsig.

Monsig.
Erriquez
Luigi, dell'arcidiocesi di Otranto.

Gorgoni
Filippo,
della medesima arcidiocesi.
Monsig.

Schifo
Martire,
della
medesima arcidiocesi.
Monsig.

Monsig. Mauro Attilio, della diocesi di Trieste.


Monsig. Policardo Giuseppe, della medesima diocesi.

Monsig. Sisti Giuseppe, della medesima diocesi.


Monsig. Nebiolo Giuseppe, della diocesi di Asti.

Monsig. D'Ascenzi Giovanni, della diocesi di Monten*ascone.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

540

marzo

13

14

16
22

31

3
6

10

aprile

20
T

1956. Monsig. Bennis Giacomo, della diocesi di MontereyFresno.

Monsig. Forde Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Ruiz de Galarreta Giuseppe, della medesima diocesi.

Monsig. Hannon Patrizio, della medesima diocesi.

Monsig. Leddy Patrizio, della medesima diocesi.

Monsig. McHugh Martino, della medesima diocesi.

Monsig. Morahan Tommaso, della medesima diocesi.

Monsig. O'Brien Matteo, della medesima diocesi.

Monsig. O'Reilly Patrizio, della medesima diocesi.

Monsig. Pointek Francesco della medesima diocesi.

Monsig. Richards Vincenzo, della medesima diocesi.

Monsig. Ryan Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Oinotti Vincenzo, della diocesi di Alife.

Monsig. Grillo Epedito, della medesima diocesi.

Monsig. Carrano Giovanni, della diocesi di Diano-Teggiano.

Monsig. Mandia Francesco Saverio, della medesima diocesi.

Monsig. Cardoso a Oarvalho Emanuele, della diocesi di


Lamego.

Monsig. Passaro Vincenzo, dell'arcidiocesi di Napoli.

Monsig. Bro Pasquale, dell'arcidiocesi di Capua.

Monsig. Brennan Carlo, dell'arcidiocesi di Nuova York.

Monsig. Dolan Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Hunt Leonardo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Lennon Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Rettagliata Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Sullivan Roberto, della diocesi di Syracuse.

Monsig. Pignatelli Italo, della diocesi di Ostuni.

Monsig. Giuntini Eligio, della diocesi di San Miniato.

Monsig. Baraggia Pietro, dell'arcidiocesi di Milano.

Monsig. Moretta Giovanni, dell'arcidiocesi di Capua.

Monsig. Zarattini Giuseppe, della diocesi di Comacchio.

Monsig. Barbosa Francesco Giuseppe da Anunciao, dell'arcidiocesi di Goa e Damo.

Monsig. Godinho Antonio Benedetto Francesco da Ressurreiao, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Godinho Antonio Gaetano Niceforo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Gomes Cato Francesco Saverio a Conceptione,


della medesima arcidiocesi.

Monsig. Monteiro Sebastiano Francesco Sav. dos Remedios, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Mesquita Antonio Pietro Serafico, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Busacca Pasquale, della diocesi di Caserta.

Monsig. Suppa Nicola, della medesima diocesi.

Diarium Romanae Curiae


20

27

aprile

3
7

16

29

11

maggio

giugno

541

1956. Monsig. De Santis Mario, della diocesi di Troia.

Monsig. Ancillotto Luigi, della diocesi di Viterbo.

Monsig. Torre Angelo, della diocesi di Castellammare di


Stabia.

Monsig. Nedumchira Giacomo, della diocesi di Kottayanu

Monsig. Fagiolo Vincenzo (Roma).

Monsig. Martnez Riccardo, della diocesi di Valva.

Monsig. Barbato Bernardino, della diocesi di Aversa.

Monsig. Perfetto Luigi, della medesima diocesi.

Monsig. Foucault Edgardo, della diocesi di Mcolet.

Monsig. Chiaromonte Antonio, della diocesi di Rapolla.

Monsig. Moriccioni Vittorio della diocesi di Sant'Angelo


in Vado.

Cameriere segreto soprannumerario di Spada e Cappa di S. S. :


27

aprile

1956. Il Marchese De Giovanni Mario, dell'arcidiocesi di Napoli.


Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. :

20

11

aprile

giugno

1956. Monsig. Alimento Francecso, della diocesi di Caserta.

Monsig. Nasta Pasquale, della medesima diocesi.

Monsig. Cornacchio Luigi, della diocesi di Cremona.

Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. :


27

aprile
maggio

1956. Il sig. Azzone Guido, dell'arcidiocesi di Napoli.

Il sig. Risi Ferreyros Adelmo (Roma).

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire:
La Gran Croce dell'Ordine Piano :
7

marzo

1956. A S. E. Figi Leopoldo Ministro degli Esteri dell'Austria.


A S. E. de Moura Decio, Ambasciatore del Brasile presso
la S. Sede.
A s. E. Caicedo Ayerbe Aurelio, Ambasciatore della Colombia presso la S. Sede.

A s. E. Schuman Roberto (Francia).


A s. E. von Brentano Enrico, Ministro degli Esteri della.
Repubblica Federale Tedesca.

A s. E. Cosgrave Liam, Ministro degli Esteri dell'Irlanda.

A s. E. Arias Espinosa Adolfo, Ambasciatore del Panama


presso la S. Sede.
s.
A
E.
Escobar
Serrano Ettore, Ambasciatore di El Sal
vador presso la S. Sede.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

542

7
17
27
9
28

marzo

1956. A S. E. Gmez de Llano Francesco, Ministro delle Finanze di Spagna.

A S. E. Boettner Luigi Oscar, Ambasciatore del Paraguay


presso la S. Sede.
aprile A S. E. Pinto de Costa Ley te Giovanni (Portogallo).
giugno

A S. E. Sukarno, Presidente della Repubblica Indonesiana.

A S. E. Jaenicke Wolfgang, Ambasciatore di Germania


presso la S. Sede.
La Oran Croce dell'Ordine di san G-regorio Magno, classe civile :

marzo

17

giugno

1956. A S. E. Il Conte d'Aspremont Lynden Goberto (Belgio).


A S. E. Chawky Aly, Ministro d'Egitto presso la S. Sede.
A s. E. von Knorring Helge, Ministro di Finlandia presso
la S. Sede.
A
E.
Tsurouca
Senjin, Ministro di Giappone presso la
s.

S. Sede.
A s. E. Sinha Mehta Mohan, Ministro dell'India presso
la S. Sede.
A s. E. Naccache Alfredo (Libano).
A s. E. Reuter Emilio (Lussemburgo).
A s. E. il Barone Apor Gabriele, Cancelliere del S.M.O.M.
A s. E. Sayed Munir Ajlani, Ministro di Giustizia della
Siria.
A s. E. Suhrawardy Sbadid, Ministro del Pakistan presso la S. Sede.
A s. E. Tambroni Fernando, Ministro dell'Interno della
Repubblica Italiana.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


22 settembre 1955. Al sig. Gortari Errea Michele, della diocesi di Pamplona.
7 marzo 1956. A S. E. Solamito Cesare (Pr. di Monaco).

Al sig. Barette Antonio (Prov. di Qubec).

Al sig. Eli Antonio (Prov. di Qubec).

Al sig. Provost Ivo (Prov. di Qubec).


20 aprile

Al sig. Giannuzzi Savelli Bernardo, dell'arcidiocesi di


Napoli.

Al sig. Morgera Francesco, della medesima arcidiocesi.


27 maggio

Al sig. Tempesta Pasquale (Roma).


La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
7 settembre 1955. Al sig. Gounot Emanuele, dell'arcidiocesi di Lione.
21 aprile 1956. Al sig. Macken Francesco, dell'arcidiocesi di Rubaga.
27 maggio

Al sig. Mappus Saverio, della diocesi di Strasburgo.


La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
S
3

gennaio 1955. Al sig. Reipen Werner, dell'arcidiocesi di Paderborna.


marzo

Al sig. Rosendahl Ugo, dell'arcidiocesi di Colonia.

Diarium Romanae Curiae


22

543

aprile

1955. Al sig. Vallejo Iiguez de Oiriano Aurelio, della diocesi di


Vittoria.
20 giugno

Al sig. Jousse Germano, dell'arcidiocesi di Parigi.


26 luglio

Al sig. Caballero Arzuaga Giuseppe, della diocesi di


S. Sebastiano.

Al sig. Garicano Goni Tommaso, della medesima diocesi.

Al sig. Pagla Virivn Giovanni, della medesima diocesi.


28

Al sig. Laporta Girn Raimondo, della diocesi di Salamanca.


23 agosto

Al sig. Kollars Vittorio, dell'arcidiocesi di Vienna.


24

Al sig. Kuelps Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.


21 settembre
Al sig. Rigault Giorgio, della diocesi di Orlans.
30

Al sig. Kampscbor Gerardo, della diocesi di Haarlem.


8 ottobre

Al sig. Warsch Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.


22

Al sig. Bornhausen Ireneo, dell'arcidiocesi di Florianopolis.


26

Al sig. Grimal Marcello, dell'arcidiocesi di Reims.


3 marzo 1956. Al sig. Leonardi Vincenzo, dell'arcidiocesi di Bologna.
5

Al sig. Delfosse Antonio Luigi Filippo G., della diocesi di


Liegi.
13

Al sig. Chiaudano Salvatore, dell'arcidiocesi di Torino.


16

Al sig. Mariani Antonio, dell'arcidiocesi di Chieti.


11 aprile

Al sig. Dezani Mario, dell'arcidiocesi di Torino.


17

Al sig. Eyskens Giorgio, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Marchandise Ernesto, della medesima arcidiocesi.


20

Al sig. Petroncelli Mario, dell'arcidiocesi di Napoli.

Al sig. Pontoni Lodovico, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Scrocca Pasquale, della medesima arcidiocesi.


27

Al sig. Henderson Giacomo (Italia).


2 maggio

Al sig. Ettel Giuseppe, della diocesi di Linz.


4

Al sig. Granata Natale, della diocesi di Lodi.


9

Al sig. d'Albertis Adolfo, della diocesi di Volterra.

Al sig. Mannoni Carlo, della medesima diocesi.

Al sig. Rav Mario, della medesima diocesi.


14

Al sig. Sgaravatti Erinus, della diocesi di Padova.


16

Al sig. Stella Giulio, della diocesi di Novara.

Al sig. Cascianelli Gerolamo, dell'arcidiocesi di Perugia.


22

Al sig. Casaluce Giacinto, del'arcidiocesi di S. Sebastiano


di Rio de Janeiro.

Al sig. Cataldo Pasquale, della medesima arcidiocesi.


26

Al sig. Prinetti Ignazio, dell'arcidiocesi di Firenze. .


30

Al sig. Tesauro Giuseppe, dell'arcidiocesi di Napoli.


8 giugno

Al sig. Salvatori Raffaello, dell'arcidiocesi di Pisa.

Al sig. Lefevre Orlando (Roma).


Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :
17 febbraio 1955. Al sig. Even Giovanni, dell'arcidiocesi di Colonia.
3 marzo

Al sig. Hecking Giuseppe Francesco, della medesima arcidiocesi.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

544

eo

1955. Al sig. Weissenfels Giuseppe, della medesima arcidiocesi.


27
Al sig. Masson Ferdinando, dell'arcidiocesi di Parigi.
5
Al sig. Heerkens Thijssen Enrico Francesco della diocesi
di Haarlem.
Al
sig.
Hooij
Teodoro, della medesima diocesi.

Al
sig.
Janssen
Guglielmo, della medesima diocesi.

Al
sig.
Verkade
Gerardo Adolfo, della medesima diocesi.

Al
sig.
Rucker
Eugenio,
della diocesi di Ratisbona.

Al
sig.
Gaye
Luigi,
dell'arcidiocesi
di Parigi.
7

Al
sig.
20
Ronse
Alfredo,
della
diocesi
di
Bruges.

Al
sig.
Vaz
Osvaldo
G.
0
.
,
dell'arcidiocesi
di Madras

Meliapor.
23 agosto
Al sig. de Waart Paolo, della diocesi di Haarlem.

Al sig. Ganoza Vargas Giovanni Giulio, dell'arcidiocesi


di Trujillo.
Al
sig.
Gonzlez
Orbegozo Moneada Vincenzo, della me

desima arcidiocesi.
24
Al sig. de Benque d'Agut Andrea, dell'arcidiocesi di Sens.
Al sig. Veron Paolo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Lips Carlo Antonio, della diocesi di 's-Hertogenbosch.


2 settembre
Al sig. Fens Giovanni G., della diocesi di Breda.
Al sig. Konings Nico Giacomo, della medesima diocesi.

Al sig. Van Hey st Lodovico Antonio, della diocesi di

's-Hertogenbosch.

Al sig. Korte Gerardo Antonio, della medesima diocesi.

5
Al sig. Janssen Rodolfo B., dell'arcidiocesi di Utrecht.

Al sig. Hochswender Lorenzo, della diocesi di Brooklyn.


Al sig. Duchemin Andrea, dell'arcidiocesi di Lione.

Al
sig. Neyrand Carlo, della medesima arcidiocesi.

Al
sig. Perrin Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Al
sig.
9
Bachem Giuseppe Pietro, del'arcidiocesi di Co

lonia.
Al
sig.
13
Sendker
Giuseppe, della diocesi di Osnabrck.

14
Al
sig.
Salcedo
Beniamino,
della diocesi di Ayacucho.

Al
sig.
17
de
Mei
Tommaso
Ambrogio,
dell'arcidiocesi di

Colombo in Ceylon.
21
Al sig. Hameiiinck Alfredo E. G., della diocesi di Breda.

Al sig. Delegue Luigi, della diocesi di Prigueux.


3 ottobre
Al sig. Elich Giovanni F., della diocesi di Breda.
10
Al sig. De Wolf Giovanni, della diocesi di Haarlem.

Al sig. Duynstee Giovanni, della medesima diocesi.


Al sig. Maas Enrico, della medesima diocesi.

Al sig. Mol Giovanni, della medesima diocesi.


20

Al sig. Colson Pietro, dell'arcidiocesi di Lione.


22
A l sig. Perquin Stefano, della diocesi di Haarlem.
26

Al sig. Wiesner Giovanni, dell'arcidiocesi di Bamberga.


Al sig. Marquina y Marquina Guglielmo, dell'arcidiocesi

di Lima.
marzo
maggio
luglio

Diarium Romanae Curiae


26

545

ottobre

1955. Al sig. Barreto Battista Renato, della prelatura nullius di Parintins.

Al sig. Butruille Edmondo, dell'arcidiocesi di Reims.

Al sig. Chabaud Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Colas Giorgio, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Bouvier Pietro, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Hoordier Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Jacquinet Andrea, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Laidebeur Maurizio, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Lepage Giorgio, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Pelletier Francesco, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Perin Edmondo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Rgnier Pietro, della medesima arcidiocesi.


3 novembre

Al sig. Van Campen Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenbosch.


13 marzo 1956. Al sig. Me Donald Patrizio Francesco, dell'arcidiocesi di
Boston.

Al sig. Sullivan Tommaso Francesco, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Williams Edoardo Francesco, della medesima arcidiocesi.


12 aprile

Al sig. De Moulin Giovanni, della diocesi di Bruges.


14

Al sig. Gatti Italo, dell'arcidiocesi di Milano.


17

Al sig. De Coninck Alfonso, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Meyer Giovanni, della medesima arcidiocesi.


23

Al sig. Milllo Ignazio, della diocesi di Acireale.


14 maggio

Al sig. Paracchi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano.


26

Al sig. Radaelli Otello, dell'arcidiocesi di Pisa.


Il
29

Cavalierato

giugno

dell'Ordine di san

Gregorio

Magno,

classe

militare:

1956. Al sig. Imbrighi Gastone (Roma).

Al sig. Villa Felice (Roma).


La Gran 'Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :

10
17

marzo

1956.

>

A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A

S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.

E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.

il Ten. Col. Lanusse Alessandro (Argentina).


Goicolea Villacorta Domenico (Guatemala).
Sutan Mohammad Rasjid (Indonesia).
Barrenechea Adriano (Bolivia).
Dupuy Pietro (Canada).
Lira Urquieta Pietro (Chile).
Aguilera Snchez Guglielmo (Cuba).
il Col. Laraque Gustavo (Haiti).
D'Escoto Michele (Nicaragua).
David Wilmot A. (Liberia).
Me Cone Giovanni (Stati Uniti).
Lopez Salvatore (Filippine).
Lopez Rodezno Arturo (Honduras).

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

546

17

marzo

1956. A S. E. Pham-Duy-Khiem (Vietnam).

Al sig. Busso Carlo, Sottosegretario alla Presidenza del


Consiglio dei Ministri della Repubblica Italiana.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :


26

agosto

1955. Al sig. Konsbruck Guglielmo, della diocesi di Lussemburgo.

Al sig. de Launoit Paolo, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Wlasak Riccardo, dell'arcidiocesi di Vienna.


14 settembre

Al sig. Huarte Felice, della diocesi di Pamplona.


25 aprile
1956. Al sig. Demeyere Giuseppe, della diocesi di Bruges.
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa :
3 marzo
1955. Al sig. Pirlet Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.
31

Al sig. Gaillard Ferdinando, della medesima arcidiocesi.


2 maggio

Al sig. Von Salmuth Curzio, della diocesi di Spira.


6

Al sig. Tomek Federico, dell'arcidiocesi di Vienna.


26 agosto

Al sig. Neef de Sainval Alberto, della diocesi di Liegi.

Al sig. Grgoire Pietro, della diocesi di Lussemburgo.

Al sig. Henin Carlo, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Roger Enrico Vittorio, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Pawlik Enrico, dell'arcidiocesi di Vienna.

Al sig. Reuter Giorgio, della medesima arcidiocesi.


ottobre

Ai sig. Greiss Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.


7 novembre
Al sig. Hofmann Corrado, dell'arcidiocesi di Friburgo
in Brisgovia.
26

Al sig. Grigori Raimondo, della diocesi di Cochabamba.


28 marzo 1956. Al sig. Sini Italo (Roma).
5 aprile

Al sig. Cassone Luigi, della diocesi di Noto.


17

Al sig. Dumon Amato Gustavo, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Lambert Ruggero, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Noel Emanuele, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Simonart Fernando, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Van Elderen Edoardo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Tomarelli Gerardo, della diocesi di Orvieto.


20

Al sig. Abignente Giuseppe, dell'arcidiocesi di Napoli.

Al sig. Donadio Ernesto, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Frunzio Luigi, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Napodano Luigi, della medesima arcidiocesi.


23

Al sig. Giorgi Umberto, della diocesi di Apuania.


3 maggio

Al sig. Boero Nicol, dell'arcidiocesi di Milano.

Al sig. M'ussio Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Muti Domenico, della diocesi di Molfetta.


4

Al sig. Benzoni Ermenegildo, della diocesi di Lodi.

Al sig. Gregotti Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.


14

Al sig. Ripari Giulio, dell'arcidiocesi di Firenze.


16

Al sig. Morganti Enrico (Roma).


x

Diarium Romanae Curiae


26 maggio
27

30

8 giugno

1956.

Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

547

Nardone Giuseppe, dell'arcidiocesi di Gaeta.


Giannini Luigi (Roma).
Dionigi Virgilio (Roma).
Fabbrueei Vittorio (Roma).
Spiriticchio Vito (Roma).
Valeri Virgilio (Roma).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :


10 dicembre 1954. Al sig. Villagmez Giuseppe Saverio, della diocesi di Amba to.
3 marzo 1955. Al sig. Soehling Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.
6 maggio

Al sig. Smmermann Felice, della diocesi di Muenster.


17

Al sig. Czempas Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia.

Al sig. Holzmann Pietro, della medesima arcidiocesi.


14 giugno

Al sig. Govaert Arturo, della diocesi di Ruremonda.


5 luglio

Al sig. Heerkens Enrico G., della diocesi di 's-Hertogenbosch.


12

Al sig. Nooij Bernardo, della diocesi di Haarlem.


20

Al sig. Annanthan iMasilamani Giacomo, dell'arcidiocesi


di Madras-Meliapor.

Al sig. Hentzen Enrico, dell'arcidiocesi di Utrecht.


23 agosto

Al sig. Wittmann Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo in


Brisgovia.

Al sig. Lebesque Guglielmo N., della diocesi di Haarlem.

Al sig. Holl Alfonso, della diocesi di Ratisbona.

Al sig. Vermolen Enrico G., dell'arcidiocesi di Utrecht.


26

Al sig. Prost-Buchler Eugenio, della diocesi di Liegi.

Al sig. Klecker Giuseppe Guglielmo, dell'arcidiocesi di


Malines.

Al sig. Hanne Vittorio Giuseppe, dell'arcidiocesi di


Vienna.

Al sig. Kserei* Francesco, della medesima arcidiocesi.


5 settembre
Al sig. Kerkhof Giovanni A., dell'arcidiocesi di Utrecht.
13

Al sig. Heezen Leonardo, della diocesi di Haarlem.


21

Al sig. Meeuwesse Antonio, dell'arcidiocesi di Utrecht.


8 ottobre

Al sig. Lappe Rodolfo, dell'arcidiocesi di Colonia.


18

Al sig. Veringa Giovanni, della diocesi di Haarlem.


13 marzo 1956. Al sig. Gabbi Mario, dell'arcidiocesi di Torino.
20

Al sig. Maccolini Alberto, dell'arcidiocesi di Firenze.


5
aprile

Al sig. Knudde Ettore, della diocesi di Bruges.


12

Al sig. Wilks Erberto Nicola, del vicariato apostolico di


Bengasi.
14

Al sig. Battistella Ugo, del patriarcato di Venezia.


17

Al sig. Boon Marcello, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Gielis Francesco, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Quintens Camillo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. Uytterhoeven Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

548

17

aprile

co

maggio

14

giugno

Ci

24:

16
29

1956. Al
Al
Al

Al

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

van Elderen Alberto, della medesima arcidiocesi.


Espen Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Castagneto Aldo, della diocesi di Alessandria.
Kandoth Giuseppe, della diocesi di Kottayam.
Secchi Giuseppe, della diocesi di Lodi.
Ferrucci Luigi (Roma).
Mabrito Umberto, della diocesi di Ivrea.
Negro Riccardo, dell'arcidiocesi di Torino.
Sottotetti Lelio, della diocesi di Tortona.
Rossi Pietro (Roma).
Pratesi Alessandro (Roma).

NECROLOGIO
3 dicembre 1955. Monsig. Franco Marcellino Antonio Maria, Vescovo di
Faro.
12 maggio 1956. Monsig. Tribbioli Paolino Giovanni, Vescovo di Imola.
16

Monsig. Mrida Prez Ges, Vescovo di Astorga.


18

Monsig. Taccone Andrea, Arcivescovo tit. di Pompeopoli


di Paflagonia.
23

Monsig. Brennan Andrea Giacomo, Vescovo tit. di Telmisso.


26

Monsig. Gogu Efrem, Arcivescovo di Kerkuk dei Caldei.


14 giugno

Monsig. Campillo Orazio, Arcivescovo tit. di Larissa di


Tessalia.
27

Monsig. Karapurakal Teofilo Giacomo Abramo, Vescovo


tit. di Ammaedara.

An. et vol. X X X X V I I I

24 Augusti 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 11

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


EPISTULA

APOSTOLICA

AD EMOS PP. DD. CARDINALES IOSEPHUM MINDSZENTY, ARCHIEPISCOPUM


STRIGONIENSEM, ALOISIUM STEPINAC, ARCHIEPISCOPUM ZAGRABIENSEM,
STEPHANUM WYSZYNSKI, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM, ATQUE AD EXCMOS PP. DD. ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS NECNON
AD DILECTOS FILIOS E CLERI LAICORUMQUE ORDINE ALBANIAE, BULGARIAE,
CECOSLOVACHIAE, HUNGARIAE, IUGOSLAVIAE, POLONIAE, ROMANIAE ET
ORIENTALIS PARTIS GERMANIAE CETERASQUE EUROPAE GENTES INSECTATIONIBUS VEXATAS : PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES.
PIUS PP. XII
Dilecti Filii Nostri ac Venerabiles Fratres. Salutem et A p o s t o l i c a m
Benedictionem. D u m maerenti animo gravissimas illas condiciones
consideramus, quibus Catholica Ecclesia in non paucis Nationibus vexatur ob materialismi athei commenta, quae inibi dominantur, peculiaria
rerum adiuncta menti occurrunt Nostrae, in quibus quinque ante saecula
mediae Europae populi versabantur, et quae in causa fuere cur Decessor
Noster i m m . rec. Callistus I I I , die x x i x mensis Iunii, anno MCCCCLVI,
A p o s t o l i c a s Litteras ederet, quibus initium est a verbis Cum his superioribus annis . In christianas gentes, quae fertiles incolebant regiones
D a n u v i o flumine irrigatas et alias fintimas, vel periculum ingruebat
hominibus eorumque rebus non m o d o , sed avitae etiam fidei detriment o s u m , vel ipsa calamitas : hoc est potissimum in Hungariam in easque
terras, quae hodie Albania, Bulgaria, Cecoslovachia, Iugoslavia, R o m a 36 - ACTA, vol. X X I I I , n. 11. 24-8-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

650

nia appellantur; ac praeterea rerum gravitatem ii etiam animadvertebam, qui in ulterioribus regionibus commorabantur, Germani praesertim
ac P o l o n i . Discrimen illud praecipiens indefatigabilis Pontifex Callis t o I I I , sibi officio duxit catholici orbis Pastores eorumque greges paterno adhortari animo ut admissa cuiusque sua paenitendo expiarent, ut
christianam omnino redintegrarent vitam, utque supplicibus incensisque ad D e u m admotis precibus praesentissimum eius implorarent adiumentum. Ac praeterea constantissimo animo allaboravit ut h o c periculum
longe ab Ecclesiae filiis omni ope arceret; ac partam tandem eorum
victoriam divino auxilio attribuit, qui hortatore S. Ioanne a Capistrano, atque exercitus animoso duce Ioanne H u n y a d y Castrum Beogradense tam strenue tutati sunt. Huius eventus ut liturgicum exstaret
monumentum, ac debitae grates a christianis omnibus agerentur D e o ,
Festum instituit Transfigurationis D . N . I . C , die v i mensis A u g u s t i ,
ubique terrarum celebrandum.

H o d i e vos itidem, p r o d o l o r , qui memoratas terras incolitis, una c u m


aliis multis, non latini tantum ritus sed et orientalis, qui in regionibus
commorantur, quae vobis sunt ad orientem positae vel ad aquilonem
secundum litora Baltici Maris, afflictissimis tristissimisque rebus excruciamini. Plures quam decem anni elapsi sunt ex q u o , ut experiendo
nostis, Iesu Christi Ecclesia suis iuribus, etsi non ubique eodem m o d o ,
expoliatur ; ac subinde sunt piae eius consociationes religiosaeque sodalitates disiectae ac dispersae et sacri Pastores vel praepediti debita sui
obeundi muneris facultate non fruuntur, vel e sua sede deturbati, iii exsiliunt., aut in custodiae l o c u m missi s u n t ; praeterea temerario ausu ipsae
catholicae orientalis ritus Dioeceses eversae sunt earumque clerus et
christifideles ad schisma o m n i ope compulsi. Ac novimus etiam non pauc o s idcirco quod palam, sincere, animoseque conantur suam profiteri
strenuaque fortitudine tueri fidem, omne genus insectationibus affici.
Peculiarique maestitia Noster oppletur animus, c u m noscamus pueror u m ac iuvenum mentes fallacibus ac perversis doctrinis infici, quae illos
a D e o a sanctisque eius praeceptis abalienent, summo c u m praesentis
aetatis detrimento futuraeque periculo.
N o b i s in hac S. Petri Cathedra ex divino consilio sedentibus, quasi
ante oculos obversatur h o c tristissimarum rerum s p e c t a c u l u m ; de quibus quidem rebus, ut elapsis temporibus, Apostolicis datis Litteris, verba
fecimus, ita in praesens ob officii Nostri conscientiam tacere non possu-

Cfr. Litt. Apost. Inter divinae dispositionis, d.

vi

Aug. a.

MeeeoLvn

Acta PU Pp. XII

551

mus. Siquidem grave illud suaveque mandatum, quod Christus D o m i n u s


A p o s t o l o r u m Principi eiusque Successoribus verbis hisce dedit : Confirma fratres tuos ,

cum N o s quoque fideliter perficere debeamus, ite-

rum atque iterum vestra cupimus sancta augere ac solidare proposita,


dum amantissimum Nostrum pandimus vobis a n i m u m ; vobis dicimus
qui ob debitam fidelitatem impensumque amorem erga Christum tot dolores, tot aerumnas, tot angores toleratis.
Imprimisque vos appellamus, Dilecti Filii Nostri, S. R. E. Cardinales Iosephe Mindszenty, Aloisi Stepinac, Stephane W y s z y n s k i , quos
Nosmet ipsi ob peculiaria promerita, ob pastorale munus diligentissime
o b i t u m , ob navitatem denique vestram in tuenda Ecclesiae libertate,
Romanae Purpurae dignitate decoravimus. Semper maerenti animo recogitamus quae quantaque pro Christo tolerastis ac fortiter continenterque
toleratis, c u m per iniuriam e sedibus vestris deiecti sitis atque adeo nequeatis munus adimplere vestrum. Ut vos in oculis ferimus, paternoque
prosequimur animo, ita Venerabiles quoque in Episcopatu Fratres,
qui actuosissima fidelitate erga A p o s t o l i c a m Sedem praestant, itemque
utriusque ordinis sacerdotes, saeculares nempe, ut aiunt, et regulares,
atque eorum earumque omnium phalanges, qui se divino servitio devor
verunt, ceterosque dilectos filios ac filias, qui in tot tantisque difficultatibus pacificum ac paciferum Iesu Christi R e g n u m apud vos pro viribus
tutantur ac provehunt. Cum de vobis omnibus vehementer solliciti simus-,
qui p r o Christi causa angustias, iacturas, detrimenta perpetimini, supplices cotidie ad omnipotentem Deum preces admovemus Nostras, ut benignus et misericors fidem vestram sustineat ac roboret, ut angores
vestros mulceat ac relevet, ut caelestibus vos consoletur muneribus, atque
afflicta vel aegra Mystici Iesu Christi Corporis membra ad perfectam
sanitatem reducat, ac praesenti sedata procella veracem serenamque pacem, quae veritate, iustitia, caritateque foveatur, tandem aliquando apud
vos, apud omnes affulgere iubeat.
N u m q u a m , ut probe nostis, Redemptor Noster Ecclesiae suae obliviscatur, numquam eam derelinquit ; quin imo quo asperioribus fluctibus
Petriana navis iactatur eo magis vigilat Divinus Nauta, etsi interdum
3

obdormire videtur. H a n c pollicitationem eius cotidie meditemini quae


in christianorum animos, c u m praesertim conflictantur, certam spem
infundit certumque solacium : E g o vobiscum sum omnibus diebus

Luc.

Cfr. MATTH. V I I I , 24; Luo. V I I I , 23.

XXII,

32.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

552

usque ad consummationem saeculi . A t q u i si Deus p r o nobis, q u i


contra nos? .

Christus igitur vobiscum est, numquam vobis supplican-

t e s divinum negabit a u x i l i u m ; sed tamen a b omnibus postulat u t


Catholicae Ecclesiae praeceptis diligentius usque obtemprent ac fidem,
generoso semper animo tutentur. Quae causa agatur n o s t i s ; agitur nempe de vestra, de filiorum vestrorum, de p r o x i m o r u m omnium salute sempiterna, quae hodie ob invalescentem atheorum impietatem gravissimo
in discrimine ponitur. H o c tamen in spirituali certamine, si singuli universi quod fore omnino confidimus fortiter fideliterque pugnaverint, numquam vieti, sed victimae gloriandae haberi p o t e r u n t ; atque
adeo ex insectationibus iniustis toleratisque martyriis novi Ecclesiae
Christi parientur triumphi, qui in eius annalibus aureis litteris scrutentur. At ne cogitandum quidem Nobis est Iesu Christi discipulos certaminis;
campum fracto animo derelinquere, sincerae fidei professionem obtegere
ac posthabere, vel inertes, segnes, desidiosos obdrmiscere, c u m impietatis fautores R e g n u m D e i subvertere enitantur. Id tamen si aliqua ex
parte evenerit quod D e u s avertat irreparabile profecto damnum
non desertoribus tantum, sed christianis etiam communitatibus contigerit ac suprema calamitas.
S u m m o c u m animi solacio novimus plurimos esse inter vos, qui nobili
ac forti animo parati sint rerum omnium, propriae etiam libertatis ac
vitae, iacturam facere, potius quam catholicae religionis integritatem
in periculo p o n a n t ; novimus etiam inter sacros Praesules non paucos,
hac de re ceteris invictae fortitudinis christianae exemplum praebuisse ;
vosque imprimis, Dilecti F i l i i Nostri S. R. E. Cardinales, insigne spectaculum factos esse m u n d o , angelis et hominibus.

Nobis tamen, p r o

d o l o r , h o c etiam in comperto est, hominum nempe fragilitatem incertitudinemque labare, c u m praesertim rerum angustiae vexationesque tam
d i u perdurent. T u m enim interdum fit ut nonnulli animo concidant,
suamque alacritatem remittant; et quod perniciosius est, ut inde opinentur necessarium esse Iesu Christi doctrinam mitigare, eamque ad
n o v u m temporum cursum et rerum locorumque adiuncta,

ut aiunt,

aptare, et Catholicae Religionis principia ita extenuare vel immutare,


ut inter eandem ac progredientis huius saeculi errores falsum quoddam
habeatur conubium.

* MATTH. XXVIII, 20.


s

Rom. VIII, 31.


Cfr. / Cor. IV, 9.

Acta Pii Pp. XII

553

Iis omnibus, qui vel suum vel aliorum animum debilitant atque perturbant, sacrorum Pastorum est sollemnem illam Divini Redemptoris
sententiam in mentem revocare Caelum et terra transibunt, verba au7

tem mea non praeteribunt ; itemque eos adhortari ut spem suam suamq u e fiduciam in eo reponant, cuius providentia in sui dispositione non
fallitur , et qui numquam sua gubernatione destituii, quos in soliditate
suae dilectionis instituit.

Siquidem numquam profecto omnipotens et

providentissimus Deus permittet ut qui Ecclesiae suae sunt fideles animosique filii divina gratia divinaque fortitudine destituantur, ideoque
in h o c salutari certamine misere succumbant, a Iesu Christo infeliciter
desciscant, ac spiritualem miserandamque suae ipsorum gentis ruinam
impotentes cernant.
V o s autem dilecti filii e sacerdotali vel e laicorum ordine c u m iis
omnibus semper coniunctissimi estote, quos Spiritus Sanctus posuit
regere Ecclesiam D e i ; quodsi ex his non pauci sunt in praesens praepediti, nec vos alloquio suo confirmare possunt, eorum tamen adhortationes elapso tempore vobis datas in mente, in animo vestro religiose
fideliterque recolite. Ac praeterea, quamvis gravissimae difficultates vos
remorentur, apostolico tamen studio compulsi omnibus religionis officiis
generose actuoseque obtemprate, atque fidem imprimis servate integ r a m ; quin i m o , quantum vobis facultatis est, omni ope curate ut lux
Christi ceteris omnibus affulgeat, idque potissimum facite constantissimae vestrae christianae vitae exemplo, eo quippe mirabili m o d o q u o
priscae aetatis christifideles usi sunt, c u m insectationes in Ecclesiam
ingruebant. Qui labantes, qui incerti, qui debiles sunt, a vobis discant
suum augere animum, sinceram apertamque retinere fidem, religionis
officiis parere, seseque omnino dedere Christo. Integrae ac sanae animi
vestri vires, atque actuosa christiana pietas, cuius praeclara testimonia haud raro ad N o s deferuntur, haud mediocre Nobis afferunt solac i u m , Nosque sperare iubent fore ut possitis pretiosissimum christianae
fidei ac vestrae erga Ecclesiam et Apostolicam Sedem fidelitatis thesaurum

futurae

aetati

incolumen

tradere

et

sacra

quasi

hereditate

committere.
Ut autem hoc ex communibus optatis feliciter contingat, supplices
preces D i v i n o admovete Redemptori, auspice Genetrice eius sanctissima
nostraque amantissima Matre Maria, cuius potenti patrocinio, in gra-

MATTH.

Cfr. Miss. Rom., or. Dom. VII et II post Pentee.

X X I V , 35.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

$54

vissimo quovis rerum discrimine, maiores vestri fruiti sunt. Si enim


semper caelestia munera a Deipara V i r g i n e impetrare possumus, id
procul dubio peculiari m o d o eveniet, c u m de animorum salute, ac de
christianae fidei tuitione, in domestico convictu in universaque societate
agatur.
Antequam scribendi finem facimus, volumus in memoriam omnium
vestrum revocare eundem Decessorem Nostrum Callistum I I I , per A p o stolicas, quas memoravimus, Litteras,

mandasse ut in singulis sacris

aedibus cotidie campana aera statis temporibus i d c i r c o pulsarentur, ut


ab omnibus in catholico terrarum orbe supplices adhiberentur preces
ad Omnipotentem D e u m , qui benignus et propitius tantam, quae eo tempore etiam imminebat, calamitatem e christiano p o p u l o prohiberet.
A t q u i haud minora sunt hodie pericula, quae in animos vestros et in
Catholicam apud vos Ecclesiam i n c u m b u n t ; cum igitur e templis vestris sacra aera sonantia audiveritis, quae ad precandum invitant, huius
hortamenti reminiscamini : et quod maiores vestri egerunt, id vos quoque, eadem divini auxilii fiducia freti, complorantes facite.
Cupimus etiam ut vestris supplicationibus non m o d o Nostrae ultro
libenterque praeeant, sed illae quoque conserantur, quas ubique terrarum cuiusvis ordinis christifideles, summa vos miseratione prosequentes,
concordes ad Caelum admoveant. P r o certo igitur habeatis universam
christianorum familiam ea, quae vos in silentio, in aerumnis, in rerum
omnium angustiis tam diu toleratis, venerabundam a d m i r a r i ; ac suppliciter a misericordissimo D e o contendere, ut ob acrrimos impietatis
ictus vel ob insidiosas errorum fallacias ne succumbatis, sed ut strenua
Sanctorum Martyrum fortitudine fidem vestram c o r a m omnibus testemini, utque etiam insectatores vestri ad quos pariter pertinet christianae caritatis mandatum veniam consequantur ab eo, qui universos
prdigos filios amantissime amplexurus exspectat.
Qua suavi spe freti, vobis singulis universis, Dilecti Filii Nostri ac
Venerabiles Fratres, ac gregibus curis vestris concreditis Apostolicam
Benedictionem libentissime impertimus, quae et paternae benevolentiae
Nostrae sit testis, et uberrimae caelestis gratiae auspicium.
Datum Romae, apud S. Petrum, die x x i x mensis Iunii, in festo
S s . Apostolorum Petri et Pauli, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri
duodevicesimo.
PIUS PP. XII
0

Cfr. Litt. Ap. Cum his superioribus annis.

Acta PU Pp. XII

555

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
AGKAENSIS
(MEERUTENSIS)
AB ARCHIDIOECESI AGRAENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR QUAE IN
FORMAM NOVAE DIOECESIS REDIGUNTUR, MEERUTENSIS APPEDLANDAE.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quandoquidem
peragrantes,

Christus Apostolis iussit

ut,

mundum

universum

quos ipse redemisset homines, impertitis D e i donis, in

Christianam familiam reciperent, N o s , qui principem l o c u m in Ecclesia


obtinemus, munusque officiumque sane grave accepimus eosdem homines
ducendi, nihil sanctius, nihil antiquius habemus quam ut omnes gentes,
christiana veritate ditatae,

Dei populus fiant. Quod ut facilius,

Indorum nationem quod attinet,

obtineatur,

ad

cum censuerint venera-

biles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, post auditum venerabilem Fratrem Martinum Lucas,
Archiepiscopum titulo Adulitanum et in India Apostolicum Internuntium, posse ex archidioecesi Agraensi, immutatis finibus, magno cum
fructu novam dioecesim constitui ; Nos haec consilia probantes consensumque supplentes eorum qui in hoc negotio ius aliquod habeant, re, qua
opus esset consideratione, reputata, de Nostra summa et apostolica potestate haec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. Ab archidioecesis
Agraensis territorio, late patentis, eas regiones distrahimus, quae vulgato nomine Meerut, Moradabad, R a m p u r , Bijnor, Muzaffarnagar, Saharanpur, Garhwal, Tehri et Dehra D u n cognominantur, e quibusque
novam dioecesim constituimus, cuius erit appellatio, ab urbe Meerut,
Meerutensis : qua in civitate Episcopus sedem habebit suumque domicilium, cathedra tradendae veritatis in curiali templo S. Iosephi collocata. Censemus autem ut Ecclesia, quam ereximus, Sodalibus ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum concredatur, qui, cum bene de re
catholica in metropolitana archidioecesi Agraensi meruerint, spem cer-

656

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tam faciunt et hic se esse m a g n o studio pro Christi gloria allaboraturos


et certaturos. H a e c nova dioecesis eiusque Episcopus omnibus iuribus
ditabuntur quae lege spectare solent ad viros et Ecclesias eiusdem dignitatis : sacrorum tamen Praesules, uti patet, iisdem quoque oneribus tenebuntur, quae sunt omnium E p i s c o p o r u m propria. Meerutensis dioecesis erit Agraensi metropoli, a qua ortum habuit, suffraganea; simul
erit eius Episcopus eiusdem Sedis Archiepiscopo obnoxius et subiectus,
iuxta leges communes. Curet sacrorum Praesul, cui haec nova Ecclesiae
sanctae pars gubernanda continget, ut iis pueris excipiendis et educandis, quos moverit Spiritus Sancti adoranda voluntas ad munia sacerdotalia subeunda,

Seminarium saltem elementarium construatur,

iuxta

praescripta Codicis Iuris Canonici et normas a S. Congregatione de


Seminariis et Studiorum Universitatibus latas.

Mensam episcopalem,

quam dicunt, efficient sive bona quae, divisis possessionibus archidioecesis Agraensis secundum canonem 1500 C. I. C, Meerutensi dioecesi
ob venient ; sive proventus Curiae sive denique pecunia quam populus
sponte offeret, vel Sacra Congregatio Fidei Propagandae mittere solet.
Collegium Canonicorum excitetur, qui Episcopo assint consilio, o p e r a ;
sin vero h o c statim fieri nequeat, eorum l o c o Consultores dioecesani eligantur, qui tamen a suo munere cessabunt, coetu Canonicorum constituto. Ea quae ad regimen, administrationem Ecclesiae, electionem V i c a rii Capitularis, Sede vacante, attinet, vel ad clericos, p o p u l u m , aliaque
huiusmodi, omnino Iure Canonico regantur; id tamen iubemus ut qui
clerici facta territorii divisione, erectaque dioecesi in finibus novae circumscriptionis domicilium habeant, idem huic censeantur ascripti. Praecipimus denique ut documenta et acta quae quovis m o d o ad conditam
Sedem pertinent, ad eiusdem Curiam quam cito mittantur, ibidem religiose custodienda. Ad ea postremo quae per has Litteras iussimus exsequenda venerabilem Fratrem Martinum Lucas deligimus, quem nominavimus, cui omnes potestates agendae rei concedimus, quas poterit cuique delegare, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto.

Peracta

vero re, idem venerabilis Frater documenta exarari curabit, quae sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet.
Quod si contigerit ut quo tempore haec Nostra iussa fieri debeant, alius
Apostolicae Internuntiaturae in India praesit, hic omnia Nostra decreta
exsequi studebit.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-

557

Acta Pii Pp. XII

citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m


per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die vicesima mensis Februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus N o stri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius

Serafini,

Proton.

Apost.

Sericano,

Proton.

Apost.

Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 21.

II
UAGADUGUENSIS
(KUPELANSIS)
EX ARCHIDIOECESI TJAGADTJGUENSI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES, QUAE IN
NOVAE FORMAM DIOECESIS REDIGUNTUR, KUPELANSIS NUNCUPANDAE.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Quo suavi animi gaudio efferri patrem censemus, cum adultam prolem se ad vitae difficultates parare cernit,

eodem et N o s fruimur,

longinquas considerantes terras, ex quibus, Evangelii praeconum excul-

558

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tis labore, non m o d o innumeri filii summo D e o pariuntur, sed fulgentia


etiam sacerdotum agmina in dies frequentiora oriuntur, dulcissima spes
Ecclesiae. Q u o d c u m et in TJagaduguensi archidioecesi evenisse videamus,
facere non possumus quin consilium omnino probemus venerabilium
F r a t r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi F i d e i P r o pagandae praepositorum qui, auditis sive Marcello Lefebvre, Archiepiscopo Dakarensi et A p o s t o l i c o Delegato in A f r i c a Gallica, sive Aemilio
Socquet, TJagaduguensi Metropolita, atque peculiaribus usi potestatibus,
quas illis nominatim fecimus, opportunum fieri arbitrati sunt si, partito
eiusdem metrpolis territorio, nova erigetur dioecesis indigenae cleri c o m mendanda curationi. P o s t igitur rem attente consideratam, consensumque suppletum eorum, qui h o c negotium sua interesse praesumant, de
Nostra summa potestate sequentia statuimus. Ab Ecclesia TJagaduguensi totum territorium separamus quod constat et civili regione vulgo de
T e n k o d o g o et provincia, quam populus Z o r g o appellat, in civili regione
TJagaduguensi exstante, idemque in dioecesis formam redigimus, Eupelansis ab urbe K u p e l a nuncupandae. In qua urbe volumus ut Episcopus
sedem habeat ac domicilium, ibidemque cathedram suae auctoritatis ponat, in templo scilicet Nostrae Dominae a Gratiis sacro, quod ad honorem
cathedralis aedis perducetur. Sive ergo urbs, sive templum, sive Episcopus
omnia habebunt iura et privilegia suae dignitatis p r o p r i a ; Episcopus tamen et oneribus tenebitur, quibus huiusmodi dignitas de more oneratur.
Kupelansis Ecclesia metropoli TJagaduguensi erit suffraganea, atque
S. Consilio Fidei Propagandae obnoxia esse perget ; quod et de eius Praesule pariter dicendum est. Decernimus praeterea ut in ea Canonicorum
Collegium quam primum condatur, summi D e i cultui maiore venustate
illustrando, atque E p i s c o p o consilio et opera sublevando ; quoadusque vero ob rerum adiuncta id constitui nequeat, libenter licentiam permittimus
ut eorum l o c o dioecesani eligantur Consultores. C u m autem unum prope
singularum Ecclesiarum praesidium columenque in frequenti sacerdot u m numero consistat, qui doctrina et sanctitate praestantes ad omnes
sint asperi muneris partes parati, curet Kupelansis Episcopus ut, quam
c i t o fieri potest, seminarium saltem elementarium exstruatur, ad iuris
normam et iuxta leges a S. Congregatione de seminariis studiorumque
universitatibus latas. Mensa episcopalis iis componetur bonis pecuniisque, quae et fideles offerre solent et S. Consilium Fidei Propagandae
mittit, atque rebus quae, divisis ad normam canonis 1500 C. I. C. bonis
mensae Uagaduguensis, iure ad novam dioecesim pro rata parte spectant. Quae autem ad Kupelansis Ecclesiae regimen et administratio-

Acta Pii Pp. XII

559

nem respiciunt, ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, ad cleri


fideliumque iura et onera, aliaque istius generis, iussis pariter Canonici
Iuris regi volumus. Decernimus denique ut, simul ac Nostrae hae Litterae ad exsecutionem deductae fuerint, clerici Ecclesiae illi habeantur
ascripti, in cuius finibus, nunc descriptis, legitime d e g u n t ; utque pariter omnia documenta et acta, quae ad novam dioecesim quomodolibet
spectant, ad eam a Uagaduguensi Curia mittantur, ibique diligenter in
tabulario serventur. H a r u m Litterarum decreta venerabilis Frater Marcellus Lefebvre, quem diximus, ad rem adducet, vel ille qui, eo tempore
quo ad effectum operis venturum sit, Apostolicae Delegationi in Africa
Gallica praeerit, facta potestate et alium virum ad hoc delegandi, dumm o d o ecclesiastica dignitate praeditum. Qui vero rem perfecerit, onus
habebit factae rerum divisionis documenta exarandi eorumque fide digna
exempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittendi.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
o m n i n o habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summor u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die vicesimo mensis Februarii, anno
Domini

millesimo

nongentesimo

quinquagesimo

sexto,

Pontificatus

Nostri septimo decimo.


CELSTJS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Caesar Federici,
Bernardus
Loco > Plumbi

In Ap. Cane, tao., vol. LXXXXII, n. 71.

De

Proton.

Felicis,

Apost.
Proton.

Apost.

560

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III
BELIZENSIS
VICARIATUS APOSTOLICUS BELIZENSIS AD DIGNITATEM DIOECESIS EVEHITUR.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

C u m Christus Iesus nihil magis contenderli quam ut homines e tenebris ad lucem veritatis transf erret, eosdemque gratia D e i impertita, ad
aeternam vitam servaret, ideo N o s , quibus sunt homines concrediti omnes,
nihil omittimus quo iidem hoc caeleste munus facilius assequi et adipisci valeant. Cum ergo persuasum habeamus magna christiano p o p u l o
bona provideri, qui in apostolico vicariatu Belizensi degit, si idem vicariatus ad gradum dioecesis elevetur, idcirco post consilium petitum
a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi Fidei Propagandae praepositis, remque magna consideratione reputatane eorum consensum supplentes qui aliquod ius in hoc negotio
vel habeant vel sese habere putent, de Nostra summa et apostolica potestate haec, quae sequuntur, statuimus et decernimus. A p o s t o l i c u m
vicariatum Belizensem, qui est in H o n d u r a Britannica, ad gradum et
dignitatem dioecesis evehimus, cuius honoris omnia iura concedimus.
H a e c nova Sedes, immutato cognomine, Belizensis appellabitur, iisdemque finibus terminabitur ; eius insuper urbs princeps, Belize civitas erit,
in qua Episcopus domicilium statuet, cathedra sacrae doctrinae et suae
auctoritatis in templo S S . Redemptoris collocata. Quae Belizensis dioecesis, praeterea, volumus ut, ad Nostrum et Apostolicae Sedis n u t u m ,
curis Sodalium Societatis Iesu in posterum quoque tempus committatur,
quorum opera adhuc vicariatus apostolicus magnifice floruit ; censemusque ut pergat S. Congregationi Fidei Propagandae esse obnoxia, Nobis tamen et huic Apostolicae Sedi directo subiecta. Quod idem de eius E p i s c o p o
dicimus, ad quem profecto omnia et debita iura comptent, oneribus et
obligationibus suae dignitatis iniunctis. Mensa episcopalis, quae dicitur,

Acta PU Pp. XII

561

iis bonis constabit, quae vicariatus Belizensis possidebat; vel pecuniis


quae Curiae obvenient et populus offeret; vel denique opibus, quas
S. Congregatio Fidei Propagandae dare solet. Cultui D e i augendo simulque E p i s c o p o iuvando Canonicorum Collegium c o n d a t u r ; quod tamen
si ad praesens fieri nequeat, potestatem facimus in eorum l o c u m Consultores dioecesanos eligendi, qui scilicet a suo munere cessabunt, Canonicis constitutis. Quoniam vero ibi res felici successu procedit, ubi
multi iidemque boni sacerdotes christianis sunt praesto, volumus ut in
nova Belizensi Ecclesia seminarium saltem elementarium excitetur, pueris excipiendis et educandis qui, suavissimo invitamento, D e i voce trahantur ad munia sacerdotalia capienda, iuxta normas et leges a Sacra
Congregatione de Seminariis et studiorum Universitatibus latas. Quod
vero ad electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante, attinet, ad iura et
onera cleri et populi, ad regimen et administrationem dioecesis, aliaque
huiusmodi, ea omnino servanda praecipimus quae Codex Iuris Canonici iubet. Ad haec postremo, quae his Litteris mandavimus, efficienda,
venerabilem Fratrem A n t o n i u m Tani eligimus, Archiepiscopum titulo
Sergiopolitanum et in Rebuspublicis H o n d u r a et Nicaragua Nuntium
A p o s t o l i c u m , cui omnes potestates agendae rei concedimus, alii quoque
delegandas, si visum fuerit, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto. Idem venerabilis Frater onus habebit documenta exarandi, eaque
sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam cito
mittendi. Quod si evenerit ut quo tempore Nostra iussa fieri debeant,
alius eidem Apostolicae Nuntiaturae in regionibus, quorum mentionem
fecimus, praesit, hic eadem omnino explebit.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum ef&cacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s
ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica
dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostender e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quo-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

562

quo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,


qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Februarii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri septimo d e c i m o .
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI B I O N D I


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius

Serafini,

Proton.

Apost.

Sericano,

Proton.

Apost.

Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIJ, n. 45.

LITTERAE

APOSTOLICAE
I

BEATA MARIA V., TITULO DOMINA NOSTRA DE MONGU )) INVOCATA, PRAECIPUA


PATRONA, ET S. IOSEPH, EIUS SPONSUS, SECUNDARIUS PATRONUS DIOECESIS
DUITAMENSIS PROCLAMANTUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Deus miserentissimus hominum generi, tot iactato procellis totque periculis o b n o x i o , Beatam Mariam V i r ginem constituit tutricem ac praesidium salutis. Oportet igitur ut mortales ad eam fidentes confugiant eiusque munera expetant superna. H a c
religione perfusi sunt Christifideles Columbiani ex dioecesi Duitamensi
nuper erecta, qui praecipuis obsequiis, a multo tempore, venerantur
A l m a m Deiparam, praeclara imagine in sacra A e d e de Mongui expressam. Quo pietatis studio factum est, ut eadem augusta V i r g o , de
Mongui appellata, ab iis eligeretur caelestis apud D e u m Patrona. H u i c
vero addiderunt alterum Tutorem

Sanctum

Ioseph,

Sponsum

castis-

simum, propterea maxime quod ea in regione plurimi incolunt opifices.


Quae pia consulta ut Nostra auctoritate confirmarentur rataque fierent,
preces ad Nos admotae sunt, Venerabilis Fratris Iosephi Ioachini F l o r e z ,

Acta Pii Pp. XII

56

Episcopi Duitamensis, commendatione suffultae. Quibus, p r o studio,


quo incensi sumus, hominum vitam ad pietatis rationem revocandi, libenti animo concedentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis c o n sulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque A p o s t o l i c a e
potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum
Beatam Mariam V i r g i n e m , D o m i n a m Nostram de Mongui appellat a m , dioecesis Duitamensis praecipuam apud Deum Patronam, et Sanctum Ioseph, Beatae Mariae Virginis Sponsum, secundarium eiusdem
dioecesis Patronum confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus ac minus principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare
ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;
illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum
plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die vi mensis A u gusti, anno MDCCCCLV. Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

II
ECCLESIA CATHEDRALIS AUXIMANA HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Religio et ars, admirabili convenientia consensuque inter se iunctae, princeps effecerunt Templum A u ximanum, idque, temporum iniuria et bellico furore labefactatum, repararunt in melius. Quod praeclarum pietatis domicilium ab antiquissima

564

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

repetitur aetate, quandoquidem Sanctus Leopardus saeculo I V , uti tradunt, aedem ibi condidit ad christiana celebranda sacra. Insequentibus
deinde saeculis, Antistitum sollerti opera, Templum, quod nos cernimus, surrexit, molis amplitudine, Romanicae praesertim structurae
genere ornamentorumque c o p i a tam insigne ut nullius non excitet visentis
admirationem. Itemque non immerito in publicis Italiae monumentis recensetur. Maxime vero eadem in augusta A e d e omnibus probantur sacella, uti Iesu Christi cruci affixi, A l m a e Deiparae a Sacratissimo R o s a r i o ,
Sanctissimae

Eucharistiae

Sacramenti,

Sancti

Ioseph,

antiquissima

c r y p t a , ubi Sancti V i c t o r i s Martyris, praecipui A u x i m a t i u m Patroni,


Sanctorum Florentii, Sisinii, Diocletii ac Sociorum, qui sanguinem
ibi p r o Christo profuderunt, et Sanctorum Antistitum Leopardi, qui
primus Sedem illam obtinuit, Vitaliani, eiusdem Templi r e s t i t u i o n s , et
Benvenuti, de civibus omnibus optime meriti, sacra ossa condita s u n t ;
opera deinde tessellata vel scalpro vel penicillo egregie effecta, ac denique supellex pretiosis vestita metallis. Omnia ergo ab arte expetita sunt
ut Templum esset dignum quasi theatrum pietatis : ibi enim res divinae
sollemni Ecclesiae ritu fieri solent a sacerdotibus non paucis n u m e r o ;
eo Christifideles frequentes conveniut, ut munerum supernorum potiantur largitate. H a e c omnia reputans c u m animo atque praecipue significans hoc anno sollemnia celebrari ob nonum non ita pridem revolutum
saeculum a quo Templum a Sancto Leone P P . I X , Decessore N o s t r o ,
ut ferunt, cansecratum est, Venerabilis Frater D o m i n i c u s Brizi, Episcopus A u x i m a n u s et Cingulanus, Nobis supplicavit, ut eandem A e dem Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. N o s vero, Antistiti,
Clero populoque A u x i m a n o benevolae voluntatis Nostrae amplum cupientes praebere testimonium, precibus huiusmodi libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae R i t u u m Congregationis
c o n s u l t o , certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque A p o s t o licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in mod u m Ecclesiam Cathedralem A u x i m a n a m ad dignitatem et honorem
Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae
Templis itidem insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac p e r m a n e r e ; suosque
plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane

Acta PU Pp. XII

565

fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet scienter


sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis A u gusti, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

III

BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE HONESTATUR ECCLESIA CATHEDRALIS


SANCTI THOMAE APOSTOLI, MADRASPOLITANAE ET MELIAPORENSIS ARCHIDIOECESIS IN INDIA.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Christi R e g n o decursu temporis in
orbe terrarum succrescente, novi semper operarii in vineam D o m i n i
missi sunt novaeque Religiosorum Familiae labores subierunt, ita ut
priorum opera missionalia prosecutae, in aedificationem corporis Christi, ... in unitatem fidei et agnitioni filii D e i , prout ait Sanctus Paulus
(Ephes., I V , 12), omnes occurrerent. In Ecclesia namque Christi
eodem testante A p o s t o l o neque qui plantat est aliquid, neque qui
rigat : sed qui incrementum dat, Deus , ad quae verba hoc adiungit :
Dei enim sumus adiutores (/ Cor. I I I , 7-9). H a u d aliter accidit in
inclita illa regione, cui nomen India, quam Sanctus Thomas Apostolus
quasi sortem ministerii obtinuisse traditur, Christiana excoluisse religione, miraculis et glorioso martyrio illustrasse. Exstat etiamnunc in
pervetusto Meliaporensi pago (qui postea Madraspolitanae urbis pars
effectus est) apud fideles, immo et infideles, Sancti Thomae memoria
ibique ille conditus est sepulcro maximaque excolitur veneratione. P r i m a
aedes sacra, ubi Apostolus idem parvi sacelli fundamenta propriis manibus iecerat, est a Christianis excitata, in cuius locum nova eaque
perampla, labentibus saeculis fidelibusque undique succrescentibus, Lusitaniae R e g u m ope, suffecta est. Saeculo autem x v i , Sanctus Franciscus Xaverius, e Societate Iesu, Indiarum alter Apostolus, Sancti Thomae invisit Meliaporense sepulcrum, ibique per tres fere menses, signis
37 - ACTA, TOI. X X I I I , n. 1 1 . 2 4 - 8 - 1 9 5 6 .

566

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

miraculisque comitantibus, sacra litavit. T a m inclita rerum memoria,


tamque pretiosum pietatis et sanctitatis domicilium merito effecerunt,
u t Decessor Noster Paulus P p . V , fel. r e c , anno millesimo sexcentsimo
sexto, Sancti Thomae Meliaporensi dioecesi condita, ad Ecclesiae Cathedralis dignitatem illud eveheret atque Leo P p . X I I I , rec. mem., item Decessor Noster, anno millesimo octingentesimo octogesimo sexto, titulum
iuraque Archiepiscopi Metropolitae Ordinario pro-tempore concederet.
D e c e m autem post annos, hodierna Cathedralis Ecclesia Sancti Thomae
A p o s t o l i , sepulcrum in medio continens atque amplitudine mirabilis,
sollemni ritu est consecrata. Gothico confecta stilo, maxima est ceterarum Indiae ecclesiarum atque marmorea praedita crypta, ubi memorati A p o s t o l i est conditorium. Eo fideles non solum, sed etiam ethnici
quotannis frequentes accedunt, quibus plures Sacerdotes, P a r o c h o c o hortante et adiuvante, alacriter inserviunt. A b u n d a t insuper sacra supellectile affabre c o n f e c t a ; atque ex altissima turri tria personant aera
sacra. Maxima colitur religione pervetustum Beatae Mariae V i r g i n i s
ab origine immaculatae Simulacrum, quod etiam Sanctus Franciscus
Xaverius pientissime est olim veneratus : Deiparae ipsi Immaculatae,
duobus saeculis ante dogmaticam definitionem, Meliaporensis archidioecesis, Lusitaniae Regni vestigia prosecuta, se vovit. Novissime denique per Nosmet Ipsos Madraspolitana et Meliaporensi archidioecesi,
anno millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, erecta, eadem
Ecclesiae Cathedralis l o c u m obtinebat. Quibus omnibus mature perpensis, Venerabilis Frater Ludovicus Mathias, e Societate Sancti Francisci Salesii, priorum Evangelii praeconum ea in regione quasi herede,
atque Archiepiscopus Madraspolitanus et Meliaporensis, geminam faustamque nactus occasionem trecentesimi quinquagesimi expleti anni a
dioecesi constituta ac simul septuagesimi revoluti anni a condita sede
Metropolitana, proprio nomine, utriusque Cleri nec non omnium Christifidelium, humilibus fusisque Nos adiit precibus, ut Ecclesiam Cathedralem, quam laudavimus, ad dignitatem Basilicae Minoris benigne
evehere dignaremur. N o s vero, venerandis primi et alterius Indiae A p o stoli vestigiis congruum volentes tribuere honorem, huiusmodi votis perlibenter statuimus concedere. Quapropter, e Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi
perpetuumque in m o d u m , Ecclesiam Cathedralem Madraspolitanae et
Meliaporensis in India archidioeceseos, D e o in honorem Sancti Thomae
A p o s t o l i dicatam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris, omnibus adne-

Acta Pii Pp. XII

567

xis privilegiis liturgicis eidem titulo rite competentibus, decorare atque


honestare decrevimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c
edicimus,

statuimus,

decernentes praesentes Litteras firmas, validas

atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; dictaeque Ecclesiae Cathedrali, ad quam
pertinent, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite i u d i candum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignorenter contigerit attentari.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i
mensis Martii, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri decimo octavo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
1

a Brevibus Apostolicis

EPISTULAE
I
AD REVMOS PATRES ALOISIUM BOSTANI, ORDINIS ANTONIANI ALEPPENSIS SYROMARONITARUM MODERATOREM GENERALEM, MOUSSA OZAR, ORDINIS ANTONIANI LIBANENSIS SYRO-MARONITARUM MODERATOREM GENERALEM, ISAIAM
ASMAR, ORDINIS ANTONIANI S. ISAIAE SYRO-MARONITARUM MODERATOREM
GENERALEM: SEXTO DECIMO EXPLETO SAECULO AB OBITU CENOBTARCHAE
S. ANTONII.
'
-;
PIUS PP. XII
Dilecti filii, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Sexto decimo*
revoluto saeculo, ex quo S. Antonius Coenobiarcha ex h o c mortalis
vitae exsilio ad superos evolavit, vos peculiari m o d o addecet, qui eum
Patronum vestrum singulari pietatis studio colitis, eius revocare memoriam, eiusque sanctitatis exempla vobis meditanda imitandaque p r o p o nere.
H i c , c u m iuvenis esset nobilibus ortus parentibus et amplis facul1

tatibus instructus v, ea omnia humanae gloriae emolumenta, quae flo1

S. Athanas. Vita et conversatio B. P. N. Antonii, n.

1;

P. G. XXVI,

839.

568

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rida iuventus, quae promtum fertileque ingenium, quae praestantium


virorum patrocinia facile spondere poterant generoso animo posthabuit
atque ut erat ad perfectiora natus, paterno vendito patrimonio, divitiisque omnibus, quibus satis affluebat, pauperibus distributis,

in vastissi-

m a m Thebaidis solitudinem se contulit, ibique quasi caelestis vitae genus in terris agere instituit. Ieiunio voluntariisque castigationibus corpus domabat, animum vero supernarum rerum contemplatione atque
adsiduis flagrantibusque precibus ad D e u m admotis, divino quasi pabulo,
enutriebat.
Postquam autem haec sapientissima Evangelii monita et consilia :
K Si vis perfectus esse, vade, vende quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo : et veni, sequere me ,

alacri constantique

voluntate ac mirando quodam m o d o ad rem deducenda susceperat, summo c u m animi gaudio alios n o n paucos vidit, qui sua exempla secuti,
idem vitae genus amplectebantur ; quapropter apud eum monachorum
familia floruit, quae in tanta illius saeculi mollitie, ob austeritatem ana
c u m suavitate m o r u m coniunctam, alios plurimos vel ad imitationem, vel
saltem admirationem permovit.
Nec tantum in umbratilis vitae genere evangelicae virtutis luce enituit Antonius, sed etiam, quotiescumque Ecclesiae bonum id postulare
videbatur, in solem et pulverem ut Christi athleta bonum certamen
pugnaturus animosus processit. Quod quidem praesertim contigit, cum
adversus haereticos, A r i a n o s potissimum, certaturus Alexandriam se
4

contulit. Quamobrem hisce exornatus virtutibus egregiisque promeritis,


c u m ad humanum exitum pervenisset, ea sibi sumere poterat, quae gentium Apostolus de se scripserat : B o n u m certamen certavi, cursum consummavi, fidem servavi. In reliquo reposita est mihi c o r o n a iustitia,
quam reddet mihi D o m i n u s in illa die iustus iudex ;

atque tum suis

monachis apud se convocatis hanc pulcherrimam sententiam quasi sacra


hereditate reliquit : Christum semper respirate, ipsique credite :
velut quotidie morituri vivite .

ac

Deinde vero supremam horam sereno

a n i m o oppetens, c u m sua conversatio semper in caelis fuisset, a D e i


contemplatione precationeque ad beatam D e i visionem fruitionemque
pertransiit. Eius fama sanctitatis saeculorum cursum evicit ;

eiusque

Cfr. Ibid. n. 2 ; P. G. XXVI, 842-843.

MATTH.

Cfr. S. Athanas. Vita et conversatio S. P. N. Antonii, nn. 68-69 ; P. G. XXVI, 939-942.

19,

21.

2 Tim. 1, 8.
S. Athanas. Ibid. n. 91; P. G. XXVI, 970.

Acta PU Pp. XII

569

nomen non m o d o apud vos, sed etiam apud christianos peculiari veneratione recolitur. I a m S. Augustinus, c u m adhuc in incertum iactaretur, atque hinc vitiorum illecebris, illinc vero suavissimo D e i invitamento permoveretur, casu amicum audivit librum legentem, qui de rebus gestis de excelsisque virtutibus agebat S. A n t o n i i Coenobiarchae.
T u m ex improviso vehementissime agitatus in haec prorupit verba :
Quid est h o c ? Quid audisti? Surgunt indocti, et caelum rapiunt, et
nos c u m doctrinis nostris sine c o r d e , ecce ubi volutamur in carne et
sanguine ! An quia praecesserunt, pudet sequi, et non pudet nec saltem
7

s e q u i ? . A t q u e ex eo die coepit Augustinus firmiore voluntate ex vitiorum laqueis se solvere, ac sese totum devovere D e o , eumque amantem
flagrantissima caritate redamare.
F o r e igitur confidimus, et a caelestium munerum D a t o r e precamur,
dilecti filii, ut Sancti huius Coenobiarchae memoria, in vividiorem luc e m p e r has saeculares celebrationes revocata, non m o d o vobis, qui eius
evangelica vitae praecepta p r o suscepto munere sequimini, exemplo sit,
sed iis etiam, qui longe ab aeternae salutis semitis aberrant, vel in iisdem
t o r p e s c u n t ; qui quidem omnes ad christianos redintegrandos mores et
ad virtutem alacri constantique voluntate amplectendam, divina aspirante gratia, feliciter reducantur.
Qua suavissima spe freti, c u m vobis singulis, dilecti filii, tum monac h i s omnibus, curis vestris concreditis, A p o s t o l i c a m Benedictionem paterno animo impertimus, quae caelestium munerum sit auspex Nostraeque benevolentiae testis.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die x x x i mensis Maii, anno MCMLVI>
Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

Confess. lib. VIII, cap. VIII, 19; P. L. XXXII, 757.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

570

II
AD EMUM P. D. CLEMENTEM TIT. SANCTAE BALBINAE S. R. E. PRESB. CARDINALEM
ROQUES, ARCHIEPISCOPUM RHEDONENSEM, DOLENSEM ET S. MACLOVII, QUEM
LEGATUM

DELIGIT

CONGRESSUI

EUCHARISTICO,

RHEDONENSI

IN

URBE

E TOTA NATIONE GALLICA INEUNDO.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Peropportuna sane videtur Congressio Eucharistica, quae ex o m n i Gallia in
nobilem urbem Rhedonensem p r o x i m e cogetur, quinquagesimo anno
recens feliciter expleto, postquam decretum Sacra Tridentina Synod u s , a Sacra Concilii Congregatione editum est, sub glorioso Sancti
P i i X Decessoris Nostri Pontificatu, ad quotidianam sanctissimae Eucharistiae sumptionem inter fideles promovendam fovendamque. Quaecumque enim ad amplificandum in Galliae p o p u l o sive amorem sive cultum sacramenti augusti fuerint consilia coepta, omnia p r o c u l d u b i o
summa benevolentia N o s complectemur.
Quid profecto religioni fidelium ac pietati magis prodesse potest,
q u a m eiusmodi coetus, in quibus cogitationes et studia ad suavissima
mysteria altaris cum salutari animorum commotione adiiciuntur? Eo vel
magis, quod inter proposita argumenta disceptanda ea sunt praecipua,
quae ad actionem vitae spectant ac viam, unde efficaciter cultus Eucharistiae sanctae propagetur.
N o s igitur, quibus est prae re o m n i persuasum, non posse homines ad
virtutem colendam inflammari, nisi divinum diligant exemplar virtutis,
non m o d o incepta et apparatus proximae Congressionis libentissime probamus, sed eidem quodammodo adesse ac praeesse exoptamus. Te itaque, Dilecte F i l i Noster, qui, R o m a n a purpura exornatus, praeclarae
isti Metropolitanae Sedi moderaris, Legatum Nostrum, ut iam antea
nuntiavimus, per has litteras eligimus et constituimus,

ut, Nostram

gerens personam, Congressui Eucharistico, Rhedonensi in urbe ex tota


natione Gallica ineundo, nomine Nostro Nostraque auctoritate praesideas.
N o n est autem dubitandum, quin tu, p r o ea qua polies virtute ac
pietate, p r o amplissimis honoribus, quos Christo R e g i praestituri sunt
t o t frequentes filii, qui, Praesulibus eorumque c l e r o praeeuntibus, ex

Acta PU Pp. XII

571

Galliae regionibus istuc convenient, nobilissimo legationis munere sis


fauste feliciterque perfuncturus.
Laetos denique uberesque fructus ex ipsa celebratione instanti prece
a D e o ominati, Apostolicam Benedictionem, peculiaris Nostrae caritatis testem, tibi, Dilecte F i l i Noster, iisque omnibus, qui Eucharisticis
sollemnibus intererunt, peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x n mensis Iunii, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

III
AD RBVMOS PP. AUGUSTINUM SEPINSKI, ORDINIS FRATRUM MINORUM MINISTRUM GENERALEM; VICTORIUM COSTANTINI, ORDINIS FRATRUM MINORUM
CONVENTUALIUM MINISTRUM GENERALEM/ BENIGNUM A S. HILARIO, ORDINIS FRATRUM MINORUM CAPULATORUM MINISTRUM GENERALEM ; IOANNEM
BOCCELLA, TERTII ORDINIS REGULARIS S. FRANCISCI MINISTRUM GENERAL E M : QUINTO EXEUNTE SAECULO OB OBITU S. PETRI REGALATI.

PIUS PP. XII


Dilecti filii, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Legentibus
Nobis communes litteras, a vobis eo etiam consilio datas ut aliquid vobis
rescribendo paterno animo significaremus, quinto exeunte saeculo ex
q u o S. Petrus Regalatus, Vallisoletanae Archidioecesis vestrique Ordinis decus, ad Caelum evolavit, haec verba Nostrae succurrunt menti,
quibus Decessor Noster i m m . rec. Leo X I I I , septingentsimo revoluto
anno a Seraphici Patriarchae vestri natali die, Encyclicis datis litteris,
christifideles omnes commonebat : Ita . . . de honoribus, qui Beato Francisco properantur, statuendum, tunc maxime futuros ei, cui deferuntur,
gratos, si fuerint iis ipsis, qui deferant, fructuosi. In h o c autem positus
est fructus solidus minimeque caducus, ut cuius excellentem virtutem
homines admirantur, similitudinem eius aliquam adripiant fierique studeant ipsius imitatione meliores .

Certe, si Legifer Pater vester radiabat velut stella fulgens in cali2

gine noctis ) ) , ita ut illius temporis societati illustrandae et ad incorru1

Litt. Enc. Auspicato d. d. xvii Sept. a. MDCCCLXXXII; A. L., vol. III, p. 143-144.
S. Thomas a Celano, Vita I, 37.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

572

ptam evangelicae sapientiae formam reducendae providentissima D e i


consilio summopere inserviret, asseverandum quoque est S. P e t r u m R e galatum Conditoris vestri exempla fulgidissima, inde a iuvenili aetate,
studiose intuitum esse ad eiusque excelsas virtutes citatiore cotidie
gradu imitandas ad extremum usque vitae halitum contendisse. In eo
siquidem peculiari luce enituit evangelicae paupertatis s t u d i u m ; illius
dicimus paupertatis, quae non voluntaria dumtaxat bonorum abdicat a n e terminatur et circumscribitur, sed animi etiam ab iisdem abalienationem eiusque demissionem et humilitatem postulat secundum illud :
Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est R e g n u m caelorum .

Hoc

paupertatis studium peculiaris esse debet, ut probe nostis, vestri Ordinis


nota, secundum Asisinatis Patriarchae sententiam : H a e c est illa celsitudo altissimae paupertatis, quae vos, carissimos fratres meos, heredes
et reges Regni caelorum instituit, pauperes rebus fecit, virtutibus sublimavit .

Huius virtutis nitore et oblectamento, saeculi nostri hominibus v o s


omnes exemplo sitis, qui quidem saepenumero vel lautioris vitae c o m m o dis voluptatumque illecebris tam avide fruuntur, vel ad ea adipiscenda
per fas per nefas interdum effreno cursu rapiuntur.
Altera virtus, quae superna luce e S. Petri Regalati agendi ratione
refulsit, a m o r fuit erga D e u m , erga p r o x i m o s . Si enim Franciscalis familia quasi quaedam caritatis nobilis structura surrexit, in qua vivi
lapides, ex omnibus mundi partibus coacervati, aedificati sunt in habitaculum Spiritus S a n c t i ,

id peculiari m o d o cernitur, c u m Sanctorum

vestrorum atque adeo huius caelitis vita consideratur. Ei siquidem nihil


antiquius erat, nihil suavius, quam se totum devovere D e o , eum amantem redamare longasque horas in sumere in incensissimam ad eum admovendam precationem.

H a e c praeterea divina caritas,

utpote quae

sincera esset atque actuosa, naturali quodam motu ultro libenterque


redundabat in fratres quovis m o d o agentes in quibus quidem Iesum
Christum ipsum venerabundus suspiciebat. Quamobrem factum est ut
dubios et incertos confirmaret, ut angoribus affectos consolaretur, ut
inopes et aegrotos praecipua amplecteretur benignitate, seseque eorum
servitio eorumve curationi totum addiceret.
Has imprimis, ceterasque eius virtutes mente recolere, easque in

MATTH.

Reg. II Fr. Min., c. b.

V, S.

8. Thomas a Celano, Vita I, 37 sq.

57

Acta PU Pp. XII

exemplum vobis vestratibusque proponere valde est opportunum et salutare, quandoquidem, ut diximus, is non tam admirandus, quam mutandus est. Id esto igitur celebrationum vestrarum fructus praecipuus,
quem ros divinae gratiae uberrime fecundet.
Cuius quidem divinae gratiae sit auspex Nostraeque benevolentiae
testis Apostolica Benedictio, quam vobis, dilecti filii, sodalibus cuiusque
vestris, iisque omnibus, qui in Vallisoletana praesertim Archidioecesi
saeculares eiusmodi celebrationes participabunt imprimisque Venerabili Fratri eiusdem Archidioecesis Archiepiscopo amantissime in
D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die iv mensis Iulii, a n n o
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.

PIUS PP. XII

ALLOCUTIO
Christifidelibus

Sodalibus

Tertii

Ordinis

Sancti

Francisci

ex

Italia

Ro-

mae coadunatis. *
Nel darvi il Nostro affettuoso benvenuto, diletti figli, dirigenti, religiosi, confratelli e consorelle del Terz'Ordine Francescano d'Italia,
N o i vogliamo anzitutto manifestarvi la Nostra gioia per la felice ripresa
della vostra vita e della vostra azione individuale e collettiva, oltre che
per lo spirito di concordia che regna fra v o i . Leggendo la vostra storia,
si rimane quasi attoniti nel vedere quanti e quali fiori di santificazione,
quanti e quali frutti di opere apostoliche sono germogliati e maturati
nei tre rami del vegeto e robusto tronco francescano. D a l beato Lucchesio fino agli innumerevoli laici di ogni condizione, a sacerdoti, a V e scovi, a R o m a n i Pontefici, una vera moltitudine di anime che attribuirono al Terz'Ordine gran parte dello spirito che li animava a muoversi
nella via della perfezione. N meno sorprendente la storia delle l o r o
opere, dirette al riordinamento religioso, morale, sociale, e politico della
societ.
D o p o la provvidenziale istituzione del vostro Terz'Ordine, tutto pervaso dello spirito e della dottrina del Serafico fondatore, e che fu subito
arra di santificazione per tanti cuori, se non mancarono c o l volgere degli
* Habita die 1 Iulii mensis a. 1956.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

574

anni periodi di crisi e di minor fervore, la sua azione fu pur sempre notevole ed efficace. In tempi di lotte e di vendette i Terziari si fecero
promotori di concordia e di p a c e ; c o n t r o gli abusi dei signori feudali
operarono con prudente ardimento, a vantaggio e a difesa delle classi
pi u m i l i ; per diminuire e, in quanto era possibile, per distruggere gli
effetti delle eresie e degli scismi, praticarono e predicarono l'assluta
fedelt alla Chiesa e al suo Capo visibile; per porre un argine al dilagare
delle ingiustizie, delle prepotenze, delle rapine, diedero esempio di distacco da ricchezze, vanit ed o n o r i . Si pu ben dire che, ogniqualvolta
la Chiesa chiam a raccolta i suoi figli per un'opera di rinnovamento
o r g a n i c o e p r o f o n d o , li trov pronti a cooperare, affinch i comuni sforzi
non fossero vani. Per questo non mancato a voi l ' a p p o g g i o e la benedizione dei R o m a n i Pontefici da Onorio I I I , che, dicesi ne a p p r o v

"vivae vocis oraculo

la r e g o l a l a Gregorio I X , grande amico del vostro

Santo Patriarca, fino a Leone X I I I , il quale con la Costituzione A p o s t o lica

Misericors Dei Filius

del 30 maggio 1883 riform la vostra regola,

avendo per cura che in nulla rimanesse toccata l'intima natura dell'Ordine, al Santo P i o X, che si disse certo dell'efficace contributo dei
Terziari nella restaurazione di tutte le cose in C r i s t o ,

a Benedtto XV

e a P i o X I , che riaffermarono la perenne modernit del Terz'Ordine.


A n c h e N o i , in varie occasioni, abbiamo voluto lodare il vostro spirito e
incoraggiare il vostro lavoro ; e oggi siamo lieti di incontrarvi per rinnovare a tutti le Nostre congratulazioni, il Nostro augurio e la Nostra
paterna esortazione. Ma N o i , c o m e voi, chiediamo al Signore che lo
splendore di tante vostre glorie non venga in alcun m o d o offuscato, che
la fiducia della Chiesa in v o i non sia mai resa vana. A n c h e per v o i c o me per altre Istituzioni la recente guerra pu aver causato sul princ i p i o un periodo di stasi organica e forse di raffreddamento spirituale;
ma ora, c o m e testimonia questa vostra magnifica adunata, v o i avete
ritrovato il primitivo fervore, per far del Terz'Ordine vostro una scuola
di perfezione cristiana; di genuino spirito francescano; di azione ardita e pronta per la edificazione del Corpo di Cristo.
1. Siate anzitutto una scuola di perfezione cristiana integrale.
Il Terz'Ordine Francescano nacque in cuore al vostro Serafico Padre
il giorno in cui una schiera di anime, commosse e sospinte dalle parole di
lui, chiesero di accompagnarlo nelle strade che egli percorreva, seguendo
le orme di Cristo, nel cui nome andava ripetendo : Siate perfetti .
1

Lett. Apost. 5 maggio 1909.


MATTH. 5, 48.

Acta Pii Pp. XII

575

S i c c o m e non era possibile che tutti praticassero i consigli evangelici,


Francesco ricord che tutti, se lo avessero voluto, avrebbero potuto tendere alla perfezione dello stato, e conseguirla senza abbracciare lo stato
di perfezione. Tutti avrebbero potuto, rinnegando se stessi, essere docili
strumenti nelle mani di C r i s t o : pronti a qualsiasi desiderio di Lui, a
qualunque suo cenno. E questa adesione completa, perenne, alla volont
di D i o , questa affettuosa ma forte dedizione a L u i e al suo volere, questa
completezza e perfezione di vita alla luce del V a n g e l o , pu essere di
tutti i cristiani, ed stata infatti di tanti in ogni epoca.
Il Terz'Ordine Francescano nacque per corrispondere a tale sete di
eroismo in c o l o r o , che dovevano restare nel m o n d o , ma non volevano
essere del m o n d o . Il Terz'Ordine, dunque, vuole anime che nel loro
stato anelino alla perfezione.
V o i siete un Ordine : Ordine laico, ma Ordine vero. Ordo veri nominis,
c o m e lo chiam il Nostro Predecessore di s. m. Benedetto X V .

Non

sarete, c o m e o v v i o , un'assemblea di perfetti; ma dovete essere una


scuola di perfezione cristiana. Senza questa risoluta volont non si pu
-convenientemente far parte di una scelta e gloriosa milizia.
2. Siate una scuola di genuino spirito francescano.
Mentre nessuno nutre dubbi sull'importanza del Terz'Ordine Francescano nel m o n d o presente, sono tuttavia note le sollecitudini che i
Francescani pi ferventi hanno circa l'effettiva vitalit dei Terz'Ordini
in Italia e all'estero : alcuni temono che essi non diano o g g i le falangi
di santi e di apostoli, che un giorno si mettevano al completo servizio
della Chiesa.
Le ragioni di tale fenomeno sembra che vadano cercate - fra l'altro
in una minore efficienza dello spirito francescano in non pochi Terziari
e, talvolta, perfino in alcuni Direttori. Lamentano cio taluni che si
rimanga sovente t r o p p o nel generico, mentre non basta conoscere la vita
del S. Patriarca e narrarla, per essere sicuri di formare s stessi e soprattutto gli altri secondo la mentalit e il metodo francescano. Se questo
fosse vero, bisognerebbe rimediare c o n prontezza ; ricordate che il vostro
Terz'Ordine non potr fiorire e fruttificare, c o m e nei tempi gloriosi, se
n o n sar pienamente imbevuto di vera e genuina spiritualit francescana.
V o i sapete che la spiritualit di un Santo la sua particolare maniera
di rarjpresentarsi D i o , di parlare di L u i , di andare a L u i , di trattare c o n
3

Ep. Encycl. Sacra propediem 6 Ian. 1921.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

576

L u i . Ogni Santo vede gli attributi di D i o attraverso quello che pi medita,


c h e pi approfondisce, che pi lo attrae e lo conquista. Una particolare
virt di Cristo per ogni Santo l'ideale cui bisogna tendere, mentre tutti
i Santi anzi tutta la Chiesa cercano di imitare tutto il Cristo. A n che perci la Chiesa , per cos dire, il Cristo totale e i singoli cristiani
i singoli Santi sono membra di L u i pi o meno perfette.
Vi dunque una dottrina francescana, secondo la quale D i o Santo,
grande, ma soprattutto B e n e , anzi il s m m o B e n e . P e r essa D i o
amore, che di amore vive, per amore crea, per amore si incarna redime, c i o salva e santifica.
Vi anche una maniera francescana di contemplare G e s : l'incontro d e l l ' A m o r e Increato c o n l'amre creato. E vi altres un m o d o di
amarlo e di imitarlo : si vede infatti l ' U o m o - D i o e si preferisce considerarlo nella Sua santissima Umanit, perch meglio lo mostra e quasi
lo fa toccare. Di qui una devozione ardente verso l'Incarnazione e la
Passione di Ges, perch lo fanno vedere, non tanto nella gloria, nell'onnipotente grandezza o nel trionfo eterno, quanto piuttosto nel Suo*
amore umano, cos dolce nella culla e cos doloroso sulla c r o c e .
Vi finalmente una maniera francescana di imitare Ges. Il v o s t r o
Serafico Padre cerc e trov nel V a n g e l o , aperto quasi a caso, tre parole
del divino Maestro. La prima diceva : Se vuoi esser perfetto, va, vendi
4

c i che hai e dallo ai poveri, e avrai un tesoro in cielo ; la seconda ammoniva : (( Chi v u o l venire dietro a me, rinunzi a s stesso, prenda la
sua c r o c e e mi segua ;
sacca, n sandali .
l a nostra R e g o l a .

la terza, finalmente : N o n portate borsa, n

Disse allora il Santo Patriarca : ((.Questa s a r

Di qui la povert francescana, che rifugge dal lusso e a m a particolarmente c i che meno appaga gli o c c h i e la vanit ; di qui la semplicit
francescana, che porta l'anima a cercare direttamente D i o , seguendola via breve, la via semplice, considerando, cio, meno la propria deformit e pi la bellezza infinita di D i o ; di qui la rinuncia francescana,
totale, perenne, ma senza scosse, senza urti, senza r i m p i a n t i ; rinncia
fatta per amore a Ges. Di qui la schietta letizia francescana, che non
l'allegria chiassosa, n la risata scomposta, ma piuttosto il sorrisotranquillo, pieno di amabile serenit.
4

MATTH. 19, 21.


MATTH. 16, 24.

Luo. 10, 4.

* Anonim. Perus, c. 10 e 11.

Acta Pii Pp. XII

577

Di qui soprattutto la carit universale, che tutti e tutto vedendo in


D i o , tutti e tutto ama in L u i e per L u i ; di tutti e di tutto gode, godendo
di D i o . Deus meus et omnia!
Di questo spirito francescano, di questa francesana visione della vita
ha bisogno il m o n d o . A voi, diletti figli, spetta conoscerla a fondo, amarla
con trasporto, soprattutto viverla con la perfezione che consente il vostro
stato.
3. Scuola di azione ardita e pronta per la edificazione del Corpo di
Cristo.
Il vostro Terz'Ordine sapr anche essere un reparto scelto nel pacifico
esercito laico, che oggi, come non mai, schierato in c a m p o per la difesa
e la dilatazione del regno di Cristo nel m o n d o .
Nella chiesa di S. Damiano il serafico P a d r e ud la voce del Crocifisso, che lo esortava a restaurare la sua casa, minacciante rovina. Difendere la Chiesa, sorreggere la Chiesa : ecco l'ansia di Francesco d'Assisi.
Volete, diletti figli, essere degni del vostro Padre e Maestro?
Osservate i tempi presenti. Essi non sono dissimili, in alcuni aspetti,
da quelli che videro nascere l'Ordine francescano. N o i ripetutamente
abbiamo avvertito il m o n d o , affinch si fermi in tempo sull'orlo del
precipizio ; abbiamo invitato gli uomini a riflettere che non vi genuina
e durevole salvezza se non in G e s ; abbiamo fatto reiterati appelli a
tutti i veri cristiani, perch messo da parte ci che divide operino
arditamente e concordemente per vivificare e dilatare la Chiesa. Molti
hanno risposto, molti ne abbiamo ferma fiducia risponderanno ancora : si a c c r g o n o gli uomini che, lontani da Cristo, non vi che sconforto e danno. In tante parti del mondo fervono le opere sotto la guida
dei sacri Pastori.
AIP opera dunque anche voi, diletti figli. Ve lo dice Ges per b o c c a del
suo, sebbene indegno, V i c a r i o . Accorrete tutti; portate aiuto al m o n d o .
Sostenete la Chiesa, dove, se non mancano purtroppo, in alcuni suoi
membri, l'errore ed il male, vi per tanto eroismo, tanta santit !
Con tali sentimenti e mentre vi ringraziamo dei numerosi e piissimi
doni c o i quali avete accompagnato la vostra venuta, impartiamo di cuore a voi tutti, alle vostre famiglie e a tutta l'opera vostra, pegno dei pi
abbondanti favori celesti, la Nostra Apostolica Benedizione.

578

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTIUS SCRIPTO DATUS


CHRISTIFIDELIBUS DATUS OB CONVENTUM EUCHARISTICUM XVI E TOTA NATIONE
GALLICA RHEDONENSI IN URBE DIE OCTAVO IULII COADUNATIS.

N o u s sommes prsent de cur au milieu v o u s , chers fils de France,


tandis que vous vous assemblez en foule dans la si vivante mtropole de la
Bretagne pour rendre un hommage public et solennel la Sainte Eucharistie. Nous y sommes prsent en la personne de Notre Lgat, qu'entoure un nombre imposant d'Archevques et Evques, et ce Message
vous portera, avec l'assurance de Notre paternelle sollicitude, les vux
e

que N o u s formons pour le succs spirituel de ce X V I Congrs national.


Dieu veuille qu' la longue et judicieuse prparation, dont il a bnfici,
corresponde dsormais, aprs la ferveur des crmonies, un rel approfondissement du culte eucharistique dans tout le pays !
Il tait bon, en effet, cinquante ans aprs le mmorable Dcret de
Saint P i e X sur la c o m m u n i o n frquente, complt plus tard par les
dispositions prises en faveur des enfants, de s'interroger sur la fidlit
des catholiques ces directives pontificales. Nous-mme, par diffrentes
mesures facilitant l'assistance la messe et l'observance du jene eucharistique, par l'clat nouveau que Nous avons voulu donner la clbration du mystre pascal, dont l'Eucharistie est le mmorial sacr, ne
manifestions-Nous pas clairement Notre vif dsir de voir, autour des
autels, s'intensifier la vie des communauts chrtiennes et s'accrotre le
rayonnement de leur charit? Et puisque le Congrs, par son objet mme,
v o u s invite vous demander o en est la vie eucharistique en F r a n c e
de nos j o u r s , Nous ne doutons pas que chacun, selon son ge et son
tat, la mesure de ses engagements personnels et de ses responsabilits
sociales ne veuille apporter cette question la rponse loyale que lui
dictent une foi mieux claire et une exprience plus avertie.
Dans la conjoncture prsente, grave bien des titres, Nous exhortons
la jeunesse, les familles, les paroisses, les Instituts religieux et les Mouvements d'action catholique, mditer devant l'hostie sainte sur le
devoir, plus imprieux que jamais, de tout instaurer dans le Christ. Sur
les autels de vos villes et de vos campagnes, le Christ est prsent, auteur
du salut, source de grces, ferment de notre unit et de notre p a i x .
A l l e z l u i ; vivez de sa v i e ; fondez en lui l'uvre de votre sanctifica-

Acta Pii Pp. XII

579>

tion et l'lan de votre apostolat ; btissez sur lui la cit chrtienne :


il n ' y a pas sous le ciel d'autre n o m donn aux hommes par lequel
1

nous devions tre sauvs ! y).

V e r s vous surtout qui tes prtres, et qui avez mission de conduire et


de nourrir le peuple de D i e u . N o u s Nous tournons d'un cur paternel.
Ce sacerdoce, que vous avez reu au cours du sacrifice de la messe et
en vue de multiplier celui-ci travers le temps et l'espace, ne v o u s
constitue-t-il pas, un titre eminent, les hommes de l'eucharistie? Nous
connaissons, chers fils, et N o u s apprcions le zle qui vous anime p o u r
une vivante clbration de la liturgie, laquelle vos fidles ont cur
de s'associer avec intelligence et pit. Joignez-y toujours la pratique
d'un culte, clair et fervent, pour la divine prsence de Jsus dans les
tabernacles de vos glises. Bien ne saurait remplacer, dans une vie sacerdotale, la prire silencieuse et prolonge au pied du Saint Sacrement, et l'exemple admirable du Saint Cur d ' A r s garde aujourd'hui
encore toute sa valeur. N'est-ce pas l d'ailleurs, devant l'autel, dans
l'adoration de Notre Seigneur, que se sont forges, au cours des sicles,
les nergies missionnaires des plus valeureux aptres de votre P a t r i e ?
Et de quel prix, au surplus, est p o u r la communaut chrtienne, la
prire eucharistique de ses prtres ! Leur exemple est, pour tant d'hommes disperss et troubls par la fivre de la vie moderne, un rappel
providentiel de l'unique ncessaire,

et leur intercession persvrante

amnera ceux-ci tt ou tard ce foyer de vie surnaturelle, qu'est l'autel,


o le Christ renouvelle son sacrifice rdempteur et o il est juste de lui
offrir le tribut de nos louanges.
Que le Seigneur Jsus, qui, sur la terre de France, rvlait Sainte
Marguerite Marie les trsors de misricorde de son Cur sacr, rpande
sur vous tous, chers fils qui participez au Congrs Eucharistique national
de Rennes, une large effusion de grces. C'est en gage de ces faveurs
divines que N o u s vous accordons, ainsi q u ' votre chre Patrie, N o t r e
trs paternelle Bndiction Apostolique.
Du Vatican, le 25 juin 1956.
PIUS PP. XII
1

Actes 4, 12.

Acta Apostolicae Sedis . - Commentarium Officiale

580

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastre dignatus est providere, nimirum :
die 29 Maii 1956.

Metropolitanae

Ecclesiae

Neo-Pampilonensi,

nuper erectae, praefecit E x c . P . D . Bernardum B o t e r o Alvarez, hactenus Episcopum Sanctae Marthae.


Cathedrali

Ecclesiae

Sanctae

Marthae

Exc.

P.

D.

Norbertum

F o r e r o y Garca, hactenus E p i s c o p u m titularem Hiltensem.


- Cathedrali Ecclesiae Cucutensi, nuper erectae, E x c . P. D. A l o i sium Prez Hernndez, hactenus E p i s c o p u m titularem Aradiensem.
Cathedrali Ecclesiae Girardotensi, nuper erectae, E x c . P. D. Alafridum R u b i o Daz, hactenus E p i s c o p u m titularem Vallitanum.
Titulari archiepiscopali

Ecclesiae Pompeiopolitanae

in

Cilicia

E x c . P. D. Raphaelem Afanador y Cadena, hactenus Episcopum Neo


Pampilonensem.
die 5 Iunii. Titulari episcopali Ecclesiae Caeciritanae R e v m u m
P . D . A d u l p h u m T o r t o l o , Antistitem Urbanum, V i c a r i u m Generalem
dioecesis Mercedensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Z e n o b i i
Laurentii Guilland,

Archiepiscopi Paranensis.

die j6 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Xylopolitanae E x c . P. D. Iacob u m Iosephum B y r n e , hactenus E p i s c o p u m titularem Etennensem.
Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae E x c . P. D. Gulielmum O. B r a d y , hactenus E p i s c o p u m Siouxormensem, quem constit u i t Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P . D . Ioannis Gregorii
M u r r a y , Archiepiscopi S. Pauli de Minnesota.
Titulari episcopali
M.

Hannan,

Ecclesiae

Cancellarium

curiae

Hieropolitanae
archiepiscopalis

R.

D.

Philippum

"^Vashingtonensis,

Sacra Congregatio Consistorialis

581

quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Patricii Aloisii 0 ' B o y l e , Archiepiscopi ^Vashingtonensis.


die 27 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Rockfordiensi R. P. D. Donaldum M. Carroll, Antistitem Urbanum, ex archidioecesi Chicagiensi.
Titulari Episcopali Ecclesiae Derbeae E x c . P. D. Raymundum
P.

Hillinger,

hactenus

Episcopum

Rockfordiensem,

quem

deputavit

Auxiliarem E m i P . D . Samuelis Alfonsi S . R . E . Card. Stritch, Archiepiscopi Chicagiensis.


Titulari episcopali Ecclesiae Messeniensi R.

P.

D.

Florentium

Angelini, e dioecesi Romana, Antistitem Urbanum, Praeceptorem seu


Commendatorem Collegii Sancti Spiritus et Delegatum E m i P. D. Cardinalis in Urbe Vicarii ad spiritualem curam promovendam omnium
aegrotantium in valetudinariis policlynicis et in cuiusque generis hospitalibus infirmorum domibus Romae exstantibus.
die 6 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Citrensi R. P. D. Adulphum

Marx,

Antistitem

Urbanum,

Cancellarium

Curiae

episcopalis

Corporis Christi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Mariani Garriga, Episcopi Corporis Christi.
die 8 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Usulensi R. P. Iosephum
Vzquez Daz, sodalem Ordinis B. M. de Mercede redemptionis captivorum, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excellentissimi P. D. Innocentii Lpez Santamaria, Episcopi titularis Trebennatensis et Praelati nullius B o n i Iesu de Piaui.
die 18 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Tuscamiensi R. P. D. Laurentium A. Glenn, Antistitem Urbanum, parochum S. Iacobi in dioecesiDuluthensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Thomae A . W e l c h ,
Episcopi Duluthensis.
die 7 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Atlantensi, nuper erectae, E x c .
P.

D . Franciscum E .

Hyland,

hactenus Episcopum titularem

Gom-

phensem.
die 28 Iulii. Cathedrali Ecclesiae rurensi E x c . P. D. Georgium
Manrique, hactenus Episcopum titularem Adrumetinum.
Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Cleti Loayza Gumiel, Episcopi Potosiensis in Bolivia, E x c . P. D. Leonardum Bernardum F e y , Episcopum titularem Philadelphenum minorem.
Titulari episcopali Ecclesiae Gergitanae E x c .
Rodrguez,

hactenus Episcopum

Orurensem,

P.

D.

quem constituit

Aloisium
Coadiu-

torem cum iure successionis E x c . P. D. Ioannis Tarsicii Senner, Episcopi Cochabambensis.


38 - ACTA, vol. X X I I I , n. 11. 24-8-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

582

die 30 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Thiavensi E. D. Iosephum Petrum Da Silva, V i c a r i u m Generalem et canonicum Capituli
cathedralis Angrensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P . D . Emmanuelis S. R. E. Cardinalis Gonalves Cerejeira, Patriarchae Lisbonensis.
die 2 Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Aradiensi R. D. Iosephum A l i Lebrun Moratinos, vice officialem tribunalis dioecesis Valent i a e i n Venezuela, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Marci Sergii
G o d o y , Episcopi Maracaibensis.

S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE


i

CAMBERRENSIS ET GULBURNENSIS-WOLLONGONGENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Necessitatibus f i d e l i u m providere cupientes, E x c . P . D . Eris Normannus Michael 0 ' B r i e n ,

archiepiscopus

Camberrensis et

Gulburnen-

sis atque E x c . P . D . Thomas M e Cabe, episcopus W o l l o n g o n g e n s i s , a b


hac Sacra Congregatione de Propaganda F i d e petierunt ut duabus regionibus

distractis

dioecesi

Wollongongensi

et

ad

archidioecesim

Camberrensem et Gulburnensem adnexis, fines inter easdem dioeceses


ita immutarentur :
1. - ut in posterum inter paroeciam de N o w r a , in dioecesi W o l l o n gongensi et paroecias de Captain's F i a t atque de B r a i d w o o d , in archidioecesi Camberrensi et Gulburnensi, limites a montibus, vulgo Coastal
Range, tangant locum quo flumen K e n n y transit subtus viam Moruya
Araluen et postea linea recta versus meridiem tangant Magnos Dividen tes Montes supra Bandethera;
2. - ut in futurum inter paroeciam de B r a i d w o o d in archidioecesi
Camberrensi et Gulburnensi et paroeciam de N o w r a in dioecesi W o l l o n gongensi limites a flumine Shoalhaven per rivi Ettrema cursum tangant
fontes istius rivi ac postea linea recta usque ad l o c u m quo per Pigeon
H o u s e R a n g e via inter Nerriga et N o w r a transit, sequantur fines Shoalhaven Shire .

Sacra Congregatio de Propaganda Fide

583

Quae omnia in Audientia diei 11 Februarii vertentis anni Sanctis


i m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia Papae X I I relata, idem
Summus Pontifex rata habuit ac confirmavit et praesens ad rem Decretum expediri iussit.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
F i d e , die 11 mensis Februarii a. D. 1956.
P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus

Ii.

ffi S.
t P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis

II

CAMBERRENSIS ET GULBUENENSIS - BATHUESTENSIS


DECRETUM

DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM


Ad consulendum bono animarum fidelium, ab hac Sacra Congregatione d e Propaganda F i d e E x c m u s P . D . Eris Normannus Michael
0 ' B r i e n , archiepiscopus Camberrensis et Gulburnensis atque E x c m u s
P . D . Ioannes Franciscus Norton, episcopus Bathurstensis, petierunt
ut pars territorii paroeciae de K o o r a w a t h a distraheretur ab archidioecesi Camberrensi et Gulburnensi et aggregaretur dioecesi Bathurstensi,
ac proinde fines hoc m o d o immutarentur ut limites a l o c o , quo confluunt
flumen B o o r o w a et flumen Lachlan linea recta tangant quintum miliarium viae, quae a pago Cowra ducit ad pagum Koorawatha, et postea
linea recta versus septentrionem attingant locum quo flumen Back transit subtus pontem viae inter Cowra et Grenfell. Ex illo l o c o limites sequantur cursum fluminis Back usque ad locum quo confluit cum flumine
Lachlan.
Quae omnia in Audientia diei 11 Februarii vertentis anni Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia Papae X I I relata, idem
Summus Pontifex rata habuit ac confirmavit et praesens ad rem Decretum expediri iussit.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
F i d e , die 11 mensis Februarii a. D. 1956.
P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus
L.

s.
i P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

584

SACRA CONGREGATIO RITUUM

TOLOSANA
.BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI IOSEPHI MARIAE CASSANT, SACERDOTIS, MONACHI PROFESSI ORDINIS CISTERCIENSIUM REFORMATORUM.

SUPER DUBIO

An

signanda

sit

commissio

introductionis

causae

praefati

Servi

Dei,

in

casu et ad effectum de quo agitur.


Unibratilem vitam Dei servitio in perfecta sui abnegatione dicatam,,
ab illecebris saeculi procul, intra monasterii septa, in oratione ac labore,
silentium colentes, interiorem vitam intentius foventes, ad illud Opus
D e i , quod sanctus Benedictus, pater ac legifer, discipulis suis praecepit,
quam maxime intenti, impensius monachi perferunt, suipsius, mundi et
omnium quae Dei non sunt immemores. Indesinenter itaque, ut D . N . I . C ,
vestigia sectentur, iussisque Patris obtemprent, penitenter in asceterio
viventes, spiritualis vitae perfectionem per viam contemplationis et
laboris aemulantes, D o m i n o o m n i tempore benedicentes, semperque laus
eius in ore habentes, occulto quodam tacitoque apostolatu muneribus perfunguntur, quae obliviosi homines huius saeculi facillime amittunt.
Arctissimam hanc monasticam vitam Dei famulus Iosephus Maria Cassant inter monachos Cistercienses Reformatos arripuit, ac perfectionis
semitam velociter ita decurrit, ut illud Sapientiae dici posse omnino
videatur : Consummatus in brevi, explevit tempora multa .
In oppido vulgo Casseneuil nuncupato, Aginnensis dioeceseos intra
fines, anno 1879, die vero 6 mensis Martii natus, parentes die sequenti
sacris baptismi aquis eum abluendum voluere. I a m a teneris annis ad
pietatem prae suis coaetaneis proclivem se ostendit, omnibus ad divinum
cultum spectantibus alacer addictus. Puerilia quaeque declinans, non
minus orationi, solitudini ac pietati quam studio operam dabat, omnium admirationem sibi concilians. Decennis inter B. M. V. Congregationis sodales adscriptus, duodecim annos natus primum sacrosancto

Sacra Congregatio Rituum

585

Christi c o r p o r e refectus, anno sequenti sacro Chrismate linitus fuit.


D u o b u s vero post annis, ad clericalem statum divino impulsu vehementer
adlectus, primis latinae linguae elementis a parocho imbutus e s t ; tand e m die 5 Decembris anno 1894 in monasterio B. M. V. de Deserto monachi vitam incepit inter chorales alumnos, assumpto Fratris Iosephi
Mariae nomine. Tirocinio novitiatuque expletis, die 17 Ianuarii anno
1897 primam religiosam professionem emisit, ac die 24 Maii anno Iubilaei maximi 1900 solemnia vota nuncupavit : die vero 12 Octobris
biennio post sacerdotii ordinem recepit.
In monasterio vitam cum Christo absconditam vixit, nihil vero exterius
egit quo adstantium admirationem suscitare potuisset. Mira humilitate,
flagranti amore erga Sacratissimum Eucharistiae Sacramentum enituit :
tenera ferventique devotione Beatissimam V i r g i n e m est prosecutus. Verus
patris sui Benedicti discipulus, D e u m unice quaesivit tum sollicitudine
p r o D i v i n o Officio aliisque liturgicis caerimoniis, c u m invicta fidelitate
p r o omnibus monasticis observantiis, obedientia praesertim, paupertate,
silentio ac manuum laboribus. Iugi mortificatione corpus ac voluntatem
in servitutem redegit, admirabili fortitudine infirmitates physicas animique dolores p r o Christo Iesu patientissime toleravit.
Tanto Christi amore aestu ans, vires defecerunt, ac vix post annum a
suscepto sacerdotio, morbus, quo iam diu laborabat, vehementer in D e i
F a m u l u m ingruit. Tandem, c u m placida esset D e o anima eius, sacramentis Ecclesiae pie refectus, anno D o m i n i 1903, die 17 Iunii, v i g e s i m o
quarto aetatis anno, ad superos evolavit.
V i r t u t u m bonus o d o r quam citius extra claustra diffusus, ac sanctitudinis fama ad fnitimos longeque dilatata, eius sepulcrum gloriosum
reddidere. Qua permotus Tolosanus Episcopus, intra cuius dioecesim,
monasterium B. M. V. de Deserto iacet, ordinarias inquisitiones tam.
super sanctitatis fama, quam super non cultu et scriptis instituit, quas,,
die 29 Maii anno 1937 expletas, clausas s i g i l l i s q u e munitas, R o m a m
ad Sacrorum Rituum Congregationem transmisit.
Servatis igitur omnibus de iure servandis, super scriptorum approbatione die 22 Novembris 1939 decretum est editum. Instante vero*
R e v m o D o m i n o Abbate T h o m a Gondal, Ordinis Cisterciensium Reformatorum postulatore legitime constituto, attentis quorundam S. R. E.
Cardinalium, plurium Archiepiscoporum et E p i s c o p o r u m , atque capitulorum Cathedralium Galliae, nec non Moderatorum Generalium R e l i giosarum Familiarum, virorumque ecclesiastica vel civili dignitate praestantium, postulatoriis litteris, Eimus ac Revmus D o m i n u s Clemens Car-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

586

dinalis Micara, Episcopus Veliternus, Causae Ponens seu Relator, in


Ordinario Sacrae Rituum Congregationis coetu subsignata die ad Vaticanum habito, sequens dubium discutiendum proposuit : An signanda^
sit Commissio introductionis Causae Servi D e i Iosephi Mariae Cassant,
sacerdotis, monachi professi Ordinis Cisterciensium Reformatorum, in
casu et ad effectum de quo agitur. Et E m i ac Revmi Patres sacris tuendis
ritibus praepositi, post relationem ipsius E m i Ponentis, auditis q u o q u e
Officialium praelatorum suffragiis, nec non R. P. D. Sylvio R o m a n i ,
Fidei Promotore Generali, re diligenti studio perpensa, rescribere censuerunt : <( Affirmative, seu signandam esse Commissionem, si Sanctissimo p l a c u e r i t . Die 6 Decembris 1955.
Quibus omnibus Sanctissimo D o m i n o nostro P i o Papae X I I per infrascriptum Sacrorum R i t u u m Congregationis Cardinalem Praefectum
relatis, Sanctitas Sua, Sacrae ipsius Congregationis rescriptum ratum
habens,
Iosephi

propria
Mariae

manu

Commissionem

Cassant,

sacerdotis,

Introductionis
monachi

Causae

professi

Servi

Ordinis

Dei

Cister-

ciensium Reformatorum signare benigne dignata est.


D i e 19 Februarii 1956.
C.

Card.

CICOGNANI, Praefectus

L. S.

f A. Carinci, Archiep. S e l e u c , a Secretis-

INDIANAPOLITANA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI THEODORAS GURIN, FUNDATRICIS SORORUM A PROVIDENTIA S. MARIAE AD NEMUS.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio introductionis
de

quo

causae in

casu

et ad

effectum

agitur.

Ut non glorietur omnis caro in conspectu eius, infirma mundi persaepe


eligit Deus, ut confundat fortia (Cf. I C o r . 1, 27-29).
Theodora Gurin, quum sibi hoc esset persuasum, de se omnino diffidens, uni D e o iugi oratione ab adulescentia attendens, magnifica in
animorum salutem operata est facinora, in aevum quoque mansura. Re
sane vera, die 2 Octobris anno 1798, in o p p i d o Etables, intra Ceno-

Sacra Congregatio Rituum

587

manen, dioecesis fines, nobili l o c o , e piis honestisque parentibus Laurentio ac Elisabeth Lefebvre nata est puella, cui eodem die, ut ferunt,
baptismi sacramentum fuit collatum, nomenque A n n a Teresia impositum. P i e a parentibus educata ac beatae V i r g i n i s patrocinio concredita
fuit, unde S a n c t i s s i m a e V i r g i n i s puellula n u n c u p a t a ; nec sane incassum. Diligentissime enim, succrescente aetate, naturales adulescentiae
morales defectus motusque compeseere c o n a b a t u r ; peccatum vero, vel
veniale, m a x i m o o d i o prosequebatur quod per totam vitam, uti testes
deponunt, sancte servavit. Unde nil mirum si in animo ita comparato,
praesertim vel a primitus Christi c o r p o r e suscepto, puella ad religiosam
vitam amplexandam se inclinatami senserit. Quam piam voluntatem,
sensim sine sensu firmum propositum factam, continuis productisque
orationibus et c o r p o r i s afflictationibus Serva D e i , multiplicibus difficultatibus superatis, in actum, materna benedictione obtenta, die 18 A u gusti anni 1823 deduxit, Instituto Sororum a Providentia de Ruill intra
Rothomagensis Archidioecesis fines se adiungens. Eximiae pietatis ac
prudentiae dotibus, quibus renidebat, perpensis, die 12 Iulii anno 1840,
ut n o v a m missionem constitueret, ad recenter institutam Vincennensem
dioecesim, nunc Indianapolitanam, in boreali America:, missa fuit, ei
delegatis a Generali Superiorissa omnibus facultatibus,

quasi altera

Generalis Antistita, independenter a Supremo Consilio de R u i l l . Episcopus de la Hailandire parvam d o m u m in silvestri l o c o ei sociisque
assignaverat. Quoniam quidem locus beatae Mariae Virginis patrocinio
sacratus fuerat, ipsa domus et Sororum Institutum Sanctae Mariae ad
Nemus fuit nuncupata.
Difficile dictu est quanta ab ipso missionis initio Theodora eiusque
sociae fuerint passae. N o n solum enim silvestris locus, viarum defectus,
fictilium aliorumque domesticorum instrumentorum penuria atque durissima pauperies eis erat perferenda, sed, quod gravis est, ipsa Dei
Serva a paganis, a protestantibus aliisque catholicae Ecclesiae inimicis
a t r o c i u m calumniarum ictibus zelotypiae, invidiae, odii atque vel minarum mortis lacessita fuit. Quoniam autem in cruce salus , Theod o r a , veritatis huius plene conscia, cuncta haec uti donum sibi a D e o
praebitum fortiter pertulit. Bene itaque una c u m A p o s t o l o iterare poterat : Quis ergo nos separabit a caritate Christi? tribulatio

an angu-

stia? an fames? an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius?


Sicut scriptum est : Quia propter te mortifcamur tota die ; aestimati
sumus sicut oves occisionis. Sed in his omnibus superamus propter eum
q u i dilexit n o s ( R o m . 8, 35-37). Paternus enim D e i amor dilectos suos

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

588

usque ad summum pati sinit, ut ampliori atque aeterno praemio eos


remuneretur : Serva Dei, ut hac dilectione digna fieret, ita iugibus orationibus atque Virginis eiusque Sponsi patrocinio eam fovebat, ut virtutis heroicitatem attigisse videatur.
Sub crucis vexillo missio haec feliciter crevit ; Institutum enim propagatum e s t ; aliaeque domus fuere constitutae; unde factum est, ut a
primigenio Gallico Instituto a Providentia de Ruill, anno 1843, perfecta concordia, uti reapse iam erat, canonice quoque separaretur sub
nomine Sororum a Providentia S. Mariae ad Nemus, Serva autem D e i
Generalis Superiorissa eligeretur.
Verum, quia, ut dictum est, Institutum sub Famulae Dei moderamine mirum cepit incrementum, Crucis quidem exhibens insigne, oportebat ipsam quoque gravissimis subici doloribus, praecipue post ipsius
electionem in Generalem Moderatricem, qui fere ad mortem eam adduxerunt. Siquidem, quum ipsa allaboraverat ut Regulae et Instituti Constitutiones integre servarentur, acerrimas perpessa est oppugnationes,
ita ut vel depositioni ab officio, i m m o expulsioni quoque ab Instituto
aliisque poenis subiecta fuerit, quas Famula Dei infracto animo pertulit
divinae voluntati haec omnia permittenti heroice se subiciens.
H a c tempestate denique sedata, eius actio efficacior est effecta, sed
breve tantum per tempus, nam laboribus gravique morbo fracta, extremis Ecclesiae Sacramentis piissime refecta, supremum obiit diem in
d o m o S. Mariae ad Nemus die 14 Maii anno 1856.
Demortua porno D e i Famula, sanctitatis fama magis crevit, gratiis:
et forsan, uti ferunt, miraculis per eius intercessionem a D e o patratis,
confirmata. Quare, ubi primum licuit, perpensis loci adiunctis, canonicae inquisitiones in Indianapolitana Curia ab anno 1909 ad a. 1913,
excussis 24 testibus ac per Rogatoriales Litteras in Curiis B r i o c e n .
anno 1937, auditis testibus 6, atque Cenomanen. p r o 5 testibus, peractae
sunt. Scriptis denique eidem Servae Dei tributis ad iuris normam cribratis, die 28 Februarii anni 1940 ut ad ulteriora procedi posset datum
est Decretum.
Servatis itaque de iure servandis, die 6 Decembris superioris anni,
instante R e v m o D o m i n o E m y g d i o Federici, huius Causae legitimo P o stulatore, Emus ac Revmus Dominus Adeodatus Ioannes Cardinalis
Piazza, Episcopus Sabinen, et Mandelen., Causae Ponens, in Ordinario
Coetu ad Vaticanum coadunato dubium disceptandum p r o p o s u i t : An
signanda sit commissio Introductionis

Causae in casu et ad effectum de

quo agitur deque ea retulit. E m i autem Patres relatione hac auscultata,

Sacra Congregatio Rituum

589

nec non auditis Officialium Praelatorum suffragiis ac praesertim R. P.


D. Sylvii Romani, Fidei Promotoris Generalis, rescribendum censuerunt:

Signandam

esse

Causam,

si

Sanctissimo

placuerit.

Facta demum Beatissimo Patri hac super re fideli relatione a subscripto S. R i t u u m Congregationis Praefecto, Sanctitas Sua rescriptum
Eniorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis Causae
Servae D e i Theodorae Gurin propria Manu dignata est signare.
D a t u m R o m a e , die 19 Februarii, A. D. 1956.
C.
L.

Card.

CICOGNANI,

Praefectus

s.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS


ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS

i
DECRETUM

INSTITUTUM SOCIALIUM SCIENTIARUM IN PHILOSOPHICA FACULTATE PONTIFICIAE UNIVERSITATIS GREGORIANAE IN URBE IN PERPETUUM ERIGITUR ET
GRADUS ACADEMICOS CONFERENDI IURE AUGETUR.
Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, attentis supplicibus litteris Praepositi Generalis Societatis Iesu, V i c e Magni Cancellarii, cum compererit Institutum Socialium Scientiarum
quod a. D. MCMLI in Philosophica Facultate Pontificiae Universitatis
Gregorianae conditum est humanae societati in Catholicae Ecclesiae fide
moribusque provehendis multum contulisse, laudatum Institutum Socialium Scientiarum in perpetuum erigit erectumque declarat,

atque

pro munere statuit ius in posterum laudato Instituto esse academicos


Socialium Scientiarum gradus conferendi iis alumnis qui trienne studiorum curriculum rite compleverint,

dummodo antea philosophico-

theologica studia perfecerint quae can. C. I. C. 1365 praescribuntur,


vel per unum saltem annum in philosophica Facultate eas disciplinas
didicerint atque superatis examinibus absolverint quae tum socialium

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

590

doctrinarum natura tum peculiaribus Statutis e x i g u n t u r ; ceteris servatis quae et A p o s t o l i c a Constitutione Deus scientiarum D o m i n u s ))
adnexisque <( Ordinationibus et eiusdem Instituti approbatis Statutis
praecipiuntur; contrariis quibuslibet minime obstantibus.
R o m a e , e x Aedibus Sancti Callisti, die x x i x m . Iunii, i n Festo
S S . A p p . Petri et Pauli, a. D. MCMLV.

g I. Card. PIZZARDO, E p . Albanen., Praefectus


L.

