Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
APOSTOLICAE
COMMENTARIUM
SEDIS
OFFICIALE
A n . et vol. X X X X V I I I
28 Ianuarii 1956
(Ser. II, v. X X I H ) - N. 1
OFFICIALE
I
In tot tantisque naturae donis, quibus Deus, in quo perfectissimae concordiae summaeque cohaerentiae est concentus,
homines ad suam imaginem et similitudinem creatos exornavit, musica profecto est, utpote quae simul cum ceteris liberalibus artibus ad spiritualia pertineat gaudia et ad animi
oblectationem. De ea iure meritoque Augustinus haec habet:
Musica, id est scientia sensusve bene modulandi, ad admonitionem magnae rei, etiam mortalibus rationales habentibus
animas Dei largitate concessa est .
Nemo igitur mirabitur sacrum cantum et musicae artem, ut
ex multis documentis tam antiquis quam recentioribus constat,
ad caerimonias quoque religiosas exornandas et decorandas
semper et ubique, etiam apud ethnicas nationes, adhibita
esse; et cultum potissimum veri et summi Dei, inde-a priscis
aetatibus, hisce artibus usum esse. Populus Dei e Mari rubro
divinae potentiae miraculo incolumis servatus, victoriae carmen cecinit Domino; et Maria, Moysis ducis soror prophetico
donata afflatu, una cum cantante populo tympano concinuit.
Postea, cum arca Dei e domo Obededom in urbem David deduceretur, rex ipse et omnis Israel ludebant coram Domino in
omnibus lignis fabrefactis et citharis et lyris et tympanis et
2
'
2
Motu Proprio Fra le sollecitudini dell'ufficio pastorale: Acta Pii X, vol. I, p. 77.
Cfr. Gen. 1, 26.
Epist. 161, De origine animae hominis, 1, 2: P. L., X X X I I I , 725.
Cfr. Ex. X V , 1-20.
1 0
Sam.
Cfr. I Paral X X I I I , 5; X X V , 2 - 3 1 .
V I , 5.
16.
1
9
1 0
9: P .
L.,
II,
701;
et Apol.
39: P.
L.,
1, 5 4 0 .
12
13
15
16
17
Nemo sane mirabitur quod Ecclesia tam vigilanter de musica sacra sollicita sit. Non enim de legibus agitur aestheticis
1 1
13
14
15
1 6
17
10
vel technicis, ad nobilem hanc musicae disciplinam quod attinet, ferendis ; sed illud Ecclesiae propositum est, ut hanc contra
omnia tutetur quibus eadem minus digna reddi possit, quippe
quae in re tanti momenti, quanti est cultus divinus, in ministerium arcessatur.
Musica sacra hac in re non aliis legibus et normis obtemperat, nisi iis quae omni arti religiosae, immo arti in universum
praescribuntur. Iamvero non ignoramus quosdam artis cultores
postremis hisce annis, magna cum christianae pietatis offensione, in aedes sacras ausos esse opera inducere ab ipsis confecta, quae omni religionis afflatu careant, et quae etiam rectis
artis rationibus prorsus rpugnent. Quem deplorandum agendi
modum speciosis probare conantur argumentis quae ex propria
artis natura et indole fluere asseverant. Instinctum enim illum,
quo artificis mens tangatur, liberum esse dictitant neque fas
esse eidem imponere leges et normas ab ipsa arte alienas, sive
religiosas sive morales, cum iis et artis dignitas graviter laedatur et artificis actioni sacro afflatu impulsae quasi vincula et
compedes iniciantur.
Huiusmodi autem argumentis quaestio movetur sane ardua
et gravis quae ad omnem artem omnemque artificem spectat,
neque rationibus artis et aestheticae disciplinae persolvitur, sed
e supremo finis ultimi principio decernenda est quo omnis
homo omnisque humana actio inviolate sancteque regitur. Hominis enim ad finem suum ultimum qui Deus est ordinatio
ac directio lege absoluta et necessaria, in Dei ipsius natura
et infinita perfectione fundata, ita firmatur, ut ne Deus quidem quemquam ab ea possit eximere. Qua lege aeterna et immutabili praecipitur, ut et homo ipse et omnes eius actiones
Dei infinitam perfectionem, in Creatoris laudem et gloriam,
manifestent et pro viribus imitentur. Homo igitur, cum ad
hunc supremum finem consequendum natus sit, ad divinum
archetypum se conformare omnesque facultates suas cum corporis tum animi, recte inter se ordinatas et fini obtinendo
11
debite subiectas, agendo dirigere debet. E sua igitur cum ultimo fine hominis consensione et concordia etiam ars eiusque
opera iudicanda sunt; quae ars certe inter nobilissimas humani
ingenii exercitationes numeranda est, quippe quae ad infinitam
pulchritudinem divinam spectet humanis operibus exprimendam eiusque quasi imago repercussa sit. Quapropter tritum
illud effatum ars propter artem , quo artem, fine illo omni
creaturae penitus inhaerente neglecto, a quibusvis legibus quae
non ex ipsa sola emanent, omnino eximi perperam asseverant,
aut omni vi caret aut ipsi Deo, Creatori et ultimo fini, gravem
contumeliam infert. Libertas autem ar tifi eis quae non est
caecus ad agendum impetus proprio arbitrio vel quodam novitatis studio ductus , eo quod divinae legi subiecta est,
minime coarctatur vel tollitur, sed potius nobilitatur atque
perficitur.
Haec, ut de omnibus cuiusvis artis operibus dici debent, ita
etiam ad artem religiosam et sacram pertinere in aperto est.
Immo ars religiosa Deo eiusque laudi ac gloriae provehendae
etiam magis addicitur, cum nihil aliud ei propositum sit nisi
ut operibus suis, sive oculis sive auribus oblatis, ad christifidelium mentes pie ad Deum convertendas plurimum conferat.
Artifex igitur qui fidei veritates non profiteatur vel animo et
vivendi ratione procul a Deo versetur, ad artem religiosam
manus nequaquam admoveat: caret enim illo quasi interiore
oculo quo videat quid postulet Dei maiestas Deique cultus,
neque sperare potest fore, ut opera sua religionis expertia, etsi
forte hominem artis peritum et dexteritate quadam exteriore
praeditum ostendant, revera illam pietatem et fidem spirent
quae templum Dei eiusque sanctitatem deceant atque adeo digna sint quae ab Ecclesia, vitae religiosae custode et arbitra,
in aedes sacras admittantur.
Ille autem artifex qui fidem firmiter tenet vitamque christiano homine dignam agit, Dei amore impulsus ac viribus a
Creatore sibi concessis religiose usus, omni ope contendet, ut
12
13
litterarum antiqua et recentiora confirmant. Haec S. Augustinus de cantibus liquida voce et convenientissima modulatione prolatis agens fatetur : Ipsis sanctis dictis religiosius
et ardentius sentio moveri animos nostros in flammam pietatis,
cum ita cantantur, quam si non ita cantarentur, et omnes
affectus spiritus nostri pro sui diversitate habere proprios modos in voce atque cantu, quorum nescio qua occulta familiaritate excitentur .
1 8
14
15
21
19
21
16
festos recens in usum inductos, novae componendae erunt modulationes, id a magistris huius artis vere peritis eo modo fiat,
ut propriis genuini cantus Gregoriani legibus fideliter obtemperetur, et novae modorum compositiones cum vetustioribus virtute et puritate digne concertent.
Haec si reapse omni ex parte servata fuerint, alteri quoque
musicae sacrae proprietati debito modo satisfactum erit, ut ea
nempe verae artis specimen praebeat; et si in totius terrarum
orbis catholicis templis Gregorianus cantus incorrupte et integre resonuerit, ipse quoque, sicut sacra Romana Liturgia,
universitatis prae se feret notam, ita ut christifideles, ubicumque terrarum versantur, familiares sibi ac quasi domesticos
percipiant concentus, atque adeo miram Ecclesiae unitatem
vero cum animi solacio experiantur. Haec quidem una est ex
praecipuis rationibus, cur Ecclesia tantopere exoptet ut cum
latinis sacrae Liturgiae verbis eorundem verborum cantus Gregorianus arcte conectatur.
Haud ignoramus sane ab hac ipsa Apostolica Sede ob graves
causas quasdam sed omnino definitas exceptiones hac in re
concessas esse, quas tamen nequaquam latius proferri vel propagari, nec sine debita eiusdem Sanctae Sedis venia, ad alias
regiones transferri volumus. Quin immo ibi etiam, ubi eiusmodi
concessionibus frui licet, locorum Ordinarii ceterique sacri pastores sedulo curent, ut christifideles inde a pueris saltem faciliores et magis usitatas modulationes Gregorianas addiscant,
eisque etiam in sacris ritibus liturgicis uti sciant, ita ut hac
quoque re Ecclesiae unitas et universitas in dies magis effulgeat.
Verum tamen, ubi saecularis vel immemorabilis consuetudo
fert ut in sollemni Sacrificio Eucharistico, post sacra verba
liturgica latine cantata, nonnulla populara vulgaris sermonis
cantica inserantur, locorum Ordinarii id fieri sinere poterunt,
(( si pro locorum ac personarum adiunctis existiment eam (consuetudinem) prudenter submoveri non posse , firma tamen
2 2
22
17
iS
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
1.
28-1-1956
18
19
24
20
oriantur, tum profecto eis templa nostra pateant, cum ad sacrorum rituum splendorem mentesque ad altiora elevandas
simulque ad veram animi refovendam pietatem haud parum
conferre queant . Vix tamen opus est monere, ut, ubi vires
atque peritia tantis operibus impares sint, ab huiusmodi conatibus potius abstineatur quam ut opus cultu divino et sacris
conventibus minus dignum proponatur.
Ad haec quae arctius cum sacra Ecclesiae Liturgia coniunguntur, accedunt, ut supra monuimus, cantus religiosi populares, plerumque lingua vulgari concepti, qui ex ipso cantu
liturgico originem ducunt, sed cum magis sint ad singulorum
populorum mentem et affectum accommodati, secundum variarum gentium et regionum indolem non parum inter se differunt. Ut eiusmodi cantica religiosa christiano populo spiritualem, fructum et utilitatem afferant, ad catholicae fidei doctrinam
plene conformentur oportet, eam recte proponant et explicent,
lingua utantur plana et modulatione simplici, a tumida et
inani verborum profluentia immunia sint, ac denique, etsi
brevia sunt et facilia, quandam prae se ferant religiosam dignitatem et gravitatem. Hac ratione confecta haec sacra cantica,
quasi ex intimis popularis animi penetralibus nata, sensus et
animos vehementer commovent piosque excitant affectus ; et
cum in religiosis ritibus a multitudine congregata una quasi
voce proferuntur, magna quadam vi fidelium mentes erigunt
ad excelsa. Quapropter, etsi, ut supra scripsimus, in Eucharisticis Sacrificiis sollemniter cantatis sine peculiari Sanctae Sedis venia haberi non debent, tamen in sacris non sollemniter
celebratis mirum in modum iuvare possunt, ut christifideles
Sancto Sacrificio non tantum ut muti et quasi inertes spectatores assistant, sed sacram actionem mente et voce comitantes
suam pietatem cum sacerdotis precibus coniungant, dummodo
cantus illi singulis Sacrificii partibus recte aptentur, ut in
2 5
25
21
22
aeternum cantabit in caelo : Sedenti in throno et Agno benedictio et honor et gloria et potestas in saecula saeculorum .*
Quae hucusque scribendo exposuimus, ad illos potissimum
Ecclesiae populos pertinent, in quibus religio catholica iam
firmiter stabilita est. In sacrarum autem Missionum regionibus
fieri non poterit, ut haec singula omnino exsecutioni mandentur, priusquam christianorum numerus satis creverit, aedes
sacrae ampliores exstructae fuerint, scholae ab Ecclesia institutae a christianorum filiis rite frequententur, ac denique administrorum sacrorum par necessitatibus adsit numerus. Attamen operarios apostolicos in amplissimis illis vineae Domini
partibus sedulo laborantes enixe hortamur, ut inter gravissimas
muneris sui curas huic quoque negotio animum diligenter adver t ant. Multi ex populis Missionalium ministerio concreditis
mirum quantum delectantur musicis modulationibus et caerimonias idolorum cultui dedicatas cantu sacro exornant. Prudentiae igitur non est hoc apostolatus subsidium efficax a
Christi veri Dei praeconibus parvipendi vel omnino neglegi.
Quare Evangelii in ethnicorum regionibus nuntii hunc religiosi
cantus amorem, quem homines ipsorum curis commissi fovent,
in munere suo apostolico explendo libenter promoveant, ita
quidem ut hae gentes suis religiosis canticis, quae non raro
etiam excultis nationibus admirationem movent, similia opponant carmina sacra christiana, quibus veritates fidei, vita
Christi Domini, ac B. Mariae V. et Sanctorum laudes lingua
et modulationibus iisdem gentibus familiaribus, celebrentur.
Apoc V. 13.
23
2 7
24
w w w
26
et magnificentius celebrandum tantopere confert, omnem vestram curam pastoralem sedulo adhibeatis. Quotquot autem in
Ecclesia, ductu vestro, msicas res moderantur ac dirigunt eos
speramus fore ut Nostris hisce Encyclicis Litteris incitentur ad
praeclarum huius generis apostolatum novo quodam ardore
novoque studio generose, naviter operoseque promovendum.
Hinc aspicato eveniet, ut nobilissima haec ars, quae omnibus
Ecclesiae temporibus tanti aestimata est. etiam hodie ad genuinos sanctitatis et venustatis splendore adducta excolatur et
in dies perficiatur; atque adeo pro sua parte feliciter efficiat
ut Ecclesiae filii firmiore fide, spe vigentiore, flagrantiore caritate Deo Uni et Trino in sacris aedibus debitas tribuant laudes,
dignis modis suavibusque concentibus expressas, immo ut
etiam extra sacri templi saepta in familiis christianis et in
christianorum coetibus illud ad effectum deducat, quod iam
S. Cyprianus praeclare monet Donatum: Sonet psalmos convivium sobrium: et ut tibi tenax memoria est, vox canora,
adgredere hoc munus ex more : magis carissimos pascis, si sit
nobis spiritualis auditio, prolectet aures religiosa mulcedo .
2 4
S.
CYPBIANI
26
NUNTIUS R A D I O P H O N I C U S
A BEATISSIMO PATRE DATUS, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI
A. MCMLV, ADSTANTIBUS EMIS PP. DD. CARDINALIBUS ET EXCMIS DD. EPISCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS.
gli
ammiratori
dell'esteriore
potenza
umana;
Lue. 2, 10-11.
27
28
E d o t t i dalla dura esperienza degli ultimi due decenni, che hanno dimostrato, c o m e essi d i c o n o , la brutalit in veste umana della presente societ, denunciano aspramente l'esteriore lustro della sua facciata, negano
ogni credito a l l ' u o m o e alle sue opere, n celano il profondo disgusto,
che la soverchia sua esaltazione p r o v o c a nei l o r o animi. Pertanto essi
auspicano che l ' u o m o rinunzi al febbrile esteriore dinamismo, soprattutto tecnico, che si chiuda in s stesso, ove trover la ricchezza di una
vita interiore tutta sua, esclusivamente umana, tale da sodisfare o g n i
possibile esigenza.
Tuttavia questa interiorit tutta umana inabile a mantenere la promessa che le si attribuisce, di corrispondere cio alla totale esigenza dell ' u o m o . Essa piuttosto una solitudine sdegnosa, quasi disperata, suggerita dal timore e dalla incapacit di darsi un ordine esterno, e non ha
nulla in comune c o n la genuina interiorit completa, dinamica e feconda,.
In questa, infatti, l ' u o m o non solo, ma convive c o l Cristo, condividendone i pensieri e l'azione, a Lui si affianca da amico, discepolo e quasi
collaboratore, e da Lui sospinto e sostenuto nell'affrontare il m o n d o
esterno secondo le divine norme, poich E g l i il pastore e custode delle
anime nostre .
c)
gVindifferenti
insensibili;
Cfr.
PETR.
2,
25.
29
care la venuta e l'abitazione di D i o sulla terra, perch essa , nella economia della Provvidenza, essenziale per stabilire l'ordine e l'armonia tra
l ' u o m o e le sue cose, e tra queste e D i o . L ' A p o s t o l o S. P a o l o descrisse la
totalit di quest'ordine in una sintesi mirabile : Tutto vostro, voi poi
siete di Cristo, e Cristo di D i o .
mento volesse lasciar cadere D i o e Cristo, ritenendo delle parole dell ' A p o s t o l o soltanto il diritto dell'uomo salle cose, opererebbe una essenziale frattura nel disegno del Creatore. S. P a o l o stesso incalzerebbe c o l
monito : Nessuno si glorii negli uomini .
attuale questo ammonimento per gli uomini del nostro tempo, cos orgogliosi dei loro inventori e scopritori, i quali non soffrono pi, c o m e una
volta, cos spesso la dura sorte dell'isolamento, ma al contrario occupano
la fantasia delle folle, ed anche la vigile attenzione degli uomini di Stato?
Altra cosa per tributare l o r o il giusto onore, ed altra attendere da essi
e dalle l o r o scoperte la soluzione del fondamentale problema della vita.
Pertanto la ricchezza e le opere, i progetti e le invenzioni, vanto e tormento dell'et moderna, debbono essere considerati in rapporto a l l ' u o m o ,
immagine di D i o .
Se quindi c i che si dice progresso non conciliabile c o n le leggi divine
dell'ordinamento mondiale, non certamente bene, n progresso, ma
via verso la rovina. Dall'ineluttabile epilogo non preserveranno n l'arte
Lue. 2, 15.
Cfr. Io. 1, 11.
I Cor. 3, 23.
L. e 3, 22.
30
terrena, assumendo una vera natura umana, e in tal guisa entr anche
nella vita storica e sociale della umanit, anche qui fatto simile agli
uomini ,
GAL.
PHIT.
4, 4
2,
7.
-31
1 0
MATTH.
6,
11.
32
l o r o che confidano tutto il destino dell'uomo all'immenso potere industriale della presente epoca. Essi credono di fondare ogni sicurezza sulla
sempre crescente produttivit e sull'ininterrotto corso della sempre maggiore e feconda produzione della economia nazionale. Questa, essi d i c o n o ,
sulla base di un pieno e sempre pi perfetto sistema automatico della
produzione, e appoggiata sui migliori metodi della organizzazione e del
calcolo, assicurer a tutti gii operosi un continuo e progressivo reddito
del lavoro. In una fase successiva questo diverr c o s grande, che, mediante i provvedimenti della comunit, potr bastare alla sicurezza anche
di c o l o r o che non sono ancora o non sono pi abili al lavoro, bambini,
vecchi, malati. P e r stabilire la sicurezza, essi c o n c l u d o n o , non sar perci
pi necessario il ricorso alla propriet, sia privata che collettiva, sia in
natura che in capitali.
Orbene, questo m o d o di ordinare la sicurezza non una di quelle forme
di adattamento dei principi naturali ai nuovi sviluppi, ma quasi un
attentato all'essenza dei rapporti naturali d e l l ' u o m o c o i propri simili,
c o l lavoro, con la societ. In questo t r o p p o artificiale sistema la sicurezza
d e l l ' u o m o per la sua vita pericolosamente separata dalle disposizioni e
dalle energie per l'ordinamento della comunit, inerenti alla stessa vera
natura umana, e le quali soltanto rendono possibile una unione solidale
degli uomini. In qualche m o d o , sebbene c o l necessario adattamento ai
tempi, la famiglia e la propriet debbono restare tra i fondamenti della
libera sistemazione personale. In qualche m o d o le comunit minori e
lo Stato debbono poter intervenire come fattori complementari di sicurezza.
Pertanto risulta di nuovo vero che un metodo quantitativo, per quanto
perfezionato, non pu n deve dominare la realt sociale e storica della
vita umana. Il sempre crescente tenore di vita, la sempre moltiplicantesi
produttivit tecnica, non sono criteri che per s stessi autorizzano ad
affermare che vi un genuino miglioramento della vita economica di un
p o p o l o . Soltanto una visione unilaterale del presente, e forse anche del
prossimo futuro, pu appagarsi di un tale criterio, ma non oltre. Da qui
deriva, talvolta per lungo tempo, uno sconsiderato consumo delle riserve
e dei tesori della natura, pur t r o p p o anche della disponibile energia umana
del lavoro ; poi anche, a p o c o a p o c o , una sempre pi grande sproporzione
tra la necessit di mantenere la colonizzazione del suolo nazionale in un
ragionevole adattamento a tutte le sue possibilit produttive ed un eccessivo agglomeramento dei lavoratori. Si aggiungano la decomposizione
della societ, e specialmente della famiglia, in singoli e separati soggetti
33
vol.
XXIII,
n.
1. 2 8 - 1 - 1 9 5 6 .
34
I Tim. 2, 5.
1 X
due
35
I I I - NECESSARIA INTEGRAZIONE
E STABILIT DI OGNI TITA UMANA IN CRISTO
Ges Cristo non soltanto il saldo sostegno della umanit nella vita
sociale e storica, ma anche in quella del singolo cristiano, di guisa che,
c o m e tutte le cose furono fatte per mezzo di Lui e nulla senza di Lui ,
1 2
cos nessuno potr mai compiere opere dgne della sapienza e della gloria
divina senza di Lui. Il concetto della necessaria integrazione e stabilit
di ogni vita in Cristo fu inculcato ai fedeli fin dagli albori della Chiesa :
d a l l ' A p o s t o l o Pietro, allorch nel portico del tempio di Gerusalemme,
proclam Cristo rv aQxrjyv rfj corj ,
1 3
cio a u t o r e della v i t a , e
d e l l ' A p o s t o l o delle Genti, che indicava spesso quale debba essere il fondamento della nuova vita ricevuta nel battesimo : V o i egli scriveva
fondate la vostra esistenza non sulla carne, ma sullo spirito, se veramente
lo spirito di D i o abita in voi. Che se alcuno non ha lo spirito di Cristo, n o n
appartiene a D i o .
1 4
1 5
13
14
15
Io. 1, 3.
Act. 3, 15.
Cfr. Born. 8, 9.
Cfr.
Io.
3,
3;
PETR.
1,
5.
36
secondo l'ordine naturale e soprannaturale voluto da D i o , innalzer c o stantemente lo sguardo a Cristo e conterr la sua azione entro i confini
fssati da D i o . Disconoscere c i sarebbe volere un m o n d o contro la disposizione divina, e quindi pernicioso per la stessa vita sociale.
A b b i a m o or ora indicato le dannose conseguenze che derivano dalla
erronea sopravalutazione del potere umano e dal deprezzamento della
obiettiva realt, la quale, c o n un complesso di principi e di norme religiose, morali, economiche, sociali stabilisce limiti e mostra la giusta
direzione delle umane azioni. Ora i medesimi errori c o n simili conseguenze si ripetono nel campo del lavoro umano, e precisamente dell'operare e produrre nella economia.
Dinanzi al sorprendente sviluppo della tecnica, e pi spesso per suggestioni ricevute, il lavoratore si sente assoluto padrone e maestro della
sua esistenza, capace semplicemente di perseguire tutti gli scopi, di
attuare tutti i sogni. Chiudendo nella natura tangibile tutta la realt, egli
ravvisa nella vitalit del produrre la. via per divenire uomo sempre pi
perfetto. La societ produttrice, che si presenta al lavoratore durevolmente come la viva ed unica realt e come la potenza che tutti sostiene,
d la misura a tutta la sua vita ; essa pertanto l'unico suo saldo appogg i o per il presente e per l'avvenire. In essa egli vive, in essa si muove,
in essa ; essa diventa alla fine per lui un surrogato della religione. In
tal guisa si pensa sorger un nuovo tipo di u o m o , quello cio che
c i r c o n d a il lavoro con la aureola del pi alto valore etico e venera la
societ lavoratrice c o n una specie di fervore religioso.
37
38
39
40
rebbe forse un terzo a trarne vantaggio, un terzo che ambedue gli altri
gruppi in fondo non v o g l i o n o e non possono volere? In ogni m o d o una
giusta e progressiva libert politica non sia a quei p o p o l i negata ed ostacolata. A l l ' E u r o p a tuttavia essi riconosceranno il merito del l o r o avanzamento ; a l l ' E u r o p a , senza il c u i influsso, esteso in tutti i campi, essi
potrebbero essere trascinati da un cieco nazionalismo a precipitare nel
c a o s o nella schiavit.
D'altra parte, i p o p o l i dell'Occidente, specialmente dell'Europa, non
dovrebbero nel complesso delle questioni accennate rimanere passivi in
un inutile rimpianto del passato o nel mutuo rimprovero di colonialismo.
Essi dovrebbero invece porsi costruttivamente all'opera, per estendere,
l ove non si sia ancora fatto, quei genuini valori d e l l ' E u r o p a e dell'Occidente, che tanti buoni frutti hanno arrecato in altri continenti. Quanto
pi essi a ci soltanto tenderanno, tanto pi saranno di aiuto alle giuste
libert dei p o p o l i giovani, ed essi stessi rimarranno preservati dalle seduzioni del falso Nazionalismo. Questo in realt il l o r o vero nemico, che
li ecciterebbe un giorno gli uni contro gli altri, c o n proftto di terzi. Tale
non infondata previsione non dovrebbe essere trascurata n dimenticata
da c o l o r o che trattano i loro problemi in Congressi, ove pur troppo riluce
lo splendore di una esteriore e prevalentemente negativa unit. In tali
considerazioni e in tale m o d o di procedere Ci sembra che si abbia una preziosa assicurazione della pace, sotto certi aspetti anche pi importante
di un immediato impedimento della guerra.
Conclusione
Diletti figli e figlie!
Se anche o g g i il Natale di Cristo irraggia nel m o n d o splendori di
letizia e suscita nei cuori profonde emozioni, perch nell'umile culla
dell'Incarnato F i g l i o di D i o sono racchiuse le immense speranze delle
umane generazioni. In Lui, con Lui e per Lui la salute, la sicurezza, il
destino temporale ed eterno della umanit. A tutti e a ciascuno aperta
la via per accedere a quella culla, per attingere dagli insegnamenti, dagli
esempi, dalla liberalit d e l l ' U o m o - D i o la l o r o parte di grazie e di beni
necessari alla presente e alla futura vita. Ove ci non si facesse per propria indolenza o per altrui impedimento, sarebbe vano di cercarla altrove,
perch dappertutto grava la notte dell'errore e dell'egoismo, del vuoto
e della c o l p a , della delusione e della incertezza. Le fallite esperienze dei
popoli, dei sistemi, dei singoli esseri umani, che non hanno voluto chiedere a Cristo la via, la verit, la vita, dovrebbero essere seriamente con-
41
siderate e meditate da quanti credono di poter fare tutto da s. L'umanit di o g g i colta, potente, dinamica, ha forse un maggior titolo alla terrena felicit nella sicurezza e nella pace ; ma essa non varr a tramutarla
in realt, fino a quando nei suoi calcoli, nei suoi disegni e nelle sue discussioni non inserir il pi alto e risolutivo fattore : D i o e il suo Cristo.
Ritorni il Dio-Uomo tra gli uomini, Re riconosciuto e obbedito, c o m e
spiritualmente torna ogni Natale ad adagiarsi nella c u l l a per offrirsi
a tutti. E c c o l'augurio che N o i oggi esprimiamo alla grande famiglia
umana, certi d'indicarle il cammino della sua salvezza e della sua felicit.
Si degni il divino Infante di accogliere la Nostra fervida preghiera,
affinch la sua presenza sia avvertita quasi sensibilmente, come nei giorni
della sua terrena dimora, nel m o n d o di o g g i . V i v o in mezzo agli uomini,
illumini le menti e c o r r o b o r i e volont di c o l o r o che reggono i popoli,
a questi assicuri la giustizia e la pace, incoraggi i volonterosi apostoli
del suo eterno messaggio, sostenga i buoni, tragga a s gli sbandati, conforti c o l o r o che soffrono persecuzioni per il suo Nome e per la sua Chiesa,
soccorra i poveri e gli oppressi, lenisca le pene ai malati, ai prigionieri,
ai profughi, dia a tutti una scintilla del suo amore divino, affinch trionfi
in ogni l u o g o sulla terra il suo pacifico regno. Cos sia.
EPISTULA
AD REVMUM P. MAURUM A PERDOLENTE V. MARIA, TERTII ORDINIS CARMELITARUM DI SCALCEATORUM MALABARENSIUM MODERATOREM GENERALEM, OB
SAECULUM ELAPSUM AB EODEM ORDINE CONDITO.
42
affulgeat : scriptis nempe prelo editis non paucis ; litterarum ludis iuventuti instituendae, atque altiorum etiam disciplinarum domiciliis ; sacris
Missionibus quam latissime vobis licet provehendis ; atque institutis christianae pietati, religioni caritatique fovendis.
Praeterea N o s non latet vos Ordinis vestri disciplinam studiose adamare ac contendere pro viribus ut cotidie magis effecta detur ac vigeat ;
idque non m o d o ad umbratilem et contemplativam vitam quod attinet,
sed ad activam e t i a m ; hoc est sive precando pieque meditando, sive ad
ministeria sacra et a d cetera religionis auxilia et adiumenta laudabili
t
Pergite igitur,
ut facitis, in ejusmodi pietatis studium in omneque rerum genus incumbere, quod ad catholicam veritatem ceteris collustrandam valeat, itemque
possit quam plurimos ex vestratibus ad christiana praecepta christianaeque vitae mores feliciter adducere. Ac vobis adsit a caelo Beata V i r g o
Maria, Carmeli decus, quam vos tam impense colitis, tam studiose adamatis. Ne oculos, ne mentem, ne animum avertatis a fulgore hujus sideris.
Respicite ad Mariam ; in periculis, in angustiis, in rebus dubiis Mariam
4
JAO.
I,
17.
II Cor. III, 5.
IP-IP-*, q. 188, a. 6, 3.
Cfr. S. BERN., super ce Missus est , homil. II, n. 17; Migne, P. L. 183, eoi. 70-c, D.
43
Qua suavi spe freti, cum tibi, dilecte fili, tum cunctis tui Ordinis
sodalibus A p o s t o l i c a m Benedictionem libenter impertimus, quae vobis
omnibus et supernorum munerum et amantissimae voluntatis Nostrae sit
pignus et auspex.
Datum Romae, apud S. Petrum, die x x x mensis Octobris, anno
MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII
ALLOCUTIONES
I
Sociis
Sodalitatis
oo
Italicae
elementara
ludi
Magistrorum
Catholicorum,
L'intima letizia, che a Noi proviene nel mirarvi, diletti figli e figlie, in
cos gran numero convenuti alla Nostra presenza, per celebrare il primo
decennio della vostra Associazione di Maestri cattolici, la medesima
di chi, d o p o aver seminato nel tardo autunno e coltivato con alacre fiducia
per lunga stagione, contempla la distesa ondeggiante della messe e nelle
turgide spighe ravvisa la certezza di un migliore avvenire.
giusto che al Nostro conforto si unisca la vostra esultanza, cos ardentemente espressa e quasi riecheggiata dalla maest di questo massimo
T e m p i o , come inno di ringraziamento a D i o , da cui ogni opera buona e
feconda trae inizio e incremento.
Dieci anni di assidue fatiche, di lotte superate, di conquiste ottenute
nell'arduo e delicato campo della educazione : ecco il prezioso d o n o , che
oggi volete offrire al V i c a r i o di Cristo, cui ben sapete quanto sta a cuore
la fanciullezza e, per essa, la futura sorte della Chiesa e della vostra
Patria.
E veramente, da chi altri mai sulla terra, dopo i genitori, principalmente dipende il destino religioso e civile della Nazione, se non dai Maestri delle scuole elementari, per le cui mani, in virt della legge, deve
passare l'intiera fanciullezza? A voi dunque va la gratitudine Nostra e
della societ civile per gli stessi e buoni risultati conseguiti nel decorso
decennio, mentre su di voi si posa ansioso lo sguardo Nostro e delle
Habita die 4 Novembris mensis a. 1955.
44
45
46
M A T T H . 18,
3.
'
47
48
49
4 - ACTA, vol
XXIII, n. 1. - 28-1-1956.
50
lis
qui
Italicae
interfuerunt
Conventui,
missiciorum
militum,
Romae
vulgo
habito,
Granatieri
Sodalitatis
di
Nationalis
Sardegna .*
Eph. 4, 15.
Act. 6, 4.
51
i-otta, su cui nelle varie epoche, c o n alterne vicende, voi avete trapunto il
ricamo di numerosi atti di prodezza, che hanno certamente contribuito
a conservare e a mettere in maggiore evidenza le vostre tradizioni di
virt e di valore. Esse sono la prova di quanto meritatamente si potuto
dire un giorno di voi : Le vostre bandiere si lacerano, ma non si piegano... i venti e le procelle scolorano il drappo glorioso e pur lo r e n d o n o pi
bello e luminoso ! .
Siate, dunque, i benvenuti in questa Casa del Padre Comune : N o i vi
^accogliamo c o n particolare affetto per benedire voi, le vostre famiglie,
tutti c o l o r o che vi sono cari.
3
52
delia quiete, lo splendore della luce, il gaudio dell'amore, ir canto dell'eterna gioia, dell'eterna gloria. P e r essi, in questo mese, che la S. Chiesa
consacra ai defunti, vi esortiamo a raccogliervi nel cristiano suffragio,
affinch c o l o r o che, avendo ottenuto il perdono dalle c o l p e , non avessero
ancora meritato la remissione della pena, possano presto dal Purgatorio salire al Paradiso, accolti dagli A n g e l i , dai Santi, dalla V e r g i n e ,
da D i o .
2. - Leggendo l'Epistola, N o i abbiamo pensato ai Granatieri vivi :
antichi, lieti di ritrovarsi in questa vostra adunata nazionale c o i l o r o
vecchi commilitoni, e nuovi, che prolungheranno nell'avvenire le buone
tradizioni del Corpo : tutti presenti nella Nostra mente, nel Nostro cuore
di Padre.
Scrivendo ai Filippesi l ' A p o s t o l o P a o l o esclamava : Molti, dei quali
spesse volte vi ho parlato (e ve ne parlo anche adesso c o n le lagrime),
si diportano da nemici della Croce di Cristo... e non aspirano che alle cose
della terra. M a noi siamo cittadini del cielo .
D i cuore v'invitiamo,
PMI. 3, 18-20.
sa
IH
Iis qui interfuerunt
Agriculture
Organisation),
Romae
hadito.
O.
(Food and
La V I I I session, de la Confrence de la F A O , laquelle vous participez, Messieurs, revt cette anne une signification toute spciale, puisque cet organisme clbre en mme temps le dixime anniversaire de sa
fondation. C'est, en effet, le 16 octobre 1945 que les reprsentants de
vingt Etats furent invits signer l ' A c t e Constitutif de l'Organisation
des Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture. A la fin de la
premire session de la Confrence, quarante-deux pays avaient donn
leur adhsion officielle la nouvelle institution. Depuis lors le nombre
des Etats-membres est all toujours croissant et l'on en compte actuellement soixante-et-onze. En vous souhaitant la bienvenue, Nous sommes:
54
en
divers
continents
appuient
le
mouvement
coopratif
agricole.
Il fallait sans aucun doute de la hardiesse p o u r envisager une action
aussi varie et qui s'tendt d'aussi grands territoires. Mais ces efforts
n'ont pas t vains. Le rapport, que vous avez publi sur la situation de
l'agriculture en 1955, note que la production agricole mondiale a atteint
en 1954 un accroissement de 25% par rapport celle de 1946. Pendant
cette dcade, les pays sous-dvelopps ont rapidement mis en valeur
55
56
57
dans l'amour que Dieu lui-mme porte aux hommes. Elle le traduit
visiblement ; elle en est la preuve la plus solide.
C'est pourquoi N o u s ne doutons pas que le Divin Matre ne bnisse
tout ce que vous faites pour ceux qui lui appartiennent ; c'est Lui-mme
que ces bienfaits s'adressent ; il saura les rcompenser, c o m m e il l'a
solennellement promis et c o m m e N o u s l'en prions ardemment. Que les
faveurs du Ciel descendent sur vous-mmes et sur votre uvre, sur vos
familles et sur ceux qui vous sont chers. N o u s vous en accordons p o u r
gage Notre Bndiction Apostolique.
Concredita
gregis
spirituali
commodo
apprime
studens E x c m u s
Binatug,
Buyascm,
Dicamay, Di-
sulap; G-angalan, Jbujan et Tappa vulgo appella tos, ab eadem praelatura distraheretur et dioecesi Tuguegaraoanae adnecteretur.
Haec S. Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto E x c m i
P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in Insulis
Philippinis Nuntii Apostolici, necnon E x c m i P. D. Ioannis Sison, Episcopi titularis Limatensis et Administratoris A p o s t o l i c i Tuguegaraoani,
vigore specialium facultatum sibi a Ssmo D o m i n o Nostro P i o Divina
Providentia P P . X I I tributarum, oblatis precibus benigne annuendum
censuit.
Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, a praelatura nullius Infantensi
territorium, quod supra memoravimus, separat, ipsumque dioecesi Tuguegaraoanae perpetuo adnectit, mutatis hac ratione memoratae praelaturae dictaeque dioecesis finibus; ita ut posthac praedicti pagi Binatug, Buyasan,
Dicamay, Disulap,
Gangalan,
Ibujan et
Tappa
una cum
suis ecclesiis, oratoriis, piis domibus, ecclesiasticis bonis et fundationibus in eodem territorio exstantibus vel quomodolibet ad illud vel ad
fideles in illo degentes spectantibus, ad dioecesim Tuguegaraoanam pertinere censeri valeant ac debeant.
.
qeu fideles a Curia praelaturae nullius Infantensis ad Curiam dioecesis Tuguegaraoanae, quam primum,
transmittantur.
58
Pontificium
Administrum
Nuntiaturam
Apostolicam
in
Insulis
quemlibet
Decretum perinde
S.
Iosephus Ferretto,
Adsessor
SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
DECRETUM.
ERECTIONIS TRIBUNALIS PROVINCIALIS CIRCUMSCRIPTIONUM ECCLESIASTICARUM
PROVINCIAE EDMONTONENSIS PRO TRACTATIONE CAUSARUM NULLITATIS MATRIMONII.
Provincialia
primae
instantiae
et
quatuor
secundae
instantiae
instituit.
Nuper autem universi E x c m i Ordinarii Provinciae
Ecclesiasticae
Edmontonensis, nempe E x c m u s Archiepiscopus Edmontonensis, Episcopus Galgariensis, Episcopus S. Pauli in Alberta, Vicarius A p o s t o licus de Grouard et Vicarius A p o s t o l i c u s de Mackenzie, enixe postulaverunt ut causae nullitatis matrimonii suorum subditorum, quae hucusque, tenore n. 7 capitis I laudati Decreti, a Tribunali Provinciali Van-
60
ecclesiasticis Vancuveriensi
et
Edmontonensi
inserviebat,
iB
S.
P.
Bracci,
Secretarius
61
ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA
INSTRUCTIO
AD EXCELLENTISSIMUS LOCORUM ORDINARIOS DE CONSOCIATIONIBUS BIBLICIS
ET DE CONVENTIBUS AC COETIBUS EIUSDEM GENERIS.
Sanctissimus Dominus Noster P i u s P p . X I I fel. reg. in Litteris Encyclicis Divino afflante Spiritu d. d. 30 Septembris 1943, inter complura
alia quae ad studia biblica rite promovenda conferunt, id quoque paterne
hortatus est,
ut
sacri
Antistites
Scripturae
Sacrae
venerationem
in
62
blicae ) instituuntur, in quibus argumenta ad Sacram Scripturam spectantia amplius et profundius in determinatorum coetuum utilitatem pertractantur.
N u l l u m est dubium quin his rebus omnibus, d u m m o d o rite peragantur,
Sacrae Scripturae cognitio et amor efficaciter promoveatur et in dies
uberius crescat. Attamen, ut hic finis rite obtineatur, o m n i a magna c u m
cura et prudentia paranda et dirigenda sunt. Ac primum quidem argumenta in conventibus tractanda apte eligantur oportet, idque maxime
ex iis quae ad doctrinam theologicam Sacrorum Librorum profundius
cognoscendam et ad cultum ac venerationem Sacrarum Litterarum inter
christifideles magis magisque fovendam apte valeant, iis tamen non omissis quaestionibus historicis, criticis, litterariis, quae in singulis regionibus maioris momenti sunt aut acrius disputantur. Dein oratores qui
in huiusmodi conventibus verba faciunt, rerum de quibus agunt, omni ex
parte periti sint oportet, normis a Sancta Sede datis sincere oboedientes,
in rebus proponendis prudentes et sobrii, condicionis tam scientificae
quam spiritualis audientium omnino conscii. Quantus fructus ex his conventibus hauriatur, si haec omnia diligenter observata fuerint, ex multis
relationibus quae ad hanc Pontificiam Commissionem pervenerunt, luculenter apparet.
Dolendum tamen est rei nondum in omnibus regionibus normis m o d o
expositis plane satisfieri atque interdum adesse periculum, ne conventus
illi a Consociationibus Biblicis vel ab aliis instituti, non omnibus qui
intervenerint, satis proficiant, immo quibusdam magis in destruction e m quam in a e d i f i c a t i o n e m cedant (cfr. 2 Cor-, 10, 8 ) . Oratores enim,
dicunt, non semper eos esse qui rerum de quibus agunt, omnino periti
sint ; quosdam nimis facile sequi auctores minus commendatos vel inconsiderate ac temere admittere et divulgare opiniones dubias aut falsas;
commendare libros vel periodica dubii valoris aut ab auctoritate ecclesiastica non approbata vel etiam reprobata : et haec omnia interdum
c o r a m auditoribus qui ad similes quaestiones examinandas et iudicandas
nullatenus parati et instructi sint. Accidisse etiam ferunt, ut qui loqueretur, parum attendent ad normas illas quas Summus Pontifex fel.
reg. in Litteris Encyclicis Humani generis denuo graviter inculcavit,
atque audacter proposuerit sententias a Magisterio Ecclesiae reprobatas,
vel etiam sensui litterali, vigilante Ecclesia probe elaborato, novum
quendam sensum substituerit quem symbolicum et spiritualem appellant
et quo difficultates sensui litterali inhaerentes evanescere temere dicti-
64
AB. et vol. X X X X V I I I
2 5 Februarii 1 9 5 6
(Ser. I I , v. X X I I I ) - N . %
OFFICIALE
ULTRAIECTENSIS ET ALIARUM
(GRONINGENSIS - ROTERODAMENSIS)
AB ARCHIDIOECESI TJLTRAIECTENSI ET A DIOECESI HARLEMENSI QUAEDAM TERRITORIA DISTRAHANTUR, E QUIBUS NOVAE DUAE DIOECESES CONSTITUUNTUR
(( GRONINGENSIS )) ET (( ROTERODAMENSIS .
P I U S
E P I S C O P U S
66
ab
eiusdem
nominis
urbe
cognominandae ;
in
qua
perillustri civitate Sedem novae huius Ecclesiae statuimus, dum cathedra episcopalis in curiali aede S. Laurentii martyris et S. Ignatii confessoris ab E p i s c o p o collocabitur, iuribus et honoribus cathedralis templi
concessis, uti patet.
adnectimus. Quas fundavimus Ecclesias, Groningensem videlicet et R o terodamensem, iisdem iuribus, facultatibus, privilegiis, honoribus, insignibus fruentur, quibus ceterae omnes dioeceses ; quod et de eorum Praesulibus dicendum est, qui tamen iisdem quoque oneribus et obligationibus tenebuntur. Novas hasce Sedes suffraganeas constituimus Ecclesiae
Ultraiectensi; cuius Metropolitae E p i s c o p i Groningensis et Roterodamensis ad iuris normam erunt obnoxii et subiecti. V o l u m u s praeter haec
ut iuxta leges iuris communis et normas a S. Congregatione de Semina-
67
Concedimus tamen
ut eorum l o c o Consultores dioecesani eligantur, si ad praesens Canonicorum Collegium constitui nequeat ob graves difficultates. Quod ad
clerum attinet, mandamus ut simul ac hae Litterae ad effectum deductae fuerint, clerici ei Ecclesiae censeantur ascripti in cuius territorio
legitime degant ; quae vero ad Ecclesiarum regimen et administrationem
attineant, ad V i c a r i i Capitularis electionem, Sede vacante, ad iura et
onera cleri et populi, in his omnibus Codicis Iuris Canonici iussa serventur. A c t a et documenta quae ad novas dioeceses respiciant, vel ad
territoria quae dioecesibus Harlemensi et Bredanae iuncta sunt,
uniuscuiusque Curiam sedula cura mittantur,
ad
68
benda erit fides, quae hisce haberetur, si ostender en tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit,
sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m Romae, apud S. Petrum, die decimo sexto mensis Iulii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. B. E. Cancellarius
Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regem
Franciscus
Bernardus
Hannibal
De
Ferretti,
Felicis,
Proton.
Proton.
Apost.
Apost.
Loco g Plumbi
L I T T E R A E APOSTOLICAE
I
AD TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA B. MARIAE
V. DE RUPE, SEU (( DE LAS LAJAS )) INTRA FINES DIOECESIS PASTOPOLITANAE.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Templum perdecorum loci amoenitate
atque structurae genere conspicuum, in quo I m a g o Beatae V i r g i n i s in
saxo depicta, ideoque de Rupe appellata, pie excolitur, praecipuum
quoddam perhibetur Marianae religionis domicilium non solum pagi
Las Lajas , intra fines dioecesis Pastopolitanae, ubi ad auras stat,
sed etiam totius Reipublicae Columbianae atque finitimarum regionum.
Etenim, super praerupta atque confragosa, ad artis Gothicae rationem,
exstructa sacra haec Aedes ab ingenti Christifidelium multitudine atque
etiam a lectissimis V i r i s ex ordine ecclesiastico atque laicorum solet
adiri, qui omnes discupiunt ut clementissimae Deiparae, ibi tantopere
veneratae, muneribus cumulentur ; quae quidem eadem Dei hominumque
69
H a e c edicimus,
statuimus,
decernentes
praesentes Litteras
Brevibus
Apostolicis
70
II
BEATA MARIA V. A MONTE CARMELO PATRONA CAELESTIS CONSTITUITUR (( TERRITORII NATIONALIS DE FORMOSA INTRA FINES DIOECESIS RESISTENCIAS.
scho-
larum praefectis pluribusque sodalitatibus, dilectus filius Vicarius Capitularis dioecesis Resistenciae N o s submisse rogavit ut Beatam Mariam
V i r g i n e m Carmelitidem totius territorii a F o r m o s a appellati caelestem
Patronam renuntiaremus. Quas preces pro studio, quo ardemus, Marianae religionis quoquoversus propagandae, libenti animo statuimus audire.
Quapropter,
ex Sacrae R i t u u m
Congregationis consulto,
certa
71
Brevibus
Apostolicis
III
TEMPLUM CATHEDRALE RIOJENSE S. NICOLAO BARENSI SACRUM TITULO BASILICAE MINORIS CONDECORATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Ornatissimum Templum princeps
Eiojense, Sancto Nicolao Barensi sacrum, magnis perhibetur concursibus
celebrari populorum, eo undique convenientium ut, eiusdem Caelitis deprecatione, supernis muneribus ditentur. Quae Aedes, postquam, anno
millesimo octingentesimo nonagsimo quarto, urbs illa fere tota terrae
motu ac fremitu collapsa est in ruinas, exstructa fuit egregio genere, quod
Romanicum-Byzantium appellant, magnamque habet admirationem
propter amplitudinem cultumque varium. Est enim ibi conspicere auri
fabrefacti vim, marmoris speciem eximiam, vitra colorum venustate illustria, sacram suppellectilem pretiosis vestitam metallis aliaque hoc genus
ornamenta et lautitias. Pone aram maximam positum praeclarum Sacellum visitur Divi Nicolai, cuius vetustum Simulacrum in hoc novum
Templum translatum augescente in dies excolitur religione. Propter hunc
praecipuum cultum Aedes ipsa Sacrarii nomine donata est ac Nosmet
72
Brevibus
Apostolicis
IV
NUNTIATURA APOSTOLICA LUCEMBURGENSIS ERIGITUR
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quo firmior es redderentur magisque
frugiferae publicae necessitudinis rationes, quae Apostolicae huic Sedi
c u m civitate intercedunt Lucemburgensi, ad quam ad praesens usque
tempus legatus erat sacrorum Antistes, Internuntii solum nomine insignis, visum est Nobis eiusdem munus potiore gradu honoris condecorare.
Acta PU Pp. ZU
73
Quae c u m ita sint, N o s , motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, harum Litterarum vi, auctoritate Nostra, Internuntiaturam Apostolicam Lucemburgensem in Nuntiaturam Apostolicam, eodem titulo retento, erigimus et constituimus eidemque Nuntiaturae sic
per N o s erectae omnia et singula deferimus iura, privilegia, honores,
praerogativas, indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt, certa
spe freti hanc animi Nostri testificationem religioni provehendae esse
conducturam. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas,
validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos
atque integros effectus sortiri et obtinere ; ipsique Nuntiaturae Apostolicae Lucemburgensi, sic per N o s erectae, nunc et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque
ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter vel ignoranter attentari contigerit.
Contrariis qui-
Brevibus
Apostolicis
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM WYSZYNSKI, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM ATQUE EXCMOS PP. DD. ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS POLONIAE : TERTIO VERTENTE
SAECULO A LIBERTATE POLONIAE RESTITUTA PER DEFENSIONEM SANCTUARII
JANA GORA.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam
Benedictionem. Gloriosam Reginam ob innumeros partos triumphos,
Mulierem i n d i t a m siderum redimitam serto, amictam sole, ex qua Sol
74
illius eventus recordationem repetere arbitrati sumus, ut singularis caelestis beneficii memoria in angustiis, quibus insons patria vestra premitur, solatium vobis afferat, spem faciat non defuturae salutis, si dignitatem et constantiam vestram communit fides inter aspera stabilis,
nullis adversis rebus adflicta.
Vladislai regnum, quod diuturna prosperitate felicitateque fioruerat,
formidolosa et periclitationis cladisque plena tempora subsecuta sunt.
Invaserunt enim in P o l o n o r u m terras exterae gentes, ex quibus maiore
exercitu et impetu Novatores, ac, postquam Varsavia et Cracovia facile
sunt captae,
Attamen
Augustinus
Kordecki,
coenobii
75
Id vero maxime
cupiditate, consilia mentis et actio vitae c u m fide non pugnent, sed adsidua consensione concentuque conveniant.
Quaerenda autem pax summopere c u m Deo est, in cuius potestate quaevis sunt tempora, ubi adversae res et hominum nequitia, hostiliter animos et corpora premant, quemadmodum S. Gregorius Magnus suae aetatis christifideles, calamitatum turbine vexatos, praeclare hortabatur :
Q u i d ergo agendum est, fratres, nisi ut... legationis pacem mittamus
et rogemus ea quae pacis sunt... Mittamus ad hanc legationem lacrimas
nostras, mittamus misericordiae opera, mactemus in ara eius hostias
placationis, recognoscamus nos c u m eo in iudicio non posse contendere ;
pensemus virtutem eius fortitudinis, rogemus ea quae pacis sunt... Mittamus ad hunc, ut diximus, legationem nostram flendo, tribuendo, sacras
hostias offerendo .
Praeterea ut omni
perturbatione vacetis,
vestri
76, c. 1278-1279.
76
tionem et hereditatem gloriae maiorum ad se pertinere censuerint ; superno illius auspice patrocinio, post nubila demum patriae vestrae felicis
aetatis aurea l u x ac diu permansurum decus splendebit.
I a m superioribus Litteris Nostris religiosam insectationem, quam P o loni perpetiuntur, memorantes, huius rei indignitatem palam denuntiavimus. Attamen tristia istiusmodi adiuncta rerum,
lata iniuria, immutata adhuc non sunt, quin etiam peiora fieri videntur. In qua lacrimabili vitae condicione, proh d o l o r , aliae quoque Nationes versantur, ubi purpurati Patres, E p i s c o p i , sacerdotes in vincula
coniecti aut sacrum munus obire prohibiti, religiosi sodales suis e domibus eiecti, catholicae consociationes diremptae, catholica scripta prelo
edenda praepedita, catholicae scholae suis iuribus destitutae, Ecclesiae
denique libertas multigeno catenarum pondere oppressa. H o s omnes,
carissimos sane Nobis, fratres et filios, qui p r o veritate et iustitia insontes
vexantur, paterno animo amplectimur atque eorumque causam supplici iterata prece D e o committimus, quo solacia et praemia libralissime
tribuit.
Ad Nationem autem vestram quod attinet, accedit praeter alia augescens industria novarum rerum propugnatorum, qui fucati nominis progressum c u m christiana religione,
in ovile ovium, sed aliunde a s c e n d u n t ; quos quidem paterna voce hortamur, ut, legitimae potestatis obsequendo praeceptis, sibi bene consulant neve religionis disciplinae et utilitatibus noceant. Profecto Nobis
acerbi moeroris est causa, quod hi ore et scriptis typis mandatis christianae doctrinae instituta c u m errorum opinionibus, quae passim divulgantur et quodam m o d o imperantur, contaminant. P l u s operae et studii
ponendum est omnibus, ne lux tenebris cedat, sed purior licet in tenebris
victrix aliquando coruscet.
Cum per iniuriam plus quam duos abhinc annos a tui honoris sede,
Dilecte F i l i Noster, amotus es, graviter aperteque N o s h o c improbavimus, et improbamus, facinus, idque pluribus in oris terreae, ubi libertas
haud vacuo nomine sonat, una voce patratae violentiae reclamatum est.
Interea, cum D o m i n i c i Natalis festum accedit, tibi, Dilecte F i l i Noster,
et ceteris sacris pastoribus, qui abesse cogimini ab ecclesiis vobis con-
Cfr.
IOAN. 10, 1.
77
II
AD EMUM P. D. ANGELUM IOSEPHUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM RONCALLI,
VENETIARUM PATRIARCHAM, QUINTO VERTENTE SAECULO AB OBITU S. LAURENTII GIUSTINIANI.
PIUS PP. XII
Dilecte Fili Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Hadriatici
Maris urbs, insulis, aedibus, templis pulcherrima, Venetiae, cum inclitis
maiorum rebus gestis et industria florentibus artibus gloriantur, tum
maxime honorem et amplitudinem sibi sumunt, quod per diuturnam aetatum seriem haud paucos homines e gremio suo ediderunt, qui summum
existimarunt bonum Evangelicae doctrinae convenienter vivere. In iis
autem perpetua claritate excellit et eminet Sanctus Laurentius Iustinianus, quem quidem, cum quinque ab eius obitu revoluta m o x implebuntur
saecula, tu, dilecte F i l i Noster, sollemnibus celebrationibus et coetibus
recolere statuisti. Pietatis officium, quod haud dubie menti tuae religionis
studium et in pastorali munere obeundo sollertia iniecerunt, egregiae
expers Nostrae non relinquimus laudis ; quin etiam in accessionem lae-
78
titiae sanctae vocem Nostram hasce per Litteras tibi atque clero et christifidelibus moderamini tuo commissis, paternae caritatis in vos testem,
reddimus, de suscepto consilio gratulantem itemque enixe hortantem, ut
e festis peragendis diebus christianae fortitudinis accipiatur afflatus.
In periculis enim, quibus haec misera implicatur aetas, lividarum minarum plena, magnopere oportet, ad Sanctorum caelitum contemplationem oculi erigantur et, quod potissimum est, ii in cogitando et agendo
similitudine colantur, ut, in conspectu eorum positis virtutis exemplis,
ad victorias et praemia assequenda labore non defatigatae, sed certatione
exercitae vires consurgant.
Sanctus Laurentius Iustitianus id singulare sane et praecipuum habet,
ut, in se religionis et patriae conexam iungens gloriam, Venetae gentis
istius eximius sit veluti flos, qui, caelesti gratia auctam, istam insitam
animis indolem mirum in m o d u m ostendit.
Enimvero beatissimus hic Celes totus vester est : Venetiis est antiquo
genere ortus et disciplinis instructus ; in insula S. Georgii in A l g a severam
religiosae disciplinam virtutis exercuit ; Castellanensi Ecclesiae Episcopus praefuit ac postea, c u m Decessor Noster N i c o l a u s V Castellanensem
Ecclesiam Gradensi P a t r i a r c h a t u coniunxit et huius sedem Venetias
transtulit, Venetiarum Protopatri archa creatus, admirationem iis movit,
quibuscum vixit, et apud posteros quoque opinione optima floruit tum
ob ea quae insigniter gessit et fortiter sustulit, tum ob ea quae eloquentissime docuit. H u n c iure meritoque doctrinae et laudibus decorum Decessor Noster Eugenius I V , R o m a n a plaudente Curia : Salve, decus et
gloria Praesulum consalutavit. F u i t enim is p r e s t a n t i s s i m a temperantia et modestia ; in rebus contrariis sibi constans ; strenuae fortitudini
placabilitatem et clementiam addidit; pietati, qua D e i honorem cultumque
summopere provexit et preces fudit adsiduas, comitatem et adfabilitatem
sermonis adiecit. N e c minus stilo quam operibus enituit. In eius operibus,
quae mysticae theologiae genere continentur, multis quidem numero,
parvis mole, alta promptum vena, profluit semper quiddam suave et canorum, quo delectabiliter commoti animi ex humili in sublime, ex fragilibus
rebus ad sempiterna bona extolluntur, ubi cumprimis ibi de caritate
crebro et ubertim disseritur. Diligendus ita ille praeter alia hac de
virtute scripsit etiam est (Deus) causa suae dilectionis. N a m si esuris,
panis tibi est; si sitis, potus est, de quo inebriabuntur electi prae ubertate
et suavitate i p s i u s ; si in tenebris es, lumen tibi e s t ; si nudus, immortalitatis tibi vestis est. O vera et summa suavitas omni suavitate dolcior : et
omni dulcedine delectabilior, sed non carni et sanguini : omni luce cia-
79
80
III
AD REVMUM P. ALFREDUM SCOTTI, ORDINIS B. MARIAE V. DE MERCEDE REDEMPTIONIS CAPTIVORUM MODERATOREM GENERALEM : SEPTIMO VOLVENTE
SAECULO AB OBITU S. PETRI NOLASCI.
81
afferrent. T o t maiorum aerumnarumque cogitatione quam maxime affectus, sanctissimus ille vir nullis pepercit laboribus, nullis difficultatibus et periculis deterritus est, ut captivis fratribus suppetias ven i r e t ; atque incredibile prope est quam multi, in squalore servitutis
iacentes, ad libertatem et dignitatem filiorum Dei indefatigata eius
opera sint restituti.
Quin
etiam,
religiosae
familiae
sodales,
quae
ipsius caritatis heres exorta est, ardua hac obstringebantur lege, ut se,
ipsi p r o christianis in tyrannide captivis captivos devoverent, opus si
esset ad eos redimendos. Optimo igitur consilio, dilecti filii, statuistis
huius excelsae sanctitudinis exempla celebrationibus vestris ante omnium oculos p r o p o n e r e ; idque putamus fore non m o d o Ordini vestro
decorum, sed perutile etiam ac salutare animorum b o n o . V o s praesertim, qui eius religiosae vitae formam amplexi estis, tam praeclaras virtutes meditamini, imitandasque suscipite. Etsi vero funesta servitutis
labes fere apud omnes Nationes deleta est, illo tamen caritatis ardore,
q u o tantopere praestitit Nolascus, haud minus indigent tempora haec
nostra, quibus tot homines sub sordidioris servitutis iugo misere torpes c u n t ; servitutem peccati dicimus, quae maxima est, ad quam tollend a m nobis omnibus pro viribus est enitendum. Siquidem neminem licet
hac in re esse desidem, neminem otiosum, dum spectare cogimur tanta
a n i m o r u m pericula, tot homines per Jesum Christum redemptos, prolapsis in deterius moribus, in vitiorum coeno demergi. Excitetur, igitur,
cotidie magis in vobis, excitetur in omnibus, praelucente S. Petri N o Iasci exemplo, ipsius actuosum salutis alienae s t u d i u m ; atque hic esto
ut vehementer cupimus Optatissimus ac salutaris celebrationum
vestrarum fructus. Cuius sit auspex et conciliatrix Apostolica Benedictio, quam tibi, dilecte fili, universisque tui Ordinis sodalibus peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x i x mensis Ianuarii, anno
MCMLVi, Pontificatus Nostri septimo decimo.
82
ALLOCUTIONES
I
Ab
Augusto
Pontifice
rum
plerique
giam
docent,
matribus
et
in
obstetricis
attributis
arcessitu
coram
magnis
multis
Lyceis
artis
praesunt,
Secretariatus
ex
honorabilibus
obstetricem
scholas
cum
medicis
disciplinam
moderantur,
hi
Romam
omnibus
habita,
et
Institutis
parituris
convenerant
gentibus
quo-
gynecolo-
catholicorum
invitatu
medi-
corum.
Sujet du discours: l'accouchement sans douleur
Nous avons reu des informations sur une acquisition nouvelle de la
gyncologie et Pon Nous a pri de prendre position cet gard au point
de vue moral et religieux. Il s'agit de l'accouchement naturel, sans douleur dans lequel on n'utilise aucun moyen artificiel, mais o l'on met
uniquement en oeuvre les forces naturelles de la mre.
Rappel de dclarations antrieures
e
cin se propose au moins d'adoucir les maux et les souffrances qui affligent les hommes. Nous voquions alors le chirurgien, qui s'efforce dans
les interventions ncessaires d'viter au maximum la douleur; le gyncologue qui tente de diminuer les souffrances de la naissance,
sans
83
84
Tout ceci permet d'affirmer, comme un fait reu parmi les hommes
de jadis et d'aujourd'hui, que la mre enfante dans la douleur. C'est
quoi s'oppose la nouvelle mthode.
Considrations
gnrales
prliminaires
faites
par
ses
tenants
guident et
orientent celui qui veut esquisser ses traits p r i n c i p a u x ; la premire concerne la diffrence entre l'activit indolore et l'activit douloureuse des
organes et des membres ; l'autre, l'origine de la douleur et son lien avec
la fonction organique.
Les fonctions de l'organisme, aifirme-t-on, lorsqu'elles sont normales
et accomplies comme il faut, ne s'accompagnent pas de sensations douloureuses ; celles-ci dnotent la prsence de quelque complication ; sinon
la nature se contredirait elle-mme, car elle associe la douleur tel
processus en vue de provoquer une raction de dfense et de protection
contre ce qui lui serait nuisible. La naissance normale est une fonction
naturelle et devrait par consquent se passer sans douleur. D ' o celle-ci
provient-elle d o n c ?
La sensation de douleur, rpond-on, est dclenche et rgle par Pecoree crbrale, o parviennent les excitations et les signaux de tout
l'organisme. L'organe central ragit sur eux de manires trs diffrentes ;
certaines de ces ractions (ou rflexes) reoivent de la nature un caractre prcis et sont associes par elle des processus dtermins (rflexes
absolus) ; pour d'autres, par contre, la nature n'a fix ni leur caractre
ni leurs connexions, mais elles sont dtermines par ailleurs (rflexes
conditionns).
Les sensations de douleur sont au nombre des rflexes (absolus ou conditionns) provenant de l'corce crbrale. L'exprience a prouv qu'il
est possible grce des associations tablies arbitrairement, de provoquer des sensations de douleur, mme quand l'excitation qui les dclenche en est par elle-mme totalement incapable.
Dans les relations humaines, ces rflexes conditionns ont comme
agent des plus efficaces et des plus frquents, le langage, la parole prononce ou crite, ou si l'on veut, l'opinion qui rgne dans un milieu
et que tout le monde partage et exprime par le langage.
85
<
On comprend par l l'origine des sensations douloureuses vives ressenties la naissance: elles sont considres par certains auteurs comme dues des rflexes conditionns contrariants dclenchs par des complexes idologiques et affectifs errons.
Les disciples du Russe Pavlov (physiologistes, psychologues, gyncologues), mettant profit les recherches de leur matre sur les rflexes
conditionns, prsentent en substance la question comme suit :
a) son fondement
L'accouchement n'a pas toujours t douloureux, mais il l'est devenu
au cours des temps ,cause des rflexes conditionns . Ceux-ci ont pu
avoir leur origine dans un premier accouchement douloureux ; peut-tre
l'hrdit y joue-t-elle aussi un rle, mais ce ne sont l que des facteurs
secondaires. Le motif principal en est le langage et l'opinion du milieu
qu'il manifeste : la naissance, dit-on, est l'heure difficile de la mre ,
elle est une torture impose par la nature, qui livre la mre sans dfense
des souffrances insupportables. Cette association, cre par le milieu,
provoque la crainte de la naissance et la crainte des douleurs terribles
qui l'accompagnent. Ainsi, quand les contractions musculaires de l'utrus se font sentir au dbut de l'accouchement, surgit la raction de dfense de la douleur ; cette douleur provoque une crampe musculaire et
celle-ci son tour un accroissement des douleurs. Les douleurs sont donc
relles, mais elles dcoulent d'une cause faussement interprte. A la
naissance, ce qui est un fait, ce sont les contractions normales de l'utrus
et les sensations organiques qui l'accompagnent; mais, ces sensations ne
sont pas interprtes par les organes centraux pour ce qu'elles sont : de
simples fonctions naturelles; en vertu des rflexes conditionns, et en
particulier de la crainte extrme, elles drivent vers le domaine des
sensations douloureuses.
b) son but
Telle serait le gense des douleurs puerprales.
On voit par l quels seront le but et la tche de l'obsttrique indolore.
Appliquant les connaissances scientifiques acquises, elle doit d'abord
dissocier les associations existant dj entre les sensations normales
des contractions de l'utrus et les ractions de douleur de Pecoree cr-
86
87
88
moins, qu'il puisse tre prouv par l) que les douleurs de la dlivrance
sont dues uniquement cette cause, ce n'est pas vident pour tous
l'heure actuelle. Des juges srieux formulent aussi des rserves au sujet
de l'axiome affirm quasi a-priori : Tous les actes physiologiques normaux, et d o n c aussi la naissance normale, doivent se passer sans douleur, sinon la nature se contredirait elle-mme . Ils n'admettent pas
q u ' i l soit universellement valable sans exception, ni que la nature se contredirait, si elle avait fait de la parturition un acte intensment douloureux. En effet, disent-ils, il serait parfaitement comprhensible, physiologiquement et psychologiquement, que la nature, soucieuse de la
mre qui engendre et de l'enfant engendr fasse par l prendre conscience
d'une manire inluctable de l'importance de cet acte et veuille forcer
prendre les mesures requises pour la mre et pour l'enfant.
La vrification scientifique de ces deux axiomes, que les uns prtendent certains et les autres discutables, laissons-la aux spcialistes comptents; mais il faut, pour dcider du vrai et du faux, retenir le critre
objectif dsicif : Le caractre scientifique et la valeur d'une dcouverte doivent s'apprcier exclusivement d'aprs son accord avec la ralit
objective . Il importe de ne pas ngliger ici la distinction entre vrit et <( affirmation ( interprtation , subsomption , systmatisation ) de la vrit. Si la nature a rendu l'accouchement indolore dans
la ralit des faits, s'il est devenu douloureux par la suite cause des
rflexes conditionns, s'il peut redevenir indolore, si tout cela n'est pas
seulement
affirm,
interprt,
construit
systmatiquement,
mais
d-
montr rel, il s'ensuit que les rsultats scientifiques sont vrais. S'il n'est
pas, ou du moins pas encore possible d'obtenir cet gard une certitude
entire, il faut s'abstenir de toute affrmation absolue et considrer les
conclusions obtenues comme des hypothses scientifiques.
Mais, renonant pour l'instant porter un jugement dfinitif sur le
degr de certitude scientifique de la mthode psycho-prophylactique,
Nous allons l'examiner au point de vue moral.
2 - Apprciation thique
Cette mthode est-elle moralement irrprochable? La rponse, qui doit
en considrer l'objet, le but et le motif, s'nonce brivement : Prise en
soi, elle ne contient rien de critiquable au point de vue moral .
L'enseignement donn sur le travail de la nature dans l'accouchement ; la correction de l'interprtation fausse des sensations organiques
89
90
Pythagore ou (pour rester dans le domaine de la mdecine), les observations d ' H i p p o c r a t e q u ' o n a reconnues exactes, les dcouvertes de Pasteur,
les lois de l'hrdit de Mendel, ne doivent pas la vrit de leur contenu
aux ides morales et religieuses de leurs auteurs. E l l e s ne sont ni paennes , parce que Pythagore et H i p p o c r a t e taient paens, ni chrtiennes,
parce que Pasteur et Mendel taient chrtiens. Ces acquisitions scientifiques sont vraies, parce que et dans la mesure o elles rpondent la ralit objective.
Mme un chercheur matrialiste peut faire une dcouverte scientifique
relle et valable ; mais cet apport ne constitue en aucune manire un argument pour ses ides matrialistes.
Le mme raisonnement vaut pour la culture laquelle un savant appartient. Ses dcouvertes ne sont pas vraies ou fausses selon q u ' i l est issu
de telle ou telle culture, dont il a reu l'inspiration et qui l'a marqu
profondment.
Les lois, la thorie et la technique de l'accouchement naturel, sans douleur, sont valables sans doute, mais furent labores par des savants qui
en bonne partie professent une idologie, appartiennet une culture
matrialistes ; celles-ci ne sont pas vraies, parce que les rsultats scientifiques prcits le sont. Il est encore beaucoup moins exact que les rsultats scientifiques soient vrais et dmontrs tels, parce que leurs auteurs
et les cultures d ' o ils proviennent ont une orientation matrialiste. Les
critres de la vrit sont ailleurs.
Le chrtien c o n v a i n c u ne trouve rien dans ses ides philosophiques et
sa culture qui l'empche de s'occuper srieusement, en thorie et en pratique, de la mthode psycho-prophylactique ; il sait en rgle gnrale que
la ralit et la vrit ne sont pas identiques leur interprtation, subsomption ou systmatisation et que, par consquent, il peut en mme temps
accepter entirement l'un et rejeter entirement l'autre.
on lit : In dolore
paries filios ( Tu enfanteras dans la douleur ) . P o u r bien comprendre cette parole, il faut considrer la condamnation porte par Dieu
4
Oen. Z, 16.
91
dans l'ensemble de son contexte. En infligeant cette punition aux premiers parents et leur descendance, Dieu ne voulait pas dfendre et n'a
pas dfendu aux hommes de rechercher et d'utiliser toutes les richesses
de la cration ; de faire avancer pas pas la culture ; de rendre la vie
de ce monde plus supportable et plus belle : d'allger le travail et la
fatigue, la douleur, la maladie et la mort, bref, de se soummettre la
terre.
De mme, en punissant Eve, Dieu n'a pas voulu dfendre et n ' a pas
dfendu aux mres d'utiliser les moyens qui rendent l'accouchement
plus facile et moins douloureux. A u x paroles de l'Ecriture, il ne faut pas
chercher d'chappatoire:
92
dans la mesure o elles recontrent l'approbation des savants srieux. L ' o b sttrique crtienne peut ici intgrer dans ses principes et ses mthodes
tout ce qui est correct et justifi.
.
II
Ad Exofhum
Virum Juscelino
KubitscheJc
de
Oliveira,
Praesidem
elec-
tum Brasiliae. *
A vossa visita, Senhor Presidente, se honra altamente a vossa f, a
N o s consola-Nos vivamente, porque Nos assegura mais um perodo de
boa inteligencia e de amistosa cooperaao entre a Igreja e o Estado, para
bem e prosperidade do Brasil.
Chamada a eleger o Chefe do Estado para o novo perodo presidencial,
a Nao, com o seu v o t o , reconhecia e consagrava os altos mritos de
Vossa Excelencia, a energia dinmica e as eximias qualidades administrativas por tantos anos demonstradas no Estado de Minas e na sua
capital corao do Brasil , e simultaneamente manifestava o desejo
de as ver resplandecer em mais vasto campo, no governo de todo o Pas.
So bem conhecidos os propsitos de V. E . , de fazer o possivel pelo
desenvolvimento econmico e industrial do Brasil, pondo em eficiencia
os imensos tesoiros de riquezas naturais c o m que a prvida mo do Criad o r o enriqueceu.
9
MATTH. 6, 33.
94
Sabemos tambm dos esforos feitos no passado e dos propsitos actuis de empenhar maiores diligencias ainda, para elevar econmica e
socialmente o nivel de vida das classes mais deserdadas e humildes, de
m o d o que todos possam viver mais desafogada e honradamente, c o m a
cidados da mesma ptria, corno irmos da mesma familia, da grande
Patria Brasileira, da grande Familia dos flhos de Deus.
E N s , conhecendo os sentimentos de V. E . , estamos certo de que a
par da elevao econmica e material, ter sumamente a peito a elevao do nivel espiritual, que d quela a sua verdadeira fisionomia e
dignidade, animando-a e vivificando-a c o m a caridade crista, de m o d o
que, prevenindo ou atalhando antagonismos e lutas de classe, se estreite
cada vez mais a mtua unio e c o n c o r d i a de todos os cidados e consequentemente de todos os Estados.
C o m estes propsitos de governo e confiado na Providencia do T o d o poderoso, sem cuja assistncia nao h casa que se edifique slidamente,
nem cidade a cuja defesa baste a vigilancia dos que a guardam, p o d e
V. E. encarar serenamente o futuro, segundo a urea mxima do m a i o r
dos seus oradores : A g r a d a r e servir a
mente .
As incertezas da hora presente sao grandes, a propaganda deletria,
mltipla e eficazmente conduzida p o r toda a parte ; nem o Brasil se pode
considerar tao protegido, que nao tenha motivos de se guardar e estar
alerta.