S.
t C. Confalonieri, A r c h i e p . Nicopolitan., a Secretis

II
DECRETUM

SACRAE THEOLOGIAE FACULTAS TREVIRENSIS CANONICE ERIGITUR


Cum sacris provehendis disciplinis A p o s t o l i c a Sedes impensissime
prospiciat, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus die v m. Iunii a. D. MCML Theologicam apud Seminarium Maius
Trevirense Facultatem instaurandam esse decrevit, c u i ius academicos
gradus conferendi ad experimentum concessit, quo uberius clarorum
magistrorum delectorumque discipulorum studia ad catholicae doctrinae praestantiam scientificis investigationibus conferrent. P r i m o quinquennio laudabiliter emenso, eadem Sacra Congregatio, iure meritoque
laudans tum Trevirensium professorum impigram industriam qua sac r a m doctrinam omnimodis curis, in primis scriptis lucubrationibus,
coluerunt auxeruntque, tum alumnorum institutionem ad Apostolicae
Constitutionis Deus scientiarum D o m i n u s normas rite ordinatam,
optatis Excimi P. D. Matthiae W e h r , Episcopi Trevirensis, Magni Cancellarii, benigne obsecundans, in D e i O. M. gloriam, in sanctae Ecclesiae
decus, in sanae doctrinae proventum, Theologicam Facultatem Trevirensem in perpetuum erigit erectamque declarat, qua biennium scholasticae philosophiae atque quinquennium theologicorum studiorum ad
doctoris lauream adipiscendam comprehenduntur, ipsique iuge tribuit
ius gradus accademicos conferendi, d u m m o d o omnia ad amussim serventur quae tum laudata A p o s t o l i c a Constitutione tum adnexis Ordi-

Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus

591

nationibus praecipiuntur, agnitis honoribus, privilegiis, officiis, quae


ad studiorum Facultates canonice erectas de more pertinent.
R o m a e , ex Aedibus S. Callisti, die VIII m. Septembris, in festo Nativitatis B. V. Mariae, a. D. MCMLV.
I. Card. PIZZARDO, E p . Albanen., Praefectus

L. .S.
f C. Confalonieri, A r c h i e p . Nicopolitan., a Secretis

III
DECRETA
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
decretis Sacrae Congregationis de

Seminariis et studiorum

Univer-

sitatibus :
die 7 Martii 955. - Fukuokense ( F u - k u o k a ) Seminarium Maius
Theologicae Facultati Canadensis Universitatis Catholicae Marionopolitanae

(Montral), ad quinquennium affiliatum

declaravit.

die 7 Martii 1955. Sancti Bonifatii ( Saint-Boniface) Seminarium


Maius Theologicae Facultati Canadensis Universitatis Catholicae Marionopolitanae

(Montral), ad quinquennium affiliatum declaravit.

die 9 Maii 1955. Torontinam (Toronto) Scholam Musicae Sacrae


a S. M i c h a e l e romano Pontificio Instituto Musicae Sacrae, ad quinquennium

affiliatam

declaravit.

592

Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)

PRECES AD CLERI SANCTIFICATIONEM IMPETRANDAM, A SUMMO PONTIFICE


PIO X I I EXARATAE ATQUE INDULGENTIIS DITATAE.

I
ORATIO A CLERO RECITANDA

D o m i n e Iesu, Pontifex aeterne, Pastor bone, fons vitae, qui n o s ,


nullis nostris suffragantibus meritis, ex peculiari Sacratissimi Cordis
tui munere in sacerdotum tuorum ordinem aggregasti, ad illa implenda
vota, quae gratia tua mentibus nostris aspirat, auxiliantis misericordiae
tuae nobis larga dona concede. Tu qui p r o nobis sanctificasti teipsum,
ut simus et ipsi sancti in veritate (cfr. Ioan. X V I I , 19), fac, ut a via,
quae tu es, numquam digredientes, in doctrina tua sollertes, in exsequendis legis tuae praeceptis fideles, suavissimi Cordis tui imaginem in
nostros mores referamus, et in te et per te in omnibus rebus Patri placeamus caelesti.
Resplendeat in nobis c u m prudentia omnis forma iustitiae, et castae
temperantiae moderationi fortitudinis robur adiungatur. Pectori nostro
sincera fides insideat, immortalium bonorum spes solacii rorem infund a t ; ibique caelestis ignis flammescat, quem Cor tuum fornax ardens
caritatis accendat. F a c ut in verbis tuis, in quibus aeterna sapientia refulget, iugis meditatio nostra versetur, et unde ipsi pascimur, oves gregis
tui, curam nostram, pascamus. Q u i Evangelio tuo adversantur, unitatis
nostrae vereantur compaginem, neque ullo m o d o in nobis quidquam deprehendant, quod Ecclesiae tuae, Matri nostrae, experti rugae et maculae,
imputent. F a c denique ut non nostras utilitates, sed tuam gloriam sectantes, usque ad extremum halitum in officio nostro, rectae voluntatis
conscientia pura, perstemus ; et cum corpus nostrum morietur, te, quem
in terris habemus ductorem et comitem, in Sanctorum splendoribus
aeternum praemium sortiamur. Qui vivis et regnas c u m D e o Patre in
unitate Spiritus Sancti per omnia saecula. A m e n .

Sacra Paenitentiaria Apostolica

593

Die h Maii 1956.


Ssmus D.
^partialem

N. Pius div.

mille

dierum

trito acquirendam,
trariis

x.

fB

XII benigne
a

supra relatas

minime

N.

Pp.

Indulgentiam,

quoties

quibuslibet

Prov.

Card.

tribuere dignatus

sacerdotibus

saltem

preces devote

est

corde

con-

recitaverint.

Con-

obstantibus.
CANALI,

Paenitentiarius

Maior

s.
S. Luzio, Regens

II

ORATIO A CHRISTIFIDELIBUS RECITANDA


O Ges, Pontefice eterno, Pastor buono, F o n t e di vita, che per singolare munificenza del tuo dolcissimo Cuore ci hai dato i nostri Sacerdoti
a fine di compiere in noi quei disegni di santificazione che la tua grazia
ispira ai nostri cuori, noi ti preghiamo : vieni in l o r o aiuto con la tua
misericordia soccorritrice.
Sia in essi, o Ges, viva nelle opere la Fede, incrollabile nelle prove
la Speranza, ardente nei propositi la Carit. La tua parola, raggio dell'eterna Sapienza, divenga, per la continua meditazione, l'alimento perenne della l o r o vita interiore ; gli esempi della tua vita e della tua Passione si rinnovino nella loro condotta e nelle loro sofferenze a erudizione
nostra, a luce e conforto nei nostri dolori.
F a , o Signore, che i nostri Sacerdoti, distaccati da ogni mondano
interesse e unicamente solleciti della tua gloria, persistano fedeli al
dovere con pura coscienza fino all'estremo anelito. E quando con la
morte del c o r p o rimetteranno nelle tue mani la ben compiuta consegna,
abbiano in T e , Signore Ges, che fosti in terra loro Maestro, l'eterno
premio della corona di giustizia nello splendore dei Santi. Cos sia.
Die 17 Iulii 1956.
Ssmus D.
partialem

N. Pius div.

mille

dierum

contrito

acquirendam,

verint.

Contrariis
N.

Prov.

quoties

quibuslibet
Card.

Pp.

Indulgentiam,
supra
minime

XII benigne tribuere dignatus


a

christifidelibus

relatam

orationem

est

saltem

corde

devote

recita-

obstantibus.

CANALI, Paenitentiarius Maior

L. & S.
S. Luzio, Regens

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

694

SACRA ROMANA ROTA


Citatio edictalis
PARISIEN.
NULLITATIS MATRIMONII BONCENNE-CRINGLB
Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Richardi Caroli Cringle, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, siveper se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis;
S. B. Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 16 Novembris 1956

hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum


subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus R o t a l i s
pro causae definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate,

in

casu.

Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Richardi Caroli Cringle curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Boleslaus

Filipiak,

Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Iulii 1956.


C.

Pezzicara,

Notarius

ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Richard Charles


Cringle, dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre
personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 16 novembre 1956.
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et
fixer le jour de la dcision de l cause devant la Rote.
Constet-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Richard Charles Cringle devront, dans
la mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

595

Diarium Romanae Curiae

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Marted, 24 luglio 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor D. M A N U E L OSSA
S A I N T E MARIE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario
del Cile, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Marted, 7 agosto 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor D. J O S M I G U E L
R I B A S Y VILLAVERDE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Cuba, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Mercoled, 15 agosto 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Maggior Generale B A M BANG S U G E N G , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario
dell'Indonesia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.

SACRA

CONGREGAZIONE

DEI

RITI

Marted, 22 Maggio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta


presenza del Santo Padre, si adunata la S. Congregazione dei Riti generale,
nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i
Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Ven. Servo di Dio Innocenzo Papa XI.
Marted 29 Maggio 1956 nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata la
S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiai hanno trattato della Introduzone della
Causa dei Servi di D i o :
1. Stefano di Adoain, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori
Cappuccini ;
Francesca delle Piaghe di Ges, suora del monastero della Divina
Provvidenza in Badalona.
Gli stessi hanno inoltre esaminato la relazione dei Revisori teologi sugli
scritti dei Servi di Dio :
1. Maria Luisa Angelica Clarae, fondatrice delle Suore della Carit
di S. Maria;
2. Maria Leonia Paradis, fondatrice delle Piccole Suore della S. Famiglia.
Marted, 12 Giugno 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Benedetto
Aloisi Masella, Vescovo di Palestrina, Ponente o Relatore della Causa di

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

596

beatificazione e canonizzazione del Servo di Dio Francesco Rivat, Superiore


Generale dell'Istituto dei Piccoli Fratelli di Maria, o Fratelli Maristi delle
Scuole, si adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella
quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso
sulla eroicit delle virt del predetto Servo di Dio.
Marted, 10 Luglio 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,
alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,
Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della causa del Servo di Dio Fratel
Muziano Maria, dell'Istituto delle Scuole Cristiane, si adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali
ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle virt del
predetto Servo di Dio.
Nel Congresso di gioved, 13- Luglio 1956, la S. Congregazione dei Riti
ha discusso, fra l'altro, sulla validit dei Processi di due miracoli operati
ad intercessione della Beata Maria De Mattias, Vergine, fondatrice delle
Suore Missionarie del Preziosissimo Sangue, e sul non culto della Serva di
Dio Teodora Guerin, fondatrice dell'Istituto delle Suore della Provvidenza
di S. Maria dei Boschi, nella diocesi di Indianapoli.
Marted, 24 Luglio 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Efiii e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle virt del Servo di Dio Adolfo Petit, sacerdote
professo della Compagnia di Ges.
I medesimi Emi Signori Cardinali d i Revmi Prelati Officiali hanno esaminato in Congregazione ordinaria la relazione sulla revisione degli scritti
dei Servi di Dio :
1. Raffaele Cardinale Merry del Val ;
2. Daniele Brottier, sacerdote della Congregazione dello Spirito Santo.

NECROLOGIO
17 maggio 1956. Monsig. Costantini Giovanni, Arcivescovo tit. di Colosse.
28 luglio
Monsig. O' Riley Bernardo Cornelio, Vescovo tit. di Foba.
31

Monsig. Noli Giovanni Francesco, Arcivescovo-Vescovo di


Fort Wayne.

Monsig. Pawlikowski Ferdinando, Arcivescovo tit. di Ve1 agosto


4

13

11

19

lebusdo.
Monsig. de Haas Giuseppe, Vescovo di Arassuai.
Monsig. Mesguen Edoardo Gabriele, Vescovo di Poitiers.
Monsig. Selva Giuseppe, Vescovo tit. di Metre, Prelato di
Registro do Araguaia.
Monsig. Machens Giuseppe Godehard, Vescovo di Hildesheim.
Emo sig. Card. Griffin Bernardo, del tit. dei Santi Andrea
e Gregorio al Monte Celio, Arcivescovo di Westminster.

An. et vol. X X X X V I H

26 Septembris 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 12

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I

ADAMANTINAE - ARASSUAHYENSIS - CARATINGENSIS


(VALADARENSIS)
E TERRITORIO ECCLESIARUM ADAMANTINAE, ARASSUAHYENSIS ET CARATINGENSIS
QUAEDAM PARTES SEPARANTUR E QUIBUS NOVA DIOECESIS ERIGITUR, VALADARENSIS APPELLANDA.

PIUS

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Rerum usu et consuetudine docemur uberiores fructus in

quavis

Ecclesia colligi, si eius fines, vires, opes sapientiore usque consilio disponantur. Quam ob rem, cum, auditis venerabilibus Fratribus : A r m a n d o
Lombardi, Archiepiscopo titulo Caesariensi Philippi et in Brasilia A p o stolico

Nuntio;

item

Archiepiscopo

Adamantino,

Episcopo

Aias-

suahyensi, E p i s c o p o Caratingensi, E p i s c o p o titulo Celerino, et Epis c o p o titulo Goritano simulque Praelato nullius Paracatuensi, venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Consistoriali praepositi, arbitrati sint opportune N o s agere novam dioecesim in
eorum Praesulum regione condentes : per hoc enim et fidelium necessitatibus melius consuli et ecclesiasticae disciplinae c a v e r i ; N o s omnium
consensum supplentes qui in hac re aliquid iuris habeant, de Nostra
apostolica potestate ea, quae sequuntur, decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Adamantina haec territoria separamus : Aucena, Coroac,
39 - ACTA, vol. X X I I I , n. 12. 26-9-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

598

Virginpolis, et Virgolndia ; a dioecesi vero Arassuahyensi municipium Galilia; a dioecesi denique Caratingensi municipia quae vulgo
appellantur : Itanhoni, Mutum, Pocrane, et Tumiritinga ; item ab archidioecesi Adamantina et e dioecesibus Arassuahyensi et Caratingensi
territorium, quod in praesens una obtinent, municipii vulgari voce vocati

Governador Y a l a d a r e s ; a dioecesibus denique Arassuahyensi et

Caratingensi territoria pertinentia ad municipia quae populari sermone


Aimors, Conselheiro Pena, Itueta, et Resplendor cognominantur. E
quibus quattuordecim terris,

novam

dioecesim

constituimus,

Valada-

rensem ab urbe principe appellandam, cuius fines omnium municipiorum territorium exaequabunt.

Huius novae

Sedis caput et Episcopi

domicilium urbs erit, cui per vulgus Governador Valadares nomen


haeret. In qua civitate, in templo scilicet curiali S. A n t o n i i Patavini,
sacrorum Antistes cathedram sui magisterii c o l l o c a b i t ; quod templum,
ut moris est, ad gradum et dignitatem cathedralis evehimus. Valadarensem Ecclesiam suffraganeam facimus archidioecesi Adamantinae, sicut
et eius Episcopum metropolitico iuri subicimus venerabilis Fratris Archiepiscopi eiusdem Sedis. T u m m o d o conditae dioecesi, tum Praesuli,
cui gubernanda continget, omnia iura, honores, concedimus quae ceteris Episcopis debentur et Ecclesiis eiusdem decoris ; sacrorum autem
Antistites etiam iisdem oneribus et obligationibus teneri volumus, quibus reliqui omnes E p i s c o p i obligantur. Quandoquidem vero aequum est
sacras caerimonias quam sollemnius celebrari Episcopoque lectorum
virorum concilium esse praesto, idcirco censemus ut in dioecesi Valadarensi Canonicorum Collegium c o n d a t u r ; quod si ad praesens fieri
nequeat, permittimus ut in eorum l o c u m Consultores dioecesani deligantur, qui, Canonicorum coetu constituto, a suo munere statim cessabunt. Quod ad mensam episcopalem, quae dicitur, attinet, iis bonis
eadem constabit quae sive Curiae obvenient, sive data pecunia populus
offeret, sive ex divisis possessionibus Ecclesiarum a quibus originem
habet, iuxta canonem 1500 C. I. C, dioecesi Valadarensi obvenient.
Episcopus, cui erit onus novam Sedem regendi, sanctum et sollemne habebit seminarium saltem elementarium struere, excipiendis pueris, qui
a,d munera sacerdotalia capienda Dei instinctu vocentur :

nihil enim

est tam necessarium quam Ecclesiae bonos clericos et sacerdotes parare.


Cum vero hi pueri philosophia et theologia erunt imbuendi, qui erunt
inter ipsos optimi R o m a m mittentur, ut heic, in Pontificio Ephebeo
Piano Brasiliano erudiantur.
tio

Vicarii

Capitularis

Sede

Regimen, administratio dioecesis, elecvacante,

aliaque

huiusmodi

omnino

Acta Pii Pp. XII

599

Codice Iuris Canonici regentur. Quod vero ad clericos attinet, censemus


ut, erecta Ecclesia Valadarensi, qui in territorio novae dioecesis domic i l i u m habeant, ii censeantur eidem, tamquam proprius clerus, assignati. Documenta item et quae ad novam Sedem pertinent, quam cito
fieri potest eius Curiae mittantur, ibique religiosa cura in tabulario
serventur. Ceterum volumus ut haec Nostra decreta venerabilis F r a t e r
Armandus Lombardi exsequi studeat, cui omnes potestates agendae rei
concedimus, etiam alii v i r o delegandas, si visum fuerit, dummodo in
ecclesiastica dignitate constituto. Peracto vero negotio, idem documenta
exaranda curet, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si fiat ut eo tempore, quo ea, quae praecepimus, sint peragenda, alius eidem Nuntiaturae in Brasilia praesit,
ei haec oneri erunt.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summ o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die primo mensis Februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus N o stri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost*.
Franciscus

Hannibal

Ferretti,

Loco Plumbi

In Ap. Cane. tab.. vol. LXXXXII, n. 51.

Proton.

Apost.

600

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II
GUYANAE GALLICAE
(CAIENNENSIS)
APOSTOLICUS VICARIATUS GUYANAE GALLICAE AD DIGNITATEM PERDUCITUR
DIOECESIS, CAIENNENSIS NUNCUPANDAE.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qua sollicitudine beatus Paulus Apostolus urgebatur, ut eas E c c l e sias, quas sudore et labore multo supernam docuerat veritatem, ad
mensuram aetatis plenitudinis Christi ( E p h . 4, 13) perduceret, eadem
et N o s cotidie stimulamur, quibus universorum hominum salus divinitus
commendatur quaerenda atque tuenda.

Cum igitur apostolicus vica-

riatus Guyanae Gallicae, sive ob sacerdotum sagacem industriamque


sollertiam, sive ob christianorum merita, sive denique ob operum rerumque vigorem tam optimae spei dederit fructus, ut prorsus esse tempus
videatur hunc ad dioecesis gradum evehi p o s s e ; audito consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi
Fidei Propagandae p r a e p o s i t o r u m ; re intento studio considerata, eorumque consensu suppleto, qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, de
apostolica Nostra potestate sequentia decernimus atque sancimus. A p o stolicum vicariatum Guyanae Gallicae ad dioecesis dignitatem decoremque perducimus, quae ab urbe regionis principe Oaiennensis appellabitur,
quaeque Nobis et huic R o m a n a e Sedi directo erit subiecta, ac pariter
S. Consilio Fidei Propagandae obnoxia esse perget. Cuius novae dioecesis curam regimenque tradimus Sodalibus Congregationis a S. Spiritu
sub tutela Immaculati Cordis B. M. V . , ad Nostrum tamen et A p o s t o licae Sedis nutum, ut qui adhuc uberrime animis quaerendis ibi laboraverunt, multiplicato studio novam dioecesim in virtutis sanctitatisque
veluti viridiarium transferant. Sedes ac domicilium E p i s c o p i erit urbs
Caienna, cuius templum, Ss. Servatori hominum dicatum, cathedram
pontificalis magisterii exinde habebit, ideoque honore cathedralium aed i u m decorabitur, quod adhuc fuit p r o cathedrali existimatum. Episco-

Acta Pii Pp. XII

601

pus autem, sive primus sive eius successores, omnia habebit iura et privilegia quae ad omnes spectant eiusdem dignitatis sacrorum Antistites ;
oneribus autem atque obligationibus sui muneris tenebitur. V o l u m u s
praeterea ut in Caiennensi dioecesi Canonicorum Collegium quam primum constituatur, E p i s c o p o omnimodis consilio et opera iuvando, divinoque cultui nitidiore gratia illustrando; quodsi rerum adiuncta id in
praesens fieri impediant, libenter sinimus ut Canonicorum l o c o dioecesani
eligantur Consultores. Cum autem singularum Ecclesiarum vita et quasi
perennitas magnam partem in apto sacerdotum agmine consistat, decernimus ut, iis pueris instituendis quos vocaverit Christus, seminarium
saltem elementarium quam cito condatur, ad sacrarum legum normam
et iuxta praescripta S.

Consilii seminariis studiorumque universita-

tibus praepositi. Mensa episcopalis, quam vocant, iisdem constabit bonis,


quae adhucusque apostolico vicariatui Guyanae Gallicae fuerunt, simulque pecuniis rebusque sponte a fidelibus oblatis vel a S. Congregatione Christiano Nomini P r o p a g a n d o more usitato missis. Caiennensis denique Ecclesiae administratio et cura, pariterque Capitularis V i carii, Sede vacante, electio, cleri fideliumque iura et onera, aliaque istius
generis, iussis Codicis Canonici Iuris regantur. Quod reliquum est, decernimus ut hasce Nostras Litteras ad exsecutionem deducat venerabilis
Frater Aloisius Eaimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Haitiana Republica Apostolicus Nuntius, vel ille qui eo tempore, quo
haec fiant, eidem praeerit Nuntiaturae, facta potestate et alium quemlibet ad hanc rem delegandi virum, d u m m o d o ecclesiastica dignitate
pollentem. Qui vero negotium perfecerit, onus habebit et effectae rerum
mutationis documenta exarandi, et eorum fide digna exempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittendi.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

602

o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel


q u o q u o m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui S u m m o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die n o n o et vicesimo mensis Februarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto,
Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. B. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI B I O N D I


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Begens
Bernardus
Caesar

De

Felicis,

Federici,

Proton.

Proton.

Apost-

Apost.

Loco & Plumbi


In Ap. Cano, tao., vol. LXXXXII, n. W.

III
GUYANAE ANGLI CAE
(GEORGIOPOLITANAE)
APOSTOLICUS VICARIATUS GUYANAS ANGLICAB AD GRADUM ET DIGNITATEM
EVEHITUR CATHEDRALIS ECCLESIAE, GEORGIOPOLITANAE NUNCUPANDAE.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Quoniam gravissimum profecto munus est christianos homines in
v i a m salutis ducere, ideo N o s , quibus summus caelorum Pater c u r a m
sui gregis in terris commisit, valde laetamur animo c u m in peramplis
regionibus, quas nondum integras evangelii l u x illustraverit, per felicia
rerum adiuncta novas licet condere dioeceses, ad utilitatem christianae
rei fovendam. Quam ob causam, c u m noverimus in vicariatu apostol i c o Guyanae A n g l i c a e christianum nomen maxima cepisse incrementa,
audito consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium
S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum, atque eorum consensum supplentes qui in h o c negotio sua interesse quavis arbitrentur

Acta PU Pp. XII

603

ratione, certa scientia omnibusque attente consideratis, apostolica Nostra potestate apostolicum Guyanae Anglicae vicariatum ad dioecesis
dignitatem

provehimus,

Georgiopolitanae

in

posterum

nuncupandae.

Quam Ecclesiam metropolitanae Portus Hispaniae Sedi sufrraganeam


constituimus atque Sacrae Congregationi de Propaganda Fide obnoxiam. Huius igitur dioecesis pro tempore sacrorum Antistes in ipsa
urbe, quae vulgato nomine Georgetown vocatur, sedem ac domicilium
habebit, atque cathedram episcopalem in eiusdem urbis templo Immaculato Conceptui B. M. V. dicato collocabit, quod ad hodiernum diem
pro cathedrali putabtur. Huius novae Ecclesiae iura et privilegia eadem
erunt ac ceterarum eiusdem dignitatis per orbem E c c l e s i a r u m ; similiter eius Episcopis pro tempore eadem prorsus comptent officia et honores, quae solent omnibus pari decore Praesulibus dari. Begimen autem curationemque dioecesis habebunt sodales Societatis Iesu, ad Nostrum
tamen et Apostolicae Sedis nutum. Quoadusque Collegium Canonicorum
condi nequeat, Consultores dioecesani eligantur et adhibeantur, qui sive
in sacris sollemni ritu peragendis sive in muneribus sui officii obeundis
E p i s c o p u m adiuvare possint. V o l u m u s insuper ut quam primum seminarium saltem elementarium erigatur, in quo pueri ad sacerdotale munus a D e o vocati, ut decet et par est, institui possint, ad iuris normam et
iuxta leges a S. Consilio seminariis studiorumque universitatibus praeposito latas. Quod vero ad episcopalem mensam spectat, illis bonis ea
constituatur, quae vicariatui apostolico Guyanae Anglicae hucusque
accedebant, vel Curiae fructibus, vel denique oblatis sive a S. Congregatione Fidei Propagandae sive a christifidelibus pecuniis. Novae dioecesis regimen et administratio, electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, iura et onera cleri populique aliaque huiusmodi Iuris Canonici
regantur praescriptis. Praecipimus denique ut haec decreta Nostra efficiat venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Haitiana Republica Apostolicus Nuntius, vel ille qui eo
tempore quo haec erunt facienda, eidem praeerit Nuntiaturae, facta potestate quemlibet virum ad hoc delegandi, dummodo ecclesiastica dignitate praeditus sit. Qui vero rem perfecerit, onus habebit acta exarandi
eorumque exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam
primum mittendi.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

604

per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis


praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die vicesimo n o n o mensis Februarii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus
Nostri decimo septimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
fAlfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Franciscus

Hannibal

Ferretti,

Proton.

Apost.

Loco Plumbi
In Ap. Cane. Tab., vol. LXXXXII, n. 49.

IV
DE U CAY A L I
(REQUEN ANSIS - PUCALLPANSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO DB UCAYALI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, E
QUIBUS DUO NOVI VICARIATUS APOSTOLICI CONSTITUUNTUR ; QUORUM ALTER
REQUENANSIS APPELLABITUR, ALTER PUCALLPANSIS. VICARIATUS APOSTOLICUS PRAETEREA DE UCAYALI NOMEN ACCIPIET SANCTI RAYMUNDI.
P I U S
E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum petierit venerabilis Frater Franciscus Lardone, Archiepiscopus
titulo Rhizaeanus et in Republica Peruviana A p o s t o l i c u s Nuntius, ut, diviso territorio vicariatus apostolici de Ucayali, n o v i alii vicariatus

Acta Pii Pp. XII

605

e v i t a r e n t u r : id enim et magna christianae religioni allaturum incrementa et populis eius regionis utilitates ; Nos cui nihil est sanctius quam
ut catholicae familiae optime consulamus,

benigne esse

preces

ac-

cipiendas ducimus, admotaeque postulationi concedendum. A u d i t o itaque


quid hac de re sentirent venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales
S. Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositi, reque magna consideratione in animo reputata; eorum denique consensum supplentes qui in negotio aliquid iuris habeant, de Nostra apostolica potestate haec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. Ab apostolico vicariatu de Ucayali quaedam territoria separamus, quae vulgari sermone
Requena, Ucayali, Calleria, Iparia, Masisea, cognominantur, et eam
partem regionis Pachiteansis quae ad eundem Vicariatum pertinet. Quibus de terris duos novos vicariatus condimus, quorum alter Requena et
Ucayali provincias complectens, Requenansis appellabitur, a principe
urbe ; in qua civitate Vicarius Apostolicus sedem ac domicilium habebit ;
alter vero vicariatus, ab urbe Pucallpa, Pucallpansis cognominandus,
e regionibus reliquis :

Calleria, nempe, Iparia, Masisea et Pachiteae

parte, quam diximus, coalescet, sede Episcopi eiusque domicilio in Pucallpa constitutis. H o s Vicariatus eorumque Praesules volumus iisdem
iuribus, honoribus, privilegiis frui, quibus omnes ceteri iure fruuntur;
Vicarios vero iisdem quoque oneribus et obligationibus teneri, quae solent huiusmodi sacrorum Antistitum consequi dignitatem.

Erit vica-

riatus apostolicus Requenansis Sodalibus ex Ordine Fratrum Minorum concreditus; Pucallpansis vero curae erit Societati Missionibus
ad exteros populos provehendis Provinciae, ut dicitur, Quebecensis. Qui
omnes, nihil omittant ut christianae familiae, quae ipsis fovendae ac
regendae committuntur, prospera fide virescant. Censemus insuper ut
Adcariatus apostolicus de Ucayali in posterum tempus, mutato nomine,
8. Raymundi appellationem habeat, ab urbe S. R a m o n , in qua V i c a r i u s
sedem suae potestatis collocabit.

Praecipimus postremo ut haec Nostra

iussa venerabilis Frater Franciscus Lardone, cuius mentionem fecimus,


exsequatur, vel ille qui eo tempore quo fieri debeant, apostolicae Nuntia-

turae in Republica Peruviana praesit. Cuius rei gratia omnes potestates


eidem facimus, quas poterit delegare, si visum fuerit, cuilibet, d u m m o d o
in ecclesiastica dignitate constituto. Qui vero negotium perfecerit onus
habebit documenta exarandi, eaque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam cito mittendi.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

*606

serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per bas Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;
q u i n i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae

sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate

constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem


omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m E o m a e , apud S. Petrum, die secunda mensis Martii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri duodevicesimi.

CELSUS Card. COSTANTINI


$. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Franciscus
Loco

Hannibal

Ferretti,

g Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. S'.

Proton.

Apost.

Acta Pii Pp. XII

LITTERAE

607

APOSTOLICAE

I
'CATHEDRALE TEMPLUM ARCHIDIOECESIS SANCTI IOANNIS TERRAE NOVAE TITULO
BASILICAE MINORIS CONDECORATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Terra Nova, caeruleis ambita Oceani
fluctibus, magnopere celebratur propter ingentem vim piscium, qui in
mari eam alluente capi solent ; est autem, si res ex pietatis ratione aestimetur, longe ditior eo quod multi fideles, scilicet pisciculi C h r i s t i ,
uti olim interdum appellabantur, quasi in retia salutis aguntur, religione Catholica amplis ibi augescente incrementis. Caput autem ac
veluti centrum filiorum, quos ea in regione commendatos Nobis habemus,
est Templum Sancto Ioanni Baptistae Sacrum, a quo Caelite et Archidioecesis ipsa nomen accepit. Quod religionis domicilium ante centum amplius annos a Michaele Fleming, Sacrorum Antistite indefatigato, exstrui
-coeptum est, Catholicis id temporis non ita multis numero viris,
feminis, pueris aliusque doctrinae sectatoribus mira animorum conspiratione adiutricem praebentibus operam. Cum ergo in huiusmodi aedificatione acriter esset desudatum, Thomas Mullock, in Pontificatu Sancti
I o a n n i s Terrae Novae successor, egregium hoc T e m p l u m , anno MDCCCLV,
lectissimorum Praesulum populique frequentis adstante corona, sollemni
Ecclesiae more consecravit. Dilaudatur autem haec augusta domus Dei
p r o p t e r molis amplitudinem, dignitatem quandam divinis ritibus maxime
accommodant, Sanctorum signa haud modicae magnitudinis, marmorum
aliorumque ornamentorum varietatem. Cum igitur h o c anno unum cond a t u r saeculum ab hoc T e m p l o dedicato, cuius rei memoria, ut accepimus,
festo celebrabitur c u m apparatu, Venerabilis Frater Patricius Iacobus
Skinner, Archiepiscopus Sancti Ioannis Terrae Novae, preces Nobis adhibuit, ut sacram eam A e d e m Basilicae Minoris nomine ac iure donarem u s . Quae vota libenter explere statuimus, ut h o c etiam m o d o propens a m Nostram in Clerum ac p o p u l u m Catholicum Terrae Novae voluntatem significaremus. Itaque ex Sacrae B i t u u m Congregationis consulto,
e r t a scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Ee-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

608

elesiam Cathedralem Archidioecesis Sancti Ioannis Terrae Novae ad


honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiecti
iuribus ac privilegiis, quae Templis h o c nomine insignibus, rite competant. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuir ns,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his,,
a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari c o n tigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, d i e
XXX mensis Maii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo d e c i m o .
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis;

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

II
AD TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR TEMPLUM S. VINCENTII A PAULO, APUD LATROBE DIOECESIS GREENSBURGENSIS EXSTANS.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quasi fons lucis, continentem irradiantis regionem, habenda est Aedes Sancto Vincentio a Paulo sacra, quae
c u m Benedictino coenobio seu, uti appellant, archiabbatia, eiusdem n o m i
nis apud Latrobe in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus c o niuncta est. H i n c enim religio Catholica quoquoversus est propagata,
hinc monachi egressi sunt, ut nova conderent coenobia, scholas, christiana ephebea. Templum vero ipsum est molis amplitudine insigne, atque
ex lapidibus et lateribus exstructum eo genere, quod Rhenanum-Romanicum vocitant. Habent ibi admirationem imagines venustis depictae
coloribus, arae mar mor e vario renidentes, sacra supellex pretiosis vestita metallis. Praeterea augustae huic domui Dei celsae haerent turres,
estque subtus videre amplum hypogeum divinis rebus faciendis a p t u m .
Expletis autem centum annis ex quo haec Sancti Vincentii abbatia et

Acta PU Pp. XII

609

simul Congregatio monastica Americana Casinensis constitutae sunt, dilectus filius Dionysius Strittmatter, Congregationis, quam diximus, Praeses idemque Sancti Vincentii Archiabbas, submisse Nos rogavit, ut, ad
cumulandam laetitiam huius celebrationis, Templum illud Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Venerabilium Fratrum Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titulo Laodicensis in
Phrygia atque Apostolici in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus Delegati, et Hugonis Aloisii Lamb, E p i s c o p i Greensburgensis, cuius
in iurisdictione sacra illa Aedes sita est, commendationis officio suffultis,
Nos libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Bituum
Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Templum Sancti Vincentii a Paulo apud Latrobe,
intra Greensburgensis dioecesis fines positum, ad honorem ac dignitatem
Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae
eidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus,
super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x i r mensis Augusti, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

Acta Apostolicae Sedis - Conwnentarium Officiale

610

III
TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR CATHEDRALE TEMPLUM
B. MARIAE V. IN CAELUM ASSUMPTAE, IN CIVITATE ET ARCHIDIOECESI ACHERUNTINA.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Sacrarum aedium magnificentiam atque decorem in D e i eorumque Sanctorum gloriam cedere et Christifidelium animos facilius ad debitum Divinae Maiestati honorem praestandum
trahere nemo est qui in dubium revocet. H o c ducti consilio, R o m a n i
Pontifices Decessores Nostri potiora catholici orbis tempia, data occasione, honoribus augere et privilegiis ditare consueverunt. E o r u m N o s
vestigiis inhaerentes, c u m nuper V e n . Frater D o m i n i c u s Pichinenna,
Acheruntinus Archiepiscopus, Nos *enixe rogaverit ut Metropolitanum
Templum, in quo eius Episcopalis Cathedra sita est, ad dignitatem Basilicae Minoris evehere dignaremur, huiusmodi votis libenter statuimus
obsecundare. Ad hoc quodammodo N o s impellunt quae Nobis allata sunt
de antiquitate in primis Archeruntinae episcopalis sedis, quae saeculo
iv erecta, ad dignitatem Ecclesiae Metropolitanae saeculo xi evecta est
et, cursu temporum, Materanensi archidioecesi aeque principaliter
unita, nuper a Nobis ab eadem seiuncta est. N e c minori antiquitatis
nota signatur Cathedrale Templum quod diximus. A n n o enim MLXXX,
genere (( romanico-apulo quod vocant, exstructum, saeculo x v i ad stilum et ornamentum tunc temporis vigens, in interiore parte, conversum
est, externa tamen immutata structura. Superioribus hisce ultimis annis
vero, publico sumptu, ad pristinum, pulcherrimum et omnibus probatum architecturae genus, undequaque reductum feliciter fuit. Presbyterii eminentia et amplitudo atque deambulacri magnificentia ad sacrae
liturgiae ritus sollemniter celebrandos et ad pompas ducendas maxime
conferunt. Exterior pars Templi, absidum, tholorum, turrium numero,
pulchritudine et convenientia ita admiranda est ut a nonnullis Templum ipsum habeatur omnium, in universa Lucania, sive sacrorum sive
profanorum

monumentorum

praeclarissimum.

Nec

praetereundum

eamdem Metropolitanam Ecclesiam, cuius sub ara maxima insignes adservantur et coluntur Sancti Mariani, Acheruntini hieromartyris, R e liquiae, pretiosa sacra suppellectili abundare et a Canonicorum venerabili Collegio, cui etiam animarum cura Paroeciae concredita est, quae

Acta Pii Pp. XII

61

ad divini cultus spectant officia debita sollemnitate et singulari d e c o r e


persolvi. Quae cum ita sint, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque A p o s t o l i c a e
potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum,
Metropolitanum Cathedrale Templum Acheruntinum, D e o in honorem
Beatissimae Virginis Mariae in caelum Assumptae consecratum, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris aedibus eodem titulo ornatis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare
ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus, sortiri et obtinere ;
illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum
plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ad definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis,,
auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XIV mensis Ianuarii, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri septimo d e c i m o .
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotii

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

IV
TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS CONFERUNTUR PAROECIALI ECCLESIAE B. MARIAE V. PERDOLENTI, VULGO (( OUR LADY OF SORROWS )), IN URBE:
ET ARCHIDIOECESI CHICAGIENSI EX STANTI.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Perdolenti V i r g i n i primum in A m e rica et princeps Templum dicatum est Chicagiae, in urbe perfrequente et
industria. Quod pietatis domicilium anno MDCCCLXXIHI a Servis Mariae est constitutum, qui hoc ineunte saeculo amplam Ecclesiam, q u a e
tria milia fidelium caperet, daedale exaedificandam curaverunt eo structurae genere, quod a renatis artibus nomen accepit. Movent admiratio-

12

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nem excelsae turres fronti utrimque haerentes, m a x i m u m altare, Carrariensi e marmore affabre effectum, in quo praeclarum conspicitur
simulacrum Deiparae Perdolentis. Probantur praeterea sacella, ab utroque latere posita, scamnorum ordines, pulpitum, ac praesertim musicum
o r g a n u m multisonum populorumque sermonibus percelebratum. Attamen potior laudis materia ex eo colligitur quod h o c Templum est praec i p u a in A m e r i c a sedes religionis, qua Augusta V i r g o doloribus afflicta
a Christifidelibus e x c o l i t u r ;

unde,

exspatiantis fluminis instar, haec

pietatis forma quoquoversus permanavit, maxime per novendialem supplicationem honori eiusdem Virginis Perdolentis. Iuvat profecto hac ex
parte memorare huiusmodi novem dierum preces, eo in T e m p l o primum
A l m a e Deiparae maerenti adhibitas, iam in amplius duobus milibus Ecclesiarum et trecentis per Foederatas Americae Septentrionalis Civitates aliasque regiones magna c u m fidelium alacritate et amplissimo c u m
fructu fieri. Neque praetermittendum est hoc T e m p l u m esse populi concursibus frequentius quam ceteras urbis Chicagiae earundemque Foederatarum Civitatum E c c l e s i a s ; atque circiter quinquaginta Sodales ex
Ordine Servorum Mariae rebus sacris ibidem operam navare, in regenda
ampla paroecia, c u m T e m p l o coniuncta, et in scholis varii ordinis habendis plurimum ponere studii ac sollertiae. Cum ergo insignis haec domus D e i praecipuis ornetur laudibus et quasi caput sit, unde superna
munera uberrime effluant, preces ad Nos admotae sunt, ut eam Basilicae
Minoris nomine ac iure donaremus. Nos autem, qui Marianam religionem
o m n i ope provehere studemus, vota huiusmodi, Dilecti F i l i i Nostri Samuelis Alfonsi Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Stritch,
Archiepiscopi Chicagiensis, ampla commendatione suffulta, libenti animo
explere statuimus. Quae cum ita sint, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in modum paroeciale Templum Beatae Mariae V i r g i n i Perdolenti dicatum
vulgoque appellatum Our L a d y of Sorrows , et in urbe Chicagia positum, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus
c u m iuribus ac privilegiis, quae sacris Aedibus itidem insignibus rite
competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces
iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc
et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac

Acta PU Pp. XII

613

definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, sup e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
iv mensis Maii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. CARD. IOSEPHUM SIRI, TIT. S. MARIAE DE VICTORIA, ARCHIEPISCOPUM IANUENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD SACRA SOLLEMNIA IN
HISPANIA CELEBRANDA IN HONOREM S. IGNATII DE LOYOLA, QUARTO VERTENTE SAECULO AB EIUSDEM OBITU.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. Praeterito quidem anno, quarto vertente saeculo a felici obitu Santi Ignatii
de L o y o l a , sacrum annum eius honori ac memoriae dicatum, praesentibus pluribus sacrorum Antistitibus civilisque consortionis Magistratibus, sollemniter inchoatum est. Nosmet Ipsi, per Litteras datas ad
Societatis Iesu Praepositum Generalem, non modo sodales religiosos,
verum etiam totius Ecclesiae fideles, quotquot ad christianam perfectionem contendunt, studiose exhortati sumus, ut per fervida pietatis officia
ac praesertim per caelestium veritatum commentationes ex hoc anno
Ignatiano salubrrimos fructus haurirent.
Iamvero in tota Hispania, praecipue in sacris Societatis Iesu aedibus,
p e r diaria et periodicos, per alia edita opuscola, per sacras conciones et
commentationes, totius anni decursu,

tot peractae sunt in honorem

I g n a t i i celebrationes, ut spiritum ac fructus sanctitatis, ex Patris Legiferi Constitutionibus atque Exercitiis promanantes, quam plurimi sodales et fideles prosequerentur.
Nunc autem, anno Ignatiano ad exitum vergente, in pluribus Hispaniae locis ac potissimum in ea urbe, quae prima Ignatio vitales tradidit
auras,

summae apparantur celebrationes.

Quibus

profecto

maiorem

s p l e n d o r e m N o s dare cupientes, te, Dilecte Fili Noster, qui R o m a n a e


40

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

12.

26-9-1956.

614

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

purpurae magnificentia nitens, nobilissimae sedi Ianuensi moderaris,


Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut Nostram gerens personam sacris sollemnibus praesideas, quae in honorem Sancti Ignatii de
L o y o l a proxime celebrabuntur.
Quo insuper maior salutis fructuum c o p i a in christiano p o p u l o foveatur, tibi ultro potestatem largimur, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam.
Caelestium interea gratiarum conciliatrix et nuntia peculiarisque
Nostri amoris testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, Dilecte F i l i
Noster, istiusque Legationis sociis, peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x i x mensis Iulii, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

II
AD REVMUM P. GERARDUM RAMAKERS, CARTUSIANI VEDANAE COENOBII MODERATOREM : QUINTO VERTENTE SAECULO AB IPSO COENOBIO CONDITO.

PIUS PP. XII


Dilecte fili, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. I a m quintum
expletur saeculum, ex quo coenobium vestrum conditum est ; idque dum
vobis in memoriam revocat tot tantaque sanctitatis, doctrinae ac paenitentiae opera a maioribus vestris inibi exanclata, vos singulos permovere
debet ad eiusmodi praeclara exempla non m o d o mente recolenda, sed
pro viribus etiam imitanda. Vestra religiosae vitae professio, ut probe
nostis, celsissima est : etenim si aliorum hominum est D e u m cognoscere,
amare, revereri, vestrum esse debet quatenus hac in mortali vita
licet eum etiam sapere, ac perfrui suavitate quidem illa, quae caelestis dulcedinis i m a g o est et auspicium ; ac si pariter ceterorum hominum est D e o servire, vestrum esse debet eidem plane adhaerere, eiusque
voluntati rebus in omnibus ita in terris obtemperare, sicut Angeli in
Caelis conformantur. Est igitur quasi angelicum vitae genus, ad quod
Deus superno instinctu divinaque gratia sua vos advocavit ; quamobrem
gratissimum erga eum habeatis animum oportet p r o tam excelso accepto

Acta Pii Pp. XII

615

beneficio. Attamen id etiam profecto nosti quo maiora sunt Dei


munera, eo promptius et actuosius esse debet voluntatis vestrae studium :
quod quidem studium non solum a vobis postulat ut umbratilem, solitariam ac paenitentem vitam omnino D e o dicatam agatis,

sed illius

etiam caritatis exardescatis flamma, qua animus vester ad ceterorum


hominum salutem procurandam moveatur. Ad quam aliorum salutem multum profecto conferetis precando, paenitendo, expiando contemplandoq u e ; sed non in isto omnia. Siquidem, ut Angelicus D o c t o r admonet,
1

m a i u s est contemplata aliis tradere, quam solum con t e m p l a r i . Quantum


igitur vobis statuta vestra concedunt, effatum illud ad effectum deducite :
Ora et labora. Quodsi in apertum campum vos ipsimet prosilire nequitis,
salutariter excitent hominum ordines virtutum vestrarum exempla, itemque studiorum vestrorum commentationes, eae praesertim, quae de divina
doctrina, de morum integritate tuenda, et quae de necessitate precandi,
expiandi, contemplandique caelestia agant. At potissimum eorum in
numero esse contendite, qui id facere enituntur, quod Moyses super verticem collis in conspectu D o m i n i positus, elatis manibus elatisque precibus agebat aeterno supplicando Numini, dum populus demissiore in
l o c o adversus hostes pugnabat.

Vestris siquidem precibus vestrisque

virtutibus, laborant!, incertae, atque animorum inimicis agminibus circumventae multitudini a D e o conciliate pacem, concordiam, imprimisque illam caelestium rerum sapientiam,

qua tantopere indiget.

Hac

profecto agendi ratione, et religiosae professioni vestrae optime respondentis, et maiorum vestrorum exemplis, quae fausta hac occasione commemoratur! estis, insistentes, id consequemini, ut non m o d o ad vestram,
sed ad aliorum etiam procurandam salutem non parum conferatis.
H a e c N o s , saeculari hac faustitate, vobis ex animo ominamur a D e o ,
d u m caelestium munerum conciliatricem paternaeque benevolentiae N o strae testem, cum tibi, dilecte fili, tum Religiosae Familiae tuae A p o stolicam Benedictionem perlibenter in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die iv mensis Augusti, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
1

Sum. Theol. III, q. 188, a. 6, 3.


Cfr. Exod. XVII, 9-12.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

616

III
AD EMUM P. D. IOSEPHUM S. R. E. CARDINALEM CARO RODRGUEZ, ARCHIEPISCOPUM S. IACOBI IN CHILIA, LEGATUM DELECTUM AD SEXTUM CONVENTUM
EX OMNI AMERICA INDICTUM DE DISCIPULORUM IN SCHOLIS SOCIALI INSTITUTIONE RECTE PROVEHENDA.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Nuntium sane gratum accepimus, p r o x i m o Septembri mense ex omni A m e r i c a
lectos catholicos viros in urbem istam conventuros esse, ut opportuna
capiant consilia de discipulorum in scholis sociali institutione promovenda.
N o s , Quibus nihil potest contingere optatius, quam ut iuventuti sana.
educatio procuretur, c u m exinde pendeat advenientis temporis cursus,
salutare initum inceptum gratulamur, illudque paternis votis libenter
prosequimur. Res profecto magni momenti a vobis agitur, quae quidem
Ecclesiam, domesticum convictum, ipsamque hominum societatem iuvare
potest quam maxime. Etenim quo tempore cernitur, socialis civitatum
restaurationis necessitatem in dies magis urgere, etiam ob late invalescentes errores, qui ad mutua iura et officia subvertenda homines impellunt, v i x quidquam opportunius cogitari potest, quam ut litteraria in
scholis educatio c u m congrua ad officia adimplenda erga societatem institutione coniungatur; atque adeo adolescentes iam a virenti illa aetate,
quae cerea est, probe addiscant quid ab ipsis Ecclesia postulet, quid
patria, quid civilis hominum consortio. H i n c sperare licet fore ut nova
succrescat iuventus quae difficultates, discrimina perturbationesque, quibus in praesens angimur, feliciter superare queat, suorumque erga prox i m o s officiorum memor ad saniorem possit aliquando c o m p o n e n d a m
societatem summopere conferre.
Cum autem ad hoc maxime conducibilia videantur consilia ac proposita vobis m o x suscipienda, ad congressionem vestram sollemniorem
salubrioremque reddendam, te, Dilecte F i l i Noster, qui isti Metropolitanae Sedi moderaris, Legatum Nostrum per has Litteras constituimus,
ut Nostram gerens personam Congressui eidem nomine Nostro Nostraque
auctoritate praesideas. P r o ea, qua polies, virtute ac prudentia, p r o
flagranti religionis et caritatis studio, quod tibi ceterisque viris Conven-

Acta Pii Pp XII

617

tui interfuturis coeundi causam dabit, dubitandum non est quin labores
vestri secundum spem omnium, te praeside, laetam fructuum segetem
sint allaturi.
Pergant igitur omnes nobilissimam hanc causam alacri animo provehere, atque tuis verbis adhortationibusque quasi per os Nostrum excitati, grave perpendant momentum iuvenum mores ad Ecclesiae praecepta in re sociali recte conformandi. H a c via duas res praeclarissimas
consecuturi estis : alteram, ut adiutores Ecclesiae vosmet ipsos praebeatis in christiana sapientia p r o p a g a n d a ; alteram, ut patrias vestras
similiores usque efficiatis supernae illius civitatis c u i u s rex veritas,
cuius lex caritas, cuius modus aeternitas ) ) .

N o s interea, ut supplici prece vobis divinum auxilium impetramus,


ita huius auspicem A p o s t o l i c a m Benedictionem cum tibi, Dilecte F i l i
Noster, tum singulis Conventum participaturis amantissime in D o m i n o
impertimus.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Augusti, i n
festo S. Rosae Limanae, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimi.
PIUS PP. XII

NUNTII

RADIOPHONICI
I

CHRISTIFIDELIBUS HISPANIAE OB SOLLEMNES CELEBRATIONES IN HONOREM


S. IGNATII, QUARTO VERTENTE SAECULO AB EIUSDEM OBITU, IN URBE LOYOLA
COADUNATIS. *
Como el concertante final que, para remate de una gran c o m p o s i c i n ,
recoge y repite armonizndolos todos los motivos y temas fundamentales ;
c o m o el ltimo acorde de una sinfona que resume todos los sentimientos
y afectos contenidos en ella, exaltndolos todava ms ; c o m o la postrer
estrofa de un himno que expresa en la forma ms vibrante la idea mejor ;
as vosotros hijos amadsimos, reunidos en ese valle de L o y o l a para
cerrar las fiestas cuatro veces centenarias de la muerte del gran patriarca San Ignacio clausuris ahora tan solemnes conmemoraciones
1

S. AUGUST. Ep., CXXXVIII; MIGNE P. L. XXIII, 533.

* Datus die 31 Iulii mensis a. 1956.

618

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

c o n un acto en el que hemos accedido a estar presentes, no solamente


c o n el espritu, sino tambin con la palabra, c o m o lo estuvimos en la
apertura del centenario y lo hemos estado todo a lo largo de l, cuantas
veces la ocasin se ha presentado.
Sea, pues, Nuestra expresin primera un acto de reconocimiento y de
gratitud hacia el D a d o r de t o d o bien. Cuando, h o y hace un a o , - N o s
dirigamos p o r escrito a Nuestro amadsimo hijo el Prepsito General
de la Compaa de Jess, podamos ciertamente presumir que el centenario que abramos sera digno del objeto que pretenda, y aadamos
Nuestro deseo de que todo l revistiese una tonalidad preferentemente
espiritual, para bien de las almas. H o y podemos constatar que efectivamente ha sido as, y que si en todos los rincones del mundo ha sido
recordado c o n la prensa, la radio y la palabra v i v a ; con congresos y
manifestaciones pblicas y privadas ; con actos de sencilla piedad y con
solemnes homenajes; sin embargo, en todo ello la nota dominante ha
sido un verdadero espritu de renovacin interior. Y sois vosotros precisamente, amadsimos hijos de la catlica Espaa, los que podis sernos
testigos, puesto que en vuestro pas, si no N o s equivocamos, el centenario
ha tenido dos puntos culminantes, a saber : los Ejercicios Espirituales
a toda la nacin p o r medio de la radio, con tanto provecho seguidos, y
el paso de la reliquia del Santo por todas las dicesis espaolas, que
alguien ha c o m p a r a d o a una gran misin nacional.
1. Y es que era justo que la gran patria espaola mostrase su estima
y su afecto a uno de sus ms preclaros hijos, en quien ve encarnado lo
ms escogido de su espritu y en uno de sus tiempos mejores.
A q u e l adolescente apuesto y generoso ; aquel joven fuerte, prudente
y valeroso, que hasta en sus desviaciones habra de conservar siempre
sus aspiraciones hacia lo alto ; aquel hombre maduro, animoso y sufrido,
de gran corazn y de espritu naturalmente inclinado a cosas grandes,
y, sobre t o d o , aquel Santo, en c u y o pecho se dira que entraba el mundo
entero, encarnaba sin saberlo lo mejor de los valores y de las virtudes
de su estirpe y era, c o m o muy bien se ha dicho, la personificacin ms
viva del espritu espaol en su edad de oro , p o r su nobleza innata,
par su magnanimidad, por su tendencia a lo fundamental y a lo esencial,
hasta superar las barreras del tiempo y del espacio, sin perder nada de
aquella riqusima humanidad, que le haca vivir y sentir todos los problemas y todas las dificultades de su patria y de su siglo, en el gran
c u a d r o general de la historia de la Iglesia y del m u n d o .
Lo que maravilla en los arrobos ms sublimes de los msticos espa-

619

Acta PU Pp. XII

fioles de su mismo t i e m p o ; lo que se puede admirar en los grandes


telogos que entonces b r i l l a r o n ; lo que encanta en las pginas inmortales de los escritores, que todava hoy son modelo de una lengua y de
un e s t i l o ; lo que tantos gobernantes, polticos y diplomticos supieron
poner al servicio de aquel imperio donde el sol no se o c u l t a b a ; de todo
ello hay un reflejo en el alma de Ignacio, al servicio de un ideal m u y
superior, sin que p o r elle pierda lo que tiene de p r o p i o y de caracterstico.
Era, pues, conveniente, que la Espaa de hoy, hija legtima de la
Espaa de ayer, aclamara en este momento a uno de los hijos que ms
la han honrado.
2. Pero os miramos con los ojos del espritu, hijos amadsimos, y
vemos que con vosotros, catlicos espaoles, estn unidos hoy en persona,
y mucho ms en espritu, otros muchos hijos Nuestros de otra naciones,
c o m o para proclamar que si Ignacio es honor de su patria, es tambin
y en un sentido mucho ms real, honor de la humanidad y de la Iglesia.
L o s Santos son siempre honor de su Madre, la Santa Madre Iglesia ;
pero en algunos, y precisamente en un tiempo en que esta Madre tena
acaso ms necesidad de buenos hijos, se dira que esta nota se ha acentuado de m o d o peculiar, hasta darles una fisonoma propia. Entre ellos,
ninguno delante de Ignacio, que supo edificar su santidad, primero,
sobre el amor ms p u r o hacia un D i o s , del que todos los dones y bienes
descienden ;

luego, sobre este mismo amor hecho servicio incondicio-

nal hacia aquel sumo capitn general de los buenos, (que) es Christo
Nuestro Seor

y, finalmente, en este mismo servicio hecho obediencia

y sumisin perfecta (( a la vera sposa de Christo Nuestro Seor, que es


la nuestra sancta madre Iglesia hierarchica .

Se ha fanteseado mucho

sobre la dama de los pensamientos del Ignacio caballero, y acaso nunca


se llegar a una conclusin definitiva sobre esta cuestin en realidad
secundaria. P e r o si se quiere decir quin fu la dama a la que l incondicionalmente sirvi desde el momento de su conversin, quin fu aquella
para la que so las ms grandes empresas, quin la que ocup el primer
puesto en su corazn generoso, no hay duda ninguna en afirmar que ella
fu la Santa Madre Iglesia, en cuanto Cristo viviente, en cuanto Esposa
de Cristo, a la que no se content con servir personalmente toda su vida,
sino que quiso dejarle su obra fundamental, su Compaa, para perpetuar en ella un espritu de amor y de servicio, un espritu de sacrificio
1

Ejere. Esp., 237.


Ibid., 138.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

620

en el servicio mismo, que hacen de esta milicia su razn de ser y su


caracterstica

fundamental.

3. Pero hubo todava otro atisbo genial en la santidad de I g n a c i o ,


que Nos, indigno V i c a r i o del Cristo en la tierra, de ninguna manera
podramos callar. P o r q u e la santidad de Ignacio pasaba de la gratitud
al amor, del amor al servicio de Cristo, del servicio y amor a Cristo al
a m o r y servicio a su Esposa la Iglesia, y del servicio y amor a la Iglesia
a la incondicional adhesin filial a A q u e l que de la Iglesia es cabeza y
fundamento, al Cristo vivo en la tierra, al R o m a n o Pontfice, a cuya
disposicin ya pensaba ponerse el pequeo grupo de estudiantes de
Montmartre, a quien ansiaban consagrar ya su vida los primeros Padres
que Ignacio trajo a R o m a , y a c u y o servicio debe saber que est consagrado quienquiera que desee militar por D i o s , bajo la bandera de la
Cruz y servir solamente al Seor y a la Iglesia su esposa, bajo el R o mano Pontfice, V i c a r i o de Cristo en la tierra . *
P o r encima de todos los defectos y todas las sombras que en un
tiempo determinado pudieran obscurecer cualquier institucin, I g n a c i o ,
c o n los ojos en lo alto, se sinti y se p r o c l a m soldado al servicio del
V i c a r i o de Cristo, se lig a l del m o d o ms estrecho y le consagr su
vida toda, todas sus iniciativas, haciendo de esta estrecha unin y sumisin casi el alma misma de la vida de sus hijos que, al servicio del P o n tificado R o m a n o y de la Iglesia, han combatido y combaten bajo todos
los cielos, sin parar mientes jams en premios ni en sacrificios. Y bien
lo sabis vosotros, amadsimos hijos de Espaa, cuando en das todava
no demasiado lejanos, pudisteis admirar el ejemplo de cientos y miles
de hombres, expulsados de sus habitaciones y de sus casas, despojados
de t o d o y, en buena parte, empujados al destierro ; cuando habis p o d i d o
admirar no ya el silencio y la paz, sino la alegra c o n que lo sufran
t o d o , precisamente porque la razn principal de tamaa injusticia era
su adhesin y su dependencia del V i c a r i o de Cristo.
F i g u r a humana de primera calidad, enriquecida con los carismas de
la santidad; buen servidor de la Iglesia, a la que consagr su vida y
su o b r a ; soldado fiel del Pontificado, al que ha dejado c o m o herencia
preciosa una fidelsima milicia que vive de su espritu. Luchador incansable y contemplativo a l t s i m o ; tenaz en sus propsitos y suave en el
m o d o de tender hacia e l l o s ; religioso en todos sus pensamientos, p e r o
sin destacarse de las realidades que impone la v i d a ; de criterios amplisi-

Litt. Apost. Exposcit debitum , 21 Iulii 1550.

Acta PU Pp. XII

621

mos, pero capaz de reducir a reglamento clarsimo el problema ms


complicado ; rgido en los principios y comprensivo con los hombres, a
los que se impona ms por sus cualidades morales que por sus dones
intelectuales; razonador frreo, que saba albergar en su corazn todas
las delicadezas y todas las ternuras; prudente hasta el ltimo detalle
en todas sus cosas, pero al mismo tiempo de confianza sobrenatural eii
el conseguir lo que se propona ; enamorado de Cristo hasta la locura,
modesto, humilde, sacrificado, pobre en su persona y en sus cosas, slido
en sus mximas y en su direccin, unido indisolublemente con su D i o s ,
que saba ver en todas las cosas. Este fu Ignacio de Loyola, capitn de
las milicias de Cristo, soldado del Pontificado y de la Iglesia.
Miradlo, hijos amadsimos ; Nos parece verle salir por el arco medio
en penumbra de su vieja casa-solar, bajo el escudo rudo que le recuerda
las glorias de sus abuelos. Va todava vestido de caballero, pero con
sencillez ; lleva vendada una pierna y camina difcilmente hasta ponerse
bajo el primer rayo del sol poniente, que le espera en el lmite de las
sombras ; vemos entonces mejor su rostro grave y una extraa luz que
le brota de los ojos, c o m o si en ellos se reflejara el cielo. Ir a decir una
Salve , c o m o todas las tardes, a la Virgen de Olaz? Empieza a caminar, cojea un p o c o , pero hoy n o ; hoy espacia un momento la mirada
por todo el amplio valle, vuelve el rostro a la izquierda y empieza a subir
la ladera del Izarriz. Sube, sube, se aleja de la tierra, va dominando
las lomas una tras otra y por fin se vuelve a miraros. Contempladle
vosotros tambin, en ese monumento que le quiere dedicar vuestra piedad ; sus vestidos de caballero se han convertido en armadura de guerrero,
su cuerpo se ha hecho bronce para desafiar los siglos, sus pies descansan
sobre una quilla, c o m o si quisiera hendir las olas del mundo, todo l
ha aumentado, ha crecido hasta dominar la hondonada, hasta asomar a
las ventanas del mundo p o r encima de su valle, por encima de su siglo.
Es el destino de los santos, de las almas grandes que, al contacto c o n
esa lima inexorable y sorda que se llama el tiempo, en vez de desgastarse
y menguar hasta desaperecer, aumentan y crecen con la perspectiva de
los siglos, c o m o ese monumento vuestro, que visto de cerca, apenas se
puede ni discernir lo que es, pero visto de lejos gana constantemente en
grandiosidad e imponencia.
Que desde esas alturas, o mejor todava, desde las alturas del c i e l o ,
bendiga l a su tierra natal, que tanto am, y a toda esa Espaa que
tan generosamente honr y s i r v i ; que siga siempre pidiendo por esta
Iglesia, de la que tan profundamente supo sentirse h i j o ; que c o n su

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

22

intercession y con el servicio de sus celosos hijos, contine en todos los


momentos su labor a las rdenes de los V i c a r i o s de Cristo, que tanto le
han distinguido c o n su amor paternal.
Prenda de todos estos dones y gracias quier ser la Bendicin Nuestra :
a> Ti, amadsimo H i j o , Legado Nuestro, que tan dignamente Nos has
representado, juntamente c o n Nuestros hermanos en el E p i s c o p a d o ,
sacerdotes y religiosos presentes ; al Jefe del Estado espaol, c o n todas
las autoridades civiles y militares, que con tan edificante piedad han
sabido contribuir al mayor esplendor de estas solemnidades; a todos
Nuestros hijos ah presentes ; a toda la amadsima Compaia de Jess ;
a, toda esa regin y a toda Espaa, no menos que a cuantos escuchan
Nuestra voz llevada por las ondas impalpables.

11
CHRISTIFIDELIBUS GERMANIAE, OB (( KATHOLIKENTAG )) IN URBE COLONIENSI
COADUNATIS. *

Ehrwrdige B r d e r !
Geliebte Shne und Tchter des katholischen Deutschlands !
Mit freudiger Erregung richten W i r an den

Siebenundsiebzigsten

Deutschen Katholikentag zu seiner machtvollen Schlusskundgebung Unser W o r t , um das Uns der von Uns hochgeschtzte Kardinalerzbischof
von K l n gebeten hat.
Es soll ein W o r t herzlichen Grusses sein an die dort anwesenden
Kardinle, Bischfe und Priester ; an alle, die aus ganz Deutschland, in
grosser Zahl auch von jenseits der Zonengrenze, zum Katholikentag im
Heiligen K l n zusammengestrmt sind ; an die Gste endlich, die aus
anderen europischen Lndern und aus der ganzen W e l t , aus allen
Kontinenten sich zu eurer Festtagung eingefunden haben und ihr das
eindrucksvolle Geprge der allumfassenden Weltkirche verleihen.
Unser W o r t soll weiter ein W o r t der Anerkennung und des Dankes
sein an eure mannigfaltigen freien Vereinigungen : Bruderschaften und
Vereine, Verbnde, Bnde und W e r k e , die als Katholische A k t i o n oder
im Sinn der Katholischen Aktion whrend der zurckliegenden Jahre
hochwertige Arbeit geleistet haben fr die religise V e r v o l l k o m m n u n g
ihrer Mitglieder, fr die katholische Weltmission und die katholische
* Datus die 2 Septembris mensis a. 195G.

Acta PU Pp. XII

623

Diaspora in der Heimat, fr die Jugend, fr Erziehung und Schule,


fr die W e l t der Arbeit, fr einzelne Stnde und Berufe, in W e r k e n der
Frsorge und Caritas, fr Presse, Wissenschaft und andere Kulturbereiche. K l n s Bekennerbiscof Clemens A u g u s t von Droste zu Vischering, der durch seine mutige Tat die katholische Bewegung in Deutschland ins Leben rief, die tapferen Mnner und Frauen, Priester und
Laien, die derselben auf den Katholikentagen ihre F o r m gaben und eure
Organisationen grndeten drei jener fhrenden Gestalten, die, welche dem ersten K l n e r Katholikentag im Jahre 1858 stark sein Geprge
gaben, knnen W i r nicht umhin mit Namen zu nennen : K l n s damaligen
Erzbischof Kardinal Johannes von Geissei, den innigen Verehrer Marias
und mchtigen Frderer der katholischen Bewegung ; den Priester und
Gesellenvater A d o l f K o l p i n g ; August Reichensperger, den Herold des
Dombaues, zu den unerschockenen Laienfhern des katholischen Deutschlands im 19. Jahrhundert zhlend alle diese Mnner und Frauen
haben nicht umsonst gearbeitet. W a s sie pflanzten, hat reiche Ernte
eingebracht.
Unser W o r t soll endlich sein ein W o r t der Freude ber die glcklich
vollendete Wiederherstellung des K l n e r D o m e s , sowie des Lobes der
Wagemutigen, die dieses schwierige W e r k geschafft haben. Der K l n e r
D o m steht da als A n r u f an alle : E m p o r die Herzen zu Gott ! Er steht
j e t z t da als in Stein gehauener Dank an den Allmchtigen, dass Er
Deutschlan aus vlligem

Zusammenbruch in so kurzer

Zeit gndig

wieder emporgefhrt hat. Er steht wieder da als Wahrzeichen des K a t o lischen Deutschlands und als Sinnbild der K i r c h e Christi, des hoch ber
die V l k e r emporragenden Banners.
Signum levatum in nationes

unter dieses Merkwort habt ihr

eure diesjhrige Heerschau gestellt. In euren Arbeitskreisen und Versammlungen

wird

Schnes

und

Tiefes

darber

gesprochen

worden

sein. W i r wollen kurz auf folgendes hinweisen :


Erstens : Die weltanschaulichen Strme der letzten Jahrhunderte haben im ausserkatholischen religisen Bereich verheerend gewirkt. Sie haben auch gegen den Felsen gewtet, auf den Christus seine K i r c h e baute,
und sie haben versucht, ihr W e r k der Zerstrung in die K i r c h e hineinzutragen. Die K i r c h e musste sich unter bitteren inneren Kmpfen zur W e h r
setzen. Sie hat aber den ihr von Christus anvertrauten Schatz an W a h r heit und Gnade, vom Glauben an den Dreieinigen Gott und die Gottheit

i is. 11, 12.

624

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Jesu Christi bis zum Glauben an die Auferstehung und das E w i g e Leben
nie auch nur antasten lassen. Sie hat vielmehr zum Gegenstoss ausgeholt
und gerade in dieser religis erkaltenden und verdenden

Zeit die

Strme der eucharistischen Gnaden sich in einer F l l e ber ihre Glubigen ergiessen lassen wie nie

zuvor in ihrer Geschichte.

W i r glauben, dieses offene Bekenntnis dem Herrn der K i r c h e schuldig


zu sein; nur sein W i l l e und seine Macht sind es ja, welche die K i r c h e
durch alle Strme unversehrt hindurch fhren. W i r glauben jenes Bekenntnis schuldig zu sein auch denen, die, vielleicht ohne es selbst zu
ahnen, schon nahe an den Toren der K i r c h e stehen, sowie allen u n d
es sind ihrer sehr viele und immer mehr welche die A n g s t v o r den
entfesselten Krften der Natur, vor dem Dasein, vor der Zukunft, v o r
sich selbst drngt und treibt, nach einem festen H a l t zu suchen. D i e
K i r c h e bietet ihn ; sie selbst ist dieser feste Halt. W e r sich ihr anvertraut, verliert nichts von dem, was er an Echtem besass. W a s immer
in anderen Bekenntnissen,

auch nicht christlichen,

Gutem sich findet, ist beheimatet,

hat seinen tiefen

an W a h r e m u n d
Sinn und seine

Erfllung in der katholischen K i r c h e . Sie bietet jenen Halt, ohne den


Menschen in ein totalitres System zu zwngen, unter voller A c h t u n g
seiner mit Geist und Freiheit begabten Natur, der W r d e und bernatrlichen Berufung seiner Person. A u c h fr die Freiheit des menschlichen Wissens und Forschens kennt sie nur eine Grenze : jene, die G o t t
selbst durch seine Offenbarung, durch sein klares W o r t gezogen hat.
Zweitens : Eine Kirche, die von sich sagt, dass sie das ber die Vlker
emporragende Zeichen sei, wird man heute fragen nach ihrem Beitrag
zur Schaffung der sozialen Ordnung.
Die katholische K i r c h e kann ohne berheblichkeit darauf hinweisen,
dass sie im Lauf ihrer Geschichte Gewaltiges geleistet hat zum Aufbau
und Besten des gesellschaftlichen Lebens, und die historische F o r s c h u n g
hat ihr dies schon lngst besttigt. D i e K i r c h e hielt auch wahrlich d i e
Augen nicht verschlossen vor der abgrndigen sozialem Unordnung, die
das Zeitalter der Technik und des Kapitalismus brachte.

Dass

sie

allein die soziale F r a g e lsen knnte, hat sie nie vermeint. Sie darf aber
erhobenen Hauptes hinweisen auf die W e r t e , die sie zu deren L s u n g
bereitgestellt hat und bereithlt. Ein solcher W e r t ist ihre Soziallehre,
bis zum letzten orientiert am Naturrecht und am Gesetz Christi. Sie hat
sich bewhrt und als sehr fruchtbar erwiesen, gerade auch bei euch, in
Deutschland. D i e K i r c h e braucht in wesentlichen Dingen an ihrer So
ziallehre keinen Abstrich zu machen. Sie bleibt in Geltung.

Acta Pii Pp. XII

625

D i e K i r c h e hat immer stark betont, dass es zum Aufbau einer haltbaren sozialen Ordnung neben der R e f o r m der Zustnde auch der Gesinnungspflege bedarf : der Ausrichtung der Gewissen an einem unbedingt
gltigen Ordnungsbild und der sittlichen Krfte, um immer dem Gewissen entsprechend zu handeln. D i e K i r c h e nimmt fr sich in Anspruch,
und sie hat erwiesen, dass sie Menschen solcher Gesinnung zu bilden
vermag. A u c h von hier aus gesehen ist der eucharistische Frhling, den
die K i r c h e des zwanzigsten Jahrhunderts gebracht hat,

sichtbar und

greifbar das W e r k der Gttlichen Vorsehung.


D r i t t e n s : An der Tatsache, dass die katholische Kirche seit Jahrzehnten, vor allem seit zehn Jahren unter einer der schwersten, jedenfalls unter der gefhrlichsten V e r f o l g u n g steht, die je ber sie hingegangen ist, an dieser Tatsache kann eine Kundgebung, gewaltig wie eure,
die sich zudem unter die Losung stellt : die K i r c h e das hoch ber die
V l k e r emporragende Zeichen, nicht achtlos vorbergehen. Denn Jesus
Christus hat seiner K i r c h e Auftrag und Sendung erteilt bis an das Ende
der Zeiten auch unter dem Zeichen, dass sie die verfolgte K i r c h e sein
werde. Kirchen Verfolgung ist immer Teilnahme des mystischen Leibes
Christi an den W u n d m a l e n des Herrn, und dass es zwischen einem
System, das den Atheismus, die Gottlosigkeit, zur Grundlage hat, und
der katholischen Kirche zum schwersten Zummenstoss kam,

darauf

darf die K i r c h e mit Recht stolz sein.


Das ndert nichts daran, dass sie mit allen, die um des Glaubens willen Bitterstes erlitten und noch erleiden, selbst tief mitleidet. D i e K i r c h e
kann auch bangen um ihre Zukunft in den von der Verfolgung erfassten
riesigen Rumen, denn dem Gegner stehen in den Zwangsmassnahmen
des totalitren Staates und den ausgeklgelten Methoden der seelischen
Bearbeitung der Menschen, besonders der jungen Generation und der
Kinder, Mittel zu Gebote wie keinem Kirchenverfolger vergangener
Zeiten. Sie inahnt endlich die Glubigen in den Lndern, in denen sie
frei lebt, sich der Gefhrlichkeit jenes Gegners bewusst zu sein, und
warnt sie erneut vor dem Trugbild einer falschen Koexistenz in dem
Sinn, als ob es zwischen dem katholischen Glauben, der Weltanschauung
des Katholiken und jenem System zu einem Ausgleich, einer inneren
Angleichung kommen knnte.
Es gibt eine Koexistenz in der Wahrheit . W i r haben bei frherer
Gelegenheit von ihr gesprochen und fgen dem dort Gesagten hinzu : Die
katholische K i r c h e ntigt niemand, ihr zuzugehren. Sie verlangt jedoch
fr sich die Freiheit, nach ihrer Verfassung und ihrem Gesetz im Lande

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

626

leben, ihre Glubigen betreuen und die Botschaft Jesu Christi offen verkndigen zu knnen. Dies freilich ist ihr unabdingbare Grudlage fr
jede ehrliche Koexistenz. Inzwischen kmpft sie weiter nicht auf dem
Feld der Politik und Wirtschaft, wie man ihr immer wieder flschlich
nachgesagt hat, sondern mit ihren eigenen Waffen : der Standhaftigkeit
ihrer Glubigen, dem Gebet, der Wahrheit und der Liebe. Sie opfert
die N o t der V e r f o l g u n g auf fr das Heil der V e r f o l g e r selbst wie der
Lnder und V l k e r , in denen sie verfolgt wird.
Die K i r c h e das Zeichen, das emporragt ber die V l k e r dieses W o r t
verpflichtet euch alle, geliebte Shne und Tchter, denn man beurteilt
die K i r c h e nach dem, was ihr seid religis und sittlich.
Ihr lebt in einer materialistischen W e l t . Bezeichnend fr sie ist, dass
das Religise gering im K u r s steht. Man opfert wenig oder nichts dafr,
opfert es selbst aber leichten Sinnes fr jeden Diesseitswert. Kehrt das
Verhltnis um ! Setzt wieder Gott an die erste Stelle und lasst euch den
Dienst Gottes, euren heiligen Glauben etwas kosten !
Ihr seid die Katholiken eines hoch industrialisierten Landes. Euch ist
die grosse Aufgabe gestellt, dieser neuen W e l t der Industrie, ihren
Werk-und

Brorumen,

ihren

Anlagen

und

ihrem

ganzen

Getriebe

christliche F o r m und Gestalt zu geben. D i e W e l t der Industrie ist nicht


Natur. A b e r sie ist wie die Natur Gottes Herrschaftsgebiet. A u c h in
ihr ist der Mensch ganz angewiesen auf das W i r k e n der Gesetze, die Gott
in die Dinge hineingelegt hat. Christus, durch den alles geschaffen, der
Herr der W e l t , ist H e r r auch dieser W e l t . A u c h sie ist berufen, eine
christliche W e l t zu sein. An euch liegt es, ihr das christliche Geprge zu
geben.
Heute sind die Geschicke der Menschen auf der ganzen W e l t eng
in einander verflochten wie nie zuvor. Um so grsser sind die Gefahren,
wenn die Menschen, so verschieden nach Rasse, Erziehung, Geschichte
und

Interessen,

besonders

wirtschaftlicher

Natur,

in

Gegensatz

und

Feindschaft geraten. D i e Katholiken ber die ganze W e l t hin knnen


durch ihre Einheit im Glauben und in der K i r c h e eine gewaltige Kraft
werden, um Frieden, auch sozialen Frieden zu schaffen. N u r muss das
Bewusstsein

ihrer

Zusammengehrigkeit

lebendig

in

ihnen

wirken.

Pflegt alle dieses Bewusstsein. Denn der W e l t , die aus sich den Frieden
hicht schaffen kann, will Christus seinen Frieden schenken, aber durch
euch, nicht ohne euer Z u t u n .
W i r schliessen mit dem Lobruf des Vlkerapostels : Jesus Christus

Acta PU Pp. XII

627
2

ist derselbe gestern und heute und in Ewigkeit ) ) . E u c h alle dem mchtigen Schutz seiner gebenedeiten Mutter Maria empfehlend erteilen W i r
als Unterpfand der Gnade und Liebe des Herrn den anwesenden Oberhirten, Unseren Ehrwrdigen Brdern,

allen Priestern und den

mit

ihnen in der Seelsorge arbeitenden Laien, den hohen staatlichen und


stdtischen Vertretungen und Behrden, euch allen, geliebte Shne und
Tchter, sowie dem ganzen katholischen Deutschland aus der Flle d e s
Herzens den Apostolischen Segen.

2 Hebr. 13, 8.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

628

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
I

DICIONIS CANADENSIS
DECRETUM

DE VICARIATU CASTRENSI
Quum E x c . P . D . Mauritius R o y , Archiepiscopum Quebecensis e t V i c a rius Castrensis Dicionis Canadensis, ab A p o s t o l i c a Sede enixe postulaverit ut familiae militum qui stipendia in Exercitu Canadensi merentur, ob peculiaria in quibus versantur adiuncta,

eiusdem Vicariatus

Castrensis iurisdictioni subderentur, pariterque ut ad animarum salutem


satius procurandam, militum cappellani canadenses confessiones quorumlibet ad se in locis militibus reservatis accedentium audire possent, Ssmus
D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P p . X I I , de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, porrectis
precibus benigne annuere dignatus est.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali D e c r e t o ,
perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent,
decernit ut inter subditos, iam in Decreto diei 17 Februarii 1951 (( De
erectione Vicariatus Castrensis in Dicione Canadensi assignatos, posthac adlegantur etiam familiae militum canadensium,

id est uxores,

liberi, propinqui et necessarii ac famuli, qui c u m illis cohabitant sive


in D i c i o n e Canadensi, in copiarum tamen stationibus, sive extra praedictam Dicionem quolibet l o c o r u m eos comitentur.
Concedit insuper Sanctitas Sua ut militum cappellani canadenses
confessiones quorumlibet ad se in locis militibus reservatis accedentium
valide et licite audire possint.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 19
A p r i l i s 1956.
83 F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis

L. S.

Iosephus Ferretto, Adsessor

Sacra Congregatio Consistorialis

629

II
PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,


successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum
die 24 Maii 1956. Titulari episcopali Ecclesiae Aegeaensi praefecit
Revmum D. Franciscum Borgiam Valenzuela Ros, e dioecesi Rancaguensi, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius de Copiap, nuper
erectae.
die 27 Maii. Cathedrali Ecclesiae Montisclarensi E x c . P. D. Iosephum Alves de Trindade, hactenus Episcopum de B o n u m .
die 20 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Osornensi, nuper erectae, R. P.
Franciscum Iosephum a S. Michaele, O. F. M. Cap., saeculo : Maximianum Valds Subercaseaux, parochum oppidi vulgo P u c n nuncupati
in Vicariatu A p o s t o l i c o de Araucania.
die

16

Iulii.

Titulari

episcopali

Ecclesiae

Caesariensi

in

Mauretania Revmum P. D. Andream Fougerat, e dioecesi Engolismensi,


Antistitem Urbanum, vice rectorem Instituti Catholici Parisiensis, quem
constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Alexandri
Caillot, Episcopi Gratianopolitani.
die 2 Augusti. Cathedrali Ecclesiae Molinensi R. D. Franciscum
B o u g o n , Vicarium Generalem dioecesis Ambiensis.
die 3 Augusti. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Larissensi in Thessalia E x c . P. D. Antonium Giordani, hactenus Episcopum titularem
Myndlensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Nevensi R. P. D. Hubertum I. Cartwright,

Antistitem

Urbanum,

parochum

ecclesiae

cathedralis

Phila-

delphiensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c .


P. D. Edmundi Ioannis Fitzmaurice, Episcopi Wilmingtoniensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Macrensi in Mauretania R. P. D.
Iosephum Streidt, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem arcidioecesis Viennensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Francisci K n i g ,
Archiepiscopi Viennensis.
41

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

12.

26-9-1956.

Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

630

die k Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Uthinensi E. D. Iosephum Bezerra Coutinho, parochum Sancti Benedicti in dioecesi Sobralensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi Tupynamb
da Frota, E p i s c o p i Sobralensis.
die 11 Augusti.

Metropolitanae

Ecclesiae

Pampilonensi,

nuper

erectae, E x c . P. D. Henricum Delgado y Gmez, hactenus E p i s c o p u m


Pampilonensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Hirinensi R. D. Marium Di Lieto,
Cubicularium
Capituli

intimum

Cathedralis

supra

numerum

Amalphitani,

quem

Sanctitatis
deputavit

Suae,

canonicum

Auxiliarem

Exc.

P. D. Donati Pafundi, E p i s c o p i Asculani A p u l . et Ceriniolensis.


die 18 Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Curubitanae R. D.
Raphaelem Valladares, V i c a r i u m Generalem dioecesis Sancti Michaelis,
quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Aloisii Chavez y Gonzlez,
Archiepiscopi Sancti Salvatoris in A m e r i c a .
die W Augusti.

Titulari archiepiscopali

Ecclesiae

Nicopsitanae

E x c . P. D. Ioannem Sison, hactenus E p i s c o p u m titularem Limatensem,


quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P . D . Iacobi
Sancho, Archiepiscopi Novae Segobiae.
Titulari episcopali Ecclesiae Fatensi, R. P. Odilium Etspueler,
sodalem Societatis Verbi Divini, rectorem seminarii metropolitani Novae Segobiae, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Banguedensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Lamianae R. P. Henricum B y r n e ,
Superiorem Societatis Sancti Columbani pro Missionibus apud sinenses
in regione vulgo Mindanao in Insulis Philippinis, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Ibanae.
.

die 24 Augusti. Cathedrali Ecclesiae Civitatis Ieffersoniensis, nuper

erectae, E x c . P. D. Iosephum M. Marling, hactenus Episcopum titularem Thasiensem.


Cathedrali Ecclesiae Campifontis-Capitis

Girardeauensis,

nuper

erectae, E x c . P . D . Carolum E . Helmsing, hactenus E p i s c o p u m titularem


Axomitanum.
Cathedrali Ecclesiae Kansanopolitanae-S. Iosephi, nuper erectae,
E x c . P . D . Edvinum Vincentium 0 ' H a r a , hactenus ArchiepiscopumE p i s c o p u m Kansanopolitanum.
Titulari episcopali Ecclesiae Orcistanae E x c . P. D. Carolum Hubertum Le B l o n d , hactenus Episcopum S. Josephi in America.

Sacra Congregatio Consistorialis

631

Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Edvini Vincentii


O'Hara, Archiepiscopi-Episcopi Kansanopolitani-S. Iosephi, E x c . P . D .
Ioannem Patricium Cody, Episcopum titularem Apolloniensem.
die 5 Septembris.

Titulari episcopali

Ecclesiae

Liviensi

R.

D.

Telesphorum Cioli, Ordinis Fratrum B. Mariae V. de Monte Carmelo,


quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Emmanuelis Mignone, Episcopi Ar retini.

S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i
PROVISIO ECCLESIARUM
Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I dignatus
est sequentes providere Ecclesias, nimirum :
die 29 Februarii 1956. Metropolitanae Ecclesiae Agraensi praefecit
R. P. D o m i n i c u m a Bandra (in saeculo Romualdum Athaide), Ordinis
Fratrum Minorum Capuccinorum.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Lydenburgensi R.

P.

Antonium

Ritrer, e Congregatione Missionariorum F i l i o r u m Ss. Cordis Iesu.


Cathedrali episcopali Ecclesiae Meerutensi, nuper erectae, E x c .
P. D. Bartholomaeum Evangelisti, hactenus Archiepiscopum titularem
Brysiensem, cui servavit archiepiscopalem titulum ad personam.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Beliziensi E x c . P. D. Davidem
F. H i c k e y , hactenus Episcopum titularem Bonitzensem.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Caiennensi,

nuper erectae,

Exc.

P. D. Alafridum Marie, hactenus Episcopum titularem Mundinitzensem.


Cathedrali episcopali Ecclesiae Georgiopolitanae,

nuper erectae,

E x c . P . D . Richardum Lester Guilly, hactenus Episcopum titularem


Adraenum.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Kingstonensi, nuper erectae, E x c .
P. D. Ioannem McEleney, hactenus Episcopum titularem Zeugmatensem in Syria.

632

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cathedrali episcopali Ecclesiae Daloansi, nuper erectae, R. P.


Ioannem Mariam Etrillard, e Societate Missionum ad A f r o s .
Cathedrali episcopali Ecclesiae Kupelansi, nuper erectae, R. P.
Adeodatum Y o u g b a r e , e clero saeculari.
Titulari episcopali Ecclesiae Attalensi in Pamphylia R. P. Georgium Pearce, e Societate Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum
Arcipelagi JSJavigatorum.
Titulari episcopali Ecclesiae Egugensi R. P. Gustavum Andream
Ferdinandum Raballand, e Societate Parisiensi Missionum ad exteras
gentes, quem constituit V i c a r i u m Apostolicum de Phnom-Penh.
die 24 Martii. Titulari episcopali Ecclesiae Adraenae R. D. Eliam
Mchonde, e clero saeculari, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Edgari Aristidis Maranta, Archiepiscopi Daressalaamensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Balanensi R. P. Eduardum Iosephum
Schlotterback, ex Istituto Oblatorum S. Francisci Salesii, quem constituit Vicarium Apostolicum de Keetmanshoop.
Coadiutorem cum iure

successionis E x c .

P.

D.

Henrici Iosephi

Thiinemann, Episcopi Keimoesani, E x c . P. D. Franciscum Esser, Episcopum titularem Claniensem, hactenus Vicarium A p o s t o l i c u m de Keetmanshoop.
die 7 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Hypselitanae R. P. Iesum
Serrano

Pastor,

Congregatione

Missionariorum

Filiorum

Cordis

B. M. V . , quem constituit Vicarium Apostolicum de Darien.


die 20 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Amadassenae E x c .
P. D. Franciscum Xaverium Lacoursire, e Societate Missionariorum
Africae, hactenus Episcopum Mbararansem.
die 29 Aprilis. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cotiaeensi R. P.
Franciscum Markall, e Societate Iesu, quem constituit Coadiutorem cum
iure successionis E x c . P. D. Astonis Chichester, Archiepiscopi Salisburiensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Mosynopolitanae R. P. Manfredum
Staverman, ex Ordine Fratrum Minorum,

quem constituit Vicarium

A p o s t o l i c u m , nuper erecti Vicariatus Apostolici de Hollandia.


die k Iulii. Cathedrali episcopali Ecclesiae Vellorensi R. P. Davidem Swamidoss Pillai, e Societate S. Francisci Salesii.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Buakensi, nuper erectae, R. P. A n dream Duirat, e Societate Missionum ad A f r o s .
Cathedrali episcopali Ecclesiae Gagnoansi, nuper erectae, E x c .

Sacra Congregatio

633

de Propaganda Fide

P. D. Ioannem Mariam Etrillard, e Societate Missionum ad Afros, hac


tenus Episcopum Daloansem.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Daloansi R. P. Petrum Rouanet,
e Societate Missionum ad Afros.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Sokodensi, nuper erectae, R. P.
Hieronymum Lingenheim, e Societate Missionum ad Afros.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Maswansi, nuper erectae, R. P.
Eduardum Aloysium McGurkin, e Societate de Maryknoll pro missionibus exteris.
die 18 Iulii. Cathedrali episcopali Ecclesiae Gibraltariensi R. D.
Ioannem Farmer Healy, e clero saeculari dioecesis Southvarcensis.
die 3 Augusti. Cathedrali episcopali Ecclesiae Khulnensi, nuper
erectae Jessorensi nomine, R. P. Dantem Battaglierin, e Pia Societate
Sancti Francisci Xaverii pro exteris missionibus.

II
NOMINATIONES
Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide, ad
suum beneplacitum, renunciavit:
die 31 Iulii 1956. R. P. Aemilianum Pied, e Societate Mariae
Monfortana,
stolicae

de

Praefectum

Apostolicum

nuper

erectae

Praefecturae

Apo-

Vichada.

R. P. A l o y s i u m Eduardum Garcia Rodrguez, ex Instituto Yarumalensi

pro

missionibus

exteris,

Praefectum

Apostolicum

de

Arauca.

die 7 Augusti. R. P. Urbanum McGarry, Tertii Ordinis Regularis


S.

Francisci,

stolicae

de

Praefectum

Bhagalpur.

Apostolicum nuper

erectae

Praefecturae

Apo-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

634

SACRA CONGREGATIO RITUUM


T AN AN ARI VEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI VICTORIAE RASOAMANARIVO,
VIDUAE.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum


de quo agitur.
Ad Christi Ecclesiam pertinet universas -gentes edocere, fidei tingere
sacramento et, quae sint observanda, praecipere (Cf. M t . 28, 18 ss). Cui
divino mandato Sponsa Christi nullo non tempore obtemperare destitit,
missis christianae veritatis christianaeque virtutis nuntiis propagatoribusque longe a patriis laribus ad extremum usque terrae, ubi insulae
quoque Eum, quem Deus lucem Gentium dedit, expectant (Cf. Is. 49, 6 ;
60, 9). Et ubicumque Ecclesia patuit fixitque tentorium suum, ibi flores
protulit omniumque virtutum genuinos fructus maturavit. Quandoquidem humana natura, quamvis ob miserum A d a e lapsum hereditaria labe
infecta, aliquid tamen in se habet naturaliter christianum (Cf. Tertull.,
A p o l o g . X V I I , 6), quod si divina luce collustretur et divina alatur gratia,
ad veri nominis virtutem et sanctitudinem evehi aliquando potest.
In concentu tot Servorum Dei, patria quidem, genere, lingua, colore
variorum, in quibus mirabilis actio divinae gratiae humanam naturam
perficientis apparet, non ultimum l o c u m tenet V i c t o r i a Rasoamanarivo.
Orta est Serva Dei in Insulae Madagascariae urbe capite, quae vulgo
appellatur Tananarive, anno 1818, ex familia licet non nobili, potentissima tamen supra omnes, utpote cum regali principatu arctissime coniuncta : utroque parente pagano, patre scilicet Rainiandriantsilavo, qui
dein ab idolis ad haeresim Calvinistarum transivit, matre vero Rambahinoro, quae ex idolorum tenebris ad vitae finem usque non emersit.
Iuvenis Rasoamanarivo, quamvis sancta parentum conversatione prorsus caruerit, ope tamen divinae gratiae praevenientis providentisque ex
infidelitatis et haeresis coeno prodiit et sicuti suavissimus et purissimus
flos in Ecclesiae viridario suis splenduit virtutibus, adeo ut vel sanctitatis laudem, uti ex dicendis patebit, sibi comparaverit.

Sacra Congregatio Rituum

635

Famula Dei, patre orbata, a patruo est in aliam adoptata et ad idolorum cultum ab ineunte aetate instituta. Naturali quadam inclinatione
etiam tum, nondum audita Evangelii praeconum praedicatione, ad christianarum virtutum exercitium quasi praeludebat.
A n n o 1861 a matre Sororibus a S. Ioseph de Cluny concredita est
educanda, et statim christianae catechesi studiose et assidue vacavit,
orationi iam instare coepit ; Christum Christique religionem per desideratissimum Baptismum, verae vitae lavacrum, anno 1863 die 1 Novembris,
amplexata est, assumpto Victoriae nomine, devictis utique suorum insectatione ac difficultatibus omne genus. D i e dein 17 Ianuarii sequentis
anni primum Eucharistiae sacramentum m a x i m o animi ardore accepit
sacroque Chrismate inuncta est die 11 Septembris eiusdem anni. Nihil
fere postea ab omnibus suis, una excepta sorore natu minore, non
tentatum est, ut ipsa ad apostasiam cogeretur.
Sexdecim annos nata Religionem ingredi voluit ; at matrimonio consociari debuit c u m Radriaka, vel pleno nomine Ratsimatahodriaka, avunculi filio, P r i m i scilicet Ministri primogenito militumque duci, quum tota
haec res, per illius gentis leges, penes parentes staret ; sed nonnisi Ecclesiae Catholicae ritu, die 13 Maii 1864, coniungi voluit.
Coniugalis autem vita dolorem tantum eidem attulit. D i c i namque
vix potest, quam contumeliose quamque acriter Radriaka, cuius probrosa
vivendi ratio omnibus nota erat, erga uxorem se gesserit; quanta vero
cum patientia et mansuetudine eum sustinuerit ipsa suisque officiis complexa sit. Numquam de eo vel apud amicos querelas movit, numquam de
eius effreno vivendi m o d o sermonem fecit, cum ipso litigavit numquam.
Assidua oratione sibi divina auxilia impetrabat, pro eo orabat itemque
ad eundem finem ab aliis postulabat preces. Adhortationibus pluries
sollicitata ad virum relinquendum, numquam ab eo discessit neque eum
a se unquam repulit. In mortis articulo propriis manibus eum lustralibus aquis regenera vit, demortuum luxit lugubresque vestes, quas usque
dum vixit non deposuit, induit.
V i c t o r i a , prout primorum ferebat consuetudo, regiam aulam, ad
varia obsequia reginae praestanda, frequentabat, simplices induta vestes
patrio more confectas. Ibi, demirantibus ac saepe irridentibus aulicis, qui
omnes ad reginae exemplum Calvinianam sectam profitebantur, V i c toria nostra dictis factisque veluti vivens catholicae fidei confessio apparebat, praeclarissimum virtutum specimen praebens. H i n c in omnium
aestimationem paulatim venit, ita ut potentissimus ille reginae Primus
Minister eam libenter audiret eiusque petitionibus annuere soleret.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

636

D o m i et in ecclesia multum temporis oratione insumebat, maxima


vigilantia et prudentia necnon actuoso studio in famulorum c u m spirituali tum temporali b o n o provehendo obibat.
Interea exorto bello Gallicam Ditionem inter Hovarumque Gubernium anno 1883, Catholicorum c o n d i c i o perquam gravis effecta est :
Missionales enim natione Galli ex Madagascaria Insula expulsi s u n t ;
neophytae catholici accusabantur, quod patriae essent p r o d i t o r e s ; a
vera fide eos seiungere conabantur catholicae religionis hostes, quasi id
debitus erga Nationem suam postularet amor et fidelitas. Quibus in
adiunctis, nisi mulier una adfuisset, V i c t o r i a , quae suo forti constantique apud P r i m u m Ministrum interventu iura Ecclesiae, nullis humanis instructae subsidiis, ab insectatorum arrogantia vindicasset, suis opibus atque exemplis catholicos fratres in fide sustinuisset et confirmat isset, Ecclesia vix in illis regionibus nata, fortasse, uti testes deponunt,
penitus defecisset.
Compositis dein rebus, Serva Dei, quae Missionales Societatis Iesu
discendentes luctu et dolore defleverat, eosdem ad suas messes anno
1886 redeuntes summo gaudio excepit.
Deinceps orationi, quam numquam dimiserat, unice fere se devovit,
omniumque virtutum exercitio, omnium bonorum operum particeps.
Christi caritate iugiter extimulata infirmos, uti antea, curabat, pauperes
sublevabat, in carcere devinctos visitabat, ecclesiis aedificandis non
mdicas suas pecunias insumpsit; Actionis catholicae, quae vocatur,
vere antesignana ibidem exstitit ita, ut tanta veneratione vel ab ethnicis
celebraretur,

ut insigni nomine Magnae Christianae , cum adhuc

viveret, decoraretur.
F r a c t a demum laboribus atque doloribus haud paucis potius quam
aetate, brevi sed vehementi morbo cruciata, F a m u l a D e i die 21 mensis
Augusti, anno 1894, quadragesimo sexto aetatis suae, purissimam animam D e o reddidit, eiusque corpus in gentilicio mausoleo sepultum est.
Pretiosam eius mortem sanctitatis fama statim est subsecuta et magis
magisque percrebruit eiusque glorificatus semper fuit desiderata,

at,

varias ob causas, nonnisi ineunte anno 1932 Processus ordinarius, qui


dicitur, de fama sanctitatis, virtutibus et miraculis eius in Curia V i c a riatus Apostolici Tananarivensis fuit inchoatus. Qui Processus, ad sacrorum canonum normam anno 1935 perfectus, ad Sacram Rituum Congregationem delatus fuit, additis litteris plurimis S u m m o Pontifici adhibitis Caelitum honores ipsi Servae Dei decernendos postulantibus. Cum
autem penes eandem S. R i t . Congregationem Causa haec beatificationis

Sacra Congregatio Rituum

637

agitari coepta sit, scriptis eiusdem Famulae Dei perpensis, nihil obstare
decretum est die 25 Ianuarii 1952 quominus ad ulteriora procedi posset.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R e v m o P. Carolo
Miccinelli, Societatis Iesu et huius Causae Postulatore legitime constituto, Eus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus
Veliternus, eiusdem Causae Ponens, die 14 Februarii 1956 in Ordinaria
Congregatione ad Vaticanas aedes habita, dubium disceptandum proposuit : An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad
effectum de quo agitur, et super ea retulit. Purpurati autem Patres,
sacris tuendis ritibus praepositi, auditis Officialibus Praelatis ac praesertim R. P. D. Sylvio Romani, Fidei Promotore Generali, rescribendum

censuerunt :

Sanctissimo

Affirmative,

seu

Signandam

esse

Commissionem,

si

placuerit.

Facta demum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem fideli


relatione, Sanctitas Sua, sententiam Eimorum Cardinalium ratam habens,
Sua

manu

Commissionem

Introductionis

Rasoamanarivo, pro sua benignitate,

Causae

Servae

Dei

Victoriae

signavit.

Datum R o m a e , die 19 Februarii 1956.


C. Card.

CICOGNANI, Praefectus

L. S.
f A. Carinci, Archiep. S e l e u c , Secretarius

SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS


ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS
i
DECRETUM

ERIGITUR ET IURE GRADUS ACADEMICOS CONFERENDI AUGETUR INSTITUTUM


SOCIALIUM SCIENTIARUM IN PHILOSOPHICA FACULTATE PONTIFICII ATHENAEI ANGELICI IN URBE.
Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum universitatibus, perpensis supplicibus litteris Magistri Generalis Ordinis Fratrum Praedicatorum,

Magni

Cancellarii,

cum

compererit

Institutum

Socialium

Acta Apostlicas Sedis - Commentarium Officiale

638

Scientiarum, quod a. D. MCMLI in Philosophica Facultate Pontificii


in Urbe Athenaei quod Angelicum nuncupatur conditum est, socialibus doctrinis ad Catholicae Ecclesiae Magisterii mentem provehendis
non parum contulisse, laudatum Institutum Socialium Scientiarum in
perpetuum

erigit

erectumque

declarat, ipsique

ius

tribuit in

posterum

academicos Socialium Scientiarum gradus conferendi iis alumnis qui


trienne studiorum curriculum rite compleverint, dummodo antea philosophico-theologica studia perfecerint quae can. C. I. C. 1365 praescribuntur, vel per unum saltem annum in Philosophica Facultate eas disciplinas didicerint atque superatis examinibus absolverint quae tum socialium doctrinarum natura tum peculiaribus Statutis exiguntur; ceteris servatis quae et A p o s t o l i c a Constitutione Deus scientiarum D o minus adnexisque Ordinationibus et eiusdem Instituti approbatis
Statutis praescribuntur; contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Romae, ex Aedibus Sancti Callisti, d. x x v m. Novembris, in Festo
S. Catharinae V i r g . et Mart., a. D. MCMLV.
I. Card. PIZZARDO^, E p . Albanen., Praefectus
L. S.

f C. Confalonieri, A r c h i e p . M c o p o l i t a n . , a Secretis

II
DECRETUM

IN PERPETUUM ERIGITUR ET IURE GRADUS ACADEMICOS CONFERENDI AUGETUR


THEOLOGICA FACULTAS SUB TITULO (( MARIANUM )) IN URBE.
Caelesti honorandae Reginae, Dei hominumque Matri, Ordo Servorum
Beatae Mariae Virginis totum se devotum voluit, indeque a primordiis
theologica

studia

cum

aliis Mendicantium

Ordinibus

impensissime

fovit, id praesertim cupiens ut Christo D o m i n o hominum mentes voluntatesque adducerentur per Mariam, Sapientiae Sedem Almamque Redemptionis Sociam.
Quamobrem Romani Pontifices, saeculo x i v labente, Ordini Servorum
Mariae, cuius sacrarum disciplinarum ab exordiis sedulo impensum studium laudare ac augere nunquam destiterunt, facultatem academicos
gradus propriis sodalibus conferendi tribuerunt, quam, vertentibus saeculis, confirmatam amplificatamque voluerunt. Privilegium enim a Boni-

Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus

639

fatio I X , a. D. MCCCXCVIII Priori Generali laudati Ordinis impertitum,


Innocentius V I I I a. D. MCDLXXXVII, Clemens V I I I a. D. MDCIV, Paulus V
a. D . MDCVi, Urbanus V I I I a. D . MDCXXXIII ac MDCXXXIX, Alexander
demum V I I a. D. MDCLVIII, non m o d o ratum habuerunt sed etiam ampliori
iure auctum promulgaverunt. A n n o tandem MDOLXVI, die x x v i mensis
Februarii, Sacra Congregatio E p i s c o p o r u m et Regularium negotiis praeposita Collegium ab Henrico Gandavensi nuncupatum apud Conventum
Sancti Marcelli in Urbe et in perpetuum erexit et facultate cumulavit
Sacrae Theologiae academicos gradus Collegii alumnis conferendi ; cuius
Collegii Statuta Clemens I X , die x x i m. A p r i l i s a. D. MDCLXIX, per
Bullam Militantis Ecclesiae apostolica auctoritate munivit.
R o m a n u m Collegium Henrici Gandavensis , postquam duo saecula floruit, anno MDCCCLXX luctuose eversum est. M o x tamen, anno
D. MDCCCXCV, restitutum est, titulo assumpto Sancti A l e x i i Falconerii , atque a. D. MCMXXVIII in novas aptiores aedes translatum, ad
amoenum declivem collem Ianiculensem a fundamentis excitatas. Quae
nova sedes crescentis in dies industrii studii, quo sacrae disciplinae excoluntur ad perennis Veritatis incrementum,

perspicua haud interiecta

mora testimonia dedit : ampla enim Bibliotheca theologicorum operum


aucta est, praesertim ad Mariologiam spectantium, cui immo Augustus
Pontifex Pius X I I fel. regn. ditissimam Marialem librorum Collectionem quae per quinquaginta circiter annos in aedibus Sancti Apollinaris asservabatur addere dignatus est ; ab anno autem MCMXXXIX Ephemerides quibus titulus Marianum a Magistris laudati Collegii edi
coeptae sunt, magna eruditione de Deiparae privilegiis in primis disserentes.
Cum interea theologicae scholae Collegii ( ( S . A l e x i i F a l c o n e r i i ad
normas Constitutionis Deus scientiarum D o m i n u s aptatae integre
sint, perspecta indefessa opera ab universo Patrum Servorum Mariae
Ordine et signanter a memorato Collegio mariologicis provehendis studiis egregie collata, idem Summus Pontifex Pius Div. P r o v . Papa X I I ,
per litteras Sacrae huius Congregationis, die x x x m. Novembris anni
S. Iubilaei datas, scholas Collegii Sancti A l e x i i Falconerii ad Facultatis Theologicae dignitatem, pro alumnis totius Ordinis Fratrum Servorum Mariae, benigne evehere dignatus est.
Postquam autem praescriptum quinque annorum experimentum feliciter cessit, eadem Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, auctoritate a Ssmo D. N. P i o D i v . P r o v . P p . X I I sibi concredita, in D e i gloriam animarumque salutem, ad mariologica studia

Acta Apostolicae aedis - Commentarium Officiale

640

uberius impellenda, ad normam can. 1376 O. I. O. in perpetuum erigit Facultatem Theologicam in Urbe sub titulo Marianum , ipsique ius tribuit decernendi academicos gradus baccalaureatus, licentiae, laureaeque
doctoralis sodalibus Ordinis Fratrum Servorum B. M. V. qui in ipsa
studia perfecerint ad Apostolicae Constitutionis normam ; cuius insuper
Statuta, ad eandem Constitutionem A p o s t o l i c a m Deus scientiarum
Dominus eidemque adnexas Ordinationes fideliter accommodata,
rata habet atque approbat, omnibusque ad quos pertinet ut ad actum
plene traducantur praecipit ac iubet, ceteris servatis de iure servandis.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sancti Callisti, d. VIII m. Decembris in
festo Immaculatae Conceptionis B. M. V . , a. D. MCMLV.

g I. Card. PIZZARDO, E p . Albanen., Praefectus


L. f& S.
'

f C. Confalonieri, A r c h i e p . M c o p o l i t a n . , a Secretis

III
DECRETA
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
decretis Sacrae Congregationis de Seminariis et studiorum Universitatibus :
die 20 Octobris 1955 Scholam socialem in Catholica Universitate
Peruviana

(Lima),

ratam

habuit atque

approbavit.

die 8 Decembris 1955 Statuta Theologicae Facultatis Sydneyensis


(Sydney),

rata habuit atque approbavit.

Sacra Paenitentiaria Apostolica

641

ACTA TRIBUNALIUM
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)

ORATIO A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA ATQUE INDULGENTIIS DITATA

A Maria 8mia Madre degli Orfani


Salve, o Vergine purissima, Regina potentissima, che la famiglia
umana chiama col nome soavissimo di Madre, noi che non possiamo
invocare una madre terrena, perch o non l'abbiamo mai conosciuta o
siamo rimasti ben presto privi di un cos necessario e dolce appoggio, a
Te ci rivolgiamo, sicuri che vorrai essere madre specialmente per noi. Se
infatti per la nostra condizione destiamo in tutti sentimenti di piet,
di compassione e di amore, molto pi li susciteremo in Te, la pi amorosa, la pi tenera, la pi pietosa di tutte le pure creature.
O Madre vera di tutti gli orfani, noi ci rifugiamo nel tuo Cuore immacolato, certi di trovare in esso tutti i conforti, cui anela il nostro
desolato c u o r e ; noi riponiamo ogni fiducia in Te, aftinch la tua mano
materna ci guidi e ci sostenga nell'aspro sentiero della vita.
Benedici tutti coloro che c i aiutano e c i proteggono in nome tuo ;
premia i nostri benefattori e gli spiriti eletti che dedicano a noi la
loro vita. P e r soprattutto sii Tu per noi sempre madre, modellando i
nostri cuori, illuminando le nostre menti, temperando le nostre volont,
adornando le nostre anime con tutte le virt e allontanando da noi i nemici del nostro bene, che vorrebbero perderci per sempre.
E infine, Madre nostra amantissima, delizia e speranza nostra, portaci a Ges, frutto benedetto del tuo seno, aftinch, se non abbiamo
la dolcezza di una madre quaggi, ci rendiamo tanto pi degni di Te
in questa vita e possiamo poi godere nella eternit del tuo affetto materno e della tua presenza, unitamente a quella del tuo F i g l i o divino,
che col Padre e lo Spirito Santo vive e regna nei secoli dei secoli.
Cos sia !

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

642

Die 28 Augusti 1956


Ss^mus D. N. div. Prov. Pp. XII benigne tribuere dignatus est partialem

mille

quirendam,
trariis

dierum Indulgentiam,
quoties

quibuslibet

N.

supra
minime

Card.

ab

relatam

orphanis
orationem

saltem
devote

corde

contrito

recitaverint.

acCon-

obstantibus.

CANALI,

Paenitentiarius

Maior

L. S.
I. Rossi, a secretis

Sacra Romana Rota

643

SACRA ROMANA ROTA


Cita tio edictalis
F ARG EN.
NULLITATIS MATRIMONII AXTMANN-WILSON

Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Jacobi W i l s o n ,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive
per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. B. Rotae
( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 31 Octobris 1956, bora 12, ad
concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum
et ad diem designandam,

qua habebitur Turnus

Rotalis pro causae

definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate,

in

casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedicti domini Iacobi W i l s o n curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Franciscus

Brennan,

Ponens.

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Iulii 1956.


C.

Pezzicara,

Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Jacques Wilson,


dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne
ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 31 octobre 1956,
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer
le jour de la dcision de la cause devant la Rote.
Constet-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Jacques Wilson devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

644

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Gioved, 6 settembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor GIUSEPPE
DDLEY LAWRENCE, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Liberia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.

SEGRETERIA DI

STATO

NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si
degnato di nominare :
28

31

aprile

1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Piazza Adeodato Giovanni, Protettore delle Suore del Terz'Ordine
Regolare di Nostra Signora del Monte Carmelo
(Luxembourg).
maggio
L'Emo e Revino Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro
lettore del Santuario della Madonna della Misericordia in Macerata.
luglio

S. E. Revma Monsig. Forni Efrem, Arcivescovo tit. di


Dami, Delegato Straordinario per la presentazione della Rosa d'Oro a Sua Altezza Reale
la Granduchessa Carlotta di Lussemburgo.

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Dalla Costa Elia, Protettore delle Minime Ancelle della SS. Trinit,
Suore Montalve (Firenze).

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Dalla Costa Elia, Protettore delle Suore Stabilite nella Carit di
Ges Buon Pastore (Firenze).

Aa. et vol. X X X X Y I I I

27 Octobris 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 13

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I
VILL AVICENTIEN.
(VICHAD ANSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO VILLAVICENTIENSI QUAEDAM REGIO SEPARATUR, EX
QUA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA VICHADANSIS.

PIUS

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum Apostolis Christus mandaverit ut in universum mundum euntes


praedicarent Evangelium omni creaturae (cf. M e . 16, 15), Nos, qui christianae rei summam in manibus habemus, nihil omnino intentatum relinquimus, quod aptius in dies sacrae doctrinae disseminandae conducat,
hominibusque salutis viam tutiorem facilioremque usque faciat. Quam
ob rem accipiendas esse preces censemus venerabilis Fratris Pauli Bertoli, Archiepiscopi titulo Nicomediensis atque Apostolici in Columbiana
Republica Nuntii, qui ab hac R o m a n a Sede poposcit ut ab apostolico vicariatu Villavicentiensi, in eadem Republica, qui latissime patet, certa
distraheretur pars eademque in novae formam praefecturae redigeretur :
N o s enim non latet, ubi territoria aptiore limite dividantur pluresque
suppeditent sacerdotes, et fideles in virtute magis magisque proficere et
caritatis opera uberius florere. Probantes igitur quod S. Congregatio
42 - ACTA, vol. X X I I I , n.

13. 27-10-1956.

646

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Fidei Propagandae censuerit esse faciendum, quae sententiam rogaverit


venerabilem Fratrem Franciscum Iosephum Bruls, E p i s c o p u m titulo
Paraetoniensem et V i c a r i u m A p o s t o l i c u m Villavicentiensem ; itemque
supplentes eorum consensum, qui in hac re aliquid iuris habeant vel
se arbitrentur habere, de summa Nostra potestate haec, quae sequuntur, decernimus atque iubemus. A vicariatu apostolico Villavicentiensi
eam territorii partem separamus, quae terminis civilis regionis vulgo
(( comisaria del V i c h a d a definitur, eamque ad apostolicae praefecturae
gradum perducimus, Vichadansis ex eiusdem regionis nomine nuncupandae. Cui novae praefecturae omnia adiungimus iura ac privilegia,
quae ad eandem Iure Canonico spectant; eiusque pariter Praefectum
A p o s t o l i c u m omnibus decoramus honoribus simulque astringimus officiis et oneribus, quibus huiuscemodi dignitas et ornari et onerari consuevit. Cuius Vichadansis praefecturae curam atque regimen tradimus
dilectis Filiis Sodalibus Societatis Montfortanae a Maria, ad Nostrum
tamen et Apostolicae Sedis nutum, q u i adhuc ubere c u m fructu in hac
regione allaboraverunt ; laeta c u m spe fore ut ipsi, qui incolarum mores
vitaeque instituta apprime noverint, intentiore studio Ecclesiae sanctae
consulant progressioni atque utilitati.

H a r u m autem Litterarum

creta venerabilis Frater Paulus Bertoli, cuius meminimus,

de-

ad rem

adducet, vel ille qui, eo tempore quo ad effectum operis venturum sit,
Apostolicae in Columbia Nuntiaturae praeerit, facta potestate et alium
virum ad hoc delegandi, d u m m o d o ecclesiastica dignitate pollentem.
Qui vero rem perfecerit, onus habebit factae territorii divisionis documenta exarandi, eorumque fide digna exempla ad S. Consilium Fidei
Propagandae quam primum mittendi.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si
ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit

Acta Pii Pp. XII

647

vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure


statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die septimo mensis Aprilis, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Franciscus

Hannibal

Ferretti,

Proton.

Apost.

Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII. n. 91.

Il
KONGOLOENSIS - STANLEYPOLITANT.
(KINDUENSIS)
AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS KONGOLONSI ET STANLEYPOLITANO, IN CONGO
BELGICO, QUAEDAM SEPARANTUR TERRITORIA, QUIBUS NOVUS VICARIATUS
CONSTITUITUR, (( KINDUENSIS )) NUNCUPANDUS.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
A p o s t o l i c a Sedes omni cura et studio christianae fidei incremento
consulit. Qua de causa, quo satius divini nominis gloria in Congi Belgici regione promoveatur atque christifideles ibi commorantes uberiores
suscipiant fructus ex evangelica lege, valde oportunum visum est vicariatuum apostolicorum Kongolonsis et Stanleypolitani, sodalibus Congregationis Sacerdotum a Sacro Corde Iesu concreditorum, peramplum
territorium dispertire et novum exinde apostolicum constituere vicariatum. Consilio igitur exquisito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E.
Cardinalibus Sacrae Congregationi Christianae Fidei Propagandae praepositis ac sententia audita venerabilis

Fratris

Alfredi Bruniera,

Ar-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

648

chiepiscopi titulo Claudiopolitani in H o n o r i a d e atque A p o s t o l i c i in Congo B e l g i c o et in Ruanda Urundi Delegati, re qua par erat diligentia
considerata consensuque eorum suppleto, q u o r u m h o c negotium quavis
intersit ratione, suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decern i m u s ac statuimus-

Ab apostolico vicariatu K o n g o l o n s i territorii

partem distrahimus, quae Provinciae vulgato nomine de K i v u ad septentrionem vergit, quaeque regionem territorii civilis de K a s o n g o , ad
meridiem fluminis nomine Lualaba sitam, ac territorium civile de R i m bombo et partem illam territorii civilis de K i n d u , quae obnoxia est
K o n g o l o n s i sacrorum Antistiti, c o m p l e c t i t u r ; item a vicariatu apostolico Stanleypolitano eam territorii partem, quae ad meridiem fluminis L o w a exstat, quaeque partem meridianam territorii civilis de
Lubutu et partem territorii civilis de Shabunda, inter flumina Lugulu
et L o w a sitam, atque insuper territorii civilis de K i n d u partem illam
complectitur, quae ad vicariatum Stanleypolitanum pertinet. Quam regionem in novi apostolici vicariatus formam redigimus, qui ab urbe
Kindu

Kinduensis

nuncupabitur

quemque

sollertibus

curis

soda-

lium Congregationis a Sancto Spiritu committimus, ad Nostrum tamen


et Sanctae Sedis nutum. Novus igitur apostolicus Kinduensis vicariatus
totam regionem quam supra diximus amplectetur iisdemque circumscribetur finibus; quem praeterea itemque eius p r o tempore sacrorum
Praesules iisdem iuribus et honoribus o r n a m u s ; V i c a r i u m vero etiam
oneribus astringimus, quibus solent ceteri eiusdem gradus Antistites
ornari et astringi.

Ut vero ea quae Nostris hisce Litteris iubemus

iure optimo efficiantur, venerabilem Fratrem Alfredum Br uniera deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur
Apostolicae in C o n g o B e l g i c o et in Ruanda Urundi Delegationi praeerit ;
cui autem contigerit hoc exsequendum opus, illi opportunas ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro in ecclesiastica
constituto dignitate. Praecipimus insuper ut confectum negotium in
acta referatur, quorum fide digna exempla ad Sacram Congregationem
Christianae Fidei Propagandae quam p r i m u m mittantur.
Has vero litteras nunc et in posterum eificaees esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis q u o r u m res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini

Acta Pii Pp. XII

649

praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel c o r r o m pere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si
ostender en tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit
vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure
statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die tertio et vicesimo mensis A p r i l i s ,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus
Nostri duodevicesimo.
OBLSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


8. Congr. de Propri ganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens

Loco

Albertus Serafini, Proton.

Apost.

Silvius

Apost.

Sericano,

Proton.

Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n. 7.

III
TAMALENSIS - KETANSIS
(NAVRONGENSIS)
A DIOECESIBUS TAMALENSI ET KETANSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR,
QUIBUS NOVA QUAEDAM DIOECESIS CONDITUR, (( NAVRONGENSIS )) APPELLANDA.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Semper fuit magni momenti negotium magnique consilii condere
dioeceses, c u m per id frequens populi agmen ad unitatem sub Episcopi
auctoritate redigatur, aptiorque inde ac firmior enascatur christianae rei
administratio. Sed h o c vel maioris, nostris hisce temporibus existimandum est, cum actuosior hominum vita bene aptum etiam postulat religiosarum rerum regimen. Quapropter, cum venerabilis Frater Iacobus R o -

650

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

bertus K n o x , Archiepiscopus titulo Melitenaeus et in Africa Orientali


et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, censuerit bene fieri, si
in regione Litoris Aurei nova quaedam dioecesis constitueretur; cumque venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi
Fidei Propagandae praepositi consilium probaverint, N o s eorum consensum supplentes qui in negotio aliquid iuris habeant vel se habere
putent, de suprema et apostolica Nostra potestate haec, quae sequuntur,
decernimus et iubemus. In territorio Litoris A u r e i novam dioecesim
constituimus, Navrongensem, ab urbe capite, appellandam, quae terras
continebit, quibus vulgari sermone sunt nomina : de Kassena Builsa et
Mamprussi, quaeque adhuc ad dioeceses Tamalensem et Ketansem pertinebant. Quae his finibus claudetur : ad septemtrionalem partem, territorio cui est cognomen in vulgus Haute V o l t a ; ad orientalem plagam,
terra quae populari sermone T o g o Gallico appellari consuevit ; ad occasum denique solis et ad meridiem, dioecesis Tamalensis limitibus. Quae
iura solent cuilibet Sedi episcopali esse propria, haec omnia etiam Ecclesiae Navrongensi tribuimus ; eius vero Praesuli, praeterquam quod iura
et honores suae dignitatis concedimus, onera quoque imponimus. V o lumus praeterea ut haec dioecesis Missionariis Africae, quos vocant,
concredatur, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum : ea spe ut
quo Christi animorumque studio eas oras excoluerunt, eodem etiam in
posterum agere pergant. Sedes dioecesis et Episcopi domicilium in urbe
Navrongo e r u n t ; cathedram vero docendae veritatis idem Praesul in
templo collocabit ibidem exstanti. Navrongensis Ecclesia metropoli Litoris Capitis tamquam

suffraganea subdetur ;

item

eius sacrorum

An-

tistes Archiepiscopo eiusdem Sedis oboediet. Canonicorum Collegium


quam primum erigatur : quousque tamen id fieri nequeat, censemus ut
eorum l o c o dioecesani Consultores eligantur, Episcopum consilio, opera
iuvaturi. Quoniam autem uniuscuiusque Ecclesiae firmitas e numero,
pietate, virtute sacerdotum magna ex parte pendet, ideo nihil est ab
E p i s c o p o maiore sollicitudine curandum, quam ut seminarium saltem
elementarium struat, iis pueris excipiendis et educandis, quos divina
Spiritus Sancti gratia ad sacerdotium ineundum moverit. Quod scilicet
iuxta normas iuris communis faciet, et praescriptiones S. Congregationis de Propaganda F i d e . Mensa episcopalis, quam dicunt, iis bonis et
pecuniis constabit quae vel ex divisione bonorum provenient dioecesium
a quibus nova Sedes originem ducit, vel populus sponte dabit, vel Curiae
obvenire solent. Divisio autem o p u m et facultatum secundum canonem
1500 C. I. C. fiet. Quod vero pertinet ad electionem V i c a r i i Capitularis,
Sede vacante, vel ad regimen dioecesis eiusque administrationem, ad

Acta PU Pp. XII

651

iura et onera cleri et populi, aliaque huiusmodi, omnia serventur quae


Iure Canonico praescribuntur. De clero autem statuimus ut, c u m res
ad exitum deducta fuerit, quae sacerdotum pars in territorio novae circumscriptionis legitime inveniatur, ea censeatur eidem Ecclesiae adscripta. Iubemus quoque ut documenta et acta quae quovis m o d o ad
dioecesim Navrongensem respiciant, quam primum fieri potest, ad eius
Curiam episcopalem mittantur, ibidem religiose custodienda. Ceterum,
haec Nostra decreta exsequenda curabit venerabilis Frater Iacobus R o bertus K n o x , cuius mentionem fecimus, vel alius ab eo legatus. Ad quam
rem omnes potestates concedimus cuilibet similiter delegandas, si visum
fuerit, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto. Idem vero venerabilis Frater, acto negotio, documenta exarari faciet, eorumque sincerae fidei exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mitti
studebit.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostend e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,
qui S u m m o r u m Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die tertia et vicesima mensis Aprilis,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus
Nostri duodevicesimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. B. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Begens
Albertus Serafini, Proton. Apost.
Silvius Sericano. Proton. Apost.
Loco 83' Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 85.

52

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV
LIKUNIENSIS - ZOMBANSIS
(DEDZANSIS)
AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS LIKUNIENSI ET Z0MBANSI QUAEDAM TERRITORIA
DETRAHUNTUR, E QUIBUS NOVUS APOSTOLICUS VICARIATUS CONSTITUITUR,
QUI (( DEDZANSIS )) APPELLATUR.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Etsi cotidie hostes veritatis causas anxiae sollicitudinis Nobis praebent, cum aspera usquequaque in Christi Ecclesiam certamina ineant,
serena tamen laetitia perfundimur, cum audimus multis in oris et novas
Ecclesias nasci, et natas inter gentes felici successu progredi. Quod cum in
regione quoque Nyassaland evenerit, censuit venerabilis Prater Iacobus
Robertus K n o x , Archiepiscopus titulo Melitenaeus et in Africa Orientali
et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, religionem catholicam
esse certa ibidem incrementa capturam, si novus vicariatus apostolicus
conderetur. Quae c u m ita sint, N o s , re magna consideratione reputata,
consilioque petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi F i d e i Propagandae praepositis; eorum consensum supplentes qui aliquod ius in negotio habeant, de Nostra suprema
et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus et iubemus.
In regione, cui nomen est in vulgus Nyassaland, novum vicariatum apostolicum constituimus,

qui,

ab

urbe

principe eius terrae,

Dedzansis

appellabitur, et his territoriis coalescet : de Dedza nempe quod adhuc ad


vicariatum apostolicum Likuniensem pertinebat, et de Ncheu, quae in
praesentem diem pars fuit apostolici vicariatus Zombansis. Cui n o v o
vicariatui omnia iura et honores concedimus, quae dari solent omnibus
eiusdem gradus circumscriptionibus. Item et A p o s t o l i c o V i c a r i o , cui
tamen onera quoque et obligationes imponimus, quae ab hoc officio proflui
censentur. H a e c nova Ecclesia clero indigena e credetur : hic enim ea virtute, prudentia praestat, ut iure spem faciat nihil se esse omissurnm
quod ad suae regionis progressum conducat, vel ad animos suae gentis
Christo D e o conciliandos. Ceterum harum Litterarum Nostrarum iussa

Acta PU Pp. XII

653

venerabilis Frater Iacobus Robertus K n o x , quem memoravimus, ad rem


deducere curabit, cui omnes potestates facimus ad rem exequendam. H a s
quidem poterit cuilibet viro delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate
constituto. A c t i vero negotii idem venerabilis Frater documenta exarabit,
eaque sinceris exemplis ad S. Congregationem Christiano Nomini P r o p o gando quam cito mittet. Quodsi eo tempore, quo haec fieri debeant, alius
Apostolicae Delegationi in Africa Orientali et Occidentali Britannica
praesit, hic omnia Nostra mandata persequetur.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus :
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s
ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica
dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r .
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o
detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis A p r i l i s ,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus
Nostri duodevicesimo.

CELSUS Card. COSTANTINI


8. B. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus Serafini, Proton. Apost.
Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco k-Xj Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 86.

654

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DE SINTANG
APOSTOLICA PRAEFECTURA DE SINTANG, QUAE EST IN INDONESIA, AD GRADUM
VICARIATUS APOSTOLICI EVEHITUR.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

C u m , ingenti sane animi Nostri laetitia, acceperimus, qui curam universi gregis a Christo habuimus, non m o d o in praefectura apostolica de
Sintang magnifica esse christianae religionis incrementa, sed talia esse
ut visum sit S. Congregationi Fidei Propagandae eandem ad vicariatus
apostolici gradum magno c u m fructu evehi posse, censuimus haec venerabilium Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium consilia esse probanda, admotisque ad id precibus esse concedendum. Quae c u m ita sint,
post rem attente consideratam, rogatumque venerabilem Fratrem Georgium de Jonghe d ' A r d o y e , Archiepiscopum titulo Misthiensem et olim
in Indonesia A p o s t o l i c u m Internuntium, quid super h o c sentiret; consensum eorum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, vel
se putent habere, de Nostra summa et apostolica auctoritate, cuius plenitudinem habemus, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. A p o stolicam praefecturam de Sintang, quae est in Indonesia, ad gradum et
dignitatem vicariatus apostolici evehimus, immutatis nomine et finibus,
cui, uti m o s est, itemque Praesuli, cui regendus obtigerit, omnia iura,
honores, privilegia tribuimus, quae solent vicariatibus omnibus concedi,
impositis tamen huic iisdem oneribus et obligationibus ad V i c a r i o s A p o stolicos spectantibus. Persuasum autem habentes novam Ecclesiam nulli
posse aequius ac fructuosius attribu quam iis qui eandem et nascentem
foverunt, et suo labore, sudore florentem effecerunt : eius enim populi
et linguam, et mores, et indolem optime noverunt ; idcirco eam regendam
concredimus Sodalibus Mariae de Montfort, ad Nostrum tamen et huius
Apostolicae Sedis nutum, ea spe ut nihil curae et laboris sint omissuri
ut eam quoque populi partem, quae n o n d u m intra Ecclesiae saepta tranquillo animo degit, omnimodis quaerant et D e i beneficio eidem aggregare possint. Ut vero has Litteras Nostras exsequatur, venerabili Fratri
D o m i n i c o Enrici mandatum damus, Archiepiscopo titulo Ancusensi et

Acta PU Pp. XII

655

in Indonesia A p o s t o l i c o Internuntio, cui omnes potestates agendae rei


facimus, cuilibet delegandas, si visum fuerit, d u m m o d o in ecclesiastica
dignitate constituto. Postquam autem negotium perfecerit, idem documenta exaranda curabit, quorum exemplum, sincere scriptum, ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si fiat ut eo tempore
quo haec decreta sint ad exitum deducenda alius Apostolicae Inter nuntiaturae praesit, hunc volumus persequi Nostra mandata.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant.

Quarum Litterarum eifi-

cacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,


c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostend e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel
quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die tertio et vicesimo mensis Aprilis, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius

PETRUS Card. FUMASONI BIONDI


S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Bernardus
Caesar
Loco >fc P l u m b i

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 78.

De

Felicis,

Federici,

Proion.

Proton.
Apost.

Apost.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

656

LITTERAE

APOSTOLICAE

I
PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS RENUNTIATUR SANCTUS BENEDICTUS ABBAS
TOTIUS PIETERSBURGENSIS ABBATIAE NULLIUS, IN APRICA AUSTRALI.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam. Quod Sanctus Pius P P . X, Decessor
Noster, suprema sua condidit auctoritate suaque sanctitate roboravit ac
benedictione auxit, haud raro idem veluti sinapis evangelicae granum,
feliciter succrevit optimeque in bonum Ecclesiae evasit. Neque aliter
accidisse videtur Pietersburgensi Abbatiae nullius dioeceseos, quae, in
Africa australi posita, Transvaallensis Septemtrionalis Praefectura A p o stolica antea nuncupabatur.

Nam,

postquam

Sacra

Congregatio de

Propaganda F i d e , suo Decreto die x x n mensis Decembris anno MCMX


dato, a Vicariatu A p o s t o l i c o Transvaallensi seiungendos

...

civiles districtus . . .

Aposto-

atque

...

coniuncto territorio

novam

duos

licam Praefecturam erigendam, Patribus Benedictinis Congregationis


Cassinensis

Primaevae

Observantiae

commitendam

censuit,

idem

Sanctus Summus Pontifex, per Epistolam, die iv mensis Februarii


anno MCMXI propria manu signatam, sic dilectum filium Maurum Serafini, tunc eiusdem Congregationis Abbatem Generalem, est allocutus :
Summopere quidem gratum Nobis est adeo patentem metiri oculis
campum et mirari quousque per vestrum ministerium se porrigat sancta
Ecclesiae fecunditas, quam ingens multitudo mortalium a fera agrestique vita ad humanum cultum civilemque deducatur, illataque luce evangelii ad vitam sempiternam ab interitu revocetur . Spem insuper habens Cassinenses alumnos, haud minus alacrem quam antea operam
sacris expeditionibus daturos, atque ubi res postulet, apostolorum legiones ex eorum claustris prodituras , eosdem hortabatur ut frugifero
ministerio amplificando, iuvando, nulli labori aut periculo parcentes,
operam tribuerent . Quae profecto, A p o s t o l i c a benedictione aucta, caelesti roborata Sancti Benedicti Abbatis patrocinio, uberrimos protulit
salutis fructus, ita ut eadem Praefectura A p o s t o l i c a ad dignitatem A b batiae nullius dioeceseos, Pietersburgensi nomine appellandae, a Nobis-

Acta PU Pp. XII

657

met Ipsis, anno MCMXXXIX, fuerit evecta. Quo magis missionalia opera
succrescebant, eo plus incrementi religioni ac pietati in Sanctum Benedictum afferebatur. Adventante igitur a Cassinensi Missione in Africa
australi condita quinquagesimo anno, hodiernus Pietersburgensis Abbas
Ordinarius, Venerabilis Frater Franciscus Clemens V a n Hoeck, Episcopus titulo Cissitanus, e Congregatione Cassinensi a primaeva observantia O. S. B . , enixas Nobis adhibuit preces, ut Sanctus Benedictus
Abbas memoratae Abbatiae nullius dioeceseos praecipuus apud Deum
Patronus a Nobis renuntiaretur. Nos autem, ut fidelium pietas in eundem Sanctum Abbatem ad maiorem Dei gloriam animarumque proventum magis in dies augeretur, huiusmodi vota excipienda perlibenter censuimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum
Benedictum Abbatem Pietersburgensis Abbatiae nullius dioeceseos caelestem ac praecipuum apud Deum Patronum, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, praecipuis l o c o r u m Patronis rite competentibus, constituimus, facimus ac renuntiamus, Contrariis quibuslibet
minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes
Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ;
suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad
quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum : irritumque ex
nunc et inane fieri; si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x v n i mensis
Octobris, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.

De speciali mandato Sanctissimi


P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

658

II
BEATA MARIA V., TITULO (( DE NURIA )) INVOCATA, PRAECIPUA CONSTITUITUR
APUD DEUM PATRONA, UNA CUM S. HERMENGAUDIO, DIOECESIS URGELLENSIS.

PIUS PP. XII


Ad perpetuam rei memoriam, Quasi arx praesidiumque salutis Mariana Aedes, a (( Nuria appellata, montana in regione, intra Urgellensis
dioecesis fines, posita est, altissimisque culminibus, vastis a natura et
humano cultu, circumvallata ; quo ab antiquis temporibus Christifideles
p e r s e q u e n t e s enisi sunt, ut a Caeli terraeque Eegina, gentium sospita,
supernis muneribus afficerentur rebusque in arctis solacium acciperent
ac levamentum. Quibus pietatis causa salebrosa semita inter praerupta
ascendentibus consulere volentes, Urgellenses Praesules tandem consecuti sunt, ut currus electrici ope, rota denticulata moliente, ad locum
tam editum commodius illi eveherentur ; quo etiam factum est, ut piorum
concursus maxime augerentur. Praeterea iuvat memorare T e m p l u m esse
amplificatum varioque opere excultum, eique continentia aedificata deversoria, quae magnam vim peregrinatorum caperent. Excitata autem ab
inimicis nominis Catholici foeda tempestate, haec montana religionis
Marialis sedes pessumdata est, ipsum autem Simulacrum Deiparae in
exteras regiones, per strenuum quendam Templi administrum, ablatum
et ita servatum incolume. Rebus tandem compositis, quod furor hostilis
deleverat, refectum est, et venerabilis I m a g o eo restituta, ad quam, novo
pietatis studio incensi, Christifideles iterum turmatim se effundere consueverunt.

Huiusce igitur pietatis domicilii momentum considerans,

Venerabilis Frater R a y m u n d u s Iglesias Navarri, E p i s c o p u s Urgellensis, N o s rogavit ut A l m a m Deiparam a Nuria )) nuncupatam Compatronam suae dioecesis renuntiaremus. Quibus precibus benigne annuentes, N o s , e Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia
ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,
harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam V i r g i n e m ,
titulo de (( Nuria invocatam, praecipuam apud D e u m Patronam, una
c u m Sancto Ermengaudio, totius Dioecesis Urgellensis constituimus ac
declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras

Acta PU Pp. XII

659

firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque


plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane
fieri, si quidam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter
sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i
mensis Martii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

III
SANCTUS GABRIEL ARCHANGELUS OMNIUM MILITUM EX ITALICO EXERCITU
NOVO ORDINI (( TRANSMISSIONUM )) ADDICTORUM CAELESTIS APUD DEUM
PATRONUS DECLARATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Paterno animo Nostro, cuius est
(( sollicitudo omnium Ecclesiarum ( / / Cor. X I , 28), haud parvum affert
solacium cognoscere quam multi coetus seu consociationes seu ordines
alicuius caelestis Patroni tutelae, tamquam perfectissimi hominum vitae
exemplaris, se credere nostris vel temporibus cupiant. Tantas quidem
perpessi aerumnas, novissimo saeviente bello, homines divinum expetunt
auxilium seque super um exemplo ad bonam frugem recipiunt. Quo laudabili impulsi consilio, Itali novissimae Exercitus partis milites singularem caelestem Patronum sibi adoptaverunt. Ex quo enim, re militari
propter novas inductas rationes ac peculiaria munera attributa quam
maxime hodie perfecta, novissimus militum Transmissionibus addictorum Ordo a machinatoribus seiunctus est, eiusdem Ordinis milites
novum suae arti magis idoneum Patronum quaesierunt. Sicut autem
Sancta Barbara, V i r g o et Martyr, per similes Litteras Apostolicas die iv
mensis Decembris anno millesimo nongentesimo quinquagesimo primo
a Nobismet Ipsis sub anulo Piscatoris data, Italis militibus pyroballistariis, nautis, machinariis et exstinguendis incendiis addictis caelestis

660

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Patrona confirmata atque renuntiata fuerat ; ita Sanctus Gabriel A r changelus militibus per electricam vim ex longinquo colloquentibus vel
scribentibus vel conspicientibus aptior Patronus scite visus est. Etenim
N o s Ipsi, per Litteras item Apostolicas in forma Brevis, die xn mensis
Ianuarii eiusdem anni, A r t i u m , quae <( Telecommunicationes hybrido
nomine dicuntur eorumque omnium qui, sive viri privati sive privatae
sodalitates, iisdem quodammodo dant operam, memoratum Archangelum,
eo quod m o r t a l i u m generi... exoptatum humanae Redemptionis nuntium detulerat, caelestem Patronum declaravimus. Neque tunc c o n scribere dubitavimus : Sancta Mater Ecclesia progredienti huic populorum cultui non solum numquam offecit, sed curae habuit et habet eum
alere, provehere ac tutari quam m a x i m e ; quandoquidem quidquid veri,
quidquid novi indagando attingitur, id veluti quoddam divinae mentis
vestigium divinaeque potentiae indicium agnoscendum est . Quod si novissimae illae Artes novissimaque instrumenta, prout pacis opera, (( multum multumque valent (ut Nostra verba denuo usurpemus) ad fraternam
hominum communitatem fovendam roborandamque, ad eorum excolendam
vitam, ad liberales artes et ad ingenuas disciplinas quam latissime propagandas ; non minus ad tuendam quoque militum vitam atque ad expeditius efficiendum munus quo inter se coniungantur, ipsa inservire
debent

valeantque.

Cum

igitur

Venerabili

Fratre

Henrico

Pin-

tonello, Archiepiscopo titulari Theodosiopolitano in A r c a d i a nec non


Ordinario Militari p r o Italia, vota quoque expromente praepositorum
iisdem Transmissionibus , enixe rogati essemus, ut caelestem Sancti
Gabrielis Archangeli tutelam etiam ad eiusdem Ordinis milites benigne
extendere dignaremur, N o s huiusmodi preces admittendas perlibenter
censuimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Sanctum Gabrielem Archangelum novissimi Transmissionum Ordinis, quem vocant, omnium ex Italico Exercitu caelestem
apud D e u m Patronum, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis coetuum Patronis rite competunt, constituimus
facimus ac declaramus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus

Acta Pii Pp. XII

661

super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
vi mensis Aprilis, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

IV
BEATA MARIA V., (( SANTA MARIA GRECA )) VULGO APPELLATA, IN PRAECIPUAM
PATRONAM OPPIDI (( CORATO )), ARCHIDIOECESIS TRANENSIS, ELIGITUR UNA
CUM S. CATALDO, EP. ET CONF., ET S. GERARDO MAIELLA, CONF
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Pie invocata, V i r g o Maria mortalibus, saeculi iactatis procelloso pelago, amicum adest perfugium certaque statio salutis. H o c senserunt sentiuntque cives oppidi, cui vulgatum
nomen est (( Corato , quodque finibus archidioecesis Tranensis continetur. Ad augustam enim Deiparam, iii paroeciali templo vetusta imagine expressam et pullo sermone Santa Maria Greca appellatam, in
publicis privatisque necessitatibus fidentes confugiunt, praesentissimam
eius opem imploraturi. Quam precabundi saepe sunt experti, adeo ut Beatissimam Mariam Virginem, nomine illo insignem, peculiarem suam
habeant tutricem rerumque suarum validum praesidium. Cum igitur in
eam tam incensa ferantur pietate, Venerabilis Frater Reginaldus Iosephus Maria Addazi, Archiepiscopus Tranensis et Barolensis, vota excipiens eius loci Cleri, Consilii municipio moderando totiusque populi,
N o s rogavit, ut almam Deiparam, ibidem magnopere veneratam, praecipuam eiusdem oppidi caelestem Patronam renuntiaremus. Nos autem,
quibus nihil est potius quam ut Marianam religionem quoquoversus propagemus, preces huiusmodi libenti animo statuimus audire. Quapropter,
ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatam Mariam Virginem, Santa
43 - ACTA, vol. X X I I I , n. 13. 27-10-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

662

Maria Greca vulgo

appellatam, praecipuam apud D e u m Patronam

oppidi, quod, Corato nuncupatum, intra Tranensis Archidioecesis


fines positum est, una cum Sancto Cataldo, E p i s c o p o et Confessore, et
c u m Sancto Gerardo Maiella, Confessore, constituimus ac declaramus,
omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus
locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus.
H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque eificaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque
integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si
quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
X I I I mensis A p r i l i s , anno MDCCCCIII, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA

Brevibus

Apostolicis

EPISTULA
AD E M U M P. D. VALERIUM TIT. S. SILVESTRI IN CAPITE S. R. E. CARDINALEM
VALERI, S. CONGREGATIONIS DE RELIGIOSIS PRAEFECTUM, PRAESIDEM CONVENTUS UTRIUSQUE CLERI EX UNIVERSA HISPANIA, DE PERFECTIONE RELIGIOSA AC SACERDOTALI DEQUE APOSTOLATU PROVEHENDIS, IN URBE MATRITENSI INDICTI.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. N o vimus Religiosorum Ordinum et Congregationum sodales itemque sacerdotes, qui saeculares dicuntur, proxime ex universa Hispania Matritum conventuros esse, in urbem nobilis illius Nationis caput, ut de re
gravissima collatis inter se consiliis agant, quae quidem c u m Catholicae
Ecclesiae incremento coniungitur quam m a x i m e ; hoc est de religiosa
ac sacerdotali perfectione assequenda deque apostolatu fovendo provehendoque. Cupimus igitur, Dilecte F i l i Noster, ut tu, qui amplissimae h u i c

Acta Pii Pp. XII

663

Congressioni praeeris, gratulationes, vota et hortamenta, quae ex paterno oriuntur animo Nostro, c u m iis omnibus communices, qui vel Episcopali, vel sacerdotali dignitate insigniti, vel ad Religiosos utriusque
sexus Ordines, Congregationes, Instituta Saecularia pertinentes, coetus
eiusmodi participabunt.
Gratulamur

laetamurque

imprimis;

Nobis

enim

perspectum

est

utrumque clerum in catholica Hispania c o n c o r d i animo concordibusque


viribus allaborare ut quae varia apostolatus incepta postulat hodierna
aetas, auctiora usque incrementa capiant, sive c u m agitur de privata
uniuscuiusque m o r u m integritate sanctitateque procuranda, sive cum
in apertum c a m p u m prosilire necesse est ; eaque ad christianas normas
pertractare, quae ad domesticum convictum, ad litterarum ludos et
scholas iuventutisque rectam educationem et ad scripta publice edenda
spectent, itemque ad pias omne genus sodalitates et ad consociationes
illas pertineant, quae ab A c t i o n e Catholica nomen accipiunt, et quae
cuiusvis ordinis cives amplecti debent. H a e c omnia, ut omnes norunt;
ita efficienda sunt, ut Evangelii praeceptis Ecclesiaeque normis omnino
conformentur, atque increscentibus nostrorum temporum necessitatibus
respondeant. Ac p r i m o l o c o , quatenus de apostolatu agitur locali, qui
adiutricem operam Ecclesiasticae Hierarchiae praestare debeat, prorsus
1

necesse est ut sine E p i s c o p o nihil fat. Quamobrem sacrorum Antistitum erit, ad Apostolicae huius Sedis praescripta, servatisque Codicis
iuris canonici normis, ea omnia prospicere atque efficere, quantum iisdem facultas erit, ut in propria dicione nihil desideretur, quod ad rem
tanti momenti conferre queat; sacris vero utriusque cleri administris
potissimum esto, itemque Religiosis utriusque sexus sodalibus, studiosam, sollertem, concordem, atque invicem adiutricem operam navare,
ita quidem ut quae praecipiuntur ab E p i s c o p o , ea omnia iuvante D e o ad
effectum feliciter deducere enitantur.
Ac praeterea rem silentio praeterire nolumus, quam, utpote necessariam, omnibus perspectam esse confidimus : c u m nempe, hodie praesertim, sacrorum administri nequeant omnes civium ordines, eorumque
varios status variasque condiciones salutari opera sua facile attingere,
optime profecto fecerint si sibi sociam navitatem adsciverint eorum laic o r u m hominum, qui Ecclesiae doctrina instructi et conformati, christianis moribus vivant flagrantique studio ardeant catholicam religionem
propagandi eamque in privatam et publicam vitae actionem exercita-

-S. Ignat. Antioc, Epist, ad Trall., 2 ; MIGNE, P. G. V . 676.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

664

tionemque salutariter inducendi. Quemadmodum igitur id sacris Pastoribus summae erit utilitati, ita pariter m a x i m o honori ac decori l a i c o r u m
ordinis hominibus esse debet, qui apostolicum ministerium ratione quadam, h o c est suo ipsorum adiumento, participare possunt.
Attamen ad haec omnia efficienda nemo est qui non videat quantopere
necesse sit ut sacri ipsi administri christianis virtutibus in exemplum
omnibus praeluceant, atque adeo spiritualem illam vitae perfectionem
totis viribus assequi studeant atque enitantur, quam proprius cuiusque
status ac propria cuiusque munera et officia postulent. Inanis profecto
ac sterilis omnino apostolatus evadit, nisi e sacerdotalibus animis proficiscatur, qui, caelesti gratia aliti ac permoti, vivam Iesu Christi imaginem
suis moribus referant, catholica fide ducantur, divinoque amore ferveant.
Ad evangelicam eiusmodi animorum conformationem institutionemque
sibi procurandam allaborent igitur imprimis sacri utriusque cleri administri; pietatem c o l a n t ; adsiduo precandi studio ardeant; m o r u m integritate eniteant ; et ad sacras disciplinas sibi penitus comparandas ita
se dedant, ut progredientibus nostrorum temporum necessitatibus pares
omnino exsistant.
Ea praesertim quae hac de causa Decessor Noster sanctae mem. Pius X
per A p o s t o l i c a m Adhortationem docuit, quae a verbis incipit Haerent
2

a n i m o , atque ea pari m o d o , quae Nosmet ipsi eiusdem generis edito


documento

scripsimus, etiam atque etiam animo meditentur, eaque

habeant quasi salutare pabulum. Quam ad rem placet haec in memo


riam vestram r e v o c a r e : Ex Divini Magistri s e n t e n t i a

christianae

vitae perfectio caritate erga Deum, erga p r o x i m o s potissimum innititur,


quae tamen flagrans, studiosa, operosa sit. Ea enim, si ita conformatur,
omnes quodammodo amplectitur v i r t u t e s ;
(( vinculum perfectionis

atque adeo iure meritoque

dici potest. In quibusvis igitur rerum con-

dicionibus versetur h o m o , opus est prorsus ut mentem suam suosque


actus ad hoc propositum dirigat. Ad id tamen peculiari officio adstringitur sacerdos. Quaevis enim eius sacerdotalis actio suapte natura quatenus nempe sacrorum administer hac de causa divinitus vocatus est, ac
divino munere divinoque charismate insignitus ut ad h o c contendat necesse e s t ; ipse enim Iesu Christo, unico aeternoque sacerdoti, sociam
2

Acta Pii X, vol. IV, p. 237 sqq.


Menti Nostrae , A. A. S. vol. XLII, a. 1950, p. 657 sqq.

Cfr. MATTH. 22, 37, 38, 39.

Cfr. / Cor., XIII, 4, 5, 6, 7.


Col. III, 14.

Acta PU Pp. XII

665

operam navare debet; eumque sequatur, imitetur oportet, qui, eum


terrenam vitam ageret, nihil potius habuit,

quam ut incensissimum

suum erga Patrem amorem testaretur suique Cordis infinitos thesauros


hominibus impertiret .

In Codice autem iuris canonici hoc statuitur : Clerici debent sanctiorem prae laicis vitam interiorem et exteriorem ducere, eisque virtute
et recte factis in exemplum excellere .

At animi vita, quae interior di-

citur, et quae divina gratia alitur christianisque virtutibus roboratur,


alterius vitae, quae exterior appellatur, veluti fundamentum et scaturigo esse debet, ut apostolatus incepta reapse frugifera esse possint.
H a n c igitur utramque vitam c u m sacerdotes, qui saeculares vocantur,
tum ii quoque Religiosi utriusque sexus sodales, qui relictis omnibus ))

perfectiorem vivendi statum amplexi sunt, c o n c o r d i studio con-

cordique opera ita conforment ac moderentur, ut inde uberes salutaresque fructus oriri queant non m o d o ad privatum uniuscuiusque bonum
quod attinet, sed ad christiani etiam populi Ecclesiaeque sanctae profectum et incrementum.
N o s , qui huius rei momentum et gravitatem tanti facimus atque aestimamus, supplici Deum rogamus prece ut Matritensis Congressus ad hoc
assequendum summopere conferat. Quod quidem fore omnino confidimus,
c u m id Nos sperare iubeant tum avita ac firma catholicae Hispaniae fides,
tum eius sacerdotum ac Religiosorum Sodalium incensum christianae perfectionis studium cum actuoso apostolatus ardore coniunctum.
Id omnibus conciliet a D e o Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte
Fili Noster, Hispaniae Sacris Antistitibus, utrique clero, laicis D e o devotis et dicatis, sacris virginibus, ac populo universo effusa caritate impertimus.
D a t u m R o m a e , apud S . Petrum, die x x mensis Septembris, anno
MDCCCCIII, Pontificatus Nostri duodevicesimi.
7

A. A. 8. vol. XLII, a. 1950, p. 660, 661.

Can. 124.

Luc. 5, 11.

PIUS PP. XII

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

666

ALLOCUTIONES
I
Iis

qui

interfuerunt

Unioni

Conventui

internationali

contra

Romae

habito

cancrum.

Coetibus

adhaerentibus

Nous saluons avec un intrt particulier l'illustre assemble de cancrologues runie sous les auspices de la Ligue Italienne pour la lutte
contre les tumeurs. Ce n'est pas sans motion, vous le comprenez, Messieurs, que Nous contemplons en vous l'esprance de tant de malades, et
mme, au del de leurs maux trop souvent incurables, l'esprance de
toute l'humanit. Dj en 1949, Nous avons eu le plaisir de recevoir
plusieurs d'entre vous et de leur adresser la parole l'occasion de la
(( Semaine d'tudes sur le problme biologique du cancer organise
i>ar Notre Acadmie Pontificale des Sciences.
Depuis lors les recherches n'ont cess de progresser ; l'opinion publique est devenue plus sensible encore tout ce qui touche au domaine du
cancer. Il suffit d'voquer l'agitation que suscite l'annonce de quelque
dcouverte pour mesurer l'attente anxieuse de ceux qui souffrent et de
leurs amis, impuissants les soulager. Dans la plupart des cas, hlas,
les nouvelles auxquelles N o u s faisons allusion ne soulvent que des espoirs
phmres. V o t r e arme patiente de chercheurs a derrire elle une si vaste exprience, tant de documents scientifiquement analyss et classifis,
qu'elle ne peut se faire illusion sur la complexit des problmes et
l'extrme difficult d'une solution relle.
C'est pourquoi vous prouvez le besoin de mettre souvent en commun
le rsultat de vos recherches et de faire en quelque sorte le point de
l'immense campagne poursuivie travers le globe, sous toutes les latitudes et dans tous les milieux, pour arriver mieux dfinir les causes et
la nature spcifique des tumeurs malignes. Nous connaissons en particulier l'activit considrable de l'Union Internationale contre le Cancer, qui
s'efforce d'tablir une liaison entre les organisations des divers pays se
consacrant la lutte contre le cancer. Ces jours-ci se sont runis la
Commission de la Recherche et celle de la Lutte sociale, le Comit des

* Die 19 Augusti mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

667

Congrs Internationaux et le Comit Excutif, qui assurent la rpartition et la coordination des travaux, but essentiel de cette remarquable
et grandiose institution. Il Nous plat aussi de mentionner parmi les travaux rcents le premier Symposium sur les antimitotiques tenu Pan dernier par la Ligue Italienne pour la Lutte contre les tumeurs.
Chacun de vous reprsente ici tout un secteur de recherches, toute une
famille de

savants,

des

tablissements

renomms dots de moyens

d'enqute, de matriel exprimental et de ressources, dj considrables


sans doute, mais encore insuffisants en regard des tches immenses qui
rclament votre attention. Le mal en effet est partout et sa frquence
augmente ; il se manifeste sous mille formes et semble provenir de causes extrmement varies ; sa raison dernire chappe encore la science.
Celle-ci en est toujours la priode d'observation et de dfensive, sans
pouvoir engager contre le cancer la grande bataille, la bataille dcisive,
universellement

attendue.

Un terrain cependant, celui de l'tiologie, a dj fourni des donnes


intressantes, et utiles en bien des cas. L'tude des tumeurs professionnelles et les expriences conduites mthodiquement sur les animaux ont
rvl divers facteurs, dont la prsence c o n c o u r t provoquer les cancers.
V o t r e runion avait prcisment son programme un point particulier
de ces recherches : essayer de mesurer l'influence possible de certains in
grdients chimiques introduits dans les produits alimentaires sur le dclanchement des carcinomes.
L'existence de substances dites cancrignes est connue depuis l o n g
6

temps. C'est au x v i i i sicle que le chirurgien anglais Percival P o t t dnonait un certain rapport entre les tumeurs des ramoneurs et le noir de
fume, dont ils taient constamment couverts. Petit petit on arriva
prciser l'agent chimique responsable ; puis de proche en proche on put
dterminer divers groupes de substances, dont l'action sur l'homme et les
animaux augmentait les risques et la frquence des tumeurs. A dfaut de
prcisions plus grandes sur le mcanisme qui provoquerait le dsordre
initial, on a constat que la structure molculaire elle-mme semblait en
relation avec la nature agressive du corps chimique inculp. On incrimine en particulier certains drivs de l'aniline, employs parfois c o m m e c o lorants dans les produits alimentaires, et la grande presse s'est empare, son habitude, de telle dclaration ce sujet, dont vous aurez eu
sans doute prciser la valeur.
A ct des aspects scientifiques de la lutte contre le cancer, les problmes d'ordre social offrent aussi des difficults apprciables. L ' u n de ceux-

668

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ei consiste raliser en temps utile le diagnostic exact du mal. L'exprience clinique dmontre indubitablement que les chances de gurison
sont lies la promptitude avec laquelle le cancer peut tre dcel avec
certitude. Or deux types d'obstacles s'opposent trop souvent ce diagnostic prcoce : les uns proviennent des patients, les autres sont imputables aux mdecins eux-mmes. Chez les malades l'ignorance et la ngligence jouent d'habitude un rle nfaste : l'analphabtisme en particulier et la propension utiliser des remdes populaires, la mconnaissance des lois de l'hygine et le retard apport par incurie la consultation du mdecin ; on remarque que ces facteurs dpendent en gnral
des mauvaises conditions sociales et conomiques des intresss. Le mdecin peut galement se rendre responsable d'une aggravation du cancer
par suite d'une information insuffisante ou par son indcision. Il arrive
que la nature du mal ne soit pas souponne ou aperue, mais aussi qu'on
exagre la gravit et le degr d'incurabilit, ou que l ' o n applique pendant
un certain temps des remdes incapables de procurer une amlioration
sensible. Ces erreurs trouvent une excuse, d'abord, dans la complexit
du diagnostic, mais aussi dans l'insuffisance de l'organisation sanitaire
dpourvue des moyens efficaces d'action. L o chouera le mdecin isol,
un groupe de spcialistes bien entrans n'aura pas de peine formuler
un jugement sr et orienter le malade vers les solutions les plus
indiques.
Une fois tablie avec certitude la prsence du cancer, le mdecin doit
affronter un autre type de problme : celui de l'application des moyens
thrapeutiques. C'est alors qu'avant de recourir aux ressources qu'offrent la chirurgie, la chimiothrapie, les rayons X, le radium, il importe de percevoir nettement le but atteindre et la manire dont il faudra doser chacun de ces procds. A v a n t tout, que le praticien considre
l'homme tout entier, dans l'unit de sa personne, c'est--dire non seulement son tat physique, mais aussi sa psychologie, son idal moral et
spirituel et la place q u ' i l occupe dans son milieu social. Quelles seront
les consquences pratiques des interventions q u ' i l se propose? D a n s
quelle mesure lui est-il permis de risquer une opration grave, dangereuse et comportant des sacrifices importants? Quel profit le malade en
retirera-t-il? Au lieu de lui imposer des infirmits lourdes et permanentes, qui le rduiront l'inactivit presque totale, ne vaut-il pas mieux
q u ' i l continue travailler aussi longtemps que son mal le lui permet?
Parfois, au contraire, le souci de soulager la douleur, de prolonger un

Acta Pii Pp. XII

669

pen la vie, d'apporter nn rconfort indispensable, autorisera des traitements onreux, dont l'issue ne laisse gure d'espoir.
Dans chaque cas, s'impose au mdecin une rflexion approfondie, une
vritable mditation, o les facteurs d'ordre humain entreront en ligne
de compte bien plus que les autres. Quelle responsabilit pour celui qui
tient en main les dcisions dernires ! La science pure ici s'efface devant
une comprhension large, dsintresse, sensible tous les impondrables d'ordre affectif, qu'un esprit trop rigide ne saisit pas. La mdecine tire une part de sa grandeur de cette requte imprieuse, qui
la contraint de prter une attention inlassable aux plus humbles lments d'ordre physique, comme aux mobiles secrets et parfois trangement puissants qui animent une volont.
Au terme de ces journes d'tude, Nous voulons vous adresser, Messieurs, Nos vux les plus sincres et N o s encouragements, car Nous ne
pouvons penser sans douleur la somme norme de souffrances, qui
pourrait tre pargne l'humanit, si la nature intime et les causes
profondes du cancer taient mieux connues. N o u s demandons Dieu
d'clairer vos esprits, de susciter les intuitions de gnie qui font avancer
la science ; mais Nous lui demandons surtout pour chacun de vous la patience et la persvrance dans un travail souvent fastidieux et dcevant. L o d'aucuns pourraient parfois s'exasprer, l'homme soutenu
par la foi, par l'amour de Dieu et du prochain, offre gnreusement ses
efforts au Seigneur en une prire et une supplication. Si le Crateur a
permis le dclanchement de ces anomalies redoutables que sont les carcinomes, il a permis aussi les anomalies encore plus graves, que sont
les pchs et les maux de l'me. Dans leur grand effort de collaboration
fraternelle, les hommes arriveront bientt, Nous l'esprons vivement,
prvenir, rduire, ou mme supprimer les premires; mais Nous voudrions encore davantage les voir s'unir avec ardeur et persvrance
pour lutter contre le mal moral bien pire que la maladie du c o r p s . Il
serait faux de prtendre qu'une telle union et une telle lutte n'existent
pas et ne portent pas leurs fruits ; mais pourquoi faut-il qu'il y manque
si souvent l'intense application, avec laquelle l'humanit poursuit et
combat la douleur?
Telle est la pense que Nous a suggre, Messieurs, l'examen de vos
travaux admirables, et Nous la livrons vos mditations. Nous ne manquerons pas d'adresser au Tout-Puissant Nos prires pour leur plus

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

670

grand succs, et en gage des grces d'En-Haut et c o m m e signe de Notre


paternelle bienveillance, N o u s vous accordons, vous tous ici prsents,
vos familles, vos collaborateurs et vos amis, Notre plus large et
plus cordiale Bndiction Apostolique.

II
lis

qui
de re

interfuerunt

Conventui

oeconomica, Romae

Sodalitate

internationali

Scientiarum

habito. *

A l'occasion du premier Congrs de l'Association Internationale des


Economistes vous avez dsir, Messieurs, venir Nous faire part de vos
travaux et N o u s donner un tmoignage de votre attachement. Nous y
sommes trs sensible et Nous rjouissons d'accueillir en vous les reprsentants les plus qualifis de la science de l'conomie. Per votre enseignement dans les Universits, par vos publications et par les avis autoriss
que vous formulez, vous exercez incontestablement une action de la
plus haute importance sur la socit contemporaine, o les facteurs conomiques influencent fortement les autres aspects de la vie sociale.
Le prsent Congrs prolonge avec clat la srie de vos runions annuelles, consacres l'examen de problmes conomiques particuliers et qui
reprsentent l'activit principale de votre Association. Celle-ci, fonde
en 1949 sous l'impulsion de l'Unesco, se propose de favoriser, par la
collaboration internationale, le dveloppement de la science conomique
et rassemble actuellement ving-cinq organisations nationales de quatre
continents. C'est dire l'intrt que vos dlibrations susciteront dans le
monde auprs de tous ceux, qui s'attachent au bien de la chose publique.
Stabilit et progrs dans l'conomie mondiale : tel est le thme que
vous avez choisi, et ce simple titre suffit dj voquer les alternatives
difficiles, et parfois redoutables, auxquelles doit souvent faire face l'conomiste. Dans le vaste organisme social, dont les diffrentes fonctions
s'influencent et se conditionnent rciproquement, il est impossible de
toucher l'une sans branler toutes les autres et s'obliger prvoir des
mesures compensatoires. Ainsi, par exemple, il est dangereux d'accrotre
la production industrielle sans assurer l'coulement des biens produits,
de modifier le volume de la circulation montaire sans tenir compte du
volume correspondant des transactions commerciales, de rechercher l
* Die 9 Septembris mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

671

plein emploi en ngligeant de prvenir les risques d'inflation. Et pourtant


la loi de toute activit humaine, celle du progrs, impose des changements, des amliorations, qui ne vont pas sans dsquilibres passagers.
Le grand souci des spcialistes sera d o n c d'amortir au maximum les consquences nuisibles des mesures prconises, de profiter des conjonctures
favorables, tout en vitant la dure pnalisation des priodes de crise.
Sur le plan international, des discordances graves se rvlent actuellement entre les pays pauvres, qui accdent de plus en plus la conscience
de leurs immenses besoins, et les nations largement pourvues du ncessaire et du superflu. Dans ces rgions sous-dveloppes le progrs est
dsir, recherch, parfois avec violence et non sans menaces pour la paix
internationale.
Ainsi la tche de l'conomiste s'avre plus tendue, plus ardue que
jamais et plus lourde de responsabilits. Sur une plante o les distances
comptent de moins en moins, o les ides se rpandent avec une fulgurante rapidit, le destin de l'humanit se j o u e toujours plus serr, les
dcisions de chaque homme d'Etat et celles des techniciens, qui le secondent, se rpercutent dans la vie de milliers et de millions d'hommes
et y dterminent tantt d'heureuses amliorations, tantt de dramatiques
perturbations. Vraiment l'heure n'est plus aux thories aventures, aux
constructions artificielles, satisfaisantes peut-tre pour l'esprit raisonnant dans l'abstrait, mais en profond dsaccord avec la ralit, parce
qu'une erreur en a vici le principe de base. C ' e s t pourquoi vous ne sauriez peser suffisamment les conclusions et les jugements que vous formulerez, en vrifier assez le caractre scientifique, c'est--dire pleinement
c o n f o r m e aux lois de la pense et de l'tre humain et aux conditions
objectives de la ralit conomique. Sans entrer dans la discussion de
points techniques, Nous voudrions, Messieurs, vous faire part de quelques
brves rflexions, que Nous suggre l'occasion prsente.
La science de l'conomie commena s'difier, c o m m e les autres
sciences de l'poque moderne, partir de l'observation des faits. Mais si
les physiocrates et les reprsentants de l'conomie classique crurent faire
une uvre solide, en traitant les faits conomiques c o m m e s'ils eussent
t des phnomnes physiques et chimiques, soumis au dterminisme des
lois de la nature, la fausset d'une telle conception se rvla dans la contradiction criante entre l'harmonie thorique de leurs conclusions et les
misres sociales terribles, qu'elles laissaient subsister dans la ralit.
La rigueur de leurs dductions ne pouvait remdier aux faiblesses du
p o i n t de dpart : dans le fait conomique, ils n'avaient considr que

672

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

l'lment matriel, quantitatif, et ngligeaient l'essentiel, l'lment humain, les relations qui unissent l'individu la socit et lui imposent
des normes, non point matrielles, mais morales dans la manire d'user
des biens matriels. Dtourns de leur fin communautaire, ceux-ci devenaient des moyens d'exploitation du plus faible par le plus fort, sous la
loi de la seule concurrence impitoyable.
P o u r remdier ce dfaut, le marxisme s'efforce de remettre en
valeur l'aspect social de l'conomie et d'viter que les particuliers n ' a c c a
parent leur profit exclusif les moyens de production. Mais, par une
erreur non moins funeste, il prtend ne voir dans l'homme qu'un agent
conomique et faire dpendre des rapports de production toute la structure de la socit humaine. S'il n'est plus livr au jeu arbitraire des puissances d'argent, l'homme se trouve alors enferm et cras dans le cadre
social d'une socit durcie par l'limination des valeurs spirituelles, et
aussi impitoyable dans ses ractions et ses exigences que le caprice des
volonts particulires. De part et d'autre, on a omis de regarder le fait
conomique dans toute son ampleur : la fois matriel et humain, quantitatif et moral, individuel et social. Au del des besoins physiques de l'homme et des intrts qu'ils c o m m a n d e n t ; au del de son insertion dans
des rapports sociaux de production, il fallait envisager l'activit vraiment libre, personnelle et communautaire, du sujet de l'conomie. Celuici, quand il produit, achte, vend, consomme des biens, reste m par
une intention dtermine, qui peut tre la simple satisfaction d'un apptit naturel, mais aussi l'expression d'une attitude toute subjective, commande par le sentiment ou par la passion. C'est ainsi que des raisons
d'amour-propre, de prestige, de vindicte, peuvent renverser compltement la direction d'une dcision conomique. Toutefois ces facteurs
introduisent surtout dans l'conomie des perturbations

et des trou-

bles et chappent aux prises d'une vritable s c i e n c e ;

il faut donc

monter plus haut encore, et apprcier l'importance de la dcision vraiment personnelle et libre, c'est--dire pleinement rationelle et motive,
susceptibles par consquent d'entrer c o m m e lment positif dans l'dification d'une science conomique. D'minents reprsentants de votre
spcialit ont soulign avec force la signification vraie du rle de l'entrepreneur, son action constructive et dterminante dans le progrs
conomique. Au dessus des agents subalternes qui excutent simplement
le travail prescrit, on trouve les chefs, les hommes d'initiative, qui impriment sur les vnements la marque de leur individualit, dcouvrent des voies nouvelles, comuniquent une impulsion dcisive, trans-

Acta PU Pp. XII

673

forment les mthodes et multiplient en d'tonnantes proportions le rendement des hommes et des machines. Et l ' o n aurait bien tort de croire
qu'une telle activit concide toujours avec leur intrt propre, ne rpond
qu' des mobiles gostes. Qu'on la compare plutt l'invention scientifique,

l'uvre

artistique

jaillie

d'une

inspiration

dsintress,

et

qui s'adresse beaucoup plus l'ensemble de la communaut humaine,


qu'elle enrichit d'un nouveau savoir et de moyens d'actions plus puissants. Ainsi, pour apprcier exactement les faits conomiques, la thorie
doit-elle envisager la fois l'aspect matriel et humain, personnel et
social, libre mais cependant pleinement logique et constructif, parce que
command par le sens vritable de l'existence humaine.
Sans doute, beaucoup d'hommes obissent le plus souvent, dans leur
conduite quotidienne, aux tendances naturelles et instinctives de leur
tre; mais Nous voulons croire que peu sont vraiment incapables, du
moins aux moments critiques, de faire prdominer les sentiments altruistes et dsintresss sur les proccupations d'intrt matriel; des faits
rcents ont encore dmontr quel point mme chez les plus humbles
et les plus dmunis, la solidarit et le dvoment s'exprimaient en des
gestes de gnrosit mouvante et hroque. C'est aussi l'un des traits
heureux de l'poque prsente qu'elle accentue le sentiment d'interdpendance entre les membres du corps social, et les amne reconnatre
davantage que la personne humaine n'atteint ses vritables dimensions
qu' la condition de reconnatre ses responsabilits personnelles et sociales, et que bien des problmes humains ou simplement conomiques
ne trouveront leur solution que moyennant un effort de comprhension
et d'amour mutuel sincre.
Qu'il Nous soit permis de prolonger encore cette perspective, en rappelant un mot de l'Evangile, qui traduit la vision chrtienne du problme
de la production et de l'utilisation des biens matriels :

Cherchez

d'abord le R o y a u m e de Dieu et sa justice, et tout cela vous sera donn


par surcrot -

Mme comme sujet de l'conomie, l'homme ne peut

jamais introduire une sparation complte entre les fins temporelles


qu'il poursuit et la fin dernire de son existence. La parole du Christ
a dclench un vritable renversement des faons communes de concevoir
les relations de l'tre humain avec le monde matriel; ne suggre-t-elle
pas, en effet, un dpouillement aussi total que possible des sujtions
conomiques pour mettre toute sa pense, toutes ses forces au service

MATTH. 6, 33.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

674

d'un ordre divin? Elle apprend matriser l'instinct qui pousse jouir
sans frein de la richesse; elle invite prfrer la pauvret comme un
moyen de libration personnelle et de service social. Mme l'poque
moderne, avide de commodits et de plaisirs, il ne manque pas d'mes
assez nobles pour choisir la voie du dtachement et p o u r prfrer les
valeurs spirituelles tout ce qui passe avec le temps.
Si les travaux des techniciens de l'conomie n'abordent pas directement ce plan de ralits, ils peuvent toutefois trouver leur orientation
dans une conception d'ensemble de leur science, qui fasse place ce comportement et aux principes qu'ils prsupposent ; ils y trouveront, Nous
en sommes sr, de trs heureuses inspirations.
Nous esprons, Messieurs, que votre Congrs se conciliera sur une note
confiante, malgr les cueils innombrables qui jalonnent la route d'un
progrs dans la stabilit. Si tous ont le courage d'affronter loyalement
les difficults sans se dissimuler ni fausser aucun des aspects de la ralit, Nous ne doutons pas que vous puissiez bientt vous fliciter du
rsultat de vos efforts et les poursuivre avec plus d'ardeur encore, en
resserrant entre vous les liens d'une troite et fconde collaboration.
En gage des faveurs divines que Nous appelons avec instance sur
vous-mmes, vos familles, tous ceux qui vous sont chers, Nous vous accordons de grand cur Notre Bndiction Apostolique.

III
Iis

qui
ab

interfuerunt

Conventui

internationali

Moderatorum

Sodalitatis

Apostolatu Orationis. *

Gaudio afficimur, dilectissimi filii, cum vos circa N o s congregatos


conspicimus : moderatores et fautores adiutoresque piae illius Consociationis ab (( Apostolatu Orationis ex diversissimis regionibus mundi
R o m a m convenistis, et primo quidem ut disquireretis, an Statutis Sodalitatis vestrae ante quinque annos renovatis et a Nobis approbatis,
quatenus horum quinque annorum experientia docuit, vis insit qua actio
vestra penitius arctiusque c u m cura pastorali coniungatur. Deinde quibus auxiliis et quo agendi modo finis, quem cura animarum prosequitur,
perfectius comparari possit. Tertio, qua ratione ipse Cultus Sacratissimi
Cordis Iesu incrementum habere possit, maxime postquam Nos ipsi per
Encyclicas Litteras Haurietis aquas ad eum augendum omnes excitare studuimus.
* Habita die 27 Septembris mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

675

Placet Nobis vehementer deliberationes vestras non paucos iniisse


fructus. N o s ipsi pluries, praesertim Litteris die 28 Octobris 1951 ad M o deratorem vestrum supremum datis opus et proposita vestra approbavimus et confirmavimus. H o d i e nonnulla potius generalia, quae spiritum
Apostolatus Orationis et eius rationes c u m aliis consociationibus in Ecclesia respiciunt, attingere Nobis libet.
1. E x o r d i a m u r a peculiari ratione explicanda, quae inter Apostolatum Orationis et apostolatum laicorum generatim intercedit :
Certum Nobis videtur christifidelium animos ad exercendum apostolatum vix unquam tam propensos fuisse, sicut hodie sunt. Sunt i m o
non pauci, quos asseverare novimus christianos omnes huic apostolico
operi nomen dare debere. Qua in re tamen moderatione et prudentia
utamur oportet. Ad apostolatum nempe exercendum peculiares et intimae
animi dotes, et etiam quaedam vitae conditio requiruntur, quibus non
omnes fruuntur : non enim omnes boni catechistae vel oratores et propagatores doctrinae fidei catholicae sunt ; non omnes animos illorum cum
quibus una vivunt, attrahere et ad suam causam allicere valent; insuper plurimi cura familiae, ad quam sibi constituendam vocati sunt et
quae semper primum l o c u m habeat oportet, ita detinentur, ut p r o operibus peculiaribus apostolatus tempus et vires non iam ipsis suppetant.
Attamen duo genera vel duas formas apostolatus omnes exercere valent : apostolatum scilicet boni exempli et apostolatum orationis. Haec
enim genera apostolatus nec tempus nec vires peculiares requirunt. H o c
tantummodo requirunt, ut quisquis nempe se christianum sincerum praebeat et cum Christo coniunctissimus vivat. His vero praeceptis atque propositis christifideles instruere, in his eos exercere finis vestrae consociationis est. Industria vestra potest igitur eos omnes attingere, qui spiritu
apostolico ferventes tamen apostolatus operibus peculiaribus impares
sunt.
2. Sed non solum illos : nam si apostolatus orationis et boni exempli ex
se fructum fert et quasi sibi sufficit, hoc idem de ceteris generibus apostolatus non valet : haec enim in eo qui eadem amplectitur, spiritum orationis et exemplum egregium vitae christianae iam esse requirunt, ut Constitutiones Religionis vestrae

enuntiant : Illa enim (sc. virtutes solidae

et rerum spiritualium studium) interiora sunt, ex quibus efficaciam ad


exteriora per manar e ad finem nobis propositum oportet , et ut omnium
dierum usus luculenter docet.
1

P. X, n. 2 - Epitome n. 847 2.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

676

H a e c est ratio, qua enixe optamus, ut ii omnes, qui in externa apostolatus opera incumbunt, apostolatui orationis adhaereant eiusque spiritu
imbuantur : clerici et laici, viri et feminae, qui in A c t i o n e Catholica
vel in aliis consociationibus apostolatum hierarchicum adiuvant.
3. Et quidem enixe optandum est, ut adhaereant apostolatui orationis
secundum eam formam quam vestra pia Sodalitas praebet. Si enim, sicut
in aliis piis Consociationibus praescribitur, proficuum et laudandum
est, ut cotidie certae preces recitentur ad certas indulgentias lucrandas
vel ad certa opera apostolica adiuvanda, vestra Sodalitas ne talia quidem pia opera a fidelibus iubendo postulat, et tamen eos ad formam
perfectam apostolatus orationis educat, ut scilicet cotidie omnes suas et
preces et actiones, ea quae faciunt et quae patiuntur, quae eis accidunt
bona et mala, i m m o se ipsos D e o et Christo offerant, et ut Iesu Christi
Sacrificio, c u i quam saepissime possunt, assistant, se iungant, ad imitandum exemplum Beatissimae V i r g i n i s Mariae et ad mentem Summi
Pontificis, p r o b o n o et incremento totius Ecclesiae.
2

In libro ((De Imitatione Christi))

D o m i n u s animam fidelem sic al-

loquitur : (( Sicut ego meipsum, expansis in Cruce manibus et nudo corpore, pro peccatis tuis D e o Patri sponte obtuli, ita ut nihil in me remaneret, quin totum in sacrificium divinae placationis transiret ; ita debes
et tu temetipsum mihi voluntarie in oblationem puram et sanctam, c o tidie in Missa, cum omnibus viribus et affectibus tuis, quanto intimius
vales, offerre ; quibus verbis adiungamus : P r o salute mundi ; en medulla et essentia Apostolatus Orationis ! Ex quo p r o iis qui eum exercent, fere necessario consequitur ut eorum vita semper purior et sanctior fiat, Christo conformentur, ita ut non possint non anici amore Iesu
Christi in eoque crescere et eo ipso etiam in cultu Sacratissimi Cordis
Redemptoris. H i c enim aliud non est ac devotio studiosissima erga amorem divino-humanum Iesu secundum totam suam amplitudinem, ab amore increato et infinito usque ad palpitationes cordis sui humani creati,
quae sunt veluti undae adspectabiles et patentes ex mari magno illius
amoris ad nos translatae. Q u o magis ultro illa devotio exsurgit et evolvitur, et h o c , secundum naturalem cursum rerum, effectus Apostolatus Orationis erit , eo sincerior censenda est esse, et eo altiores
radices in animo aget.
4. Ex iis quae hucusque dicta sunt, facile patet A p o s t o l a t u m Orationis
non esse consociationem vel membrorum ordinationem compositionem-

1,

iv, e. 8, 1-2.

Acta Pii Pp. XII

677

que, quae c u m aliis similibus piis sodalitatibus c o n c e r t e t ; non c u m eis


concertt, sed eis ita se iungit, ut eas quasi penetret veluti ar purus
et sanus, quo vita supernaturalis et actio apostolica semper et ubique renoventur et confirmentur.
Quapropter, quamquam Apostolatus Orationis, propagationis causa,
certa membrorum

ordinatione compositioneque

carere nequit,

tamen

eius (( organizatio technica ut aiunt, si tandem ipse apostolatus vivus a


singulis iam exerceatur, eo magis recedere poterit, quo fusius Apostolatus Orationis veluti res communis et exercitium commune omnium operum apostolicorum totius Ecclesiae effectus erit.
Quod ut Deo U n o et T r i n o favente et gratia Christi adiuvante fiat, ex
animo optamus et in Apostolatus Orationis incrementi auspicium, vobis, dilectissimi filii, et omnibus operis sociis et Consociationis vestrae
sodalibus Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus.

NUNTIUS RADIOPHONICUS
IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI VII INTERNATIONALI MEDICORUM CATHOLICORUM IN URBE CAPITE HOLLANDIAE AB (( ASSOCIATION INTERNATIONALE DES
MDECINS CATHOLIQUES )) INDICTO. *

Introduction
En septembre 1949 Nous avions le plaisir de recevoir les participants
e

du I V Congrs International des Mdecins catholiques et de leur adres1

ser la p a r o l e . Nous avions relev alors combien les mdecins catholiques


taient proccups de se tenir au courant des importantes acquisitions
thoriques et pratiques de la mdecine moderne et de mettre profit ces
progrs pour prvenir et combattre la maladie et la souffrance, fidles en
cela au grand principe de la science et de l'art mdicaux : aider et gurir,
ne pas faire de tort ni tuer. Nous ajoutions que le mdecin catholique,
pour obir sa conscience et sa foi, tait prt mettre la disposition
d'autrui non seulement son savoir et ses forces, mais aussi son cur
et son dvouement. Devant le corps humain le mdecin garde une rserve respecteuse, parce qu'il sait que ce corps est anim par un esprit,
une me immortelle, qui ne forme avec lui qu'une seule nature dpendant
* Datus die 11 Septembris mensis a. 1956.
Acta Apost. Sedis, vol. XXXXI, pagg. 557-561.
1

44 - ACTA, vol. X X I I I , n. 13. 27-10-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

678

tout entire de l'ordre religieux et moral. Le mdecin catholique sait


que son patient et lui-mme sont soumis la l o i de leur conscience et
la volont de Dieu ; mais il sait aussi que toutes les ressources de la nature ont t mises sa disposition par le Crateur, pour q u ' i l puisse
protger et dfendre les hommes de la maladie et de l'infirmit. Il ne
divinise par la nature et la mdecine ; il ne les considre pas c o m m e des
absolus, mais il voit en elles un reflet de la grandeur et de la bont de
Dieu et les subordonne entirement son service. Aussi, rsumant la
position du mdecin catholique l'gard des progrs immenses de la
mdecine dans l'investigation et l'utilisation de la nature et de ses forces, Nous disions n a g u r e ;
(( Que fait... le mdecin digne de sa vocation? Il s'empare de ces mmes
forces, de ces proprits naturelles pour procurer par elles la gurison,
la sant, la vigueur, et souvent, ce qui est plus prcieux encore, p o u r
prserver des maladies, de la contagion ou de l'pidmie. Entre ses
mains, la puissance redoutable de la radioactivit est capte, gouverne
pour la cure de maux rebelles tout autre traitement; les proprits
des poisons les plus virulents servent prparer des remdes efficaces;
bien plus, les germes des infections les plus dangereuses sont employs
de toutes manires en srothrapie, en vaccination.
La morale naturelle et chrtienne, enfin, maintient partout ses droits
imprescriptibles ; c'est d'eux, et non de considrations de sensibilit, de
philanthropie matrialiste, naturaliste, que drivent les principes es
sentiels de la dontologie mdicale : dignit du corps humain, prminence de l'me sur le corps, fraternit de tous les hommes, domaine
souverain de Dieu sur la vie et sur la d e s t i n e .

A prsent, Nous nous rjouissons de pouvoir Nous adresser de loin


e

votre V I I Congrs International et de vous manifester ainsi l'intrt que


Nous portons vous travaux. Puisque vous avez choisi c o m m e thme Le
mdecin et le droit , Nous voudrions vous entretenir d'abord du point de
dpart et de la source du droit mdical.

Point de dpart et source du droit mdical


I. Sans entrer en de longues considrations thoriques, Nous voudrions rpter et confirmer ce que Nous avons souvent affirm et ce que
N o s Prdcesseurs n ' o n t jamais omis d'inculquer : le droit la vie, le
droit l'intgrit du corps et de la vie, le droit aux soins qui leur sont
2

I. c. pag. 559.

Acta Pii Pp. XII

679

ncessaires, le droit tre protg des dangers qui les menacent, l'individu
le reoit immdiatement du Crateur, non d'un autre homme, ni de groupes d'hommes, non de l'Etat ou de groupes d'Etats, ni d'aucune autorit
politique. Ce droit, l'individu le reoit d'abord en lui-mme et pour
lui mme, puis en relation avec les autres hommes et avec la socit, et
cela non seulement dans l'ordre de l'action prsente, mais aussi dans celui de la finalit. C'est s'carter de la pense des Papes clairement exprime que de considrer l'homme dans sa relation avec la socit c o m m e s'il
tait insr dans la pense organique de l'organisme physique ; un
membre physique particulier a sans doute une certaine existence propre,
mais, comme tel, il n'existe en aucune faon pour lui-mme ; il est absorb
finalement par l'ensemble de l'organisme. Le principe : civitas propter
cives, non cives propter civitatem est un hritage antique de la tradition catholique et fut repris dans l'enseignement des Papes Lon X I I I ,
P i e X, Pie X I , non de manire occasionnelle, mais en termes explicites,
forts et prcis. L'individu n'est pas seulement antrieur la socit par
son origine, mais il lui est aussi suprieur par sa destine. La socit,
la formation et au dveloppement de laquelle les individus sont ordonns, n'est que le moyen universel voulu par la nature pour mettre les
personnes en rapport avec d'autres personnes. Cette relation de la partie
au tout est ici entirement diffrente de celle qui existe dans l'organisme
physique. Quand l'homme entre par la naissance dans la socit, il est
dj pourvu par le Crateur de droits indpendants ; il dploie son activit
en donnant et en recevant et, par sa collaboration avec les autres hommes, il cre des valeurs et obtient des rsultats que seul il ne serait pas capable l'obtenir et dont il ne peut mme, c o m m e personne individuelle,
tre le porteur. Ces nouvelles valeurs manifestent que la socit possde
une prminence et une dignit p r o p r e ; mais ceci n'entrane pas une
transformation de la relation, que Nous esquissions plus haut, car ces
mmes valeurs suprieures (comme la socit elle-mme) sont rapportes
leur tour par la nature l'individu et aux personnes.
Ou ne peut concder la spculation le droit illimit de systmatiser
et de construire, mme quand elle concide avec les dclarations des Papes, et cela en des matires qui concernent les questions fondamentales
du droit en gnral. Il n'est nullement prouv que le point de dpart
et le fondement de toute structure juridique et de toute justification du
droit sojt la ralisation, voulue par le Crateur, de la nature humaine
parfaite, et que ce but postule la subordination de l'individu la socit,
dont il dpend immdiatement, de celle-ci une socit suprieure, et

680

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ainsi de suite, j u s q u ' la socit parfaite, l'Etat. Cette faon de considrer les choses est contraire ce que les derniers Papes ont dclar ce
sujet. Il ne faut pas non plus vouloir distinguer dans la pense des Papes
entre l'ordre de la ralisation actuelle et celui de la finalit. Les Papes ont
entendu et ont voulu que l ' o n entende de l'un c o m m e de l'autre le
principe fondamental sur l'origine du droit la vie. Il est indniable
que beaucoup considrent le principe de totalit, c o m m e dterminant
dans l'intelligence de la relation qui unit l'individu la socit. Mais
l'application de ce principe aux questions concrtes concernant l'origine
et les limites du droit la vie, dont Nous parlons maintenant, soulve
des objections srieuses. On oublie d'abord que le principe de totalit
ne vaut que pour le tout c o m m e tel l'gard de la partie c o m m e telle :
c'est la question de droit. Mais celle de fait se pose aussi : les deux termes, dont il s'agit, sont-ils entre eux dans un rapport de tout partie, et
lequel? Dj dans l'allocution du 14 septembre 1952, alors q u ' i l s'agissait
de dterminer les limites prcises du droit de la socit envers le corps et
la vie des personnes physiques, Nous avons expliqu le sens et l'importance du principe de totalit, et N o u s avons expressment mis en garde
contre les applications errones de ce p r i n c i p e .

Position du mdecin vis--vis du droit et de la morale


I I . Mais l'objet principal du prsent message, et sur lequel Nous voudrions N o u s tendre plus longuement, concerne la position du mdecin vis--vis du droit et de la morale. Presque toutes N o s allocutions
aux mdecins ont abord cette double question, que l ' o n rencontre d'ailleurs dans chaque profession. Si le thme de votre Congrs s'nonce :
Le mdecin et le droit , le mot droit n ' e x c l u t pas ici la morale, puisque vous entendez les tudier dans leurs relations rciproques. La morale et le droit ont un caractre propre qu'il faut souvegarder ; ils expriment l'ordre de la conscience et celui de la loi et les relations qu'ils entretiennent interdisent de les sparer, c o m m e de les confondre entirement.

Le morale

mdicale

La morale a pour but de dterminer l'attitude consciente interne et


externe de l'homme envers les grandes obligations, qui procdent des
conditions essentielles de la nature humaine : obligations envers D i e u et
3

Acta Apost. Sedis, vol. XXXXIV, pag. 784 s.

Acta Pii Pp. XII

681

la religion, obligations envers soi-mme et envers le prochain, qu'il


s'agisse des individus, des groupes et collectivits, de la communaut au
sens juridique, obligations dans le domaine presque illimit des choses
matrielles. La morale impose la conscience de chacun, qu'il soit mdecin ou militaire, savant ou homme d'action, le devoir de rgler ses actes
selon les obligations prcites. Cela suppose q u ' o n les connaisse ou q u ' o n
en prenne connaissance, si on ne les connat pas. Il s'ensuit que, si la dcision morale procde du sujet, elle ne dpend pas de son bon plaisir ou
de son caprice, mais s'inspire de critres objectifs. C'est ce qu'exprime
une question spontane, le p o u r q u o i ? , de l'homme consciencieux
l'gard de lui-mme. Il veut connatre les normes objectives de ce qu'il
se propose de faire. Aussi suffit-il d'observer le mdecin consciencieux
dans son activit professionnelle quotidienne, pour voir comment la morale mdicale guide l'action. Ce mdecin procde un diagnostic soigneux,
pse les donnes, interroge ses connaissances acquises, parcourt mme
des ouvrages ou des articles sur la question, consulte ventuellement
d'autres mdecins, puis dcide, passe l'excution et surveille l'volution ultrieure des faits.
Mais la morale mdicale va plus outre. Il suffit de prendre en main le
dcalogue, c o m m e la saine raison le comprend et c o m m e l'Eglise l'explique, pour y trouver bon nombre de normes morales qui touchent l'activit mdicale. Dans Notre allocution susmentionne du 14 septembre 1952
sur les limites de la recherche et de l'activit mdicales (en particulier
dans l'utilisation des dcouvertes modernes), et dans les allocutions des
29 octobre et 27 novembre 1951,

Nous avons indiqu diffrents points

o la morale doit opposer son veto la mdecine.


Il faut aussi tenir compte des exigences qui sont imposes au mdecin de la part du patient, de sa famille et d'autres groupes intresss,
exigences qui portent sur des conventions conclure, ou proviennent
de celles qui l'ont dj t. Tantt ce sont aussi des ides religieuses, morales, philosophiques ou sociales, sur lesquelles le mdecin doit baser son
action, ou du moins auxquelles il doit s'adapter, mais qui sont contraires
ses convictions chrtiennes. Parfois on lui demandera, pour des motifs
mdicalement comprhensibles d'ailleurs, de procder l'euthanasie, ou
l'interruption directe de la grossesse,

ou

de prter une assistance

effective des pratiques anticonceptionnelles, toujours dans le cas d'indications objectivement srieuses. Le mdecin se trouve ici devant l ' o b l i ;

Acta Apost. Sedis, vol. XXXXIII, pag. 835 ss., 855 ss.

682

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gation de respecter la morale mdicale, exigence inconditionne pour le


mdecin chrtien dans tous les cas o la norme morale est inconditionne,
vraiment claire et certaine. Observer ainsi la loi morale n'entrane finalement aucun dommage pour l'intrt de la science, ni pour celui du patient ni de la communaut ou du bonum commune . D a n s les cas
particuliers, que le mdecin ne tranche pas d'aprs ses gots subjectifs
ou d'aprs son caprice, et moins encore en consentant ou en s'adaptant
des requtes ou des souhaits immoraux, mais q u ' i l suive sa conscience
claire par des normes objectives et pense Dieu, qui il devra rendre
compte. Grce cette orientation objective de la conscience, le mdecin
chrtien vitera de tomber dans la forme condamne de l'thique de
situation.
Le

droit

mdical

Le droit mdical c o m p r e n d l'ensemble des normes qui, dans une communaut politique, concernent la personne et l'activit du mdecin et dont
l'observation peut tre impose par les moyens de coercition du droit public. Ces normes peuvent tre formules ou promulgues immdiatement
par l'autorit politique, ou bien tre seulement autorises ou sanctionnes
par elle. Le droit pourait aussi s'entendre c o m m e le (( iustum , c'est--dire ce que chacun selon les rgles de la justice peut exiger c o m m e sien (qu'il
ait ou non le moyen de faire prvaloir son droit par la f o r c e ) . On pourrait
encore entendre le droit subjectivement c o m m e la domination, reconnue par l'ordre moral, que le sujet du droit exerce sur l'objet du droit,
et en vertu de laquelle le sujet peut rclamer le <( iustum quiconque
en est redevable ; ce droit subjectif est susceptible lui aussi de bnficier
du pouvoir de coercition .Le droit mdical ne peut renoncer sans plus
aucune de ces deux conceptions du droit ou s'en dsintresser.
Toutefois c'est sur le droit mdical au premier sens que N o u s insisterons. L'existence d'un tel droit est une ncessit, car la personne et l'activit lu mdecin ont une telle influence sur la paix et la scurit de la
vie dans la communaut politique, que l'absence de ces normes, leur imprcision ou le dfaut de caractre coercitif, ne sont pas compatibles
avec le bien de l'ensemble. Les obligations purement morales sont trop
vagues dans la ralit concrte de la vie, et prtent des interprtations
t r o p diverses pour garantir par elles seules l'ordre dans la socit. Il
faut donc les complter et les prciser par la droit positif. La formation
du mdecin, ses connaissances thoriques et pratiques, les garanties et
la vigilance requises en cette matire dans l'intrt de la communaut,

Acta Pii Pp. XII

683

tout cela doit tre fix, mais ne l'est pas suffisamment par l'ordre moral
qui, de plus, ne dispose pas du pouvoir de coercition. En raison des
bien importants confis au mdecin par l'individu et par la communaut, la ncessit d'un droit mdical apparat indubitable.

On en

trouve confirmation dans le fait que tous les pays civiliss possdent un
droit semblable, mme, si sa formulation prsente des diffrences plus
ou moins notables suivant les cas.
Le contenu matriel du droit mdical est dtermin d'abord par sa
fin immanente. On se demandera d'abord ce qu'il faut exiger du mdecin et lui concder pour qu'il puisse atteindre le but de sa profession :
a i d e r et gurir, ne pas faire de tort ni tuer . Le mme principe permet
de fixer les exigences des individus et de la communaut l'gard du mdecin, pour autant qu'elles doivent tre exprimes dans le droit mdical.
Il est videmment draisonnable et impossible de vouloir prciser et rgler par des lois tout ce qui peut servir au mdecin, ainsi que toutes les
requtes qu'on peut lui faire. En gnral on doit viter une surabondance de lois, considre depuis l'antiquit comme symptme de dcadence
d'un Etat (de l la formule prgnante de Tacite : corruptissimos re5

publica plurimae leges))).

Aussi faut-il laisser un jeu convenable aux

dcisions du mdecin et inviter les gens veiller par eux-mmes un


certain nombre de ncessits en matire mdicale sans attendre que la loi
pourvoie tous les dtails. Elle ne le pourrait pas d'ailleurs sur un certain nombre de point, car elle se heurterait l'opposition des mdecins,
de beaucoup de membres de l'assemble lgislative ou des citoyens. Pareilles lois reprsentent souvent des solutions de compromis entre adversaires irrconciliables, ou ont t imposes de force par la majorit.
Comme elles contiennent parfois des paragraphes objectivement immoraux et anti-chrtiens, qu'un mdecin catholique ne peut approuver ni
excuter sans entrer en conflit avec sa conscience, une question brlante
se pose alors : celle de l'attitude prendre devant ce droit mdical, selon
lequel il est oblig d'exercer sa profession.

Relations entre la morale mdicale et le droit mdical


Aprs avoir parl sparment de la morale mdicale et du droit mdical, Nous en arrivons ainsi au troisime point que Nous voulions toucher : celui de leurs relations : sont-ils tous les deux sur le mme pied,
ou y a-t-il entre eux une subordination? D ' u n e certaine faon, on peut
5

Annales, lib. III, n. 27.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

684

dire que chacun d'eux est matre sur son terrain et n'admet pas l'intrusion de l'autre. Mais ce n'est vrai qu'en partie car le droit positif
n'a valeur ni force excutoire que dans la mesure o il est reconnu par
Dieu, source dernire et suprme de tout droit. Dieu par ailleurs ne peut
jamais appuyer de son autorit une loi, qui le contredit lui-mme, c'est-dire contredit l'ordre moral q u ' i l a lui-mme instaur et rendu obligatoire. Il s'ensuit que le droit mdical est subordonn la morale
mdicale, qui exprime l'ordre moral voulu par D i e u .
Le droit mdical ne peut d o n c jamais permettre que le mdecin ou
le patient pratiquent l'euthanasie directe, et le mdecin ne peut jamais
la pratiquer sur lui-mme ni sur les autres. Cela vaut aussi p o u r la suppression directe du ftus et les actes mdicaux, qui contredisent la l o i de
Dieu clairement manifeste. En tout cela le droit mdical n'a aucune autorit et le mdecin n'est pas tenu de lui obir. Il doit bien au contraire ne
pas en tenir c o m p t e ; toute assistance formelle lui est mme interdite,
tandis que l'assistance matrielle tombe sous les normes gnrales de
la ((cooperatio materialis. Le droit mdical, qui ne tient pas compte de
la morale ou s'y oppose, renferme une contradiction interne et il est
inutile de s'y attarder. Dans les autres cas, il faut viter toute opposition entre droit et morale et veiller ce que, chacun conservant son caractre propre, ils se compltent et s'appuient mutuellement. Si on les
assujettit trop l'un l'autre, on s'expose voir le sens moral cder au
juridisme, au lgalisme, ou au minimalisme. Ce serait un srieux inconvnient, car l'intention du mdecin, c o m m e celle du patient, est l'lment
prpondrant et celui qui anime les autres. Il peut s'ensuivre aussi que
l'obligation iuridique provenant du domaine moral exerce une influence
exagre sur les consciences et conduise un rigorisme insupportable,
ou que la domination impitoyable du droit se substitue la morale et la
rduise une observation consciencieuse, universelle, des prescriptions
du droit.
Mais il est galement dangereux de trop sparer le droit de la morale.
Celle-ci risque alors de glisser dans une sorte d'individualisme, car une
attention t r o p concentre sur les lments moraux fait perdre de vue les
donnes objectives clairement circonscrites dans le d r o i t ; on peut en
arriver ainsi une thique de situation fausse et trop subjective. Quand
le droit s'carte trop de la morale, il tend au positivisme juridique exagr et mme extrme, qui, en plusieurs cas, constitue un pril p o u r le jugement et l'action du mdecin. N o u s pensons plus d'un c o d e juridique
mdical, dans lequel, moyennant des indications dtermines et certaines

Acta Pii Pf. XII

685

garanties, on autorise ou mme on impose l'interruption directe de la


grossesse; en matire de secret mdical, ou quand le mdecin est appel
comme expert au tribunal, on considre c o m m e exclusivement valables
et obligatoires les normes tablies par l'autorit politique. C'est l diminuer exagrment la part de l'lment moral et offenser la dignit personnelle du mdecin dans le domaine.du droit mdical.
La

collaboration

sur

le

plan international

I I I . Le troisime point de Notre message voudrait surtout justifier et


recommander explicitement la collaboration sur le plan international.
L'effort de rapprochement et de collaboration s'y fait sentir dans les
domaines les plus divers. Il procde, c o m m e vous l'avez signal vousmmes dans votre programme, de la transformation profonde de presque toutes les relations, et sa cause dernire est rechercher dans la
nature mme de l'homme. C'est la consquence d'une l o i naturelle qui
procde de l'unit d'origine des hommes, et pousse la ralisation d'une
tche commune, laquelle sont convis tous ceux qui vivent sur la terre.
A mesure que les annes passent, il devient de moins en moins possible
aux nations de se renfermer sur elles-mmes, bien que se manifeste parfois une tendance systmatique et passionne revenir l'isolement d'autrefois. T o u t ce qui arrive actuellement dans un pays, provoque un contre-coup chez les autres et l'on est oblig en quelque sorte de se rendre compte que la communaut des peuples et de l'humanit ressemble
un organisme, dont la circulation sanguine et lymphatique met en communication constante les diverses parties. Ainsi en va-t-il des courants
internationaux, dont on ne peut s'empcher de prendre conscience ni dtenir compte.
Mais N o u s avons un motif particulier de louer votre Association internationale et de souhaiter qu'elle progresse. C'est que vous constituez une
association de mdecins catholiques. Certes vous ne disposez pas, comme
catholiques, d'une connaissance mdicale particulire, mais vous avez votre manire propre de considrer les problmes de votre profession. Il n'est
pas sans importance, dans une occasion c o m m e celle qui vous rassemble, d'apprendre connatre et d'entendre parler des collgues de renomme scientifique internationale et qui, dans leur activit de savants
et de praticiens, ne se sentent nullement entravs par leurs convictions
et leur vie chrtienne. De telles expriences personnelles sont prcieuses,
surtout si elles se basent sur des contacts avec des mdecins de pays diffrents. Quand un mdecin catholique exerce sa profession dans un milieu qui ne l'est pas, et parmi des collgues qui ne partagent pas sa foi,
la participation un congrs de ce genre exerce une influence libratrice,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

686

le dlivre du c o m p l e x e d'infriorit, largit son regard et renforce son


courage. V o i l pourquoi N o u s souhaitons que vous puissiez organiser
souvent de semblables congrs.
C o m m e l'ont montr vos assembles prcdentes, les questions juridiques ne sont pas les seules qui vous occupent, ni mme l'objet principal
de vos runions. Mais ces questions s'imposent aujourd'hui avec une insistance telle q u ' i l tait ncessaire de les traiter explicitement. V o u s crivez dans le programme du prsent congrs : La fonction du mdecin a
des corrlations avec le droit, aussi bien dans le domaine du droit civil
que du droit public (d'un point de vue national aussi bien qu'international) . V o u s esquissez ces fonctions juridiques dans leurs grandes lignes
et vous donnez des orientations prcises sur les rapports du droit et de la
morale.
Les questions juridiques ne sont certes pas le domaine propre du mdecin, mais d'autres associations mdicales internationales ont prouv
galement la ncessit de les aborder et de trouver des solutions pratiques ;
elles n ' o n t pas travaill en vain. V o u s voulez poursuivre cette uvre et
en cela Nous vous approuvons entirement. Mais vous devez vous garder
d'un double danger : celui de vous charger l'excs soit de travaux prparatoires, soit d'objectifs poursuivre. En consultant votre programme,
Nous avons admir votre courage et votre ardeur au travail, mais N o u s
N o u s sommes demand : Est-ce pratiquement ralisable? . La mentalit
des hommes d'aujourd'hui les porte rechercher l'ampleur, l'unit, la
simplicit : partir d'un point de dpart unique, on veut dduire tout le
reste et arriver par l un but fix par la nature des choses et clairement aperu. Il devient ainsi plus facile d'ordonner et de dominer la
diversit des problmes particuliers, qui restent encore rsoudre. Puissiez-vous russir introduire ampleur, unit et simplicit dans le traitement des questions juridiques, dont vous tes forcs de vous occuper
aujourd'hui en tant que mdecins ; vous accomplirez alors quelque chose
de grand et d'utile.
Conclusion
Il ne N o u s reste plus q u ' souhaiter vos travaux un heureux droule
ment et un plein succs. Certes vous n'atteindrez pas vos objectifs en
quelques jours ; mais vous vous rapprocherez certainement du but et vous
obtiendrez sans aucun doute le secours de la Vrit, de la Science et de
la Sagesse de D i e u . Comme gage des faveurs d'En-Haut, N o u s vous accordons de tout cur pour vous-mmes et pour tous ceux qui bnficient de
votre science et de votre dvouement Notre Bndiction Apostolique.

Sacra Congregatio Consistorialis

687

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

LANCIANENSIS ET ORTONENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

E x c m u s P . D . Benignus Lucianus Migliorini, Archiepiscopus Lancianensis et Episcopus Ortonensis, ab A p o s t o l i c a Sede nuper expostulavit ut territorium pagi vulgo Treglio nuncupati, ad dioecesim
Ortonensem in praesens pertinens nimio tamen spatii intervallo ab episcopali Sede separatum, ab eadem dioecesi Ortonensi distraheretur et
archidioecesi Lancianensi, ad quam brevior patet accessus, uniretur.
Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata hanc petitionem in animarum bonum cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo
D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P p . X I I tributarum, porrectis
precibus benigne adnuendum censuit.
Quapropter suppleto,

quatenus opus sit,

interesse habentium vel

habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub p l u m b o Litterae datae forent, decernere dignata est ut territorium pagi vulgo Treglio nuncupati a dioecesi
Ortonensi dismembraretur et archidioecesi Lancianensi aggregaretur,
mutatis hac ratione utriusque Ecclesiae finibus.
Ad haec autem perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat
memoratum Excium P . D . Benignum Lucianum Migliorini, Archiepiscopum Lancianensem et E p i s c o p u m Ortonensem, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,

facto

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

688

onere mittendi quam primum ad eamdem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die
24 Aprilis 1956.
F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
^ ^"

Iosephus Ferretto,

Adsessor

SACRA CONGREGATIO RITUUM

HISPALEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI MARCELLI SPINOLA MAESTRE,
CARDINALIS ARCHIEPISCOPI HISPALENSIS, FUNDATORIS CONGREGATIONIS
ANCILLARUM CONCBPTIONISTARUM A DIVINO CORDE IESU.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio introductionis
de

quo

causae in casu et ad effectum

agitur.

Summus Ecclesiae pastor a D o m i n o constitutus,

Sanctus Petrus

Apostolus, sacerdotes et episcopos veluti Ecclesiae pastores compellans,


eis iubet ut fidelium gregem a D e o sibi commissum strenue pascant, non
turpis lucri gratia neque ut dominantes in eos, sed exemplar et norma
facti suis subditis c u m omni cura, amore et sollicitudine, aeternam
dumtaxat in caelis a pastorum principe mercedem sperantes

(Cf.

Pt. 5, 1-4).
Inter eximios sane in pascendo et excolendo dominico grege pastores,
iuxta hoc A p o s t o l o r u m principis monitum, enituit D e i Servus Marcellus
Spinola Maestre.
E nobili Ioanne Spinola et sanguine adhuc nobiliore A n t o n i a Maestre
ortus est Marcellus, die 14 Ianuarii anni 1835 in civitate Sancti Ferdinandi, intra fines archidioecesis Hispalensis,

quem pii parentes die

subsequenti lustralibus aquis renatum voluerunt, et dein christiana reli-

Sacra Congregatio Rituum

689

gione optimisque moribus summa cura imbuere sategerunt, ita ut adhuc


puer innocentiae ac poenitentiae admiranda dederit specimina. Humanarum litterarum rudimenta apud religiosum quemdam didicit, postea
vero, patre cum familia in diversas civitates p r o suo militari munere
translato, litterarum studiis operam dedit Granadae, Valentiae et dein
Hispali, ubi studia,

quae ad forensem professionem eum ducebant,

perfecit.
Nobilis adulescentis nota erat morum integritas, qui cotidie ad Sac r a m S y n a x i m accedebat et pia meditatione aliisque devotis operibus
per arctas perfectionis vias incedebat, bonum Christi odorem in aulis
Universitatum studiorum diffundendo.
Obtenta

anno

1856

Licentia

in

iurisprudentia,

patroni

munus,

Huelvae, exercere incepit, pauperum et egenorum causas strenue defendendo et quidem, sui patrimonii aere contentus, gratuito. At forum ei
minime arridebat. Studiis hinc iuris derelictis, Seminarium Hispalense
ingressus

est,

et

ecclesiasticarum

disciplinarum

curriculo

emenso,

anno 1864, aetatis suae undetrigesimo, renuntiato prius Marchionis de


Spinola antiquo et nobili, qui sibi obtigerat, titulo, presbyteratus ordine
auctus est. Sacerdotale munus statim obiit in urbe Sanlucar de Barra meda , ubi per septennium in confessionibus audiendis, in sacris contionibus pietate ac religione summa ad p o p u l u m habendis, in pauperibus iuvandis infirmisque visitandis et in mortis articulo constitutis
solandis totus fuit tantaque in eo virtus enitebat, ut pusillus sanctus
passim appellaretur.
C o g n i t o autem eius sacerdotali zelo, Archiepiscopus Hispalensis eum
Parochum

ad

Sanctum

anno 1871 nominavit,

Laurentium

in

eadem

archiepiscopali

urbe

quo in munere exemplar parochorum evasit.

A n n o 1879 inter Canonicos cathedralis ecclesiae eum cooptavit et iudicem prosynodalem constituit. Neque hic destitit F a m u l i Dei ad honoris
amplioris gradum ascensus. E t e n i m anno 1881 episcopus auxiliaris
Hispalensis eligitur et consecratur sub titulo ecclesiae Milensis, et
anno 1884 Antistes Cauriensis est renuntiatus. M o x totam dioecesim
visitavit et eximius apud omnes suo apostolatu et virtutibus apparuit.
P o s t biennium ad sedem Malacitanam translatus est, in qua impigre
iteravit quod in dioecesi Cauriensi fecerat, ita ut Malacitani multum
in eo gloriarentur quod episcopum sanctum, qui uti P o n t i f e x , pontem
seipsum D e u m inter et p r o x i m o s reddidisset, haberent.
A n n o dein 1896 idem Leo P a p a X I I I eum ad Hispalensem archiepiscopalem ecclesiam promovit, quam usque ad obitum firmiter rexit.

690

Acta Apostolicae Sedis - Commentaritim Officiale

Seminarium quod ipse ibi condidit, ut insigni Pontificiae Universitatis


titulo ornaretur, o b t i n u i t ; philosophiae ac theologiae studia ut ad rationem A n g e l i c i D o c t o r i s ordinarentur, disposuit; catholicam officinam
librariam feliciter p r o m o v i t ad b o n o s libros edendos, ac primus Congressum ex universa Natione Hispanica artis librariae instituit, cuius
praecipuus fructus exstitit catholicarum fundatio ephemeridum. Ecclesiae iura in patrio Senatu acriter defendit et tuitus est, contra eos praesertim qui religiosos Ordines impugnabant. Caritate eximia ibidem excelluit : magna quippe, in sua archidioecesi, persistente siccitate, praecipue in civitate Hispalensi, vias plateasque obivit ostiatim eleemosynam quaeritando, ad miseros famelicosque levandos.
Orphanis egenisque puellis colligendis iuvandisque et instituendis
domum erexit sub piarum feminarum cura, ex quibus Congregatio prodiit A n c i l l a r u m Conceptionistarum a D i v i n o Corde, quae F a m u l u m Dei
iure merito veluti suum Fundatorem habent.
A n n o demum 1903, die 11 Decembris, a S. P i o D e c i m o inter purpuratos Patres adlectus est.
T o t laboribus p r o ecclesia Dei perfunctus, ingravescente morbo, meritis plenus, Sacramentis extremis pie receptis, die 19 Ianuarii a. 1906
placide in D o m i n o obdormivit.
Sanctitatis p o r r o fama, qua vivens Marcellus noster inclaruit, post
ipsius obitum, supervenientibus, uti fertur, prodigiis, a D e o eius intercessione patratis, longe lateque per diversas Hispaniarum regiones diffusa invenitur et in dies succrescit. Ex quo factum est, ut tandem ad
canonicas inquisitiones super eiusdem fama sanctitatis vitae, virtutum
et miraculorum in genere ordinaria auctoritate anno 1927 in Curia
Hispalensi deventum sit, quae anno demum 1943 expletae sunt, R o mamque transmissae. Simul quoque per rogatoriales, quae dicuntur,
litteras instructi sunt processus in Curiis Gadicen. (a. 1929), Caurien.
(aa. 1928-30), Matriten, (aa. 1928-29) et Malacitana (aa. 1933-35).
Interim Cardinales, A r c h i e p i s c o p i , E p i s c o p i , plurimi quoque sive e
Clero sive e laicis in dignitate constituti, S u m m o Pontifici P i o X I I
instantes preces obtulerunt, ut Causa beatificationis huius Servi Dei,
qui natalibus clarus, clarior christianis virtutibus exstitit, ac sanguine
nobilis, nobilior Christi et christifidelium amore factus, apud S. R i t u u m
Congregationem introduceretur. Sacra p o r r o eadem R i t . Congreg, die
25 Martii a. 1944, scriptis eiusdem Servi D e i ad iuris normam perpensis,
nihil obstare decrevit quominus ad ulteriora procedi posset.

Sacra Congregatio Rituum

691

Servatis itaque omnibus de iure praescriptis, instante R e v m o D o mino I a c o b o F l o r e s , Pontificii in Urbe Collegii Hispanici Rectore ac
Postulatore huius Causae legitime constituto, Emus ac Revmus D o m i nus Cardinalis Fridericus Tedeschini, Episcopus Tusculan., eiusdem
Causae Ponens, die 14 Februarii 1956, in Ordinario Coetu S. Rituum
Congregationis, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit Commissio Introductionis

Causae w casu et ad

effectum de quo

agitur, et

super ea retulit. Purpurati autem Patres, auditis Officialibus praelatis


a c praesertim R . P . D . Sylvio R o m a n i , Fidei Promotore Generali,
rescribendum censuerunt;
nem,

si

Sanctissimo

Affirmative,

seu

signandam

esse

commissio-

placuerit.

F a c t a demum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem fideli


hisce super rebus relatione, Sanctitas Sua, sententiam E m o r u m Cardinalium

ratam

habens,

Marcelli Spinola Maestre

commissionem
Sua manu

Introductionis
subsignare

Causae

benigne

Servi

Dei

dignata est.

Datum R o m a e , die 19 Februarii 1956.

C. Card. CICOGNANL, Praefectus


L. > S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

692

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS
Citatio

edictalis

ROMANA
NULLITATIS MATRIMONII (CARTHY - MARCBLLINl)

Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Carthy l o h n


F . , in causa conventi, eundem citamus ad comparendum in Sede Tribunalis Vicariatus Urbis ( R o m a , via della P i g n a 13 A) die 22 Novembris
1956 hora 10, ut interrogetur quoad impedimentum ligaminis, iuxta
can. 1990.
Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de l o c o commorationis praedicti Dimini Carthy l o h n F. curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Petrus

Santini,

Officialis

Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 27 Septembris 1956.


V.

Frazzano,

Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Carthy lohn F.,


nous le citons comparatre au Sige du Tribunal du Vicariat de Rome
(Roma, via della Pigna 13 A) le 22 novembre 1956 10 heures, pour tre
interrog, selon le canon 1990 du Code de Droit Canonique.
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fideles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Carthy lohn F. idevront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

An. et vol. X X X X V I I I

29 Octobris 1956

(Ser. II, v. X X I I I ) - N. U

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I

NEO P AMPILONEN.
NEO-PAMPILONENSIS ECCLESIA, IN COLUMBIA, AD GRADUM PERDUCITUR METROPOLIS, ATQUE CAPUT EFFICITUR NOVAE PROVINCIAE ECCLESIASTICAE

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

D u m rerum humanarum fluxae volvuntur fortunae, dumque homines


edacibus curis pressi nova semper turbantur anxitudine, una sancta Ecclesia incommutabilis stat, uberrimaque praestat fecunditate, quae temporum necessitatibus continenter respondit, Aliosque suos materna alit
sollicitudine. Nos igitur, qui divina voluntate ipsam regendam suscepimus, laeto animo accipiendas esse preces censemus venerabilis Fratris
Pauli Bertoli, Archiepiscopi titulo M c o m e d i e n s i s et in Columbia Apostolici Nuntii, qui, incolarum utilitati in regione vulgo Santander Norte consulere cupiens, ab hac Sancta Sede poposcit ut nova inibi ecclesiastica
provincia conderetur. Quam ob rem, cognito quid de hac re sentirent
sive dilectus Filius Noster Chrysantus S. R. E. Cardinalis Luque, B o g o tensis Archiepiscopus, sive ceteri horum locorum Ordinarii; consensu
eorum suppleto qui in huiusmodi Ecclesiarum ordinatione aliquid iuris
habeant vel se habere putent, suprema Nostra usi potestate haec, quae
45 - ACTA, vol. X X I I I , n. 14. 29-10-1956.

694

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sequuntur, decernimus. A Bogotensis metrpolis ab eiusque p r o tempore Archiepiscopi iure simul dioeceses, simul E p i s c o p o s eximimus NeoPampilonensem, Succursensem et S. Aegidii, atque Bucaramanguensem ;
quod et dicendum est de praelatura ac de Praelato nullius Bertraniae in Catatumbo, quos a iure metrpolis atque Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia solvimus. Ex quibus Ecclesiis, Neo-Pampilonensem
dioecesim ad gradum et dignitatem perducimus archiepiscopalis metropolitanae Sedis, c u m omnibus iuribus et privilegiis, quibus ceterae eiusdem honoris archidioeceses ad communis iuris normam gaudent ; cui ut
suffraganeas et obnoxias subdimus Ecclesias, quas a propria metropoli
supra separavimus. P o r r o ex hisce ita ordinatis Sedibus novam efficimus ecclesiasticam provinciam, Neo-Pampilonensem, ex eiusdem nominis metropoli appellandam, quae scilicet eadem componetur Ecclesia capite territoriis vero aucta, quae in Decreto S. Consilii Christianae Fidei Propagandae Cum peculiares , die quarto decimo huius
mensis et anni dato, describuntur atque dioecesibus suffraganeis Succursensi et S. Aegidii, Bucaramanguensi et Cucutensi, quarum postremam per alias sub plumbo Litteras hoc ipso die creavimus, ac denique
praelatura <( nullius Bertraniae in Catatumbo. Praesulem igitur sTeoPampilonensem, sive primum sive eius successores, dignitate et gradu
Archiepiscopi Metropolitae insignimus, omnibusque iuribus, honoribus
et privilegiis instruimus, at etiam officiis et oneribus astringimus, quibus
ceteri per terrarum orbem Metropolitae ad iuris normam et decorantur
et tenentur. Cui item potestatem facimus, ut assolet, Crucem ante se
ferendi, intra fines tamen suae archidioecesis, sacrumque gestandi pallium, postquam tamen in publico Consistorio illud rite postulaverit atque
obtinuerit ; eidemque ut suffraganeos subdimus earum Ordinarios Ecclesiarum, quas numeravimus. Iubemus denique ut cathedrale Canonicorum
Neo-Pampilonensium Collegium ad gradum, titulum honoremque perducatur metropolitani archiepiscopalis Collegii, c u m omnibus iuribus ac
privilegiis, simulque obligationibus, quae iure et consuetudine omnes
eiusdem dignitatis Canonicorum Coetus consequuntur. Quam post E c c l e siarum ordinationem, Bogotensis metrpolis has quinque habebit suffraganeas Ecclesias :

Ibaguensem scilicet, Zipaquirensem, Tunquensem,

Puitamensem ac Girar do tensem ; archidioecesi vero Carthaginensi in


Columbia tres sequentes erunt subiectae et obnoxiae Sedes : Barranquillensis, Monteriensis et S. Marthae. Quae omnia perficienda curabit venerabilis, quem diximus, Frater Paulus Bertoli, cui et omnes tribuimus
necessarias agendi negotii potestates, etiam cuilibet viro, si opus fuerit,

Acta Pii Pp. XII

695

subdelegandas ecclesiastica dignitate praedito, et onus imponimus huiusmodi peractae rei documenta exarandi, eorumque ad unguem exacta
exempla quam primum ad S. Consistoriale Consilium mittendi. Quod si
evenerit ut, quo tempore haec ad effectum erunt deducenda, alius A p o stolicae in Columbia Nuntiaturae praeerit, huic similiter potestates concedimus et negotium perficiendi et virum subdelegandi.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit, ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summ o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Maii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri duodevicesimo.

CELSUS Card. COSTANTINI


S. R. E. Cancellarius

^ Fr. ADEODATS I. Card. P I A Z Z A


S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Caesar
Loco ffi Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n. 23.

Serafini,
Federici,

Proton.

Apost.

Proton.

Apost.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

696

II

NEO-PAMPILONENSIS
(CUCUTENSIS)

BISTRACTIS A NBO-PAMPILONENSI ECCLESIA QUIBUSDAM CURIIS, NOVA EFFICITUR DIOECESIS, CUCUTENSIS )) APPELLANDA.
P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ecclesiarum

omnium

utilitati consulere

cupientes,

quas

omnipo-

tentis D e i voluntate quasi splendidas margaritas tuendas accepimus,


nihil umquam intentatum relinquimus, quod aptiori earum gubernationi,
atque fidelium bono conducere videatur. Cum igitur venerabilis Frater
Paulus Bertoli, Archiepiscopus titulo Nicomediensis et in Columbia
Apostolicus Nuntius, post auditum Ecclesiae Neo-Pampilonensis Ordinarium, ab hac petierit R o m a n a Sede ut, partita eadem dioecesi, nova
excitaretur, quo regionis incolae vulgato nomine Departamento Norte
Santander uberiore fruerentur animorum suorum curatione, laeto animo
huiusmodi precibus concedimus. Qua de re, consensu eorum suppleto qui
in hac territorii rerumque divisione aliquid iuris vel habeant vel se habere
arbitrentur, reque attentissime considerata, de summa et apostolica Nostra potestate sequentia statuimus atque iubemus. A Sedis Neo-Pampilonensis territorio eam partem separamus, in qua urbs Cucuta est, quaeque hisce c o m p o n i t u r curiis,

vulgata

appellatione :

Villa

Rosario,

San Cayetano, Santiago, Gramalote, Lourdes, Sardinata, Zulia, et Carmen de N a z a r e t ; ex eaque dioecesim condimus, Gucutensem ab eadem
Cucuta urbe nuncupandam, iisdem finibus circumscribendam atque urbs
curiaeque, quarum nomen fecimus. In qua urbe Cucuta, ut patet, sedes
erit ac domicilium sacri Praesulis,

cathedra

quoque

Episcopi

inibi

exstabit, i n aede scilicet B . Ioseph, B . M . V . Sponso, dicata, quam


per

has

Litteras

ad

cathedralis

templi

dignitatem

evehimus,

cum

omnibus honoribus, insignibus, privilegiis iuribusque, ad cetera pari


gradu spectantibus templa.

Quae item iura ad E p i s c o p u m debentur,

una c u m oneribus et obligationibus, quae E p i s c o p o r u m dignitatem ubique


terrarum rite comitantur. Cucutensem dioecesim suffraganeam facimus

Acta Pii Pp. XII

697

Ecclesiae Neo-Pampilonensi, quam hoc ipso die, per alias sub plumbo
Litteras, ad metrpolis dignitatem extollimus, Praesulemque Cucutensem Neo-Pampilonensi Metropolitae auctoritati subicimus. Ut vero sacra
sollemnia Numini adorando

debita magnificentia conficiantur,

utque

Episcopus consilio ac navitate eorum virorum nitatur, qui mentis animique dotibus excellant, volumus ut in nova dioecesi, ubi primum fas
erit, cathedrale Canonicorum Collegium condatur, iuxta peculiares normas aliis sub plumbo Litteris a Nobis edendas; libenter tamen hanc
permittimus licentiam ut, quoad usque id fieri nequeat, Canonicorum
l o c o dioecesani renuntientur Consultores, qui E p i s c o p o eadem ratione
assint. Episcopalem mensam, quam appellant, sive Curiae fructus constituent, sive a fidelibus oblatae pecuniae, sive dos a publica auctoritate
danda, sive denique mille quingenti nummi (vulgo pesos), qui singulis
mensibus ex bonis curiae, seu paroeciae, titulo cathedralis Cucutensis
templi E p i s c o p o erunt solvendi. Cum autem ii pueri summa sint cura
fovendi, quos Christi animorumque amor ad sacerdotalia officia alliciat
obeunda, volumus ut quam primum Cucutensis Episcopus elementarium
exstruat Seminarium, ad normam iuris et iuxta leges a S. Consilio Seminariis Studiorumque Universitatibus praeposito latas. Cum vero ipsi
ita adoleverint, ut ad philosophiae ac sacrae theologiae- studia aggrediantur oporteat, ex hoc Seminario iuvenes partim ad maius Neo-Pampilonense Seminarium, partim, scilicet optimi quique, R o m a m in Pontificum! Ephebeum

Pianum

Latinum Americanum

mittentur,

ut

hisce

disciplinis erudiantur. Cucutensi tamen E p i s c o p o concedimus ut, quoad


usque dioecesis Seminarii aedibus careat, pueros sacrorum alumnos, ad
elementarium Neo-Pampilonense Seminarium mittat, grammaticae litterarumque studio imbuendos. Quod autem ad novae dioecesis regimen
attinet atque administrationem, ad V i c a r i i Capitularis,

Sede vacante,

electionem, ad aliaque istius generis, ea serventur quae Codex Iuris Canonici praescribit. Item volumus ut, simul atque huius dioecesis erectio
ad effectum deducta fuerit, clerici Ecclesiae illi censeantur ascripti, in
cuius finibus, ab his Litteris determinatis, ecclesiasticum habeant vel
beneficium, quod vocant, vel officium ; ceteri, vero ei dioecesi addicantur,
in cuius territorio legitime degant. Documenta denique et acta, quae
ad Cucutensem Ecclesiam, ad eiusque fideles ac bona temporalia respiciant, a Neo-Pampilonensi Curia ad novam Cucutensem Curiam rite
mittantur, in tabulario de more servanda. Quae his Litteris decrevimus
efficienda curabit venerabilis Frater Paulus Bertoli, quem diximus, cui
omnes agendae rei potestates cedent, cuilibet etiam delegandae, d u m m o d o

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

698

ecclesiastica dignitate p o l l e n t i ;

quae c u m facta fuerint,

idem

onus

habebit peractae divisionis documenta exarandi eorumque fide digna


exempla ad S. Consistoriale Consilium quam p r i m u m mittendi. Quodsi
eo tempore, quo haec fieri debeant, alius Apostolicae in Columbia Nuntiaturae praeerit, hic iisdem potestatibus fruetur eademque onera sustinebit.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efiicaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa n o n fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Maii,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus
Nostri duodevicesimo.

CELSUS Card. OOSTANTINI


S. R. E. Cancellarius

i% Fr. ADEODATUS I. Card. P I A Z Z A


S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Caesar
Loco B Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n. 22.

Serafini,
Federici,

Proton.

Apost.

Proton.

Apost.

Acta PU Pp. XII

699

ALLOCUTIONES

I
Iis

Qui interfuerunt
domadam Romae
storale

Conventui sexto nationali e


indicto,

Ministerium

aptius

de

hodiernis

provehendum.

Clero Italiae

postulatis

ac

per heb-

normis ad Pa-

Di gran cuore vi diamo il benvenuto, Venerabili Fratelli e diletti figli partecipanti alla VI Settimana Nazionale di Aggiornamento Pastorale nella eterna Citt. Sappiamo che con la scelta di R o m a a sede delle vostre riunioni in quest'anno, il vostro Centro ha voluto render filiale
omaggio alla Nostra persona, e insieme testimoniare il suo sviluppo ed
affermare la volont di estenderne l'influsso il pi largamente possibile. E veramente proprio di quest'alma Mater, R o m a , il comunicare
alle opere, anche se sorte in lontane regioni, purch ad essa congiunte
nel medesimo spirito, quasi il crisma della universalit, in contraccambio del pregio che da quelle le proviene.
Nelle informazioni, che avete avuto la bont d ' i n v i a r c i , si ricorda che
il Centro di Orientamento Pastorale sorto in Milano nel settembre
1953, in seno all'Istituto di Studi Superiori Didascaleion . Mentre esso
era dapprima ristretto alla diocesi Ambrosiana, si sent ben presto la
o

necessit di diffonderlo in tutta l'Italia c o n un triplice scopo : I aggiornare il Clero e il Laicato cattolico sui movimenti tendenti a far fiorire
la vita cristiana, illuminandone il profondo valore alla luce della teologia
dogmatica e morale, della sociologia e della storia ; 2 studiare gl'impegni
direttivi, che si devono assumere, e i mezzi pratici, che si devono usare,
per una azione luminosa e feconda ; 3 attuare una intesa di coordinamento
dell'azione pastorale, che pone in Italia problemi di carattere generale. Il
Centro medesimo ha un organo trimestrale Orientamenti Pastorali ,
che si propone l'ufficio di orientare aggiornare coordinare , e promuovere soprattutto le a Settimane nazionali di Aggiornamento Pastorale , delle quali la presente, che la sesta, ha per tema fondamentale La
parola di D i o nella comunit cristiana ; tema che si suddivide alla sua
volta in molteplici argomenti speciali. una ricchezza, vorremmo quasi

* Habita die 14 Septembris mensis a. 1956.

700

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dire sovrabbondante, di questioni e di problemi, che vengono trattati


ognuno da insigni relatori ; problemi che toccano i punti vitali dell'apostolato e la cui retta soluzione accrescer il tradizionale vigore a quello
strumento primordiale della fede che la predicazione.
A c c o g l i e n d o la vostra domanda, Ci proponiamo di aggiungere qualche
pensiero a tante vostre dotte e sagge dissertazioni e lezioni sulla Parola di
D i o nell'ufficio pastorale, e come mezzo per la rinascita cristiana del mondo e per la salvezza dell'anima n e l l ' u o m o moderno ; l ' u o m o moderno
vogliamo dire intimamente assetato della Parola di D i o e della sua
verit. Quando questa genuina risuoni, sembra che il sibilo delle macchine, le grida delle folle, i gemiti del dolore, l'urlo delle passioni, sospendano improvvisamente l'assordante frastuono, e nello spirito, circondato
da una salutare zona di silenzio, scorra il rivolo ristoratore della speranza.
N o i quindi non intendiamo di esporre dinanzi a voi come l'annunzio della Parola di D i o debba essere in concreto presentato e adattato
alle condizioni di l u o g o , di tempo e di persone, per rispetto ai problemi
moderni, alla moderna mentalit, ai moderni sentimenti, al linguaggio
moderno. Ma al di sopra di tutto ci o meglio, come suo fondamento,
vi un altro elemento, pi p r o f o n d o , che troviamo anche nelle vostre
linee direttrici, sul quale vorremmo richiamare la vostra attenzione. N o i
vediamo in esso non soltanto un ultimo orientamento, ma anche, per il
sacerdote come per il laico, un'intima liberazione, un acquietamento,
una sicurezza, una difesa contro la tiepidezza e la esteriorit. Il Signore stesso ha predicato la parola di D i o ; a sua imitazione la predica
la Chiesa attraverso i secoli. Perci prendiamo come oggetto del Nostro
odierno discorso : la predicazione della parola di D i o nella comunit ha
o

la sua misura e il suo ultimo orientamento I nella predicazione di Cristo e 2 in quella della Chiesa.

I - Predicazione del Signore e predicazione del Sacerdote


Quando noi, rivivendo in pia meditazione il V a n g e l o , ci poniamo con
lo spirito tra la folla assiepata intorno al divino Maestro nell'atto di annunziare la buona Novella, ci colpisce innanzi tutto come E g l i sappia trasfondere nella parola la sua anima, insieme con la inesauribile ricchezza
della sua sapienza e del suo amore, di m o d o che la parola stessa diviene
specchio fedele della sua Persona. La predicazione dunque di Cristo ha un
carattere personale, d'immensa efficacia.

Acta PU Pp. XII

701

1. Il carattere personale della predicazione del Signore


Questo carattere personale mostra, primieramente, una assoluta chiarezza e sicurezza della mente e una assoluta determinazione e fermezza
della volont. Il Signore si d tutto e intieramente all'annunzio della Parola di D i o . Mea doctrina non est mea, sed eius qui misit me... Qui a
semetipso

loquitur, gloriam propriam

quaerit;

qui autem

quaerit

gloriam

eius, qui misit eum, hic verax est, et iniustitia in illo non est .
Un secondo segno caratteristico la sua dedizione al servizio delle ani2

me. f( Misereor super turbam ! . Significantissima a tale riguardo


3

la parola del buon Pastore .

Ego sum pastor bonus.

Bonus

pastor

animam suam dat pro ovibus suis . Egli si donava agli uomini e alle
anime in sempre rinnovata predicazione della Parola di D i o : portandosi
4

di luogo in luogo, di citt in citt, o rimanendo nella stesso l u o g o ,


6

nelle sinagoghe, nel tempio, sulle sponde del lago


8

o in una barca sul

,mare, sui m o n t i ; egli guariva i malati, risuscitava i morti, accumulava


miracoli sopra miracoli, affinch gli uomini credessero alla sua parola,
e perch cos il seme della parola di D i o mettesse radici nelle loro anime
e producesse frutto.

10

Dalle labbra del Signore sgorgavano le parabole e

le similitudini, con le quali egli rivestiva la parola di D i o , aftinch rimanesse scolpita nel cuore degli uomini e li inducesse alla riflessione. In
tal guisa l'annunzio della Parola di D i o era mosso nel Signore da un immenso, instancabile, operoso amore verso le anime.
Come terzo elemento caratteristico troviamo una calma di giudizio e
un'intima indipendenza dal gradimento c o m e dallo scontento, dal favore
come dal disfavore degli uomini. Con la sua aperta riprovazione
della vanagloria e dell'ambizione degli Scribi e dei Farisei egli mostrava
il suo pieno distacco dal plauso del p o p o l o e delle classi dirigenti.

11

La

moltitudine, veduto il prodigio operato da Ges, voleva farlo re ; ma egli


1

lo. 7, 16, 18.

MARC. 8, 2.

Io. 10, 1-21.


Lue. 4, 42-43.

MARC. 8, 2.

Lue. 4, 15.
Lue. 5, 1.

MARC 4, 1.
MATTH. 5, 1; 15, 29.

10

Cfr. Luc. 8, 11-15..

11

MATTH.

23,

1-13.

Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

702

fuggi

e si ritir solo sul m o n t e .

12

E g l i speriment l'Osanna del solenne

ingresso e il Crucifige della Passione con piena superiorit di spirito ; non


13

si lasci n trasportare dall'uno n spaventare d a l l ' a l t r o . .


Questi brevi accenni sul carattere personale del Redentore nell'annunzio della Parola di D i o siano al sacerdote di ammaestramento per la
sua disposizione interna nella predicazione della stessa Parola !

2. La predicazione del Signore per rispetto al suo contenuto


Rivolgete ora un rapido sguardo al contenuto della predicazione del
Signore, affine di farne p r o p r i in v o i i caratteri e l ' o g g e t t o , sicch la
vostra parola sia degna di fedeli ambasciatori di Cristo.
a) A g l i ascoltatori il Signore anzi tutto inculcava, come disposizione
di animo e di cuore per ricevere fruttuosamente il suo insegnamento, la
seriet morale, c o n cui l ' u o m o deve accostarsi alla rivelazione e alle richieste divine, che non ammettono leggerezza e superficialit;

14

quindi

la rettitudine e la sincerit di cuore, che esclude ogni ipocrisia e doppiezza;

15

lo zelo per il regno di D i o , che inconciliabile con l'oziosa

passivit;

16

la costante v i g i l a n z a ;

parola e al volere di D i o .

17

la cosciente e ferma adesione alla

1 8

Nei c u o r i cos preparati il Signore riversa l'abbondanza dei pi alti


insegnamenti.
Egli voleva stringere gli uomini in un vincolo sempre pi profondo
c o l Padre che nei cieli ; e perci infondeva in l o r o , da una parte, timore
dinanzi alla infinita maest di l u i ,

19

e filiale amore sopra ogni altra c o s a .

dall'altra, incondizionata fiducia


20

G l i uomini debbono sentirsi al

sicuro nel premuroso e previdente amore del Padre celeste, e quindi non
debbono affannarsi eccessivamente per la cura dei beni materiali.

21

) Ma inoltre la predicazione del Signore ispirava ai cuori l'unione


con Cristo : la fede in Cristo, la fiducia, l'amore di Cristo, la incondi1 2

Io. 6, 15.

13

MARO.

MATTH.

9,

11;

Lue.

11, 16-17;

19,

37,

7,

21.

40;

Io.

15

MATTH.

16,

16

MATTH.

7,

1 7

M A T T H . 25, 1 3 ; MARO. 13, 35-37.

1S

6;
13;

MATTH.

7,

19

MATTH.

10,

21;

20

MATTH.

6,

9;

21

MATTH.

6,

25.

Luc.
25,

19,

12,
21.

17;

28.
22,
33.

37.

1.
23.

Luc.

30.

11,

28.

19,

6-15.

703

Acta Pii Pp. XII

zionata dedizione a Cristo e per C r i s t o ,

22

la imitazione di lui. Cristo

il centro della predicazione. Chi legge la predicazione di Cristo nei


Vangeli, trova che separare dalla predicazione della Parola di D i o Cristo,
sarebbe toccare e falsificare la sua stessa sostanza. D u n q u e Cristo inseparabile anche dalla predicazione del Sacerdote nel ministero pastorale, secondo la esortazione dell'Apostolo S. P a o l o : Nos autem praedicamus
mus,

Christum

sed

Iesum

crucifixum

23

Non

enim

nosmet

ipsos

praedica-

24

Christum .

Per tutto il restante oggetto della predicazione di Cristo Ci restringeremo a nominare semplicemente oltre le grandi promesse di Lui (il
cielo, l'Eucaristia, la risurrezione, la vita eterna) i doveri di cui parlava, per conoscere cos ci di cui egli trattava, come lo apprezzava, come
10 accentuava, aifinch il Sacerdote in cura pastorale non perda mai di
vista i medesimi argomenti, ma a tempo opportuno li esprima nelle sue
prediche, memore del pensiero : Il Signore ha fatto cos.
Ora tra quei precetti troviamo innanzi tutto il dovere della preghiera;

25

il dovere della umilt interna ed esterna con la riprovazione

di ogni orgoglio e arroganza ;

2 6

il dovere della abnegazione e del sacrifcio ;

11 dovere del dominio sulle p a s s i o n i ;


seguito del crocifsso Signore ;

2 8

27

il dovere di portare la croce al

il dovere di tendere verso la perfezione ;

2 9

il grande dovere dell'amore del prossimo, simile a quello del primo e


massimo precetto dell'amore di D i o ;

3 0

il dovere della sottomissione alla

Chiesa e all'Autorit stabilita da Cristo ;

3 1

il dovere della santit e della

indissolubilit del matrimonio ; la dottrina e il fatto della superiorit e


della preminenza della verginit sul matrimonio ;

3 2

la dottrina sul giu-

dizio e la mercede di D i o per ogni uomo secondo le sue o p e r e ;

3 3

la dot-

trina della inesauribile misericordia di D i o nel perdono dalla colpa e


dalla pena, finch dura per ognuno il tempo della vita di q u a g g i .
2 2

23

24

25

20

27

M A T T H . 10, 32-39.
1 Cor. 1. 23.
2 Cor. 4, 5.
Lue.
Luc.

18,
14,

MATTH.

1;
11;
5,

MATTH.
18,

28

Luc. 9, 23.
MATTH,

30

MATTH,

22,

31

MATTH.

18,

17;

32

MATTH.

19,

3.

3 3

MATTH.

34

7,

7.

MATTH.

11,

29.

30.

28

O,

14;

48.
39.
Luc.

10,

16.

12.

6, 4. 6.18; .16, 27; 25, 34-36. 41-43.


Luc. 15, 1-7. 8-10; 5, 20-24; Io. 20, 23.

34

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

704

Tutto ci c'induce a confrontare la predicazione del Sacerdote con


quella del Signore, e in tal guisa a trarre dalla predicazione di Cristo la
pi alta direzione e la suprema misura per 1' Orientamento pastorale
e P(( Aggiornamento pastorale .

II - Predicazione della Chiesa e predicazione del Sacerdote


Dobbiamo ora portare la nostra attenzione sulla seconda parte del
tema annunziato in principio, e in un triplice aspetto : 1 La missione
della Chiesa nella predicazione della Parola di D i o ; 2 La esecuzione di
questa missione nel corso della storia; 3 La esecuzione della medesima
missione nel tempo presente.

1.

La missione della

Chiesa nella predicazione della Parola di Dio

La Teologia fondamentale e la Dogmatica offrono, quando parlano


della Chiesa, ampie dissertazioni e fonti di argomentazione intorno al
suo Magistero, illustrandone la natura, l'origine, l'oggetto diretto e
indiretto, le prerogative, l'attivit nelle sue varie forme. Su ci per
superfluo di trattare dinanzi a voi, ai quali, come teologi, gi tutto
questo ben n o t o . V o r r e m m o dunque prendere un'altra via e, quasi in
continuazione della prima parte del Nostro discorso, mostrare come la
missione della Chiesa per la predicazione della Parola di D i o il proseguimento della predicazione di Cristo, cos nel suo contenuto ( veritas
Christi ) , come nel suo scopo, e nelle richieste di Cristo per la condotta
degli uomini.
Dal classico testo sopra la facolt e l'obbligo della Chiesa d'insegnare
Euntes docete omnes gentes..., docentes eos servare

omnia quaecumque

mandavi vobis/ vogliamo rilevare un solo punto : gli A p o s t o l i (e in essi


la Chiesa) debbono annunziare quel che il Signore ha annunziato, e debbono insegnare ad osservare tutto ci che egli aveva l o r o comandato di
credere e di operare. Negli Atti degli Apostoli si legge che il Signore,
prima di salire al cielo, istru nuovamente gli A p o s t o l i sulla missione
che li attendeva e sull'armatura che avrebbe loro data per il compimento
di essa. (( Eritis mihi testes... usque ad ultimum terrae .