Mas confiamos na B o n d a d e omnipotente de Cristo Redentor e no aux- '
l i o da V i r g e m Imaculada, Padroeira do Brasil, que assistiro sempre
V. E. e seus dignos colaboradores, de m o d o que o perodo do seu governo
seja de verdadeira Ordern e Progresso, de prosperidade material e espiritual, nacional e internacional do p o v o e N a a o Brasiliera.
95
II
DECRETUM
PROSCRIPTA) LIBRI
Feria IV, die 8 Februarii 1956
In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,
E m i ac Revmi D m i n i Cardinales, rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito Consultorum v o t o , damnarunt atque in indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur :
ALDO CAPITINI, Religione Aperta, Guanda, 1955.
96
Notarius
S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS
LEOPOLDINENSIS-CAMPOSINAE
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM
Concrediti gregis c o m m o d o studentes, E x c m i P P . D D . Delphinus Ribeiro Guedes, Episcopus Leopoldinensis, et Antonius de Castro Mayer,
Episcopus Camposinus,
ab Apostolica
Camposinae adnecteretur,
ita quidem ut
ec-
consensu,
praesenti
Consistoriali
Decreto
97
interseco c o m o eixo longitudinal da ponte da Estrada de F e r r o Leopoldina ; deste ponto, cortando a margem esquerda do ref erido rio
Pomba, atinge, em linha reta, o alto do M o r r o situado entre aquela margem e o leito da E. F. Leopoldina ; dai, atraversa novamente o leito desta
ferrovia, ganha o divisor de aguas de anuentes diretos do rio P o m b a ,
de um lado, ribeiro Santo A n t o n i o do ou tro, atingindo, em prosseguimento, a linha das vertentes dos crregos da Bocaina, da Cachoeira e do
Desengao, de um lado, e dos crregos do Retiro e da Aldeia do outro,
at atingir um ponto tronteiro e mais p r x i m o da nascente do c r r e g o
da Tolda, na Fazenda de Sao R o q u e : dai atinge a dita nascente e desee
pelo crrego da T o l d a at a sua confluencia, c o m o crrego do Desengao ; dai galga a linha de vertentes dos crregos da Cachoeira Bonita
e.da Serra, pela qual c o n t i n u a ; corta a estrada do rodagem MiracemaPalma, em urna garganta as proximidades da fazenda da Fortaleza e
continua pelo divisor das aguas dos crregos da Cachoeira Bonita e
Inhamal do outro, at atingir a ponto de Santo A n t o n i o ; deste ponto
segue pela linha de cumiada da Serra da Divisa que separa as aguas do
ribeiro do M a c u c o das aguas do ribeiro Sao Joaquim e dos crregos
do Taquarau, Born Jardim e Santa Cruz, passando pelo ponto do
Felicissimo e continua pela mesma linha de cumiada da Serra da Divisa,
at atingir um ponto em que, descendo, vai al cancar o rio Muria no
local denominado P o o - F u n d o ; atravessa ai o rio Muria, ganha a linha
de cumiada da serra do Br ito... .
Omnia acta et documenta praefatam paroeciae La Palma partem
respicientia a Leopoldinensi ad Camposinam Curiam, c u m primum fas
erit, transmittantur.
A d haec perficienda eadem Sacra Congregatio E x c m u m P . D . Armandum Lombardi, Archiepiscopum titularem Caesariensem Philippi et in
Brasiliana Republica Nuntium
Apostolicum,
deputat,
necessarias
et
onere
imposito ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Quibus super rebus praesens edit Consistoriale
Decretum perinde
Consistorialis,
Ferretto,
Adsessor
98
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)
Salvaci, o
Maria, bella come la luna, eletta come il sole, forte come un esercito
schierato, sorretto non dall'odio, ma dalla fiamma dell'amore. Cos sia.
Die 17 Ianuarii 1956
Ssmus D. N.
partialem
corde
quingentorum
contrito
citaverint.
acquirendam
Contrariis
N.
Card.
Pp.
Indulgentiam
quoties
quibuslibet
CANALI,
supra
minime
relatam
dignatus
christifidelibus
orationem
est
saltem
devote
re-
obstantibus.
Paenitentiarius Maior
L. j$| S.
S. Luzio, Re gens
99
edictales
I
AUGUSTANA SEU TAURINEN.
NULLITATIS MATRIMONII (PASCAL-CARLIN)
constet
de
matrimonii
nullitate, in
casu.
Ponens
Pezzicara,
Notarius ff.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Louis Carlin dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne
ou par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1 mai 1956, 11 heures,
pour concorder ou souscrire le doute ci dessous rapport, et fixer le jour
de la dcision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence du dit Mr Louis Carlin devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la prsente citation.
100
II
S. ANDREAE ET EDIMBURGEN.
NULLITATIS MATRIMONII (GRAHAM-TAYLOR)
Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Eduardi Taylor, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se
sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Sacrae
Romanae Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 17 Aprilis 1956
hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro
causae definitione.
An
constet
de
matrimonii
nullitate,
in
casu.
Brennan,
Ponens
Pezzicara,
Notarius ff.
lOf
III
AS CUL AN A SEU FIRMANA
NULLITATIS MATRIMONII (DI MICHELE - MANDIC)
Sabattani,
Ponens
102
IV
SANCTI DIDACI
NULLITATIS MATRIMONII (MODICA-STEIN
constet
de
matrimonii
nullitate,
in
casu.
Pezzicara,
Notarius ff.
103
S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare :
4 gennaio 1956. L'Illmo e Revmo Monsig. Giusti Martino, Prefetto dell'Archivio Segreto Vaticano.
Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Ciriaci Pietro e Ottaviani Alfredo, Membri della Sacra Congregazione dei Religiosi.
Il Revmo Padre Goyeneche Servo, dei Claretiani, Consultore della Sacra Congregazione Concistoriale..
104
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Protonotari Apostolici
ad
instar participantium
Reims.
Monsig, Joubier Andrea, della diocesi di Vannes
30
Monsig, Dee Davide, dell'arcidiocesi di Brisbane.
Tunja.
berra-Goulburn.
Monsig.
Mulier
Giovanni,
dell'arcidiocesi di Parigi.
29
Guyot
Leone,
della
diocesi di Sez.
Monsig.
2
marzo
Cronin
Michele,
dell'arcidiocesi
di Sydney.
Monsig.
2
aprile
Harrington
Tommaso,
della
medesima
arcidioMonsig.
cesi.
30
2
12
aprile
maggio
1955.
13
17
18
2
20
luglio
agosto
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
22
14 settembre
19
28
ottobre
11 novembre
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
105
106
segreti soprannumerari
di
Sua
Santit:
107
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire:
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :
28
maggio
Al
sig. Gery Ippolito, dell'arcidiocesi di Lione.
24
Al
29
sig. Novak Leopoldo, dell'arcidiocesi di Vienna.
's-Hertogenbosch.
Al sig. Boulang Enrico, dell'arcidiocesi di Cambrai.
25 maggio
Al sig. Delhaize Achille, della diocesi di Tournai.
28 agosto
Al sig. Alonso Alfonso, del vicariato apostolico di Ales30
sandria di Egitto.
3 settembre
Al sig. Amedeo Romeo, del'arcidiocesi di Catania.
co
genbosch.
Al sig. Boidin Raimondo, della diocesi di Lilla.
18
108
18 gennaio
eo
febbraio
marzo
18
WV
S)
14
24
22
aprile
1955. A l
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
aprile
109
29
30
Al
9
sig. De Meester Leopoldo, dell'arcidiocesi di Malines.
Al
sig. Smeesters Francesco Saverio, della medesima arci
diocesi.
Wauquez
Marcello, della medesima arcidiocesi.
Al
sig.
Weyts
Amato,
della medesima arcidiocesi.
Al
sig.
7 novembre
Al sig. De Cardona Roberto (Italia).
18
aprile
Antonio,
dell'arcidiocesi
marzo
di
110
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
9 settembre
Al sig.
Al sig.
Al sig.
13
26
29
marzo
17
6
ottobre
15
26
29
3 novembre
11
12
18
19
22
24
26
28
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
A l ig.
A l sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Ili
bosch.
Al
29
Al
Aumonier
Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi.
maggio
sig.
18
Heron
Marcello,
della medesima arcidiocesi.
Al sig.
Appendino
Domenico,
dell'arcidiocesi di Torino.
16 agosto
Al
sig.
24
26
Al sig. Melani Rinaldo, della diocesi di Arezzo.
3 settembre
Al
sig. Chirico Ivan (Roma).
Al
9
sig. Hermans Enrico, dell'arcidiocesi di Malines.
Al
sig. Kempenaers Francesco, della medesima arcidio
cesi.
Al sig. Slosse Felice, della medesima arcidiocesi.
14
13
14
co
Ut
112
1955. Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
7 novembre
19
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
22
26
28
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
7 dicembre
20
Al sig.
Al sig.
15
ottobre
20
22
26
28
NECROLOGIO
17 dicembre 1955. Monsig. Roche Francesco Tiburzio, Vescovo tit. di Amadassa.
3 gennaio 1956. Monsig. Cossio Aluigi, Arcivescovo tit. di Sebastopoli di
Abasgia.
4
An. et vol. X X X X V I I I
24 Martii 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 3
APOSTOLICA
EPISCOPORUMQUE
SERIES
STATUITUR,
ECCLESIASTICA
NEMPE
HIERARCHIA.
P I U S
E P I S C O P U S
114
dioecesi
Ziguinchorensi,
cuius
cathedrale
templum
erit
S. A n t o n i o Patavino sacrum. Provincia ecclesiastica Bamakonsis componetur eiusdem appellationis metropolitana Ecclesia, quae fuerat ad
hunc diem Vicariatus de Bamako : cuius aedes cathedralis erit Sacratissimo Cordi Iesu dicata.
Provincia ecclesiastica
Uagaduguensis
ex
115
constituent eiusdem appellationis metropolitana Sedes, cuius cathedralis templi patrona erit B. Maria V i r g o , atque suffraganeae dioeceses :
Berberatensis, cuius principis aedis titulus erit S. Anna; et A r c i s Lamy,
cuius cathedrale templum B. Mariae V i r g i n i erit sacrum. Ecclesiasticam
Provinciam Tananarivensem efficient sive metrpolis eiusdem appellationis, adhuc Vicariatus de Tananarive, cuius principis aedis erit patrona
B. V. Maria cuiusvis labis ab origine nescia, sive suffraganeae Sedes :
de Diego-Suarez, cuius cathedrale templum erit Sacratissimo Cordi Iesu
s a c r u m ; Ambaniansis, ad hunc diem Vicariatus de Ambanja, cuius
principis templi patronus erit S. Ioseph; Maiungansis, quae fuit V i c a -
116
Petro dicatum ;
dioecesis Laghuatensis,
adhuc
Vicariatus
Ghar-
ut,
scilicet,
in Provincia
ad metropolim
Dakarensem
transferatur;
ac
117
ab Ecclesia Curu-
Michael
Bernard ab
Adam
ab
Ecclesia
Rhinocoruritana
ad
Liberopolitanam
dioecesim;
Ioannes
Pastoribus,
Buakensis
scilicet,
Daloansis,
Sokodensis,
118
119
sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,
eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r .
Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o
detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die quarto decimo mensis
Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius
Serafini,
Proton.
Apost.
Sericano,
Proton.
Apost.
Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXI, n. 6^.
L I T T E R A E APOSTOLICAE
I
BEATA MARIA V. A SACRATISSIMO ROSARIO IN PRAECIPUAM CAELESTEM PATRONAM
CIVITATIS ET DIOECESIS ROSARIENSIS, IN REPUBLICA ARGENTINA, ELIGITUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quae nobis rettulit Dilectus Filius
Noster Antonius S. R. E. Presbyter Cardinalis Caggiano, Episcopus
Rosariensis, in Republica Argentina, maximo Nos gaudio affecerunt.
Ex supplici enim Nobis dato libello comperimus illius dioecesis Clerum
et fideles, Purpurato Ecclesiae Patre, eorum E p i s c o p o ; praeeunte, Beatissimam Virginem Mariam haud communi amore prosequi, singulari
devotione excolere. E a m enim titulo Sacratissimi Rosarii invocatam,
vel ab ipsis memoratae civitatis exordiis, cum P a g o de los A r r o y o s
vulgo appellabatur, Christifideles magna fiducia adprecati sunt. A n n o
vero MDCCXXXi, in amplissimo territorio, quod nunc fere totum dioece-
120
121
ne, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam V i r ginem Mariam a Sacratissimo Rosario civitatis et dioecesis Rosariensis
in Republica Argentina, praecipuam apud Deum Caelestem Patronam
constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis
liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis
quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque
ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime
suffragari sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex
nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die II mensis Septembris, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
I
SANCTUS FRANCISCUS ASSISIENSIS PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS DIOECESIS
ASSISENSIS DECLARATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. In gravi saeculo constituti Ecclesiae
filii Sanctorum Caelitum patrocinium recte expostulant ut, iis deprecantibus, iis tuentibus, supernis potiantur muneribus laetosque fructus
omne genus percipiant. H o c ductus consilio, Venerabilis Prater Antonius Iosephus dos Santos, Episcopus Assisensis, in Brasilia, submissa s ad
N o s preces admovit ut Sanctum Franciscum Assisiensem, utpote e cuius
urbis nomine dioecesis nuncupetur, eiusdem caelestem apud Deum Patronum renuntiaremus, Nos autem fore confisi ut eius regionis Christifideles
ad pauperis Asisinatis fulgida imitanda exempla pro vocarentur, vota
huiusmodi libenti animo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis attente perpensis,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum San-
122
decernentes praesentes
Brevibus
Apostolicis
III
TEMPLUM B. MARIAE V. A PERPETUO SUCCURSU, IN URBE ET ARCHIDIOECESI
BOSTONIENSI, BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS HONESTATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Ornatur urbs et archidioecesis B o stoniensis, quemadmodum ad N o s allatum est, curiali Templo Beatae
Mariae Virginis a Perpetuo Succursu, utpote quod amplitudine atque
structurae genere, cui vulgatum nomen R o m a n i c u m , admodum sit
conspicuum. Fulgent ibi praeterea opera musiva, imagines variis pictae
iisque venustis coloribus, atque sacra supellex pretiosis vestita metallis.
Duae etiam turres perexcelsae atque editae huiusce A e d i s decus atque
dignitatem non mediocriter augent. Est autem imprimis prae N o b i s ferendum rem Catholicam ibidem florere idemque Templum quasi quandam esse sedem praecipuam cultus Mariani, quam Christifideles Bostonienses frequentes adeunt. Summam enim venerationem habet Simulacrum Beatae Mariae a Perpetuo Succursu, quae in peculiari Sacello pie
asservatur ; exinde superna munera, exundantis fluminis instar, in sup-
123
Brevibus
Apostolicis
IV
BEATA MARIA VIRGO A GRATIIS PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA REGIONIS SAMNITICAE PROCLAMATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Antiquis a temporibus Beatam Mariam Virginem, a gratiis appellatam, incolae regionis Samniticae praec i p u o studio et alacritate excolunt, venerantur. Cuius Imago in praeclaro Templo, Eidem Deiparae sacro ac Sodalibus Franciscalibus credito, religiosissime asservatur. Neque modo populus in Caelorum Re-
124
ginam, nomine illo invocatam, tanta fertur pietate, sed etiam Summi
Pontifices, praesertim Benedictus X I I I et Leo X I I I , Decessores Nostri,
rec. mem., pluresque sacrorum Antistites Eiusdem fuere cultores perdiligentes. Discupiens autem Mariani huius A n n i quasi fructus colligere,
scilicet Christifideles ad Religionis praecepta sanctius obeunda provocare, Venerabilis Frater Augustinus Mancinelli, Archiepiscopus Benev e n t a n a , vota quoque significans Episcoporum, publicae rei Curatorum
et Christifidelium Samnii, Nos rogavit ut Beatam Mariam Virginem a
gratiis eiusdem regionis praecipuam Patronam caelestem, pro Nostra
benignitate, renuntiaremus. Quibus precibus Nos, quibus nihil est antiquius quam Regni Christi Eiusque Matris fines quoquoversus propagare, precibus huiusmodi libenti animo statuimus concedere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura
deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum
Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam V i r g i n e m a
gratiis totius regionis Samniticae praecipuam apud Deum Caelestem
Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac
privilegiis liturgicis, quae principalibus regionum Patronis rite c o m petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt nunc
et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac
definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die II mensis Octobris,
anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
I o . BAPT. MONTINI
Pro
Secretarius
Status
125
V
BEATA MARIA V. (( DE ANTRO SANCTO )) SOCIETATUM SPELEOLOGORUM HISPANORUM PATRONA CAELESTIS CONSTITUITUR.
126
GILDO PRUGNOLA
a Brevibus Apostolicis
EPISTULA
AD EMUM P. D. VALERIANUM TIT. S. MARIAE IN VIA LATA S. R. E. PRESB. CARDINALEM GRACIAS, ARCHIEPISCOPUM BOMBAYENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT
AD CONVENTUM EUCHARISTICUM EX POEDERALI UNIONE BIRMANA IN RANGUNENSI URBE CELEBRANDUM.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Pergrata quidem animo iam pridem cognovimus Eucharisticum ex tota
Birmania Conventum studiose apparari, qui, ineunte p r o x i m o Februario
mense Ranguni, in urbe illius nationis capite, sollemniter celebrabitur.
Quum enim in Foederali Unione Birmana episcopalem Hierarchiam recens constituimus et ipsam Rangunensem sedem ad metropolitanam dignitatem evexerimus, dignus plane est E p i s c o p o r u m et christifidelium
religione ac pietate consilium ab iisdem susceptum, quod eo spectat, ut
per sacra sollemnia, quae ad honorem Augusti Sacramenti provehendum
peragentur, prima veluti publica eaque praeclara catholicorum fidei professio ibidem patefiat. Quare peropportuna Nobis occasio exhibetur, ut
Nosmet ipsi carissimos filios, qui in remotis illis regionibus commorantur, merita laude honestemus atque indie tam celebrationem Nostra quadam praesentia et auctoritate adaugeamus. Te igitur, Dilecte F i l i Noster,,
qui insigni sedi metropolitanae Bombayensi in Indiarum Orientalium
regione moderaris et peculiaribus caritatis vinculis c u m p r o x i m a B i r mania devinctus es, quique in supremum Ecclesiae Senatum cooptatus
R o m a n a e purpurae magnificentia praefulges, Legatum Nostrum per hasce
127
Litteras eligimus ac renuntiamus, ut Congressui Eucharistico, qui ex Foederari Unione Birmana in Rangunensem urbem proxime cogetur, Nostro
nomine Nostraque auctoritate praesideas. Iis omnibus, qui illuc convenerint paterna quoque vota Nostra significabis, quibus maiorem in dies
prosperitatem ominamur Birmaniae gentibus, quas longissimus terrarum marisque tractus ex animo Nostro avellere non potest. Deum interea impensa prece exoramus, ut ex hac prima in ea natione Congressione
Eucharistica laeti uberesque fructus percipiantur in Ecclesiae et civilis
consortionis bonum atque incrementum. Quorum quidem caelestium
donorum conciliatrix et nuntia peculiarisque Nostrae dilectionis testis
sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, egregio Episcopo Rangunensi iisque omnibus qui sollemnibus coetibus intererunt peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Decembris, in
festo Nativitatis D o m i n i Nostri Iesu Christi, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII
ALLOCUTIONES
I
Iis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, e Clero librorum censurae
addicto,
de
subiecto
censurae
agit. *
J28
dignit della umana natura. N o n occorre qui rilevare quanto grande sia
la necessit, la nobilt e l'importanza di una retta critica, giacch la vostra ferma persuasione del considerevole influsso, che le letture esercitano
sul costume e sulla sorte dei singoli e della comunit, vi ha indotti ad abbracciare l'ardua fatica che impone al critico la vasta produzione letteraria dei nostri giorni. In una societ, come la presente, tanto gelosa di esercitare il diritto della, libert di stampa, la critica degli onesti, fondata
sopra un pi sacro diritto, certamente una delle forme pi idonee per
impedire che il male dilaghi e soprattutto che venga divulgato, sotto
l'uno o l'altro pretesto, come b e n e ; ferme restando la legittimit e la
necessit, in taluni casi di pi grave minaccia per le anime, dell'intervento di una superiore autorit. Tuttavia la critica esercitata secondo
le norme della verit e dell'etica forse pi consona alla mentalit dell ' u o m o moderno, che ama di formarsi da s un giudizio di valutazione,
ove ne sia in grado, aiutato dal critico, che riesce ad ispiragli fiducia.
Ma voi non intendete di restringere la vostra attivit ai soli aspetti
morali del libro, bens di estenderla anche agli altri, particolarmente
scientifici, letterari ed artistici, in m o d o da essere critici compiuti, dai
quali il grande pubblico e gli stessi periti possono attendersi un giudizio,
per quanto possibile, esauriente. E chiaro che tale completezza della
critica cattolica non solo ne rinsalda l'autorit dinanzi al pubblico, ma la
rende positivamente benemerita della cultura, secondo la perenne tradizione della Chiesa, sempre attenta nel seguire il corso e gli sviluppi del
pensiero e della forma. Le altezze o le bassezze, a cui si eleva o in cui sprofonda la letteratura, specialmente odierna, dipendono in notevole parte,
dai critici, secondo il grado di perspicacia, di onest e di forza d'animo
che essi dimostrano di possedere.
Assegnate in tal m o d o al critico cos grandi responsabilit, sar opportuno di esporre alcuni fondamentali principi, cui deve conformarsi
l'opera sua, se si vuole che questa consegua efficacemente lo scopo di
guidare gli animi per sentieri sicuri.
Per facilitare il conseguimento di tal fine, N o i considereremo separatamente il
soggetto
oggetto.
Oggi parleremo
129
I
L'ufficio di guidare e consigliare gli altri nello scegliere e valutare le
letture non avrebbe senso, se non si supponesse nei lettori la disposizione
d'animo ad accettare gli altrui suggerimenti. Ogni sforzo del critico
riuscirebbe pertanto vano presso c o l o r o che rifiutassero, per partito
preso, di riconoscere la scienza e la competenza di lui e, per consequenza, non riponessero alcuna fiducia nella sua persona e nel suo giudizio.
possibile incontrare lettori, presso i quali il critico non ha accesso,
perch per indole o per difettosa educazione si lasciano sedurre da un
assoluto superiore apprezzamento delle proprie facolt e cognizioni. D o minati da tale stato soggettivo di fallace sufficienza, essi non attendono
dal critico se non la conferma del loro giudizio, abbracciato come certo
e immutabile. In questi casi, determinati spesso da pregiudizi di falso
ordine ideologico, il rifiuto di una critica obiettiva non deve scoraggiare
il critico, poich esso non costituisce che la prova della deformazione
psicologica di quei lettori. Presupposta quindi la sana disposizione del
pubblico, il critico otterr il suo scopo tanto pi efficacemente, quanto
pi sapr cattivarsene la fiducia. Questa infatti , per cos dire, il punto
di partenza e di arrivo di ogni critica, sia che venga condotta da un sing o l o scrittore, sia anche, e tanto pi, da una rivista che se la proponga
come scopo collegiale. Se il lettore ricorre al critico, perch crede nella
sua scienza, onest e maturit, sia quando egli espone il contenuto del
libro, sia quando, nel riferirlo, lascia entrare un motivato giudizio, che
pertanto non pu esser respinto. Ma in che m o d o il critico riuscir a
conquistarsi la fiducia del lettore? In altre parole, qual' l'ufficio del
critico, e quali sono le giuste esigenze da parte del pubblico?
La prima esigenza riguarda la facolt conoscitiva del critico, e in
primo l u o g o che sia in grado di leggere e di comprendere rettamente il
libro in esame. Richiamare questa norma potrebbe sembrare cosa superflua; eppure accade non raramente d'imbattersi in recensioni, che non
corrispondono nemmeno a questo primo ed elementare requisito. evidente che l'attenta lettura, spesso paziente e faticosa, deve essere condotta con animo scevro di preconcetti, e con la consapevolezza di trovarsi,
quanto all'argomento, in un campo sufficientemente conosciuto. necessaria quindi una molteplice coltura : la scienza speciale nella disciplina
a cui la pubblicazione appartiene, e una notevole coltura generale, che
9 - ACTA, vol. X X I I I , n. 3. 24-3-1956.
130
renda possibile al critico di porre Popera nel suo tempo e di rappresentarsela in connessione c o n le correnti di pensiero in esso dominanti.
Ma la semplice conoscenza intellettuale non basta, perch il critico
qualche cosa di pi di un semplice relatore : egli deve pervenire a dare
un giudizio, la cui stesura esige particolari doti di animo naturali ed
acquistate.
Il critico deve in primo l u o g o possedere la capacit del giudizio e
della valutazione, vale a dire della ponderata applicazione della scienza
specializzata e della coltura generale all'oggetto in esame. P e r questa
applicazione egli ha da avere larghezza di vedute, versatilit d'ingegno,
percezione e comprensione delle suaccennate connessioni e abilit nel
rilevare errori, lacune e contraddizioni. A questa spassionata considerazione dei p r o e dei contro, seguir, come limitazione e distinzione, il
S o il No nel caso singolo. Soltanto allora la critica pu ricevere la sua
forma definitiva ed essere presentata per la pubblicazione.
Tuttavia l'applicazione delle menzionate doti d'animo soggetta all'influsso del volere, della sensibilit e del carattere, al cui riguardo
altre importanti esigenze s'impongono nel c r i t i c o . Per impedire che il
volere e la sensibilit agiscano negativamente sul giudizio critico, necessario che egli, anzitutto, si proponga la massima obiettivit, e quindi,
che apra l ' a n i m o al senso di benevolenza e di fiducia verso l'autore, fino
a quando ragioni positive, certe e gravi, non suggeriscano una diversa
condotta. Un critico abitualmente soggetto alla passione non dovrebbe
neppur prendere in mano la penna. Nobilt del carattere e bont di cuore
sono sempre la migliore armatura in ogni specie di lotta, quindi anche
nella critica, dove si trovano in contrasto idee ed opinioni ; peraltro la
nobilt e la bont non debbono essere scambiate c o n la ingenuit e la credulit del fanciullo, cui mancano la conoscenza degli uomini e l'esperienza della vita. Delle accennate doti e disposizioni il critico pu pi o
meno abbondare ; ma in nessun m o d o e in nessun caso devono difettare
la probit, la incorruttibilit, la fermezza del carattere. N o n per far
piacere all'autore, n all'editore, n al pubblico spesso succubo di
estrose simpatie ed antipatie , e neanche per secondare la propria inclinazione, il critico p u fare, c o n t r o la propria scienza e coscienza, contro la verit obiettiva, una falsa critica ; falsa, sia a causa di una invertita interpretazione della erroneit e del pericolo che rappresenta lo
scritto, sia c o n la deliberata omissione di rilievi, che lealmente non si
possono occultare. Ad ogni critico letterario dovrebbe potersi applicare
la testimonianza, che i nemici giurati del Redentore, ipocritamente ma
131
pur secondo verit, gli diedero, allorch vollero coglierlo in parola con
la domanda : lecito pagare il tributo a Cesare, o n o ? . Maestro,
essi dissero, noi sappiamo che tu sei sincero, e insegni la via di D i o sec o n d o verit, senza badare a chicchesia, perch non guardi in faccia a
nessuno -
MATTH.
22,
16.
132
Rettamente intesa, questa massima non esprime solo il criterio di condotta del giudice, ma in generale deve esser rispettata in tutti i rapporti
tra gli uomini. Come monito essa rivolta particolarmente allo storico ;
tuttavia la comune saggezza la trova opportuna anche per il critico, che
perci deve giudicare e scrivere (( sine ira et studio , senza prevenzioni.
Ma appunto perci non pu essere suo obbligo l'inibirsi di manifestare
i propri retti sentimenti, e tanto meno il rinunziare a sostenere, purch
vero, il suo m o n d o i d e o l o g i c o . A un sereno e moderato critico anche
lecito, per esempio, di esprimere c o n fermezza e vivacit la sua indignazione contro una letteratura pornografica, che corrompe la giovent
e non lascia indenni gli adulti. N si pu tacciare di parzialit il critico
letterario, come pure ogni semplice cristiano, che assume come criterio
di giudizio la verit cristiana, la sua integrit e purezza. Del resto, lo
stesso Tacito, pur nella norma impostasi al principio, descrive talvolta
con tragiche tinte il despotismo di alcuni Imperatori e deplora la corruzione dilagata fin nei pi alti c e t i ; consegna alle sue pagine la propria
ansia per la libert perduta, ed il rimpianto per la tramontata grandezza
dell'antico Senato e per i tempi felici dell'austera R o m a dei Padri.
b) Un'altra massima, che, malgrado l'apparenza, alquanto difficile a intendersi e a praticarsi, questa : verbum oris est verbum mentis,
vale a dire, l ' u o m o dice (o scrive) c i c h e pensa. Il significato pi ovvio
il seguente : la parola esteriore riceve il suo senso e il suo contenuto
dal pensiero interno. Pertanto, chi vuole conoscere la mente dell'autore,
ascolti le sue parole, e, ove non vi siano ragioni positive di dubitarne,
si attenga a quelle, come a testimoni naturali dell'intimo animo. In questo aspetto la persona dell'autore, la sua vita e le sue tendenze non debbono essere il punto di partenza dell'indagine c r i t i c a ; bens l'opera e
quanto in essa viene espresso. Ma la citata massima avverte anche l'autore che egli sar giudicato in base alle sue parole, le quali pertanto
debbono riflettere fedelmente le sue idee e i suoi sentimenti. Se questi
sono retti, egli far di tutto per esprimere tale retta mentalit, tenendo
d'altronde presente che non sempre cosa facile pensare in un m o d o e
scrivere in un a l t r o ; che, cio, molto difiicile occultare l'intimo pensiero, senza che in un modo o in un altro venga svelato da questa o quella
sfumatura. La massima dunque per lo scrittore un monito alla sincerit. Al critico, invece, pone i limiti d'indagine e di giudizio. Egli deve
2
L c. I, 1.
133
Io.
8, 32.
l ' A p o s t o l o delle
134
cio : Aderendo alla verit, cresciamo nella carit in lui in tutto. Il discepolo prediletto Giovanni, che appena riusciva a sodisfare s stesso
nell'affermazione della carit, proclamava : Deus caritas est, D i o ca6
et nos
135
II
Ad
Parochos
Urbis
et
Concionatores
sacri
temporis
quadragesimalis. *
Questo incontro con voi, diletti figli, predicatori quaresimalisti e parroci della citt di R o m a , una ben dolce consuetudine. Ogni anno vi
adunate intorno a Noi per considerare il lavoro compiuto, e soprattutto
per animarvi ad operare con sempre maggiore impegno nella eletta porzione della V i g n a affidata a voi dalla provvidente bont di D i o .
Ogni anno venite a rinnovare il proposito di continuare nei vostri
sforzi, affinch la vostra azione di difesa, di conquista, di positiva c o struzione divenga sempre pi fervida e illuminata, sempre pi ardita,
concorde ed organica. Per portare, come altre volte, il Nostro contributo
al vostro lavoro, eccovi una parola che vorremmo restasse impressa nel
vostro cuore.
Tutti ricordate certamente la commovente scena narrata da S. Girola1
trsi
Quia praecep-
136
est,
Oh, lo sappiamo bene che i sacerdoti si amano ! Sappiamo che si aman o , grazie a D i o , pi di quanto non possa apparire a un osservatore superficiale e distratto. Quando il ritmo e l'intensit del vostro lavoro vi
prende e talora addirittura vi o p p r i m e ; quando esso occupa intieri i
vostri giorni e vi obbliga perfino talvolta a trascorrere insonni le notti,
allora la vostra azione apostolica, che non ammette soste n ritardi,
pu anche causare l'impressione che alcuni di voi pensino soltanto a s,
ignorando gli altri ; che vi sia, quindi, tra voi p o c o amore. Di fatto non
cos. Chi vi osserva meglio, chi vi conosce intimamente, sa che appena
una necessit materiale e morale affligge uno dei vostri confratelli, voi
non tardate ad accorrere per aiutarlo. A p p a i o n o in tal guisa alcuni stati
di animo che parevano non esistenti, non solo agli altri, ma anche a voi
stessi : donde quelle ansie e quelle affettuose premure, che sono naturali, e tuttavia sembravano inimmaginabili. V o i vi amate gi, diletti
figli ; ma dovete amarvi anche di pi : perch questo il precetto del
Signore.
Nessun precetto, in verit, Egli ha predicato come il comandamento
dell'amore ; per conseguenza troviamo pochi atteggiamenti cos ripudiati da Lui come la freddezza o, peggio ancora, l ' o d i o verso i propri
simili. Dell'amore egli ha fatto il suo comandamento, presentandolo
come il riassunto di tutti i suoi precetti e proclamando che su di esso
sarebbe, alfine, giudicato tutto il m o n d o . Nell'ultima Cena, d o p o la
scomparsa di Giuda nelle tenebre della notte, Ges prese il tono di chi
chiede un particolare raccoglimento e una speciale attenzione, perch
volle riassumere tutto il suo insegnamento e m o r m o r :
Filioli, adhuc
A questo ap-
punto tutti riconosceranno che voi siete miei discepoli, se vi amerete gli
2
137
uni gli altri. Disse queste parle c o n infinita tenerezza, quasi scandendo ogni sillaba, aftinch si imprimessero bene nelle l o r o menti e si
incidessero nei l o r o cuori.
Tali parole del divino Maestro, rivolte a tutti i cristiani, si riferivano
certo, in m o d o particolare, ai sacerdoti. Essi, come abbiamo pi volte
raccomandato, devono possedere tutte le doti, dalle quali dipende in gran
parte l'efficacia del loro ministero ; ma se, diletti figli, accanto alla fede,
alla speranza, alla umilt, alla purezza non aveste, ardente e fattivo,
l'amore che Ges prescrive, vi gioverebbero f orse le altre virt? No certamente. Parlare, infatti, l lingue degli uomini e degli angeli, far profezie ed operare miracoli, senza avere la carit, a nulla g i o v a ; anzi,
c o m e essere un nulla : nihil sum, dichiara l ' A p o s t o l o .
a) Questo amore scambievole vi far non solo evitare ogni atto scorretto (neanche a d i r l o ! ) , ma altres ogni parola scortese, e perfino ogni
volontario pensiero malevolo. Spesso i sacerdoti sono fatti segno ad attacchi pi o meno ostili, che giungono talvolta fino alla calunnia, alla maligna interpretazione delle loro parole, allo svisamento dei loro gesti. Talora gli stessi fedeli, sia pure senza cattivo animo, cooperano a rendere
amara la vita del sacerdote, il quale, a somiglianza di Ges nell'Orto,
viene assalito dalla tristezza, dal tedio, dal timore.
V o i dunque vedete, diletti figli, quanto sia necessario l'amore innanzi tutto tra di voi : quanto sia indispensabile la reciproca comprensione
e la stima profonda, che non solo vi impedir di travisare i detti e i fatti
dei vostri confratelli, ma vi far propensi a interpretarli con fraterna
benevolenza e a difenderli contro ogni genere di attacchi.
I) L ' a m o r e vi far anche prevedere c i di cui i vostri confratelli
potrebbero avere b i s o g n o ; solleciti nel provvedere, diligenti nel prevenire i l o r o stessi desideri.
E c c o : un vostro confratello ha bisogno di consiglio, chiede conforto e
attende forse un urgente soccorso. Andategli incontro, offrendogli generosamente quanto nelle vostre possibilit, certi che l'aiutare un sacerdote, il sosternerlo e rincorarlo, l'animarlo o anche l'ammonirlo affettuosamente, tra le divine opere la pi divina, la pi gradita a Ges, sommo
ed eterno Sacerdote.
Talvolta senza l'intervento tempestivo e fraterno di uno di voi, qualche mente sacerdotale rimarrebbe forse smarrita, qualche entusiasmo
stroncato, alcuni ardori apostolici si spegnerebbero tristemente. N o i
138
Senza dubbio l'amore deve essere universale, deve abbracciare tutti gli
uomini. Tutti, infatti, sono creature di D i o , immagine di Lui e chiamati
alla beatitudine celeste.
Ma il retto ordine nell'amore pu ammettere anzi prescrive d
fatto alcuni gradi. Nulla di inconveniente, quindi, se il vostro tempo
e le vostre energie saranno dedicate principalmente alle anime che pi vi
appartengono, perch a voi le ha adate la Chiesa. Ad esse dovete dirigere le vostre particolari premure ; per esse deve essere la vostra fervida
dedizione.
a) Dedizione continua, innanzi tutto.
Salvo quindi il necessario ordine
Can. 465.
139
sere rifiutati. Raccomandiamo specialmente di rendere possibile e agevole la Comunione quotidiana, tanto desiderata dalla Chiesa, la quale,
mediante le recenti agevolazioni alla legge del digiuno eucaristico, ha
voluto aprire anche pi le porte dei Tabernacoli ai suoi fedeli.
b) La vostra dedizione deve essere gioiosa.
Sappiamo bene, e lo ricordavamo al principio, quanto costi al sacerdote l'essere pronto per tutti i bisogni, (spirituali, e, talora, anche temporali, specialmente in momenti difficili, come il presente), e a tutti i
richiami.
quante gravi fatiche sono sovraccarichi molti di voi, diletti figli ; ma tale
paterna comprensione non Ci dispensa dal mettervi in guardia da un
pericolo, che potrebbe aver origine appunto dal vostro eccesso di lavoro :
questo, infatti, potrebbe non solo rendervi mal disposti, ma talvolta addirittura irritarvi, farvi meno gentili, meno cortesi, insomma, meno caritatevoli. facile immaginare con quanto grave danno delle anime c i
avverrebbe. Esse vengono a voi come a padri, quasi sempre con l'affanno
nel cuore, con il dubbio nella mente. Poich la carit paziente e be5
1 Cor. 13, 4.
Imit. di Cr. 1. 3 cap. 5 n. 4.
140
Multitudinis...
credentium
Amatevi scambievolmente.
il ricordo!
Act
4, 32
141
l'incremento della piet e della vita cristiana nella meditazione della passione, morte e resurrezione del Signor Nostro Ges Cristo, Cui sia onore
e gloria nei secoli. A m e n !
NUNTIUS RADIOPHONICUS
ALUMNIS SCHOLARUM CATHOLICARUM STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS, AD SOLLICITANDAM CARITATEM ERGA PUEROS INDIGENTES
ALIARUM NATIONUM. *
The ever-pathetic appeal of your brothers and sisters in need, the wide w o r l d over, reaches y o u r hearts once more, dear children, just as the
H o l y season of Lent begins. T o d a y Ash W e d n e s d a y it w i l l be ten full and
fateful years since first We spoke with y o u of the sad lot of these darli n g little ones, and begged y o u in the name of their L o r d Jesus and Ours,
to help Mother Church to bring back some b l o o m of health and laughter
to their haggard faces, some comfort to their miserable homes.
The w o r d of thanks with which We greet y o u at school today is only a
faint echo of Our grateful remembrance of y o u and your dear ones, day
after day, at the altar of G o d , where remembrance is most precious. N o t
once have y o u allowed the hopes of the destitute to be crushed or Our
own deluded. N o t once during these ten years have y o u failed them, these
innocent victims of a cruel war, flaming hot at first and still continuing,
for many, all t o o heartless. T i m e and again, We well remember, when
every other earthly door seemed closed, y o u r small hands and unselfish hearts were open to their distress. W e l l had y o u learned at home
and in y o u r class-rooms the lesson that sums up all that the Master
came to teach us : love is the one law by which the Christian lives.
W i t h what paternal j o y and pride We found that charity had become
a habit with so many of y o u . The children, whom y o u r savings and
sacrifices have helped, children of almost every c o l o u r and clime, owe
y o u a debt that only the L o r d Jesus can repay. But what happiness
it means to k n o w that He does repay with lavish hand,
here and
142
Acta
Apostolicae
B u t when He tells us
heartlessly from
their homes
and
country in the East ; while others in the W e s t look longingly for brighter
and happier homes where family life can thrive again. W h a t do they need?
N o t surely the cold solace that goes by the horrid name of a hand-out .
The pennies and packages of the Christian boy and girl,
like the
w i d o w ' s mite, must mean much more than that, These children need nothing less than you : y o u r prayers and good works and sufferings of each
day, over and above the treasure you have to give them out of your slim
resources. We have said it so often before, and We repeat it again : Our
children can never know true happiness, nor the world have peace and
plenty, from mere money and machines, though these gifts of G o d
can work great wonders at the hands of those w h o really love their fellowmen for love of H i m .
Recalling, as it does, the divine Master's gift of His all on H i s w a y
to Calvary and the great victory of Easter beyond, to ensure the salvation of those who will f o l l o w H i m , Lent is indeed the opportune time to
give until it hurts, at least a little, to the poor and suffering members
of His B o d y . We could depend on you from one Lent to another to provide
the homeless with a decent shelter and a bite to eat. Y o u r savings and
offerings helped to tide them over the W i n t e r with warmer clothes in
a warmer r o o m . By all means let your collection this year break all y o u r
records for a generosity, that has long since merited for your country
the admiration of a grateful w o r l d . Let it reAvard in fullest measure
the efforts of y o u r Bishops to ease the burdens of Our thousands of
(( adopted children in every corner of the globe. Let your hearts'
gift.
143
Pray
for
those y o u
are
helping, that they come to k n o w and love their Saviour better each
day. Remember their wants and worries along with y o u r o w n , when
you thank Jesus for so many blessings received after H o l y Communion. By this sign, beloved little ones of Christ, shall all men k n o w
that you are His very o w n .
Io IS, 35
144
INSTRUCTIO
AD ORDINARIOS OMNES NECNON AD MAGISTROS IN SEMINARIIS, IN ATHENAEIS,
VEL IN STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DOCENTES ET AD LECTORES IN STUDIORUM DOMIBUS RELIGIOSORUM : DE ETHICA SITUATIONIS )).
Contra doctrinam moralem eiusque applicationem in Ecclesia catholica traditam multis in regionibus etiam inter catholicos spargi coepit
systema ethicum quod plerumque nomine cuiusdam Ethicae Situationis )) venit, quamque dicunt non dependere a principiis ethicae obiectivae (quae ultimatim in Esse fundatur), sed c u m ea non solum in
eadem linea poni, sed eidem super or dinar i.
Auctores qui h o c systema sequuntur decisivam et ultimam agendi
normam statuunt non esse ordinem obiectivum rectum, naturae lege determinatum et ex hac lege certo cognitum, sed intimum aliquod mentis
uniuscuiusque individui iudicium ac lumen, quo ei in concreta situatione
posito innotescit quid sibi agendum sit. H a e c igitur hominis ultima
decisio secundum eos non est, sicut ethica obiectiva apud auctores maioris momenti tradita docet, legis obiectivae ad particularem casum applicatio, attentis simul ac ponderatis, secundum regulas prudentiae,
particularibus situationis adiunctis, sed immediatum illud internum
lumen et iudicium. H o c iudicium saltem multis in rebus ultimatim nulla
norma obiectiva, extra hominem posita atque ab eius persuasione subiectiva independente, quoad suam obiectivam rectitudinem ac veritatem est mensuratum, neque mensurandum neque mensurabile, sed sibi
ipsi plene sufficit.
Secundum hos auctores naturae humanae conceptus traditionalis
non sufficit, sed recurrendum est ad conceptum naturae humanae (( exsistentis qui quoad plurima non habet valorem obiectivum absolutum, sed
relativum tantum ideoque mutabilem, exceptis fortasse illis paucis elementis atque principiis quae ad naturam humanam metaphysicam (abso-
145
lutam et immutabilem) spectant. Eiusdem valoris tantum relativi est traditionalis conceptus legis naturae . Perplura autem quae hodie circumferuntur tamquam legis naturae postulata absoluta,
nituntur se-
cundum eorum opinionem et doctrinam in dicto conceptu naturae exsistentis, ideoque non sunt nisi relativa et mutabilia atque omni semper
situationi adaptari queunt.
A c c e p t i s atque ad rem deductis his principiis, dicunt atque docent
homines in sua quisque conscientia non imprimis secundum leges obiectivas, sed mediante lumine illo interno individuali secundum intuitionem
personalem iudicantes, quid ipsis in praesenti situatione agendum sit, a
multis conflictibus ethicis aliter insolubilibus praeservari vel facile liberari.
Multa quae in huius Ethicae Situationis systemate statuuntur,
rei veritati sanaeque rationis dictamini contraria sunt, relativismi et
modernismi vestigia produnt, a doctrina catholica per saecula tradita
longe aberrant. Variis systematibus Ethicae non catholicae in non paucis assertis affinia sunt.
Quibus perpensis, ad avertendum Novae Moralis periculum, de
quo Summus Pontifex Pius P p . X I I in Allocutionibus diebus 23 Martii
1
et 18 A p r i l i s 1952 habitis locutus est, et ad doctrinae catholicae puritatem et securitatem tuendam, haec Suprema Sacra Congregatio Sancti
Officii interdicit et prohibet hanc Ethicae Situationis doctrinam, quovis nomine designetur, in Universitatibus, Athenaeis, Seminariis et religiosorum formationis domibus tradi vel approbari, aut in libris, dissertationibus, acroasibus seu, ut aiunt, conferentiis, vel quocumque alio
m o d o propagari atque defendi.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. S. Congregationis S. Officii, die 2 Februarii a. 1956.
SB I. Card. PIZZARDO, E p . Albanensis, Secretarius
1
Acta Apostolicae Sedis, vol. XLIV (1952), p. 270 ss. et p. 413 ss.
146
S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS
i
Initis inter
Gubernium die x x v n
mensis Augusti anno 1953 solemnibus Conventionibus de finibus dioecesium, E x c . P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularis
Synnadensis in Phrygia et in Hispania Nuntius Apostolicus, ab A p o stolica Sede postulavit ut limites nonnullarum dioecesium interim immutarentur.
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . X I I , praehabitis favorabilibus votis E m i P. D. Henrici S. R. E. Cardinalis P i a
y Deniel, Archiepiscopi Toletani, necnon E x c m o r u m dioecesium de quibus agitur Ordinariorum, ratus petitam finium immutationem in uberius spirituale fidelium bonum cessuram, oblatis precibus benigne annuere dignatus est.
Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis praesentibus Litteris distrahit:
1. ab archidioecesi Burgensi paroecias archipresbyteratuum vulgo :
Reinosa, Santa Cruz,
ciae
Santander nuncupatae,
atque
Canales,
Ezcaray
et
Treviana
intra
et tandem
pertinentem ;
2. a dioecesi Legionensi territorium quod in finibus provinciae civilis Santander exstat ;
3. a dioecesi Oomensi nonaginta quattuor paroecias in fines civilis provinciae vulgo Burgos et duas paroecias in fines civilis provinciae
vulgo Segovia patentes ;
4. a
Aylln,
dioecesi
Baraona,
Seguntina
Berlanga
del
paroecias
Duero,
archipresbyteratuum
Maranchn,
Medinaeeli,
Almazn,
Retor-
147
tillo atque Ariza ad provinciam civilem vulgo Soria, necnon archipresbyt e r a t u m Sorbe et Aylln ad civilem provinciam
Segovia nuncupatam
pertinentes ;
5. a dioecesi
r a t u m vulgo
Galaguritana et
provinciae Sorta et alias decem in finibus civilis provinciae vulgo Burgos exstantes ;
6. a
dioecesi
Segobiensi
paroecias
Perdilla
et
Santa
Aldeavieja,
provinciae Avila,
Cruz
de
la
Salceda
Maello,
et
Pegue-
atque Fuentelcesped,
in
territorium
civilis
archidioecesi
Toletana
paroeciam
Navahondilla
appellatam
Santander;
Sanctitas Sua pariter memorata territoria dioecesibus infra recensitis sequenti ratione adnectit :
1. archidioecesi
Burgensi
paroecias
nonaginta
quattuor
dioe-
Milagros,
Perdilla
et
Santa
Cruz
de
la
Salceda
Santanderiensi
vulgo Reinosa,
Santa
paroecias
Cruz,
praefatorum
Valdeprado
et
La
archipresbyteRasa ab
archi-
memoravimus
archipresbyteratuum
Ganales,
Fzcaray
et
Treviana
Aylln,
Retortillo
Oxoniensi
Baraona,
a dioecesi
paroecias
Berlanga
Seguntina,
del
archipresbyteratuum :
Duero,
Yanguas
Maranchn,
et San Pedro
Almazn,
Medinaceli
et
de Manrique
Segobiensi
paraecias
archipresbyteratuum
Aylln
et
148
B s.
Iosephus Ferretto, Adsessor
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 29 Iulii 1955 Cathedrali Ecclesiae Dumaguetensi, noviter erectae, praefecit R. D. Epiphanium Surban Belmonte, e dioecesi Legaspiensi, cancellarium Curiae archiepiscopalis Caebuanae.
die 20 Decembris Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae
E x c . P. D. Michaelem Darium Miranda y G m e z , hactenus E p i s c o p u m
Tulancingensem, quem constituit Coadiutorem, etiam sedi datum, E x c .
P . D . Aloisii Martnez, Archiepiscopi Mexicani.
die 22Decembris Titulari episcopali Ecclesiae Hieritanae R. D.
Joannem L. Morkovsky, parochum S. Mariae Magdalenae ex archidioe-
149
episcopali
Ecclesiae
Aegaeae
R.
D..
Marium Par, ex dioecesi S. Annae Pocatierensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Georgi Melanon, Episcopi Chicoutimiensis.
die 11 Februarii Titulari episcopali Ecclesiae Memphitanae R. D.
H e n r i c u m Forer, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis
Suae, decanum parochum oppidi vulgo Cortina d'Ampezzo , in dioecesi Brixinensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Caroli De Ferrari, Archiepiscopi Tridentini.
die 1 Martii Titulari episcopali Ecclesiae Eluzanae R. D. Laurentium F. Schott, parochum B. Mariae Virginis de Monte Carmelo, ex dioecesi Harrisburgensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P.
D. Georgii
nuper erectae,
parochum
decanum
St.
Ludovici in civitate
Leidensi.
SACRA
C O N G R E G A T I O
R I T U U M
CENOMANEN,
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI BASILII ANTONII M0REATJ, SACERDOTIS FUNDATORIS CONGREGATIONIS A SANCTA CRUCE.
SUPER DUBIO
An
quo
Introductionis
causae
in
casu
et
ad
effectum
agitur.
ISO
(quod
per ignem
probatur),
vestrae
inveniatur
in
fidei
laudem
multo
et
pretiosior
honorem
in
Quia
fruerentur.
Sacerdos Dujari anno 1820 Institutum sub S. Ioseph Patrocinio
condere moli tus est e laicis constans, qui ac illae in parochorum adiutorium catechismum docerent aliaque in templi decorem peragerent.
V e r u m , quum institutum hoc non multo post deficere videretur, Episcopus, ipso instituti conditore annuente, eius relevandi curam Servo
Dei anno 1835 concredidit. H i n c factum est ut D e i Servus, qui eodem
151
ut
efficacius parochis,
sanctitatis
Famuli
Dei
confirmantes,
Congregationisque
152
Revmis Dominis Eugenio Cardinali Tisserant, S. Collegii Decani Sacraeque Congregationis Orientalis a Secretis, Petri Fumasoni B i o n d i ,
S. Congregationis de Propaganda F i d e Praefecti, Iacobi Me Guigan,
Archiepiscopi Torontin., Pauli Lger, A r c h i e p . Marianopolitana nunc
Cardinalis, Mauritii Feltin, A r c h i e p . Parisien., nunc quoque Cardinalis,
Apostolicique denique Delegati in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis.
Quare Sacra haec Rituum Congregatio die 22 Maii anni 1953, scriptis
perpensis, decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R. P. D. Renato
Fontenelle, Canonico Vaticano et Causae huius Postulatore legitime
constituto, die 15 mensis Martii 1955, in Ordinario Coetu ad Vaticanum
congregato, Emus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus V e liternus Suaeque Sanctitatis in Urbe Vicarius et Causae Relator, dubium
discutiendum
proposuit:
An
signanda
sit
commissio
introduc-
Generali,
sionem,
Sanctissimo
si
rescribere
censuerunt :
Signandam
esse
commis-
placuerit.
Facta demum de his omnibus Summo Pontifici J i o Papae X I I subsignata die fideli relatione,
Patrum
ratum
habuit
et
Sanctitas
Sua rescriptum
commissionem introductionis
Purpuratorum
causae
Servi
Dei
C.
Card.
CICOGNANI,
Praefectus
L. S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius
II
DECLARATIO
CIRCA FUNCTIONES (( TRIDUI SACRI )) SECUNDUM ORDINEM HEBDOMADAE SANCTAE
INSTAURATUM.
In Ordine hebdomadae sanctae instaurato, praeter rubricas de sacrorum rituum celebratione solemni, id est cum ministris sacris, rubricae
adduntur p r o eorundem rituum celebratione simplici, id est sine ministris sacris, eo sane proposito ut eorundem rituum celebratio facilior
reddatur in omnibus ecclesiis vel oratoriis publicis et semipublicis.
Cum vero circa hanc rem dubia quaedam orta sint, S. Rituum Congregatio sequentia declaravit ac statuit :
1. In omnibus ecclesiis et oratoriis publicis et semipublicis, ubi
copia habeatur sacrorum ministrorum, sacri ritus dominicae II Passionis seu in Palmis, feriae V in Cena D o m i n i , feriae VI in Passione et
Morte Domini et Vigiliae paschalis, in forma solemni celebrari possunt
(Instructio, n.
4).
154
C.
Card.
CICOGNANI, Praefectus
L. S.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , a secretis
155
constet
de
matrimonii
nullitate,
in
casu.
16
S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare:
14 febbraio 1956. Il Revino Monsig. Garofalo Salvatore, Qualificatore della
S. Sacra Congregazione del Sant'Offizio.
20
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare:
Assistenti al Soglio Pontificio'.
29
aprile
157
maggio
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
2
.23
28
marzo
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
31
15
aprile
Monsig.
10
maggio
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
16
158
8.
8.:
26 novembre
7 dicembre
13
3 gennaio
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.
19
30
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
3 febbraio
7
14
17
gennaio
159
160
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire:
La Gran Grece dell'Ordine Piano :
7 gennaio
19
27 febbraio
1956.
gennaio
28
gennaio
An. et vol. X X X X V I I I
16 Aprilis 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 4
ANNIVERSARIAE CELEBRATIONES
promere
studuerunt.
* * *
Ciriaci,
D.
Tardini,
Prosecretarius
Status,
singulique Praelati Praepositi tum Secretariae Status, tum D o m u i Pontificis, qui, nomine etiam suorum Officialium, humilia vota detulerunt.
* #
Fausto ipso die secundo Martii, Summus Pontifex mane dignatus est
c o r a m benigne excipere bis centum pueros, ex Urbe atque ex aliis Nationibus delectos, qui flores gestantes, canticis, donis ac pomatibus,
candida vota Veneratissimo Patri, suo quisque sermone depromentes,
Eius animum suavi laetitia affecerunt.
162
E o d e m mane Summo Pontifici oblatum est V o l u m e n insigne continens documenta a praeclaris peritis scripta, quae complectuntur actionem multiplicem Pontificatus P i i P p . X I I ad gloriam Dei et honorem
Ecclesiae, ad scientiarum et litterarum decorem, ad bonum animarum,
ad solacium moerentium et indigentium, ad iustitiam, caritatem et pacem
in mundo promovendas.
Beatissimo Patri V o l u m e n praebuerunt Emus P. D. Cardinalis Micara, Subdecanus Sacri Collegii, l o c o Emimi Decani absentis: Moderatores Consilii Pontificiae Academiae Scientiarum, Revmus P. Augustinus Gemelli, O. F. M . , Praeses; Excius Prof. Franciscus Severi,
Revmus Abbas Anselmus Albareda, O. S. B. ; E x c m u s V i r Vladimirus
d'Ormesson, Galliae Orator extra ordinem, qua Subdecanus Legatorum
apud Apostolicam S e d e m ; et Clarus V i r Salvator Rebecchini, Urbis
Syndicus.
V o l u m e n dicatum est
PIO XII PONT. MAX.
POSTR. KAL MART. MDCCCLXXVI - MDCCCCLVI
de
Pie
XII
Giovanni Colombo :
Giuseppe
Dalla
Francesco
D'Ossat :
Il
Papa
sous
le
giurista
Caratteristiche
Carnelutti :
La culture
dell'apostolato
di
Pio
XII
Le Pape e la paix Salvatore Garofalo : II Papa e la preghiera A l berto Ghislanzoni : Pio XII e la Musica R o m a n o Guardini :
Pius
XII.
Halecki :
Pius
Papst
Oria
Angelo :
Las
organizaciones
163
Catlicas
Interna-
XII
Universalitaet
VArcheologia
der
Cristiana
Botschaften
des
Arturo
Heiligen
Michele
Vaters
Landgraf :
Jacques
Die
Mari-
of
the
Virgin
Mary
Joaqun Ruiz-Gimnez :
Salvatore
Rebecchini :
Defensor
Civitatis
Maria Sticco : Sua Santit Pio XII e la Donna Pietro P a o l o T r o m peo : Monte Pacello Francesco V i t o : Il Papa ed il mondo operaio
Gregorio Z i l b o o r g :
tria
criminolgica.
164
D i e autem quarto Martii mensis coram Augusto Pontifice, uti petierant, admissi fuerunt in A u l a Consistoriali omnes
Civitatum Legati
Trs
Saint-Pre,
auprs de V o u s l'interprte, saisissent avec joie ces heureusese circonstances pour exprimer V o t r e Saintet leurs sentiments de profond respect,
d'admiration et d'attachement.
165
l'Ambassadeur,
166
alors c o m m e maintenant? N'ont-elles pas engendr de cruelles dceptions? Les bouleversements sociaux, que l'application des sciences dans
un esprit trop souvent matrialiste a entrans,
ruinrent un
ordre
167
D o m i n i c a subsequenti, die x i Martii, p r o die x n , anniversario C o g nationis P i i P p . X I I , in Vaticana Basilica, hora decima coram S u m m o
Pontifice fuit Cappella Papalis, cui interfuerunt ad gratias agendas ac
vota proferenda pro longaeva ac prospera vita V i c a r i i Christi, E m i Patres Cardinales Tisserant, Micara, Pizzardo, Aloisi Masella,
Piazza,
Papali adsistentes,
etiam interfuerunt
ordinem LI Nationum, qui a suis Guberniis missi fuerunt ad gratulationes et vota S u m m o Pontifici P i o X I I octogesimum aetatis annum feliciter implentem significanda, quorum nomina infra ponuntur.
1
Eph. 2, 14.
168
Missa
pontificalis
'in
anniversario
Goronationis
Summi
Pontificis,
in altari papali ex privilegio, celebrata est ab E m o P. D. Cardinali Eugenio Tisserant, E p i s c o p o Ostiensi, Portuensi et S. Rufinae, Sacri Collegii Decano.
Perdurante Divini Sacrificii celebratione in Basilica Vaticana, ingenti populi multitudine stipata, ab omnibus adstantibus filialis oratio
unanimiter in conspectu D o m i n i suaviter elevata est pro P i o X I I , Petri
Successore, cunctarum gentium Patre atque Magistro divinitus dato.
Iis simul unanimiter sociabantur preces et vota christifidelium universi
Orbis.
*
-X-
Legationes extra ordinem a Nationibus et Guberniis missae ad Sumnum Pontificem, octogesimum aetatis annum implentem, quae adfuerunt
Cappellae Papali in Basilica Vaticana die xi Martii mensis, hae sunt :
169
AUTRICHE
S. E. le D r . h. c. I n g . LEOPOLD FIGL, Ministre des Affaires Etrangres,
ancien Chancelier Fdral.
S. E. l'Ambassadeur JOSEPH SCHNER, Directeur Gnral des Affaires
Etrangres.
M. le D r . LUCAS BEROLDINGEN, Secrtaire au Ministre des Affaires
Etrangres.
BELGIQUE
S. E. M. le Comte GOBERT D'ASPREMONT LYNDEN, Grand Marchal de la
Cour, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiarie en Mission
Spciale.
M. le Comte CHARLES DE LIMBURG STIRUM, Grand Matre de la Maison
de S. M. le R o i Leopold.
S. E. M. l'Ambassadeur JACQUES DELVAUX DE FENFFE, Directeur Gnral de la Politique au Ministre des Affaires Etrangres.
M. PIERRE VAN HAUTE, Secrtaire.
BOLIVIE
S. E. M. D o n ADRIAN BARRENECHEA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. HENRI MARIACA VON WINKELMANN, Attach.
BRSIL
S. E. M. le D r . DECIO DE MOURA, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. LAURO ESCOREL RODRIGUES DE MORAES, Secrtaire.
M. Joo HERMES PEREIRA DE ARAUJO, Secrtaire.
M. DEOCLECIO REDIG DE CAMPOS, Attach.
CANADA
S. E. M. PIERRE DUPUY, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
CHILI
S. E. M. D o n PEDRO LIRA URQUETA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. D o n ANTONIO RODRGUEZ, Ministre Conseiller.
M. D o n FRANCISCO JAVIER DIAZ SALAZAR, Secrtaire.
170
CHINE
S. E. M. CHEOU-KANG SIE, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. ARGON C. T. KUAN, Conseiller.
COLOMBIE
S. E. le D r . AURELIO CAICEDO AYERBE, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. le D r . BERNARDO HENAO MEJIA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. le D r . CLEMENT SALAZAR MOVILLA, E n v o y Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire.
M. le D r . L u i s ENRIQUE URIBE CUALLA, Ministre Conseiller.
M. le D r . JOAQUN CARO ESCALLON, Conseiller.
COSTA-RICA
S. E. M. le P r i n c e D r . D o n GIULIO PACELLI, E n v o y Extraordinaire
et Ministre Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. le D r . D o n JOS ANGEL COTO, E n v o y Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire en Mission Spciale.
CUBA
S. E. M. le Snateur GUILLERMO AUGUILERA SNCHEZ, Ambassadeur
Extraordinaire et Plnipotentiarie en Mission Spciale.
M. le D r . EULALIO GUERRA Y SEGUI, Ministre Plnipotentiaire.
EGYPTE
S. E. M. ALY CHAWKY, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. HASSAN WAHBY, Conseiller.
M. HASSAM SALEM, Secrtaire.
M. MOHAMED HASSAN HANI, Attach.
EL SALVADOR
S. E. M. le D r . HCTOR ESCOBAR SERRANO, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
171
EQUATEUR
S. E. M. L u i s ALFONSO ORTZ BILBAO, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. D o n JOS LUIS ANDERSON RIBADENEIRA, Conseiller.
ESPAGNE
S. E. M. D o n FRANCISCO GMEZ DE LLANO, Ministre des Finances.
S. E. L ' A m b a s s a d e u r Marquis de SANTA CRUZ, D u c de SAN CARLOS,
Sous-Secrtaire au Ministre des Affaires Etrangres.
S. E. M. le Gnral D o n JUAN ANTONIO SUANCEZ, ancien Ministre de
l'Industrie et du Commerce, Prsident de l'Institut National de l'Industrie.
M. D o n ERNESTO LA ORDEN MIRACLE, deuxime Chef de Cabinet Diplomatique de M. le Ministre des Affaires Etrangres.
M. D o n ANTONIO GONZLEZ, reprsentant de M. le Ministre de la Justice.
TATS-UNIS D'AMRIQUE
S. E. M. JOHN Me CONE, ancien Sous-Secrtaire l'Aviation, E n v o y
Spcial du Prsident des Etats-Unis d'Amrique.
ETHIOPIE
A b b a GHEBRE JESUS HAILOU, Envoy Extraordinaire en Mission Spciale.
A b b a GHEBRE MICKAEL MACONNEN, Attach.
FINLANDE
S. E. M. HELGE KNORRING, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
FRANCE
S. E. M. ROBERT SCHUMAN, ancien Prsident du Conseil des Ministres.
M. le Snateur MARCEL PLAISANT, Prsident de la Commission des Affaires Etrangres du Conseil de la Rpublique, Membre de l'Institut.
S. E. M. JEAN LETOURNEAU, ancien Ministre.
S. E. M. le Comte ETIENNE DE CROY-CHANEL, Ministre Plnipotentiaire, Directeur Gnral Adjoint des Affaires Politiques au Ministre des Affaires Etrangres.
172
GRAN
BRETAGNE
173
IRLANDE
S. E. M. LIAM COSGRAVE, Ministre des Affaires Etrangres.
S. E. M. C. CRISTOPHER CREMIN, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
ITALIE
S. E. l ' H o n . Prof. ANTONIO SEGNI, Prsidente du Conseil des Ministres.
S. E. P H o n . D r . FERNANDO TAMBRONI, Ministre de l'Intrieur.
S. E. l ' H o n . D r . CARLO R u s s o , Sous-Secrtaire d'Etat la Prsidence
du Conseil des Ministres.
S. E. l ' H o n . D r . VITTORIO BADINI CONFALONIERI, Sous-Secrtaire d'Etat
aux Affaires Etrangres.
S. E. l ' H o n . Prof. ALBERTO FOLCHI, Sous-Secrtaire d'Etat aux Affaires
Etrangres.
S. E. le D r . FRANCESCO GIORGIO MAMELI, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire.
S. E. l'Ambassadeur ALBERTO ROSSI LONGHI, Secrtaire Gnral du Ministre des Affaires Etrangres.
S. E. l'Ambassadeur CORRADO BALDONI, Chef du Crmonial Diplomatique de la Rpublique.
S. E. l'Ambassadeur MASSIMO MAGISTRATI, Directeur Gnral des Affaires Politiques du Ministre des Affaires Etrangres.
M. le D r . MARIO COSTA, Secrtaire Particulier de S. E. le Prsident du
Conseil des Ministres.
JAPON
S. E. M. SENJIN TSURUOKA, Extraordinaire en Mission Spciale.
M. OSAMU NAKAMURA, Attach.
LIBAN
S. E. M. ALFRED NACCACHE, ancien Prsident de la Rpublique, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. le D r . JOSEPH HARFOUCHE, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
S. E. M. JOSEPH ABOUKATER, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire.
M. ANTOIN JABRE, Secrtaire.
174
LIBRIA
S. E. M. WILMOT A. DAVID, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
LUXEMBOURG
S. E. M. EMILE REUTER, Prsident de la Chambre des Dputs, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PAUL REUTER, Secrtaire.
MONACO
S. E. M. CSAR SOLAMITO, Conseiller Priv de S. A. le Prince de M o n a c o ,
Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
NICARAGUA
S. E. M. D o n MIGUEL DESCOTTO, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. TOMS FRANCISCO MEDINA, Ambassadeur Extraordinaire en Mission Spciale.
M. D o n RODRIGO DESCOTO BROCKMAN, Secrtaire.
ORDRE DE MALTE
S. E. M. le Bailli Baron GABRIEL APOR, Chancelier du S. M. O. M.
M. le Commandeur Frre MICHELE ANTONIO ADAMOVICH DE CSEPIN, Ancien Membre du Souverain Conseil.
S. E. M. le Bailli Comte LAZY HENCKEL VON DONNERSMARK, Prsident de
l'Association de Silsie, Reprsentant des Associations de l'Ordre
hors d'Italie.
M. le Bailli D o n FILIPPO dei D u c h i CAPPARELLI, Prsident de l'Association des Chevaliers de la Langue d'Italie.
S. E. le Bailli Comte STANISLAO PECCI, E n v o y Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire.
175
PAKISTAN
S. E. M. SHADID SUHRAWARDY, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
PANAMA
S. E. M. D o n ADOLFO ARIAS ESPINOSA, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. D o n RAFAEL VALLARINO, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. VICTOR A. CHANSON, Secrtaire.
PARAGUAY
S. E. M. le D r . L u i s OSCAR BOETTNER, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PASTOR C. EILRTIGA, Secrtaire.
PAYS-BAS
S. E. M. Jonkheer MARC VAN WEEDE, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
Monseigneur JOSEPH W. L. DAMEN, Conseiller Ecclsiastique.
PROU
S. E. M. DIMEDES ARIAS SCHREIBER, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
S. E. M. VALENTIN QUESADA LARREA, Ambassadeur Extraordinaire et P l nipotentiaire en Mission Spciale.
M. ADELMO RISI FERREYROS, Secrtaire.
PHILIPPINES
S. E. M. SALVADOR LOPEZ, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
716
PORTUGAL
S. E. M. le Prof. JOAO PINTO DA COSTA LEYTE, Prsident de la Chambre
Corporative du Portugal, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. le D r . THOMAZ DE MELLO BREYNER ANDRESEN, Secrtaire.
M. P i n g . D. DOMINGOS PEREIRA COUTINHO, Secrtaire.
RPUBLIQUE DOMINICAINE
S. E. M. le D r . TULIO FRANCO FRANCO, Ambassadeur Extraordinaire et
Plnipotentiaire en Mission Spciale.
SAN MARINO
S. E. M. le Prof. FILIPPO dei Marchesi SERLUPI CRESCENZI, Envoy Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire en Mission Spciale.
N o b . D r . ANGELO PERICOLI RIDOLPINI, Conseiller.
M. le D r . D o n GIANNANDREA D'ARDA dei Principi di CURSI, D u c a di Grottaglie, Secrtaire.
SUISSE
E. M. ENRICO CELIO, ancien Prsident de la Confdration Suisse, Envoy Extraordinaire.
H o n . M. WILHELM MEILI, ancien Conseiller National.
SYRIE
S. E. M. le D r . SAYED MUNIR EL-AJLANI, Ministre de la Justice.
S. E. M. le D r . ANOUAR HATEM, Envoy Extraordinaire et Ministre Plnipotentiaire.
M. RIZCALLAH SALEM, Dput d ' A l e p .
M. TUPIK SEHNAOUI.
11. DIA ALLAH FATTAL, Secrtaire.
177
URUGUAY
S. E. M. le D r . ALFREDO OARBONELL-DEBALI, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PEDRO H. BRUGNTNI, Ministre Conseiller.
M. ADOLFO FOLLE-MARTNEZ, Conseiller.
M. HORACIO HERRERA-MNDEZ, Secrtaire.
VENEZUELA
S. E. M. le Prof. JOAQUN DAZ GONZALEZ, Ambassadeur Extraordinaire
et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
VIET-NAM
S. E. M. PHAM-DUY-KHIEM, Ambassadeur Extraordinaire et Plnipotentiaire en Mission Spciale.
M. PHAN-KHAC-THUONG, Secrtaire.
* * *
Supremis autem Rectoribus Nationum et Guberniorum, qui Legationes extra ordinem ob fausta anniversaria Summi Pontificis R o m a m
miserunt, dono missum est exemplar insignis Voluminis documentorum,
quod, uti supra dictum est, Sanctitati Suae die secundo Martii oblatum
fuit.
12 - ACTA, vol. X X I I I , n. 4. 16-4-1956.
179
* * #
180
Ministris : ex A e g y p t o , Aequatore, Argentina, Australia, Austria, Bolivia, Brasilia, Canadia, Chilia, Columbia, Corea, Costa R i c a , Cuba,
El Salvador, Pinnonia, Gallia, Germania, Graecia, Guatemala, Haiti,
Honduras, Helvetia, Hibernia, Hispania, Islanda, Italia, Libano, Liberia,
Lusitania, Nicaragua, Pakistan, Panama, Paraguay, Peruvia, S. Marino,
Sina,
Saar,
Civitatibus
Foederatis Americae
Septentrionalis,
Syria,
Praeter singlos E m o s Patres Cardinales, tum in Urbe tum alibi degentes, omnes E x c m i Nuntii vel Delegati A p o s t o l i c i , Episcopi et Pastores
totius Orbis, nomine etiam suorum christifidelium, una c u m omnibus
Ordinibus, Congregationibus ac Religiosis Familiis et Institutis Missionalibus, etiam e locis ubi Religio libertate destituta est, unanimi devotione et affectu fervida vota Beatissimo Patri significantes, splendidum unitatis Ecclesiae testimonium universo Orbi praebuerunt.
Numerus autem testimoniorum gratulationis et voti, quae a Sodalitatibus Actionis catholicae, Academiis, et Institutis omne genus necnon
a singulis christifidelibus cuiuscumque gradus, coetus vel aetatis P i o
Papae X I I , advenientibus his diebus, missa undique fuerunt, nequit facile computari, sed quae per telegraphicos nuntios ultra viginti quinque
milia numerata sunt, quae vero per epistulas sunt expressa ad plura
centena librarum p o n d o pervenerunt.
votis,
sed
P i i X I I cumulata fuerunt.
Impossibile est recensere quot Missae, piae preces, sacrificia, opera
pietatis et caritatis D e o certatim oblata fuerint a sacerdotibus et christifidelibus Dioecesium et Missionum universi Orbis p r o gratiarum actione et longaeva ac prospera vita Summi Pontificis. F u i t fervens chorus
unanimis filiorum p r o venerato et dilecto Patre c o r a m D e o , ut Beatum
faciat
Eum.
edita volumina
excusa,
operum
181
* *
In Urbe: Basilicae Patriarchales, singulae Paroeciae, Pontificia Athenaea ac Studiorum Universitates, Seminaria Pontificia et Collegia ecclesiastica, tum simul in Basilica Liberiana tum singillatim, Pontificia Instituta, Religiosi Ordines et Congregationes utriusque sexus omnes, necnon Confraternitates, Sodalitates piae et operariorum, nosocomia, et
Operae piae quamplurimae, vel sacris sollemnibus ritibus vel coetibus academicis obsequiis et canticis insertis, filialem devotionem atque fervida
vota Beatissimo Patri luculenter manifestarunt.
In honorem Summi Pontificis fausta anniversaria implentis, e Germania in Urbem translata fuit Expositio Artis liturgicae in Germania, 1945-1955 sub Patronatu E x c m i V i r i Conradi Adenauer, Magni
Cancellarii Germanicae Reipublicae instaurata et aperta fuit his diebus allocutione Elmi P. D. Card. Costantini, adstante Praeside E m o
P . D . Card. Frings, Archiepiscopo Coloniensi.