3 6

Gli A p o s t o l i

dovevano essere testimoni di Lui, della sua dottrina, della sua vita, della
sua passione, della sua resurrezione. Per renderli atti a tale testimo35

MATTH.

36

Act.

1,

28,

8.

20.

705

Acta Pii Pp. XII


nianza, sarebbero stati battezzati nello Spirito Santo
Spiritu sancto ) ;

3 7

( baptizabimini

essi avrebbero ricevuto la forza dello Spirito Santo,

che sarebbe venuto

sopra di loro
38

Spiritus sancti in vos))).

( accipietis virtutem

supervenientis

Gi questi brevi accenni illustrano l'idea della

missione della Chiesa nella predicazione della Parola di D i o in un aspetto alquanto diverso e l'approfondiscono pi di quel che suole comunemente presentare la Teologia fondamentale, la quale, procedendo teoricamente, non usa porre in prima linea la vivente realt. Ma il pieno
senso di quanto bramiamo ora di dire, N o i cerchiamo di raccoglierlo dalle labbra del Salvatore stesso nel suo discorso di commiato, ove il Redentore palesa in affettuoso colloquio il suo pensiero sulla missione che
affidava agli A p o s t o l i e per essi alla Chiesa.
Il Signore era alla fine della sua vita terrena ; a c o l o r o , che dovevano
continuare la sua missione, egli avrebbe avuto ancora molte cose da dire ;
ma cos c o m e essi erano allora, non si trovavano in grado di sostenerle ;

3 9

perci egli avrebbe pregato il Padre, che mandasse un altro naoxAnrov,


affinch rimanesse per sempre con l o r o , lo Spirito di verit, che il mondo
non pu ricevere, perch non lo vede n lo c o n o s c e .

40

Questo Adiutore,

questo Spirito Santo, avrebbe agli Apostoli insegnato tutto e ricordato


41

quanto egli aveva detto, cio tutta la veritas Christi.

Cos sarebbero

stati atti a continuare l'annunzio della parola di Cristo nello spirito di


Cristo. Essi ebbero tutto ci che avrebbero dovuto insegnare dalla forza e
dall'autorit del Padre, del F i g l i o e dello Spirito Santo. E in tal guisa
voi avete, dilettissimi figli, una chiave per la comprensione e l'apprezzamento della predicazione della Chiesa ; predicazione della dottrina di Cristo mediante i maestri della Chiesa, il Papa, e i Vescovi in comunione con
lui. il D i o uno e trino, che attraverso il magistero ecclesiastico comunica verit, luce e vita.
Queste considerazioni, lungi dal rendere superflua la sistematica esposizione e i chiari limiti della Teologia scientifica intorno all'origine e alle
qualit del Magisterium ecclesiasticum, la inducono invece ad evitare
quelle false interpretazioni e arbitrarie illazioni, che anche recentemente
sono state da alcuni proposte. Ma esse sono al tempo stesso un aiuto per
stimare pi altamente la predicazione della Chiesa e prestarle maggiore
37

38

3 3

40

4 1

Act. 1, 5.
Act. 1, 8.
Io. 16, 12.
Io. 14, 16-17.
Io. 14, 26

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

706

attenzione, per accoglierla pi prontamente, mentre fanno meglio comprendere c i che da essa s'irraggia : verit, luce e vita dalle profondit
di D i o .
2.

L'esecuzione di tale missione nel

corso

della storia

Non si tratta qui di esporre un compendio della storia della Chiesa.


Da parte Nostra, non intendiamo in questo punto che di esaminare la
questione.
stata la predicazione della Chiesa, fondata sulle verit, che il Signore le ha dato la missione d'insegnare, e sostenuta dallo Spirito di D i o , in
ogni tempo, successivamente, adattata a l l ' u o m o moderno e al suo tempo?
Per rispondere a questa domanda, occorre volgere uno sguardo al passato.
Ci che il Salmista dice dello Spirito Creatore e che la Chiesa applica
nella sua preghiera allo Spirito Santo, lo vediamo attuato dalla sua predicazione nel corso dei secoli : Emitte Spiritum tuum et creabuntur, et renovatis faciem terrae. La Chiesa, che ha diffuso nel m o n d o la verit di
Cristo con la forza dello Spirito Santo, ha rinnovato il volto della terra,
non una sola volta, ma in sempre ripetuta guisa. Nella sua opera di
magistero ha, durante quasi due millenni, superato la prova della realt
e della vita. Lo dimostrano i primi tempi del cristianesimo in mezzo al
m o n d o pagano e al culto dei falsi dei ; i tempi della caduta dell'Impero
romano e della sua c i v i l t ; i tempi delle invasioni di nuovi popoli e di
nuove stirpi ; il Medio E v o con la sua fioritura cristiana ; il tempo di un
nuovo paganesimo; il tempo della infelice scissione nella fede in Occidente ; il tempo dell'illuminismo, e cos di seguito. Dappertutto e sempre
10 scopo e l'esito della predicazione della Chiesa sono stati : fare dell'uomo
11 cristiano, infondere n e l l ' u o m o la verit, la vita e la ricchezza della
grazia del Signore. In questo senso la predicazione della Chiesa si
dimostrata adattabile e adattata a tutti gli uomini, i tempi e le civilt.
ben noto fra quali lotte e persecuzioni questa predicazione della
Chiesa avanzata nel corso dei secoli ; come si sono avvicendate vittoria
e sconfitta, ascesa e discesa, eroica confessione c o n sacrificio dei beni e
della vita, ma anche in alcuni suoi membri caduta, tradimento, scissura.
Una testimonianza della storia univocamente chiara : Portae inferi non
praevalebunt;^ ma non manca

anche l'altra

testimonianza;

anche

le

porte dell'inferno hanno avuto i loro parziali successi. Certo, quando si


4 2

MATTH.

16,

18.

Acta PU Pp. XII

707

pensa alla ricchezza di verit e di grazia, di c u i il Signore ha dotato la


Chiesa per l'adempimento del suo magistero, si supporrebbe che il suo
cammino attraverso i secoli non sia stato che una continua salutare
e pacifica vittoria. Ma gli avvenimenti si sono svolti ben altrimenti, cio
come il Redentore stesso aveva predetto agli A p o s t o l i : Il servo non
da pi del suo padrone. Se hanno perseguitato me, perseguiteranno anche v o i (( Se il m o n d o vi odia, sappiate che prima di voi ha odiato me .

4 3

Quindi sforzi e lotte, persecuzioni e oppressioni ; piuttosto una V i a Crucis


che un solenne incedere tra giubilanti Osanna ; ma a lungo andare, mediante la verit e la forza dello Spirito Santo, la Chiesa ha conquistato
la mente e il cuore d'innumerevoli uomini.

3.

La esecuzione

della missione nel

presente

Quanto abbiamo detto nel passato, vorremmo estendere anche al presente. Un Centro di Orientamento pastorale )) con lo scopo di aggiornamento pastorale giusto e in molti casi necessario. U sacerdote
in cura di anime )) pu e deve sapere quel che affermano la scienza moderna, l'arte e la tecnica moderne, in quanto riguardano il fine e la vita
religiosa e morale d e l l ' u o m o ; quel che religiosamente e moralmente
ammissibile, quel che inammissibile, quel che indifferente. Ora dobbiamo anche per il presente ripetere quanto abbiamo detto per il passato :
vi una simile (e oggi anche maggiore) necessit di un aggiornamento
pastorale vogliamo dire : adattamento alla predicazione della Chiesa

(il vivum Magisterium

ecclestiaticum),

c o m e altres

un

aggiorna-

mento pastorale alle scienze moderne ; anzi dobbiamo dire che vi al


momento presente una pi grande necessit d e l l ' orientamento delle stesse scienze moderne (in quanto esse toccano i campi religiosi e morali) al magistero della Chiesa, come, d'altra parte, di un orientamento
del magistero della Chiesa alle scienze moderne (senza pregiudizio dell'autonomia delle scienze medesime, in quanto esse non toccano, n direttamente n indirettamente, il campo religioso-morale, e in quanto non ne
venga a soffrire l'ordinamento della vita umana al fine ultimo soprannaturale) . Ora a N o i importa di rendere pi consapevole e di rafforzare il
personale convincimento della necessit di prendere e mantenere questo
contatto c o l magistero della Chiesa, per renderlo cos adattato al tempo
e a l l ' u o m o contemporaneo. La Chiesa ha in s l'armamento che Cristo

4S

Io. 15, 18-20.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

708

1 e ha dato : la verit di Cristo e lo Spirito Santo. Essa cos armata ha


la sua mano al polso del tempo, e i fedeli debbono avere la loro al polso
della Chiesa, per essere rettamente orientati e poter trovare e dare una
retta diagnosi e prognosi sul tempo rispetto alla eternit.
La Enciclica Humani generis del 12 A g o s t o 1950, De nonnullis falsis
opinionibus,

quae

catholicae

doctrinae

fundamenta

subruere

41

minantur,

in non piccola parte la confutazione di un falso Orientamento e


Aggiornamento della teologia, filosofa ed esegesi a moderne e non
abbastanza fondate correnti e tendenze scientifiche. Vi si parla di ingiustificata inclinazione verso erronei sistemi filosofici, di concessioni che
taluni si mostravano disposti a fare (evoluzionismo, idealismo, immanentismo, pragmatismo, esistenzialismo, storicismo), come anche nel campo della teologia e della esegesi. La nuova teologia pretendeva di assimilarsi al tempo moderno e di rendere allo scienziato cattolico pi na
turale e facile l'essere cattolico. In realt si cominci arbitrariamente a
correggere ci che esisteva, a sopprimerlo, a mutarlo, a ricostruirlo, a
mitigare la rigidezza e la immutabilit di principi metafisici, a rendere
pi pieghevoli le precise definizioni dogmatiche, a sottoporre a revisione
il senso e il contenuto del soprannaturale e la sua intima struttura, a
spiritualizzare e rammodernare la teologia della Eucaristia, a rinnovare
e ad avvicinare al pensiero e al sentimento moderno la dottrina sulla
redenzione, sulla natura e gli effetti del peccato ed altri non pochi punti.
Un simile movimento si era mostrato anche nel campo della esegesi. Qui
si volevano assumere i pensieri e le conclusioni delle scienze profane, ma
spesso senza serio esame e ponderazione.
A l c u n i altri esempi del tempo presente vorremmo ora menzionare,
aftinch voi vediate sempre meglio quanto sia o g g i necessario il contatto
dell'(( Orientamento e Aggiornamento c o l vivo Magistero ecclesiastico.
L ' Orientamento moderno in rapporto di vigilanza e di critica
non solo con la N u o v a Teologia , ma anche con la Nuova Morale .
Il pensiero della

Chiesa

su tale argomento stato da N o i esposto in due

discorsi del 23 Marzo e del 18 Aprile 1952.

45

In una materia affine la

S. Sede si pronunziata recentemente mediante la Istruzione della Suprema S. Congregazione del S. Offizio sulla Ethica situationis , del
2 Febbraio u. s.,
44

45

46

46

sistema che domina la mente di non pochi, perch ha

Acta Ap. Sedis, a. 42, 1950, pag. 561 e segg.


Acta Ap. Sedis, a. 44, 1952, pag. 270-278 e 413-419.
Acta Ap. Sedis, a. 48, 1956, pag. 144-145.

Acta Pii Pp. XII

709

qualche cosa di affascinante e di cui non da essi chiaramente veduto il


carattere pericoloso. Il Centro di Orientamento si trova qui dinanzi
a un grave officio, se vuol dare un aggiornamento fondato su base scientifica. La competenza e i pronunziamenti della Chiesa in questioni
riguardanti la legge e l'ordine naturale, i problemi sociali, il laicismo nei
suoi pi svariati campi, c o m e l'educazione e la scuola, la vita dello Stato,
i rapporti e il diritto internazionali; le questioni del diritto bellico e
della guerra m o d e r n a ; su tutto ci la S. Sede ha parlato, e l'Orientamento pastorale moderno far bene a tener presenti anche questi insegnamenti. Un altro punto non potremmo nemmeno lasciare sotto silenzio.
Particolari circostanze nel pi recente periodo della vita ecclesiastica
C'indussero a dire, nelle Nostre due Allocuzioni al Sacro Collegio e all ' E p i s c o p a t o del 31 Maggio e del 2 Novembre 1954,

47

una parola sul fonda-

mento del Magistero iure divino del Papa e dei Vescovi e sull'insegnamento dei Teologi, i quali non per diritto divino, ma per delegazione
della Chiesa, esercitano il loro ufficio, e quindi rimangono sottoposti alla
autorit e alla vigilanza del legittimo Magistero. Se essi come Teologi
sono attivamente interessati nell'(( Orientamento e adducono argomenti
teologici scientifici, avrebbe potuto presentarsi il quesito, se la parola
dei Teologi o quella del Magistero della Chiesa offre maggiore peso e
garanzia di verit. Al quale proposito nella Enciclica Humani generis si
legge:

a Quod quidem depositum

Redemptor

concredidit

Magisterio ...

authentice

(fidei)

... nec ipsis theologis

interpretandum,

sed

soli

Ecclesiae

Quare Decessor Noster imm. mem. Pius IX, docens nobilis-

simum theologiae munus illud esse, quod ostendat quomodo


definita

divinus

doctrina

contineatur

in

fontibus,

non

absque

ab

gravi

addidit verba : eo ipso sensu, quo ab Ecclesia definita est .

Ecclesia

causa
4 8

illa

Decisiva

dunque per la conoscenza della verit non gi la opinio theologorum ,


ma il sensus Ecclesiae . Altrimenti sarebbe un fare i Teologi quasi
<( magistri Magisterii ; il che un evidente errore.
Ci non toglie certamente che i Teologi e gli scienziati si adoperino
per dare un fondamento scientifico a tutta una serie di acute questioni
della vita. Certamente la S. Sede ama, loda e promuove le erudite ricerche
e le altre speculazioni dei Teologi, che approfondiscono le verit rivelate e che non esitano di considerare, spiegare e sostenere le dichiarazioni del Magistero ecclesiastico con seriet scientifica, al lume della

47

Ibid. vol XVI, pag. 41-46 e 245-256.

48

I. c. pag. 569.

46

ACTA,

vol.

XXIII,

n.

14.

29-10-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

710

ragione illustrata dalla f e d e ,

49

vale a dire, c o m e affermava P i o I X ,

<( in sensu Ecclesiae .


Sulle molte questioni particolari, che ricadrebbero altres nel presente argomento, concernenti la medicina, la psicologia, la psicoterapia e
la psicologia clinica, il diritto, la colpa e la pena, la sociologia, le questioni nazionali e internazionali ed altre simili, non possiamo ora che rimandare ai non pochi discorsi da Noi pronunziati.
La recentissima Enciclica De sacra Virginitate del 25 Marzo 1954, vi
ha manifestato, tra l'altro, la mente della Chiesa sugli interminabili
dibattiti degli uomini moderni, specialmente dei giovani, intorno alla
importanza, anzi, c o m e alcuni vogliono, indispensabile necessit del
matrimonio per la persona umana (che senza di esso rimarrebbe, a l o r o
avviso, quasi uno storpio spirituale), c o m e anche alla pretesa superiorit del matrimonio cristiano e dell'atto coniugale sulla verginit (che
50

non un sacramento efficace ex opere operato).

N vorremmo omettere di menzionare egualmente un passo della


Enciclica sulla Musica sacra , del 25 Dicembre 1955, ove espressamente esposto il pensiero della Chiesa circa la tanto dibattuta e spesso
erroneamente risoluta questione sulla indipendenza dell'arte da tutto
ci che non arte. V o i ben sapete quanto spesso, anche in ceti cattolici,
questo argomento discusso senza chiara conoscenza dei veri principi
fondamentali.

51

Siamo cos al termine di questa Nostra esortazione, che Ci auguriamo possa essere per il vostro Centro simile al fermento, quod acceptum
52

mulier abscondit in farinae satis tribus, donec fermentatum est totum .

In verit v o i sarete lievito di salute per tutto il m o n d o moderno, nella


misura che attingerete sotto la guida della Santa Madre Chiesa il vigore
inesauribile dell'eterno V e r b o , il quale si fece carne per rendere gli
uomini partecipi della sua divina natura. Similmente ogni Pastore d
anime si accosta al m o n d o c o n la intelligenza, la scienza e il cuore, non
gi per essere dal mondo ridotto allo stesso suo piano, ma per comunicargli con parola umana la verit liberatrice di D i o , la perfezione trasumanante del Redentore Ges. E affinch possiate adempiere questo

49

Conc. Vatic, Sess. I I I cap. 4.

50

Acta Ap. Sedis, a. 46, 1954, pag. 174-176.

51

Acta Ap. Sedis, a. 48, 1956, pag. 10-11.

6 2

MATTH.

13,

33.

Acta Pii Pp. XII

711

vostro ufficio con frutto, vi conceda il Signore un abbondante incremento dello spirito di Cristo e dello spirito della Chiesa di Cristo.
Intanto in pegno di cos insigne grazia, v'impartiamo di cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione.

II
Emis

PP.

DD.

Gardinalibus

scopis,

ceterisque

ventui

internationali

fuerunt.

Ecmis

Antistitibus,
de

PP.

DD.

Sacerdotibus

Liturgia

Archiepiscopis

ac

Pastorali,

Religiosis,
Assisii

et
qui

habito,

EpiConinter-

V o u s Nous avez demand de vous adresser la parole pour clturer le


Congrs International de Liturgie Pastorale, qui vient de se tenir
Assise. C'est de tout cur que Nous rpondons votre demande et que
Nous vous souhaitons la bienvenue.
Si l'on compare la situation actuelle du mouvement liturgique avec ce
q u ' i l tait, il a trente ans, on constate qu'il a accompli un progrs indniable tant en extension qu'en profondeur. L'intrt port la liturgie,
les ralisations pratiques et la participation active des fidles ont pris un
dveloppement qu'il et t difficile de pressentir ce moment. L'impulsion principale, tant en matire doctrinale que dans les applications patiques, vint de la Hirarchie et, en particulier, de Notre saiut Prdcesseur Pie X, qui par son Motu Proprio Abhinc duos annos du 23 octobre 1913

donna au mouvement liturgique un lan dcisif. Le peuple

croyant accueillit ces directives avec reconnaissance et se montra prt


y r p o n d r e ; les liturgistes se mirent l'uvre avec zle, et bientt
s'panouirent des initiatives intressantes et fcondes, mme si parfois
certaines dviations appelrent un redressement de la part de l'Autorit
ecclsiastique. Parmi les nombreux Documents publis rcemment ce
sujet, qu'il Nous suffise d'en mentionner trois : l'Encyclique Mediator
Dei De sacra liturgia du 20 Novembre 1947,

le dispositif nouveau
3

de la Semaine Sainte, en date du 16 Novembre 1953, qui a aid les fidles mieux comprendre et participer davantage l'amour, aux souffrances et la glorification de Notre Seigneur, et finalement l ' E n c y c l i q u e
* Habita Romae die 22 Septembris mensis a. 1956.
1

Acta Ap. Sedis, a. 5, 1913, pag. 449- 451.

Acta Ap. Sedis, a. 39, 1947, pag. 522-595.


Acta Ap. Sedis, a. 47, 1955, pag. 838-847.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

712

De musica sacra du 25 Dcembre 1955. Le mouvement liturgique est apparu ainsi c o m m e un signe des dispositions providentielles de Dieu sur
le temps prsent, c o m m e un passage du Saint-Esprit dans son Eglise,
pour rapprocher davantage les hommes des mystres de la foi et des
richesses de la grce, qui dcoulent de la participation active des fidles
la vie liturgique.
Le Congrs, qui se termine actuellement, avait prcisment p o u r but
de montrer l'inapprciable valeur de la liturgie pour la sanctification d e
mes et donc pour l'action pastorale de l ' E g l i s e . V o u s avez tudi cet
aspect de la liturgie, tel q u ' i l se manifeste dans l'histoire et continue
actuellement se dployer ; vous avez examin aussi comment il est fond
sur la nature des choses, c'est--dire comment il dcoule des lments
constitutifs de la liturgie. V o t r e Congrs comportait d o n c une tude du
dveloppement historique, des rflexions sur la situation actuelle et un
examen des objectifs atteindre dans l'avenir et des moyens propres y
conduire. Aprs avoir considr attentivement votre programme de travail, Nous formulons des vux pour que cette nouvelle semence, ajoute
celles du pass, produise de riches moissons au profit des individus et
de toute l ' E g l i s e .
Dans cette A l l o c u t i o n , au lieu de vous prsenter des normes plus dtailles, sur lesquelles le Saint Sige s'est dj suffisamment prononc,
Nous avons j u g plus utile d'aborder quelques points importants que
l'on discute actuellement en matire liturgique-dogmatique et qui Nous
tiennent plus cur. N o u s grouperons ces considrations sous deux titres, qui seront de simples indications plutt que les thmes mmes de
Nos dveloppements : la Liturgie et l'Eglise, la Liturgie et le Seigneur.

I La Liturgie et l'Eglise
Comme N o u s l'avons dit dans l ' E n c y c l i q u e Mediator Dei , la liturgie constitue une fonction vitale de toute l'Eglise, et non seulement d'un
groupe ou d'un mouvement dtermin. Sacra Liturgia integrum constituit publicum cultum mystici Iesu Christi Corporis, capitis nempe
membrorumque eius .

Le Corps Mystique du Seigneur vit de la vrit

du Christ et des grces qui se rpandent dans les membres, les animent
et les unissent entre eux et avec leur Chef. Telle est l'ide de Saint Paul,

Acta Ap. Sedis, a. 48, 1956, pag. 5-25.

Acta Ap. Sedis, a. 39, 1947, pag. 528-529.

Acta PU Pp. XII

713

quand il dit dans sa premire Eptre aux Corinthiens : Omnia vestra


sunt, vos autem

Christi,

Christus

autem

Dei)).

T o u t est donc dirig

vers Dieu, son service et sa gloire. L'Eglise, remplie des dons et de la vie
de Dieu, se livre d'un mouvement intime et spontan l'adoration et
la louange du Dieu infini et, par la liturgie, lui rend c o m m e socit le
culte qu'elle lui doit.
A cette liturgie unique, chacun des membres, ceux qui sont revtus du
pouvoir hirarchique comme la foule des fidles, apporte tout ce qu'il a
reu de Dieu, toutes les ressources de son esprit, de son cur, et de ses
uvres. La Hirarchie d'abord, qui dtient le depositum fidei et le
(( depositum gratiae . Au depositum fidei , la vrit du Christ contenue dans l'Ecriture et la Tradition, elle puise les grands mystres de la
foi et les fait passer dans la liturgie, en particulier ceux de la Trinit, de
l'Incarnation et de la Rdemption. Mais on trouverait difficilement une
vrit de foi chrtienne, qui ne soit exprime en quelque manire dans
la liturgie, qu'il s'agisse des lectures de l ' A n c i e n et du Nouveau Testament, pendant la Sainte Messe et dans l'Office divin, ou des richesses,
que l'esprit et le cur dcouvrent dans les Psaumes. Les crmonies
liturgiques solennelles sont d'ailleurs une profession de foi en a c t e : elles
ralisent les grandes vrits de la foi sur les desseins impntrables de la
gnrosit de Dieu et ses faveurs inpuisables l'gard des hommes, sur
l'amour et la misricorde du Pre cleste envers le monde, pour le salut
duquel il envoya son Fils et le livra la mort. C'est ainsi que l'Eglise
communique en abondance dans la liturgie les trsors du depositum
fidei)), de la vrit du Christ. Par la liturgie aussi se rpandent les
trsors du depositum gratiae , que le Seigneur a transmis ses A p tres : la grce sanctifiante, les vertus, les dons, le pouvoir de baptiser, de
confrer le Saint-Esprit, de remettre les pchs par la pnitence, de consacrer des prtres. C'est au cur de la liturgie que se droule la clbration de l'Eucharistie, sacrifice et repas ; c'est en elle aussi que se confrent
tous les sacrements et que, par les sacramentaux, l'Eglise multiplie largement les bienfaits de la grce dans les circonstances les plus diverses.
La Hirarchie tend encore sa sollicitude tout ce qui contribue rendre
plus belles et plus dignes les crmonies liturgiques, qu'il s'agisse des
lieux de culte, du mobilier, des vtements liturgiques, de la musique
sacre ou de l'art sacr.
Si l Hirarchie communique par la liturgie la vrit et la grce du
1 Cor. 3, 23.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

714

Christ, les fidles de leur ct ont pour tche de les recevoir, d ' y consentir de toute leur me, de les transformer en valeurs de vie. T o u t ce qui
leur est offert, les grces du sacrifice de l'autel, des sacrements et des
sacramentaux, ils les acceptent, non d'une manire passive, en les laissant simplement s'couler en eux, mais en y collaborant de toute leur
volont et de toutes leurs forces, et surtout en participant aux offices
liturgiques ou du moins en suivant leur droulement avec ferveur. Ils
ont contribu dans une large mesure et continuent contribuer par un
effort constant accrotre l'apparat extrieur du culte, construire des
glises et des chapelles, les dcorer, rehausser la beaut des crmonies liturgiques par toutes les splendeurs de l'art sacr.
La contribution que la Hirarchie et celle que les fidles apportent la
liturgie ne s'additionnent pas comme deux quantits spares, mais reprsentent la collaboration des membres d'un mme organisme, qui agit c o m me un seul tre vivant. Les pasteurs et le troupeau, l'Eglise enseignante
et l'Eglise enseigne ne forment qu'un seul et unique corps du Christ.
Aussi n ' y a-t-il aucune raison d'entretenir de la mfiance, des rivalits,
des oppositions ouvertes ou latentes, soit dans les penses, soit dans la
faon de parler ou d'agir. Entre les membres d'un mme corps, doivent
rgner avant tout la concorde, l'union, la collaboration. C'est dans cette
unit que l'Eglise prie, offre, se sanctifie, et l'on peut donc affirmer
bon droit que la liturgie est l'uvre de Y Eglise tout entire.
Mais Nous devons ajouter : la liturgie n'est cependant pas toute
VEglise; elle n'puise pas le champ de ses activits. Dj, ct du culte
public, celui de la communaut, il y a place pour le culte priv, que l'individu rend Dieu dans le secret de son cur ou exprime par des actes
extrieurs, et qui possde autant de variantes qu'il y a de chrtiens, bien
qu'il procde de la mme foi et de la mme grce du Christ. Cette f o r m e
du culte, non seulement l'Eglise la tolre, mais Elle la reconnat pleinement et la recommande, sans toutefois rien enlever la prminence du
culte liturgique.
Mais lorsque Nous disons que la liturgie n'puise pas le champ des
activits de l'Eglise, Nous pensons surtout ses tches d'enseignement et
de pastorale, au (( Pascite qui in vobis est gregem Dei .

Nous avons

rappel le rle que le Magistre dpositaire de la vrit du Christ exerce


par la liturgie ; l'influence du pouvoir de gouvernement sur elle est aussi
vident, puisqu'il appartient aux Papes de reconnatre les rites en vi7

1 Petr. 5. 2

Acta Pii Pp. XII

715

gueur, d'en introduire de nouveux et de rgler l'ordonnance du culte, et


aux Evques de veiller avec soin ce q u ' o n observe les prescriptions cano8

niques concernant le culte divin. Mais les fonctions d'enseignement et de


gouvernement s'tendent encore bien au del. Il suffit pour s'en rendre
compte de jeter un c o u p d'il sur le D r o i t Canon et ce qu'il dit du Pape,
des Congrgations romaines, des Evques, des Conciles, du Magistre et
de la discipline ecclsiastiques. On arrive la mme conclusion en observant la vie de l'Eglise, et, dans Nos deux Allocutions du 31 mai et du 2 novembre 1954 sur la triple fonction de l'Evque, Nous avons expressment
insist sur l'tendue de ses charges, qui ne se limitent pas l'enseignement
et au gouvernement, mais comprennent aussi tout le reste de l'activit humaine dans la mesure o des intrts religieux et moraux sont en j e u .

Si donc les tches et les intrts de l'Eglise sont ce point universels,


les prtres et les fidles se garderont dans leur faon de penser et d'agir
de tomber dans l'troitesse de vue ou l'incomprhension. Notre Encyclique (( Mediator Dei avait dj redress certaines affirmations errones,
qui tendaient soit orienter l'enseignement religieux et la pastorale dans
un sens exclusivement liturgique, soit susciter des entraves au mouvement liturgique q u ' o n ne comprenait pas. En fait, il n'existe aucune
divergence objective entre le but poursuivi par la liturgie et celui des
autres fonctions de l'Eglise ; quant la diversit des opinions, elle est
relle, mais toutefois ne prsente pas d'obstacles insurmontables. Ces
considrations suffiront montrer, Nous l'esprons, que la liturgie est
l'uvre de toute l'Eglise, et que tous les fidles comme membres du Corps
Mystique doivent l'aimer, et y prendre part, en comprenant toutefois
que les tches de l'Eglise s'tendent bien au del.

II La Liturgie et le Seigneur
Nous voudrions maintenant considrer spcialement la liturgie de la
Messe et le Seigneur qui en est la fois le prtre et l'offrande. Comme
des imprcisions et des incomprhensions se font jour a et l propos
de points particuliers, Nous dirons un mot de 1' actio Christi , de la
praesentia Christi et de P infinita et divina maiestas Christi .

Acta Ap. Sedis, &. 39, 1947, pag. 544.

Acta Ap. Sedis, a. 46, 1954, pag. 313-317; 666-677.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

716

1. (( Actio Christi
La liturgie de la Messe a c o m m e but d'exprimer sensiblement la grandeur du mystre qui s'y accomplit, et les efforts actuels tendent y faire
participer les fidles d'une manire aussi active et intelligente que possible. Bien que cet obiectif soit justifi, on risque de provoquer une baisse
du respect, si l'on dtourne l'attention de l'action principale, pour la
diriger vers l'clat d'autres crmonies.
Quelle est cette action principale du sacrifice eucharistique? Nous en
avons parl explicitement dans l ' A l l o c u t i o n du 2 novembre 1954.

10

Nous

y citions d'abord l'enseignement du Concile de Trente : In divino hoc


sacrificio,
cruente

quod in

Missa

immolatur,

qui

peragitur,

in

ara

idem

crucis

ille

semel

Christus
se

continetur

ipsum

cruente

et inobtulit...

Una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio,
qui

se

ipsum

tunc

in

cruce

obtulit,

sola

offerendi

11

ratione

diversa v.

Et Nous poursuivions en ces termes :

Itaque sacerdos celebrans, per-

sonam

solus,

non

qui

sacris

ne

Christi

gerens,

sacerdotes

sacrificai,

quidem,

pie

isque

religioseque

populus,
operanti

quamvis hi omnes An sacrificio activas quasdam partes


habeant .

1 2

non

clerici,

inserviunt;

habere possint

et

Nous soulignions ensuite que, faute de distinguer entre la

question de la participation du clbrant aux fruits du sacrifice de la


Messe et celle de la nature de l'action qu'il pose, on tait arriv la
conclusion :

Idem

cerdotes religioso

esse

cum

unius

obsequio

sacerdotibus celebratas .

Missae
adstent

celebrationem,
atque

cui

centum

De cette affirmation,

centum

Missas

Nous

disions :

sa-

centum
Tam-

quam opinionis error reici debet . Et Nous ajoutions en guise d'explication :


Christi
vero

Quoad
Summi

quot

brantis pie
sacrificalis

sunt

sacrificii

Sacerdotis,
sacerdotes

audientes;
personam

hi

Eucharistici
quot

sunt

Missam
enim,

sustinent

sacerdotes

episcopi

cum
et

oblationem

sacro

agunt,

fidelibus laicis, qui sacrificio adsunt .

1 3

aut

sunt

actiones

celebrantes,

minime

sacri

intersunt,
sed

tot

presbyteri

nequaquam

comparandi

sunt

celeChristi
christi-

Au sujet des congrs liturgiques,

Nous avons dit en cette mme occasion : Hi coetus interdum propriam


sequuntur

10

11

12

13

regulam,

ita

scilicet,

ut

unus

Acta Ap. Sedis, a. 46, 1954, pag. 668-670.


Conc. Trid., Sessio XXII, cap. 2.

Acta Ap. Sedis, I. c. pag. 668.


Acta Ap. Sedis, I. c. pag. 669.

tantum

sacrum

peragat,

alii

Acta Pii Pp. XII


vero

717

(sive omnes sive plurimi) huic uni sacro intersint in eoque sacram

synaxim e manu celebrantis sumant.


causa fiat,

Quod si hoc ex iusta et rationabili

...obnitendum non est, dummodo

huic modo agendi ne subsit

error iam Supra a Nobis memoratus ; c'est--dire l'erreur sur l'quivalence entre la clbration de cent Messes par cent prtres et celle d'une
Messe laquelle cent prtres assistent pieusement.
D'aprs ceci l'lment central du sacrifice eucharistique est celui o le
Christ intervient comme (( se ipsum offerens , pour reprendre les termes
mmes du Concile de T r e n t e .

14

Cela se passe la conscration o, dans

l'acte de la transsubstantiation

opre par le

Seigneur,

15

le

prtre

clbrant est (( personam Christi gerens . Mme si la conscration se


droule sans faste et dans la simplicit, elle est le point central de toute
la liturgie du sacrifice, le point central de P actio Christi cuius personam

gerit

sacerdos

celebrans ,

ou

les

sacerdotes

concelebrantes

en cas de vritable conclbration.


Des vnements rcents Nous donnent l'occasion de prciser certains
points ce propos. Quand la conscration du pain et du vin est opre
validement, toute l'action du Christ lui-mme est accomplie. Mme si
tout ce qui suit ne pouvait tre accompli, rien d'essentiel cependant ne
manquerait l'offrande du Seigneur.
Quand la conscration est acheve, 1' oblatio hostiae super altare
positae peut tre faite et est faite par le prtre clbrant, par l'Eglise,
par les autres prtres, par chaque fidle. Mais cette action n'est pas
(( actio ipsius Christi per sacerdotem ipsius personam sustinentem et gerentem . En ralit l'action du prtre consacrant est celle mme du
Christ, qui agit par son ministre. Dans le cas d'une conclbration au
sens propre du mot, le Christ, au lieu d'agir par un seul ministre, agit
par plusieurs. P a r contre, dans la conclbration de pure crmoine, qui
pourrait tre aussi le fait d'un lac, il n ' y a point de conscration simultane, et/l'on soulve alors une question importante : Quelle intention
et quelle action extrieure sont requises, pour qu'il y ait vraiment conclbration et conscration simultane? .
Rappelons ce propos se que Nous disions dans Notre Constitution
Apostolique Episcopalis Consecrationis du 30 Novembre 1944.

16

Nous

y dterminions que dans la conscration episcopale les deux Evques,


qui accompagnent le Conscrateur, doivent avoir l'intention de consa14

15

16

Sess. XXII, cap. 2.


Cfr. Conc. Trit. Sessio XIII, cap. 4 et 3.
Acta Ap. Sedis, a. 37, 1945, pag. 131-132.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

718
crer l'Elu

et qu'il doivent par consquent poser les actions extrieures

et prononcer les paroles, par lesquelles le pouvoir et la grce transmettre sont signifis et transmis. Il ne suffit donc pas qu'ils unissent leur
volont avec celle du conscrateur principal et dclarent qu'ils font leurs
ses paroles et ses actions. Ils doivent eux-mmes poser ces actions et
prononcer les paroles essentielles.
Il en va de mme dans la conclbration au sens propre. Il ne suifit
pas d'avoir et de manifester la volont de faire siennes les paroles et les
actions du clbrant. Les conclbrants doivent eux-mmes dire sur
le pain et le vin : (( Ceci est mon Corps , Ceci est m o n Sang ; sinon,
leur conclbration est de pure crmonie.
Aussi n'est-il pas permis d'affirmer que la seule question dcisive
en dernire analyse est de savoir dans quelle mesure la participation personnelle, soutenue par la grce, que l ' o n prend cette offrande cultuelle,
accrot la participation la croix et la grce du Christ, qui nous unit
Lui et entre nous . Cette manire inexacte de poser la question, Nous
l'avons dj repousse dans l ' A l l o c u t i o n du 2 Novembre 1954 ; mais certains thologiens ne peuvent pas encore y acquiescer. Nous le rptons
d o n c : la question dcisive (pour la conclbration, c o m m e pour la Messe
d'un prtre unique) n'est pas de savoir quel fruit l'me en retire, mais
quelle est la nature de l'acte qui est pos : le prtre, comme ministre du
Christ, fait-il ou non 1' actio Christi se ipsum sacrificalis et offerentis .
De mme pour les sacrements, il ne s'agit pas de savoir quel est le fruit
produit par eux, mais si les lments essentiels du signe sacramentel (la
position du signe par le ministre lui-mme, qui accomplit les gestes et
prononce les paroles avec l'intention saltem faciendi quod facit Ecclesia)
ont t validement poss. De mme dans la clbration et la conclbration, il faut voir si, avec l'intention intrieure ncessaire, le clbrant acc o m p l i t l'action extrieure et surtout prononce les paroles, qui constituent l'(( actio Christi se ipsum sacrificalis et offerentis .

Cela ne se

vrifie pas, quand le prtre ne prononce pas sur le pain et le vin les paroles
du Seigneur : Ceci est mon Corps , Ceci est mon Sang .

2.

Praesentia Christi

Tout comme l'autel et le sacrifice dominent le culte liturgique, on


doit dire de la vie du Christ, qu'elle est tout entire commande par le
sacrifice de la c r o i x . Les paroles de l ' A n g e son pre nourricier : Sal-

719

Acta PU Pp. XII


vum faciet populum suum a peccatis eorum ,

1 7

celles de Jean-Baptiste :

<( Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi ,


lui-mme

Nicodme :

(( Exaltari

oportet

qui credit in ipsum,... habeat vitam aeternam ,


tismo...
tur? ,

habeo
2 0

baptizari,

et

quomodo

Filium
1 9

1 8

celles du Christ
hominis,

ut

omnis

ses disciples : (( Bap-

coarctor

usquedum

perficia-

et celles surtout de la dernire Cne et du Calvaire, tout indi-

que le centre de la pense et de la vie du Seigneur, c'tait la croix et l'offrande de lui-mme au Pre pour rconcilier les hommes avec Dieu et les
sauver.
Mais Celui qui offre le sacrifice, n'est-il pas en quelque sorte plus
grand encore que le sacrifice lui-mme? Aussi voudrions-Nous prsent vous entretenir du Seigneur lui-mme, et d'abord attirer votre attention sur le fait que dans l'Eucharistie l'Eglise possde le Seigneur avec
sa chair et son sang, son corps et son me, et sa divinit. Le Concile de
Trente l'a dfini solennellement dans la x m

Session can. 1 ; il suffit

d'ailleurs de prendre dans leur sens littral, clair et sans quivoque les
paroles prononces par Jsus, pour arriver la mme conclusion : Prenez et mangez ! Ceci est mon Corps, qui va tre donn pour vous ! Prenez
et buvez, ceci est mon Sang, qui va tre vers pour vous . Et St Paul
dans sa premire lettre aux Corinthiens

21

reprend les mmes termes aussi

simples et clairs.
Chez les catholiques, il n ' y a, ce sujet, aucun doute, aucune diversit
d'opinion. Mais, ds que la spculation thologique entreprend de discuter sur la manire dont le Christ est prsent dans l'Eucharistie, apparaissent sur nombre de points de srieuses divergences de vues. Nous ne voulons pas entrer dans ces controverses spculatives ; mais Nous dsirerions
indiquer certaines limites et insister sur un principe fondamental d'interprtation, dont l'oubli Nous cause quelques proccupations.
La spculation doit prendre comme rgle que le sens littral des textes
de l'Ecriture, la foi et l'enseignement de l'Eglise ont le pas sur le systme
scientifique et les considrations thoriques; c'est la science qui doit
se conformer la rvlation, et non l'inverse. Quand une conception philosophique dforme le sens naturel d'une vrit rvle, c'est qu'elle n'est
pas exacte, ou qu'on ne l'utilise pas correctement. Ce principe trouve son
17

MATTH. 1, 21.

18

Io. 1, 29.
Io. 3, 14-15.
Luc, 12, 50.
1 Gor. 11, 23-25.

19

2 0

21

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

720

application dans la doctrine de la prsence relle. Certains thologiens,


tout en acceptant la doctrine du Concile sur la prsense relle et la transsubstantiation, interprtent les paroles du Christ et celles du Concile de
telle sorte, qu'il ne subsiste de la prsence du Christ q u ' u n e sorte d'enveloppe vide de son contenu naturel. A leur avis, le contenu essentiel actuel des espces du pain et du vin est le Seigneur au ciel , avec lequel
les espces ont une relation soi-disant relle et essentielle de contenance
et de prsence. Cette interprtation spculative soulve de srieuses
objections, lorsqu'on la prsente c o m m e pleinement suffisante, car le sens
chrtien

du

peuple fidle, l'enseignement

catchtique

constant

de

l'Eglise, les termes du Concile, surtout les paroles du Seigneur exigent


que l'Eucharistie contienne le Seigneur lui-mme. Les espces sacramentelles ne sont pas le Seigneur, mme si elles ont avec la substance
du Christ au ciel une soi-disant relation essentielle de contenance et de
prsence. Le Seigneur a dit : Ceci est mon Corps ! Ceci est mon Sang ! .
Il n'a pas dit : Ceci est une apparence sensible qui signifie la prsence de
mon Corps et de mon Sang . Sans doute, il pouvait faire que les signes
sensibles d'une relation relle de prsence soient des signes sensibles et
efficaces de la grce sacramentelle; mais il s'agit ici du contenu essentiel des (( species eucharisticae , non de leur efficacit sacramentelle. On
ne peut d o n c admettre que la thorie, dont Nous venons de parler, fasse
pleinement droit aux paroles du Christ, que la prsence du Christ dans
l'Eucharistie ne signifie rien de plus et que cela suffise p o u r pouvoir dire
22

en toute vrit de l'Eucharistie : Dominus est .

Sans doute la masse des fidles n'est pas en tat de comprendre les
problmes spculatifs difficiles et les essais d'explication concernant la
nature de la prsence du Christ. Le Catchisme R o m a i n d'ailleurs invite
ne pas discuter de ces questions devant e u x ,

23

ne propose la thorie esquisse ci-dessus-;

encore moins

mais il ne mentionne ni
affirme-t-il

qu'elle puise le sens des paroles du Christ et les explique pleinement. On


peut continuer chercher des explications et des interprtations scientifiques, mais elles ne doivent pas faire sortir, pour ainsi dire, le Christ
de l'Eucharistie et ne laisser dans le tabernacle que des espces eucharistiques conservant une relation soi-disant relle et essentielle avec le
Seigneur vritable qui est au ciel.
Il est tonnant que ceux, qui ne se contentent pas de la thorie expose
2 2

Cfr. Io. 21, 7.

23

Cfr. Catech. Rom. pars II, cap. IV, n. 43 sq.

Acta Pii Pp. XII

721

ci-dessus, soient rangs au nombre des adversaires parmi les (( physicistes non-scientifiques, ou que l'on n'hsite pas dclarer propos de
la conception soi-disant scientifique de la prsence du Christ : (( Cette
vrit n'est pas pour les masses .
A ces considrations, Nous devons ajouter quelques remarques sur le
tabernacle. De mme que Nous disions tantt : le Seigneur est en
quelque sorte plus grand que l'autel et le sacrifice , pourrions-Nous dire
maintenant : Le tabernacle, o habite le Seigneur descendu parmi son
peuple, est-il suprieur l'autel et au sacrifice? . L'autel l'emporte sur
le tabernacle, parce qu'on y offre le sacrifice du Seigneur. Le tabernacle
possde sans doute le <( Sacramentum permanens ; mais il n'est pas un
altare permanens , parce que le Seigneur ne s'offre en sacrifice que
sur l'autel pendant la clbration de la sainte Messe, mais non aprs ni
hors de la Messe. Au tabernacle, par contre, il est prsente aussi longtemps que durent les espces consacres, sans cependant s'offrir en permanence. On a pleinement le droit de distinguer entre l'offrande du sacrifice de la Messe et le <( cultus latreuticus offert l'Homme-Dieu
cach dans l'Eucharistie. Une dcision de la S. Congrgation des Rites
en date du 27 juillet 1927 limite au minimum l'exposition du Saint-Sacrement pendant la M e s s e ;

24

mais elle s'explique aisment par le souci

de maintenir habituellement spars l'acte du sacrifice et le culte de


simple adoration, pour que les fidles en comprennent clairement le caractre propre.
Toutefois, plus importante que la conscience de cette diversit est
celle de l'unit : c'est un seul et mme Seigneur, qui est immol l'autel et
honor au tabernacle et qui de l rpand ses bndictions. Si on en tait
bien convaincu, on viterait maintes difficults, on se garderait d'exagrer la signification de l'un au dtriment de l'autre et de s'opposer aux
dcisions du Saint-Sige.
Le Concile de Trente a expliqu quelles dispositions d'me on devait
avoir vis--vis du Saint Sacrement : Si quis dixerit, in sancto Eucharistiae

sacramento

treutico,
celebritate
et

etiam

externo,

venerandum,

universalem

circumgestandum,
2<t

Christum

adorandum,
neque

Ecclesiae
vel

unigenitum

non

in

sanctae
publice,

Acta Ap. Sedis, a. 19, 1927, pag. 289.

Dei
atque

Filium
ideo

processionibus,
ritum
ut

et

non
nec

esse
festiva

cultu

la-

peculiari

secundum

laudabilem

consuetudinem,

sollemniter

adoretur,

populo

proponendum,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

722

25

et eius adoratores esse idololatras :


non

licere

sacram

consecrationem

Eucharistiam

necessario

in

anathema sit .
sacrario

adstantibus

Si

reservari,

distribuendam,

sed
aut

ut illa ad infirmos honorifice deferatur : anathema sit .

2 6

quis

dixerit,

statim
non

post
licere,

Qui adhre de

cur cette doctrine, ne pense pas formuler des objections contre la


prsence du tabernacle sur l'autel. Dans l'Instruction du Saint-Office
(( De arte sacra du 30 Juin 1952,

27

le Saint-Sige insiste, entre autres,

sur ce point : <( Districte mandat haec Suprema S. Congregatio ut sancte


serventur praescripta canonum 1268, 2 et 1269,

/ :

stia

ecclesiae

custodiatur

in

praecellentissimo

ac

nobilissimo

proinde regulariter in altari maiore, nisi aliud venerationi


sacramenti

commodius

debet in tabernaculo

et

decentius

videatur...

Ssma

S$fha Euchariet

loco

ac

cultui tanti

Eucharistia

servari
28

inamovibili in media parte altaris posito .

Il ne s'agit pas tant de la prsence matrielle du tabernacle sur l'autel,


que d'une tendance, sur laquelle Nous voudrions attirer votre attention,
celle d'une moindre estime pour la prsence et l'action du Christ au tabernacle. On se contente du sacrifice de l'autel, et l'on diminue l'importance de Celui qui l'accomplit. Or la personne du Seigneur doit occuper
le centre du culte, car c'est elle qui unifie les relations de l'autel et du
tabernacle et leur donne leur sens.
C'est d'abord par le sacrifice de l'autel que le Seigneur se rend prsent dans l'Eucharistie et II n'est au tabernacle que c o m m e (( memoria
sacrificii et passionis suae . Sparer le tabernacle de l'autel, c'est sparer deux choses, qui doivent rester unies par leur origine et leur nature.
La manire, dont on pourrait placer le tabernacle sur l'autel sans empcher la clbration face au peuple, peut recevoir diverses solutions,
sur lesquelles les spcialistes donneront leur avis. L'essentiel est d'avoir
compris que c'est le mme Seigneur, qui est prsent sur l'autel et au
tabernacle.
On pourrait aussi souligner l'attitude de l'Eglise l'gard de certaines pratiques de pit : les visites au Saint-Sacrement, qu'elle recommande vivement, la prire des quarante heures ou adoration perptuelle , l'heure sainte, le transport solennel de la communion aux malades, les processions du Saint-Sacrement. Le liturgiste le plus enthousiaste et le plus convaincu doit pouvoir comprendre et deviner ce que
25

26

Conc. Trid., Sessio XIII, can. 6.

Conc. Trid., 1. c, can. 7.

27

Acta Ap. Sedis, a. 44, 1952, pag. 542-546.

28

Acta Ap. Sedis, 1. c, p. 544.

Acta PU Pp. XII

723

reprsente le Seigneur au tabernacle pour les fidles profondment pieux,,


que ce soient des gens simples ou instruits. Il est leur conseiller, leur
consolateur, leur force, leur recours, leur esprance dans la vie c o m m e
dans la mort. N o n content de laisser venir les fidles vers le Seigneur au
tabernacle, le mouvement liturgique s'efforcera donc de les y attirer
toujours davantage.
3. (( Infinita et divina Maiestas Christi
Le troisime et dernier point, que Nous voudrions traiter, est celui de
l'(( infinita et divina maiestas du Christ,

que traduisent les mots :

Christus Deus . Certes le Verbe incarn est Seigneur et Sauveur des


hommes ; mais il est et reste le Verbe, le Dieu infini. Dans le symbole de
Saint Athanase on dit :

a Dominus noster Iesus

Christus

Dei Filius?

Deus et homo est . L'humanit du Christ a droit aussi au culte de latrie


cause de son union hypostatique avec le Verbe, mais sa divinit est la
raison et la source de ce culte. Aussi la divinit du Christ ne peut-elle
rester en quelque sorte la priphrie de la pense liturgique. Il est
normal que l'on aille ad Patrem per Christum , puisque le Christ est
Mdiateur entre Dieu et les hommes. Mais II n'est pas seulement Mdiateur ; il est aussi, dans la Trinit, gal au Pre et au Saint-Esprit. Q u ' i l
suffise de rappeler le prologue grandiose de l'Evangile de St. Jean : Le
Verbe tait Dieu... T o u t a t fait par Lui. Et rien de ce qui a t fait,
ne l'a t sans L u i .

2 9

Le Christ est le Premier et le Dernier, l ' A l p h a et

l'Omega. A la fin du monde, quand tous les ennemis auront t vaincus


et la mort en dernier lieu, le Christ, c'est--dire le Verbe subsistant dans
la nature humaine, remettra le R o y a u m e Dieu son Pre, et le F i l s
lui-mme se soumettra Celui qui lui a tout soumis pour que Dieu
soit tout en tous .

3 0

La mditation de l'<( infinita, summa, divina Maie-

stas du Christ peut certainement contribuer l'approfondissement du


sens liturgique, et c'est pourquoi Nous avons voulu attirer sur elle votre
attention.
Nous voudrions ajouter pour terminer deux remarques sur la liturgie et le pass , (( la liturgie et le temps prsent .
La liturgie et le pass. En matire de liturgie, c o m m e en beaucoup
d'autres domaines, il faut viter l'gard du pass deux attitudes excess i v e s : un attachement aveugle et un mpris total. On trouve dans la
2 9

30

Io. 1, 1-3.
1 Cor. 15, 28.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

724

liturgie des lments immuables, un contenu sacr qui transcende le


temps, mais aussi des lments variables, transitoires, parfois mme dfectueux. L'attitude actuelle des milieux liturgiques l'gard du pass
Nous semble en gnral tout--fait juste : on cherche, on tudie srieusement, on s'attache ce qui le mrite vraiment, sans par ailleurs tomber dans l'excs. a et l pourtant, apparaissent des ides et des tendances aberrantes, des rsistances, des enthousiasmes ou des condamnations, dont les formes concrtes vous sont bien connues et dont Nous
avons dit un m o t plus haut.
La liturgie et le temps prsent. La liturgie confre la vie de l'Eglise,
et mme toute l'attitude religieuse d'aujourd'hui, une empreinte caractristique. On remarque surtout une participation active et consciente
des fidles aux actions liturgiques. De la part de l'Eglise, la liturgie
actuelle comporte un souci de progrs, mais aussi de conservation et de
dfense. Elle retourne au pass sans le copier servilement, et cre du
nouveau dans les crmonies elles-mmes, dans l'usage de la langue
vulgaire, dans le chant populaire et la construction des glises. Il serait
nanmoins superflu de rappeler encore une fois que l'Eglise a de graves
motifs de maintenir fermement dans le rite latin l'obligation inconditionne pour le prtre clbrant d'employer la langue latine, et de mme,
quand le chant grgorien accompagne le saint Sacrifice, que cela se fasse
dans la langue de l'Eglise. Les fidles de leur ct se proccupent de rpondre aux mesures prises par l'Eglise, mais ils adoptent en cela des
attitudes profondment diffrentes : certains montreront de la promptitude, de l'enthousiasme, parfois mme une passion trop vive qui motive
des interventions de l ' a u t o r i t ; d'autres tmoigneront de l'indiffrence
et mme de l'opposition. Ainsi se manifeste la diversit des tempraments,
c o m m e aussi des prfrences pour la pit individuelle ou pour le culte
communautaire.
La liturgie actuelle se proccupe aussi de nombreux problmes particuliers concernant par exemple : les rapports de la liturgie avec les ides
religieuses du monde actuel, la culture contemporaine, les questions sociales, la psychologie des profondeurs.
Cette simple mention suffira vous montrer que les divers aspects
de la liturgie d'aujourd'hui, non seulement suscitent Notre intrt, mais
tiennent Notre vigilance en veil. N o u s dsirons sincrement que le
mouvement liturgique progresse et Nous voulons l ' y aider ; mais il N o u s
appartient aussi de prvenir tout ce qui serait une source d'erreurs et de

Acta Pii Pp. XII

725

dangers. Ge N o u s est d'ailleurs une consolation et une joie de savoir que


Nous pouvons en cela compter sur votre aide et votre comprhension.
Que ces considrations puissent, avec les travaux qui vous ont occups les jours prcdents, porter des fruits abondants et contribuer atteindre plus srement le but auquel tend la liturgie sacre. Comme gage
des bndictions divines, que Nous implorons pour vous-mmes et pour
les mes qui vous sont confies, Nous vous accordons de tout cur Notre
Bndiction Apostolique.

nr
Ad

Ecmum
Reipublicae.

Virum

Guillelmum

V.

8.

Tubman,

Praesidem

Liberiae

Many are the ties, Mr. President, serving to link Us, in esteem
and affection, with y o u r brave, resourceful people of Liberia.

May

We not look upon E x c e l l e n c y ' s most welcome visit to the A p o s t o l i c


See as a heartening sign that these feelings continue to be mutual?
Y o u r distinguished public career, Mr. President, first as a Jurist in
the administration of a y o u n g R e p u b l i c ' s sovereign law, lately as a statesman thrice elected by a free, industrious and peace-loving nation
to the highest office in their gift, will have fortifiied over the years, We
doubt not, the persuasion that the blessings of the Christian faith and
brotherly understanding among the races of men are the indispensable
condition and the surest prsage of prosperity in peace at home and
abroad.
Family, Church and State, those potent pillars of human society and
of its varied cultures, in y o u r native Africa and in every other clime as
well, OAve their institution, as they must owe their stability, to the creative power and sustaining mercy of G o d . W e l l have y o u had occasion
to realize, f r o m y o u r eaiiiest politicai beginnings on the sunny shores of
the South Atlantic, the truth of the Master's warning that any other
foundation is but so much sand to build upon !

W e l l may the teachers

and children in y o u r flourishing schools learn and take to heart this


sobering lesson, against the day when the enemy of ail that is G o d or of
G o d m a y attempt to subvert the homeland their fathers have reared
so patiently on spiritual values with His aid !
* Die 23 Septembris mensis a. 1950.
1

47

Cfr.
-

M A T T H . 7,

ACTA,

vol.

24-27.

XXIII,

n.

14.

29-10-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

726

We need not reiterate the assurance that, t o m o r r o w as today, Our


loyal Liberian sons and daughters,with their devoted missioners, will
be second to none in making use of their civic freedom to serve, and if
necessary to dfend, their c o u n t r y ' s abiding interest in social justice and
amity. In a spiritually undernourished world their faith, as well as
their patriotism, will keep them ever mindful that these and the other
Christian virtues, cultivated to the farthest reaches of your teeming
forests and rich mines, must become and remain y o u r most prized national commodity, over and above those products of Liberian industry and
handicraft, of which y o u have such reason to be proud.
This is Our prayer to A l m i g h t y G o d , these are Our cordial hopes,
Mr. President, as We invoke the Divine guidance for the labours of
y o u r exalted office, and abundance of heavenly grces on y o u r family
and the illustrious members of y o u r suite here prsent, y o u r Government
and cherished people.

.i V
Ad

Exmum

Virum

Josephum

Figueres

Ferrer,

Praesidem

Reipublicae

de Costa Rica. *
Vuestra visita, Excelentsimo Seor Presidente, y la de las ilustres
personalidades que en estos instantes le hacen corona, si por una parte
Nos da ocasin de manifestar Nuestro contento al poder recibir el deferente obsequio de tan dignos representantes de un pueblo pacfico y culto ;
por otra, hace vibrar las ms delicadas fibras de Nuestro corazn de
Padre, trayendo a Nuestro recuerdo el nombre de una nacin la amadisima Costa R i c a de tan claro abolengo catlico, que bien podra
afirmarse ser sta en ella una nota propria y esencial de su noble fisonoma.
P e r o es precisamente en la conjuncin y armona de estos dos sentimientos, donde Nuestra palanra encuentra expedito el camino para formular Nuestros mejores votos en favor del querido pueblo costarriqueo,
en la seguridad de que l sabr corresponder siempre a su vocacin cristiana y catlica, para conseguir as incluso aquel bien y aquella prosperidad temporal a que sin duda est llamado.
Efectivamente, la fiel observancia de l o s preceptos divinos y de aquellos
deberes que a cada uno impone, segn su estado, su condicin de cris* Habita die 27 Septembris mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

727

tiano y de catlico, no slamente tiene un profundo valor personal en


el recndito secreto de la conciencia, sino que por su naturaleza misma
adquiere una altsima transcendencia social, dando estabilidad y confianza a las relaciones entre los hombres, prestando un insustituible pedestal a la autoridad legtima, consolidando esa piedra fundamental de
toda sociedad bien organizada, que es la familia, y hasta abriendo un
porvenir sereno con la perfecta formacin, sobre todo moral y religiosa,
de los futuros miembros de esa sociedad misma.
V u e s t r o pas, Seor Presidente, precisamente al inspirarse en las sabias normas dictadas p o r la doctrina social catlica, da un claro ejemplo
de esta eficacia infalible y transcendental con un decidido progreso, su
tranquila armona y su indudable estabilidad. Esperamos verle avanzar
siempre p o r tan lisonjero camino. Las relaciones felizmente existentes
entre la Iglesia y el Estado dentro de vuestra nacin se dira que ofrecen
para ello la mejor garanta. Y Nos hemos visto en la decisin de elevar
la Legacin cerca de la Santa Sede al grado de Embajada una elocuente
prueba del particular anhelo que anima su Gobierno en consolidar y perfeccionar tan buenas relaciones, con no p o c o provecho de ambos poderes
y singular beneficio del pueblo costarriqueo.
La vieja Castilla del Oro, puente entre los dos bloques que forman
ese continente, balcn abierto a dos mares que son dos rutas de intercambio y de vida, suelo generoso y fecundo que ofrece con facilidad sus
ricos y perfumados frutos, cielo limpio y azul c o m o un gran pabelln
familiar de amor y de felicidad, tiene ante s un gran porvenir cargado
de promesas. Nuestro deseo es no slo verlas realizadas, sino tambin
centuplicadas.
Nuestra Bendicin, Seor Presidente, seores y seoras, que en estos
momentos os otorgamos, deseamos sea recibida c o m o prenda de los ms
sealados

favores

divinos ;

Nuestra

ltima

palabra

quiere

ser

un

Kuego, el de que, a vuestro regreso, llevis aqulla a todos Nuestros hijos


de Costa R i c a , juntamente con el afecto ms sincero de su Padre de
Roma.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

728

ACTA SS- CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
i
ASTURICENSIS - LEGIONENSIS
DECRETUM
DE FINIUM DIOECESIUM IMMUTATIONE

Initis inter Sanctam Sedem et Hispanicum Gubernium die x x v n


mensis Augusti anni 1953 solemnibus Conventionibus de finibus dioecesium, E x c . P . D . Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularis
Synnadensis in Phrygia et in Hispania Apostolicus Nuntius, ab A p o stolica Sede postulavit ut limites dioecesium Asturicensis et Legionensis
iterata vice immutarentur.
Sanctissimus Dominus Noster Pius, Divina Providentia P P . X I I , ratus
petitam immutationem in uberius spirituale bonum cessuram,

oblatis

precibus benigne annuere dignatus est.


Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis praesentibus Litteris distrahit a dioecesi Asturicensi paroecias vulgo
appellatas :
de

Fasgar,

la Puente

uela,
rios

Rosales, Folloso,
y

la

Vegapujn,

Tillar de

Carandilla,

Posada

Omaa,
Campo

Utrera,

Marzn,
y

de

Santibez

Andarraso,

Omaa,

Girujales
de

Torrecillo,

Villaverde,

la Lomba,

Castro

de

la

Barrio
Oma-

Valdcsama-

Lomba,

Inicio,

Muras de Ponfos, Ponjos, San Martn del Camino, La Milla del Pramo,
Crisuela

del

Pramo,

Antoanes

del

Urdales del

Pramo,

easdemque in

Pramo,

Mansilla

posterum

del

Pramo

et

dioecesi Legionensi ad-

nectit.
Praeterea Sanctissimus Dominus Noster,

sic immutatis dioecesium

Asturicensis et Legionensis finibus, mandat ut documenta et acta singulas praefatas paroecias respicientia a Curia a qua ad Curiam ad quam
ocius transmittantur ; ad clerum quod attinet, decernit ut simul ac prae-

Sacra Congregatio Consistorialis

729

sens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi censeantur incardinati in cuius territorio legitime degunt.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua memoratum
E x c . P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignata est, necessarias
et opportunas eidem tribuens facultates etiam

subdelegandi,

ad effectum

de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate Constitutum,


onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum
exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi.
Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Datum R o m a e , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 19
Septembris 1956.
Fr. A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L.

S.
Iosephus Ferretto, Adsessor

II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 22 Iulii 1956. Cathedrali Ecclesiae Sancti Iacobi Equitum praefecit E x c . P . D . Hugonem Eduardum P o l a n c o Brito, hactenus Episcopum titularem Centenariensem.
Cathedrali Ecclesiae Vegensi R. P. Leopoldum ab Ubrique,
O. F. M. Cap., in saeculo Franciscum Panal, hactenus Administratorem
Apostolicum eiusdem dioecesis Vegensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Themisonensi R. P. Thomam Franciscum Reilly, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, hactenus Administratorem Apostolicum Praelaturae nullius Sancti Ioannis Maguanensis, quem constituit Praelatum eiusdem Praelaturae nullius Sancti
Ioannis Maguanensis.
die 3 Augusti. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Colossensi E x c .
P. D. Marium Ismalem Castellano, hactenus Episcopum Volaterranum.
die 21 Augusti. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Mocissenae E x c .
P. D. Ioannem I a c o n o , hactenus Episcopum Calatanisiadensem.

Acta, Apostolicas Sedis - Commentarium Officiale

730

die 5 Septembris. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pompeiopolitanae in Paphlagonia E x c . P. D. Ioannem Delay, hactenus Archiepis c o p u m Massiliensem.
die 20 Septembris. Titulari episcopali Ecclesiae Metellopolitanae
B . D . Stephanum Laszlo, Administratorem A p o s t o l i c u m territorii Burgenland in Austria.
die 22 Septembris. Cathedrali Ecclesiae Azulensi E x c . P. D. Emmanuelem Marengo, hactenus E p i s c o p u m titularem Carrhenum.
die "25 Septembris. Titulari episcopali Ecclesiae Mustitanae E x c .
P . D . Eugenium Raphaelem Faggiano, hactenus E p i s c o p u m Cariatensem.
die 28 Septembris. Archiepiscopali Ecclesiae Massiliensi E x c . P. D.
Marcum Lallier, hactenus Episcopum Nanceiensem.

S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE


JESSORENSIS
(KHULNENSIS)
DECRETUM
DIOECESIS IESSORENSIS DEINCEPS (( KHULNENSIS )) APPELLABITUR

Cum Pakistanae Reipublicae urbs, Khulna nomine, intra limites Jessorensis dioeceseos sita, hisce ultimis temporibus magnum susceperit
incrementum et maius in futurum susceptura praevideatur, propositum
est ut sedes episcopalis a civitate Jessore , ubi nunc exstat, in urbem
a Khulna transferatur et deinceps eadem dioecesis, veteri appellatione
seposita, Khulnensis dioecesis vocetur.
Quam propositionem Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore
facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia
P a p a X I I concessarum, adprobavit ac praesens ad rem Decretum confici
iussit.
D a t u m Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 14 mensis Iunii a. D. .1956.
P. Card. FMASONi BIONDI, Praefectus
L . S.
f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neap. in Pisidia, a Secretis

Diarium Romanae Curiae

731

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Domenica, 23 settembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. W I L L I A M V . S.
T U B M A N , Presidente della Repubblica della Liberia,
Gioved, 27 settembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. JOS F I G U E R E S
FERRER, Presidente della Repubblica di Costa Rica.
Gioved, 11 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. ROLAND DE M A R GERIE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Francia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Sabato, 20 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dottor CARLOS ROBERTO
V E L I L L A , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del
Paraguay, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
S. CONGREGAZIONE DE P R O P A G A N D A F I D E
NOMINE
La Sacra Congregazione de Propaganda Fide con successivi decreti
ha nominato :
20 febbraio 1956. Il Revmo Sac. Desmondo Halton, Direttore nazionale delle
Pontificie Opere della Propagazione della Fede
e di S. Pietro Apostolo, nell'Africa Meridionale.
14 maggio
S. E. Revma Monsig. Ernesto Arturo Green, Arcivescovo
di Port Elizabeth, Presidente nazionale dell'Unione Missionaria del Clero, nell'Unione
Sud-Africana.
29

S. E. Revma Monsig. Bernardo Giovanni Alfrink, Arcivescovo di Utrecht, Presidente nazionale dell'Unione Missionaria del Oler, in Olanda.

S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 12 ottobre 1956, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare il Revmo Padre
Connell Francesco, dei Redentoristi, Consultore della Sacra Congregazione
dei Seminari e delle Universit degli Studi

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

732

Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare:
Assistenti al Soglio Pontificio :
19 settembre 1955. S. E. Revma Monsig. Gmez Len Portino, Arcivescovo
di Oaxaca.
23

S. E. Revma Monsig. Gonzlez y Valencia Giuseppe, Arcivescovo di Durango.


16 gennaio 1956. S. E. Revma Monsig. Jaeger Lorenzo, Arcivescovo di
Paderborna.
30 aprile

S. E. Revma Monsig. Palombella Giacomo, Arcivescovo


di Matera.
28 giugno

S. E. Revma Monsig. Battaglia Giuseppe, Vescovo di


Faenza.

S. E. Revma Monsig. Calavassy Giorgio, Esarca Apostolico per i fedeli di rito bizantino in Grecia.
Protonotari Apostolici ad- instar participantium :
22

agosto

1955. Monsig. de Cerqueira Valente Antonio, dell'arcidiocesi di


Macei.
7 dicembre

Monsig. Guenther Roberto, della diocesi di Fulda.


22

Monsig. Eckert Luigi, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia.


11 maggio 1956. Monsig. King Giorgio, della diocesi di Kansas City.
16 giugno

Monsig. Miceli Giovanni, della dioecsi di Cefal.


30

Monsig. Laghi Cesare, della diocesi di Modigliana.


11 luglio

Monsig. Italiani Fabio, dell'arcidiocesi di Perugia.


28 agosto

Monsig. Meneghetti Antonio, della diocesi di Treviso.


10 settembre

Monsig. Carlin Enrico A . , della diocesi di Pittsburgh.


Prelati Domestici di Sud Santit :
7 marzo 1953. Monsig. Gazzoli Pietro, della diocesi di Brescia.
16 aprile
1955. Monsig. Bttner Alberto, della diocesi di Limburgo.
17 settembre
Monsig. Bierbaum Massimiliano, della diocesi di Mnster.
29 novembre
Monsig Byrne Federico Michele, della diocesi di Bunbury.
t febbraio 1956. Monsig. Reamon Valentino, della diocesi di Legaspi.

Monsig. Romano Giustino, della medesima diocesi.

Monsig. Valeza Demetrio, della medesima diocesi.


13

Monsig. Mac-Donald Ewan, della diocesi di Alexandria.


nell'Ontario.
29

Monsig. Meny Edoardo, della diocesi di Salto.


14 marzo

Monsig. Braun Gustavo, della diocesi di Wrzburg.


16

Monsig. Morris Tommaso Giuseppe della diocesi di Lismore.


6 aprile

Monsig. Ryan Vincenzo, della medesima diocesi.

Monsig. Durkin Tommaso, della diocesi di Fort Wayne.

Diarium Romanae Curiae

x
8

aprile

13
23
.30

12

maggio

1956.

14

16
19
29
1
5

8
20

30

))

giugno

luglio

733

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Grutka Andrea, della medesima diocesi.


Hession Giuseppe, della medesima diocesi.
Zjawinski Stanley, della medesima diocesi.
Pichette Numa, della diocesi di Edmunston.
O'Brien Edoardo Giuseppe, della diocesi di Haibor Grce.
Monsig. Callahan Giacomo, della diocesi di Gran Rapids.
Monsig. Dark Raimondo, della medesima diocesi.
Monsig. Henige Giuseppe, della medesima diocesi.
Monsig. Kaminski Francesco, della medesima diocesi.
Monsig. Kehren Alberto, della medesima diocesi.
Monsig. Le Roux Arturo, della medesima diocesi.
Monsig. Moloney Giacomo, della medesima diocesi.
Monsig. Passeno Russell, della medesima diocesi.
Monsig. Schultz Francesco, della medesima diocesi.
Monsig. Walen Giuseppe, della medesima diocesi.
Monsig. Westdorp Giovanni, della medesima diocesi.
Monsig. Winowiecki Bonifacio, della medesima diocesi.
Monsig. Bach Giovanni, della diocesi di Scranton.
Monsig. Florey Salvatore, della medesima diocesi.
Monsig. O'Mara Guglielmo, della medesima diocesi.
Monsig. Puskar Giovanni, della medesima diocesi.
Monsig. Flanagan Newman, della diocesi di Sioux City.
Monsig. Theobald Giorgio, della medesima diocesi.
Monsig. Ooleman Giovanni Girolamo, della diocesi di
Spokane.
Monsig. McElwaine Guglielmo, della diocesi di Wilmington.
Monsig. Lynch Francesco, della medesima diocesi.
Monsig. Conrad Guglielmo, della diocesi di Kansas City.
Monsig. Hayes Roberto, della medesima diocesi.
Monsig. Knoebber Federico, della medesima diocesi.
Monsig. Maiolo Francesco, della diocesi di Mcastro.
Monsig. Dalla Zuanna Francesco, della diocesi di Padova.
Monsig. Celata Tommaso, della diocesi di Sovana-Pitigliano.
Monsig. Scirea Ferdinando, dell'arcidiocesi di Milano.
Monsig. Masterson Michele, della diocesi di Ardagh.
Monsig. Oggero Antonio, della diocesi di Cuneo.
Monsig. Doriguzzi Achille, della diocesi di Lecce.
Monsig. Frutaz Pietro Amato, della diocesi di Aosta.
Monsig. Rocco Fortunato, dell'arcidiocesi di Bari.
Monsig. Mattei Silverio, (Roma).
Montig. Tracanna Aurelio, della diocesi di Atri.
Monsig. Triani Pietro, della diocesi di Parma.
Monsig. Ranwez Edoardo, della diocesi di Namur.
Monsig. Grasselli Carlo, della diocesi di Reggio Emilia.
Monsig. Pellati Zelindo, della medesima diocesi.
Monsig. Testini Pasquale, della diocesi di Ruvo.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

734

luglio 1956- Monsig. Oardijn Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines.

Monsig. Piastrelli Luigi, dell'arcidiocesi di Perugia.

Monsig. Pizzoni Canzio, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Pucciarini Aldo, della medesima arcidiocesi.


19

Monsig. Guazzi Giuseppe, della diocesi di Lodi.


28 agosto

Monsig. Bitetto Francesco, dell'arcidiocesi di Bari.


.

Monsig. Cassano Michele, della medesima arcidiocesi.


10 settembre
Monsig. Lawiess Daniele, della diocesi di Pittsburgh.

Monsig. Quigley Tommaso, della medesima diocesi.

Monsig. Soxman Edoardo, della medesima diocesi.


29

Monsig. Fantini Fino, dell'arcidiocesi di Udine.

Monsig. Gallori Tito, della diocesi di Volterra.


1 ottobre

Monsig. Dadaglio Luigi, della diocesi di Acqui.

Monsig. Limongi Paolino dell'arcidiocesi di Capua.

Monsig. Asta Salvatore, della diocesi di Trapani.


9
11

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santit :


19 gennaio
26

4 febbraio

13 marzo

aprile

13
30

8
14

23
8

11
28
30

aprile

maggio
maggio

giugno

1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Krahe Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.


Reinarz Enrico, della medesima arcidiocesi.
Belleza Giuseppe, della diocesi di Legaspi.
Snchez Giuseppe, della medesima diocesi.
Sendker Adalberto, della diocesi di Hildesheim.
Corciulo Nicola, della diocesi di Ugento.
Conway Giacomo, della diocesi di Fort Wayne.
Suelzer Curzio, della medesima diocesi.
Sweigart Edoardo, della medesima diocesi.
Voors Guglielmo, della medesima diocesi.
Eller Carlo E., dell'arcidiocesi di Colonia.
Radawski Adalberto, della diocesi d Grand
Rapids.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Tolan Giuseppe, della diocesi di Sioux City.


Alessandri Michelangelo, (Roma).
Biter Giovanni, della diocesi di Kansas City.
Crowell Tommaso^ della medesima diocesi.
Murphy Giovanni, della medesima diocesi.
Nichol Giacomo, della medesima diocesi.
Schumacher Riccardo, della medesima diocesi.
Tighe Arturo, della medesima diocesi.
Walton Roberto, della medesima diocesi.
Cantieri Pietro, dell'arcidiocesi di Lucca.
Giancane Antonio, della diocesi di Lecce.
Pellegrino Francesco, della medesima diocesi.
Moriccioni Vittorio, della diocesi di S. Angelo

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

in Vado.
De Sanctis Benedetto (Roma).
Affolti Mario, della diocesi di Parma.
Copello Luigi, della medesima diocesi.
De Federicis Domenico, della diocesi di Teramo.

Diarium Romanae Curiae

735

1956. Monsig. Taraschi Domenico, della medesima diocesi.


Monsig. Varani Tiberio, della medesima diocesi.

Monsig. Angeloni Luciano, della diocesi di Albenga.


luglio

Monsig. Rovida Edoardo, della diocesi di Alessandria.

Monsig. Dossena Luigi, della diocesi di Crema.

Monsig. Sacchi Angelo, della diocesi di Cremona.

Monsig. Paccani Clemente, della diocesi di Imola.

Monsig. Cassidy Edoardo, della diocesi di Wagga-Wagga.

Monsig. Rabitti Emanuele, della diocesi di Reggio Emilia.

6
Monsig. Cirenei Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perugia.

11
Monsig. Dottorini Domenico, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Pelloux Luigi, dell'arcidiocesi di Genova.

14
Monsig. Jaria Antonino, dell'arcidiocesi di Reggio Cala

bria.
Monsig. Sch wieder Giorgio, della diocesi di Rieti.
19
Monsig. Vecchi Tommaso, dell'arcidiocesi di Perugia.

21
Monsig. Cecconi Marino, della diocesi di Osimo e Cingoli.

24
Monsig. Conti Aurelio, della diocesi di Civita Castellana.
6 agosto
Monsig. Msini Secondo, della medesima diocesi.

Monsig. Zuppante Umberto, della diocesi di Orte.

Monsig. Pagni Guido, dell'arcidiocesi di Pisa.

Monsig. Travaglini Alfredo, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Per ulli Vincenzo, della diocesi di Concordia.

18
Monsig. Bernardi Simone, della diocesi di Peoria.
23

Monsig. Di Maggio Francesco, dell'arcidiocesi di Bari.

28
Monsig. Natale Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Schiralli Michele, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Giudice Elia, della diocesi di Diano-Teggiano.

Monsig. Ranieri Rino, della diocesi di Forl.

Monsig. Giacometti Cesare, della diocesi di Imola.

Monsig. Proni Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Crociani Bernardino, della diocesi di Sansepolcro.

Monsig. Ricci Ivano, della medesima diocesi.


Monsig. Pizzolli Rodolfo, dell'arcidiocesi di Trento.

29
Monsig. Sartorato Antonio, della diocesi di Padova.
Monsig. Natali Agostino, della diocesi di Macerata.
3 settembre
Monsig. Gearing Daniele, della diocesi di Pittsburgh.

10
Monsig. Guay Ferris, della medesima diocesi .

Monsig. Me Dowell Giovanni, della medesima diocesi.

30

giugno

Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa di Sua Santit:


2
28
15

luglio

agosto

1956. Il sig. Caffery Jefferson, della diocesi di Lafayette.

Il sig. Sassoli Tomba dei Conti Giuseppe (Roma).

Il sig. Scacchi Casimiro, della diocesi di Como.


Camerieri d'onore in adito paonazzo di Sua Santit :

31
6

luglio
agosto

1956. Monsig. Patan Francesco, della diocesi di Acireale.

Monsig. Cristina Concetto, della medesima diocesi.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

736

29
)}

agosto

1956. Monsig. Peruzzi Cataldo, della diocesi di Ferentino.

Monsig. Schietroma Fausto, della medesima diocesi.

Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di Sua Santit :


27
28

maggio 1956. Il sig. de Donatis Salvatore, della diocesi di Lecce.


luglio

Il sig. Donati von Gralath Raffaele, (Roma).


Cappellano segreto d'onore di Sua Santit :

29

agosto

1956. Monsig. Milani Guerrino, della diocesi di Treviso.

ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire :
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
18

agosto

1956. A S. E. Arias Espinosa Riccardo E., Presidente della Repubblica del Panama.
22 settembre
A S. E. Tubman Guglielmo, Presidente della Repubblica
della Liberia.
23

A S. E. Figueres Ferrer Giuseppe, Presidente della Repubblica di Costa Rica.


7 ottobre

A S. E. Cremin Cornelio Cristoforo, Ambasciatore d'Irlanda presso la S. Sede.


La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :
18

agosto

1956. A S. E. Boyd Alberto, Ministro degli Esteri del Panama.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :


26 novembre 1955. Al sig. Flecken Adolfo, dell'arcidiocesi di Colonia.
11 aprile 1956. Al sig. Branigan Patrizio, della diocesi di Plymouth,
lo

Al sig. Schott Walter, dell'arcidiocesi di Cincinnati.


30

Al sig. Heuvers Luigi, dell'arcidiocesi di Paderborna.


28 luglio

Al sig. Klein Guglielmo, (Germania).

Al sig. Meyr Lindenberg Ermanno, (Germania).

)>
Al sig. Von Welch Volfango, (Germania).
18 agosto

Al sig. Fabrega Ottavio, (Panama).

Al sig. Levy Salcedo Camillo, (Panama).


La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :
27

maggio 1956. Al Gen. Lorenzotti Giuseppe, della diocesi di Lecce.


La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile :

14
4

marzo
luglio

1956. Al sig. Urbani Severino, (Roma).

Al sig. Parisi Francesco Saverio, (Roma).

Diarium Romanae Curiae


13

luglio

737

1956. Al sig. Matossian Giuseppe, del patriarcato di Cilicia


degli Armeni.
Al sig. Meguerditch Basilio, del medesimo patriarcato.

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:


10 dicembre 1955. Al sig. Hackethal Francesco, della diocesi di Mnster.
19

Al sig. Brisebois Massimo, della diocesi di Valleyfield.


3 gennaio 1956. Al sig. Deufel Gaspare, dell'arcidiocesi di Friburgo in
Brisgovia.
Al sig. Violanti Silvio, dell'arcidiocesi di Montral.

5 marzo
Al sig. Dinkelbach Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia.
27 maggio
Al sig. Klauck Carlo, della medesima arcidiocesi.

Al sig. D'Addario Rodolfo, della diocesi di Lecce.


Al sig. Chiatante Ennio, della medesima diocesi.

Al sig. Caroli Martino, della medesima diocesi.


8 giugno
Al sig. Binj Gastone, dell'arcidiocesi di Malines.
Al sig. de Limburg Stirum Thierry, della medesima arci
diocesi.
Al
sig.
Scicluna
Annibile, dell'arcidiocesi di Malta.

Al
sig.
IG
Lombard
ini Adelmo, della diocesi di Guastalla.

Al sig. Bottinelli Piero, dell'arcidiocesi di Milano.

28

Al sig. Schwarzenberg Francesco, dell'arcidiocesi di


Chicago.
4 luglio
Al
sig.
Ramacciotti
Gaetano, (Roma).

))
10
Al sig. Foschi Romolo, (Roma).
Al sig. Codsi Habib, del patriarcato di Cilicia degli Ar13

meni.
Al sig. Lombardi Giovanni, della diocesi di Cremona.
))
20

Al sig. Quaini Carlo Guido, della medesima diocesi.


26

Al sig. Guerra y Segui Eulalio, (Cuba).


28
Al sig. Jaenicke Gioacchino, (Germania).

Al sig. Kilb Hans, (Germania).


Al sig. Limbourg Pietro, (Germania).

Al sig. Muzzioli Giovanni, (Roma).


12 ag'osto

Al sig. Sambin Paolo, della diocesi di Padova.


Al sig. Rodriquez Carlo, dell'arcidiocesi di Messina.
18

Al sig. Carbone Ferdinando, (Roma).


21

29
Al sig. Warren Giorgio, dell'arcidiocesi di Washington.
Al sig. Lazzarini Mario, (Roma).
30
Al sig. Merlo Luigi, della diocesi di Acqui.
5 settembre
Al sig. Crivelli Guido, dell'arcidiocesi di Crema.
15

Al sig. Zeegers Vittore, dell'arcidiocesi di Malines.

Al sig. Clarizio Pasquale, (Roma).


28

Al sig. Castelli Edoardo, dell'arcidiocesi di Vercelli.


29

Al sig. Grente Marcello, della diocesi di Le Mans.


3 ottobre
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :
27

maggio

1956. Al Col. Affisano Ettore, della diocesi di Lecce.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

738

Il
17 marzo
30 gennaio
7 febbraio

marzo

Cavalierato di san Gregorio Magno, classe civile:


1954. Al sig.
1956. Al sig.
Al sig.
Al sig.

Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Al sig.
Al sig.

3
5

21

5
27

aprile
maggio

giugno

28
13

luglio

30

agosto

10 settembre

15

Al sig.

Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

Gutirrez Gregorio, dell'arcidiocesi di Messico.


Bamer Corrado, della diocesi di Osnabrck.
Senker Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia.
Gibbons J. Tommaso, della diocesi di San Clodoaldo.
Chiasson Giovanni Paolo, della diocesi di Bathurst
nel Canada.
Luciano Renato, dell'arcidiocesi di Palermo.
Classen Uberto, dell'arcidiocesi di Colonia.
Haffa Giacomo, dell'arcidiocesi di Toronto.
McDonagh Francesco, della medesima arcidiocesi.
Naumann Giovanni Guglielmo, della diocesi di
Wrzburg.
Wegner Francesco, della medesima diocesi.
Spael Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia.
Caione Giuseppe, della diocesi di Lecce,
Casarano Lorenzo, della medesima diocesi.
Aguilar Franklin, dell'arcidiocesi di S. Giuseppe
di Costa Rica.
Abas Abramo, (Olanda).
Cbader Fuad, del patriarcato di Cilicia degli Armeni.
Chader Giuseppe, del medesimo patriarcato.
Cham Antonio, del medesimo patriarcato.
Codsi Giorgio, del medesimo patriarcato.
Codsi Giovanni, del medesimo patriarcato.
Gasparian Levi, del medesimo patriarcato.
Hacho Giuseppe, del medesimo patriarcato.
Keutenedjian Varham, del medesimo patriarcato.
Ozounian Giorgio, del medesimo patriarcato.
Pirillo Clemente, dell'arcidiocesi di Buenos Aires.
D'Uva Giustino, della diocesi di Isernia.
Iorio Raffaele, della medesima diocesi.
Doherty Giuseppe, della diocesi di Pittsburgh.
Laboon Giovanni, della medesima diocesi.
McCarren Carlo, della medesima diocesi.
Mills Pietro, della medesima diocesi.
Ries Guglielmo, della medesima diocesi.
Kiebooms Luigi, dell'arcidiocesi di Malines.
Monsieur Giovanni, della medesima arcidiocesi.

La Oran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa :


7

28
))

luglio

1956. A l sig. Globke Giovanni, (Germania).


Al sig. Von Eckardt Felice, (Germania).
Al sig. Valdoni Pietro, (Roma).

Diarium Romanae Curiae

739

La Placea dell'Ordine di san Silvestro Papa:


14

aprile

12
4

agosto
ottobre

1956. A l sig. Coen Lorenzo, dell'arcidiocesi di S. Giuseppe di


Costa Rica.
A l sig. De Luca Luigi, (Roma).
Al sig. Gabardi Edoardo, dell'arcidiocesi di Milano.
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

7 febbraio 1956. Al sig.


24 marzo
Al sig.
17 aprile
Al sig.
Al sig.

27 maggio
Al sig.
Al sig.

Al sig.

Al sig.
8 giugno
Al sig.
Al sig.

Al sig.

Al sig.

Al
sig.

sig.
Al
16

Al
sig.

sig.
Al

Al sig.
Al sig.

Al
sig.
30

Al
sig.
10 luglio

Al
sig.
11

Al sig.

Al sig.
14
Al sig.

Al sig.

Al sig.
16

Al sig.
19
Al sig.
Al sig.
20

28

Al sig.
Al sig.
6 agosto
Al sig.
30

Al sig.
Al sig.
5 settembre

Huepgens Teodoro, dell'arcidiocesi di Colonia.


Baus Giuseppe, della diocesi di Wuerzburg.
Moreau Francesco, dell'arcidiocesi di Malines.
Tomarelli Gerardo, della diocesi di Orvieto.
Barletti Beniamino, della diocesi di Lecce.
Cecere Carmine, della medesima diocesi.
Miner vini Michele, della medesima diocesi.
Sarno Mario, della medesima diocesi.
de Smet Roberto, dell'arcidiocesi di Malines.
Velge Giulio, della medesima arcidiocesi.
Bellora Filippo, dell'arcidiocesi di Milano.
Ferrari Luigi, della medesima arcidiocesi.
Giacomini Tarcisio, della medesima arcidiocesi.
Cislaghi Angelo, della medesima arcidiocesi.
Dell'Orto Luigi, della medesima arcidiocesi.
Dell'Orto Pietro, della medesima arcidiocesi.
Siliz Palmiro, della medesima arcidiocesi.
Nobili Carlo, della medesima arcidiocesi.
Nembrini Gonzaga Lorenzo (Roma).
Graglia Luigi, dell'arcidiocesi di Torino.
Sala Mario, dell'arcidiocesi di MilanK).
Degli Esposti Ranieri, dell'arcidiocesi di Perugia.
Pellegrino Teodoro, della diocesi di Lecce.
Giordano Gennaro, della diocesi di Orvieto.
Sorgon Luigi, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria.
Zucchetti Giuseppe, dell'arcidiocesi di Salerno.
Arioni Roberto (Italia).
Federici Lamberto (Roma).
Scotto di Luzio Francesco (Roma).
Hansen M i s (Germania).
Grotti Giulio, della diocesi di Reggio Emilia.
Pedroni Carlo, dell'arcidiocesi di Milano.
Cazzato Donato, della diocesi di Nardo.
Roseo Ilario, della diocesi di Acqui.

Il Cavai ierato dell'Ordine di san Silvestro Papa :

co

1955. A l sig. Lamby Giuseppe, della diocesi di Aquisgrana.


marzo
18 ottobre
Al sig. Unkelbach Pietro, della medesima diocesi.
Al sig. Backer Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo Br.
23 dicembre

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

740

marzo
27
3
8

maggio
giugno

16

1956.

19

luglio

20

25

13 agosto
C settembre
7

15

Vandendaelen Elio, della diocesi di Gand.


Inania Matteo, dell'arcidiocesi di Trento.
Hogg Guglielmo, della diocesi di Spira.
Demeester Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines.
Morrens Francesco, della medesima arcidiocesi.
Eitzen Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Struyf Federico, della medesima arcidiocesi.
Van Deuren Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Van Gestel Adolfo, della medesima arcidiocesi.
Van Meuwenhove Ernesto, della medesima arcidiocesi.
Al sig. Borgonovo Antonio, dell'arcidiocesi di Milano.
Al sia:. Costantini Angelo, della diocesi di Civita Castellana.
Martini Pietro, della diocesi di Orte.
Ai s
Darensod Giuseppe, della diocesi di Aosta.
Al s
Tura Ferrante, della diocesi di ComaccMo.
Al s:
Busetto Antonio, del patriarcato di Venezia.
Al s
Conte Franco Manlio (Roma).
Al s:
Dal Fior Carlo, della diocesi di Treviso.
Al s
Craeynest Andrea, dell'arcidiocesi di Malines.
Al s
Vanhoucke Giorgio, della diocesi di Gand.
Al s:
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al

sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.

NECROLOGIO
21 agosto 1956. Monsig. Weskamm Guglielmo, Vescovo di Berlino.
31

Monsig. Roche Giacomo, Vescovo di Cloyne.


1 settembre

Monsig. Ladyka Basilio Vladimiro, Arcivescovo tit. di


Martiropoli, Esarca Apost, per i fedeli di rito
bizantino dell'Esarcato di Winnipeg.
11

Monsig. O'Hara Edvino Vincenzo, Arcivescovo-Vescovo di


Kansas - iS. Giuseppe.
13

Monsig. Myers Edoardo, Arcivescovo tit. di Berea.


27

Monsig. Piani Guglielmo, Arcivescovo tit. di Mcosia, Delegato Apostolico nel Messico.
1 ottobre

Monsig. Kearney Raimondo Agostino, Vescovo tit, di Li


sinia.
7

Monsig. Sanna Giovanni Maria, Vescovo tit. di Eucarpia.


8

Monsig. Cipriani Filippo Maria, Vescovo di Citt di Castello.


10

Monsig. Tschann Francesco, Vescovo tit. di Panio.


11

Monsig. Murray Giovanni Gregorio, Arcivescovo di


San Paolo di Minnesota.
22

Monsig. Dymek Valentino, Arcivescovo di Posnania.

An. et vol.

XXXXVin

3 0 Octobris 1956

(Ser.

II, v. XXIII)

- N. 15

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII

LITTERAE ENCYCLICAE
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES :

PUBLICAE

INDICUNTUR

PRECES AD CONCILIANDAM PACEM IUSTITIA INNIXAM HUNGARIAE


POPULO CRUENTA CAEDE TURBATO.

PIUS PP. XII


VENERABILES

FRATRES

SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Lucrosissimi eventus, quibus Europae populi ad orientem


vergentes percelluntur, ac praesertim dilectissima Nobis Hungariae gens, quae teterrima in praesens cruentatur caede, vehementer commo vent paternum animum Nostrum; non Nostrum
autem tantum, sed profecto eorum etiam omnium, quibus civilis cultus iura, humanitatis dignitas, debitaque singulis ac
Nationibus libertas cordi sunt.
4 8 - ACTA, vol. X X I I I , n. 15. - 30-1.0-1956.

742

Acta Apostolicae Sedis^- Commentarium Officiale

Quamobrem, pro Apostolici officii Nostri conscientia, facere


non possumus quin vos universos, Venerabiles Fratres, et greges unicuique vestrum concreditos instanter appellemus, ut
fraterna caritate permoti ad Deum supplices una Nobiscum
admoveatis preces, quibus ab eo contendatur cuius in manibus populorum sortes eorumque moderatorum non modo
potestas, sed vita quoque sunt ut finis intentionibus ponatur, et pax vera, quae iustitia, caritate, debitaque libertate innitatur, tandem aliquando illucescat. Intellegant omnes non
armorum potentia, ex qua mors hominibus oritur, non vi civibus illata, quae intimum eorum sensum comprimere nequeat,
non fallacibus denique commentis, quae animos corrumpant et
quae civilis christianaeque conscientiae Ecclesiaeque iura violent, constabiliri posse perturbatum populorum ordinem; nec
iustae libertatis afflatum ulla umquam posse externa violentia
restingui.
Hisce in gravissimis rerum adiunctis, quae dilectam angunt
christiani ovilis partem, grata Nostrum subit recordatio animum. Cum nempe, multos ante annos, Decessoris Nostri fel. rec.
Pii XI personam gerentes, Budapestinum Nos contulimus, ut
Eucharisticum ex omnibus Nationibus Conventum participaremus, suavi quodam animi oblectamento ac solacio vidimus
carissimos Hungariae christifideles incensa pietate venerationeque summa Augustum altaris Sacramentum prosequi, sollemni ritu per urbis vias ductum. Non dubitamus autem eandem
fidem eandemque erga Divinum Redemptorem caritatem adhuc
huius populi permovere animos, quamvis communismi athei
fautores artibus omnibus enisi sint avitam religionem e mentibus evellere. Quamobrem fore omnino confidimus, ut nobilissima haec gens hoc etiam in discrimine, in quo misere versatur,
supplices ad Deum adhibeat preces, quibus optatissima pax,
cum recto rerum ordine coniuncta, impetretur. Ac futurum
quoque omnino speramus, ut qui sunt ubique terrarum veri

Acta PU Pp. XII

743

nominis christiani, una cum his fratribus tot calamitatibus


iniuriisque oppressis, suas pariter supplicationes conferant,
communis caritatis testes. Nominatim vero ad sacram eiusmodi
precum contentionem eos adhortamur omnes, quos, ut Divinus
Redemptor, ita Nos quoque, qui eius in terra personam sustinemus, dulcissima caritate complectimur; eos dicimus, qui in
primo aetatis flore innocentia nitent, suavitate et gratia. Multum Nos eorum praesertim supplicationibus confidimus, quippe
qui huius mundi, tot tantisque criminibus peccatisque foedati,
quodam modo angeli vocari queant. Interponant una cum eis
christiani omnes potentissimum Beatae Virginis Mariae patrocinium, quod tantopere apud Deum pro nobis valet, cum Divini
Redemptoris alma sit Genetrix nostraque amantissima Mater.
Nullum autem Nobis est dubium quin ubique gentium in
urbibus, in oppidis, ac vel in remotioribus pagis, ubicumque
Evangelii lux afulsit, christiani omnes, imprimisque pueri ac
puellae, hortationibus hisce Nostris, quibus vestrae accedant,
libentissime sint responsuri; ita quidem ut, aspirante iuvanteque Deo, tot supplicibus exorato vocibus, atque deprecatrice
Virgine Maria, carissima Hungarorum gens, tantis excruciata
doloribus tantoque cruentata sanguine, itemque ceteri orientalis Europae populi, religiosa civilique libertate privati, suam
unusquisque rem iustitia, recto ordine, feliciter et cum pace
componere queant, servatis Dei et Iesu Christi Regis iuribus,
cuius est regnum veritatis et vitae, regnum sanctitatis et gratiae, regnum iustitiae, amoris et pacis .
Qua suavissima spe freti, cum vobis singulis universis vestrisque gregibus, Venerabiles Fratres, tum iis praesertim, qui
in Hungaria, in ceterisque orientalis Europae Nationibus, tam
asperrimis rebus utuntur, ac tam gravibus premuntur calamitatibus ac nominatim earundem Nationum Sacris Antistitix

Praef, in festo Iesu Christi Regis.

744

Acta Apostolicae Sedie - Commentarium Officiale

bus, qui vel in carcere, vel in custodiae locis detinentur, vel


denique in exsilium missi sunt Apostolicam Benedictionem,
caelestium gratiarum auspicem Nostraeque benevolentiae pignus, amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die xxvm mensis Octobris,
in festo D. N. Iesu Christi Regis, anno MDCCCCLVI, Pontificatus
Nostri duo de vicesimo.

PIUS PP. XII

An. et vol. X X X X V I H

24 Novembris 1956

(Ser. II, v. X X H I ) - N. 16

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


L I T T E R A E ENCYCLICAE
I
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS

PACEM ET

COMMU-

NIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : ITERUM PUBBLI CAE


INDICUNTUR SUPPLICATIONES ATQUE ADHIBENTUR ADHORTATIONES
AD .PACEM CONCILIANDAM.

PIUS PP. XII


VENERABILES FRATRES
SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Laetamur admodum quod novimus non modo Sacros catholici orbis Pastores, sed ceterum etiam clerum christianumque
populum paternis hortationibus Nostris, per datas nuper Encyclicas Litteras habitis ultro libenterque respondisse, elatis ad
propitiandum Caelum publicis supplicationibus. Atque adeo
immortales ex animo Deo grates agimus, quod, eo tot exorato
vocibus, innocentium praesertim puerorum puellarumque, Poloniae atque Hungariae populis pacis iustitia innixae nova veluti aurora tandem aliquando illucescere videtur. Nec minore
1

Luctuosissimi eventus d. d. xxvni Oct. a. MCMLVI. V. pagg. 741-744 praecedentes.

49 - ACTA, vol. X X I I I , n. 16. 24-11-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

746

cum gaudio comperimus Dilectos Filios Nostros S. E. E. Cardinales Stephanum Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem
et Varsaviensem, et Iosephum Mindszenty, Archiepiscopum
Strigoniensem, e suis sedibus deturbatos, iam esse, utpote innocentes falsoque crimine accusatos, in suum cuiusque honoris
potestatisque locum restitutos ac per triumphum ab ovante
multitudine exceptos. Id fore confidimus ut auspicium sit componendae pacificandaeque utriusque Reipublicae sanioribus
principiis melioribusque legibus, sartis praesertim tectisque
servatis Dei Ecclesiaeque iuribus. Quam ad rem iterum iterumque catholicos omnes illarum Nationum appellamus ut, viribus
unitis agminibusque confertis et cum Sacris Antistitibus coniunctis, omni ope allaborent, ut eiusmodi sanctissima causa et
provehi et solidari queat; causam dicimus, qua praetermissa
vel neglecta, nulla veri nominis pax haberi potest.
Verumtamen, dum ob hanc rem trepidum adhuc gerimus
animum, aliud cernimus formidolosum incumbere rerum discrimen. Ut enim nostis, Venerabiles Fratres, in propinquioribus orientis regionibus, haud procul a sacratissima terra illa,
in quam Angeli de caelo delapsi ac super Divini Infantis* cunabula volitantes, pacem nuntiarunt hominibus bonae voluntatis,
novae confi agrationis bellicae faces minaci ter agitantur. Quid
aliud Nos facere possimus, qui populos omnes paterno complectimur pectore, nisi ad misericordiarum Patrem et Deum totius
consolationis supplices admoveamus preces, easdemque ut vos
quoque omnes una Nobiscum adhibeatis cohortemur? Etenim
<( arma militiae nostrae non carnalia sunt, sed potentia Deo .
Eidem unice confidimus, qui mortalium mentes potest et suo
caelesti lumine collustrare et exagitatas eorundem voluntates ad
moderatiora consilia flectere, quibus rectus inter Nationes ordo
mutuae cum utilitatis profectu ac salvis eorum omnium, quo2

Cfr. Luc. 2, 14.


Cfr. 2 Cor. 1, 3.
* 2 Cor. 10, 4.

747

Acta Pii Pp. XII

rum res interest, legitimis iuribus constabiliatur. Considerent


omnes, ii praesertim quorum in manibus populorum sortes sunt
positae, nullum umquam duraturum bonum ex bello oriri, multas autem iacturas multasque calamitates. Non armis enim,
non caede, non ruinis causae hominum decernuntur; sed ratione, sed iure, sed prudentia, sed aequitate.
Quotiescumque cordati homines, sincerae pacis voluntate
ducti, una simul ob eiusmodi causam congregantur, si gravia
belli discrimina considerant, quod ex parva flamma in immensum incendium succrescere potest, ii procul dubio ad ingrediendas \ias iustitiae, non autem ad praeruptas violentiae semitas excitatos se sentiant oportet.
Haec Nos in periculosis hisce rerum adiunctis iis praesertim
suadere cupimus, qui rei publicae gubernacula moderantur; ac
nullo modo dubitare possumus quin iidem perspectum plane
habeant nulla alia ratione Nos moveri, nisi communis omnium
boni communisque illius prosperitatis, quae numquam ex fraterni cruoris effusione oriri potest.
Et quandoquidem, ut diximus, in divina potissimum providentia misericordiaque spem collocamus Nostram, vos Venerabiles Fratres, etiam atque etiam adhortamur ut studiosam
illam precum contentionem fovere ac provehere ne desistatis,
qua summi Dei benignitas concedat Deiparae Virginis Mariae interposito patrocinio ut bellorum pericula facessant, ut
discordantes Nationum res rationesque feliciter componantur,
utque ubique terrarum sacrosancta Ecclesiae iura, a Divino
Conditore statuta, communi cum omnium fructu, incolumia
serventur, et cunctae familiae gentium, peccati vulnere disgregatae, eius suavissimo subdantur imperio .
Vobis omnibus interea, Venerabiles Fratres, et gregibus unicuique vestrum concreditis, quos non dubitamus iteratis hisce
hortationibus Nostris una vobiscum alacres esse responsuros,
caelestium conciliatricem munerum ac paternae benevolentiae
5

Orat. in Festo Iesu Christi Regis.

748

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nostrae testem, Apostolicam Benedictionem amantissime in


Domino impertimus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die i mensis Novembris,
in Festo omnium Sanctorum, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

II
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : LUCTUOSISSIMI HUNGARIAE EVENTUS COMPLORAN TUR AC REPROBANTUR.

PIUS PP. XII


VENERABILES FRATRES
SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

Datis nuperrime Encyclicis Litteris ad vos, Sacri catholici


orbis Pastores, spem declarabamus Nostram fore ut nova pacis
aurora, iustitia libertateque innixae, nobilissimo quoque Hungariae populo tandem aliquando illucesceret, cum res in melius
componi hac in Natione viderentur.
Verumtamen qui postea periati sunt nuntii acerrimo maerore animum oppleverunt Nostrum: iterum nempe per Hungarorum urbes, per oppida, per pagos civium cruorem profluere,
iustam libertatem ex imo pectore anhelantium; quae patria
instituta redintegrata fuerant, per vim iterum subversa ac
deleta; atque impositam exterorum armis cruentato populo
servitutem. Luctuosos hos eventus, qui non modo catholicos
omnes, sed cunctas etiam liberas gentes summa maestitia indignationeque afficiunt, temperare Nobis non possumus quin
ut officii Nostri conscientia imperat comploremus ac reprobemus. Ii tandem considerent, quorum iussu haec miseranda

Acta Pii Pp. XII

749

evenere facinora, iustam populorum libertatem humano cruore


restingui non posse.
Nos quidem, qui paternum erga omnes gerimus animum,
quamlibet vim, quamlibet eaedem, a quavis parte iniuste inferatur, numquam licere asseveramus, sed ad pacem tantum,
quae iustitia, quae libertate, quae caritate consistat atque alatur, cunctos adhortamur populos civiumque ordines. Attamen
quod ait Dominus ad Cain... vox sanguinis fratris tui clamat
ad me de terra , hodie etiam verum exstat; atque adeo Hungaricae gentis cruor clamat ad Deum, qui, iustus cum sit iudex,
si privatos homines saepe post mortem tantummodo ob eorum
peccata punit, populorum tamen moderatores, a quibus iniuriae ceteris inferuntur, eorumque Nationes hac etiam in mortali vita interdum plectit, ut historia comprobatur.
Permoveat igitur, supplici precamur voce, misericordissimus Redemptor noster eorum animos, quorum ex voluntate res
pendet, ita quidem ut finem tandem accipiat iniustitia, quaevis violentia restinguatur, atque inter se pacatae gentes universae tranquillo serenoque ordine componantur.
Interea vero, pro iis omnibus praesertim, qui in luctuosissimis hisce rerum adiunctis miserrime interfecti sunt, lucem
aeternam sempiternamque requietem in Caelo a miserentissimo
Deo imploramus ; atque cupimus ut christiani omnes hac etiam
de causa supplicantes una Nobiscum coniungantur.
Haec vobiscum communicantes, Apostolicam Benedictionem, quae sit caelestium munerum conciliatrix ac paternae
benevolentiae Nostrae testis, cum vobis singulis universis, Venerabiles Fratres, gregibusque vestris, tum nominatim carissimae Hungarorum genti effusa caritate impertimus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die v mensis Novembris,
anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
x

PIUS PP. XII


1

Gen. 4, 9-10.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

750

CONSTITUTIO APOSTOLICA
SAVANNENSIS-ATLANTENSIS
(ATLANTENSIS)
B DISTRACTA DIOECESI SAVANNENSI-ATLANTENSI, NOVA ECCLESIA EFFICITUR,
(( ATLANTENSIS )) NUNCUPANDA ; PRIORIS AUTEM NOMEN MUTATUR.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Amplissimas Ecclesias partiri easque magis idoneis definire terminis


Nostrum esse firmiter censemus, qui, ex eo die quo misericors Deus uni
versam christianorum familiam Nobis regendam commendavit, totis contendimus viribus ut aeternae salutis via omnibus filiis Nostris tutior
fiat, iidemque cunctis sanctae catholicae religionis utilitatibus instruantur.
cium

Cum

ergo

0'Hara,

acceperimus

venerabilem

Archiepiscopum-Episcopum

Fratrem

Geraldum

Patri-

Savannensem-Atlantensem,

suae latissimae dioecesi satius consulere cupientem, quae universam regionem Georgiani amplectitur, ab hac R o m a n a postulavisse Sede ut,
partita eadem Ecclesia,

nova exinde crearetur,

huiusmodi postulatis

libenter concedimus. Quam ob rem, post rogatum sententiam venerabilem Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, Archiepiscopum titulo
Laodicensem in Phrygia et in Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis A p o s t o l i c u m D e l e g a t u m ; audito consilio venerabilium

Fra-

trum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praep o s i t o r u m ; consensu pariter eorum suppleto, qui in hac partitione aliquid iuris habeant, de summa Nostra potestate sequentia decernimus.
A dioecesi Savannensi-Atlantensi universam superiorem partem territorii
separamus, quae ad meridiem septemtrionalibus finibus regionum terminatur, quarum nomina vulgo R i c h m o n d , Jefferson, Glascock, Wilkinson,
Washington, T w i g g s , B i b b , Crawford, Taylor, Talbot et H a r r i s ; ex
eaque parte, hisce terminis circumscripta, novam condimus dioecesim,
quam ab Atlanta urbe, regionis Georgiae capite, Atlantensem appellari
volumus. In qua urbe Episcopus sedem ac domicilium statuet, cathedram
vero suae pastoralis auctoritatis in aede D. N. Iesu Christo Regi sacra
collocabit, quae ad hunc diem dignitate concathedralis templi fruita

Acta Pii Pp, XII

751

est. Quam ob rem sive templum, sive urbem, sive dioecesim, de quibus
loquimur, honoribus ac privilegiis decoramus, quibus cetera gaudent
pari dignitate et templa et urbes et Ecclesiae. E p i s c o p u m autem simul
iuribus, potestatibus, privilegiis, honoribus, insignibusque instruimus,
simul oneribus officiisque astringimus, quae episcopalem dignitatem consequuntur. Novam praeterea Atlantensem Ecclesiam suffraganeam facimus Baltimorensi metropoli, cuius Archiepiscopo Atlantensem Praesulem eiusque successores subdi volumus. Cum ergo fines SavannensisAtlantensis dioecesis, post huiusmodi territorii divisionem contracti, atque in septemtrionales terminos illarum regionum, quarum nomen supra fecimus, deducti sint, decernimus ut eadem dioecesis, una cum
eiusdem nominis cathedrali templo, S. Ioanni Baptistae dicato, 8avannensis tantum posthac nuncupetur, ab urbe Savannah, in qua Episcopi
sedes atque cathedralis aedes exstat ; quod et dicendum est de Ecclesiae
E p i s c o p o . Quo vero divinus cultus in Atlantensi templo sollemniore
caerimonia debitoque m o d o habeatur, et Episcopus consilio et opera
eorum utatur virorum, qui animi ingeniique dotibus praestent, volumus
ut Canonicorum Collegium constituatur; quoadusque tamen id effici
nequeat, sinimus Canonicorum l o c o dioecesanos Consultores eligi. Novae
insuper Ecclesiae regimen et administratio, episcopalis mensae, quae
audit, constitutio, Capitularis Vicarii, Sede vacante, electio, aliaque
huiusmodi, praescriptis Codicis Iuris Canonici omnino regantur. Iubemus quoque ut, quod ad clerum spectat, simul atque Atlantensis Sedis
erectio ad effectum fuerit deducta, clerici illi Ecclesiae ascripti censeantur, in cuius territorio legitime d e g u n t ; utque documenta et acta,
quae ad novam quomodolibet respiciant dioecesim, a Savannensi Curia
quam primum ad Atlantensem Curiam mittantur, in eius tabulario custodienda. Venerabilem denique Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani,
quem diximus, ad ea deligimus efficienda, quae his Litteris descripsimus,
vel eum qui eo tempore, quo haec iussa ad effectum adducentur, A p o stolicae in Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis Delegationi praeerit ; qui vero hoc exsequetur opus, omnibus ad id necessariis
fruetur potestatibus, cuilibet etiam subdelegandis viro,

ecclesiastica

praedito dignitate, onusque habebit effectum negotium in acta referendi


eorumque fide digna exempla ad S. Consistoriale Consilium quam primum mittendi.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium

752

Officiale

citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m


per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ;
quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel q u o q u o m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summ o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die secundo mensis Iulii, anno D o mini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri
duodevicesimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus T o n d i n i
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. Seleucien., Decanus Proton. Apost.
Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco Q< Plumbi
In Ap. Cane, tao., vol. LXXXXIII, n. 19.

LITTERAE

APOSTOLICAE
I

SANCTUS GEORGIUS MARTYR TOTIUS ITALICI EQUITATUS PATRONUS CAELESTIS


CONSTITUITUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Qui Megalomartyr apud Orientales solus appellabatur, Sanctus Georgius, tanta inter Christianos antiquitus opinione florebat, tantam movebat admirationem,

ut fidelium

pietate atque religione et in Oriente et in Occidente esset quam maxime


in honore. Cuius nomini et cultui, tamquam invictissimi contra ethni-

Acta Pii Pp. XII

753

eorum errores militis, pace christiana per Constantinum Magnum, Imperatorem, restituta atque Ecclesia in libertatem vindicata, Equits,
prout traditum est, pie sunt dicati. Nonnullae postea nationes ac respublicae nec non, sacris bellis sub Crucis signo susceptis, milites ipsi Cruce
signati Sanctum Georgium, Mrtyrern, suum caelestem Patronum elegerunt. N e c mirum : ipsum enim Sancti Georgii nomen idem atque humanioris vitae cultus, debilium pauperumque tuitio, clara erga principes fides, decursu temporis, habitum est. Mutatis vero nostrae aetatis
condicionibus bellique rationibus, hodierni milites, non amplius equis
sed automatariis curribus loricatis usi, immutatum constantemque erga
strenuum Equitem non minus quam i n d i t u m Christi Mrtyrern servaverunt cultum ac pietatem foverunt. Omnes quoque ex Italia missicii Equitatus milites, Consociationem efficientes, petierunt ut Sanctus Georgius
suae Consociationis caelestis Patronus constitueretur ; id quod, per Sacrae R i t u u m Congregationis Decretum die x i mensis Augusti anno
MCMXXXVII datum, a Decessore Nostro P i o P P . X I , fel. r e c , consecuti
sunt. Nuperrime denique novum Sacrarium, in quo Italici Equitatus,
per gentilicia insignia, encausto mire efficta, res gestae atque bello peremptorum Equitum memoria studiose asservantur, Iriae, parva in urbe
olim in Pedemontana regione, nunc autem in Ticinensi a g r o Cispadano
posita, in honorem Sancti Georgii Martyris ac prindie eiusdem Christi
Athletae festum, sollemni ritu est dedicatum. Quibus omnibus permotus,
Venerabilis Frater Henricus Pintonello, Archiepiscopus titulo Theodosiopolitanus in A r c a d i a , Ordinarius Militaris pro Italia, nomine proprio nec n o n a re militari Administri, Equitatus L e g i o n u m D u c u m et
castrensium Curionum, a N o b i s efflagitavit, ut Sanctum Georgium totius
Italici Equitatus Patronum benigne riteque confirmare ac renuntiare
dignaremur. N o s vero, ut pervetustus erga magnum illum Mrtyrern
cultus vel inter hodiernos Equits, automatariis covinis ignivomis praeditos, minime rsidt ac deferveat, quin potius eorum pietatem in dies
alat atque ad eorum tutelam valeat, huiusmodi votis annuere libenti
statuimus a n i m o . Quapropter, e Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Apostolicae Nostrae potestatis
plenitudine Sanctum Georgium, Mrtyrern, praecipuum totius Italici
Equitatus apud D e u m Patronum, omnibus et singulis liturgicis privilegiis atque honoribus adiectis, quae praecipuis Coetuum Patronis caelestibus rite competunt, confirmamus, constituimus ac declaramus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, de-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

'754

c e m e n t e s praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter


exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare p o t e r u n t ; nunc et in
posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac defin i e n d u m ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit
attentari.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x n i
mensis A p r i l i s , in festo S. Georgii Martyris, anno MCMLVI, Pontificatus
Nostri duodevicesimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

II

VENERABILIS DEI FAMULUS INNOCENTIUS PP. XI, CONFESSOR, BEATUS RENUNTIATUR.


PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. E vulnerato Christi D o m i n i latere egressa,

tamquam

bus

ornata,

pretiosis

sponsa bysso
Ecclesia

qua

et purpura induta
sanctitate

fulgere

ortu coepit ad finem usque huius mundi fulgebit.

ab

et

monili-

ipso

suo

Cum enim ipsius

Ecclesiae divinus Fundator hominumque Redemptor et Mystici C o r poris Caput omnis sit sanctitudinis fons et o r i g o ,

numquam

defi-

cient in ipso mystico corpore membra quae omnibus christianis virtutibus

in

exemplum

emineant.

At

si,

uti

historia

inde

viginti

saeculis docet, in Ecclesia Christi numquam defuerunt i m m o abundarunt sive inter Pastores animarum sive inter cuiusque generis fideles,
qui vitae instituto perfectionis culmen attigerint, iis ut ratio postulat
praeeminet S u m m o r u m Pontificum agmen gloriosum et lectissimum.
Quod si ultimis hisce temporibus pauci adnumerentur Summi Sacrorum
Antistites qui inter Beatos coelites rite fuerint a d s c r i p t i ; hoc etiam
factum est non quia sanctitas eis defuerit sed, praeter alia, quia post
sapientissimas Decessoris Nostri clarae memoriae Benedicti X I V leges
de canonizatione Sanctorum, in decernendis supremae laudis honoribus

Acta PU Pp. XII

755

Romanis Pontificibus, maior iudiciorum est adhibenda severitas. Attamen


placuit summae Dei bonitati Nobis concedere ut postquam P i o X alteri
Decessori Nostro tribueremus coelitum honores. De V e n . Dei Servo Innocentio XI loquimur, qui etsi iam a duobus amplius saeculis diem obiit
supremum, tempore longe distans, attamen virtutum et miraculorum
memoria semper fuit universae Ecclesiae propinquus. Natus est hic Dei
Famulus Cornili in Insubria, die x i x , mense Maio, anno D o m i n i MDCXI
ex Livio Odescalchi et Paula Castelli, nobilitate et divitiis, sed magis
pietate, morum integritate et religiosa liberalitate insignibus. In sacro
baptismate, insequenti die collato, puero Benedicti inditum est nomen
quod fuit verum omen, cum inter alios fratres et sorores vere fuerit ipse
divinis benedictionibus praeventus, et a pueritia ad extremum vitae suae
terminum, numquam a recto devians, christianae perfectionis culmen
attigerit. Natali in urbe in Scholis Societatis Iesu litteris operam dedit
simulque tum vitae integritate tum in D e u m et Beatam Virginem pietate inter coaetaneos et Marianae Congregationis Sodales semper excelluit. Brevi temporis intervallo, utroque orbatus parente, primum apud
consanguineos, qui Ianuae argentariam faciebant, cum probitatis laude
pecuniariae administrationis artem exercuit :

insequentes vero annos

primae iuventutis variis in urbibus variisque de causis transegit, de vitae


instituto capessendo adhuc incertus sed de via christianarum virtutum
terenda certissimus. A n n o MDCXXXVI iter aggressus R o m a m versus,
utriusque iuris studia in R o m a n o Sapientiae Archigymnasio iniit et
Neapoli confecit ubi, vivis suffragiis ac nemine penitus discrepante
doctorali laurea donatus est. A t , instanter vocante D e o , Benedictus
anno MDCXL sacra tonsura insignitus est et clericalem vestem indutus
ut D o m i n o vitam unice mancipatam ageret, atque religionis et beneficentiae operibus operam daret. R o m a m inde reversus, ab Urbano P p . V I I I
inter Protonotarios Apostolicos de numero participantium adnumeratus, m o x Camerae Apostolicae Praeses datus e s t ; deinde Firmum in
Piceno missus ut ibidem grave odiosumque Advocati Fiscalis munus
exerceret. Quod sollerti diligentia ac prudentia, fortiter, sagaciter, fideliter, recte, duce caritate, gessit, saepe de suo pro debitoribus pauperibus taxationem solvens. Maceratensis Gubernator anno MDCXLIV electus, etiam in hoc munere, etsi paucis mensibus fungendo, vitiorum profligatorem, fastus et avaritiae inimicissimum, iustitiae adsertorem, pauperum patrem amantissimum se praebuit. Insequenti anno, praesidatu
abdicato Camerae Apostolicae, inter eiusdem Clericos adscitus, die vi
Martii anno MDCXLV, inter Purpuratos Sanctae Romanae Ecclesiae Pa-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

756

tres adlectus, titulo ei adsignato Sanctorum M M . Cosmae et D a m i a n i .


M o x ut Xysti V legibus in Bulla Postquam verus contentis obtemperaretur, ad minores ordines prius dein ad Diaconatum promotus est.
Etiam in cardinalitia dignitate constitutus, etsi decori suae dignitatis
proprio providens, numquam tamen nimio fastui, tunc temporis communi, indulsit, parce vivens ut largius egenis et indigentibus subvenire
posset.

Romanis

Congregationibus operam

dedit adsiduam et utilis-

simam ; a Consistoriis aliisque pontificiis caeremoniis et sacris functionibus numquam, semper tamen a profanis conventibus absens, vices
Archipresbyteri Patriarchalis Basilicae Liberianae pie fideliterque gessit. Ferrariensi Legationi ab Innocentio P P . X praepositus, in annonae difficultate gravissima, populi necessitatibus tali prudentia et caritate providere curavit,
verbis Benedictus
rantem

ut quem venientem Ferrarienses evangelicis

qui venit in nomine

et proficiscentem

Domini

patrem pauperum

salutarunt,

commo-

constanter et unanimiter

appellarent. Novariensis Ecclesiae Episcopus anno MDCL electus, die


x x Novembris eodem anno i n Sacello Palatii Episcopalis Ferrariensis a d
sacrum presbyteratus ordinem est promotus et insequenti anno, die x i x
Ianuarii, in Cathedrali T e m p l o eiusdem urbis, episcopalem consecrationem recepit,

deinde Comi, per aliquot menses commoratus, ineunte

mense Februario anno MDCLII, suae sedis canonicam possessionem cepit.


Novariae duobus tantum annis permansit Cardinalis Odescalchi at etiam
in pastorali gravissimo obeundo munere, consueta prudentia et sollicitudine praesertim vero effusa in pauperes liberalitate eminuit. Maximam
autem laudem ipse consecutus est in provehenda in Clero et fidelibus
cognitione doctrinae christianae. A n n o MDCL vi, Novariensi episcopatu abdicato, Romanae Curiae negotiis iterum navam atque probatissimam

operam

suam

dedit

simulque

propinquo

suo

Thomae

Ode-

schalchi in piis hospitiis a S. Galla et a S. Michaele ad R i p a m maximum


praebuit auxilium. N e c minus claruit Servi Dei iuris peritia et animi
integritas in decretis, quae uti Patronus et Iudex Ordinarius Catechumenorum et Neophytorum, edenda curavit. Clemente X , anno MDCLXXVI
e vivis sublato, die x x i Septembris, Cardinalis Benedictus Odescalchi,
invitus et reluctans sed D e i voluntati obsecundans, Summus Pontifex
electus est sibi nomine imposito Innocentii X I . In supremo D i v i Petri solio, difficillimis temporibus sedens, de Ecclesia Dei animarumque aeterna
salute omnimode bene meruit. De pristino enim vitae instituto nihil
remittens, fide unice innixus, maiora et praeclariora prudentiae, iustitiae, evangelicae simplicitatis et paupertatis, maxime vero, quod ei fuit
semper proprium, in egentes cuiusque generis effusae liberalitatis documenta praebuit. De propagatione et praeservatione catholicae religionis

Acta PU Pp. XII

757

imprimis sollicitus, novas erexit in America Meridionali dioeceses et


Vicariatus Apostolicos ; missiones et missionales ad exteras gentes maxime fovit : in regionibus vero Petrianae Cathedrae propinquioribus, religionis et morum integritatem omni cura custodire studuit. Serpentes
tunc errores, Iansenismum, Molinosismum, Quietismum quos vocant,
prout res et adiuncta postulabant, reprobavit, erga errantes tamen misericors et benignus. Sacerdotes omnes etiam regulares et ipsos Patres
Cardinales hortatus est assidue ut non tantum pueros sed et adultos et
milites christiana doctrina imbuerent, huiusmodi disciplinae tradendae
rationem Ipse dictans, magistrarum coetum convocans, praemia et indulgentias concedens, libellos cathechismum referentes omni cura et inter
omnes divulgans. De sanctitate morum item sollicitus, plurimos sive in
Clero sive in populo abusus extirpare sategit ; maxime vero nimiam atque
non rectam etiam Pontificum, erga consanguineos et propinquos dilectionem, quae nomine nepotismi venit, prius quam verbo vitae suae
exemplo eradicare studuit, admirationem ob hanc rem haereticorum,
maxime vero Protestantium, sibi concilians. Inter praecipuas vero V e n .
Servi Dei laudes illa est adnumeranda, inductum bellum contra Turcas
de iisque parta memoranda in aevum victoria, qua die decima secunda
Septembris a. MDCLXXXIII V i n d o b o n a ab obsidione liberata est. Nec
minus praeclara et mirabilis fuit ab iisdem infensissimis hostibus urbis
Budae liberatio die secunda Septembris anno MDCLXXXVI. Ad quas victorias in universa Ecclesia recolendas et auxiliatrici V i r g i n i Deiparae
tributas, V e n . Pontifex festum instituit Ssmi Nominis eiusdem Beatae
Mariae Virginis, cuius in honorem R o m a e , ad F o r u m Traianum memoriale templum dicatum est, ibique Archiconfraternitas constituta cui
piissimus Pontifex primus adscribi voluit. N e c timuit intrepidus Christi Vicarius, D e i et Ecclesiae iurium vindex fortissimus, Regibus etiam
potentissimis et principibus obsistere quoties res postulavit.In Apostolicae Sedis bonis administrandis, aerario publico exhausto, annona carente, maxime enituere peritia, aequitas, in pauperes beneficentia quae
uti diximus, Innocentio semper fuerunt propriae. Quod si in mente habeatur V e n . D e i Famulum inde a sua iuventute debilis fuisse corporis
constitutionis, et malis plurimis ingravescente aetate afflictum, ita ut,
teste Lancisio illo, qui fuit eius Archiatra, Pontificis vita, ultimis annis
fuerit (( indicibile martyrium , non potest quisque mirari heroicam eius
patientiam et fortitudinem simul cum constanti pietate et eius voluntatis cum divina consensione. Mortem propterea, ad quam cotidie se
paraverat, quamque enixis precibus sanctam implorare numquam cessaverat, laetus et fidens suscepit die decima secunda Augusti anno

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

758

MDCLXXXix. Statim a c ad superos evolavit, sanctitatis fama, qua adhuc


vivens fruebatur, magis in dies percrebuit, ita ut, biennio nondum expleto, die XII m. Aprilis a. MDCXCI, canonicae inquisitiones in Urbe inceptae sint et Clemens P p . XI die III Septembris a. MDCCXIV Beatificationis causam introducendam decreverit. Apostolicis deinde processibus
c u m in Comensi Curia tum in Urbe instructis, ceterisque de iure servatis, Benedictus X I V nonnullas animadversiones ex quibusdam libellis
desumptas coram se, die i Augusti a. MDCCXLIV in Ordinaria Congregatione examini subiiciendas voluit, quae animadversiones c u m ab omnibus
congregatis calumniosae

agnitae

fuerint,

idem

Pontifex

clarissimus,

edito decreto die VIII eiusdem mensis, ne ultro in posterum renovarentur edixit omnibusque silentium imposuit. Sequenti anno Novariensem
processiculum, qui dicitur, ratum habuit et ad ulteriora procedi decrevit.
Ob civilis tamen potestatis indebitum interventum temporumque iniqui tatem, ob mortem insuper Benedicti X I V et successive Cardinalium
Causae Ponentium usque ad nostra tempora causa siluit. A n n o autem
M C M X x x i i i , Alexander Macchi, bonae memoriae Episcopus Comensis,
p r o x i m o Decessori Nostro P i o P p . XI preces adhibuit quam enixas ut
V e n . Servi Dei tandem beatificatio haberetur. Quibus precibus concedens idem Decessor Noster b o . me. Cardinalem Raphaelem Carolum
Rossi,

Causae Relatorem nominavit,

anno

MCMXLIII

ratoria
Iulii

die

anno

iv

Congregatio
Iulii

MCMLV

defuncto Cardinali
tione

coram

Nobis

sequentis
coram

Rossi

anni;

Cardinali
suffecimus.

habita

quo c o r a m

Antepraeparatoria

die

xi

Nova

xxvi

Octobris

est,

Praepa-

Praeparatoria

Clemente
In

die
habita

Micara,

Generali

Novembris

autem

eiusdem

die

xxvi

quem

Nos

Congregaanni,

cum

omnes tum Patres Cardinales tum Praelati Officiales et Patres

Con-

sultores fere unanimem favorabilem sententiam protulissent, Nos de virtutibus sive theologalibus sive cardinalibus a Servo Dei in gradu heroico
exercitis constare ediximus. Necessaria fuit deinde disceptatio de miraculis, quae a D e o , per intercessionem V e n . Innocentii XI dicebantur
patrata. Quae disceptatio haud difficilis fuit c u m celeberrimus ille Lancisius, quem supra laudavimus, e circa centum miris sanationibus V e nerabili Innocentio intercedente, vix demortuo, patratis, triginta naturae vires supergressas fuisse declarare non dubitavisset. E quibus sanationibus duae ab actoribus causae electae sunt et Sacrae Rituum Congregationi propositae. De eis constare Nos die x x n Maii vertentis anni
ediximus. Unum igitur supererai discutiendum; an Dei Famulus inter
Beatos Coelites tuto foret recensendus. Quod prorsus factum est. Omnes
enim tum Purpurati Patres Sacris tuendis ritibus praepositi, tum Praelati Officiales et Consultores id fieri posse cunctis suffragiis affirmarunt.

Acta Pii Pp. XII

75

Nos tamen, pro rei magnitudine et peculiaribus difficultatibus huic Causae inhaerentibus, mentem Nostram distulimus aperire quo ad eam ferendam sententiam maiorem superni luminis copiam, enixas preces ad
Deum admoventes, impetraremus. Tandem die xv mensis Augusti, eodem hoc anno, ad Venerabilis Servi Dei Innocentii P p . XI sollemnem
Beatificationem tuto procedi posse decrevimus. Quae c u m ita sint, Nos
harum Litterarum vi atque auctoritate Nostra Apostolica, facultatem
facimus ut idem Venerabilis Dei Famulus Innocentius P p . XI beati
nomine in posterum nuncupetur, eiusque corpus et lipsana, seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae venerationi proponantur atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus ut de
Illo quotannis recitetur Officium de Communi Summorum Pontificum
cum lectionibus propriis per N o s approbatis et Missa de eodem Communi
cum orationibus propriis, pariter probatis, celebretur, iuxta Missalis et
Breviarii R o m a n i rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem et Missae celebrationem fieri dumtaxat largimur praeterquam in ista Nostra
Urbe et dioecesi, in dioecesibus tum Comensi in qua Beatus ortum
habuit tum Novariensi cui sanctissime praefuit, ab omnibus Christifidelibus qui horas canonicas recitare teneantur et, quod ad Missam attinet,
a. Sacerdotibus omnibus ad Templa vel Sacella, in quibus Beati festum
agatur, convenientibus. Largimur denique ut Sollemnia Beatificationis
Venerabilis Servi Dei Innocentii P p . XI supra dictis in Templis seu Sa
cellis celebrentur diebus legitima auctoritate statuendis intra annum,
postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Basilica Vaticana fuerint
peracta. N o n obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis
necnon decretis de non cultu editis ceterisque quibuslibet contrariis. V o lumus autem ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo
manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque
eiusdem Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dominica die VII mensis Octobris, in festo Sacratissimi Rosarii Beatissimae
Virginis Mariae, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.

De speciali mandato Sanctissimi


P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis

GILDO BRUGNOLA
a

Brevibus

Apostolicis

760

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULA
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM FIETTA, ARCHIEPISCOPUM TIT. SARDICENSEM, IN
ITALIA APOSTOLICUM NUNTIUM, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM
IMPLENTEM.
PIUS PP. XII
Venerabilis Frater, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Proximo ineunte Novembri mense, ut libenter intelleximus, ipse decem
ab inito sacerdotio lustra, superna adiuvante gratia, feliciter celebrabis.
Quae profecto periucunda tibi tuisque sollemnia Nostris secundis votis
ominibusque adaugere exoptamus. In ipsis enimvero sacri muneris primordiis a Secretis fuisti egregio sacrorum Antistiti Ernesto Piovella,
adiutricem operam in pastorali officio obeundo eidem praestitisti, p r i m o
in dioecesi Algarensi, deinde in metropolitana sede Arborensi, denique
in praenobili Ecclesia Calaritana. Ab anno autem MCMXXII assiduam
curam consiliumque tribuisti Apostolicae huic Sedi, quae antea te misit
in A m e r i c a m Centralem ad operam apud Internuntiaturam Apostolicam
conferendam, quadriennio post, te ipsum, dignitate auctum archiepiscopali, Internuntium A p o s t o l i c u m in eadem regione renuntiavit, deinceps
tibi A p o s t o l i c i Nuntii munus concredidit, quum in Republica Haitiana
et Dominicana, tum in Argentina, ubi per plures annos R o m a n i Pontificis personam gessisti. H a e c quidem praeclara merita, quae apud exteras
nationes tibi comparasti, Nosmet Ipsi respicientes, tres abhinc annos te
in A l m a m Urbem vocare voluimus, ut in h o c veluti centro catholici
nominis, apud ipsam beati Petri Cathedram, in gentis Italicae beneficium
Nostri Nuntii munus exerceres. Tibi itaque, Venerabilis Frater, de sacerdotali atque episcopali officio diu actuoseque gesto ex animo gratulamur,
simulque D e u m benignissimum precamur, ut te supernis donis ac solaciis recreare affatim velit. Quorum interea conciliatrix et praenuntia,
peculiarisque Nostrae caritatis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam
tibi, Venerabilis Frater, tuisque coniunctis laborumque sociis peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Octobris, a n n o
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

Acta PU Pp. XII

NUNTII

761

TELEGRAPHICI
I

AD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. CARD. WYSZYNSKI, ARCHIEPISCOPUM


GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM, IAM E SUA SEDE DEPORTATUM, DIE XXVIII
OCTOBRIS MENSIS A. MCMLVI IN FESTO IESU CHRISTI REGIS V ARSA VIAM
REVERSUM. *

Tuus ad Sedes Gnesnensem et Varsaviensem reditus, quem Nobis


observantissimo nobilissimoque telegraphico nuntio significasti, quique
tantopere Poloniae p o p u l u m et catholicos omnes gaudio affecit, suavissima Nobis causa est c u r Omnipotenti D e o immortales persolvamus
grates, tibique effusa caritate gratulemur, Dilecte Fili Noster, cuius
virtus invictaque animi fortitudo inter ardua in exemplum enituit; atque, dum enixis admotis Caelo precibus deditissimae tuae voluntatis
allatum testimonium rependimus, Tibi, Clero populoque tuo, necnon
Episcopis et christifidelibus catholicae Poloniae universae peramanter
benedicimus, firma recreati spe, fore ut, quemadmodum espectatissimus
reditus tuus volventem hunc annum Mariae a Iasna Gora, P o l o n o r u m
Reginae, sacrum vobis peculiari m o d o memorandum reddit, ita idem
eventus, deprecatrice Redemptoris Matre, sincerae illius pacis Poloniae
sit auspicium, quae iustitia, caritate debitaque Ecclesiae libertate innitatur.
PIUS PP. XII

II
AD EMUM P. D. IOSEPHUM S. R. E. CARD. MINDSZENTY, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, POST DEPORTATIONEM ET CARCEREM IN LIBERTATEM RESTITUTUM. * *

E o d e m paterno animo, quo o c t o ante annos acerbissimo maerore affecti Te ex tua Sede iniuste deturbatum et in carcerem coniectum comploravimus, et non semel, praesertim autem in Consistorio Extraordinario, publice conquesti sumus, nunc vehementi c u m solacio comperimus,
universis terrarum orbis catholicis una c u m patria tua plaudentibus, Te
* Datus die 30 Octobris mensis a. 1956.
* * Datus die 31 Octobris mensis a. 1956.
50 - ACTA, vol. X X I I I , n. 16. 24-11-1956.

762

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

esse in libertatem restitutum. Plurimas D e o gratias agimus, qui iuges


christifidelium omnium supplices voces benigne excepit, et cuius adiuvante gratia fides tua tuaque animi virtus in tot tantisque aerumnis
p r o Christo tplerandis roboratae fulserunt. Quod quidem auspicium esto
fore ut christiani mores, T u o ceterorumque sacrorum Antistitum apostolico studio, cui greges vestri generose respondeant, in dilectissima
H u n g a r o r u m Natione post tam gravia errorum discrimina profusumque sanguinem renovati reflorescant, et accepta a patribus erga Ecclesiam
et A p o s t o l i c a m Sedem observantissima fidelitas semper eniteat. D u m
autem vita functis ob luctuosissimos horum dierum eventus aeternam
deproperamus requiem, c u m Tibi,

dilecte F i l i Noster,

cui precibus

Nostris Nostraque sollicitudine semper adfuimus, tum ceteris Antistitibus, Clero et christifidelibus omnibus, iis nominatim qui acerrimis calamitatibus perculsi sunt, A p o s t o l i c a m Benedictionem caelestis conciliatricem auxilii, effusa caritate impertimus.
PIUS PP. XII

NUNTII

RADIOPHONICI
I

INTER SOLLEMNIA BEATIFICATIONIS INNOCENTII PP. X I , IN BASILICA VATICANA PERACTA, SUMMUS PONTIFEX PIUS XII MERITA ET VIRTUTES EIUSDEM
BEATI ILLUSTRAT AC EXALTAT. *

Come limpido astro, acceso da D i o nel firmamento della Chiesa, e la


cui fulgida luce ridonda ad onore di questa Sede A p o s t o l i c a , il novello
Beato Innocenzo XI appare in quest'ora solenne, ai Nostri e ai vostri
sguardi, circonfuso di grandezza e di gloria sovrumana, giusto premio
della eccelsa santit, che illustr la sua vita e la sua azione. Siamo certi,
Venerabili Fratelli e diletti F i g l i , che voi tutti condividete l'intima
letizia che ricolma il Nostro cuore, non soltanto per esser Ci stato concesso dalla divina Bont d'iscrivere nell'albo dei Beati un Nostro Predecessore, verso cui abbiamo sempre nutrito profonda venerazione; ma
per avere con c i stesso adempiuto il voto del m o n d o cattolico, da oltre
* Datus ex Arce Gandulfi, die Dominico 7 Octobris a. 1956.

Acta PU Pp. XII

763

due secoli bramoso di vedere elevato agli o n o r i degli altari un P a p a


tra i pi insigni della Chiesa romana.
Bench l'austera ritiratezza dell'umile Pontefice e la rigida sua attivit nel promuovere l'opera di riforma in seno ad una societ da lungo
tempo adagiata in gravi abusi, lo avessero privato durante la sua vita
terrena dell'aura della popolarit ; tuttavia, al suo pio transito, proruppe spontanea in ogni ceto di persone la consapevolezza della sua santit
e della grandezza delle opere portate a termine in vantaggio della Cristianit e particolarmente d e l l ' E u r o p a . Al c o r o di lodi osannanti alla
sua memoria si associarono, come scriveva un contemporaneo, le favorevoli testimonianze anche di non pochi acattolici, che, sebbene non
benevoli verso la Sede Apostolica, riconobbero la bont, la rettitudine e
la forza d'animo di lui. Ci nonostante, il processo di Beatificazione,
sollecitamente introdotto, non ottenne quella rapida conclusione che si
attendeva. Considerazioni esterne, che per s non riguardavano alcuna
delle condizioni essenziali stabilite dalle leggi canoniche in tale materia,
consigliarono a pi riprese di sospenderne il c o r s o . Al presente, per,
gli ostacoli, che si frapponevano al suo felice coronamento, si potevano
considerare superati, e chiariti i dubbi sulla retta interpretazione delle
risoluzioni d'Innocenzo XI in talune vicende del suo Pontificato, trascorso fra ardue difficolt ed intricate circostanze, sia all'interno che
all'esterno della Chiesa. Accurate ricerche storiche hanno infatti confermato che i motivi determinanti dei singoli suoi atti, anche allorch si
trov al centro di aspri conflitti, non erano in nessun m o d o derivati da
contrasti o inimicizie politiche, bens unicamente dalla coscienza della
sua responsabilit nel difendere la libert della Chiesa e nel tutelare la
salvezza del m o n d o cristiano.
In tal m o d o lo splendore della verit, destinata a trionfare, sebbene
a distanza di secoli, sugli errati giudizi e le umane passioni, avvolge ora
d'inclita gloria la sua figura e il suo nome. Ma sopra ogni altra cosa Ci
pare di scorgere nella odierna glorificazione del grande Pontefice del
XVII secolo uno squisito tratto della provvidenza di Colui, che, come
chiama le anime a straordinaria santit, cos si riserva di segnare il
giorno della l o r o apoteosi secondo disegni d'infinita sapienza. In tal
guisa Ci sembra che la esaltazione di Innocenzo X I , dopo quasi tre secoli
dalla sua morte, non solo debba reintegrare la giustizia storica verso un
Pontefice altamente benemerito della Chiesa e d e l l ' E u r o p a , ma anche
indicare le vie della salvezza, della pace, del rinnovamento alla presente
et, contrassegnata, come quella in cui egli visse, da urgente biso-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

764

gno di spirituale rinascita, dalla gravit e vivacit dei contrasti, da immani e c o m u n i pericoli.
Possa pertanto l'inno del ringraziamento al Padre d'immensa Maest,
al venerando suo vero ed unico F i g l i o , al Santo Spirito Paraclito, che
test risuonato in cotesto sacro l u o g o , gi testimone delle virt e delle
gesta del novello Beato, nella Festa del Santissimo R o s a r i o della Madre
di D i o , riecheggiare nella universa Chiesa, da lui servita, avvalorata e
difesa con tutte le forze del suo adamantino carattere, con la saggezza
del suo spirito e soprattutto con amore di assoluta dedizione, che lo facevano pronto, c o m e egli stesso pi volte dichiar, ad immolare, se necessario, per essa la propria vita.

La

figura

del novello Beato La

sua

santit

N o n vi dubbio che l'intimo fondamento della grandezza anche umana d ' I n n o c e n z o XI deriv dalla sua santit, ossia dalla vivida coscienza
di fedele sudditanza a D i o , adorato ed amato c o m e principio, termine e
norma di ogni pensiero, affetto, parola, azione. Le eroiche virt che in
lui rifulsero, le intrepide lotte sostenute, le gloriose imprese che ne immortalarono il nome, scaturirono da quella, a guisa di differenti c o l o r i
rifratti da un prisma di puro cristallo, e l trovarono la l o r o sorgente, l
il necessario vigore.
Come spesso accade nella storia dei Santi, la divina grazia prevenne
Benedetto Odescalchi fin dai pi teneri anni, servendosi dapprima della
sana educazione familiare impartitagli dai genitori, a persone molto pie,
ed ottimi cristiani , e in conformit alla tradizione del nobile Casato,
benemerito della Chiesa e della patria per illustri personaggi che Puna e
l'altra egregiamente servirono. Un indirizzo pi saldamente religioso attinse egli poi alla scuola di piet e di apostolato delle Congregazioni Mariane, che lo avviarono al s o m m o rispetto delle cose divine e alle virt
proprie della sua et e del suo stato, quali un'intemerata castit costantemente vigilata ed una ardente carit verso i derelitti, che pi tardi gli
merit il titolo di padre dei poveri . A n c h e quando, incerto sullo stato
di vita da abbracciare, si rec dalla nativa C o m o , in veste di commerciante a Genova, e poi di studente a R o m a e a Napoli, il giovane Odescalchi rispecchiava nelle parole e nei costumi l'intensa vita spirituale
di chi posseduto interamente da D i o . In quella et, che spesso per
altri pretesto di frivolezze, egli gi riteneva c o m e norma di condotta man-

Acta Pii Pp. XII


dare il bene innanzi

765

e in particolare soccorrere il prossimo, poich


2

questo l'unico che pu farsi utilmente nel m o n d o . Sensibile e docile


alle divine mozioni, appena ebbe la certezza di essere da D i o chiamato a
servirlo nella Chiesa, il quasi trentenne Odescalchi non esit ad abbracciare lo stato ecclesiastico, con assoluta purit di intenzione e con l'alacre prontezza a qualsiasi peso gli venisse imposto, o, c o m e egli stesso
(sembra) lasci annotato, a servir senza speranza e senza impegno ,
vale a dire, senza riguardo per persone e cose contrastanti con la sua
vocazione.

Cos non si sottrasse all'arduo incarico, certamente non

c o n s o n o all'innata generosit del suo cuore, di (( Commissario straordinario della Marca in tempi di estrema penuria privata e pubblica ;
ne ademp anzi l'ufficio con piena soddisfazione sia della Santa Sede, sia
degli stessi popoli, grazie alla rara sua prudenza e pazienza, e particolarmente, alla squisita carit, che gli faceva riconoscere nei prossimi,
specie i pi poveri, la persona stessa di Cristo, da soccorrere, pertanto,
c o l sacrificio di s e delle proprie sostanze. Man mano che gli uffici e le
dignit si accumulavano sulle sue spalle, tanto pi il suo spirito cercava
rifugio nella preghiera, cui dedicava molte ore nel silenzio dei templi e
nella ritiratezza della sua casa, mutata in austero santuario, traendone
la chiarezza e il vigore per affrontare le difficolt nel governo dei popoli,
prima come Cardinale Legato in Ferrara, poi come V e s c o v o a Novara,
e infine, in R o m a .
P u forse recare meraviglia, come accadde per i contemporanei, che
un u o m o di tanto potere, di cos dinamica attivit, spiegata nelle funzioni di governo, quali l'amministrazione della giustizia, la tutela dell'ordine pubblico, le bonifiche delle terre, i rapporti con le autorit, la
cura delle finanze dello Stato pontifcio, trovasse il tempo di dedicarsi
alle pie pratiche, quali, ad esempio, l'esercizio della buona morte , o
l'assistere alla recita del divino ufficio, o l'insegnare il catechismo ai
fanciulli. E p p u r e il nascondimento nella preghiera la segreta origine
dei suoi innegabili successi, prima e durante il Pontificato. Nell'unione
con D i o egli affinava la innata maturit nel conoscere e nel giudicare
gli uomini, nel temprare l'animo alle lotte, nel vedere con chiarezza i
veri mali che travagliavano la societ, e, quanto a s stesso, nel vigilare,

Romana - Beatif. et Canonizat. Venerabilis Servi Dei Innocentii Pp. XI, Summarium 1943, p. 549.
Summ. 1943 878, pag. 182.
Summ. 1943, pag. 583.
2

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

766

correggere, dominare le proprie inclinazioni, per rendersi, il pi possibile, strumento di bene nelle mani del suo Signore.
Fu in tal m o d o che il giorno in cui la Chiesa, vedovata per la morte di
Clemente X, si prostr davanti agli altari per ricordare la promessa dell'Onnipotente : Io susciter per me un sacerdote fedele, che operer sec o n d o il mio cuore e il mio spirito, e gli edificher una casa fedele, ed egli
4

camminer per tutti i giorni al cospetto del mio Cristo , volse gli occhi
su Benedetto Odescalchi, e riconobbe in lui il Pontefice che avrebbe incontrato (( il compiacimento sia di D i o per la devota cura verso i fedeli,
sia del p o p o l o cristiano in virt della costante ricerca della gloria di
D i o )).

Innocenzo X I , accettando la dignit del supremo Pontificato come c r o ce impostagli dalla divina Provvidenza, era consapevole dei gravi doveri
che lo attendevano, ed insieme, delle grandi speranze in lui riposte dalla
Cristianit. La sua profonda umilt gli nascose forse quanto egli fosse,
per indole, per esperienza e per volont, preparato ad affrontare gli
eventi che si andavano maturando, sia in seno alla Chiesa, ferita da gravi abusi, sia in seno alla comunit europea, minacciata nei suoi confini
orientali, dilacerata da scismi religiosi, messa sossopra dall'antagonismo
dei Principi, incapaci di darsi un equilibrio e la necessaria unit c o n t r o
i comuni ed estremi pericoli. Lontana dal suo carattere pratico e volitivo,
nonch dalla sua coscienza di Padre e Pastore, era in lui ogni idea di
(( lasciar correre , o, tutt'al pi, di parare i c o l p i caso per caso. Innocenzo XI sal al trono pontifcio con la visione delle necessit del
suo tempo, imponendosi in conseguenza e fin dal principio un programma di azione ben definito e concreto secondo queste tre direzioni : portare a compimento la riforma interna intrapresa

dal

Concilio Tri-

dentino, rivendicare la libert e i diritti della Chiesa, assicurare la


salvezza d e l l ' E u r o p a cristiana. Accingendosi a questa triplice opera,
Innocenzo XI era conscio che avrebbe dovuto lottare contro potenti avversari, superare a buon fine la l o r o violenza, tollerare non poche offese e rivalse. Ci nonostante, il suo animo intrepido non vacill, n
aspett, per agire, gli eventi, ma li prevenne, e c o n azione risoluta e
spesso solitaria, attese ad attuare il suo programma c o n t r o ogni sorta di
lusinghe e ogni suggerimento di compromessi, finch non pervenne ad
assicurare un duraturo successo alla sua opera. Il suo nome resta per-

* Missa pro elig. Summ. Pontif. Introit.


Cfr. ib. Oratio.

Acta PU Pp. XII

767

tanto legato alla storia del Pontificato romano per l'ardimento con cui
affront i tre sommi impegni, per la costanza c o n cui li persegu, per i
risultati d'immensa portata con cui li c o r o n . Lo storico, tuttavia, che si
soffermasse a considerare l'esterno operato d'Innocenzo X I , mettendo in
luce le doti naturali della sua indole, non darebbe il suo vero ritratto, se
non illuminandolo c o n la stessa luce soprannaturale, da c u i egli si fece
guidare in ogni suo atto. Sotto questa luce appaiono congiunti l ' u o m o
di governo e il santo, mentre quelle che sembravano forse soltanto doti
naturali, si rivelano anche genuine virt religiose, ridondanti da un'anima ricolma di D i o e dedita ad eseguire ad ogni costo la sua volont.
Colui infatti, che fin da fanciullo si era distinto per l'accesa piet
verso D i o ed il rispetto alle cose divine, riconobbe nel sommo Pontificato
un ulteriore motivo per rinvigorire la vita interiore, ritenendo suo dovere,
c o m e egli disse, stare ritirato in casa a pregare Cristo per il suo popolo .

La recita del divino Ufficio continu ad essere il suo sollievo

e piacere maggiore , che anteponeva a qualsiasi altro anche necessario


svago.

S o m m o il rispetto per la santa Messa, alla cui celebrazione, in

determinati giorni, non dedicava meno di tre ore : una per la preparazione, una per il sacrificio stesso, ed una terza per rendere umili grazie.
A tanta fedelt alle cose divine corrispondeva quella estrema delicatezza di coscienza propria dei santi, che gli faceva aborrire in s e negli
altri, non che la colpa, le pi remote occasioni, o anche solo le apparenze.
L ' e r o i c o dominio sopra di s ed i propri sentimenti lo rese esemplarmente paziente nel tollerare le angustie delle infermit che accompagnar o n o i tredici anni del suo pontificato, aumentate negli ultimi tempi
u n o a diventare dolori intollerabili. Di portamento dignitoso e quasi
melanconico, sapeva pur essere a suo tempo affabilissimo. E r a (( veraciss i m o , schietto e sincero , alieno nell'intimo della mente da ogni simulazione, cos che (( mai nel suo trattare fu riconosciuta frode, doppiezza
o inganno, anzi teneva da s lontano chi conosceva soggetto e sottoposto
:a vizi simili .

Irremovibile nelle determinazioni, non le faceva sue se

non dopo matura riflessione e richiesta di consigli. Sensibilissimo alle


altrui sventure, tollerava invece in dignitoso silenzio le maldicenze e le
offese arrecate alla sua persona. R i g i d o amministratore dei beni ecclesiastici, non lesinava sui p r o p r i nel soccorrere gli indigenti ; nobile per
nascita e pervaso della sacra dignit del suo Ufficio, amava trascorrere
6

Summ. 1943 1973, pag. 422.


Summ. 1943 1908, pag. 398.
* Summ. 1943 554, pag. 125.
7

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

768

la vita secondo il genuino spirito apostolico, nella povert, nella sem9

plicit, nel l a v o r o . Tutto di D i o , non cercava che la gloria di Lui, affliggendosi profondamente fino alle lacrime, se pubbliche onoranze gli venissero tributate, c o m e accadde in occasione della liberazione di Vienna,
di cui egli fu l'indiscusso promotore e artefice.
D a l l a totale dedizione di s, nelle intenzioni e nelle opere, alla causa
di D i o e della Chiesa, derivavano la sua intrepidezza, l'eroica sopportazione di momentanei cattivi successi, l'affrancamento da ogni umano riguardo, una tal quale severit, ma soprattutto la ferma costanza nell'adoperarsi che il bene, preso di mira, si effettuasse nonostante qualsiasi
sforzo e rinunzia. V a l g a c o m e esempio non unico il suo comportamento
durante il Congresso della pace di M m e g a . Al suo Nunzio, Luigi Bevilacqua, col inviato, che adempiva egregiamente il suo ufficio, ma aveva
forse c o i suoi felici successi toccato alquanto la sensibilit degli Inglesi, fece inviare dal Cardinale Cibo le seguenti istruzioni : Se venissero le proposizioni di pace dall'Inghilterra, e questa volesse essere
arbitra del trattato, non poteva ella rispondere pi opportunamente, n
pi conforme ai sensi di Sua Santit, quanto c o n dire che la Santit
Sua nella missione di V. S. Illma al Congresso non si proposta la gloria
propria, ma quella di D i o e la quiete e la sicurezza del Cristianesimo.
P e r c i non curarsi punto chi sia per essere l ' A u t o r e , purch si faccia... .
P e r c i V . S. Illma non ha... da affannarsi... per far risplendere il suo
carattere nelle arti politiche, se non quanto conferiscono al fine santo
di portar pace ai p o p o l i e sicurezza e vantaggio alla Chiesa di Cristo .

1 0

Questo servire unicamente alla causa santa, in scrupolosa coscienziosit dinanzi a D i o ed offrendosi a L u i come puro strumento, forse il
pi spiccato tratto del carattere di Innocenzo XI ; l'origine e la spiegazione delle massime sue intraprese, prima delle quali la riforma dello
spirito cristiano e della disciplina ecclesiastica.

L'opera

della

riforma

L ' o p e r a di riforma del novello Beato rifulse innanzi tutto nel rinnovamento morale della Citt di R o m a e nell'amministrazione di tutto lo Stato ecclesiastico. Fu insigne suo merito di avere applicato i mezzi e i
metodi della riforma risolutamente, comunicando ai rimedi, c o n l'inflessibile sua volont e c o l personale suo esempio, concretezza e vigore. Di
9

10

Cfr. Summ. 1943, pag. 744 e seg. passim.

25 Settembre 1677 - Archivio Segreto Vaticano, Nunziatura di Paci 37, fol. 13.

Acta PU Pp. XII

769

tutto c i resta eloquente documento la celebre capitolazione elettorale che, per il contenuto e le circostanze ad esso connesse, ma m o l t o
pi per la scrupolosa attuazione cui l ' A u t o r e la volse, costituisce il pi
fedele ritratto del Beato Pontefice, quale restauratore della disciplina
ecclesiastica e nemico degli abusi. noto che, alla vigilia della propria
elevazione a S o m m o Pontefice, egli present ai Cardinali un programma
di riforme, a m o d o di capitolazione da lui stesso composto, solleci
tandone l'accettazione, quasi come condizione del proprio assenso all'elezione. N o n senza viva commozione si presenta al Nostro ricordo, in
questa solenne circostanza, il racconto lasciatone dalle cronache del
tempo. La sera prima della sua elezione, vale a dire il 20 settembre 1676,
alle due ore di notte , i Cardinali andarono da lui per porgergli il loro
ossequio, ed egli li accolse c o n grande tenerezza e commozione, ma li
scongiur c o n preghiere accompagnate da lacrime, che volessero eleggere altro soggetto pi meritevole di lui e pi abile a sostenere un cos
gran peso, rappresentando esservi soggetti assai pi atti. Finalmente si
dimostr disposto ad accettare, ma chiese che i Cardinali sottoscrivessero quei Capitoli, come di fatto avvenne. La mattina seguente 21 settembre l'Odescalchi fu e l e t t o .

11

Innocenzo XI saliva dunque al trono

pontifcio con un programma che sembrava riecheggiare i voti e le aspirazioni della porzione pi eletta della Chiesa. A dire il vero, la forma
che egli scelse per conferire la meritata solennit e importanza al suo
programma, contrastava c o n le disposizioni che vietavano e dichiaravano
nulle le cosidette Capitolazioni nei conclavi, emanate gi da Gregorio X ,

1 2

e i n tempi pi vicini, d a P i o I V

13

e Gregorio X V ;

1 4

m a l o zelo

ardente del nostro Beato, e il momento particolarmente delicato che


attraversava la Chiesa, sembravano giustificare quell'atto, specialmente
se, come spieg pi tardi Benedetto X I V , tali capitolazioni fossero e
di fatto erano giuste e dirette al bene comune, da stimarsi in ogni
caso c o m e aventi per il futuro Pontefice forza direttiva e non c o a t t i v a .

15

Chiunque, conoscendo la storia del Pontificato di Innocenzo X I , rilegge

11

Arch. Segr. Vatic, Miscellan., Conclavi, Fondo Pio 263 (417), fol. 369 e 401 -

Biblioteca Apostolica Vaticana, Urb. lat. 1723, fol. 62 (gi 58) e fol. 94 (gi 90), e Barb.
v

lat. 4664, fol. 79 e 197 , nel quale ultimo si dice che quei capitoli sarebbero stati gi
proposti nel precedente Conclave.
12

Cap. 3 de elect. 1. I tit. VI in 6.

13

Cost. In eligendis, 9 Oct. 1562 26.


Cost. Aeterni Patris, 15 Nov. 1621 18.

14

15

De Syn. Dioec. 1. 13 c. 13 n. 20.

770

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ora quel documento della v i g i l i a ,

16

non pu sottrarsi all'impressione di

avere davanti a s uno schema biografico, anzich un programma per


l'avvenire. N o n uno dei dodici articoli rest lettera morta, in guisa che
essi, convenientemente estesi e arricchiti dai fatti storici, potrebbero
adoperarsi come altrettanti capitoli della biografa di Innocenzo X I . Soprattutto lo spirito che li pervade, alta coscienza del supremo TTifieio
pastorale, rettitudine d'intenzione, zelo della gloria divina, immensa
carit per il p o p o l o , rispecchia in anticipo quello che realmente anim
il suo Pontificato. In tale programma, attuato, di riforma, Innocenzo XI
fu primariamente sollecito di restituire alla Curia romana e all'Episcopato la propria spirituale dignit, scegliendo persone a tutta prova idonee e pronte a collaborare c o n lui nel bandire gli abusi.
P r i m o tra questi era additato quale radice d'innumerevoli mali il
nepotismo , vale a dire l'arricchimento dei parenti del Pontefice coi
beni della Chiesa, e l'esorbitante potere da essi esercitato. Ben a ragione
Innocenzo XI indicato dagli storici c o m e colui che diede il c o l p o di
grazia a questo annoso male, per guarire il quale prefer adoperare l
forza dell'esempio, anzich quella di una Bolla, del resto gi preparata.

17

Altrettanto rigido e tempestivo egli fu nell'amministrazione dei beni


della Chiesa e dello Stato, reprimendo ogni sperpero e ogni spesa non
necessaria, in m o d o che c o l risparmio e con un ordinamento tributario
strettamente applicato, ma che tutelava i meno abbienti, risan in breve
i gravi disavanzi della Camera A p o s t o l i c a . Restituito l'ordine, vorremmo
dire, nella propria casa, si dedic con tutte le forze a ristabilirlo negli
altri campi della vita ecclesiastica e civile. Nella scelta dei V e s c o v i non
ebbe altro criterio se non di assicurare alle anime Pastori zelanti ed esemplari, dai quali non si stanc mai di esigere l ' o b b l i g o della residenza e la
semplicit del tenore di vita. Tutore scrupoloso della giustizia, invigil
affinch per la negligenza dei tribunali e le lungaggini dei processi non
soffrissero gl'innocenti. Padre dei poveri, come era sempre stato, si
adoper che i suoi sudditi non fossero oppressi da eccessive imposte, n
dissanguati dagli usurai ; al contrario, p r o c u r il miglioramento delle
condizioni di vita con la bonifica delle terre, la vigilanza sui prezzi, il
regolamento dell'annona.
16

Del documento suddetto si trovano varie copie nell'Archivio Vaticano, riprodotte


poi dagli Autori; ma il testo originale con le firme di tutti i Cardinali, compreso l'Odescalchi, conservato nell'Archivio Segreto Vaticano, Conclave per la morte di Clemente X , fol. 512- 518.
17

Summ. 194S, pag. 834.

Acta Pii Pp. XII

III

Maggiore per fu la sua sollecitudine riguardo all'elevazione religiosa e morale del p o p o l o , per il cui conseguimento impieg saggiamente
l'autorit e la persuasione. Mentre non esitava nel prescrivere rigide norme e pene severe contro le mode e gli spettacoli immorali, e contro i seminatori di scandali, era solerte nell'istituire scuole di dottrina cristiana, spesso insegnata dagli stessi Cardinali, perfino nella piazza e
n e i ridotti . P i ampie e importanti furono le provvidenze disposte
per preservare la fede dagli errori, arginare l'eresia, promuovere il
culto divino, incoraggiare il fermento missionario nei paesi pagani, ravvivare il fervore religioso del clero e del laicato ; tuttavia c i che massimamente giustifica il titolo di grande riformatore attribuito dagli
storici a Innocenzo X I , fu lo spirito di rinnovamento che egli seppe
infondere negli animi, unitamente alla fiducia nella possibilit di riuscire allo scopo, e alla persuasione che da quell'indirizzo non si sarebbe
tornati indietro. Sotto questo aspetto Innocenzo XI varca c o n lo spirito
i confini del suo secolo, e, quasi redivivo nel nostro, insegna agli uomini
di oggi, mortificati da tanti tragici errori, che lo scampo consiste nel
rigenerarsi spiritualmente e moralmente;

mentre indica ai cristiani,

assetati di rinnovamento, ma sgomenti per tante apostasie nel p o p o l o ,


quale sia la sicura base di ogni spirituale rinascita. Essa sta nello stringersi, con azione concorde, intorno a colui che D i o ha posto in terra a
Pastore universale delle anime, nel lasciarsi da lui guidare e nel collaborare fiduciosamente con lui.

La tutela delle libert ecclesiastiche


Da quell'intrepido Pontefice, interamente votato alla causa di D i o ,
qual era Innocenzo X I , nella cui coscienza grandeggiava un altissimo
concetto della indipendenza della Chiesa, non poteva attendersi che una
ferma difesa contro ogni violazione della sovranit pontifcia, ogni
invasione nella sfera giuridica in cui soltanto la Chiesa competente, anche se in campi apparentemente terreni e politici, e tanto pi in quelli
direttamente spirituali e concernenti la divina costituzione della Chiesa
medesima e la sua suprema autorit.
La lotta per la difesa delle libert ecclesiastiche legata al nome
della (( primogenita della Chiesa , la Francia ; ma fuori di dubbio che
la condotta e la energia d'Innocenzo non sarebbero state differenti, se si
fosse trattato di una qualsiasi altra nazione. Fu una lotta grave, diu-

772

turna, condotta con impari armi, nella quale peraltro non dimentic mai
d'essere Padre.
Sul terreno concreto del conflitto, nel suo duplice oggetto, le (( regalie e le (( franchigie di quartiere , non poteva incontrare avversario pi
potente. Egli ebbe di fronte un regno che lo stesso H u g o Grotius aveva
chiamato il pi bello d o p o quello del cielo ;

1 8

si trov dinanzi alla Casa

di Francia, allora, secondo il Bossuet, (( la pi grande, senza paragone,


di tutto l'universo, e alla quale le pi potenti Case possono ben cedere
senza invidia, perch cercano di trarre la l o r o gloria da quella fonte ;

1 9

dinanzi a un Re di Francia, Luigi X I V , di cui egli, a tutta prova sincero,


stimava e lodava la grandezza d'animo , la esimia piet e la fortezza
degna del pi gran Re , e ricordava (( gl'ingenti benefici, che la Divina
Bont aveva fino allora elargiti a lui e alla regia sua Casa e non mancava di elargire ogni giorno pi .

2 0

Ci nonostante, n la temibile po-

tenza del R e g n o , n la stima nutrita verso la persona del Re valsero a


far desistere Innocenzo XI dalla lotta impostagli, fin dall'inizio del
Pontificato, dalla questione delle regalie. Nel fatto che Luigi X I V avesse esteso a tutto il regno di proprio arbitrio taluni privilegi concessi dalla Santa Sede per determinate diocesi, Innocenzo XI vide la violazione
di un diritto, con gravissimi pericoli per la Chiesa intera, sia sul terreno
dei principi, che su quello della concreta realt. Il silenzio del Papa di
fronte ad essa avrebbe non solo sancito gli errori tante volte condannati
dai suoi Predecessori in materia di rapporti tra Chiesa e Stato, ma anche
facilmente condotto la Francia sulla via dello scisma.
Parimenti nel conflitto delle franchigie di quartiere Innocenzo XI vide
una questione di principio e di diritto. L'eccessiva estensione delle immunit diplomatiche a interi quartieri si era dimostrata causa di disordini e
di delitti in R o m a e nello Stato Pontifcio ; Innocenzo XI si accinse pertanto ad estirpare l'abuso, nonostante la resistenza opposta dal Re e dal
suo Ambasciatore. E g l i fu inflessibile ; ma chi potrebbe muovergliene rimprovero? Se, infatti, avesse permesso, c o n detrimento della giustizia e dell'ordine pubblico, ai Rappresentanti diplomatici delle Potenze estere in
R o m a libert e usurpazioni, che quelle stesse Potenze non avrebbero mai
tollerate nei propri Stati, non avrebbe forse danneggiato, tra l'universale
18

De iure belU ao pacis - Lettera dedicatoria Ludovico XIII Christianiss. Francorum


et Navarrae Regi, Amsterdami 1642, pag. 3.
Oraison funbre de Henriette-Anne d'Angleterre, 21 aot 1670.
Cfr. Lettera di Innocenzo XI a Luigi Re Cristianissimo di Francia, 22 aprile 1683 Arch. Segr. Vatic., Ep. ad Princ. 75, fol. 148 e 149.
19

20

Acta Pii Pp. XII

773

stupore, la dignit e la indipendenza della Chiesa? E se avesse ceduto ad


una Potenza, perch pi altera e minacciosa, c i che aveva ad altre giustamente negato, non avrebbe forse attirato sulla Sede Apostolica il rimprovero di parzialit e di debolezza, con grave pregiudizio dell'autorit
pontificia?
Nessuno storico onesto potrebbe ripetere il rimprovero che l'operato
del P a p a mirasse ad attraversare i piani politici del Re di Francia. Innocenzo XI ha lottato con la pi pura intenzione, non per impulso o istigazione di a l c u n o ,

21

ma mosso soltanto dal senso della sua responsabilit

dinanzi a D i o , per la difesa del diritto della Chiesa e per la salvezza


eterna dello stesso R e , la cui anima egli vedeva in pericolo.
per verit singolare, come l'eccelsa santit che ne l'origine, il caso
di un avversario che conserva nella lotta, unitamente alla severit, l'amorevole benignit del padre. Nelle lettere indirizzate a L u i g i X I V , il P a p a
10 esortava a riflettere che fugace la vita dei Re e dei Principi, i quali
saranno chiamati allo stretto giudizio di D i o , a cui dovranno presentarsi
senza sguito, senza alcuna insegna reale o potenti presid, per rendere
conto di tutta la l o r o vita anteriore al Giudice Supremo, scrutatore dei
c u o r i , cui nulla nascosto, e presso cui non vi accezione di p e r s o n a .

22

Ma d'altra parte lo assicurava che tali cose egli scriveva, non per confonderlo, ma per ammonirlo come figlio carissimo, perch nulla giova all'uomo di guadagnare il m o n d o intero e soffrire invece danno all'anima s u a .

23

11 Beato Innocenzo XI trovava del tutto naturale fare appello presso il Re


a quei medesimi principi religiosi che guidavano, anche in politica, ogni
proprio atto, sicuro che l si sarebbero incontrati nella giustizia e nella
c o n c o r d i a . Ma invano. D'altra parte, ben sapendo che, c o m e potenza
politica, il P a p a nulla poteva opporre al Re di Francia, riponeva tutta la
fiducia nell'assistenza divina. Tutto lo scambio di dispacci e di rapporti
fra la Santa Sede e il Nunzio a P a r i g i rispecchia fedelmente quanto fosse
salda tale fiducia e quanto vigore donasse all'inerme V e g l i a r d o . V o r remmo ricordare, tra gli altri, un passo, quasi un monito, contenuto nella
Istruzione inviata al Cardinale Ranuzzi, Nunzio A p o s t o l i c o in Francia,
il 21 Settembre 1686, perch tra quelli pi espressivi dell'animo e

21

Cfr. Lettera di Monsignor Lorenzo Casoni al Card. Ranuzzi, Nunzio a Parigi,

27 Gennaio 1688 - ArcTi. Segr. Vatic., Francia 317 H II, fol. 907.
22

Cfr. Lettera al Re di Francia, 29 Dicembre 1679 - Arch. Segr. Vatic., Ep. ad

Princ. 74, fol. 72.


23

Cfr. Lettera al Re di Francia, 21 Settembre 1678 - Arch. Segr. Vatic., Ep. ad

Princ. 73, fol. 200.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

774

delle intenzioni di Innocenzo X I , ed anche perch, quale sentimento c o mune ai Pontefici di ogni t e m p o , ha dimostrato la sua perenne vitalit e
la sua forza nelle lotte da questi sostenute. In esso si parlava di c o l o r o
che credevano di potere, a forza d'ingiustizie e di concussioni, espugnare
l'animo del S. Padre e indurlo a concorrere a quei partiti, che erano contrari alla libert e al bene di Santa Chiesa. Ma s'ingannavano grandemente, mentre per qualsivoglia violenza Sua Santit non sarebbe stato
mai per allontanarsi da c i che le veniva prescritto dal debito suo pastorale, c o n una viva fiducia in D i o , che debba a suo tempo farsi c o n o scere e iudicare causam suam .

2 4

Innocenzo XI non raccolse il successo

personale di questa lotta, che lo impegn per tutto il Pontificato e che


alla sua morte toccava lo stadio pi acuto e sembrava ormai senza speranza. Pare che la Provvidenza abbia preferito lasciarci di lui l'immagine dell'atleta di D i o , energico ma c o n moderazione e dignit. N o i pertanto non dubitiamo di annoverarlo nella schiera dei pi ammirevoli e
grandi campioni della libert e della indipendenza della Chiesa, al c u i
vertice risplende la gigantesca figura di Gregorio V I I .

La

difesa

della

Cristianit

Se non che in un'altra lotta, pi minacciosa e tremenda, fu dato a


Innocenzo XI di cogliere la palma della vittoria; meritandosi nella storia
il titolo di salvatore della Cristianit dalla invasione dei Turchi. Al qual
proposito teniamo a rendere noto che nel ricordare tali memorabili eventi,
essenziali nella vita del Nostro Beato, ma lontani di quasi tre secoli e
svoltisi in circostanze cos diverse dalle presenti e ormai pienamente
sorpassate, non abbiamo inteso in alcun m o d o di mancar di riguardo
verso la Nazione turca, con la quale abbiamo relazioni, se non ufficiali,
certo del tutto cortesi.
A dire il vero, Innocenzo non era un uomo politico n per professione
n per inclinazione. Si ha anzi quasi l'impressione che, al momento della
sua elevazione alla Sede di Pietro, non possedesse in questo punto una
conoscenza del tutto chiara ed esatta della condizione straordinariamente intricata d e l l ' E u r o p a in quel tempo. A n c h e come Papa, egli si mantenne completamente al di fuori delle varie Leghe ed alleanze dei Principi
cristiani, fra di l o r o o degli uni contro gli altri. Se dunque la storia
commemora la sua grande azione politica, si spiega soltanto c o l fatto che
la coscienza della sua responsabilit lo indusse ad entrare in quel cani24

Cfr. Arch. Segr. Vatic, Fondo Nunziature diverse 231, fol. 166.

Acta Pii Pp. XII

775

p o . Si trattava, verso il 1680, di liberare l ' E u r o p a cristiana da un pericolo


mortale, c b e , nella giusta estimazione di Innocenzo X I , non avrebbe potuto essere scongiurato, dopo il necessario ricorso all'aiuto divino,
se non con un'azione, almeno principalmente, politica, iniziata dal Papa
stesso, riunendo, c i o , le forze sparse delle nazioni europee sotto l'unico
vessillo cristiano.
La vittoria marittima delle forze cristiane a Lepanto, la cui anima era
stato il Suo e Nostro Santo Predecessore P i o V, aveva bens fiaccato la
potenza ottomana e frenato l'impeto delle sue conquiste. Ma il confine del
territorio dominato dai. Turchi verso l ' E u r o p a centrale, rimasto immutato, rasentava V i e n n a ; dell'Ungheria poi, d o p o il 1541, non restava
libera che una angusta striscia. La P o r t a poteva di nuovo sollevarsi, e lo
fece sotto l'abile e temuto Gran V i s i r K a r a Mustafa. E r a suo disegno
invadere l ' E u r o p a centrale, i territori della Casa degli A s b u r g o e, senza
dubbio, passare anche in Italia.
In tale condizione di cose il pensiero dominante d'Innocenzo, che
egli molto spesso manifestava, talvolta con ardente eloquenza, agli Inviati di Luigi X I V , era un contrattacco concentrico delle Potenze cristiane unite, inclusa Mosca, e in cooperazione c o n la P e r s i a .

25

Ma la dura realt dei fatti deluse le sue speranze; Innocenzo dov


ridurre il suo progetto, restringendosi a promuovere un'alleanza tra l ' I m peratore L e o p o l d o I e il Re di P o l o n i a Giovanni I I I Sobieski, da lui chiamato l'antemurale della Cristianit . P e r anche c o n t r o questo piano
si addens un c u m u l o di difficolt, che parvero insormontabili ad ogni
umano sforzo. Da parte sua, la Porta, che osservava attentamente gli
sviluppi della politica europea, mentre sembrava non nutrire timori
circa i P r i n c i p i cristiani, non nascondeva la sua apprensione per l'opera
del P a p a . L ' A m b a s c i a t o r e veneziano a Costantinopoli, Pietro Civrano,
cos infatti informava il Senato di Venezia, nel 1682 : F r a ' principi
cristiani... non posto nell'infima considerazione il Pontefice; lo credono atto a c o m p o r r e qualche lega tra' Principi Cristiani, unico pi temuto
freno degli infedeli .

2 6

Apprensione veramente fondata, poich Innocenzo XI fin dal 1677, con


energia quasi sovrumana, non lasciava nulla di intentato per venire a
25

Cfr. Lettera del Card. Cibo al Nunzio di Polonia, 30 Ottobre 1677 - Arch. Segr.
Vatic., Nnz. di Polonia 183 A, fol. 104 -105.
Le Reiasioni degli Stati Europei lette al Senato dagli Ambasciatori veneziani nel
secolo decimosettimo, raccolte ed annotate da N. Barozzi e O. Berchet, Turchia, voi.
unico, parte II, Venezia 1872, pag. 270.
v

26

776

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

c a p o di quell'alleanza. Questa, a sua volta, era intralciata, fra l'altro, dagli equivoci e dalle diffidenze nutrite dall'una parte verso l'altra, dal fatto
che Sobieski, gi per s p o c o affezionato all'Imperatore, si era lasciato
guadagnare alla politica antiasburgica di Luigi X I V , ed inoltre, perch
nella stessa P o l o n i a l'alleanza c o n l'Imperatore costituiva il p o m o di discordia dei partiti. Con lungo e tenace sforzo, il Papa, validamente sostenuto dai suoi Nunzi in Vienna e in Varsavia, elimin un ostacolo dopo l'altro, fino a trarre Sobieski alla sua causa. Ma ecco che una nuova
bufera minacci di sommergere la nave giunta quasi in p o r t o . In seno
alla Dieta polacca, l'opposizione pareva insuperabile. Ma la Provvidenza
divina, con visibile intervento, esaud i voti d ' I n n o c e n z o X I . Inaspettatamente, allorch nell'albeggiare del mattino di Pasqua, 18 aprile 1683,
Sobieski comparve dinanzi alla Dieta e chiese l'accettazione dell'alleanza
e la chiusura del Parlamento, ogni resistenza cessava. Nel rapporto del
Nunzio in P o l o n i a , Mons. Opizio Pallavicino, inviato lo stesso giorno al
Card. Cibo, echeggia ancora il tono drammatico di quella lotta, il cui felice esito si attribuiva al santo zelo di Innocenzo X I . In quella notte
cos egli scriveva rimase del tutto compiuta l'opera tanto necessaria per
la conservazione della Cristianit, e tanto desiderata dal S. Padre. Questa egli aggiungeva una grazia singolare concessa da D i o all Cristianit pier i voti e le preghiere della Santit Sua, dovendosi confessare
non poter essere opera umana, perch qualunque industria, eloquenza
ed arte non era valevole per c i , dovendosi credere quasi veramente impossibile, e cosa pi che naturale, il vedere, se non estinte, sopite le discordie, la rabbia, gli odii e rancori, cresciuti in sommo grado... Insomma
tutte le circostanze facevano quasi disperare del buon esito di un affare
s importante, onde l'essersi felicemente concluso deve unicamente at27

tribuirsi a D i o , mosso dai ferventi voti di Sua Santit. .


L'intervento divino giungeva in tempo per salvare la Cristianit dal
pericolo ormai estremo. Infatti nello stesso giorno in cui l'alleanza fra
l'Imperatore L e o p o l d o e Sobieski era conclusa, il potente esercito t u r c o
per l'offensiva da A d r i a n o p o l i a Belgrado si metteva in movimento. Nei
mesi che seguirono, il Papa, non tralasciando un pi intenso ricorso a
D i o , si adoper affinch all'alleanza fosse data maggiore saldezza mediante un atto solenne, le cui circostanze mostrano c o m e egli fosse la
guida morale del movimento di liberazione. Il 16 agosto 1683, nel Palazzo
A p o s t o l i c o del Quirinale i due Cardinali Protettori, P i o per l'Imperatore

aT

Cfr. Arch. Segr. Vatic, Nunz. di Polonia 101, fol. 187.

Acta Pii Pp. XU

777

L e o p o l d o , e Barberini per il Be di Polonia, prestarono solenne giuramento nelle mani del Pontefice per la esatta esecuzione di tutte le obbligazioni e clausole convenute nell'alleanza offensiva e difensiva contro la
Turchia, sottoscritta gi dai Plenipotenziari il 1 aprile di quell'anno.
La gioia d'Innocenzo XI in quel momento, e la sua commozione fino alle
lacrime c o m e attesta il Card. Barberini in un'accurata relazione al
Re di Polonia

28

erano pari alla trepidazione di una vigilia di batta-

glia, e alla speranza che quel patto potesse svilupparsi in una pi ampia
lega. Devotamente invocato il nome di D i o , il Papa implor dal Datore di
o g n i bene, le celesti benedizioni su quei Principi, esprimendo l'augurio
che quanto era stato convenuto sarebbe inviolabilmente portato ad effetto.

29

Infatti,

sebbene il detto trattato riguardasse immediatamente

la guerra contro i Turchi ; tuttavia in fine si stipulava che (( siccome a


questa alleanza erano non solo da invitarsi i Principi cristiani, ma anche da ammettersi quelli che spontaneamente vi si offrissero, perci ambedue le Parti si obbligavano, in quanto era possibile, d'invitare alla
medesima i Principi amici e alleati, di guisa che per si avesse l ' a c c o r d o e
il consenso di ambedue le parti, ogniqualvolta qualche Principe fosse da
ammettersi; specialmente ambedue avrebbero invitato con ogni cura i
Serenissimi Z a r d i Mosca .

3 0

Nell'ora in cui si compiva cos la solenne ratificazione dell'alleanza,


V i e n n a era stretta d'assedio gi da un mese, e Sobieski in viaggio c o n le
sue truppe. I grandi eventi erano ormai maturi. La storica ora della battaglia definitiva di Vienna scocc c o l primo limpido sole del 12 settembre,
allorch l'esercito di soccorso assal quello degli assedianti. P r i m a del
tramonto la vittoria arrideva nettamente agli eserciti cristiani, che incalzavano i Turchi in piena disfatta. Era a tutti chiaro che un cos splendido successo fu reso possibile soltanto dalla cooperazione delle due armate, l'imperiale e la polacca. I contemporanei e gli storici posteriori
sono unanimi nell'affermare che l'artefice primario dell'alleanza, e quindi della liberazione di Vienna e del miglior corso che prese da quella la
storia d ' E u r o p a , fu Innocenzo X I , il quale a sua volta, c o n commovente
umilt, ne attribu ogni merito e gloria a D i o , per l'intercessione della
sua Santissima Madre. Nel Concistoro segreto del seguente 27 settembre 1683, dopo avere pronunciato amplissime lodi all'Imperatore Leop o l d o e al Re di Polonia, egli terminava cos la sua Allocuzione : ((Quod
28

29

30

20 Agosto 1683 - Bibl. Vatic, Barb. lat. 6650, fol. 116-117.


Cfr. Arch. S. Congreg, de Propaganda Fide, Miscellanea Arm. VI, 39, fol. 280-283.
Cfr. Bibl. Vatic, Vat. lat. 12201, fol. 210 .

.51 - ACTA, vol. X X I I I , n. 16. 24-11-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

778

reliquum est, omnis spes et fiducia Nostra in Deo


manus Nostra, fecit
tamus

nos

ad

haec omnia; proinde

Dominum

protectione defendi ah

Deum

Nostrum,

est; Ipse

sincero

cordis

ut

mereamur

inimicis nostris in angustiis

et

enim, non

affectu

conver-

eius

semper
3

tribulationibus )).

A quella vittoria, che segn il principio della ritirata della Potenza


ottomana dall'Europa, e alla susseguente liberazione di Budapest ottenuta tre anni d o p o , nel 1686, c o n l'estendersi della lega a Venezia e a
Mosca, indelebilmente legato il nome del Pontefice Innocenzo X I , c o m e
U o m o di D i o e Capo della Cristianit.
Venerabili Fratelli e diletti figli!
L'intima santit della grande anima di Innocenzo XI si rivela oggi
nel sacro nimbo dei Beati, che risplende intorno al suo capo ed illumina
di gloria il triplice diadema pontifcio, quasi simboleggiante le tre massime opere di lui, quale riformatore della Chiesa, vindice dei suoi diritti,
difensore della Cristianit. Tal U o m o e tale Pontefice stato a N o i concesso dalla divina B o n t di elevare agli onori degli altari ; a Noi, cui fu
gi dato di ascrivere nell'albo dei Santi un altro grande Pontefice, P i o X.
L ' u n o e l'altro, cos lontani nel tempo, cos diversi per indole e per imprese, sono tuttavia somigliantissimi in tre aspetti.
Ambedue sono fulgidi modelli di ci che si chiama 1' U o m o di D i o :
costantemente uniti a D i o nella preghiera, penetrati da una viva, si direbbe quasi naturale fede, e guidati da una coscienza, sempre desta e
dominante tutto il l o r o essere, della responsabilit dinanzi a D i o , al
quale soltanto, con purissima intenzione, essi tendevano e servivano, in
piena abnegazione di s stessi, sempre dediti al l o r o dovere essenziale,
senza lasciarsi frastornare da cose subordinate o accessorie.
Ambedue amavano per s stessi la semplicit e la povert, ma avevano
sempre il cuore aperto e la mano pronta per soccorrere gl'indigenti.
Ambedue con forte e tenace volont furono alacri nell'affrontare gravi
intraprese e nel condurle a termine, nonostante qualsiasi ostacolo. Pertanto ambedue i Pontificati sono stati rigogliosa sorgente di bene per la
Santa Chiesa. Beati nella gloria dei cieli, e presenti con la l o r o benigna
intercessione sugli altari, i due eccelsi atleti di D i o convalidano la persuasione che, quando sul pi elevato soglio della terra l'<( U o m o di D i o prevale e sorregge l ' u o m o di governo, la Chiesa non ha nulla da temere e
tutto p u sperare ed osare ; mentre il m o n d o stesso p u mirare alla Sede
di Pietro c o m e a perenne baluardo di verit e di salvezza.
31

Bill. Vatic., Baro. lat. 2896, fol. 590 .

Acta Pii Pp. XII

II
MULIERIBUS PEREGRINATIONIS CAUSA AD SANCTUARIUM LAURETANUM B. MARIAE
VIRGINIS E TOTA ITALIA COADUNATIS, AD FAUSTA ANNIVERSARIA SUMMI
PONTIFICIS PII XII PIE CELEBRANDA. *

Dilette figlie del Centro Italiano Femminile !


Con vivo gradimento accogliamo la instante vostra richiesta di una
Nostra parola a v o i , convenute con significativo auspicio nell'insigne e
c a r o Santuario di Loreto, che ridesta nei cuori dei fedeli il ricordo dell'adorabile mistero della Incarnazione nel seno di Colei che l'Arcangelo1

saluto (( piena di grazia e benedetta fra le donne w. Vi siamo grati


per le fervide preghiere, che vi proponete di innalzare alla Madre di D i o
per la Nostra persona, ed anche per la nuova occasione che Ci offrite di
pellegrinare spiritualmente e di far echeggiare la Nostra povera voce l
dove risuonarono gi i passi e la parola di piissimi Nostri Predecessori e
di non pochi Santi e Sante, tutti ferventi devoti di Maria.
Oh, come vorremmo che, insieme con voi e animate dal medesimo spirito ed ardore, si stringessero intorno al trono della Vergine tutte le
donne d'Italia e del m o n d o , per apprendere dai suoi eccelsi esempi il segreto di ogni grandezza e il m o d o di attuare in s stesse i divini disegni,
rispondenti mirabilmente alle pi profonde e pure aspirazioni dei cuori r
Se la costante tradizione della Chiesa suole proporre alle donne cristiane
Maria, quale sublime modello di Vergine e di Madre, ci dimostra l'alta
stima che il Cristianesimo nutre verso la donna, l'immensa fiducia c h e
la stessa Chiesa pone nel suo benefico potere e nella sua missione a vantaggio della famiglia e della societ.
Le elette schiere delle donne italiane, unite e c o n c o r d i nel vostro Centro, ne sono intimamente consapevoli, anche perch N o i stessi a v e m m o
a suo tempo cura di ridestare la coscienza della grande dignit della
donna in momenti assai gravi della vita nazionale, allorch una torbidaparentesi di decadimento, dovuta specialmente alle conseguenze dell&
guerra, aveva scosso la fiducia di molti. Siate le restauratrici del focolare, della famiglia, della societ : fu il Nostro grido in quell'ottobre*
di ansi del 1945, in un discorso, ove ampiamente parlammo dei doverli
* Datus die 14 Octobris mensis a. 1956.
Luo. 1, 28.
1

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

780

della donna nella vita sociale e politica .

A l l a distanza di undici anni

Ci torna a conforto il riconoscere che il Centro Italiano Femminile, allora


modesto ma promettente germoglio, non meno generosamente delle D o n ne di A z i o n e Cattolica presenti in quella circostanza, raccolse sollecitamente i Nostri voti, ponendo quella Nostra esortazione a fondamento
<e norma del suo fattivo organismo, il cui influsso risentito ora in tutta
la Penisola e si esplica in numerose opere di assistenza e di servizio
sociale.
S'intepidir forse l'antico ardore, solo perch una luce alquanto pi
serena tornata a splendere sulla vostra patria? cessato forse il bisog n o di estendere, rafforzare e perfezionare l'opera intrapresa per rinvigorire nelle vostre sorelle la coscienza della loro dignit e della l o r o alta
missione? Le false teorie, le frivole usanze e anche le perverse associazioni hanno forse desistito dall'insidiare la donna, ossia dal deprimere
c i che D i o ha sublimato, demolire quel che la Chiesa edifica, disgregare
quanto v o i stesse vi sforzate santamente di unire? P u r t r o p p o n o . La
donna, coronamento della creazione, di cui in un qualche senso rappresenta il capolavoro ; la donna, questa dolce creatura, nelle cui delicate
mani D i o sembra aver affidato in tanta parte, come ausiliatrice d e l l ' u o m o ,
l'avvenire del m o n d o ; la donna, espressione di quanto vi di pi buon o , amorevole e gentile quaggi, tuttora, nonostante un'apparenza ingannatrice di esaltazione, spesso oggetto di disistima e talora di positivo
quanto sottile dispregio da parte del m o n d o paganeggiante. Q dunque
necessario che perseveriate nella vostra nobile fatica, facendo s che la
vostra compagine sia veramente, come amate definirla, un

movimen-

to , una (( scuola , una forza , in una parola, un centro propulsore


di pensiero e di azione, inteso ad affermare e difendere il valore della
donna c o l determinarne, accanto ai doveri, anche i diritti.
1. Il vostro Centro vuol essere innanzi tutto un movimento nel
significato moderno di questa parola, e c i o , un'attivit che si propone di
attrarre quante pi anime femminili possibile ad un ideale, scuotendo
dal letargo le coscienze, agitando i l o r o problemi e guidandole all'attuazione di speciali scopi. A l l a base di ogni movimento deve essere dunque
una idea veramente feconda ed avvincente, un ideale, la cui brama, a
guisa del cuore, trasmetta un impulso vitade e irresistibile a tutte le
membra. Qual e deve essere l'idea-base del vostro movimento, se non

4nella
2

che gi vi spinse fin dal principio a fondare il vostro Centro e N o i

Act. Apost. Sedis, vol. XXXVII (1945) pag. 284 ss.

Acta Pii Pp. XII

781

indicammo a suo tempo : la conservazione e l'incremento della dignit


che la donna ha ricevuta da D i o ?

La dignit della donna !

Bench spesso se ne parli, non sempre si mostra di possederne un concetto esatto e veritiero, tale da prevenire errate illazioni, ingiustificati
lamenti e talora rivendicazioni infondate.
Anzitutto, neppure al presente mancano v o c i , che tendono a sminuire
o ad ignorare totalmente l'indiscutibile merito spettante alla Chiesa
per aver restituito alla donna la primitiva dignit, che anzi ripetono
essere p r o p r i o la Chiesa intimamente avversa alla cosiddetta emancipazione della donna dal regime feudale . A d d u c e n d o talvolta false o alterate testimonianze, oppure interpretando con superficialit consuetudini
e leggi ispirate da necessarie convenienze pratiche, si vuole da taluni
attribuire alla Chiesa ci che essa ha invece risolutamente abrogato fin
dal suo nascere, ossia quel complesso d'ingiusta inferiorit personale,
a cui il paganesimo non di rado condannava la donna. Occorre forse ricordare la nota sentenza di S. P a o l o , nella quale si rispecchiano la sostanza
e il volto di tutta la civilt cristiana? Non vi pi Giudeo n G r e c o ,
non vi schiavo n libero, non uomo n donna, ma tutti voi siete un
solo in Cristo Ges .

Ci non toglie che la legge cristiana stabilisca

talune limitazioni o soggezioni volute dalla natura, dalla convenienza


umana e cristiana o dalle esigenze stesse della vita associata, che non
potrebbe sussistere senza un'autorit, neppure nel nucleo pi ridotto,
qual la famiglia.
A l t r e volte si avanzano paragoni insostenibili tra la ignorata dottrina
cattolica circa il fondamento di quella dignit, e alcune errate teorie, nelle quali si pretende di vedere una pi larga base , suscitando in tal
m o d o , anche tra le donne ben pensanti, qualche sospetto verso le associazioni femminili promosse o incoraggiate dalla Chiesa. Occorre forse
anche qui ripetere in che consista il fondamento della dignit della donna? esattamente il medesimo che sorregge la dignit dell'uomo : l ' u n o
e l'altra figli di D i o , redenti da Cristo, con l'identico destino soprannaturale. Come si pu dunque parlare di personalit incompleta della donna, di menomazione del suo valore, d'inferiorit morale, e derivare tutto
c i dalla dottrina cattolica?
Vi inoltre un secondo identico fondamento di dignit per l ' u n o e
l'altro sesso : infatti sia a l l ' u o m o che alla donna la Provvidenza divina

i. pag 227.

Cal.

a. 28

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

"782

ha assegnato anche un comune destino terreno, il destino cui tende l'intera


storia umana, e al quale accenna il precetto del Creatore, dato, per cos
dire, in solido, ai due progenitori : Prolificate e moltiplicatevi e p o p o late la terra e sottomettetela e abbiate potere... .

In virt di questo

destino temporale c o m u n e nessuna attivit umana resta per s preclusa alla donna, i cui orizzonti pertanto si estendono sulle regioni della
scienza, della politica, del lavoro, delle arti, dello s p o r t ; subordinatamente per alle primarie funzioni a lei fissate dalla natura stessa. Infatti il Creatore, mirabile nel trarre l'armonia dalla moltiplicit, p u r
stabilendo un comune destino a tutti gli uomini, ha voluto ripartire tra
i due sessi unici differenti e complementari, quasi vie diverse che cond u c o n o ad un'unica mta.
E d ecco la differente struttura fsica e psichica d e l l ' u o m o e della donn a ; ecco le diverse attitudini, qualit, inclinazioni, le quali, equilibrate
dalla mirabile legge del compenso, integrano armonicamente l'opera dell'uno e dell'altra. Eguaglianza dunque assoluta nei valori personali e
fondamentali ; ma funzioni diverse, complementari e mirabilmente equivalenti, dalle quali scaturiscono i differenti diritti e doveri dell'uno e
dell'altra.
N o n vi dubbio che la primaria funzione, la sublime missione della
donna, sia la maternit, la quale, per l'altissimo fine proposto dal Creatore nell'ordine da Lui prescelto, predomina intensamente ed estesamente nella vita della donna. La sua stessa struttura fsica, le sue qualit
spirituali, la ricchezza dei suoi sentimenti, convergono a fare della donna
una madre, in tal m o d o che la maternit rappresenta la via ordinaria,
per la quale la donna raggiunge la propria perfezione anche morale, e
nello stesso tempo il suo duplice destino terreno e celeste. La maternit,
bench non costituisca il fondamento assoluto della dignit della donna,
le dona tanto splendore e le assegna una parte cos ampia nell'attuazione
del destino umano, che basta essa sola a indurre ogni uomo sulla terra,
grande o p i c c o l o che sia, a chinare con riverenza ed amore la fronte davanti alla propria madre.
Altre volte tuttavia esponemmo c o m e la perfezione della donna, che
dalla natura ordinata alla maternit fsica, pu essere altres conseguita, ove questa venga a mancare, c o n le multiformi opere di bene, ma
soprattutto c o l volontario ossequio ad una superiore vocazione, la cui di-

Gen. 1, 28.

Acta Pii Pp. XII

783

gnit commisurata dalle altezze divine della verginit, della carit e


dell'apostolato cristiano.
Da queste considerazioni scaturisce la luminosa verit che la donna,
sia come persona che come madre, deriva ogni sua dignit da D i o e dalle
sue sapienti disposizioni. Dignit pertanto, secondo la legge di natura,
inalienabile ed inviolabile, che le donne sono tenute a conservare, difendere, incrementare.
Sia dunque questa l'idea-base da diffondere e a cui attrarre le vostre
sorelle ; questo l'ideale, cui deve ispirarsi il vostro Centro e che il pi
retto criterio di valutazione dei vostri diritti e doveri. Neil'accostarvi
alla societ e alle sue istituzioni per accertare quale sia il vostro posto,
per determinare in concreto il vostro raggio di azione, rivendicare le
vostre prerogative, fate valere prima di ogni altro titolo la vostra dignit
cristiana. Le altre questioni, particolarmente quella della cosiddetta
parit di sessi , fonte di spirituale disagio, e perfino di amarezze per
le donne che non abbiano la chiara visione del loro particolare valore,
restano secondarie, n possono essere risolte che sul fondamento dei
principi ora esposti.
2. Il vostro Centro vuol essere inoltre una scuola , ossia una istituzione che non soltanto promuova lo studio dei problemi riguardanti il
ceto femminile, ma soprattutto illumini le vostre sorelle e le guidi nell'adempimento dei loro doveri.
Ora, quale dev'essere l'insegnamento di questa scuola, da voi giustamente ritenuta utilissima a tante, o impedite per varie circostanze dal
conoscere il buon cammino, o nel percorrerlo pavide per la solitudine
in cui si vedono, o non di rado disorientate dagli errori, disseminati apertamente o con subdola arte nei libri, nei giornali, nei films, o professati
in pubbliche adunanze?
Sia il vostro insegnamento diretto innanzi tutto alla formazione interiore della persona secondo lo stato di ciascuna, e poi all'avviamento
verso l'azione esteriore e s o c i a l e ; in ogni caso, conforme alla dottrina
e alle esortazioni della Chiesa. Non che si debba negare in principio la
fiducia a c i che la moderna coltura ha acquisito ed insegna nelle questioni che vi riguardano e sugli indirizzi ormai accettati; tuttavia, se
bramate la sicurezza della verit e della rettitudine e la certezza del buon
risultato, vi un solo mezzo : assicurarvi che quegl'insegnamenti non
siano in disaccordo c o n la dottrina e la prassi della Chiesa. Nell'immenso
tesoro della coltura cattolica i problemi della donna hanno, per lunga
tradizione e per l'opera di insigni maestri, un posto di meritata impor-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

784

t a n z a ; mentre non facile incontrare altrove nn ideale di donna pielevato e perfetto di quello che il Cristianesimo ha frequentemente attuato in tante schiere di giovani, di spose, di madri, di vedove, vanto e
vera speranza di un p o p o l o .
Inserendovi in questa solida tradizione, l'insegnamento del v o s t r o
Centro consister soprattutto n eli' impartire, mediante la persuasione
e l'esempio, lezioni di vita. V o i siete certamente meglio di altri in grado
di conoscere quanto sia grande tale bisogno in molte vostre sorelle, quali
siano le cause ed i rimedi a quella certa stanchezza dimostrata dalla
donna di o g g i nella vita coniugale, c o m e infondere l o r o coraggio e perseveranza nelle lotte quotidiane, vigore per affrontare serenamente i molteplici e radicali mutamenti propri delle diverse et della vita femminile.
A questo fondamentale insegnamento del saper vivere nel senso
pi cristiano della parola, seguiranno con proftto gli altri, di natura, diremmo, tecnica, e cio, dei buoni metodi per governare la casa, educare
i figli, scegliersi un lavoro o p p o r t u n o , provvedere all'avvenire, operare
nella societ circostante. Una donna illuminata, salda nelle sue persuasioni, interiormente serena, certa del consenso e della cooperazione di
un largo stuolo di altre simili a s, potr sperare con fondamento di arrecare un valido contributo al miglioramento della societ.
3. V o i , infine, vi adoperate aftinch la donna s'inserisca pienamente
nella vita della nazione, quale (( forza benefica a vantaggio di tutti.
Bench l'accostamento dei concetti di donna e di forza sembri una.
caratteristica dei tempi moderni, opportuno ricordare che fu sempre
presente alla tradizione cristiana la descrizione della donna virtuosa ed
energica, quale si legge nel libro sacro dei Proverbi. A l l a domanda :
(( Chi trover la donna forte?

l'agiografo risponde c o l tracciarne

il vivo modello, frequentemente rievocato poi attraverso i secoli.


Ma in che cosa deve consistere la forza, che voi auspicate dall'intesa e
dalla cooperazione delle donne di una stessa nazione? V e r s o quali fini
deve tendere? Quale il segreto del suo incremento e della sua efficacia?
Per le donne stesse, che prendono parte attiva al vostro movimento, la
forza si mostrer primieramente nell'influsso trascinatore dell'esempio,
senza il quale n i p r o g r a m m i n le scuole riscuoteranno credito, n
susciteranno entusiasmo per il proclamato ideale.
R i g u a r d o alla sua estensione e alla sua efficacia, la forza del ceto femminile si manifester in una azione risolutiva, esercitata senza esclusione
6

Prov. 31, io.

Acta Pii Pp. XU

785

di terreno, quindi anche nel campo politico e giuridico, affinch le istituzioni, le leggi, le consuetudini riconoscano e rispettino le particolari
esigenze della donna. ben vero che gli Stati moderni hanno compiuto
notevoli progressi nel corrispondere alle sostanziali aspirazioni della donn a ; tuttavia permane ancora una certa trascuratezza per le esigenze,
vorremmo dire, psichiche e di sentimento, quasi non meritino seria considerazione. E p p u r e anche queste esigenze, bench indefinibili e quasi
inafferrabili dal calcolo e dalla statistica, sono reali valori che non possono rimanere negletti, poich fondati nella natura e diretti a temperare
nell'umana societ l'asprezza delle leggi, a moderare le tendenze estreme nelle grandi risoluzioni, a stabilire una pi equa distribuzione dei
vantaggi e dei sacrifici tra tutti i cittadini. Come il sentimento della
donna ha una gran parte nella famiglia e spesso ne determina il c o r s o ,
cos dovrebbe operare, in pi vasta proporzione, nella vita della nazione
e della stessa umanit. Non sarebbe ragionevole che nella grande famiglia umana si trovasse a suo agio, anche in ci che concerne la vita
psicologica, soltanto una parte di essa, gli uomini. In concreto, ove si
rispettassero maggiormente le ansie del sentimento muliebre, l'opera di
consolidamento della pace sarebbe pi alacre, pi ospitali e generosi i
popoli meglio forniti di beni verso quelli che ne sono privi, pi cauti spesso
gli stessi amministratori della pubblica ricchezza, pi fattivi e provvidi
gli organi preposti ad aiutare le comunit bisognose di case, di scuole,
di ospedali, di lavoro, poich dietro tali deficienze si celano sovente gl'indicibili dolori di madri e di spose, che vedono languire nella miseria i
loro cari, seppure le lontananze forzate e la stessa immatura morte non
li abbiano gi strappati al loro affetto.
A n c h e riguardo al lavoro la conformazione fisica e morale della donna esige una sapiente discriminazione, sia nella quantit che nella qualit. Il concetto della donna dei cantieri, delle miniere, dei lavori pesanti,
come esaltato e praticato in alcuni paesi che vorrebbero ispirarsi al
progresso, tutt'altro che una moderna conquista; , al contrario, un
triste ritorno verso epoche, che la civilt cristiana aveva seppellite da
lungo tempo. La donna bens una forza ragguardevole nella economia
della nazione, per condizionatamente all'esercizio delle elevate funzioni a lei proprie ; certamente non una forza, come suol dirsi, industriale, al pari dell'uomo, dal quale si pu richiedere un maggiore impiego di energia fisica. Quel premuroso riguardo, che ogni uomo bennato
dimostra alla donna in ogni incontro, dovrebbe essere praticato anche
dalle leggi e dalle istituzioni di una nazione civile.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

786

Vi abbiamo cos accennato alcuni scopi concreti, verso i quali potrete


indirizzare la forza costruttiva del vostro movimento, a immediato vantaggio del vostro ceto e indirettamente a favore della patria. Conservate e
accrescete questa forza benefica, il cui risolutivo potere non consiste
nelle agitazioni convulse delle piazze, ma nella persuasione e nella fiduc i a , che saprete infondere, e che gi riscuotete in mezzo a un p o p o l o ,
c o m e il vostro, dall'animo naturalmente aperto alla giustizia, alla bont,
alla tenerzza dei sentimenti e dei valori familiari.
Dilette figlie, che ascoltate la Nostra parola sulle verdi balze del Santuario di Loreto, e voi tutte, raccolte nella intimit parimente sacra delle
vostre case, non sapremmo c o n g e d a r c i da voi senza ritornare alla spirituale presenza della Benedetta fra le donne, Maria, per raccogliere dal
suo Cuore materno, a suggello di questa Nostra esortazione, le sue ispirazioni e la promessa della sua efficace assistenza.
A l l o r c h l ' A r c a n g e l o Gabriele svel all'umile Ancella del Signore
l'eecelsa missione cui D i o l'aveva destinata, la profonda umilt di Lei
non ravvis in se stessa alcuna proporzione c o n la grandezza dell'annunziato destino. Ed Ella, con la voce dell'Ancella, disposta bens a servire, ma ignara di come avrebbe potuto farlo, pronunzi il suo Quomodo fiet istud come avverr questo? .

L ' A r c a n g e l o la rassicur,

ricordandoLe la potenza dell'Altissimo e che nulla impossibile a D i o .

A n c h e per v o i , dilette figlie, alle quali il programma ora delineato


potrebbe sembrare superiore alle vostre forze, o apparire non in tutto
gradito alla presente societ, o contrastato da correnti avverse, ripeteremo : Lasciate che l'Onnipotente I d d i o , come si degnato d'ispirare
alle vostre menti alti ideali e ai vostri cuori generosi impulsi, cos, da voi
implorato per la intercessione della sua Santissima Madre, vi dia coragg i o e perseveranza per pienamente attuarli. Cominciate senza indugio
a-d operare in voi stesse e nelle vostre famiglie, per poi estendere, quasi
insensibilmente ma profondamente, la vostra azione in cerchie sempre
pi vaste. Siate fiduciose nell'opera vostra, sulla quale N o i stessi grandemente c o n t i a m o , e c o n N o i , la societ e la patria.
I n v o c a n d o pertanto su tutte voi del Centro Italiano Femminile e su
tutte le donne d'Italia, particolarmente le pi provate dalle sventure,
i favori di D i o e della benedetta Sua Madre, affinch per mezzo vostro il
m o n d o conosca giorni migliori, v'impartiamo di gran cuore la Nostra
paterna A p o s t o l i c a Benedizione.
7

Lue.

1,

34.

* Cfr. ibid. 35 e 37.

Acta Pii Pp. XII

787

III
CUNCTIS POPULIS NATIONUMQUE MODERATORIBUS DATUS, QUOAD HODIERNOS
LUCTUOSISSIMOS EVENTUS QUIBUS MUNDUS AGITATUR. *

A l l o strazio del Nostro Cuore di Padre per la iniquit consumata a


rovina del diletto p o p o l o magiaro, reo di aver voluto il rispetto dei fondamentali diritti umani, si aggiungono l'ansia per la pace minacciata e il
c o r d o g l i o nel vedere indebolite le file di c o l o r o , sulla cui autorit, unione
e buon volere molto sembrava potersi contare per il progressivo ristabilimento della concordia fra le nazioni nella giustizia e nella vera
libert.
Chi potrebbe negare che le questioni della pace e della giusta libert
abbiano compiuto amari passi indietro, trascinando seco nell'ombra le
speranze faticosamente risorte e convalidate da molteplici testimonianze?
T r o p p o sangue stato ingiustamente versato ! T r o p p i lutti e stermini
improvvisamente rinnovati ! Il tenue filo di fiducia, che aveva cominciato
a riunire i p o p o l i e sosteneva alquanto gli animi, appare spezzato; il
sospetto e la diffidenza hanno scavato un pi profondo abisso di separazione. Il m o n d o intiero giustamente trasalito davanti all'affrettato
ricorso alla forza, le mille volte e da tutti esecrata quale mezzo per appianare i contrasti ed assicurare la vittoria del diritto.
N o n vi dubbio che il m o n d o dal parossismo di questi giorni di violenza uscito disorientato e scosso nella fiducia, poich ha assistito al rinnovarsi di una politica che, in m o d o diverso, pone l'arbitrio di parte e
gl'interessi economici al di sopra delle vite umane e dei valori morali.
Di fronte a tale scempio della giustizia e dell'amore fraterno; di
fronte al serpeggiante scetticismo degli uomini verso l'avvenire, di fronte
all'aggravata disunione degli animi, N o i , che deriviamo da D i o il mandato di promuovere il bene di tutte le nazioni e che stimiamo fermamente
non essere la pace un vano sogno, ma un dovere da tutti attuabile ; nell'intento di contribuire a salvarla in s e nei fattori sui quali si fonda, desideriamo di rivolgere ai p o p o l i il Nostro grido accorato : restauriamo le vie
della pace, rinsaldiamo la unione di c o l o r o che la bramano, restituiamo
la fiducia a quei che l'hanno perduta !
Pertanto Ci indirizziamo, innanzi tutto, a v o i , diletti popoli, uomini
e donne, intellettuali, lavoratori,
* Die 10 Novembris mensis a. 1956.

artigiani e contadini,

di qualsiasi

Acto, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

788

stirpe e Paese, affinch facciate intendere ai vostri reggitori quali siano


i vostri intimi sentimenti e le vostre vere aspirazioni. I recenti fatti
hanno confermato che i p o p o l i , le famiglie, i singoli, preferiscono la
tranquillit del lavoro e della famiglia ad ogni altra pi agognata r i c chezza. Essi sono pronti a rinunziarvi, se essa costasse il prezzo della
tirannide o il rischio di una guerra c o n le sue conseguenze, rovine, lutti,
prigionie e morte. In nome della religione, della civilt e del retto sentimento umano : basta con le illegali e brutali repressioni, c o i propositi d
guerra, c o n le egemonie tra Potenze, cose tutte che tramutano la vita
terrena in un abisso di ansie e di terrori, mortificano gli spiriti, annullano
i frutti del lavoro e del progresso.
Questa, che la voce della natura, deve venir proclamata alta nell'interno e all'estero da ogni nazione, ed essere udita ed accolta da c o l o r o
cui i popoli hanno affidato il potere. Se una pubblica Autorit, in quanto
a lei spetta, non tendesse ad assicurare almeno la vita, la libert, la tranquillit dei cittadini, qualsiasi altra cosa riuscisse ad attuare, fallirebbe"
nella sostanza stessa del suo s c o p o .
Ma al di sopra di ogni altro incubo grava sugli animi il significato
dei luttuosi fatti ungheresi. L'universale spontanea commozione del mond o , che l'attenzione per altri gravi eventi non giova a sminuire, dimostra
quanto sia necessario ed urgente il restituire la libert ai p o p o l i che nesono stati spogliati. P u il m o n d o disinteressarsi di questi fratelli, abbandonandoli al destino di una degradante schiavit? Certamente la c o scienza cristiana non p u scuotere da s l'obbligo morale di tentare ogni
mezzo lecito, affinch venga ripristinata la l o r o dignit e restituita la
libert.
N o n ci nascondiamo quanto siano al presente intricati i rapporti tra
le nazioni e tra i gruppi continentali che le abbracciano. Ma si ascolti la
voce della coscienza, della civilt, della fraternit, si ascolti la voce
stessa di D i o , Creatore e Padre di tutti, posponendo, anche con grave
sacrifcio, o g n i altro problema e qualsiasi particolare interesse a quello
primordiale e fondamentale dei milioni di vite umane ridotte a servit.
Si torni quanto prima a rinsaldare le file e a stringere in un solido
pubblico patto quanti Governi e p o p o l i vogliono che il m o n d o percorra il sentiero dell'onore e della dignit dei figli di D i o ; patto capace
anche di difendere efficacemente i suoi membri da ogni ingiusto attacco
contro i l o r o diritti e la l o r o indipendenza. N o n sar c o l p a degli onesti,
se per chi si allontana da questa via non rester che il deserto dell'isolamento. F o r s e avverr, e Ce lo auguriamo di cuore, che la compattezza

Acta Pii Pp. XII

789

delle nazioni, sinceramente amanti la pace e la libert, baster ad indurre a pi miti consigli c o l o r o che si sottraggono alle leggi elementari
dell'umano consorzio, e che pertanto si privano da s stessi del diritto di
parlare in nome dell'umanit, della giustizia e della pace. Per primi i
l o r o popoli non potranno non sentire il bisogno di ritornare a far parte
dell'umana famiglia per goderne l'onore e i vantaggi. Tutti uniti dunque per la libert e per la pace, v o i , diletti p o p o l i dell'oriente e dell'occidente, membri della comune umana famiglia ! La pace, la libert !
Ormai queste tremende parole non danno pi luogo ad equivoci. Esse sono
tornate al l o r o primigenio e luminoso significato, quale fu sempre da
N o i inteso, derivato cio dai principi della natura e dal manifesto volere
del Creatore. Ripetetele, -proclamatele, attuatele. I vostri reggitori siano
fedeli interpreti dei vostri veri sentimenti, dei vostri veri aneliti. D i o vi
aiuter, D i o sar la vostra forza.
Dio ! Dio ! Dio !
Risuoni questo ineffabile nome, fonte di ogni diritto, giustizia e libert, nei parlamenti e nelle piazze, nelle case e nelle officine, sulle labbra degli intellettuali e dei lavoratori, sulla stampa e alla radio. Il nome
di D i o , come sinonimo di pace e di libert, sia il vessillo degli uomini di
buon volere, il vincolo dei popoli e delle nazioni, il segno in cui si riconosceranno i fratelli e i collaboratori nell'opera della comune salvezza.
D i o vi scuota dal torpore, vi separi da ogni complicit c o i tiranni e c o i
fautori di guerre, v'illumini la coscienza e rafforzi la volont nell'opera
di ricostruzione.
Riecheggi il suo N o m e soprattutto nei sacri templi e nei cuori, c o m e
suprema invocazione al Signore, affinch con la sua infinita potenza
aiuti a compiere ci che le deboli forze umane tanto stentano a conseguire.
Con questa preghiera, che N o i per primi eleviamo al suo trono di
misericordia, vi lasciamo, diletti figli, fiduciosi che il sereno torner a
risplendere sul m o n d o e sulle fronti avvilite, e che la pace, provata da
c o s gravi cimenti, ne uscir pi limpida, pi duratura, pi giusta.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

790

ALLOCUTIONES
I
Iis

qui

interfuerunt

nauticae, Romae

Conventui

VII

Foederationis

internationalis

Astro-

habito. *
e

A l'occasion du V I I Congrs de la Fdration Astronautique Internationale qui vous runit R o m e cette anne, Messieurs, vous avez
exprim le dsir de N o u s associer en quelque sorte au droulement de
vos travaux. Nous en sommes trs heureux et vous disons Notre admiration pour la conviction, la tnacit, l'audace de tous ceux qui depuis
un demi-sicle conquirent pas pas cet immense domaine.
A vrai dire, le profane, qui pour la premire fois s'informe de vos activits et du but de votre socit, ne peut manquer d'prouver quelque surprise ; le mot mme d'(( astronautique suggre l'ide de voyages fantastiques travers des espaces vertigineux et dans des conditions spcialement redoutables pour l'organisme humain ainsi projet hors de son
milieu naturel. Il semble encore beaucoup que le projet d'une telle
expdition ne puisse germer que dans une imagination sans frein, peu
soucieuse de s'appuyer sur des donnes solides et livre tous les caprices de sa fantaisie. Cependant ds le dbut de ce sicle, les principes
fondamentaux, sur lesquels l'astronautique devait s'difier, avaient dj
trouv une formulation claire et logique. On affirmait la possibilit
d'chapper l'attraction terrestre, en appliquant un mobile une acclration suffisante, et l'on prcisait que cette acclration pouvait tre
obtenue par l'utilisation d'une fuse, bientt on envisagea aussi l'ventualit du transport d'tres humains.
C'tait beaucoup dj d'avoir nonc ces ides avec conviction. Mais il
restait dterminer les modalits concrtes de leur application. Puisque
la fuse constituait le seul moyen de propulsion utilisable pour le vol
interplantaire, il s'agissait de surmonter un un tous les obstacles
techniques et de construire des engins capables d'atteindre des altitudes
de plus en plus leves, des acclrations de plus en plus notables. Cette
phase exprimentale dbuta partir du second quart de ce sicle : en
1926, on lanait en Amrique la premire fuse carburant liquide. En
* Die 20 Septembris mensis a. 1956.

791

Acta Pii Pp. XII

E u r o p e les amateurs d'astronautique dsireux de conjuguer leurs eflorts


se groupaient dans le Verein fr Raumschiffahrt ,

car il devenait

clair que la complexit de l'entreprise exigeait une collaboration aussi


large que possible. Pendant que la socit allemande se dveloppait rapidement, d'autres se craient bientt dans diffrents pays. En 1930 se
fondait

en

Amrique

1' American

Interplanetary

Society ,

nom-

me ensuite (( American Rocket Society ,

destine propager l'ide

du vol interplanetarie et en

l'exprimentation ;

pousser

en

An-

gleterre aussi la (( British Interplanetary Society ne en 1933 acquit


rapidement une grande influence dans les questions astronautiques.
Mais d'autres forces plus puissantes et plus imprieuses allaient imprimer aux travaux de ce genre une allure fivreuse. L'approche de la
guerre mondiale attira l'attention des autorits publiques sur la valeur
stratgique des nouveaux engins et le dclenchement des hostilits stimula davantage la recherche; le clbre V 2, lanc pour la premire
fois en 1944, marquait une russite sensationnelle dans la construction
des fuses carburant liquide. Le retour de la paix allait permettre
d'exploiter heureusement cette dcouverte des fins scientifiques. On
multiplie actuellement, au moyen d'appareils similaires, les explorations
de l'haute atmosphre ; on a pu ainsi obtenir des mesures directes de sa
pression, de sa densit, de son ionisation ; et pousser l'tude des radiations solaires et des rayons cosmiques.
Si la recherche scientifique constitue maintenant la fin immdiate
qui justifie l'emploi pacifique des fuses, cette utilisation ne constitue
pour vous qu'une tape vers un terme plus important, le vol interplantaire.

En 1949, la Gesellschaft fr Weltraumforschung et la Bri-

tish Interplanetary

Society

proposaient

l'organisation

d'un

Congrs

international d'Astronautique, qui se runit Paris en 1950 et formula


la rsolution de constituer une socit internationale pour l'tude et le
dveloppement du vol interplantaire. Le second Congrs, tenu Londres en 1951, voyait prendre corps le <( Fdration Astronautique Internationale et contribuait fixer les dtails de son organisation ; il
reprsentait ainsi un premier essai

systmatique pour

intensifier la

coopration mondiale entre les spcialistes d'astronautique. Ce caractre allait s'affirmer plus encore lors des Congrs suivants, en m m e
temps que croissait l'autorit de la Fdration. V o t r e second Congrs
aborda aussi et ce fut son apport scientifique principal la question
du satellite terrestre artificiel. L'ide s'approfondit durant les annes
suivantes, en mme temps que l ' o n valuait plus exactement les multi-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium

792

Officiale

pies avantages qu'elle comporterait pour l'astronomie, l'lectronique,


les recherches nuclaires, la biologie, la cartographie; elle s'affirma
davantage, lorsque le Comit spcial pour l ' A n n e gophysique internationale

recommanda

en

1954

la

construction

d'un

petit

satellite

scientifique. Enfin, le 29 Juillet 1955, les Etats-Unis annonaient officiellement qu'il lanceraient l'occasion de l ' A n n e gophysique un
satellite terrestre artificiel.
V o u s avez soulign, Messieurs, que le prsent Congrs prenait de ce
fait une importance toute particulire. Outre le satellite artificiel, la
prochaine Anne gophysique verra lancer de nombreuses fuses destines l'exploration de la haute atmosphre. Ce grand effort de collaboration internationale et le sentiment d'accomplir une uvre hautement profitable l'humanit vous invitent aller de l'avant avec un
optimisme a c c r u ;

d'innombrables difficults pratiques restent encore

vaincre et vous devrez les aborder une une, en vous aidant de toutes
les ressources des sciences et de la technique moderne, entre autres, des
admirables calculatrices lectroniques, qui rduisent dans des proportions extraordinaires la dure des travaux mathmatiques. Mais aussi
n'hsitez-vous pas envisager dj les problmes plus gnraux, que
pose la conqute de l'espace interplantaire; et mme, comme il apparat dans les documents que vous Nous avez communiqus, quelquesuns d'entre vous sont alls jusqu' examiner la possibilit abstraite de
vols intersidraux, que le n o m mme d'Astronautique indique comme
but ultime de vos travaux.
Sans entrer dans les dtails, il ne vous chappe pas, Messieurs,
qu'un projet de pareille envergure comporte des aspects intellectuels
et moraux qu'il est impossible d ' i g n o r e r ; il postule une certaine conception du monde, de son sens, de sa finalit. Le Seigneur Dieu, qui a
dpos au cur de l'homme le dsir insatiable de savoir, n'avait pas
l'intention de mettre une limite ses efforts de conqute, quand II lui
dit : (( Soumettes la terre .

C'est toute la cration q u ' i l lui a confie et

q u ' i l offre l'esprit humain, p o u r qu'il y pntre et puisse ainsi c o m prendre toujours plus fond la grandeur infinie de son Crateur. Si
jusqu' prsent l'homme se sentait, pour ainsi dire, enferm sur la terre
et devait se contenter des informations fragmentaires qui lui parvenaient de l'univers, il semble maintenant que la possibilit s'offre lui
de briser cette barrire et d'accder de nouvelles vrits et de nouvelles

Gen. 2, 28.

Acta Pii Pp. XII

793

connaissances, que Dieu a dposes profusion dans le monde. Le seul


mobile de la curiosit ou de l'aventure ne russirait jamais orienter
correctement des efforts d'une telle ampleur. Devant les situations nouvelles qu'entrane le dveloppement intellectuel de l'humanit, la conscience doit prendre p o s i t i o n ; l'homme devrait approfondir sa connaissance de lui-mme et de Dieu, pour se situer avec plus d'exactitude dans
l'ensemble du monde, pour mieux mesurer la porte de ses gestes. Cet
effort commun de toute l'humanit vers une conqute pacifique de l'univers doit contribuer imprimer davantage dans la conscience des hommes le sens de la communaut et de la solidarit, pour que tous aient davantage l'impression de constituer la grande famille de Dieu, d'tre les
enfants d'un mme Pre. Mais pour pntrer cette vrit, il ne faut pas
moins de respect du vrai, de soumission au rel, de courage, que pour la
recherche scientifique. Les plus audacieuses explorations de l'espace ne
serviront q u ' introduire entre les hommes un nouveau ferment de division, si elles ne vont pas de pair avec une rflexion morale plus approfondie et une attitude plus consciente de dvoment aux intrts suprieurs de l'humanit.
Nous souhaitons vivement, Messieurs, que le Congrs actuel vous
fasse progresser sur un chemin encore long et difficile, et Nous voudrions surtout que l'ampleur des dcouvertes spirituelles, dont il sera le
principe, ne le cde en rien son acquis scientifique.
En implorant sur vous la protection et les faveurs de Dieu, qui a cr
l'univers pour l'homme et qui veut par l se faire connatre et aimer de
lui, Nous vous en donnons comme gage pour vous-mmes, pour vos familles et vos collaborateurs, Notre Bndiction Apostolique.

II
Iis

qui

interfuerunt

Conventui

quarto

miotherapia indicto pro studio

Sodalitate

Italica

de

<x Che-

therapiae medicae quoad tumores. *

Au cours du mois d'aot, Nous avons eu le plaisir d'accueillir le


groupe des cancrologues, qui participaient aux runions des commissions de l'(( Unio Internationalis contra Cancrum , ainsi qu' un symposium sur le pouvoir cancrigne de certaines substances ajoutes aux aliments. Aujourd'hui Nous sommes heureux de Nous trouver encore au
* Habita die 6 Octobris mensis a. 1956.
52 - ACTA, vol. X X I I I , n. 16. 24-11-1956.

794

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

milieu d'un groupe de spcialistes illustres assembls p o u r le I V

Con-

grs National de Chimiothrapie, et de vous dire, Messieurs, l'intrt trs


vif que N o u s portons v o s recherches.
Depuis une dizaine d'annes, les savants engags dans la lutte contre
le cancer ont concentr leurs efforts sur l'tude de produits chimiques susceptibles d'arrter la prolifration des cellules cancreuses, et dj des
centaines de substances nouvelles ont t exprimentes en laboratoire.
La plupart d'entre elles n ' o n t point dpass ce stade, parce qu'elles manifestaient un degr de toxicit trop lev pour l'organisme humain. D'autres, par contre, ont t essayes en clinique et quelques-unes ont donn
des rsultats suffisamment encourageants pour stimuler le zle des chercheurs et les inciter poursuivre leurs efforts avec une tnacit accrue.
Si l ' o n peut parler de chimiothrapie du cancer par analogie avec celle
des maladies infectieuses, on se trouve ici devant un tat de choses profondment diffrent. Tandis que les bactries se distinguent nettement
des cellules du corps humain, et peuvent tre combattues sans menace
directe pour l'organisme, il n'existe qu'une diffrence encore difficile
prciser entre les cellules qui sont doues d'activit normale, et celles
qui se dveloppent de faon anarchique p o u r constituer une tumeur maligne. Ces derniers temps, on a repris l'opinion que certaines formes de
cancer, mme chez l'homme, pouvaient tre provoques par un v i r u s ;
cette hypothse fournit sans doute une base de recherche, mais sans laisser entrevoir de rapides conqutes thrapeutiques car, dans le domaine
de la lutte contre les virus, la chimiothrapie en est peine ses dbuts.
Aussi s'efforce-t-on de tabler sur le fait que la cellule cancreuse, par sa
propension une subdivision rapide et dsordonne, est plus sensible que
la cellule normale certains agents capables d'entraver les processus de
sa multiplication. A cause de leur m o d e d'action, les produits cytostatiques sont indiqus surtout dans les cancers gnraliss, auxquels d'autres traitements ne peuvent s'appliquer ; ils se montrent efficaces sur les
tissus, qui comportent une abondante prolifration cellulaire, c o m m e les
systmes sanguin et lymphatique, et sur certaines glandes. Ils s'avrent
beaucoup moins utiles dans le cas des cancers pithliaux ordinaires, o
le rythme de multiplication des cellules est beaucoup plus lent.
Le chef de file des poisons antimitotiques, et l'un des premiers cytostatiques utiliss dans la cure des leucmies chroniques, fut la colchicine,
mais ses effets toxiques en limitrent les applications cliniques. On en
possde heureusement des drivs beaucoup moins dangereux, la dsactylmthylcolchicine, employe dans la cure des leucmies mylodes chro-

Acta Pii Pp. XII

795

niques, et la N-dsactyl-thyocolchicine, exprimente rcemment, qui


prsente l'avantage d'agir en certains cas, o les autres moyens de la
chimiothrapie restent inoprants. P a r m i les substances qui paralysent
la reproduction cellulaire, il faut citer les antivitamines, comme les
composs antifoliques, et les substances antagonistes des amino-acides,
des purines et des pyrimidines.
L'utilisation de la radio-activit contre le cancer a trouv une aide
prcieuse dans les isotopes radioactifs de l'iode, du phosphore et du cobalt,
qui permettent d'atteindre la tumeur l'intrieur de l'organisme avec un
dosage exact. Certains antimitotiques agissent la faon des rayons X et
s'appellent pour cela radio-mimtiques . A ce groupe appartiennent
les moutardes azotes, forme modifie d'un gaz de combat fameux et capables de dpolymriser mme in vitro l'acide dsoxyribonuclique, le
facteur chimique le plus important de la division cellulaire. Depuis les
premiers essais accomplis en 1949, elles ont conquis une place importante
dans le traitement du lymphogranulome ;

leur toxicit est heureuse-

ment combattue par la cortisone qui, en mme temps, renforce leur


action sur le systme lymphatique. Aujourd'hui, pour viter les effets de
ces mdicaments sur les cellules saines et les diriger plus srement vers
celles qu'il faut dtruire, on tente de lier la molcule d'azoyprite une
molcule-support qui possde un certain ropisme l'gard des cellules
cancreuses et soit importante pour leur mtabolisme. P o u r pallier les
phnomnes de rsistance si gnants en chimiothrapie, on tche de modifier les structures molculaires pour obtenir des sustances diverses
d'effet analogue, mais qui ne provoquent pas de rsistance croise.
La trithylenmlamine ( T E M ) , qui tait connue dj dans l'industrie
textile, fut applique en 1951 la thrapeutique du cancer, et montre
une efficacit particulire dans les leucmies lymphatiques chroniques et
dans les myloses chroniques. Le myleran exerce une action semblable
dans la leucmie mylode chronique et remplace utiliment la radiothrapie, quand celle-ci est impossible ou contre-indique.
On n ' a pas manqu d'explorer aussi les ressources des antibiotiques
avec l'espoir de dcouvrir parmi eux des antagonistes efficaces du cancer.
L'azasrine, isole partir d'une souche appele Streptomyces fragilis , et doue d'une activit antitumorale certaine, a donn des rsultats dans les expriences in vivo , mais son utilisation clinique
ne permet pas encore d'affirmer qu'elle puisse obtenir dans les hmopathies malignes plus qu'une rmission temporaire. V o u s vous proposiez
de tenir la fin de ce Congrs un symposium sur les actinomycines.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

796

Drive de Streptomyces chrysomallus , 1'actinomycine O semble tre


l'unique mdicament cytostatique, qui ne provoque aucune lsion importante de la moelle osseuse et des glandes sminales, et donne des
rsultats dans la cure du lymphogranulome.
Il faudrait encore mentionner la mdication hormonale, en partic u l i e r l'emploi des hormones strognes et androgenes, ainsi que de
l ' h o r m o n e adrnocorticotrope et de la cortisone, dont N o u s avons parl
plus haut. On a tent aussi de prparer une mdication anti-hormonale,
susceptible de freiner de manire lective les structures diencphalo-hypophysaires, qui stimuleraient le dveloppement des tumeurs, ou d'end o m m a g e r certaines rgions des surrnales, de manire obtenir une
sorte de surrnalectomie chimique, limite toutefois aux zones voulues.
P a r m i les orientations rcentes de la recherche, signalons q u ' o n a soutenu nouveau l'opinion, selon laquelle la cellule cancreuse utiliserait
c o m m e source d'nergie un processus de fermentation glycolytique ; de
i la possibilit d'intervenir sur elle, en tchant de rtablir le processus
n o r m a l d'oxydation. Toutes ces acquisitions vont de pair avec un progrs
constant des techniques de laboratoire, devenues plus prcises, et plus
semblables aux techniques bactriologiques, qui ont permis les conqutes de la chimiothrapie antibactrienne.
Cette revue des armes principales, dont dispose la chimiothrapie moderne pour lutter contre le cancer, permet de mieux apprcier les efforts
inlassables de tous ceux qui s'acharnent le combattre. E l l e met aussi
en vidence l'insuffisance de chacun de ces moyens, dont aucun n'est
en mesure d'obtenir un succs dcisif. On ne peut encore voir en effet
.dans les traitements chimiothrapiques, que des palliatifs qui attnuent
la douleur, dterminent une amlioration subjective et retardent l'volution

des

Seules
vent,
jrison.

tumeurs,
l'heure

quand elles
Mais

L'troite

la

mais

actuelle,

sont
la

incapables

chirurgie

et

sont appliqus temps,


science

convergence

des

semble
efforts

bien
et

de

l'enrayer

la

radiothrapie

une

dcide
la

totalement.

possibilit

aller

colloboration

de

conserde

gu-

l'avant.

internationale

s'imposent avec plus d'urgence pour viter des pertes de

temps et

d'nergie, qui entraneraient ncessairement la perte de nombreuses vies


humaines. Mme si jusqu' prsent la chimiothrapie n ' a pas conquis les
dernires positions, Nous osons croire que c'est dans son secteur que se
livrera la bataille dcisive, et qu'un j o u r il sera possible de dtruire les
cellules cancreuses au moyen de mdicaments possdant leur gard

Acta PU Pp. XII

79T

une action spcifique. Ainsi s'allongerait le palmars dj brillant, q u i


porte mention entre autres de la plupart des maladies infectieuses.
Rarement apparut avec autant d'vidence le caractre grandiose de
l'effort scientifique, qui mobilise partout les ressources intellectuelles et
morales, non seulement d'individus, mais de groupes, d'institutions, de
socits, pour arracher aux structures complexes des mcanismes b i o l o giques quelque chose de leur secret. Malgr ses limites, l'esprit humain
doit se rjouir de trouver un stimulant de premier ordre dans les exigences imprieuses d'un travail de collaboration et dans les qualits requises pour affronter pareille tche ; esprit de sacrifice, mthode, pondration, constance. Quelle force intime ne puise-t-il pas dans la conscience
de ses responsabilits et dans la conviction que la vie de tant d ' h o m m e s
dpend de son uvre? Soyez persuads aussi qu'en combattant une d e
formes les plus redoutables du mal physique, vous contribuez rparer,,
autant qu'il est en votre pouvoir, quelques-unes des consquences dm
dsordre, que le pch de l ' h o m m e a introduit dans le monde. Les infirmits corporelles et celles, plus graves, de l'esprit et de la volont d o i vent sans cesse rappeler l'humanit endolorie la cause vritable de ses;
malheurs, mais lui indiquer en mme temps le chemin de la rdemption..
P o u r bien comprendre l'un et l'autre, il faut avoir le courage de rflchir
et surtout de dpasser les solutions imparfaites du repli sur soi,

de

l'gosme, de la rvolte, pour accder l'intelligence profonde de la b o n t


de Dieu et de sa misricorde rdemptrice. A u x curs humbles, le S e i g n e u r
ne refuse jamais sa grce ; il ne manquera pas de vous aider et de v o u s
soutenir dans votre labeur; il vous donnera enfin la victoire, si vous?
savez la demander avec confiance, sans ngliger aucun des moyens h u mains qui la prparent.
Nous suivons avec beaucoup d'espoir les progrs de vos recherches et
implorons aussi le Seigneur pour q u ' i l veuille les mener sans dtour vers:
le but. En gage des faveurs clestes que N o u s appelons sur vous-mmes,,
sur vos familles et sur tous ceux qui vous sont chers, Nous vous a c c o r dons de tout cur Notre Bndiction Apostolique.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

798

III
Iis

qui

interfuerunt

conductorum

Conventui

operum

internationali

inferioris

vel

medii

Sodalitatum

Catholicarum

ponderis. *

Soyez les bienvenus, chers fils, qui participez au plerinage international

organis

par

les

Associations

catholiques

des

petites

et

moyennes entreprises d'Allemagne, de Belgique, d'Italie et des PaysBas.

Nous

sommes

heureux

de vous

revoir

ici

et

de

vous

dire

combien Nous souhaitons de tout cur le succs de vos runions.


Nous connaissons l'esprit d'initiative, l'ingniosit, le courage, dont
vous

faites preuve dans

votre activit professionnelle

mettez au service de vos associations,

afin

de faire

et

que vous

pntrer

tou-

jours davantage dans vos milieux la pense et les attitudes chrtiennes. Si vous avez dsir vous rassembler R o m e cette anne, c'est p o u r
y retremper vos convictions chrtiennes et trouver, au contact d'hommes
partageant le mme idal, les moyens les plus aptes rsoudre les questions que pose la situation sociale actuelle.
Nous saluons avec joie les reprsentants du Katholischen Kaufmnnischen Vereins d'Allemagne, du Nationaal Christelijk Middenstands-verbond de Belgique, du Nederlandse Katholieke Middenstands-bond de Hollande ; vos trois groupements comptent prs de
110.000 membres en 20 organisations diocsaines et 1370 sections. C'est
dire la puissance conomique et morale que vous reprsentez; appuys
sur de solides traditions et guids par l'enseignement de l'Eglise, vous
affronterez avec assurance les circonstances difficiles d'une poque tourmente et vous saurez appliquer avec bonheur les consignes reues.
V o t r e prsent Congrs examinait comment les petites et moyennes entreprises contribuent l'insertion de la personne humaine dans la socit
et l'conomie. C'est l un thme d'importance primordiale, dont doivent
s'inspirer toutes les rformes, toutes les tentatives visant introduire
dans la socit moderne plus d'harmonie et de stabilit. Comment donner
chacun des membres du corps social la possibilit de vivre pleinement en
homme, de disposer des moyens de s'assurer, avec une subsistance honnte, l'accs la culture, de jouer un rle proportionn ses capacits et
son dvouement dans le fonctionnement et l'organisation de la socit,
* Habita die 8 Octobris mensis a. 1956.

Acta PU Pp. XII

799

de participer enfin aux dcisions, dont dpend son sort sur le plan
politique, conomique et social? Les petites et moyennes entreprises,
diriges par des chrtiens, peuvent plus aisment que d'autres apercevoir
et mettre en uvre les solutions concrtes de ce grave problme.
V o u s aimez relever que la multiplicit des entreprises de dimensions
moyennes, dont le chef est en mme temps propritaire et parfois fondateur, assure une rpartition trs large de la proprit prive, qui est condition essentielle de stabilit pour la socit ; en garantissant l'indpendance et la dignit des individus et des familles, elle ne leur confre pas
toutefois une puissance conomique exorbitante, qui dpasserait la porte
de leurs vraies responsabilits. L'entrepreneur priv, le commerant,
l'agriculteur se soucient de faire fructifier leurs biens par leur travail ;
ils voient sanctionner directement leur labeur, c o m m e aussi les ngligences ou les erreurs qu'il commettent. Entre les biens matriels et leur possesseur s'tablit ainsi une sorte de tension continuelle, celle de l'activit
productive soumise de puissants stimulants pour le plus grand bien de
la communaut. Mais, si le propritaire de l'entreprise trouve par l
le moyen de maintenir et de consolider sa position sociale, ne convient-il
ges

pas

tous

qu'il

ceux

s'efforce

qui

de

dpendent

faire
de

bnficier
lui

et

lui

des

mmes

prtent

avanta-

l'appui

de

leur travail? N'ont-ils pas eux aussi le droit d'occuper dans la socit
une situation stable, de possder les biens ncessaires pour eux-mmes et
leur famille, de les mettre en valeur par leur initiative et d'en tirer un
profit lgitime? Ce n'est pas ici le lieu d'examiner dans le dtail comment les petites et moyennes entreprises peuvent contribuer renforcer
la condition sociale de leur personnel, en l'aidant accder davantage
a u x bienfaits de la proprit et l'autonomie qu'elle confre. N o u s
souhaitons qu'il soit donn au plus grand nombre d'hommes possible de
conqurir cette stabilit, que procure la garantie de ressources permanentes, susceptibles d'tre accrues par le labeur personnel. Il est certain que l'ouvrier et l'employ, qui se savent directement intresss
la bonne marche d'une entreprise, parce qu'une part de leurs biens y
est engage et y fructifie, se sentiront plus intimement obligs d ' y contribuer par leurs efforts et mme leurs sacrifices. De la sorte, ils se
sentiront plus hommes, dpositaires d'une plus large part de responsabilit ; ils se rendront compte que d'autres leur sont redevables,. et s'emploieront avec plus de cur leur besogne quotidienne, malgr son caractre souvent dur et fastidieux.
D'autre part, la fonction conomique et sociale, que tout homme aspire

800

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

remplir, exige que le dploiement de l'activit de chacun ne soit pas


totalement soumis la volont d'autrui. Le chef d'entreprise apprcie
avant tout son pouvoir de dcision autonome : il prvoit, ordonne, dirige,
en assumant les consquences des mesures qu'il prend. Ses dons naturels, sa formation thorique antrieure, sa comptence technique, son exprience trouvent s'employer dans la fonction de direction et deviennent principe d'panouissement de sa personnalit et de joie cratrice.
Mais, encore une fois, le chef refusera-t-il ses infrieurs ce qu'il apprcie
tant lui-mme? Rduira-t-il ses collaborateurs de tous les jours au rle
de simples excutants silencieux, qui ne peuvent faire valoir leur p r o p r e
exprience c o m m e ils le souhaiteraient, et restent entirement passifs
l'gard de dcisions qui commandent leur propre activit? Une c o n c e p tion humaine de l'entreprise doit sans doute sauvegarder pour le bien
commun l'autorit du chef; mais elle ne peut s'accommoder d'une atteinte aussi pnible la valeur profonde des agents d'excution. D ' a i l leurs, lorsque s'imposeront des amliorations techniques ou des efforts
concerts pour augmenter la productivit, il faudra faire appel l'indispensable collaboration du personnel.