182
tiarum Socialium promota, his diebus in Urbe habita est, quam in honorem P i i P p . X I I idem Emus P . D . Card. Frings conclusit, egregie
alloquens de doctrina Pii X I I circa Communitatem Europaeam .
Amabilis coetus etiam his diebus celebratus fuit, auspice consociatione quae Circolo di R o m a appellatur, in honorem Legationum,
quae extra ordinem ob anniversaria P i i X I I a Nationibus et Guberniis
missae sunt, cui frequentes adfuerunt Primores ac Dignitates tum ecclesiasticae tum civiles Urbis. Ex iis locuti sunt E x c m u s V i r d'Ormesson,
Galliae Orator extra ordinem et eiusdem Consociationis Praeses, Comes Dalla Torre ac E x c m u s V i r Segni, Italici Gubernii Praeses. Postea
E x c m u s ac Revmus P. D. D e l l ' A c q u a , Secretariae Status Pontificis Substitutus, grati animi sensus eiusdem Secretariae Status Legatis omnibus
significans ob eloquens testimonium observantiae ab iisdem oblatum
erga Summum Pontificem, insignem P r o m o t o r e m pacis inter populos in
iustitia et caritate. Qui iure merito totius terrarum orbis aestimationem
et venerationem sibi c o n c i l i a v i t ; conclusit vota exprimens ut pacem in
vera libertate omnium nationum fratres
quamprimum assequantur.
Item Italiae Orator extra ordinem apud A p o s t o l i c a m Sedem his diebus ob anniversaria Pii X I I coetum sollemnem habuit, cui Eiai Patres
D D . Cardinales, Ministri Gubernii Italici ac Dignitates ecclesiasticae
et civiles plurimae interfuerunt.
habitae
sunt in
tota
Italia
sicut in
omnibus totius
Orbis
regionibus.
Dioeceses, Vicariatus Apostolici, Missiones omnes et singulae Paroeciae, Athenaea catholica, Seminaria, Religiosorum utriusque sexus
Communitates, Collegia et Instituta scientiae et studiorum, Actionis Catholicae Consociationes, Sodalitates piae et operariorum, omnes et ubique terrarum, vel sacris solemnibus ritibus, vel coetibus academicis in
honorem Summi Pontificis celebratis, vario m o d o , at eiusmodi concordi
atque aemulo studio publice anniversaria Pii X I I celebraverunt, ut ex
183
observantiae,
admira-
Stationes etiam Radiophonicae atque Televisivae e pluribus Nationibus, una c u m statione Vaticana coniunctae, studiosam curam habuerunt
transmittendi notitias et caerimonias sollemnes celebrationum in honorem P i i P p . X I I , eas praesertim quae in Cappella Papali Basilicae Vaticanae et in foro sancti Petri die Paschatis l o c u m habuerunt.
184
* * *
D i e autem Paschatis Resurrectionis D . N . I . C , primo Aprilis mensis, ingens multitudo christifidelium, tum Urbis tum peregrinorum e variis nationibus, qui antea nequiverant gratulationis ac felicitatis vota c o ram Veneratissimo Pastori ac Patri publice manifestare, in foro sancti
Petri acclamans convenit, cui Summus Pontifex e fronte Basilicae Vaticanae benigne haec verba fecit :
Come desti dallo squillo di vittoria del divino Risorto e irradiati dai
suoi mistici fulgori, voi siete qui convenuti, diletti figli e figlie, per unire
i vostri osanna all'esultanza dei cori angelici :
1
turba caelorum.
P e r come potrebbe essere convincente e animatore il vostro messaggio, diletti figli di R o m a e dell'orbe cattolico, se la vostra stessa
Praecon. Pasch.
Loc. cit.
185
lo. 5, 4.
186
per salvaguardare a l l ' u o m o del presente secolo i valori eterni dello sprito, accrescono invece la confusione, facendosi cos c o m p l i c i dei nemici
di Cristo. Tali in particolare sarebbero quei cristiani che, o tratti in
inganno o piegati dal terrore, cooperassero a discutibili sistemi di progresso materiale, i quali esigono, quasi in contropartita, la rinunzia ai
principi soprannaturali della fede e ai diritti naturali d e l l ' u o m o .
Fondata sulla roccia viva della fede, unica depositaria della sua interezza, la Chiesa ne inalbera il salvifico vessillo in mezzo ai p o p o l i , afmch i veri ed attivi credenti operino, da lei guidati, la c o m u n e salvezza.
La Chiesa nulla teme dal m o n d o e nel m o n d o , poich vive in ogni
istante il mistero della Pasqua con l'incoraggiante saluto, che anche
4
promessa, del Redentore risorto : Pax vobis . P a c e a voi ! P e r la onnipotente assistenza di lui la Chiesa, c o m e non ha temuto nel passato n
i tiranni n gli ostacoli frapposti ai suoi benefci ardimenti, anche nel
c a m p o delle civili conquiste, cos ora sente in s il c o r a g g i o e la forza di
affrontare i pi spinosi problemi che assillano l'umanit, qual quello
di stabilire fra i p o p o l i la coesistenza nella verit, nella giustizia e nell'amore.
La ferma fiducia premessa indispensabile al trionfo della pace. N o n
ne sono perci certamente fautori c o l o r o che si lasciano piegare dal
vento del pessimismo, diffuso ad arte e che trova espressione nell'avvilente adagio tanto non giova a nulla ; n quelli che, chiudendo gli
occhi alle non poche attuazioni nelle riforme di ordine economico e
sociale, di cui essi pur g o d o n o vantaggi ottenuti spesso con estenuanti
fatiche e superando impedimenti quasi insormontabili , non vedono
se non c i che manca, che non stato ancora pienamente conseguito, e
prestano facilmente orecchio alle suggestioni dei seminatori di malcontento.
Il vero amico della pace deve saper reagire in s stesso a simili istigazioni e persuadersi che proprio sui lati deboli d e l l ' u o m o , come il pessimismo, la cupidigia, l'invidia, la frenesia della critica infondata, fa
leva il nemico della pace per gettare il turbamento negli animi. E g l i si
serve ora dell'una, ora dell'altra di quelle passioni e stimola Puna o
187
D'altra parte, diletti figli, occorre notare, che la vera pace non
quiete somigliante alla morte, ma piuttosto potenza e dinamismo di vita.
Da c i consegue che quanto pi elevato l'essere e intenso l'operare,
tanto pi profonda deve apparire l'armonia della pace, la quale quindi
non si oppone ad alcuna conquista del pensiero n allo sviluppo delle
attivit produttive e tecniche, che anzi crea le condizioni pi adatte per
il progresso di ogni opera artistica, economica, politica e scientifica.
Eppure a tutti noto c o m e alcuni rapidi e potenti successi delle conquiste umane possono di fatto creare ansie e timori negli uomini, mettendo in grave pericolo la loro vita individuale e sociale; basta considerare quel che tuttora avviene nelle applicazioni della energia nucleare,
della quale tanto si parla, sulla quale tanto si studia, si spera e si
teme.
L ' u s o di questa formidabile energia a scopi pacifici forma l'oggetto
di accurate e continue indagini, alle quali vanno le Nostre benedizioni
insieme c o i consensi e i plausi di ogni anima onesta e di ogni p o p o l o
civile. Il suo impiego, infatti, per i mezzi di trasporto, che renderanno
molto pi facili e spediti gli scambi delle materie prime per la l o r o
distribuzione a tutti i componenti la grande famiglia u m a n a ; le applicazioni degli istopi radioattivi alla conoscenza dei fatti biologici, alla
cura di gravissime malattie, alla tecnica di particolari processi industriali; la produzione di energia nelle centrali a t o m i c h e ; aprono alla
storia del genere umano nuovi e mirabili orizzonti. Tuttavia, nessuno
ignora che altri usi vengono ricercati e trovati atti a procurare invece
la distruzione e la morte. E quale morte ! Ogni giorno un triste progredire in questo tragico cammino, un affrettarsi per giungere soli,
primi, migliori. E il genere umano perde quasi la speranza che sia possibile di arrestare questa follia omicida e suicida. Ad aumentare lo spavento e il terrore, sono venuti i moderni missili radiocomandati, capaci
di raggiungere enormi distanze per portarvi mediante le armi atomiche
la totale distruzione di uomini e di cose.
Affinch dunque i p o p o l i si fermino in questa corsa verso l'abisso,
N o i leviamo ancora una volta la Nostra v o c e , invocando luce e forza
188
Benedictionem Urbi et
A n . et vol. X X X X Y I I I
2 6 Aprilis 1 9 5 6
(Ser. n, v . X X I I I ) - N . 5
OFFICIALE
perfectionem
congrua
praeparatione
efficaciter
obtinendam,
normis
nunquam
iteratisque
destiterunt
adhortationibus
neque
fideliter
impraesentiarum
Sanctae
obsequentes,
desistunt,
ut
ursin-
gulae, quae ex vocatione, apostolatus causa, civilibus seu socialibus offi13 - ACTA, vol. X X I I I , n. 5. 26-4-1956.
190
Acta Apostolicae
191
lemnem Congressum anni iubilaris (1950, 2 6 / X I - 8 / X I I ) in h o c singillatim educationis et institutionis c a m p o tot tantaque promovit et indefesse promovere pergit, causa fuit ut Sacra Congregatio Religiosis praeposita Antistitarum generalium coetum mense Septembri anno 1952 indiceret, in quo de novo erigendo in Urbe Instituto ageretur quod aliorum omnium per orbem exsistentium vel in posterum condendorum, non
solum exemplar esset, sed etiam sub diversis respectibus complementum
atque c o r o n a .
Quare eadem Sacra Congregatio Religiosis praeposita, iussu et auspiciis Nostris, ut Congressus votis faceret satis, cooperantibus undique
Antistitibus generalibus, Anno mariali, Institutum Beatae Mariae V i r ginis, quae a Nobis sollemniter Regina proclamata et coronata erat, in
alma Urbe erigendum curavit. Cum hoc Institutum, cui nomen Regina
Mundi inditum est, hisce annis optimum iam de se specimen dederit et
securum Nobis offerat pignus illorum felicium fructuum quos ardenter
optamus, eo consilio ducti ut ipsum Nostra pontificia approbatione roboretur et augeatur, ac praestans exemplar atque auspex fiat similium
pro virginibus D e o dicatis Institutorum, quae ubique terrarum iam condita sunt vel in posterum legitime condentur, haec quae sequuntur,
Motu proprio ac matura deliberatione Nostra, decernimus ac statuimus.
I
Institutum quod Regina Mundi nuncupatur, ad altiorem virginibus D e o et animarum ministeriis consecratis institutionem, educationem et formationem in scientiis ac disciplinis, praecipue sacris, impertiendam, pontificium declaramus et h o c titulo ipsum decorari concedimus.
II
H o c Institutum Nostro nomine Nostraque auctoritate Sacra Congregatio Religiosis praeposita, sub Statutis a Nobis probatis, moderabitur.
Sacra Congregatio in hoc Nostro Instituto ordinando, regendo, c o m piendo, valide, ad normam Statutorum, a Delegatis Sacrae Congregationis Seminariis et studiorum Universitatibus praepositae,
Secreta-
III
192
saecularibus et religiosis, cuiusvis gradus, illa amplitudine quae in singulis diplomatibus accurate definietur, tradere possint. Ut magisterium
in scholis laicis viris destinatis exerceri valeat, ea accurate servari debent, quae de iure servanda sunt.
IV
H u i c denique Instituto facultatem facimus, ad normam Statutorum,
illas Scholas et Instituta, eorumve Sectiones, sibi aggregandi quae ipsi
afonia videantur.
H a e c auctoritate Nostra decernimus ac statuimus, contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiari etiam mentione dignis.
D a t u m E o m a e , apud Sanctum Petrum, die xi mensis Februarii, anno
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri septimo decimo.
PIUS PP. XII
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
CHUNCHONENSIS
APOSTOLICA PRAEFECTURA CHUNCHONENSIS AD DIGNITATEM PERDUCITUR APOSTOLICI VICARIATUS, IISDEM FINIBUS NOMINEQUE SERVATIS.
P I U S
E P I S C O P U S
193
194
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius
Serafini,
Proton.
Apost.
Sericano,
Proton.
Apost.
Loco 8 Plumbi
In Ap. Cano, tab., vol. LXXXXI, n. 55.
II
MONTISVIDEI
ET
ALIARUM
( M E L E N S I S - S. I O S E P H I IN U R U Q U A R I A )
AB ARCHIDIOECESI MONTISVIDEI ET AB ALIIS QUIBUSDAM DIOECESIBUS QUAEDAM
TERRITORIA DETRAHUNTUR, E QUIBUS DUAE ALIAE DIOECESES CONSTITUUNTUR ! (( MELENSIS )) ET (( S. IOSEPHI IN URUQUARIA )).
P I U S
E P I S C O P U S
195
clesiarum territoriis. Quae cum ita sint, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali
praepositorum, post rem iterum atque iterum consideratam, eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris vel habeant vel sese
habere putent, Nostra apostolica auctoritate haec decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Montisvidei id territorii separamus, quod has
civiles regiones complectitur : Lavalleja, R o c h a et Maldonado ; a dioecesi vero Floridensi-Melensi oras quae populari nomine Treinta y Tres,
et Cerro Largo dicuntur. Quibus e territoriis novam dioecesim constituimus, Melensem appellandam iisdemque finibus terminaridam ac regiones quas commemoravimus e quibusque coalescit. Huius novae dioecesis
caput Episcopique Sedes et domicilium urbs Melo erit, quae urbs usque
ad annum millesimum nongentesimum tricesimum primum Sedis episcopalis honorem habuit ; cathedram vero suae potestatis et magisterii in
templo B. M. V. a Pilar cognominatae et S. Raphaelis Archangeli Episcopus collocabit, quod scilicet ad gradum aedis cathedralis evehimus
c u m omnibus suis iuribus et privilegiis. Item ab eadem archidioecesi
Montisvidei eas regiones distrahimus quibus sunt in vulgus nomina :
S. Jos de M a y o , et Canelones, exceptis tamen curiis quae Ioaquin Suarez, P a n d o , et Sauce cognominantur, quaeque in altera e duabus regionibus sunt sita ; a dioecesi vero Saltensi eam partem seiungimus quam
populus Coloniam nuncupat. Ex quibus omnibus terris aliam dioecesim
erigimus, 8. Iosephi in XJruquaria appellandam, cuius Sedem in urbe
S. Jos de Mayo statuimus, cuiusque cathedrale templum illud erit quod
est S. Iosepho B. M. V. Sponso dicatum, omnibus iuribus, honoribus, et
privilegiis datae dignitatis auctum. H a r u m dioecesium E p i s c o p o s censemus iisdem item iuribus, facultatibus, insignibus cumulari quibus
ceteri fruuntur per orbem sacrorum Antistites; onerari tamen volumus
iisdem obligationibus. Qui praeterea E p i s c o p i subiecti erunt tamquam
suffraganei Archiepiscopo Metropolitae Montisvidei, sicuti et novae dioeceses, uti aequum est, eidem metropoli obnoxiae erunt. Quandoquidem
autem decet eos pueros qui Christi voce ad suavissima sacerdotii munera
invitentur diligentissime excoli, ideo mandamus ut quam primum fieri
potest in unaquaque novarum dioecesium Seminarium saltem elementarium exstruatur iuxta leges iuris communis et normas a S. Congregatione de Seminariis et studiorum Universitatibus latas. Ex quo lecti
iuvenes R o m a m mittantur, ut vera philosophia imbuantur sacrarumque rerum disciplina erudiantur, Pontificio Collegio Piano Latino Americano recepti. Studeat Episcopus uniuscuiusque dioecesis ut in cathedrali
196
Floridensem-Melensem ac
Saltensem pertinentium,
degunt.
Itidem mandamus ut
ad
Iubemus tandem
ut quae dioecesis adhuc Floridensis-Melensis est appellata, ea in poster u m Floridensis tantum cognomine vocetur. H i s omnibus quae per N o stras sub plumbo Litteras praecepimus perficiendis venerabilem
Fra-
trem Alfredum Pacini, quem meminimus, deligimus, factis ad id potestatibus, qui tamen, si casus ferat, poterit et alium virum delegare, dumm o d o ecclesiastica dignitate insignem. Confecto autem negotio, documenta exarari idem faciet
nem Consistorialem c i t o mittet. Quodsi fiat ut c u m hae Litterae N o strae ad effectum erunt deducendae alius Apostolicae Nuntiaturae in
Uruquaria Republica praesit, hic quae mandavimus faciet.
H a s vero
197
tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo
m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas,
qui S u m m o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die decimo quinto mensis
Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quint o , Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius
$ Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
8. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus T o n d i n i
Apostolicam Cancellariam Regens
Franciscus
Caesar
Hannibal
Federici,
Ferretti,
Proton.
Proton.
Apost.
Apost.
Loco Ei Plumbi
In Ap. Cane, tao., vol. LXXXXI, n. 96.
III
VALDIVIENSIS - PORTUS MONTT
(OSORNENSIS)
DISTRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS EX DIOECESIBUS VALDIVIENSI AC PORTUS
MONTT, NOVA EFFICITUR (( OSORNENSIS )) DIOECESIS.
P I U S
E P I S C O P U S
venerabilis
Frater
Sebastianus
R a g g i o , Archiepiscopus titulo Ephesinus et in Chilia A p o s t o l i c u s Nuntius, post auditos, ut aequum erat, venerabiles Fratres A r c t u r u m Mery
Beckdorf, nuper E p i s c o p u m Valdiviensem nunc Archiepiscopum titulo
Phasianum, R a y m u n d u m Munita Eyzaguirre, E p i s c o p u m Portus Montt,
Georgium A n t o n i u m Larrain Cotapos b. m . , qui tunc Chillanensis Episcopus erat, ac denique Guidonem Benedictum Beck, E p i s c o p u m titulo
198
territoriis,
nova
cathedralis
conderetur
Sedes.
Cuius
postula-
quibus,
sacrarum
rerum
usu
doctis,
persuasissimum
est, ubi apte dioeceses disponantur, sacerdotum labores magis proficere, homines uberrimo fructu c o l i , incepta denique p r o s p e r a n atque
ad felicem exitum adduci. Quam ob rem, de consilio venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali p r a e p o s i t o r u m ; consensu eorum suppleto, qui in hac re aliquid
iuris vel habeant vel se habere existiment, apostolica summaque Nostra
potestate sequentia statuimus. A Valdiviensi dioecesi eam distrahimus
regionem, quae in civili provincia vulgato nomine Osorno exstat; item
a dioecesi Portus Montt id territorii separamus, quod municipium vulgo Puerto Octay complectitur itemque in Osorno provincia, quam commemoravimus, continetur; quibus ex ita disiunctis territoriis, dioecesim
condimus, quam Osomensem appellari volumus et iisdem atque civilis
provincia Osorno finibus terminari. Praeterea a Valdiviensi dioecesi
regionem dividimus quae,
199
sive bonis quae, peracta ad canonis 1500 O. I. O. normam rerum opumque Valdiviensis mensae divisione, Osornensi obvenient dioecesi. Quoniam autem maxime Nobis est c o r d i eorum institutio puerorum qui, divinitus ad sacerdotium vocati, futuri sunt uniuscuiusque dioecesis c o lumen atque subsidium,
seminarium
Capitularis V i c a r i i ,
Sede vacante,
electio aliaque
200
$ Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. Seleuc. in Is., Decanus Proton. Apost.
Bernardus De Felicis,
Proton.
Apost.
Loco B Plumbi
In Cane. Ap. tab., vol. LXXXXI, n. 84.
LITTERAE APOSTOLICAE
I
BEATA MARIA V. AB ORIGINE IMMACULATA PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA CONSTITUITUR PRAEFECTURAE APOSTOLICAE GALAPAGENSIS.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quae una ab origine omnis labis servata fuit immunis, Beatam Mariam V i r g i n e m Christifideles, qui Galapagenses insulas, scilicet eiusdem nominis Praefecturam A p o s t o l i c a m ,
incolunt, ut peculiarem tutricem excolunt, venerantur atque praecipua,,
quasi filiorum in m o d u m , prosequuntur pietate. Cupiens autem eorum
animos hac religione artius devincire, Mariano praesertim volvente A n n o , Dilectus Filius Aloisius Reginaldus Petrus Paulus A n d r a d e , Praefectus A p o s t o l i c u s Galapagensis, vota quoque depromens Praefecti M a ritimi aliorumque V i r o r u m e prioribus populique fidelis, N o s rogavit,
ut Beatam Mariam V i r g i n e m ab origine Immaculatam
Praefecturae,
201
Brevibus
Apostolicis
II
AD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA ARCHICONFRATERNITATIS B. MARIAE V. IMMACULATAE IN CIVITATE ET ARCHIDIOECESI CATACENSI.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. M a x i m o afficimur gaudio c u m quotidie magis magisque clarescat A n n u m Marianum, quem laetantes et fidentes Litteris Nostris Encyclicis Fulgens corona , indiximus, Venerabilium Fratrum E p i s c o p o r u m studiosa cura et Christifidelium pia dociltate id quod Nos voluimus feliciter et plene consequi. Iuges enim ad
N o s perveniunt undique preces quae eo tendunt ut Beatissimae Virginis
Mariae cultus in orbe catholico augeatur, Eique honor addatur, erga
Ipsam Dei hominumque Matrem dulcissimam filiorum amor increscat.
Quibus precibus nunc addendae sunt quae Nobis adhibuerunt dilecti filii
Sacerdos qui est simul Magister pietatis et Rector necnon nobilis vir
qui est P r i o r V e n . Archiconfraternitatis a Beatissima Virgine Maria
202
203
Brevibus
Apostolicis
III
SANCTUS CHRISTOPHORUS, M . , ELIGITUR IN PRAECIPUUM CAELESTEM PATRONUM PRO TOTO ITALICI EXERCITUS ORDINE AD REM MACHINALEM ET AD AUTOMATARIAS RAEDAS PERTINENTE, VULGO (( MOTORIZZAZIONE E SERVIZIO
AUTOMOBILISTICO )) NUNCUPATO.
204
In pervetusta quoque
205
Brevibus
Apostolicis
IV
SANCTUS LUCAS EVANGELISTA CAELESTIS PATRONUS PUBLICI COLLEGII MEDICORUM, VULGO (( CUERPO DE SANIDAD NACIONAL )), IN DIOECESI MATRITENSI
CONFIRMATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Altissimus creavit medicamenta ,
quemadmodum in libris divino afflante Numine exaratis, scriptum est
(cf. E c c l . , XXXVIII, 4). Qui ergo in salutari arte aegrotos ad sanitatem
revocandi versantur, eos ad Deum animos decet convertere, a quo ut a
Patre luminum omne datum optimum et omne donum perfectum descendit (cf. l a c . I, 17). H o c sentiunt, quemadmodum accepimus, Catholici medici Hispani publici collegii, quod vulgari sermone Cuerpo de
Sanidad Nacional appellatur. Qui, maiorum astricti religione, ut in
exercenda arte vitaque transigenda superno utantur praesidio,
pecu-
206
Brevibus
Apostolicis
V
TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS TEMPLO SANCTI IOSEPH, IN URBE
ET ARCHIDIOECESI MARIANOPOLITANA, CONFERUNTUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. A m p l o T e m p l o , honori Sancti Iosephi, A l m a e Deiparae Sponsi, sacro, Marianopolis, Canadesium urbs
praeclara, magnopere, ut ad N o s allatum est, decoratur. Quae augusta
Aedes, quam vulgari sermone Oratoire Saint Ioseph du Mont-Royal
appellant, patet in longitudinem passus fere LXV, in latitudinem vero
x x x x i , statque ad auras sublimis. H o c praeterea religionis domicilium
Christifideles non solum ex ea urbe atque continente regione, sed etiam
e longinquo consueverunt perfrequentes adire, ut D e o Optimo M a x i m o
atque Servatoris Patri nutricio pie supplicent muneribusque supernis
potiantur. In quos assiduas ibi curas impendunt plurimi eiusdem Templi sacri administri. Cupiens autem hanc religiosam alacritatem atque
erga Sanctum Iosephum pietatem maioribus in dies augere incrementis,
Dilectus Filius Noster Paulus Aemilius Sanctae Romanae Ecclesiae
Presbyter Cardinalis Lger, Archiepiscopus Marianopolitanus, preces
207
Brevibus
Apostolicis
VI
ECCLESIA PAROECIALIS B. MARIAE V. A SS. ROSARIO, IN LOCO VULGO ((VILLA
DEL ROSARIO )) INTRA FINES CORDUBENSIS IN ARGENTINA ARCHIDIOECESISEXSTANS, BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQE AUGETUR.
208
permagnum
pecu-
liare et memoratae Ecclesiae antiquitati et Cleri populique pietati benevolentiae Nostrae testimonium conferre volentes, huiusmodi votis statuimus annuere. Quapropter, ex consulto Sacrae R i t u u m Congregationis,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in m o d u m ,
Ecclesiam paroecialem Beatae Mariae Virginis a Sacratissimo R o s a r i o ,
in urbe vulgo Villa del Rosario intra fines memoratae Archidioecesis
exstantem, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus,
decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter
exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et
obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in
posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane, fieri, si quidquam secus super his, a
209
Brevibus
Apostolicis
EPISTULA
AD REVMUM P. ENGELBERTUM EBERHARD, ORDINIS FRATRUM EREMITARUM S. AUGUSTINI MODERATOREM GENERALEM, OB SEPTIMUM EXEUNTEM SAECULUM
AB UNITATE EREMITARUM SODALIUM CONSTITUTA.
210
ALLOCUTIO
Cultoribus,
Docentibus
et
Dirigentibus
Urbe
Unionis
de Archeologia,
internationalis
de Historia ac
ma-
de Artis
211
les intressent tontes ; elle accorde aux entreprises, que des Instituts
isols pourraient difficilement conduire bonne fin, un appui financier efficace, et les soutient toutes de son autorit m o r a l e ; en un mot,
elle est devenue le foyer des initiatives et des intrts culturels de ces
diverses Nations R o m e . Nous nous en rjouissons cordialement. Nous
voudrions aussi vous exprimer Notre satisfaction particulire pour le
projet, dont vous Nous avez fait part, de rditer sur un plan plus
vaste la Bibliotheca Historica Medii Aevi de l'illustre Auguste Potthast.
V o u s savez quels services prcieux cet ouvrage rend entre autres l'Histoire ecclsiastique pour la priode qui va de 500 1500.
En accueillant en septembre dernier les membres du Congrs International d'Histoire, Nous leur disions que Nous n'avions nullement l'impression de Nous adresser des inconnus ou des trangers; cette impression, Nous l'prouvons plus vive encore prsent : on pourrait mme presque dire que le Vatican lui aussi est un Institut d'Archologie,
Histoire et Histoire de l ' A r t , c'est--dire un Institut culturel.
Mais, mme si sa rsidence, le Vatican, peut se vanter d'tre un haut
lieu de l'histoire et de l'art, le Pape est le Chef d'une socit religieuse,
d'une Eglise universelle. Nous voyons en cela une invitation profiter de
votre prsence ici, Messieurs, pour revenir sur une question, que Nous
avons dj touche dans l'allocution au Congrs Historique rappele
l'instant : Nous voulons dire la position de l'Eglise catholique l'gard
de la culture.
Nous affirmions alors que l'Eglise catholique ne s'indentine aucune
culture. Quelle est la raison profonde de cette attitude? Elle rsulte en
principe de l'indpendance radicale de la religion vis--vis de la culture.
Celle-ci ne permet pas de juger des valeurs religieuses. Ainsi, l'ge d ' o r
de la culture grecque, qui dura deux sicles peine, tient une place unique dans l'histoire universelle, et le peuple d'Isral en Palestine n'a pas
produit de valeurs culturelles comparables. On ne peut cependant rien
en conclure quant la puret et l'lvation des conceptions religieuses de ces deux peuples. Plusieurs sicles avant l'apoge de la culture
hellnique, le peuple d'Isral exprime dj, dans les Psaumes et les Prophtes, et mme, bien plus tt, dans le Deutronome, son ide de Dieu et
des fondements moraux de la vie humaine avec una puret et une perfection, auxquelles l'hellnisme n'atteignit jamais, mme chez ses coryphes spirituels, Socrate, Platon et Aristote. L'efflorescence de la culture arabe en Espagne une poque o, plus au nord, la culture chrtienne ses dbuts s'levait peu peu par un effort laborieux, prouve-t-elle
212
la supriorit de l'islamisme sur le christianisme? Sans doute les savants arabes n'auront-ils pas manqu de reprocher aux chrtiens leur
infriorit; mais il ne faut jamais juger une religion d'aprs le dveloppement culturel de ses adhrents.
N o u s voil ainsi revenus l ' E g l i s e . Son Divin Fondateur, JsusChrist, ne lui a donn aucun mandat ni fix aucune fin d'ordre culturel.
Le but que le Christ lui assigne est strictement religieux ; il est mme
la synthse de tout ce que renferme l'ide de religion, la religion unique
et absolument vritable : l ' E g l i s e doit conduire les hommes D i e u ,
afin qu'ils se livrent lui sans rserve et trouvent aussi en Lui la paix
intrieure parfaite. V o i l p o u r q u o i le Christ a confi l'Eglise toute sa
vrit et toute sa grce.
L ' E g l i s e ne peut jamais perdre de vue ce but strictement religieux,
surnaturel. Le sens de toutes ses activits, jusqu'au dernier canon de son
Code, ne peut tre que d ' y c o n c o u r i r directement ou indirectement. Les
e
Papes du x v sicle, partir de Nicolas V, ont suivi avec beaucoup d'intrt le mouvement culturel de la Renaissance. Ils l'ont fait, au dbut
du moins, pour relayer en quelque sorte ce mouvement et ne pas le laisser s'garer sur des voies trangres la pense chrtienne. Mais l'histoire aprs c o u p s'est demand si, avec le temps, les hommes d'Eglise n ' o n t
pas subi le charme de l'humanisme au point de lui sacrifier en partie
leur tche principale, s'il est vrai qu' cette poque, prcisment aux
environs de 1500, il a fallu rappeler avec force le sens religieux de la vie
et celui de la croix du Christ. Le conflit de la religion et de la culture,
ce moment si important de l'histoire, contribue mettre en relief l'indpendance radicale de l'Eglise vis--vis des activits et des valeurs culturelles.
D ' a u t r e part, on ne peut pas interprter la conscience q u ' a l'Eglise
de cette indpendence c o m m e le fruit d'un certain pessimisme l'gard de
e
213
Jsus-Christ lui-m-
me. Le don total Dieu est certainement un acte spirituel ; mais il doit
s'prouver dans la ralit de la vie humaine, au fil des heures, des jours
et des annes. Le christianisme ne connat pas non plus dans l'univers
de domaine o Dieu ne pourrait pntrer. L'Eglise a rejet toute forme
de dualisme manichen : Frres, dit l ' A p t r e Paul, tout ce qu'il y a de
vrai, de noble, de juste, de pur, d'aimable, d'honorable, de vertueux, de
2
louable, que ce soit l l'objet de vos penses , et plus clairement encore, dans la formule classique bien connue : Tout vous appartient, mais
vous tes au Christ, et le Christ est Dieu .
On a restitu rcemment la Summa
contra
Gentiles
du
grand
Thomas d'Aquin une section, qui y manquait ou qu'on n ' y trouvait que
sous une forme c o r r o m p u e ; l'authenticit put en tre prouve grce
1
Gen. 1, 28.
Phil. 4, 8.
1 Cor. 3, 22-23.
214
St Thomas traite en ce
En
sicle et du moyen-ge et
215
216
une
juridiction spirituelle indpendante des pouvoirs publics, destine vrifier si les lois humaines s'accordent avec la loi divine; le droit de proprit reu avec la dignit personnelle, c o m m e un titre moral qui vaut
devant Dieu et le prochain et condamne toute espce d'exploitation illgitime ; l'exigence du mariage monogamique indissoluble et d'une puret
qui atteigne jusqu'au plus intime de la pense et de la volont.
L ' E g l i s e qui fit triompher ces principes contribua par l l'laboration de la culture occidentale. On donnera raison l'histoire, lorsqu'elle
affirme que celle-ci prolongeait la culture romaine du Bas-Empire,
laquelle se joignirent des lments culturels germaniques. Elle a donc
hrit de toute l'antiquit et du monde germanique. Mais son me, ce
sont les principes chrtiens que l'Eglise lui a transmis et qu'elle a maintenus vivants. Aussi la culture occidentale se maintiendra-t-elle et serat-elle fconde dans la mesure o elle leur restera fidle, aussi longtemps
qu'elle ne perdra pas son me.
Dans Notre Encyclique (( Evangelii praecones , du 2 Juin 1951, Nous
avons Nous-mme dclar : Illam Ecclesia, inde ab origine ad nostram
usque aetatem, sapientissimam normam semper secuta est, qua quidquid boni, quidquid honesti ac pulchri variae gentes e propria cuiusque
sua indole e suoque ingenio habent, id Evangelium, quod amplexae sint,
non destruat neque restinguat ,
christiana.
C'est dans ces sentiments que Nous appelons de tout cur sur vos
personnes les bndictions divines et Nous vous souhaitons de les recevoir en abondance.
7
217
EDMONTONENSIS-SANCTI P A U L I IN A L B E R T A
DECRETUM
DE FINIBUS DIOECESIUM MUTATIONE
pertinent,
ab
eadem
archidioecesi
distraherentur
et
ecclesiasticis
bonis
et
fundationibus
in
earum
territorio
exstantibus vel quomodolibet ad illud vel ad fideles in illo degentes spectantibus, ad dioecesim Sancti Pauli in Alberta pertinere censeri valeant
ac debeant.
Statuit insuper haec eadem Sacra Congregatio ut Clerici in memoratis duabus paroeciis legitimum habentes domicilium, statim ac praesens Decretum ad exsecutionem deductum fuerit, illi dioecesi censeantur
incardinati, cui eaedem paroeciae nunc attribuuntur ; ac pariter ut omnia
Acta Apostolicae
218
Sedis -
Commentarium
Officiale
S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
TI
VERULAN AE
(VERULANAE - FRUSINATENSI)
DECRETUM
DE NOVO DIOECESIS TITULO
In dioecesi Verulana urbs Frusino exstat, quae, cum sit civilis eiusdem nominis provinciae caput ideoque magistratuum ac publicorum
munerum sedes, hisce novissimis temporibus magna incrementa coepit
et negotiorum frequentia, scholarum institutionibus et incolarum numero
caeteris Latii meridionalis urbibus praestat.
Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . X I I ,
his omnibus rite perpensis, peculiari apostolicae Suae benevolentiae
signo Frusinatensem civitatem cohonestare cupiens, de consilio infrascripti Cardinalis Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis et
suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si
Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, Frusinatensem titulum,
ab eiusdem nominis civitate, perpetuo unit veteri titulo Verulano, ita
dioecesis
et
219
Episcopus Verulanus-Frusinatensis
nuncupati
possit ac debeat.
Contrariis
quibusvis
minime
obstantibus,
etiam
speciali
mentione
dignis.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die
29 Februarii 1956.
g F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L.
ff S.
I.
Ferretto,
Adsessor
III
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 10 Ianuarii 1956 Titulari episcopali Ecclesiae Celerinensi praefecit E x c . P. D. Aloisium V i c t o r e m Sartori, hactenus Episcopum Montisclarensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c .
P. D. Antonii Reis, Episcopi S. Mariae.
die 28 Ianuarii Titulari episcopali Ecclesiae Lorymiensi Revmum
P. D. V i c t o r e m L o n g o , Protonotarium Apostolicum a. i. p. et Delegatum
A c t i o n i Catholicae provehendae in archidioecesi Neapolitana, quem deputavit Auxiliarem E m i ac Revimi P. D. Marcelli S. R. E. Cardinalis
Mimmi, Archiepiscopi Neapolitani.
die 11 Februarii Titulari episcopali Ecclesiae Cernitzensi Revmum
P. D. Fidelem Tubino Mongilardi, ab archidioecesi Limana, Antistitem
Urbanum et Rectorem Universitatis catholicae Limanae, quem deputavit
Auxiliarem
Exc.
P.
D.
Ioannis
Landzuri
Ricketts,
Archiepiscopi
Limani.
die 18 Februarii Titulari episcopali Ecclesiae Ierafitanae Revmum
D.
cathedralis,
canonicum Capituli
Rectorem
seminarii majoris
220
Revmum D. Aloisium Rinaldi, Canonicum theologum Capituli Metropolitani Neapolitani et Vicarium Generalem memoratae archidioecesis.
ie 2k Februarii Cathedrali Ecclesiae Campinensi Grandi E x c .
P. D. Octavium Aguiar, hactenus Episcopum titularem Gergitanum.
Cathedrali Ecclesiae Vallensi in Lucania E x c .
P. D.
Blasium
Corripio
Ahumada,
hactenus
Episcopum
titularem
Zapa-
renum.
die 1 Martii Cathedrali Ecclesiae Huancavelicensi Revmum P. D.
Florentium Coronado, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris.
die 5 Martii Cathedrali Ecclesiae Barrensi de Pirahy Revmum
D.
Agnellum
Rossi,
canonicum
Santanderiensis.
Ecclesiae
Barenae
in
Pisidia
quem deputavit
Sanctitatis
Suae,
parochum
et
vicarium
foraneum
oppidi
Beniaminum
Ieanmard,
hactenus
Episcopum
Lafayettensem.
221
Ecclesiae
Dystiensi Revmum
D. Antonium Ona de Echave, Vicarium Generalem et canonicum Capituli cathedralis Pampilonensis, quem deputavit Auxiliarem E x c .
P.
titulum
ad personam.
quo
Causae in casu et ad
effectum
agitur.
H o c est in Ecclesiae more positum quod, si post beatificationis sollemnia alicui Servo Dei concessa, fidelium religio incrementum erga
illum capiat, nec non plures gratiae seu miracula eius intercessione a
D e o ferantur accepta,
canonizationis
causa resumatur.
Iamvero
Bea-
222
torum fastis Maria Teresia De Soubiran, Congregationis Mariae A u x i liatricis Fundatrix, die 20 Octobris anni 1946 fuit adscripta indeque
cultus in eamdem Beatam ubique percrebuit pluresque gratiae, ni forte
etiam miracula, eadem deprecante a D e o patrata feruntur, prout tres
Eminentissimi Patres Cardinales, sex Excellentissimi E p i s c o p i multique alii V i r i illustres ac Sorores Congregationis ab eadem Beata conditae testantur.
H i n c Revmus P. Carolus Miccinelli, S. J., Causae huius Postulator
legitime constitutus, nomine praedictorum Praesulum Virorumque illustrium ac Congregationis Mariae Auxiliatricis, humiles enixasque
preces Summo Pontifici adhibuit ut canonizationis Causa resumeretur.
Ad quam instantiam E m u s ac Revmus D o m i n u s Clemens Cardinalis
Micara, Episcopus Veliternus, Causae ipsius Ponens seu Relator, in
ordinario S. R i t u u m Congregationis coetu, die 16 Novembris 1954 ad
Vaticanum habito, dubium proposuit discutiendum :
commissio reassumptionis
An signanda sit
post
si
nempe
signandam
Sanctissimo
esse
commissionem
reassumptionis
Cau-
placuerit.
F a c t a demum Beatissimo Patri subsignato die per subscriptum Cardinalem S. R. C. Praefectum relatione, Sanctitas Sua, E m o r u m Patrum
rescriptum
nizationis
ratum
Beatae
habens,
Mariae
commissionem
Teresiae
De
Sua manu
reassumptionis
Soubiran,
Causae
Fundatricis
cano-
Congre-
223
II
ROMANA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVI DEI INNOCENTII PAPAE XI
SUPER DUBIO
proximum,
Temperantia,
necnon de
Fortitudine,
virtutibus
earumque
cardinalibus Prudentia,
adnexis
in
gradu
Iustiheroico
seu martyres, effuso sanguine, seu heroicarum virtutum cultores, dignum obtineant publici sertum honoris (Pius Papa X I I , die 30 Ian.
1951). Re quidem vera ex his haud pauci ultimis hisce annis beatorum
ac sanctorum catalogo fuere ascripti, quos inter dignitate eminet Sanctus
Pius Decimus. N u n c autem ad altarium honores assequendos alter Summus Pontifex, Venerabilis Innocentius X I , videtur properare. Decreto
enim hoc S. R i t u u m Congregatio, Summo Pontifice confirmante, heroicas
ipsum exercuisse virtutes sollemniter iure merito declarat, uti ex dicendis
evidenter apparet.
Comi, die 19 Maii anno 1611, e Livio Odescalchi et Paula Castelli,
divitibus, piis, honestis atque religiosa liberalitate insignibus parentibus,
puer natus est, c u i in baptismo, sequenti die ei collato, Benedicti nomen
fuit impositum. Quod nomen vere faustum omen constituit. Ipse enim,
divinis benedictionibus praeventus, a pueritia ad mortem usque, numquam a recto devians, ad christianan perfectionem pervenit. Siquidem,
dum natali in urbe, in scholis Societatis Iesu litteris operam dat, novimus
eum cum morum integritate tum pietate in Deum beatamque Virginem,
inter Marianae Congregationis sodales excelluisse. Quam probitatis laudem tum quoque servavit, c u m pecuniariae administrationis artem penes
consanguineos, qui argentariam faciebant, exercuit.
Utroque orbatus
224
Sacra
Congregatio Rituum
225
de
cardinalibus
que adnexis
Caritate
cum in
Prudentia, Iustitia,
in gradu heroico
Venerabilis
Deum,
Constare de virtutibus
tum in
proximum, neo
Temperantia, Fortitudine
Innocentii Papae
XI
earumin
casu
226
H o c autem decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit.
Datum in A r c e Gandulphi, prope R o m a m , die 15 Novembris anno 1955.
C. Card. CICOGNANI, Praefectus
L R S.
"
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius
III
OFFICIUM ET MISSA IN SOLEMNITATE S. IOSEPH OPIFICIS, SPONSI B. M. V.
Die 1 Maji
IN SOLEMNITATE
classis
hi<s
propria.
IN I V E S P E R I S <
alleluja.
Col. 3, 14-15
227
Afflatu
speri F l a m m i s A n g e l u s
hodie
est, alleluja.
Oratio
Rerum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :
concede p r o p i t i u s ; ut sancti Joseph exemplo et patrocinio, pera perficimus quse prseipis,
et praemia consequmur
quse
promittis.
Per
Dominum.
Completorium
de
Dominica.
AD MATUTINUM
228
Faber,
nutris.
sanctum
spculum
fabrrum,
pater
cunctis
opifxque
rerum,
Fac
alleluja.
In principio creavit Deus hominem ad imaginem suam ; ad imaginem Dei creavit illum : masculum et feminam creavit eos. Benedixitque
illis Deus, et ait :
subjicite eam . Viditque Deus cuncta quas fecerat, et erant valde bona.
Et factum est vespere et mane, dies sextus. Igitur perfecti sunt caeli
et terra et omnis ornatus eorum. Complevitque Deus die sptimo opus
suum quod fecerat; et requievit die sptimo ab universo opere quod
patrrat. Et benedixit diei sptimo, et sanctificavit illum, quia in ipso
cessaverat ab omni opere suo, quod creavit Deus ut faceret.
Rj. Sex diebus operberis et facies omnia pera tua, sptimo autem
die sabbatum D o m i n i D e i tui est : * N o n facies omne opus in eo, alleluja,
f. Sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram, et requievit in die
sptimo. Non facies.
229
Lectio II
Cap. 2, 7-9, 15
Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terrae, et inspiravit in faciem ejus spirculum vitae, et factus est homo in animam
viventem.
principio, in quo posuit hominem quem formverat. Produxtque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu et ad vescndum
suave; lignum etiam vitae in medio paradisi lignmque scientiae boni
et mali. Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso
voluptatis ut operaretur et custodiret illum.
Rj. Posuit Dominus Deus hominem quem formverat, in paradisum
voluptatis, * Ut operaretur illum, alleluja, t- Hasc erat condicio hominis ab initio. Ut operaretur.
Lectio III
Dixitque Dominus Deus Adae : <x Quia audisti vocem uxoris tuae,
et comedisti de ligno, ex quo praecperam tibi ne comderes, maledicta
terra in opere tuo ; in laboribus cmedes ex ea cunctis diebus vitae tuae.
Spinas et trbulos germinbit tibi, et cmedes herbam terrae. In sudre
vultus tui vescris pane, donec revertris in terram, de qua sumptus
es ; quia pulvis es, et in plverem revertris . Et emisit eum Dominus
Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram, de qua sumptus est.
Ejecitque A d a m , et collocavit ante paradisum voluptatis Cherubim et
flmmeum gladium atque verstil em ad custodiendam viam ligni vitae.
Rj. Post peccatum ejcit Deus hominem de paradiso voluptatis, * Ut
in laboribus operaretur terram, alleluja, f.
IN II NOCTURNO
Ant. Jesus, * cum esset triginta annorum, putabtur filius Joseph,
alleluja.
f. O magnam dignitatem laboris, alleluja.
Rj. Quem Christus sanctificavit, alleluja.
Lectio
(Ex
Actis
Pii
IV
PP.
XII)
230
Etenim
alloquens,
opificum institutionem
summopere
commendavit. Haec enim nostris temporibus potiores sibi vindicat partes, ut opifices christiana doctrina rite imbuti, grassantes circa societatis constitutionem remque oeconomicam errores devitent, et moralem ordinem a D e o praestitutum, quem Ecclesia pandit atque interpretatur, de opificum juribus atque officiis, probe noscant, reique gerendae
participes effecti, ejsdem procurationi efficaciter adlaborent. Christus
enim primus in orbe promulgavit atque Ecclesiae tradidit principia, quae
ad has dirimendas quaestiones immutabilia ac validissima perstant.
Rj. Dedisti mihi protectionem salutis tuae et dextera tua suscepit
me * Protector meus et susceptor meus, alleluja, f. E g o protector tuus
sum et merces tua magna nimis. Protector.
Lectio
VI
Quo autem humani laboris dignitas, et principia quae eandem efficiunt, altius insidrent animis, Pius duodecimus festum sancti Joseph
opificis instituit, qui omni coetui operario exemplo sit ac praesidio.
Ab hoc enim exemplo, qui operosas exercent artes discere debent qua
ratione et quo spiritu sua munia expleant, ut pariter p r i m o D e i obsequentes praecepto, terram subiciant atque oeconomicae prosperitti cnsu-
231
alleluja.
IN I I I NOCTURNO
Ant. Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est filius Joseph? Alleluja.
f. V e r b u m Dei, per quod facta sunt omnia, alleluja.
Rj. Dignatus est operari manibus suis, alleluja.
Lectio sancti Evangelii secundum Matthaeum
Lectio VII
Evangelium
Luc,
cap.
IV
posi-
tum : Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est faber, filius Mariae?
Haec omnia despective dicta sunt.
232
* Qui putabtur
VIII
Et est sensus :
non
potest esse Christus Dominus, quem unxit Deus. Et ideo sibi non est
credendum tam rusticano et tam viii.
Rj. Unde huic sapientia haec et virtutes? * Nonne hic est f abri filius?
Alleluja, f. Ita dicebant in civitate Nazareth. Nonne hic est. Gloria
Patri. Nonne hic est.
Lectio
IX
Faber tamen erat Dominus : quia propheta dixit de ipso : Tu fabrictus es aurram et solem . Similis modus despectivus est in libro
Regum, ubi Saul promto in regnum suum dixerunt : Quaenam res
accidit filio Cis? N u m et Saul inter prophetas est? Parva ergo locutio
magnum importat
vobis,
despectum.
Dominus autem
dicit :
Amen
dico
Se autem
Patriam
et
Capitulum
ut
in
Vesperis.
Hymnus
A u r r a , solis nuntia
Florumque mensi praevia,
Fabri sonram mlleo
D o m u m salutat Nzarae.
Salve, caput domesticum,
Sub quo supremus Artifex,
Sudre salso rridus,
Exercet artem
patriam.
233
et praemia consequmur
quae
promittis.
Per
Dominum.
Ad Horas Psalmi de Dominica, ad. Primam
tamen ut in festis.
AD TERTIAM
Capit. Fratres :
tf. br. Gloria et exemplar opificum, sancte Joseph, * Alleluja, alleluja. Gloria et exemplar, f. Cui obedire voluit Filius Dei. Alleluja,
alleluja. Gloria Patri. Gloria et exemplar.
f. O magnam dignitatem laboris, alleluja.
Rj. Quem Christus sanctificavit, alleluja.
AD SEXTAM
Capitulum
Col.. 3, 17
234
f.
Quem
Christus
sanctificavit.
Alleluja,
alleluja.
Gloria
Patri.
magnam.
f. V e r b u m Dei, per quod facta sunt omnia, alleluja.
R;. Dignatus est operari manibus suis, alleluja.
AD NONAM
Capitulum
Col. 3, 23-24
Quodcumque facitis, ex nimo opermini sicut D m i n o , et non hominibus, scientes quod a D m i n o accipietis retributionem hereditatis.
D m i n o Christo servite.
R> br. V e r b u m Dei, per quod facta sunt omnia, * Alleluja, alleluja.
Verbum Dei. f. Dignatus est operari manibus suis. Alleluja, alleluja.
Gloria Patri. V e r b u m Dei.
t. Ora pro nobis, sancte Joseph, alleluja.
Rj. Laborum nostrorum protector fidelis, alleluja.
IN II VESPERIS
Omnia ut
AD MISSAM
Introitus
Sap. 10, 17
235
Oratio
Berum conditor Deus, qui legem laboris humano generi statuisti :
concede propitius ; ut, sancti Joseph exemplo et patrocinio, pera perficimus quae pracipis,
et praemia consequantur
quae promittis.
Per
Dominum.
Lectio Epistolae beati Pauli A p s t o l i ad Colossenses
sitque tuo
Alleluja.
Extra
Tempus
Paschale
dicitur :
Graduale. Ps. 127, 1-2 Beatus quicumque times Dominum, qui mbulas in viis ejus. f. Laborem manuum turum manducbis et bene
tibi erit.
Alleluja, alleluja, f. F a c nos inncuam, Joseph, decurrere vitam :
sitque tuo semper tuta patrocinio. Alleluja.
Post
Septuagesimo,
omissis
Alleluja,
et
Versu
sequenti,
dicitur:
Tractus. Ps. 111, 1-3 Beatus vir qui timet D o m i n u m , qui mandatis
ejus delecttur multum, f. Potens in terra erit semen ejus ; generatini
rectorum benedicatur, f. Opes et divitiae erunt in d o m o ejus, et munificentia ejus manebit semper.
Sequentia sancti Evangelii secundum Matthaeum
Matth. 13, 5Jf-58
In illo tempore : Veniens Jesus in patriam suam, docbat eos in
synaggis eorum, ita ut mirarntur et dicerent : Unde huic sapientia
haec et virtutes? Nonne hic est fabri filius? Nonne mater ejus dicitur
Maria, et fratres ejus Jacobus et Joseph et Simon et Judas? Et sorores
236
ejus nonne omnes apud nos sunt? Unde ergo huic omnia ista? Et scandalizabntur in e o . Jesus autem dixit eis :
suffragio,
unitatis
et
Et te in
Solemnitate.
Postcommunio
Haec sancta quae sumpsimus,
Domine :
per intercessionem
beati
IN MARTYROLOGIO ROMANO
Die 1 Ma, primo
loco
237
DECRETUM
Instituto a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o P p . X I I , die primo Maii
anni millesimi nongentesimi quinquagesimi quinti, festo sancti Ioseph
Opificis, opificum Patroni, reliquum erat liturgicos parare textus in
Missale et Breviarium R o m a n u m inducendos. H o s itaque textus, a speciali Commissione diligenter compositos et approbationi Summi Pontificis subiectos, prout hic publici fiunt iuris, haec Sacra Rituum Congregatio in posterum ab omnibus qui ritui R o m a n o adstricti sunt, die primo
Maii, in festo S. Ioseph Opificis, sub ritu duplicis primae classis recolendo, adhibendos esse praecipit ; translato in perpetuum festo Ss. A p o stolorum Philippi et Iacobi in diem undecimum mensis Maii, tamquam
in sedem propriam. In lectione autem quarta eiusdem festi omittantur
verba : Kalendis Maji ; lemma Martyrologii R o m a n i quo de Ss. A p o stolis Philippo et Iacobo agitur, ponatur primo l o c o eodem die undecimo
Maii. Solemnitas vero S. Ioseph, quae hucusque celebratur feria IV
post Dominicam II post Pascha, abolita habeatur ; et titulus Ecclesiae universalis Patroni , qui dictae Solemnitati adiungebatur,
festo
est.
D i e 24 Aprilis 1956.
C.
L . s$ S.
f A. Carinci, Archiep.
16
- ACTA,
vol..
XXIII,
n.
5.
26-4-1956.
S e l e u c , Secretarius
238
S E G R E T E R I A
DI
STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 13 aprile 1956, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare i Revmi Padri
A b . Pietro Salmn, dei Benedettini, Crisostomo Vijverberg, dei Predicatori,
Ferdinando Antonelli, dei Frati Minori, Guglielmo Bertrams, della Compagnia di Ges, e Giovanni Visser, dei Redentoristi, Consultori della Sacra
Congregazione dei Religiosi.
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felimente regnante, si degnato di conferire:
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile
o
25
7
27
28
)>
))
5
18
27
239
La
22
16
22
30
3
10
22
25
11
25
U
12
18
20
23
28
Commenda
marzo
dell'Ordine
di
san
Gregorio
Magno,
classe
civile:
240
Al
sig. Caliendo Gaspare, della medesima diocesi.
Al
sig. Napolitano Salvatore, della medesima diocesi.
13. febbraio
Al sig. Romano Roberto (Roma).
))
Al Col. Campana Antonio (Roma).
14
27
Al Col. Kahl Filho Giuseppe (Brasile).
16
Al sig. Riedemann Enrico, dell'arcidiocesi di Vancouver.
Al sig. Steele Davide, della medesima arcidiocesi.
2 agosto
Al sig. Dore Lloyd Felice, della diocesi di Lafayette.
22
Al
sig. Berney Giuseppe, della diocesi di Oklahoma e
Tulsa.
Al sig. Borelli Francesco, della medesima diocesi.
Al sig. Brandt Leone, della medesima diocesi.
))
Al
sig. Cravotto Giovanni, della medesima diocesi.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
A l sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
2 settembre
Al sig.
22
22
agosto
30
6
ottobre
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
241
242
Al
sig. Santens Maurizio, della diocesi di Gand.
15 novembre
Al sig. Posteis Giovanni Leopoldo, della medesima dio
18
cesi.
Al
sig.
Lindemans
Paolo, dell'arcidiocesi di Malines
19
Al
sig.
Merten
Pietro,
della medesima arcidiocesi.
Al
sig.
Dowling
Giovanni,
della diocesi di Elphin.
26
Al sig. Montlouis-Flicit Anastasio, della medesima dio
cesi.
Al sig. Peri Daniele, della medesima diocesi.
Al sig. Plissonneau-Duquesne Giorgio, della medesima
diocesi.
Al sig. Alcini Angelo, della diocesi di Amelia.
12
1955.
1956.
Al
Al
Al
Al
Al
243
))
marzo
Cavalierato
dell'Ordine di san
Silvestro
Papa:
244
NECROLOGIO
23 febbraio 1956. Monsig. Gal vin Edoardo, Vescovo di Hanyang.
27
28 Maii 1956
A n . et vol. X X X X V I I I
(Ser. Il, v. X X I I I ) - N. 6
OFFICIALE
I
LINENSIS
IN CATHEDRALI TEMPLO DIOECESIS LINENSIS CANONICORUM COLLEGIUM CONSTITUITUR.
P I U S
E P I S C O P U S
Cum uniuscuiusque dioecesis Episcopus totis contendere viribus debeat ut summi Dei cultus pie splendidissimeque habeatur, et commissi
p o p u l i bona utilitatesque continenti foveantur studio, eosdem omnino
decet virorum corona et quasi senatu ornari, qui, ingenio, exemplo ac
doctrina praestantes, ipsos sacrorum Antistites gravissimis hisce partibus implendis iuvent. Quam ob causam, libentissime accipiendas esse
censuimus preces venerabilis Fratris Henrici Gelain, Linensis Episcopi,
qui ab hac A p o s t o l i c a Sede postulavit ut, ad normam sacrorum canonum, in sua etiam dioecesi Canonicorum Collegium conderetur. Probantes igitur quae S. Congregatio Consistorialis decreverit esse facienda,
c u i scilicet proprias huic agendae rei potestates demandavimus ; post auditum venerabilem Fratrem A r m a n d u m Lombardi, Archiepiscopum titulo
Caesariensem Philippi et in Brasilia A p o s t o l i c u m Nuntium, atque consensum eorum suppletum, qui in hoc negotio sua quomodocumque interesse arbitrentur;
summa
haec
quae
sequuntur
246
Sacramenti
augusti,
Deiparae
Virginis
caelo
Paschatis,
receptae,
eadem
consecrata
aede, ceterisque denique diebus, qui per Capitulares Constitutiones edicentur. Quoniam autem ii viri, qui in huiusmodi coetus asciscuntur,
vestium etiam insignibus decorandi sunt, ut vel extrinsecus ipsorum
quodam m o d o pateat dignitas ac singularis auctoritas, volumus ut Dignitates et Canonici, intra fines dumtaxat suae dioecesis, nigram induant
vestem talarem c u m fimbriis violacei coloris, zonam sericam pariter
violaceam, rochetum cum refiexu c o c c n e o (vermelho-cremisi) in manicis, mozetam e serico villoso nigro c u m fimbriis coccineis et, iuxta
temporum opportunitatem, cappam c u m pellibus albi coloris caligasque
violaceas. Quod denique ad cetera sive officia, sive munera, sive iura ac
privilegia attinet,
spectant, iuris communis leges fideliter serventur ; qua de re, simul atque
Canonicorum coetus conditus fuerit, dioecesani Consultores suo munere
vacabunt. Ad haec omnia, quae statuimus, efficienda venerabilem Fratrem deligimus A r m a n d u m Lombardi, quem diximus, tributis ei omnibus agendi negotii potestatibus, quas poterit cuilibet viro subdelegare,
d u m m o d o ecclesiastica dignitate p r a e d i t o ; quodsi tunc alius Apostolicae in Brasilia Nuntiaturae praeerit,
ipsi
247
Fr. A D E O D A T S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Bernardus De Felicis,
Proton.
Apost.
Loco Plumbi
In Cane. Ap. tao., vol. LXXXXI, n. 85.
II
VALENTINAE IN BRASILIA
IN DIOECESI VALENTINA IN BRASILIA CANONICORUM COLLEGIUM CONSTITUITUR.
P I U S
E P I S C O P U S
itemque ut
Episcopis
lectissimorum
Sacerdotum
coetus
quasi senatus sit praesto, qui eos et consilio et opere iuvent, fit ut
non sine magna laetitia eorum E p i s c o p o r u m postulatis concedamus,
248
huic B o m a n a e Ecclesiae admoverit, N o s , post auditum venerabilem Fratrem A r m a n d u m Lombardi, Archiepiscopum titulo Caesariensem Philippi
et in Brasilia A p o s t o l i c u m Nuntium, remque bene consideratam, consensumque eorum suppletum qui in hoc negotio aliquid iuris se habere
putent vel habeant; ea quae S. Congregatio Consistorialis, factis olim
a Nobis potestatibus, censuit esse facienda probantes, haec quae sequuntur statuimus et decernimus. In cathedrali templo Valentinae dioecesis
in Brasilia Collegium Canonicorum condimus, quod duabus Dignitatibus constabit, Archipresbytero videlicet et Cantore, atque sex Canonicis, quorum alter theologi munere fungetur, alter autem munus explebit populi admissa expiandi. Dignitates et Canonicatus, qui dicuntur,
ad normam iuris communis conferantur : concedimus tamen ut, quoad
usque c o n g r u o beneficio non sint praedita, iis etiam Sacerdotibus assignari possint qui alio iam beneficio fruantur, etiamsi munus eorum et
officium secum ferat animorum curationem.Quod autem attinet ad munia
propria Canonicorum, censemus ut conventus ad caerimonias peragendas his saltem diebus fiant : in die festo scilicet S. Sebastiani, cui est
dioecesis ceu Patrono s a c r a ; B. M. V. caelo receptae, cuius honori est
cathedrale
templum
dicatum;
feria
quinta
praeterea
maioris
hebdo-
madae ; ceterisque postremo diebus quos Capitulares leges seu Constitutiones, quam primum condendae, p r a e s c r i p s e r i t . Cum vero deceat eos
qui in E p i s c o p i consilium adsciscuntur quibusdam insignibus condecor a n , decernimus ut Dignitates et Canonici, intra fines tamen suae dioecesis, vestem talarem induant nigram cum fimbriis violacei coloris, zonam
sericam pariter violaceam, rochetum cum reflexu coccneo (vermelhocremisi) in manicis, mozetam e serico villoso nigro c u m fimbriis coccineis, et, iuxta temporum opportunitatem, cappam c u m pellibus albi coloris atque caligas violaceas. Ad cetera autem Canonicorum officia et
munera quod attinet, ad eorum iura, privilegia, honores, quas normas
Codex I. C. sancit, eaedem omnino serventur. Qua de re, constituto Canonicorum Collegio, statim Consultores dioecesani a suo munere cessabunt.
V o l u m u s postremo ut hae Litterae Nostrae a venerabili Fratre A r m a n d o
Lombardi, quem nominavimus, in effectum deducantur, cui omnes potestates rei gerendae tribuimus, quas poterit etiam cuilibet viro delegare,
dummodo ecclesiastica dignitate insigni. Qui vero negotium perfecerit,
idem et documenta exarari faciet, quorum exempla sincere scripta
ad
249
Quapropter si quis,
sive sciens
sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, ' i d prorsus irritum atque
inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta" vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis,
quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit,
sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo quinto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p .
Bernardus
De Felicis,
Loco SB Plumbi
Proton.
Apost.
250
III
QUITENSIS
(GUAYAQUILENSIS)
IN ABQUATORIANA REPUBLICA ALTERA CONSTITUITUR ECCLESIASTICA PROVINCIA,
GUAYAQUILENSIS NUNCUPANDA.
P I U S
E P I S C O P U S
Cum in Aequatoriana Republica una adhuc habeatur P r o v i n c i a ecclesiastica, Quitensis scilicet, eademque in nimiam protendatur latitudinem,
animorum iuvandorum causa venerabilis Prater Opilius Rossi, Archiepiscopus titulo A n c y r a n u s et in Republica de qua dicimus A p o s t o l i c u s
Nuntius, ab hac R o m a n a Sede postulavit ut, ipsa P r o v i n c i a ecclesiastica partita, nova ex ea conderetur : cui sententiae favere sive dilectum F i l i u m Nostrum Carolum Mariam S. R. E. Cardinalem de la Torre,
Quitensem Metropolitam, sive venerabiles Fratres Ecclesiarum Guayaquilensis, Portus Veteris, F l u m i n u m ac de EI Oro Ordinarios. Quoniam
igitur persuasissimum habemus, ubi unius Pastoris leventur et quasi
distribuantur sollicitudines, satius populorum utilitati consuli dioecesiumque regimini, hasce preces libenter suscipimus ; eaque de causa, re
diligenter considerata, atque eorum suppleto consensu qui in hac rerum
commutatione aliquid iuris habeant, vel se habere existiment, de summa
Nostra auctoritate sequentia statuimus. Ab Ecclesiae Quitensis, ab eiusque p r o tempore A r c h i e p i s c o p i metropolitico iure simul dioeceses Guayaquilensem ac Portus Veteris, praelaturasque nullius F l u m i n u m
ac de EI Oro eximimus, simul earum E p i s c o p o s atque Praelatos. De
quibus ita seiunctis dioecesibus ac praelaturis, episcopalem Ecclesiam
Guayaquilensem ad gradum et dignitatem perducimus archiepiscopalis
metropolitanae Sedis, c u m omnibus iuribus, privilegiis et praerogativis,
quibus ceterae eiusdem honoris archidioeceses ad iuris normam fruuntur. Cui metropoli eas ut suffraganeas subdimus Ecclesias, quarum supra nomen fecimus, dioecesim nempe Portus Veteris, ac praelaturas
F l u m i n u m ac de EI O r o . Quam ob rem, ex hisce ita dismembratis atque
251
ordinatis Sedibus nova constabit ecclesiastica Provincia, quam Guayaquilensem, ex archidioecesi capite et quasi matre, appellari volumus, iisdemque terminis circumscribi, atque quattuor simul Ecclesiae, quibus ipsa
componitur. Venerabilem igitur Fratrem Caesarem Antonium Mosquera
Corral, adhuc Guayaquilensem E p i s c o p u m , ad Archiepiscopi Metropolitae dignitatem decusque promovemus, facta eidem potestate, sicut
aequum est, ad ceterosque aequali gradu spectat viros, Crucem ante se
ferendi, intra fines dumtaxat suae archidioecesis, sacrumque induendi
Pallium, postquam tamen illud in publico Consistorio rite postulaverit
atque obtinuerit; quam dignitatem, ut patet, Guayaquilenses, qui sequentur, Praesules pleno iure habebunt ; eidem praeterea, eiusque successoribus, ut suffraganeos subdimus earum Praelatos Ecclesiarum, quas supra
numeravimus. Iubemus denique ut cathedrale Canonicorum Guayaquilensium Collegium ad gradum, titulum honoremque perducatur Collegii
archiepiscopalis metropolitani, cum omnibus iuribus, privilegiis, praeeminentiis et honoribus, quae ex iure communi ceteros consequuntur eiusdem appellationis ac dignitatis Canonicorum coetus. Quae omnia religiose perficienda curabit venerabilis Frater Opilius Rossi, quem memoravimus, cui et omnes tribuimus necessarias agendi negotii potestates,
etiam cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas ecclesiastica dignitate
praedito, et onus imponimus huiusmodi peractae Sedium ordinationis
documenta exarandi, eorumque ad unguem exacta exempla quam primum
ad S. Consistoriale Consilium mittendi. Quod si evenerit ut, quo tempore
res ad effectum erit deducenda, alius Apostolicae in Aequatoriana Republica Nuntiaturae praesit, huic similiter potestates concedimus et
negotium perficiendi et virum subdelegandi. Has vero Litteras nunc et
in posterum efiicaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas
decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim
suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis
contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive
sciens sive insciens, contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum
atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae
documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae
sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab
aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit
fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poe-
252
nas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa
non fecerint.
D a t u m Romae, apud S. Petrum, die secundo et vicesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri septimo decimo.
CELSUS Card. OOSTANTINI
S. B. E. Cancellarius
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Proton.
Apost.
Loco B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 9.
LITTERAE APOSTOLICAE
I
TEMPLUM B. MARIAE V. DE MONTE, IN SUBURBIO BOMBAYENSIS URBIS EXSTANS,
BASILICIS MINORIBUS ACCENSETUR, AC INSUPER BOMBAYENSI EMO ORDINARIO
FACULTAS COMMITTITUR CORONANDI IMAGINEM B. MARIAE V. IN EODEM
ASSERVATAM.
253
natae, sacer est, quandoquidem iam ante annum millesimum quingentesimum sexagesimum sextum Ignatiani Sodales Marianae pietatis sedem
ibi constituerunt. Cum igitur hoc Templum sit opere nobilissimum, religione sanctissimum populique fidelis concursibus maxime celebratum,
Dilectus Filius Noster Valerianus Gracias, Bombayensis Archiepiscopus,
Nos rogavit ut illud Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus, simulque ut venerabilem eiusdem Deiparae Imaginem, ibi asservatam, quam
n o n . s o l u m Christifideles sed etiam ethnici praecipuis venerantur obsequiis, aureo diademate, Nostro nomine et auctoritate, redimiri sineremus.
Quibus precibus pro Nostro Mariani cultus propagandi studio libenti
animo obsecundantes, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto,
certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Templum
Beatae Mariae Virginis de Monte, A n g l o r u m sermone Our L a d y of
the Mount appellatae, eius Nativitatis mysterio sacrum et in suburbio,
cui nomen Bandra , urbis Bombayae exstans, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adjectis iuribus ac privilegiis, quae Aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Praeterea, iisdem hisce Apostolicis Litteris et auctoritate Nostra, ad futuram
rei memoriam, Bombayensi Ordinario, quem diximus, eas partes committimus ut die per se ipsum deligendo, Imagini Beatae Mariae Virginis
de Monte, eodem in Templo excultae, post Missarum sollemnia, iuxta
ritum formulamque praescriptam, auream coronam, Nostro nomine et
auctoritate, imponat. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Templum
autem ipsum huiusmodi honore augentes, decernimus praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos
spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc
ea inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x i , mensis Octobris, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
Status
254
II
TEMPLUM B. MARIAE V., PLACENTINA IN URBE, (( SANTA MARIA DI CAMPAGNA ))
APPELLATUM, BASILICAE MINORIS TITULO AC PRIVILEGIIS COHONESTATUR.
Templum
propter
primum cecinisse.
structurae
et ad cuius venustatem
genus,
fornices
quod
sublimes
255
I o . BAPT. MONTINI
Prosecretarius
Status
III
mentum, utpote artificiosis operibus illustre et insigne. Quod ab antiquis repetitur temporibus, cum iam saeculo vi, ut rerum scriptores narrant, ea in urbe constituta fuerit Aedes episcopalis, Vertente autem
saeculo xi Byzantius Archiepiscopus Templum superius structurae ge-
256
nere Graecorum proprio aedificare coepit, quod a successoribus eius perfectum, anno MCLVI, c u m Barium impio furore diriperetur, eversum est.
Tamen sacrorum Antistes Rainaldus augustum hoc religionis domicilium, secundum artis Romanicae, quam dicunt, praecepta, ampliore
forma restituit, adiectis sacris turribus et porticu, atque in melius reparavit. Saeculo autem x i u ad finem vergente, Romualdus Archiepiscopus Aedem, novis operibus locupletatami ornatamque, die iv mensis
Octobris, anno MCCLXXXXII, D e o in honorem Beatae Mariae Virginis
sideribus receptae sollemni ritu consecravit. Sed, quod per labentia
tempora prisco colore ac specie venustum servatum erat, Templum saeculo x v i i i minus eleganter mutatum fuit et opere tectorio ea ratione,
quam aetas illa ferebat, obductum. Lustris autem hisce proxime praeteritis ad pristinum splendorem revocatum est, ita ut, qui id invisunt,
non parva afficiantur admiratione. Praeterea in crypta, amplitudine et
ornamentorum copia illustri, I m a g o Beatae Mariae Virginis Hodigitriae , quae anno DCCXXXIII C o s t a n t i n o p o l i est Barium periata, a Christifidelibus perpetuis excolitur obsequiis. Quo Simulacro expressa, A l m a
Deipara urbis atque provinciae Barensis ab hac A p o s t o l i c a Sede caelestis renuntiata fuit apud Deum Patrona. Templum denique pretiosa
supellectile refertum est iisque rebus affatim instructum, quae ad domus
Dei decorem pertinent. Nec praetermittendum sacros ibi ritus curari a
lectissimis V i r i s in Canonicorum Collegium adscriptis. Preces igitur ad
N o s admovit Venerabilis Frater Henricus N i c o d e m o , Barensium Antistes, ut, superiore Aede opere nobilissimo refecta iterumque religioso
cultui apta reddita, et oblata occasione primi ex Archidioecesi Conventus Mariani, in perennem huius A n n i Deiparae sacri memoriam, Templum, quod laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus.
Quae vota libenti animo explentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Cathedralem Barensem, Beatae Mariae V i r gini in Coelum Assumptae sacram, ad honorem ac dignitatem Basilicae
Minoris evehimus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
firmas,validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari;
sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et
257
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
IV
BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR ECCLESIA POROCORNELIENSIS
B. MARIAE V VULGO (( DEL PIRATELLO )), IN DIOECESI IMOLENSI.
V
258
GILDO PRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
259
V
SANCTA ZITA V. ANCILLARUM MULIERUMQUE DOMESTICAE CURAE ADDICTARUM
PATRONA CAELESTIS DECLARATUR.
Easdem
praeterea preces Nobis adhibuerunt complures Purpurati Patres, permulti Archiepiscopi, Episcopi ex orbe terrarum Catholico fere universo,
quarumdam religiosarum Sodalitatum supremi Moderatores, nonnulli,
qui publicae praesunt rei, ipsae denique, eaeque non paucae, mulieres et
adulescentulae, in famulatu versantes. Quibus supplicationibus libenter
concedentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam
Zitam, Virginem, ancillarum mulierumque domesticae curae addictarum caelestem apud D e u m Patronam eligimus,
facimus,
declaramus,
260
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
EPISTULAE
I
AD EXCMOS PP. DD. IOSEPHUM SLIPYI, ARCHIEPISCOPUM LEOPOLITANUM,
METROPOLITAM HALICIENSEM ; CONSTANTINUM BOHACEWSKYI, ARCHIEP.