Et puisque dans les petites et

moyennes entreprises le contact entre le patron et ses subordonns est


plus direct, plus immdiat, il semble que l surtout l'excutant doive
tre inform et cout ; que l'on tienne compte de ses dsirs, de ses suggestions, qu'on lui explique le motif d'un refus, que les problmes techniques et conomiques, dont dpend le rendement de l'entreprise, lui soient
exposs et qu'il ait la possibilit de contribuer leur solution. Ainsi on
vitera que se dresse entre la direction et les subordonns un m u r de
prjugs,

d'incomprhension,

de critiques injustifies;

on prviendra

par l tant de conflits, qui reposent sur des malentendus ou l ' i g n o r a n c e


des vraies situations.
L'volution de l'conomie moderne au rythme ds dcouvertes et des*
applications innombrables, qui en dcoulent, accentue le malaise des petites et moyennes entreprises face leurs concurrentes de dimension
plus grandes. La modernisation de l'quipement mcanique, les mthodes plus rationnelles de production en masse et de distribution avantagent le plus souvent les entreprises qui disposent de capitaux considrables. V o u s redoutez mme parfois le pril d'tre crass par des gants,
qui psent de tout leur poids sur des structures plus faibles ; mais v o u s
disposez aussi de moyens de protection et de dfense tant l'extrieur
q u ' l'intrieur de votre groupe social. L ' E t a t , qui possde en vous un
important facteur

d'quilibre,

ne

doit pas vous

refuser l'appui

sur

Acta Pii Pp. XII

801

lequel vous comptez, surtout dans le domaine du crdit et du systme


fiscal. Toutefois le soutien principal vous viendra de l'intrieur, c'est-dire de vos associations elles-mmes.
On reproche souvent aux classes moyennes l'individualisme exagr,
un souci d'indpendance totale, la mfiance envers ce qui trouble des
habitudes tablies. Si la vie sociale suppose dans les individus toute l'indpendance compatible avec le bien de l'ensemble, elle appelle davantage
encore la collaboration, l ' a c c o r d mutuel bas sur la confiance, le renoncement certains privilges, certaines vues un peu troites ou gostes. Que le principe de solidarit s'affirme donc plus nettement, non seulement l'intrieur de chacune de vos entreprises, mais aussi entre les
entreprises similaires, pour viter les gaspillages d'nergie, les dpenses
inutiles, et surtout runir en un faisceau solide les lments disparates
d'un potentiel conomique considrable, mais que son fractionnement
prive d'une efficacit proportionne sa valeur relle. Il importe p o u r
l'avantage de tous que les petites et moyennes entreprises s'organisent
solidement dans tous les domaines et fassent mieux valoir leurs qualits
distinctives.
Enfin N o u s ajouterons que l'idal chrtien ne doit jamais cesser
d'inspirer vos dmarches. L'entreprise, qui fait appel au concours de
plusieurs individus pour produire des biens matriels, ne sera jamais
qu'un intermdiaire, un jalon sur une route qui doit mener l ' h o m m e
beaucoup plus haut. On n ' a rien fait si, en assurant l'amlioration des
conditions conomiques, on a nglig d'approfondir les valeurs culturelles, morales et religieuses.
Chacun de vous, chacun de ceux qui dpendent de vous, est appel,
comme fils de l'Eglise et membre du Corps du Christ, la plnitude de la
vie humaine et divine. Il vous appartient de faire crotre ds prsent
les trsors de cette vie, non seulement en vous, mais, titre gal, en
chacun de vos frres, sur lequel la Providence vous a confi une part
d'autorit. Soyez de plus en plus sensibles la prsence et l'appel du
Christ dans tous les tres humains, mme les plus pauvres, les plus
dmunis. Que votre travail professionnel contribue l'amlioration de
leur sort Que votre sens de la justice et de la fraternit spirituelle, qui
vous unit eux, vous conduise leur communiquer l'estime sincre et
l'affection qu'ils attendent de vous.
En formulant ce souhait, Nous appelons les faveurs divines sur vousmmes, sur vos familles, sur tous vos collaborateurs, et Nous vous en donnons pour gage Notre Bndiction Apostolique.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

802

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
i

ADAMANTINA - SEPTEMLACUNENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM

Erecta nuper per Constitutionem Apostolicam Clementissimi Servatoris Septemlacunensi dioecesi, pars altera municipii vulgo Crvelo
nuncupati in istius finibus versari contingit, altera vero archidioecesis
Adamantinae territorio adnexa perseverat.

P o r r o , quo arctius ecclesiastici et civiles fines undequaque convenirent, E x c m u s P. D. Iosephus Newton de Almeida Batista, Archiepiscopus Adamantinus, ab A p o s t o l i c a Sede expostulavit ut praedicti municipii pars, Angueret appellata, in praesens, utpote paroeciae Paraopeba coniuncta, ad novam dioecesim Septemlacunensem pertinens, ab
hac separaretur et ad paroeciam Crvelo aggregaretur sub iurisdictione
Archiepiscopi Adamantini.
Equidem Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto
Excimi P. D. A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesareae
Philippi et in Brasilia A p o s t o l i c i Nuntii, rata huiusmodi finium immutationem animarum b o n o profuturam, vigore specialium facultatum sibi
a SSfiio D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum,
porrectis precibus annuere dignata est.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto a
dioecesi

Septemlacunensi

separat

memoratum

territorium

Angueret

illudque archidioecesi Adamantinae perpetuo adnectit, mutatis deinceps


hac ratione utriusque circumscriptionis ecclesiasticae finibus.
Mandat praeterea haec Sacra Consistorialis Congregatio ut omnia
acta et documenta praefatum territorium Angueret respicientia a Septemlacunensi ad Adamantinam Curiam, cum primum fas erit, transmittantur.

Sacra Congregatio Consistorialis

803

Ad haec perficienda eadem S. Congregatio Consistorialis memoratam


E x c m u m P. D. A r m a n d u m Lombardi deputat, necessarias et opportunas
ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito
ad eandem S. Congregationem Consistorialem quam primum remittendi
authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde
valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die
5 Maii 1956.
i F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L . S.
Iosephus Ferretto,

Adsessor

II
REIPUBLICAE CILENAE
DECRETUM

DE VICARIATU CASTRENSI
Qua iurisdictione Vicarius Castrensis Reipublicae Cilenae perfruatur
per Apostolicas Litteras in forma Brevi In hac beatissimi Petri Cathedra diei tertiae mensis Maii anni 1910, per Consistoriale Decretum
die vigesima septima mensis Decembris anno 1922 editum, atque per
Rescriptum eiusdem S. Congregationis Consistorialis diei vigesimae
quartae mensis Iulii anni 1948, sub, n. 548/48, statutum fuit.
C u m vero adiunctorum gratia, vertentibus annis, Vicarius Castrensis suae iurisdictioni etiam militum familias obnoxias censuerit, E x c .
P. D. Theodorus Eugenin, Episcopus titularis Hierissensis et Vicarius
Castrensis Reipublicae Cilenae, exorto dubio, enixe postulavit ut invectam hanc agendi reationem Apostolica Sedes confirmaret seu ratam
haberet.
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P .

XII,

praehabito favorabili voto E x c . P . D . Sebastiani B a g g i o , Archiepiscopi


titularis Ephesini et in Republica Cilena Nuntii A p o s t o l i c i , de consilio
infrascripti Cardinalis Sacrae Congregationis Consistorialis Secretarii,

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

804

ad uberius c o m m o d u m comparandum et ad quaslibet dubitationis causas


removendas, porrectas preces benigne excipiendas censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumendum consensu, praesenti Consistoriali Decreto,
perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent,
decernit ut inter subditos Vicariatus Castrensis Reipublicae

Cilenae

posthac adlegantur etiam militum cilenorum familiae : uxores, nempe,


liberi, propinqui, necessarii, ac famuli, cum iisdem militibus cohabitantes.
Omnes insuper actus, sive a V i c a r i o Castrensi sive a militum cappellanis in favorem memoratarum familiarum in irritum forte positos
benigne sanat.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die undevigesima mensis Maii, anno MCMLVI.
F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L. 8 S.
Iosephus

Ferretto,

Adsessor

SACRA CONGREGATIO RITUUM


ROMANA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI INNOCENTII
PAPAE XI.
SUPER DUBIO
An,

stante
cedi

approbatione

possit

ad

virtutum, ac

eiusdem

duorum

Venerabilis

miraculorum,

Tuto

pro-

Beatificationem.

Summi Pontificatus dignitatem perpendentibus illa S. Bernardi subeunt verba, quae B. Eugenio I I I scripsit : A g e indagemus adhuc
diligentius quis sis ; quam geras videlicet pro tempore personam in E c clesia D e i . Quis es? Sacerdos magnus, Summus Pontifex, tu princeps
Episcoporum, tu heres A p o s t o l o r u m , tu primatu A b e l , gubernata N o e ,
patriarchatu Abraham, ordine Melchisedech, dignitate A a r o n , auctoritate Moyses, iudicatu Samuel, potestate Petrus, unctione Christus. Tu

Sacra Congregatio Rituum

805

c u i claves traditae, cui oves creditae sunt... N o n m o d o ovium, sed et


pastorum tu unus omnium pastor... ex verbo D o m i n i : " S i me amas,
Petre, pasce oves meas " . . . Nihil excipitur, ubi distinguitur nihil (De
Qonsid.

lib. II post med.).

Professionem amoris D o m i n u s a Petro exegit atque recepit, Summ u m q u e Pontificatum eidem contulit, quem Petrus successoribus transmisit. In V e n . Innocentio XI omnes praerogativae, quas a Mellifluo
D o c t o r e audivimus, atque iura omnia a D e o R o m a n o Pontifici collata
m i r o m o d o reniduere una c u m vitae sanctitate, divino quoque miracul o r u m testimonio comprobata. Eo enim vix demortuo, talis statim eius
virtutum splendor inter fideles, etiam ab Urbe longinquus, refulsit, ut
eius patrocinium implorarent, plurimique gratias, immo vera miracula,
laetantes

obtinuerint.

Quare n o n d u m biennio a Servi D e i obitu transacto, super sanctitatis


fama canonicae inquisitiones fuerunt inceptae, quas aliae subsecutae
sunt et Vetrallae super quodam mirifico eventu, et R o m a e super c
dientia Urbani Papae V I I I decretis liturgicum cultum prohibentibus.
Olemens Papa XI Commissionem Introductionis causae Sua manu die
3 S e p t e m b r i n a . 1714 obsignavit. D i e 15 Octobris eiusdem anni Decretum
de cultu non praestito editum fuit. A p o s t o l i c a dein auctoritate in Comensi Curia atque in Urbis Vicariatu ab anno 1714 ad annum 1736
constructi fuere processus. Benedictus P a p a X I V , ut expeditius causa
procederet, voluit ut de nonnullis accusationibus, quibus D e i Servus
impetebatur, in Sacra R i t u u m Congregatione pertractaretur. Unanimi
favorabli sententia habita, Pontifex quominus de his in posterum ageretur, per Sacrae eiusdem R i t u u m Congregationis decretum die 8 A u gusti a. 1744 omnino prohibuit. V a r i i s tamen de causis res ad nostros
usque dies siluit.
Leone P a p a X I I I favente, clar. P. Berthier O. P. anno 1889 Servi
D e i vitam a Matthia Ioseph Lippi, accurate, ut Benedictus X I V afl&rmat,
conscriptam, primum e d i d i t ; paucos autem post annos, eiusdem epistolas ad Principes de erroribus, qui tunc in Ecclesia grassabantur,
pariter edidit. Diffitendum sane non est plurimum profuisse studia, a
nostrae quoque sacrae Congregationis historica Sectione peracta, ad
cognoscenda atque aequa lance insignia Servi D e i iudicanda merita
non solum erga Ecclesiam sed etiam erga Europae regna, quae ab imminente tunc clade liberavit.
Paratis itaque animis, Comensis Episcopus, ut tanti civis Beatifica-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

806

tionis causa resumeretur, anno 1933 actorem se constituit. Sanctissimus


quoque Dominus Noster maxime huic causae se favere ostendit.
Servatis itaque de iure servandis, die 26 Octobris anno 1943, A n t e praeparatoria Congregatio super virtutibus celebrata est,

die autem

4 Iulii a. 1944 Praeparatoria, anno vero 1955 N o v a Praeparatoria d i e


26 Iulii, Generalis demun coram Summo Pontifice die 15 Novembris,
decretumque heroicas virtutes approbans editum est. A c t u m est dein
de miraculis, quorum approbatio die 22 mensis Maii anni huius decreta
est. Ut autem ad sollemnem Beatificationem gradus fiat, sapienter iure
cautum est ut integra Rituum Congregatio testetur omnia quae ius praecipit servata esse, ideo dubium ei proponitur : An, stante approbatione
virtutum

ac

Venerabilis

duorum

miraculorum,

Innocentii

Papae

XI

Tuto

procedi

Beatificationem.

possit
Quum

ad

sollemnem

unanimi

con-

sensu R m i Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores affirmativum responsum dedissent, Beatissimus Pater, ratum h o c habens,.
Apostolicas Litteras sub anulo Piscatoris de Beatificatione quandocumque in Vaticana Basilica celebranda conscribi mandavit atque decretum
hoc promulgari et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri.
Datum R o m a e , die 15 mensis Augusti, in Sollemnitate AssumptionisB . M . V . , A n n o D o m i n i 1956.

C. Card. CICOGNANI, Praefectus


L. $ S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

Sacra Romana Rota

807

ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citatio edictalis
ALEXANDRINA AEGYPTI
NULLITATIS MATRIMONII (MAZZA - MAC APEE)
v

Cum ignoretur locus actualis commorationis D i Alan Georgii Mac


Afee, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se,
sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. R o tae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 28 Ianuarii 1957, hora 12, ad
concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum
et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.
An constet ole nullitate matrimonii, in casu.
Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Alan Georgii Mac A f e e
curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Emmanuel Bonet,

Ponens.

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 18 Octobris 1956.


C. Pezzicara, Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Alan Georges Mac


Afee, dfendeur en cette cause, nous le citons coparatre, par propre
personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 janvier 1957,
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer
le jour de la dcision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullit du mariage dan le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Alan Georges Mac Afee devront, dans
la mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

808

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Mercoled, 24 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevalo in solenne Udienza Sua Eccellenza il Sig. SERGIO LEONE
DEFLY, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Haiti, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Marted, 30 ottobre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Sig. LEONE TOMMASO Me
CAULEY, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Irlanda, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Marted, 13 novembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Sig. ETTORE LYRA,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario degli Stati Uniti
del Brasile, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
S E G R E T E R I A D I STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare:
Assistenti al Soglio Pontificio :
13 gennaio 1956. S. E. Revma Monsig. Fliesser Giuseppe Calasanzio, Vescovo titolare di Binda.
27 aprile

S. E. Reviria Monsig. Llosa Giovanni Battista Adriano,


Vescovo di Ajaccio.

NECROLOGIO
1956. Monsig. Godlewski Michele, Arcivescovo tit. di Amorio.
Monsig. Gaillard Ludovico, Arcivescovo di Tours.
Monsig. Nissan Giovanni, Arcivescovo-Vescovo di Zaku.
Monsig. Frazioli Nicol, Vescovo di Bosa.
Monsig. Boccoleri Cesare, Arcivescovo di Modena.
novembre
Monsig. Ryan Edoardo F., Vescovo di Burlington.
Emo sig. Card. Salige Giulio, del tit. di S. Pudenziana,
Arcivescovo di Tolosa.
9
Monsig. Shlaku B^rnar^ino, Vescovo di Pulati.
12
Monsig. Picha Maurizio, Vscovo di Hradec Krlov.
15
Monsig. Canale Oberti Raffaele, Vescovo tit. di Arindela.
20
27
30

31

maggio
ottobre

An. et YOI. XXXXTffl

28 Decembris 1956

(Ser.

H, T. XXIII) - N. 17

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

ACTA PII PP. XII


CONSTITUTIO APOSTOLICA

PESQUEIRENSIS
(AFOGADENSIS DE INGZEIRA)
A PESQUEIRENSI DIOECESI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA
QUAEDAM DIOECESIS CONDITUR, (( APOGADENSIS DE INGZEIRA )) APPELLANDA.

P I U S

E P I S C O P U S

SERVUS SERVORUM DEI


AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui, volente D e o , munus accepimus sane arduum omnes homines


ab iis bonis quae cito pereunt ad rerum immortalium amorem

du-

cendi, per omnem occasionem in hoc intendimus, sive scilicet per Episcoporum electionem, qui sunt duces populorum, sive per novarum Ecclesiarum fundationem, aliis dioecesibus, quae late pateant, divisis. Qua
de re, c u m venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius,

post

auditos Ordinarios provinciae ecclesiasticae Olindensis et Recifensis,


ab hac Apostolica Sede expostulaverit ut nova in eiusdem provinciae
territorio dioecesis excitaretur : id enim valde esse catholicae rei profuturum ; N o s de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E.
Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum, eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris sese habere putent vel
habeant/ de Nostra summa et apostolica auctoritate haec quae sequuntur statuimus et iubemus. A dioecesi Pesqueirensi id territorii separamus
q u o d municipia comprehendit quae vulgo cognominantur :

Itapetim,

S a o Jos do E g i t o , Tabira, A f o g a d o s da Ingzeira, Carnaba, Flores,


53 - ACTA, vol. X X I I I , n. 17. 28-12-1956.

810

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Triunfo, Serra Talhada, So Jos do Belmonte, quaeque totidem curias


efficiunt. Quibus terris novam dioecesim condimus Afogadensem de Ingzeira appellandam, iisdemque finibus terminandam ac municipia seu
curiae quae diximus. H a e c igitur Ecclesia ad orientem solem dioecesim
Campinensem Grandem et regionem vulgo Paraiba attinget; ad sept e n t r i o n e m , vero, Sedem Caiazeirasensem et eandem Paraibensem civitatem ; ad occidentalem autem partem, dioecesim Petrolinensem ; inter
occasum denique solis et septemtrionem brevi quidem spatio dioecesi Oratensi tangetur, in regione populari sermone Oear; dum, postremo, ad meridionalem plagam dioecesim Pesqueirensem, a qua divisa
est, finitimam habebit. Sedem E p i s c o p i eiusque domicilium in

urbe

constituimus cui est apud p o p u l u m appellatio A f o g a d o s da Ingzeira;


cathedram vero episcopalis magisterii et auctoritatis in templo B o n i
Iesu a Remediis collocari censemus, quod idcirco ad cathedralis aedis
dignitatem extollimus. Quae pariter honores, privilegia, iura concedi
solent ceteris dioecesibus ac Praesulibus, haec omnia Ecclesiae A f o gadensi de Ingzeira eiusque E p i s c o p o tribuimus : cui tamen etiam iusta
ac debita onera volumus imponi. Novam hanc Sedem metropolitanae
Ecclesiae Olindensi et Recifensi suffraganeam f a c i m u s ; item sacrorum
Praesul, cui eadem gubernanda continget, Archiepiscopo eiusdem circumscriptionis ecclesiasticae oboediet subiectus et obnoxius. Ut autem
m o d o condita dioecesis omne decus habeat, praecipimus ut in eius cathedrali templo

Canonicorum

Collegium

constituatur,

iuxta

normas

per alias apostolicas sub plumbo Litteras describendas. Quoad tamen


id fieri nequeat, sinimus ut eorum l o c o Consultores dioecesani eligantur,
qui et caerimonias sua praesentia sollemniores faciant, et Praesuli consilio, opera adsint. Decernimus praeterea ut Seminarium saltem elementarium exstruatur secundum leges iuris communis et S. Congregationis
de Seminariis et Studiorum universitatibus, quo ii iuvenes excipiantur,
quos

Spiritus

Sanctus

benignissime moverit

ad

sacerdotum

munia

obeunda. Cum vero iidem ad id aetatis pervenerint ut studia philosophica


et theologica exercere debeant, optimi quique R o m a m mittantur,
Pontificium

Ephebeum

Pianum

Brasilianum

ut

quam

optime

in

rerum

humanarum divinarumque scientia imbuantur. Q u o d autem ad mensam


episcopalem attinet,

quam vocant,

eam constituent sive curiae pro-

ventus, sive pecunia quam populus sponte dabit, sive congrua pensio
ab auctoritate civili danda, sive denique pars bonorum quae novae dioecesi continget, divisis possessionibus Ecclesiae Pesqueirensis, iuxta canonem 1500 C. I. C. In iis quae ad regimen, administrationem dioecesis,
electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante, ad iura cleri et p o p u l i

Acta Pii Pp. XII

811

eorumque onera, aliaque huiusmodi respiciant, Iuris Canonici praescriptiones omnino serventur. Mandamus insuper ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fuerint, ii clerici qui in territorio Ecclesiae Afogadensis de Ingzeira legitime degant, eidem censeantur adscripti, ceu proprius c l e r u s ; atque ut omnia documenta et
acta quae ad eandem Sedem quomodolibet attineant, ad eiusdem tabularium cito mittantur, ibidem religiosa cura asservanda. Ceterum omnia quae per has sub plumbo Litteras praescripsimus efficiet venerabilis
Frater A r m a n d u s Lombardi, cuius meminimus, factis ad id potestatibus,
quas poterit, si visum fuerit, cuilibet delegare, d u m m o d o ecclesiastica
dignitate insigni. Cum vero Nostra decreta perfecerit, tunc documenta
exarabit, et ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet; quod si
alius eo tempore eidem Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praeerit,
idem quae mandavimus faciet.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore v o l u m u s ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die secunda mensis Iulii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius

* Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
8. Congr. Consistorialis a Secretis

Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. Seleucien., Decanus Proton. Apost.
Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco B Plumbi
[n Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n, 15.

812

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. IOANNEM TIT. S. AGATHAE S. R. E. PRESB. CARD. D'ALTON, ARCHIEPISCOPUM ARMACHANUM I TERTIO EXEUNTE SAECULO OB OBITU LUCAE
WADDING, ORDINIS FRATRUM MINORUM.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Hiberniae gentis immortalis gloria haec est, non solum quod catholicam
fidem, olim a S. Patritio acceptam, etiam inter gravissimas t e m p o r u m
procellas integram inviolatamque retinuerit, verum etiam quod innumeros filios protulerit, eruditionis et sanctitudinis fama praeclaros, qui
religionem et patriam quam maxime illustrarunt.
H o r u m in numero iure meritoque recensetur Lucas W a d d i n g u s , cuius
memoriam, tertium post saeculum ab eius obitu, dignae vultis obsequio
laudis honestare. N o s , qui multa ab eo parta beneficia in Ecclesiae sanctae utilitatem optime novimus, neque ignoramus quantopere eius exempla valeant sive apud sodales eiusdem Ordinis, sive apud tuos cives ad
virtutis stimulos adiciendos, paterno cupimus animo vobis hac fausta
opportunitate gratulabundi adesse per has litteras, quae, favente D e o ,
saecularis celebritatis et laetitiam augeant et fructus multiplicent.
Cum eius vitam eiusque gesta mente recolimus, veluti ante oculos
positum reviviscere videtur mirabile illud a maioribus vestris traditum
fidei catholicae studium, quocum semper visa est Hiberni populi magnitudo et salus coniuncta. Qua quidem fide ut erat ad plenum imbutus ac
roboratus, is, c u m in patria tunc religio in summum fuerit discrimen
adducta, puer adhuc non dubitavit exsilii aerumnas suscipere, ac postea,
in Franciscalem Ordinem ascitus, incredibile plane est quot quantosque
labores p r o Ecclesia, p r o suo Ordine, p r o patria exanclaverit felicissimeque absolverit. Quodsi Lusitania et Hispania, ubi doctrina et sanctitatis laude valde floruerat, primum eius aluerunt et confirmarunt aninum, procul dubio R o m a apostolico eius ardori et navitati adauxit spatia
viresque. H o c testantur plurima eaque gravissima munera ibi a Decessoribus Nostris ipsi demandata, mira eius agendi prudentia in variis
exsequendis officiis praeclare comprobata, itemque singularis doctrinae

Acta PU Pp. XII

813

fama quam ipse sibi comparaverat, sive Ordinis Franciscalis historiam


indagando, sive summae gravitatis opera in lucem edendo. Peculiari aut e m m o d o caritas patria in eo eluxit. Cum enim eo tempore in Hibernia
catholici nominis hostes non m o d o civilem adimere libertatem, sed avitam
etiam ex animis fidem eradicare conarentur, vir Dei, quidquid potuit,
usque ad vitae exitum largiter effecit, ut suis civibus tanta oppressis calamitate suppetias veniret, mire ostendens quantopere valeat patriae
amor, si c u m ardentissima erga D e u m caritate iungatur. Quam ad rem
placet in memoriam revocare gemina collegia, Luca W a d d i n g o auspice,
in hac alma Urbe condita alterum pro alumnis Hibernis Franciscalis
Ordinis, alterum p r o sacerdotibus, qui saeculares vocantur, in Hiberniam destinatis ut delectis e gente vestra iuvenibus c o p i a divite
haustu daretur augendi romanam fidem, ac studiosam erga R o m a n u m
Pontificem cotidie magis observantiam et pietatem alendi atque fovendi.
Nec spem exitus fefellit. Catholica fide eruditi, doctrina et integris moribus istic diligenter instituti, ex umbratili vita permulti in solem et
pulverem exinde ad haec usque tempora prodierunt, qui optime de E c clesia et patria meriti egregiis animi dotibus floruerunt et raris praestiterunt exemplis.
Quamobrem non una de causa, dilecte F i l i Noster, Franciscanum
familia itemque tota gens Hiberna tertium saeculum celebrabunt, ex quo
admirandus ille Asisinatis Patriarchae discipulus, catholicae religionis
in patria vestra tutor studiosissimus, R o m a n o r u m Pontificum auxiliator
indefatigabilis, itemque de Franciscalium Ordine historiae cultor diligentissimus serenam mortem oppetiit. Habetis quidem in illo religiosae
vitae praeclarum specimen, habetis virtutis c u m patria caritate exemplum
praestantissimum. In illud igitur meditando intueamini omnes, eumque
aemulemini fidentes; detque vobis suppliciter exoratus superna o p e sua
Deus, ut eiusmodi sancta exempla p r o peculiari condicione vestra in
vitae actionem cotidie magis deducatis.
N o s interea caelestium gratiarum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, carissimo Hiberniae p o p u l o , ac tibi nominatim,
dilecte F i l i Noster, universaeque Franciscalium familiae A p o s t o l i c a m
Benedictionem effuso animo impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x x i i Septembris a n n o
MDCcLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

814

II
AD EMUM P. D. FRANCISCUM TIT. SANCTORUM IOANNIS ET PAULI S. R. E. CARD.
SPELLMAN, ARCHIEPISCOPUM NEO EBORACENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT
AD CONVENTUM EUCHARISTICUM EX INSULIS PHILIPPINIS IN URBE MANILANA INEUNDUM.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Compertum sane est, ex Eucharisticis congressibus quam singulos fideles reverti d o m u m maiore incensos pietate, tum superna quadam virtute, in
ipsis coetibus insita, tangi incitarique ad meliora p o p u l u m universum.
Quapropter libenti admodum animo cognovimus, exeunte hoc Novembri
mense, Conventum Eucharisticum ex Insulis Philippinis in principe
urbe Manilana sollemniter initum iri. Sicut enim Christus Iesus, quum
in terris versaretur et Palaestinae loca docendo sanandoque peragraret,
ad se alliciebat attrahebatque, ita, Augusto Sacramento magnifica per
urbem p o m p a delato palamque ad adorandum proposito, feliciter plane
continget, ut torpescentes quoque homines, et vel impii flagitiosique, ad
Christum,

sub velis Eucharisticis latentem

thesaurumque caelestium

gratiarum aperientem, converti ac rapi se ipsi persentiant, et, praeterita


negligentia aut erroribus vitiisque comploratis, ad sinum miserentis
Patris, tamquam recuperati iam filii, confugiant redeantque. Ex h o c
profecto superno animorum motu consequetur, ut in christianae ipsius
societatis venas ac viscera novus quidem ardor novusque veluti sanguis
circumeundo salutariter confluat. Quem ceteroqui exitum ea quoque portendunt, quae in publicis sessionibus referenda atque variis coetibus disceptanda p r o p o n u n t u r ; quae quidem apte ad sanctioris vitae usum atque ad acuendos Eucharistiae studio animos pertinent. N o s igitur non
solum praeclara consilia, ab Insularum Philippinarum episcopatu et
clero suscepta, probamus et favore Nostro commendamus, verum etiam
Eucharisticam celebrationem p r o x i m a m , auctoritate et praesentia quadam Nostra, corroborare exoptamus. Quamobrem te, Dilecte F i l i Noster,
qui, amplissima R o m a n a e purpurae dignitate insignitus, sedi metropolitanae tanti ponderis ac momenti in A m e r i c a Septemtrionali moderaris,
Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, Congressioni Eucharisticae ex tota Natione Philippinarum Insularum Manilae celebrandae nomine Nostro Nostraque auctoritate prae-

Acta Pii Pp. XII

815

ideas. Minime autem dubitamus, quin, pro incensa qua flagras erga
Eucharistiam pietate et p r o sollerti tua animarum sollicitudine, perhonorificum munus tibi commissum prospere feliciterque persolvas. Divinorum interea luminum auxiliorumque conciliatrix et nuntia, praecip u e q u e Nostrae benevolentiae testis esto A p o s t o l i c a Benedictio, quam
tibi, Dilecte F i l i Noster, tuis legationis sociis iisque universis, qui Congressioni Eucharisticae intererunt, peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die i mensis Novembris, in
Festo Omnium Sanctorum, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII

III
AD EMUM P. D. HENRICUM TIT. S. PETRI IN MONTE AURO S. R. E. PRESB. CARD.
PLA Y DENIEL, ARCHIEPISCOPUM TOLETANUM, SEXDECIM AETATIS LUSTRA
IMPLENTEM.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Tibi
feliciter peragenti, sex abhinc annos, quinquagesimum sacerdotii tui
natalem diem, existimationem ac benevolentiam Nostram per litteras
publice declaravimus, praeclara tua erga Ecclesiam merita suaviter memorantes, quae per diuturnum aetatis spatium tibi comparasti, praesertim quum, episcopali auctus dignitate, pastorale munus alacriter exercuisti, primo quidem in Abulensi dioecesi, deinde in Salmantina, tum
potissimum in perinsigni ista Toletana sede, cui annum iam quintum ac
decimum sollerter moderaris. Nunc autem, communi fidelium consensione
et laetitia, ut libenti animo accepimus, faventibus in primis sacris administris, vertente hoc mense ipse sexdecim aetatis lustra, divina opitulante gratia, fauste celebratis. Cuius profecto iucundi eventus commemoratio pergratam Nobis praebet opportunitatem rursus tibi de sollicita
sacri ministeri perfunctione ex animo gratulandi. Illud enim animarum
studium, quod in fiorente aevo egregia pietate atque industria impense
aluisti, progrediente vero aetate sacrisque succrescentibus honoribus,
magis magisque fovisti in dies, ita ut, quum ad vetustam ac nobilissimam
sedem Toletanam Nostra auctoritate promotus es, plena sua luce coruscaverit. Tibi igitur, dilecte F i l i Noster, de i m p i g r o ac frugifero sacro
pastoralique munere vehementer gratulamur novamque gratiarum eo-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

816

piam ac praemia minime defutura a donorum omnium Largitore instanter adprecamur. Quo interea octogesimi natalis tui celebratio uberiores
salutis fructus gregi tuo afferre queat,

tibi ultro facultatem

damus,

ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus


fidelibus nomine

Nostra

Nostraque

auctoritate

benedicas,

plenariam

indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Supernorum autem munerum in auspicium atque peculiaris N o strae caritatis pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, dilecte F i l i N o ster, cunctoque clero ac p o p u l o tuae vigilantiae concredito peramanter
in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die iv mensis Decembris, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.

PIUS PP. XII

IV
AD EMUM P. D. IOANNEM DIACONUM S. GEORGII IN VELABRO S. R. E. CARD. MERCATI,

EIUSDEMQUE BIBLIOTHECARIUM ET ARCHIVARIUM,

NONAGESIMUM

AETATIS ANNUM PERAGENTEM.

PIUS PP. XII


Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Tibi
nonagesimum iam annum frugiferae aetatis feliciter peragenti Nostras
quidem gratulationes et secunda omina deesse plane non patimur. Si
enimvero ipse in praeteritum tuae vitae cursum suaviter respicies, conscientia bene acti aevi operumque egregie scriptorum recordatio tibi
iucundissima exstabit. Ab ipso profecto iuventutis flore, humanis divinisque litteris penitus institutus,

palaeographicis disciplinis,

Sancto-

rum Patrum operibus, rei liturgicae, Graecorum Latinorumque scriptis,


Byzantino quoque aevo,

pervestigandis assiduum studium curamque

constantem impendens, doctas lucubrationes paene innumeras diligentissime exarasti. A bibliotheca Ambrosiana, ubi p r i m o inter claros doctores versatus es, translatus fuisti ad Vaticanam, quae, te moderante,
haud parva studiorum operumque suscepit incrementa,

tuaeque artis

criticae specimina, de multifariis disciplinis pertractantia, in scientiarum Europae et Americae commentaria sunt c o m m o d e relata, d u m gravia quoque volumina et plura opuscula, accurate a d m o d u m a te digesta,
eruditis omnium gentium hominibus luculenter patuere. N o n est itaque

Acta Pii Pp. XU

817

mirandum, si nobiles scientiarum Academiae quamplures, quum in Italia, tum apud alias nationes inter suos socios et doctores temet ipsum
cooptandum censuere. Quae sane ingenii ac diuturni laboris laudes ita
in omni aetatis tuae spatio et condicione c u m singulari in D e u m pietate
et morum integritate modestiaque coniunctae exstiterunt, ut non m o d o
profectui scientiarum civilisque cultus, verum Ecclesiae quoque b o n o
et Apostolicae huius Sedis utilitati non paulum profuisse videantur.
Quapropter Decessor Noster ven. mem. Pius X I , virtutis tuae industriaeque tam gravis tamque diu aestimator ac testis, viginti abhinc
annos Romanae purpurae magnificentia decorare te voluit, quin docti
viri istius bibliothecae ceterique doctrinarum litterarumque cultores
tuam peritiam atque auctoritatem desiderarent. N o s autem, qui pluries
iam tibi existimationem ac benevolentiam Nostram publice declaravimus, novam nacti opportunitatem, de diuturno aetatis curriculo tam
actuose utiliterque emenso libenti laetoque animo gratulamur, largam
caelestium donorum solaciorumque c o p i a m ominantes.
Quorum quidem conciliatrix et nuntia, peculiarisque caritatis Nostrae testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, dilecte F i l i Noster,
egregiis Bibliothecae et Archivi in V a t i c a n o Praefectis eorumque curarum laborumque sociis peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die VII mensis Decembris, anno
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimi.
PIUS PP. XII

ALLOCUTIONES
I
Ad

Exemum
teris

Virum

Negotiis

Iosephum

Reipublicae

Lauretum
Statuum

Arismendi,

Ministrum

Foederatorum

ab

Ex-

Venetiolae. *

Hubiramos pensado Excelentsimo Seor, Seores y Seoras que


un acto tan solemne, c o m o el que estamos celebrando, quedaba incompleto, si hubieran faltado unas palabras Nuestras, manifestando la satisfaccin que experimentamos p o r vuestra grata presencia. Y no ser
menester repetir que a sta tenemos intencin de corresponder del m o d o
ms cumplido, no slamente por lo que cada uno de vosotros significis,
* Die 23 Octobris mensis a. 1956.

Acta

SIS

Apostolicae

Sedis

Commentarium

Officiale

sino tambin porque representis a una nacin especialmente amada p o r


la profesin de su fe, no menos que por los dones con que la Divina Providencia la ha enriquecido, c o m o preparacin a un porvenir de grandes
destinos en el concierto de la familia catlica y de todas las naciones.
Situada c o m o corona natural en el punto culminante de la Amrica
Meridional, a un paso del estrecho vnculo que une a sta c o n la Septentrional, y en el lugar mismo donde las inmensidades atlnticas se estrechan c o m o para poder disfrutar mejor de las bellezas y riquezas incontables del Mar de las Antillas, Venezuela, famosa ya por sus costas bellsimas abundantes de p e r l a s ; p o r sus llanos feraces entre los que se
desliza imponente el caudal incontenible del Orinoco ; p o r el verdor de
esos frondossimos bosques que cubren c o m o un manto las faldas de sus
cordilleras norteas, mientras que se tifie de ocres suaves en las llanuras
sin fin de la meseta del sur ; por su cielo lcido, p o r la generosidad con
que su suelo da los frutos ms preciados y aromticos ; p o r los preciosos
minerales que oculta en las entraas de su tierra; Venezuela ha saltado
hoy a la primera linea en la atencin universal p o r esa otra riqueza, que
la mano de D i o s haba escondido profusamente en esas entraas mismas,
por el oro negro que hoy la mquina moderna exige y devora a
torrentes.
Dones de D i o s ; pero dones de un Creador a cuya esplendidez, pocas
veces tan patente c o m o en el caso presente, en que la riqueza brota ella
misma

del

suelo c o m o

de un manantial,

es

justo

que la

criatura

corresponda c o n una proporcionada generosidad, en la perfecta y continua


sumisin de su voluntad a la ley divina, para ofrecer as ella tambin
el ms preciado de sus tesoros.
Medios abundantsimos puestos a vuestra disposicin p o r el D a d o r de
todo bien ; pero medios que, por eso mismo, han de ser empleados segn
su altsima disposicin y de tal modo que no slamente sirvan para el
adelanto material, sino, mucho ms, para un proporcionado crecimiento
espiritual, si no queris que la materia aplaste el espritu y se imponga
luego con todas las funestas consecuencias de semejante dominio.
Elementos eficacsimos de progreso ; pero elementos otorgados no a
una persona exclusivamente, sino a toda una sociedad, que debe sentir
sus provechosos efectos en todas sus categoras, para que el desarrollo sea
armnico y benfico; elementos en favor de una sociedad, que debe hacerse digna de tantas predilecciones divinas con su asiduidad al trabajo,
su respeto a la pblica moralidad, su celo p o r conservar la integridad y

Acta Pii Pp. XII

819

estabilidad de la familia, su empeo por procurar la buena educacin,


sobre todo religiosa y moral, de sus hijos.
Precisamente en este terreno la Iglesia Catlica, que desempe una
parte tan principal en la elaboracin de -vuestro espritu, puede ofrecer
una insustituible colaboracin, no nicamente con sus propios centros de
educacin, sino tambin con la instruccin religiosa de vuestra juventud, en todos los grados de la enseanza. Y las relaciones felizmente
existentes entre esta Sede Apostlica y vuestro pas, relaciones que deseamos ver no slamente mantenidas sino tambin consolidadas, Nos dejan
prometernos que as ser, para el mayor bien espiritual y temporal de
vuestro mismo pueblo.
Una garanta ms, Excelentsimo Seor Ministro, querramos encontrarla en esta visita, puesto que son patentes, no slo su competencia y
su excelente preparacin, sino tambin los nobles sentimientos que le
animan, digno hijo de una ilustre familia bien conocida por sus tradiciones morales y religiosas.
Que el Seor, pues, bendiga a Vuestra Excelencia con toda su familia, y m u y especialmente a los distinguidos miembros de ella, aqu present e s ; lo mismo que a todas las personalidades que integran su squito.
Una Bendicin tambin m u y particular al Excelentsimo Seor Presidente de la Repblica, a sus colegas de Gobierno, y a todo el amadsimo
pueblo venezolano, a quien paternalmente queremos desear siempre toda
clase de bienes.

II
Christifidelibus operariis Pratensis
B.

Petri Sedem convenerunt.

dioecesis, qui peregrinationis

causa ad

Nel darvi il benvenuto, diletti figli, e nelPaccogliervi nella Nostra casa


c o n tutta la tenerezza del cuore, N o i abbiamo quasi dinanzi ai Nostri occhi
la vostra Prato, una fra le pi imponenti citt della Toscana, per il
numero degli abitanti, per l'antichit millenaria della fiorente coltura,
per lo splendore delle arti, oltre che per i complessi industriali, per la
cospicua rete di attivit commerciali, per la moltitudine di aziende artigiane ed agricole. Ci stato riferito e ne siamo ben lieti che a Prato
vi sono, nei vari rami economici, oltre 45.000 lavoratori occupati : segno
che a molti non manca almeno il pane quotidiano, base di quella serena
* Habita die 28 Octobris mensis a. 1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

820

tranquillit, a cui l ' u o m o tende per s e per la propria famiglia. Noi


ringraziamo dal profondo dell'animo il P a d r e nostro nei cieli, il quale
provvede con sufficiente larghezza ai suoi figli della terra pratese; e lo
supplichiamo,aifinch voglia conservare ed accrescere questa vostra condizione di bene, estendendola anche a quanti ne sono sprovvisti e vivono
incerti del p r o p r i o avvenire.
Stamane, nel mattutino c o l l o q u i o con D i o , era, c o m e sempre, nel Nostro
cuore la sollecitudine di tutte le Chiese -

Ma il nostro pensiero si

volgeva specialmente a v o i , cui avremmo dovuto indirizzare la parola


confortatrice ed animatrice. E siccome, per venire in devoto pellegrinaggio, avete scelto la solenne festa di Cristo E e , Ci parso conveniente
di cercare nella sacra liturgia odierna qualche pensiero da proporre
alla vostra meditazione, per indurvi a riaffermare apertamente la vostra
fede nella divina regalit di Ges, dimostrando in pari tempo la vostra
volont di essergli sudditi fedeli. Cos, mentre la liturgia canta le lodi di
questo eccelso Sovrano, e aduna tutta la Chiesa, e c o n essa tutto il creato,
in atto di universale omaggio, v o i non vi contenterete di onorare con le
parole il (( Re dei re e Signore dei dominanti ,

ma accompagnerete

questa manifestazione esterna di lode c o n la reale sottomissione della


vostra vita a Lui, e vi impegnerete c o n L u i ad operare generosamente,
metodicamente, affinch venga riconosciuto ed a c c o l t o il suo regno fra
gli uomini. E questa l'ansia continua della Nostra anima, la mta
sospirata di ogni Nostra cura pastorale, mentre si fa sempre pi viva
in N o i la percezione che gli uomini stiano attendendo sia pure
spesso inconsciamente l'avvento del regno di Cristo. Basta saper guardare, basta riflettere seriamente, per accorgersi che fra tanti scettri
miseramente infranti, fra tante regge rimaste deserte, Ges solo vede
aumentare l'estensione del suo dominio e confermarsi la fedelt dei
suoi sudditi; E g l i solo vede dispersi i suoi n e m i c i ; mentre il suo trono divino sempre solido, il suo pacifico scettro sempre fermo. Il
regno di L u i non avr mai fine ; canta c o n indistruttibile fiducia
la Chiesa, facendo eco alle parole d e l l ' A r c a n g e l o Gabriele, che ne diede l'annunzio a Maria : Et regni eius non erit finis .

P r a t o dovr di-

stinguersi nell'invocarne l'avvento, nello spianargli la via, n e l l ' a c c o glierlo

festa;

Prato

deve

impegnarsi

oggi

solennemente

una

azione costante di difesa, di conquista, di positiva costruzione : dovete


1

2 Cor. 11, 28.


Apoc. 19, 16.
Luc. 1, 33.

Acta Pii Pp. XII

821

impegnarvi tutti, fedeli, Associazioni cattoliche, Clero, Congregazioni


religiose, sotto la illuminata guida delPinsigne Presule, che N o i stessi,
or sono due anni, vi abbiamo dato, tenendo nel giusto conto l'importanza
sempre crescente della vostra citt e il suo prevedibile sviluppo demografico ed e c o n o m i c o . Pregate dunque, vi diremo, parafrasando con
lievi variazioni le parole del Prefazio di o g g i , aftinch venga il regno
di Cristo : nelle vostre menti il regno della verit, nei vostri cuori il
regno della grazia e della vita, nelle vostre aziende il regno della giustizia, nella vostra citt e in tutta la diocesi il regno dell'amore e della
pace.
1. Nelle vostre meriti venga il regno della verit
Basta guardarvi intorno, diletti figli, per accorgervi che vi , in non
pochi di c o l o r o i quali vivono accanto a voi una spaventevole ignoranza
delle pi elementari verit della fede. A l c u n i ignorano tutto della l o r o origine, del loro destino; sanno confusamente che vi un D i o , ma non
saprebbero dire quasi nulla dei suoi attributi, del significato della incarnazione e morte del R e d e n t o r e ; conoscono l'esistenza della Chiesa, ma
nemmeno intravedono il mistero della sua grandezza e della sua missione.
Altri, pure avendo conseguito notevoli mete nel cammino del sapere
profano, sono rimasti alle prime nozioni del catechismo, per quanto
riguarda la scienza religiosa; basta quindi qualsiasi ostacolo, qualsiasi
urto, per renderli tentennanti nella l o r o fede, per farli incerti, per esempio, sulla realt della provvidenza di D i o , sulla cura e sul governo che
E g l i ha delle cose create; disorientati circa il senso della vita e della
morte, circa il valore della sofferenza, circa la finalit del dolore. E c c o l i
dubbiosi di fronte alla eternit delle pene, confusi dinanzi alla conciliabilit del dominio supremo di D i o col libero arbitrio u m a n o ; eccoli
incapaci di trovare una risposta sicura alle tante domande che premono ;
eccoli praticamente scettici, privi di qualunque entusiasmo nell'esercizio della vita cristiana.
Occorre provvedere di urgenza, diletti figli ; cominciate voi e adoperatevi perch gli altri vi seguano e vi imitino. Il regno di Ges regno di
4

luce : E g l i infatti la luce del mondo Lux mundi ; fate dunque che
la sua luce illumini ogni uomo che viene nel m o n d o .
4

Io. 8, 12.
Cfr. Io. 1, 9.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

822

2. Nei vostri cuori regni la grazia e la vita


6

Per darci la grazia, per darci la vita, e darcela in abbondanza, Ges


venne nel m o n d o . Che cosa dunque questa vita, che Ges possiede e che
vuole donarci per farne l'anima dell'anima nostra? Che cosa avviene
in noi, quando a tale vita nasciamo?
Se non ci soccorressero le parole stesse di D i o , non oseremmo parlarne, tanto lo smarrimento che ci assale, ogniqualvolta tentiamo di penetrare nelle misteriose profondit della grazia. E c c o : Le nostre membra sono tempio dello Spirito Santo... non apparteniamo a noi stessi...
portiamo D i o nel nostro c o r p o . . . .

Che cosa avviene, dunque, di n o i ?

Diveniamo pietre vive nell'edifcio che Cristo, diveniamo tralci della


8

vite che Egli stesso, diveniamo membra del suo Corpo mistico,
trasformiamo in Lui, ci muoviamo in Lui, esistiamo in L u i .
Dalla sua pienezza riceviamo tutti t u t t o ,

12

della nostra fede e consumatore della nostra v i t a .

13

in n o i .

1 1

10

ci

Egli vive

perch E g l i autore

Ed ora pensate, diletti figli : Quanti nella diocesi di Prato hanno il possesso perenne di questa vita? Quanti tra voi qui presenti? Quanti tra
c o l o r o che non hanno potuto o non hanno voluto venire? E il benessere
qualunque esso sia vi gioverebbe forse, se alle anime vostre mancasse la vita divina? Se foste ricolmi di tutto, ma aveste il vuoto di D i o ?
A che vi gioverebbe la vita del c o r p o , se aveste la morte dell'anima? Che
importerebbe il vigore della natura, se languisse la grazia? Eccovi dunque un'altra mta chiara e precisa, diletti figli. Fate che regni in tutti
Ges con la sua grazia, con la sua vita.
3. Nelle

vostre fabbriche

regni

la

giustizia

Parliamo di una speciale giustizia, della giustizia sociale, di cui la


fame e la sete agitano come non mai gli uomini del mondo m o d e r n o .
Sarebbe superfluo ripetere ora quanto in varie occasioni abbiamo detto
con paterna franchezza per la giusta soluzione del problema s o c i a l e ;
6

J0

11

12

13

Cfr. Io. 10, 10.


Cfr. 1 Cor. 6, 19-20.
Io. 15, 5.
1 Cor. 32, 27.
Cfr. Act. 17, 28.
Cfr. Gal. 2, 20.
Io. 1, 16.

Hebr. 12, 2.

Acta Pii Pp. XII


ina necessario riaffermare che nei luoghi di lavoro

823

non

vi

sar

giustizia, se non regner Ges. Invano lo sperano c o l o r o che prescindono da L u i ; invano lo tentano c o l o r o che lo negano. Solo nel nome di
Lui, solo applicando i comandamenti di Lui, si potr attribuire e dare
a ciascuno quel che gli spetta. Ai datori di lavoro ricordiamo che, mentre la Chiesa condanna ogni ingiusta violazione del diritto di propriet,
ammonisce per che esso non illimitato n assoluto; perch ha precisi
obblighi sociali. Misconoscerli sarebbe andare contro la giustizia, sarebbe lottare contro il regno di Ges. Ma non vi sar difficile soddisfarli,
se guarderete l'operaio come si guarda il fratello ; di natura uguale alla
vostra, anche se chiamato ad esercitare una diversa funzione.
Ai lavoratori diciamo : la Chiesa con voi, quando vi difendete da contratti ingiusti o esigete l'osservanza dei giusti impegni ; sar ancora con
v o i , quando procurerete con mezzi legittimi il miglioramento delle vostre
condizioni ; ma la Chiesa non potrebbe essere con voi, se fosse ingiusto c i
che chiedete o illecito il mezzo che vorreste usare per ottenerlo ; non p o trebbe essere con voi, se vi schieraste coi nemici di D i o , sacrificando anima, libert, pace, patria e famiglia ; se, istigati da chi fnge di amarvi,
seminaste l ' o d i o o praticaste la violenza.
Oh, potessimo vedere a Prato affermarsi in ogni campo la giustizia
di Ges ! A v r e m m o quegli esempi manifesti e indicatori che trascinerebbero gli incerti e i pigri ; e la Chiesa vi sarebbe riconoscente e vi sarebbero grati tutti c o l o r o che attendono con ansia il regno della giustizia
tra gli uomini.

4.

Gol regno della verit, della grazia e della giustizia, venga il regno
dell'amore e della pace.
V e n g a dappertutto, dove vivono i figli di D i o , dove operano le membra

del mistico Corpo di Cristo. Mentre la giustizia d quello che deve, l'amore fa di pi : chi ama d quello che ha, d quello che , d s stesso. La
scienza di questo amore completo e perenne fu predicata e praticata dal
Divin Salvatore. E g l i proclam che da questo amore scambievole si sarebbero riconosciuti i suoi s e g u a c i ,

14

ed ammon che nell'ultimo g i o r n o

i vivi e i morti sarebbero giudicati secondo la legge dell'amore. Egli, intanto, non era tenuto a venire al mondo, e venne per amore ; non era tenuto a preferire una vita di privazioni e di stenti, e la scelse per amore ;

1 4

Cfr. Io. 13, 35.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

824

non sarebbe stato necessario, per redimerci, che patisse e m o r i s s e ; ma


E g l i pat e m o r crocifsso per amore. Chi non comprende l'amore non
comprende Ges, A m o r e incarnato.
Diletti figli ! Volete che Ges regni tra v o i ? nelle vostre famiglie, nella
vostra citt e nella vostra diocesi? Fate che vi regni l'amore : l'amore che
intende e comprende, che sopporta, che prevede, che p r o v v e d e ; l'amore
che d, l'amore che si d ; l'amore che unisce, l ' a m o r e che unifica. Esso,
pi della giustizia e della stessa verit, render visibile la vita divina,
che in voi ; perch sarete una moltitudine di credenti, ma avrete un cuore
solo e un'anima s o l a ; sarete molti, ma formerete un c o r p o s o l o .

1 5

Ed

ecco divenuta realt stupenda quella che Ges i m p l o r nella sua preghiera sacerdotale : Che siano tutti uno, c o m e io e tu, o Padre, siamo
una cosa sola .

1 6

A l l o r a il Cristianesimo si lever irresistibilmente c o m e

segno fra le nazioni, c o m e fiaccola sul monte. E gli uomini riconosceranno


in Cristo l'Inviato del Padre, il Sovrano assoluto, il Giudice e il Legislatore supremo.
Canteranno dal profondo dell'anima : Te principe dei secoli, Te Re
delle genti, Te delle menti e dei c u o r i acclamiamo unico arbitro, o Cristo.

17

E c o n la verit, c o n la vita, c o n la giustizia, c o n l'amore, sar la

pace !
Ed ora una grande Nostra Benedizione scenda su tutti v o i , sulle persone e le cose che vi sono care e per l'adempimento delle vostre sante intenzioni : per il vostro ammirevole ed amatissimo Pastore, Nostro V e nerabile Fratello, per il venerando Capitolo Cattedrale, per la santit
e lo zelo del dilettissimo Clero, per la perseveranza e la generosit dei
giovani Seminaristi e delle anime consacrate al Signore nelle Congregazioni religiose e negli Istituti secolari, per l'aumento delle vocazioni
sacerdotali, per la virt e l'ardore nel bene dei cattolici militanti, per i
fervidi Dirigenti diocesani dell'azione cattolica e delle altre simili Opere,
per i professionisti e gl'insegnanti, per i datori di l a v o r o , aftinch nella
loro alacre attivit si conformino sempre ai principi della dottrina sociale della Chiesa, soprattutto per i cari e buoni lavoratori, per i candidi
ed innocenti bambini e bambine, per il felice compimento della grande
Casa di Esercizi, da cui tanti frutti di bene e tanto spirituale rinnovamento si attendono per ogni classe di persone. Benediciamo infine tutti
gli oggetti di piet e di devozione che avete portati c o n v o i .
1 8

1 4

17

Cfr. 1 Cor. 10, 17.


Cfr. Io. 17, 22.

Hymn. in I Vesp. in fest. Iesu Christi Regis.

Acta Pii Pp. XII

825

III
Ad

Exomum

Virum

Negotiis Hispaniae.

Albertum

Martin

Artajo,

Ministrum

ab

Exteris

Seor Ministro :
A pesar de las estrecheces y angustias de tiempo, hemos querido vivamente acoger el deseo expresado en nombre de Vuestra Excelencia, con
las ilustres personalidades que le acompaan, para manifestar que bien
sabemos cuan sinceramente est inspirado por aquella fe y aqnella prctica cristiana, que a Vuestra Excelencia distinguen c o m o el ms preciado de todos los ttulos.
La importancia de la misin que Vuestra Excelencia, asesorado por los
distinguidos colaboradores que en estos momentos le rodean, acaba de
concluir, deber ser justamente estimada en las esferas competentes. A
Nos toca valorarla y ponderarla por lo que en s contiene de elementos
esencialmente benficos y fraternos, precisamente en un momento en que
el ritmo de la poltica mundial parece alterarse, amenazando o iniciando
ya tremendas fracturas, cuya transcendencia difcilmente se podra calcular con ojos puramente humanos.
L o s problemas mundiales, c o m o todo movimiento en que intervienen
fuerzas humanas ms o menos regulables, tienen sus alternativas, en que
no suelen faltar tampoco los oportunos remedios, cuando la fase no supera los lmites ordinarios. Pero hay momentos en que estas energas
parece que se desencadenan, provocando crisis capaces de hacer fruncir
el entrecejo a la frente ms serena. No falta quien piense, si no estaremos
ahora en uno de esos instantes, cuando todo equilibrio amenaza ceder,
todo freno comienza a parecer insuficiente y no se vislumbra ms solucin que el recurso a los principios eternos de fraternidad y de justicia,
a la discrecin y la prudencia, a la conciencia de la propia responsabilidad, a la exacta y tranquila valoracin de los medios y de los fines, a la
memoria perenne de la cuenta que cada uno ha de rendir ante el tribunal
de D i o s y de la historia.
La Espaa catlica c o n o c e lo que son ciertos horrores y puede ser que
esta experiencia haya sido una gracia especial de lo alto, para mantenerla
apartada de no leves peligros. Nuestro ferviente deseo es que ella sepa
* Die 3 Novembris mensis a. 1956.
54 - ACTA, vol. X X I I I , n. 17. 28-12-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

826

aprovechar tan sealado bien, progresando continuamente en la reorganizacin de sus medios de produccin, en la estructuracin de sus
instituciones fundamentales, en la regulacin prctica de principios que
ha siempre aceptado y reconocido, en la insercin de sus ricas esencias
nacionales dentro de la armona general de los pueblos, y sobre t o d o , en
le plena pacificacin de los espritus, c o m o consecuencia principal de una
autntica proyeccin de sus altos ideales cristianos sobre todos los aspectos de su vida econmica, cultural y social.
Vuestra Excelencia, Seor Ministro, nacido y formado en el terreno
escogido de una firme profesin catlica, se dira que est especialmente
preparado para una funcin tan por encima de todos los valores, que,
p o r ser exclusivamente humanos, nunca podrn ser ni tan elevados, ni
tan transcendentales. Nos as lo deseamos ardientemente, mientras que
de todo corazn le bendecimos, lo mismo que a todas las personalidades
presentes c o n una Bendicin que hacemos extensiva al Jefe del Estado,
a su Gobierno y a todo al amadsimo pueblo espaol.

IV
Operariis

Interamnensis

dioecesis

peregrinationis

causa

Romae

coadu-

natis. *
La Nostra Casa, aperta sempre e con effusione dell'animo Nostro a
tutti c o l o r o che vengono a v i s i t a r c i , spalanca oggi larghe le sue porte a
voi, dilettissimi operai della citt e della zona di Terni. V o i venite da
quell'Umbria poetica e santa, gloriosa e bella, che tanta storia racchiude,
che tanta fioritura di arte e di civilt conserva ; sicch appare ed una
delle terre privilegiate d'Italia. Oggetto di ammirazione da parte di
chiunque giunge anche da lontane regioni, essa testimonia le virt di
un p o p o l o che ha contribuito con straordinaria efficacia al nascere e al
diffondersi della civilt umana.
V o i venite, in particolare, da una zona divenuta centro industriale di
primaria importanza dal giorno in cui le acque del V e l i n o , che si precipitano con salto pauroso nella schiumeggiante Nera, furono imbrigliate
con saggezza tecnica, chiuse entro condotte forzate e fatte capaci cos
di muovere grandiose centrali, dove l'energia delle acque viene trasformata in energia elettrica, Per tale fatto la zona di Terni e Narni rac* Habita die 18 Novembris mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

827

coglie il 68% degli addetti all'industria, il 98% della potenza dei motori,
e circa la met degli abitanti in una superficie inferiore al 2 0 % , dell'intera provincia. Vi dunque una vera concentrazione delle industrie,
che insieme col progressivo diffondersi delle economie di scambio a preferenza di quelle di consumo, ha condotto la popolazione dai piccoli centri a quelli maggiori ; per questo lo stato della zona ternana condiziona
praticamente l'andamento generale della provincia intera.
Ma voi sapete, diletti figli, che cosa avvenuto in questi ultimi anni.
Scoppiata la guerra, la vostra zona divenne bersaglio dell'offensiva nemica proprio per la sua singolare importanza. La sola citt di Terni ebbe
centoundici bombardamenti, che la distrussero per due terzi, costringendo la popolazione a fuggire e a cercare rifugio in baracche posticce, e
rendendo gran parte degli impianti industriali completamente inutilizzabili. P o i venne la. ricostruzione, condotta a termine in verit con encomiabile prontezza ; ma essendosi determinata sui mercati italiani ed
esteri una forte concorrenza, i responsabili della pi grande fra le Societ, che operano in mezzo a voi, dovettero provvedere a ridurre i costi
di produzione e non trovarono altro mezzo fuori dell'ammodernamento
degli impianti e della diminuzione della mano d'opera.
N o i ricordiamo molto bene perch Ce ne demmo pensiero personalmente la grave condizione che venne cos a determinarsi, quando alcu^
ne migliaia di operai rimasero senza lavoro, e quindi senza pane. Lo sviluppo della Polymer-Montecatini rimedi, ma solo parzialmente, a cos
penoso stato, mentre i raccolti agrari compensavano nell'ambito provinciale la diminuzione dei redditi derivanti dall'aumentata disoccupazione. Quest'anno anche i raccolti sono stati in parte irrimediabilmente
danneggiati, e molte famiglie trovano solo nella carit dei fratelli lo
stretto necessario per vivere.
Solo il Signore sa la Nostra tristezza : vorremmo poter accorrere dovunque vi una lagrima da asciugare, dovunque vi un bisognoso da
soccorrere. V o r r e m m o essere dappertutto, con tutti; per ridare a tutti
la serenit e la pace.
1, La nostra prima parola di fervido paterno augurio. N o i preghiamo il Signore, affinch la condizione della vostra zona migliori rapidamente e sia, nel pi breve tempo possibile, ricondotta a uno stato di sufficiente normalit.
N o n Nostro ufficio suggerire qui i termini tecnici per la conveniente
soluzione di un problema, che appare complesso e complicato. Ma studiando attentamente la stato odierno della vostra zona industriale, Ci

828

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

siamo resi conto che non basterebbero provvedimenti a carattere contingente, essendo necessario affrontare in m o d o razionale ed organico le questioni che vi tengono in ansia. Sappiamo che a tale scopo, e per ridurre
l'interdipendenza tra l'economia provinciale e l'andamento del vostro
maggior complesso industriale, un vostro egregio Deputato ha proposto
una legge intitolata Provvedimenti per la zona industriale

ternana .

Se questi potessero essere effettuati, si ha fiducia che verrebbero a porsi


le premesse indispensabili per l'afflusso nella zona di altri imprenditori
e di altri mezzi economici.
Il vostro Pastore, che segue con tanta ansia e premura paterna le vicende dolorose della vostra zona, ha chiesto che anche su questo progetto
di legge invocassimo la benedizione di D i o . Noi lo facciamo ben di cuore.
Intanto ricordiamo a chi di dovere che, se i problemi economici devono
essere affrontati e risolti secondo le leggi della produzione, della divisione,
della circolazione e del consumo dei beni nei loro rapporti con l'ordine
sociale, ugualmente certo che le stesse leggi possono essere formulate
ed applicate con intelligenza umana e con cuore cristiano. Perch non
bisogna dimenticare che, introducendo i principi etici nell'indagine
dei fatti economici, non si fa torto all'economia, ma si contribuisce efficacemente alla retta soluzione dei problemi che essa imposta ed affronta.
Intanto universalmente ammesso che il diritto a vivere per tutti
sacro ed inviolabile : bisogna, dunque, che gli sforzi di tutti, Stato, intrapresa privata, Sindacati, si uniscano e cooperino efficacemente per
infrangere questo stato di imbarazzante disagio. Anche perch vi a
Terni e nella zona chi proftta delle sventure del p o p o l o , per seminare
in mezzo ad esso la zizzania della discordia e dell'odio. Infatti la Nostra
ansia non solo per i vostri giusti interessi materiali, ma anche, e principalmente per le vostre anime.
2. La Nostra seconda parola quindi di chiaro ammonimento.
A b b i a m o spesso osservato che il nemico del genere umano uno ed
moltitudine. Oggi esso si presenta con un ben definito volto e con un
nome ben noto. schierato su un vasto fronte, e combatte senza esclusione di mezzi e senza risparmio di c o l p i ; la zona ternana fra quelle
che pi ne hanno subito l'attacco. Sia per l'abilit con cui maschera la
sua tattica e nasconde la sua strategia, sia per la paura che ha saputo
incutere, come per le speranze che ha suscitato, il marxismo ateo penetrato fra voi ed tuttora ben saldo nelle sue posizioni. Il Nostro cuore inquieto e le lacrime vengono ai Nostri occhi, agniqualvolta Ci chiediamo come sia possibile ancora tale acquiescenza e tanta ostinazione in

Acta Pii Pp. XII

829

una notevole parte delle pur cos brave masse operaie. Possibile che in
questo punto nulla valga ad aprire l o r o gli occhi, nulla serva a muovere
il loro cuore? V o g l i o n o rimanere c o i nemici di D i o , vogliono rafforzarne
le file, cooperando, cos, a peggiorare il caos del m o n d o moderno. Perc h ? Individui e popoli si sono lasciati da loro traviare, perch hanno promesso una migliore distribuzione dei beni, proclamando al tempo
stesso di volere salva la libert, protetta la famiglia, assicurando che il
popolo avr il potere, gli operai le fabbriche, i contadini la terra. E
invece se, d o p o di aver seminato l ' o d i o , provocato la sovversione, f o mentato le discordie, essi vanno al potere, impoveriscono il p o p o l o e
fanno regnare il terrore. Ci che sta avvenendo questi giorni nel travagliato p o p o l o magiaro, documenta con evidenza di sangue dove sanno
giungere gli odiatori di D i o .
3. La. Nostra terza parola di fiduciosa speranza.
Non sar sempre cos, diletti figli : non dovr, non potr essere sempre
cos. A l c u n i guardano ai ritrovati della scienza con malcelata ansia,
perch temono che il progresso tecnico, sostituendo le macchine agli
uomini, provocher gravi squilibri sociali anche a causa della disoccupazione che necessariamente ne deriver. Chi pensa in tal m o d o , non
considera che ci suole avvenire solo agli inizi di certi ammodernamenti e di certe trasformazioni. In appresso devono apparire i benefici provenienti dalla nascita di nuove fonti di lavoro e quindi di o c cupazione. I progressi della fisica hanno creato, e creeranno ancora,
in tutte le nazioni il bisogno di un esercito di lavoratori di ogni specie, dall'ingegnere al fisico nucleare e all'operaio qualificato, per c o struire reattori, pile nucleari, macchine acceleratrici ; intanto si moltiplicano le l o r o applicazioni all'industria, all'agricoltura,' alla difesa.
La tecnica,

unita alla scienza,

ha trasformato e trasformer anche

pi le vie di comunicazione fra gli uomini, moltiplicandone i mezzi.


Guardate ci che accaduto nel settore dei trasporti, dove il v o l o
quotidiano di decine di migliaia di aerei impegna in vari settori innumerevoli specialisti e operai. Lo sviluppo dell'elettronica ha fatto sorgere un gran numero di nuovi impianti, di industrie, di laboratori, di
centri di ricerche. Si pensi anche alla Radio, alla televisione ; si pensi al
cammino della chimica organica, alle scoperte ottenute nel settore delle
resine sintetiche. Riflettete, poich vi riguarda da vicino, che alcuni
prodotti tessili, i quali incontrano il pi largo consenso negli interessati
all'abbigliamento, vengono ottenuti trasformando il carburo di c a l c i o .
Il progresso non far mancare il lavoro : bisogner essere pi p r o n t i

830

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ad operare certe trasformazioni,

a compiere certi ammodernamenti;

occorrer insistere meno in certe industrie a tipo fisso ; non perdersi di


animo dinanzi agli inevitabili squilibri iniziali, n indulgere a pessimismi ingiustificati. Si va verso un domani migliore, anche perch facilmente prevedibile che il lavoro umano, redento dalla fatica bruta muscolare, andr nobilitandosi sempre pi.
4. E c c o v i allora l'ultima breve Nostra parola.
Nostra persuasione che p o c o o nulla faranno gli uomini, se continueranno a erigere le strutture del m o n d o rimanendo lontani da D i o .
E g l i soltanto pu edificare la casa che gli uomini desiderano. Se non
sar Egli a costruire, gli uomini lavoreranno i n v a n o .

Oppure la casa

sar fondata sull'arena, e quindi destinata in breve tempo a crollare


e cadere in completa r o v i n a .

tempo, diletti figli, che gli uomini ne

prendano coscienza. ora che tutti ritornino a Ges. Tornare a Lui significa conoscere la sua dottrina, penetrarla, penetrarsene; tornare a
Ges significa avere nell'anima perennemente la sua vita divina ; tornare a
Ges significa informare di L u i tutta la vostra attivit teorica e pratica.
A Terni vi , pur t r o p p o , non p o c o male, ma anche tanto bene. Sotto la
guida del vostro Pastore v o i avete lavorato molto : c o l pianto nel cuore,
con le lacrime negli occhi, tutti i buoni hanno cercato di salvare il salvabile. Molte chiese sono state ricostruite, altre rinnovate, restaurate;
la scuola parrocchiale di catechismo e l ' A z i o n e cattolica sono divenute il
faticoso, ma c a r o assillo dei sacerdoti; Ges ha potuto entrare di nuovo
nel m o n d o del lavoro, grazie anche agli zelanti cappellani e alle infaticabili assistenti s o c i a l i ; cresce la frequenza ai sacramenti; anime
giovanili veramente eroiche offrono se stesse a Ges. Bisogna continuare,
diletti figli. Bisogna non stancarsi mai ; bisogna essere santamente irrequieti, fino a quando vi sono anime accanto a voi che languono o miseramente si perdono. Bisogna fare di Terni e della sua zona un possedimento di Ges, ove E g l i possa regnare sugli individui, sulle famiglie,
nelle fabbriche, in tutte le Istituzioni.
Ed ora scenda su tutti v o i , diletti figli e figlie, qui presenti, larga, paterna, affettuosa la Nostra Benedizione. Scenda sul vostro zelantissimo
e a N o i e a voi carissimo V e s c o v o , sui sacerdoti suoi collaboratori nello
spesso duro lavoro per ricondurre le menti e i c u o r i a Cristo, sull'Azione
cattolica e sulle altre benemerite Associazioni che le l o r o forze dedicano

Cfr. Ps. 126, 1.

Cfr. MATTH. 7, 26-27.

Acta Pii Pp. XII

831

generosamente alla causa santa. Scenda su tutta la diocesi, su tutto il


p o p o l o , in m o d o speciale sui cari lavoratori, anche su quelli che non
hanno potuto o voluto unirsi a voi in questo devoto e filiale pellegrinaggio.
I d d i o vi benedica e vi protegga. D i o ! D i o ! D i o

NUNTII RADIOPHONICI
I
CHRISTIFIDELIBUS DIE DOMINICO 28 OCTOBRIS MENSIS A. 1956, IN FESTO CHRISTI
REGIS, IN URBE REGIENSI IN AEMILIA COADUNATIS OB CONSECRATIONEM AEMILIANAE REGIONIS SSMO CORDI IESU.

Il vostro festoso applauso, il vostro irrefrenabile grido di gioia segno


della vostra fede, pegno del vostro amore e della vostra dedizione a Cristo Ges. In questo momento, quasi illuminata dalla dolce immagine del
Redentore divino, tutta l'Emilia cattolica presente : con la sua storia
millenaria, col traffico delle sue strade, c o n la feracit dei suoi campi, c o i
fremiti delle sue passioni, con la cordiale urbanit dei suoi abitanti, con
le sue lotte, c o i suoi martiri, c o n le sue vittorie. V o r r e m m o che l ' e c o del
Tostro grido giungesse fino a c o l o r o che sono rimasti estranei a tanta manifestazione di piet, al trionfo del Cuore divino di Ges, mentre Noi ai
presenti e agli assenti, tutti Nostri figli, rivolgiamo il Nostro saluto e la
Nostra paterna parola.
Come vi stato gi insegnato dai Nostri Venerabili Fratelli, gli Arcivescovi e i Vescovi della Regione Conciliare Emiliana, nella loro Lettera
Pastorale collettiva, questa manifestazione non pu essere fine a s stessa, dovendo piuttosto segnare l'inizio di un anno tutto dedicato a rinvigorire nell'animo dei fedeli la devozione al Sacro Cuore. Quanto essa Ci sia
cara, abbiamo mostrato anche recentemente nella Nostra Lettera Encicli-ca Haurietis aquas, dove l'abbiamo presentata c o m e simbolo di unit, di
salvezza e di pace, come scuola di carit divina, su cui, come su solido
1

fondamento, deve poggiare il regno di D i o . Vi esortiamo dunque allo


studio assiduo, alla meditazione profonda di cos soave mistero; vi inculchiamo soprattutto la pratica seria e costante della devozione a quel
Cuore Sacratissimo, la quale non dovr restringersi ad esercizi di piet
esterna, ma attuarsi specialmente nella consacrazione e nella riparazione.
1

Cfr. Acta Ap. Sedis, a. 48, 1956, pag. 351/

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

832

A quella vi hanno invitati i vostri pastori ; ed ora vi accingete a recitare la formula solenne. Possiate esservi convenientemente preparati,
effettuando in voi tutte quelle condizioni che un ato cos grande richiede.
l . E anzitutto chi non ha la grazia nell'anima, non pu consacrarsi
a Ges.
La consacrazione un atto di amore a Ges : c o m e pu farla chi lontano da lui, chi gli resta indifferente o addirittura l'offende? La consacrazione offerta di s, di ci che si , di ci che si ha, di ci che si capaci
di fare. P e r essa l ' u o m o accetta liberamente il dominio assoluto di D i o e
si dichiara pronto a qualsiasi cenno di lui : come dunque possibile che
compia tale atto chi vive in peccato, chi disubbidisce alla sua legge?
P u r non conoscendo l'intimo delle vostre anime, N o i abbiamo fiducia,
diletti figli, che tutti voi, fedeli devoti del S. Cuore, possediate in questo
momento la grazia santificante. Ma forse che D i o non voglia ! vi potrebbe essere l'uno o l'altro dei presenti che abbia la c o l p a mortale nell'anima. A ciascuno di questi N o i vorremmo dire, in nome di Ges : o
anima, che ascolti, che sembri sperduta e quasi sepolta tra la moltitudine
immensa, Ges ti vede e ti chiama. Forse sei inquieta per l ' o d i o che
ti brucia e che non vuole estinguersi? sei forse umiliata per l'impurit che
ti macchia? Guarda il tuo focolare c o m e spento e triste, perch manca
la fiamma dell'amore ! Tu, chiunque tu sia, qualunque cosa tu abbia fatto, ascolta : prima di recitare l'atto di consacrazione, curva la fronte,
piega il ginocchio, sciogliti in lagrime di pentimento e di amore. N o n
puoi consacrarti, se prima non ti riconcili c o n Ges. D o m a n i il sacerdote ascolter la tua confessione ; ma fin da ora con la contrizione perfetta potrai riacquistare la grazia, se dirai c o l cuore : (( Ges, perdonami. Tu mi hai tanto amato e io ti ho tanto offeso. Io detesto la c o l p a
con cui ho disprezzato la tua paterna bont. Perdonami ! . Pregate
cos, diletti figli ; e sarete nuovamente amici di D i o . E c c o , s : voi
avete Ges con v o i . Accingetevi pure a recitare c o n sincerit di cuore
il vostro atto di consacrazione.
2. Ma, se per consacrarsi necessario essere in grazia di D i o , per
vivere la consacrazione bisogna esser pronti a dare di pi, a fare di pi.
Bisogna offrirsi completamente a Ges. Consacrandovi a lui e vivendo
tale consacrazione, v o i non sarete soltanto tabernacoli vivi di Ges, ma
vi trasformerete realmente anche se misteriosamente in lui. Quando
gli direte : ti offriamo la nostra anima, la nostra memoria, il nostro intelletto, la nostra volont, la nostra libert ; v o i proclamerete : tutto quel
che abbiamo tuo e lo sottoponiamo al tuo divino volere. Quando gli

Acta Pii Pp. XII

833
2

direte : ti offriamo i nostri corpi, essi saranno membra di Cristo. Quando gli direte : ti offriamo la nostra vita, voi continuerete a vivere, eppure
non vivrete pi voi : vivr in voi Cristo.

Oh se potessimo farvi intendere in qualche maniera il mistero della


nostra trasformazione in \Cristo ! Chi potr intravedere le vette, alle
quali vi invita Ges, quando vi chiede di donargli il c u o r e ? Pare che sia
egli a domandare, e invece siamo noi a ricevere dalla sua pienezza.

Se

poteste provare, sia pure per qualche istante, il gaudio dell'unione


perfetta con lui ! E g l i d e si d ; voi gli date e con una generosit che
non pone pi limiti. V o i siete suoi, cos c o m e egli vostro. I suoi influssi vitali raggiungono le profondit della vostra anima.
E c c o , diletti figli e figlie : Ci sembra quasi che Ges scenda tra voi e
dica a certe anime che sono ancora esitanti : Datemi il vostro cuore,
tutto il vostro cuore, per sempre. Ho bisogno di chi anela all'offerta
totale di s, pur rimanendo in mezzo al frastuono del m o n d o . Ho bisogno
di giovani eroici, di bambini innocenti, di sposi fedeli, di giovanette
immacolate. Tutti possono offrirsi, tutti possono consacrarsi e vivere
la l o r o consacrazione. Passa Ges in mezzo alla folla, di cui non vediamo il v o l t o , ma quasi sentiamo i fremiti. Passa Ges, e tanti e tante
rispondono : E c c o m i , o Signore.
3. Invocato da tali anime, Ges sar in mezzo a voi, e regner,
Sovrano nella vostra regione.
Nessuno ignora che la vostra terra fu ed tuttora fra le pi esposte
agli assalti dei nemici di D i o , i quali hanno tentato di distruggere la fede
nelle menti e la grazia nei cuori. J stato seminato Podio, diffusa l'indifferenza, insinuato il sospetto verso le cose sante e i ministri di D i o . In
nessuna regione, forse, come nella vostra, si fatta strage di sacerdoti,
e perfino l'infanzia ha visto insidiata la sua innocenza e il suo candore.
A c c a n t o a una fioritura stupenda di anime e di opere, vi sono ancora zone dove regna la devastazione e il deserto. tempo, dunque, di agire,
diletti figli : tempo di urgentissima azione. Chi questa sera si consacra
al divin Cuore di Ges, si arruola in un esercito pacifico e santo, ma che
non avr soste n riposi, sino a quando Ges non regner in tutti i c u o r i ,
in tutte le famiglie, in tutte le istituzioni.
I vostri Pastori non si nascondono la gravit delle cose e la complessit dei problemi ; il clero diocesano, in santa gara c o n quello regolare,
- Cfr. 1 Cor. 6, 15.
Cfr. Gal. 2, 20.
* Cfr. Io. 1, 16.
3

834

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

accerta i bisogni, conta le forze, studia un piano organico per l'impiego


ragionevole e razionale di esse. Questa sera, davanti a Ges, N o i stessi
Ci rivolgiamo alle anime pi generose. Avanti, diletti figli e figlie! I
vostri nemici non sono in grado di creare c i a cui tutti anelano : l'ordine
sociale e la pace sociale. Questi beni non possono essere edificati sul
materialismo e l'ateismo. Soltanto in Cristo essi hanno consistenza e
valore. La Chiesa gi da l u n g o tempo, ampiamente e in tutti gli aspetti,
ha indicato il fondamento di quella pace e la struttura di quell'ordine.
Spetta a voi di spianare l o r o il cammino. E se voi stessi sosterrete i
sacrifci, che il conseguimento di cos alto s c o p o esige, tutti dovranno
riconoscere quanto sincera la vostra consacrazione a Cristo e quanto
operoso il vostro amore per lui.
Diletti figli e figlie !
Possa la giornata di oggi essere fra le pi risolutive della vostra
storia ! Possa l ' E m i l i a tutta, per opera vostra, mediante il vostro esempio di una vita veramente cristiana e la vostra fervida azione religiosa
e sociale, ssere guadagnata a D i o , a Cristo e alla sua Chiesa, alla pace
e alla salvezza temporale ed eterna dei suoi abitanti! Ed ora su tutti,
Pastori e fedeli, scenda copiosa tutrice e illuminatrice la Nostra
paterna Benedizione.

II
CHRISTIFIDELIBUS DATUS INSULARUM PHILIPPINARUM OB ALTERUM CONVENTUM EUCHARISTICUM NATIONALEM IN URBE CAPITE MANILENSI COADUNATIS. *
T w o years almost to the day have passed, Venerable Brethren and
dear children of the Philippine Bepublic, since last We shared with
y o u , over the air-waves, the delights of a family reunion at y o u r lovely
Island home in the South Pacific. D r i n g these intervening months,
laden with ail their alternating human anguish, laborious reconstruction and even heroic rsistance to the powers of darkness, the L o r d ' s
community of peoples has hoped and endured much in every continent,
your o w n not least a m o n g the courageous contenders for a Christian
peace.
W h a t solace, then, it brings to the heart of the V i c a r of Christ, at
another criticai moment in the history of salvation, to find y o u united
* Die 2 Decembris mensis a. 1956.

Acta Pii Pp. XII

835

again to-night around the altar of the Most High, l o w l y bowed in adoration before the uplifted Host (Tantum ergo Sacramentum) ! As y o u r
second National Eucharistie Oongress draws to its end, once more you
have transformed your Luneta, as it were, into one vast living ostensorium, and Manila B a y resounds with the perrenial supplication of
Mother Church to her divine Founder and Sustainer : O Y i c t i m , W h o
hast saved us, and reopened Heaven's gate, the struggle stili is ferce :
be Thou our strength, Thine aid b e s t o w ! (O salutaris Hostia).
Surely nothing but an alert Christian instinct, kindled and fortified
throngh these four hundred years of y o u r Catholic witness and combat
in the East, could have led y o u to entrust this year your precious contribution to the Church's prayer and planning for a better w o r l d
to the Sacred Heart of Jesus.

These days of prayerful study and discus-

sion, guided by Our dear Son, the Cardinal Legate, and graced by the
prsence of so many of your civil and religi ous leaders, cannot f ail to
point the lesson, for all to heed, that you are the members of a living
Christ, and not merely the jealous guardians of a pious Christian memory or tradition; that the better world, for which the nations are
yearning, will be born and nourished of H i s sanctifying and hearing
grace, or it will not come to birth at a l l ; that victory for divine and
human values in the global struggle for men's souls is assured to those
alone who are loyal to His cause and obedient to H i s commands.
Better far than words or song, y o u r Christian deeds will show your
trust in H i s Eucharistie Prsence.
Filipino unity.

He is the sacramental bond of your

Within the sanctuary of y o u r homes, in the hearts of

y o u r boys and girls, in the private and public institutions of your country, He must be counted the silent but ardent Associate of your work
and your worship, as y o u have so nobly acknowledged this week by a
triple conscration to H i s Sacred Heart. H i s is the abiding Spirit that
would animate y o u r schools and athenaeums and universities,

your

missions for the afflicted, y o u r Catholic A c t i o n , y o u r institutes of social


Order.
W h o then will complain that the brden of y o u r Congress resolutions
is too heavy, the ideal too high for a frail, isolated people to achieve?
Y o u are not frail as long as He sustains y o u . Spurn this ali too seductive myth of isolation, while ali the infinite resources of H i s body and
blood, soul and divinity, are ypurs for the asking ! Trust in His Eucharistie power, and see that it is made daily more abundantly available by
the generous gift of your sons to the priesthood and religious life. P u t ye

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

836
1

on Christ, and so do battle, not only for H i m , but through H i m , with


H i m and in H i m (Canon o f the Mass) against the forces of sensuality
and godless materialism threatening today so much that your nation
holds priceless in its hritage. Possessed of the divine Fire He carne to
stir and spread, Avhat child of His could dare be neutral, or yield to
the Iure of a selfish, narrow nationalism, while the very conscience of
mankind is being assaulted and defled? The enemy of ali that is called
G o d does not disarm ; but neither does He ! In the inevitable hour of
trial and temptation, let His Blessed Sacrament, devoutly and frequently
received, make you strong with the strength of the L o r d G o d of hosts l
Such reliance on the invincible power of Christ in your hearts and
jiomes

cannot

but

confirai

your

trust

in

Ris

Eucharistie

promises.

Has He not richly rewarded already His faithful followers among y o u ,


during these last dcades of spiritual and material ruin, mingled with its
measure of triumphant sanetity? A m i d so much vidence of your restored national vitality in the politicai,

social and economic realms,

must We not see one more prodigious sign of Our L o r d ' s eternai fidelity
to H i s o w n

in your twenty-two new seminaries, rising, thanks to the

tenacious dvotion and sacrifice of your Episcopate and laity, above


the dvastation of a cruel war?
Close by this throbbing harbour of your Capital City, finally, Our Cardinal Legate is to bless to-morrow evening the corner-stone of one m o r e
Repository for y o u r nation's prayer and toil, its j o y and pain of the
Coming years, dedicated to the Sacred Heart of Jesus. Let a trembling
world be reassured, let the Mother Church of the nations and the ages
be heartened, by this crowning public proof of y o u r faith in the Prsence, the P o w e r , the Promises of your Eucharistie K i n g !
Y ahora, para terminar, dos palabras, todava, en una lengua para
vosotros conocida, que en estos momentos solemnes Nos ha parecido
oportuno utilizar, no slo por lo que ella supone en vuestra gloriosa historia, sino tambin, y mucho ms, por lo que ha significado c o m o elemento
providencial para la evangelizacin de un gran pueblo el vuestro ,
cuya especial vocacin parece ser la de abanderado mayor del Evangelio
y de la Cruz en esas playas extremas del mundo abiertas, c o m o una promesa, a las inconmensurables extensiones del Pacfico.

Cfr. Eph. G, 11.


Cfr. Ps. 116, 2.

Acta Pii Pp. XII

837

S, Venerables Hermanos y amados hijos : en medio de una humanidad


que se dira en plena fermentacin ; en una poca en que l o s perodos histricos se amontonan a tal velocidad, que ms que sucederse parece que
se empujan y se arrollan ; en un tiempo en que por todas partes y ah
mismo, en vuestro derredor, se tiene la impresin de que los pueblos se
conmueven, se agitan, piden, exigen y quieren hacer escuchar su voz ; la
nacin Filipina Nos parece que tiene una misin a la que no podr faltar,
pero a la que tampoco conseguir ser fiel, si previamente no se reafirma
bien en sus seculares cimientos sobre la roca viva de la V e r d a d , c o m o
una columna que busca el fondo en esos abismos insondables del Pacfico,
para que luego se pueda edificar sobre ella un templo grandioso al verdadero D i o s , bajo cuyas bvedas haya lugar para todos esos pueblos, que,
como jardn frondoso en primavera, van surgiendo en medio de ese mar
a m p l i o , generoso y bravio.
Elementos de esa solidez sern la caridad mutua que os demostraris
en la vida social, donde la disminucin de las distancias que separan a
las diversas categoras servir para estrechar vuestra unin ; el inters
que pondris en defender la estabilidad de la familia y la educacin
cristiana de vuestras futuras generaciones ; la fidelidad a vuestras viejas
tradiciones, entre las que destacan necesariamente el rezo cotidiano del
Santo Rosario y la frecuencia de Sacramentos. Frutos de sta, sern la
energa vital para rechazar las novedades impregnadas de materialismo,
sensualidad e indeferentismo ; el verdadero sentido universal y catlico,
especialmente en vosotros donde se pueden admirar los preciosos resultados de esas tres corrientes que son el sano indigenismo autctono, el rec i o catolicismo y el espritu abierto ; el pujante dinamismo y la amplia
generosidad y comprensin que son acaso las caractersticas de las potentes influencias modernas que experimentis ; y, finalmente, el sincero
a m o r a la Iglesia y a su servicio, especialmente fomentando las vocaciones eclesisticas y religiosas, cuya necesidad tanto sents. Haciendo
as, seris dignos de conservar no slo lo que fuisteis siempre, sino tambin los autnticos artfices de ese Mundo Mejor que vuestro presente
Congreso os habr enseado a edificar en la escuela de ese divino Corazn
que acabis de adorar, fuente verdadera de todo bien, manantial inagotable de toda gracia, principio seguro de todo progreso, base firmsima de
toda slida edificacin, consuelo cierto de todas las almas, alimento indispensable de vida, luz radiante del mundo entero, imn y centro irresistible de todos los corazones.
Que vuestra consagracin a El no sea una frmula vaca, sino una

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

838

realidad fecundad ! Que p r o n t o podis repetirla en el magnfico Santuario que vuestra f i l i a l piedad quiere dedicarle! Y que E l o s h a g a

en esta nueva fase de vuestra historia, tan grandes, tan benficos, tan
dichosos y, sobre t o d o , tan buenos cristianos, c o m o vuestro padre el
Papa, que tanto os ama, de todo c o r a z n os d e s e a !
Prenda de tantas gracias y prueba del especialsimo afecto que os p r o fesamos, quiere ser la Bendicin A p o s t l i c a que de todo corazn os>
otorgamos.

Sacra Congregatio Consistorialis

839

ACTA SS. CONGREGATIONUM


SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 3 Maii 1956. Cathedrali Ecclesiae Isclanae praefecit R. D. A n tonium Cece, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae
et Canonicum theologum Capituli Cathedralis Nolani.
die 20 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Gallipolitanae E x c . P. D. Paschalem Quaremba, hactenus Episcopum Anglonensem-Tursiensem.
die 7 Augusti? Titulari episcopali Ecclesiae Hadrumetinae, Revmum
P. D. Coelestinum Bezmalinovic, O. P., quem deputavit Auxiliarem
E x c . P . D . Michaelis Pusi, Archiepiscopi-Episcopi Phareiisis.
die 11 Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Hirinensi R. D. Marium Di Lieto, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae
et Canonicum Capituli Cathedralis Amalphitani, quem deputavit A u x i liarem E x c . P. D. Donati Pafundi, Episcopi Asculani A p u l . et Ceriniolensis .
die 2 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Calatanisiadensi E x c . P. D.
Franciscum Monaco, hactenus Episcopum titularem Germenensem in
Galatia.
die 10 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Lojanae R.

P.

Ioannem

Riofrio, sodalem Ordinis Fratrum Praedicatorum.


Titulari episcopali Ecclesiae Lysiniensi E x c . P. D. Nicanorem
Robertum Aguirre Baus, hactenus Episcopum L o j a n u m .
die 11 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Rockfordiensi E x c . P. D.
Loras Thomam Lane, hactenus Episcopum titularem Bencennensem.
die 20 Octobris. Titulari episcopali Ecclesiae Eucrpensi E x c .
P. D. Ioannem Cavati, hactenus E p i s c o p u m Caratingensem.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

840

die 25 Octobris. Titulari episcopali Ecclesiae Diospolitanae superiori R . D . Emmanuelem Menndez, vicarium oeconomum paroeciae
S. Ioseph, Sponsi B. M. V. et Ecclesiae Universalis Patroni, in civitate
B o n o Aere, quem deputavit Auxiliarem, pro archidioecesi Bonaerensi,
E x c . P. D. Pirmini Aemilii Lafitte, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina et Administratoris Apostolici, sede plena, eiusdem archidioecesis Bonarensis.
die SI Octobris. Abbatiae nullius dioecesis SSmae Trinitatis
Cavensis R. D. Faustum Mezza, e Congregatione Casinensi O. S. B.
die 5 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Asturicensi R. D. Iosephum
Castelltort Subeyre, archipresbyterum-parochum paroeciae vulgo Tarrasa in dioecesi Barcinonensi.
die 10 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Gisipensi R.

D.

Paulum Correa Len, vice rectorem et professorem seminarii maioris


archidioecesis Bogotensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Chrysanthi S. R. E. Cardinalis Luque, Archiepiscopi Bogotensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Lamdiensi, R. P. Germanum V i l l a
y Gaviria, sodalem Congregationis Iesu et Mariae, rectorem seminarii
dioecesis Caliensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi Lopez
Umana, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia.
die 12 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Monteriensi E x c . P.

D.

Rubn Isaza Restrepo, hactenus Episcopum titularem Badiensem.


die 15 Novembris. Cathedrali Ecclesiae S. Iacobi de Maria, noviter
erectae,R. P. D. Franciscum Castro Ramrez, Antistitem Urbanum, decanum Capituli metropolitani et parochum S. Francisci in archidioecesi
S. Salvatoris in America.
die 16 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Londrinensi, noviter erectae, R. P. Geraldum Fernndes, sodalem Congregationis Missionariorum
f i l i o r u m Immaculati Cordis B . M . V .
Cathedrali Ecclesiae Conchensi in Aequatore E x c . P. D. Emmanuelem Serrano A b a d , hactenus Episcopum titularem Arsinoitanum in
Arcadia.
die 23 Novembris.

Titulari

archiepiscopali

Ecclesiae

Cyrrhensi

E x c . P. D. Marium de Miranda Vilas-Bas, hactenus Archiepiscopum


Belemensem de Para, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Enii P. D. Augusti Alvari S. R. E. Cardinalis da Silva, Archiepiscopi S. Salvatoris in Brasilia.
die 7 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Siouxormensi E x c . P. D.
Lambertum H o c h , hactenus Episcopum Bismarckiensem.

Sacra Congregatio Consistorialis

841

die 28 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Axomitanae R. D.


Iosephum Bernardum Brunini, V i c a r i u m generalem dioecesis Natchetensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Richardi O. Gerow, Episcopi JSTatchetensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Badiensi B. D. Henricum Anselmum
Clinch, parochum B. Mariae V i r g i n i s in dioecesi Montereyensi-Fresnensi,
quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Aloisii Iosephi W i l l i n g e r , Episcopi Montereyensis-Fresnensis.
die 30 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Tifernatensi E x c . P. D.
Aloisium Cicuttini, hactenus Episcopum titularem Amyzonensem.
die 1 Decembris. Titulari episcopali Ecclesiae Hiltensi E x c . P. D.
Napoleonem Alexandrum La Brie, hactenus Episcopum Sinus S. Laurentii.
die 3 Decembris. Metropolitanae Ecclesiae Westmonasteriensi E x c .
P. D. Gulielmum Godfrey, hactenus Archiepiscopum Liverpolitanum.
Titulari episcopali Ecclesiae Carrhenae R. D. Iosephum Aloisium
Andream Ouellette, canonicum ad honorem cathedralis Trifluviensis,
quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi Eugenii Limoges, Episcopi Montis Laurei.
die k Decembris. Titulari episcopali Ecclesiae Apolloniensi R. D.
Franciscum Zak, vice-officialem ac a Secretis Curiae episcopalis St.
H i p p o l y t i , quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis E x c .
P. D. Michaelis Memelauer, E p i s c o p i eiusdem dioecesis St. H i p p o l y t i .
die 10 Decembris. Titulari episcopali Ecclesiae Sitensi R. D. Alexandrum Carter, parochum Sanctae Familiae Iesu, Mariae, Ioseph in
archidioecesi Marianopolitana, quem constituit Coadiutorem c u m iure
successionis E x c . P. D. Raphaelis Huberti Dignam, Episcopi S. Mariae
Ormensis.

55 - ACTA, vol. X X I I I , n. 17. 28-12-1956.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

842

SACRA CONGREGATIO RITUUM


i

BONAEREN.
CANONIZATIONIS BEATORUM MARTYRUM ROCHI- GONZALEZ DE SANTA CRUZ,
ALFONSI RODRGUEZ, IOANNIS DEL CASTILLO, SACERDOTUM SOCIETATIS
IESU.
SUPER DUBIO

An signanda sit commissio reassumptionis causae in casu

et ad effectum

de quo agitur.
Protomartyrum gloriam in Americae Meridionalis regionibus adepti
sunt Societatis Iesu sacerdotes R o c h u s Gonzalez de Santa Cruz, in Paraquariana Republica natus, Alfonsus Rodrguez et Ioannes dei Castillo,
ex Hispania oriundi. Qui Christi milites, septimo decimo saeculo ineunte
praeclara A p o s t o l o r u m facinora aemulati, atrocissima quaeque p r o Iesu
passi sunt ipsamque cruentam vitae iacturam fecerunt,
Evangelii veritatem obsignantes,

suo sanguine

postquam arduis viginti fere annos

laboribus Indos et feroces silvcolas mansuefecerunt,

in

Reductione

collegerunt atque christianis moribus imbuerant. Quibus tribus Martyribus Pius P a p a XI altarium honores die 28 Januarii anno 1934 decrevit.
Cum autem post indultos Beatis eisdem Caelitum honores, fideles
maiori in dies fervore et devotione eosdem prosequuti sint, favores, ni
forte miracula, eorum invocato nomine, a D e o patrata dicuntur. H i n c
supplices Sanctissimo D o m i n o nostro P i o Papae X I I preces admotae
sunt ut Causa resumeretur ad Rioplatensium Beatorum Martyrum canonizationem obtinendam.
Instante igitur R e v m o P. Theodoro T o n i , Societatis Iesu Postulatore
Generali, infrascriptus S. Rituum Cardinalis Praefectus, l o c o Emi ac
Revmi D o m i n i Alexandri Cardinalis Verde, Causae Ponentis seu Relatoris, in Ordinario S. R i t u u m Congregationis Coetu, die 10 mensis Aprilis a. 1956 ad Vaticanum habito, dubium discutiendum proposuit : An
signanda sit commissio reassumptionis causae in casu et ad effectum de
quo agitur, et super ea retulit. E m i autem et R e v m i Patres Cardinales,
sacris ritibus tuendis praepositi, re mature perpensa auditoque R. P. D.

Sacra Congregatio Rituum

84$

Sylvio R o m a n i , Fidei P r o m o t o r e Generali, ceterisque servatis de iure


servandis, rescribendum censuerunt : Affirmative, nimirum :
esse

commissionem reassumptionis

causae

canonizationis

Signandam

Beatorum

RocM

Gonzalez de Santa Cruz et Sociorum, Martyrum Societatis Iesu, si Sanctissimo

id

placuerit.

F a c t a postmodum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem


fideli relatione, Sanctitas Sua E m o r u m Patrum sententiam ratam habens,
commissionem
Gonzalez

de

reassumptionis
Santa

Cruz

causae

et

canonizationis

Sociorum,

Martyrum,

Beatorum

Sua

manu

Rochi
signare

dignata est.
Datum R o m a e , die 13 Maii, A n n o D o m i n i 1956.
C.

Card.

CICOGNANI,

Praefectus

L. $ S.

t A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

II

AUGUSTANA
CANONIZATIONIS B. MARIAE CRESCENTIAE HSS, VIRGINIS, MONIALIS PROFESSAE III ORDINIS S, FRANCISCI.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
A n n o Maximi Iubilaei 1900, die 7 Octobris, Summus Pontifex Leo X I I I
Venerabilem Servam Dei Mariam Crescentiam Hoss, Monialem professam tertii Ordinis Franciscalis, miraculis claram, beatarum V i r g i n u m
fastis adscripsit.
Exinde devotio erga novam Beatam in dies percrebruit ac latius semper diffusa est. Christifideles eandem in vocarunt et invocant non sine
novorum miraculorum fama, a D e o ipsa intercedente patratorum. Eius
concives Kaufburani, intra Augustanae Dioecesis fines, unanimi voce
firmaque persuasione tenent suam civitatem immunem a quovis damno
evasisse novissimo immani bello saeviente ob miram Beatae Crescentiae
apud D e u m intercessionem ab ipsis enixe invocatae.
Quare Revmus P. Fortunatus Scipioni, Ordinis Fratrum Minorum
Postulator Generalis, vota E x c m i Episcopi Augustan. aliorumque sive

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

844

e Cleri et Religiosorum sive e laicorum ordine humiliter depromens,


Ssmum D . N . P i u m P a p a m X I I suppliciter rogavit u t praefatae Beatae
canonizationis causa resumeretur.
In Ordinario itaque S. R i t u u m Congregationis Coetu die 17 mensis
Aprilis anni huius, infrascriptus Cardinalis eiusdem S. Congr. Praefectus, l o c o E m i ac R e v m i D o m i n i Clementis Cardinalis Micara, Episcopi
Veliterni, Causae huius Ponentis seu Relatoris, dubium posuit disceptandum :

An

signanda

sit

commissio

reassumptionis

Beatae in casu et ad effectum de quo agitur, de e a q u


Revmi Patres

Cardinales,

sacris tuendis

ritibus

causae
e

praedictae

retulit. E m i ac

praepositi,

attentis

expositis auditoque R . P . D . Sylvio R o m a n i , Fidei P r o m o t o r e Generali,


ceterisque servatis de iure servandis, rescribere censuerunt :
tive,

seu :

nizationis

Signandam

Beatae

esse

Mariae

commissionem

Grescentiae

reassumptionis

Hss,

Virginis,

si

Affirma-

causae

cano-

Sanctissimo

id

placuerit.
Facta denique, subsignato die, Beatissimo Patri per infrascriptum
Cardinalem fideli relatione, Sanctitas Sua sententiam eiusdem Sacrae
Rituum Congregationis ratam habuit atque p r o Sua benignitate commissionem

reassumptionis

Grescentiae Hss,

causae

canonizationis

Virginis, propria manu

eiusdem

Beatae

Mariae

signavit.

Datum R o m a e , die 13 Maii, A n n o D o m i n i 1956.


C.

Card.

CICOGNANI,

Praefectus

L PR S.
'

f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius

III
URBIS ET ORBIS
FORMULAE BENEDICTIONIS LAPICIDINARUM ET MARMORARIAE OFFICINAE APPROBANTUR.
Sacra Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o nostro P i o P a p a X I I peculiariter tributarum, formulas benedictionis lapicidinarum et marmorariae officinae, prout in adnexo exemplari
prostant, adprobavit easque in Rituale R o m a n u m inserendas mandavit.
Contrariis non obstantibus quibuslibet.
D i e 31 Octobris 1956.
C.

:l.

s.

Card.

CICOGNANI,

Praefectus

f A. Carinci, A r c h i e p . Seleucien., a Secretis

Sacra Congregatio Rituum

845

I
FORMULA BENEDICTIONIS LAPICIDINARUM

f. Adiutorium nostrum in nomine D o m i n i .


Rj. Qui fecit caelum et terram,
f. Dominus vobiscum.
Rj, Et cum spiritu tuo.
Oratio

Oremus

Omnipotens sempiterne Deus, bonorum creator et distributor,

qui

ad utilitatem nostram innumerabiles in terrae visceribus thesauros,


humana effodiendos industria, contulisti, b e n e d i c t i o n e m tuam super
has quaesumus lapicidinas benignus infunde; ut ipsae a ruinis tutae,
cunctique in eis laborantes ab omni periculo incolumes serventur. Per
Christum D o m i n u m nostrum.
R> A m e n .
Et

aspergatur

aqua

benedicta.

II
FORMULA BENEDICTIONIS MARMORARIAE OFFICINAE

t- Adiutorium nostrum in nomine D o m i n i .


Rf. Qui fecit caelum et terram,
f. Dominus vobiscum.
Et c u m spiritu tuo.
Oremus

Oratio

D o m i n e Deus omnipotens, qui Unigeniti Filii tui adventu omnia tuis


santificasti fidelibus, benedic, quaesumus, et prospera marmorariam
hanc ofiicinam, et servos tuos in ea laborantes ab omni adversitate cus t o d i ; eisque dona, sic manuum operibus insistere ut, suam operantes
salutem, aeterni maiestatis tuae habitaculi, vivi et electi lapides esse
mereantur. P e r Christum D o m i n u m Nostrum.
Rj. A m e n .
Et

aspergatur

aqua

benedicta.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

846

SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS


ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS
i
DECRETUM

UNIVERSITAS STUDIORUM NIAGARENSIS CANONICE ERIGITUR


Salutaria sapientiae germina adolescentium mentibus inserenda assidueque augenda atque ad plenitudinem producenda Catholica Ecclesia, volventibus saeculis, Studiorum Universitatibus concredi voluit, ut
homines Veritate quae ad V i a m Vitamque ducit informentur finemque
suum assequantur aeternum, cum immortalitas in cognitione sapientiae (Sap. 8, 17) tandem habeatur. Libenter igitur religiosos viros
Congregationis Missionis, D i v i Vincentii a P a u l o filios, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus nuper laudabat, qui apud
civitatem quae vulgo Niagara Falls vocatur, post conditum Seminarium
a (( D o m i n a Nostra Angelorum )) nuncupatum, scholas iuvenibus probe
religione bonisque artibus instituendis aperuerunt, quae in amplam studiorum Universitatem succreverunt hodie sex Facultates complectentem,
claris magistris diligentibusque alumnis florentes. Quibus perpensis,
postulatis Moderatorum tum Vincentianae Sodalitatis tum Niagarensis
Athenaei, sollemnibus saecularibus a prima Seminarii scholarum constitutione labentibus, perlibenter obsecundans, ad gloriam D e i O. M. animarumque salutem, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, ad normam can. 1376 C. I. C, p r o munere erigit atque in
perpetuum

erectam

declarat

studiorum

Universitatem

artium litterarum Facultatibus ipsi inclusis,

Niagarensem,

cum

eidemque iura agnoscit

honores privilegia quae ad huiusmodi Instituta de more in universa E c clesia pertinent. Eadem Sacra Congregatio Statuta studiorum Universitatis Niagarensis approbat quae anno D o m i n i 1954 digesta tum coetus
ad regimen administrationemque definiunt tum personarum officia edicunt ; ceteris servatis de iure servandis.
R o m a e , ex Aedibus Sancti Callisti, d. x x i m. Iunii, in festo Sancti
A l o i s i i studentium adolescentium Patroni, a. D. MCMLVI.
SB I. Card. PIZZARDO, E p . Albanen., Praefectus
L . S.
f C. Confalohieri, A r c h i e p . Nicopolitan., a Secretis

Sacra Romana Rota

847

ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citationes

edictales
I

MASSILEN.
NULLITATIS MATRIMONII (VAUDANO - PELLICCI)

Cum ignoretur locus actualis commorationis D i Renati Pellicci,


in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per
procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o ma, Palazzo della Cancelleria) die 22 Februarii 1957, bora 11, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad
diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causa definitione.
An

constet

de

nullitate

matrimonii,

in

casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam


habentes de l o c o commorationis praedicti Domini Renati Pellicci curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Boleslaus Filipiak, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Novembris 1956.
C.

Pezzicara, Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Ren Pellicci, dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne ou
par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 fvrier 1957, 11 heures
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de
la dcision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans le cas f
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance d lieu de la rsidence du dit Mr Ren Pellicci devront, dans la mesure
du possible, l'avvertir de la prsente citation.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

848

II
CHICAGIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (FREUND - HUNT)

Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i V e r n o n Hunt,


in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive
per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae
( R o m a , Piazza della Cancelleria) die 14 Februarii 1957, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum
et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis p r o causae definitione.
An

constet

de

matrimonii

nullitate,

in

casu.

Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i V e r n o n Hunt curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Franciscus

Brennan,

Ponens.

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 30 Novembris 1956.


C. Pezzicara, Notarius ff.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Vernon Hunt,


dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 14 fvrier 1957,
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer
le jour de la dcision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans le cas f
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Vernon Hunt devront, dans la
mesure du possible, l'avertir de la prsente citation.

Diarium Romanas Curiae

849

DIARIUM ROMANAE CURIAE


Domenica, 2 dicembre 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto in Udienza Sua Eccellenza il Principe Don GIULIO PACELLI,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Costa Rica,
per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Gioved, 20 dicembre, 1956, il Santo Padre Pio XII ha ricevuto
in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. TAPIO VOIONMAA, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Finlandia,
per la presentazione delle Lettere Credenziali.

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI


Marted, 23 Ottobre 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si adunata la
S. Congregazione dei Sacri Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi
Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della Causa di beatificazione del servo di Dio Giuseppe Mafianet
y Vives, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Pigli della sacra Famiglia e dell'Istituto delle Suore Missionarie Figlie di S. Maria di Nazareth.
Hanno inoltre preso in esame la relazione dei revisori teologi sugli scritti dei
Servi di Dio :
a) Gioacchino da Cnicatt, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati
Minori Cappuccini.
&) Margherita Bays, del I I I Ordine di S. Francesco.
c) Maria Teresa Lega, fondatrice delle Suore della S. Famiglia del I I I
Ordine di S. Francesco.
d) Giuseppe MariaVilaseca, sacerdote, fondatore della Societ dei Missionari di S. Giuseppe.
e) Maria del Monte Carmelo del Bambin Ges, fondatrice dell'Istituto
del Terzo Ordine di S. Francesco e dei iSacri Cuori di Ges e Maria.
Marted, 13 Novembre 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi
Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi
hanno discusso sulla eroicit delle virt del Venerabile Servo di Dio Geremia
dalla Valacchia, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini.
Marted, 11 Dicembre 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata
la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

850

Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della


Causa di beatificazione del Servo di Dio Zefirino Namuncur, giovane dell'Oratorio Salesiano.
Hanno inoltre preso in esame la relazione dei revisori teologi degli scritti
dei Servi di Dio Giuseppe Torras y Bages, Vescovo di Vich, e di Vittorio
Scheppers, Sacerdote, fondatore dell'Istituto dei Fratelli di Nostra Signora
della Misericordia e delle Suore di Nostra Signora della Misericordia.

S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I I , felicemente regnante, si
degnato di nominare :
3

aprile

luglio

agosto

15

ottobre

1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Suore di San Giuseppe (London,
Canada).

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Suore Betlemite Figlie del Suero
Cuore (Bogota).

L'Illmo e Revmo Monsig. Enrico Werner Ewers, Prelato


uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota.

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protettore delle Suore Missionarie Francescane del
Verbo Incarnato (Fiesole).

L'Enio e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore degli Oblati di San Giuseppe (Roma).

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I I , felicemente regnante, si degnato di nominare :
7 novembre 1956. L'Illmo e Revmo Monsig. Scapinelli di Lguigno Giovanni
Battista, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari.
20

L'Emo e Revmo Signor Cardinale Costantini Celso, Membro della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari.
21

Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Tisserant Eugenio e


Cicognani Gaetano, Membri della Sacra Congregazione dei Religiosi.

L'Illmo e Revmo Monsig. Scapinelli di Lguigno Giovanni


Battista, Consultore della Sacra Congregazione dei Religiosi.

Diarium Romanae Curiae

851

SO novembre 1956. Gli Illmi e Revmi Monsig. Palazzini Pietro e Maccari Carlo, 'Consultori della Sacra Congregazione del
Concilio.
Parimente con Biglietti della iSegreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I I ,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Assistenti al Soglio Pontificio :

10
5
13
14

17

1956. s. E. Revma Monsig. Burke Giuseppe A . , Vescovo di


Buffalo.
maggio
S. E. Revma Monsig. Couderc Alfredo, Vescovo di
Viviers.
s. E. Revma Monsig. Minerva Francesco, Vescovo di
giugno
Lecce.
s E. Revma Monsig. Ireton Pietro L., Vescovo di Ri
chmond.
luglio
s. E. Revma Monsig. Doi Pietro Tatsuo, Arcivescovo di
Tokio.
ottobre
s. E. Revma Monsig. Pafundi Donato, Vescovo di Ascoli
Satriano e Cerignola.

s. E. Revma Monsig. Marinoni Giovanni C. Luigi., Vescovo titolare di Pisita.


E. Revma Monsig. Marena Aurelio, Vescovo di Ruvo
e Bitonto.
novembre
S. E. Revma Monsig. Cesarano Andrea, Arcivescovo di
Manfredonia.
aprile

Iii

Protonotari Apostolici ad instar participantium :


13 gennaio
3
8
30
6
19
21

maggio

giugno
luglio

agosto

27

1956. Monsig. Rabelo de Mesquita Giovanni, della diocesi di


Campanha.
Monsig. Andrieu Michele, della diocesi di Strasburgo.
Monsig. Cahard Vittoriano, dell'arcidiocesi di Rouen.
Monsig. Andrieux Giuseppe L., della diocesi di Fargo.

Monsig. Connors Patrizio, della diocesi di Reno.

Monsig. Pypers Tefilo, della diocesi di Spokane.


Monsig. Basso Giovanni Francesco, delia diocesi di Corpus
Christi.
Monsig.
Garcia
Plaza Raimondo, dell'arcidiocesi di Mes

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

sico.
Schweich Giuseppe C, della diocesi di Harrisburg.
Baer J. Urbano, della diocesi di La Crosse.
Brady Francesco J., della medesima diocesi.
Daniels Guglielmo, della medesima diocesi.
Halloran Tommaso, della medesima diocesi.
Monarski Paolo, della medesima diocesi.
Paul Giovanni, della medesima diocesi.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

852

21 agosto 1956. Monsig. Thomas Normanno, della medesima diocesi.


28

Monsig. Nacci Carmelo, della diocesi di Oria.


15 settembre
Monsig. Di Majo Giovanni Battista, della diocesi di Sessa
Aurunca.
Monsig. Lee Riccardo Maria, della diocesi di Porto Luigi.
19

Monsig. Molinari Silvio, della diocesi di Vigevano.


29

M'onsig. Vissicchio Gabriele, dell'arcidiocesi di AmalfL


5 ottobre
Monsig. Ciccimarra Nicola, della prelatura nullius di
10

Altamura.
16

Monsig. Severi Aldo, della diocesi di Cesena.


30 novembre
Monsig. D'Urso Gaetano, della diocesi di Nusco.

Prelati Domestici di Sua


16
10

22
26
29
19
26

28
13

23
25
31
6
18

3
8

12

29
1

Caselli Virgilio (Roma).


Ciao Enrico R., della diocesi di Azul.
Marcen Vincenzo, della medesima diocesi.

Torti Rodolfo, della diocesi di S. Nicola de los


giugno
Arroyos.
agosto

Monsig. Heroncio de Melo Paolo, della diocesi di Caic.


ottobre

Monsig. de Campos Giuseppe Igino, dell'arcidiocesi di San


Paolo del Brasile.
gennaio 1956. Monsig. Badr Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi.

Monsig. Leger Luigi, della diocesi di Arras.

Monsig. Roux Marcello, della medesima diocesi.

Monsig. Igonin Luigi, dell'arcidiocesi di Lione.

Monsig. Guerra Mariano, dell'arcidiocesi di La Piata.


febbraio

Monsig. Marcon Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Saibene Francesco, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Zabala Giovanni, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Veloso de Siqueira Alcindo Carlo, della diocesi


di S. Carlo del Pinhal.
Monsig. Gomez Aragon Gerardo Vittorio, della diocesi d
Tucumn.
Monsig. Gould Bertrando, dell'arcidiocesi di Birmingham.
marzo
Monsig. Gouyon Paolo, dell'arcidiocesi di Bordeaux.
aprile
Monsig. Noel Maurizio, della diocesi di Saint-Di.

Monsig. Wurth Andrea, della medesima diocesi.

Monsig- Dornas Enrico, della diocesi di Oranomaggio


Monsig. Delamare Giovanni, dell'arcidiocesi di Rouen.

Monsig. Lecouflet Paolo Vittorio, della medesima arci


diocesi.

Monsig. Collins Guglielmo, della diocesi di Davenport.

Monsig. Dingman Maurizio, della medesima diocesi.

Monsig. Jackson Edoardo, della medesima diocesi.

Monsig. Wagner Giuseppe, della medesima diocesi.

Monsig. Napolitano Francesco, della diocesi di Lecce.


Monsig. Scully Vincenzo, dell'arcidiocesi di Nuova York.
giugno
marzo
maggio

1953.
1955.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Santit

Diarium Romanae Curiae


1
13

giugno

16
28
30

os

luglio

21

agosto

1956. Monsig. White Roberto, della diocesi di Portland.


Monsig. Ribeiro do Rosario Antonio, della diocesi di
Campos.
Monsig. Palmeiro de Azevedo Dagoberto, della diocesi di
Lorena.
Monsig. Medeiros Leite Leone, della diocesi di Oliveira.
Monsig. Navin Bernardo, dell'arcidiocesi di Birmingham.
Monsig. Codaghengo Alfonso (Roma).
Monsig. Nich Giovanni, della diocesi di Winona.
Monsig. Satory Max Marco, della medesima diocesi.
Monsig. Carmelo Marco, dell'arcidiocesi di Nuova Segovia.
Lazo Baldassarre, d.ella medesima arcidiocesi.
Monsig.

Monsig. Pacis Arsenio, della medesima arcidiocesi.


Monsig. Paredes Getulio, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Siping Cipriano, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Moran Pietro, della diocesi di Reno.
Monsig. Ryan Giovanni, della medesima diocesi.
Monsig. Cannon Alberto Donoghue, della diocesi di Corpus
Christi.
Monsig.
Doyle
Giorgio Antonio, della medesima diocesi.

Monsig. Gronotte Francesco E., della medesima diocesi.


Monsig. Kasper Francesco Giuseppe, della medesima dio-

25

27

28
15 settembre

19
22

ottobre

14

16
21

853

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

cesi.
Ordner Luigi, della medesima diocesi.
Scecina Giorgio, della medesima diocesi.
Rodrguez Rudisendo, dell'arcidiocesi di Messico.
Valds Ottaviano, della medesima arcidiocesi.
Me Caffrey Giovanni, dell'arcidiocesi di New York.
Verdn Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Fleming Walter T., dell'arcidiocesi di San Fran-

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

cisco.
Deery Giuseppe, dell'arcidiocesi di Dublino.
Sabatino Carmelo, della diocesi di Aversa.
Zgon Giuseppe, della diocesi di Giavarino.
Steffen Aberto, della diocesi di Lussemburgo.
Bertuzzi Guglielmo, della diocesi di Piacenza.
Margot Giovanni, della diocesi di Porto Luigi.
Cassata Giovanni, della diocesi di Galveston.
Harris Vincenzo, ideila medesima diocesi.
Holub Elia, della medesima diocesi.
Roach Giovanni, della medesima diocesi.
Afeltra Andrea, dell'arcidiocesi di Amalfi.
Caso Francesco, della medesima arcidiocesi.
Io vane Bonaventura, della medesima arcidiocesi,
Ciarrocchi Mario, della diocesi di Montalto.
Carbone Carlo (Roma).
Petino Cosimo (Roma).
Vicini Pio, della diocesi di Cesena.
Franco Giuseppe, della diocesi di Bressanone.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

854

27

ottobre

8 novembre

12
17
27
30

956*Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Camerieri

Conti Giorgio (Roma).


Scanagatta Gaetano, della diocesi di Vicenza.
Dejardin Emilio, della diocesi di Liegi.
Gozzo Salvatore, dell'arcidiocesi di Siracusa.
Davighi Gino, dell'arcidiocesi di Perugia.
Zupi Saverio, dell'arcidiocesi di Cosenza.
Gottardi Giovanni, della diocesi di Brescia.
Zani Angelo, della medesima diocesi.
De Paola Ciriaco, della diocesi di Nusco.

segreti

soprannumerari

di

Sua

Santit:

1955. Monsig. Kallen Pietro Bernardo,


dell'arcidiocesi
di
Colonia.

Monsig. Mayers Giovanni Guglielmo, della medesima arci2


marzo
diocesi.
23
Monsig. Brger Pietro, della medesima arcidiocesi.
Monsig. Burscheid Giuseppe, della medesima arcidiocesi.

Monsig. Hck Michele, dell'arcidiocesi di Monaco e Fri16 aprile


singa.
11 maggio
Monsig. Stegerwld Luigi, della diocesi di Fargo.
Monsig. Huhn Giuseppe, della diocesi di Fulda7 giugno
Monsig. Schfer Giovanni, della medesima diocesi.

Monsig. Dantes Gurgel Valfredo, della diocesi di Caic.
26 agosto
Monsig. Leite Ramalho Amanzio, della medesima diocesi.

Monsig- Erasmi Bernardo Giuseppe, dell'arcidiocesi di
11 ottobre
Colonia.
17 febbraio 1956. Monsig. Arrighi Giovanni F., della diocesi di Ajaccio.
23

Monsig. Bat Wichrowski Walmor, della diocesi di Santa.


Maria.
Monsig. Batistella Vittore, della medesima diocesi.
Monsig. Cordenunsi Flaviano Paolino, della medesima dio.
cesi.
22
marzo
Monsig. O'Donnell Giovanni, della diocesi di Motherwell.
13 aprile
Monsig. Coimbra de Albuquerque Gioacchino Taumaturgo,
della diocesi di Campos.

Monsig. de Melo Annibale, della diocesi di Taubat.
12 maggio
Monsig- McAuliffe Giovanni, della diocesi di Davenport.
13 giugno
Monsig. Eli Oliveira Francesco, della diocesi di Oliveira.

)>
Monsig. de Castro Gioacchino, della medesima diocesi.
Monsig. Oarmody Donald, della diocesi di Reno.
6
luglio
Monsig. Anderson Roberto, della medesima diocesi.

Monsig. Demers Giorgio Edoardo, dell'arcidiocesi di
25

Qubec.
21 agosto
Monsig. Schliefe Giorgio A . , dell'arcidiocesi di Boston.
Monsig. Alvarado Giuseppe G., della diocesi di Corpus

Christi.
Monsig. Adams Michele G., della medesima diocesi.
25

gennaio

Diarium Romanae Curiae


21

23
27

28

15

27
29

agosto

1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
settembre
Monsig.
Monsig.
))
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

))

))

ottobre

21

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

26

27

29
7 novembre

32

16

17

Monsig.

855

Bartosch Engelberte G., della medesima diocesi.


Hennel Guglielmo G., della medesima diocesi.
Natali Agostino, della diocesi di Macerata.
Pinucan Giacomo, della diocesi di La Crosse.
Dali Umberto, della medesima diocesi.
Wagener Antonio, della medesima diocesi.
Zielinski Chester, della medesima diocesi.
Bianchedi Domenico, della diocesi di Faenza.
Ceroni Eugenio, della medesima diocesi.
D'Ippolito Ferdinando, della diocesi di Oria.
Hengen Giovanni, della diocesi di Lussemburgo.
Jost Giulio, della medesima diocesi.
Gargiulo Gioacchino, della diocesi di Sessa Aurunca.
Giuliani Luigi, della diocesi di Iesi.
Desideri Agostino, della diocesi di San Severino.
Gentili Ferdinando, della medesima diocesi.
Senderoni Dante, della medesima diocesi.
Sarnelli Raffaele, dell'arcidiocesi di Amalfi.
Amendola Antonio, della medesima arcidiocesi.
Florio Vincenzo, della medesima arcidiocesi.
Gallo Andrea, della medesima arcidiocesi.
Mansi Raffaele, della medesima arcidiocesi.
Sacco Pasquale, della medesima arcidiocesi.
Leone Vincenzo, della medesima arcidiocesi.
Prencipe Salvatore, dell'arcidiocesi di Manfredonia.
Giannini Filippo (Roma).
Lovelli Arturo (Roma).
Morino Claudio, della diocesi di Acqui.
Ranaudo Arcangelo, dell'arcidiocesi di Benevento.
Felici Luigi (Roma).
Sanna Giovanni, dell'arcidiocesi di Sassari.
Rocconi Martino, dell'arcidiocesi di Zara.
Gini Pietro, della diocesi di Como.
Renna Giuseppe, della diocesi di Lecce.
Aquilina Nicola, dell'arcidiocesi di Malta.
Debono Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
Zammit Innocenzo, della medesima arcidiocesi.
Roselli Sante, della diocesi di Ruvo.
Catullo Francesco, della diocesi di Trivento.
Jannicelli Felice, della medesima diocesi.
Marinelli Nicola, della medesima diocesi.
Lestini Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perugia.
Urru Carlo, della medesima arcidiocesi.
Lenoci Gaetano, della prelatura nullius dioeceseos di Acquavi va delle Fonti.
Deskur Andrea Maria, dell'arcidiocesi di Cracovia.

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

866

22 novembre 1956. Monsig. Immordini Ignazio, dell'arcidiocesi di Siracusa.

Monsig. Mallia Francesco, della medesima arcidiocesi.


27

Monsig. Bertoli Francesco, della diocesi di Brescia.

Monsig. Bontacchio Antonio, della medesima diocesi.

Monsig. Fava Giovanni, della medesima diocesiCamerieri segreti soprannumerarii di Spada e Cappa di Sua Santit :
4
14

luglio

1955. Il Barone Von Boeselager Ermanno, dell'arcidiocesi di Coloniaottobre 1956. Il Conte Vincenti Mareri Alessandro, della diocesi di Rieti.
Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santit :

29 agosto
14 ottobre
27

1956.

Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.

Concina Giovanni, della diocesi di Concordia.


Fiore Luigi, dell'arcidiocesi di Gaeta.
Andriani Giuseppe, dell'arcidiocesi di Brindisi.
Chiappafreddo Franco, della diocesi di Carpi.
Cerroni Evaristo, della diocesi di Tivoli.

Cappellano d'onore extra Urbem di Sua Santit :


5 settembre 1956. Monsig. Bassi Adolfo, della diocesi di Verona.

NECROLOGIO
21 ottobre 1956. Monsig. Philippe Giuseppe, Vescovo di Lussemburgo.
26 novembre
Monsig. Molloy Tommaso Edmondo, Vescovo di Brooklyn.
12 dicembre

Monsig. Eustace Bartolomeo Giuseppe, Vescovo di Camden.


18

Monsig. de Nardis Giuseppe, Vescovo di Eleuteropoli in


Palestina.

An. et vol. X X X X T I I I

31 Decembris 1956

(Ser. I I , v. X X I I I ) - N. 18

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM

OFFICIALE

INDEX GENERALIS ACTORUM


(AN.

ET VOL.

I - A C T A P I I PP.

XXXXVIII

XII

SER.

SACRA

II,

v.

XXIII)

CONGREGATIO

CONSISTORIALIS :

Decreta, 58, 96, 146, 217, 4 8 1 , 509,


LITTERAE ENCYCLICAE, 5, 3 0 9 , 7 1 1 , 7 4 5 .
EPISTULAE APOSTOLICAE,

260,

628, 6 8 7 , 7 2 8 , 8 0 2 .

Provisiones Ecclesiarum, 148, 2 1 9 ,

549.

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 66, 1 1 3 ,


192, 215, 354, 373, 437, 485, 555, 597,
645, 693, 750, 809.
LITTERAE APOSTOLICAE, 6 8 , 1 1 9 , 2 0 0 , 2 5 2 ,
4 4 1 , 4 9 1 , 562, 607, 656, 752.

482, 580, 629, 729, 839.

Nominatio, 4 8 4 .
SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM :

Decretum,

59.

MOTU PROPRIO, 1 8 9 .
EPISTULAE, 4 1 , 7 3 , 126, 2 0 9 , 2 6 0 , 4 4 6 ,
496,, 567, 613, 662, 760, 812.
ALLOCUTIONES, 4 3 , 8 2 , 1 2 7 , 2 1 0 , 2 6 9 , 4 4 9 ,
498, 573, 666, 699, 790, 817.
NUNTII RADIOPHONICI, 2 6 , 1 4 1 , 2 9 2 , 4 7 5 ,
504, 617, 677, 762, 831.
NUNTIUS SCRIPTO DATUS, 578.
NUNTII TELEGRAPHICI,

SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS:

Decretum, 2 9 5 .
Instructio, 5 1 2 .
SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE:

Decreta, 527, 582, 730.


Provisiones Ecclesiarum, 5 3 0 , 631.
Nominationes, 633.

761.
SACRA CONGREGATIO RITUUM :

II - A C T A
SUPREMA
FICII :

SS.

SACRA

CONGREGATIONUM
CONGREGATIO

S.

OF-

Decreta, 95, 508.


Instructio, 141.
56 - ACTA, vol. X X I I I , n. 18. 31-12-1956.

Decretum in re liturgica, 2 2 6 .
Decreta in causis beatificationis et
canonizationis Servorum Dei, 1 4 9 ,
2 2 1 , 531, 584, 634, 688, 804, 842.

Declaratio, 153.
Formulae benedictionis, 8 4 4 .

Index generalis actorum

858

SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET


STUDIORUM UNIVERSITATIBUS :
Decreta, 5 8 9 , 637, 8 4 6 .

III - ACTA TRIBUNALIUM


SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA :
Preces a Summo Pontifice exaratae, sacris Indulgentiis ditatae, 9 8 ,
592, 641.
SACRA ROMANA ROTA:
Sententiae et decreta, 3 5 9 .
Citationes edictales, 9 9 , 1 5 5 , 5 3 4 ,
594, 643, 8 0 7 , 8 4 7 .
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS :
Citatio edictalis, 6 9 2 .

IV - A C T A OFFICIORUM
PONT. COMMISSIO DE RE BIBLICA:
Instructio, 6 1 .
Diarium Romanae Curiae:
Audientiae solemniores, 1 0 3 , 1 5 6 ,
238, 297, 5 3 5 , 595, 644, 7 3 1 , 8 0 8 , 849.
Sacra Congregatio Rituum, 2 9 7 ,
595, 849.
Sacra Congregatio de Propaganda
Fide, 5 3 5 , 7 3 1 .
SECRETARIA STATUS :
Nominationes* 103, 1 5 6 , 2 3 8 , 3 0 0 ,
535, 644, 7 3 1 , 808, 850.
Necrologia, 1 1 2 , 2 4 4 , 5 4 8 , 596, 7 4 0 ,
8 0 8 , 856.

* Ad maius inquirendum commodum haec ponitur distincta recensio :


PP.Cardinalibus concreditae Protectoriae : 300, 644, 850.
Consultores deputati : 103, 156, 238, 30C, 535, 731, 851.
Officiales renunciati: In S. S. O. S. Officii, 156; In S. O. de Religiosis, 103, 850;
In S. O. pro Negotiis EE. EE., 850; In Trib. Sign. Apost., 103, 300; In Trib. S. R. Rotae,
300, 850; In Nuntiaturis Apost., 300, In Arch. Secr. Vatic, .103.
Episcopi adsistentes Solio : 156, 301, 536, 732, 808, 851.
Protonotarii Apost, ad instar particip. : 104, 157, 3C1, 536, 732, 851.
Praelati domestici: 104, 157, 301, 536, 732, 852.
Cubicularii secreti supra numerum: 106, 158, 304, 539, 734, 854.
Cubicularii secreti ab ense et lucerna s. n. : 159, 304, 541, 735, 856.
Cubicularii honoris in habitu: 159, 305, 541, 735, 856.
Cubicularii honoris ab ense et lucerna de n. : 106, 159, 305 ; s. n. : 106, 159, 305, 541, 736.
Cappellani secreti honoris : 736.
Cappellani honoris extra Urbem: 856.
Ex Ordine Piano : Gran Croce, 160, 305, 541, 736. Comm. con Placca, 160. Placca, 160.
Comm., 160, 305.
Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce c. e, 160, 542, 736. Gran Croce c. m., 160.
Comm. con Placca c. e, 238, 305, 542, 736. Comm. con Placca c. m., 107, 239, 736. Placca
c. e, 305, 542, 736. Comm. c. c, 107, 239, 305, 542, 737. Comm. c. m., 240, 737. Cav. c. c,
107, 240, 306, 543, 738. Cav. c. m., 545.
Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 109, 242, 307, 545, 738. Comm. con Placca,
109, 242, 546. Placca, 242, 307, 739. Comm., 110, 243, 307, 546, 739. Cav., Ili, 243, 307,
547, 739.

n
INDEX DOCUMENTORUM
CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS
I - ACTA

PII

PP.

XII

I - LITTERAE ENCYCLICAE
PAG.

1955

Dec.

25

1956

Maii

15

Oct.

28

Nov.

Musicae sacrae. Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de Musica Sacra
5
Eaurietis aquas. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
de Cultu Sacratissimi Cordis Iesu
309
Imctuosissimi eventus. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas,
Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: publicae indicuntur preces ad conciliandam pacem iustitia innixam Hungariae populo cruenta caede turbato . . . 741
Laetamur admodum. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
iterum publicae indicuntur supplicationes atque adhibentur
adhortationes ad pacem conciliandam
745
Datis nuperrime. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios
pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
luctuosissimi Hungariae eventus complorantur ac reprobantur
748

II - EPISTULAE APOSTOLICAE

1956

Ian.

20

Novimus vos. - Ad Excmos PP. DD. Iosephum Slipy, Archiep.


Leopolitanum, Metropolitam Haliciensem; Constantinum Bohacewskyi, Archiep. tit. Beronsem, Basilium Ladyka,
Archiep. tit. Martyropolinum; Ioannem Bucko, Archiep. tit.
Leucadensem; Nicolaum Carneckyi, Ep. tit. Lebediensem;
Paulum Goidic, Ep. Fragopolitanum; Nilum Savaryn, Ep.

Index documentorum chronologico ordine digestus

860

1 9 5 6 Iunii

tit. Iotamim; Isidorum Boreckyi, Ep. tit. Amathusium in


Cypro; Andream Roboreekyi, Ep. tit. Tanaitanum; Gabrielem Bukatko, Ep. tit. Severianensem; Nicolaum Elko, Ep.
tit. Apolloniensem; Nieetam Budka, Ep. tit. Patarensem;
Ioannem Latysewskyi, Ep. tit. Adadensem; Ambrosium Senysyn, Ep. tit. Mainensem; Basilium Hopko, Ep. tit. Midilensem, Maximum Hermaniuk, Ep. tit. Sinnensem; pacem et
communionem cum Apostolica Sede habentes: millesimo
exeunte anno a quo princeps S. Olga Sacrum Baptismum
recepit
260
29 Dum maerenti animo. - Ad Emos PP. DD. Cardinales Iosephum
Mindszenthy, Archiep. Strigoniensem, Aloisium Stepinac,
Archiep. Zagrabiensem, Stephanum Wyszynski, Archiep,
Gnesnensem et Varsaviensem, atque ad Excmos PP. DD.
Archiepiscopos et Episcopos necnon ad dilectos filios e Cleri
Laicorumque Ordine Albaniae, Bulgariae, Cecoslovachiae,
Hungariae, Jugoslaviae, Poloniae, Romaniae et Orientalis
partis Germaniae ceterasque Europae gentes insectationibus
vexatas: pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes
549

III - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

1 9 5 5 Iulii

16

ULTRAIECTENSIS ET ALIARUM. (Groningensis - Roterodamensis).


Dioecesium immutationes. - Ab archidioecesi Ultraiectensi et
a dioecesi Harlemensi quaedam territoria distrahuntur, e quibus novae duae dioeceses constituuntur Groningensis et
Roterodamensis

Sept. 1 4 D E AFRICA GALLICA ET DE INSULA MADAGASCARIA. - In Africae


Gallicae Territoriis et in Madagascaria Insula nova Ecclesiarum Episcoporumque series statuitur, Ecclesiastica nempe
Hierarchia

2 0 CHUNCHONENSIS. Etsi sancta Ecclesia. - Apostolica Praefectura


Chunchonensis ad dignitatem perducitur Apostolici Vicariatus, iisdem finibus nomineque servatis

Nov. 13 LINENSIS. Gum uniuscuiusque. - In Cathedrali Templo dioecesi


Linensis Canonicorum Collegium constituitur

VALENTINAE IN BRASILIA. Gum Nostra. - In dioecesi Valentina


in Brasilia Canonicorum Collegium constituitur

15 MONTISVIDEI ET ALIARUM. (Melensis - S. Iosephi in Uruquaria).


Accepta. - Ab Archidioecesi Montisvidei et ab aliis quibusdam
dioecesibus quaedam territoria distrahuntur, e quibus duae
aliae dioeceses constituuntur: Melensis et S. Iosephi in
Uruquaria

VALDIVIENSIS - PORTUS MONTT (Osornensis). Christianorum. Distractis quibusdam territoriis ex dioecesibus Valdiviensi
ac Portus Montt, nova eificitur Osornensis dioecesis . .
1 9 5 6 Ian.
22 QUITENSIS (Guayaquilensis). Gum in Aequatoriana - In Aequatoriana Republica altera constituitur ecclesiastica Provincia,
Guayaquilensis nuncupanda

28 INSULARUM BERMUDARUM. Etsi curae. - Apostolica Praefectura


Insularum Bermudarum ad gradum et dignitatem Vicariatus Apostolici evehitur

65

113

192
245
247

194

197

250

373

Index documentorum chronologico ordine digestus

861
PAG.

1 9 5 6 Febr.

20

"

29

Mart.

Apr.

23

IACAREZINHOENSIS (Londrinensis - Maringansis). Latissimus


partire. - A Dioecesi Iacarezinhoensi quaedam separantur
regiones, ex iisque duae formantur dioeceses, Londrinensis
et Maringansis appellandae
. .
ADAMANTINAE - ARASSUAHYENSIS - CARATINGENSIS (Valadarensis). Berum usu. - E territorio Ecclesiarum Adamantinae,
Arassuahyensis et Caratingensis quaedam partes separantur
e quibus nova dioecesis erigitur, Valadarensis appellanda
NAIROBIENSIS-MERUENSIS (De Kitui). Quoniam superna. - Ex
Archidioecesi Nairobiensi atque e Meruensi dioecesi quaedam distrahuntur partes, quae in novae Praefecturae Apostolicae formam rediguntur de Kitui nomine
PORTUS HISPANIAE (Castriensis - S. G-eorgii in Insula Grenada).
Crescit Ecclesia. - Ab Archidioecesi Portus Hispaniae quaedam separantur Insulae, e quibus duae creantur dioeceses,
Castriensis ac S. Georgii in Insula Grenada nuncupandae
AGRAENSIS (Meerutensis). Quandoquidem Christus. - Ab Archidioecesi Agraensi quaedam territoria distrahuntur quae in
formam novae dioecesis rediguntur, Meerutensis appellandae
UAGADUGUENSIS (Kupelansis). Quo suavi animi. - Ex Archidioecesi TJagaduguensi quaedam separantur regiones, quae
in novae formam dioecesis rediguntur, Kupelansis nuncupandae
IAMAICAE (Kingstonensis). Sanctorum mater. - Apostolicus Vicariatus Iamaicae ad gradum perducitur cathedralis sedis,
Kingstonensis appellandae
BELIZENSIS. Cum Christus Iesus. Vicariatus Apostolicus Belizensis ad dignitatem dioecesis evehitur
GUYANAE GALLICAE (Caiennensis). Qua sollicitudine. - Apostolicus Vicariatus Guyanae Gallicae ad dignitatem perducitur
dioecesis, Caiennensis nuncupandae
GUYANAE ANGLICAE (Georgiopolitanae). Quoniam gravissimum.
- Apostolicus Vicariatus Guyanae Anglicae ad gradum et dignitatem evehitur Cathedralis Ecclesiae, Georgiopolitanae
nuncupandae
D E UCAYALI (Eequenansis-Pucallpansis). Cum petierit. - A vicariatu apostolico de Ucayali quaedam territoria distrahuntur, e quibus duo novi vicariatus apostolici constituuntur;
quorum alter Requenansis appellabitur, alter Pucallpansis . Vicariatus apostolicus praeterea de Ucayali nomen
accipit Sancti Raymundi
VILLAVICENTIEN. (Vichadansis). Cum Apostolis Christus. - A Vicariatu Apostolico Villavicentiensi quaedam regio separatur,
ex qua efficitur Praefectura Apostolica Vichadansis . .
KONGOLOENSIS - STANLEYPOLITANI (Kinduensis). Apostolica Sedes. - Ab Apostolicis Vicariatibus Kongolonsi et Stanleypolitano, in Congo Belgico, quaedam separantur territoria, quibus novus Vicariatus constituitur, Kinduensis nuncupandus
T/AMALENSIS - KETANSIS (Navrongensis). Semper fuit. - A Dioecesibus Tamalensi et Ketansi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova quaedam dioecesis conditur, Navrongensis appellanda

485

597

437

488

555

557

439
560

600

602

604

645

647

649

Index documentorum chronologico ordine digestus

862

PAO.

1956 Apr.

23 D E SINTANG. Cum, ingenti sane. - Apostolica Praefectura de Sintang, quae est in Indonesia, ad gradum Vicariatus Apostolici
evehitur

29 LIKUNIENSIS - ZOMBANSIS (Dedzansis). Etsi cotidie. - Ab Apostolicis Vicariatibus Likuniensi et Zombansi quaedam territoria detrahuntur, e quibus novus Apostolicus Vicariatus
constituitur, qui Dedzansis appellatur
Maii 29 NEO-PAMPILONEN. Dum rerum. - Neo-Pampilonensis Ecclesia,
in Columbia, ad gradum perducitur Metropolis, atque caput
efficitur novae Provinciae Ecclesiasticae

NEO-PAMPILONENSIS (Cucutensis). Ecclesiarum omnium. Distractis a Neo-Pampilonensi Ecclesia quibusdam curiis, nova
efficitur dioecesis Cucutensis appellanda

31 Sedes sapientiae. - Principia dantur et Statuta generalia probantur, quibus informari regique debent ii qui vocati sunt ad statum acquirendae religiosae perfectionis amplectendum eorumque educatores
Iulii
2 SAVANNENSIS - ATLANTENSIS (Atlantensis). Amplissimas Ecclesias. - E distracta dioecesi Savannensi-Atlantensi, nova
Ecclesia efficitur, Atlantensis nuncupanda; prioris autem
nomen mutatur

PESQUEIRENSIS (Afogadensis de Ingzeira). Qui, volente Deo. A Pesqueirensi dioecesi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova quaedam dioecesis conditur, Afogadensis de Ingzeira appellanda

654

652

693

696

354

750

809

IV - LITTERAE APOSTOLICAE

1954 Aug.

30

Templum perdeeorum. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minoris evehitur Ecclesia B. Mariae V. de Rupe, seu de Las
Lajas intra fines dioecesis Pastopolitanae

Decorem Carmeli . - Beata Maria V. a Monte Carmelo Patrona


Caelestis constituitur Territorii Nationalis de Formosa
intra fines dioecesis Resistenciae
Sept. 2 Quae nobis. - Beata Maria V. a Sacratissimo Rosario in praecipuam Caelestem Patronam civitatis et dioecesis Rosariensis,
in Republica Argentina, eligitur

4 In gravi saeculo. - Sanctus Franciscus Assisiensis praecipuus


Caelestis Patronus dioecesis Assisensis declaratur

Quae una ab origine. - Beata Maria V. ab origine Immaculata


praecipua Caelestis Patrona constituitur praefecturae apostolicae Galapagensis

8 Magno afficimur. - Beata Virgo Maria a Bono Iesu , vulgo


Madonna del Buon Ges appellata, una cum S. Ioanne
Baptista, Praecursore Domini et Martyre, Patrona Caelestis
civitatis et dioecesis Fabrianensis constituitur
. .

Ornatur urbs. - Templum B. Mariae V. a perpetuo succursu, in


urbe et archidioecesi Bostoniensi, Basilicae Minoris honoribus ac privilegiis honestatur

12 Maximo afficimur. - Ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris


evehitur ecclesia Archiconfraternitatis B. Mariae V. Immaculatae in civitate et archidioecesi Catacensi

Oct.
2 Antiquis. - Beata Maria Virgo a gratiis praecipua Caelestis Patrona regionis Samniticae proclamatur

68

70

119
121

200

365

122

201
123

Index documentorum chronologico ordine digestus


1954

Oct.

Nov.

Dec.

1955

Ian.

Febr.

Mart.

Iunii

Aug.

Perfugium salutis. - Templum B. Mariae V. De Monte, in suburbio Bombayensis Urbis exstans, Basilicis Minoribus
accensetur, ac insuper Bombayensi Emo Ordinario facultas
committitur coronandi Imaginem B. Mariae \. in eodem
asservatam
3 Placentia. - Templum B. Mariae V., Piacentina in Urbe, Santa
Maria di Campagna appellatum, Basilicae Minoris titulo ac
privilegiis cohonestatur
4 Barensium Templum. - Ecclesia Cathedralis Barensis Basilicae
Minoris honoribus privilegiisque decoratur
11 .Altissimus creavit . - Sanctus Lucas Evangelista Caelestis Patronus Publici Collegii Medicorum Hispanorum, vulgo
Cuerpo de Sanidad Nacional , in dioecesi Matritensi, confirmatur
16 Recens constitutas. - Beata Maria V. in Caelum Assumpta praecipua Caelestis Patrona dioecesis Umtatanae declaratur . .
19 Amplo Templo. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris templo
Sancti Ioseph, in urbe et archidioecesi Marianopolitana conferuntur
Deiparae cultorum. - Basilicae Minoris honoribus decoratur ecclesia Forocorneliensis B. Mariae V., vulgo Dei Piratello , in
dioecesi Imolensi
3 Quasi arx. - Beata Maria V., a Gibilmanna appellata, praecipua Patrona totius dioecesis Cephaludensis eademque sub
titulo Immaculatae Conceptionis venerata, primaria Patrona
Urbis Cephaludii constituitur
14 Omatissimum Templum. - Templum Cathedrale Eiojense S. Nicolao Barensi sacrum titulo Basilicae Minoris condecoratur
Marialis annus. - Ecclesia paroecialis B. Mariae V. a SS. Rosario,
in loco vulgo Villa del Rosario intra fines Cordubensis in
Argentina archidioecesis exstans, Basilicae Minoris titulo
honoribusque augetur
28 Doctrinam. - Beata Maria V. de Antro Sancto Societatum Speleologorum Hispanorum Patrona Caelestis constituitur . .
25 Pauperis civis. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditatur
templum Sancti Francisci Asisinatis in Urbe ac dioecesi Arretina
5 Amica lucet. - Beata Maria V., nomine Auxilium Christianorum invocata, primaria Patrona, et S. Patricius, Pont. et
Conf. secundarius Patronus, dioecesis Bumburiensis declarantur
11 Anciliarem condicionem. - Sancta Zita V. ancillarum mulierumque
domesticae curae addictarum Patrona Caelestis declaratur
30 Quamquam labentibus. - Basilicae Minoris honoribus ac privilegiis cumulatur ecclesia paroecialis et Collegialis B. Mariae
V. Immaculatae in oppido Seminara , Miletensis dioecesis
In amoena regione. - Ecclesia Cathedralis Aprutina privilegiis
Basilicae Minoris honestatur
Terra nova. - Cathedrale Templum archidioecesis Sancti Ioannis
Terrae Novae titulo Basilicae Minoris condecoratur . . . .
17 Augusta Virgo Deipara. - Ecclesia B. Mariae V. De Guadalupe ,
intra fines Toletanae archidioecesis exstans, titulo Basilicae
Minoris exornatur
6 Deus miserentissimus. - Beata Maria V., titulo Domina Nostra

863

21

252

254
255

205
367

206

257

368
71

207
125

441

369
259

444
443
607

491

Index documentorum chronologico ordine digestus

864

PAG.

de Mongui invocata, praecipua Patrona, et S.Ioseph, eius


Sponsus, secundarius Patronus dioecesis Duitamensis proclamantur
562
1955 Aug. 12 Beligio et ars. - Ecclesia cathedralis Auximana honoribus Basilicae Minoris insignitur
563

22 Quasi fons lucis. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minoris


evehitur templum S. Vincentii a Paulo, apud Latrobe
dioecesis Greensburgensis exstans
608

Oct. 24 Quo firmiores. - Nuntiatura Apostolica Lucemburgensis erigitur


72

28 Quod Sanctus. Praecipuus Caelestis Patronus renuntiatur


Sanctus Benedictus Abbas totius Pietersburgensis Abbatiae
nullius, in Africa Australi
656

4 Quo maiora. - Sanctus Christophorus, M., eligitur in praecipuum


caelestem Patronum pro toto Italici exercitus ordine ad rem
machinalem et ad automatarias raedas pertinente, vulgo
Motorizzazione e servizio automobilistico nuncupato . . 203
1956 Ian.
18 Sacra in claustra. - Constitutiones approbantur Congregationis
Sororum Servularum Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae 370

Mart. 16 Christi Begno. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate honestatur


ecclesia cathedralis Sancti Thomae Apostoli, Madraspolitanae
et Meliaporensis archidioecesis in India
565

Quasi arx. - Beata Maria V., titulo De Nuria invocata, praecipua constituitur apud Deum Patrona, una cum S. Hermengaudio, dioecesis Urgellensis
658

Apr.
6 Paterno animo. - Sanctus Gabriel Archangelus omnium militum
ex Italico exercitu novo ordini Transmissionum addictorum caelestis apud Deum Patronus declaratur
659

13 Pie invocata. - Beata Maria V., Santa Maria Greca vulgo appellata, in praecipuam Patronam oppidi Corato , archidioecesis
Tranensis, eligitur una cum S. Cataldo, Ep. et Conf., et S.
Gerardo Maiella, conf
661

23 Qui Megalomartyr . - Sanctus Georgius Martyr totius Italici


Equitatus Patronus Caelestis constituitur
752
Maii 4 PerdolentiVirgini. -Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur paroeciali ecclesiae B. Mariae V. Perdolentis, vulgo our
Lady of Sorrows , in urbe et archidioecesi Chicagiensi exstanti. 611

Iunii
6 Magistra veritatis Ecclesia. - Nova Statuta dantur Pontificiae
Academiae Theologicae Romanae
493

Aug. 14 Sacrarum aedium. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditatur


Cathedrale Templum B. Mariae V. in Caelum Assumptae, in
Civitate et archidioecesi Acheruntina
610

Oct.
7 E vulnerato. - Venerabilis Dei Famulus Innocentius PP. X I ,
Confessor, Beatus renuntiatur
754
V - MOTU PROPRIO

1956 Febr. 11

Nihil Ecclesiae. - De Instituto quod Regina Mundi nuncupatur

187

VI - EPISTULAE

1955

Oct.

30

Quidquid Malabarensi. - Ad Revmum P. Maurum a Perdolente


V. Maria, Tertii Ordinis Carmelitarum discalceatorum Malabarensium Moderatorem Generalem, ob saeculum elapsum
ab eodem Ordine condito

41

Index documentorum chronologico ordine digestus


1955 Dec.

Gloriosam Beginam. - Ad Emum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem, atque Excmos PP. DD. Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios Poloniae: tertio vertente saeculo
a libertate Poloniae restituta per defensionem Sanctuarii
Jasna Gora

2 4 Hadriatici Maris. - Ad Emum P. D. Angelum Iosephum S. R. E.


Presb. Cardinalem Roncalli, Venetiarum Patriarcham, quinto
vertente saeculo ab obitu S. Laurentii Giustiniani . . . .
25 Pergrata. - Ad Emum P. D. Valeri an um tit. S. Mariae in Via Lata
S. R. E. Presb. Cardinalem Gracias, Archiepiscopum Bombayensem, quem Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum ex Foederali Unione Birmana in Rangunensi urbe celebrandum
1956 Ian.
19 Quandoquidem. - Ad Revmum P. Alfredum Scotti, Ordinis B.
Mariae V. de mercede redemptionis captivorum Moderatorem
Generalem: septimo volvente saeculo ab obitu S. Petri Nolasci

Febr. 2 Sedulo pietatis. - Ad Revmum P. Engelbertum Eberhard, Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini Moderatorem Generalem, ob septimum exeuntem saeculum ab unitate Eremitarum Sodalium constituta

11 Grato animo. - Ad Revmum P. Engelbertum Eberhard, Ordinis


Fratrum Eremitarum S. Augustini Moderatorem Generalem,
ob sacra sollemnia quinto vertente saeculo ab obitu S. Ritae
a Cascia celebranda

Mart. 30 Notre paternelle. - Ad Excrum P. D. Alexandrum Renard, Episcopum Versaliensem, praesidem Conventus L X V I I I nationalis Sodalitatis, quae Union des uvres Catholiques de
France appellatur

Apr. 10 Piis exspectatus. - Ad Revmum P. Godefridum Spiekman, Congregationis presbyterorum a Ssmo Sacramento Generalem
Moderatorem, saeculo exeunte ab ortu eiusdem Congregationis

12 Laetabile scitu. - Ad Revmum P. Mead Franciscum, C. M., Studiorum Universitatis Niagara-Ormensis Moderatorem, saeculo exeunte ab ortu ipsius Universitatis

14 Optimo sane. - Ad Emum P. D. Chrysanthum tit. Ss. Cosmae et


Damiani S. R. E. Presb. Cardinalem Luque, Archiepiscopum
Bogotensem, quintum ac vicesimum episcopatus annum
implentem

18 Iam pridem. - Ad Emum P. D. Marcellum tit. Sancti Callisti S.


R. E. Presb. Cardinalem Mimmi, Archiepiscopum Neapolitanum, quem Legatum mittit ad XV Conventum Eucharisticum ex tota Italia, Lyciae celebrandum

Maii
7 Primo volvente saeculo. - Ad Revmum P. D. Lagier Carolum, Protonotarium Apostolicum ad instar participantium, Consociationis ab Opere Orientis Moderatorem generalem: saeculo exeunte ab ipso Opere condito
.

.
31 Sexto decimo. - Ad Revmos Patres Aloisium Bostani, Ordinis
Antoniani Aleppensis Syro-Maronitarum Moderatorem Generalem, Moussa Ozar, Ordinis Antoniani Libanensis SyroMaronitarum Moderatorem Generalem, Isaiam Asmar, Ordinis Antoniani S. Isaiae Syro-Maronitarum Moderatorem Ge-

865

73

77

126

80

209

267

264

268

446

266

447

496

Index documentorum chronologico ordine digestus

866

PAG.

1956

Iunii

22

Iulii

Aug.

30

Sept.

20

22

Oct.

25

Nov.

Dec.

19

neralem: sexto decimo expleto saeculo ab obitu Coenobiarchae


S. Antonii
Peropportuna sane. - Ad Emum P. D. Clementem tit. Sanctae
Balbinae S. R. E. Presb. Cardinalem Roques, Archiepiscopum Rhedonensem, Dolensem et S. Maclovii, quem Legatum
deligit Congressui Eucharistico, Rhedonensi in urbe, e tota
natione G-allica ineundo
Legentibus Nobis. - Ad Revmos PP. Augustinum Sepinski, Ordinis Fratrum Minorum Ministrum Generalem; Victorium Costantini, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium Ministrum Generalem; Benignum a S. Hilario, Ordinis Fratrum
Minorum Capulatorum Ministrum Generalem; Ioannem
Boccella, Tertii- Ordinis Regularis S. Francisci Ministrum
Generalem: quinto exeunte saeculo ob obitu S. Petri Regalati
Praeterito quidem anno. - Ad Emum P. D. Card. Iosephum Siri,
tit. S. Mariae de Victoria, Archiepiscopum Ianuensem, quem
Legatum mittit ad sacra sollemnia in Hispania celebranda in
honorem S. Ignatii de Loyola, quarto vertente saeculo ab
eiusdem obitu . . . .Iam quintum. - Ad Revmum P. Gerardum Ramakers, Cartusiani
Vedanae Coenobii Moderatorem: quinto vertente saeculo ab
ipso Coenobio condito
Nuntium sane. - Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Cardinalem
Caro Rodrguez, Archiepiscopum S. Iacobi in Chilia, Legatum delectum ad sextum Conventum ex omni America indictum de discipulorum in scholis sociali institutione recte provehenda
Novimus Religiosorum. - Ad Emum P. D. Valerium tit. S. Silvestri in Capite S. R. E. Cardinalem Valeri. S. Congregationis
de Religiosis Praefectum, Praesidem conventus utriusque
cleri ex universa Hispania, de perfectione religiosa ac sacerdotali deque apostolatu provehendis, in urbe Matritensi
indicti
Hiberniae gentis. - Ad Emum P. D. Ioannem tit. S. Agathae S.
R. E. presb. Card. D'Alton, Archiepiscopum Armachanum:
tertio exeunte saeculo ob obitu Lucae Wadding, Ordinis
Fratrum Minorum
Proximo ineunte. - Ad Excmum P. D. Iosephum Fietta, Archiescopum tit. Sardicensem, in Italia Apostolicum Nuntium,
quinquagesimum sacerdotii annum implentem . . . . . .
Compertum sane. - Ad Emum P. D. Franciscum tit. Sanctorum
Ioannis et Pauli S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopum
Neo-Eboracensem, quem Legatum mittit ad conventum
eucharisticum ex Insulis Philippinis, in urbe Manilana ineundum
Tibi feliciter. - Ad Emum P. D. Henricum tit. S. Petri in Monte
Auro S. R. E. Presb. Card. Pia y Deniel, Archiepiscopum
Toletanum, sexdecim aetatis lustra implentem

567

570

571

613

614

616

662

812

760

814

815

VII - ALLOCUTIONES

1955

Nov.

Sociis Sodalitatis Italicae elementarii ludi Magistrorum Catholicorum, ob decennium a Sodalitate ipsa condita coadunatis
Iis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, Sodalitatis Na-

43

Index documentorum chronologico ordine digestus

867
PAG.

1955 Nov.
1956

Ian.

10
8

19

Febr. 13

14
Mart. 4

25

Apr.

11

16

Maii

14

19

Iunii

Iulii

Aug.

19

tionalis Italicae missiciorum militum, vulgo Granatieri di


Sardegna
. .
Iis qui interfuerunt VIII Conventui Consilii, vulgo F. A. O.
(Food and Agriculture Organisation), Romae habito . . . .
Ab Augusto Pontifice coram multis honorabilibus medicis habita, quorum plerique in magnis Lyceis obstetricem disciplinam et gynecologiam docent, obstetricis artis scholas moderantur, Institutis parituris matribus attributis praesunt,
cum hi Romam convenerant invitat et arcessitu Secretariatus ex omnibus gentibus catholicorum medicorum . . .
Ad Excmum Virum Juscelino Kubitschek de Oliveira, Praesidem electum Brasiliae
Iis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, e Clero librorum
censurae addicto, quibuscum Summus Pontifex de subiecto
censurae agit
Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis
Ad Legatos Nationum Summo Pontifici omina promentes . .
Cultoribus, Docentibus et Dirigentibus Unionis internationalis
ex magnis Institutis atque Lyceis de Archeologia, de Historia ac de Artis Historia, in Urbe decem abhinc annos conditae
Societatis Iesu Instructoribus a tertia probatione, adstantibus
etiam Revmo P. Praeposito Generali et Curiae Sodalibus . .
Ad christifideles, die Paschatis Resurrectionis D. N. Iesu Christi
devota omina Summo Pontifici ac Veneratissimo Patri in
foro santi Petri proclamantes
Iis quae interfuerunt Conventui tertio decimo internationali
Foederationis universalis puellarum catholicarum (F. M.
J. F. C), Romae habito
Iis qui interfuerunt decimo Conventui Foederationis Italicae
Agrorum Cultorum, Romae habito
Iis qui interfuerunt Conventui internationali pro tutela et sociali integratione leprosorum, Romae habito
Sodalibus Societatum Christianarum Operariorum Italicorum
(A.C.L.I.)
Ducibus atque militibus Helveticis, custodiae Domus Summi
Pontificis addictis, quadringentesimo et quinquagesimo vertente anno ab ipsorum Cohorte instituta
Iis qui interfuerunt Conventui medicorum, in oppido San Giovanni Rotondo habito, quique Symposium de morbis
arterias coronarias affcientibus celebrarunt
Dirigentibus ac Sociis Sodalitatis Italicae oblatorum corneae
et Unionis Italicae caecorum necnon praeclaris medicis mentem Summi Pontificis quaerentibus circa quosdam medendum interventus in auxilium caecorum
Iis qui interfuerunt Conventui universali de fecunditate et sterilitate humana, Neapoli indicto
Docentibus atque alumnis ex Instituto Iuris canonici et Historiae
iuris in Universitate Studiorum Vindobonensi
Ancillis mulieribusque domesticae curae in Urbe addictis . . .
Christifidelibus Sodalibus Tertii Ordinis Sancti Francisci ex
Italia Romae coadunatis
Iis qui interfuerunt Conventui Romae habito e Coetibus
adhaerentibus Unioni internationali contra cancrum . . .

50
53

82
93

127
135
165

210
269

184

272
277
281
287

449

454

459
467
498
499
573
666

Index documentorum chronologico ordine digestus

868

PAG.

1956

Sept.

14

20

22

23

27

Oct.

23

28

Nov.

18

Iis qui interfuerunt Conventui e Sodalitate internationali Scientiarum de re oeconomica, Romae habito
Iis qui interfuerunt Conventui sexto nationali e Clero Italiae,
per hebdomadam Romae indicto, de hodiernis postulatis ac
normis ad Pastorale Ministerium aptius provehendum . . .
Iis qui interfuerunt Conventui VII Foederationis internationalis
Astronauticae, Romae habito
Emis PP. DD. Cardinalibus Exemis PP. D D . Archiepiscopis et
Episcopis, ceterisque Antistitibus, Sacerdotibus ac Religiosis,
qui Conventui internationali de Liturgia Pastorali, Assisii
habito, interfuerunt
Ad Excmum Virum Guillelmum V. S. Tubman, Praesidem Liberiae Reipublicae
Iis qui interfuerunt Conventui internationali Moderatorum Sodalitatis ab Apostolatu Orationis
Ad Excmum Virum Josephum Figueres Ferrer, Praesidem Reipublicae de Costa Rica
Iis qui interfuerunt Conventui quarto a Sodalitate Italica de
Chemiotherapia indicto pro studio therapiae medicae
quoad tumores
Iis qui interfuerunt Conventui internationali Sodalitatum Catholicarum Conducturam operum inferioris vel medii ponderis
Ad Excmum Virum Iosephum Lauretum Arismendi, Ministrum
ab Exteris Negotiis Reipublicae Statuum Foederatorum
Venetiolae
Christifidelibus operariis Pratensis dioecesis, qui peregrinationis
causa ad B. Petri Sedem convenerunt
Ad Excmum Virum Albertum Martin Artajo, Ministrum ab
Exteris Negotiis Hispaniae
Operariis Interamnensis dioecesis, peregrinationis causa Romae
coadunatis
'. "

670

699
790

711
725
674
726

793
798

817
819
825
826

VIII - NUNTII RADIOPHONICI


1955 Dec.

24

1956 Febr. 15

Apr.

22

Maii

Iunii

26

Iulii

31

Sept.

A Beatissimo Patre datus, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu


Christi a. 1955, adstantibus Emis PP. DD. Cardinalibus et
Excmis DD. Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis . . . .
26
Alumnis Scholarum Catholicarum Statuum Foederatorum Americae septentrionalis, ad sollicitandam caritatem erga pueros
indigentes aliarum nationum
141
Christifidelibus Aequatoris Nationis, ob solemnem coronae
inductionem simulacro B. Mariae Virginis Perdolentis, in
urbe Quitensi coadunatis
292
Christifidelibus ob XV Conventum Eucharisticum ex Italia,
Lyciae coadunatis
475
Christifidelibus Galliae in Cathedrali Ecclesia Rothomagensi, e
ruinis belli nuper restituta, sacra sollemnia celebrantibus,
quinto vertente saeculo a recognita innocentia Sanctae
Ioannae d'Arc
504
Christifidelibus Hispaniae ob sollemnes celebrationes in honorem
S. Ignatii, quarto vertente saeculo ab eiusdem obitu, in urbf
Loyola coadunatis
617
Christifidelibus Germaniae, ob Katholikentag in urbe Coloniensi coadunatis
622

Index documentorum chronologico ordine digestus

869
PAG.

1956

Sept.

11

Oct.

14

28

Nov,

10

Dec.

Iis qui interfuerunt Conventui VII Internationali Medicorum


Catholicorum in Urbe capite Hollandiae ab Association
Internationale des mdecins catholiques indicto
Inter Sollemnia Beatificationis Innocentii PP. X I , in Basilica
Vaticana peracta datus, quo Summus Pontifex Pius X I I
merita et virtutes eiusdem Beati illustrat ac exaltat . . .
Mulieribus peregrinationis causa ad Sanctuarium Lauretanum
B. Mariae Virginis e tota Italia coadunatis, ad fausta anniversaria Summi Pontificis Pii X I I pie celebranda
Christifidelibus in festo Christi Regis in urbe Regiensi in Aemilia
coadunatis ob consecrationem Aemilianae regionis SSmo
Cordi Iesu
Cunctis Populis Nationumque Moderatoribus datus, quoad
hodiernos luctuosissimos eventus quibus mundus agitatur
Christifidelibus datus Insularum Philippinarum, ob alterum
conventum Eucharisticum nationalem in urbe capite Manilensi coadunatis

677

762

779

831
787

834

IX - NUNTIUS SCRIPTO DATUS

1956

Iunii

25

Christifidelibus datus ob Conventum Eucharisticum X V I e tota


natione Gallica Rhedonensi in urbe die octavo Iulii coadunatis

678

X - NUNTII TELEGRAPHICI

1956

Oct.

30 Ad Emum P. D. Stephanum S. R. E. Card. Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem, iam e sua sede deportatum, die 28 Octobris mensis a. 1956 in festo Iesu Christi
Regis Varsaviani reversum
31 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Mindszenty, Archiepiscopum Strigoniensem, post deportationem et carcerem in
libertatem restitutum

II - ACTA

SS.

761

761

CONGREGATIONUM

I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII

1956

Ian.
23
Febr. 2

Iulii

Decretum. Proscriptio librorum


Instructio. Ad locorum Ordinarios omnes necnon ad Magistros
in Seminariis, in Athenaeis, vel in Studiorum Universitatibus
docentes et ad Lectores in studiorum domibus religiosorum:
de Ethica Situationis
11 Decretum. Proscriptio libri
12 Decretum. Proscriptio librorum

95

144
96
508

II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

1955

Aug.
Sept.

16

Infantensis-Tuguegaraoanae. - Decretum de mutatione finium


dioecesium
8 Leopoldinensis-Gamposinae. - Decretum de mutatione finium
dioecesium

58
96

Index documentorum chronologico ordine digestus

870

PAG.

1955

Nov.

1956

Dec.
Ian.

Febr.

Apr.

Maii 5

Sept.

18

Bdmontonensis-Sancti Pauli in Alberta. - Decretum de finium


dioecesium mutatione
217
22 Burgensis - Toletanae et aliarum. - Decretum de mutatione finium dioecesium
146
9 Angrensis. - Decretum de Capituli Cathedralis innovatione . . 481
24 Quebecensis. Decretum de titulo ad honorem Sedis primatialis universae Dicionis Canadensis
509
29 Yerulanae (Verulanae - Frusinatensis). - Decretum de novo dioecesis titulo
218
13 Buscoducensis - Bredanae. - Decretum separationis et unionis 511
19 Dicionis Canadensis. - Decretum de Vicariatu Castrensi . . 628
24 Lancianensis et Ortonensis. - Decretum de mutatione finium
dioecesium
687
Adamantina-S eptemlacunensis. - Decretum de mutatione finium
dioecesium
802
19 Beipublicae Cilenae. - Decretum de Vicariatu Castrensi . . . . 803
Austurieensis - Legionensis. - Decretum de finium dioecesium
immutatione
728
III - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM

1955

Dec.

14

Decretum erectionis Tribunalis provincialis circumscriptionum


ecclesiasticarum provinciae Edmontonensis pro tractatione
causarum nullitatis matrimonii

59

IV - S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS

1956

Mart. 25 Instructio. Circa Monialium clausuram

26 Decretum. Normae dantur quoad conventus qui accomodatam


Statuum perfectionis renovationem respiciunt

512
295

V - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

1955

Nov.

18

Sancti Ludovici Senegalensis. - Decretum de finium designatione


Praefecturae Apostolicae

Dec. 12 Taboran.-BuJcoban. - Decretum dismembrationis et unionis .

Josen.-Oturkpoen. - Decretum dismembrationis et unionis . .


1956 Febr. 11 Camberrensis et Culburnensis - Wollongongensis. - Decretum de
mutatione finium dioecesium

Camberrensis et Culburnensis Bathurstensis. - Decretum de


mutatione finium dioecesium

Iunii 14 Jessorensis (Khulnensis). - Decretum. Dioecesis Iessorensis


deinceps Khulnensis appellabitur

527
528
529
582
583
730

VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM

1955

Maii

Nov.

Nov.

12

Cenomanen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione


S. D. Basilii Antonii Moreau, sacerdotis, fundatoris Congregationis a Sancta Cruce
149
1 Parisien, seu Carcassonen. - Decretum reassumptionis causae
pro canonizatione B. Mariae Teresiae De Soubiran, fundatricis Congregationis Mariae Auxiliatricis
221
15 Bomana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Ven. S. D.
Innocentii Papae XI
223.

Index documentorum chronologico ordine digestus

871
PAG.

1956

Febr.

19

Mart. 15
.
.
Apr. 24
. .

Maii

13

22

Aug.

15

Oct.

31

Tolosana. - Decretum-introductionis causae pro beatificatione


Servi Dei Iosephi Mariae Cassant, sacerdotis, monachi professi Ordinis Cisterciensium Reformatorum . . "
Indianapolitana. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Theodorae Guerin, fundatricis Sororum
a Providentia S. Mariae ad Nemus
Tananariven. - Decretum introductionis causae pro beatificatione S. D. Victoriae Rasoamanarivo, viduae
Hispalen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione
S. D. Marcelli Spinola Maestre, Cardinalis Archiepiscopi
Hispalensis, fundatoris Congregationis Ancillarum Conceptionistarum a Divino Corde Iesu
Declaratio. - Circa functiones Tridui Sacri secundum Ordinem hebdomadae sanctae instauratum
Officium et Missa solemnitatis S. Ioseph Opificis, Sponsi B.
Mariae V., Confessoris, pro die I Maii approbantur et Festum SS. Apostolorum Philippi et Iacobi transfertur . . .
Bonaren. - Canonizationis Beatorum Martyrum Rochi Gonzalez de Santa Cruz, Alfonsi Rodrguez, Ioannis del Castillo,
sacerdotum Societatis Iesu
Augustana. - Canonizationis B. Mariae Crescentiae Hss, Virginis, monialis professae III Ordinis S. Francisci
Romana. - Decretum de miraculis pro beatificatione Ven. S. D.
Innocentii Pp. XI
Romana. - Decretum de Tuto pro beatificatione Ven. S. D.
Innocentii Pp. XI
Vrbis et Orbis. - Formulae benedictionis lapicidinarum et marmorariae officinae approbantur

584

586
634

688
153

226

842
843
531
804
844

VII - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS

1955

1956

Iunii

29

Decretum. Institutum Socialium Scientiarum in Philosophica Facultate Pontificiae Universitatis Gregorianae in Urbe in perpetuum erigitur et gradus academicos conferendi iure augetur
Sept.
8 Decretum. Sacrae Theologiae Facultas Trevirensis canonice
erigitur
Nov. 25 Decretum. Erigitur et iure gradus academicos conferendi augetur Institutum Socialium Scientiarum in Philosophica Facultate Pontificii Athenaei Angelici in Urbe
Dec.
8 Decretum. In perpetuum erigitur et iure gradus academicos
conferendi augetur Theologica Facultas sub titulo Marianum in Urbe
Iunii 21 Decretum. Universitas studiorum Niagarensis canonice erigitur
Decreta, quibus Instituta quaedam affiliata vel approbata declarantur
591,

589
590

637

638
846
640

Index documentorum chronologico ordine digestus

872

III -

ACTA

TRIBUNALIUM

I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA


PAO.

1956 Ian.

Maii
Iulii
Aug.

17

Oratio ad Beatam Virginem Mariam, a Summo Pontifice Pio X I I


exarata, indulgentiis ditatur
Preces ad Cleri sanctificationem impetrandam, a Summo Pontifice exaratae atque Indulgentiis ditatae:
4 Oratio a Clero recitanda
17 Oratio a christifidelibus recitanda
28 Oratio a Summo Pontifice Pio X I I exarata atque indulgentiis
ditata: A Maria Ssma Madre degli orfani

98

592
593
641

II - SACRA ROMANA ROTA

1956

Ian.

17
23

27

Mart.
Iulii

Oct.
Nov.

31
8
7

20
18
20
30

Sententiae editae anno 1955


Decreta in causis aliter eodem anno
finitis
Citationes edictales:
Augustana seu Taurinen. Nullitatis matrimonii (Paseal-Carlin
S. Andreae et Edimburgen. Nullitatis matrimonii (G-rahamTaylor)
Asculana seu Firmana. Nullitatis matrimonii (Di MicheleMandic)
Sancti Didaci. Nullitatis matrimonii (Modica-Stein)
Perusina. - Nullitatis matrimonii (Pierini-Hgen) . . . . . .
Indianapolitana. - Nullitatis matrimonii (Benhen-Weiss) . .
Parisien. ~ Nullitatis matrimonii (Boncene-Cringle)
Fargen. Nullitatis matrimonii (Axtmann-Wilson)
Alexandrina Aegypti. - Nullitatis matrimonii (Mazza-Mac Afee)
Massilen. - Nullitatis matrimonii (Vaudano-Pellicei) . . . .
Chicagien. - Nullitatis matrimonii (Freund-Hunt)

375
422
99
100
101
102
155
534
594
643
807
847
848

III - VICARIATUS URBIS TRIBUNAL

1956

Sept.

27

Citatio edictalis: Romana. - Nullitatis matrimonii (CarthyMarcellini)

IV - ACTA

692

OFFICIORUM

PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA

1955

Dec.

15 'Instructio. - Ad Excmos locorum Ordinarios de consociationibus


biblicis et de conventibus ac coetibus eiusdem generis . . .

61

ni
INDICES NOMINUM
I - I N D E X NOMINUM PERSONARUM
(OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA)

A
Abad P., 159.
Abas A., 738.
Abdul-Bari-Bey T., 243.
Abignente G . , 546.
Aboukater I., 173.
Achacrandia D., 535.
Ackerman R., 482.
Adam G., 301.
Adams M . , 854.
Adamson T., 302.
Addazi R. G. M., 661.
Adoain S. (S.D.), 595.
Afanador y Cadena R., 580.
Afeltra A., 853.
Affaticati D., 239.
Affolti M . , 734.
Agagianian Card. G. P., 167.
Aguiar O . , 220.
Aguilar F., 738.
Aguilar Lacasa R., 168.
Aguilera S. G., 545.
Aguinaldo G., 158.
Aguirre Baus R. N., 839.
Agustoni G., 159.
Ahumada E. C, 220.
Albareda A. A., 162.
Alcini A., 242.
Adelghi G., 243.
Aldrighetti L., 304.
Alessandri M., 734.
Alessandro Pp. IV, 209.
Alfrink B. G., 731.
Alim P., 242.
Alimento F., 541.
Almeida Merino A., 484.
Aloisi Masella Card. B., 167,
297, 595.
Alonso A., 107.
Aluffi P . , 240.
Alvarado G., 854.
Alvarez de Toledo J. M., 168.
Alves de T. G., 629.
Amato. A., 239.
Amato A., 243.
Amedeo R., 107.
Amendola A., 855.
Ancillotto L., 541.
57 - ACTA, vol. X X l I I , n. 18. -

Anderson R., 854.


Anderson Ribadeneira I. L.,
171.
Andrade L. R. P. P., 200.
Andrade M., 107.
Andriani G., 856.
Andrieu M., 851.
Andrieux G., 851.
Andriuolo V., 244.
Angelini F., 581.
Angeloni L., 735.
Annanthan Masilamani G.,
547.
Antonelli F., 238.
Antonini G., 244.
Antoniutti I., 146, 728.
Antunes Borges A., 303.
Aparici Mocholi A., 308.
Apor G., 542.
Appendino D., 111.
Appert G., 537.
Aport G., 174.
Aquilina N., 855.
Arangi G., 3f5.
Arcaira L., 158.
Arias Blanco R. I., 484.
Arias Espinosa A., 175, 541.
Arias Espinosa R., 736.
Arioni R., 739.
Arismendi G. L., 817.
Arnone O., 307.
Arrighi G., 854.
Artajo A. M., 825.
Asmar I., 567.
Aspuru y San Pedro E., 305.
Asta S., 734.
Athaide R., 631.
Atiman A., 243.
Attanasio A., 105.
Attisano E., 737.
Auguilera Snchez G., 170.
Aumnier A., 111.
Aurrecoechea M. S., 531.
Aveiro A., 244.
Avendao F., 158.
Ayerdi Adot B., 537.
Aylward G., 302.
Azzi O., 303.
Aizone L., 541.
31-12-1956.

Bach G., 733.


Bachem G. P., 544.
Backer C, 739Badini Confalonieri V., 173.
Badr G., 852.
Baer U., 851.
Baert R., 238.
Baeten G. G. M., 511.
Baggio S., 197, 803.
Baillot P., 537.
Bajada A., 1C6.
Bajno S., 243.
Bajla Parisani F., 159.
Balanza y Navarro R., 221.
Baldassarri S., 483.
Baldeschi Balleani A., 306,
Baldoni O., 160, 173.
Ball E., 303.
Ball G., 303.
Baraggia P., 540.
Bara zza G., 301.
Barbato B., 541.
Barbeau E., 105.
Barbero E., 244.
Barbieri A. M., 194.
Barbosa F. G. d. A., 540.
Barette A., 542.
Barletti B., 739.
Barlottini O., 306.
Barra G., 106.
Barrenechea A., 169, 545.
Barrette B. R., 545.
Barrette A., 177.
Bartosch E., 855.
Bascuan Valds S., 537.
Basile L., 240.
Bassi A., 856.
Bassi V., 302.
Basso G. F., 851.
Batistella V., 854.
Battaglia G., 732.
Battaglerin D., 633.
Battibocca dei Conti T., 304.
Battisteila ., 547.
Battistelli S. H., 443.
Battisti A., 243.
Bat Wichrowsk W., 854.

874

Index nominum personarum

Baudet E., 105.


Bamer C, 738.
Baus G., 739.
Bays M. (S. D.), 849.
Bazan B.., 243.
Bazzan T., 308.
Beckdorf A. M., 197.
Beck G. B., 197.
Becker C, 243.
Beechwood E., 241.
Begliarpour M. A., 172.
Beinhoelzl E., 537.
Belanger V., 220.
Belford G., 302.
Bell A. G., 483.
Bellati B., 305.
Bellec I., 483.
Belleza G., 734.
Belleza N., 158.
Belliveau W., 240.
Bellora F., 739.
Belmonte S. E., 148.
Benati D., 109.
Benati M., 109.
Benedicto A., 308.
Benedictus Pp. XIII, 124,
493.

Bohacewskyi O., 260.


Boidin R., 107.
Boisser M., 109.
Bonanni G., If6.
Bonfatti G., 243.
Bonn E., 243.
Bonneau P., 531.
Bonomi B., 307.
Bontaechio A., 856.
Boon M., 547.
Bordaz A., 242.
Boreekyi I., 260.
Borelli F., 240.
Borges de Souza M. S., 240.
Borges Leal O. B. A., 238.
Borghi L., 112.
Borgioli G., 305.
Borgonovo A., 740.
Bornhausen L, 543.
Bostani L., 567.
Bosteels G. L., 242.
Botero Alvarez B., 580.
Botero Gonzalez E., 69.
Bottinelli P., 737.
Bouequey L., 107.
Boudreau A., 301.
Bougon F., 537, 629.
Boulang E., 107.
Boularand O., 105.
Bourquard P., 158.
Bousquet O., 302.
Bouvier P., 545.
Bove G., 112.
Boyd A., 736.
Boyland R., 305.
Bovle C., 303.
Boyle G., 536.
Brady C., 538.
Brady G. O., 580.
Brandet P. G. M., 108.
Brandizz A., 306.
Brandt L., 240.
Branigan P., 736.
Braun G., 732.
t Brennan A. G., 548.
Brennan C., 540.
Brezzi P., 156.
Brisebos M., 737.
Briz D., 564.
Brockman R. D., 174.
Brooks E., 306.
Brottier D., 596.
Broussard M., 302.
Brown F., 303.
Brown G., 158.
Brown R., 304.
Brugnini P. H., 177.
Bruis F. G., 646.
Brnelli G., 301.
Brunet P., 108.
Bruniera A., 647.
Brunini B., 841.
Brunner G., 221.
Brusselmans F., 307.
Buckley M., 538.
Bucko G., 260.
Budanovic L., 482.
Buddy C. F., 483.

Benedictus Pp. XIV, 9.


Benetti A., 539.
Benigno di S. Ilario, 571.
Bennett G., 301.
Bennett G., 483.
Bennis G., 540.
Benoit E., 302.
Benzoni E., 546.
Berendt L., 105.
Berger G. G., 111.
Bergers A., 109.
Bergers T. M., 109.
Bernardi S., 735.
Berney G., 240.
Beroldingen L., 169.
Berreyer G., 160.
Ber tocco N., 112.
Bertoli F., 856.
Berteli P., 69, 645, 694.
Bertrams G., 238.
Bertuzzi G., 853.
Besa L. C., 243.
Bezerra Coutinho G., 630.
Bezmalinovic C., 839.
Bianchedi D., 855.
Bianchi G., 106.
Bierbaum M., 732.
Binj G., 737.
Biondi G., 239.
Bistoncini T., 110.
Biter G., 734.
Bitetto F., 734.
Blake D., 302.
Blout A., 301.
Boccella G., 571.
t Boccoleri O., 808.
Bodman V., 241.
Boeke C., 536.
Boero N., 546.
Boettner L. O., 175, 542.
Bogges G., 241.

Budka N., 260.


Bugnini A., 156.
Buiys L., 300.
Bukatko G., 260.
Burdisso G., 112.
Brger P., 854.
Burke G., 851.
Burke O., 240.
Burke W., 538.
Bums F., 303.
Bro P., 540.
Burscheid G., 854.
Busacca P., 540.
Busetto A., 740.
Bushey D., 106.
Buswell C. A., 105.
Btlet M. B. (S.D.), 298.
Butruille E., 545.
Buttimer E., 536.
Bttner A., 732.
Byrne E., 630.
Byrne F. M., 732.
Byrne G., 106.
Byrne G. G., 580.
Byrne T., 302.

C
Cabaguio E., 308.
Caballero Arzuaga G., 543.
Codelli U., 159.
Caffarelli F., 174.
Caffery T., 735.
Cafferata C, 484.
Caggiano Card. A., 119, 167,
484.
Cagnoni E., 368.
Canard V., 851.
Cattili B., 304.
Caicedo Ayerbe A., 170, 541.
Caillot A., 629.
Caione G., 738.
Calavassy G., 732.
Calderoli G., 110.
Caliendo G., 240.
Callahan G., 733.
Callisto Pp. III, 549, 554.
Campana A., 240.
Campanale G., 159.
f Campillo O., 548.
f Canale Oberti R., 808.
Canali Card. N., 167.
Canavarro Pereira G., 239.
Cannon A. D., 853.
Canta fora N., 158.
Cantarmi M. M., 532.
Cantieri P., 734.
Cantoni L., 110.
Canzonieri C, 106.
Capitini A., 95.
Cappelletti V., 301.
Caprio G., 106.
Carberry G., 483.
Carbone C, 853.
Carbone F., 737.
Carbonell-Debali A., 160, 177..

Index nominum personarum


Crdena S., 304.
Cardijn G., 734.
Cardin V., 105.
Cardoso a Carvalho E., 540.
Cardoso Cunha A., 220.
Caries O., 536.
Carletti C, 3C6.
Carlin E., 732.
Carlin L., 99.
Carmelo M., 853.
Carmody D., 854.
Carneckyi N., 260.
Carney M., 106.
Carnevali C, 112.
Caroli M., 737.
Caro Rodrguez Card. G..
616.
Carrano G., 112.
Carrano G., 540.
Carrara B., 258.
Carraro G., 221.
Carraro G., 306.
Carraro G. B., 307.
Carrasco Gimnez S., 537.
Carroll D. M., 581.
Carter A., 841.
Carthy G. F., 692.
Cartwright U., 629.
Casa grande U., 242.
Casa luce G., 543.
Casarano L., 738.
Casas A., 158.
Cascianelli G., 543.
Cascini A., 110.
Caselli V., 852.
Casey T. P., 105.
Cashman D., 303.
Caso F., 853.
Casoria G., 103, 300.
Cassano M., 734.
Cassant G. M., (S. D.), 584.
Cassata G., 853.
Cassidy E., 735.
Cassidy G., 158.
Cassone L., 546.
Castagneto A., 548.
Castellano M. I., 729.
Castelli E., 737.
Castelltort Subeyre G., 840..
Castiglioni M. A., 307.
Castro Ramrez F., 840.
Cataldo P., 543.
Catanoso G. P., 307.
Catoggio A., 538.
Cattaneo C, 110.
Catteruccia C, 308.
Catullo F., 855.
Cavallini V., 110.
Cavati G., 839.
Cavazzini R., 308.
Cazzato D., 739.
Cecchella G. B., 308.
Cecconi M., 735.
Cece A., 159, 839.
Cecere C, 739.
Celata T., 733.
Celio E., 176.
Cellini A., 306.

Cento F., 481.


Crbara A., 110.
Ceresa A., 110.
Ceroni E., 855.
Cerroni E., 856.
Cervella G. B., 106.
Cesarano A., 851.
Chabaud G., 545.
Chader F., 738.
Chader G., 738.
Cham A., 738.
Chanson V. A., 175.
Chapleau G. A., 157.
Charbonneau P. E., 303.
Charpin G., 109.
Chartier V., 304.
Chavez y Gonzalez L., 630
Chawky A., 170, 542.
Cherubini L., 238.
Chiappafreddo F., 856.
Chiapper A., 244.
Oliarlo C, 96.
Chiaromonte A., 541.
Chiasson G. P., 738.
Chiatante E., 737.
Chiaudano S., 543.
Chichester A., 632.
Chirac A., 107.
Chirico I., 111.
Chmielewsk G., 106.
Chmielowski A. (S.D.), 290.
Christophorus (S.), 203.
Ciamin C, 239.
Ciampi A., 239.
Ciancio N., 303.
Ciao E., 852.
Ciarrocchi M., 853.
Ciccimarra N., 852.
Cicognani Card. G., 167, 258,

875

Codsi G., 738.


Codsi G., 738.
Codsi H., 737.
Cody G. P., 631.
Coen L., 739.
Coimbra de Albuquerque G.
T., 854.
Colacicco G., 112.
Colas A., 530, 536.
Colas G., 545.
Coleman D., 302.
Coleman G. G., 733.
Colesanti M., 238.
Colio N., 306.
Collaco E. S., 159.
Collins G., 107.
Collins G., 852.
Colson P., 544.
Comeau W., 239.
Comensoli G. (S. D.), 298.
Comici A., 307.
Concina G., 856.
Connell F., 731.
Connelly A., 240.
Connolly G. G., 538.
Connolly T., 483.
! Connors P., 851.
i Conovas G. G., 302.
! Conrad G., 733.
I Conte E., 307.
Conte F. M., 740.
Conti A., 735.
Conti G., 854.
Contois E., 538.
Conway G., 734.
Copello C, 734.
! Copello Card. G. L., 167.
Coppens A., 307.
Corbett G., 538.
300, 6C9, 750, 850.
Coreiulo N., 734.
Cicuttini L., 841.
i Cordenunsi F. P., 854.
Cincotti C, 106.
! Corkery G. V., 157.
Cinesu L., 106.
i Cornacchio L., 541.
Cinotti V., 540.
j Cornolo G., 307.
Cinque A., 305.
I Coronado F., 220.
Cioli T., 631.
I Correa Leon P., 840.
f Cipriani F. M., 740.
! Correoso De Quesada A., 307.
Cirenei G., 735.
Corsani F., 244.
Ciriaci Card. P., 103-, 167.
I Cortis T., 159.
300.
Corvi A., 307.
Cislaghi A., 739.
Cosgrave L., 173, 541.
Civiero U., 110.
f Cossio A., 112.
Clarizio P., 737.
Cossu G., 308.
Clarke P., 308.
Costa A., 239.
Clark R., 538.
Costa M., 173.
Classen O., 738.
Costantini A., 740.
Cleary G., 539.
Cleerdin G., 108.
Costantini Card. C, 167, 181,
Clemente Pp. VII, 451.
850.
Clemente Pp. XI, 493.
f Costantini G., 596.
Clemente Pp. XIII, 340.
Costantini V., 57.1.
Clerici A., 243.
Cot D., 538.
Clerici G., 243.
Coto I. A., 170.
Clinch E. A., 841.
Couderc A., 851.
Clinton F., 157.
Cozzato C, 159.
Cocco O., 106.
Craeynest A., 740.
Codaghengo A., 853.
Crampon A., 537.
Code G., 3C2.
Craugh V., 301.

876

Index nominum personarum

Cravotto G., 240.


Crawford F., 308.
Cremin O., 173, 736.
Crescenza L., 365.
Cringle R., 594.
Criscione Porcelli G., 239.
Cristina C, 735.
Cristoforoni E., 308.
Crivelli G., 737.
Crociani B., 735.
Cronin M., 104.
Crotti G., 739.
Crowe g., 302.
Crowel T., 734.
Cruciani M., 110.
Cuevas Leiva A., 537.
Cumbo C, 106.
Cunningham N., 240.
Curtin G., 158.
Curtin G., 303.
Cushing R. G., 123.
Cuttitta C, 3C8.
Cyr F., 303.
f Czapik G., 244.
Czempas F., 547.

da Silva Card. A. A., 840.


Da Silva G. P., 582.
da Silveira d'Elboux E., 485.
d'Aspremont L. G., 542.
Dassonville P., 107.
Dattilo G., 112.
D'Avack G., 536.
David W. A., 174.
Davighi G., 854.
Davis T., 3C1.
Day T., 306.
t de Aquino Correa F., 244.
de Beauvoir S., 508.
de Benque d'Agut A., 544.
De Besi A., 306.
de Bittencourt B. F., 239.
Debono G., 855.
De Bruyne E., 110.
de Calheiros y Menezes F.,
160.
de Campos G. I., 352.
De Campos R. D., 169.
De Cardona R., 109.
de Carvalho A., 481'.
de Carvalho P. E., 159.
Dcary P., 303.
de Castro G , 854.
de Castro Mayer A., 96.
de Cerqueira V. A., 732.
De Cock A., 112.
De Coninck A., 545.
de Croy-Chanel E., 171.
De Csepin A. M. A., 174.
de Cunha Guimaraes G. A.,
481.
de Donatis S., 736.
Dee D., 104.
Deery G., 105.
Deery G., 853.
De Federicis D., 734.
De Feo G., 307.
De Ferrari C, 149.
Defly S. L., 808.
De Giovanni M., 541.
Degli Esposti R., 739.
De Groen T. C, 108.
f de Haas G., 596.
Dehler R. S., 531.
Dei ardi n E., 854.
Dejen n P., 112.
de Ionghe d'Ardoye G., 654.
De Korsak G., 108.
De Laase de Meux I., 108.
De La Bretesche A., 108.
Delamare G., 852.
del Amo Pachn L., 3(0.
Delaney R., 537.
de la Torre Card. C. M., 250.
de Launoit P., 546.
f de Laurentiis E., 112.
Delav G., 730.
Delbeck G., 537.
dei Castillo G., (B.), 299,
842.
Dlgue L., 544.
Delfosse A. L. F. G., 543.
Delgado y Gmez E., 630.
Delhaze A., 107.

D
Da Costa L., I. P., 176.
Dadaglio L.. 734.
D'Addario R., 737.
D'Agostino B., 220.
d'Albertis A., 543.
Dal Canto D., 307.
Dal Fior C, 740.
Dalla Costa Card. E., 644.
Dalla Valacchia G., (S. D.).
849.
Dalla Zuanna F., 733.
t Dalla Zuanna V. F., 244.
Dali U., 855.
Dalton A. C, 536.
D'Alton Card. G., 812.
Damasceni D., 307.
Damen I. W. L., 175.
D'Amico A., 307.
.D'Amonvlle G., 108.
Dan A., 306.
Danieli D., 308.
Daniels G., 537.
Daniels G., 851.
Dantes G. V., 854.
D'Antonio G., 243.
Danusso A., 242.
Danz G., 303.
Da Ponte Ribeiro E. C, 239.
d'Aquino d. Caram. d. A.,
238
D'Arcy L. T., 305.
D'Ardia G., 176.
Darensod G., 740.
Dark R., 733.
D'Ascenzi G., 539.
Da Silva A., 539

Delhaye R., 305.


de Limburg Stimm C, 169
de Limburg Stirum T., 737.
Dell'Acqua A., 182.
della Croce Iordan F. M.
(S.D.), 299.
Della Puppa T., 111.
Della Valentina P., 159.
Delle Piane G., 239.
Dell'Orto L., 739.
Dell'Orto P., 739.
del Pino P. M., 168.
De Luca L., 739.
Delvaux E., 159.
Delvaux de Fenffe G., 169.
Demann F., 484.
De Marchant D'Ansembourg
F. R. W. H. M. I., 297.
Dermaret G., 306.
de Margerie R., 731.
De Mattias M., (B.), 596.
Demeester G., 740.
De Meester L., 109.
de Mello B. A T., 176.
de Melo A., 854.
de Mel T. A., 544.
de Menezez Cortes G., 239.
Demers G. E., 854.
Demeyere G., 546.
de Milleville G., 530.
de Miranda Vilas-Bas M.,
840.
de Moffarts P., 239.
De Montgros G., 108.
de Moraes A. A., 239.
de Moris Penido G. M., 220.
De Moulin G., 545.
de Moura D., 169, 541.
f de Nardis G., 856.
Denges G., 303.
Dennerle G., 536.
De Nora D., 111.
de Oliveira C, 160.
de Oliveira Pena R., 248.
de rnelas de Gama RegalSo A., 3C8.
De Paola C, 854.
De Paola D., 111.
de Proenca Sigaud G., 485.
De Roma net P., 108.
De Ruggiero G., 305.
Desana P., 308.
De Sanctis B., 734.
De Sanctis M., 541.
D'Escoto M., 174, 545.
de S. Cruz M., 171.
De Selys M., 307.
Desideri A., 855.
Deskur A. M., 855.
Desmarais G. A., 301.
de Smet R., 739.
De Soubiran M. T. (B.), 221.
de Souza e Anto G. M.,
539.
de Souza G. E., 238.
de Souza Palhares G., 242.
D'Espallier V., 112.
Dessart P., 112.

Index nominum personarum


De Stefano V., 242.
Desurmont R., 107.
Deufel G., 737.
De Vaux G., 107.
De Vries Gerben G., 109.
Devuvst P., 308.
de Waart P., 544.
De Wolf G., 544.
f Deymier G. G. G., 244.
Dezani M., 543.
Dezza P., 300.
Diamante I., 532.
Dias G. d. P., 220.
Diaz R. A., 580.
Diaz Gonzalez I., 177.
Diaz Salazar I. F., 169.
Dickman B., 304.
DieKamp G., 536.
Di Giacomo S., 110.
Dignan R. U., 841.
Di Grazia M., 1C9.
Di Lieto M., 630, 839.
Dill F., 239.
Di Majo G. B., 852.
Di Maggio F., 735.
Di Napoli G., 242.
Dingman M., 852.
Dinkelbach E., 373.
Dionigi V., 547.
Di Paola V., 106.
D'Ippolito F., 855.
f di Tommaso A., 244.
Dirima m A., 539.
Doal P., 537.
do Carino Colao G. F., 221.
Dodero P., 239.
Doherty G., 738.
Doi P. T., 851.
Dolan G., 540.
Domas E., 852.
Dominique A., 172.
Donado E., 546.
Donati Von Gralath R., 736.
Donnelly M., 240.
Dooling D., 536.
Dore Lloyd F., 240.
Doriguzzi A., 733.
d'Ormesson V., 162, 164.
Dorsch D., 539.
f dos Santos A. G., 112, 121.
dos Santos Cabrai A., 220.
Dos Santos Rocha E., 221.
Dossena L., 735.
Dotta G. C, 308.
Dottarelli D., 539.
Dottorini D., 735.
Douville A., 301.
do Vale Monteiro P., 539.
Dowling G., 242.
Dovle G., 240.
Doyle G., 302.
Doyle G. A.,. 853.
Doyle M., 157.
Doyle U., 158.
Drew B., 538.
Drews B., 537.
Drion B., 108.
Driscoll G., 304.

Driscoll T., 538.


Droguett di F. A., 238.
Drouineau R., 109.
D'Souza G. V., 537.
Dubois A., 108.
Duchemin A., 544.
Duchene E., 3f3.
Dugan G., 304.
Duirat A., 632.
Dumon A. G., 546.
Dunn G., 538.
Dupuis G., 537.
Dupuy P., 169, 545.
Duquaire C, 106.
Duranti F., 242.
Durkin T., 732.
D'Urso G., 852.
Dutreuilh E., 108.
D'Uva G., 738.
Duynstee G., 544.
Dyer R., 241.
f Dymek V., 740.
Dzijacky A., 538.

Earley T., 538.


Eberhard E., 209, 267.
Eckert L., 732.
Edallo A., 239.
Ederer M., 240.
Eerdekens F., 110.
Eijkens G. A., 111.
Eijo y Garay L., 205.
Eisenbeis C, 241.
El-Ajlani S. M., 176.
Eli A. 177, 542.
Euch G. F., 544.
Elko N., 260.
Eller C. E., 734.
Ellis G., 303.
Elis G., 538.
Elmenhorst A., 241.
El<5i Oliveira F., 854.
Elwood D. M., 106.
Engbarth C, 303.
Ennis T., 301.
Enirci D., 654.
Enrico C. V., 108.
Entremont L., 240.
Erasmi B. G., 854.
Erico B., 105.
Erico B., 105.
Erriquez L., 539.
Escallon I. C, 170.
Escobar S. E., 541.
Espen G., 547.
Espinosa G., 537.
Esquiu M. (S. D.), 298.
Esten sor o Alborta R., 243.
Etrillard G. M., 632, 633.
Etspueler O., 630.
Ettel G., 543.
Eugenin T., 803.
Eugenio Pp. IV, 78.
f Eustace B. G., 856.

877
Evangelisti B., 031.
Even G., 543.
Evers E., 535.
Eymard P. G., (B.), 269, 297.
Eyskens G., 543.
Eyzaguirre M. R., 197.

Fabbro E., 106.


Fabbrueci V., 547.
Fabrega O., 736.
Faccani C, 735.
Faggiano E. R., 730..
Fagiolo V., 541.
Fahey G., 302.
Falempe G., 109.
Falletti F., 306.
Faluzzini P. U., 244.
Fani Ciotti T., 160.
Fanjul y Estrada C, 307.
Fanting E. G., 306.
Fantini F., 734.
Farmer Healy G., 633.
Farrell T., 106.
Fa sa no M., 539.
Fasola V., 307.
Fattal D. A . , 176.
Faulhber L., 538.
Fava G., 856.
Favier E. 0., 104.
Federici E., 588.
Federici L., 739.
Fehringer G., 112.
Feiten G., 539.
Felici L., 855.
Felici P., 535.
Feltin Card. M., 152, 167,
484.
Fennessy D., 3P2.
Fens G. G., 544.
Fergus F., 539.
Fermanelli G., 110.
Fernandes G., 840.
Fernandez y Fernandez D.,
220.
Ferrabino A., 239.
Ferrali S., 159.
Ferrand L., 483.
Ferrari L., 739.
Ferraro N., 303.
Ferreira E., 239.
Ferreira Reinaf F., 72.
Ferreri A., 536.
Ferretti P., 244.
Ferri A., 539.
Ferris Sales F., 301.
Ferrucci L., 548.
Festa G., 308.
Feuillatre E. M., 104.
Fey L. B., 581.
Fichera D., 109.
Fietta G., 760.
Figini C, 301.
Figi L., 169, 541.

878
Figueres Ferrer G. praeses,
726, 731, 736.
Filartiga P. C., 175.
Filippucei G., 109.
Filitti B., 536.
Filograssi G., 535.
Filteau O., 240.
Finelli G., 159.
Finn C., 105.
Finnegan T., 538.
Finucan G., 855.
Fiore B., 539.
Fiore L., 856.
Fiorentini F., 308.
t Fiorentini G., 112, 202.
Fischer G., 241.
Fisher E., 303.
Fisher S., 3f6.
Fitzmaurice E. G., 629.
Fitz Simon L. G., 149.
f Fitzgerald B. G., 112.
Flanagan N., 733.
Flecken A., 736.
Fleming B., 538.
Fleming G., 536.
Fleming W., 853.
Fliesser G. O., 808.
Florey S., 733.
Florez G., 562.
Florio V., 855.
Flynn P., 304.
Fobes G., 306.
Folchi A., 173.
Foley G., 158.
Folle-Martinez A., 177.
Fontenelle R., 152.
Foran E., 157.
Forde G., 540.
Forer E., 149.
Forero y Garcia N., 580.
Forni E., 644.
Foschi R., 737.
Fossati Card. M., 167.
Foucault E., 541.
Fougerat A., 629.
Fracassi G., 159.
Francesca delle P. d G. (S.
D.), 595.
Franchi C, 306.
Francis E., 242.
Franciscus Assisien. (S.), 121.
Franco F. T., 156, 176.
Franco G., 853.
f Franco M. A. M., 548.
Franois M., 240.
Frassati O., 112.
Frattegiani B., 158.
Frawley B., 104.
f Frazioli N., 808.
Frings Card. G., 167, 181.
Frommherz F., 157.
Frunzo L., 546.
Frutaz P. A., 733.
Fuchs L., 537.
Fuerst A., 536.
Fumason Biondi Card. P.,
152, 167.
Funk G., 104.

Index nominum personarum


Giannini L., 547.
Giannuzzi Savelli B., 542.
Gibbons T., 738.
Gielis F., 547.
Gill T. E., 483.
O
Gilrain G., 105.
Gingras G., 304.
Gabardi E., 739.
Gini P., 855.
Gabbi M., 547.
Gioacchino da Canicatti (S.
Gabel R., 157.
D.), 849.
Gches P., 108.
i Giobbe P., 66, 511.
Gahlan E., 240.
Gioia G., 243.
Gaillard F., 546.
Giordani A., 629.
f Gaillard L., 483, 808.
Galbiati P., 159.
Giordano F., 111.
Galibert E., 104.
Giordano G., 739.
Gallagher D., 536.
j Giorgi U., 546.
Gallagher G., 536.
! Girouard P. G., 530.
Gallagher L., 539.
Giudice E., 306.
Gallen G., 1C6.
! Giudice E., 735.
Galli G., 243.
Giulia nelli G., 305.
Gallivan G., 302.
Giuliani L., 855.
Gallo A., 855.
Giuntin E., 540.
Gallori T., 734.
Giusti G., 308.
Gallucci A., 307.
Giusti M., 103, 156.
f Galvin E., 244.
Giustiniani (S.) L., 77.
Galvin P., 106.
f Gleeson E., 244.
Gamsjaeger R., 110.
Glenn L. A., 581.
Gangne C, 244.
Globke G., 738.
Gannon L., 303.
Globke H., 168.
Ganoza Vargas G. G., 544.
Globoenik-Vo.ika A., 111.
Garcia P. R., 851.
Godfrey G., 841.
Garcia R. E., 172.
Godinho A. B. F., 540.
Garcia Rodrguez L. E., 638.
Godinho A. G. N., 540.
Gardner L., 304.
f Godlewsk M., 808.
Gargiulo G., 855.
Godoy M. S., 582.
Garicano Gofi T., 543.
f Gogu E., 548.
Garofalo S., 156.
Goicolea Villacorta D., 297,
Garrahan T., 158.
545.
Gaspard C., 240.
Godic P., 260.
Gasparian L., 738.
Gomes Cato F. S. a. C.,
Gatpayad N., 157.
540.
Gatti I., 545.
Gomes de Almeida G. O.,
Gatzemeyer L., 302.
219.
Gausepohl G., 306.
Gmez A. G., 852.
Gauthier E., 107.
Gmez de Llano F., 171, 542.
Gaye L., 544.
Gmez L. F., 732.
Gazzoli P., 732.
Goncalves Cedejeira Card.. E,.
Gearing D., 735.
582.
Gedda L., 159.
Gondal T., 585.
Geeraerts S., 530.
Gonsalves R., 158.
Gelain E., 245.
Gonzalez A., 171.
Gemelli A., 162.
Gonzalez de S. Cruz R. (B.),
Gennaoui G., 307.
299, 842.
Gentili F., 855.
Gonzalez E. A., 302.
Georges S., 241.
Gonzlez Orbegozo M. V.,
Georgius (S.), 752.
544.
Germain L., 308.
Gonzlez y Valencia G., 732.
Gernigon F., 109.
Goody L., 369.
Gerow R. O., 841.
Gery I., 107.
Gordon-Orr C. D., 243.
Gesenhues E., 303.
Gorgoni F., 539.
Ghezzer A., 308.
Gorla C, 110.
Ghiga M., 104.
Gortari Errea M., 542.
Giacometti C., 735.
Gosselin P. E., 157.
Giacomini T., 739.
Gottardi G., 854.
Giancane A., 734.
Gottron A., 537.
Ganazza L., 539.
Gould B., 852.
Giannini F., 855.
Gounot E., 542.
Gouyon P., 852.
Furno G., 308.
Fuzio F., 539.

Index nominum personarum


Hagan G., 306.
Govaert A., 547.
Hagen C, 155.
Goyeneche S., 103.
Hailou G. I., 171.
Gozzo S., 854.
Hale G., 538.
Gracias Card. V., 126, 253.
Halley P., 240.
Gracie Lampreia G., 240.
Halloran E., 539.
Grady L., 538.
Halloran T., 851.
Graglia L., 739.
Halten D., 731.
Granata N., 543.
Hamerlinck A. E. G., 544.
Grasselli C, 733.
Hani M. H., 170.
Grasselli F., 106.
Hanley G., 157.
Grassin A., 108.
Hannan A., 308.
Gravel A., 105.
Hannan F., 303.
Green A. B., 731.
Hannan F. M., 580.
Grgoire P., 546.
Hanne V. G., 547.
Gregorius Pp. XVI, 9.
Hannon P., 539.
Gregorius Magnus (S.), 7.
Hanrahan M., 302.
Gregotti C, 546.
Hansberry T., 304.
Greiss F., 546.
Hansen N., 739.
Grellner R., 241.
Hardesty G., 105.
Grenet E., 107.
Harfouche G., 173.
Grente Card. G., 300.
Harrigan
G., 241.
Grente M., 737.
Harrington G., 158.
t Griffin Card. B., 596.
Harrington T., 104.
Griffin C. P., 538.
Harris V., 853.
Grigori R., 546.
Hayes R., 733.
Grundner G., 302.
Hart G., 537.
Griffini L., 157.
Hatem A., 176.
Grillo E., 540.
Healy G., 105.
Grimal M., 543.
j Hearon G., 302.
Groessl F., 110.
Hebbeler G., 157.
Gronotte F., 853.
Hecking G. F., 543.
Grootaers G., 307.
Hedjazi H. A., 172.
Groot G. M., 105.
Heerkens E. G., 547.
Grosser A., 305.
Heerkens Thijssen E. F.,
Grossi G., 243.
544.
Grueter G., 367.
Grutka A., 733.
Heesterbeek E., 111.
Gualdi T., 159.
Heezen L., 547.
Guanella L. (S. D.), 298.
Heimgartner B. (S. D.), 297.
Guareschi L., 159.
Helmsing C, 630.
Hender son G., 543.
Guay F., 735.
Hengen G., 855.
Guazzi G., 734.
Henige G., 733.
Guenther R., 732.
Henin C, 546.
Guerra M., 852.
Hennel G., 855.
Guerra y Segui E., 170, 737.
Hentzen E., 547.
Guerrin des Croix d. M. P.,
Hermaniuk M., 260.
109.
Herman Shanley P., 58.
Guglietti A., 112.
Hermans E., 111.
Guilland Z. L., 580.
Heroneio de Melo P., 852.
Guilly L. R., 631.
Hron M., 111.
Gurerin T. (S. D.), 586, 596.
Herrera-Mndez O., 177.
Gutirrez G., 738.
Herzig G., 241.
Gutirrez Granier G. L.,
Hesnard A., 95.
239.
Hession G., 733.
f Guyomar G. A., 244.
Heuvers L., 736.
Guyot L., 104.
Heyman E., 305.
Hickey D., 631.
Hillinger R., 581.
Hoberg E., 103.
Hobold F., 537.
H
Hobson TJ., 157.
Hoch L., 840.
Habana A., '306.
Hochswender L., 544.
Hacho G., 738.
Hck M., 854.
Hackethal F., 737.
Hoefen F., 303.
Haffa G., 738.
Hoerner A., 159.
Hagan A. G., 538.
Hof lieh G., 538.
Hagan C, 241.

879
!
j
I
j
I
j
j
I

Hofmann C, 546.
Hogg G., 740.
Holl A., 547.
Holub E., 853.
Holzmann P., 547.
Hooij T., 544.
Hoordier G., 545.
Hopkins G., 538.
Hopko B., 260.
Hppener R. G., 108.
Hordaszevska M. 371.
Hss M. C. (B.), 299, 843.
Houdoy S., 109.
Howard F. D., 172.
Huarte F., 546.
Hudson R., 241.
Huepgens T., 739.
Huet F., 104.
Huhn G., 854.
Humphrey G., 157.
Hunt L., 540.
Hunt V., 848.
Hyland F. E., 581.
Hynes M., 536.
f

I
Iacono G., 729.
Ieanmard G. B., 220.
Igiesias Navarri R., 658.
Ignatius de Loyola (S.), 613,
617.
Igonin L., 852.
Iligan G., 158.
Ulario L., 110.
Imbrighi G., 545.
Immordini L, 856.
Inama M., 740.
Tngram C, 241.
Innocenzo Pp. XI (B.), 223,
299, 342, 531, 595, 754, 762,
804.
Iorio R., 738.
Iovane B., 853.
Ireton P., 851.
Irusta D., 243.
Isaza Restrepo R., 840.
Isenbart A., 105.
Italiani F., 732.
Ivanko M., 536.

J
Jabre A., 173.
Jackson E., 852.
Jacquart L. M. G., 104
Jacqueline B., 106.
Jacquet G., 109.
t Jacquin G., 244.
.Tacquinet A., 545
Jadot G., 537.
Jaeger L., 732.
Jaenicke G., 737.
Jaenicke W., 168, 542.

880

Index nominum personarum

Jamier A., 157.


Jannicelli F., 855.
Jansen M. A., 149.
Jansoone F. (S. D.), 298.
Janssen G., 544.
Janssen R. B., 544.
Janssens A., 105.
Jaria A., 785.
Jobim G., 239.
Johan G. A., 109.
John n R., 483.
Johns F., 536.
Jost G., 855.
Joubert G., 242.
Jonbier A., 104.
Julius Pp. II, 450.
Jousse G., 543.
Junghans A., 105.
Jrgens F. L., 108.

Knorring H., 171.


Knox G. R., 437, 528, 529,
-650, 652.
Knudde E., 547.
Koch G. O., 537.
Kok P., 108.
Kollars V., 543.
Kolpng A., 623,
Knig F., 483, 629.
Konings N. G., 544.
Konsbruck G., 546.
Kordeeki A., 74.
Krte G. A., 544.
Krhe G., 734.
Kranz G., 536.
Kronaus G., 110.
Kroon G. G., 106.
Kuan A., 170.
Kubitschek de O. J. Praeses,
93, 103, 160.
Kuelps F., 543.
Kuhn L., 537.
Kuska A., 306.

E
Kahl Filho G., 240.
Kallen P. B., 854.
Karoal-Hedayat H.-A., 160,
172.
Kaminsld F., 733.
Kampschor G., 543.
Kanaly G. D., 105.
t Kandathil A., 112.
Kandoth G., 548.
Kane G., 157.
Kane G., 538.
Karapurakal T. G. A., 548.
Karasek F., 111.
Kaserer F., 547.
Kasper F. G., 853.
Katzenstein J. C., 168.
Kavanaugh A., 241.
Kearney G., 156.
f Kearney R., 740.
Keating E., 104.
Kehren A., 733.
Kelly A., 3C5.
f Kelly E., 244.
Kelly G., 539.
Kelly I., 157.
Kelly M., 308.
Kempenaers F., 111.
Kennedy E., 106.
Kennedy G., 105.
Kennedy G., 303.
Kennis I., 110.
Kerkhof G. A., 547.
Keutenedjian V., 738.
Kiebooms L., 738.
Kiefer G., 105.
Kierkels L. P., 301.
Kilb H., 737.
Kilkenny I. L., 538.
King G., 732.
Kirby E., 536.
Klauck C., 737.
Kecker G. G., 547.
Klein G., 736.
Klein W., 168.
Knoebber F., 733.

L
Labb O., 157.
Labine G., 308.
Laboon G., 738.
Laboureur L., 108.
La Brie N. A., 841.
Lacoursire F. S., 632.
f Ladyha B. V., 260, 740.
Lafitte F. E., 208, 840.
Lageose F., 241.
Laghi C., 732.
Lagier O., 496.
Lago Marsino E., 301.
Lahn L., 307.
Laidebeur M., 545.
Lallier M., 730.
La m arche S., 306.
Lamb L. U., 609.
Lambert G., 303.
Lambert R., 546.
Lamby G., 739.
Lammens E., 108.
Lamoot G., 537.
La morii G., 108.
Landrau G., 527.
Lane L. T., 839.
Lange L., 241.
Lanni Della Quara A., 239.
Lanson G., 108.
Lanteigne F., 302.
Lanusse A., 168, 545.
Lanuza P., 158.
La Orden Miracle E., 171.
Laporta Girn R., 543.
Lappe R., 547.
Laraque G., 172, 545.
Lardone F., 6C4.
Larran Cotapos G. A., 197.
Larribeau A., 536.
Lasi A., 303.
Laszlo S., 730.

Lathouders C., 308.


Latini B., 112.
Latini G., 1C6.
Latysewskyi G., 260.
Laudy L., 109.
Lawiess D., 734.
Lawrence Dudley G., 644.
Lazo B., 853.
Lazzari A., 112.
Lazza r ini M., 737.
Lebesque G. N., 547.
Leblanc E., 157.
Leblanc T., 157.
Le Blond C. TL, 630.
Lebrun G., 304.
Leckie Lobo O. F., 239.
Le Cordier G., 484.
Lecouffe E., 108.
Lecouflet P. V., 852.
Leddy P., 539.
Leech G. L., 149.
Lee R. M., 852.
Lefebvre M., 113, 527, 558.
Lefevre O., 543.
Lefvre P., 538.
Lega M. T. (S. D.), 849.
Leger L., 852.
Leger Card. P. E., 152, 206,
220, 300, 510.
Lehner B. (S. D.), 299.
Leite R. A., 854.
Lemaire G., 107.
Le Net G., 301.
Lennon G., 540.
Lenoci G., 855.
Lenzini G., 159.
Leonard G., 304.
Leonardi V., 543.
Leone Pp. IX, 564.
Leone Pp. XIr, 9.
Leone Pp. XIII, 9, 124, 313,
317, 850.
Leone U., 855.
Lepage G., 545.
Lepoutre M., 108.
Lercaro Card. G., 167.
Lesort A., 108.
Le Roux A., 733.
Lestienne P., 104.
Lestini G., 855.
Letelier S. R., 240.
Letourneau J., 171.
Leven S., 105.
Levy Salcedo C., 736.
Lichtenegger M. (S. D.), 298.
Limbourg P., 168, 737.
Limoges G. E., 841.
Limongi P., 734.
Lindemans P., 242.
Lingenheim I., 633.
Lips O. A., 544.
Lira Urquieta P., 169, 545.
Little T., 539.
Livraghi O., 220.
Lizardi R., 484.
Llosa G. B. A., 808.
Loayza Gumiel C., 581.
Lo Bianco A., 307.

Lombardi A., 97, 245, 248,


485, 597, 802, 809.
Lombardi G., 737.
Lombardini A., 109.
Lombard ini A., 737.
Lombard ini R.., 109.
Lomnickyj G., 371.
Longo M., 110.
Longo V., 219.
Longoni E., 539.
Loosen G., 241.
Lopez da Cruz A., 240.
Lopez de Romana Castresana L., 240.
Lopez G., 305.
Lopez R. A., 545.
Lopez S., 175, 545.
Lopez S. L, 581.
Lopez Umana G., 840.
Lopz Rodenzno A., 172.
Lorenzotti G., 736.
Louis R., 110.
Lovelli A., 855.
Lozada B. S., 243.
Luca Evang. (S.), 205.
Lucas M., 555.
Lucas V. L, 158.
Luciani F., 110.
Luciano R., 738.
Lueiolli M., 160.
Luecke S., 105.
Lunelli R., 243.
Luque Card. C, 266, 693,
840.

Lussier F., 217.


Luz C , 360.
Lyn e G., 440.
Lynch F., 733.
Lynch M., 105.
Lynden D'Aspremont
169.
Lyra E., 808.

G.,

M
Maas E., 544.
Mabrito U., 548.
Mac -Afee A. G., 807.
Maccari C, 851.
Macchi A . , 758.
Maccolini A . , 547.
Mac-Donald E., 732,.
Mace C, iri),
f Hachens G. G., 596.
Macken F., 542.
Maonner G. M., 171.
Magarotto C, 307.
Maggessi P.ereira A., 239.
Maggiolini C, 159.
Magistrati M., 173.
Maglioire V:, 157.
Magno L., 106.
Mher R., 157.
Mahoney G., 158.
Maiolo F., 733.
Malchiodi U., 255.

Index nominum personarum

881

Mallia F., 856.


Malouin A., 302.
Mameli F. G., 173.
Maanet y Vives G. (S. D.),
849.
Manche G., 108.
Mancinelli A., 124.
Mancorti F., 159.
Mandia F. S-, 540.
Mandic M., 101.
Maney G., 3C3.
Mannoni C, 543.
Manrique G., 581.
Mansi R., 855.
Mansin E., 109.
Manthey G., 158.
f Mantiero A., 112.
Mappus S., 542.
Marboe E., 110.
Marc van Weede J., 175.
Marcen V., 852.
Marchand G., 106.
Marchandise E., 543.
Marcon G., 852.
Marcondes F. A., 160.
Marconi L., 304.
Marcora G., 243.
Marcozzi G., 303.
Marena A., 851.
Marengo E., 730.
Margeot G., 853.
Maria Celina della Presentazione (S. D.), 299.
Maria delle Piaghe di Gesti
(S. D.), 298.
Maria dei Monte Carmelo d.
B. G (S. D.), 849.
Marinelli N., 855.
Marinori G., 851.
Marquette C, 306.
Marquina y Marquina G., 544.
Mariani A., 543.
Mariano V., 3C3.
Marie A., 631.
Marini A., 304.
Mariucci T., 304.
Marling G., 630.
Markall F., 632.
Martin G., 241.
Martin T., 106.
Martnez A. C, 242.
t Martnez L., 112, 148.
Martnez R., 541.
Martini P., 740.
Martins G., 539.
Marx A., 581.
Ma r za ni P., 159.
Marzoll L., 239.
Ma sci A., 158.
Masson F., 544.
Mastronardi A., 304.
Masucci B., 158.
Mathias L., 566.
Matossian G., 737.
Matser C. G., 108.
Masterson M., 733.
Mattei S., 733.
Mattioli P., 535.

Mauro A., 539.


Mauro dell'Addolorata, 41.
Mayers C. G., 854.
Mazanec O., 536.
Mazet E., 105.
Mazza L., 243.
Mazzeri C, 243.
McAleer A., 105.
Me Ani ff G., 301.
Me Auliffe G., 854.
Me Cabe C, 538.
Me Cabe T., 582.
Me Cafferty G., 304.
McCaffrey G., 853.
Me Carren C, 738.
Me Carthy G., 302.
McCarthy G., 104.
Me Cauley L. T., 808.
Me Cone J., 171, 545.
Me Cormack C, 302.
Me. Cormick L., 539.
McCormic V. A., 3C0.
McCosker F., 106.
McDonagh F., 738.
McDonald G., 104.
Me Donald P. F., 545.
McDonough C, 536.
Me Dowell G., 735.
McEleney G., 631.
McElwaine G., 733.
McEvov G., 302.
McGarry U., 633.
McGlvnn F., 536.
McGovern G. G., 104.
McGreal G., 304.
Me Guigan Card. G., 152,
167, 510.
McGurkin E. L., 633.
Mchonde E., 632.
Me Hugh M., 539.
Me Intyre G., 536.
Me Intyre Card. G. F., 483.
Me Kenna G., 303.
McKenna T., 304.
McKeon F., 302.
Me Keown G., 157.
McMahon M., 105.
Me Manus G., 304.
Me Quade E., 537.
Me Sherry G., 538.
Me Tague G., 305.
Mead F., 446.
Meaney G., 106.
Medeiros Leite L., 853.
Medina T. F., 174.
Meeuwesse A., 547.
Meguerditch B., 737.
Meili W., 176.
Meiss E., 537.
Mejia H. B., 170.
Melanon G., 149.
Melani R., 111.
Melchior Bonnet C, 107.
Melis M., If5.
Memelauer M., 483, 841.
Mem pin F., 158.
Mendoza G., 157.
Meneghetti A., 732.

882

Index nominum personarum

Menendez E., 840.


Mensink F., 111.
Meny E., 732.
Meo D., 304.
Mercati Card. G., 167, 816.
Mercier A., 158.
Mercuri E., 306.
f Mrida Prez G., 548.
Merli G., 242.
Merlo L., 737.
Merry del Val Card. R., (S.
D.), 596.
Merten P., 242.
Merth A., 105.
f Mesguen E. G., 596.
Mesquita A. P. S., 540.
Metha S. M., 172.
Metkowski F., 243.
Meuggenborg P., 241.
Meuwissen T. G., 107, 305.
Meyer G., 112, 545.
Meyer L. E., 736.
Meyer-Lindenberg H., 168.
Mezza F., 840.
Micara Card. C, 152, 162,
167, 222, 225, 298, 299, 533,
586, 596, 637, 758, 844.
Micarelli M. G., (S. D.), 297.
Miccinelli C, 222.
Miceli G., 732.
Michaud D. A., 157.
Michelacci A., 244.
Michotte Van Den Berck A.,
306.
Mickiewicz A., 75.
Mientjes E. G., 111.
Migliorini B. L., 687.
Migliorini S., 110.
Mignone E., 442, 631.
Migone B., 160.
Milani G., 736.
Milillo I., 545.
Mills P., 738.
Miltenberger L., 303.
Mimmi Card. M., 167, 219,
447.
Minano Mendocilla O., 242.
Mindorop E. A., 111.
Mindszenty Card. G., 549,
746, 761.
Minerva F., 851.
Mnervini M., 739.
Miotti L., 307.
Miranda y Gmez M. D.,
148, 484.
Mirandola I., 304.
Misich G., 536.
Mlinarovich O., 302.
Moccia O., 160.
Moffatt P., 303.
Mohn F., 536.
Molette C, 107.
Mol G., 544.
Molinari S., 852.
Mollat G., 104.
t Molloy T. E., 856.

Moloney G., 733.


Monaco E., 239.
Monaco F., 839.
Monaghan G. P., 105.
Monaghan N., 536.
Monarski P., 851.
Mondzelewski E., 539.
Mongilardi T. F., 219.
Mongo T., 531.
Monighan F., 538.
Monsieur G., 738.
Monsour G., 241.
Monteiro da Silva E., 537.
Monteiro de C. G., 238.
Monteiro S. F. S. dos R.,
540.
Montlouis-Flicit A., 242.
Morahan T., 540.
Moran M., 304.
Moran P., 853.
Moratinos L. G. A., 582.
Moreau B. A. (B.), 149.
Moreau F., 739.
Moreira de Castro A. D.,
242
Moreira Pinto G. d. 0., 219.
Morelli M., 110.
Moreno Arrebal M., 537.
Moretta G., 540.
Morganti E., 546.
Mor gra F., 542.
Moriccioni V., 541, 734.
Mori Santangel L., 242.
Morino C, 855.
Morkovsky G. L., 148.
Morrens F., 740.
Morris G., 539.
Morris T. G., 732.
Mosquera Corral C. A., 251.
Mossing L., 158.
Motte G. G., 108.
Motte-Rasson P., .107.
f Moussaron G. G. A., 244.
Mueggenborg G., 241.
Mukasa V., 158.
Mulier G., 104.
Mulier G., 105.
Mulvihill M., 303.
Munnichs P., 3C6.
Muroni G. A., 105.
Murphy C, 538.
Murphy E., 104.
Murphy E., 304.
Murphy G., 734.
Murphy G., 241.
Murphy M., 539.
Murray G., 158.
f Murray G. G., 580, 740.
Murtaugh B., 105.
Musil G., 109.
Mussio G., 546.
Muti D., 546.
Mutsaerts G. P. A. M., 511.
Muziano M. (S. D.), 596.
Muzzioli G., 737.
f Myers E., 740.

N
Naceache A., 173, 542.
Nacci C, 852.
Nadeau R., 157.
Nakamura O., 173.
Namuncur Z. (S. D.), 850.
Napodano L., 546.
Napolitano F., 852.
Napolitano S., 240.
Nardone G., 547.
Nardoni D., 243.
Narduzzi N., 307.
Nasca G., 539.
Nascimento S. G., 239.
Nasta P., 541.
Natale G., 735.
Natali A., 735.
Natucci S., 152, 222.
Naumann G. G., 738.
Navin B., 853.
Nazzari G., 244.
Nebiolo G., 539.
Nedumchira G., 541.
Neef de Sainval A., 546.
Negrin E., 221.
Negro R., 548.
Nembrini G. L., 739.
Nerbosch A., 243.
Newton de A. B. G., 802.
Neyrand C, 544.
Ngo-Van-Ba A., 109.
Nich G., 853.
Nichol G., 734.
Nicholson P., 301.
Niehols S., 240.
Nicodemo E., 256.
Nicola Pp. V, 78.
Nicoli T., 242.
Nientied G. G., 111.
Nierman A. P., 149.
Niro S., 306.
Nisini S., 735.
f Nissan G., 808.
Nobili C, 739.
Noel E., 546.
Noel M., 852.
Nolan F., 302.
Nolascus (S.) P., 80.
Noli E., 239.
Nolin R., 157.
t Noli G. F., 596.
Nooij B., 547.
Norton G. F., 583.
Notario A., 110.
Novak L., 107.
Novazio D., 308.
Novoa y Fuente M., 221.

O
O'Boyle
O'Brien
O'Brien
O'Brien

P. L., 301, 581.


E., 156.
E. G., 733.
G., 106.

O'Brien G., 111.


O'Brien L., 241.
O'Brien M., 540.
O'Brien N. M., 582, 583.
O'Brien S., 105.
Ocampo Berrio A. M., 301.
O'Connell P. G., 538.
O'Connor G. P., 105.
O'Connor R., 302.
O'Conor S. O., 538.
O'Dea G., 240.
O'Donnell G., 536.
O'Donnell G., 854.
O'Donoghue M., 104.
Oggero A., 733.
O'Grady F. G., 531.
O'Grady G., 241.
f O'Hara B. V., 630, 631, 740.
O'Hara G., 538.
O'Hara G. P., 373, 750.
O'Leary F., 240.
O'Leary M., 157.
Olga princeps (S.), 260.
O'Mahony C., 538.
O'Mara G., 733.
Ona de Echa ve A., 221.
O'Neill G., 241.
Ordner L., 853.
O'Reilly P., 540.
f O'Riley B. C., 596.
Ortega M. R., 172.
Ortiz G., 159.
Ortiz Bilbao A. L., 171.
Osond A., 111.
Ossa S. M. M., 595.
O'Sullivan G. A., 301.
O'Toole G., 158.
Ott A., 537.
Ottavian Card. A., 103, 167,
644, 850.
Onellette G. L. A., 841
Ozar M., 567.
Ozounian G., 738.

P
Pacelli d. G., 170, 849.
Pacini A., 194.
Pacis A., 853.
Paes de Carvallo G., 242.
Pafund D., 630, 839, 851.
Pagni G., 735.
Pagla Virivn G., 543.
Palazzi M., 239.
Palazzini P., 851.
Palmeiro de Azevedo D.,
853.
Palombella G., 732.
Palumbo M., 308.
Pama G. G., 109.
Panai F., 729.
Panico G., 217.
Pantaleoni C, 110.
Pparo M., 304.
Paquay V. (S.D.), 299.

Index nominum personarum

883

Paracchi G., 545.


Paranagu P. E., 242.
Paredes G., 853.
Par M., 149.
Parent A., 301.
Parere V., 243.
Paris G., 108.
Parisi C, lf6.
Parisi F. S., 736.
Pasetto L., 537.
Pasolini E., 158.
Passaro V., 540.
Passeno R., 733.
Passerini L., 308.
Pastor S. G., 632.
Patan F., 735.
Paternain M., 194.
Paul G., 851.
Paupini G., 300.
Pauwels D., 108.
Pawlik E., 546.
f Pawlikowski F., 596.
Payne R., 242.
P M., 111.
Pearce G., 632.
Pecci S., 174.
Pedroni C, 739.
Peeters L., 242.
Pellati Z., 733.
Pellegrino F., 734.
Pellegrino T., 739.
Pelletier F., 545.
Pellicci R., 847.
Pelloux L., 735.
Pereira C. D., 176.
Pereira G., 537.
Pereira P., 159.
Pereira Alvim C, 303.
Pereira De Araujo J. H.,
169.

t Piani G., 740.


Piasentini G. B., 301.
Piastrelli L., 734.
Piazza Card. A. G., 167, 588,
644.
Pieeolomini G., 238.
f Picha M., 808.
Pichette N., 733.
Pichinenna D., 610.
Pied E., 633.
Pierro L., 159.
Pignatelli I., 540.
Pinardi W., 306.
Pinto de Costa L. G., 542.
Pintonello E., 204, 660, 753.
Piolanti A., 103.
Piovella E., 760.
Pipberger G., 538.
Pirillo C, 738.
Pirlet G., 546.
Pischler A., 111.
Piscitelli G., 307.
Pieus Pp. VI, 451.
Pius Pp. VII, 451.
Pius Pp. VIII, 9.
Pius Pp. IX, 9, 257, 309, 341,
352

Pera nein A., 240.


Prez Godoy R., 243.
Prez Hernndez L., 580.
Perfetti O., 304.
Perfetto L., 541.
Pericoli M., 106.
Pericoli R. A., 176.
Per D., 242.
Per in E., 545.
Pernet S. (S. D.), 298.
Perquin S., 544.
Perraudin A., 531.
Perrn G., 544.
Perulli V., 735.
Peruzzi C, 736.
Pessina L., 539.
Petino C, 853.
Petiot E., 305.
Petit A., (S. D.), 596.
Petit C, 242.
Petit L., 306.
Petri Silla G. B., 239.
Petroncelli M., 543.
Peynenburg G., 107, 306.
Pham-Duy-Khiem, 177, 546.
Phan-Khac-Thuong, 177.
t Philippe G., 856.
Piai G.. 159.

Pius (S.) Pp. X, 9, 15, 18, 499.


Pius XI, 9, 15, 74, 313, 451,
493, 753.
Pizzardo Card. G., 167.
Pizzoli R., 735.
Pizzoni C, 734.
Plaisant M., 171.
Platteau G., 307.
Pia y Deniel Card. B., 146,
167, 492, 815.
Plissonneau-Duquesne
G.,
242.
Pointek F., 540.
Polanco Brito U. E., 729.
Policardo G., 539.
Pollet R., 241.
Polverari F., 307.
Ponsiglione M., 302.
Pont Gol G., 125.
Pontoni L., 543.
Portuondo De Regii A., 308.
Positano G., 244.
Pottenkulamm Z., 239.
Potthast A., 211.
Powers G., 241.
Powers G. T., 538.
Pratesi A., 548.
Predmore G., 303.
Preneipe S., 855.
Prvost Y., 177.
Pribyl T., 241.
Prie G., 536.
Principi P., 483.
Prinetti I., 543.
Proni G., 735.
Prost-Buchler E., 547.
Provost I., 542.
Pucciarini A., 734.
Puertollano A., 158.
Puliti L., 106.
Pusic M., 839.

884

Index nominum personarum

Puskar G., 733.


Puthenpurackal T., 158.
Puzzanghera R., 243.
Pypers T., 851.

Renna G., 855.


Resurreccin O., 158.
Rettagliata G., 540.
Reuter E., 174, 238, 542.
595.
Reuter G., 546.
Reuter P., 174.
Ribas y Villaverde J. M.,
595.
Ribeiro do Rosario A., 853.
Ribeiro Guedes D., 96.
Ribeiro Mazzei V., 537.
Ricaldone P., 307.
Ricci L, 735.
Richards V., 540.
Richaud G. B., 109.
Ricketts L. G., 219.
Riedel F., 303.
Riedemann E., 240.
Ries G., 738.
Rigault G., 543.
Righetti A., 239.
Riley G., 241.
Riley L. G., 538. *
Rinaldi F. (S. D.), 297.
Rinaldi L., 220.
Ringeval G., 108.
Rio M., 168.
Riob O., 104.
Rlofrio G., 839.
Rio M., 103.
Ros Valenzuela B. F., 629.
Rioufol L., 108.
Ripari G., 546.
Ripple L., 538.
Risi Ferreyros A., 175, 541.
Rita da Cascia (S.), 267.
Ritzen G., 740.
Rivano A., 110.
Rivat F. (S. D.), 596.
Roach E., 303.
Roach G., 853.
Roberts C, 104.
Roberts G., 304.
Robinson L., 241.
Roboreckyi A., 260.
Rocco F., 733.
Rocconi M., 855.
t Roche F. T., 112.
Roche G., 158.
t Roche G., 740.
Roda A., 160.
Rodi G. M., 482.
Rodrigues de Moraes E. L.,
169.
Rodrguez A. (B.), 299, 842.
Rodrguez A., 169.
Rodrguez L., 581.
Rodrguez R., 853.
Rodrguez y Quros C, 537.
Rodriquez C, 737.
Boeder G., 304.
Roger E. V., 546.
Ronan G., 106.
Rist G., 451.
Rolland C, 531.
Romani S., 533, 586, 589,
637, 691, 843, 844.

Q
Quagliere M., 110.
Quam O. G., 737.
Quaremba P., 839.
Querin S., 110.
Quesada Larrea V., 175.
Quigley T., 734.
Quinlan T., 530.
Quinn R., 105.
Quintens C., 547.
Quiroga y Palacios Card. F.,
167, 221.

R
Raba Hand G. \. F., 632.
Rabbeno A., 244.
Rabelo de Mesquita G., 851.
Rabitti E., 735.
Racette O., 157.
Radaelli O., 545.
Radawski A., 734.
Raimondi L., 440, 488, 601.
603.
Ra iteri P., 110.
Rakowski P., 303.
Ramacciotti G., 737.
Ramakers G., 614.
Ramos N., 160.
Ranaudo A., 855.
Randall G., 303.
Ranieri R., 735.
Ranwez E., 733.
Rasjid S. M., 172.
Rasoamanarivo V. (S. D.),
634.
Rathgeber F., 538.
Ratigan A., 303.
Rav M., 543.
Ravano F., 242.
Reamon V., 732.
Rebecchini S., 162.
Recchi G., 308.
Recio y Rodrguez G., 308.
Redden I., 302.
Reding N., 241.
Reganit A., 158.
Rgnier P., 545.
Reh F., 158.
Reid G., 105.
Reilly F. T., 729.
Reilly G., 301.
Reinarz E., 734.
Reineck O., 157.
Reipen W., 542.
Reis ., 219.
Reiterer A., 631.
Renard A., 264.
Rencoret A., 537.

Romano G., 732.


Romano R., 240.
Roncalli Card. A. G., 77, 167.
Roncken L., 1C6.
Ronfard P., 109.
Ronse A., 544.
Rooney G., 105.
Roose G., 112.
Roques Card. C, 570.
Rosselli S., 855.
Rosendahl U., 542.
Roseo L, 739.
Rosoamanariv V. (S. D.),
298.
Rossi A., 3f7.
Rossi A., 220.
Rossi F., 301.
Rossi Longhi A., 160, 173.
Rossi O., 250.
Rossi P., 548.
Rossi R., 112.
Rouanet P., 633.
Rother G., 241.
Roughneen P., 105.
Roux M., 852.
Rovida E., 735.
Row F., 304.
Roy M., 509, 628.
Ruberto A., 110.
Rucker E., 544.
Ruiz de Galarreta G., 539.
Rusconi D., 243.
Russell G., 302.
Russo C, 173, 546.
Ryan E., 538.
t Ryan E., 808.
Ryan F., 157.
Ryan G., 302.
Rvan G., 540.
Ryan G., 853.
Ryan L., 302.
Ryan R., 241.
Ryan V., 732.

S
Sabatini L., 304.
Sabatino C, 853.
Sacchi A., 735.
Sacco P., 855.
Saibene F., 852.
Sainz-Lima G. E., 238.
Salazar Movilla C, 170.
Salcedo B., 544.
Sala M., 739.
Salcedo G. G., 104.
Salem H., 170.
Salem R., 176.
f Salige Card. G., 808.
Salimei P., 160.
Salmn P., 238.
Salvatori R., 543.
Salvatori S., 308.
Salvetti L, 304.
Salz E., 241.
Sambin P., 737.
Snchez G., 734.

Sancho de Guerra G. (S. D.),


299.
Sanchio G., 630.
Sanna G., 855.
f Sanna G. M., 740.
Santens M., 242.
Sapin A., 107.
Saporiti O., 307.
Sarmiento E., 535.
Sarno M., 739.
Sarnelli R., 855.
Sartorato A., 735.
Sartori A., 157.
Sartori L. V., 219.
Sassoli Tomba O. G., 735.
Satory M. M., 853.
Saunders K., 539.
Savaryn N., 260.
Sayed M. A., 542.
Scacchi O., 735.
Scagnatta G., 854.
Scapinelli d. L. G. B., 850.
Scarabosio A., 110.
Scarpa P., 308.
Scecina G., 853.
Schaf er G., 854.
Scharr O., 107.
Schekehoff R., 157.
Scheppers V. (S. D.), 850.
Schexnayder M., 220.
Schiavo E., 243.
Schibuola G., 244.
Schiesari A., 307.
Schietroma F., 736.
Schiner M., 450.
Schinin G. B., 110.
Sehiralli M., 735.
Sonito M,,, 539.
Schleimer P., 306.
Sohlicte G., 854.
Schlotterback E. G., 632.
Schmit E., 105.
Schmit G., 158.
Schner G., 169.
Schott L. F., 149.
Schott V., 241.
Schott W., 736.
Schreiber A. D., 157.
Schultheiss G., 536.
Schultz F., 733.
Schumacher R., 734.
Schumaker N., 157.
Shuman R., 171, 541.
Schwarzenberg F., 737.
Schweich G., 851.
Schwertman A., 305.
Schwieder G., 735.
Sciascia U., 110.
Seicluna A., 737.
Scipioni F., 843.
Scirea F., 733.
Scoponi M., 304.
Scorretti F., 112.
Scotti A., 80.
Scotto di Luzio F., 739.
Scrocca P., 543.
Scully V., 852.