TIT. BERONSEM; BASILIUM LD.YKA, ARCHIEP. TIT. MARTYROPOLITANM ;
IOANNEM BUCKO, ARCHIEP. TIT. LEUCADENSEM/ NICOLAUM CARNECKYI, EPISCOPUM TIT. LEBEDIENSEM; PAULUM GOIDIC, EPISCOPUM FRAGOPOLITANUM ; NILUM SAVARYN, EPISCOPUM TIT. IOTANUM ; ISIDORUM BORECKYI,
EPISCOPUM TIT. AMATHUSIUM IN CYPRO ; ANDREAM ROBORECKYI, EPISCOPUM TIT. TANAITANUM; GABRIELEM BUKATKO, EPISCOPUM TIT. SEVERIANENSEM ; NICOLAUM ELKO, EPISCOPUM TIT. APOLLONIENSEM ; NICETAM
BUDKA, EPISCOPUM TIT. PATARENSEM ; IOANNEM LATYSEWSKYI, EPISCOPUM
TIT. ADADENSEM; AMBROSIUM SEN Y SYN, EPISCOPUM TIT. MAINENSEM ;
BASILIUM H0PK0, EPISCOPUM TIT. MIDILENSEM, MAXIMUM HERMANIUK,
EPISCOPUM TIT. SINNENSEM; PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA
SEDE HABENTES : MILLESIMO EXEUNTE ANNO A QUO PRINCEPS S. OLGA
SACRUM BAPTISMUM RECEPIT.
PIUS PP. XII
Venerabiles Fratres, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Novimus vos, valde percupere ut ii universi, quos pastorali sollertiae vestrae
concreditos habetis filios, millesimum exeuntem annum digne una simul
261
ut
sibi creditus
populus
evangelica
luce
nullisque
collustraretur,
utque in sua dicione Crux Divini Redemptoris summo honore refulgeret, omnesque ad eius doctrinam pro viribus conformarentur. Qui quidem Vladimirus Princeps, ut iam in E n c y c l i c i s datis Litteris, quibus
initium est Orientales (omnes , scripsimus, quamvis liturgicos ritus,
sacrasque cerimonias ab Orientali fuisset Ecclesia mutuatus, non solum
in Catholicae Ecclesiae unitate, officii memor, perstitit, sed curavit etiam
diligenter ut inter A p o s t o l i c a m Sedem Rationemque suam amicae mutuaeque intercdrent rationes .
18
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
6.
28-5-1956.
262
sed imprimis
sti bonus odor... D e o , in iis qui salvi fiunt, et in iis qui pereunt ; sint
omnes solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis. Unum corpus et unus spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae .
Qui igitur pastoralibus curis vestris commissi sunt pergant unanimi non
m o d o firmissimi constantesque perstare in fide sua, sed ceteros etiam,
quos possunt, ad unum Catholicae Ecclesiae ovile revocare, quod quidem ipse Christus D o m i n u s Beato Petro A p o s t o l o r u m P r i n c i p i eiusque
Successoribus pascendum c o n c r e d i d i t .
263
sideramus ac praestolamur.
Felicis huius vestratum omnium reditus non in alienam, sed in paternam communemque domum auspicium esto ac veluti invitamentum
memoria, quae apud vos viget, D e i famuli Andreae Szeptickyi, Archiepiscopi L e o p o l i t a n i ; qui quidem pro dissidentibus fratribus ad unum
reducendis ovile tot labores tot aerumnas tolerabat, et qui, ut iam scripsimus, (( nihil magis optabat, quam ut impensissimam suam erga A p o s t o licam Sedem venerationem testaretur, ac p r o suo grege, cuius in salutem
iam diu suas vires suasque curas impenderat, martyrium etiam, si opus
esset, divina suffultus gratia libenter faceret .
Quos autem omnes habetis apud D e u m deprecatores ac caelestes gentis vestrae patronos supplicibus rogate precibus ut tot tantisque malis,
quae N o s haud minus quam vos acerbe tangunt, finis tandem imponatur,
et ut meliora felicioraque Catholicae Ecclesiae carissimoque p o p u l o illi
oriantur tempora.
Qua spe freti Deoque omnino confisi, vobis singulis universis, V e nerabiles Fratres, gregibus unicuique vestrum concreditis, iisque omnibus qui in regionibus illis tenaciter in animo catholicae fidei custodiunt
unitatem, vel ad eam quasi anhelando contendunt, caelestis consolatio7
264
Nostraeque amantissimae
Romae,
apud
S.
Petrum,
die
xx
mensis
Ianuarii,
anno
II
AD EXCMUM P. D. ALEXANDRUM RENARD, EPISCOPUM VERSALIENSEM, PRAESIDEM CONVENTUS LXVIII NATIONALIS SODALITATIS, QUAE (( UNION DES
UVRES CATHOLIQUES DE FRANCE )) APPELLATUR.
grce un usage
dcades dans votre Patrie? Congrs et sessions d'tude ne cessent d'attester cette vitalit; les missions se multiplient, qui, sur la base d'une
analyse mthodique et patiente, animent une cit entire ou toute une
zone rurale; l'enseignement religieux et la formation spirituelle, la recherche intellectuelle et l'action sociale sont, avec le ministre sacramentel et la vie liturgique, l'objet d'un zle qui ne connat point de
repos. Et comment ne pas mentionner l'Institution rcemment fonde
par Nos soins pour faire refleurir la foi et la vie chrtienne dans les
rgions ou les milieux sociaux qui exigent une action proprement missionnaire? Tant d'efforts difficiles et courageux Nous sont connus : que les
265
266
III
AD EMUM P. D. CHRYSANTHUM TIT. SS. COSMAE ET DAMIANI S. R. E. PRESB.
CARDINALEM LTJQTJE, ARCHIEPISCOPUM BOGOTENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM EPISCOPATUS ANNUM IMPLENTEM.
ut
libenter cognovimus, incenso studio contendunt, ut quintum ac vicesimum episcopatus tui natalem, quem ineunte p r o x i m o mense Maio peragere, opitulante D e o , tibi fauste continget, publicis observantiae amorisque significationibus prosequantur.
Enimvero iam in ipso fiorente aevo officia tibi tradita ad animarum
salutem quaerendam, munus praesertim paroeciale alacriter obiisti. P o s t
susceptum quidem episcopatum, primo in dioecesi Tunquensi, deinde in
sede ista metropolitana Bogotensi, pastorale ministerium sollerter exercuisti. Peculiares autem impendisti curas ad quaestiones sociales solvendas, ad radiophonicas quoque scholas fovendas, ut ruricolae potissimum iuvenes salutari Ecclesiae doctrina civilique cultu erudirentur.
Tibi itaque magnopere est cordi, ut quum alumni sacerdotii candidati,
tum praesbyteri fiorentes aetatibus omnibus apostolatus socialis operibus efficaciter initientur.
Quae quidem praeclara erga Ecclesiam merita abs te comparata laeti
intuentes, Nosmet Ipsi, qui R o m a n a quoque purpura te condecorare voluimus, iucundam nacti opportunitatem,
267
Nostro Nostraque
auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam.
Caelestis denique praesidii in auspicium et peculiaris Nostrae caritatis pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, dilecte F i l i Noster, Episcopis Auxiliaribus tuis et universo clero fidelibusque tuae vigilantiae
demandatis peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x i v mensis Aprilis, anno
MDCCOCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
IV
AD REVMUM P. ENGELBERTUM EBERHARD, ORDINIS FRATRUM EREMITARUM
S. AUGUSTINI, MODERATOREM GENERALEM, OB SACRA SOLLEMNIA QUINTO
VERTENTE SAECULO AB OBITU S. RITAE A CASCIA CELEBRANDA.
268
magnopere prosint.
V
AD REVMUM P. GODEFRIDUM SPIEKMAN, CONGREGATIONIS PRESBYTERORUM A
SSMO SACRAMENTO GENERALEM MODERATOREM, SAECULO EXEUNTE AB ORTU
EIUSDEM CONGREGATIONIS.
269
persuasum esset Sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatis verae actuosissimm esse praesidium, quo Dei gloria augeretur,
communitas ac sociatio hominum ampliflcaretur, evangelicae perfectionis attingeretur fastigium. Eget sane nostra infensa virtutibus aetas,
quae divina lege ac spe neglectis, terrestria acriore usque cupiditate
apptit, B. Petri Iuliani Eymard exemplo et monitis, ut, ad magnitudinem maiorum remedio adhibito, meliorum rerum praeferat auspicium.
Quapropter vos adhortamur ut,
ALLOCUTIONES
I
Societatis
Iesu
Instructoribus
Revmo P. Praeposito
tertia
Generali et
probatione,
adstantibus
etiam
Curiae Sodalibus. *
Dilectissimi filii, qui coram Nobis nunc adstatis, vos religiosi sodales
in Curiam Societatis Iesus adlecti, vosque praesertim Instructores a tertia probatione, studio sapientiae pleno a vestro, Nobis carissimo, summo
Praeposito R o m a m arcessiti, novimus vos tanta in petendo ratione et moderatione fuisse, ut satis vobis fuerit in publica admissione a Nobis A p o stolicam Benedictionem excipere.
Nihilominus, quamquam in tanta occupationum et sollicitudinum turba hisce temporibus premimur, aliquantisper tamen vobiscum diversari
voluimus, ut paternum animum Nostrum aperientes, singularem bene* Habita die 25 Martii mensis a. 1956.
270
ut
cum in se ipsis profecerint, melius ad profectum spiritus alios ad gloriam Dei e t D o m i n i nostri iuvent .
271
natis, atque in eo, quantum fieri possit, novitiatus experimenta et probationes iterum sumantur et adamussim praescripta et normae serventur.
I I . - Attamen in universa tertia probationis ascetica disciplina
cupimus, ut singulares curas in rem praecipui momenti convertatis,
nempe ut ad penitus cognoscendum Institutum vestrum et ad eos, qui5
bus id imbuitur, spiritus hauriendos, mente et opera incumbatis. Huiusm o d i autem religionis forma admodum splendida patet in aureo Spiritualium Exercitiorum libro, quem iterum iterumque commendatione
Nostra exornavimus. Id facit, ut tertiani vestri magis magisque intelligant, Timentur, dgustent, magni pendant, ament ea omnia, quae
illae referunt paginae, notas, additamenta,
meditationes,
contempla-
sanctae
precationis
272
Benedicat
denique largitor munerum Deus vobis universis et singillatim tertianis vestris ; benedicat et copiosa caelestia solacia impertiat laude
dignissimo Generali Praeposito vestro et in Curiam eius cooptatis sodalibus, itemque cunctae Societati Iesu, quacum usque suavioribus et
artioribus paternae caritatis et bonae existimationis vinculis devincimur.
II
Iis quae interfuerunt Conventui tertio decimo internationali Foederationis universalis puellarum catholicarum (F. M.. J. F. C), Romae
habito. *
V o u s inaugurez aujourd'hui, chres filles, le Congrs qui a rassembl
Borne les membres de la Fdration Mondiale des Jeunesses fminines catholiques et, pousses par votre affection filiale, dont Nous apprcions vivement toute la dlicatesse, voici que vous venez Nous offrir dans
la ferveur et la joie, le tmoignage de votre dvoment et les projets
nouveaux de votre zle. Pendant cette semaine vous allez vous prodiguer inlassablement dans les sessions d'tude, les rencontres, les manifestations de foi et de piet, et vous aborderez ensemble le problme
* Die 3 Aprilis mensis a. 1956.
273
essentiel de tout mouvement d ' A c t i o n Catholique, celui de la vie spirituelle. Nous disons essentiel, parce que, plus encore que les problmes
d'organisation interne ou ceux de l'action sur le milieu, la vie spirituelle
constitue le cur mme de l'apostolat chrtien, et ceci d'une manire
d'autant plus urgente que l'orientation du monde moderne, et son appel
toujours plus avide aux ressources prodigieuses de la technique, semblent
s'opposer diamtralement la pratique de la prire et de l'union D i e u .
L'enqute, que vous avez mene en guise de prparation ces journes
d'tude, vous a rvl sans doute le dchirement dont souffrent beaucoup
de jeunes chrtiens et chrtiennes d'aujourd'hui. Dcouvrant avec enthousiasme les moyens de connaissance et d'action qui s'offrent eux,
ils s'en emparent sans hsiter, les utilisent sans arrire-pense et se
lancent la conqute d'un univers, dont la science et la technique reculent chaque jour les limites. La vitesse accrue et la c o m m o d i t des
moyens de communication, l'abondance des livres et priodiques, la rad i o , le cinma, la tlvision les mettent en contact avec toutes les formes de la vie et de l'activit humaines. Saisis dans ce tourbillon qui ne
leur laisse plus le loisir de la rflexion et du recueillement, comment n'en
viendraient-ils pas insensiblement perdre le sens d'autres ralits, plus
vraies et plus hautes, mais aussi plus austres, celles de la vie spirituelle, dont ils conservent malgr tout c o m m e une nostalgie, mais qui
risquent de s'estomper progressivement j u s q u ' perdre leurs yeux
presque toute valeur et toute signification.
Puisque vous assumez la mission de rpondre aux besoins actuels de
la jeunesse sur le plan international, vous devez regarder en face la difficult et y chercher des solutions adquates. Nous vous flicitons de
votre effort lucide et gnreux, dont les fruits, N o u s l'esprons, ne se
feront pas attendre et, au moment o vous vous prparez commencer
votre Congrs, Nous voudrions vous adresser un mot d'exhortation et
d'encouragement, c o m m e expression de Notre paternelle sollicitude et de
la confiance que N o u s mettons en vous.
Le monde moderne s'difie c o m m e une construction aux dimensions
gigantesques, mais l'me humaine, malgr son merveillement et son
attachement cette nouvelle demeure, ne pourra jamais chapper au
mystre de son origine et de sa destine, l'emprise de Dieu son Crateur, pour qui elle est faite et qui elle doit retourner. V o t r e apostolat
prend appui sur cette inquitude radicale ; mais afin de pouvoir conduire
autrui jusqu' la dcouverte du surnaturel dans toute sa plnitude, il
faut que vous- mmes parcouriez en le mditant ce l o n g et difficile itin-
274
raire, qui va de la foi spontane des enfants et des mes simples l'assimilation pleinement rflchie du message chrtien intgral et de toutes ses exigences. La civilisation moderne sduit par son caractre d'actualit ; elle est tendue vers l'avenir, vers la conqute, vers l'organisation
d'une socit, qui dborde les frontires politiques et ethniques et s'tend l'univers. Comment pourrez-vous rester convaincues de l'actualit non moins passionnante et de la puissance d'impulsion de la vie
spirituelle, si vous ne l'avez exprimente en quelque sorte, si chaque
j o u r vous ne vous efforcez de pntrer davantage dans ce monde, plus
secret, mais plus rel et plus merveilleux que l'autre, et de le dcouvrir
sous la conduite de Dieu lui-mme?
Mais la difficult surgit au moment o s'imposent, inluctables, les
conditions de cette dcouverte. Le bruit, l'agitation, la vitesse perdent
ici tous leurs droits. Il s'agit d'entrer dans le sanctuaire intrieur, dans
le calme et le silence, et surtout d'attendre patiemment et humblement
la grce d'en-haut, d'accepter la volont d'un Autre, dont Jean-Baptiste
disait :
La prire quoti-
dienne et prolonge, seule voie qui conduise en prsence de Dieu, combien de jeunes ont le courage de s'y astreindre? N'esprez pas, chres
filles, exercer d'apostolat digne de ce nom, si vous n'acceptez d'abord
cette exigence lmentaire et dont la tradition chrtienne n'a cess de
souligner l'importance.
La civilisation matrialiste s'efforce d'ancrer l'homme dans le monde
prsent, de faire briller ses yeux des esprances toutes terrestres, d'accrotre sa confiance dans l'efficacit du travail humain et son aptitude
remdier aux maux de l'humanit. Les chrtiens eux-mmes n'chappent pas cette fascination. Certains, t r o p srs d'eux-mmes, ont peine
admettre la prcarit des rsultats acquis par la mise en uvre des
seules ressources de la technique et de l'conomie. D'autres, incapables
de l'effort sincre que rclame la vie chrtienne, tchent d'en rduire les
exigences : ils demandent instamment des concessions, des accommodements. Le dogme les offusque par son caractre absolu ; ils accusent la.
morale
chrtienne
d'intransigeance
et
prfreraient
qu'elle
s'adapte
aux circonstances de l'ge moderne, aux difficults apparemment insurmontables qui s'opposent son observation ; ils plient ainsi la rigueur
des prceptes l'apprciation subjective des individus. Et vous savez
aussi combien l'obissance l'Eglise, ses directives, ses conseils
de prudence cote beaucoup de vos contemporains.
1
To. 3. 30.
275
P o u r restaurer dans votre milieu social le sens du christianisme authentique, il faut qu, bien conscientes de ces problmes, vous en ayez
aperu le vrai principe de solution : une vie de grce fervente, jalouse
ment protge et entretenue. Cette ferveur, loin d'affecter uniquement
les couches superficielles de la sensibilit, doit imprgner l'me entire,
pntrer l'intelligence et aviver de son clat la connaissance des vrits
rvles et des normes morales qui inspirent le comportement individuel
et social. L'attitude de l'homme devant les biens terrestres, devant les
conqutes de la technique en particulier, dpend d'abord de la conviction, non purement thorique, mais intimement vcue et nourrie par la
prire et la rflexion, que ce monde passe : Praeterit enim figura
2
huius mundi)), et que, pour l'homme pcheur, il n ' y a de salut que dans
l'acceptation du sacrifice du Christ, de la mort avec Lui et en Lui : la
vraie vie n'est pas ici-bas, mais dans l'au-del. Dj cependant elle s'inaugure sur terre en celui qui adhre au Christ et son enseignement intgral,
message divin, qu'elle interprte infailliblement, et du pouvoir de gouverner et de sanctifier les hommes. V o u s tes bien conscientes, comme
toutes les jeunes filles d'aujourd'hui, de votre autonomie personnelle,
et vous ne voulez pas d'une autorit qui s'impose sans donner les preuves
de son pouvoir. La justification dernire de l'Eglise et de la soumission
q u ' o n lui doit, la foi vous la d o n n e r a ; l'amour de Dieu rpandu dans
3
vos coeurs par le S a i n t - E s p r i t peut seul vous faire comprendre et admettre tout ce que le Christ vous enseigne par l'Eglise, sans rien dissimuler, ni estomper, ni effacer. V o u s aimez aussi vous lancer dans l'action et vous rjouir des fruits obtenus par votre initiative. Qui vous
apprendra sinon l'Esprit-Saint rester humbles dans le succs, vous
dvouer sans retour sur vous-mmes, peut-tre sans rsultat tangible,
mais dans une fidlit inaltrable et silencieuse. V o u s n'aurez plus alors
craindre l'chec ou la dsillusion, mais vous les supporterez vaillamment d'un cur gal.
On voit souvent, hlas !, des jeunes filles bien disposes, mais superficielles dans leur foi et dpourvues de convictions raisonnes, subir
l'attirance de sentiments gnreux, d'ides apparemment trs belles, de
dmarches apostoliques audacieuses, et cder sans discernement cet
attrait, avec le risque frquent de commettre de lourdes imprudences et
d'en porter les tristes consquences. La formation religieuse ne leur man2
1 Cor. 7, 31.
Cfr. Rom. 5, 5.
276
quait pas, mais elle n'tait ni complte ni solide ; leur esprit se nourrissait plus volontiers de formules brillantes que de doctrine ferme, s'en tbousiasmait plus facilement de gestes spectaculaires que de service
obscur et gnreux. Soyez d o n c avides, chres filles, d'une vie intrieure
stable et bien quilibre ; ne ngligez aucun des aspects de la vrit chrtienne, mais scrutez avec srieux et patience ses inpuisables richesses.
Exercez-vous la pratique de toutes les vertus, sans en ddaigner aucune.
Quand vous ne percevez pas le motif de telle restriction, de telle mesure
de l'autorit, sachez obir avec soumission, et la grce que vous mritera ('ette humanit vous clairera bientt.
Enfin, qui pourrait se dire vritablement membre d'un Sauveur rachetant les pchs du monde par la souffrance et la mort, sans accepter luimme sa part effective du sacrifice, sans vouloir conformer de j o u r en
j o u r plus troitement sa vie celle du Crucifi? Le monde actuel pntr d'influences matrialistes, tourn vers la jouissance et la facilit,
ne comprend pas cette exigence et adopte des attitudes pratiques qui la
contredisent. Puisque vous devez y vivre et en subir l'influence, il est
clair que la lutte s'impose. V o u s portez en vous-mmes une sorte d'antagonisme. V o u s voulez tre des enfants de lumire dans un monde qui la refuse. Et si le renoncement tant d'aspects attirants de la vie moderne
vous semble coteux, laissez-vous conqurir d'abord par l'idal que le
Christ vous propose. N'est-ce pas le plus noble qui soit, puisqu'il invite
la fois l'intimit personnelle avec Dieu lui-mme, la conqute du
monde son R o y a u m e , la charit et la fraternit universelle? (( Ego
vici mundum :
ID.
16,
33.
277
III
Iis
qui
interfuerunt
Agrorum
decimo
Cultorum,
Conventui
Romae
habito.
Foederationis
nationalis
Italicae
278
dunque,
diritti,
nell'esporre le
necessit
nel
perfezionare i programmi della vostra categoria, cercate di non allontanarvi dallo spirito di quella dottrina, dalla quale potete apprendere
quali siano i doveri, ma anche i diritti in una societ bene ordinata.
Non spetta a N o i definire i particolari provvedimenti che la societ
deve adottare per adempiere l ' o b b l i g o di prestare aiuto alla categoria
rurale ; nondimeno Ci sembra che gli scopi perseguiti dalla vostra Confederazione coincidano coi doveri della societ stessa verso di v o i . Tali
sono, ad esempio, diffondere la propriet agricola e il suo sviluppo produttivo ; porre gli agricoltori non proprietari in condizioni di salari, di
contratti e di reddito tali da favorire la l o r o stabilit sui fondi da essi
coltivati e facilitare il conseguimento della piena propriet (salvo sempre
il riguardo dovuto alla produttivit, ai diritti dei proprietari e soprattutto ai l o r o investimenti) ; incoraggiarli c o n aiuti concreti a migliorare
le colture e il patrimonio zootecnico, in m o d o che se ne avvantaggi sia il
l o r o reddito sia la prosperit nazionale ; promuovere inoltre a l o r o favore
le forme di assistenza e di assicurazioni, comuni agli altri lavoratori
(ma amministrate secondo le speciali condizioni dell'agricoltore) ; agevolare la preparazione tecnica, specialmente dei giovani, secondo i metodi razionali e moderni in continuo p r o g r e s s o ; ed infine adoperarsi
affinch venga rimossa quella troppo stridente differenza tra il reddito
agricolo e l'industriale, che causa l'abbandono delle campagne, con
tanto danno della economia in un Paese come il vostro, fondato in
279
il suo potere pressoch illimitato a vantaggio degli uomini. L ' o p e r a dell'agricoltore perci una forma di collaborazione quasi diretta all'opera
di D i o , e grandemente onora chi la compie. Ora, quanto pi la collaborazione intelligente, assidua, vigile, tanto pi la natura pronta a corrispondere generosamente alle fatiche umane. V o i sapete come le moderne
scienze hanno aperto e tuttora scoprono nuove vie per rafforzare la collaborazione dell'uomo con la natura, allo scopo di adoperare pi saggiamente le sue risorse. Occorre conoscere, studiare e adottare i metodi
che le scienze suggeriscono. Ci importa l'abbandono di sistemi empirici
e rudimentali, che costituiscono non soltanto uno spreco di energie umane,
ma la rinunzia ad importanti risultati, tanto pi pregevoli quanto pi,
specialmente nel vostro Paese, la terra si dimostra inadeguata al numero
dei suoi abitanti. L'agricoltore di oggi non pu contentarsi dei metodi
280
intraprese
per
preparare
adeguatamente la
giovent
rurale
alle
281
della sanit, della sicurezza del domani, prerogative queste della vita
rurale. Tutte le lodi, che sempre e dovunque la vita dei campi ha riscosso, non sono senza fondamento. D e l resto, spetter alla vostra saggezza
di scegliere; ma se doveste risolvervi a mutare lavoro, badate di non
fondarvi su luccicanti e vane apparenze.
282
YI
Iis
qui
interfuerunt
gratione
Conventui
leprosorum,
Romae
internationali
pro
tutela
et
sociali
inte-
habito. *
Nous vous souhaitons cordialement la bienvenue, Messieurs, et sommes heureux de vous recevoir l'occasion du Congrs international pour
la dfense et la rhabilitation sociale des malades de la lpre. V o u s ne
doutez certes pas du vif intrt que Nous portons l'uvre bienfaisante
que vous avez dj accomplie et que vous dsirez continuer avec une
efficacit encore accrue. Notre gratitude va aussi l'Ordre Souverain
et Militaire de Malte qui, fidle ses traditions charitables de secours
aux infirmes, a voulu affronter ainsi une tche d'une gravit particulire.
Nombreux sont encore, hlas, les pays o cette maladie exerce ses
ravages, et trop nombreuses ses victimes. On compterait actuellement
dans le monde plus de cinq millions de hansniens, dont quatre cent mille
seulement en traitement. Pourtant la mdecine dispose de remdes prouvs capables d'enrayer les progrs du mal, et mme de rendre la sant
ceux que l'on peut soigner temps. Aussi ce Congrs, qui groupe des
* Die 16 Aprilis mensis a. 1956.
283
284
285
hroque. Combien de religieux et de religieuses n ' o n t pas hsit sjourner dans les lproseries, d'o tout espoir semblait banni et tombrent
victimes leur tour du mme flau ! Actuellement la thrapeuthique de
la lpre s'apparente celle de toute autre affection chronique ; le traitement appliqu avec discernement, et accompagn d'une surveillance systmatique pour prvenir les accidents et y remdier, obtient toujours des
rsultats apprciables. Quel meilleur stimulant pour les mes gnreuses,
qui se consacrent cette tche avec plus d'ardeur encore que par le
pass ! En mme temps que la gurison des corps et les problmes dj
ardus qu'elle pose, il faut affronter les difficults psychologiques et
sociales, en particulier celles qu'entrane l'hospitalisation des cas contagieux, que l'volution trs lente de la maladie retiendra plusieurs
annes loin de leur famille et de leurs occupations. Spar de la socit,
le malade n'a-t-il pas alors un besoin plus urgent d'aide morale et spirituelle, de comprhension, d'encouragement? Surtout lorsque son cas
ne donne plus gure espoir de gurison, ne doit-il pas entretenir des
raisons de vivre et de souffrir, que les doctrines humaines sont bien incapables de lui donner? Prcisment parce que la lpre requiert une cure
prolonge, provoque parfois des dformations et des infirmits pnibles,
et aussi parce que persistent son gard des attitudes injustifies de
rpulsion et de crainte, le malade a besoin de toutes ses ressources spirituelles; il souhaite comprendre le sens de l'preuve qui le frappe et la
porter non avec un stocisme froid ou une rsignation aveugle, mais avec
le courage gnreux, dont seule une foi religieuse solide peut donner le
secret.
P o u r vous-mmes, Messieurs, vous avez l'ambition d'apporter dans
cette lutte anti-lpreuse toutes vos nergies, toutes les ressources de
votre intelligence et de votre cceur. Qu'une propagande bien mene fasse
connatre au grand public les moyens dont dispose actuellement la mdecine pour aborder cette lutte, ainsi que son caractre vritable, et
d'autre part l'urgence d'une action plus nergique et plus vaste. A u j o u r d ' h u i comme autrefois, les missions catholiques s'y dpensent, soit
directement par l'entretien de services mdicaux, dispensaires et hpitaux, soit indirectement par la recherche scientifique et les formes les
plus diverses d'assistance sociale. L o r s q u ' i l est rentr dans la vie civile,
le hansnien en voie de gurison se heurte aux difficults de la radaptation, et parfois son corps garde les stigmates des souffrances endures ; un
labeur important reste donc accomplir dans le domaine de l'assistance
sociale, ainsi que pour effacer, par le moyen de la chirurgie rparatrice
286.
L'intervention divine ne se
Jsus
N o u s aussi,
MATTH. 8, 2.
Ibid. 8, 3.
287
V
Sodalibus
Societatum
(A.C.L.I.).
Christianarum
Operariorum
Italicorum
lavoratori
lavoratrici!
V i v o e gradito conserviamo nel cuore il ricordo della vostra imponente accolta romana dello scorso anno, allorch nel radioso vespro del
primo Maggio, al cospetto della Basilica Vaticana, simbolo di ogni cristiana duratura vittoria, Ci chiedeste di consacrare solennemente la
festa del lavoro, il cui significato e scopo vi furono da N o i stessi indicati.
Con effusione di Padre e con l'autorit di supremo Pastore non solo
accogliemmo il vostro giusto desiderio, ma, come dono attinto dai tesori
celesti, istituimmo la festa liturgica del vostro Patrono S. Giuseppe, lo
sposo verginale di Maria, l'umile, il silenzioso, il giusto lavoratore di
Nazareth, affinch fosse in avvenire il vostro speciale Protettore presso
D i o , il vostro palladio nella vita, a tutela e a difesa nei travagli e nei
cimenti del lavoro. Riecheggia ancora al Nostro orecchio il solenne
s , con cui voi manifestaste pubblicamente il giubilo per tanta grazia, ed insieme affermaste il fattivo impegno che da tale consacrazione
deriva a ciascun lavoratore cristiano.
A l l a distanza di un anno da quel giorno, mentre per la prima volta
nella Chiesa universale si celebra oggi quella festivit, Ci sommamente caro, quasi come ricambio della vostra visita a R o m a , di trasport a r c i con lo spirito e la viva voce in mezzo alle vostre validissime schiere
convenute in Milano, capitale della operosa Lombardia, cuore pulsante
del lavoro italiano, sicuri di t r o v a r c i anche cost nel posto assegnato
alla Nostra umile persona dalla divina Provvidenza c o m e V i c a r i o di
Cristo e Pastore delle anime.
Il Nostro odierno incontro, che si svolge c o n lieti auspici sotto lo
sguardo materno della Vergine, il cui simulacro sovrasta la'intera metropoli lombarda e sta in cima ai vostri affetti, mentre richiamo a
quanto gi fu compiuto lo scorso anno, intende di aprire al benefico movimento dei lavoratori cristiani nuove strade e additare spazi anche pi
vasti. T r a di voi infatti si distinguono numerosissimi ed entusiastici
* Habita die 1 Maii mensis a. 1956.
288
289
addebito? Scusarla per motivo di c i che essi chiamano movimento operaio in quanto tale ; scusarla per la supposta frattura che le A d i
apporterebbero al movimento stesso ! Chi non vede come tali motivi
e timori manchino di fondamento? Qualsiasi movimento sociale, quindi
anche quello operaio, suppone come principio e termine l ' u o m o c o l
suo destino soprannaturale e c o l suo complesso di diritti e doveri naturali, dai quali non si pu fare astrazione, anche quando il movimento
si propone direttamente scopi economici e contingenti. Quanto alla
temuta frattura e separazione, la verit sta proprio nel contrario.
Le A d i intendono aprire le porte a chiunque, desiderose di stabilire
intese sempre pi ampie tra gli appartenenti al mondo del lavoro, per
dare piuttosto che per ricevere. Un'eloquente dimostrazione fu offerta
appunto un anno fa, quando i lavoratori cristiani fecero tutti partecipi
della festa del primo maggio, fino allora ritenuta quasi distintivo di
una determinata porzione del ceto operaio, e ne danno anche o r a un'altra
luminosa prova, accogliendo in codesta adunanza milanese lavoratori
di differenti nazioni. P e r c i , come il mantenimento della propria fisionomia non deve impedire alle A d i di esercitare una sempre maggiore
290
291
attinge
292
NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS AEQUATORIS NATIONIS, OB SOLEMNEM CORONAE INDUCTIONEM SIMULACRO B. MARIAE VIRGINIS PERDOLENTIS, IN URBE QUITENSI
COADUNATIS.*
Amadsimos hijos, catlicos ecuatorianos y, ms en especial, catlicos quiteos que c o n suma devocin y entusiasmo colocis hoy
una corona sobre las sienes de vuestra D o l o r o s a del Colegio , al cumplirse los cincuenta aos de las manifestaciones c o n que Ella os mostr
su predileccin :
Qu idea ha sido esta, hijos amadsimos, de celebrar con fiestas y
con jbilo a Quien ante vosotros se muestra con los ojos llenos de lgrimas? Quin os ha enseado a coronar c o n una corona de o r o a La que
tiene en las manos una corona de espinas?
L l o r la V i r g e n y sus llantos y dolores fueron primero profetizados
en las palabras del Santo anciano,
y gracia.
Segn referencias de los testigos, mostr la Virgen, aun en medio
de su eterna felicidad y c o m o seal de su materna solicitud p o r la salvacin de sus hijos angustia y tristeza, hasta el punto de parecer
* Datus die 22 Aprilis mensis a.
Luc. 2, 35.
Io. 19, 25.
1
1956.
293
manchada de sangre,
arrastrada a tales
pues, las
vol.
XXIII, n.
6. 28-5 1956.
294
tares, la que hoy ha preparado a su Madre D o l o r o s a este triunfo, pagando una vieja deuda de gratitud en la que ms que el o r o y que las
piedras preciosas lo que cuenta, c o m o en t o d o don filial, es el corazn
con que se ofrece. Ciudad feliz, porque, c o m o dice el Espritu Santo,
honrar a la propia Madre es lo mismo que juntar un gran tesoro ;
dichosa ciudad y dichoso pas, si sabis ser fieles a lo que en tan solemne
ocasin habis prometido, porque, c o m o podramos decir parafraseando
4
295
DECRETUM
NORMAE DANTUR QUOAD CONVENTUS QUI ACCOMODATAM STATUUM PERFECTIONIS
RENOVATIONEM RESPICIUNT.
296
Sodales,
qui in dioecesi d o m u m
habent ministeriumque
exercent, ad illa c u m eis examinanda, communicanda vel paterne discutienda, quae ministeria ab ipsis exercita, quatenus legitime dioeceses
intersunt, pertinent. Tales enim conventus valde commendantur utpote
qui ad unitatem cum Patre et Pastore gregis attestandam ac fovendam,
atque ad apostolatus munera promovenda efficienterque dirigenda prorsus apti videantur.
Quae omnia, si sedulo et accurate fient, nedum coetus atque conventus
et incepta quaeque ad renovationem accommodatam Statuum perfectionis ordinata impediant vel cohibeant, verum etiam ad uberiores fructus in dies afferendos ea iuvabunt quam maxime.
Contrariis quibuslibet non obstantibus.
Datum R o m a e , die 26 Martii A. D. 1956.
VALERIUS
L.
fB
Card.
VALERI,
Praefectus
S.
Arcadius Larraona,
C. M. F., Secretarius
297
SACEA CONGREGAZIONE
DEI RITI
298
299
Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle virt della predetta Serva di Dio.
Marted, 10 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si adunata la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle virt della Serva di Dio Maria Celina della Presentazione, monaca professa del Terzo Ordine di S. Francesco di Assisi.
Gli stessi Emi e Revmi Signori Cardinali e Revmi Prelati Officiali hanno
poi discusso in Congregazione ordinaria:
1. Sulla riassunzione di Causa per la canonizzazione dei Beati :
Rocco Gonzalez de Santa Cruz, Alfonso Rodrguez e Giovanni del Castillo,
Martiri della Compagnia di Ges.
2. Sulla revisione degli scritti dei Servi di Dio :
a) Francesco Maria della Croce Jordan, sacerdote, fondatore della
Societ del Divin Salvatore e della Congregazione delle Suore del Divin
Salvatore ;
b) Fratel Alberto (Adamo Chmielow;ski), fondatore dei Fratelli e delle
Suore del Terz'Ordine di S. Francesco Serve dei Poveri.
c) Maria del Cuore di Ges (Giuseppa Sancho de Guerra), fondatrice
della Congregazione delle Serve di Ges.
Marted 17 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si adunata la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno
discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della
Ven. Serva di Dio Maria della Provvidenza, (Eugenia Smet), fondatrice dell'Istituto delle Suore Ausiliatrici delle anime purganti.
Gli stessi Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali
hanno poi discusso in Congregazione ordinaria:
1. Sulla riassunzione della causa di Canonizzazione della Beata Crescenzia Boss, Vergine, Suora professa del 3 Ordine di S. Francesco.
2. Sulla relazione dei revisori teologi degli scritti del Servo di Dio
Bernardo Lehner, giovane laico.
Marted 24 aprile 1956, nel Palazzo Apostolico Vaticano si riunita la
S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno
discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del
Venerabile Servo di Dio Innocenzo Papa XI.
Marted 8 maggio 1956, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto,
alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara,
Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa del Servo di Dio Valentino Paquay, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, si adunata
la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati
Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicit delle
virt del predetto servo di Dio.
300
SEGRETERIA DI
STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si
degnato di nominare:
5 gennaio
)>
12
14
21
31
febbraio
28
1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Striteli Samuele Alfonso, Protettore delle Suore Domenicane di
S. Caterina da Siena (Kenosha, Milwaukee).
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ciriaci Pietro, Protettore dell'Arciconfratemita di San Rocco
(Roma).
L'Illmo e Revmo Monsig. Stoppini Irvin, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.
L'Illmo e Revtmo Monsig. Casoria Giuseppe, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segna
tura Apostolica.
^>
L'Illmo e Revmo Monsig. del Amo Pachn Leone, Uditore
del Tribunale della Rota presso la Nunziatura
Apostolica di Madrid.
))
L'Illmo e Revmo Monsig. Ugalde Ocariz Filippo, Difensore del Vincolo del Tribunale della Rota presso
la Nunziatura Apostolica di Madrid.
301
Parimente, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XTI,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Assistenti
al
Soglio
Pontificio:
23 febbraio 1955. S. E. Revma Monsig. Adam Gregorio, Vescovo di Valencia nel Venezuela.
27 agosto
'
Apostolici
ad
instar
participantium
Monsig.
Cappelletti Virgilio, dell'arcidiocesi di Milano.
3
aprile
Monsig.
Figini
Carlo della medesima arcidiocesi.
Monsig.
Rossi
Francesco,
della medesima arcidiocesi.
Prelati
18
giugno
Domestici
di
Sua
Santit:
302
14
20
7
21
22
26
3
22
9
11
6
12
21
giugno
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
25
19 gennaio 1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
26
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
))
Monsig.
Monsig.
Monsig.
4 febbraio
Monsig.
Monsig.
Monsig.
9
Monsig.
25
Monsig.
Monsig.
Monsig.
27
1 marzo
Monsig.
Monsig.
13
14
25
31
303
304
di Sua Santit:
luglio
Monsig. McKenna Tommaso dell'arcidiocesi di Liverpool.
22 ottobre
Monsig.
25
Tursi.
Monsig. Meo Davide, della medesima diocesi.
Monsig. Stacchini Pietro, della diocesi di S. Miniato.
30
di Sua Santit:
marzo
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire :
La
6
marzo
Gran
aprile
306
27
A
l
sig.
Mercuri
Edmondo
(Roma).
3 marzo
Al
sig.
Toja
Guido,
dell'arcidiocesi
di Milano.
16
A
l
sig.
Baldeschi
Balleani
Aurelio,
della
diocesi di Jesi.
A
l sig. Brandizzi Arnaldo (Roma).
))
A
l
sig. Dan Achille, dell'arcidiocesi di Genova.
23
A
l
sig.
Celimi Antonio (Roma).
28
17 aprile
A
l
sig.
Carletti
Carlo (Roma).
18
18 febbraio
11 novembre
26
6 dicembre
12
19
25
10 gennaio
febbraio
eo
21
marzo
16
25
Al
sig.
Drion
Bernardo
G., della diocesi di Breda.
Al
sig.
Brooks
Edoardo,
dell'arcidiocesi di Toronto.
A
l
sig.
Day
Tommaso,
della
medesima arcidiocesi.
A
l
sig.
Fisher
Salvatore,
della
medesima arcidiocesi.
marzo
5)
17
aprile
'i
307
27
aprile
20
marzo
Al
sig.
Fanjul
y Estrada Carlo, della medesima diocesi.
19 aprile
dicembre Al sig. Platteau Giorgio, della diocesi di Tournai.
.12 gennaio 1956. Al sig. Narduzzi Nestore, della diocesi di Viterbo.
Al sig. de Selys Maurizio, della diocesi di Liegi.
21
7 febbraio .
A l sig. Magarotto Cesare (Roma).
A l sig. Corvi Alberto, dell'arcidiocesi di Milano.
marzo
))
A l sig. Lahn Lotario (Germania).
7
14
A l sig. Damasceni Domenico, della diocesi di Bitonto.
Al sig. Polverari Francesco, della diocesi di Senigallia.
A
l sig. Dal Canto Danilo, della diocesi di S. Miniato.
16
17
Al sig. Conte Ernesto, della diocesi di Aversa.
))
22
A l sig. Comici Antonio, dell'arcidiocesi di Genova.
23
Al sig. Lo Bianco Aurelio, della medesima arcidiocesi.
Al
sig. Rossi Attilio, della medesima arcidiocesi.
co
308
26
marzo
28
5
13
14
aprile
22
An. et vol. X X X X V I I I
31 Maii 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 7
OFFICIALE
ENCYCLICAE
Is. X I I ,
3.
310
IAC. I , 1 7 .
IOAN.
VII,
37-39.
* Cfr. Is. X I I , 3; Ez. XLVII, 1-12; ZACH. XIII, 1; Ex. X V I I , 1-7; Num. X X ,
7 - 1 3 ; I Cor. X, 4; Apoc. VII, 17; X X I I , 1.
Rom. V , 5 .
5
311
I Oor.
7
IOAN.
V I , 17.
IV,
10.
312
-Nos, qui arcano Dei consilio sacri illius fidei pietatisque thesauri, quem Divinus Redemptor Ecclesiae suae concredidit,
custodes et dispensatores electi sumus, eos universos pro officii
Nostri conscientia admonemus; qui quidem filii Nostri, quamvis Sacratissimi Cordis Iesu cultus, quasi de erroribus hominumque neglegentia triumphantis, Mysticum suum Corpus pervasero, attamen praeiudicatis adhuc opinionibus aguntur, atque
eo usque interdum procedunt, ut eum spiritualibus Ecclesiae
humanique generis necessitatibus, nostra hac aetate instantioribus, minus aptum, ne dicamus detrimentosum, existiment.
Haud desunt enim qui, cum primariam ipsam huius cultus naturam peculiaribus variisque pietatis formis implicent atque
exaequent, quas Ecclesia probat ac fovet, sed non iubet, eum
putent quasi aliquid additicium, quod singuli, pro suis cuiusque libitis, adhibere possint; ac sunt etiam qui autument hunc
eundem cultum onerosum esse atque iis praesertim nullius vel
modicae utilitatis, qui in Dei Regno militent praecipuo eo consilio ducti, ut suis viribus, opibus suique temporis usura ad
catholicam veritatem tuendam, tradendam propagandamque,
ad christianam de re sociali doctrinam inculcandam, ad eosque
religionis actus eaque opera provehenda allaborent, quae multo
magis hodie necessaria ducant; ac denique non desunt qui tantum abest ut hunc cultum validum adiumentum iudicent ad
christianos mores, cum in privata uniuscuiusque vita, tum in
domestico convictu, recte conformandos renovandosque, ut
eum potius cernant quasi quandam pietatem sensibus non
mente animoque alitarn, atque adeo potius mulieribus dignam,
cum in eo aliquid videant excultis hominibus non satis consentaneum.
Sunt etiam praeterea qui, cum considerent eiusmodi cultum
paenitentiam, expiationem ceterasque virtutes potissimum postulare, quas <( passivas vocant, utpote quae externos non edant
fructus, eum aptum non aestiment ad spiritualem nostrorum
temporum pietatem refovendam, quae ad apertam impensam-
313
314
eat expeditius et ad eundem vehementius diligendum pressiusque imitandum animos inflectat efficacius? Nobis autem,
haud minus quam Decessoribus Nostris, hoc veritatis caput
perspectum probatumque est; et cum Summum Pontificatum
suscepimus, ac Sacratissimi Cordis Iesu cultum apud christianos populos auspicato auctum esse et quasi triumphantem libentissimo animo vidimus, innumeros ex eodem in universam Ecclesiam permanare fructus salutares gavisi sumus; idque placuit iam in primis Encyclicis Litteris significare. Qui quidem
fructus per Nostri Pontificatus annos non modo aerumnis
rerumque angustiis, sed ineffabilibus etiam solaciis plenos
neque numero neque vi pulchritudineque deminuti sunt, sed
potius adaucti; varia siquidem incepta feliciter orta sunt ad
eundem cultum refovendum conducibilia, et ad nostrorum temporum necessitates quam maxime apta : consociationes dicimus
mentis culturae, religioni ac beneficientiae provehendis; scripta
typis edita, quae doctrinam de re historica, vel ascetica, vel
mystica ad hanc causam pertinentem illustrarent; pia expiationis opera; atque illas nominatim incensissimae pietatis testificationes, quas Sodalitas ab Apostolatu orationis edidit, qua
praesertim auspice ac fautrice factum est ut domestici convictus, collegia, instituta atque interdum Nationes etiam Sacratissimo Cordi Iesu consecraren tur; quibus quidem haud raro,
datis hac de causa litteris, vel orationibus coram habitis, ac
vel etiam nuntiis per radiophonicas undas transmissis, paterno
animo gratulati sumus.
Quamobrem, dum cernimus tam uberem salutarium aquarum copiam, hoc est caelestium superni amoris munerum, ex
sacro Redemptoris nostri Corde exortam, innumeros Catholicae
Ecclesiae filios, Divino afflante operanteque Spiritu, pervadere,
facere non possumus quin, Venerabiles Fratres, paterno vos
1 0
11
12
10
12
315
18
316
15
1 4
Is. X I I , 3.
Conc. Ephes., can. 8; cfr. MANSI, Sacrorum Conciliorum Ampliss. Collectio, IV,
1083 C; Conc. Const. II, can. 9; Cfr. ibid. I X , 382 E.
1 5
317
in Sacro Corde, ut Decessor Noster iram. mem. Leo XIII animad vertebat, symbolum atque expressa imago infinitae Iesu
Christi caritatis, quae movet ipsa nos ad amandum mutuo .
Haud dubium profecto est Sacros Libros numquam certam
mentionem facere de peculiari venerationis amorisque cultu,
physico Incarnati Verbi Cordi habito utpote symbolo incensissimae eius caritatis. Quod profecto si aperte agnoscendum est,
non tamen admirationem nobis inicere, neque ullo modo nos
ad dubitandum adducere potest divinam erga nos caritatem,
quae huius cultus est ratio princeps, cum in Vetere, tum in
Novo Testamento talibus imaginibus praedicari atque inculcan, quae animos vehementer commoveant. Quae quidem imagines, quandoquidem in Sacris Litteris iam proponebantur,
quae adventum Filii Dei, hominis facti, praenuntiabant, idcirco
possunt nobilissimi illius divini amoris signi et indicis auspicium considerari, hoc est sacratissimi adorandique Cordis Divini Redemptoris.
Ad rem nostram quod attinet, haud necessarium esse putamus multa ex Veteris Testamenti libris proferre, qui veritates
divinitus antiquitusque patefaetas continent; sed esse satis
ducimus in memoriam Foedus illud revocare inter Deum populumque initum pacificisque victimis sacratum cuius primariam legem duabus tabulis incisam Moyses edidit ac Prophetae interpretati sunt pactum fuisse non modo supremi
Dei dominii debitaeque hominum oboedientiae vinculis firmatum, sed altioribus etiam amoris rationibus solidatum et alitum. Etenim populo etiam Israel suprema causa obtemperandi
Deo non timor divinarum ultionum erat, quem tonitrua et fulgura e Sinai montis vertice coruscantia ac prodeuntia iniciebat
animis, sed potius debita erga Deum caritas: Audi, Israel:
Dominus Deus noster, Dominus unus est. Diliges Dominum
Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota
1 6
17
16
318
1 9
20
18
19
20
319
22
23
2 4
2 1
24
IOAN.
I,
14.
320
II
Attamen ex Evangeliis solummodo certum exploratumque
habemus Novum Foedus inter Deum hominesque initum
cuius quidem pactum illud, quod Moyses inter populum Israel
Deumque pepigerat, nihil aliud erat nisi symbolus et index,
quem Ieremias praenuntiaverat Propheta Novum Foedus
dicimus id ipsum reapse esse, quod Incarnati Verbi opera, divinae gratiae conciliatrice, statutum effectumque est. Hoc Foedus incomparabili modo nobilius ac firmius idcirco habendum
est, quod non, ut prius, hircorum et vitulorum sanguine, sed
sacrosancto illius cruore sancitum est, quem eadem pacifica
animalia rationis expertia iam praenuntiaverant : Agnum Dei,
qui tollit peccatum mundi . Etenim Christianum Foedus,
multo magis quam antiquum, pactum se aperte demonstrat
non servitute, non timore innixum, sed amicitia illa sancitum,
2 6
2 6
IER.
XXXI,
3;
31.
33-34.
321
2 8
29
3 0
31
2 7
IOAN.
8 IOAN.
29
30
31
I, 16-17.
XXI,
20.
322
3 3
3 4
32
Eph. II, 4; Sum. Theol., III, q. 46, a. 1 ad 3: ed. Leon., tom. X I , 1903,
p. 436.
Eph. III, 18.
IOAN. IV, 24.
3 3
34
323
36
3 7
3 8
3 9
II Ioan. 7.
Cfr. Luc. I, 35.
S. L E O MAGNUS, Epist. dogm. Lectis dilectionis tuae ad Flavianum Const.
Patr., ]3 Iun., . 449; cfr. P. L. LIV, 763.
3 6
3 7
3 9
324
41
4 0
325
mihi Deus. Quia ergo pueri communicaverunt carni et sanguini, et ipse similiter participavit eisdem. ... Unde debuit per
omnia fratribus similari, ut misericors fieret, et fidelis pontifex
ad Deum, ut repropitiaret delicta populi. In eo in quo passus
est ipse et tentatus, potens est et eis qui tentantur auxiliari.
Ac Sancti Patres, doctrinae divinitus patefactae veridici testes, illud optime animadverterunt, quod iam Paulus Apostolus
clare satis asseruerat, divini nempe amoris mysterium cum
Incarnationis, tum Redemptionis veluti principium esse ac verticem. Etenim saepe luculenterque in eorum scriptis legitur
Iesum Christum idcirco perfectam humanam naturam et caducum fragileque corpus nostrum assumpsisse, ut sempiternae
consuleret saluti nostrae, nobisque infinitum amorem suum,
sensibilem etiam, apertissime manifestaret ac panderet.
S. Iustinus, quasi Apostoli gentium voci resonans, haec
scribit: Natum enim ex ingenito et ineffabili Deo, Verbum
adoramus et amamus; quandoquidem propter nos homo factus
est, ut passionum nostrarum particeps factus medicinam illis
faceret . Ac S. Basilius, in tribus Cappadociae Patribus primus, veros simulque sanctos fuisse asseverat sensuum affectus
in Christo : Liquet Dominum naturales quidem affectus suscepisse ad confirmationem verae nec phantasticae incarnationis; vitiosos vero affectus, qui nostrae vitae puritatem coinquinant, ut incontaminata divinitate indignos reiecisse . Parique modo Antiochenae Ecclesiae lumen, S. Ioannes Chrysostomus fatetur sensuum motus, quibus Divinus Redemptor obnoxius erat, clare patefecisse omnino integram eum humanam
assumpsisse naturam: Si enim nostrae non fuisset naturae,
non a luctu semel et iterum correptus fuisset . In Latinis
autem Patribus eos libet memorare, quos hodie Ecclesia utpote
maximos Doctores veneratur. Itaque S. Ambrosius sensibiles
42
4 3
4 4
45
42
43
44
45
22
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
7.
31-5-1956.
326
commotiones et affectus, quorum Incarnatum Dei Verbum expers non fuit, ex hypostatica unione, quasi ex naturali principio
oriri testatur: Et ideo quia suscepit animam, suscepit et
animae passiones ; non enim Deus, eo quod Deus erat, aut turbari, aut mori potuisset . Quibus quidem ex affectionibus
S. Hieronymus praecipuum argumentum eruit Christum reapse
humanam assumpsisse naturam: Dominus noster, ut veritatem assumpti probaret hominis, vere quidem contristatus
est. Sanctus autem Augustinus peculiari modo rationes illas
animadvertit, quae inter Incarnati Verbi affectiones intercedunt humanaeque Redemptionis finem: Hos autem humanae infirmitatis affectus, sicut ipsam carnem infirmitatis humanae, ac mortem carnis humanae Dominus Iesus, non conditionis necessitate, sed miserationis voluntate suscepit, ut transfiguraret in se corpus suum, quod est Ecclesia, cui caput esse
dignatus est, hoc est, membra sua in sanctis et fidelibus suis;
ut si cui eorum inter humanas tentationes contristan et dolere
contingeret, non ideo se ab eius gratia putaret alienum; et non
esse ista peccata, sed humanae infirmitatis indicia, tamquam
voci praemissae concinens chorus, ita corpus eius ex ipso suo
capite addisceret . Pressius, sed haud minus efficaciter hi,
qui sequuntur, S. Ioannis Damasceni loci Ecclesiae doctrinam
manifestam praeferunt: Totum quippe me totus assumpsit,
ac totus toti unitus est, ut toti salutem afferret. Nam alioquin
non potuit sanari, quod assumptum non fuit . Omnia igitur
assumpsit, ut omnia sanctificaret .
Animadvertendum tamen est hos Sacrarum Litterarum Patrumque eclogarios, hisque similes non paucos quos non rettulimus, quamvis luculenter testentur Iesum Christum sensuum commotionibus affectibusque fuisse praeditum, atque
4 6
47
4 8
4 9
5 0
46
45
48
49
327
51
62
Sum. Theol., I-II, q. 48, a. 4: ed. Leon., tom. VI, 1891, p. 306.
Col. II, 9.
328
voluntatem, et cuius actus duplici scientia perfectissima collustratur et dirigitur, hoc est beata et indita vel infusa. Ac denique idque modo magis naturali ac directo sensibilis
quoque affectus symbolus est, cum Iesu Christi corpus, in sinu
Virginis Mariae Spiritus Sancti opera formatum, sentiendi prcipiendique vi polleat perfectissima, magis utique quam cetera
omnia hominum corpora.
Cum nos igitur Sacra Eloquia et legitima catholicae fidei documenta edoceant in sanctissimo Iesu Christi animo summam
omnium vigere convenientiam et concordiam, eumque ad Redemptionis nostrae finem assequendum triplicem amorem suum
manifesto direxisse, idcirco patet mentissimo nos posse Divini
Redemptoris Cor utpote significantem caritatis eius imaginem,
Redemptionisque nostrae testem contemplari ac venerari, itemque mysticam veluti scalam, qua ad amplexum ascendamus
Salvatoris nostri Dei . Quamobrem eius verba, actus, praecepta, rerum miracula, peculiarique modo opera illa, quae luculentius caritatem eius erga nos testantur ut divinam institutam Eucharistiam, ut acrrimos eius cruciatus eiusque mortem, ut nobis benigne concessam Sanctissimam eius Matrem,
ut Ecclesiam pro nobis conditam, ac denique Spiritum Sanctum
in Apostolos et in nos missum haec, dicimus, omnia admiremur oportet veluti triplicis eius amoris documenta ; itemque
oportet eius Sacratissimi Cordis pulsus amantissimo meditemur
animo, quibus terrenae peregrinationis tempus ipse quasi metiri
visus est, usque ad supremum momentum illud, quo, ut Evangelistae testantur, clamans voce magna dixit : Consummatum
est. Et inclinato capite, tradidit spiritum . Tum eius Cordis
palpitatio constitit ac desiit, eiusque sensibilis amor intermissus
est usque dum ipse, triumphata morte, e sepulcro resurrexit.
53
54
5 5
5 6
53
54
pp.
342, 433.
55
Tit.
5 6
MATTH.
I I I , 4.
XXVII,
50;
IOAN.
XIX,
30.
329
Postquam autem eius corpus, sempiternae gloriae statum adeptum, Divini Eedemptoris animo, mortis victoris, iterum coniunctum est, Cor eius Sacratissimum imperturbabili ac placido
pulsu moveri numquam destitit nec desistet, eiusque triplicem
amorem significare numquam pariter desinet, quo Dei Filius
cum suo caelesti Patre devincitur et cum hominum communitate Universa, cuius ipse pleno iure mysticum est caput.
ITI
Nunc vero, Venerabiles Fratres, ut ex piis hisce considerationibus uberes possimus salutaresque colligere fructus aliquantisper meditari ac contemplari libet multiplices Servatoris
nostri Iesu Christi humanos divinosque affectus, quos quidem
eius Cor per mortalis vitae cursum participando rettulit, ac
nunc refert, aeternumque per aevum referet. Ex Evangelii praesertim paginis lux nobis affulget, qua collustrati ac roborati
divini huius Cordis sacrarium ingredi possumus, unaque cum
Apostolo gentium admirari abundantes divitias gratiae [Dei]
in bonitate super nos in Christo Iesu .
Una cum humano ac divino pulsatur amore adorandum Iesu
Christi Cor, postquam Maria Virgo magnanimum illud verbum
Fiat pronuntiavit, ac Dei Verbum, ut animadvertit Apostolus : ingrediens mundum dicit : Hostiam et oblationem
noluisti, corpus autem aptasti mihi; holocautomata pro peccato
non tibi placuerunt. Tunc dixi: Ecce venio; in capite libri
scriptum est de me ut faciam, Deus, voluntatem tuam. ... In qua
voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Christi
semel . Amore itidem commovebatur, humanae suae voluntatis affectibus divinoque amori concor dissimo, cum in Nazarethana domo caelestia conserebat colloquia cum dulcissima
5 7
5 8
57
Eph. II, 7.
" Hebr. X, 5-7. 10.
330
Matre sua, et cum Iosepho putativo patre, cui oboediens laboxiosam praestabat operam in tignariorum fabrorum arte. Ac
trplici illo, de quo diximus, amore exercebatur in diuturnis
suis apostolicis peregrinationibus habendis; in innumeris patrandis miraculis, quibus vel mortuos ab inferis evocabat, vel
omne genus aegrotis sanitatem impertiebat; in exantlandis
laboribus; in sudore, fame, siti toleranda; in nocturnis vigiliis,
quibus caelestem Patrem amantissime precabatur; in orationibus denique habendis et in parabolis proponendis explicandisque; illis nominatim, quae de misericordia agunt, ut de drachmate deperdito, de amissa ove, et de prodigo filio; quibus quidem in rebus et verbis, ut Gregorius Magnus animadvertit,
ipsum Dei Cor manifestatur : Disce Cor Dei in verbis Dei, ut
ardentius ad aeterna suspires .
Impensiore autem caritate Iesu Christi Cor permovebatur,
cum ex ore eius verba eliciebantur incensissimum amorem spirantia. Ita, ut exempla proponamus, cum turbas defatigatas
fameque affectas cerneret, exclamabat: Misereor super turbam ; et cum Ierusalem dilectissimam urbem suam peccatis
obcaecatam prospiceret, ideoque extremae destinatam ruinae,
hoc effatum edebat : Ierusalem, Ierusalem, quae occidis prophetas et lapidas eos qui ad te missi sunt, quoties volui congregare filios tuos, quemadmodum gallina congregat pullos suos
sub alas, et noluisti I Ob amorem autem erga Patrem suum,
et ob sanctam indignationem palpitavit Cor eius, cum vidit
sacrilegum commercium in Templo fieri, cuius violatores hisce
verbis increpavit : Scriptum est : Domus mea domus orationis
vocabitur; vos autem fecistis illam speluncam latronum .
At peculiari amore pavoreque commotum est Cor eius cum
acerrimorum cruciatuum horam iam imminere prospexit, ac
naturali motu ingruentibus doloribus ac morti repugnans, ex5 S
6 0
6 1
62
59
MARC. VIII, 2.
M A T T H . X X I I I , 37.
62
MATTH.
XXI,
13.
331
6 4
6 5
6 6
6 7
6 8
6 9
7 0
6 8
MATTH.
XXVI,
39.
"
MATTH.
XXVI,
50;
6 7
Luc.
XXIII,
28.
Luc.
XXIII,
34.
MATTH.
8
Luc.
XXVII,
XXIII,
43.
IOAN. X I X , 2 8 .
7
Luc.
XXIII,
46.
31.
46.
Luc.
XXII,
48.
332
72
7 3
7 4
71
72
Luc. X X I I , 15.
Luc. X X I I , 19-20.
7 3
MAL. I, 11.
74
333
7 5
eis suis . Quamobrem Iesu Christi Filii Dei amor, per Golgothae Sacrificium, Dei ipsius amorem luculenter significanterque patefacit: In hoc cognoscimus caritatem Dei, quoniam
ille animam suam pro nobis posuit; et nos debemus pro fratribus animam ponere . Ac reapse Divinus Redemptor noster
amore magis quam vi carnificum Cruci affixus est; eiusque voluntarium holocaustum supremum donum est, quod singulis
hominibus impertiit secundum press am illam Apostoli sententiam: Dilexit me, et tradidit semetipsum pro me .
Nullum igitur dubium esse potest sacratissimum Cor Iesu,
cum sit, intima prorsus ratione, Incarnati Verbi vitae particeps,
atque adeo veluti Divinitatis instrumentum assumptum fuerit,
haud minus quam cetera humanae naturae membra, in divinae
gratiae divinaeque omnipotentiae operibus exsequendis, legitimum etiam immensae illius caritatis symbolum esse, qua permotus Servator noster per suum profusum Sanguinem mysticum cum Ecclesia inivit matrimonium: Per caritatem pro
Ecclesia sibi in sponsam coniungenda passus est . Ex vulnerato igitur Redemptoris Corde Ecclesia, utpote Redemptionis
Sanguinis administra, nata est, ex eodemque Sacramentorum
gratia, ex qua Ecclesiae filii supernam vitam hauriunt, uberrime profluxit, ut in sacra Liturgia legimus : Ex Corde scisso Ecclesia Christo iugata nascitur. ... Qui Corde fundis gratiam . De huius symboli ratione, quae ne antiquis quidem
Patribus scriptoribusque ecclesiasticis ignota erat, Doctor Communis, quasi eorundem vocibus resonans, haec scribit: Ex
latere Christi Auxit aqua ad abluendum, sanguis autem ad
redimendum. Et ideo sanguis competit sacramento Eucharistiae, aqua autem sacramento Baptismi; qui tamen habet vim
7 6
7 7
78
7 9
8 0
7 5
IOAN.
76
I Ioan. III, 1 6 .
Gal. II, 2 0 .
Cfr. S. THOM., Sum. Theol., III, q. 19, a. 1: ed. Leon., tom. X I , 1 9 0 3 , p . 3 2 9 .
Sum. Theol., Suppl., q. 4 2 , a. 1 ad 3 : ed. Leon., tom. X I I , 1 9 0 6 , p. 8 1 .
Hymn. ad Vesp. Festi Ssmi Cordis Iesu.
77
7 8
79
80
XV,
13.
334
8 3
81
82
83
335
8 4
vobis, ut maneat vobiscum in aeternum . Qui quidem Spiritus Paraclitus, cum sit mutuus Amor personalis, hoc est Patris
erga Filium et Filii erga Patrem, ab utroque mittitur, ac species indutus quasi linguarum ignis in eorum animos infundit
divinae caritatis copiam ceterorumque caelestium charismatum.
Huius divinae caritatis infusio ab eo etiam Corde Servatoris
nostri orta est, in quo sunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi . Est enim haec caritas Iesu Cordis eiusque
Spiritus donum; qui quidem est Spiritus Patris et Filii, ex quo
et Ecclesiae ortus et eius mirabilis propagatio panditur ad universas ethnicorum gentes, quas idolorum cultus, fraternum
odium, morum corruptio ac violentia foedaverant. Haec divina
caritas est Cordis Christi eiusque Spiritus pretiosissimum donum; quae Apostolis et Martyribus fortitudinem illam impertiit, qua roborati ad mortem usque, heroum more obitam, celaverunt, ut Evangelii veritatem praedicarent eifusoque sanguine
testarentur; quae Ecclesiae Doctoribus studium incensissimum
indidit catholicae fidei illustrandae tutandaeque; quae Confessorum virtutes aluit, eosque ad utilissima mirandaque excitavit
opera suae ceterorumque saluti aeternae ac temporariae profutura; quae denique Virginibus suasit ut sponte iucundeque
sensuum voluptatibus abstinerent, seseque omnino caelestis
Sponsi amori consecrarent. Divinae huic caritati celebrandae,
quae ex Incarnati Verbi Corde exundans, in omnium credentium animos Sancti Spiritus ope infunditur, gentium Apostolus illum victoriae hymnum edidit, qui Iesu Christi Capitis
eiusque mystici corporis membrorum triumphum de iis omnibus praedicaret, quae instaurandum inter homines Divinum
amoris Regnum quovis modo praepedirent : Quis ... nos separabit a caritate Christi? tribulatio? an angustia? an fames?
an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius? ... Sed in
his omnibus superamus propter eum qui dilexit nos. Certus
8 5
8 4
85
IOAN.
XIV,
Col. IT, 3.
16.
336
sum enim quia neque mors, neque vita, neque angeli, neque
principatus, neque virtutes, neque instantia, neque futura, neque fortitudo, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a caritate Dei, quae est in Christo
Iesu Domino nostro .
Nihil igitur vetat quominus sacratissimum Iesu Christi
Cor adoremus, utpote particeps atque naturale ac significantissimum symbolum inexhaustae illius caritatis, qua Divinus
Redemptor noster adhuc flagrat erga hominum genus. Illud
siquidem, etsi mortalis huius vitae perturbationibus iam obnoxium non est, vivit tamen ac palpitt, atque indissolubili
modo cum Divini Verbi Persona, et in ipsa et per ipsam cum
divina voluntate eius coniungitur. Quamobrem, cum Cor Christi redundet divino humanoque amore, et cum omnium gratiarum thesaurorum praedives sit, quos Redemptor noster sua
vita, suis cruciatibus suaque morte acquisivit, fons est profecto
perennis illius caritatis, quam ipsius Spiritus effundit in omnia
mystici sui corporis membra.
Cor igitur Servatoris nostri imaginem quodammodo refert
divinae personae Verbi, itemque duplicis naturae, humanae
nempe divinaeque; atque in eo considerare possumus non modo
symbolum sed etiam veluti summam totius mysterii nostrae
Redemptionis. Cum sacratissimum Iesu Christi Cor adoramus,
in ipso et per ipsum tum increatum Divini Verbi amorem, tum
humanum pariter eius amorem ceterosque affectus atque virtutes adoramus, quandoquidem uterque amor Redemptorem
nostrum permovit ad sese pro nobis universaque Ecclesia Sponsa
sua immolandum, secundum Apostoli sententiam: Christus
dilexit Ecclesiam, et se ipsum tradidit pro ea, ut illam sanctificaret, mundans lavacro aquae in verbo vitae, ut exhiberet ipse
sibi gloriosam Ecclesiam, non habentem maculam, aut rugam,
aut aliquid huiusmodi, sed ut sit sancta et immaculata .
8 6
8 7
87
337
8 9
9 0
9 1
92
93
IV
Voluimus, Venerabiles Fratres, per summa lineamenta vobis
christianoque populo proponere intimam Sacratissimi Cordis
Iesu cultus naturam perennesque divitias, quae ex eo oriuntur,
prouti ex doctrina divinitus patefacta, quasi ex primario fonte
panduntur. Putamus autem animadversiones has Nostras, quae
88
8 9
90
9 1
Cfr. I Ioan. I I , 1.
Hebr. V I I , 2 5 .
Hebr. V , 7 .
IOAN.
III,
16.
9 2
Rom.
VIII,
32.
338
9 5
Re enim vera nullo non tempore fuerunt homines Deo praecipue devoti, qui, Almae Deiparae, Apostolorum, insignium
Ecclesiae Patrum exempla secuti, adversus sanctissimam Christi naturam humanam, et praesertim erga vulnera, quibus eius
corpus in salutari cruciatuum perpessione fuit dilaceratum,
cultum adorationis, gratiarum actionis et amoris adhibuerunt.
Praeterea, nonne verbis ipsis : Dominus meus, et Deus
meus , quae Thomas Apostolus effatus est, quaeque ex incredulo in fidei sectatorem eum mutatum esse significavere,
haud dubia continetur professio fidei, adorationis et amoris, e
9 6
84
9 6
9 6
XX,
28.
339
98
97
88
340
341
9 9
342
1 0 2
1 0 3
1 0 4
i
1 0 4
Eph,.
III,
TU.
III,
14.
16-19.
4.
IOAN. I I I , 1 7 .
IOAN.
IV,
23-24.
343
tura, nec beata Virgo nec Sancti sedere debent in nostro corde :
quia solus Deus vult illud occupare et possidere .
Qui ita
sentiunt, eos liquet opinari imaginem Cordis Christi nihil altius significare quam eius sensibilem amorem, atque adeo non
esse huiusmodi ut in ea, quasi in novo fundamento, innitatur
cultus latriae, qui solum ad id pertinet, quod suapte natura est
divinum. At hanc sacras imagines interpretandi rationem omnino falsam esse non est quin videat, cum latius patens earundem significatio nimis arctis finibus circumscribatur. Contra
atque hi, sentiunt docentque theologi catholici, e quibus S. Thomas haec scribit : Imaginibus non exhibetur religionis cultus, secundum quod in seipsis considerantur, quasi res quaedam : sed secundum quod sunt imagines ducentes in Deum incarnatum. Motus autem qui est in imaginem, prout est imago,
non sistit in ipsa, sed tendit in id cuius est imago. Et ideo ex
hoc quod imaginibus Christi exhibetur religionis cultus, non
diversificatur ratio latriae, nec virtus religionis .
Ad ipsam
igitur Verbi Incarnati Personam, ut ad finem, dirigitur cultus
qui, comparate sane aestimandus, imaginibus adhibetur, sive
reliquiae sunt ad acerba, quae Servator nostra causa pertulit,
tormenta pertinentes, sive simulacrum ipsum, vi atque significatione cetera superans omnia, scilicet transverberatum Cor
Christi in crucem acti.
Itaque a re corporali, quae est Cor Christi Iesu, eiusque
naturali significatione nobis licet addecetque nos, christiana
fide suffultos, ascendere non solum ad contemplandum eius
amorem, qui sensibus percipiatur, sed altius etiam ad considerandum et adorandum celsissimum amorem infusum; ac denique, suavi pariter et sublimi quodam animi cursu, ad meditandum et adorandum Amorem divinum Verbi Incarnati;
quandoquidem e fide, qua credimus utramque naturam, huma,1 0 5
1 0 6
1 0 5
344
nam ac divinam, in Persona Christi esse unitam, mente concipere possumus necessitudines illas arctissimas quae inter sensibilem amorem physici Cordis Iesu intercedunt et duplicem
amorem, spiritualem quidem, humanum scilicet ac divinum.
Hi enim amores non tantum una simul exsistentes dicendi sunt
in adorabili Persona Divini Redemptoris, sed etiam inter se
naturali nexu coniuncti, quatenus divino humanus sensibilisque subiciuntur, atque illius analogicam similitudinem referunt. Non autem contendimus Cor Iesu ita esse intellegendum
ut in eo habeatur et adoretur imago formalis, quae dicitur,
seu signum perfectum et absolutum eius amoris divini, cum
intima huius essentia nullo modo adaequari possit quavis creata
imagine; sed christifidelis, Cor Iesu excolens, una cum Ecclesia
signum adorat et quasi vestigium Caritatis divinae, quae eo
progressa est ut etiam Corde Verbi Incarnati hominum genus
adamaret tot flagitiis contaminatum
Necesse est ergo ut in hoc doctrinae capite tanti momenti
tantaeque prudentiae unusquisque animo semper teneat veritatem naturalis symboli, quo physicum Cor Iesu ad Personam
Verbi refertur, totam niti in veritate primaria hypostaticae
unionis; si quis autem verum esse hoc negaverit, falsas opiniones, ab Ecclesia non semel reiectas, instauret, utpote quae uni
Personae in Christo, utraque tamen natura distincta manente
et integra, adversentur.
Qua praecipua veritate constituta, mente percipimus Cor
Iesu esse cor personae divinae, hoc est Verbi Incarnati, atque
adeo eo repraesentari et quasi sub oculos subici totum amorem,
quo nosmet est complexus et etiamnum complectitur. Quam
ipsam ob causam tantum est cultui Sacratissimi Cordis tribuendum ut existimetur absolutissima, si usum et exercitationem
spectes, professio christianae religionis. Haec enim est religio
Iesu, quae tota posita est in Mediatore homine ac Deo; ita ut ad
Cor Dei perveniri nequeat nisi per Cor Christi, quemadmodum
ipse ait: Ego sum via, et veritas, et vita. Nemo venit ad P-
345
107
trem, nisi per me n . Quae cum ita sint, facile colligimus cultum Sacratissimi Cordis Iesu, ad ipsam rei naturam quod attinet, esse cultum amoris, quo Deus per Iesum nos dilexit, ac
simul nostri exercitationem amoris, quo in Deum et in ceteros
ferimur homines; vel, ut aliis utamur verbis, huiusmodi cultus
in amorem Dei erga nos intenditur , in eum nempe qui adoretur,
cui gratiae agantur, cuius ad imitationem vivatur : eoque spectat, tamquam ad finem assequendum, ut amorem, quo Deo ceterisque devincimur hominibus, ad perfectionem absolutionemque perducamus, alacrius in dies exsequendo mandatum novum, quod Divinus Magister Apostolis quasi sacram hereditatem dedit, cum diceret : Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. ... Hoc est praeceptum meum,
ut diligatis invicem, sicut dilexi vos . Quod mandatum reapse novum est et Christi proprium, nam, ut ait Aquinas : Brevis
differentia Novi et Veteris Testamenti; ut enim dicit Ieremias:
" Feriam domui Israel foedus novum ' V Quod autem mandatum istud in Veteri Testamento ex timore et amore sancto erat,
pertinebat ad Novum Testamentum: unde hoc mandatum erat
in veteri lege, non tamquam proprium eius, sed ut praeparativum novae legis
308
09
110
V
Antequam scribendi finem facimus de germana huiusmodi
cultus ratione eiusque christiana praestantia, quas hactenus
vobis considerandas proposuimus pulcherrimas sane ac solacii plenas Nos, Apostolici muneris conscientia ducti, quod
quidem primum Beato Petro concreditum est post triplicem in
Christum Dominum amoris professionem peractam, O p p o r t u no* IOAN. X I V , 6.
1 0 F T
IOAN.
1 0 9
IER.
1 1 0
p. 541.
XIII,
XXXI,
34;
XV,
12.
31.
346
num ducimus vos iterum, Venerabiles Fratres, ac per vos universos quotquot in Christo habemus dilectissimos filios adhortari, ut contentiore usque studio suavissimam hanc religionis
formam promovere studeatis; hinc enim nostris etiam temporibus utilitates plurimas orituras esse confidimus.
Re quidem vera, si allata argumenta, quibus transfixi Cordis
Iesu cultus innititur, rite perpenduntur, omnibus profecto perspicuum est, heic non de communi pietatis forma agi, quam
cuilibet ad arbitrium liceat ceteris posthabere aut parvipendere, sed de religionis obsequio, quod ad christianam adipiscendam perfectionem quam maxime conducat. Nam si devotio secundum ipsam theologicam eamque communem notionem, quam Doctor Angelicus tradit nihil aliud esse videtur quam voluntas quaedam prompte tradendi se ad ea quae
pertinent ad Dei famulatum , num Dei famulatus magis
debitus ac necessarius esse potest, itemque nobilior ac suavior,
quam qui amori valeat inserviret Quid vero Deo gratius acceptiusque famulatu illo, qui divinae caritati obsequatur, quique
amoris causa ipsi praestetur, quandoquidem quodlibet servitium ultro exhibitum quodammodo donum est, atque amor
habet rationem primi doni, per quod omnia dona gratuita
donantur.? Summo igitur in honore habenda est ea religionis forma, cuius ope homo magis Deum colit ac diligit, seseque facilius atque expeditius divinae devovet caritati; et quam
ipse Redemptor noster proponere christianoque populo commendare dignatus est, itemque Summi Pontifices memorandis
editis documentis tutati sunt magnisque laudibus exornarunt.
Quamobrem temerariam ac detrimentosam rem egerit Deumque
ipsum offenderit quisquis insigne hoc a Iesu Christo Ecclesiae
datum beneficium parvi existimaverit.
Quae cum ita sint, haud dubium est quin christifideles, sacratissimo Redemptoris Cordi obsequium tribuentes, officio
m
112
111
112
347
t MAKC.
XII,
30;
MATTH.
XXII,
37.
348
1 1 4
i
Acta Pii Pp. XII
349-
116
i"
ut
1 1 7
p.
Luc.
XV,
22.
274.
350
119
1 2 0
us MATTH. X X I V , 12.
1 1 9
1 2 0
351
1 2 2
323
Denique, desiderio vehementer permoti firma opponendi repagula impiis osorum Dei et Ecclesiae machinationibus, itemque
domesticam et civilem societatem ad Dei proximorumque amo1 2 1
Enc. Annum Sacrum: Acta Leonis, vol. X I X , 1900, p. 79; Enc. Miserentissimus Redemptor: A. A. S., X X , 1928, p. 167.
Litt. Apost, quibus Archisodalitas a Corde Eucharistico Iesu ad S. Ioachim de
Urbe erigitur, 17 Febr. 1903: Acta Leonis, vol. X X I I , 1903, p. 307 sq.; cfr. Enc. Mirae
caritatis, 22 Maii 1902: Acta Leonis, vol. X X I I , 1903, p. 116.
S. ALBERTUS M., De Eucharistia, dist. VI, tr. 1, c. 1: Opera Omnia, ed. Borgnet, vol. X X X V I I I , Parisiis, 1890, p. 358.
122
1 2 3
352
rem iterum adducendi, asseverare non dubitamus, cultum Sacratissimi Cordis Iesu efficacissimam divinae caritatis disciplinam
esse; divinam caritatem dicimus^ qua nitatur oportet Regnum
Dei in singulorum animis, in domestico convictu, in nationibus
stabiliendum, quemadmodum idem Decessor Noster piae mem.
sapientissime monet: Iesu Christi regnum a divina caritate
vim et formam sumit : diligere sancte atque ordine, eius est fundamentum et summa. Ex quo illa necessario fluunt, officia inviolate servare : nihil alteri de iure detrahere : humana caelestibus
inferiora ducere: amorem Dei rebus omnibus anteponere . *
Quo vero ex cultu erga augustissimum Cor Iesu in christianam familiam, imo et in omne genus hominum copiosior a emolumenta fluant, curent christifideles, ut eidem cultus etiam
erga Immaculatum Dei Genetricis Cor arcte copuletur. Cum
enim ex Dei voluntate in humanae Redemptionis peragendo
opere Beatissima Virgo Maria cum Christo fuerit indivulse
coniuncta, adeo ut ex Iesu Christi caritate eiusque cruciatibus
cum amore doloribusque ipsius Matris intime consociatis sit
nostra salus profecta, congruit omnino ut a christiano populo,
quippe qui a Christo per Mariam divinam vitam sit adeptus,
post debita erga Sacratissimum Cor Iesu exhibita obsequia,
etiam Cordi amantissimo caelestis Matris adiuncta pietatis,
amoris, grati expiantisque animi studia praestentur. Cui quidem sapientissimo suavissimoque Dei Providentis consilio omnino concinit memorandus ille consecrationis ritus, quo Ipsimet Ecclesiam sanctam itemque universum terrarum orbem
Intaminato Cordi Beatae Mariae Virginis sollemniter dicavimus ac devovimus.
12
125
1 2 5
353
saecularis huiusmodi memoria a christiano populo publicis adorationis, gratiarum actionis, expiationisque obsequiis divino
Cordi Iesu exhibendis ubique sollemniter agatur. Quae quidem
christianae laetitiae christianaeque pietatis sollemnia peculiarissimo religionis ardore profecto celebrabuntur coniunctis
quidem cum christifidelium omnium caritatis vinculis communibusque precibus in Natione illa, ex qua, non sine Dei
nutu, sancta virgo huius cultus fautrix ac praeco indefatigabilis ortum duxit.
Interea suavissima recreati spe, atque animo iam illos praecipientes spirituales fructus, quos ex cultu sacratissimi Cordis
Iesu si quidem recta, quam proposuimus, ratione intellegatur, atque ad rem actuosa opera deducatur affluenter in Ecclesia orituros confidimus, supplices admovemus Deo preces,
ut hisce flagrantissimis votis Nostris valido gratiarum suarum
praesidio benignus obsecundet; idque, divino adspirante Numine, auspicato contingat, ut ex statis huius anni celebrationibus pia christifidelium erga Sacratissimum Cor Iesu voluntas
maiora in dies incrementa capiat, latiusque in terrarum orbe
universo pateat omnibus suavissimum eius imperium et regnum: regnum nempe veritatis et vitae; regnum sanctitatis
et gratiae; regnum iustitiae, amoris et pacis .
Horum autem munerum in auspicium, cum vobis singulis,
Venerabiles Fratres, tum clero populoque curis vestris concreditis, iis nominatim qui dedita opera Sacratissimi Cordis Iesu
cultum fovent ac provehunt, Apostolicam Benedictionem effuso
animo impertimus.
1 2 6
354
CONSTITUTIO APOSTOLICA
PRINCIPIA DANTUR ET STATUTA GENERALIA PROBANTUR, QUIBUS INFORMARI RE GIQUE DEBENT II QUI VOCATI SUNT AD STATUM ACQUIRENDAE RELIGIOSAE
PERFECTIONIS AMPLECTENDUM EORUMQUE EDUCATORES.
PIUS
E P I S C O P U S
Genetrix A p o s t o l o r u m -
Sacerdotis militiam
agere contendunt. H u i c enim tantae tamque excelsae vocationi religiosae scilicet simulque sacerdotali et apostolicae, instituendae et conformandae ut efficaciter incumbant, illius ductu et auxilio summopere egent,
quae
gratiarum
omnium
ad
sanctificationem
spectantium
Mediatrix
Maximo enim Dei Providentis beneficio factum est, ut iugiter decursu saeculorum Christus Eedemptor animis a se praedilectis, interiore ac quasi mystico sermone, invitamentum illud inspiraverit, quod
iam voce viva adolescenti de vita aeterna interroganti porrexerat : veni,
s
sequere me. Continuo pariter non paucos ex his qui verbum istud, D e o
dante, exceperint, atque non secus ac sancti A p o s t o l i illud professi
sunt:
1
Cfr. i Reg. 2, 3.
Ex Litan. Lauret.
M T , 19, 21.
M T . 19, 27.
te*
Dominus'noster
355
mittendo;
Quod non minus hodie contingit atque olim, c u m in dies frequentior
ac penitior evaserit coniunctio statuum acquirendae perfectionis cum
dignitate sacerdotali et munere apostolico.
Etenim,
dum antiquitus
Monachi plerumque sacerdotio carebant et pauci inter eos ad illud suscipiendum quasi necessitate compulsi, ut populi scilicet ad christianam
religionem converterentur, a propria Eegula fere distrahebantur, dumque postea Mendicantes, etsi mirabili spiritu apostolico imbuti ad Sacerdotium non omnes Regula adigebantur, ipso sancto Patre Assisiensi
eo minime aucto ; Canonici Regulares e contrario et praecipue Clerici
item Regulares, ex speciali divinitus accepta vocatione sacros Ordines
recipiebant atque exercebant. Quod deinde innumerae imitatae sunt Congregationes et Societates vitae communis eodem titulo clericales. Quibus
nunc accedunt, D e o semper singularum aetatum necessitatibus providente, nonnulla Instituta saecularia eademque clericalia.
Praeterea, in praesens apud ipsos quoque antiquiores Ecclesiae Latinae Ordines, non formaliter laicos nuncupatos,
constitutiones
seu
statuta
de
iuvenibus
instituendis
aut
38.
Cfr. C. I. C. can. 488 4.
* MT. 9,
7
356
praescripta et commendationes. Nihilo tamen minus iamdiu desiderantur ordinationes generales, rite coordinatae et magis completae, Auctoritate Apostolica fultae, ab omnibus et ubique servandae, ut tantum negotium, quod animarum boni summopere interest, in tuto collocetur ac
perpetuo et c o n g r u o conatu feliciter evolvatur ac perficiatur.
Opus enim tam praecellens constantem ipsius A p o s t o l i c a e Sedis vigilantiam requirit ; quandoquidem, non secus ac scholae clericales dioecesanae, utpote publica in Ecclesia instituta, sub huius actuosa cura
et iugi moderatione, per Sacram Congregationem Seminariis Studiorumque Universitatibus praepositum, exstant,
eodem m o d o eodemque
Quas ob plures rationes iam anno MCMXXXXIV in Sacrae huius Congregationis sinu Auctoritate Nostra A p o s t o l i c a ratam habuimus erectionem atque constitutionem... specialis Coetus seu Commissionis viror u m idoneorum, quae omnes quaestiones ac negotia quavis ratione ad
adspirantium et novitiorum iuniorumque sodalium cuiuslibet religionis
ac societatis vitam c o m m u n e m viventium sine votis, religiosam et clericalem educationem atque in litteris scientiisque et ministeriis institutionem spectantia pertractet .
1 0
Qui coetus ex diversarum quidem R e l i g i o n u m nationumque viris peritis constans, inspectis cunctis quae iam exstabant documentis ad rem
pertinentibus, collectisque undique notitiis ad normam Litterarum Circularium ad omnes Supremos Moderatores d a t a r u m ,
11
Cfr. C. I. C. can. 251 ; Pius XII, Const. Ap. Provida Mater, art. IV 1, 2 febr. 1947,
A. A. S. 39 (1947), 121 (Enchiridion de statibus perfectionis, Romae, 1949, n. 387, p. 584).
" S. C. de Religiosis, Decr. Quo efficacius, 24 ian. 1944, A. A. S. 36 (1944), 213
(Enchiridion, n. 381, pag. 560).
S. C. de Religiosis, Litt. circ. Quantum conferat, 10 iun. 1944 (Enchiridion, n. 382,
p. 561-564).
11
357
II
Et primo quidem totius vitae sive religiosae, sive sacerdotalis et apostolicae fundamentum, quod divina vocatio appellatur, duplici veluti
essentiali elemento constitui neminem ignorare volumus, divino scilicet
altero, altero autem ecclesiastico. Ad primum vero quod attinet, Dei vocatio ad statum sive religiosum sive sacerdotalem ineundum tam necessaria dicenda est, ut si deficiat, ipsum fundamentum, quo totum nitatur
aedificium, deficere dici debeat.
Quem enim Deus non vocat, gratia eius non movet nec adiuvat. Ceteroquin, si vera ad quemlibet statum vocatio eatenus divina quodammodo
dicenda est, quatenus omnium statuum omniumque sive naturalium sive
supernaturalium dispositionum donorumque principalis auctor ipse est
D e u s ; quanto magis dici et esse debet religiosa et sacerdotalis vocatio,
quippe quae tam sublimi fulgeat celsitudine, tot tantisque naturalibus
et supernaturalibus ornamentis cumuletur, ut nonnisi a Patre luminum,
a quo omne datum optimum et omne donum perfectum, descendere possint?
1 2
Nunc vero, ut ad alterum vocationis religiosae et sacerdotalis elementum gressus fiat, docente Catechismo R o m a n o , vocari a Deo dicuntur,
qui
legitimis
Ecclesiae
ministris
13
vocantur.
Quod nedum iis quae de divina vocatione diximus, contradicat, arctissime potius cohaeret. Divina enim ad religiosum et clericalem statum
vocatio, utpote qua quis in Ecclesia, societate scilicet visibili atque
hierarchica, ad vitam sanctificationis publice ducendam et ad ministerium hierarchicum exercendum destinetur, a moderatoribus quoque hierarchicis, quibus Ecclesiae regimen divinitus commissum est, ex auctoritate comprobari, admitti atque regi debet.
Quod quidem omnes attendant oportet, quotquot huius generis vocationibus colligendis et probandis incumbunt. Neminem proinde umquam
quovis m o d o ad statum sacerdotalem vel religiosum c o g a n t ,
14
neve ullum
alliciant vel admittant, qui vera divinae vocationis signa reapse non
praebeat ; item ad ministerium clericale neminem promoveant, qui se religiosam solummodo vocationem divinitus recepisse demonstret; neve
eos qui hoc quoque donum a D e o habuerint, ad saecularem clerum coar1 2
13
1 4
Cfr. I A C . 1, 17.
Catech. Rom. ad Parochos, cura Pii V editus, pars. I I , cap. 7.
Cfr. C. I. O. can. 971.
358
15
in iisdem
inveniri oportere.
III
P o r r o vocationis divinae germina qualitatesque ad eandem requisitas, ubi adsint, educatione atque formatione indigere, qua evolvantur
et maturescant, omnibus compertum est. M h i l enim ubi primum nascitur, statim perfectum apparet, sed gradatim proflciendo perfectionem
acquirit. Qua in evolutione moderanda, omnium sive eius qui divinitus
vocatus est, sive locorum et temporum conditionum ratio habenda est,
ut finis praestitutus efficaciter attingatur.
educatio
et
efformatio
omnino
sapienter
et
audacter
hodiernis
sitatibus
accommodata,
adsidue
secura,
sive
Iuniorum
illuminata,
internis
exculta
sive
itaque
sodalium
solida,
externis
vigilanterque
integra,
neces-
probata
sit
oportet, non ad religiosae solummodo, sed ad sacerdotalis quoque et apostolicae vitae perfectionem quod attinet.
Quae omnia, ut experiendo novimus, nonnisi probati ac selecti viri
prae se ferre possunt qui, non m o d o doctrina, prudentia, discretione spirituum, variaque rerum et hominum experientia aliisque humanis dotibus
emineant, verum etiam Spiritu Sancto sint pieni atque sanctitate omniumque virtutum exemplo iuvenibus praefulgeant, quippe quos iii t o t o
institutionis negotio magis virtute et recte factis
16
compertum sit.
H o c vero in gravissimo munere explendo educatoribus prima regula,
sit, quam Dominus enuntiavit in Evangelio dicens :
bonus, bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis...
bonus et cognosco meas et cognoscunt me meae ,
nardus hisce verbis expressit :
1 5
1 8
17
1 7
359
18
atque ipsum
eos
esse meminerint,
sed illos
que ut,
admonendos
censet,
sibi
fragilitatem
et
peccare
ut
tientia :
illos
cum
plus
exhortatio
tem
ob
monendo,
sine
et
qui
salubri
contigerit,
arguant,
plus
ab
subditis
ut non
disciplina
eos
opus
cum
populis
animadversionis
agat
plus
emendentur,
est
increpent,
virga
misericordia iudicium,
asperitate
Apostoli
comminatio,
percussores
eis
dominentur,
ne
elaborent-
ubi
deliquerint,
corrigendos
gravitatem,
correcti fuerint
in
illa
non
diligant :
illicitis deterreant,
obsecrent,
erga
quam
delicti
rigor, cum
ut
pastores,
ut se
caritas
quam
fuerit,
tunc
salutaris
exemplo,
iis
omni
servanda
bonitate
benevolentia
lenitate
aut,
ah
in
si
a
quam
severitas
ac
vitiis
Sin
au-
mansuetudine
adhibenda
necessaria
resipiscere
pa-
austeritas,
potestas.
cum
pracet
est :
conservetur,
noluerint,
caeteri,
19
deterreantur .
2 0
nis quod attinet, manifestum est ea quae ab ipsa natura et humana huius
quoque temporis inquisitione suppeditantur, si bona sint, minime spernenda esse, immo magni facienda et sapienter admittenda ; nullus tamen
error eo peior est, quo quis in tam lectis alumnis confirmandis, rationibus huiusmodi naturalibus solum vel nimis innixus,
supernaturalis
fructibus assequendam,
supernaturales
opes,
ut
sacramenta,
19
2 0
360
21
siquidem
hominibus
eo
ipsis
appareat
benignitas
ei
humanitas
Salvatoris
nostri
22
Dei)).
2 3
ipsa
animarum
salus
et
regni
Dei
incrementum
non
parum
evangelicae
acqui-
pendeat?
Meminerint igitur omnes statuum perfectionis
rendae sodales, atque frequenter coram Deo recogitent, sibi non sufficere ad officium suae professionis implendum peccata sive gravia, sive
etiam, D e o auxiliante, venialia vitare, neque materialiter solummodo
exsequi
Moderatorum praecepta,
Superiores
aeque
ac
subditi,
debent...
2 4
vitam
componere
atque
propter
25
conscientiam,
quandoquidem,
ut
in
sanctimoniae
cul-
IV
Ubi autem huic animae sanctificationi provisum sit, accuratissima
quoque religiosi cleri sive intellectualis sive pastoralis institutio cu21
Cfr. Phil. 4, 8.
2 2
Tit. 3, 4.
23
1 Thess. 4, 3.
Cfr. C. I. C. can. 593.
Rom. 13, 5.
2 4
25
361
randa erit, de qua pro rei momento et supremi Nostri officii conscientia
paulo fusiora principia proponere et commendare volumus.
Quanta enim sit istis religiosis sodalibus necessitas solidae eiusdemque numeris omnibus absolutae institutionis et formationis intellectualis, ex triplici praesertim qua in Dei Ecclesia dignitate praefulgent,
scilicet religiosa, sacerdotali et apostolica, aperte colligitur.
Religiosi enim viri, quibus hoc praecipuum officium incumbit, ut
nempe Deum unice requirentes eique adhaerentes divina contemplentur,
aliisque tradant, meminerint se nullatenus hoc sanctissimo munere rite
ac fructuose fungi posse et ad sublimem cum Christo coniuctionem efferri,
si copiosa illa destituantur, quae e sacris doctrinis hauritur, Dei eiusque
mysteriorum profunda et indesinenter perficienda c o g n i t i o n e .
Sacerdotalis vero dignitas,
26
27
legatus constituitur atque sal terrae et lux mundi peculiari ratione appellatur,
28
disciplinis institutionem, eiusdem scilicet quae ipsius sacerdotis spiritualem vitam nutrire atque fulcire valeat eumque a quovis errore aberrantique novitate immunem servare; quae insuper eum reddat fidelem
mysteriorum Dei dispensatorem
opus
bonum
29
instructum.
A p o s t o l i c u m denique munus, quod pro sua quisque vocatione, statuum perfectionis sodales in Ecclesia exercent, sive sacris ad populum
contionibus, sive puerorum et iuvenum christiana institutione, sive sacramentorum praesertim paenitentiae administratione, sive sacris ad infideles expeditionibus, sive animarum in vita spirituali moderatione,
sive tandem in ipsa c u m populo cotidianae vitae consuetudine, uberiores
eosque perpetuo mansuros fructus producere minime poterit nisi ipsi
sacram doctrinam plane cognitam et studio numquam intermitiendo
penitus perspectam habeant.
Ad quam solidam et absolutissimam intellectus institutionem et formationem, pro naturali iuvenum progressione studiorumque distributione, assequendam, curent imprimis religionum Moderatores omni adhibita industria ut litterarum doctrinarumque cognitione religiosi aluin-
2fi
Cfr. Pius XI, Ep. ap. Unigenitus Dei Filius, 19 mart. 1924. A. A. 8. 16 (1924),
137-138 (Enchiridion, n. 348, p. 403-404).
Cfr. 1 Reg. 2, 3.
Cfr. M T . 5, 13-14.
Cfr. 1 Cor. 4, 1-2.
Cfr. 2 Tim. 3, 17.
2 7
ai
2 9
3 0
362
ni iis
nihil
nae auditores.
severius
saltem
Soc namque
exponantur,
pore dilectus ) ) ,
cedant
3 1
et
ut
qui e
laicis
iuvenibus
si cautum fuerit,
facilius
eorum
pari
sint
discipli-
et ut discipulorum mentes
habeatur
suo
cuiusque
tem-
32
sibi factam
Ecclesiae
probatissimus
impertiant
ut sua
opinio-
doc-
33
Pius XII, Adhort. ap. Menti nostrae, 23 sept. 1950, A. A. S. 42 (1950), 687.
Pius XII, Litt. enc. Humani generis, 12 aug. 1950, A. A. S. 42 (1950) 573, 577-578;
C. I. C. can. 1366.
S. Pius X, Motu pr. Doctoris Angelici, 29 iun. 1914, A. A. S. 6 (1914), 338 (Enchi32
33
363
habeant studia ecclesiastica non ad intellectualem solummodo institutionem, sed ad integram et solidam sive religiosam, sive sacerdotalem
et apostolicam formationem spectare ; ideoque non ad scholarum tantummodo periculum superandum dirigenda esse, sed ad quamdam quasi
formam alumnorum animis imprimendam, quae nunquam d a b a t u r , et
ex qua, c u m usus postulabit, lumen atque robur p r o suis aliorumque
necessitatibus semper hauriant.
34
34
Cfr. Pius XII, Sermo ad alumnos, 24 iun. 1939, A. A. S. 31 (1939), 246 (Enchi-
;3f$4
absoluto tandem theologico curriculo per peculiare tirocinium consummanda, p r o suo cuiusque religiosi instituti finem, ad hoc imprimis contendere debet, ut ii qui Christi futuri sint ministri et apostoli, ad ipsius
Christi formam spiritu et virtutibus apostolicis solide et penitus imbuantur et exerceantur, ardenti scilicet et purissimo provehendae Dei
gloriae studio, actuosa et flagranti in Ecclesiam eiusque iura tuenda et
doctrinam retinendam provehendamque
35
alumni
instituantur,
quae
ad
donum
militem
Christi
temporum
apostolatus
necessitatibus
idoneos
paratosque
efficiat.
Quam doctrinalem de re apostolica institutionem et formationem,
ut usu et experientia firmetur, practica quoque, quae dicitur, per gradus
sapienter
progrediens
prudenterque
moderanda
exercitatio
comitetur
oportet, quam peculiari deinde post adeptum sacerdotium tirocinio peritissimus viris sive doctrina sive consilio et exemplo moderantibus,
exercendam et perficiendam esse volumus, et studiis sacris numquam
intermissis, continuo solidandam.
Postquam haec praemisimus summa principia, quibus sive institutio-
35
2 Tim. 2, 3.
365
Iiis opus, sive educatores et educandi informari regique debent, iam generales normas circa singula gravissimi negotii capita, omnibus mature perpensis, certa scientia ac de Apostolicae potestatis plenitudine decernimus
atque statuimus ab omnibus, ad quos pertinent, servari. Sacrae Congregationis de Religiosis potestatem insuper facimus Nostra Auctoritate
per ordinationes, instructiones, declarationes, interpretationes aliaque
id genus documenta, Statuta Generalia, iam a Nobis probata, ad effectum adducere omniaque illa peragere, quae ad Constitutionem atque
Statuta Ordinationesque fideliter observanda spectant.
Contrariis quibuslibet non obstantibus,
dignis.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die trigesimo p r i m o mensis
Maii anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, B . T .
Mariae mundi Reginae sacro, Pontificatus Nostri decimo octavo.
PIUS PP. XII
LITTERAE APOSTOLICAE
I
BEATA VIRGO MARIA (( A BONO IESU )), VULGO (( MADONNA DEL BUON GES ))
APPELLATA,UNA CUM S. IOANNE BAPTISTA, PRAECURSORE DOMINI ET MARTYRE,
PATRONA CAELESTIS CIVITATIS ET DIOECESIS FABRIANENSIS CONSTITUITUR.
Venerabilis Frater Lucius Crescenzi, Episcopus Pabrianensis et Mathelicensis, qui, universi Cleri et populi civitatis et dioecesis Fabrianensis
366
Contrariis
quibusvis
nihil
obstantibus.
Haec
edicimus,
statuimus, decernentes praesentes Litteras, firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere : suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc
et in posterum, plenissime suffragari : sicque rite iudicandum esse ac
definiendum : irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super
his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit.
D a t u m ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Septembris, Nativitati Beatae Mariae Virginis sacro, anno MCMLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GELDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
367
TI
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
368
III
BEATA MARIA V. (( A GIBILM ANNA )) APPELLATA, PRAECIPUA PATRONA TOTIUS
?
DIOECESIS CEPHALUDENSIS EADEMQUE SUB TITULO IMMACULATAE CONCEPTIONIS VENERATA, PRIMARIA PATRONA URBIS CEPHALUDII CONSTITUITUR.
adversis
praesenti
auxili. H o c etiam prae Nobis ferendum est Augustae Virginis Imaginem, ibi tantopere excultam, Mariano hoc vertente A n n o , in singulas
perlatam esse dioecesis curias magno c u m fidelium concursu piaque
alacritate. E x i n d e , ut accepimus, amplissimi sunt, Deiparae beneficio,
percepti fructus, quandoquidem multi a prava consuetudine ad vitam
frugi, a minus diligenti religionis exercitatione ad crebrum Sacramentorum usum sunt traducti. H i s omnibus una voluntas fuit et unum
votum, ut A l m a D e i Genetrix a Gibilmanna totius dioecesis Cephaludensis
renuntiaretur
praecipua
Patrona.
Quibus
optatis
lectissimum
principis Templi Canonicorum Collegium suffragatum est, has adiungens preces, ut eidem Deiparae,qua V i r g i n i sine originis labe conceptae,
committeretur tamquam singulari tutrici ipsa urbs, dioecesis caput et
mater. Quas pias supplicationes depromens, Venerabilis Frater A e m i lianus Cagnoni, Cephaludensis Episcopus, N o s rogavit, ut Beatam Mariam V i r g i n e m a Gibilmanna appellatam totius, cui praeesset, dioecesis,
eandemque, ab origine omnis noxae immunem, urbis Cephaludii diceremus Caelestem Patronam. H i s c e precibus pro Nostro Marianae religionis provehendae studio libenti animo concedentes, N o s , ex Sacrae R i tuum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione
Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi
perpetuumque in m o d u m Beatam Mariam V i r g i n e m , nomine Mariae
369
GILDO PRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
IT
370
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
371
Beatae Mariae V i r g i n i s sideribus receptae, anno MDCCCLXXXXII, in provincia Haliciensi condita est sacrarum virginum Sodalitas, quam propter religionem Augustae Deiparae, primae labis exsortis, appellaverunt
Congregationem Sororum Servularum Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae. Ad quam constituendam uterque Clerus potissimum vero Ieremias Loninickyj, Ordinis Basiliani alumnus, et Cyrillus Seleckyi, oppidi curio, quod Zuzel vulgo audit, opus atque studium egregium contulerunt. Sollemni ergo die, quem diximus, novem piae mulieres, praeeunte
Michaela Hordaszevska, religiosam vestem rite sumpserunt, scilicet E c clesia ornata est novello germine florum. D e i Optimi Maximi Eiusque purissimae Matris beneficio, sacer hic coetus miris auctus est incrementis,
quandoquidem permultae puellae, a vanis fluxisque saeculi rebus aversae,
eidem sese aggregabant atque plura coenobia, virtutis caritatisque domicilia, Christifidelibus stipem largientibus, sunt constituta. Neque praetermittendum huiusmodi vim ac vigorem praesertim, tamquam e capite,
manasse a no viciar um d o m o Christinopolitana, ubi puellae D e o dicanda e
Basilianis Sodalibus utebantur magistris ad ineundam altioris sanctiorisque vitae rationem. Temporis autem successu haec Servularum Beatissimae V i r g i n i s Mariae Immaculatae consociatio non solum in Slavicas
gentes, plagas meridianas incolentes, sed etiam in longinquas Americae
regiones est propagata, ubi populares patria extorres ac Byzantini ritus
sectatores, habitarent. Nec m o d i c i ex eiusdem ministerio et opere percepti sunt fructus : parvuli christianae fidei praeceptis eruditi, puellae
ad virtutem et humanitatem informatae, senio graves quovis levamento
refecti, liturgiae decor servatus et auctus, aliaque patrata plurima,
quae Christifidelium saluti et utilitati conducerent. Pulcherrima vero
hae Deiparae famulae tulerunt tropaea, cum earum nonnullae, in patria
per vulnera fuso sanguine D i v i n u m Sponsum testatae, purpurea c o r o n a
sint insignitae. Quae Sodalitas ut recte constitueretur, anno MDCCCCVII
leges promulgatae sunt, eius aptae institutis; neque, ut in dies magis
firmaretur, Sedis Apostolicae defuit
Eius auctoritate Capitulum Generale coactum est, quod novas p r o p o neret Constitutiones ad aetatem nostram accommodatas. Quas diligenter
cognitas Sacrum Consilium Ecclesiae Orientali praepositum in septem
annos, experimenti causa, approbavit. N u n c vero, exanclati a sacris
hisce virginibus labores, atque egregia opera confecta suadent, ut leges
huiusmodi e Nostra auctoritate certae habeantur atque ratae.
Fore
autem confidimus ut hac propensae voluntatis Nostrae significatione religiosae hae mulieres impensius usque vitae sanctimoniam assectentur,
372
et,
quae premantur
angustiis, releventur et ad virtutem et constantiam confirmentur. Prec i b u s igitur de hisce legibus m o d o certo probandis benigne concedentes,
Nos, e Sacrae Congregationis Ecclesiae Orientali praepositae consulto,
omnibus perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in m o d u m Constitutiones Congregationis Sororum Servularum Beatissimae Virginis Mariae Immaculatae, ab eodem Sacro Consilio iterum
recognitas
prima verba sunt : P o s t q u a m Apostolicis Litteris accommodatas, approbamus et confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adicimus,
d u m m o d o conveniant c u m exemplo, quod in Tabulario Sacrae Congregationis memoratae asservatur et cuius h o c est initium : Finis generalis Congregationis est quaerere gloriam Dei , exitus vero : Perfectius D e o servire valeant . Hisce simul Litteris Nostraque auctoritate
abrogamus et abrogata esse declaramus ea omnia, quae hisce Constitutionibus, per N o s approbatis, non continentur. Contrariis quibusvis non
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac p e r m a n e r e ; suosque
plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant
seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque
rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri,
si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter
sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XVIII mensis Ianuarii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
A n . et v o I J X X X X V I I I
IO Iunii 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 8
OFFICIALE
INSULARUM BERMUDARUM.
APOSTOLICA PRAEFECTURA INSULARUM BERMUDARUM AD GRADUM ET DIGNITATEM VICARIATUS APOSTOLICI EVEHITUR.
P I U S
E P I S C O P U S
R.
E.
Cardinales
374
eademque ad
S.
Con-
iisdem
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius
IMO Ufr Plumbi
Serafini,
Proton.
Apost.
Sericano,
Proton.
Apost.
375
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
i
Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1955,
quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva.
I . DUBLINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob vim vel metum; ob conditionem
appositum.
Turnus Rotalis; Gr. Heard, Ponens, I. M. Pinna, R. Lamas.
Vinculi Defensor principalis: I. Stella.
Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Liuzzi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 8 Ianuarii: Negative .
376
377
378
Acta Apostolicae
Sedis
- Commentarium Officiale
379
380
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam mulieris et
DI-
381
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPENSA-
382
- NULLITATIS
MATRIMONII
Sacra
Romana
383
Rota
NULLITATIS MATRIMONII
ob amentiam mulieris et
DISPENSA-
- NULLITATIS MATRIMONII
384
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPENSA-
335
ob impotentiam viri et
DISPEN-
N . - NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam mulieris et
DISPEN-
386
387
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPENSA-
388
389
390
- NULLITATIS MATRIMONII
391
ob impotentiam viri et
DISPEN-
"
ex capite
392
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri, et
DISPENSA-
393
LEGITIMITATIS PROLIS.
394
395
396
C
397
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPENSA-
398
MATRIMONII
Ob Vim Vel
399
NULLITATIS MATRIMONII
404
MATRIMONII
ob simulationem consen-
401
402
ex-
Sacra
Romana Rota
403
400
N U L L I T A T I S MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPENSATIO-
SUPER RATO.
405
406
407
in c a s u .
MATRITEN. - SEPARATIONIS.
UTINEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII
ob simulationem consensus,
A . Canestri, A. Sabattani.
;
"
CLXIX.
CLXX.
TOLOSANA - N U L L I T A T I S MATRIMONII
ob simulationem consensus
408
N . N . - NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPEN-
409
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPEN-
NULLITATIS
MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DI-
Aota
410
Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
et quatenus negative : II. An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu .
Sententia diei 21 Octobris : Ad I. Negative . A d I I . Affirmative,
vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulta S. R. Rota .
ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis vel metus.
Turnus Rotalis: B . Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli.
Vinculi Defensor principalis: A. Del Corpo.
Vinculi Defensor deputatus: A . Cavaliere.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi.
Dubium: An constet de nullitate matrimonii, in casu .
Sententia diei 21 Octobris : Negative .
CLXXXIII.
Mattioli, E. Bonet.
411
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam mulieris et
DI-
412
413
Vic.
APOST.
HELIOPOLIS
IN
AEGYPTO - NULLITATIS
MATRIMONII
ob
ex-
414
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DISPEN-
PISANA
SEU
FLORENTINA
NULLITATIS
MATRIMONII
ob vim vel
415
CCX.
CCXI.
CCXIII.
416
417
418
419
in
casu .
C C X X X I .
CCXXXII.
PISANA
SEU
FLORENTINA
NULLITATIS
MATRIMONII
ob
vim
vel
C C X X X I I I .
vel
infirmanda,
Sententia
de
nullitate
in
casu
diei
1 5 D e c e m b r i s :
m a t r i m o n i i ,
in
casu
I n f i r m a n d a m
esse,
ideoque
n o n
constare
infirmanda,
in
Sententia
stare
de
nullitate
C C X X X V .
N .
casu
diei
N .
16
.
D e c e m b r i s :
matrimonii,
in
casu
I n f i r m a n d a m
esse,
ideoque
n o n
con-
- NULLITATIS MATRIMONII
ob simulationem consensus et
q u a t e n u s
420
NULLITATIS MATRIMONII
ob simulationem consensus et
SUPER RATO.
421
u m
422
II
Causae quae eodem anno 1955 transactae fuerunt, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem.
I. BERGOMEN. - Iurium, coram R. P. D . Petro Mattioli.
Cum pars conventa ad litis compositionem pervenerit, ideoque appellationi renuntiaverit, R. P. D. Ponens, decreto diei 7 Ianuarii, causam finitam
declarat et acta in archivo reponi iubet.
II. ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob simulationem consensus, ob vim
vel metum, coram R. P. D. Emmanuele Bonet.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 10 Ianuarii, causam remitti iubet ad Tribunal Appellationis
Vicariatus Urbis.
I I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D .
Guillelmo Heard.
Recedente Defensore Vinculi ab appellatione interposita, R. P. D. Ponens, decreto diei 11 Ianuarii, acta in archivo reponi iubet.
I V . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, ob simulationem
consensus, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 14 Ianuarii, causam remitti iubet ad Tribunal Appellationis
Vicariatus Urbis.
V . NOVAE AURELIAE - Nullitatis Matrimonii, ob vim vel metum, coram
R. P. D. Augusto Fidecicchi.
Cum pars conventa diem supremum obierit, R. P. D. Ponens, decreto
diei 17 Ianuarii,, instantiam interruptam declarat et acta in archivo reponi
iubet.
V I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni prolis et boni
sacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi.
Viso Rescripto Pontificio Per Apostolicas Litteras , R. P. D. Ponens,
decreto diei 24 Ianuarii, causam ad Tribunal Appellationis Vicariatus Urbis
remitti iubet.
V I I . VALLEGUIDONEN. - Iurium, Incidentis, coram R. P. D . Petro Mattioli.
Cum incidens finitum sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 25 Ianuarii, acta
in archivo reponi iubet.
V I I I . ROMANA - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Petro Mattioli.
Cum per annum et ultra actus quivis processualis haud positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Ianuarii, causam desertam declarat actaque
in archivo reponi iubet.
423
424
425
428
427
428
Augusto Fidecicchi.
R.
P.
D.
429
430
431
432
433
434
R.
P.
D.
435
436
An. et vol. X X X X V I I I
16 Iunii 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 9
I
NAIROBIENSIS - MERUENSIS
(DE RITUI)
EX ARCHIDIOECESI NAIROBIENSI ATQUE E MERUENSI DIOECESI QUAEDAM DETRAHUNTUR PARTES, QUAE IN NOVAE PRAEFECTURAE APOSTOLICAE FORMAM
REDIGUNTUR, DE KITUI NOMINE.
P I U S
E P I S C O P U S
Iacobum Robertum K n o x ,
Archiepiscopum titulo
Melitenaeum et Apostolicum in Africa Orientali et Occidentali Britannica Delegatum, nuper petivisse ut in Kenya regione apostolica erigeretur praefectura; venerabilesque Fratres Nostros S. R. E. Cardinales
S. Congregationi Christianae Fidei Propagandae praepositos, peculiaribus usos potestatibus quas ipsis fecimus, hasce admisisse preces. Cum
29 - ACTA, vol. X X I I I , n. 9. 16-6-1956.
438
439
quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui S u m m o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die vicesimo mensis Februarii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus N o stri septimo decimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Franciscus Hannibal Ferretti, Proion.
Caesar Federici,
Proton.
Apost.
Apost.
Loco 33 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 28.
II
I AM AI CAE
(KINGSTONENSIS)
APOSTOLICUS VICARIATUS IAMAICAE AD GRADUM PERDUCITUR CATHEDRALIS
SEDIS, (( KINGSTONENSIS )) APPELLANDAE.
P I U S
E P I S C O P U S
Cardinalium S.
Congregationi
440
ut Kingstonensis
Episcopus, ubi primum poterit, seminarium saltem elementarium excitet, ad iuris normam et iuxta leges a S. Consilio seminariis studiorumque
universitatibus praeposito latas. Quae pariter iussa ad Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem respiciunt, ad fidelium sacerdotumque
iura et onera, ad aliaque huiusmodi, ea serventur, quae Codex I. C.
describit. V o l u m u s denique ut haec Nostra decreta efficiat venerabilis
Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Haitiana Republica Apostolicus Nuntius, vel ille qui eo tempore, quo haec
erunt facienda, eidem praeerit Nuntiaturae, facta potestate quemlibet
virum ad h o c agendum negotium delegandi, d u m m o d o sit ecclesiastica
dignitate praeditus. Qui vero rem perfecerit, onus habebit et acta ad
unguem exigendi et eadem ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam primum mittendi.
441
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Begens
Albertus Serafini,
Proton.
Apost.
Silvius
Proton.
Apost.
Serica.no,
Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 1,8.
LITTERAE
APOSTOLICAE
I
TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR TEMPLUM SANCTI FRANCISCI ASISINATIS IN URBE AC DIOECESI ARRETINA.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Pauperis civis Asisinatis, Sancti
Francisci, honori augusta artificiosisque operibus referta Templa hic
illic sunt excitata, ut paene hoc etiam m o d o innotescat christianam hii-
442
militatem vitaeque voluntariam inopiam in terris quoque esse quasi segetem atque materiam gloriae. H o c sane cadit in A e d e m eidem Caeliti
Arretii sacram, quae anno MCCLXXX exstrui coepta, eidem urbi praeclarum decus addit neque modicam solet movere admirationem. E a m
enim Ioannes Pistoriensis, magister caementarius , ad artis Romanicae-Gothicae rationem tam luculenter tamque egregie aedificavit, ut
credas paene pii animi sensus eum lapide expressisse. Ipsa moles Templum enim patet in longitudinem x x x v i fere passus, in latitudinem vero
circiter x n dignitatem
tem laudantur,
quandam
eximiam praefert;
maxime a u
tria
sacella
aedificio adiuncta. V a r i a etiam species tabularum imaginumque u d o illius coloribus depictarum, quas non obscuri nominis artifices subtiliter
unxerunt, Templum satius commendat ; qua in re omnium consensu praedicatur manus viri ingeniosi, cui vulgo nomen P i e r o della Francesca .
N o n est ergo qui miretur A e d e m tam illustrem ad publicorum Italiae
monumentorum numerum esse ascriptam. Praesertim vero iuvat memorare eam esse religionis sedem praecipuam, c u m alacre ibi vigeat studium rerum divinarum eademque domus Dei magnis celebretur populi
concursibus. Neque praetermittendum Sanctum Bernardinum Sensensem,
Servatoris praeconem assiduum, sacras contiones in ea diu habuisse
atque viros ex Ordine Franciscalium Conventualium, quibus est Templum creditum, pia ibidem munia exercentes, specimina virtutum edidisse. Cupiens autem huic A e d i , anno MDVI consecratae atque in praesenti ad pristinum revocatae splendorem, ampliorem adiungere honorem,
dilectus filius Minister Provinciae Tusciae, ad Ordinem, quem diximus,
pertinentis, submisse N o s rogavit, ut eam Basilicae Minoris nomine ac
iure donaremus. Quibus supplicationibus, Venerabilis Fratris Emmanuelis Mignone, Episcopi Arretini, commendatione suffultis, benigne c o n cedentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia
ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Templum Sancto
F r a n c i s c o Asisinati in urbe ac dioecesi Arretina sacrum ad dignitatem
Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae
eidem titulo rite competunt.
Contrariis
quibusvis nihil
obstantibus.
H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare
poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quid-
443
quam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v
mensis Februarii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri sexto decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
II
444
nibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibuscumque non obstantibus. H a e c
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare p o terunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam
secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter,
attentari contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
XXX mensis Maii, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
III
BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS CUMULATUR ECCLESIA PAROECIALIS ET COLLEGIALIS B. MARIAE V. IMMACULATAE IN OPPIDO (( SEMINARA )),
MILETENSIS DIOECESIS.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quamquam labentibus annis multa
cadunt in ruinas pietatis civilisque cultus monumenta, attamen constans
est christiana traditio unaque fides. H a u d aliter accidisse videtur, prout
N o b i s allatum est, in parva urbe vulgo Seminara nuncupata, quae,
intra Miletensis dioecesis fines nunc posita, postquam vetusta urbs Episcopalis Taurianum temporum iniquitate deleta est, in eius honorem
successit. Quam ornat atque illustrat paroeciale et collegiale Templum,
in prioris l o c u m suffectum, quod, alterius Cathedralis olim dignitate
honstatum, terrae motu ac fremitu, anno MCMVIII, omnino est deletum.
Nec immerito habetur populi religionis quasi quoddam monumentum,
c u m fideles, qui multis a saeculis frequentes ac devoti eo conveniunt, memoratum Templum, Deiparae V i r g i n i Immaculatae dicatum, ornamentis
et pretiosa supellectile affabre confecta, P a r o c h o comitante et cohortante, auctum voluerint. At verus ipsius civitatis thesaurus est pervetusta
miraculisque celebris Tabula ab Oriente translata, et Beatae Mariae
445
Virginis, cui nomen Mater Pauperum inditum est et quae Semina rae antiquitus Patrona habetur, Effigiem prae se ferens. Quae quidem,
ante quinquaginta annos auctoritate Petriani Canonicorum Collegii aureo diademate redimita, tam religiosa est, ut non solum ex omni Bruttiorum regione permulti precaturi accedant fideles, sed etiam lucis supernae pacisque liquida sit veluti scaturigo. Quae cum ita sint, dilectus
:
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
446
EPISTULAE
I
AD REVMUM P. MEAD FRANCISCUM, C. M . , STUDIORUM UNIVERSITATIS NIAGARAORMENSIS MODERATOREM, SAECULO EXEUNTE AB ORTU IPSIUS UNIVERSITATIS.
447
n
AD EMUM P. D. MARCELLUM TIT. SANCTI CALLISTI S. R. E. PRESB. CARDINALEM
MIMMI, ARCHIEPISCOPUM NEAPOLITANUM, QUEM LEGATUM MITTIT AD
XV CONVENTUM EUCHARISTICUM EX TOTA ITALIA, LYCIAE CELEBRANDUM.
448
autem proximis studiorum coetibus sollemnibusque ritibus actuosa p r o fecto adhibita est cura, ita ut c u m laetissima salutarium fructuum c o p i a
magnificus quidem prospiciatur Augusti Sacramenti triumphus. Inter
suscepta consilia valde placuit Nobis propositum illud argumentum,
quod a doctis viris erit illustrandum in coetibus atque enucleate explicandum : hoc est Eucharistia sacramentum unitatis, vinculum caritatis .
Etenim
quodnam
firmius
validiusque
fraternitatis
vinculum
haud fallenti
spe ad
superna constanter erecti, unam efformant amplissimam in terris familiam, simillimam profecto multitudinis credentium , quae in E c clesiae primordiis erat c o r unum et anima una ?
N o s igitur, qui
nihil magis habemus, quam ut fidelium animi, in Italia tam Nobis dilecta, sicut in ceteris nationibus, per intimam c u m Christo coniunctionem, fraterna inter se necessitudine colligantur, civiumque concordiae
et prosperitati maximum conferant incrementum, p r o x i m a m Eucharisticam Congressionem non m o d o ex animo probamus ac dilaudamus,
verum adesse quoque ac praeesse eidem exoptamus. Te itaque, Dilecte
F i l i Noster, qui, R o m a n a purpura praefulgens, nobili isti sedi metropolitanae pastorali cura moderaris,
ediximus,
deligimus ac renuntiamus,
ut,
Pa-
Act. 4, 32.
Sess. X I I I , c. V I I I .
449
Caelestium interea luminum auxiliorumque conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam
tibi, Dilecte Fili Noster, cunctisque iis, qui sacris sollemnibus intererunt, peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum B o m a e apud Sanctum Petrum, die x v i n mensis Aprilis, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
ALLOCUTIONES
I
Ducibus
atque
addictis,
rum
militibus
Helveticis,
quadringentesimo
Cohorte
et
custodiae
quinquagesimo
Domus
vertente
Summi
anno
Pontificis
ab
ipso-
instituta. *
Wir
450
war
Unser V o r g n g e r
Julius
IL,
jene hochragende
Gestalt,
deren krperlich wie seelisch fast bermenschliche Kraft, deren unbeugsamen, v o r keiner Aufgabe, keiner Sclnvierigkeit zurckschreckenden
W i l l e n der Moses von Michelangelo meisterhaft zum A u s d r u c k bringt.
D e r Mann, der Julius I I . die Schweizer zufhrte, war der damalige
Bischof von
Sitten,
Kardinal
Matthus
Schiner,
einer
der
grossen
Gegenber der
nationalen Idee und Politik, die damals das F e l d schon stark beherrschte,
gehrte er noch zu den berzeugten Anhngern jenes Universalismus,
nach dem die Christenheit nicht nur religis, sondern auch sozial und
politisch eine grosse, die V l k e r umfassende Familie bildete unter dem
Papst als dem H a u p t der K i r c h e und dem Kaiser als deren Schutzherr.
A u c h den Schweizer Sldnertruppen, die im Dienst des Papstes standen, hatte jene religise Auffassung etwas zu bedeuten. K e i n anderer
als Ulrich Z w i n g l i , damals noch auf dem Boden des katholischen Glaubens stehend, hat dies ausgesprochen in einem Brief an seinen Freund
V a d i a n : D i e Schweizer , so schreibt er, (( sehen den traurigen Zustand der K i r c h e Gottes, der Mutter der Christenheit, und halten es fr
schlimm
und gefhrlich,
ungestraft nach
seiner
Ehrentitel verdient,
den
Papst
Julius I I .
Zwingiii Opera, ed. Schuler et Schulthess, I V , Turici 1841, 169, hier zitiert nach
Bulle Etsi Romani Pontifices vom 5. Juli 1512 - Die Eidgenssischen Abschiede I I I ,
2, Luzera 1869, S. 633.
* cfr. Robert Durrer, Die Schweizer g arde in Rom und die Schweizer in ppstlichen
Diensten, I, Lzern, 1927, S. 21, Anm. 29.
451
452
abwgen liesse ; ihr liestet euren Treueid dem Nachfolger Petri und Stellvertreter Christi, und ihr seid durch die A r t eures Dienstes mitberufen,
die W r d e des Apostolischen Stuhles zu vertreten und darzustellen. Wo
Besucher an den Toren des Vatikans um Einlass bitten, werden sie von
euch empfangen. Wo grosse Kundgebungen stattfinden, gehrt ihr zu
denen, die den Ordnungsdienst versehen. Wo der Papst erscheint, seid
auch ihr in seinem Gefolge. Es kann nicht anders sein, als dass eure gute
Haltung, Gewissenhaftigkeit, Ordnungsliebe und Beherrschtheit, Freundlichkeit - dass
dies
alles
anziehend
wirkt,
dass
es
Vertrauen
und
Reihen immer
Kameraden
gehabt, die euch mit dem guten Beispiel vorangingen, auch und gerade
durch ihre religise H a l t u n g .Ihr achtet sie. A h m t sie nach und wandelt auf ihren W e g e n !
453
hactenus
fecerunt
Probabilmente il morente Pontefice pensava anche alle difficili circostanze politiche di quel momento in Italia. Ma la Guardia Svizzera
pu ben prendere quelle parole nel significato religioso e morale e applicarle a s stessa, poich la sua storia di 450 anni ne conferma la verit.
Esse inoltre sono al tempo stesso un impulso alla disciplina e al valore
ed un segno del vostro profondo senso di responsabilit. Studiatevi dunque di essere sempre pari al vostro ufficio nel servizio di D i o , perch
allora sarete anche fedeli alla Chiesa e al suo Capo visibile.
Con tale voto e in pegno della Nostra paterna benevolenza, impartiamo d cuore a voi e a tutti gli altri qui presenti, non meno che alle
vostre famiglie, l ' A p o s t o l i c a Benedizione.
6
Paul Krieg u. Leonard Von Matt, Die Ppstliche Schweizer garde, Zrich, 1948,
P 30.
7
Durrer, S. 169.
454
II
Iis
qui
interfuerunt
Conventui
medicorum,
in
oppido
. San
Giovanni
afficientibus
celebrarunt.
455
Gasa
Sollievo
della
Sofferenza .
On sait les fatigues, les soucis, les difficults qui ont jalonn les progrs de cette uvre, sans freiner l'lan qui l'a inspire. De 1947 1956,
elle s'est difie patiemment,
tenacement,
et se prsente maintenant
456
lectrocardiographie, grce aux travaux des coles amricaines et de W i l son en particulier, a conquis une position de premier plan parmi les mthodes d'investigation cardiologique. Les diagnostics deviennent plus
srs, la thrapeuthique dispose d'orientations solides. Il reste toutefois
que la synthse de donnes si complexes se heurte encore bien des rsistances : si la c o m m o d i t de l'expos autorise des distinctions tranches,
la ralit des faits prsente des varits de forme, qui s'chelonnent suivant une progression continue. Ainsi dans l ' e n o l o g i e de l'angine de poitrine et de l'infarctus, bien q u ' o n puisse accuser gnralement des lsions
anatomiques caractrises, celles-ci manqueront parfois et l ' o n sera
contraint de recourir l'lment fonctionnel, plus incertain et plus droutant. L'insuffisance de la circulation coronarienne nourrir le myocarde peut tre due la sclrose vasculaire, mais aussi aux c o n d i t i o n s
dynamiques de la circulation du sang, par exemple aux variations de la
pression, qui rgne dans la portion initiale de l'aorte, et la qualit
mme de son apport nutritif ; tous ces lments dpendent eux-mme de
l ' a c t i o n du systme nerveux vgtatif et se rencontrent dans les proportions les plus variables l'origine d'un mme syndrome.
En ce qui concerne la douleur dans les syndromes coronariens, on
tend accorder toujours plus d'importance au rle que joue le systme
d'innervation. Il n'est pas toujours possible de trouver pour justifier la
douleur angineuse, une lsion organique des coronaires. Dans ce cas, le
patient est considr simplement comme un nerveux et cependant il
peut arriver qu'une grave attaque douloureuse aboutisse la mort. Il y a
des cas dans lesquels, la suite d'une douleur thoracique, on porta un
diagnostic de thrombose coronaire, confirm par le trac electrocardiographique. P o u r l'un iou l'autre de ces patients, dcd par mort violente, l'autopsie montra que les coronaires et le myocarde taient parfaitement sains, et l'lectrocardiogramme, examin nouveau, fut trouv normal. Il faut par consquent procder trs prudemment quand on
formule un diagnostic.
N o n moins importants, du point de vue clinique, sont les syndromes
coronariens rflexes. On connat depuis quelques dizaines d'annes les
rapports troits qui existent entre les appareils digestif et cardiovasculaire, et la possibilit pour certaines affections de l'un de se rpercuter
diffremment sur l'autre, dterminant ainsi un complexe de symptmes
q u ' i l n'est pas facile d'interprter. Ainsi en cas de pneumatose gastrique,
de cholcystite, d'ulcre gastrique ou duodenal, de diverticule de l'sophage, on peut voir se manifester des crises d'angine typiques. Qui ne
457
voit d o n c l'importance du chapitre de la pathologie rflexe de la circulation coronaire? Il ne faut d'ailleurs pas, dans ces cas, ngliger l'intervention de facteurs prdisposants,
c o r onarien.
Parmi les causes de la sclrose coronarienne elle-mme, qui constitue la base anatomi que fondamentale des interprtations de la Symptomat o l o g i e , l'ge vient en premier lieu ; le vieillissement artriel se manifeste
ici d'une manire particulirement grave, et la frquence de l'infarctus
traduit peut-tre une consquence du rythme trpidant de la vie mo
derne et de l'usure qu'elle entrane pour l'organisme. N'est-il pas typique
que, selon certaines statistiques du moins, les classes aises de la socit
et les professions librales en subissent particulirement les atteintes?
Le sexe, le type morphologique, l'hrdit se rangent aussi parmi les
facteurs importants dans l'tiologie des coronarites, o la dystonie neurocirculatoire revendique, c o m m e Nous le rappelions plus haut, une large
place.
Les manifestations de l'insuffisance coronaire sont bien connues ;
l'infarctus et l'angine de poitrine traduisent de faon aigu la dtresse
d'un organe soudainement priv de ressources nutritives indispensables
son fonctionnement et qui tente dramatiquement de surmonter la
crise. L'volution de la maladie est d'abord lente et quasi silencieuse,
puis l ' o n assiste un accident brutal ou une srie de crises, coupes
parfois de rpits inattendus, et que clture la m o r t subite ou prcde
d'une longue et pnible infirmit.
Les recherches, auxquelles se livre la science mdicale pour dtailler
les modalits des maladies coronariennes, tendent naturellement instaurer une thrapeuthique plus prcise et plus efficace. On a tudi mthodiquement toutes les substances vasomotrices et l ' o n s'efforce d'en dterminer l'action sur le systme vasculaire et en particulier sur les coronaires ; on trouve des mdicaments nouveaux qui viennent enrichir l'arsenal
du mdecin ; on tente mme des interventions chirurgicales sur le sympathique et les voies nerveuses, afin de supprimer la douleur et d'obtenir
une vaso-dilatation temporaire ou permanente. On a essay aussi de
renforcer le rgime artriel au moyen d'une revascularisation directe, entre autres par des greffes musculaires ou pulmonaires.
Il reste que le mdecin plac devant un cas prcis de sclrose c o r o narienne doit faire appel toute son intuition pour interprter correctement les symptmes qu'il a sous les yeux et les rsultats de l'lectrocardiographie : il importe non seulement d'avoir prsentes l'esprit toutes
458
49
III
Dirigentibus ac Sociis Sodalitatis Italicae oblatorum corneae et
nis Italicae
tificis
quaerentibus
circa
quosdam
medicis
medentium
mentem
Unio-
Summi Pon-
interventus
in
auxi-
lium caecorum. *
V o u s Nous avez demand, Messieurs, un mot d'orientation, d'approbation et d'encouragement pour votre Association qui veut aider les
aveugles, et ceux dont la fonction visuelle est atteinte, au moyen des
ressources techniques et scientifiques de la chirurgie moderne.
C'est
bien volontiers que Nous traitons dans cette brve allocution du but
que vous vous proposez.
La documentation abondante, que vous Nous avez procure, dpasse
de loin le thme prcis, que Nous avons l'intention de dvelopper. Elle
concerne l'ensemble du problme, de j o u r en j o u r plus aigu, de la transplantation de tissus d'une personne l'autre, selon ses divers aspects
biologique et mdical, technique et chirurgical, juridique, moral et religieux. Nous nous limitons aux aspects religieux et moraux de la transplantation de la corne, non entre des hommes vivants (de celle-ci Nous
ne parlerons pas aujourd'hui), mais du corps mort sur le vivant. Nous
serons toutefois oblig de dborder ce cadre troit pour parler de quelques opinions, que Nous avons rencontres cette occasion.
N o u s avons examin les divers rapports que vous Nous avez communiqus ; par leur objectivit, leur sobrit, leur prcision scientifique,
les explications q u ' i l s , donnent sur les prsupposs ncessaires d'une
460
que nous
avons trouve dans les rapports et dans les textes imprims, distingue
autoinnesto , ou autogreffe, transferts de tissus d'une partie l'autre
du corps d'un seul et mme individu ; omoinnesto , ou homogreffe,
transferts de tissus d'un individu un autre de la mme espce (c'est-dire ici d'homme homme) ; eteroinnesto , ou htrogreffe, transferts de tissus entre deux individus d'espces diffrentes
(c'est--dire
les explications
terminologiques
de
461
membre particulier
(main,
pied,
il,
oreille,
rein,
glande
(dans la
462
N o u s avons
dj soulign auparavant le sens et l'importance de cette considration et rappel la distinction ncessaire, dont il faut soigneusement tenir c o m p t e , entre l'organisme physique et l'organisme m o r a l . C'tait
dans Notre Encyclique du 29 juin 1943 sur le Corps mystique du
Christ . Nous rsumions alors ce que Nous venons de dire en quelques
phrases, que des non-thologiens ne pourraient peut-tre pas saisir immdiatement cause de leur forme concise, mais o ils trouveraient,
aprs une lecture attentive, une meilleure comprhension de la diffrence que comportent les relations de tout partie dans l'organisme
physique et m o r a l . Il fallait expliquer alors comment le simple croyant
tait partie du Corps mystique du Christ, qu'est l'Eglise, et la diffrence entre cette relation et celle qui existe dans un organisme physique. N o u s disions alors :
D u m enim in naturali c o r p o r e unitatis principium ita partes iungit, ut propria, quam vocant, subsistentia singulae prorsus c a r e a n t ;
c o n t r a in mystico Corpore mutuae coniunctionis vis, etiamsi intima,
membra ita inter se copulat, ut singula omnino fruantur persona propria. A c c e d i t quod, si totius et singulorum membrorum mutuam inter
se rationem consideramus, in physico quolibet viventi c o r p o r e totius
concretionis emolumento membra singula universa .postremum unice
destinantur, dum socialis quaelibet hominum compages, si m o d o ultimum utilitatis finem inspicimus, ad omnium et uniuscuiusque membri
profectum, utpote personae sunt, postremum ordinantur.
463
Jsus,
Ce c r i Seigneur,
faites que je voie ! retentit aux oreilles et dans le cur de tous ; aussi
voulez-vous y rpondre tous et prter votre aide autant qu'il est en votre
pouvoir. V o u s Nous assurez que le transfert de la corne constitue pour
beaucoup de malades un moyen prometteur de gurison ou du moins
d'adoucissement et d'amlioration. Eh bien ! utilisez-la et aidez-les dans
la mesure o c'est possible et l i c i t e ; naturellement, en choisissant les
cas avec beaucoup de discernement et de prudence.
La documentation, que vous Nous avez fournie, permet de se reprsenter en quelque sorte l'opration que vous effectuez. On peut excuter
l'enlvement de la corne de deux faons, dites-vous, soit par des kratoplasties lamellaires cheratoplastiche lamellari ; soit par des
<( kratoplasties p e r f o r a n t e s c h e r a t o p l a s t i c h e p e r f o r a n t i . Si l'on
observe soigneusement la technique requise, l'il enlev peut se conserver pendant 48 60 heures. Si plusieurs cliniques ne sont pas t r o p
loignes les unes des autres, elles peuvent ainsi constituer une certaine
rserve de matriel prt l'usage, et se prter secours mutuellement
selon les besoins des cas particuliers. Nous trouvons aussi dans votre
documentation des renseignements sur les indications de la transplantation de corne en gnral, et sur ses possibilits de russite. La majorit des aveugles, ou de ceux qui le deviennent, ne sont pas susceptibles d'en profiter. V o u s mettez en garde contre les espoirs utopiques,
en ce qui concerne le pronostic des cas oprables. V o u s crivez : ((
bene che il pubblico sappia che non sono possibili trapianti di altri tessuti oculari e tanto meno dell'occhio intero n e l l ' u o m o , ma solo possibile sostituire, e solo parzialmente, la porzione pi anteriore dell'apparato diottrico oculare . Quant au succs de l'intervention, vous Nous
apprenez que des 4360 cas publis entre 1948 et 1954, 45 65% ont eu un
rsultat positif et que l ' o n rencontre un pourcentage semblable pour
les cas non-publis ; vous ajoutez Si avuto un vantaggio rispetto alle
condizioni precedenti ; dans 20% des cas seulement on aurait pu obtenir (( una visione pi o meno vicina alla normale . V o u s signalez pour
464
Acta Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
465
1 Cor. 6, 19.
466
467
Mdicale Internationale, et Nous voudrions maintenant rpter et confirmer ce que Nous disions alors dans un bref paragraphe : En ce qui
concerne l'enlvement de parties du corps d'un dfunt des fins thrapeutiques, on ne peut pas permettre au mdecin de traiter le cadavre
c o m m e il le veut. Il revient l'autorit publique d'tablir des rgles convenables. Mais elle non plus ne peut procder arbitrairement. Il y a des
textes de loi, contre lesquels on peut lever de srieuses objections. U n e
norme, c o m m e celle qui permet au mdecin, dans un sanatorium, de prlever des parties du corps des fins thrapeutiques, tout esprit de lucre
tant exclu, n'est pas admissible dj en raison de la possibilit de l'interprter t r o p librement.
considration les
droits et les devoirs de ceux qui incombe la charge du corps du dfunt. Finalement, il faut respecter les exigences de la morale naturelle,
qui dfend de considrer et de traiter le cadavre de l'homme simplement
c o m m e une chose o u c o m m e celui d'un animal .
IV
Iis
qui
interfuerunt
humana,
Conventui
Neapoli indicto.
universali
de
fecunditate
et
sterilitate
468
469
tous les domaines. Il est vrai qu'une natalit leve manifeste les nergies cratrices d'un peuple ou d'une famille ; elle illustre le courage des
hommes devant la vie, ses risques, ses difficults; elle souligne leur
volont de construire et de progresser. On a raison de relever que l'impossibilit physique d'exercer la paternit et la maternit devient aisment un motif de dcouragement, de repliement sur soi. La vie, qui souhaitait ardemment se prolonger, se dpasser, retombe, pour ainsi dire,
sur elle-mme et bien des foyers, hlas, succombent cette preuve.
C'est avec plaisir que N o u s voudrions mentionner ici une considration, que vous avez vous-mmes mise en relief. U est pleinement vrai
que votre zle poursuivre des recherches sur la strilit matrimoniale et les moyens de la vaincre, s'il prsente un aspect scientifique digne d'attention, engage aussi de hautes valeurs spirituelles et thiques,
dont on devrait tenir compte. Nous les avons indiques ci-dessus. Il est
profondment humain que les poux voient et trouvent dans leur enfant
l'expression vritable et plnire de leur amour rciproque et de leur don
mutuel. Il n'est pas difficile de comprendre pourquoi le dsir insatisfait
de la paternit ou de la maternit est ressenti c o m m e un sacrifice pnible
et douloureux par les parents, qu'animent des sentiments nobles et sains.
Bien plus, la strilit involontaire du mariage peut devenir un danger
srieux pour l'union et la stabilit mme de la famille.
Mais cet aspect social ne fait en ralit que recouvrir une ralit plus
intime et plus grave. Le mariage en effet unit deux personnes dans une
communaut de destin, dans leur marche vers la ralisation d'un idal
q u i implique, non la plnitude d'un bonheur terrestre, mais la conqute
de valeurs spirituelles d'un ordre transcendant, que la Rvlation chrtienne en particulier propose dans toute leur grandeur. Cet idal, les
p o u x le poursuivent ensemble, en se consacrant l'obtention de la fin
premire du mariage, la gnration et l'ducation des enfants.
Plusieurs fois dj Nous avons cru ncessaire de rappeler comment
les intentions particulires des conjoints, leur vie commune, leur perfectionnement personnel, ne pouvaient se concevoir que subordonns au
but qui les dpasse, la paternit et la maternit. Non seulement l'uvre
c o m m u n e de la vie extrieure, disions-Nous dans une allocution adresse
a u x sages-femmes le 29 octobre 1951, mais encore tout l'enrichissement
personnel, mme l'enrichissement intellectuel et spirituel, jusqu' ce
q u ' i l y a de plus spirituel et profond dans l'amour conjugal c o m m e tel,
a t mis par la volont de la nature et du Crateur au service de la
31 - ACTA, vol. X X I I I , n. 9. 16-6-1956.
470
qu'elle
comporte, peut
471
ngliger cette perspective, quand vous considrez les mthodes de fcondation artificielle. Le moyen, par lequel on tend la production d'une
nouvelle vie, prend une signification humaine essentielle, insparable de
la fin que l'on poursuit et susceptible, s'il n'est pas conforme la ralit
des choses et aux lois inscrites dans la nature des tres, de causer un dommage grave cette fin mme.
Sur ce point galement, on Nous a demand de donner quelques directives. Au sujet des tentatives de fcondation artificielle humaine in
vitro , qu'il Nous suffise d'observer q u ' i l faut les rejeter comme immorales et absolument illicites. Sur les diverses questions de morale qui
se posent propos de la fcondation artificielle, au sens ordinaire du
mot, ou (( insmination artificielle , N o u s avons dj exprim Notre
pense dans un discours adress aux mdecins le 29 septembre 1949 ;
472
Quemadmodum rationalis animus noster artificiali inseminationi adversatur, ita eadem ethica ratio, a qua agendi norma sumenda est, pariter
vetat, quominus humanum semen, peritorum examini subiciendum, masturbationis ope procuretur.
H a n c agendi rationem attigimus Nostra quoque allocutione c o r a m
TJrologiae doctoribus coetum participantibus, die VIII mensis Octobris
anno MDCCCCLIII prolata, in qua haec habuimus verba : Du reste, le
St-Office a dcid dj le 2 aot 1929
curata ut obtineatur sperma " n'est pas licite, ceci quel que soit le but
de l'examen .
473
generandi
extra
naturalem
coniugalem
copulam,
valent
eodem m o d o cum agitur de matrimonio iunctis vel de matrimonio solutis, sive plenum exercitium apparatus genitalis fit a viro sive a muliere,
sive ab utraque parte simul a g e n t e ; sive fit tactibus manualibus sive
coniugalis copulae interruptione; haec enim semper est actus naturae
contrarius atque intrinsece maius.
Si la fcondit rpond certaines exigences de l'organisme et satisfait des instincts puissants, elle engage tout de suite, c o m m e Nous
l'avons dit, le plan psychologique et moral. L'uvre de l'ducation dpasse encore par sa porte et ses consquences celle de la gnration.
Les changes d'me me, qui s'oprent entre les parents et les enfants,
avec tout le srieux, la dlicatesse, l'oubli de soi qu'ils requirent, contraignent bien vite les parents dpasser le stade de la possession
effective pour songer la destine personnelle de ceux qui leur sont
confis. Le plus souvent, quand ils atteignent l'ge adulte, les enfants
quittent leur famille, s'en vont au loin pour rpondre aux ncessits de
la vie ou aux appels d'une vocation plus haute. La pense de ce dtachement normal, si coteux soit-il pour eux, doit aider les parents
s'lever vers une conception plus noble de leur mission, vers une vision
plus pure de la signification de leurs efforts. Sous peine d'chec au
moins partiel, la famille est appele s'intgrer dans la socit, lar-
474
gir le cercle des affections et des intrts, orienter ses membres vers
des horizons plus larges, pour songer non seulement eux-mmes, mais
aux tches de service social.
L ' E g l i s e catholique enfin, dpositaire des intentions divines, enseigne la fcondit suprieure des vies entirement consacres D i e u et au
prochain. I c i le renoncement entier la famille doit permettre l'action
spirituelle toute dsintresse et procdant non d'une peur quelconque
de la vie et de ses engagements, mais de la perception des vritables
destines de l ' h o m m e , cr l'image de D i e u et en qute d'un a m o u r
universel, qu'aucun attachement charnel ne vienne limiter. Telle est la
plus sublime et la plus enviable fcondit, que l ' h o m m e puisse souhaiter, celle qui transcende le plan biologique pour entrer le plain-pied
dans celui de l'esprit.
N o u s ne voulions pas, Messieurs, conclure cette allocution sans
ouvrir ces perspectives. A d'aucuns, elles peuvent paratre assez loignes des objets, qui vous occupent maintenant. Il n'en est rien cepen
dant, Elles seules en effet permettent de situer vos travaux, la place
qui leur revient et d'en apercevoir la valeur. Ce que vous souhaitez, ce
n'est pas seulement d'augmenter le nombre des hommes, mais d'lever
le niveau moral de l'humanit, ses forces bienfaisantes, sa volont de
crotre physiquement et spirituellement. V o u s voulez rendre une nouvelle ferveur l'affection de tant d'poux qu'attriste un foyer dsert ;
loin d'entraver leur panouissement plnier, vous ambitionnez de mettre leur service tout votre savoir p o u r que se rveillent en eux ces
ressources admirables, que Dieu a caches au cur des pres et des
mres pour les aider monter vers Lui, eux-mmes et toute leur famille.
Pntrs
d'une
telle
responsabilit,
vous
poursuivrez
avec
une
475
NUNTIUS RADIOPHONICUS
CHRISTIFIDELIBUS OB XV CONVENTUM EUCHARISTICUM EX ITALIA LYCIAE COADUNATIS.*
476
Italia.
477
tudine a Colui che, d o p o averci dato, creandoci, ogni sorta di beni, quasi
avesse esaurito ogni suo tesoro, volle dare s stesso. E a si diede a noi
socio c o l nascere, cibo col nutrirci, prezzo morendo, e si dar premio
regnando .
tutto oper per amore verso le umane creature ; e che, dal solo amore
mosso, abit tra noi, e volle restare presente tra i suoi diletti nel mistero
eucaristico, ripetendo incessantemente una immolazione,
mediante la
il presente Congresso si
478
gno o timore riusciranno mai a dare una stabile e vitale unit agli uomini,
come pu darla ed assicurarla la fede e la vita in Cristo. Se, dunque,
voi volete contribuire, per quanto da v o i , ad estendere al m o n d o e al
futuro il prezioso bene di cui godete in questo m o m e n t o , fate che tutti
volgano lo sguardo e il cuore alla divina Ostia salutare, e questa grazia
chiedete : la unit nella carit.
questo il bisogno essenziale del m o n d o di oggi, bench non tutti ne
siano intimamente persuasi oppure disposti c o n sincera volont a tentare ogni mezzo per affrettarne l'attuazione. Ma mentre, da una parte,
taluni ne soffocano il grido in s e intorno a s nell'intento di trarre
vantaggio dalle divisioni, altri si dicono contenti se riuscissero ad imporre una parvenza di unit mediante il predominio della forza, ed altri
ancora, sfiduciati, si arrendono all'idea dei fatali conflitti ; dall'altra, vi
l'immensa schiera dei veri credenti in Cristo, che, illuminati e fortificati dalla sua grazia, ne riconoscono la necessit e l'urgenza, fondate sul
volere divino e sull'esempio di Cristo. T r a queste elette schiere siete v o i ,
8
479
480
non solo il Padre che invita, ma anche la vittima che si offre in alimento.
Fa che, mediante questa costante partecipazione, tutti siano una cosa
sola con T e , perch cos saranno anche tutti una cosa sola, secondo la
T u a ardente brama <( ut omnes unum sint , che hai lasciato agli uomini
sulla terra come supremo T u o testamento. E allora in questo p o p o l o , eh'
T u o , sar una felice realt l'attuazione di quel promesso R e g n o , che
regno di verit e di vita, di santit e di grazia, di amore e di pace.