Index nominum personarum

885

Secchi G., 548.


Sedillire E. P., 537.
Seefehlner E. U., HO.
Segard A., 107.
Segni A., 173, 305.
Sehnaoui T., 176.
Seitz G., 3C8.
Seleckyi C., 371.
t Selva G., 596.
Senderoni D., 855.
Sendker A., 734.
Sendker G., 544.
Senecal F., 304.
Senker G., 738.
Senner G. T., 581.
Senysyn A., 260.
Sepinski A., 571.
Serafino A., 243.
Serlupi Crescenzi F., 176.
Serra de Menezes A., 240.
Serrano Abad E., 840.
Serrano E. E., 170.
Serrin A., 239.
Severi A., 852.
Severi F., 162.
Sevrin A., 530.
Seward E., 536.
Sexton G., 104.
Sgaravatti E., 543.
Shanah.m G., 539.
Shea A., 158.
Sherin D., 106.
f Shlaku B., 808.
Shoniker E., 306.
Sicat F., 159.
Sidoli L., 243.
Si C.-K., 170.
Signore F., 112.
Sin P., 306.
Siliz P., 739.
Simonart F., 546.
Simon C, 11.
Simoni N. A., 238.
Simonne L., 104.
Sinha M. M., 542.
Sinigaglia G., 303.
Sini L, 546.
Siping C., 853.
Siri Card G., 167, 181, 613,
850.

Sorrentino I., 104.


Sottotetti L., 548.
Soxman E., 734.
Spadola M., 110.
Spael G., 738.
Spallanzani R., 539.
Sparisci E., 242.
Spellman Card. F., 814.
Spence G., 303.
Spiekman G., 268.
Spinola M., Card. M. (S.
D.), 298, 688.
Spiri ticchio V., 547.
Spoorenberg E., 303.
Sprehe F., 241.
Stacchini P., 304.
Stampfl B., 104.
Staverman M., 632.
Steele D., 240.
Stefani P., 157.
Steffen A., 853.
Stegerwald L., 854.
Stein K., 102.
Stella G., 543.
Stenmanns G. E. S. D ) ,
298.
Stepinac Card. L., 549.
Stolfa G., 241.
Stollenwerk M. E. (S. D.),
298.
Stoppini I., 103, 300.
Straub F., 303.
Streidt G., 629.
Striteh Card. S. A., 30O, 581,
612.
Strittmatter D., 609.
Struyf F., 740.
Stuart R., 241.
Stumpf E., 244.
Suancez J. A., 171.
Suelzer O., 734.
Sugeng B., 595.
Suhrawardy S., 175, 542.
Suits F., 241.
Sukarno praeses, 535, 542.
Sullivan D. O., 105.
Sullivan G., 241.
Sullivan G., 306.
Sullivan G. P., 157,
Sullivan R., 540.
Sullivan T. F., 545. Sulmont P., 107.
Smmermann F., 547.
Summers A., 157.
Suppa N., 540.
Sutan M. R., 545.
Swamidoss Pillai D., 632.
Sweigart E., 734.
f Szlagowski A. W.. 244.
Sztucki G., 536.

Sisn G., 58, 630.


Sisti G., 539.
Si'ttner G., 110.
Sknner P. G., 607.
Skrzypinski G., 303.
Sliney G., 302.
Slipyi G., 260.
Slosse F., 111.
Smeesters F. S., 109.
Smet E. (S. D.), 299.
Smit G., 108.
Soehling G., 547.
Sola mito C., 174, 542.
Solvyns A., 110.
Sommers U. G., 302.
Sorgon L., 739.
Sormanti L., 159.

T
f Taccone A., 548.
Taffi A., 561.
Tagle Covarrubias E., 537.
Tambroni F., 173, 542.

886

Index nominum, personarum

Tappouni Card. I. G., 167.


Taraschi D., 735.
Tarquinii V., 239.
Tassoni B., 240.
Tavazzani C, 244.
Taylor E., 1C0.
Tedeschi F., 238.
Tedeschini Card. F., 167, 691.
Teixera Mesquita A., 239.
Tempesta P., 542.
Terry G., 241.
Tervoort A. G., 111.
Tesauro G., 543.
Testera O., 243.
Testini P., 733.
Testor! M., 159.
Teulings C, 108.
Theobald G., 733.
Thomas A., 104.
Thomas F. S., 104.
Thomas N., 852.
Thompson R.., 241.
Thiinemann E. G., 632.
Tiberghien G., 108.
Tiberghien P., 105.
Tiernan D., 302.'
Tigga S., 530.
Tigne A., 734.
Tilman F., 109.
Tinturier P., 108.
Tisserant Card. E., 152, 167,

Touhy P., 537.


Tupynamb da Frota G., 630.
Tura F., 740.
Tuschen G., 537.
Tweedy E . , 530.

168, 850.
Tizon G., 158.
To.ia G., 306.
Tolan G., 734.
Tomarelli G., 546, 739.
Tomek F., 546.
Tonelli T., 112.
Toni T., 842.
Toriz Cobin A., 149.
Torras y Bages G., (S. D.),
850.
Torrazza A., 537.
Torre A., 541.
Torriani C, 107.
Torrini A., 259.
Torti R., 852.
Tortolo A., 580.
Tosi U., 304.
Tournoux G., If9.
Tracanna A., 733.
Tranchant G., 108.
Travaglini A., 735.
Trecu E. G., 220.
Trendall D., 239.
Trezza V., 241.
Triani P., 733.
t Tribbioli P. G., 258, 548.
Trionfi Honorati A., 306.
Tristo Leito de Cunha V.,
242.
Trucillo V., 243.
f Tschann F., 740.
Tsuguwo U., III.
Tsurouka S., 156, 173, 542.
Tubman G. praeses, 725, 731,
736.
Tully M., 105.

galde Oeariz F., 300.


Ungaro B., 242.
Unkelbach P., 739.
Urbani S., 736.
Uribe Cualla L. E., 170.
Urig R., 106.
Urru O., 855.
Urruela G., 172.
Uytterhoeven G., 547.

V
Vacchiana D., 159.
Vadakekalathil Pothen G.,
239.
Vaghi F., 243.
Vagnoni V., 301.
Vagnozzi E., 58.
Valds O., 853.
Valds Subercaseaux M., 629.
Valdoni P., 738.
Valeri Card. V., 167, 662, 850.
Valeri V., 547.
Valeza D., 732.
Valladares R., 630.
Vallarino R., 175.
Vallejo Iiguez de Oiriano
A., 543.
Van Alsenoy L., 112.
Van Binh P. N., 530.
Van Buyten G., 239.
Van Oaloen C, 304.
Van Campen G., 545.
Vancoillie L., 108.
Vandendaelen E., 740.
Van Den Akker G. G., III.
Van Der Berg P. A., 111.
Van Der Kroon A. G., 107,
Van Der Maeren L., 111.
Van Der Zee T., 108.
Van Deuren G., 740.
Van De Vorst R., 111.
Van Dijk D. C, 107.
van Elderen A., 548.
Van Elderen E., 546.
Van Eynde L., 301.
Van Gestel A., 740.
Van Gysel F., 111.
van Haute P., 169.
Van Heyst L. A., 544.
Van Hien S. N., 530.
Van Hoeck C, 657.
Vanhoucke G., 740.
Vanlerberghe A., 112.
Van Massenhove M., 112.

Van Meenen G., 301.


Van Nieuwenhove E., 740..
Vanni L. E., 531.
Van Os E. G., 108.
Van Spanje G., 108.
Vansteene L., 530.
Van Thiel A. G., 108,
Varani T., 735.
Vargas Torres I., 104.
Vasini G., 159.
Vasseur R., 109.
Vazio M., 110.
Vaz O. G. C , 544.
Vzquez Diaz G., 581.
Vecchi T., 735.
Vega N., 160.
Velez Funes A., 168.
Velge G., 739.
Velilla C R . , 731.
Veloso de Siqueira C. A., 852
Vendetti M., 111.
Vendrame L., 159.
Vennera F., 484.
Venverloh E., 538.
Verde Card. A., 842.
Verdn G., 853.
Vergriete G., 108.
Verhaeghe de Nayer C, 306.
Verheij E., 306.
Verheij E. G. N., 108.
Verkade G. A., 544.
Veringa G., 547.
Vermolen E. G., 547.
Vernet G., 109.
Veron P., 544.
Verreydt F., 308.
Vicini A., 238.
Vicini P., 853.
Verra B., 158.
Vignini G., 106.
Vi.iVerberg C,

238.

Vilaseca G. M. (S. D.), 849


Villa E., 243.
Villa F., 545.
Villacorta G. D., 172.
Villagomez G. S., 547.
Villa y Gaviria G., 840.
Villeneuve Card. R., 509.
Vincenti Mareri A., 856.
Viola A., 194.
Violanti S., 737.
Visser G., 238.
Vissicchio G., 852.
Viti M. F. (S. D.), 297.
Vitale N., 111.
Vitucci G., 240.
Vivarelli B., 308.
Vizcanio M., 307.
Vladimirus Magnus (S.), 261.
Vogel G., 157.
Voinmaa T., 849.
Von Boeselager E., 856.
Von Brentano E., 168, 541.
von Donnersmark H. L., 174,
von Droste C. A., 523.
Von Eckardt F., 738.
von Geissei G., 623.
Von Knorring H., 542.

887

Index nominum personarum


Von Salmuth O., 546.
Von Welch V., 736.
von Winkelmann M. E., 169.
Vooght V., 112.
Voors G., 734.

W
Wachowski B., 537.
Waddingus L., 812.
Wagener A., 855.
Wagner G., 852.
Wahby H., 170.
Waldstein G., 110.
Walen G., 733.
Wall G., 308.
Wallace T., 104.
Walsh F., 535.
Walsh G., 302.
Walsh G., 302.
Walsh G., 539.
Walton R., 734i,
Warren G., 737.
Warsch G., 543.
Watters Loras G., 539.
Wauquez M., 109.
Weaver G., 241.
Weder M., 104.
Wegel I., 157.
Wegner F., 738.
Wehr M., 590.

Weidenhan G., 538.


-Weigand B., 539.
Weigel E., 304.
Weisbender O., 241.
Weiss A., 534.
Weissenf eis G., 544.
Welsh G., 306.
Welch T., 581.
Wendel Card. G., 167, 484..
Werner E., 107.
Werner Ewers E., 850.
f Weskamm G., 740.
Westdorp G., 733.
Weyts A., 109.
Whalen L., 304.
Wheeler G. G., 302.
White A., 158.
White R., 853.
Wibault E., 109.
Wider G., 105.
Wiesner G., 544.
Wilks E. N., 547.
Williams E. F., 545.
Willinger L. G., 841.
Wilmot D. A., 545.
Wilson G., 643.
Wilson L., 303.
Winowiecki B., 733.
Wittmann C., 547.
Wlasak R., 546.
Wolf L., 241.
Wurth A., 852.
Wyszynski Card S., 73, 549,

746, 761..

Y
Tang Kuang Chi H., 530.
Yates R., 158.
Yernaux N., 307.
Yougbare A., 632.

z
Zabala G., 852.
Zaceagni G., 539.
Zaffonato G., 149.
Zgon G., 853.
Zak F., 841.
Zaki B., 110.
Zaloudek F., 241.
Zammit I., 855.
Zani A., 854.
Zanzotto L., 239.
Zarattini G., 540.
Zech M., 307.
Zeegers V., 737.
Zegarra Ballon E., 240.
Zeglen G., 536.
Zerba C, 103, 3C0.
Zielinski C, 855.
Zita (S.) Lucensis, 259,
Zjawinski S., 733.
Zuccarini G., 304.
Zucchetti G. 739.
Zupi S., 854.
Zuppante U., 735.
Zvekanovic M., 482.
;

I I - I N D E X NOMINUM DIOECESIUM

VICARIATUUM,

Abidianen., 114.
Abitinen., 484.
Abulen., 147.
Achei oia, 530.
Acheruntin., 810
Achonry, 105.
Acireale, 545. 735.
Acquaviva delle Fonti, 855.
Adamantin., 597, 802.
Adelaide, 301, 302, 308.
Adraen., 632.
Aegaea, 149, 629.
Afogaden. de Ingzeira, 809.
Africa Gallica, 113.
Agennen., 424, 483.
Agnusien., 530.
Agra, 555, 631.
Agria, 244, 376.
Agrigento, 106.
Ajaccio, 808, 854.
Alatri, 243.
Albae Pompien., 428.

ETC.

Albanen, in Amer., 392.


Albano, 244, 3f5.
Albenga, 308, 735.
Albi, 104, 244.
Aleppo, 416, 432.
Aleppo dei Latini, 425.
Alessandria, 110, 548, 735.
Alessandria dei Copti, 110,
420.
Alesandria d'Egitto, 107, 111,
807.
Alexandria La, 302, 306.
Alexandria nell'Ontario, 732.
Alife, 540.
Almeria, 307.
Altamura, 111, 8552.
Amadassa, 112, 632.
Amalfi, 852, 853, 855.
Ambanja, 114.
Ambato, 547.
Ambian., 381.
Amboina, 390.
Amelia, 242.
Amerina, 411.

Amiens, 107, 537.


Ammaedara, 548.
Amorio, 808.
Amos, 301.
And ria, 539.
Angelorum in Calif., 396
Angers, 104.
Anglna-Tursi, 304.
Angren., 481.
Antigonish, 301.
Antiochia dei Melchiti, 306
Antsrab, 114, 531.
Aosta, 733, 740.
Apollonien., 841.
Aprutin., 443.
Apuania, 546.
Aquen., 423, 734, 737, 739,
855.
Aquisgrana, 739.
Aradien., 582.
Arassuai, 596.
Arassuahyen., 597.
Arauca, 633.
Arcadiopoli, 530.

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

888

Ardagh, 733.
Arequipa, 240, 243.
Arezzo, 111, 391, 441.
Argentina (respublica), 70,
103, 119, 164, 168, 180, 238,
545.
Arindela, 808.
Annidale, 105.
Arras, 108, S52.
Arx Lamy, 114.
Arx Rousset, 114.
Ascoli, 101.
Ascoli Satriano, 851.
Aspendien., 531.
Assava, 244, 484.
Assis, 112, 121.
Assisi, 239.
Assuritan., 530.
Asti, 432, 539.
Asterga, 548.
Asturicen., 728, 840.
Atene, 303.
Atlanten., 581, 750.
Atri, 733.
Attalen., in Pamph., 632.
Augusta, 99, 843.
Aurelianen., 436.
Australia (respublica), 180.
Austria (respublica), 164, 169,
180, 541.
Auximan., 563.
Aversa, 307, 541, 853.
Avignone, 109.
Avissen., 220.
Axomitan., 841.
Ayacucho, 544.
Azulen., 730, 852.

B
Radien., 841.
Baiona, 112, 242.
Baker, 105.
Balanen., 632.
Balburst in Canada, 302.
Baltimora, 538, 539.
Bamako, 114.
Bamberga, 537, 544.
Banguen., 114.
Barcellona, 429.
Baren, in Pisidia, 220.
Bareten., 220.
Bari, 112, 255, 388, 401, 408,
434, 733, 734, 735.
Barren, di Pirahy, 220.
Basilea, 158, 395, 41 .
Bassa-Terra, 157.
Bathursten., 538, 738.
Beauvais, 537.
Belgio, 160, 164, 169, 179, 238,
542.
Belizen., 560, 631.
Belluno, 110.
Bengasi, 547.
Benevento, 106, 124. 855.
Bennefen., 530.
Berbera ten., 114.
e

Berea, 740.
Bergamo, 110, 422.
Berlino, 425, 740.
Bertinoro, 303.
Beryten. Maron., 429, 435.
Bhagalpur, 633.
Binda, 8C8.
Birmangham, 303, 852, 853.
Bisceglie, 539.
Bitonto, 307.
Bituricen., 108, 382.
Bizyen., 531.
Bobo-Dioulasso, 114.
Bogot, 266, 393, 423, 424.
Boise City, 244, 306.
Bolivia (respublica), 164, 169,
180, 535, 545.
Bologna, 112, 239, 394, 543.
Bombay, 126, 252.
Bona eren., 842.
Bordeaux, 107, 108, 852.
Bosa, 808.
Boston, 122, 158, 380, 388, 402,
414, 536, 538, 545, 854.
Botrianen., 531.
Bouak, 114.
Brasile (respublica), 93, 96,
103, 160, 169, 180, 238, 239,
240, 242, 541, 808.
Brazzaville, 114.
Bredan., 66, 108, 306, 511, 544.
Brentwood, 301.
Brescia, 111, 239, 243, 732,
S54, 856.
Bressanone, 853.
Brindisi, 856.
Brisbane, 104.
Bruges, 112, 304, 544, 545,
546, 547.
Bruklynien., 305, 410, 416,
539, 544, 856.
Bauken., 632.
Buenos Aires, 738.
Buffalo, 851.
Bugellen., 398.
Bukobaen., 528.
Bumburien., 369, 732.
Bureen., 482.
Burdigalen., 376, 427, 435.
Burgen., 146.
Burligton, 808.

C
Caeciritan., 580.
Cagliari, 394.
Caic, 852, 854.
Caiennen., 600, 631.
Caietan., 431.
Cairns, 107.
Calabozo, 302.
Calaguritan., 147.
Calceaten., 147.
Calcutta, 105, 242.
Caltanissetta, 307, 839.
Camagey, 307, 308.
Camberra, 582.

Cambrai, 105, 107, 108, 109.


Camden, 106, 400, 856.
Cameracen., 379.
Camerino, 536.
Campanha, 851.
Campifontis, 630.
Campinen., 220.
Campos, 96, 853, 854.
Canad, 169, 180, 545.
Canberra-Goulburn., 104.
Capo Haitiano, 157.
Capua, 540, 736.
Caracen., 390.
Cara ringen., 597.
Caropolitan., 434.
Carpi, 856.
Carrhen., 841.
Cartagine, 306.
Casal Monferrato, 308.
Caserta, 239, 243, 540, 541.
Castabalen., 220.
Castellammare di Stabia,
308, 541.
Castellanen., 78.
Castren., 803.
Castriesen., 488.
Catacen., 112, 201, 430, 433.
Catania, 107, 109, 303 , 389,
435.
Cataquen., 531.
Cava, 104, 105.
Cefal, 732.
Celerinen., 219.
Cenomanen., 149.
Cephaluden., 368.
Cernitzen., 219.
Cesarea in Maur., 629.
Cesena, 852, 853.
Chlons, 537.
Changanacherry, 158, 239.
Chartres, 105.
Chersonesitan., 484.
Chigago, 380, 391, 404, 411,
428, 611, 737, 848.
Chieti, 543.
Chilapen., 149.
Chile (respublica), 164, 169,
180, 238, 240, 243, 545, 595,
803.
Chioggia, 301.
Chunchonen., 192.
Chvtrien., 221.
Cilicia degli Armeni, 737, 738.
Cina (respublica), 164, 170,
180.
Cincinnati, 736.
Cirene, 244.
Citren., 581.
Citt di Castello, 740.
Civita Castellana, 735, 740.
Civitas .Teffersonien., 630.
Claromontan., 426.
Clazomenien., 531.
Cleveland, 383, 396, 536, 539.
Cloyne, 740.
Coimbra, 308.
Cochabamba, 546.
Colonia, 243, 423, 537, 542,

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.


543, 544, 546, 547, 622, 734,
736, 737, 738, 739, 854, 856.
Colombia (respublica), 68,
164, 170, 180, 541.
Colosse, 596, 729.
Colombo in Ceylon, 402, 544.
Comacchio, 540, 740.
Como, 243, 735, 855.
Conchen, in Aequat., 840.
Concordia, 110, 159, 735, 856.
Corduben. in Arg., 207.
Corea (respublica), 180.
Corpus Christi, 851, 853, 854.
Cosenza, 854.
Costarica (respublica), 164,
170, 180, 731, 736, 849.
Cotieo, 244, 632.
Coutances, 104, 106.
Convington, 301, 303, 305,
306, 430, 432.
Cracovia, 855.
Crema, 735, 737.
Cremona, 430, 541, 735, 737.
Crookston, 104, 105.
Crossen., 388.
Crotone, 158.
Cuba 164, 170, 180, 545, 595,
737.
Cucuten., 580, 696.
Cuiab, 244.
Culma, 158.
Cuneo, 395, 733.
Curitiben., 486.
Curubtan., 630.
Cynopolis., 482.
Cyrenen., 220.
Cyrrhen., 483, 840.

D
Dakar, 114.
Daloaen., 632, 633.
Danimarca, 175, 179.
Davao, 308.
Davenport, 382, 402, 852, 854.
Dedzaen., 652.
Derbea, 581.
Diano-Teggiano, 241, 244, 540.
735.
Diego-Suarez, 114.
Diospolis, 840.
Dolchen., 531.
Dominicana respublica, 156,
160, 164, 176, 238.
Douala, 114.
Doum, 114.
Dublino, 375, 853.
Dubuque, 539.
Duitamen., 562.
Dumagueten., 148.
Durango, 732.
Dusa, 536.
Dystien., 221.
E

Edmontonen., 59, 217.


JJdmunston, 733.
58 - ACTA, vol.

Egitto (respublica), 164, 170,


180, 542.
Egugen., 632.
Eleuteropoli in Palest., 856.
Eliden., 483.
Elphin, 242.
El Salvador (respublica),
164, 170, 180, 541.
Eluzan., 149.
Engolismen., 418.
Eporedien., 399.
Equador (respublica), 164,
171, 180.
Eritrea, 426.
Ernakulam, 112.
Etiopia, 171, 179.
Eucarpen., 740, 839.

Fabriano, 112, 365.


Faenza, 732, 855.
Fargen., 428, 643, 854.
Faro, 548.
Faten., 630.
Feltre, 110.
Ferentino, 736.
Fermo, 301, 304, 406, 420.
Fianarantsoa, 114.
Fidenza, 159.
Filadelfia, 409.
Filippine (respublica), .175,
545.
Finlandia (respublica), 164,
171, 180, 542, 849.
Firenze, 106, 243, 376, 378,
383, 384, 396, 404, 405, 413,
414, 416, 419, 421, 435, 543,
546, 547.
Floranopolis, 537, 543.
Foba, 596.
Forl, 244, 735.
Formosa, 70.
Forocornelien., 257.
Fort Dauphin, 114.
Fort Wayne, 302, 429, 732,
734.
Foumban, 114.
Francia (respublica), 164,
171, 180, 731.
Friburgo, 381, 402.
Friburgo in Brisgovia, 243,
546, 547, 732, 737, 739.
Frusnaten., 218.
Fu-Kuo-Ka, 591.
Fulda, 732, 854.
Furnitan., 530.

G
Gaeta, 112, 303, 547, 856.
Gagnoaen., 632.
Galapagen., 200.
Galgarien., 59.

XXTIT, n. 18. 31-12-1956.

889

Gallipoli, 839.
Galveston., 423, 853.
Gand, 242, 3C5, 740.
Garen., 114.
Genova, 242, 301, 306, 307,
357, 389, 403, 405, 408, 735.
Georgiopolis, 602, 631.
Gergitan., 581.
Germania (respublica), 164,
168, 180, 541, 542, 732, 737,
738, 739.
,
Ghardaien., 114.
Giamaica, 439.
Giappone, 156, 164, 173, 179,
542.
Giavarino, 853.
Gibilterra, 112, 633.
Gibuti, 114.
Giordania, 179.
Girardoten., 580.
Gisipen., 840.
Goa, 539, 540.
Gorizia, 106.
Grand Rapids, 106, 733, 734.
Grecia (respublica), 180.
Greensburgen., 608.
Groningen., 65, 149.
Grosseto, 306, 308.
Grouard, 59.
Guadalajara, 405.
Guastalla, 109, 413, 737.
Guatemala (respublica), 172,
180, 297, 545.
Guayaquilen., 250.
Gulburnen., 582.
Guyana Franc, 600.
Guyana Ingl., 602.

H
Haarlem, 65, 105, 107, 108,
109, 111, 306, 414, 543, 544,
547.
Hadrumetn., 839.
Haiti (respublica), 164, 172,
180, 545, 808.
Hanchow, 244.
Hanyang, 244.
Harbor Graee, 733.
Harrisburg, 851.
Hartford, 156, 243.
Heliopolis in Egitto, 413.
Hieritan., 148.
Hieropolis, 580.
Hildeshem, 596, 734.
Hilten., 841.
Hirinen., 630, 839.
Hispalen., 688.
Honduras (respublica), 172,
180, 545.
Honolulu, 158.
Hradec Krlov, 808.
Huancavelicen., 220.
Hu, 109.
Hypselitan., 632.

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

890

Kansanopolis, 630.
Kansas City, 732, 733, 734.
Kansas-S. Giuseppe, 740.
Karema, 243.
Katiola, 114.
Kayen., 527.
Kerkuk dei Caldei, 548.
Ketaen., 649.
Khulnen,, 633, 730.
Kinduen., 647.
Kingston, 157, 301, 439, 631.
Kitui, 437.
Kanakrien., 114, 530.
Kongoloen., 647.
Kottayam, 541, 548.
Kuduguen., 114.
Kupelaen., 557, 632.

La Paz, 239, 243.


La Plata, 852.
L'Aquila, 308.
Laren., 482.
Larissen. in Thess., 548, 629.
Lecce, 447, 475, 733, 734, 736,
737, 738, 739, 851, 852, 855.
Legaspien., 148, 732, 734.
Legionen., 146, 728.
Leiria, 303.
Le Mans, 737.
Leopoldinen., 96.
Les Cayes, 301.
Libano (respublica), 173, 180,
542.
Liberia
(respublica), 174,
180, 545, 644, 725, 731, 736.
Librevillen., 114.
Liburnen., 390, 428, 431.
Liechtenston., 179.
Liegi, 112, 306, 307, 543, 546,
547, 854.
Likunien., 652. ,
Lilla, 104, 107, 537.
Lima, 537, 544, 640.
Limburgo, 538, 732.
Lingonen., 424.
Linen., 245.
Lins, 537.
Linz, 543.
Lione, 106, 307, 109, 404, 542,
544, 852.
Lisina, 740.
Lismore, 732.
Lituania (respublica), 164.
Liverpool, 301, 302, 304.
Livien., 631.
Lodi, 244, 543, 546, 548, 734.
Logroo, 146.
Lojan., 839.
Lomen., 114.
Londrinen., 485, 840.
Lorena, 853.
Loreto, 779.
Lorymien., 219.
Loyola, 617.
Luanden., 414.
Lucca, 734.
Lugano, 159.
Lussemburgo, 72, 105, 174,
179, 238, 306, 542, 546, 853,
855, 856.
Lydenburgen., 631.
Lysinien., 839.

La Crosse, 851, 855.


Lafayetten., 220, 240, 735.
Lafayten. in Indiana, 430.
Lago Alberto, 110, 112.
Lambaesitan., 483.
Lamdien., 840.
Lamego, 159, 540.
Lamiana, 630.
Lancastren., 435.
Lancianen., 687.

Macei, 732.
Macerata, 735, 855.
Mackenzie, 59.
Macren. in Maur., 629.
Madagascar, 113.
Madras-Meliapor, 544, 547.
Madraspolis, 565.
Madrid, 205, 242, 393, 402,
407, 424, 433, 662.
Ma gonza, 537.

I
Iaearezinhoen., 485.
Iasna Gora, 73.
Ierafitan., 219.
Iglesias, 104, 1C5, 106.
Imola, 238, 257, 548, 735.
India (respublica), 164, 172,
542.
Indianapolis, 534, 586.
Indonesia (respublica), 164,
172, 535, 542, 545, 595, 654.
Infanten., 58.
Inghilterra, 164, 172, 179.
172, 179.
Iran, 160, 164, 172,179.
Irlanda (respublica), 173,
541, 736, 808, 866.
Ischia, 112, 839.
Isernia, 738.
Islanda, 180.
Isole Bermude, 373.
Italia (respublica), 164, 173,
180.
Iuzean., 530.
Ivrea, 548.

J
Jesi, 306, 308, 855.
Jessoren., 633, 730.
Joliet, 307.
Josen., 529.

Maitland, 111, 244.


Majunga, 114.
Malaga, 537.
Malines, 105, 109, 110, 111,
112, 239, 242, 301, 305, 306.
307, 308, 537, 543, 545, 546,
547, 734, 737, 738, 739, 740.
Malta, 164, 174, 737, 855.
Manaos, 537.
Manchester, 302, 304, 306.
Manfredonia, 851, 855.
Manila, 157, 158, 159, 387,
814, 834.
Marianopolis, 206, 392.
Maringafe'n., 485.
Marsi, 110.
Marsiglia, 109.
Martinica, 242.
Martiropoli, 740.
Masaka, 158.
Massana, 384, 434.
Massilen., 847.
Massilien., 397, 407, 431, 730.
Maswan., 633.
Matera, 732.
Maurianen., 483.
Meaux, 108.
Medellin., 394.
Medioburgen., 221.
Meeruten., 555, 631.
Melen., 194.
Meliaporen., 565.
Memphitan., 149.
Meruen., 437.
Messenien., 581.
Messico, 112, 385, 484, 738*
851, 853.
Messina, 737.
Metellopolis, 730.
Metre, 596.
Miarinarivo, 114.
Milano, 110, 159, 239, 242, 248,
301, 306, 307, 376, 382, 407,
411, 418, 419, 426, 433, 434,
539, 540, 545, 546, 733, 737,
739, 740.
Mileten., 444.
Mitylenen., 220.
Mocisso, 244, 729.
Modigliana, 159, 244, 732.
Molfetta, 546.
Molinen., 427, 428, 629.
Monacen., 240, 243, 425, 854.
Monasterien., 428, 732, 737.
Mondov, 106, 308.
Monoecen., 164, 174, 179, 542.
Monreale, 106.
Montalto, 853.
Montefiascone, 539.
Monterey-Fresno, 538, 540.
Monterien., 840.
Montevideo, 194, 243, 386.
Montisclaren., 629.
Montepellier, 105.
Montreal, 737.
Moronda va, 114, 530.
Mosynopolis, 632.
Motherwell, 854.

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.


Moulins, 244.
Muenster, 537, 547.
Mustitan., 739.
Mutinen., 401, 4C6, 808.

Ouagadougou, 114.
Ouidahen., 114.
Oxomen., 146.

P
Paderborna, 536, 537, 542,
732, 736.
Nagpur. 158.
Padova, 306, 307, 308, 434, 435,
Nairobi, 437.
543, 733, 735, 737,
Namur, 159, 239, 242, 733.
Pakistan (respublica), 164,
Nancy, 104, 405.
175, 180, 542.
Nantes, 104.
Palermo, 395, 399, 738.
Napoli, 301, 399, 411, 416,
Pampilonen., 542, 546, 630.
433, 467, 540, 541, 542, 543,
Panam, 302.
546.
Panama (respublica), 175,
Nardo, 739.
180, 541, 736.
Navrongen., 649.
Panio, 740.
Neo-Pampilonen., 580, 693,
Paraguay (respublica), 164,
696.
175, 180, 542, 731.
Neven., 629.
Parigi, 104, 107, 108, 109, 111,
Newark, 306.
221, 240, 305 378, 379, .387,
New York, 158, 301, 302, 304,
396, 398, 407, 423, 424, 429,
425, 536, 537, 538, 539, 540,
430, 436, 537, 543, 544, 594,
852, 853.
852.
Niagara-Ormen., 446, 846.
Parintins, 545.
Nicaragua (respublica), 164,
Parma, 733.
174, 180, 545.
Pastopolitan., 68.
Nicastro, 733.
Pavia, 239, 243, 244.
Nicolet, 541.
Peoria, 539, 735.
Nicopsitan., 630.
Prigueuz, 544.
Nicosia, 539, 740.
Per (respublica), 175, 180.
Nizza, 395, 537.
Perusin., 155, 158, 242, 413,
Nocera dei Pagani, 390.
543, 732, 734, 735, 739, 854,
Nola, 158, 159, 240.
855.
Norwich, 538.
Pesaro, 109, 539.
Noto, 546.
Pesqueiren., 809.
Nottinghamen., 397.
Peterborough, 157.
Novara, 243, 543.
Piacenza, 110, 853.
Nunen., 114.
Pietersburgen., 656.
Nuova Aurelia, 422.
Pinerolo, 106.
Nuova Caeeres, 158.
Pinnen., 432.
Nuova Segovia, 853.
Fisa, 409, 543, 545, 735.
Nusco, 852, 854.
Pista, 851.
Pistoia, 159.
Pittsburgh, 732, 734, 735, 738.
0
Placentin., 254.
Platien., 397.
Plymouth, 736.
Oaxaca, 732.
Podocarpatia, 434.
Oklahoma, 105, 239, 240, 241,
Pointe Noire, 114.
Olanda, 164, 179, 297, 738.
Poitiers, 108, 109.
Oliveira, 853, 854.
Polonia (respublica), 73, 164.
Orano, 852.
Pompeiopolis in Cilicia, 580.
Orcistan., 630.
Pompeiiopolis in Paphlagonia,
Oria, 852, 855.
Orlans, 104, 543.
548, 730.
Orte, 735, 740.
Pondicherry, 536.
Ortonen., 687.
Poona, 158 159, 242.
Oruren., 581.
Popayn, 537.
Orvieto, 546, 739.
Portland, 853.
Osimo, 239, 735.
Porto, 158.
Osnabrugen., 398, 484, 544,
Portogallo, 160, 164, 176, 180,
. 738.
542.
Osornen., 197, 629.
Porto Luigi, 852, 853.
Ostuni, 540.
Portus Hispaniae,! 488.
Otranto, 3C3, 539.
Portus Montt, 197.
Oturkpoen., 529.
Portus Novi, 114.

891

Portus Victoriae, 383.


Posnania, 740.
Prato, 819.
Prienen., 483.
Pucallpaen., 604.
Pulati, 808.

Q
Quebec, 157, 177, 240, 301.
509, 542, 854. .
Quiten., 250, 292.

R
Rabat, 114.
Ragusa, 106, 110, 239.
Rangunen., 126.
Rapid City, 538.
Ra polla, 541.
Ratisbona, 544, 547.
Ravenna, 483.
Reggio Calabria, 307, 433,
735, 739.
Reggio Emilia, 110, 733, 735,
739, 831.
Reginaten., 428.
Reims, 104, 543, 545.
Reno, 851, 853, 854.
Requenaen., 604.
Resistencia, 70.
Rhedonen., 390, 570, 578.
Rhemen., 396.
Rhodopolis, 483.
Richmond, 851.
Rieti, 735, 856.
Rimini, 158, 159;
Ripatransone, 306.
Rio jen., 71.
Rochester, 156, 301, 303, 304.
Rockfordien., 581, 839.
Rockhampton, 302.
Rodez, 536.
Rosarien., 119, 426.
Roterodamen., 65, 149.
Rothomagen., 431.
Rouen, 851, 852.
Rubaga, 542.
Ruremonda, 106, 108, 109,
III, 547.
Ruvo, 733, 851, 855.

S
Saar, 180.
Sagalassen., 530.
Sagien., 417.
Salamanca, 543.
Salamiina, 301.
Sale, 302. Salerno, 243, 396, 421, 739.
Salina, 303, 304.
Salisburgo, 104.
Salt Lake City, 24.1.
Salto, 732.
Samnitica regio, 123.

892

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Sandhurst, 104.
S. Andrea, 100.
S. Angelo in Vado, 541, 734.
Sansepolcro 735.
Santander, 146.
Santiago del Chile, 537.
S. Antonio, 536.
Sarno, 243.
Sassandren., 114.
Sassari, 855.
Sault Ste-Marie (Canada),
157.
Savannen., 750.
Savona, 239.
S. Boniface, 591.
S. Carlo del Pinhal, 852.
S. Christophorus de Habana,
305, 434.
S. Clodoaldo, 738.
Scranton, 733.
S. Didaci, 102.
S. Die, 852.
Sebastopoli di Abasga, 112.
Scova, 431.
-Sez, 104, 108.
Segovia, 146.
Seguntin., 146.
Selymbrian., 148, 580,
Senigallia, 307.
Sens, 537, 544.
Septemlacunen., 802.
Sessa Aurunca, 852, 855.
S. Francisco, 539, 853.
S. Gallo, 104, 105.
S. Germano di Rimouski,
157, 303.
S. Giacinto, 301, 306.
S. Giorgio in Alga, 78.
S. Giorgio nell'Isola Grenada, 488.
S. Giovanni di Terranova,
157, 240, 607.
S. Girolamo di Terrebonne,
303.
S. Giuseppe di Costarica, 637.
738, 739.
Sherbooke. 302.
s'-Hertogenbosch, 66,106, 107,
108, 109, 111, '305, 306, 511,
544, 545, 547.
S. Iacobus Capitis Viridis,
221.
S. Iacobus de Maria, 840.
S. Iacobus Equitum, 729.
Siena, 159.
Sinaloa, 301.
Sintang., 654.
S. Iosephus in Uruquaria,
194.
Sioux City, 105, 733, 734.
Siouxormen., 840.
Sipontin., 424.
Siracusa, 427, 854.
Siria (respublica), 164, 176,
180, 542.
Siten., 841.
13. Ludovicus Seneg., 527.
S. Luigi, 538.

S. Marcus et Bisinianen.,
219.
S. Maria, 854.
S. Maria Greca, 661.
S. Marino (respublica), 164,
176, 180.
S. Marta, 580.
S. Miniato, 304, 307, 540.
Smirne, 308.
S. Nicola d. 1. Arroyos, 852.
Sokod, 114, 633.
Sora, 307.
Soria, 146, 147.
Southwark, 108, 304.
Sovana-Pitiglano, 733.
Spagna, 164, 171, 180, 542.
S. Pauli in Alberta, 59, 217.
S. Paolo del Brasile, 852.
S. Paolo di Minnesota, 740.
Spira, 546, 740.
Spokane, 733, 851.
S. Raimondo, 604.
SS. Assunzione, 2S9, 244.
S. Sebastiano, 543.
S. Severino, 855.
S. Severo, 111, 306.
SS. Trinitas Caven., 840.
Stanleypolis, 647.
Stati Uniti (respublica), 141,
171, 180, 545.
Steubenville, 104, 105, 106.
Strasburgo, 109, 542, 851.
Svizzera (respublica), 176,
180.
Sydney, 104, 106, 304, 640.
Syracuse, 536, 538, 540.

T
Taboraen., 528.
Tamalen., 649.
Tamatave, 114.
Tamaulipan., 220;
Tananarive, 114, 634.
Taranto, 307, 417.
Tarbien., 377.
Tarvsin., 221.
Taubat, 539, 854.
Telmisso, 548.
Teramo, 239, 242, 243, 303,
734.
Tergestin., 435.
Terni, 308, 412, 826.
Theatin., 427.
Themisonen., 729.
Thiaven., 582.
Tifernaten., 841.
Tivoli, 308, 856.
Todi, 1C6.
Tokio, 851.
Toledo in Amer., 157, 158.
Toletan., 146, 491.
Tolosa, 407, 584, 808.
Torino, 111, 306, 308, 375, 376,
378, 382, 383, 389, 391, 394,
398, 403, 404, 409, 410, 412,

413, 417, 427, 430, 431, 436,


539, 543, 547, 548, 739.
Toronto, 60, 305, 306, 308,
591, 738.
Tortona, 244, 548.
Tournai, 107, 241, 307.
Tours, 538, 808.
Trani, 661.
Trapani, 734.
Trento, 243, 735, 740.
Treviri, 536, 590.
Treviso, 110, 112, 307, 732,
736, 740.
Trieste, 539.
Tripoli, 110.
Trivento, 855.
Troia, 541.
Trujillo, 544.
Tueuman, 852.
Tuguegaraoan., 58.
Tulancingen., 484.
Tunja, 104, 301.
Tunquen, in Columbia, 410.
Tuscamien., 581.
Tuy, 537.
Tyanen., 483.
U

Uagaduguen., 557.
Ucayali, 604.
Ugento, 159, 734.
Umtatan., 367.
Ungheria, (respublica), 741,
748.
Urgellen., 658.
Uruguaiana, 537.
Uruguay (respublica), 160,
164, 177, 180.
Usulen., 581.
Utinen., 149, 407, 415, 427,
630, 734.
Utrecht, 65, 108, 306, 544, 547.

V
Vagaduguen., 557.
Valadaren., 597.
Valdivien., 197.
Valencia in Venez., 301, 304.
Valentin. (Brasile), 247.
Valenza, 301, 308.
Valleguidonen., 422.
Valien, in Lucania, 220.
Valleyfield, 737.
Valva 541.
Vancouver, 60, 157, 158, 240.
Vannes, 104.
Varsavia, 73, 761.
Vegen., 729.
Velebusdo, 596.
Velloren., 632.
Venezia, 111, 305, 391, 403,
406, 547, 740.
Venezuela (respublica), 164,
177, 180, 817.
Ventimiglia, 306.

Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.


Vercelli, 424, 737.
Verona, 304, 306, 308* 856.
Versailles, 1C5, 108, 400, 412.
Verulan., 218, 220.
Vicenza, 854.
Vichada, 633, 645.
Vienna, 107, 109, 110, 111,
'412, 483, 498, 543, 546, 547.
Vietnam (respublica), 177,
180, 546.
Viglevanen., 429, 852.
Villavicentien., 645.
Viseu, 303.
Viterbo, 307, 541.
Vittoria, 543.
Vittorio Veneto, 157, 159, 221,
240, 242, 308.

Viviers, 108, 851.


Volterra, 543, 734.

893

X
Xylopolis, 580.

w
Wagga-Wagga, 735.
Washington, 301, 303, 304,
737.
Westminster, 301, 302, 304,
596, 841.
Wilcanna-Forbes, 104.
Wilmington, 733.
Winona, 538, 539, 853.
Wollongongen., 582.
Worcester, 105, 106.
Wrzburg, 732, 738, 739.

Yaounde, 114.
Yarmouth, 157, 239, 240. >

z
Zaku, 808.
Zara, 855.
Ziguinhoren., 114.
Zombaen., 652.

I I I - I N D E X NOMINUM RELIGIONUM

A
Ancelle del Ssmo Sacramento, 297.
Augustiniani ab Assumptione, 298.

C
Congregatio :
a santa Cruce 149.
Mariae Auxiliatricis, 221.
Oblatorum S. Ioseph, 850.
Presbyterorum a Ssmo
Sacramento 268, 297.
Sancti Spiritus, 596.
Servorum a caritate, 298.
Servularum B. M. V. Immaculatae, 370.
delle Ancelle Concezioniste dei Divin Cuore di
Gest, 688.
delle Serve dello Spirito
Santo, 298.
delle Serve di Ges, 299.

F
Figlie d S. Maria della Prov
videnza, 298.
Filii Sacrae Familiae, 849.

I
Istituto :
delle Suore Ausiliatrici
delle anime purganti, 299.
delle Suore Missionarie
Figlie di S. Maria di Nazareth, 849.

Intitutum :
Fratrum B. M. V. a Misericordia, 850.
Fratrum Scholarum christianarum, 596.
Parvulorum Fratrum Mariae, 596.
- Sororum S. Mariae ad
Nemus, 586, 596.

O
Ordo:
Antonianus Aleppensi Syro-Maronitarum, 567.
Antonianus Libanensis Syro-Maronitarum, 567.
Antonianus S. Isaiae Syro-Maronitarum, 567.
B. M. V. de Mercede redemptionis captivorum, 80.
Cartusiensis, 614.
Cisterciensium Reformatorum, 584.
Fratrum Eremitarum S.
Augustini, 209.
Fratrum Minorum, 298,
299, 571, 812.
Fratrum Minorum Capulatorum, 571, 595, 849.
Fratrum Minorum Conventualium, 571.
Monialium S. Benedicti,
297.
Fratrum Praedicatorum,
489.
S. Benedicti, 656.
Tertius Carmelitarum disealceatorum Malabarensium, 41.

Ordo:
Tertius regularis S. Francisci, 571, 843, 849.
Ospitaliere d san Giuseppe
de l'Htel Dieu, 300.

S
Societas :
Divini Salvatoris, 299.
Iesu, 269, 299, 596, 613,
618, 842.
Missionariorum a S. Ioseph, 849.
S. Columbani pro missionibus apud Sinenses, 193.
S. Francisci Salesii, 297.
Suore :
Betlemite Figlie del Sacro Cuore, 850.
del Divin Salvatore, 299.
della Carit di S. Maria,
595.
della Divina Provvidenza
in Badalona, 298, 595.
della S. Famiglia del Terz'Ordine di S. Francesco,
849.
del Ssmo Sacramento,
298.
del Tez'Ordine Regolare
di N. S. del Monte Carmelo, 644.
di N. S. della Misericordia, 850.
di S. Giuseppe, 850.
Domenicane di S. Caterina da Siena, 300.
Francescane del Bambin
Gest, 297.

894

Index nominum religionum

Suore :
i Francescane Missionarie
di M. Ausiliatrice, 298:
insegnanti di S. Croce di
Menzingen (Terzo Ordine
di S. Francesco), 297.
Minime Ancelle della S.S.
Trinit, Suore Montalve,
644.
Missionarie del Preziosissimo Sangue, 596.

Suore :
Missionarie Francescane
del
Verbo
Incarnato,
850.
piccole
dell'Assunzione,
298.
pccole della S. Famiglia,
595.
Serve dei poveri, 299.
Serve dello Spirito Santo,
298.

Suore :
Stabilite nella Carit di
Ges Buon Pastore, 644.

T
Terz'Ordine di S. Francesco,
297, 298, 299, 573, 849.

iv
INDEX RERUM ANALYTICUS

Academia Theologica Pont. Romana. Ei Statuta nova dantur, 493.


Actio catholica:
Eius finis a B. P. illustratur, 34;
et puellae E. M. J. F. O., 276;
et cultus eucharisticus, 578 ;
et Germania, 622;
in Hispania, 663;
in Italia, 699;
in dioecesi Interamnesi, 830;
In Insulis Philippinis, 835.
Aequatoris Respublica. B. P. eius christifidelibus gratulatur de pietate erga B. M. V.
Perdolentem eosque adhortans, pro iis precatus 292 s.
Agricolae. Agrorum cultores Foederationis
nationalis Italicae B. P. alloquitur eosdem
adhortans ut pergant ad normas doctrinae
socialis christianae se conformare, 277, ac
seipsos colant ut agrcolas, 279 ut membra
societatis, 280, ut filios Dei 281.
Alacoque (S.)Margarita Maria et cultus Ssmi
Cordis Iesu, 339.
Albania. B. P. eius Episcopis et christifidelibus scribit dolens ob vexationes in Ecclesiam eosque hortatur, 549.
Americae Septentrionalis Statuum Foederatorum alumnos scholarum B. P. hortatur
ad sollicitandam caritatem erga pueros
indigentes aliarum nationum, 141.
Amor sensibilis Cordis Iesu ab instante mortis
usque ad Resurrectionem suspensus, 328.
Ancillae domesticae curae addictae. S. Zita
earum Patrona caelestis proclamatur, 259.
B. P. eas paterne votis ac monitis cumulat, ut se servent a malo et bonum
operentur, 499 ss.
Anniversariae celebrationes :
LXXX Natalis et XVII Electionis Pii
Pp. XII, 161 ss., 779.
L anni a manifestatione B. Mariae V.
Perdolentis, in urbe Qutensi commemorata, 292.
CCCOL ab instituta Cohorte e militibus
Helveticis, custodiae Domus Summi Pontificis addicta, 449.
L anni post Decretum S. Pii X de Communione frequenti, 578.
V. Centenariae commemordtiones.
V. Pius Pp. XII.

Apostolatus Orationis. Moderatoribus Sodalitatis undique coadunatis B. P. gratulatur de eius profectu et, genuinis lineamentis spiritus et naturae Apost. Orat.
delineatis, eius rationes cum aliis religionis consociationibus exponit, 674 ss.
Arma deleteria a B. P. reprobantur, 37 ss.,
291.
Ars non est soluta ab omni ratione quae non
sit ars, seu alius ordinis, 10 s., 710.
Asmar Revmus P. Isaias, Ordinis Antoniani
S. Isaiae Syro-Maronitarum Moderator
Generalis. Ei B. P. scribit xvi expleto
saeculo ab obitu S. Antonii Coenobiarchae,
657.
Astronautica. Conatus communes omnium ad
universum per astronauticam imperio hominis pacifice adiciendum eo conferre debent Ut animis infigatur communitatis
hominum et societatis in Deo sensus,
790 ss.

B
Basilicae Minores declarantur Templa: B.
M. V. de Rupe, seu de Las Lajas in
dioecesi Pastopolitana, 68; Cathedrale
Riojense S. Nicolao Barensi dicatum, 71 ;
B. M. V. a perpetuo succursu in urbe
Bostoniensi, 122; B. M. V. Immaculatae
in urbe Catacensi, 201 ; S. Ioseph in urbe
Marianopolitana, 206; B. M. V. a Ss.
Rosario in loco Villa del Rosario ,
archid. Cordubensis in Argentina, 207;
B. M. V. de Monte, in suburbio Bombayensis urbis, 252 ; B. M. V. S. Maria di Campagna in urbe Placentia, 254 ; Cathedrale
Barense, 255; Forocorneliense B. M. V.
dei Piratello in dioecesi Imolensi, 257;
S. Francisci Asisinatis in urbe Arretina,
411, Cathedrale Aprutinum, 443; B. M. V.
Immaculatae in oppido Seminara Miletensis dioecesis, 444; B. M. V. de Guadalupe intra fines Toletanae archidioecesis,
491 ; Cathedrale Auximanae dioecesis, 563 ;
S. Thomae Apost. Cathedrale Madraspolitanae et Meliaporensis dioecesis, 565 ; Cathedrale archid. S. Ioannis Terrae novae,
607 S. Vincentii a Paulo, apud Latrobe,
dioecesis Greensburgensis, 608; Cathedrale archid. Acheruntinae, 610, B. M. V. Per-

Index rerum analyticus

896

dolentis, valgo Our Lady of Sorrows in


urbe Chicagia, 611.
Bellum a B. P. deprecatur, 50, 291, 746, 787 ss.
Benignus a S. Hilario Revmus O. F. M. Cap.
Minister Generalis. Ei B. P. scribit v exeunte saeculo ab obitu S. Petri Regalati,
571.
Bibliotheca Historica Medii Aevi, Augusti
Potthast noviter edenda, 211.
Boccetta Revmus P. Ioannes, Tertii Ordinis
8. Francisci Minister Generalis. Ei B. P
scribit v exeunte saeculo ab obitu S. Petri
Regalati, 571.
Bostani Revmus P. Aloisius, Ordinis Antoniani Aleppensis Suro-Maronitarum Moderator Generalis. Ei B. P. scribit xvi
expleto saeculo ab obitu S. Antonii Coeno
biarchae, 567.
Brasilia. B. P. gratulationes ac vota eiusdem
Reipublicae Praesidi promit, 93.
Bulgaria. B. P. eius Pastoribus et christifidelibus scribit dolens ob vexationes in
Ecclesiam eosque hortatur, 549 ss.

C
Cadavera humana^ Officia publicae potestatis
erga ea, 466.
Cancer. B. P. cancerologis gratulatur de studio indefesso ad vincendas difficultates in
curatione cancri. Vota promit ut morbus
et peccatum ab homine arceantur, 666 ss.
V. Therapia.
Cantus populares religiosi, qua ratione in sacris admittendi, 20 s.
Capitulum cathedrale : erigitur in dioecesibus: Linensi, 245; Valentina in Brasilia,
247.
innovatur: Angrensis, 481.
Caritas. A B. P. simul in veritate commendatur censoribus librorum, 134; Praeceptum diligite alterutrum Parochis Urbis
B. P. illustrat et commendat, 135 ss.; a
B. P. sollicitato pro pueris indigentibus,
141 ss.; a B. P. commendatur christifidelibus in Insulis Philippinis, 837.
Caro Rodrguez Emus P. D. Card. Iosephus,
Archiep. S. Iacobi in Chilia, Legatus delectus ad VI Conventum ex omni America
de sociali institutione in scholis provehenda, 616.
Cassant (S. D.) Iosephus Maria. Decretum
introductionis causae pro eius Beatificatione, 584.
Cathedralis Aedes Coloniae e belli ruinis
restituta, 623.
Causae actae in Tribunali S. R. Rotae a.
1955 recensentur: quae per definitivam
sententiam, 375, et quae transactae vel
aliter finitae, 422.
Cecoslovachia : B. P. Episcopis et christifidelibus scribit dolens ob vexationes in
Ecclesiam eosque hortatur, 549.
Censura librorum. B. P. gratulatur censoribus ut sibi adiutoribus in ministerio pastorali, 127. Confirmato momento rectae
censurae, quae non tantum respicit mores, j

sed etiam ad scientiam, litteras artesque


extenditur, considerans subiectum censurae, quaedam praeciqua principia exponit ut censor finem assequatur, 128 ss.
Insuper quaedam effata veterum illustrat,
131 ss.
Centenariae commemorationes : Tertio vertente saeculo a libertate Poloniae restituta per defensionem Sanctuarii Jasna
Gora, 73; Quinto vertente saeculo ab obitu
S. Laurentii Giustiniani, 77; Septimo volvente saeculo ab obitu S. Petri Nolasci,
80, Septimo exeunte saeculo ab unitate
Eremitarum Sodalium constituta, 209 ; Millesimo exeunte anno a quo S. Olga s. baptismum recepit, 260; Quinto vertente
saeculo ab obitu S. Ritae a Cascia, 267;
Saeculo exeunte ab ortu Congregationis
Presbyterorum a Ssmo Sacramento, 268;
Quarto vertente saeculo ab obitu s. Ignatii de Loyola, 272, 613, 617 ss.; Saeculo
exeunte a Festo Ssmi Cordis Iesu celebrando in universa Ecclesia iussu Pii
Pp. IX, 309, 341; Saeculo exeunte ab ortu
Universitatis studiorum Niagara-Ormensis,
446; Saeculo exeunte ab Opere Orientis
condita, 496; Quinto vertente saeculo a
recognita innocentia S. Ioannae d'Arc,
509; Nono revoluto saeculo a Cathedrali
auximana Ecclesia consecrata, 564 ; Saeculo xvi expleto ab obitu S. Antonii Coenobiarchae, 567 ; Quinto exeunte saeculo ab
obitu S. Petri Regalati, 571; Saeculo exeunte a dedicatione Cathedralis templi
S. Ioannis Terrae Novae, 607; Saeculo
expleto a S. Vincentii a Paulo Abbatia,
apud Latrobe condita, 609; Quinto vertente saeculo a Coenobio Cartusiano Vedanae condito, 614; Tertio exeunte saeculo ab obitu Lucae Wadding, 812.
Chemotherapia. V. Therapia.
Civitas propter cives, non cives propter civitatem . Hanc sententiam B. P. illustrat, 679.
Clausura Monialium : Instructio S. C. de Religiosis agit: 1. De clausura papali generatim, 2. de c. p. maiore, 513 s.; 3. de c.p.
minore, 520 s.; 4. de c. p. et Foederationibus Monasteriorum, 525 ; 5. de' instauratione c. p. 526.
Clerus Urbis. Eum B. P. dilaudat, admonet,
hortatur, 135.
Coenobium Cartusianum Vedanae. Quinto
vertente saeculo ab eodem condito, B. P.
praeclara maiorum exempla commemorat
atque imitanda commendat, 614.
Coexistentia in veritate, iustitia et caritate
est studium Ecclesiae, 186.
Communio Eucharistica quotidiana, a S. Pio
Pp. X promota, a B. P. inculcatur, 578.
Communismus respuendus, 33, 828. V. Ecclesia Catholica. V. Materialismus.
Conceptio humana. Interventus ad eam praeveniendam reprobandus, 68i.
Conductores operum inferioris vel medii ponderis. B. P. gratulatur ob eorum Sodalitatum profectu eosque hortatur, ut fraterne faveant erga operam dantes partem

Index rerum analyticus


congruam fructuum ac simul gestionis ipsius operis, 798.
Consecratio Aemilianae Regionis Ssmo Cordi
Iesu. Christifideles, in urbe Regiensi coadunatos, B. P. hortatur ad devotionem
fovendam erga Ssmum Cor Iesu et admonet ut eorum consecratio in statu divinae gratiae fiat seeumque ferat intimam sui oblationem, ut Christus regnet
in medio eorum, 831.
Constitutiones Religiosorum. V. Religiosi.
Conventus :
Sodalitatis Magistrorum catholicorum ex
Italia, 43; Sodalitatis Italicae missiciorum militum Granatieri di Sardegna ,
50; Consilii Food and Agriculture Organisation , 53 ; De re biblica iuxta datas
normas habeantur, 61; A Secretariatu ex
omnibus gentibus catholicorum medicorum
indictus, 82 ; Cleri librorum censurae addicti, 127; Versaliensis utriusque Cleri" ad
actionem pastoralem provehendam, 264;
Foederationis universalis puellarum catholicarum, 272; Foederationis Italicae Agrorum Cultorum, 277; Internationalis pro
tutela et sociali integratione leprosorum,
281; Quoad accomoda tam renovationem
Statuum perfectionis, 295; Medicorum de
morbis arterias coronarias afficientibus,
454; Universalis de fecunditate et sterilitate humana, 467 ; Sodalium tertii Ordinis
S. Francisci ex Italia, 573; Ex omni America de sociali institutione discipulorum in
scholis recte provehenda, 616; E christifidelibus Germaniae ob Katholikentag ,
622 ; Utriusque Cleri ex universa Hispania
de perfectione religiosa et sacerdotali deque apostolatu provehendis, 662; E Coetibus adhaerentibus Unioni internationali
contra cancrum, 666; Sodalitatis internationalis Scientiarum de re oeconomica,
670; Internationalis Moderatorum Sodalitatis ab Apostolatu Orationis, 674; Internationalis Medicorum catholicorum,
677; Utriusque Cleri Italiae de hodiernis
postulatis ac normis ad Pastorale Ministerium aptius provehendum, 699; Internationalis de Liturgia Pastorali, 711 ; Foederationis internationalis Astronauticae,
790 ; Sodalitatis Italicae de Chemiotherapia , 793; Internationalis Sodalitatum
catholicorum Conductorum operum inferioris vel medii ponderis, 798.
Conventus eucharistici : ex foederali Unione
Birmana in Rangunensi urbe, 126; e tota
Italia, Lyciae habitus, 447, 475; e tota
Gallia, in urbe Rhedonensi habitus, 570,
578 ; ex Insulis Philippinis, Manilae ,habitus, 814, 834.
Cordis 88. Iesu Cultus. Litterae Encyclicae :
Haurietis aquas . Proemium : Mirum incrementum cultus Ssmi Cordis Iesu per
saeculum exeuntem ab Eiusdem festo
universo orbi extenso, 309 s. 1. Immerito
a quibusdam Ssmi Cordis cultus parvipenditur, quasi superfluus et arbitrarius:
est enim Cor Iesu naturalis index seu
symbolus mirae Redemptoris caritatis er-

897

ga humanum genus, quamvis eiusmodi


symbolus explicite non inveniatur in Sacris Litteris, 311 ss. 2. Idem cultus, in
Veteri Testamento praesignificatus, in Novo legitima fulcitur ratione: Cor enim
Iesu ex unione hypostatica amorem habet tum sensibilem, tum humanae Christi voluntatis, speculum infiniti illius Amoris, quem Persona Verbi habet communem
cum Patre et cum Sancto Spiritu. Triplex ille amor fundamentum est et culmen Incarnationis et Redemptionis: inde Passio et mors Crucis, Eucharistia,
Maria Virgo, Ecclesia, 320 ss. 3. Cultus
Ssi Cordis praevia lineamenta summatim describuntur usque ad peculiarem notam, apud S. Margaritam Mariam Alacoque, amoris atque reparationis; inde
mentes ad contemplationem ac venerationem miserentis Dei erga humanum genus sunt allectae. Nullo igitur modo reprehend potest cultus Cordis Iesu physici quasi ad amorem intimum Dei impedimentum, cum amor sive sensibilis sive
voluntatis humanae Christi sit analogice
similis caritati immensae Dei, eique subiectus, 329 ss. 4. Cum ergo Cor Christi
reapse sit Cor Personae Divinae, idest
Verbi Incarnati, in cultu Ssmi Cordis
Iesu practice religio christiana continetur
universa atque in eo adimpletur praeceptum amandi Deum ex toto corde, 337 ss.
5. In praesenti tot maiorum ingruentium
discrimine nihil ad hominum salutem efficacius quam ardens cultus erga Cor Iesu,
non disiunctus a cultu erga Cor Immaculatum Dei Genitricis Mariae, 345 ss.
Cornea. De translatione corneae in oculum
hominis B. P. agit. 459 ss. Quoad liceitatem translationis humani membri singulis
casibus iudicandum est, 461 : quoad corneara vero e defuncto ad vivum inocuiandam nulla difficultas viget, immo caritate
et scientia fulcitur, 462. Cadaver per se
non amplius est subiectum iuris : servanda
tamen est eius dignitas etiam a publica
potestate, 464 s.
Goronariae arteriae. De earum morbis B. P.
fuse loquitur, 454.
Coronatio. Imaginis B. M. V. de Monte, in
suburbio Bombayensi, 252. B. M. V. Perdolentis, in urbe Quitensi, 292.
Costantini Revmus P. Victorius, O. F. M.
Convent. Minister Generalis. Ei B. P
scribit v exeunte saeculo ab obitu S. Petri
Regalati, 571.
Costa Rica Respublica. Eius Praesidi B. P.
gratulationes ac vota promit, 726.
Cultura. V. Ecclesia Catholica.

D
D'Alton Emus P. D. Card. Ioannes, Archiep.
Armachanus. Ei B. P. scribit tertio exeunte saeculo ab obitu Lucae Wadding, 512.
d'Arc (8.) Ioanna. Eius fides ac recognita
innocentia a B. P. exaltantur, 504 s.

898

Index rerum analyticus

de- la Colombier (B.) Claudius, et cultus


Ssmi Cordis Iesu, 339.
Dioeceses :
noviter erectae: Groningensis, 65; Roterodamensis, 65, Dakarensis, Ziguinehorensis, Bamakonsis, Uagaduguensis, Bobodiulassensis, Kuduguensis, Nunensis,
Konakriensis, Abidianenss, Bukenss,
114; Daloansis, Katiolansis, Lomensis,
Sokodensis, Cotonuensis, Portus Novi,
Yaundensis, Dualaensis, Nkongsambansis,
Garuensis, Dumensis, Brazzapolitana, Liberopolitana, de Pointe Noire, Arcis Rousset, Banguensis, Berberatensis, Arcis
Lamy, Tananarivensis, de Diego-Suarez.
Ambaniansis, 115; Maiungansis, Antsirabensis, Tamatavensis, Miarinarivensis,
Fianarantsoanensis, Arcis Delphini, Morondavensis, 116; Rabatensis, Laghuatensis, Gibutensis, 116; Melensis, S. Ioseph,
in Uruquaria, 195; Osornensis, 197; Kingstonensis, 439; Londrinensis, Maringansis, 485; Castriensis, S. Georgii in Insula
Grenada, 488; Meerutensis, 555; Kupelansis, 557 ; Belizensis, 560 ; Valadarensis,
597;Caiennensis, 600; Georgiopolitana, 602;
Navrongensis, 649; Cucutensis, 696; Atlantensis, 750; Afogadensis de Ingzeira,
809.
- suffraganeae : Groningensis et Roterodamensis, metropolitanae Ultrajectensi, 66;
Ziguinchorensis, Bamakonsis, metrop. Dakarensi, 115; Bobodiulassensis, Kuduguensis, Nunensis, metrop. Uagaduguensi,
115; Buakensis, Daloansis, Katiolansis,
metrop. Abidianensi, 114; Sokodensis,
metrop. Lomensi, 115; Portus Novi, metrop. Cotonuensi, 115; Dualansis, Nkongsambansis, Garuensis, Dumensis, metrop. Yaundensi, 115; Liberopolitana, de
Pointe Noire, Arcis Rousset, metrop. Brazzapolitanae, 115; Berberatensis, Arcis Lamy, metrop. Banguensi, 115; Diego-Suarez,
Ambaniansis, Maiungansis, Antsiraben
sis, Tamatavensis, Miarinarivensis, Fianarantsoansis, Arcis Delphini, Morondavensis, metrop. Tananarivensi, 115 s.;
Melensis, S. Iosephi in Uruquaria, metrop. Montisvidei, 195; Osornensis, metrop. Ss. Conceptionis, 198; Potus "Veteris,
metrop. Guayaquilensi, 251; Londrinensis,
Maringansis, metrop. Curitibensi, 486;
Castrensis, S. Georgii in Insula Grenada,
metrop. Portus Hispaniae, 489; Meerutensis, metrop. Agraensi, 556; Kupelansis,
metrop. Uagaduguensi, 558; Valadarensis
metrop. Adamantinae, 598; Georgiopolitana metrop. Portus Hispaniae, 603; Navrongensis, metrop. Litoris Capitis, 650;
Succursensis et S. Aegidii, Bucaramanguensis, metrop. Neopampilonensi, 694;
Cucutensis, metrop. Neo-Pampilonensi,
697 ; Atlantensis, metrop. Baltimorensi,
751; Afogadensis de Ingzeira, metrop.
Olindensi et Recifensi, 810.
< dismembratae : Ultraiectensis et Harlemensis, 65 ; Montisvidei, Floridensis-Melenis, Saltensis, 195; Valdiviensis, Portus

Montt, 197; Quitensis, 250; Nairobiensis,


Meruensis, 437 ; Iacarezinhoensi, 485 ; Portus Hispanine, 488; Agraensis, 555; Uagaduguensis, 557; Adamantina, Arassuahyensis, Caratingensis, 597; Tamalensis, Ketansis, 469 ; Neo-Pampilonensis, 696; Savannensis-Atlantensis, 750; Pesqueirensis,
809.
quarum fines mutantur: Infantensis, Tuguegaraonensis, 58; Leopoldinensis, Camposinae, 96; Burgensis, Toletanae, Legionensis, Oxamensis, Seguntinae. Calaguritanae et Calceatensis, Segobiensis, Abulensis, Palentinae, Santanderiensis, 146 s. ;
Valdiviensis, Portus Montt, 198; Edmontonensis, S. Pauli in Alberta, 217; Busco
ducensis, Bredanae, 511; Taboransis, Bukobansis, 528; Iosensis, 529; Camberrensis et Gulburnensis, Wollongongensis,
582; Camberrensis et Gulburnensis, Bathurstensis, 583; Lancianensis et Ortonensis, 687; Asturicensis, Legionensis, 728;
Adamantinae, Septemlaeunensis, 802.
quarum nomen mutatur: Floridensis-Melensis, tantum Floridensis appellabitur,
196; Verulana, deinceps Verulana-Frusinatensis appellanda, 218; de Ucayali,
deinceps Sancti Raymund appellanda,
604; .Tessorensis, deinceps Khlnensis appellanda, 730; Savannensis-Atlantensis,
tantum Savannensis appelbitur, 751.
Ecclesia Metropolitana Quebecensis titulo
Sedis Primatialis ad honorem omnium
Ecclesiarum universae Dicionis Canadensis condecoratur, 509.
Doctrina socialis catholica cordi est B. P.,
79, 94, 272, 277 s., 291, 589, 616 s., 622, 638,
640, 663; et agricolae, 277 s. ; et Costa Rica,
726.

E
Ecclesia Catholica :
Eius munus est rectam rerum ordinationem tueri, ita ut ea quae rerum temporalium progressionem respiciunt iis quae
ad animum pertinent ordinatim subiciantur, 166 ss., 273.
Rerum oeconomicarum rationumque technicarum commercia prudenter tractanda,
quo superior bonorum animi ordo colatur
et servetur, 166, 184, 274, 670.
Non unum et idem st cum singularum
gentium culturae spatiis, quia religio est
ab iis independens ac praestantior, 211
ss.; B. P. haec affirmans, illustrat tamen
intimam rationem, qua religio in culturam civilem sane influit, 213 ss.
Signum levatum in nationes a catholicis
Germaniae celebratur ac eius vis a B. P.
illustrantur, 622 ss. V. Katholikentag.
Educatio recta puerorum, 43; prolis 473; iuvenum, 616, 663.
Energia nuclearis . Eius inquisitionem et
bonum usum B. P. dilaudat, at malum reprobat, 187.
Episcopi ritus byzantini slavici. Millesimo
exeunte anno, a quo princeps sancta Ol-

Index rerum analyticus


ga s. baptismum recepit, B. P. Eis scribit
virtutes s. Olgae et s. Vladimiri revocans,
hortaturque omnes in hodierna aerumnarum procella ut Eos imitentur ne concidant animo, immo, Deo confisi, Orientalium Gentium ad Ecclesiae Unitatem reditum acclrent, 260 ss.
Errores serpentes contra doctrinam Ecclesiae B. P. recenset ac reprobat, 708 s.
Ethica situationis reprobanda, 144, 682,
708.
Eutanasia respuenda, 681.

899

Gracias Emus P. D. Card. Valerianus, Archiep. Bombayensis, Legatus mittitur ad


Conventum Eucharisticum ex Foederali
Unione Birmana in Rangunensi urbe celebrandum, 126.
Granatieri di Sardegna . B. P. pro eis
orat, eosque hortatur ut secundum Christi
legem vivant simulque erga Patriam sint
fideles; bellum deprecatur, 50 ss.
Graviditas. Eius abruptio directa respuenda,
681.
Gurin (S. D.) Theodora. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 586.

F
Facultas genitalis. Eius usus extra matrimonium est semper reprobandus, 472.
Facultas theologica erigitur: Trevirensis,
590 ; Marianum in Urbe, 638; Statuta
Sydneyensis approbantur, 640.
Fecunditas humana artificialis est reprobanda, 471.
Festum SS. Apostolorum Philippi et Iacobi
transfertur, 226.
Fides in Christo ab Ecclesia praedicata. B. !
P. eam inculcat, quae sit sincera, intima,
actuosa, ex qua pax vera oritur, 185 s.
Eidem iugiter erit novissima victoria, 507.
Fieita Exc. P. D. Iosephus, Archiep, tit. Sardicensis, in Italia Apost. Nuntius. Ei B.
P. gratulatur L sacerdotii annos impienti, |
760.
Foederatio universalis puellarum catholicarum. Eius Socias B. P. dilaudat easdem
adhortans ut, magis magisque fide Christi
roboratae, spiritu orationis et sacrificii
muniantur ad repugnandum materialismum hodiernam societatem invadens,
272 ss.
Food and Agriculture Organisation (F.A.
O.) B. P. gratulatur propter studia ac
incepta quae per decennium Sodalitas hahuit ut agricultura incrementa sortiatur
ad uberius alendos populos indigentes.
Haec Nationum collaboratio legi caritatis
a Christo datae respondet ac votis B. P.
cumulatur, 53 ss.
Formulae benedictionis lapicidinarum et mar- j
morariae officinae approbantur, 844.

H
Hel>erhard Revmus P. Engelbertus, Ordinis
Fratrum Eremitarum S. Augustini Moderator Generalis. Ei B. P. scribit vii
exeunte saeculo ab unitate Eremitarum
Sodalitatis constituta, 209; Eidem B. P.
scribit quinto vertente saeculo ab obitu
S. Ritae a Cascia, 267.
Helvetia erga S. Sedem Apostolicam, 449 ss.
Hierarchia ecclesiastica constituitur in Africa Gallica et in Insula Madagascaria,
113 ss.
Hierarchia et eius officia quoad Liturgiam,
713.
Hispania. Eius Ministro ab Esteris Negotiis
B. P. gratulatur ac vota promit, 825.
V. Ignatius (S.) de Loyola.
Hungaria. B. P. eius Episcopis et christifidelibus scribit, moerens ob vexationes
in Ecclesiam eosque hortatur, 594. In ea
luctuosissimos eventus B. P. deplorat ac
pro ea preces publicas indicit, 741 ss., 748.
Vota ac preces B. P. pro ea, 762.
Hypostatica Unio est fundamentum cultus
Ssmi Cordis Iesu, 3l6.

I
Ignatius (S.) de Loyola, 270, 613. Quarto
vertente saeculo ab eius obitu, B. P. christifideles Hispaniae alloquitur et, gratias
agens Deo de bono animarum ob saecularia sollemnia percepta, I iustum affirmat
testimonium laudis ex Hispana patria erga
talem inter optimos filium, 2 simulque
gaudet quod S. Ignatius honor etiam humanae societatis et Ecclesiae exstat, 3
eumdemque exaltat ut Ducem militum
Christi, Militemque Apostolicae Sedis et
Ecclesiae, 617 ss.
Innocentius Pp. XI (B.). Decretum de virtutibus, 223; de miraculis, 531; de Tuto,
804, pro eius beatificatione. Recensio vitae, 754, et actorum causae, 758. Beatus
renuntiatur, 759. A B. P. eius sanctitudo
exaltatur, 764, eiusdemque opera, quibus
refulsit, illustrantur, qua administrationis
Ecclesia emendator, 768, qua sacrorum
iurium vindex, 771, qua Christiani nominis defensor, 774.
o

G
Gallia. Cordi est B. P., 504 ss; B. P. sacerdotes et christifideles, ob Conventum Eucharisticum in urbe Rhedonensi coadunatos, ut cultum eucharisticum promoveant hortatur, 578.
V. Union des oeuvres catholiques de
France .
Germania. B. P. Episcopis et christifidelibus
orientalium regionum scribit dolens ob
vexationes in Ecclesiam eosque hortatur,
549.
Giustiniani S. Laurentius. Saeculo v vertente
ab eius obitu, B. P. eiusdem virtutes ac
merita commemorat, 77.

Index rerum analyticus

900

Institutum Pont. Regina Mundi ; in Urbe


erectum ad altiorem institutionem et formationem in scientiis et disciplinis sacris virginibus impertiendam, Pontificium declaratur ac normis facultatibusque ditatur, 190 s.
Institutum scientiarum socialium in philosophica Facultate Pont. Universitatis
studiorum Gregorianae in Urbe erigitur
cum iure gradus academicos conferendi,
589.
Institutum socialium scientiarum in philosophica Facultate Pont. Athenaei Angelici
in Urbe erigitur, 637.
Instrumenta quae in auxilium musicae sacrae
adhiberi possunt, 19.
Introductio causae pro beatificatione Servorum Dei: Moreau Basilii Antonii, 149;
Cassant Iosephi Mariae, 584; Gurin Theodorae, 586 ; Rasoamanarivo Victoriae, 634 ;
Spinola Maestre Marcelli, 688.
Ioanna (S.) d'Arc. Quinto vertente saeculo
ab eius innocentia recognita, B. P. eam
exaltat ut symbolum virtutis suae gentis
christifidelium, 504.
Ioseph (S.) Opifex. Officium proprium, 226,
et Missa 234. Eius festum liturgicum, 287.
Italia. Vota B. P. erga eam, 53.
Iugoslavia. B. P. Episcopis et christifidelibus
scribit dolens ob vexationes in Ecclesiam
eosque hortatur, 549.
Ius medicale. Revocatis allocutionibus alias
saepe medicis habitis, 677, B. P. de iure
medicali loquens : in I parte exponit eius
originem et fontem, 679; in 2 parte agit
de conscientia medici quoad ius medicale
et legem moralem, affirmans vetitum,
si quando a lege morum imponitur, esse j
absolutum, ut in eutanasia etc., 680; in |
3 parte beneficia illustrat demanantia ex
medicorum mutuo auxilio et cooperatione
impensa inter nationes in iure medicali,
quae extenditur ad sana morum principia
colenda, 685.
Iustitia socialis. V. Doctrina socialis.
a

gratulatur de fructibus et incrementis


eiusdem Operis, quem votis cumulat, 496.
Lapicidinae. Earum benedictio, 845.
Leprosi. Iis qui operam dant tutelae et sociali integrationi leprosorum B. P. gratulatur de eorum studio et de progressu
Prophylaxis aegrotorum omnesque hortatur ut leprosorum cura extendatur ii-^
demque patrocinio sociali donentur, 282 ss.
Liberia Respublica. Eius Praesidi B. P. gratulationes ac vota promit, 725.
Libertas. Eius afflatus externa violentia et
cruore non restinguitur, 742, 749.
Libri. V. Censura. V. Proscriptio.
Liturgia pastoralis. Iis qui interfuerunt primo
Conventui internationali de ea, B. P. memoriae revocatis documentis antea datis j
711, agit de binis animadversionibus dogmaticis cum liturgia connexis. I. Liturgia et Ecclesia : Liturgia est actus vitalis totius Ecclesiae, 712. In cultu liturgico sunt tum officia propria Hierarchiae custodientis depositum fidei et
depositum gratiae , 713, tum officia chrU
stifidelium, 714. II. Liturgia et Dominus.* agit B. P. de Missa et Christo
Iesu, qui est Sacerdos et Oblatio. Exponit quaedam errata : quoad Actionem
Christi in Missa et concelebratione, 716.
quoad Praesentiam Christi et infi^
nitam divinamque maiestatem Christi ,
723, Alia de liturgia quoad tempus praeteritum et praesens B. P. animadvertit,
724 s.
Luque Emus P. D. Card. Chrysanthus Archiep. Bogotensis. Ei B. P. gratulatur
XXV episcopatus annos implenti, 266.

Magisterium ecclesiasticum est veritas Christi, 708.


Magisterium Fidei iure divino est munus proprium Episcoporum, 709.
Magistri catholici elementara ludi. Eis B. P.
K
gratulatur de bono faustoque eorundem
Sodalitatis per decennium profectu eosKatholikentag. Christifidelibus Germaniae,
que hortatur ut: I sint christiani inteColoniae coadunatis, B. P. gratulatur de
gri; 2 sapienter pueros instituant; 3? sininsigni religionis postremis annis profectu.
gulos alumnos cunctis christianis virtu623, eisque proclamat : I ex voluntate ac
tibus alant, 43 ss.
virtute Dei Catholicam Ecclesiam supeMalabarenses.
resse per saecula ; 2 eamdem Ecclesiam
V. Ordo Tertius Carmelitarum.
excellere in ordine sociali fovendo, 624; S
Maria B. Virgo. Eius cultus cordi est B. P.,
dum nunc ultro insectatur, Ecclesiam po42, 447, 553; Polonorum venerationem erstulare atque exigere in republica liberam
ga Eam B. P. commendat, ac Eius Patrocoxistentiam secundum propria instituta,
cinium erga eos exaltat, 74 ss., et invocat,
docendo et gubernando iuxta Verbum Chri761; Eius intercessionem pro Hungaria
sti, 625. Ut ipsi veri filii Ecclesiae sint
B. P. exorat, 743, 742; Devotionem chriB. P. eos hortatur, 626.
stifidelium Aequatoris Nationis erga Matrem Perdolentem B. P. commendat,
292 ss.; Eius Immaculati Cordis cultum
L
B. P. inculcat, 352 ; Eam Exemplar Virginis et Matris B. P. proclamat, 779.
Lagier R. P. D. Carolus, Moderator Generalis
Consociationis ab .Opere Orientis. Saeeu- ! Martyrologium Bomanum. Solemnitas S. IoIo elapso ab ipso Opere condito,^ B; P. Ei j
seph Opificis, 236.
o

Index rerum analyticus


Materialismus respuendus, 274, 349. V. Communismus. V. Ecclesia Catholica.
Matrimonium. Pro causis de. eius nullitate
constituitur Tribunal Provinciale Edmontonense, 59.
Matrimonium non est personae humanae necessarium, 710.
Mead Revmus P. Franciscus, Universitatis
studiorum Niagara-Ormensis Moderator.
Ei B. P. scribit saeculo exeunte ab ortu
ipsius Universitatis, 446.
Medici. Eorum missio a B. P. illustratur eisque gratulatur de nosocomio, Solatium
in aegritudine appellato, in oppido San
Giovanni Rotondo instituto, 454 s. B. P.
cum eis agit: de partu sine dolore, 82;
de leprosis, 282; de morbis arterias coronarias afficientibus, 454 ss. ; de interventu in auxilium caecorum, 459; de cura
sterilitatis humanae, 467; de studio contra cancrum, 666; de iure medicali, 677;
de therapia medica quoad tumores, 793.
Membra corporis physici et membra societatis
humanae. Differentia relationum in utraque compage a B. P. illustratur, 462.
Mercati Emus P. D. Cnrd. Ioannes, 8. R. E.
Bibliothecarius et Archivarius. Ei B. P.
gratulatur nonagesimum aetatis annum
peragent!, 816.
Milites Helvetici custodiae Domus Summi
Pontificis addicti. Anno 450 vertente ab
eorum Cohorte instituta, a B. P. ipsorum
bene merita ac fidelitas commendantur,
449.
Mimmi Emus P. D. Card. Marcellus, Archiepiscopus Neapolitanus, Legatus mittitur
ad XV Conventum eucharisticum ex tota
Italia Lyciae celebrandum, 447.
Mindszenty Emus P. D. Card. Aloisius, Archiep. Strigonien. B. P. ei scribit improbans vexationes in eum et in Ecclesiam,
549 ss. B. P. gratulatur de eo in suam
sedem restituto, 746, 761.
Missa a B. P. illustratur, 716.
V. Ioseph (S.) Opifex.
Moniales. De clausura instaurata, 512 ss.
V. Religiosi.
Moreau (S. D.) Basilius Antonius. Introductio causae pro eius beatificatione, 149.
Morum lex nova est reprobanda, 708.
Mulieres sodales Coetus Italici mulierum
(C. I. F.). Existimationem et fiduciam Ecclesiae erga mulierem confirmans, 779, B.
P. eas hortatur ut ipsarum Caetus: I
incrementum foveat dignitatis christianae
mulieris, 780 ; 2 promoveat inter eas studium fovendi animi bona necnon exterioris
vitae officia, 783; eoque illae contendant
ut mulieris munus in vita nationis ad bonum omnium intendat atque adlaboret, 784.
Musica sacra. Litteris Encyclicis, Musicae
sacrae lineamentis historice adumbratis,
5 s., eamdem tueri ne minus digna reddatur Ecclesiae esse munus asserit B. P.,
10. Utpote ars religiosa requirit artificem
fide et vita convenientem, 11. Ad divinum
cultum ordinatur, 12 s., et ad christifidelium pietatem fovendam, 13 ss. Ideoque
o

901

ut sit sancta oportet, 15; ut verae artis


specimen praebeat et quamdam universitatis notam, 16-17. Poliphonia sacra,
si debitis proprietatibus exornetur, a divino cultu non est arcenda, 18. De usu organi dein normae traduntur, 19, et de
populari cantu, 20 s., etiam pro regionibus missionum, 22. Ad musicae sacrae
sensum efformandum commendantur cantorum scholae, recta in seminariis institutio, peculiares piae sodalitates, 23 s. Ad
musicae sacrae disciplinam magis magisque provehendam omnes adhortatur B.
P., 25.

N
Natura humana. Iesu Christus est vitae
humanae fundamentum, sine quo doctrinarum rationisque technicae progressio nequit salutem et securitatem dare adversus
communismum, utique damnandum, 30 s.
Nolascus S. Petrus. Eius sanctitudinis
exempla B. P. revocat, septimo volvente
saeculo ab eius obitu, 180.
Normae: Pro tractatione causarum nullitatis
matrimonii in Tribunali Edmontonensi, 60 ;
Quoad Conventus, Consociationes et Coetus bblicos, 61 ; Circa functiones tridui sacri hebdomadae sanctae, 153; Quibus regitur Institutum Pont. Regina
mundi , 191 ; Quoad Conventus qui accomodatam Statuum perfectionis renovationem respiciunt, 295 ss.; Quoad religiosam, clericalem et apostolicam institutionem et formationem alumnorum Religiosorum, 354 ss. ; De translatione corneae, 461 s.; Quoad clausuram Monialium
instauratam, 512. V. Constitutiones. V.
Statuta.
Nuntiatura Apostolica noviter erecta: Lucemburgensis, 72.

O
Obstetrix christiana. B. P. eius missionem
illustrat, 91 s.
Oeconomicae disciplinae cultores. Eis B. P.
gratulatur de profectu scientiarum de re
oeconomica eosque hortatur ne in earum
studio negligantur normae morales quae
comitari debent usum bonorum, ita ut
rationes spiritus iugiter praestent, 670 ss.
Officinae marmorariae. Earum benedictio,
855.
Officium divinum.
V. Ioseph (S.) Opifex.
Olga (8.). Millennio exeunte a quo s. baptismum recepit B. P. eius virtutes et
exempla commemorat, 260 ss.
Operarii :
Sodales Societatum Christianarum Operariorum Italicorum (A.C.L.I.) B. P. alloquitur commendans praestantiam unionis
earum in Christo et in Ecclesia fundatae
ad regnum Dei inter fratres propagandum.

Index rerum analyticus

902

Sodalitas A.O.L.I. non affert inter operario dioecesis Rosariensis (Arg.), 119;
rios divisionem, quam alii motus gignunt,
S. Franciscus Assisiensis dioecesis Assised ordinem et pacem socialem iuxta
sensis, 121; B. M. V. a gratiis Regionis
Evangelium maturat, 287 s.
Samniticae, 123 ; B. M. V. de Antro
Ut congruam partem fructuum ac simul
Sancto Societatum Speleologorum Hispagestionis operis habeant, B. P. commennorum, 125; B. M. V. Immaculata totius
dat, 798 ss.
Praefecturae Apost. Galapagensis, 200 ;
S. Christophorus pro toto Italici exercitus
Eos e dioecesi Pratensi peregrinos, B. P.
Ordine ad rem machinalem et ad automahortatur ut orent quo regnum Christi sit
tarias raedas pertinente, 203; S. Lucas
in eis : regnum veritatis in eorum menEvangelista publici Collegii Medicorum in
tibus, regnum gratiae et vitae divinae in
dioecesi Matritensi, 205; S. Zita V. aneorum cordibus, regnum iustitiae in eocillarum mulierumque domesticae curae
rum officinis simulque regnum amoris et
addictarum, 259; B. M. V. a Bono Iesu
pacis, 819 ss.
una eum S. Ioanne Baptista dioecesis
Eos, e dioecesi Interamnensi peregrinos,
Fabrianensis, 365; B. M. V. in caelum
B. P. ornine et spe melioris domesticae
assumpta dioecesis Umtatanae, 367; B.
vitae confirmat, contra communismi falM. V. a Gibilmanna totius dioecesis
lacias admonet, fiducia in progressu technicae roborat, ut firmi in Christi fide > Cephaludensis, item urbis Certhaludii sub
vivant hortatur, 286 ss.
titulo Immaculatae Conceptionis, 368; B.
V. Ancillae.
M. V. Auxilium christianorum primaria et
Opus hominum. Eius verum pretium, 36.
S. Patricius Ep. secundarius dioecesis
Opus Orientis. V. Lagier.
Bumburiensis, 369; B. M. V., Domina
Ordo Fratrum Eremitarum 8. Augustini. V.
nostra de Mongui invocata, et S. Ioseph,
dioecesis Duitamensis, 562; S. Benedictus
Heberhard.
Abbas totius Pietersburgensis Abbatiae,
Ordo hebdomadae sanctae instauratum. Res
656; B. M. V., titulo de Nuria, una
ponsa ad quaesita circa functiones tridui
cum S. Hermenengaudio, dioecesis Urgelsacri, 153.
lensis, 658; S. Gabriel Arch. militum ex
Ordo Tertius Carmelitarum Discalceatorum.
Italico exercitu ordini transmissionum
Malabarensium.
addictorum, 659 ; B. M. V-., Sancta Maria
Saeculo elapso ab eodem condito B. P.
Greca appellata, una cum S. Cataldo et
Moderatori Generali gratulatur fratresque
S. Gerardo Maiella, oppidi Corato ardilaudat, hortatur, 41.
chidioecesis Tranensis, 661; S. Georgius
Ordo Tertius 8. Francisci ex Italia. B. P. eius
M. totius Italici Equitatus, 752.
merita revocat ac benevolentiam S. Sedis
in eum confirmat, eiusque Sodales horta- Pax :
tur ut Ordo exstet : I schola christianae Ad pacem instaurandam inter nationes
perfectionis ; 2 schola integri spiritus
B. P. tampuam onus conscientiae inculcat
franciscalis; 3 schola animosa et expedita
omnes populos eorumque rectores in eo
in Ecclesia Christi prolatanda, 573 ss.
convenire debere ut : I experimenta annoOrganum in auxilium musicae sacrae, 19.
rum ex energia nucleari suspendantur;
Orientales Gentes. Ut omnes ad Ecclesiae uni2 talium armorum usus ex omnium
tatem redeant cordi est B. P., 262, 497.
condicto recusetur; 3 inspectio mutua
Ozar Revmus P. Moussa, Ordinis Antoniani
apparatus militaris singulorum in univerLibanensis Syro-Maronitarum Moderator
sum instituatur, 37 ss.
Generalis Ei B. P. scribit xvi expleto a B. P. auspicatur pro Hungaria, 742, 745,
saeculo ab obitu S. Antonii Coenobiar749, 788 ; pro Polonia, 745, 762 ; pro Orienchae, 567.
tis regionibus, 746; pro omni gente, 788.
V. Pius Pp. XII.
Persecutio in Christifideles. B. P. eam denunP
tiat, deplorat, 76, 262, 551, 743. Pius Pp. IX cultum Ssmi Cordis Iesu ad uniPartus sine dolore. De eo B. P. agit quoad
versam Ecclesiam extendit, ac Festum cereligionem et legem morum 82. Revocatis
lebrandum mandavit, 309, 341.
iam alias de hac re enunciatis, novae me- Pius Pp. XII:
thodi fautorum exponit animadversiones, Anniversaria die II Martii MCMLVI cele84, eius fundamentum et finem, 85, artibrata; L x x x Eius Natalis et xvii Eius
ficium, 86, propagationem et felicem exiElectionis ad B. Petri Sedem.
tum, 87. Insuper eius aestimatio B. P.
Recensentur : Omina S. Collegii et Ropondrt ex scientia, ex ethica, e theomanae Curiae, Vota ac dona puerorum
logia, 87 s., explicans verba Genesis, 90.
Urbis et multarum Nationum, 161. - VoluObstetricis christianae missionem illustrat,
men illustrans Personam et gesta Ponti91.
ficatus Eius, 162. - Omina Legatorum Nationum apud S. Sedem quibus B. P. rePassio Domini et Eius Cordis affectiones,
spondit, 164. - Cappella Papalis in Basi330 s.
lica Vaticana, 167, cui adsunt LI LegaPatroni caelestes declarantur : B. M. V. a
tiones extra ordinem ad B. P. missae,
Monte Carmelo Territorii Nationalis de
168. - Numisma anniversaria commemoFormosa , 70; B. M. V. a Saermo Rosao

Index rerum analyticus


rans, 178. - Testimonia observantiae et votorum ad B. P. missa: a Rgnantibus,
179, a Supremis Nationum Rectoribus, a
Primoribus Guberniorum et Ministris, a
singulis Patribus Cardinalibus, a Nuntiis
et Delegatis Apost., ab Episcopis, a Religiosis Familiis et Sodalitatibus universis, simul undique precibus ac donis cumulata, 180 ss. - Publicae solemnes celebrationes tum Romae habitae, 281, tum
extra Urbem, 182. - Urbis civium et peregrinorum coram B. P. hortante ac benedicente publica acclamatio, 184.
Legati Nationum apud S. Sedem, simul
coadunati, testimonium reddunt B. P. ut
pacis ac praestantiae spiritus Propugnatori, 164.
anxius de vera pace, 37, 40, 52 s., 75, 79,
142, 165 ss., 186 ss., 263, 290 s., 350, 448,
453, 479, 615, 742, 745, 746, 749, 762, 788,
824, 826, 827, 834.
V. Maria B. V. V. Pax. V. Medici.
Pia y Deniel Emus P. D. Henricus, Archiep.
Toletanus. Ei B. P. gratulatur sexdecim
aetatis lustra implenti, 815.
Poliphonia sacra, 18,
Polonia. Eius Episcopatui B. P. scribit, tertio
vertente saeculo a libertate Poloniae restituta per defensionem Sanctuarii Iasna Gora. Eo eventu Patrocinium B. M. V. commemorans, B. P. Polonos omnes admonet
ne subdola insinuatione religionis hostium
decipiantur ac fortiter in genuina fide perstent. Pastoribus e propriis Sedibus amotis, christifidelibus cunctis fausta adprecatur ac benedicit, 73, 77. B. P. eius Episcopis scribit de insectationibus in Ecclesiam eosque hortatur, 549 ss. B. P. laetatur de orta aurora pacis in ea, 745.
Praedicatio Christi, Ecclesiae et Sacerdotis,
699.
Praefecturae Apostolicae :
dioeceses effectae : de Bouach, de Sokod,
Arcis Lamy, da Morondava, de Gibuti, 114.
in vicariatum apostolicum evectae : Chunchonensis, 192; Insularum Bermudarum,
373 ; de Sintang, 654.
noviter erectae: de Kitui, 437; Vichadansis, 645.
S. Ludovici Senegalensis fines designantur, 527.
Oturkponsis fines mutantur, 529.
Praelaturae nullius suffraganeae : Fluminum, de EI Oro, metrop. Guayaquilensi, 251.
Preces a B. P. exaratae atque Indulgentiis
ditatae: Ad B. M. V., 98; Ad Cleri sanctificationem impetrandam: a Clero recitanda, 592 atque a christifidelibus, 593; B. Ma
riae V., Orphanorum Matri, 641.
Eas B. P. exposcit, 75, 79, 263, 549 ss. ; ad
pacem conciliandam in Hungaria, 742, 747,
749, in mundo, 789.
Principia doctrinae christianae in culturam
civilem optime influunt, 216.
Proscriptio librorum :
Morale sans pech - L'univers mobile de
la faute - Manuel de sexologie normale

903

et pathologique, auctore A. Hesnard, 95;


Religione Aperta, auctore Aldo Capitini,
95 ; Le deuxime sexe - Les mandarins,
auctore Simone de Beauvoir, 508.
Provinciae ecclesiasticae noviter constitutae:
Dakarensis, 114; Bamakoensis, 114; Uagaduguensis, 114; Konakriensis, 114; Abidianensis, 115; Lomensis, Cotonuensis,
Banguensis, 115; Tananarivensis, 115;
Yaundensis, 115, Brazzapolitana, 115,
Guayaquilensis, 251 ; Neo-Pampilonensis,
694.
Pueri. De eorum recta institutione in scholis,
43 ss.
Pueris indigentibus caritate subveniendum, 141.
Eorum preces B. P. exoptat ad pacem
impetrandam, 743 , 745.
V. Magistri catholici

R
Ramakers Revmus P. Gerardus, Vedanae Gartusiani Coenobii Moderator. Ei B. P. scribit, quinto vertente saeculo ab eodem Coenobio condito, 614.
Rasoamanarivo (S. D.) Victoria. Decretum
introductionis causae pro eius beatificatione, 634.
Reassumptio causae pro canonizatione Beatorum : Teresiae de Soubiran, 221 ; Martyrum Rochi Gonzalez de Santa Crux, Alfonsi Rodrguez, Ioannis del Castillo, 842 ;
Mariae Crescentiae Hss, 843.
Regalatus 8. Petrus. Quinto exeunte saeculo
ab eius obitu, B. P. eiusdem virtutum
exempla commemorat, 571.
Reipublicae Moderatores. B. P. eos hortatur
admonetque ad bellum vitandum et ad
pacem cum iustitia conciliandam, 37, 53,
188, 742, 747, 749, 787 ss.
Religiosi :
Normae dantur quoad Conventus qui accomodatam Statuum perfectionis renovationem respiciunt, 295.
Principia dantur et statuta generalia probantur, quibus informari regique debent
ii qui vocati sunt ad statum acquirendae
religiosae perfectionis eorumque educatores, 354 ss.
Constitutiones approbantur Congregationis
Servularum B. V. Mariae Immaculatae,
370 ss.
De clausura Monalium instaurata, 512 ss.
B. P. eos hortatur ut Episcopos adiuvent
ac sine ipso nihil fiat, 663, utque perfectiorem vivendi statum colant, 665.
V. Institutum Pont. Regina mundi .
Renard Exc. P. D. Alexander, Ep. Versaliensis. Ei B. P. scribit commendans Conventum ab eo indictum ad Actionem pastoralem in.Gallia provehendam, 264.
Rita (8.) a Cascia. Eius virtutes et merita
B. P. recolit, quinto vertente saeculo ab
eius obitu, 267.
Romania. B. P. Pastoribus et christifidelibus

Index rerum analyticus

904

scribit, dolens ob vexationes in Ecclesiam,


eosque hortatur, -549.
Roncalli Emus P. D. Cord. Angelus Iosephus, Venetiarum Patriarcha. Ei B. P.
scribit, quinto vertente saeculo ab obitu
S. Laurentii Giustiniani, 77.
Roques Emus P. D. Cardinalis Clemens, Archiep. Rhedonensis, Dolensis et S. Maclovii, Legatus deligitur Congressui Eucharistico Rhedonensi in urbe e tota Gallia
ineundo, 570.

S
Sacerdos est vir Eucharistiae, 579.
Scholae cantorum commemdantur praesertim in seminariis, 23.
Scholae. De sociali institutione in scholis B.
P. sollicitus, 616.
Schola Musicae Sacrae Torontina a S. Michaele romano Pont. Instituto Musicae
Sacrae afliliatur, 591.
Schola socialis in Catholica Universitate Peruviana approbatur, 640.
Scotti Revmus P. Alfredus, Ordinis B. M. V.
de Mercede Redemptionis captivorum Moderator Generalis. Ei B. P. scribit, vn
volvente saeculo ab obitu S. Petri Nolasco,
80.
Scriptura sacra. Coetus de ea agentes normis
datis tenentur, 61 s.
Seminarium Maius: Fukuokense et S. Bonifatii theologicae Facultati Universitatis
catholicae Marianopolitanae affiliantur,
591.
JSepinslci Revmus P. Augustinus, O. F. M.
Minister Generalis. Ei B. P. scribit v
exeunte saeculo ab obitu S. Petri Regalati, 571.
Servnlae B. M. V. Immaculatae, byzantini
ritus. Earum Constitutiones approbantur,
370.
Siri Emus P. D. Card. Iosephus, Archiep.
Ianuensis, Legatus mittitur ad sacra sollemnia in Hispania celebranda,quarto vertente saeculo ab obitu S. Ignatii de Loyola, 613.
Societas Iesu. Eius Instruetoribus a tertia
probatione B. P. gratulationes, hortamenta ac vota promit, 269 ss.
V. Ignatius (S.) de Loyola.
Speleologi Hispani habent Patronam B. M.
V. de Antro Sancto , 125.
Spellman Emus P. D. Card. Franciscus, Archiep. Neo-Eboracensis, Legatus mittitur
ad Conventum Eucharisticum ex Insulis
Philippinis, 814.
Spiekman Revmus P. Godefridus, Moderator
Generalis Congregationis Presbyterorum a
Sfho Sacramento. Ei B. P. gratulatur,
saeculo exeunte ab ortu eiusdem Congregationis, 268.
Spinola Maestre (S. D.) Marcellus, Card.
Archiep. Hispalensis. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 688.
<c Status et Potestas civilis a Deo oriuntur,
216.
Statuta: nova dantur Pont. Academiae Theo-

logicae Romanae, 493 ;Sydneiensis Facultatis Theologicae approbantur, 640.


V. Constitutiones. V. Normae.
Statuta et fundamentalia principia et normae dantur quoad religiosam, clericalem
et apostolicam institutionem et informationem alumnorum Religiosorum : De fundamento vitae religiosae, id est de vocatione ex duplici elemento : divino et ecclesiastico, 357. Vocatio divina educatione
atque informatione indiget quae animae
sanctificationi provideant, 358. Cui accedere debet sedula religiosi cleri sive intellectualis sive pastoralis institutio, de
qua fuse principia proponuntur, 360 ss.
Statuta Generalia probata, 365. V. Normae.
Stepinac Emus P. D. Card. Aloisius, Archiep.
Z'rgrabiensis. Ei B. P. scribit de vexationibus in Ecclesiam in Iugoslavia, 549.
Sterilitas humana involuntaria. Magni momenti est medicorum studium ut remedium afferant sterilitati involuntariae coniugum, 467, sed idem studium implicat
etiam legem morum, de qua B. P. agit,
168. Multa sunt incommoda coniugum qui
prole carent, sed nequit separari ratio
biologica a praestantiori ratione qua personae coniugum mutuo tenentur, 469. Ideo
fecunditas artificiosa est reprobanda, 471.
Excluditur quodcumque argumentum, etsi
e nomine scientiae deductum, quod liceitatem affirmet usus extra matrimonium facultatis bio-physiologicae, 472. Generatio
prolis secum fert munus educationis filiorum, 473, etiam ad praestantiora - erga
Deum et proximum, 474.
Symbolus Divinae Caritatis est Cor Iesu,
327.
SzepticTcyi Archiep. Andreas. Eius merita B.
P. commemorat, 263.

T
Templum Cathedrale Rothomagense, e ruinis
belli restitutum, a B. P. exaltatur ut symbolus Galliae fidei et virtutum christifidelium norma, 504.
Theologia nova est reprobanda, 708.
Therapia medica contra tumores. Eius multiplices conatus B. P. refert, excitans illi
doctrinae addictos ad felicem exitum assequendum, 793 ss.
Tribunal ecclesiasticum Edmontonensis provinciae instituitur pro tractactione causarum nullitatis matrimonii, 59.
Tumores V. Therapia.
Union des Oeuvres catholiques de France .
Eius conventum B. P. commendat, 264.
U

Unitas fraterna hominum :


A B. P. auspicatur inter nationes, 274;
inter operarios catholicos, 288. In Christo
Eucharistia haurienda a B. P. illustratur,
urgentur, 477 ss. Ad pacem et libertatem

Index rerum analyticus


servandam et conciliandam a B. P. invocatur, 787 ss.
universitas studiorum Niagarensis canonice
erigitur, 846.
universitas studiorum Niagara-Ormensis.
V. Mead.
universitas studiorum Pont. Gregoriana. In
eius Philosophica Facultate Socialium
Scientiarum Institutum erigitur, 589.
Universitas studiorum Vindobonensis. Eius
docentes et alumnos, ex Instituto Iuris canonici et Historiae iuris, B. P. laudibus,
monitis, votisque donat, 498.

V
Valeri Emus P. D. Card. Valerius, S. Congr.
de Religiosis Praefectus, Praeses mittitur Conventui utriusque Cleri ex universa
Hispania, 662.
Vaticanum dici potest Institutum humani civilisque cultus, quoad archeologiam, historiam, artis historiam, 211.
Venetiola. Eius Ministro ab Exteris Negotiis
B. P. gratulationes ac vota promit, 817.
Verbum divinum in pastorali ministerio. Sacerdotibus, qui de ea re Congressionem habuerunt, B. P. gratulatur atque hortationem praebet. In I parte B. P. notas
praedicationis Christi Iesu illustrat, quo
sacerdotes iis conformentur, 700 ss. In
2 parte B. P. agit de munere praedicationis quod Ecclesiae docenti reservatur
et ab eadem iugiter per saecula impletur,
falsas sententias refellens, 704 ss. Ecclesia
duce, sacerdos praedicator sit fermentum
Christifidelium, 710.
' Vicariatus Apostolici :
archidioecesim effecti: de Dakar, de Bamako, de Ougadougou, Konakriensis, Abidianensis, Lomensis, Ouidahensis, de
A

905

Yaounde, de Brazzaville, Banguensis, de


Tonanarive, de Rabat, 114.
dioecesim effecti : Ziguinehorensis, de
Bobo-Dioulasso, Kuduguensis, Nunensis,
Sassandrensis, de Katiola, Portus Novi,
de Douala, de Foumban, Garuensis, de
Doum, Librevillensis, de Pointe Noire,
Arcis Rousset, Berberatensis, de Diego
Suarez, de Ambanja, de Majunga, de Antsirab, de Tamatave, de Miarinarivo, de
Fianarantsoa, de Fort Dauphin, Ghardaiensis in Sahara, 114; Iamaicae, 439;
Belizensis, 560; Guyanae Gallicae postea
Caiennensis nuncupanda, 600; Guyanae
Anglicae postea Georgiopolitana nuncupanda, 602.
noviter erecti : Chunchonensis, 192 ; Insularum Bermudarum, 373; Requenansis,
Pucallpansis, 604; Kinduensis, 647; Dedzansis, 652.
dismembrati : de Ucayali, 604 ; Villavicentiensis, 645; Kongolonsis, Stanleypolitanus, 647 ; Likuniensis, Zombansis, 652.
Vicariatus Castrenses: Reipublicae Foederalis Germaniae, 484. Dicionis Canadensis, 628, et Reipublicae Cilenae, 803, iurisdictio ampliatur.
Virginitas est matrimonio praestans, 710.
Vladimirus (S.), Eius virtutes et exempla
B. P. commemorat, 261.
Vocatio divina quoad Religiosos, 357.

59 - ACTA, vol. X X I I I , n. 18. 31-12-1956.

w
WyszynsM Emus P. D. Card. Stephanus, Archiep. Gnesnen, et Varsavien. B. P. ei scribit ac eius exsilium iterum improbat, 73,
76. Ei B. P. scribit de vexationibus adversus Ecclesiam in Polonia, 549. B. P. gratulatur de eo in suam sedem restituto,
746, 761. Y.Polonia.

Corrigenda in v o l .

XXXXVIII

(1956)

Commentarii Acta Apostolicae

Sedis.
Pag. 6, linea 26, loco Obededon, legatur Abinadab.
Pag. 73, in titulo Epistulae, loco lana Gora, legatur Jama Gora.
Pag. 98, in linea 2 tituli, loco didatur, legatur ditatur.
Pag. 164, in linea 6, post e Paraguay, addantur verba: e Brasilia, eoo Hibernia, e
Peruvia, e Libano, e Panama...
Pag. 234, in Ant. Ad Magnificat, ubi legitur: ut tutabatur filius..., signetur: ut
tutabatur, filius...

QADRAGESIMUMOCTAVUM VOLUMEN
COMMENTARII OFFICIALIS ACTA APOSTOLICAE SEDIS
ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLVI
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS

Citt del Vaticano, sabato 19 maggio 1956

Anno XXVII

Num. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO STATO
DELLA CITTA

DEL VATICANO

Pontificato di S. S. Pio X I I - Anno XVIII

N. C H I - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della


Citt del Vaticano con la quale autorizzata la emissione di
una serie di francobolli commemorativi del V centenario della
morte di Santa Rita da Cascia.
19 maggio 1956.

LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
In virt dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio X I I
alla Pontificia Commissione c o l provvedimento 20 marzo 1939 ;
Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimo Cardinale;
Visti gli art. 2 e 20, lett. c) n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I ,
sulle fonti del d i r i t t o ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;

ORDINA
A r t . 1. - autorizzata la emissione di una serie di tre francobolli
commemorativi del V centenario della morte di Santa Rita da Cascia, da

Acta 'Apostolicae Sedis - Supplemento

14

valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Citt del V a t i c a n o .
A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate,
hanno le seguenti caratteristiche :
dimensioni : mm. 26 x 30 compresa la dentellatura, in formato verticale ;
valori : L. 10, L. 25 e L. 35 ;
c o l o r i : per il valore da L. 10, grigio ferro ; per il valore da L. 25,
marrone ; per il valore da L. 35, turchino ;
figurazione: identica per i

tre valori,

riproduce l'immagine - della

Santa, a mezzo busto con le braccia incrociate sul petto ; il capo circondato da aureola e un raggio di luce illumina il volto della Santa
piegato verso destrai ; in ambo i lati salgono rami di rose bianche lungo
due colonnine che inquadrano la figura ;
diciture : in alto, nella cornice : POSTE VATICANE e l'indicazione del
valore in cifre arabiche; in basso, nella c o r n i c e : 1956 - SANTA RITA DA
CASCIA - 1957 ; nella parte inferiore della figura : v CENTENARIO DELLA

MORTE.
A r t . 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore,
agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sino
al 30 giugno 1957.
A r t . 4. - La presente ordinanza sar pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Unici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrer
in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.
Citt del V a t i c a n o , diciannove maggio millenovecentocinquantasei.

NICOLA

Card.

CANALI,

Presidente

GIUSEPPE Card. PIZZARDO

Primo

Principi,

Segretario

Anno XXVII

Citt del Vaticano, marted 31 luglio 1956

Num. 5

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO STATO
DELLA CITTA

P O P

DEL VATICANO

Pontificato di S. S. Pio XII - Anno XVIII

N. C I Y - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della


Citta del Vaticano con la quale autorizzata la emissione di
una serie di francobolli commemorativi del IV centenario della
morte di S. Ignazio di Loyola.
SI luglio 1956

LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
In virt dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice P i o X I I
alla Pontifcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939;
Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimo
Cardinale ;
Visti gli art. 2 e 20, lett. c) n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I ,
sulle fonti del diritto ;
Udito il parere del Consigliere generale dello S t a t o ;

ORDINA
A r t . 1. - autorizzata la emissione di una serie di due francobolli
commemorativi del IV centenario della morte di S. Ignazio di Loyola,

Acid Apostolicae Sedis - Supplemnto

18

da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in


partenza dalla Citt del V a t i c a n o .
A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografia su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate,
hanno le seguenti caratteristiche :
dimensioni : m m . 30 x 40 compresa la dentellatura, in formato verticale ;
valori : L. 35 e L. 60 ;
colori : per il valore da L. 35, marrone ; per il valore da L. 60, grigio ;
figurazione : identica per i due valori, riproduce il Santo che presenta
le Regole della Compagnia di Ges al Sommo Pontefice P a o l o I I I , tratta
da un quadro del Secolo x v i i che si conserva nella Sagrestia della
Chiesa del Ges in R o m a ;
diciture : in alto : POSTE VATICANE e l'indicazione del valore in cifre
arabiche; in basso, nel centro : S. Ignazio di L o y o l a ; a sinistra: 1556;
a destra : 1956.
A r t . 3. - I francobolli, di cui agli articoli precedenti hanno valore,
agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sino
al 31 dicembre 1957.
A r t . 4. - La presente ordinanza sar pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrer
in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.
Citt del V a t i c a n o , trentuno luglio millenovecentocinquantasei.

NICOLA

Card.

CANALI,

Presidente

GIUSEPPE Card. PIZZARDO

Primo

Principi,

Segretario

Anno XXVII

Citt del Vaticano, sabato 1 settembre 1956

Num. 6

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO STATO
DEL VATICANO

DELLA CITTA

Pontificato di S. S. Pio XII - Anno XVIII

N. CV. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato


della Citt del Vaticano, recante norme per il trattamento di
previdenza e di quiescenza del personale iscritto nel ruolo speciale.
1 settembre 1956

LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
Vista la deliberazione del Governatore dello Stato in data 3 marzo
1936, n. 2012;
V i s t o l'art. 137 del Regolamento generale per il personale dipendente
dallo Stato della Citt del Vaticano, 20 giugno 1951, n. L X V I ;
Vista la convenzione stipulata in data 6 giugno 1956 tra l'Istituto
Nazionale (italiano) della Previdenza Sociale e il Governatorato dello
Stato della Citt del Vaticano per l'assicurazione per la invalidit, la
vecchiaia e i superstiti del personale avventizio alle dipendenze delle
Amministrazioni della Santa Sede e dello Stato della Citt del Vaticano ;

Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

22

Ritenuta la opportunit di disciplinare su nuove basi il trattamento


di previdenza e di quiescenza del personale iscritto nel ruolo speciale ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato :

ORDINA

A r t . 1. - Per i dipendenti iscritti nel ruolo speciale a far tempo dal


o

I gennaio 1954 il trattamento di previdenza e di quiescenza stabilito


come appresso :
a) assicurazione per la invalidit, la vecchiaia e i superstiti a mezzo
iscrizione in Italia presso l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale ;
b) indennit di anzianit di servizio.
A r t . 2. - A l l ' o n e r e derivante dal trattamento previsto dal precedente
articolo, il dipendente concorre con un contributo pari al cinque per
cento della retribuzione mensile, esclusi gli assegni familiari.
A r t . 3. - L'indennit di anzianit di servizio stabilita nella misura di
una retribuzione mensile, esclusi gli assegni familiari, goduta al momento della cessazione del rapporto di lavoro, per ogni anno' di effettivo servizio prestato nel ruolo speciale.
Le frazioni mensili di anno di anzianit di servizio vengono calcolate in dodicesimi, computandosi come mese intero la frazione di mese.
A r t . 4. - Se la cessazione dal servizio sia causata da licenziamento
a termini dell'art. 92 del Regolamento generale per i dipendenti dallo
Stato della Citt del V a t i c a n o , 20 giugno 1951, n. L X V I , l'indennit
di anzianit non corrisposta.
A r t . 5. - Ai dipendenti che, per ragione di et o per altri motivi,
non possono essere assicurati presso l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale, oltre l'indennit di anzianit di servizio

corrisposta

una somma pari alla capitalizzazione finanziaria, al tasso del cinque


per cento annuo, dei contributi assicurativi che si sarebbero dovuti
versare al predetto Istituto.
La somma corrisposta per intero qualunque sia la causa che determini la cessazione del rapporto di lavoro.
Art.

6.

- Ai dipendenti iscritti nel ruolo speciale anteriormente

all'anno 1953, e per i quali sono state stipulate le polizze di assicurazione


sulla vita e di capitalizzazione rispettivamente con

l'Istituto

Nazio-

Leggi e disposizioni-dello'Stato, della Citt del Vaticane

23

naie (italiano) delle Assicurazioni e con la Societ A n o n i m a (italiana)


Praevidentia, corrisposta all'atto della cessazione dal servizio, in
sostituzione di dette polizze, un'indennit costituita dalla capitalizzazione finanziaria, al tasso del cinque per cento annuo :
a) della somma pari a cinquanta volte l'ammontare dei contributi
individuali e del Governatorato (12,50%) calcolati sugli stipendi di tabella e sugli aumenti periodici, esclusi gli assegni familiari, per il
periodo che va dalla iscrizione al ruolo speciale fino alla data della
entrata in vigore della presente Ordinanza ;
b) dei contributi individuali e del Governatorato (12,50%) calcolati sulle retribuzioni effettivamente

corrisposte,

esclusi

gli assegni

familiari, per il periodo successivo ;


c) della somma pari a cinquanta volte l'indennit liquidata al
momento della iscrizione nel ruolo speciale, per il servizio anteriormente
prestato, e investita in polizza di capitalizzazione a premio unico.
A r t . 7. - I dipendenti iscritti nel ruolo speciale durante l'anno 1953
e per i quali sono state stipulate le polizze di assicurazione sulla vita e
di capitalizzazione, debbono, entro trenta giorni dalla entrata in vigore
della presente ordinanza, dichiarare per iscritto se intendono accettare
il trattamento di previdenza e di quiescenza di cui al precedente art. 1,
oppure mantenere quello attuale.
Nel primo caso il Governatorato provvede a regolarizzare, presso
l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale, la posizione assicurativa
del dipendente dalla data della iscrizione nel ruolo speciale.
Nel caso in cui il dipendente intenda mantenere l'attuale trattamento,
la polizza di assicurazione sulla vita resta accesa presso l'Istituto Nazionale delle Assicurazioni, e all'atto della cessazione dal servizio, oltre
alla liberazione e consegna della predetta polizza, il Governatorato corrisponde un'indennit costituita dalla capitalizzazione finanziaria, al
tasso del cinque per cento annuo, dei contributi individuali e d e l l ' A m ministrazione (12,50%) calcolati sulle retribuzioni, esclusi gli assegni
familiari, effettivamente corrisposte dal momento della iscrizione nel
ruolo speciale, con detrazione dell'ammontare dei premi versati all'Istituto Nazionale delle Assicurazioni.
A r t . 8. - Le polizze di capitalizzazione stipulate con la S o c . A n o n .
Praevidentia, e le polizze di assicurazione sulla vita stipulate con l'Istituto Nazionale delle Assicurazioni, ad eccezione di quelle indicate nell'art. 7, 3 comma, sono riscattate dal Governatorato il quale, in cor-

24

Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

rispettivo del maggiore onere derivante dal nuovo trattamento, provvede a incamerare i relativi importi.
A r t . 9. - La presente ordinanza entra in vigore il primo ottobre 1956.
A r t . 10. - Ogni altra disposizione, concernente la materia disciplinata
con la presente ordinanza, abrogata.
Citt del Vaticano, primo settembre millenovecentocinquantasei.

NICOLA Card. CANALI, Presidente


GIUSEPPE Card. PIZZARDO

P r i m o Principi, Segretario

Citt del Vaticano, marted 30 ottobre 1956

Anno XXVII

Num. 7

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO STATO
DELLA CITTA

IHi

DEL VATICANO

Pontificato di S. S. Pio X I I - Anno XVIII

N. CVI - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della


Citta del Vaticano con la quale autorizzata la emissione di
una serie di francobolli commemorativi del Y centenario della
morte di S. Giovanni da Capistrano.
30 ottobre 1956

LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
In virt dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio X I I
alla Pontificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 ;
Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontifcia Commissione e attestato dal medesimo
Cardinale ;
Visti gli art. 2 e 20 lett. e, n. 5, della legge 7 giugno 1920, n. I I , sulle
fonti del diritto;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ;

ORDINA
A r t . 1. autorizzata la emissione di una serie di due francobolli
commemorativi del quinto centenario della morte di S. Giovanni da Capi-

Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

26

strano, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze


in partenza dalla Citt del V a t i c a n o .
A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente,

stampati in

calcografa su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche :
dimensioni : m m . 3 0 x 4 0 esclusa la dentellatura, in formato verticale;
valori : L. 25 e L. 35 ;
colori : per il valore da L. 25, la cornice verde scuro, e la vignetta
verde c h i a r o ; per il valore da L. 35, la cornice bruno rosso, e la vignetta
bruno seppia;
figurazione : identica per i due valori, rappresenta il Santo, a piedi
scalzi, vestito dell'abito dell'Ordine dei Frati Minori ; il capo calvo contornato da una corona di c a p e l l i ; sul cappuccio la piccola croce del
( ( C r o c i a t o . Il Santo tiene con la mano destra l'asta di uno stendardo, sul
cui drappo bianco figurano la croce e lo stemma del N o m e di Ges ; con
la mano sinistra regge un libro. Nello sfondo disegnato un paesaggio.
diciture : sul lato sinistro IOANNES A CAPISTRANO, sul lato destro :
EUROPAE APOSTOLUS. In basso, immediatamente sotto la

figura

i mille-

simi : MCDLVi - MCMLVi ; pi sotto : POSTE VATICANE e l'indicazione del


valore in cifre arabiche.
A r t . 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore,
agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sino
al 31 dicembre 1957.
A r t . 4. - La presente ordinanza sar pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Unici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrer in
vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.
Citt del Vaticano, trenta ottobre millenovecentocinquantasei.

NICOLA Card. CANALI, Presidente


GIUSEPPE Card. PIZZARDO

Primo

Principi,

Segretario

También podría gustarte