Con questi sentimenti e con questo augurio benediciamo di cuore tutti :
il Nostro amatissimo e degnissimo Legato, che con tanto decoro Ci ha
rappresentati ; i Nostri Fratelli nell'Episcopato ; quanti sono cost presenti o ascoltano la Nostra voce, e tutta la dilettissima Nazione italiana,,
oggetto sempre delle divine predilezioni.
481
ANGBENSIS
DECRETUM
DE CAPITULI CATHEDRALIS INNOVATIONE
Cum E x c . P. D. Emmanuel Alphonsus de Carvalho, Episcopus titularis Rhaedestenus et Coadiutor c u m iure successionis E x c . P. D. Gulielmi Augusti de Cunha Guimares, E p i s c o p i Angrensis, ab Apostolica
Sede expostulavisset ut vetustum Capitulum Cathedrale Angrense, quibusdam adductis immutationibus, nova ratione constitueretur, Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto E x c . P . D . Fernandi
Cento, Archiepiscopi titularis Seleuciensis pierii et in Republica Lusitana
Nuntii A p o s t o l i c i , vigore specialium facultatum sibi a Ssmo D o m i n o
Nostro P i o Divina Providentia P P .
X I I tributarum,
rata huiusmodi
482
tur festis diebus : Nativitatis D o m i n i Nostri Jesu Christi, Paschatis, P e n tecostes, Ssmi Corporis Christi, Assumptionis et Conceptionis I m m a c u latae Beatae Mariae Virginis necnon in festo Transfigurationis D . N . J . C .
Iosephus Ferretto,
Adsessor
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 13 Novembris 1955. Titulari episcopali Ecclesiae Burcensi, praefecit E x c . P. D. Matthiam Zvekanovic, ex Administratione Apostolica
Baciensi in Jugoslavia, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Ludovici
Budanovi, Episcopi titularis Cisamensis et Administratoris A p o s t o l i c i
Baciensis in Jugoslavia.
die 15 Februarii 1956. - Titulari episcopali Ecclesiae Cynopolitanae
in Arcadia E x c . P. D. Ioannem Marcellum R o d i , hactenus Episcopum
Agennensem.
die 6 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Larensi R. P. R i chardum Ackerman C. S. S p . , directorem nationalem Pontificii Operis
a Sancta Infantia in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis,.
483
Seattlensis,
484
Iacobum Le Cordier, Antistitem Urbanum, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Parisiensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Mauritii
S. E. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis.
die 21 Maii. Cathedrali Ecclesiae Osnabrugensi R. D. Franciscum
Demann, canonicum cathedralis Osnabrugensis atque theologiae dogmaticae professorem in Seminario Osnabrugensi.
de 22 Maii. Titulari episcopali Ecclesiae Chersonesitanae in Europa R e v m u m P. D. Carolum Cafferata, Antistitem Urbanum, directorem spiritus in seminario Rosariensi, quem deputavit Auxiliarem E m i
P . D . A n t o n i i S . R . E . Cardinalis Caggiano, E p i s c o p i Rosariensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Abitinensi R e v m u m P. D. Franciscum Vennera, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem et archidiaconum Capituli Cathedralis Rosariensis,
III
NOMINATIO
Decreto die quarto Februarii mensis a. 1956 dato, Sacra Congregatio
Consistorialis nominavit Elmum P. D. Josephum S. R. E. Cardinalem
W e n d e l , Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem,
strensem
Reipublicae
Foederalis
Germanicae.
Vicarium Ca-
23 Iulii 1956
An. et vol. X X X X T I I I
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. IO
I
IACAREZINHOENSIS
(LONDRINENSIS - MARINGANSIS)
A DIOECESI IACAREZINHOENSI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES, EX IISQUE DUAE
FORMANTUR DIOECESES, LONDRINENSIS ET MARINGANSIS APPELLANDAE.
P I U S
E P I S C O P U S
Latissimas partire Ecclesias easdemque aptioribus circumscribere finibus Nostrum esse in primis arbitramur, quibus nil anxius, nil antiquius
-est quam omnibus hominibus, qui christiano decorantur nomine, supernae
salutis viam tutiorem reddere, eosque cunctis catholicae religionis comm o d i s atque utilitatibus providere. Cum ergo acceperimus venerabilem
Eratrem A r m a n d u m
Lombardi,
Archiepiscopum
titulo
Caesariensem
Philippi et in Brasiliana Republica Apostolicum Nuntium, ab hac R o mana Sede petivisse ut, distracta Iacarezinhoensi Ecclesia, duae conderentur dioeceses, ne optimi incolae septemtrionalis regionis Civitatis
Paranensis, in Brasilia, congrua carerent curatione ; atque in id consentire Gerardum de Proena Sigaud, Iacarezinhoensem Episcopum, simulq u e Emmanuelem da Silveira d ' E l b o u x , Archiepiscopum Curitibensem,
32 - ACTA, vol. X X I I I , n. 10. 23-7-1956.
486
Pastores omnia habebunt iura, potestates, honores et insignia quae omnibus pari dignitate debentur E p i s c o p i s ; attamen iisdem tenebuntur
oneribus et officiis. Quod ad metropolim attinet, cui novae dioeceses ut
suffraganeae posthac subicientur, decernimus ut ea sit Curitibensis E c clesia, cuius Archiepiscopo quos diximus Praesules obnoxii erunt. Cum
autem
487
488
Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Bernardus
Caesar
Loco
De
Felicis,
Federici,
Proton.
Proton.
Apost.
Apost.
Plumbi
Il
PORTUS HISPANIAE
( C A S T R I E S E N S I S - S. G E O R G I I IN I N S U L A G R E N A D A )
AB ARCHIDIOECESI PORTUS HISPANIAE QUAEDAM SEPARANTUR INSULAE, E QUIBUS
DUAE CREANTUR DIOECESES, (( CASTRIESENSIS )) AC (( S. GEORGII IN INSULA
GRENADA )) NUNCUP AND AE.
P I U S
E P I S C O P U S
quae
Archiepiscopus
titulo
Tarsensis
et
in
Haitiana
Republica
489
Ordini Fratrum
Praedicatorum
committatur.
Sive igitur
Castriesensis atque S. Georgii in insula Grenada dioecesibus, sive cathedralibus templis, nunc constitutis, sive earum pro tempore Praesulibus
omnia privilegia et honores concedimus, quae ad ceteras pari dignitate
Ecclesias, ad cathedrales aedes atque ad earum Episcopos iure spectant. Praesules tamen propriis officiis atque obligationibus volumus oneratos, quibus omnes per terrarum orbem Episcopi similiter astringuntur. V o l u m u s autem ut hae novae dioeceses iuri S. Congregationis Fidei
Propagandae subici pergant; utque metropoli Portus Hispaniae, a qua
principium ducunt, ceu suffraganeae subdantur,
earumque Praesules
sacerdotium aspirent,
490
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Loco B Plumbi
Apost.
Silvius
Apost.
Sericano,
Proton.
LITTERAE
49I
APOSTOLICAE
I
ECCLESIA B. MARIAE V. (( DE GUADALUPE , INTRA FINES TOLETANAE ARCHIDIOECESIS EXSTANS, TITULO BASILICAE MINORIS EXORNATUR.
492
ginem de Guadalupe caelestem praecipuam Patronam regionis Extremadurae renuntiaverit et anno MDCCCCXXVIII eius Imaginem aureo diademate, augusto Ecclesiae ritu, siverit redimiri. Postquam autem saeculo
proxime elapso Monachi ex eo l o c o disturbati sunt, bona ablata et haec
summa olim Hispaniae Mariana Aedes pessum data, religio V i r g i n i s
Guadalupensis novis est aucta incrementis opera et studio Sodalium
Franciscalium, quibus idem Templum rebus tandem compositis, est
creditum. Quod inter visentes non est quin amplam admiretur molem,
sacella a latere posita, opera artificiosa, velut scrinium a P h i l i p p o II
rege dono datum, quo Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum ass e r v a n t u r , tabulas summa c o l o r u m venustate pietas, clatros e ferro
procuso, sacri lavacri fontem, chori subsellia; non est cui egregie non
probetur sacellum Divi H i e r o n y m i propter insigne structurae genus,
aptam partium cohaerentiam,
nem, imaginum pulchritudinem singularem; nec est denique cuius animum non permoveat ipsa effigies Beatae Mariae V i r g i n i s Guadalupensis,
subnigro c o l o r e serenoque vultu. Ceterum domus Dei decori propterea
etiam consultum est, quod plures ibi administri sacrorum ex Ordine Franciscali rebus divinis operam navant et affatim habentur vestes arte laboratae augustisque ritibus accommodae et supellex pretiosa vestita
metallis. Quibus perpensis, dilectus filius Iulius Elorza, Minister Provincialis Baeticae Provinciae Ordinis, quem diximus, N o s submisse rogavit ut Templum, tot laudibus ornatum, Basilicae Minoris nomine ac
iure donaremus. Quibus precibus, Dilecti F i l i i Nostri Henrici Sanctae
R o m a n a e Ecclesiae Presbyteri Cardinalis P i a y Deniel, Archiepiscopi
Toletani, commendatione suffulti, N o s , pro Marianae religionis propagandae studio, libenti animo statuimus concedere. Quae cum ita sunt,
e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Ecclesiam D e o in honorem Beatae
Mariae V i r g i n i s de Guadalupe , intra Toletanae archidioecesis fines,
consecratam, ad honorem ac dignitatem
Basilicae
Minoris
evehimus,
493
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
II
494
statuta
sapientiae
plena
die
xxvi
mensis
Octobris
anno
modum
Statuta
Pontificiae
Academiae
Theologicae
Romanae,
rite
concinnata et recognita, approbamus et confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adicimus, dummodo conveniant c u m germano
exemplo primigenio, cuius prima verba sunt Theologica R o m a n a Academia , extrema autem opportune emendata et confirmata sit , nempe
sint tenoris qui sequitur : A r t . I. Theologica R o m a n a Academia, Apostolicis Litteris Clementis P p . X I sub forma Brevi datis d . x x m m . Aprilis
a. D. MDCCXViii constituta, a Romanis Pontificibus Benedicto X I I I
(Litt. In excelsae d. vi m. Maii a. D. MDCCLXXVI), Clementis X I V (Litt. Ex
commisso, d. x x v n m. Aprilis a. D. MDCCLXX) rite probata multisque privilegiis aucta, proprias habuit leges a Gregorio X V I d. x x v i m. Octobris
a. D . MDCCCXxxvin sapienter statutas, quae, nostrae aetatis conditionibus aptatae, praesentibus Constitutionibus confirmantur. A r t . I I . Finis laudatae Academiae est fovere atque provehere theologica studia
adeo ut velut Centrum quoddam sit uberioris institutionis et utilium
hac in re novitatum cognitionis iis qui sacras disciplinas colunt.
A r t . I I I . Academia semper sub tutela est S. R. E. Cardinalis Praefecti
p r o tempore Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cardinalis hic Protector Praelatum a secretis nominat.
A r t . I V . Academia a S. Congregatione de Seminariis atque Studiorum
universitatibus dependet. A r t . V. Academia constat Sacerdotibus
qui ob praeclara merita in sacris disciplinis excolendis a Cardinali
Protectore socii nominantur, proponente Praelato a secretis, qui prae-
495
spectat
interesse
tenentur,
itemque coetibus
496
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
EPISTULA
AD REVMUM P. D. LA GIER CAROLUM, PROTONOTARIUM APOSTOLICUM AD INSTAR
PARTICIPANTIUM, CONSOCIATIONIS AB (( OPERE ORIENTIS )) MODERATOREM
GENERALEM : SAECULO EXEUNTE AB IPSO OPERE CONDITO.
PIUS PP. XII
Dilecti filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. P r i m o volvente saeculo ex quo consociatio ab Opere Orientis , cui tu digne
praees, feliciter condita est, tibi ceterisque sodalibus tuis admodum
gratulari libet, cum e studio gloriae divinae, quo vobis animus ardet,
nec pauca hauserimus nec ea communia laetitiae argumenta.
Siquidem Nobis probe compertum est, quantum in hoc Opere momenti
insit ad rem catholicam in Orientis regionibus tuendam provehendamque, c u i quidem vos, precando suppeditandoque opes, alacri studio favere contenditis. Ac multa non sine spe grate nostra vehitur cogitatio
ad salutaria huius
Instituti
suscepta incrementa,
quod,
primum in
497
Gallia modicis initiis excitatum, m o x tamquam granum sinapis in ingentem excrevit arborem suosque frondentes ramos per Ecclesiam late
diffudit. Ostendit id et declarat sodalitatem vestram, quod quidem laudi
solacioque est, carissimam christiano populo esse eiusque flagrantibus
votis respondere. Ceterum quis ignorat maternam Ecclesiae caritatem,
quamvis de singulis gentibus mirabiliter sit sollicita, ad Orientales tamen regiones, olim tantopere christiana luce collustratas, solitam esse
peculiari misericordiae sensu respicere? Enimvero ibi salutis humani
generis incunabula christianaeque
sapientiae primordia,
atque illinc
498
ALLOCUTIONES
I
Docentibus
in
atque
Universitate
alumnis
ex
Studiorum
Instituto
Iuris
Vindobonensi.
canonici
et
Historiae
iuris
Gefge,
Kirche nur von aussen Hinzutretendes und nur Menschen werk. Gewiss
sind viele Canones nur Schutznormen, so etwa um den Glaubensbesitz
vor Zersetzung, die W r d e der Gnade und der Sakramente vor Entweihung zu hten. A b e r daneben gibt es Rechtsnormen, die in das kirchliche
Gefge
vom gttlichen Stifter der Kirche : Formen der Gliederung des mystischen Leibes Christi, wie im kirchlichen Verfassungsrecht, in den Bestimmungen ber die Gewalt des Papstes und der Bischfe. Christus
hat seine Kirche gestiftet nicht als ungeformte Geistesbewegung, sondern als festgefgte Gemeinschaft.
Gewiss darf das Kirchenrecht die seelischen und bernatrlichen
W e r t e , in deren Dienst es steht, nicht berwuchern. Man hat ihm wohl
den V o r w u r f gemacht, dass es das tue, und von Verrechtlichung der
Kirche gesprochen. A b e r einmal wird der V o r w u r f zu oft erhoben gegen
Unbeugsamkeit, mit der die Kirche an der Unauflslichkeit der gltig
geschlossenen und vollzogenen christlichen Ehe festhlt. U n d doch handelt sie gerade in diesem Falle nicht aus juristicher Gefhllosigkeit und
Hrte, als ob sie die Tragik, die jenen Fllen oft innewohnt, nicht
* Habita die 3 Iunii mensis a. 1956.
499
Ihnen,
geehrte
Herren,
wissenschaftlichen
Erfolg
II
Ancillis
mulieribusque
domesticae
curae
in
Urbe
addictis.*
Art. 2240-2246.
501
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
10.
23-7-1956..
502
3. Questa Nostra ansia per la rovina di anime a N o i care Ci suggerisce un'ultima parola. Ascoltatela, fatela vostra, mettete ogni impegno nel porla in pratica a costo di qualsiasi sacrificio. E c c o l a , nella
sua perenne scultorea semplicit : fuggite, dilette figlie, fuggite il male
e operate il bene.
a) F u g g i t e il male guardandovi dai falsi profeti, dai lupi rapaci. Lo
ha raccomandato Ges stesso a tutti e N o i dobbiamo ripeterlo a v o i . Falsi
profeti sono c o l o r o che incantano con false promesse o vi invitano ad
usare mezzi illeciti per ottenere scopi anche buoni e legittimi. Falso profeta chi avvelena il vostro animo, chi mette l ' o d i o nel vostro cuore, chi
vi esorta alla negligenza nell'adempimento del vostro quotidiano dovere.
503
Con tale augurio sul labbro e nel cuore, impartiamo a voi qui presenti,
504
NUNTIUS
RADIOPHONICUS
505
interminables,
les
blessures
et
les
prisons,
semblent
les
du
parfait
dsintressement,
de
l'idal
sans
tache,
se
s'il le fallait,
le jugement
des
pour tre
toujours fidle sa vocation, spcialement aux moments les plus difficiles. Jeanne d ' A r c se prsente ainsi aux chrtiens de notre temps comme un modle de foi solide et agissante, de docilit une mission trs
haute, de force au milieu des preuves. Mais son exemple doit tre
spcialement loquent pour vous, fils bien-aims, dont la patrie a mrit,
en vertu d'un appel divin, de renatre en un moment si difficile; vous
tes les frres d'une hrone, simple fille de votre peuple. Par sa vie
exemplaire, sa conscration un idal et son parfait sacrifice, elle enseigne tous le chemin sr, en ce sicle de sensualit, de matrialisme,
de laisser-aller, qui voudrait faire oublier le sentier trac par les hros
les meilleurs, et la voie qui mne au portail grandiose des vieilles
cathdrales.
Il n'est pas rare qu'aux instants les plus critiques, ainsi qu'un c o u p
de vent rompt les nuages et laisse voir l'toile qui guidera le navigateur
507
508
DECRETUM
PROSCRIPTIO LIBRORUM
Feria IV, die 27 Iunii 1956
In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii,
E m i ac Revmi D o m i n i Cardinales, rebus fidei et m o r u m tutandis praepositi, praehabito Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendos mandarunt libros a Simone de Beauvoir
conscriptos :
1. Le deuxime sexe, 2 v o l l . , Gallimard, Paris, 1949;
2. Les mandarins, Gallimard,
Paris,
1954.
509
QUEBECENSIS
DECRETUM
DE TITULO (( AD HONOREM )) SEDIS PRIMATIALIS UNIVERSAE DITIONIS CANADENSIS
Sollicitae Romanis Pontificibus usque fuerunt curae ut celebratae dignitate urbes et egregii animarum studio ac obsequenti reverentia Y i r i
dignis decorarentur honoribus meritisque donarentur privilegiis : id autem benemerentibus non tantum tribuit praemium, sed Pastorem excitat, clerum ac populum ad meliora semper aemulanda carismata. Quas
ergo Apostolicae Sedi iam pridem admoverant per tempora preces Archiepiscopi Quebecenses, praesertim vero c l . m. dum viveret Rodericus
S. R. E. Cardinalis Villeneuve, has iterare studens E x c m u s P. D. Mauritius R o y , eiusdem Ecclesiae nunc temporis Praesul, enixe expostulavit
ut vetusta ac perinsignis Metropolitana Quebecensis archidioecesis omnium Ecclesiarum universae Dicionis Canadensis Sedis Primatialis honestaretur titulo, eiusque p r o tempore archiepiscopi Primatis appellatione exornarentur. P o r r o , ceteris omnibus in A m e r i c a Septentrionali exstantibus praestat antiquitate Quebecensis Ecclesia, cuius quidem
tam lata, plurimos per annos patuit iurisdictio, ut non tantum integros
Canadensis Dicionis fines complecteretur, sed etiam partem territorii
ad Foederatos in A m e r i c a Septentrionali Status in praesentia spectantem, obtineret. N o n est ideo ambigendum quin cunctae ecclesiasticae
circumscriptiones in Canadensi D i c i o n e , et plures in Foederatis Statibus
Americae Septentrionalis hoc tempore constitutae, tamquam filiae a
matre, a Quebecensi Ecclesia procedant. Recoluisse insuper placet septem Provincialia Canadensia Concilia in Quebecensi urbe superiore tempore celebrata, nec supervacaneum videtur memorasse eodem Patres
amplissimos convenisse in P r i m u m Concilium Plenarium Canadense
congregandos : inde pietatis et gratulationis causa, solemnis, quem recensemus, coetus, P r i m u m Concilium Plenarium Quebecense communi
explorata
sententia
fuit
appellatus.
Tantae
istius
sedis
amplitudini
51C
dit quod prima hic extiterint egenis adiuvandis instituta, clero efformando
seminarium
et
prima
fuerit
instaurata
Catholica
Studiorum
omnium
Ecclesiarum uni-
Iosephus
Ferretto,
Adsessor
511
II
BUSCODUCENSIS - BREDANAE
DECRETUM
SEPARATIONIS ET UNIONIS
A d satius consulendum bono animarum, Excmus P . D . Gulielmus
Petrus Adrianus Maria Mutsaerts, Episcopus Buscoducensis, et E x c m u s
P. D. Iosephus Gulielmus Maria Baeten, Episcopus Bredanus, ab A p o stolica
septentrionem Bergsche Mass sita et pars paroeciae Heusden ad septentrionem et occasum Bergsche Mass et Heusdens Kanaal sita, necnon integra paroecia Woudrichem in dioecesi Boscoducensi, s e i u n g e r e t u r a
memorata dioecesi et Bredanae dioecesi aggregarentur.
P o r r o haec S. C. Consistorialis, vigore facultatum specialium sibi a
Ssmo D . N . P i o Divina Providentia P P . X I I concessarum, rei opportunitate perpensa, oblatis precibus benigne annuere dignata est.
Quapropter, vi praesentis Decreti, eadem S. C. Consistorialis statuit
ut praefata territoria a dioecesi Boscoducensi separentur atque dioecesi Bredanae iuxta petita perpetuo adiungantur.
Ad haec autem exsecutioni mandanda, S. C. Consistorialis deputat
E x c m u m P . D . Paulum Giobbe, Archiepiscopum Titularem Ptolemaidensem in Thebaide, Nuntium Internuntium Apostolicum in Hollandia,
ipsi tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi, cum primum fas erit, ad hanc
S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus.
Datum R o m a e , ex Aedibus S. C. Consistorialis die 13 mensis A p r i lis 1956.
g F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
L.
S.
Iosephus
Ferretto,
Adsessor
512
INSTRUCTIO
CIRCA MONIALIUM CLAUSURAM
1. Inter cetera quae P i u m P P . X I I D o m i n u m Nostrum ad Constitutionem A p o s t o l i c a m (( Sponsa Christi promulgandam induxerunt, non
leves Ipse recensuit difficultates quibus in praesentiarum arctiores papalis clausurae leges facilem ansam praeberent (A. A. S. V o l X X X X I I I ,
[ 1 9 5 1 ] , p. 11). N e c mirum, cum in toto Monialium Instituto clausura
potissimum temporum rerumque varietates ac mutationes persenserit
(A. A. 8. 1. c, p. 9 ) . Cum vero renovationis ac adaptationis rationem
adumbraret,
hoc A p o s t o l i c a Constitutio
sapienter
statuit :
Firmis
513
Instructio
Sacrae
Congregationis
de
Religiosis
Nuper
I
De clausura papali generatim
4. Omnium Monasteriorum Moniales, quamvis actu ex temporaria
exceptione adhuc vota tantum simplicia profiteantur
(Const.
Sponsa
saltem minorem
II
De clausura papali maiore
De
ratione
clausurae
papalis
maioris
514
-a;--u -i
iuxta
casus,
applicatur (Const.
Sponsa
Christi,
art.
IV,
515
Non
De
egressu
Monialium
516
Ordinario
loci,
si tempus
(b),
(c),
suppetat
517
De
ingressu
extraneorum
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
10.
23-7-1956.
518
c u m ministris iuxta rubricas, ad defuetas tumulandas. N o n admittitur ingressus sacerdotum ad alia ministeria persolvenda.
b) Cautelae autem iuxta casus fideliter observandae sequentes
erunt :
P r o ministranda S. Comunione, Sacerdotem comitentur ab ingressu
ad egressum saltem duae Moniales. Nihil tamen prohibet quominus tota
Communitas, iuxta consuetudines, processionaliter Sanctissimum c o mitetur.
P r o recipiendis confessionibus : Sacerdotem comitentur duae Moniales
usque ad cellam infirmae, quem expleta confessione, statim ad exitum
reducant. Item quoad Extremam Unctionem vel assistentiam morientibus.
28. V e r b i Dei praedicatio fieri debet ad crates chori vel locutorii ; si
h o c c o m m o d e fieri nequeat, adeatur Sancta Sedes ad obtinendam facultatem conciones habendi in ipso c h o r o vel in aula capitulari vel, annuente Ordinario l o c i , in ecclesia ad quam in casu extenditur clausura,
ianuis ecclesiae tunc clausis.
29. Ingredi possunt clausuram Monialium :
a) qui supremum actu tenent in aliquo Statu etiam Foederato principatum, quocumque nomine vocentur ( C . I. C, 26 Martii 1952. A. A. #.
X L I V [ 1 9 5 2 ] , p. 496), eorumque uxores cum comitatu.
&) S. R. E. Cardinales, qui unum alterumve comitem clericum vel
ex familia cardinalitia laicum sibi assumere possunt.
c) Medici, chirurgi aut aliae personae in curandis infirmis versatae, architecti, opifices, operarii et aliae huiusmodi personae quarum
opera, iudicio Antistitae, est Monasterio necessaria, impetrata prius
habituali saltem approbatione ab Ordinario l o c i . Talem approbationem
Antistita sibi procurare potest initio cuiusque anni, elenchum personarum Ordinario exhibendo. Si vero necessitas urgeat nec tempus suppetat approbationem petendi, haec iure praesumitur.
30. Personae quae frequenter in clausuram admitti debent sint optimae famae ac moribus praestantes.
31. Salvis Constitutionibus et Statutis quae rigidiores normas praescribunt, personae quae legitime clausuram ingrediuntur sive in accessu
sive in regressu, cum per ipsas Communitatis aedes transeunt, ducantur
a duabus Monialibus.
32. a) Quavis de causa ingressus permittatur, ingredientes nequeunt
in monasterio versari ultra tempus vere necessarium ad finem p r o q u o
licentia data fuit.
519
b) Praeter illas quae ratione officii id facere debent, nulla ex Monialibus cum personis Monasterio extraneis intra ipsum versantibus colloquatur.
33. a) Educationis accipiendae, propriae vocationis per breve tempus
experiendae causa vel alia pietatis seu apostolatus ratione puellas seu
mulieres,
salvis
praescriptis
Const.
Sponsa
Christi,
absque
speciali
(Const. Sponsa
custodia
clausurae
520
III
De clausura papali minore
De
ratione
clausurae
papalis
minoris
(Const. Sponsa
Christi, 1. c. et art. I X ) .
c) Talia sunt : doctrinae christianae traditio, instructio religiosa,
educatio puellarum et puerorum, recessus et exercitia mulierum, praeparatio ad primam Communionem, opera caritatis in levamen aegrotorum, pauperum, etc.
42. a) Clausura minor necessario adhibenda est ubi pleraeque sive
plures Moniales et notabilis pars Monasterii habitualiter operibus apostolatus destinantur (Statuta Generalia, art. I V , 3, 2 ) .
b) E contra, si paucae tantum Moniales addicuntur operibus et
arctis limitibus Monasterii ipsa contineantur seu contineri practice et
prudenter valeant, tunc servari poterit, de indicio S. Sedis, clausura
maior cum debitis facultatibus seu
dicta (n. 9).
dispensationibus,
iuxta superius'
Sacra Congregatio de
Divisio
Religiosis
521
Monasterii
43. Imprimis, aedes Monasteriorum quae, propter ministeria exercenda, clausurae minori subiecta sunt, in duas partes divisae sint oportet, quarum prior Monialibus ipsis reservetur, altera vero operibus apostolatus addicatur (Instr. Inter praeclara, X I , 5).
44. a) In parte Monialibus reservata ad modum clausurae maioris,
contineri debent : cellae, chorus, aula capitularis vel alia huiusmodi,
refectorium, culina, loca recreationis seu deambulationis et laboris
ipsius Communitatis, locutoria a latere quo ad ea accedere possunt
omnes Moniales.
b) In hac parte aedium contineri nequeunt : loca quae inhabitant
Sorores externae, habitationes et loca hospitibus destinata ; ecclesia c u m
sacristia et locis adnexis, salvo n. 12.
45. a) .Altera pars Monasterii reservata est operibus seu ministeriis
apostolatus, ab ipso Monasterio exercitis. Inde haec aedium pars, pari
ratione patet tum Religiosis quae legitime operibus ac ministeriis inserviunt tum aliis a quibus apostolatus dirigitur.
b) Ecclesia et oratorium publicum, locave eisdem adnexa et alia
de quibus in art. 12 b), non intra sed, ex regula, extra hanc alteram
Monasterii partem exstare debent.
E x c i p i possunt tam in Ecclesia quam in eidem adnexis locis, aulae
seu cubicula quae operibus apostolatus legitime reserventur. I m o , etiam
tota Ecclesia quae habitualiter fidelibus omnibus pateat, urgente necessitate poterit de consensu Ordinarii loci aedibus ministeriis destinatis illo tempore durante accenseri quo in ipsa Moniales propria ministeria exercere cogantur, dummodo illa observentur fideliter quae infra
praescribuntur, prudentibus cautelis adhibitis.
46. a) N o n admittuntur loca quae m o d o Communitati, modo operibus
apostolatus alternatim reserventur.
b) Attamen Ordinarius loci rationabili de causa permittere poterit
ut sive ad actum sive etiam ad quoddam definitum tempus, aliqua loca
habitualiter operibus destinata, Communitati addicantur, extensis tunc
ad haec loca omnibus regulis ac praescriptis quae pro parte Monasterii
habitualiter Communitati reservata supra recensentur.
47. Etiam circa partem Monasterii operibus reservatam impediri
debet hinc inde prospectus. Si forte non eodem rigore quo pro parte Monasterii Monialibus reservata prospectus omnino vitari possunt, Ordinarius prudenter atque accurate provideat.
522
alia
porta
rite
ad operum aedes
ducantur.
49. Transitus Monialium a parte Communitatis ad partem operum :
a) Per ianuam specialem semper directe fiat;
h) Legitime designatis temporibus illisque solis Monialibus licet
quae ab Antistita sive ad actum sive habitualiter, iuxta Constitutiones
seu Statuta, operibus addicantur. Inter has etiam ipsa Antistita vel
Monialis ab ea designata, etiam solius debitae vigilantiae exercendae
causa, recenseri debent.
c) Monialibus in aedibus operum legitime exstantibus pateant ibi
specialia locutoria, non necessario cratibus munita, aptis tamen cautelis praedita, in quibus ipsae, intuitu operum tantum, c o l l o q u i c u m
extraneis poterunt.
De
egressu
Monialium
523
tutela commissa est (can. 603), stricte onerata conscientia, harum normarum observantiam vigilare diligenter tenentur.
51. Capita ex quibus generatim praescripta ministeriorum necessitas
aestimari potest, ut iusta egrediendi dispensatio concedi valeat (n. 50,
c), haec tria recensentur :
a) Ratione ipsius ministerii quod de facto ut efficaciter exerceri
possit egressum exigat ut e. g., si puellae comitandae necessario extra
clausuram sunt ratione studii, sanitatis, recreationis nec praesto adsint
magistrae,
valeant.
b) Ratione
praeparationis
ad
ministeria,
scilicet :
ad
scientiam,
culturam, titulos, habilitationes comparanda, indeque ad scholas, lycaea, universitates, collationes, congressus quae necessario videantur
frequentanda. Si ex his nonnulla instituta adeo sint laicalia et profana
ut periculum virtutibus religiosis immineat vel scandalum ex frequentatione oriri possit, semper prius Ordinarius loci consulendus est. Quovis
in casu Instructiones a S. Sede latae, servandae sunt.
c) Ratione
negotiorum,
causarum
quaestionumve
quae
ad
ministe-
ingressu
extraneorum
524
55. A d m i t t i autem debent omnes quibus iure ecclesiastico vel ordinatione civili legitime munus inspectionis cuiusvis generis demandatum
est.
56. N o n minus, uti par est, quam in partem Monialibus reservatam
(can. 600, 4), in partem operibus destinatam admitti possunt, ob necessitatem, medicus, operarii et alii huiusmodi viri, ex licentia etiam
habituali Ordinarii l o c i (n. 29, c ) .
57. Ordinarii l o c i licentia requiritur et sufficit p r o ceteris casibus necessitatis vel verae utilitatis qui supra (nn. 54-56, a) vel in propriis
Operum Statutis non praevidentur.
58. Firmis p r o parte Monialibus reservata omnibus circa clausuram
maiorem praescriptis, etiam circa mitiorem clausuram quae partem
operibus destinatam afficit, ius est et officium Ordinarii loci et, si casus
ferat, Superioris regularis, necnon, servatis servandis, Auctoritatis F o e derationum, stricte invigilare atque, si id requiratur, opportunas, praeter
illas quae iam propriis Statutis ordinentur, cautelas ad custodiendam
et tutandam clausuram praescribere.
De
59. a) Immediata
custodia
huiusmodi
clausurae
clausurae
custodia
Antistitae
com-
mittitur.
b) Claves transitus ab una ad alteram partem Monasterii teneat
ipsa, vel Monialibus prudenter tradat quae operibus addictae sint.
c) Claves aliarum portarum in aedibus operum ne concredat nisi
personis omnino tutis.
60. Moniales illegitime e saeptis Monasterii exeuntes excommunicatione Sedi Apostolicae simpliciter reservata ad n o r m a m can. 2342, 3,
vel, ex expressa S. Sedis concessione, Ordinario loci reservata, ipso facto
plectuntur (Instr. Inter praeclara, X V , 1 ) .
61. a) Moniales illegitime egredientes e partibus Monasterii Communitati reservatis ad alia l o c a intra saepta Monasterii posita, a Superiorissa vel ab Ordinario l o c i p r o gravitate culpae puniendae sunt
(Ib., 2).
b) Transitus autem est illegitimus quoties fit absque licentia saltem habituali vel rationabiliter praesumenda Antistitae.
62. Illegitime ingredientes et eos introducentes vel admitientes in
partes Monasterii Communitati reservatas, excommunicationem S. Sedi
simpliciter reservatam incurrunt ( I b . 3 ) .
525
IV
Clausura papalis et Foederationes
64. Statuta Foederationum illa decernere possunt circa clausuram,
sive maiorem, sive minorem, Monasteriorum Foederatorum quae ad
fines Foederationis obtinendos necessaria aestimantur.
65. Ad regimen quod attinet, facultas decerni potest egrediendi proprium Monasterium et ingrediendi aliud : ad coadunandum Capitulum,
Consilium vel aliud huiusmodi conventum ; ad instituendas ab Auctoritate Foederationis eiusve delegatis opportunas Visitationes; ad arcessendam, vel, servatis servandis, transferendam Superiorissam vel aliam
Monialem.
66. Ad fraternam Monasteriorum collaborationem fovendam, eadem
facultas decerni potest : ad suscipiendum in alio Monasterio officium
electione vel nominatione c o l l a t u m ; ad cuiusvis generis auxilium alii
Monasterio praestandum vel ipsius necessitates sublevandas; i m o , ad
bonum privatum alicuius Monialis intra limites tamen in Statutis praefinitos.
67. Ad Monialium meliorem formationem, conditis ad hoc aedibus
communibus, facultas agnosci potest clare in Statutis definienda, eas
adeundi, in eis permanendi et ab eis redeundi, pro iis Monialibus quarum ex legitima destinatione seu revocatione interest.
68. a) Ad clausurae uniformem observantiam in Monasteriis Foederationis, nonnulla valent Statuta decernere.
b) E o d e m fine a), salvisque semper iuribus Ordinariorum locorum
et Superiorum
regularium,
religiosorum vel
etiam
Statuta
526
V
Instauratio clausurae papalis
70. a) Omnia Monasteria Monialium clausuram pontificiam seu papalem observent oportet, sive maiorem, sive minorem iuxta criteria
supra exposita.
o) P r o Monasteriis Monialium quae quamvis vitam contemplativam
unice profiteantur, operibus tamen apostolatus legitime incumbunt, eo
modo quem supra descripsimus (n. 41, a), nisi iam provisum fuerit ab
ipsa S. Sede post editam Constitutionem Apostolicam Sponsa Christi
(A. A. S., X X X X I I I , p. 5 ss.), Ordinarii loci erit, una c u m Superiore regulari, si Monasterium ei subest, clausuram papalem minorem inducere,
c) In casibus dubiis res S. Sedi deferenda erit.
d) In futuro semper S. Sedes adeunda erit pro transitu a clausura
papali maiore ad clausuram papalem minorem, propter rationes supra
expositas (n. 41).
71. L o c i Ordinarii est c u m clausura papalis minor inducitur, fines
clausurae praescribere (can. 597, 3) et destinationem l o c o r u m Monasterii Communitati vel operibus atque necessariam separationem inter
ipsa recognoscere et approbare.
72. Si peculiares difficultates, sive temporariae, sive habituales, clausurae pontificiae seu papalis instaurationi obstent, res ad S.
Sedem
527
Apostolicae
distinctius
designarentur.
Quamobrem
haec
Sacra Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa atque attentis favorabilibus votis Excellentissimi ac Reverendissimi D o m i n i Marc e l l i Lefebvre, Archiepiscopi Dakarensis et Apostolici in Africa Gallica
Delegati, et Reverendissimi Domini Josephi Landreau, Praefecti Apostolici Sancti Ludovici Senegalensis, per praesens Decretum ita statuit ut
Praefecturae Apostolicae Sancti Ludovici Senegalensis territorium constaret tantum ex regionibus civilibus vulgo appellatis de Bas-Sngal ,
de L o u g a , de a P o d o r , de (( Lingure , de Matam , ex districtu
de Bakel qui in regionis civilis eiusdem nominis ditione est atque ex
territorio civili Mauritaniae, excepta regione civili de H o d h , quae
ad Praefecturam Apostolicam Kayensem
pertinet.
Limites vero eiusdem Praefecturae Apostolicae hi erunt : archidioecesis Dakarensis, dioecesis Laghuatensis, Praefecturae Apostolicae de
Sahara Hispanico et Ifni, et Kayensis ac mare Atlanticum.
Insula denique quae vulgo appellatur de Gore ab eadem Sacra
Congregatione archidioecesi Dakarensi perpetuo attribuitur.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
F i d e , die 18 mensis Novembris a. D. 1955.
P.
Card.
FUMASONI
BIONDI,
Praefectus
L . S.
f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis
528
II
TABOEAN. - BTJKOBAEN.
DECRETUM
DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS
Ad aptius catholicam fidem in Tanganyikana regione prolatandam,
preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae
sunt, ut fines inter Taboransem archidioecesim et Bukobansem dioecesim
immutarentur.
Occidentali Britannica
Delegati,
ac
re
mature
perpensa,
parvum
regnum, quod vulgo de Usambiro appellatur, usque adhuc in meridionali parte dioecesis Bukobansis situm, archidioecesi Taboransi totum
tribuendum censuit, ita ut fines memoratae archidioecesis idem regnum
complecterentur.
Quae omnia idem Sacrum Consilium Christiano N o m i n i P r o p a g a n d o ,
vigore facultatum specialium sibi a Sanctissimo
Divina
D o m i n o Nostro P i o
confirmavit
rataque habuit
P.
Card.
FUMASONI
BIONDI,
Praefectus
L. s.
t P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis
529
III
JOSEN. - OTURKPOEN.
DECRETUM
DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS
Ad aptius catholicam fidem in Nigeriae territorio prolatandam, preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae sunt
ut fines inter Josensem dioecesim et Oturkponsem Praefecturam A p o stolicam immutarentur.
Quapropter Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando,
praehabito favorabili voto E x c m i ac Revmi P. D. Iacobi Roberti K n o x ,
Archiepiscopi titularis Melitenaei atque Apostolici in Africa Orientali
et Occidentali Britannica Delegati, ac re mature perpensa, septentrionalem partem districtus civilis de Benne, usque adhuc intra fines dioecesis Josensis inclusam, Praefecturae Apostolicae Oturkponsi tribuendam censuit, ita ut fines memoratae Praefecturae Apostolicae Oturkponsis iidem eveniant ac fines districtus civilis de Benue.
Quae omnia idem Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando,
vigore facutatum sibi specialiter a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina
Providentia
Papa
XII
tributarum,
confirmavit
rataque
habuit
530
IV
PROVISIO ECCLESIARUM
Ssmus Dominus Noster Pius div. P r o v . Papa X I I dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum :
die 20 Septembris 1955. Cathedrali episcopali Ecclesiae Izeanae
praefecit R. P. Humilem Y a n g K u a n g Chi, ex Ordine Fratrum Minorum.
Titulari archiepiscopali (pro hac vice) Ecclesiae Assuritanae E x c .
P. D. Ernestum Tweedy, e clero saeculari, hactenus Archiepiscopum
Hobartensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Agnusiensi, R. D. Paulum Nguyen
V a n Binh, e clero saeculari, quem constituit Vicarium Apostolicum
nuper erecti vicariatus apostolici Canthoensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Sagalassensi R. D. Simonem Nguyen
V a n Hien, e clero saeculari, quem constituit Vicarium Apostolicum de
Saigon.
Titulari episcopali Ecclesiae Furnitanae maiori R. P.
Thomam
ad
exteras
gentes,
hactenus
Archiepiscopum
Pondiche-
riensem.
die 7 Novembris. Cathedrali episcopali Ecclesiae
nuper
erectae,
R.
P.
Paulum
Iosephum
Girouard,
Morondavensi,
Missionariorum
B. M. V. a La Salette.
Titulari episcopali Ecclesiae Benefensi R. P. Ludovicum Vansteene, Missionariorum Africae, quem constituit Coadiutorem c u m iure
successionis E x c . P. D. Xaverii Geeraerts, Missionariorum Africae, Episcopi titularis Laganitani et Vicarii Apostolici Bukavuensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Acheloiae R. D. Stanislaum Tigga,
e clero saeculari, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis
E x c . P. D. Ansgarii Sevrin,
Societatis Iesu,
Episcopi Raigarhensis-
Ambikapurensis.
die 11 Novembris Metropolitanae
Ecclesiae
Konakriensi,
nuper
531
21
Novembris.
Titulari
archiepiscopali
Ecclesiae
Bizyenae
Cathedrali episcopali
Ecclesiae
Antsirabensi
Missionariorum Africae,
Kabgayensem.
Titulari episcopali Ecclesiae Dolichenae R. D. Michaelem Saturninum
Aurrecoechea,
ex
Ordine
Fratrum
Minorum
Capuccinorum,
M. V.
Immaculatae,
quem
ET
CANONIZATIONIS
VENERABILIS
SERVI
DEI
INNOCENTII
PAPAE X I .
SUPER DUBIO
qui septimodecimo
saeculo Catholicam
Venerabilis Innocentius XI
sagaci prudentia,
532
533
impossibilem
naturae
viribus
utramque
sanationem,
saltem
in
sanatione
sima
atque
cum
incurabili
Monialis
Mariae
mastopathia,
Magdalenae
tum
Ignatii
Cantarmi
Diamante
a
a
gravisputrido
corroserat.
534
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citatio edictalis
INDIANAPOLITANA
NULLITATIS MATRIMONII (BENHEN - WEISS)
constet
de
matrimonii
nullitate,
in
casu.
Brennan,
Ponens.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Alma Weiss dfenderesse en cette cause, nous la citons comparatre, par propre personne ou
par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 11 octobre 1956, 11 heures
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour
de la dcision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullit du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance du lieu de la rsidence de la dite Alma Weiss, devront, dans la mesur
du possible, l'avertir de la prsente citation.
535
S.
CONGREGAZIONE
D E PROPAGANDA FIDE
NOMINE
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 16 maggio 1956, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare gli Illmi e
Revmi Monsignori Felici Pericle e Mattioli Pietro e i Revmi Padri Filograssi
Giuseppe, della Compagnia di Ges, ed Evers Enrico, dei Sacerdoti del Ssmo
Sacramento, Consultori della Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti.
536
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Assistenti al Soglio Pontificio :
11 settembre 1955. S. E. Revma Monsig. Colas Augusto S., Arcivescovo di
Pondicherry e Cuddalore.
27 aprile 1956. S. Ecc. Revma Monsig. Larribeau Adriano, Vescovo titolare di Dusa.
30
Apostolici
a,d
instar
participantium:
marzo
maggio
30
marzo
aprile
195.1.
1953.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
26
ottobre
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Domestici
di
Sua
Santit:
26
23
marzo
31
31
2
maggio
10
17
giugno
15
20
9'2
12
19
luglio
21
6
16
22
26
1955. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
agosto
2 settembre
17
ottobre
>
11
29
31
7 novembre
18
537
538
26
CO
marzo
aprile
10
20
27
1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Camerieri
26
giugno
ottobre
17 maggio
22 agosto
29 febbraio
marzo
539
segreti
soprannumerari
di
Sua
Santit:
Monsig.
Erriquez
Luigi, dell'arcidiocesi di Otranto.
Gorgoni
Filippo,
della medesima arcidiocesi.
Monsig.
Schifo
Martire,
della
medesima arcidiocesi.
Monsig.
540
marzo
13
14
16
22
31
3
6
10
aprile
20
T
Monsig. Monteiro Sebastiano Francesco Sav. dos Remedios, della medesima arcidiocesi.
27
aprile
3
7
16
29
11
maggio
giugno
541
aprile
20
11
aprile
giugno
aprile
maggio
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire:
La Gran Croce dell'Ordine Piano :
7
marzo
542
7
17
27
9
28
marzo
marzo
17
giugno
S. Sede.
A s. E. Sinha Mehta Mohan, Ministro dell'India presso
la S. Sede.
A s. E. Naccache Alfredo (Libano).
A s. E. Reuter Emilio (Lussemburgo).
A s. E. il Barone Apor Gabriele, Cancelliere del S.M.O.M.
A s. E. Sayed Munir Ajlani, Ministro di Giustizia della
Siria.
A s. E. Suhrawardy Sbadid, Ministro del Pakistan presso la S. Sede.
A s. E. Tambroni Fernando, Ministro dell'Interno della
Repubblica Italiana.
543
aprile
544
eo
Al
sig.
Janssen
Guglielmo, della medesima diocesi.
Al
sig.
Verkade
Gerardo Adolfo, della medesima diocesi.
Al
sig.
Rucker
Eugenio,
della diocesi di Ratisbona.
Al
sig.
Gaye
Luigi,
dell'arcidiocesi
di Parigi.
7
Al
sig.
20
Ronse
Alfredo,
della
diocesi
di
Bruges.
Al
sig.
Vaz
Osvaldo
G.
0
.
,
dell'arcidiocesi
di Madras
Meliapor.
23 agosto
Al sig. de Waart Paolo, della diocesi di Haarlem.
desima arcidiocesi.
24
Al sig. de Benque d'Agut Andrea, dell'arcidiocesi di Sens.
Al sig. Veron Paolo, della medesima arcidiocesi.
's-Hertogenbosch.
5
Al sig. Janssen Rodolfo B., dell'arcidiocesi di Utrecht.
Al
sig. Neyrand Carlo, della medesima arcidiocesi.
Al
sig. Perrin Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Al
sig.
9
Bachem Giuseppe Pietro, del'arcidiocesi di Co
lonia.
Al
sig.
13
Sendker
Giuseppe, della diocesi di Osnabrck.
14
Al
sig.
Salcedo
Beniamino,
della diocesi di Ayacucho.
Al
sig.
17
de
Mei
Tommaso
Ambrogio,
dell'arcidiocesi di
Colombo in Ceylon.
21
Al sig. Hameiiinck Alfredo E. G., della diocesi di Breda.
di Lima.
marzo
maggio
luglio
545
ottobre
Cavalierato
giugno
dell'Ordine di san
Gregorio
Magno,
classe
militare:
10
17
marzo
1956.
>
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
A
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
S.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
E.
546
17
marzo
agosto
30
8 giugno
1956.
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
547
548
17
aprile
co
maggio
14
giugno
Ci
24:
16
29
1956. Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
NECROLOGIO
3 dicembre 1955. Monsig. Franco Marcellino Antonio Maria, Vescovo di
Faro.
12 maggio 1956. Monsig. Tribbioli Paolino Giovanni, Vescovo di Imola.
16
An. et vol. X X X X V I I I
24 Augusti 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 11
OFFICIALE
APOSTOLICA
650
nia appellantur; ac praeterea rerum gravitatem ii etiam animadvertebam, qui in ulterioribus regionibus commorabantur, Germani praesertim
ac P o l o n i . Discrimen illud praecipiens indefatigabilis Pontifex Callis t o I I I , sibi officio duxit catholici orbis Pastores eorumque greges paterno adhortari animo ut admissa cuiusque sua paenitendo expiarent, ut
christianam omnino redintegrarent vitam, utque supplicibus incensisque ad D e u m admotis precibus praesentissimum eius implorarent adiumentum. Ac praeterea constantissimo animo allaboravit ut h o c periculum
longe ab Ecclesiae filiis omni ope arceret; ac partam tandem eorum
victoriam divino auxilio attribuit, qui hortatore S. Ioanne a Capistrano, atque exercitus animoso duce Ioanne H u n y a d y Castrum Beogradense tam strenue tutati sunt. Huius eventus ut liturgicum exstaret
monumentum, ac debitae grates a christianis omnibus agerentur D e o ,
Festum instituit Transfigurationis D . N . I . C , die v i mensis A u g u s t i ,
ubique terrarum celebrandum.
vi
Aug. a.
MeeeoLvn
551
Luc.
XXII,
32.
552
Nobis tamen, p r o
d o l o r , h o c etiam in comperto est, hominum nempe fragilitatem incertitudinemque labare, c u m praesertim rerum angustiae vexationesque tam
d i u perdurent. T u m enim interdum fit ut nonnulli animo concidant,
suamque alacritatem remittant; et quod perniciosius est, ut inde opinentur necessarium esse Iesu Christi doctrinam mitigare, eamque ad
n o v u m temporum cursum et rerum locorumque adiuncta,
ut aiunt,
553
Iis omnibus, qui vel suum vel aliorum animum debilitant atque perturbant, sacrorum Pastorum est sollemnem illam Divini Redemptoris
sententiam in mentem revocare Caelum et terra transibunt, verba au7
tem mea non praeteribunt ; itemque eos adhortari ut spem suam suamq u e fiduciam in eo reponant, cuius providentia in sui dispositione non
fallitur , et qui numquam sua gubernatione destituii, quos in soliditate
suae dilectionis instituit.
providentissimus Deus permittet ut qui Ecclesiae suae sunt fideles animosique filii divina gratia divinaque fortitudine destituantur, ideoque
in h o c salutari certamine misere succumbant, a Iesu Christo infeliciter
desciscant, ac spiritualem miserandamque suae ipsorum gentis ruinam
impotentes cernant.
V o s autem dilecti filii e sacerdotali vel e laicorum ordine c u m iis
omnibus semper coniunctissimi estote, quos Spiritus Sanctus posuit
regere Ecclesiam D e i ; quodsi ex his non pauci sunt in praesens praepediti, nec vos alloquio suo confirmare possunt, eorum tamen adhortationes elapso tempore vobis datas in mente, in animo vestro religiose
fideliterque recolite. Ac praeterea, quamvis gravissimae difficultates vos
remorentur, apostolico tamen studio compulsi omnibus religionis officiis
generose actuoseque obtemprate, atque fidem imprimis servate integ r a m ; quin i m o , quantum vobis facultatis est, omni ope curate ut lux
Christi ceteris omnibus affulgeat, idque potissimum facite constantissimae vestrae christianae vitae exemplo, eo quippe mirabili m o d o q u o
priscae aetatis christifideles usi sunt, c u m insectationes in Ecclesiam
ingruebant. Qui labantes, qui incerti, qui debiles sunt, a vobis discant
suum augere animum, sinceram apertamque retinere fidem, religionis
officiis parere, seseque omnino dedere Christo. Integrae ac sanae animi
vestri vires, atque actuosa christiana pietas, cuius praeclara testimonia haud raro ad N o s deferuntur, haud mediocre Nobis afferunt solac i u m , Nosque sperare iubent fore ut possitis pretiosissimum christianae
fidei ac vestrae erga Ecclesiam et Apostolicam Sedem fidelitatis thesaurum
futurae
aetati
incolumen
tradere
et
sacra
quasi
hereditate
committere.
Ut autem hoc ex communibus optatis feliciter contingat, supplices
preces D i v i n o admovete Redemptori, auspice Genetrice eius sanctissima
nostraque amantissima Matre Maria, cuius potenti patrocinio, in gra-
MATTH.
X X I V , 35.
$54
555
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
AGKAENSIS
(MEERUTENSIS)
AB ARCHIDIOECESI AGRAENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR QUAE IN
FORMAM NOVAE DIOECESIS REDIGUNTUR, MEERUTENSIS APPEDLANDAE.
P I U S
E P I S C O P U S
Quandoquidem
peragrantes,
ut,
mundum
universum
obtineatur,
ad
biles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, post auditum venerabilem Fratrem Martinum Lucas,
Archiepiscopum titulo Adulitanum et in India Apostolicum Internuntium, posse ex archidioecesi Agraensi, immutatis finibus, magno cum
fructu novam dioecesim constitui ; Nos haec consilia probantes consensumque supplentes eorum qui in hoc negotio ius aliquod habeant, re, qua
opus esset consideratione, reputata, de Nostra summa et apostolica potestate haec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. Ab archidioecesis
Agraensis territorio, late patentis, eas regiones distrahimus, quae vulgato nomine Meerut, Moradabad, R a m p u r , Bijnor, Muzaffarnagar, Saharanpur, Garhwal, Tehri et Dehra D u n cognominantur, e quibusque
novam dioecesim constituimus, cuius erit appellatio, ab urbe Meerut,
Meerutensis : qua in civitate Episcopus sedem habebit suumque domicilium, cathedra tradendae veritatis in curiali templo S. Iosephi collocata. Censemus autem ut Ecclesia, quam ereximus, Sodalibus ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum concredatur, qui, cum bene de re
catholica in metropolitana archidioecesi Agraensi meruerint, spem cer-
656
iuxta
Mensam episcopalem,
quam dicunt, efficient sive bona quae, divisis possessionibus archidioecesis Agraensis secundum canonem 1500 C. I. C, Meerutensi dioecesi
ob venient ; sive proventus Curiae sive denique pecunia quam populus
sponte offeret, vel Sacra Congregatio Fidei Propagandae mittere solet.
Collegium Canonicorum excitetur, qui Episcopo assint consilio, o p e r a ;
sin vero h o c statim fieri nequeat, eorum l o c o Consultores dioecesani eligantur, qui tamen a suo munere cessabunt, coetu Canonicorum constituto. Ea quae ad regimen, administrationem Ecclesiae, electionem V i c a rii Capitularis, Sede vacante, attinet, vel ad clericos, p o p u l u m , aliaque
huiusmodi, omnino Iure Canonico regantur; id tamen iubemus ut qui
clerici facta territorii divisione, erectaque dioecesi in finibus novae circumscriptionis domicilium habeant, idem huic censeantur ascripti. Praecipimus denique ut documenta et acta quae quovis m o d o ad conditam
Sedem pertinent, ad eiusdem Curiam quam cito mittantur, ibidem religiose custodienda. Ad ea postremo quae per has Litteras iussimus exsequenda venerabilem Fratrem Martinum Lucas deligimus, quem nominavimus, cui omnes potestates agendae rei concedimus, quas poterit cuique delegare, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto.
Peracta
vero re, idem venerabilis Frater documenta exarari curabit, quae sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet.
Quod si contigerit ut quo tempore haec Nostra iussa fieri debeant, alius
Apostolicae Internuntiaturae in India praesit, hic omnia Nostra decreta
exsequi studebit.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica-
557
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius
Serafini,
Proton.
Apost.
Sericano,
Proton.
Apost.
Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII, n. 21.
II
UAGADUGUENSIS
(KUPELANSIS)
EX ARCHIDIOECESI TJAGADTJGUENSI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES, QUAE IN
NOVAE FORMAM DIOECESIS REDIGUNTUR, KUPELANSIS NUNCUPANDAE.
P I U S
E P I S C O P U S
eodem et N o s fruimur,
558
559
millesimo
nongentesimo
quinquagesimo
sexto,
Pontificatus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Caesar Federici,
Bernardus
Loco > Plumbi
De
Proton.
Felicis,
Apost.
Proton.
Apost.
560
III
BELIZENSIS
VICARIATUS APOSTOLICUS BELIZENSIS AD DIGNITATEM DIOECESIS EVEHITUR.
P I U S
E P I S C O P U S
C u m Christus Iesus nihil magis contenderli quam ut homines e tenebris ad lucem veritatis transf erret, eosdemque gratia D e i impertita, ad
aeternam vitam servaret, ideo N o s , quibus sunt homines concrediti omnes,
nihil omittimus quo iidem hoc caeleste munus facilius assequi et adipisci valeant. Cum ergo persuasum habeamus magna christiano p o p u l o
bona provideri, qui in apostolico vicariatu Belizensi degit, si idem vicariatus ad gradum dioecesis elevetur, idcirco post consilium petitum
a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi Fidei Propagandae praepositis, remque magna consideratione reputatane eorum consensum supplentes qui aliquod ius in hoc negotio
vel habeant vel sese habere putent, de Nostra summa et apostolica potestate haec, quae sequuntur, statuimus et decernimus. A p o s t o l i c u m
vicariatum Belizensem, qui est in H o n d u r a Britannica, ad gradum et
dignitatem dioecesis evehimus, cuius honoris omnia iura concedimus.
H a e c nova Sedes, immutato cognomine, Belizensis appellabitur, iisdemque finibus terminabitur ; eius insuper urbs princeps, Belize civitas erit,
in qua Episcopus domicilium statuet, cathedra sacrae doctrinae et suae
auctoritatis in templo S S . Redemptoris collocata. Quae Belizensis dioecesis, praeterea, volumus ut, ad Nostrum et Apostolicae Sedis n u t u m ,
curis Sodalium Societatis Iesu in posterum quoque tempus committatur,
quorum opera adhuc vicariatus apostolicus magnifice floruit ; censemusque ut pergat S. Congregationi Fidei Propagandae esse obnoxia, Nobis tamen et huic Apostolicae Sedi directo subiecta. Quod idem de eius E p i s c o p o
dicimus, ad quem profecto omnia et debita iura comptent, oneribus et
obligationibus suae dignitatis iniunctis. Mensa episcopalis, quae dicitur,
561
562
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Silvius
Serafini,
Proton.
Apost.
Sericano,
Proton.
Apost.
Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIJ, n. 45.
LITTERAE
APOSTOLICAE
I
Sanctum
Ioseph,
Sponsum
castis-
56
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
II
ECCLESIA CATHEDRALIS AUXIMANA HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR.
564
repetitur aetate, quandoquidem Sanctus Leopardus saeculo I V , uti tradunt, aedem ibi condidit ad christiana celebranda sacra. Insequentibus
deinde saeculis, Antistitum sollerti opera, Templum, quod nos cernimus, surrexit, molis amplitudine, Romanicae praesertim structurae
genere ornamentorumque c o p i a tam insigne ut nullius non excitet visentis
admirationem. Itemque non immerito in publicis Italiae monumentis recensetur. Maxime vero eadem in augusta A e d e omnibus probantur sacella, uti Iesu Christi cruci affixi, A l m a e Deiparae a Sacratissimo R o s a r i o ,
Sanctissimae
Eucharistiae
Sacramenti,
Sancti
Ioseph,
antiquissima
565
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
III
566
567
statuimus,
atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; dictaeque Ecclesiae Cathedrali, ad quam
pertinent, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite i u d i candum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignorenter contigerit attentari.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i
mensis Martii, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri decimo octavo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
1
a Brevibus Apostolicis
EPISTULAE
I
AD REVMOS PATRES ALOISIUM BOSTANI, ORDINIS ANTONIANI ALEPPENSIS SYROMARONITARUM MODERATOREM GENERALEM, MOUSSA OZAR, ORDINIS ANTONIANI LIBANENSIS SYRO-MARONITARUM MODERATOREM GENERALEM, ISAIAM
ASMAR, ORDINIS ANTONIANI S. ISAIAE SYRO-MARONITARUM MODERATOREM
GENERALEM: SEXTO DECIMO EXPLETO SAECULO AB OBITU CENOBTARCHAE
S. ANTONII.
'
-;
PIUS PP. XII
Dilecti filii, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Sexto decimo*
revoluto saeculo, ex quo S. Antonius Coenobiarcha ex h o c mortalis
vitae exsilio ad superos evolavit, vos peculiari m o d o addecet, qui eum
Patronum vestrum singulari pietatis studio colitis, eius revocare memoriam, eiusque sanctitatis exempla vobis meditanda imitandaque p r o p o nere.
H i c , c u m iuvenis esset nobilibus ortus parentibus et amplis facul1
1;
P. G. XXVI,
839.
568
in vastissi-
m a m Thebaidis solitudinem se contulit, ibique quasi caelestis vitae genus in terris agere instituit. Ieiunio voluntariisque castigationibus corpus domabat, animum vero supernarum rerum contemplatione atque
adsiduis flagrantibusque precibus ad D e u m admotis, divino quasi pabulo,
enutriebat.
Postquam autem haec sapientissima Evangelii monita et consilia :
K Si vis perfectus esse, vade, vende quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo : et veni, sequere me ,
alacri constantique
voluntate ac mirando quodam m o d o ad rem deducenda susceperat, summo c u m animi gaudio alios n o n paucos vidit, qui sua exempla secuti,
idem vitae genus amplectebantur ; quapropter apud eum monachorum
familia floruit, quae in tanta illius saeculi mollitie, ob austeritatem ana
c u m suavitate m o r u m coniunctam, alios plurimos vel ad imitationem, vel
saltem admirationem permovit.
Nec tantum in umbratilis vitae genere evangelicae virtutis luce enituit Antonius, sed etiam, quotiescumque Ecclesiae bonum id postulare
videbatur, in solem et pulverem ut Christi athleta bonum certamen
pugnaturus animosus processit. Quod quidem praesertim contigit, cum
adversus haereticos, A r i a n o s potissimum, certaturus Alexandriam se
4
ac
eiusque
MATTH.
19,
21.
2 Tim. 1, 8.
S. Athanas. Ibid. n. 91; P. G. XXVI, 970.
569
nomen non m o d o apud vos, sed etiam apud christianos peculiari veneratione recolitur. I a m S. Augustinus, c u m adhuc in incertum iactaretur, atque hinc vitiorum illecebris, illinc vero suavissimo D e i invitamento permoveretur, casu amicum audivit librum legentem, qui de rebus gestis de excelsisque virtutibus agebat S. A n t o n i i Coenobiarchae.
T u m ex improviso vehementissime agitatus in haec prorupit verba :
Quid est h o c ? Quid audisti? Surgunt indocti, et caelum rapiunt, et
nos c u m doctrinis nostris sine c o r d e , ecce ubi volutamur in carne et
sanguine ! An quia praecesserunt, pudet sequi, et non pudet nec saltem
7
s e q u i ? . A t q u e ex eo die coepit Augustinus firmiore voluntate ex vitiorum laqueis se solvere, ac sese totum devovere D e o , eumque amantem
flagrantissima caritate redamare.
F o r e igitur confidimus, et a caelestium munerum D a t o r e precamur,
dilecti filii, ut Sancti huius Coenobiarchae memoria, in vividiorem luc e m p e r has saeculares celebrationes revocata, non m o d o vobis, qui eius
evangelica vitae praecepta p r o suscepto munere sequimini, exemplo sit,
sed iis etiam, qui longe ab aeternae salutis semitis aberrant, vel in iisdem
t o r p e s c u n t ; qui quidem omnes ad christianos redintegrandos mores et
ad virtutem alacri constantique voluntate amplectendam, divina aspirante gratia, feliciter reducantur.
Qua suavissima spe freti, c u m vobis singulis, dilecti filii, tum monac h i s omnibus, curis vestris concreditis, A p o s t o l i c a m Benedictionem paterno animo impertimus, quae caelestium munerum sit auspex Nostraeque benevolentiae testis.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die x x x i mensis Maii, anno MCMLVI>
Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
570
II
AD EMUM P. D. CLEMENTEM TIT. SANCTAE BALBINAE S. R. E. PRESB. CARDINALEM
ROQUES, ARCHIEPISCOPUM RHEDONENSEM, DOLENSEM ET S. MACLOVII, QUEM
LEGATUM
DELIGIT
CONGRESSUI
EUCHARISTICO,
RHEDONENSI
IN
URBE
ut, Nostram
571
III
AD RBVMOS PP. AUGUSTINUM SEPINSKI, ORDINIS FRATRUM MINORUM MINISTRUM GENERALEM; VICTORIUM COSTANTINI, ORDINIS FRATRUM MINORUM
CONVENTUALIUM MINISTRUM GENERALEM/ BENIGNUM A S. HILARIO, ORDINIS FRATRUM MINORUM CAPULATORUM MINISTRUM GENERALEM ; IOANNEM
BOCCELLA, TERTII ORDINIS REGULARIS S. FRANCISCI MINISTRUM GENERAL E M : QUINTO EXEUNTE SAECULO OB OBITU S. PETRI REGALATI.
Litt. Enc. Auspicato d. d. xvii Sept. a. MDCCCLXXXII; A. L., vol. III, p. 143-144.
S. Thomas a Celano, Vita I, 37.
572
Hoc
utpote quae
MATTH.
V, S.
57
exemplum vobis vestratibusque proponere valde est opportunum et salutare, quandoquidem, ut diximus, is non tam admirandus, quam mutandus est. Id esto igitur celebrationum vestrarum fructus praecipuus,
quem ros divinae gratiae uberrime fecundet.
Cuius quidem divinae gratiae sit auspex Nostraeque benevolentiae
testis Apostolica Benedictio, quam vobis, dilecti filii, sodalibus cuiusque
vestris, iisque omnibus, qui in Vallisoletana praesertim Archidioecesi
saeculares eiusmodi celebrationes participabunt imprimisque Venerabili Fratri eiusdem Archidioecesis Archiepiscopo amantissime in
D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die iv mensis Iulii, a n n o
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
ALLOCUTIO
Christifidelibus
Sodalibus
Tertii
Ordinis
Sancti
Francisci
ex
Italia
Ro-
mae coadunatis. *
Nel darvi il Nostro affettuoso benvenuto, diletti figli, dirigenti, religiosi, confratelli e consorelle del Terz'Ordine Francescano d'Italia,
N o i vogliamo anzitutto manifestarvi la Nostra gioia per la felice ripresa
della vostra vita e della vostra azione individuale e collettiva, oltre che
per lo spirito di concordia che regna fra v o i . Leggendo la vostra storia,
si rimane quasi attoniti nel vedere quanti e quali fiori di santificazione,
quanti e quali frutti di opere apostoliche sono germogliati e maturati
nei tre rami del vegeto e robusto tronco francescano. D a l beato Lucchesio fino agli innumerevoli laici di ogni condizione, a sacerdoti, a V e scovi, a R o m a n i Pontefici, una vera moltitudine di anime che attribuirono al Terz'Ordine gran parte dello spirito che li animava a muoversi
nella via della perfezione. N meno sorprendente la storia delle l o r o
opere, dirette al riordinamento religioso, morale, sociale, e politico della
societ.
D o p o la provvidenziale istituzione del vostro Terz'Ordine, tutto pervaso dello spirito e della dottrina del Serafico fondatore, e che fu subito
arra di santificazione per tanti cuori, se non mancarono c o l volgere degli
* Habita die 1 Iulii mensis a. 1956.
574
anni periodi di crisi e di minor fervore, la sua azione fu pur sempre notevole ed efficace. In tempi di lotte e di vendette i Terziari si fecero
promotori di concordia e di p a c e ; c o n t r o gli abusi dei signori feudali
operarono con prudente ardimento, a vantaggio e a difesa delle classi
pi u m i l i ; per diminuire e, in quanto era possibile, per distruggere gli
effetti delle eresie e degli scismi, praticarono e predicarono l'assluta
fedelt alla Chiesa e al suo Capo visibile; per porre un argine al dilagare
delle ingiustizie, delle prepotenze, delle rapine, diedero esempio di distacco da ricchezze, vanit ed o n o r i . Si pu ben dire che, ogniqualvolta
la Chiesa chiam a raccolta i suoi figli per un'opera di rinnovamento
o r g a n i c o e p r o f o n d o , li trov pronti a cooperare, affinch i comuni sforzi
non fossero vani. Per questo non mancato a voi l ' a p p o g g i o e la benedizione dei R o m a n i Pontefici da Onorio I I I , che, dicesi ne a p p r o v
avendo per cura che in nulla rimanesse toccata l'intima natura dell'Ordine, al Santo P i o X, che si disse certo dell'efficace contributo dei
Terziari nella restaurazione di tutte le cose in C r i s t o ,
a Benedtto XV
575
Non
576
c i che hai e dallo ai poveri, e avrai un tesoro in cielo ; la seconda ammoniva : (( Chi v u o l venire dietro a me, rinunzi a s stesso, prenda la
sua c r o c e e mi segua ;
sacca, n sandali .
l a nostra R e g o l a .
Di qui la povert francescana, che rifugge dal lusso e a m a particolarmente c i che meno appaga gli o c c h i e la vanit ; di qui la semplicit
francescana, che porta l'anima a cercare direttamente D i o , seguendola via breve, la via semplice, considerando, cio, meno la propria deformit e pi la bellezza infinita di D i o ; di qui la rinuncia francescana,
totale, perenne, ma senza scosse, senza urti, senza r i m p i a n t i ; rinncia
fatta per amore a Ges. Di qui la schietta letizia francescana, che non
l'allegria chiassosa, n la risata scomposta, ma piuttosto il sorrisotranquillo, pieno di amabile serenit.
4
Luo. 10, 4.
577
578
579>
Actes 4, 12.
580
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastre dignatus est providere, nimirum :
die 29 Maii 1956.
Metropolitanae
Ecclesiae
Neo-Pampilonensi,
Ecclesiae
Sanctae
Marthae
Exc.
P.
D.
Norbertum
Ecclesiae Pompeiopolitanae
in
Cilicia
Archiepiscopi Paranensis.
die j6 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Xylopolitanae E x c . P. D. Iacob u m Iosephum B y r n e , hactenus E p i s c o p u m titularem Etennensem.
Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae E x c . P. D. Gulielmum O. B r a d y , hactenus E p i s c o p u m Siouxormensem, quem constit u i t Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P . D . Ioannis Gregorii
M u r r a y , Archiepiscopi S. Pauli de Minnesota.
Titulari episcopali
M.
Hannan,
Ecclesiae
Cancellarium
curiae
Hieropolitanae
archiepiscopalis
R.
D.
Philippum
"^Vashingtonensis,
581
Hillinger,
hactenus
Episcopum
Rockfordiensem,
quem
deputavit
P.
D.
Florentium
Marx,
Antistitem
Urbanum,
Cancellarium
Curiae
episcopalis
Corporis Christi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Mariani Garriga, Episcopi Corporis Christi.
die 8 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Usulensi R. P. Iosephum
Vzquez Daz, sodalem Ordinis B. M. de Mercede redemptionis captivorum, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excellentissimi P. D. Innocentii Lpez Santamaria, Episcopi titularis Trebennatensis et Praelati nullius B o n i Iesu de Piaui.
die 18 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Tuscamiensi R. P. D. Laurentium A. Glenn, Antistitem Urbanum, parochum S. Iacobi in dioecesiDuluthensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Thomae A . W e l c h ,
Episcopi Duluthensis.
die 7 Iulii. Cathedrali Ecclesiae Atlantensi, nuper erectae, E x c .
P.
D . Franciscum E .
Hyland,
Gom-
phensem.
die 28 Iulii. Cathedrali Ecclesiae rurensi E x c . P. D. Georgium
Manrique, hactenus Episcopum titularem Adrumetinum.
Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Cleti Loayza Gumiel, Episcopi Potosiensis in Bolivia, E x c . P. D. Leonardum Bernardum F e y , Episcopum titularem Philadelphenum minorem.
Titulari episcopali Ecclesiae Gergitanae E x c .
Rodrguez,
hactenus Episcopum
Orurensem,
P.
D.
quem constituit
Aloisium
Coadiu-
582
die 30 Iulii. Titulari episcopali Ecclesiae Thiavensi E. D. Iosephum Petrum Da Silva, V i c a r i u m Generalem et canonicum Capituli
cathedralis Angrensis, quem deputavit Auxiliarem E m i P . D . Emmanuelis S. R. E. Cardinalis Gonalves Cerejeira, Patriarchae Lisbonensis.
die 2 Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Aradiensi R. D. Iosephum A l i Lebrun Moratinos, vice officialem tribunalis dioecesis Valent i a e i n Venezuela, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Marci Sergii
G o d o y , Episcopi Maracaibensis.
CAMBERRENSIS ET GULBURNENSIS-WOLLONGONGENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM
archiepiscopus
Camberrensis et
Gulburnen-
distractis
dioecesi
Wollongongensi
et
ad
archidioecesim
583
Ii.
ffi S.
t P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis
II
s.
i P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis
584
TOLOSANA
.BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI IOSEPHI MARIAE CASSANT, SACERDOTIS, MONACHI PROFESSI ORDINIS CISTERCIENSIUM REFORMATORUM.
SUPER DUBIO
An
signanda
sit
commissio
introductionis
causae
praefati
Servi
Dei,
in
585
586
propria
Mariae
manu
Commissionem
Cassant,
sacerdotis,
Introductionis
monachi
Causae
professi
Servi
Ordinis
Dei
Cister-
Card.
CICOGNANI, Praefectus
L. S.
INDIANAPOLITANA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI THEODORAS GURIN, FUNDATRICIS SORORUM A PROVIDENTIA S. MARIAE AD NEMUS.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio introductionis
de
quo
causae in
casu
et ad
effectum
agitur.
587
manen, dioecesis fines, nobili l o c o , e piis honestisque parentibus Laurentio ac Elisabeth Lefebvre nata est puella, cui eodem die, ut ferunt,
baptismi sacramentum fuit collatum, nomenque A n n a Teresia impositum. P i e a parentibus educata ac beatae V i r g i n i s patrocinio concredita
fuit, unde S a n c t i s s i m a e V i r g i n i s puellula n u n c u p a t a ; nec sane incassum. Diligentissime enim, succrescente aetate, naturales adulescentiae
morales defectus motusque compeseere c o n a b a t u r ; peccatum vero, vel
veniale, m a x i m o o d i o prosequebatur quod per totam vitam, uti testes
deponunt, sancte servavit. Unde nil mirum si in animo ita comparato,
praesertim vel a primitus Christi c o r p o r e suscepto, puella ad religiosam
vitam amplexandam se inclinatami senserit. Quam piam voluntatem,
sensim sine sensu firmum propositum factam, continuis productisque
orationibus et c o r p o r i s afflictationibus Serva D e i , multiplicibus difficultatibus superatis, in actum, materna benedictione obtenta, die 18 A u gusti anni 1823 deduxit, Instituto Sororum a Providentia de Ruill intra
Rothomagensis Archidioecesis fines se adiungens. Eximiae pietatis ac
prudentiae dotibus, quibus renidebat, perpensis, die 12 Iulii anno 1840,
ut n o v a m missionem constitueret, ad recenter institutam Vincennensem
dioecesim, nunc Indianapolitanam, in boreali America:, missa fuit, ei
delegatis a Generali Superiorissa omnibus facultatibus,
quasi altera
Generalis Antistita, independenter a Supremo Consilio de R u i l l . Episcopus de la Hailandire parvam d o m u m in silvestri l o c o ei sociisque
assignaverat. Quoniam quidem locus beatae Mariae Virginis patrocinio
sacratus fuerat, ipsa domus et Sororum Institutum Sanctae Mariae ad
Nemus fuit nuncupata.
Difficile dictu est quanta ab ipso missionis initio Theodora eiusque
sociae fuerint passae. N o n solum enim silvestris locus, viarum defectus,
fictilium aliorumque domesticorum instrumentorum penuria atque durissima pauperies eis erat perferenda, sed, quod gravis est, ipsa Dei
Serva a paganis, a protestantibus aliisque catholicae Ecclesiae inimicis
a t r o c i u m calumniarum ictibus zelotypiae, invidiae, odii atque vel minarum mortis lacessita fuit. Quoniam autem in cruce salus , Theod o r a , veritatis huius plene conscia, cuncta haec uti donum sibi a D e o
praebitum fortiter pertulit. Bene itaque una c u m A p o s t o l o iterare poterat : Quis ergo nos separabit a caritate Christi? tribulatio
an angu-
588
589
Signandam
esse
Causam,
si
Sanctissimo
placuerit.
Facta demum Beatissimo Patri hac super re fideli relatione a subscripto S. R i t u u m Congregationis Praefecto, Sanctitas Sua rescriptum
Eniorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis Causae
Servae D e i Theodorae Gurin propria Manu dignata est signare.
D a t u m R o m a e , die 19 Februarii, A. D. 1956.
C.
L.
Card.
CICOGNANI,
Praefectus
s.
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius
i
DECRETUM
INSTITUTUM SOCIALIUM SCIENTIARUM IN PHILOSOPHICA FACULTATE PONTIFICIAE UNIVERSITATIS GREGORIANAE IN URBE IN PERPETUUM ERIGITUR ET
GRADUS ACADEMICOS CONFERENDI IURE AUGETUR.
Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, attentis supplicibus litteris Praepositi Generalis Societatis Iesu, V i c e Magni Cancellarii, cum compererit Institutum Socialium Scientiarum
quod a. D. MCMLI in Philosophica Facultate Pontificiae Universitatis
Gregorianae conditum est humanae societati in Catholicae Ecclesiae fide
moribusque provehendis multum contulisse, laudatum Institutum Socialium Scientiarum in perpetuum erigit erectumque declarat,
atque
590
doctrinarum natura tum peculiaribus Statutis e x i g u n t u r ; ceteris servatis quae et A p o s t o l i c a Constitutione Deus scientiarum D o m i n u s ))
adnexisque <( Ordinationibus et eiusdem Instituti approbatis Statutis
praecipiuntur; contrariis quibuslibet minime obstantibus.
R o m a e , e x Aedibus Sancti Callisti, die x x i x m . Iunii, i n Festo
S S . A p p . Petri et Pauli, a. D. MCMLV.
S.
t C. Confalonieri, A r c h i e p . Nicopolitan., a Secretis
II
DECRETUM
591
L. .S.
f C. Confalonieri, A r c h i e p . Nicopolitan., a Secretis
III
DECRETA
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
decretis Sacrae Congregationis de
Seminariis et studiorum
Univer-
sitatibus :
die 7 Martii 955. - Fukuokense ( F u - k u o k a ) Seminarium Maius
Theologicae Facultati Canadensis Universitatis Catholicae Marionopolitanae
declaravit.
affiliatam
declaravit.
592
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)
I
ORATIO A CLERO RECITANDA
593
N. Pius div.
mille
dierum
trito acquirendam,
trariis
x.
fB
XII benigne
a
supra relatas
minime
N.
Pp.
Indulgentiam,
quoties
quibuslibet
Prov.
Card.
tribuere dignatus
sacerdotibus
saltem
preces devote
est
corde
con-
recitaverint.
Con-
obstantibus.
CANALI,
Paenitentiarius
Maior
s.
S. Luzio, Regens
II
N. Pius div.
mille
dierum
contrito
acquirendam,
verint.
Contrariis
N.
Prov.
quoties
quibuslibet
Card.
Pp.
Indulgentiam,
supra
minime
christifidelibus
relatam
orationem
est
saltem
corde
devote
recita-
obstantibus.
L. & S.
S. Luzio, Regens
694
constet
de
matrimonii
nullitate,
in
casu.
Filipiak,
Ponens
Pezzicara,
Notarius
ff.
595
SACRA
CONGREGAZIONE
DEI
RITI
596
NECROLOGIO
17 maggio 1956. Monsig. Costantini Giovanni, Arcivescovo tit. di Colosse.
28 luglio
Monsig. O' Riley Bernardo Cornelio, Vescovo tit. di Foba.
31
13
11
19
lebusdo.
Monsig. de Haas Giuseppe, Vescovo di Arassuai.
Monsig. Mesguen Edoardo Gabriele, Vescovo di Poitiers.
Monsig. Selva Giuseppe, Vescovo tit. di Metre, Prelato di
Registro do Araguaia.
Monsig. Machens Giuseppe Godehard, Vescovo di Hildesheim.
Emo sig. Card. Griffin Bernardo, del tit. dei Santi Andrea
e Gregorio al Monte Celio, Arcivescovo di Westminster.
An. et vol. X X X X V I H
26 Septembris 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 12
OFFICIALE
PIUS
E P I S C O P U S
quavis
Ecclesia colligi, si eius fines, vires, opes sapientiore usque consilio disponantur. Quam ob rem, cum, auditis venerabilibus Fratribus : A r m a n d o
Lombardi, Archiepiscopo titulo Caesariensi Philippi et in Brasilia A p o stolico
Nuntio;
item
Archiepiscopo
Adamantino,
Episcopo
Aias-
suahyensi, E p i s c o p o Caratingensi, E p i s c o p o titulo Celerino, et Epis c o p o titulo Goritano simulque Praelato nullius Paracatuensi, venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Consistoriali praepositi, arbitrati sint opportune N o s agere novam dioecesim in
eorum Praesulum regione condentes : per hoc enim et fidelium necessitatibus melius consuli et ecclesiasticae disciplinae c a v e r i ; N o s omnium
consensum supplentes qui in hac re aliquid iuris habeant, de Nostra
apostolica potestate ea, quae sequuntur, decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Adamantina haec territoria separamus : Aucena, Coroac,
39 - ACTA, vol. X X I I I , n. 12. 26-9-1956.
598
Virginpolis, et Virgolndia ; a dioecesi vero Arassuahyensi municipium Galilia; a dioecesi denique Caratingensi municipia quae vulgo
appellantur : Itanhoni, Mutum, Pocrane, et Tumiritinga ; item ab archidioecesi Adamantina et e dioecesibus Arassuahyensi et Caratingensi
territorium, quod in praesens una obtinent, municipii vulgari voce vocati
novam
dioecesim
constituimus,
Valada-
rensem ab urbe principe appellandam, cuius fines omnium municipiorum territorium exaequabunt.
Huius novae
nihil enim
Vicarii
Capitularis
Sede
aliaque
huiusmodi
omnino
599
Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost*.
Franciscus
Hannibal
Ferretti,
Loco Plumbi
Proton.
Apost.
600
II
GUYANAE GALLICAE
(CAIENNENSIS)
APOSTOLICUS VICARIATUS GUYANAE GALLICAE AD DIGNITATEM PERDUCITUR
DIOECESIS, CAIENNENSIS NUNCUPANDAE.
P I U S
E P I S C O P U S
Qua sollicitudine beatus Paulus Apostolus urgebatur, ut eas E c c l e sias, quas sudore et labore multo supernam docuerat veritatem, ad
mensuram aetatis plenitudinis Christi ( E p h . 4, 13) perduceret, eadem
et N o s cotidie stimulamur, quibus universorum hominum salus divinitus
commendatur quaerenda atque tuenda.
601
pus autem, sive primus sive eius successores, omnia habebit iura et privilegia quae ad omnes spectant eiusdem dignitatis sacrorum Antistites ;
oneribus autem atque obligationibus sui muneris tenebitur. V o l u m u s
praeterea ut in Caiennensi dioecesi Canonicorum Collegium quam primum constituatur, E p i s c o p o omnimodis consilio et opera iuvando, divinoque cultui nitidiore gratia illustrando; quodsi rerum adiuncta id in
praesens fieri impediant, libenter sinimus ut Canonicorum l o c o dioecesani
eligantur Consultores. Cum autem singularum Ecclesiarum vita et quasi
perennitas magnam partem in apto sacerdotum agmine consistat, decernimus ut, iis pueris instituendis quos vocaverit Christus, seminarium
saltem elementarium quam cito condatur, ad sacrarum legum normam
et iuxta praescripta S.
602
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Begens
Bernardus
Caesar
De
Felicis,
Federici,
Proton.
Proton.
Apost-
Apost.
III
GUYANAE ANGLI CAE
(GEORGIOPOLITANAE)
APOSTOLICUS VICARIATUS GUYANAS ANGLICAB AD GRADUM ET DIGNITATEM
EVEHITUR CATHEDRALIS ECCLESIAE, GEORGIOPOLITANAE NUNCUPANDAE.
P I U S
E P I S C O P U S
603
ratione, certa scientia omnibusque attente consideratis, apostolica Nostra potestate apostolicum Guyanae Anglicae vicariatum ad dioecesis
dignitatem
provehimus,
Georgiopolitanae
in
posterum
nuncupandae.
604
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
fAlfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Franciscus
Hannibal
Ferretti,
Proton.
Apost.
Loco Plumbi
In Ap. Cane. Tab., vol. LXXXXII, n. 49.
IV
DE U CAY A L I
(REQUEN ANSIS - PUCALLPANSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO DB UCAYALI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, E
QUIBUS DUO NOVI VICARIATUS APOSTOLICI CONSTITUUNTUR ; QUORUM ALTER
REQUENANSIS APPELLABITUR, ALTER PUCALLPANSIS. VICARIATUS APOSTOLICUS PRAETEREA DE UCAYALI NOMEN ACCIPIET SANCTI RAYMUNDI.
P I U S
E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum petierit venerabilis Frater Franciscus Lardone, Archiepiscopus
titulo Rhizaeanus et in Republica Peruviana A p o s t o l i c u s Nuntius, ut, diviso territorio vicariatus apostolici de Ucayali, n o v i alii vicariatus
605
e v i t a r e n t u r : id enim et magna christianae religioni allaturum incrementa et populis eius regionis utilitates ; Nos cui nihil est sanctius quam
ut catholicae familiae optime consulamus,
benigne esse
preces
ac-
parte, quam diximus, coalescet, sede Episcopi eiusque domicilio in Pucallpa constitutis. H o s Vicariatus eorumque Praesules volumus iisdem
iuribus, honoribus, privilegiis frui, quibus omnes ceteri iure fruuntur;
Vicarios vero iisdem quoque oneribus et obligationibus teneri, quae solent huiusmodi sacrorum Antistitum consequi dignitatem.
Erit vica-
riatus apostolicus Requenansis Sodalibus ex Ordine Fratrum Minorum concreditus; Pucallpansis vero curae erit Societati Missionibus
ad exteros populos provehendis Provinciae, ut dicitur, Quebecensis. Qui
omnes, nihil omittant ut christianae familiae, quae ipsis fovendae ac
regendae committuntur, prospera fide virescant. Censemus insuper ut
Adcariatus apostolicus de Ucayali in posterum tempus, mutato nomine,
8. Raymundi appellationem habeat, ab urbe S. R a m o n , in qua V i c a r i u s
sedem suae potestatis collocabit.
*606
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per bas Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat;
q u i n i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Franciscus
Loco
Hannibal
Ferretti,
g Plumbi
Proton.
Apost.
LITTERAE
607
APOSTOLICAE
I
'CATHEDRALE TEMPLUM ARCHIDIOECESIS SANCTI IOANNIS TERRAE NOVAE TITULO
BASILICAE MINORIS CONDECORATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Terra Nova, caeruleis ambita Oceani
fluctibus, magnopere celebratur propter ingentem vim piscium, qui in
mari eam alluente capi solent ; est autem, si res ex pietatis ratione aestimetur, longe ditior eo quod multi fideles, scilicet pisciculi C h r i s t i ,
uti olim interdum appellabantur, quasi in retia salutis aguntur, religione Catholica amplis ibi augescente incrementis. Caput autem ac
veluti centrum filiorum, quos ea in regione commendatos Nobis habemus,
est Templum Sancto Ioanni Baptistae Sacrum, a quo Caelite et Archidioecesis ipsa nomen accepit. Quod religionis domicilium ante centum amplius annos a Michaele Fleming, Sacrorum Antistite indefatigato, exstrui
-coeptum est, Catholicis id temporis non ita multis numero viris,
feminis, pueris aliusque doctrinae sectatoribus mira animorum conspiratione adiutricem praebentibus operam. Cum ergo in huiusmodi aedificatione acriter esset desudatum, Thomas Mullock, in Pontificatu Sancti
I o a n n i s Terrae Novae successor, egregium hoc T e m p l u m , anno MDCCCLV,
lectissimorum Praesulum populique frequentis adstante corona, sollemni
Ecclesiae more consecravit. Dilaudatur autem haec augusta domus Dei
p r o p t e r molis amplitudinem, dignitatem quandam divinis ritibus maxime
accommodant, Sanctorum signa haud modicae magnitudinis, marmorum
aliorumque ornamentorum varietatem. Cum igitur h o c anno unum cond a t u r saeculum ab hoc T e m p l o dedicato, cuius rei memoria, ut accepimus,
festo celebrabitur c u m apparatu, Venerabilis Frater Patricius Iacobus
Skinner, Archiepiscopus Sancti Ioannis Terrae Novae, preces Nobis adhibuit, ut sacram eam A e d e m Basilicae Minoris nomine ac iure donarem u s . Quae vota libenter explere statuimus, ut h o c etiam m o d o propens a m Nostram in Clerum ac p o p u l u m Catholicum Terrae Novae voluntatem significaremus. Itaque ex Sacrae B i t u u m Congregationis consulto,
e r t a scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Ee-
608
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
II
AD TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR TEMPLUM S. VINCENTII A PAULO, APUD LATROBE DIOECESIS GREENSBURGENSIS EXSTANS.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Quasi fons lucis, continentem irradiantis regionem, habenda est Aedes Sancto Vincentio a Paulo sacra, quae
c u m Benedictino coenobio seu, uti appellant, archiabbatia, eiusdem n o m i
nis apud Latrobe in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus c o niuncta est. H i n c enim religio Catholica quoquoversus est propagata,
hinc monachi egressi sunt, ut nova conderent coenobia, scholas, christiana ephebea. Templum vero ipsum est molis amplitudine insigne, atque
ex lapidibus et lateribus exstructum eo genere, quod Rhenanum-Romanicum vocitant. Habent ibi admirationem imagines venustis depictae
coloribus, arae mar mor e vario renidentes, sacra supellex pretiosis vestita metallis. Praeterea augustae huic domui Dei celsae haerent turres,
estque subtus videre amplum hypogeum divinis rebus faciendis a p t u m .
Expletis autem centum annis ex quo haec Sancti Vincentii abbatia et
609
simul Congregatio monastica Americana Casinensis constitutae sunt, dilectus filius Dionysius Strittmatter, Congregationis, quam diximus, Praeses idemque Sancti Vincentii Archiabbas, submisse Nos rogavit, ut, ad
cumulandam laetitiam huius celebrationis, Templum illud Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Venerabilium Fratrum Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titulo Laodicensis in
Phrygia atque Apostolici in Foederatis Americae Septentrionalis Civitatibus Delegati, et Hugonis Aloisii Lamb, E p i s c o p i Greensburgensis, cuius
in iurisdictione sacra illa Aedes sita est, commendationis officio suffultis,
Nos libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Bituum
Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Templum Sancti Vincentii a Paulo apud Latrobe,
intra Greensburgensis dioecesis fines positum, ad honorem ac dignitatem
Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae
eidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec
edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros
effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum
esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus,
super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x i r mensis Augusti, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
610
III
TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR CATHEDRALE TEMPLUM
B. MARIAE V. IN CAELUM ASSUMPTAE, IN CIVITATE ET ARCHIDIOECESI ACHERUNTINA.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Sacrarum aedium magnificentiam atque decorem in D e i eorumque Sanctorum gloriam cedere et Christifidelium animos facilius ad debitum Divinae Maiestati honorem praestandum
trahere nemo est qui in dubium revocet. H o c ducti consilio, R o m a n i
Pontifices Decessores Nostri potiora catholici orbis tempia, data occasione, honoribus augere et privilegiis ditare consueverunt. E o r u m N o s
vestigiis inhaerentes, c u m nuper V e n . Frater D o m i n i c u s Pichinenna,
Acheruntinus Archiepiscopus, Nos *enixe rogaverit ut Metropolitanum
Templum, in quo eius Episcopalis Cathedra sita est, ad dignitatem Basilicae Minoris evehere dignaremur, huiusmodi votis libenter statuimus
obsecundare. Ad hoc quodammodo N o s impellunt quae Nobis allata sunt
de antiquitate in primis Archeruntinae episcopalis sedis, quae saeculo
iv erecta, ad dignitatem Ecclesiae Metropolitanae saeculo xi evecta est
et, cursu temporum, Materanensi archidioecesi aeque principaliter
unita, nuper a Nobis ab eadem seiuncta est. N e c minori antiquitatis
nota signatur Cathedrale Templum quod diximus. A n n o enim MLXXX,
genere (( romanico-apulo quod vocant, exstructum, saeculo x v i ad stilum et ornamentum tunc temporis vigens, in interiore parte, conversum
est, externa tamen immutata structura. Superioribus hisce ultimis annis
vero, publico sumptu, ad pristinum, pulcherrimum et omnibus probatum architecturae genus, undequaque reductum feliciter fuit. Presbyterii eminentia et amplitudo atque deambulacri magnificentia ad sacrae
liturgiae ritus sollemniter celebrandos et ad pompas ducendas maxime
conferunt. Exterior pars Templi, absidum, tholorum, turrium numero,
pulchritudine et convenientia ita admiranda est ut a nonnullis Templum ipsum habeatur omnium, in universa Lucania, sive sacrorum sive
profanorum
monumentorum
praeclarissimum.
Nec
praetereundum
eamdem Metropolitanam Ecclesiam, cuius sub ara maxima insignes adservantur et coluntur Sancti Mariani, Acheruntini hieromartyris, R e liquiae, pretiosa sacra suppellectili abundare et a Canonicorum venerabili Collegio, cui etiam animarum cura Paroeciae concredita est, quae
61
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
IV
TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS CONFERUNTUR PAROECIALI ECCLESIAE B. MARIAE V. PERDOLENTI, VULGO (( OUR LADY OF SORROWS )), IN URBE:
ET ARCHIDIOECESI CHICAGIENSI EX STANTI.
12
nem excelsae turres fronti utrimque haerentes, m a x i m u m altare, Carrariensi e marmore affabre effectum, in quo praeclarum conspicitur
simulacrum Deiparae Perdolentis. Probantur praeterea sacella, ab utroque latere posita, scamnorum ordines, pulpitum, ac praesertim musicum
o r g a n u m multisonum populorumque sermonibus percelebratum. Attamen potior laudis materia ex eo colligitur quod h o c Templum est praec i p u a in A m e r i c a sedes religionis, qua Augusta V i r g o doloribus afflicta
a Christifidelibus e x c o l i t u r ;
unde,
pietatis forma quoquoversus permanavit, maxime per novendialem supplicationem honori eiusdem Virginis Perdolentis. Iuvat profecto hac ex
parte memorare huiusmodi novem dierum preces, eo in T e m p l o primum
A l m a e Deiparae maerenti adhibitas, iam in amplius duobus milibus Ecclesiarum et trecentis per Foederatas Americae Septentrionalis Civitates aliasque regiones magna c u m fidelium alacritate et amplissimo c u m
fructu fieri. Neque praetermittendum est hoc T e m p l u m esse populi concursibus frequentius quam ceteras urbis Chicagiae earundemque Foederatarum Civitatum E c c l e s i a s ; atque circiter quinquaginta Sodales ex
Ordine Servorum Mariae rebus sacris ibidem operam navare, in regenda
ampla paroecia, c u m T e m p l o coniuncta, et in scholis varii ordinis habendis plurimum ponere studii ac sollertiae. Cum ergo insignis haec domus D e i praecipuis ornetur laudibus et quasi caput sit, unde superna
munera uberrime effluant, preces ad Nos admotae sunt, ut eam Basilicae
Minoris nomine ac iure donaremus. Nos autem, qui Marianam religionem
o m n i ope provehere studemus, vota huiusmodi, Dilecti F i l i i Nostri Samuelis Alfonsi Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Stritch,
Archiepiscopi Chicagiensis, ampla commendatione suffulta, libenti animo
explere statuimus. Quae cum ita sint, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque
Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque
in modum paroeciale Templum Beatae Mariae V i r g i n i Perdolenti dicatum
vulgoque appellatum Our L a d y of Sorrows , et in urbe Chicagia positum, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus
c u m iuribus ac privilegiis, quae sacris Aedibus itidem insignibus rite
competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces
iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus
sortiri et obtinere ; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc
et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac
613
definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, sup e r his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari
contigerit.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
iv mensis Maii, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. CARD. IOSEPHUM SIRI, TIT. S. MARIAE DE VICTORIA, ARCHIEPISCOPUM IANUENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD SACRA SOLLEMNIA IN
HISPANIA CELEBRANDA IN HONOREM S. IGNATII DE LOYOLA, QUARTO VERTENTE SAECULO AB EIUSDEM OBITU.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. Praeterito quidem anno, quarto vertente saeculo a felici obitu Santi Ignatii
de L o y o l a , sacrum annum eius honori ac memoriae dicatum, praesentibus pluribus sacrorum Antistitibus civilisque consortionis Magistratibus, sollemniter inchoatum est. Nosmet Ipsi, per Litteras datas ad
Societatis Iesu Praepositum Generalem, non modo sodales religiosos,
verum etiam totius Ecclesiae fideles, quotquot ad christianam perfectionem contendunt, studiose exhortati sumus, ut per fervida pietatis officia
ac praesertim per caelestium veritatum commentationes ex hoc anno
Ignatiano salubrrimos fructus haurirent.
Iamvero in tota Hispania, praecipue in sacris Societatis Iesu aedibus,
p e r diaria et periodicos, per alia edita opuscola, per sacras conciones et
commentationes, totius anni decursu,
I g n a t i i celebrationes, ut spiritum ac fructus sanctitatis, ex Patris Legiferi Constitutionibus atque Exercitiis promanantes, quam plurimi sodales et fideles prosequerentur.
Nunc autem, anno Ignatiano ad exitum vergente, in pluribus Hispaniae locis ac potissimum in ea urbe, quae prima Ignatio vitales tradidit
auras,
Quibus
profecto
maiorem
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
12.
26-9-1956.
614
II
AD REVMUM P. GERARDUM RAMAKERS, CARTUSIANI VEDANAE COENOBII MODERATOREM : QUINTO VERTENTE SAECULO AB IPSO COENOBIO CONDITO.
615
sed illius
virtutibus, laborant!, incertae, atque animorum inimicis agminibus circumventae multitudini a D e o conciliate pacem, concordiam, imprimisque illam caelestium rerum sapientiam,
Hac
profecto agendi ratione, et religiosae professioni vestrae optime respondentis, et maiorum vestrorum exemplis, quae fausta hac occasione commemoratur! estis, insistentes, id consequemini, ut non m o d o ad vestram,
sed ad aliorum etiam procurandam salutem non parum conferatis.
H a e c N o s , saeculari hac faustitate, vobis ex animo ominamur a D e o ,
d u m caelestium munerum conciliatricem paternaeque benevolentiae N o strae testem, cum tibi, dilecte fili, tum Religiosae Familiae tuae A p o stolicam Benedictionem perlibenter in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die iv mensis Augusti, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
1
616
III
AD EMUM P. D. IOSEPHUM S. R. E. CARDINALEM CARO RODRGUEZ, ARCHIEPISCOPUM S. IACOBI IN CHILIA, LEGATUM DELECTUM AD SEXTUM CONVENTUM
EX OMNI AMERICA INDICTUM DE DISCIPULORUM IN SCHOLIS SOCIALI INSTITUTIONE RECTE PROVEHENDA.
617
tui interfuturis coeundi causam dabit, dubitandum non est quin labores
vestri secundum spem omnium, te praeside, laetam fructuum segetem
sint allaturi.
Pergant igitur omnes nobilissimam hanc causam alacri animo provehere, atque tuis verbis adhortationibusque quasi per os Nostrum excitati, grave perpendant momentum iuvenum mores ad Ecclesiae praecepta in re sociali recte conformandi. H a c via duas res praeclarissimas
consecuturi estis : alteram, ut adiutores Ecclesiae vosmet ipsos praebeatis in christiana sapientia p r o p a g a n d a ; alteram, ut patrias vestras
similiores usque efficiatis supernae illius civitatis c u i u s rex veritas,
cuius lex caritas, cuius modus aeternitas ) ) .
NUNTII
RADIOPHONICI
I
618
619
nal hacia aquel sumo capitn general de los buenos, (que) es Christo
Nuestro Seor
Se ha fanteseado mucho
620
fundamental.
621
22
11
CHRISTIFIDELIBUS GERMANIAE, OB (( KATHOLIKENTAG )) IN URBE COLONIENSI
COADUNATIS. *
Ehrwrdige B r d e r !
Geliebte Shne und Tchter des katholischen Deutschlands !
Mit freudiger Erregung richten W i r an den
Siebenundsiebzigsten
Deutschen Katholikentag zu seiner machtvollen Schlusskundgebung Unser W o r t , um das Uns der von Uns hochgeschtzte Kardinalerzbischof
von K l n gebeten hat.
Es soll ein W o r t herzlichen Grusses sein an die dort anwesenden
Kardinle, Bischfe und Priester ; an alle, die aus ganz Deutschland, in
grosser Zahl auch von jenseits der Zonengrenze, zum Katholikentag im
Heiligen K l n zusammengestrmt sind ; an die Gste endlich, die aus
anderen europischen Lndern und aus der ganzen W e l t , aus allen
Kontinenten sich zu eurer Festtagung eingefunden haben und ihr das
eindrucksvolle Geprge der allumfassenden Weltkirche verleihen.
Unser W o r t soll weiter ein W o r t der Anerkennung und des Dankes
sein an eure mannigfaltigen freien Vereinigungen : Bruderschaften und
Vereine, Verbnde, Bnde und W e r k e , die als Katholische A k t i o n oder
im Sinn der Katholischen Aktion whrend der zurckliegenden Jahre
hochwertige Arbeit geleistet haben fr die religise V e r v o l l k o m m n u n g
ihrer Mitglieder, fr die katholische Weltmission und die katholische
* Datus die 2 Septembris mensis a. 195G.
623
Zusammenbruch in so kurzer
Zeit gndig
wieder emporgefhrt hat. Er steht wieder da als Wahrzeichen des K a t o lischen Deutschlands und als Sinnbild der K i r c h e Christi, des hoch ber
die V l k e r emporragenden Banners.
Signum levatum in nationes
wird
Schnes
und
Tiefes
darber
gesprochen
worden
624
Jesu Christi bis zum Glauben an die Auferstehung und das E w i g e Leben
nie auch nur antasten lassen. Sie hat vielmehr zum Gegenstoss ausgeholt
und gerade in dieser religis erkaltenden und verdenden
Zeit die
Strme der eucharistischen Gnaden sich in einer F l l e ber ihre Glubigen ergiessen lassen wie nie
an W a h r e m u n d
Sinn und seine
Dass
sie
allein die soziale F r a g e lsen knnte, hat sie nie vermeint. Sie darf aber
erhobenen Hauptes hinweisen auf die W e r t e , die sie zu deren L s u n g
bereitgestellt hat und bereithlt. Ein solcher W e r t ist ihre Soziallehre,
bis zum letzten orientiert am Naturrecht und am Gesetz Christi. Sie hat
sich bewhrt und als sehr fruchtbar erwiesen, gerade auch bei euch, in
Deutschland. D i e K i r c h e braucht in wesentlichen Dingen an ihrer So
ziallehre keinen Abstrich zu machen. Sie bleibt in Geltung.
625
D i e K i r c h e hat immer stark betont, dass es zum Aufbau einer haltbaren sozialen Ordnung neben der R e f o r m der Zustnde auch der Gesinnungspflege bedarf : der Ausrichtung der Gewissen an einem unbedingt
gltigen Ordnungsbild und der sittlichen Krfte, um immer dem Gewissen entsprechend zu handeln. D i e K i r c h e nimmt fr sich in Anspruch,
und sie hat erwiesen, dass sie Menschen solcher Gesinnung zu bilden
vermag. A u c h von hier aus gesehen ist der eucharistische Frhling, den
die K i r c h e des zwanzigsten Jahrhunderts gebracht hat,
sichtbar und
darauf
626
leben, ihre Glubigen betreuen und die Botschaft Jesu Christi offen verkndigen zu knnen. Dies freilich ist ihr unabdingbare Grudlage fr
jede ehrliche Koexistenz. Inzwischen kmpft sie weiter nicht auf dem
Feld der Politik und Wirtschaft, wie man ihr immer wieder flschlich
nachgesagt hat, sondern mit ihren eigenen Waffen : der Standhaftigkeit
ihrer Glubigen, dem Gebet, der Wahrheit und der Liebe. Sie opfert
die N o t der V e r f o l g u n g auf fr das Heil der V e r f o l g e r selbst wie der
Lnder und V l k e r , in denen sie verfolgt wird.
Die K i r c h e das Zeichen, das emporragt ber die V l k e r dieses W o r t
verpflichtet euch alle, geliebte Shne und Tchter, denn man beurteilt
die K i r c h e nach dem, was ihr seid religis und sittlich.
Ihr lebt in einer materialistischen W e l t . Bezeichnend fr sie ist, dass
das Religise gering im K u r s steht. Man opfert wenig oder nichts dafr,
opfert es selbst aber leichten Sinnes fr jeden Diesseitswert. Kehrt das
Verhltnis um ! Setzt wieder Gott an die erste Stelle und lasst euch den
Dienst Gottes, euren heiligen Glauben etwas kosten !
Ihr seid die Katholiken eines hoch industrialisierten Landes. Euch ist
die grosse Aufgabe gestellt, dieser neuen W e l t der Industrie, ihren
Werk-und
Brorumen,
ihren
Anlagen
und
ihrem
ganzen
Getriebe
Interessen,
besonders
wirtschaftlicher
Natur,
in
Gegensatz
und
ihrer
Zusammengehrigkeit
lebendig
in
ihnen
wirken.
Pflegt alle dieses Bewusstsein. Denn der W e l t , die aus sich den Frieden
hicht schaffen kann, will Christus seinen Frieden schenken, aber durch
euch, nicht ohne euer Z u t u n .
W i r schliessen mit dem Lobruf des Vlkerapostels : Jesus Christus
627
2
ist derselbe gestern und heute und in Ewigkeit ) ) . E u c h alle dem mchtigen Schutz seiner gebenedeiten Mutter Maria empfehlend erteilen W i r
als Unterpfand der Gnade und Liebe des Herrn den anwesenden Oberhirten, Unseren Ehrwrdigen Brdern,
mit
2 Hebr. 13, 8.
628
DICIONIS CANADENSIS
DECRETUM
DE VICARIATU CASTRENSI
Quum E x c . P . D . Mauritius R o y , Archiepiscopum Quebecensis e t V i c a rius Castrensis Dicionis Canadensis, ab A p o s t o l i c a Sede enixe postulaverit ut familiae militum qui stipendia in Exercitu Canadensi merentur, ob peculiaria in quibus versantur adiuncta,
eiusdem Vicariatus
id est uxores,
L. S.
629
II
PROVISIO ECCLESIARUM
16
Iulii.
Titulari
episcopali
Ecclesiae
Caesariensi
in
Antistitem
Urbanum,
parochum
ecclesiae
cathedralis
Phila-
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
12.
26-9-1956.
630
die k Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Uthinensi E. D. Iosephum Bezerra Coutinho, parochum Sancti Benedicti in dioecesi Sobralensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi Tupynamb
da Frota, E p i s c o p i Sobralensis.
die 11 Augusti.
Metropolitanae
Ecclesiae
Pampilonensi,
nuper
intimum
Cathedralis
supra
numerum
Amalphitani,
quem
Sanctitatis
deputavit
Suae,
canonicum
Auxiliarem
Exc.
Titulari archiepiscopali
Ecclesiae
Nicopsitanae
Girardeauensis,
nuper
631
Titulari episcopali
Ecclesiae
Liviensi
R.
D.
i
PROVISIO ECCLESIARUM
Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I dignatus
est sequentes providere Ecclesias, nimirum :
die 29 Februarii 1956. Metropolitanae Ecclesiae Agraensi praefecit
R. P. D o m i n i c u m a Bandra (in saeculo Romualdum Athaide), Ordinis
Fratrum Minorum Capuccinorum.
Cathedrali episcopali Ecclesiae Lydenburgensi R.
P.
Antonium
nuper erectae,
Exc.
nuper erectae,
632
successionis E x c .
P.
D.
Henrici Iosephi
Thiinemann, Episcopi Keimoesani, E x c . P. D. Franciscum Esser, Episcopum titularem Claniensem, hactenus Vicarium A p o s t o l i c u m de Keetmanshoop.
die 7 Aprilis. Titulari episcopali Ecclesiae Hypselitanae R. P. Iesum
Serrano
Pastor,
Congregatione
Missionariorum
Filiorum
Cordis
Sacra Congregatio
633
de Propaganda Fide
II
NOMINATIONES
Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide, ad
suum beneplacitum, renunciavit:
die 31 Iulii 1956. R. P. Aemilianum Pied, e Societate Mariae
Monfortana,
stolicae
de
Praefectum
Apostolicum
nuper
erectae
Praefecturae
Apo-
Vichada.
pro
missionibus
exteris,
Praefectum
Apostolicum
de
Arauca.
Francisci,
stolicae
de
Praefectum
Bhagalpur.
Apostolicum nuper
erectae
Praefecturae
Apo-
634
SUPER DUBIO
635
Famula Dei, patre orbata, a patruo est in aliam adoptata et ad idolorum cultum ab ineunte aetate instituta. Naturali quadam inclinatione
etiam tum, nondum audita Evangelii praeconum praedicatione, ad christianarum virtutum exercitium quasi praeludebat.
A n n o 1861 a matre Sororibus a S. Ioseph de Cluny concredita est
educanda, et statim christianae catechesi studiose et assidue vacavit,
orationi iam instare coepit ; Christum Christique religionem per desideratissimum Baptismum, verae vitae lavacrum, anno 1863 die 1 Novembris,
amplexata est, assumpto Victoriae nomine, devictis utique suorum insectatione ac difficultatibus omne genus. D i e dein 17 Ianuarii sequentis
anni primum Eucharistiae sacramentum m a x i m o animi ardore accepit
sacroque Chrismate inuncta est die 11 Septembris eiusdem anni. Nihil
fere postea ab omnibus suis, una excepta sorore natu minore, non
tentatum est, ut ipsa ad apostasiam cogeretur.
Sexdecim annos nata Religionem ingredi voluit ; at matrimonio consociari debuit c u m Radriaka, vel pleno nomine Ratsimatahodriaka, avunculi filio, P r i m i scilicet Ministri primogenito militumque duci, quum tota
haec res, per illius gentis leges, penes parentes staret ; sed nonnisi Ecclesiae Catholicae ritu, die 13 Maii 1864, coniungi voluit.
Coniugalis autem vita dolorem tantum eidem attulit. D i c i namque
vix potest, quam contumeliose quamque acriter Radriaka, cuius probrosa
vivendi ratio omnibus nota erat, erga uxorem se gesserit; quanta vero
cum patientia et mansuetudine eum sustinuerit ipsa suisque officiis complexa sit. Numquam de eo vel apud amicos querelas movit, numquam de
eius effreno vivendi m o d o sermonem fecit, cum ipso litigavit numquam.
Assidua oratione sibi divina auxilia impetrabat, pro eo orabat itemque
ad eundem finem ab aliis postulabat preces. Adhortationibus pluries
sollicitata ad virum relinquendum, numquam ab eo discessit neque eum
a se unquam repulit. In mortis articulo propriis manibus eum lustralibus aquis regenera vit, demortuum luxit lugubresque vestes, quas usque
dum vixit non deposuit, induit.
V i c t o r i a , prout primorum ferebat consuetudo, regiam aulam, ad
varia obsequia reginae praestanda, frequentabat, simplices induta vestes
patrio more confectas. Ibi, demirantibus ac saepe irridentibus aulicis, qui
omnes ad reginae exemplum Calvinianam sectam profitebantur, V i c toria nostra dictis factisque veluti vivens catholicae fidei confessio apparebat, praeclarissimum virtutum specimen praebens. H i n c in omnium
aestimationem paulatim venit, ita ut potentissimus ille reginae Primus
Minister eam libenter audiret eiusque petitionibus annuere soleret.
636
viveret, decoraretur.
F r a c t a demum laboribus atque doloribus haud paucis potius quam
aetate, brevi sed vehementi morbo cruciata, F a m u l a D e i die 21 mensis
Augusti, anno 1894, quadragesimo sexto aetatis suae, purissimam animam D e o reddidit, eiusque corpus in gentilicio mausoleo sepultum est.
Pretiosam eius mortem sanctitatis fama statim est subsecuta et magis
magisque percrebruit eiusque glorificatus semper fuit desiderata,
at,
637
agitari coepta sit, scriptis eiusdem Famulae Dei perpensis, nihil obstare
decretum est die 25 Ianuarii 1952 quominus ad ulteriora procedi posset.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R e v m o P. Carolo
Miccinelli, Societatis Iesu et huius Causae Postulatore legitime constituto, Eus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus
Veliternus, eiusdem Causae Ponens, die 14 Februarii 1956 in Ordinaria
Congregatione ad Vaticanas aedes habita, dubium disceptandum proposuit : An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad
effectum de quo agitur, et super ea retulit. Purpurati autem Patres,
sacris tuendis ritibus praepositi, auditis Officialibus Praelatis ac praesertim R. P. D. Sylvio Romani, Fidei Promotore Generali, rescribendum
censuerunt :
Sanctissimo
Affirmative,
seu
Signandam
esse
Commissionem,
si
placuerit.
manu
Commissionem
Introductionis
Causae
Servae
Dei
Victoriae
signavit.
CICOGNANI, Praefectus
L. S.
f A. Carinci, Archiep. S e l e u c , Secretarius
Magni
Cancellarii,
cum
compererit
Institutum
Socialium
638
erigit
erectumque
declarat, ipsique
ius
tribuit in
posterum
f C. Confalonieri, A r c h i e p . M c o p o l i t a n . , a Secretis
II
DECRETUM
studia
cum
aliis Mendicantium
Ordinibus
impensissime
fovit, id praesertim cupiens ut Christo D o m i n o hominum mentes voluntatesque adducerentur per Mariam, Sapientiae Sedem Almamque Redemptionis Sociam.
Quamobrem Romani Pontifices, saeculo x i v labente, Ordini Servorum
Mariae, cuius sacrarum disciplinarum ab exordiis sedulo impensum studium laudare ac augere nunquam destiterunt, facultatem academicos
gradus propriis sodalibus conferendi tribuerunt, quam, vertentibus saeculis, confirmatam amplificatamque voluerunt. Privilegium enim a Boni-
639
640
uberius impellenda, ad normam can. 1376 O. I. O. in perpetuum erigit Facultatem Theologicam in Urbe sub titulo Marianum , ipsique ius tribuit decernendi academicos gradus baccalaureatus, licentiae, laureaeque
doctoralis sodalibus Ordinis Fratrum Servorum B. M. V. qui in ipsa
studia perfecerint ad Apostolicae Constitutionis normam ; cuius insuper
Statuta, ad eandem Constitutionem A p o s t o l i c a m Deus scientiarum
Dominus eidemque adnexas Ordinationes fideliter accommodata,
rata habet atque approbat, omnibusque ad quos pertinet ut ad actum
plene traducantur praecipit ac iubet, ceteris servatis de iure servandis.
Datum R o m a e , ex Aedibus Sancti Callisti, d. VIII m. Decembris in
festo Immaculatae Conceptionis B. M. V . , a. D. MCMLV.
f C. Confalonieri, A r c h i e p . M c o p o l i t a n . , a Secretis
III
DECRETA
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
decretis Sacrae Congregationis de Seminariis et studiorum Universitatibus :
die 20 Octobris 1955 Scholam socialem in Catholica Universitate
Peruviana
(Lima),
ratam
habuit atque
approbavit.
641
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
(OFFICIUM DE INDULGENTIIS)
642
mille
quirendam,
trariis
dierum Indulgentiam,
quoties
quibuslibet
N.
supra
minime
Card.
ab
relatam
orphanis
orationem
saltem
devote
corde
contrito
recitaverint.
acCon-
obstantibus.
CANALI,
Paenitentiarius
Maior
L. S.
I. Rossi, a secretis
643
definitione.
An
constet
de
matrimonii
nullitate,
in
casu.
Brennan,
Ponens.
Pezzicara,
Notarius ff.
644
SEGRETERIA DI
STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si
degnato di nominare :
28
31
aprile
1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Piazza Adeodato Giovanni, Protettore delle Suore del Terz'Ordine
Regolare di Nostra Signora del Monte Carmelo
(Luxembourg).
maggio
L'Emo e Revino Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Pro
lettore del Santuario della Madonna della Misericordia in Macerata.
luglio
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Dalla Costa Elia, Protettore delle Minime Ancelle della SS. Trinit,
Suore Montalve (Firenze).
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Dalla Costa Elia, Protettore delle Suore Stabilite nella Carit di
Ges Buon Pastore (Firenze).
Aa. et vol. X X X X Y I I I
27 Octobris 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. 13
OFFICIALE
I
VILL AVICENTIEN.
(VICHAD ANSIS)
A VICARIATU APOSTOLICO VILLAVICENTIENSI QUAEDAM REGIO SEPARATUR, EX
QUA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA VICHADANSIS.
PIUS
E P I S C O P U S
13. 27-10-1956.
646
H a r u m autem Litterarum
de-
ad rem
adducet, vel ille qui, eo tempore quo ad effectum operis venturum sit,
Apostolicae in Columbia Nuntiaturae praeerit, facta potestate et alium
virum ad hoc delegandi, d u m m o d o ecclesiastica dignitate pollentem.
Qui vero rem perfecerit, onus habebit factae territorii divisionis documenta exarandi, eorumque fide digna exempla ad S. Consilium Fidei
Propagandae quam primum mittendi.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si
ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit
647
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost.
Franciscus
Hannibal
Ferretti,
Proton.
Apost.
Loco Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXII. n. 91.
Il
KONGOLOENSIS - STANLEYPOLITANT.
(KINDUENSIS)
AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS KONGOLONSI ET STANLEYPOLITANO, IN CONGO
BELGICO, QUAEDAM SEPARANTUR TERRITORIA, QUIBUS NOVUS VICARIATUS
CONSTITUITUR, (( KINDUENSIS )) NUNCUPANDUS.
P I U S
E P I S C O P U S
Fratris
Alfredi Bruniera,
Ar-
648
chiepiscopi titulo Claudiopolitani in H o n o r i a d e atque A p o s t o l i c i in Congo B e l g i c o et in Ruanda Urundi Delegati, re qua par erat diligentia
considerata consensuque eorum suppleto, q u o r u m h o c negotium quavis
intersit ratione, suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decern i m u s ac statuimus-
partem distrahimus, quae Provinciae vulgato nomine de K i v u ad septentrionem vergit, quaeque regionem territorii civilis de K a s o n g o , ad
meridiem fluminis nomine Lualaba sitam, ac territorium civile de R i m bombo et partem illam territorii civilis de K i n d u , quae obnoxia est
K o n g o l o n s i sacrorum Antistiti, c o m p l e c t i t u r ; item a vicariatu apostolico Stanleypolitano eam territorii partem, quae ad meridiem fluminis L o w a exstat, quaeque partem meridianam territorii civilis de
Lubutu et partem territorii civilis de Shabunda, inter flumina Lugulu
et L o w a sitam, atque insuper territorii civilis de K i n d u partem illam
complectitur, quae ad vicariatum Stanleypolitanum pertinet. Quam regionem in novi apostolici vicariatus formam redigimus, qui ab urbe
Kindu
Kinduensis
nuncupabitur
quemque
sollertibus
curis
soda-
iure optimo efficiantur, venerabilem Fratrem Alfredum Br uniera deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur
Apostolicae in C o n g o B e l g i c o et in Ruanda Urundi Delegationi praeerit ;
cui autem contigerit hoc exsequendum opus, illi opportunas ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro in ecclesiastica
constituto dignitate. Praecipimus insuper ut confectum negotium in
acta referatur, quorum fide digna exempla ad Sacram Congregationem
Christianae Fidei Propagandae quam p r i m u m mittantur.
Has vero litteras nunc et in posterum eificaees esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis q u o r u m res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt,
c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,
quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac
Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini
649
praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel c o r r o m pere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint
subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si
ostender en tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit
vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure
statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die tertio et vicesimo mensis A p r i l i s ,
anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus
Nostri duodevicesimo.
OBLSUS Card. COSTANTINI
8. R. E. Cancellarius
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Loco
Apost.
Silvius
Apost.
Sericano,
Proton.
Plumbi
III
TAMALENSIS - KETANSIS
(NAVRONGENSIS)
A DIOECESIBUS TAMALENSI ET KETANSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR,
QUIBUS NOVA QUAEDAM DIOECESIS CONDITUR, (( NAVRONGENSIS )) APPELLANDA.
P I U S
E P I S C O P U S
650
suffraganea subdetur ;
item
eius sacrorum
An-
651
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Begens
Albertus Serafini, Proton. Apost.
Silvius Sericano. Proton. Apost.
Loco 83' Plumbi
52
IV
LIKUNIENSIS - ZOMBANSIS
(DEDZANSIS)
AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS LIKUNIENSI ET Z0MBANSI QUAEDAM TERRITORIA
DETRAHUNTUR, E QUIBUS NOVUS APOSTOLICUS VICARIATUS CONSTITUITUR,
QUI (( DEDZANSIS )) APPELLATUR.
P I U S
E P I S C O P U S
Etsi cotidie hostes veritatis causas anxiae sollicitudinis Nobis praebent, cum aspera usquequaque in Christi Ecclesiam certamina ineant,
serena tamen laetitia perfundimur, cum audimus multis in oris et novas
Ecclesias nasci, et natas inter gentes felici successu progredi. Quod cum in
regione quoque Nyassaland evenerit, censuit venerabilis Prater Iacobus
Robertus K n o x , Archiepiscopus titulo Melitenaeus et in Africa Orientali
et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, religionem catholicam
esse certa ibidem incrementa capturam, si novus vicariatus apostolicus
conderetur. Quae c u m ita sint, N o s , re magna consideratione reputata,
consilioque petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi F i d e i Propagandae praepositis; eorum consensum supplentes qui aliquod ius in negotio habeant, de Nostra suprema
et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus et iubemus.
In regione, cui nomen est in vulgus Nyassaland, novum vicariatum apostolicum constituimus,
qui,
ab
urbe
Dedzansis
653
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus Serafini, Proton. Apost.
Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco k-Xj Plumbi
654
DE SINTANG
APOSTOLICA PRAEFECTURA DE SINTANG, QUAE EST IN INDONESIA, AD GRADUM
VICARIATUS APOSTOLICI EVEHITUR.
P I U S
E P I S C O P U S
C u m , ingenti sane animi Nostri laetitia, acceperimus, qui curam universi gregis a Christo habuimus, non m o d o in praefectura apostolica de
Sintang magnifica esse christianae religionis incrementa, sed talia esse
ut visum sit S. Congregationi Fidei Propagandae eandem ad vicariatus
apostolici gradum magno c u m fructu evehi posse, censuimus haec venerabilium Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium consilia esse probanda, admotisque ad id precibus esse concedendum. Quae c u m ita sint,
post rem attente consideratam, rogatumque venerabilem Fratrem Georgium de Jonghe d ' A r d o y e , Archiepiscopum titulo Misthiensem et olim
in Indonesia A p o s t o l i c u m Internuntium, quid super h o c sentiret; consensum eorum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, vel
se putent habere, de Nostra summa et apostolica auctoritate, cuius plenitudinem habemus, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. A p o stolicam praefecturam de Sintang, quae est in Indonesia, ad gradum et
dignitatem vicariatus apostolici evehimus, immutatis nomine et finibus,
cui, uti m o s est, itemque Praesuli, cui regendus obtigerit, omnia iura,
honores, privilegia tribuimus, quae solent vicariatibus omnibus concedi,
impositis tamen huic iisdem oneribus et obligationibus ad V i c a r i o s A p o stolicos spectantibus. Persuasum autem habentes novam Ecclesiam nulli
posse aequius ac fructuosius attribu quam iis qui eandem et nascentem
foverunt, et suo labore, sudore florentem effecerunt : eius enim populi
et linguam, et mores, et indolem optime noverunt ; idcirco eam regendam
concredimus Sodalibus Mariae de Montfort, ad Nostrum tamen et huius
Apostolicae Sedis nutum, ea spe ut nihil curae et laboris sint omissuri
ut eam quoque populi partem, quae n o n d u m intra Ecclesiae saepta tranquillo animo degit, omnimodis quaerant et D e i beneficio eidem aggregare possint. Ut vero has Litteras Nostras exsequatur, venerabili Fratri
D o m i n i c o Enrici mandatum damus, Archiepiscopo titulo Ancusensi et
655
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Bernardus
Caesar
Loco >fc P l u m b i
De
Felicis,
Federici,
Proion.
Proton.
Apost.
Apost.
656
LITTERAE
APOSTOLICAE
I
PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS RENUNTIATUR SANCTUS BENEDICTUS ABBAS
TOTIUS PIETERSBURGENSIS ABBATIAE NULLIUS, IN APRICA AUSTRALI.
Nam,
postquam
Sacra
Congregatio de
...
civiles districtus . . .
Aposto-
atque
...
coniuncto territorio
novam
duos
Primaevae
Observantiae
commitendam
censuit,
idem
657
met Ipsis, anno MCMXXXIX, fuerit evecta. Quo magis missionalia opera
succrescebant, eo plus incrementi religioni ac pietati in Sanctum Benedictum afferebatur. Adventante igitur a Cassinensi Missione in Africa
australi condita quinquagesimo anno, hodiernus Pietersburgensis Abbas
Ordinarius, Venerabilis Frater Franciscus Clemens V a n Hoeck, Episcopus titulo Cissitanus, e Congregatione Cassinensi a primaeva observantia O. S. B . , enixas Nobis adhibuit preces, ut Sanctus Benedictus
Abbas memoratae Abbatiae nullius dioeceseos praecipuus apud Deum
Patronus a Nobis renuntiaretur. Nos autem, ut fidelium pietas in eundem Sanctum Abbatem ad maiorem Dei gloriam animarumque proventum magis in dies augeretur, huiusmodi vota excipienda perlibenter censuimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa
scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis
plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum
Benedictum Abbatem Pietersburgensis Abbatiae nullius dioeceseos caelestem ac praecipuum apud Deum Patronum, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, praecipuis l o c o r u m Patronis rite competentibus, constituimus, facimus ac renuntiamus, Contrariis quibuslibet
minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes
Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ;
suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad
quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime
suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum : irritumque ex
nunc et inane fieri; si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate
qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x x v n i mensis
Octobris, anno MCMLV, Pontificatus Nostri septimo decimo.
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
658
II
BEATA MARIA V., TITULO (( DE NURIA )) INVOCATA, PRAECIPUA CONSTITUITUR
APUD DEUM PATRONA, UNA CUM S. HERMENGAUDIO, DIOECESIS URGELLENSIS.
Venerabilis Frater R a y m u n d u s Iglesias Navarri, E p i s c o p u s Urgellensis, N o s rogavit ut A l m a m Deiparam a Nuria )) nuncupatam Compatronam suae dioecesis renuntiaremus. Quibus precibus benigne annuentes, N o s , e Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia
ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine,
harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam V i r g i n e m ,
titulo de (( Nuria invocatam, praecipuam apud D e u m Patronam, una
c u m Sancto Ermengaudio, totius Dioecesis Urgellensis constituimus ac
declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non
obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras
659
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
III
SANCTUS GABRIEL ARCHANGELUS OMNIUM MILITUM EX ITALICO EXERCITU
NOVO ORDINI (( TRANSMISSIONUM )) ADDICTORUM CAELESTIS APUD DEUM
PATRONUS DECLARATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Paterno animo Nostro, cuius est
(( sollicitudo omnium Ecclesiarum ( / / Cor. X I , 28), haud parvum affert
solacium cognoscere quam multi coetus seu consociationes seu ordines
alicuius caelestis Patroni tutelae, tamquam perfectissimi hominum vitae
exemplaris, se credere nostris vel temporibus cupiant. Tantas quidem
perpessi aerumnas, novissimo saeviente bello, homines divinum expetunt
auxilium seque super um exemplo ad bonam frugem recipiunt. Quo laudabili impulsi consilio, Itali novissimae Exercitus partis milites singularem caelestem Patronum sibi adoptaverunt. Ex quo enim, re militari
propter novas inductas rationes ac peculiaria munera attributa quam
maxime hodie perfecta, novissimus militum Transmissionibus addictorum Ordo a machinatoribus seiunctus est, eiusdem Ordinis milites
novum suae arti magis idoneum Patronum quaesierunt. Sicut autem
Sancta Barbara, V i r g o et Martyr, per similes Litteras Apostolicas die iv
mensis Decembris anno millesimo nongentesimo quinquagesimo primo
a Nobismet Ipsis sub anulo Piscatoris data, Italis militibus pyroballistariis, nautis, machinariis et exstinguendis incendiis addictis caelestis
660
Patrona confirmata atque renuntiata fuerat ; ita Sanctus Gabriel A r changelus militibus per electricam vim ex longinquo colloquentibus vel
scribentibus vel conspicientibus aptior Patronus scite visus est. Etenim
N o s Ipsi, per Litteras item Apostolicas in forma Brevis, die xn mensis
Ianuarii eiusdem anni, A r t i u m , quae <( Telecommunicationes hybrido
nomine dicuntur eorumque omnium qui, sive viri privati sive privatae
sodalitates, iisdem quodammodo dant operam, memoratum Archangelum,
eo quod m o r t a l i u m generi... exoptatum humanae Redemptionis nuntium detulerat, caelestem Patronum declaravimus. Neque tunc c o n scribere dubitavimus : Sancta Mater Ecclesia progredienti huic populorum cultui non solum numquam offecit, sed curae habuit et habet eum
alere, provehere ac tutari quam m a x i m e ; quandoquidem quidquid veri,
quidquid novi indagando attingitur, id veluti quoddam divinae mentis
vestigium divinaeque potentiae indicium agnoscendum est . Quod si novissimae illae Artes novissimaque instrumenta, prout pacis opera, (( multum multumque valent (ut Nostra verba denuo usurpemus) ad fraternam
hominum communitatem fovendam roborandamque, ad eorum excolendam
vitam, ad liberales artes et ad ingenuas disciplinas quam latissime propagandas ; non minus ad tuendam quoque militum vitam atque ad expeditius efficiendum munus quo inter se coniungantur, ipsa inservire
debent
valeantque.
Cum
igitur
Venerabili
Fratre
Henrico
Pin-
661
super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.
D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
vi mensis Aprilis, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
De speciali mandato Sanctissimi
P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
IV
BEATA MARIA V., (( SANTA MARIA GRECA )) VULGO APPELLATA, IN PRAECIPUAM
PATRONAM OPPIDI (( CORATO )), ARCHIDIOECESIS TRANENSIS, ELIGITUR UNA
CUM S. CATALDO, EP. ET CONF., ET S. GERARDO MAIELLA, CONF
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. Pie invocata, V i r g o Maria mortalibus, saeculi iactatis procelloso pelago, amicum adest perfugium certaque statio salutis. H o c senserunt sentiuntque cives oppidi, cui vulgatum
nomen est (( Corato , quodque finibus archidioecesis Tranensis continetur. Ad augustam enim Deiparam, iii paroeciali templo vetusta imagine expressam et pullo sermone Santa Maria Greca appellatam, in
publicis privatisque necessitatibus fidentes confugiunt, praesentissimam
eius opem imploraturi. Quam precabundi saepe sunt experti, adeo ut Beatissimam Mariam Virginem, nomine illo insignem, peculiarem suam
habeant tutricem rerumque suarum validum praesidium. Cum igitur in
eam tam incensa ferantur pietate, Venerabilis Frater Reginaldus Iosephus Maria Addazi, Archiepiscopus Tranensis et Barolensis, vota excipiens eius loci Cleri, Consilii municipio moderando totiusque populi,
N o s rogavit, ut almam Deiparam, ibidem magnopere veneratam, praecipuam eiusdem oppidi caelestem Patronam renuntiaremus. Nos autem,
quibus nihil est potius quam ut Marianam religionem quoquoversus propagemus, preces huiusmodi libenti animo statuimus audire. Quapropter,
ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatam Mariam Virginem, Santa
43 - ACTA, vol. X X I I I , n. 13. 27-10-1956.
662
Brevibus
Apostolicis
EPISTULA
AD E M U M P. D. VALERIUM TIT. S. SILVESTRI IN CAPITE S. R. E. CARDINALEM
VALERI, S. CONGREGATIONIS DE RELIGIOSIS PRAEFECTUM, PRAESIDEM CONVENTUS UTRIUSQUE CLERI EX UNIVERSA HISPANIA, DE PERFECTIONE RELIGIOSA AC SACERDOTALI DEQUE APOSTOLATU PROVEHENDIS, IN URBE MATRITENSI INDICTI.
663
Congressioni praeeris, gratulationes, vota et hortamenta, quae ex paterno oriuntur animo Nostro, c u m iis omnibus communices, qui vel Episcopali, vel sacerdotali dignitate insigniti, vel ad Religiosos utriusque
sexus Ordines, Congregationes, Instituta Saecularia pertinentes, coetus
eiusmodi participabunt.
Gratulamur
laetamurque
imprimis;
Nobis
enim
perspectum
est
necesse est ut sine E p i s c o p o nihil fat. Quamobrem sacrorum Antistitum erit, ad Apostolicae huius Sedis praescripta, servatisque Codicis
iuris canonici normis, ea omnia prospicere atque efficere, quantum iisdem facultas erit, ut in propria dicione nihil desideretur, quod ad rem
tanti momenti conferre queat; sacris vero utriusque cleri administris
potissimum esto, itemque Religiosis utriusque sexus sodalibus, studiosam, sollertem, concordem, atque invicem adiutricem operam navare,
ita quidem ut quae praecipiuntur ab E p i s c o p o , ea omnia iuvante D e o ad
effectum feliciter deducere enitantur.
Ac praeterea rem silentio praeterire nolumus, quam, utpote necessariam, omnibus perspectam esse confidimus : c u m nempe, hodie praesertim, sacrorum administri nequeant omnes civium ordines, eorumque
varios status variasque condiciones salutari opera sua facile attingere,
optime profecto fecerint si sibi sociam navitatem adsciverint eorum laic o r u m hominum, qui Ecclesiae doctrina instructi et conformati, christianis moribus vivant flagrantique studio ardeant catholicam religionem
propagandi eamque in privatam et publicam vitae actionem exercita-
664
tionemque salutariter inducendi. Quemadmodum igitur id sacris Pastoribus summae erit utilitati, ita pariter m a x i m o honori ac decori l a i c o r u m
ordinis hominibus esse debet, qui apostolicum ministerium ratione quadam, h o c est suo ipsorum adiumento, participare possunt.
Attamen ad haec omnia efficienda nemo est qui non videat quantopere
necesse sit ut sacri ipsi administri christianis virtutibus in exemplum
omnibus praeluceant, atque adeo spiritualem illam vitae perfectionem
totis viribus assequi studeant atque enitantur, quam proprius cuiusque
status ac propria cuiusque munera et officia postulent. Inanis profecto
ac sterilis omnino apostolatus evadit, nisi e sacerdotalibus animis proficiscatur, qui, caelesti gratia aliti ac permoti, vivam Iesu Christi imaginem
suis moribus referant, catholica fide ducantur, divinoque amore ferveant.
Ad evangelicam eiusmodi animorum conformationem institutionemque
sibi procurandam allaborent igitur imprimis sacri utriusque cleri administri; pietatem c o l a n t ; adsiduo precandi studio ardeant; m o r u m integritate eniteant ; et ad sacras disciplinas sibi penitus comparandas ita
se dedant, ut progredientibus nostrorum temporum necessitatibus pares
omnino exsistant.
Ea praesertim quae hac de causa Decessor Noster sanctae mem. Pius X
per A p o s t o l i c a m Adhortationem docuit, quae a verbis incipit Haerent
2
christianae
665
quam ut incensissimum
In Codice autem iuris canonici hoc statuitur : Clerici debent sanctiorem prae laicis vitam interiorem et exteriorem ducere, eisque virtute
et recte factis in exemplum excellere .
cordique opera ita conforment ac moderentur, ut inde uberes salutaresque fructus oriri queant non m o d o ad privatum uniuscuiusque bonum
quod attinet, sed ad christiani etiam populi Ecclesiaeque sanctae profectum et incrementum.
N o s , qui huius rei momentum et gravitatem tanti facimus atque aestimamus, supplici Deum rogamus prece ut Matritensis Congressus ad hoc
assequendum summopere conferat. Quod quidem fore omnino confidimus,
c u m id Nos sperare iubeant tum avita ac firma catholicae Hispaniae fides,
tum eius sacerdotum ac Religiosorum Sodalium incensum christianae perfectionis studium cum actuoso apostolatus ardore coniunctum.
Id omnibus conciliet a D e o Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte
Fili Noster, Hispaniae Sacris Antistitibus, utrique clero, laicis D e o devotis et dicatis, sacris virginibus, ac populo universo effusa caritate impertimus.
D a t u m R o m a e , apud S . Petrum, die x x mensis Septembris, anno
MDCCCCIII, Pontificatus Nostri duodevicesimi.
7
Can. 124.
Luc. 5, 11.
666
ALLOCUTIONES
I
Iis
qui
interfuerunt
Unioni
Conventui
internationali
contra
Romae
habito
cancrum.
Coetibus
adhaerentibus
Nous saluons avec un intrt particulier l'illustre assemble de cancrologues runie sous les auspices de la Ligue Italienne pour la lutte
contre les tumeurs. Ce n'est pas sans motion, vous le comprenez, Messieurs, que Nous contemplons en vous l'esprance de tant de malades, et
mme, au del de leurs maux trop souvent incurables, l'esprance de
toute l'humanit. Dj en 1949, Nous avons eu le plaisir de recevoir
plusieurs d'entre vous et de leur adresser la parole l'occasion de la
(( Semaine d'tudes sur le problme biologique du cancer organise
i>ar Notre Acadmie Pontificale des Sciences.
Depuis lors les recherches n'ont cess de progresser ; l'opinion publique est devenue plus sensible encore tout ce qui touche au domaine du
cancer. Il suffit d'voquer l'agitation que suscite l'annonce de quelque
dcouverte pour mesurer l'attente anxieuse de ceux qui souffrent et de
leurs amis, impuissants les soulager. Dans la plupart des cas, hlas,
les nouvelles auxquelles N o u s faisons allusion ne soulvent que des espoirs
phmres. V o t r e arme patiente de chercheurs a derrire elle une si vaste exprience, tant de documents scientifiquement analyss et classifis,
qu'elle ne peut se faire illusion sur la complexit des problmes et
l'extrme difficult d'une solution relle.
C'est pourquoi vous prouvez le besoin de mettre souvent en commun
le rsultat de vos recherches et de faire en quelque sorte le point de
l'immense campagne poursuivie travers le globe, sous toutes les latitudes et dans tous les milieux, pour arriver mieux dfinir les causes et
la nature spcifique des tumeurs malignes. Nous connaissons en particulier l'activit considrable de l'Union Internationale contre le Cancer, qui
s'efforce d'tablir une liaison entre les organisations des divers pays se
consacrant la lutte contre le cancer. Ces jours-ci se sont runis la
Commission de la Recherche et celle de la Lutte sociale, le Comit des
667
Congrs Internationaux et le Comit Excutif, qui assurent la rpartition et la coordination des travaux, but essentiel de cette remarquable
et grandiose institution. Il Nous plat aussi de mentionner parmi les travaux rcents le premier Symposium sur les antimitotiques tenu Pan dernier par la Ligue Italienne pour la Lutte contre les tumeurs.
Chacun de vous reprsente ici tout un secteur de recherches, toute une
famille de
savants,
des
tablissements
attendue.
temps. C'est au x v i i i sicle que le chirurgien anglais Percival P o t t dnonait un certain rapport entre les tumeurs des ramoneurs et le noir de
fume, dont ils taient constamment couverts. Petit petit on arriva
prciser l'agent chimique responsable ; puis de proche en proche on put
dterminer divers groupes de substances, dont l'action sur l'homme et les
animaux augmentait les risques et la frquence des tumeurs. A dfaut de
prcisions plus grandes sur le mcanisme qui provoquerait le dsordre
initial, on a constat que la structure molculaire elle-mme semblait en
relation avec la nature agressive du corps chimique inculp. On incrimine en particulier certains drivs de l'aniline, employs parfois c o m m e c o lorants dans les produits alimentaires, et la grande presse s'est empare, son habitude, de telle dclaration ce sujet, dont vous aurez eu
sans doute prciser la valeur.
A ct des aspects scientifiques de la lutte contre le cancer, les problmes d'ordre social offrent aussi des difficults apprciables. L ' u n de ceux-
668
ei consiste raliser en temps utile le diagnostic exact du mal. L'exprience clinique dmontre indubitablement que les chances de gurison
sont lies la promptitude avec laquelle le cancer peut tre dcel avec
certitude. Or deux types d'obstacles s'opposent trop souvent ce diagnostic prcoce : les uns proviennent des patients, les autres sont imputables aux mdecins eux-mmes. Chez les malades l'ignorance et la ngligence jouent d'habitude un rle nfaste : l'analphabtisme en particulier et la propension utiliser des remdes populaires, la mconnaissance des lois de l'hygine et le retard apport par incurie la consultation du mdecin ; on remarque que ces facteurs dpendent en gnral
des mauvaises conditions sociales et conomiques des intresss. Le mdecin peut galement se rendre responsable d'une aggravation du cancer
par suite d'une information insuffisante ou par son indcision. Il arrive
que la nature du mal ne soit pas souponne ou aperue, mais aussi qu'on
exagre la gravit et le degr d'incurabilit, ou que l ' o n applique pendant
un certain temps des remdes incapables de procurer une amlioration
sensible. Ces erreurs trouvent une excuse, d'abord, dans la complexit
du diagnostic, mais aussi dans l'insuffisance de l'organisation sanitaire
dpourvue des moyens efficaces d'action. L o chouera le mdecin isol,
un groupe de spcialistes bien entrans n'aura pas de peine formuler
un jugement sr et orienter le malade vers les solutions les plus
indiques.
Une fois tablie avec certitude la prsence du cancer, le mdecin doit
affronter un autre type de problme : celui de l'application des moyens
thrapeutiques. C'est alors qu'avant de recourir aux ressources qu'offrent la chirurgie, la chimiothrapie, les rayons X, le radium, il importe de percevoir nettement le but atteindre et la manire dont il faudra doser chacun de ces procds. A v a n t tout, que le praticien considre
l'homme tout entier, dans l'unit de sa personne, c'est--dire non seulement son tat physique, mais aussi sa psychologie, son idal moral et
spirituel et la place q u ' i l occupe dans son milieu social. Quelles seront
les consquences pratiques des interventions q u ' i l se propose? D a n s
quelle mesure lui est-il permis de risquer une opration grave, dangereuse et comportant des sacrifices importants? Quel profit le malade en
retirera-t-il? Au lieu de lui imposer des infirmits lourdes et permanentes, qui le rduiront l'inactivit presque totale, ne vaut-il pas mieux
q u ' i l continue travailler aussi longtemps que son mal le lui permet?
Parfois, au contraire, le souci de soulager la douleur, de prolonger un
669
pen la vie, d'apporter nn rconfort indispensable, autorisera des traitements onreux, dont l'issue ne laisse gure d'espoir.
Dans chaque cas, s'impose au mdecin une rflexion approfondie, une
vritable mditation, o les facteurs d'ordre humain entreront en ligne
de compte bien plus que les autres. Quelle responsabilit pour celui qui
tient en main les dcisions dernires ! La science pure ici s'efface devant
une comprhension large, dsintresse, sensible tous les impondrables d'ordre affectif, qu'un esprit trop rigide ne saisit pas. La mdecine tire une part de sa grandeur de cette requte imprieuse, qui
la contraint de prter une attention inlassable aux plus humbles lments d'ordre physique, comme aux mobiles secrets et parfois trangement puissants qui animent une volont.
Au terme de ces journes d'tude, Nous voulons vous adresser, Messieurs, Nos vux les plus sincres et N o s encouragements, car Nous ne
pouvons penser sans douleur la somme norme de souffrances, qui
pourrait tre pargne l'humanit, si la nature intime et les causes
profondes du cancer taient mieux connues. N o u s demandons Dieu
d'clairer vos esprits, de susciter les intuitions de gnie qui font avancer
la science ; mais Nous lui demandons surtout pour chacun de vous la patience et la persvrance dans un travail souvent fastidieux et dcevant. L o d'aucuns pourraient parfois s'exasprer, l'homme soutenu
par la foi, par l'amour de Dieu et du prochain, offre gnreusement ses
efforts au Seigneur en une prire et une supplication. Si le Crateur a
permis le dclanchement de ces anomalies redoutables que sont les carcinomes, il a permis aussi les anomalies encore plus graves, que sont
les pchs et les maux de l'me. Dans leur grand effort de collaboration
fraternelle, les hommes arriveront bientt, Nous l'esprons vivement,
prvenir, rduire, ou mme supprimer les premires; mais Nous voudrions encore davantage les voir s'unir avec ardeur et persvrance
pour lutter contre le mal moral bien pire que la maladie du c o r p s . Il
serait faux de prtendre qu'une telle union et une telle lutte n'existent
pas et ne portent pas leurs fruits ; mais pourquoi faut-il qu'il y manque
si souvent l'intense application, avec laquelle l'humanit poursuit et
combat la douleur?
Telle est la pense que Nous a suggre, Messieurs, l'examen de vos
travaux admirables, et Nous la livrons vos mditations. Nous ne manquerons pas d'adresser au Tout-Puissant Nos prires pour leur plus
670
II
lis
qui
de re
interfuerunt
Conventui
oeconomica, Romae
Sodalitate
internationali
Scientiarum
habito. *
671
672
l'lment matriel, quantitatif, et ngligeaient l'essentiel, l'lment humain, les relations qui unissent l'individu la socit et lui imposent
des normes, non point matrielles, mais morales dans la manire d'user
des biens matriels. Dtourns de leur fin communautaire, ceux-ci devenaient des moyens d'exploitation du plus faible par le plus fort, sous la
loi de la seule concurrence impitoyable.
P o u r remdier ce dfaut, le marxisme s'efforce de remettre en
valeur l'aspect social de l'conomie et d'viter que les particuliers n ' a c c a
parent leur profit exclusif les moyens de production. Mais, par une
erreur non moins funeste, il prtend ne voir dans l'homme qu'un agent
conomique et faire dpendre des rapports de production toute la structure de la socit humaine. S'il n'est plus livr au jeu arbitraire des puissances d'argent, l'homme se trouve alors enferm et cras dans le cadre
social d'une socit durcie par l'limination des valeurs spirituelles, et
aussi impitoyable dans ses ractions et ses exigences que le caprice des
volonts particulires. De part et d'autre, on a omis de regarder le fait
conomique dans toute son ampleur : la fois matriel et humain, quantitatif et moral, individuel et social. Au del des besoins physiques de l'homme et des intrts qu'ils c o m m a n d e n t ; au del de son insertion dans
des rapports sociaux de production, il fallait envisager l'activit vraiment libre, personnelle et communautaire, du sujet de l'conomie. Celuici, quand il produit, achte, vend, consomme des biens, reste m par
une intention dtermine, qui peut tre la simple satisfaction d'un apptit naturel, mais aussi l'expression d'une attitude toute subjective, commande par le sentiment ou par la passion. C'est ainsi que des raisons
d'amour-propre, de prestige, de vindicte, peuvent renverser compltement la direction d'une dcision conomique. Toutefois ces facteurs
introduisent surtout dans l'conomie des perturbations
et des trou-
il faut donc
monter plus haut encore, et apprcier l'importance de la dcision vraiment personnelle et libre, c'est--dire pleinement rationelle et motive,
susceptibles par consquent d'entrer c o m m e lment positif dans l'dification d'une science conomique. D'minents reprsentants de votre
spcialit ont soulign avec force la signification vraie du rle de l'entrepreneur, son action constructive et dterminante dans le progrs
conomique. Au dessus des agents subalternes qui excutent simplement
le travail prescrit, on trouve les chefs, les hommes d'initiative, qui impriment sur les vnements la marque de leur individualit, dcouvrent des voies nouvelles, comuniquent une impulsion dcisive, trans-
673
forment les mthodes et multiplient en d'tonnantes proportions le rendement des hommes et des machines. Et l ' o n aurait bien tort de croire
qu'une telle activit concide toujours avec leur intrt propre, ne rpond
qu' des mobiles gostes. Qu'on la compare plutt l'invention scientifique,
l'uvre
artistique
jaillie
d'une
inspiration
dsintress,
et
Cherchez
MATTH. 6, 33.
674
d'un ordre divin? Elle apprend matriser l'instinct qui pousse jouir
sans frein de la richesse; elle invite prfrer la pauvret comme un
moyen de libration personnelle et de service social. Mme l'poque
moderne, avide de commodits et de plaisirs, il ne manque pas d'mes
assez nobles pour choisir la voie du dtachement et p o u r prfrer les
valeurs spirituelles tout ce qui passe avec le temps.
Si les travaux des techniciens de l'conomie n'abordent pas directement ce plan de ralits, ils peuvent toutefois trouver leur orientation
dans une conception d'ensemble de leur science, qui fasse place ce comportement et aux principes qu'ils prsupposent ; ils y trouveront, Nous
en sommes sr, de trs heureuses inspirations.
Nous esprons, Messieurs, que votre Congrs se conciliera sur une note
confiante, malgr les cueils innombrables qui jalonnent la route d'un
progrs dans la stabilit. Si tous ont le courage d'affronter loyalement
les difficults sans se dissimuler ni fausser aucun des aspects de la ralit, Nous ne doutons pas que vous puissiez bientt vous fliciter du
rsultat de vos efforts et les poursuivre avec plus d'ardeur encore, en
resserrant entre vous les liens d'une troite et fconde collaboration.
En gage des faveurs divines que Nous appelons avec instance sur
vous-mmes, vos familles, tous ceux qui vous sont chers, Nous vous accordons de grand cur Notre Bndiction Apostolique.
III
Iis
qui
ab
interfuerunt
Conventui
internationali
Moderatorum
Sodalitatis
Apostolatu Orationis. *
675
P. X, n. 2 - Epitome n. 847 2.
676
H a e c est ratio, qua enixe optamus, ut ii omnes, qui in externa apostolatus opera incumbunt, apostolatui orationis adhaereant eiusque spiritu
imbuantur : clerici et laici, viri et feminae, qui in A c t i o n e Catholica
vel in aliis consociationibus apostolatum hierarchicum adiuvant.
3. Et quidem enixe optandum est, ut adhaereant apostolatui orationis
secundum eam formam quam vestra pia Sodalitas praebet. Si enim, sicut
in aliis piis Consociationibus praescribitur, proficuum et laudandum
est, ut cotidie certae preces recitentur ad certas indulgentias lucrandas
vel ad certa opera apostolica adiuvanda, vestra Sodalitas ne talia quidem pia opera a fidelibus iubendo postulat, et tamen eos ad formam
perfectam apostolatus orationis educat, ut scilicet cotidie omnes suas et
preces et actiones, ea quae faciunt et quae patiuntur, quae eis accidunt
bona et mala, i m m o se ipsos D e o et Christo offerant, et ut Iesu Christi
Sacrificio, c u i quam saepissime possunt, assistant, se iungant, ad imitandum exemplum Beatissimae V i r g i n i s Mariae et ad mentem Summi
Pontificis, p r o b o n o et incremento totius Ecclesiae.
2
loquitur : (( Sicut ego meipsum, expansis in Cruce manibus et nudo corpore, pro peccatis tuis D e o Patri sponte obtuli, ita ut nihil in me remaneret, quin totum in sacrificium divinae placationis transiret ; ita debes
et tu temetipsum mihi voluntarie in oblationem puram et sanctam, c o tidie in Missa, cum omnibus viribus et affectibus tuis, quanto intimius
vales, offerre ; quibus verbis adiungamus : P r o salute mundi ; en medulla et essentia Apostolatus Orationis ! Ex quo p r o iis qui eum exercent, fere necessario consequitur ut eorum vita semper purior et sanctior fiat, Christo conformentur, ita ut non possint non anici amore Iesu
Christi in eoque crescere et eo ipso etiam in cultu Sacratissimi Cordis
Redemptoris. H i c enim aliud non est ac devotio studiosissima erga amorem divino-humanum Iesu secundum totam suam amplitudinem, ab amore increato et infinito usque ad palpitationes cordis sui humani creati,
quae sunt veluti undae adspectabiles et patentes ex mari magno illius
amoris ad nos translatae. Q u o magis ultro illa devotio exsurgit et evolvitur, et h o c , secundum naturalem cursum rerum, effectus Apostolatus Orationis erit , eo sincerior censenda est esse, et eo altiores
radices in animo aget.
4. Ex iis quae hucusque dicta sunt, facile patet A p o s t o l a t u m Orationis
non esse consociationem vel membrorum ordinationem compositionem-
1,
iv, e. 8, 1-2.
677
ordinatione compositioneque
carere nequit,
tamen
NUNTIUS RADIOPHONICUS
IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI VII INTERNATIONALI MEDICORUM CATHOLICORUM IN URBE CAPITE HOLLANDIAE AB (( ASSOCIATION INTERNATIONALE DES
MDECINS CATHOLIQUES )) INDICTO. *
Introduction
En septembre 1949 Nous avions le plaisir de recevoir les participants
e
678
I. c. pag. 559.
679
ncessaires, le droit tre protg des dangers qui les menacent, l'individu
le reoit immdiatement du Crateur, non d'un autre homme, ni de groupes d'hommes, non de l'Etat ou de groupes d'Etats, ni d'aucune autorit
politique. Ce droit, l'individu le reoit d'abord en lui-mme et pour
lui mme, puis en relation avec les autres hommes et avec la socit, et
cela non seulement dans l'ordre de l'action prsente, mais aussi dans celui de la finalit. C'est s'carter de la pense des Papes clairement exprime que de considrer l'homme dans sa relation avec la socit c o m m e s'il
tait insr dans la pense organique de l'organisme physique ; un
membre physique particulier a sans doute une certaine existence propre,
mais, comme tel, il n'existe en aucune faon pour lui-mme ; il est absorb
finalement par l'ensemble de l'organisme. Le principe : civitas propter
cives, non cives propter civitatem est un hritage antique de la tradition catholique et fut repris dans l'enseignement des Papes Lon X I I I ,
P i e X, Pie X I , non de manire occasionnelle, mais en termes explicites,
forts et prcis. L'individu n'est pas seulement antrieur la socit par
son origine, mais il lui est aussi suprieur par sa destine. La socit,
la formation et au dveloppement de laquelle les individus sont ordonns, n'est que le moyen universel voulu par la nature pour mettre les
personnes en rapport avec d'autres personnes. Cette relation de la partie
au tout est ici entirement diffrente de celle qui existe dans l'organisme
physique. Quand l'homme entre par la naissance dans la socit, il est
dj pourvu par le Crateur de droits indpendants ; il dploie son activit
en donnant et en recevant et, par sa collaboration avec les autres hommes, il cre des valeurs et obtient des rsultats que seul il ne serait pas capable l'obtenir et dont il ne peut mme, c o m m e personne individuelle,
tre le porteur. Ces nouvelles valeurs manifestent que la socit possde
une prminence et une dignit p r o p r e ; mais ceci n'entrane pas une
transformation de la relation, que Nous esquissions plus haut, car ces
mmes valeurs suprieures (comme la socit elle-mme) sont rapportes
leur tour par la nature l'individu et aux personnes.
Ou ne peut concder la spculation le droit illimit de systmatiser
et de construire, mme quand elle concide avec les dclarations des Papes, et cela en des matires qui concernent les questions fondamentales
du droit en gnral. Il n'est nullement prouv que le point de dpart
et le fondement de toute structure juridique et de toute justification du
droit sojt la ralisation, voulue par le Crateur, de la nature humaine
parfaite, et que ce but postule la subordination de l'individu la socit,
dont il dpend immdiatement, de celle-ci une socit suprieure, et
680
ainsi de suite, j u s q u ' la socit parfaite, l'Etat. Cette faon de considrer les choses est contraire ce que les derniers Papes ont dclar ce
sujet. Il ne faut pas non plus vouloir distinguer dans la pense des Papes
entre l'ordre de la ralisation actuelle et celui de la finalit. Les Papes ont
entendu et ont voulu que l ' o n entende de l'un c o m m e de l'autre le
principe fondamental sur l'origine du droit la vie. Il est indniable
que beaucoup considrent le principe de totalit, c o m m e dterminant
dans l'intelligence de la relation qui unit l'individu la socit. Mais
l'application de ce principe aux questions concrtes concernant l'origine
et les limites du droit la vie, dont Nous parlons maintenant, soulve
des objections srieuses. On oublie d'abord que le principe de totalit
ne vaut que pour le tout c o m m e tel l'gard de la partie c o m m e telle :
c'est la question de droit. Mais celle de fait se pose aussi : les deux termes, dont il s'agit, sont-ils entre eux dans un rapport de tout partie, et
lequel? Dj dans l'allocution du 14 septembre 1952, alors q u ' i l s'agissait
de dterminer les limites prcises du droit de la socit envers le corps et
la vie des personnes physiques, Nous avons expliqu le sens et l'importance du principe de totalit, et N o u s avons expressment mis en garde
contre les applications errones de ce p r i n c i p e .
Le morale
mdicale
681
ou
effective des pratiques anticonceptionnelles, toujours dans le cas d'indications objectivement srieuses. Le mdecin se trouve ici devant l ' o b l i ;
Acta Apost. Sedis, vol. XXXXIII, pag. 835 ss., 855 ss.
682
droit
mdical
Le droit mdical c o m p r e n d l'ensemble des normes qui, dans une communaut politique, concernent la personne et l'activit du mdecin et dont
l'observation peut tre impose par les moyens de coercition du droit public. Ces normes peuvent tre formules ou promulgues immdiatement
par l'autorit politique, ou bien tre seulement autorises ou sanctionnes
par elle. Le droit pourait aussi s'entendre c o m m e le (( iustum , c'est--dire ce que chacun selon les rgles de la justice peut exiger c o m m e sien (qu'il
ait ou non le moyen de faire prvaloir son droit par la f o r c e ) . On pourrait
encore entendre le droit subjectivement c o m m e la domination, reconnue par l'ordre moral, que le sujet du droit exerce sur l'objet du droit,
et en vertu de laquelle le sujet peut rclamer le <( iustum quiconque
en est redevable ; ce droit subjectif est susceptible lui aussi de bnficier
du pouvoir de coercition .Le droit mdical ne peut renoncer sans plus
aucune de ces deux conceptions du droit ou s'en dsintresser.
Toutefois c'est sur le droit mdical au premier sens que N o u s insisterons. L'existence d'un tel droit est une ncessit, car la personne et l'activit lu mdecin ont une telle influence sur la paix et la scurit de la
vie dans la communaut politique, que l'absence de ces normes, leur imprcision ou le dfaut de caractre coercitif, ne sont pas compatibles
avec le bien de l'ensemble. Les obligations purement morales sont trop
vagues dans la ralit concrte de la vie, et prtent des interprtations
t r o p diverses pour garantir par elles seules l'ordre dans la socit. Il
faut donc les complter et les prciser par la droit positif. La formation
du mdecin, ses connaissances thoriques et pratiques, les garanties et
la vigilance requises en cette matire dans l'intrt de la communaut,
683
tout cela doit tre fix, mais ne l'est pas suffisamment par l'ordre moral
qui, de plus, ne dispose pas du pouvoir de coercition. En raison des
bien importants confis au mdecin par l'individu et par la communaut, la ncessit d'un droit mdical apparat indubitable.
On en
trouve confirmation dans le fait que tous les pays civiliss possdent un
droit semblable, mme, si sa formulation prsente des diffrences plus
ou moins notables suivant les cas.
Le contenu matriel du droit mdical est dtermin d'abord par sa
fin immanente. On se demandera d'abord ce qu'il faut exiger du mdecin et lui concder pour qu'il puisse atteindre le but de sa profession :
a i d e r et gurir, ne pas faire de tort ni tuer . Le mme principe permet
de fixer les exigences des individus et de la communaut l'gard du mdecin, pour autant qu'elles doivent tre exprimes dans le droit mdical.
Il est videmment draisonnable et impossible de vouloir prciser et rgler par des lois tout ce qui peut servir au mdecin, ainsi que toutes les
requtes qu'on peut lui faire. En gnral on doit viter une surabondance de lois, considre depuis l'antiquit comme symptme de dcadence
d'un Etat (de l la formule prgnante de Tacite : corruptissimos re5
684
dire que chacun d'eux est matre sur son terrain et n'admet pas l'intrusion de l'autre. Mais ce n'est vrai qu'en partie car le droit positif
n'a valeur ni force excutoire que dans la mesure o il est reconnu par
Dieu, source dernire et suprme de tout droit. Dieu par ailleurs ne peut
jamais appuyer de son autorit une loi, qui le contredit lui-mme, c'est-dire contredit l'ordre moral q u ' i l a lui-mme instaur et rendu obligatoire. Il s'ensuit que le droit mdical est subordonn la morale
mdicale, qui exprime l'ordre moral voulu par D i e u .
Le droit mdical ne peut d o n c jamais permettre que le mdecin ou
le patient pratiquent l'euthanasie directe, et le mdecin ne peut jamais
la pratiquer sur lui-mme ni sur les autres. Cela vaut aussi p o u r la suppression directe du ftus et les actes mdicaux, qui contredisent la l o i de
Dieu clairement manifeste. En tout cela le droit mdical n'a aucune autorit et le mdecin n'est pas tenu de lui obir. Il doit bien au contraire ne
pas en tenir c o m p t e ; toute assistance formelle lui est mme interdite,
tandis que l'assistance matrielle tombe sous les normes gnrales de
la ((cooperatio materialis. Le droit mdical, qui ne tient pas compte de
la morale ou s'y oppose, renferme une contradiction interne et il est
inutile de s'y attarder. Dans les autres cas, il faut viter toute opposition entre droit et morale et veiller ce que, chacun conservant son caractre propre, ils se compltent et s'appuient mutuellement. Si on les
assujettit trop l'un l'autre, on s'expose voir le sens moral cder au
juridisme, au lgalisme, ou au minimalisme. Ce serait un srieux inconvnient, car l'intention du mdecin, c o m m e celle du patient, est l'lment
prpondrant et celui qui anime les autres. Il peut s'ensuivre aussi que
l'obligation iuridique provenant du domaine moral exerce une influence
exagre sur les consciences et conduise un rigorisme insupportable,
ou que la domination impitoyable du droit se substitue la morale et la
rduise une observation consciencieuse, universelle, des prescriptions
du droit.
Mais il est galement dangereux de trop sparer le droit de la morale.
Celle-ci risque alors de glisser dans une sorte d'individualisme, car une
attention t r o p concentre sur les lments moraux fait perdre de vue les
donnes objectives clairement circonscrites dans le d r o i t ; on peut en
arriver ainsi une thique de situation fausse et trop subjective. Quand
le droit s'carte trop de la morale, il tend au positivisme juridique exagr et mme extrme, qui, en plusieurs cas, constitue un pril p o u r le jugement et l'action du mdecin. N o u s pensons plus d'un c o d e juridique
mdical, dans lequel, moyennant des indications dtermines et certaines
685
collaboration
sur
le
plan international
686
687
LANCIANENSIS ET ORTONENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM
E x c m u s P . D . Benignus Lucianus Migliorini, Archiepiscopus Lancianensis et Episcopus Ortonensis, ab A p o s t o l i c a Sede nuper expostulavit ut territorium pagi vulgo Treglio nuncupati, ad dioecesim
Ortonensem in praesens pertinens nimio tamen spatii intervallo ab episcopali Sede separatum, ab eadem dioecesi Ortonensi distraheretur et
archidioecesi Lancianensi, ad quam brevior patet accessus, uniretur.
Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata hanc petitionem in animarum bonum cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo
D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P p . X I I tributarum, porrectis
precibus benigne adnuendum censuit.
Quapropter suppleto,
habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub p l u m b o Litterae datae forent, decernere dignata est ut territorium pagi vulgo Treglio nuncupati a dioecesi
Ortonensi dismembraretur et archidioecesi Lancianensi aggregaretur,
mutatis hac ratione utriusque Ecclesiae finibus.
Ad haec autem perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat
memoratum Excium P . D . Benignum Lucianum Migliorini, Archiepiscopum Lancianensem et E p i s c o p u m Ortonensem, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo
agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
facto
688
onere mittendi quam primum ad eamdem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
D a t u m R o m a e , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die
24 Aprilis 1956.
F r . A. I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis
^ ^"
Iosephus Ferretto,
Adsessor
HISPALEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI MARCELLI SPINOLA MAESTRE,
CARDINALIS ARCHIEPISCOPI HISPALENSIS, FUNDATORIS CONGREGATIONIS
ANCILLARUM CONCBPTIONISTARUM A DIVINO CORDE IESU.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio introductionis
de
quo
agitur.
Sanctus Petrus
(Cf.
Pt. 5, 1-4).
Inter eximios sane in pascendo et excolendo dominico grege pastores,
iuxta hoc A p o s t o l o r u m principis monitum, enituit D e i Servus Marcellus
Spinola Maestre.
E nobili Ioanne Spinola et sanguine adhuc nobiliore A n t o n i a Maestre
ortus est Marcellus, die 14 Ianuarii anni 1835 in civitate Sancti Ferdinandi, intra fines archidioecesis Hispalensis,
689
perfecit.
Nobilis adulescentis nota erat morum integritas, qui cotidie ad Sac r a m S y n a x i m accedebat et pia meditatione aliisque devotis operibus
per arctas perfectionis vias incedebat, bonum Christi odorem in aulis
Universitatum studiorum diffundendo.
Obtenta
anno
1856
Licentia
in
iurisprudentia,
patroni
munus,
Huelvae, exercere incepit, pauperum et egenorum causas strenue defendendo et quidem, sui patrimonii aere contentus, gratuito. At forum ei
minime arridebat. Studiis hinc iuris derelictis, Seminarium Hispalense
ingressus
est,
et
ecclesiasticarum
disciplinarum
curriculo
emenso,
ad
Sanctum
Laurentium
in
eadem
archiepiscopali
urbe
A n n o 1879 inter Canonicos cathedralis ecclesiae eum cooptavit et iudicem prosynodalem constituit. Neque hic destitit F a m u l i Dei ad honoris
amplioris gradum ascensus. E t e n i m anno 1881 episcopus auxiliaris
Hispalensis eligitur et consecratur sub titulo ecclesiae Milensis, et
anno 1884 Antistes Cauriensis est renuntiatus. M o x totam dioecesim
visitavit et eximius apud omnes suo apostolatu et virtutibus apparuit.
P o s t biennium ad sedem Malacitanam translatus est, in qua impigre
iteravit quod in dioecesi Cauriensi fecerat, ita ut Malacitani multum
in eo gloriarentur quod episcopum sanctum, qui uti P o n t i f e x , pontem
seipsum D e u m inter et p r o x i m o s reddidisset, haberent.
A n n o dein 1896 idem Leo P a p a X I I I eum ad Hispalensem archiepiscopalem ecclesiam promovit, quam usque ad obitum firmiter rexit.
690
691
Servatis itaque omnibus de iure praescriptis, instante R e v m o D o mino I a c o b o F l o r e s , Pontificii in Urbe Collegii Hispanici Rectore ac
Postulatore huius Causae legitime constituto, Emus ac Revmus D o m i nus Cardinalis Fridericus Tedeschini, Episcopus Tusculan., eiusdem
Causae Ponens, die 14 Februarii 1956, in Ordinario Coetu S. Rituum
Congregationis, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit Commissio Introductionis
Causae w casu et ad
effectum de quo
agitur, et
si
Sanctissimo
Affirmative,
seu
signandam
esse
commissio-
placuerit.
ratam
habens,
commissionem
Sua manu
Introductionis
subsignare
Causae
benigne
Servi
Dei
dignata est.
692
ACTA TRIBUNALIUM
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS
Citatio
edictalis
ROMANA
NULLITATIS MATRIMONII (CARTHY - MARCBLLINl)
Santini,
Officialis
Frazzano,
Cancellarius
An. et vol. X X X X V I I I
29 Octobris 1956
(Ser. II, v. X X I I I ) - N. U
OFFICIALE
NEO P AMPILONEN.
NEO-PAMPILONENSIS ECCLESIA, IN COLUMBIA, AD GRADUM PERDUCITUR METROPOLIS, ATQUE CAPUT EFFICITUR NOVAE PROVINCIAE ECCLESIASTICAE
P I U S
E P I S C O P U S
694
sequuntur, decernimus. A Bogotensis metrpolis ab eiusque p r o tempore Archiepiscopi iure simul dioeceses, simul E p i s c o p o s eximimus NeoPampilonensem, Succursensem et S. Aegidii, atque Bucaramanguensem ;
quod et dicendum est de praelatura ac de Praelato nullius Bertraniae in Catatumbo, quos a iure metrpolis atque Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia solvimus. Ex quibus Ecclesiis, Neo-Pampilonensem
dioecesim ad gradum et dignitatem perducimus archiepiscopalis metropolitanae Sedis, c u m omnibus iuribus et privilegiis, quibus ceterae eiusdem honoris archidioeceses ad communis iuris normam gaudent ; cui ut
suffraganeas et obnoxias subdimus Ecclesias, quas a propria metropoli
supra separavimus. P o r r o ex hisce ita ordinatis Sedibus novam efficimus ecclesiasticam provinciam, Neo-Pampilonensem, ex eiusdem nominis metropoli appellandam, quae scilicet eadem componetur Ecclesia capite territoriis vero aucta, quae in Decreto S. Consilii Christianae Fidei Propagandae Cum peculiares , die quarto decimo huius
mensis et anni dato, describuntur atque dioecesibus suffraganeis Succursensi et S. Aegidii, Bucaramanguensi et Cucutensi, quarum postremam per alias sub plumbo Litteras hoc ipso die creavimus, ac denique
praelatura <( nullius Bertraniae in Catatumbo. Praesulem igitur sTeoPampilonensem, sive primum sive eius successores, dignitate et gradu
Archiepiscopi Metropolitae insignimus, omnibusque iuribus, honoribus
et privilegiis instruimus, at etiam officiis et oneribus astringimus, quibus
ceteri per terrarum orbem Metropolitae ad iuris normam et decorantur
et tenentur. Cui item potestatem facimus, ut assolet, Crucem ante se
ferendi, intra fines tamen suae archidioecesis, sacrumque gestandi pallium, postquam tamen in publico Consistorio illud rite postulaverit atque
obtinuerit ; eidemque ut suffraganeos subdimus earum Ordinarios Ecclesiarum, quas numeravimus. Iubemus denique ut cathedrale Canonicorum
Neo-Pampilonensium Collegium ad gradum, titulum honoremque perducatur metropolitani archiepiscopalis Collegii, c u m omnibus iuribus ac
privilegiis, simulque obligationibus, quae iure et consuetudine omnes
eiusdem dignitatis Canonicorum Coetus consequuntur. Quam post E c c l e siarum ordinationem, Bogotensis metrpolis has quinque habebit suffraganeas Ecclesias :
695
subdelegandas ecclesiastica dignitate praedito, et onus imponimus huiusmodi peractae rei documenta exarandi, eorumque ad unguem exacta
exempla quam primum ad S. Consistoriale Consilium mittendi. Quod si
evenerit ut, quo tempore haec ad effectum erunt deducenda, alius A p o stolicae in Columbia Nuntiaturae praeerit, huic similiter potestates concedimus et negotium perficiendi et virum subdelegandi.
H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit, ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summ o r u m Pontificum iussa non fecerint.
D a t u m R o m a e , apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Maii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Caesar
Loco ffi Plumbi
Serafini,
Federici,
Proton.
Apost.
Proton.
Apost.
696
II
NEO-PAMPILONENSIS
(CUCUTENSIS)
BISTRACTIS A NBO-PAMPILONENSI ECCLESIA QUIBUSDAM CURIIS, NOVA EFFICITUR DIOECESIS, CUCUTENSIS )) APPELLANDA.
P I U S
E P I S C O P U S
omnium
utilitati consulere
cupientes,
quas
omnipo-
vulgata
appellatione :
Villa
Rosario,
San Cayetano, Santiago, Gramalote, Lourdes, Sardinata, Zulia, et Carmen de N a z a r e t ; ex eaque dioecesim condimus, Gucutensem ab eadem
Cucuta urbe nuncupandam, iisdem finibus circumscribendam atque urbs
curiaeque, quarum nomen fecimus. In qua urbe Cucuta, ut patet, sedes
erit ac domicilium sacri Praesulis,
cathedra
quoque
Episcopi
inibi
has
Litteras
ad
cathedralis
templi
dignitatem
evehimus,
cum
697
Ecclesiae Neo-Pampilonensi, quam hoc ipso die, per alias sub plumbo
Litteras, ad metrpolis dignitatem extollimus, Praesulemque Cucutensem Neo-Pampilonensi Metropolitae auctoritati subicimus. Ut vero sacra
sollemnia Numini adorando
utque
Episcopus consilio ac navitate eorum virorum nitatur, qui mentis animique dotibus excellant, volumus ut in nova dioecesi, ubi primum fas
erit, cathedrale Canonicorum Collegium condatur, iuxta peculiares normas aliis sub plumbo Litteris a Nobis edendas; libenter tamen hanc
permittimus licentiam ut, quoad usque id fieri nequeat, Canonicorum
l o c o dioecesani renuntientur Consultores, qui E p i s c o p o eadem ratione
assint. Episcopalem mensam, quam appellant, sive Curiae fructus constituent, sive a fidelibus oblatae pecuniae, sive dos a publica auctoritate
danda, sive denique mille quingenti nummi (vulgo pesos), qui singulis
mensibus ex bonis curiae, seu paroeciae, titulo cathedralis Cucutensis
templi E p i s c o p o erunt solvendi. Cum autem ii pueri summa sint cura
fovendi, quos Christi animorumque amor ad sacerdotalia officia alliciat
obeunda, volumus ut quam primum Cucutensis Episcopus elementarium
exstruat Seminarium, ad normam iuris et iuxta leges a S. Consilio Seminariis Studiorumque Universitatibus praeposito latas. Cum vero ipsi
ita adoleverint, ut ad philosophiae ac sacrae theologiae- studia aggrediantur oporteat, ex hoc Seminario iuvenes partim ad maius Neo-Pampilonense Seminarium, partim, scilicet optimi quique, R o m a m in Pontificum! Ephebeum
Pianum
Latinum Americanum
mittentur,
ut
hisce
Sede vacante,
electionem, ad aliaque istius generis, ea serventur quae Codex Iuris Canonici praescribit. Item volumus ut, simul atque huius dioecesis erectio
ad effectum deducta fuerit, clerici Ecclesiae illi censeantur ascripti, in
cuius finibus, ab his Litteris determinatis, ecclesiasticum habeant vel
beneficium, quod vocant, vel officium ; ceteri, vero ei dioecesi addicantur,
in cuius territorio legitime degant. Documenta denique et acta, quae
ad Cucutensem Ecclesiam, ad eiusque fideles ac bona temporalia respiciant, a Neo-Pampilonensi Curia ad novam Cucutensem Curiam rite
mittantur, in tabulario de more servanda. Quae his Litteris decrevimus
efficienda curabit venerabilis Frater Paulus Bertoli, quem diximus, cui
omnes agendae rei potestates cedent, cuilibet etiam delegandae, d u m m o d o
698
ecclesiastica dignitate p o l l e n t i ;
idem
onus
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
Albertus
Caesar
Loco B Plumbi
Serafini,
Federici,
Proton.
Apost.
Proton.
Apost.
699
ALLOCUTIONES
I
Iis
Qui interfuerunt
domadam Romae
storale
Ministerium
aptius
de
hodiernis
provehendum.
Clero Italiae
postulatis
ac
per heb-
normis ad Pa-
Di gran cuore vi diamo il benvenuto, Venerabili Fratelli e diletti figli partecipanti alla VI Settimana Nazionale di Aggiornamento Pastorale nella eterna Citt. Sappiamo che con la scelta di R o m a a sede delle vostre riunioni in quest'anno, il vostro Centro ha voluto render filiale
omaggio alla Nostra persona, e insieme testimoniare il suo sviluppo ed
affermare la volont di estenderne l'influsso il pi largamente possibile. E veramente proprio di quest'alma Mater, R o m a , il comunicare
alle opere, anche se sorte in lontane regioni, purch ad essa congiunte
nel medesimo spirito, quasi il crisma della universalit, in contraccambio del pregio che da quelle le proviene.
Nelle informazioni, che avete avuto la bont d ' i n v i a r c i , si ricorda che
il Centro di Orientamento Pastorale sorto in Milano nel settembre
1953, in seno all'Istituto di Studi Superiori Didascaleion . Mentre esso
era dapprima ristretto alla diocesi Ambrosiana, si sent ben presto la
o
necessit di diffonderlo in tutta l'Italia c o n un triplice scopo : I aggiornare il Clero e il Laicato cattolico sui movimenti tendenti a far fiorire
la vita cristiana, illuminandone il profondo valore alla luce della teologia
dogmatica e morale, della sociologia e della storia ; 2 studiare gl'impegni
direttivi, che si devono assumere, e i mezzi pratici, che si devono usare,
per una azione luminosa e feconda ; 3 attuare una intesa di coordinamento
dell'azione pastorale, che pone in Italia problemi di carattere generale. Il
Centro medesimo ha un organo trimestrale Orientamenti Pastorali ,
che si propone l'ufficio di orientare aggiornare coordinare , e promuovere soprattutto le a Settimane nazionali di Aggiornamento Pastorale , delle quali la presente, che la sesta, ha per tema fondamentale La
parola di D i o nella comunit cristiana ; tema che si suddivide alla sua
volta in molteplici argomenti speciali. una ricchezza, vorremmo quasi
700
la sua misura e il suo ultimo orientamento I nella predicazione di Cristo e 2 in quella della Chiesa.
701
quaerit;
qui autem
quaerit
gloriam
eius, qui misit eum, hic verax est, et iniustitia in illo non est .
Un secondo segno caratteristico la sua dedizione al servizio delle ani2
Bonus
pastor
animam suam dat pro ovibus suis . Egli si donava agli uomini e alle
anime in sempre rinnovata predicazione della Parola di D i o : portandosi
4
10
le similitudini, con le quali egli rivestiva la parola di D i o , aftinch rimanesse scolpita nel cuore degli uomini e li inducesse alla riflessione. In
tal guisa l'annunzio della Parola di D i o era mosso nel Signore da un immenso, instancabile, operoso amore verso le anime.
Come terzo elemento caratteristico troviamo una calma di giudizio e
un'intima indipendenza dal gradimento c o m e dallo scontento, dal favore
come dal disfavore degli uomini. Con la sua aperta riprovazione
della vanagloria e dell'ambizione degli Scribi e dei Farisei egli mostrava
il suo pieno distacco dal plauso del p o p o l o e delle classi dirigenti.
11
La
MARC. 8, 2.
MARC. 8, 2.
Lue. 4, 15.
Lue. 5, 1.
MARC 4, 1.
MATTH. 5, 1; 15, 29.
10
11
MATTH.
23,
1-13.
702
fuggi
12
14
quindi
15
passivit;
16
la costante v i g i l a n z a ;
parola e al volere di D i o .
17
1 8
19
sicuro nel premuroso e previdente amore del Padre celeste, e quindi non
debbono affannarsi eccessivamente per la cura dei beni materiali.
21
Io. 6, 15.
13
MARO.
MATTH.
9,
11;
Lue.
11, 16-17;
19,
37,
7,
21.
40;
Io.
15
MATTH.
16,
16
MATTH.
7,
1 7
1S
6;
13;
MATTH.
7,
19
MATTH.
10,
21;
20
MATTH.
6,
9;
21
MATTH.
6,
25.
Luc.
25,
19,
12,
21.
17;
28.
22,
33.
37.
1.
23.
Luc.
30.
11,
28.
19,
6-15.
703
22
Christum
sed
Iesum
crucifixum
23
Non
enim
nosmet
ipsos
praedica-
24
Christum .
Per tutto il restante oggetto della predicazione di Cristo Ci restringeremo a nominare semplicemente oltre le grandi promesse di Lui (il
cielo, l'Eucaristia, la risurrezione, la vita eterna) i doveri di cui parlava, per conoscere cos ci di cui egli trattava, come lo apprezzava, come
10 accentuava, aifinch il Sacerdote in cura pastorale non perda mai di
vista i medesimi argomenti, ma a tempo opportuno li esprima nelle sue
prediche, memore del pensiero : Il Signore ha fatto cos.
Ora tra quei precetti troviamo innanzi tutto il dovere della preghiera;
25
2 6
2 8
27
2 9
3 0
3 1
3 2
3 3
la dot-
23
24
25
20
27
M A T T H . 10, 32-39.
1 Cor. 1. 23.
2 Cor. 4, 5.
Lue.
Luc.
18,
14,
MATTH.
1;
11;
5,
MATTH.
18,
28
Luc. 9, 23.
MATTH,
30
MATTH,
22,
31
MATTH.
18,
17;
32
MATTH.
19,
3.
3 3
MATTH.
34
7,
7.
MATTH.
11,
29.
30.
28
O,
14;
48.
39.
Luc.
10,
16.
12.
34
704
1.
La missione della
omnia quaecumque
3 6
Gli A p o s t o l i
dovevano essere testimoni di Lui, della sua dottrina, della sua vita, della
sua passione, della sua resurrezione. Per renderli atti a tale testimo35
MATTH.
36
Act.
1,
28,
8.
20.
705
3 7
( baptizabimini
sopra di loro
38
( accipietis virtutem
supervenientis
missione della Chiesa nella predicazione della Parola di D i o in un aspetto alquanto diverso e l'approfondiscono pi di quel che suole comunemente presentare la Teologia fondamentale, la quale, procedendo teoricamente, non usa porre in prima linea la vivente realt. Ma il pieno
senso di quanto bramiamo ora di dire, N o i cerchiamo di raccoglierlo dalle labbra del Salvatore stesso nel suo discorso di commiato, ove il Redentore palesa in affettuoso colloquio il suo pensiero sulla missione che
affidava agli A p o s t o l i e per essi alla Chiesa.
Il Signore era alla fine della sua vita terrena ; a c o l o r o , che dovevano
continuare la sua missione, egli avrebbe avuto ancora molte cose da dire ;
ma cos c o m e essi erano allora, non si trovavano in grado di sostenerle ;
3 9
40
Questo Adiutore,
Cos sarebbero
38
3 3
40
4 1
Act. 1, 5.
Act. 1, 8.
Io. 16, 12.
Io. 14, 16-17.
Io. 14, 26
706
attenzione, per accoglierla pi prontamente, mentre fanno meglio comprendere c i che da essa s'irraggia : verit, luce e vita dalle profondit
di D i o .
2.
corso
della storia
anche l'altra
testimonianza;
anche
le
MATTH.
16,
18.
707
4 3
3.
La esecuzione
presente
Quanto abbiamo detto nel passato, vorremmo estendere anche al presente. Un Centro di Orientamento pastorale )) con lo scopo di aggiornamento pastorale giusto e in molti casi necessario. U sacerdote
in cura di anime )) pu e deve sapere quel che affermano la scienza moderna, l'arte e la tecnica moderne, in quanto riguardano il fine e la vita
religiosa e morale d e l l ' u o m o ; quel che religiosamente e moralmente
ammissibile, quel che inammissibile, quel che indifferente. Ora dobbiamo anche per il presente ripetere quanto abbiamo detto per il passato :
vi una simile (e oggi anche maggiore) necessit di un aggiornamento
pastorale vogliamo dire : adattamento alla predicazione della Chiesa
ecclestiaticum),
c o m e altres
un
aggiorna-
4S
708
quae
catholicae
doctrinae
fundamenta
subruere
41
minantur,
Chiesa
45
S. Sede si pronunziata recentemente mediante la Istruzione della Suprema S. Congregazione del S. Offizio sulla Ethica situationis , del
2 Febbraio u. s.,
44
45
46
46
709
47
mento del Magistero iure divino del Papa e dei Vescovi e sull'insegnamento dei Teologi, i quali non per diritto divino, ma per delegazione
della Chiesa, esercitano il loro ufficio, e quindi rimangono sottoposti alla
autorit e alla vigilanza del legittimo Magistero. Se essi come Teologi
sono attivamente interessati nell'(( Orientamento e adducono argomenti
teologici scientifici, avrebbe potuto presentarsi il quesito, se la parola
dei Teologi o quella del Magistero della Chiesa offre maggiore peso e
garanzia di verit. Al quale proposito nella Enciclica Humani generis si
legge:
Redemptor
concredidit
Magisterio ...
authentice
(fidei)
interpretandum,
sed
soli
Ecclesiae
divinus
doctrina
contineatur
in
fontibus,
non
absque
ab
gravi
Ecclesia
causa
4 8
illa
Decisiva
47
48
I. c. pag. 569.
46
ACTA,
vol.
XXIII,
n.
14.
29-10-1956.
710
49
51
Siamo cos al termine di questa Nostra esortazione, che Ci auguriamo possa essere per il vostro Centro simile al fermento, quod acceptum
52
49
50
51
6 2
MATTH.
13,
33.
711
vostro ufficio con frutto, vi conceda il Signore un abbondante incremento dello spirito di Cristo e dello spirito della Chiesa di Cristo.
Intanto in pegno di cos insigne grazia, v'impartiamo di cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione.
II
Emis
PP.
DD.
Gardinalibus
scopis,
ceterisque
ventui
internationali
fuerunt.
Ecmis
Antistitibus,
de
PP.
DD.
Sacerdotibus
Liturgia
Archiepiscopis
ac
Pastorali,
Religiosis,
Assisii
et
qui
habito,
EpiConinter-
le dispositif nouveau
3
de la Semaine Sainte, en date du 16 Novembre 1953, qui a aid les fidles mieux comprendre et participer davantage l'amour, aux souffrances et la glorification de Notre Seigneur, et finalement l ' E n c y c l i q u e
* Habita Romae die 22 Septembris mensis a. 1956.
1
712
De musica sacra du 25 Dcembre 1955. Le mouvement liturgique est apparu ainsi c o m m e un signe des dispositions providentielles de Dieu sur
le temps prsent, c o m m e un passage du Saint-Esprit dans son Eglise,
pour rapprocher davantage les hommes des mystres de la foi et des
richesses de la grce, qui dcoulent de la participation active des fidles
la vie liturgique.
Le Congrs, qui se termine actuellement, avait prcisment p o u r but
de montrer l'inapprciable valeur de la liturgie pour la sanctification d e
mes et donc pour l'action pastorale de l ' E g l i s e . V o u s avez tudi cet
aspect de la liturgie, tel q u ' i l se manifeste dans l'histoire et continue
actuellement se dployer ; vous avez examin aussi comment il est fond
sur la nature des choses, c'est--dire comment il dcoule des lments
constitutifs de la liturgie. V o t r e Congrs comportait d o n c une tude du
dveloppement historique, des rflexions sur la situation actuelle et un
examen des objectifs atteindre dans l'avenir et des moyens propres y
conduire. Aprs avoir considr attentivement votre programme de travail, Nous formulons des vux pour que cette nouvelle semence, ajoute
celles du pass, produise de riches moissons au profit des individus et
de toute l ' E g l i s e .
Dans cette A l l o c u t i o n , au lieu de vous prsenter des normes plus dtailles, sur lesquelles le Saint Sige s'est dj suffisamment prononc,
Nous avons j u g plus utile d'aborder quelques points importants que
l'on discute actuellement en matire liturgique-dogmatique et qui Nous
tiennent plus cur. N o u s grouperons ces considrations sous deux titres, qui seront de simples indications plutt que les thmes mmes de
Nos dveloppements : la Liturgie et l'Eglise, la Liturgie et le Seigneur.
I La Liturgie et l'Eglise
Comme N o u s l'avons dit dans l ' E n c y c l i q u e Mediator Dei , la liturgie constitue une fonction vitale de toute l'Eglise, et non seulement d'un
groupe ou d'un mouvement dtermin. Sacra Liturgia integrum constituit publicum cultum mystici Iesu Christi Corporis, capitis nempe
membrorumque eius .
du Christ et des grces qui se rpandent dans les membres, les animent
et les unissent entre eux et avec leur Chef. Telle est l'ide de Saint Paul,
713
Christi,
Christus
autem
Dei)).
vers Dieu, son service et sa gloire. L'Eglise, remplie des dons et de la vie
de Dieu, se livre d'un mouvement intime et spontan l'adoration et
la louange du Dieu infini et, par la liturgie, lui rend c o m m e socit le
culte qu'elle lui doit.
A cette liturgie unique, chacun des membres, ceux qui sont revtus du
pouvoir hirarchique comme la foule des fidles, apporte tout ce qu'il a
reu de Dieu, toutes les ressources de son esprit, de son cur, et de ses
uvres. La Hirarchie d'abord, qui dtient le depositum fidei et le
(( depositum gratiae . Au depositum fidei , la vrit du Christ contenue dans l'Ecriture et la Tradition, elle puise les grands mystres de la
foi et les fait passer dans la liturgie, en particulier ceux de la Trinit, de
l'Incarnation et de la Rdemption. Mais on trouverait difficilement une
vrit de foi chrtienne, qui ne soit exprime en quelque manire dans
la liturgie, qu'il s'agisse des lectures de l ' A n c i e n et du Nouveau Testament, pendant la Sainte Messe et dans l'Office divin, ou des richesses,
que l'esprit et le cur dcouvrent dans les Psaumes. Les crmonies
liturgiques solennelles sont d'ailleurs une profession de foi en a c t e : elles
ralisent les grandes vrits de la foi sur les desseins impntrables de la
gnrosit de Dieu et ses faveurs inpuisables l'gard des hommes, sur
l'amour et la misricorde du Pre cleste envers le monde, pour le salut
duquel il envoya son Fils et le livra la mort. C'est ainsi que l'Eglise
communique en abondance dans la liturgie les trsors du depositum
fidei)), de la vrit du Christ. Par la liturgie aussi se rpandent les
trsors du depositum gratiae , que le Seigneur a transmis ses A p tres : la grce sanctifiante, les vertus, les dons, le pouvoir de baptiser, de
confrer le Saint-Esprit, de remettre les pchs par la pnitence, de consacrer des prtres. C'est au cur de la liturgie que se droule la clbration de l'Eucharistie, sacrifice et repas ; c'est en elle aussi que se confrent
tous les sacrements et que, par les sacramentaux, l'Eglise multiplie largement les bienfaits de la grce dans les circonstances les plus diverses.
La Hirarchie tend encore sa sollicitude tout ce qui contribue rendre
plus belles et plus dignes les crmonies liturgiques, qu'il s'agisse des
lieux de culte, du mobilier, des vtements liturgiques, de la musique
sacre ou de l'art sacr.
Si l Hirarchie communique par la liturgie la vrit et la grce du
1 Cor. 3, 23.
714
Christ, les fidles de leur ct ont pour tche de les recevoir, d ' y consentir de toute leur me, de les transformer en valeurs de vie. T o u t ce qui
leur est offert, les grces du sacrifice de l'autel, des sacrements et des
sacramentaux, ils les acceptent, non d'une manire passive, en les laissant simplement s'couler en eux, mais en y collaborant de toute leur
volont et de toutes leurs forces, et surtout en participant aux offices
liturgiques ou du moins en suivant leur droulement avec ferveur. Ils
ont contribu dans une large mesure et continuent contribuer par un
effort constant accrotre l'apparat extrieur du culte, construire des
glises et des chapelles, les dcorer, rehausser la beaut des crmonies liturgiques par toutes les splendeurs de l'art sacr.
La contribution que la Hirarchie et celle que les fidles apportent la
liturgie ne s'additionnent pas comme deux quantits spares, mais reprsentent la collaboration des membres d'un mme organisme, qui agit c o m me un seul tre vivant. Les pasteurs et le troupeau, l'Eglise enseignante
et l'Eglise enseigne ne forment qu'un seul et unique corps du Christ.
Aussi n ' y a-t-il aucune raison d'entretenir de la mfiance, des rivalits,
des oppositions ouvertes ou latentes, soit dans les penses, soit dans la
faon de parler ou d'agir. Entre les membres d'un mme corps, doivent
rgner avant tout la concorde, l'union, la collaboration. C'est dans cette
unit que l'Eglise prie, offre, se sanctifie, et l'on peut donc affirmer
bon droit que la liturgie est l'uvre de Y Eglise tout entire.
Mais Nous devons ajouter : la liturgie n'est cependant pas toute
VEglise; elle n'puise pas le champ de ses activits. Dj, ct du culte
public, celui de la communaut, il y a place pour le culte priv, que l'individu rend Dieu dans le secret de son cur ou exprime par des actes
extrieurs, et qui possde autant de variantes qu'il y a de chrtiens, bien
qu'il procde de la mme foi et de la mme grce du Christ. Cette f o r m e
du culte, non seulement l'Eglise la tolre, mais Elle la reconnat pleinement et la recommande, sans toutefois rien enlever la prminence du
culte liturgique.
Mais lorsque Nous disons que la liturgie n'puise pas le champ des
activits de l'Eglise, Nous pensons surtout ses tches d'enseignement et
de pastorale, au (( Pascite qui in vobis est gregem Dei .
Nous avons
1 Petr. 5. 2
715
II La Liturgie et le Seigneur
Nous voudrions maintenant considrer spcialement la liturgie de la
Messe et le Seigneur qui en est la fois le prtre et l'offrande. Comme
des imprcisions et des incomprhensions se font jour a et l propos
de points particuliers, Nous dirons un mot de 1' actio Christi , de la
praesentia Christi et de P infinita et divina maiestas Christi .
716
1. (( Actio Christi
La liturgie de la Messe a c o m m e but d'exprimer sensiblement la grandeur du mystre qui s'y accomplit, et les efforts actuels tendent y faire
participer les fidles d'une manire aussi active et intelligente que possible. Bien que cet obiectif soit justifi, on risque de provoquer une baisse
du respect, si l'on dtourne l'attention de l'action principale, pour la
diriger vers l'clat d'autres crmonies.
Quelle est cette action principale du sacrifice eucharistique? Nous en
avons parl explicitement dans l ' A l l o c u t i o n du 2 novembre 1954.
10
Nous
quod in
Missa
immolatur,
qui
peragitur,
in
ara
idem
crucis
ille
semel
Christus
se
continetur
ipsum
cruente
et inobtulit...
Una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio,
qui
se
ipsum
tunc
in
cruce
obtulit,
sola
offerendi
11
ratione
diversa v.
sonam
solus,
non
qui
sacris
ne
Christi
gerens,
sacerdotes
sacrificai,
quidem,
pie
isque
religioseque
populus,
operanti
1 2
non
clerici,
inserviunt;
habere possint
et
Idem
cerdotes religioso
esse
cum
unius
obsequio
sacerdotibus celebratas .
Missae
adstent
celebrationem,
atque
cui
centum
De cette affirmation,
centum
Missas
Nous
disions :
sa-
centum
Tam-
Quoad
Summi
quot
brantis pie
sacrificalis
sunt
sacrificii
Sacerdotis,
sacerdotes
audientes;
personam
hi
Eucharistici
quot
sunt
Missam
enim,
sustinent
sacerdotes
episcopi
cum
et
oblationem
sacro
agunt,
1 3
aut
sunt
actiones
celebrantes,
minime
sacri
intersunt,
sed
tot
presbyteri
nequaquam
comparandi
sunt
celeChristi
christi-
10
11
12
13
regulam,
ita
scilicet,
ut
unus
tantum
sacrum
peragat,
alii
717
(sive omnes sive plurimi) huic uni sacro intersint in eoque sacram
error iam Supra a Nobis memoratus ; c'est--dire l'erreur sur l'quivalence entre la clbration de cent Messes par cent prtres et celle d'une
Messe laquelle cent prtres assistent pieusement.
D'aprs ceci l'lment central du sacrifice eucharistique est celui o le
Christ intervient comme (( se ipsum offerens , pour reprendre les termes
mmes du Concile de T r e n t e .
14
l'acte de la transsubstantiation
opre par le
Seigneur,
15
le
prtre
gerit
sacerdos
celebrans ,
ou
les
sacerdotes
concelebrantes
16
Nous
15
16
718
crer l'Elu
et prononcer les paroles, par lesquelles le pouvoir et la grce transmettre sont signifis et transmis. Il ne suffit donc pas qu'ils unissent leur
volont avec celle du conscrateur principal et dclarent qu'ils font leurs
ses paroles et ses actions. Ils doivent eux-mmes poser ces actions et
prononcer les paroles essentielles.
Il en va de mme dans la conclbration au sens propre. Il ne suifit
pas d'avoir et de manifester la volont de faire siennes les paroles et les
actions du clbrant. Les conclbrants doivent eux-mmes dire sur
le pain et le vin : (( Ceci est mon Corps , Ceci est m o n Sang ; sinon,
leur conclbration est de pure crmonie.
Aussi n'est-il pas permis d'affirmer que la seule question dcisive
en dernire analyse est de savoir dans quelle mesure la participation personnelle, soutenue par la grce, que l ' o n prend cette offrande cultuelle,
accrot la participation la croix et la grce du Christ, qui nous unit
Lui et entre nous . Cette manire inexacte de poser la question, Nous
l'avons dj repousse dans l ' A l l o c u t i o n du 2 Novembre 1954 ; mais certains thologiens ne peuvent pas encore y acquiescer. Nous le rptons
d o n c : la question dcisive (pour la conclbration, c o m m e pour la Messe
d'un prtre unique) n'est pas de savoir quel fruit l'me en retire, mais
quelle est la nature de l'acte qui est pos : le prtre, comme ministre du
Christ, fait-il ou non 1' actio Christi se ipsum sacrificalis et offerentis .
De mme pour les sacrements, il ne s'agit pas de savoir quel est le fruit
produit par eux, mais si les lments essentiels du signe sacramentel (la
position du signe par le ministre lui-mme, qui accomplit les gestes et
prononce les paroles avec l'intention saltem faciendi quod facit Ecclesia)
ont t validement poss. De mme dans la clbration et la conclbration, il faut voir si, avec l'intention intrieure ncessaire, le clbrant acc o m p l i t l'action extrieure et surtout prononce les paroles, qui constituent l'(( actio Christi se ipsum sacrificalis et offerentis .
Cela ne se
vrifie pas, quand le prtre ne prononce pas sur le pain et le vin les paroles
du Seigneur : Ceci est mon Corps , Ceci est mon Sang .
2.
Praesentia Christi
719
1 7
celles de Jean-Baptiste :
Nicodme :
(( Exaltari
oportet
habeo
2 0
baptizari,
et
quomodo
Filium
1 9
1 8
celles du Christ
hominis,
ut
omnis
coarctor
usquedum
perficia-
que le centre de la pense et de la vie du Seigneur, c'tait la croix et l'offrande de lui-mme au Pre pour rconcilier les hommes avec Dieu et les
sauver.
Mais Celui qui offre le sacrifice, n'est-il pas en quelque sorte plus
grand encore que le sacrifice lui-mme? Aussi voudrions-Nous prsent vous entretenir du Seigneur lui-mme, et d'abord attirer votre attention sur le fait que dans l'Eucharistie l'Eglise possde le Seigneur avec
sa chair et son sang, son corps et son me, et sa divinit. Le Concile de
Trente l'a dfini solennellement dans la x m
d'ailleurs de prendre dans leur sens littral, clair et sans quivoque les
paroles prononces par Jsus, pour arriver la mme conclusion : Prenez et mangez ! Ceci est mon Corps, qui va tre donn pour vous ! Prenez
et buvez, ceci est mon Sang, qui va tre vers pour vous . Et St Paul
dans sa premire lettre aux Corinthiens
21
simples et clairs.
Chez les catholiques, il n ' y a, ce sujet, aucun doute, aucune diversit
d'opinion. Mais, ds que la spculation thologique entreprend de discuter sur la manire dont le Christ est prsent dans l'Eucharistie, apparaissent sur nombre de points de srieuses divergences de vues. Nous ne voulons pas entrer dans ces controverses spculatives ; mais Nous dsirerions
indiquer certaines limites et insister sur un principe fondamental d'interprtation, dont l'oubli Nous cause quelques proccupations.
La spculation doit prendre comme rgle que le sens littral des textes
de l'Ecriture, la foi et l'enseignement de l'Eglise ont le pas sur le systme
scientifique et les considrations thoriques; c'est la science qui doit
se conformer la rvlation, et non l'inverse. Quand une conception philosophique dforme le sens naturel d'une vrit rvle, c'est qu'elle n'est
pas exacte, ou qu'on ne l'utilise pas correctement. Ce principe trouve son
17
MATTH. 1, 21.
18
Io. 1, 29.
Io. 3, 14-15.
Luc, 12, 50.
1 Gor. 11, 23-25.
19
2 0
21
720
du
catchtique
constant
de
Sans doute la masse des fidles n'est pas en tat de comprendre les
problmes spculatifs difficiles et les essais d'explication concernant la
nature de la prsence du Christ. Le Catchisme R o m a i n d'ailleurs invite
ne pas discuter de ces questions devant e u x ,
23
encore moins
mais il ne mentionne ni
affirme-t-il
23
721
ci-dessus, soient rangs au nombre des adversaires parmi les (( physicistes non-scientifiques, ou que l'on n'hsite pas dclarer propos de
la conception soi-disant scientifique de la prsence du Christ : (( Cette
vrit n'est pas pour les masses .
A ces considrations, Nous devons ajouter quelques remarques sur le
tabernacle. De mme que Nous disions tantt : le Seigneur est en
quelque sorte plus grand que l'autel et le sacrifice , pourrions-Nous dire
maintenant : Le tabernacle, o habite le Seigneur descendu parmi son
peuple, est-il suprieur l'autel et au sacrifice? . L'autel l'emporte sur
le tabernacle, parce qu'on y offre le sacrifice du Seigneur. Le tabernacle
possde sans doute le <( Sacramentum permanens ; mais il n'est pas un
altare permanens , parce que le Seigneur ne s'offre en sacrifice que
sur l'autel pendant la clbration de la sainte Messe, mais non aprs ni
hors de la Messe. Au tabernacle, par contre, il est prsente aussi longtemps que durent les espces consacres, sans cependant s'offrir en permanence. On a pleinement le droit de distinguer entre l'offrande du sacrifice de la Messe et le <( cultus latreuticus offert l'Homme-Dieu
cach dans l'Eucharistie. Une dcision de la S. Congrgation des Rites
en date du 27 juillet 1927 limite au minimum l'exposition du Saint-Sacrement pendant la M e s s e ;
24
sacramento
treutico,
celebritate
et
etiam
externo,
venerandum,
universalem
circumgestandum,
2<t
Christum
adorandum,
neque
Ecclesiae
vel
unigenitum
non
in
sanctae
publice,
Dei
atque
Filium
ideo
processionibus,
ritum
ut
et
non
nec
esse
festiva
cultu
la-
peculiari
secundum
laudabilem
consuetudinem,
sollemniter
adoretur,
populo
proponendum,
722
25
licere
sacram
consecrationem
Eucharistiam
necessario
in
anathema sit .
sacrario
adstantibus
Si
reservari,
distribuendam,
sed
aut
2 6
quis
dixerit,
statim
non
post
licere,
Qui adhre de
27
/ :
stia
ecclesiae
custodiatur
in
praecellentissimo
ac
nobilissimo
commodius
debet in tabernaculo
et
decentius
videatur...
Ssma
S$fha Euchariet
loco
ac
cultui tanti
Eucharistia
servari
28
26
27
28
723
Christus
Dei Filius?
2 9
3 0
30
Io. 1, 1-3.
1 Cor. 15, 28.
724
725
nr
Ad
Ecmum
Reipublicae.
Virum
Guillelmum
V.
8.
Tubman,
Praesidem
Liberiae
Many are the ties, Mr. President, serving to link Us, in esteem
and affection, with y o u r brave, resourceful people of Liberia.
May
47
Cfr.
-
M A T T H . 7,
ACTA,
vol.
24-27.
XXIII,
n.
14.
29-10-1956.
726
.i V
Ad
Exmum
Virum
Josephum
Figueres
Ferrer,
Praesidem
Reipublicae
de Costa Rica. *
Vuestra visita, Excelentsimo Seor Presidente, y la de las ilustres
personalidades que en estos instantes le hacen corona, si por una parte
Nos da ocasin de manifestar Nuestro contento al poder recibir el deferente obsequio de tan dignos representantes de un pueblo pacfico y culto ;
por otra, hace vibrar las ms delicadas fibras de Nuestro corazn de
Padre, trayendo a Nuestro recuerdo el nombre de una nacin la amadisima Costa R i c a de tan claro abolengo catlico, que bien podra
afirmarse ser sta en ella una nota propria y esencial de su noble fisonoma.
P e r o es precisamente en la conjuncin y armona de estos dos sentimientos, donde Nuestra palanra encuentra expedito el camino para formular Nuestros mejores votos en favor del querido pueblo costarriqueo,
en la seguridad de que l sabr corresponder siempre a su vocacin cristiana y catlica, para conseguir as incluso aquel bien y aquella prosperidad temporal a que sin duda est llamado.
Efectivamente, la fiel observancia de l o s preceptos divinos y de aquellos
deberes que a cada uno impone, segn su estado, su condicin de cris* Habita die 27 Septembris mensis a. 1956.
727
favores
divinos ;
Nuestra
ltima
palabra
quiere
ser
un
728
oblatis
Fasgar,
la Puente
uela,
rios
Rosales, Folloso,
y
la
Vegapujn,
Tillar de
Carandilla,
Posada
Omaa,
Campo
Utrera,
Marzn,
y
de
Santibez
Andarraso,
Omaa,
Girujales
de
Torrecillo,
Villaverde,
la Lomba,
Castro
de
la
Barrio
Oma-
Valdcsama-
Lomba,
Inicio,
Muras de Ponfos, Ponjos, San Martn del Camino, La Milla del Pramo,
Crisuela
del
Pramo,
Antoanes
del
Urdales del
Pramo,
easdemque in
Pramo,
Mansilla
posterum
del
Pramo
et
nectit.
Praeterea Sanctissimus Dominus Noster,
Asturicensis et Legionensis finibus, mandat ut documenta et acta singulas praefatas paroecias respicientia a Curia a qua ad Curiam ad quam
ocius transmittantur ; ad clerum quod attinet, decernit ut simul ac prae-
729
sens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi censeantur incardinati in cuius territorio legitime degunt.
Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua memoratum
E x c . P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignata est, necessarias
et opportunas eidem tribuens facultates etiam
subdelegandi,
ad effectum
S.
Iosephus Ferretto, Adsessor
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 22 Iulii 1956. Cathedrali Ecclesiae Sancti Iacobi Equitum praefecit E x c . P . D . Hugonem Eduardum P o l a n c o Brito, hactenus Episcopum titularem Centenariensem.
Cathedrali Ecclesiae Vegensi R. P. Leopoldum ab Ubrique,
O. F. M. Cap., in saeculo Franciscum Panal, hactenus Administratorem
Apostolicum eiusdem dioecesis Vegensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Themisonensi R. P. Thomam Franciscum Reilly, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, hactenus Administratorem Apostolicum Praelaturae nullius Sancti Ioannis Maguanensis, quem constituit Praelatum eiusdem Praelaturae nullius Sancti
Ioannis Maguanensis.
die 3 Augusti. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Colossensi E x c .
P. D. Marium Ismalem Castellano, hactenus Episcopum Volaterranum.
die 21 Augusti. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Mocissenae E x c .
P. D. Ioannem I a c o n o , hactenus Episcopum Calatanisiadensem.
730
die 5 Septembris. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pompeiopolitanae in Paphlagonia E x c . P. D. Ioannem Delay, hactenus Archiepis c o p u m Massiliensem.
die 20 Septembris. Titulari episcopali Ecclesiae Metellopolitanae
B . D . Stephanum Laszlo, Administratorem A p o s t o l i c u m territorii Burgenland in Austria.
die 22 Septembris. Cathedrali Ecclesiae Azulensi E x c . P. D. Emmanuelem Marengo, hactenus E p i s c o p u m titularem Carrhenum.
die "25 Septembris. Titulari episcopali Ecclesiae Mustitanae E x c .
P . D . Eugenium Raphaelem Faggiano, hactenus E p i s c o p u m Cariatensem.
die 28 Septembris. Archiepiscopali Ecclesiae Massiliensi E x c . P. D.
Marcum Lallier, hactenus Episcopum Nanceiensem.
Cum Pakistanae Reipublicae urbs, Khulna nomine, intra limites Jessorensis dioeceseos sita, hisce ultimis temporibus magnum susceperit
incrementum et maius in futurum susceptura praevideatur, propositum
est ut sedes episcopalis a civitate Jessore , ubi nunc exstat, in urbem
a Khulna transferatur et deinceps eadem dioecesis, veteri appellatione
seposita, Khulnensis dioecesis vocetur.
Quam propositionem Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore
facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia
P a p a X I I concessarum, adprobavit ac praesens ad rem Decretum confici
iussit.
D a t u m Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Fide, die 14 mensis Iunii a. D. .1956.
P. Card. FMASONi BIONDI, Praefectus
L . S.
f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neap. in Pisidia, a Secretis
731
S. E. Revma Monsig. Bernardo Giovanni Alfrink, Arcivescovo di Utrecht, Presidente nazionale dell'Unione Missionaria del Oler, in Olanda.
S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 12 ottobre 1956, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di nominare il Revmo Padre
Connell Francesco, dei Redentoristi, Consultore della Sacra Congregazione
dei Seminari e delle Universit degli Studi
732
Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si degnato di nominare:
Assistenti al Soglio Pontificio :
19 settembre 1955. S. E. Revma Monsig. Gmez Len Portino, Arcivescovo
di Oaxaca.
23
S. E. Revma Monsig. Calavassy Giorgio, Esarca Apostolico per i fedeli di rito bizantino in Grecia.
Protonotari Apostolici ad- instar participantium :
22
agosto
x
8
aprile
13
23
.30
12
maggio
1956.
14
16
19
29
1
5
8
20
30
))
giugno
luglio
733
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
734
4 febbraio
13 marzo
aprile
13
30
8
14
23
8
11
28
30
aprile
maggio
maggio
giugno
1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
in Vado.
De Sanctis Benedetto (Roma).
Affolti Mario, della diocesi di Parma.
Copello Luigi, della medesima diocesi.
De Federicis Domenico, della diocesi di Teramo.
735
6
Monsig. Cirenei Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perugia.
11
Monsig. Dottorini Domenico, della medesima arcidiocesi.
14
Monsig. Jaria Antonino, dell'arcidiocesi di Reggio Cala
bria.
Monsig. Sch wieder Giorgio, della diocesi di Rieti.
19
Monsig. Vecchi Tommaso, dell'arcidiocesi di Perugia.
21
Monsig. Cecconi Marino, della diocesi di Osimo e Cingoli.
24
Monsig. Conti Aurelio, della diocesi di Civita Castellana.
6 agosto
Monsig. Msini Secondo, della medesima diocesi.
18
Monsig. Bernardi Simone, della diocesi di Peoria.
23
28
Monsig. Natale Giuseppe, della medesima arcidiocesi.
29
Monsig. Sartorato Antonio, della diocesi di Padova.
Monsig. Natali Agostino, della diocesi di Macerata.
3 settembre
Monsig. Gearing Daniele, della diocesi di Pittsburgh.
10
Monsig. Guay Ferris, della medesima diocesi .
30
giugno
luglio
agosto
31
6
luglio
agosto
736
29
)}
agosto
29
agosto
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si degnato di conferire :
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
18
agosto
1956. A S. E. Arias Espinosa Riccardo E., Presidente della Repubblica del Panama.
22 settembre
A S. E. Tubman Guglielmo, Presidente della Repubblica
della Liberia.
23
agosto
)>
Al sig. Von Welch Volfango, (Germania).
18 agosto
14
4
marzo
luglio
luglio
737
5 marzo
Al sig. Dinkelbach Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia.
27 maggio
Al sig. Klauck Carlo, della medesima arcidiocesi.
Al
sig.
IG
Lombard
ini Adelmo, della diocesi di Guastalla.
28
))
10
Al sig. Foschi Romolo, (Roma).
Al sig. Codsi Habib, del patriarcato di Cilicia degli Ar13
meni.
Al sig. Lombardi Giovanni, della diocesi di Cremona.
))
20
29
Al sig. Warren Giorgio, dell'arcidiocesi di Washington.
Al sig. Lazzarini Mario, (Roma).
30
Al sig. Merlo Luigi, della diocesi di Acqui.
5 settembre
Al sig. Crivelli Guido, dell'arcidiocesi di Crema.
15
maggio
738
Il
17 marzo
30 gennaio
7 febbraio
marzo
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Al sig.
Al sig.
3
5
21
5
27
aprile
maggio
giugno
28
13
luglio
30
agosto
10 settembre
15
Al sig.
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
28
))
luglio
739
aprile
12
4
agosto
ottobre
27 maggio
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
8 giugno
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al sig.
Al
sig.
sig.
Al
16
Al
sig.
sig.
Al
Al sig.
Al sig.
Al
sig.
30
Al
sig.
10 luglio
Al
sig.
11
Al sig.
Al sig.
14
Al sig.
Al sig.
Al sig.
16
Al sig.
19
Al sig.
Al sig.
20
28
Al sig.
Al sig.
6 agosto
Al sig.
30
Al sig.
Al sig.
5 settembre
co
740
marzo
27
3
8
maggio
giugno
16
1956.
19
luglio
20
25
13 agosto
C settembre
7
15
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
NECROLOGIO
21 agosto 1956. Monsig. Weskamm Guglielmo, Vescovo di Berlino.
31
Monsig. Piani Guglielmo, Arcivescovo tit. di Mcosia, Delegato Apostolico nel Messico.
1 ottobre
An. et vol.
XXXXVin
3 0 Octobris 1956
(Ser.
II, v. XXIII)
- N. 15
LITTERAE ENCYCLICAE
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES :
PUBLICAE
INDICUNTUR
FRATRES
742
743
744
An. et vol. X X X X V I H
24 Novembris 1956
(Ser. II, v. X X H I ) - N. 16
OFFICIALE
PACEM ET
COMMU-
Laetamur admodum quod novimus non modo Sacros catholici orbis Pastores, sed ceterum etiam clerum christianumque
populum paternis hortationibus Nostris, per datas nuper Encyclicas Litteras habitis ultro libenterque respondisse, elatis ad
propitiandum Caelum publicis supplicationibus. Atque adeo
immortales ex animo Deo grates agimus, quod, eo tot exorato
vocibus, innocentium praesertim puerorum puellarumque, Poloniae atque Hungariae populis pacis iustitia innixae nova veluti aurora tandem aliquando illucescere videtur. Nec minore
1
746
cum gaudio comperimus Dilectos Filios Nostros S. E. E. Cardinales Stephanum Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem
et Varsaviensem, et Iosephum Mindszenty, Archiepiscopum
Strigoniensem, e suis sedibus deturbatos, iam esse, utpote innocentes falsoque crimine accusatos, in suum cuiusque honoris
potestatisque locum restitutos ac per triumphum ab ovante
multitudine exceptos. Id fore confidimus ut auspicium sit componendae pacificandaeque utriusque Reipublicae sanioribus
principiis melioribusque legibus, sartis praesertim tectisque
servatis Dei Ecclesiaeque iuribus. Quam ad rem iterum iterumque catholicos omnes illarum Nationum appellamus ut, viribus
unitis agminibusque confertis et cum Sacris Antistitibus coniunctis, omni ope allaborent, ut eiusmodi sanctissima causa et
provehi et solidari queat; causam dicimus, qua praetermissa
vel neglecta, nulla veri nominis pax haberi potest.
Verumtamen, dum ob hanc rem trepidum adhuc gerimus
animum, aliud cernimus formidolosum incumbere rerum discrimen. Ut enim nostis, Venerabiles Fratres, in propinquioribus orientis regionibus, haud procul a sacratissima terra illa,
in quam Angeli de caelo delapsi ac super Divini Infantis* cunabula volitantes, pacem nuntiarunt hominibus bonae voluntatis,
novae confi agrationis bellicae faces minaci ter agitantur. Quid
aliud Nos facere possimus, qui populos omnes paterno complectimur pectore, nisi ad misericordiarum Patrem et Deum totius
consolationis supplices admoveamus preces, easdemque ut vos
quoque omnes una Nobiscum adhibeatis cohortemur? Etenim
<( arma militiae nostrae non carnalia sunt, sed potentia Deo .
Eidem unice confidimus, qui mortalium mentes potest et suo
caelesti lumine collustrare et exagitatas eorundem voluntates ad
moderatiora consilia flectere, quibus rectus inter Nationes ordo
mutuae cum utilitatis profectu ac salvis eorum omnium, quo2
747
748
II
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : LUCTUOSISSIMI HUNGARIAE EVENTUS COMPLORAN TUR AC REPROBANTUR.
749
Gen. 4, 9-10.
750
CONSTITUTIO APOSTOLICA
SAVANNENSIS-ATLANTENSIS
(ATLANTENSIS)
B DISTRACTA DIOECESI SAVANNENSI-ATLANTENSI, NOVA ECCLESIA EFFICITUR,
(( ATLANTENSIS )) NUNCUPANDA ; PRIORIS AUTEM NOMEN MUTATUR.
P I U S
E P I S C O P U S
Cum
ergo
0'Hara,
acceperimus
venerabilem
Archiepiscopum-Episcopum
Fratrem
Geraldum
Patri-
Savannensem-Atlantensem,
suae latissimae dioecesi satius consulere cupientem, quae universam regionem Georgiani amplectitur, ab hac R o m a n a postulavisse Sede ut,
partita eadem Ecclesia,
huiusmodi postulatis
libenter concedimus. Quam ob rem, post rogatum sententiam venerabilem Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, Archiepiscopum titulo
Laodicensem in Phrygia et in Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis A p o s t o l i c u m D e l e g a t u m ; audito consilio venerabilium
Fra-
trum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praep o s i t o r u m ; consensu pariter eorum suppleto, qui in hac partitione aliquid iuris habeant, de summa Nostra potestate sequentia decernimus.
A dioecesi Savannensi-Atlantensi universam superiorem partem territorii
separamus, quae ad meridiem septemtrionalibus finibus regionum terminatur, quarum nomina vulgo R i c h m o n d , Jefferson, Glascock, Wilkinson,
Washington, T w i g g s , B i b b , Crawford, Taylor, Talbot et H a r r i s ; ex
eaque parte, hisce terminis circumscripta, novam condimus dioecesim,
quam ab Atlanta urbe, regionis Georgiae capite, Atlantensem appellari
volumus. In qua urbe Episcopus sedem ac domicilium statuet, cathedram
vero suae pastoralis auctoritatis in aede D. N. Iesu Christo Regi sacra
collocabit, quae ad hunc diem dignitate concathedralis templi fruita
751
est. Quam ob rem sive templum, sive urbem, sive dioecesim, de quibus
loquimur, honoribus ac privilegiis decoramus, quibus cetera gaudent
pari dignitate et templa et urbes et Ecclesiae. E p i s c o p u m autem simul
iuribus, potestatibus, privilegiis, honoribus, insignibusque instruimus,
simul oneribus officiisque astringimus, quae episcopalem dignitatem consequuntur. Novam praeterea Atlantensem Ecclesiam suffraganeam facimus Baltimorensi metropoli, cuius Archiepiscopo Atlantensem Praesulem eiusque successores subdi volumus. Cum ergo fines SavannensisAtlantensis dioecesis, post huiusmodi territorii divisionem contracti, atque in septemtrionales terminos illarum regionum, quarum nomen supra fecimus, deducti sint, decernimus ut eadem dioecesis, una cum
eiusdem nominis cathedrali templo, S. Ioanni Baptistae dicato, 8avannensis tantum posthac nuncupetur, ab urbe Savannah, in qua Episcopi
sedes atque cathedralis aedes exstat ; quod et dicendum est de Ecclesiae
E p i s c o p o . Quo vero divinus cultus in Atlantensi templo sollemniore
caerimonia debitoque m o d o habeatur, et Episcopus consilio et opera
eorum utatur virorum, qui animi ingeniique dotibus praestent, volumus
ut Canonicorum Collegium constituatur; quoadusque tamen id effici
nequeat, sinimus Canonicorum l o c o dioecesanos Consultores eligi. Novae
insuper Ecclesiae regimen et administratio, episcopalis mensae, quae
audit, constitutio, Capitularis Vicarii, Sede vacante, electio, aliaque
huiusmodi, praescriptis Codicis Iuris Canonici omnino regantur. Iubemus quoque ut, quod ad clerum spectat, simul atque Atlantensis Sedis
erectio ad effectum fuerit deducta, clerici illi Ecclesiae ascripti censeantur, in cuius territorio legitime d e g u n t ; utque documenta et acta,
quae ad novam quomodolibet respiciant dioecesim, a Savannensi Curia
quam primum ad Atlantensem Curiam mittantur, in eius tabulario custodienda. Venerabilem denique Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani,
quem diximus, ad ea deligimus efficienda, quae his Litteris descripsimus,
vel eum qui eo tempore, quo haec iussa ad effectum adducentur, A p o stolicae in Foederatis Civitatibus Americae Septemtrionalis Delegationi praeerit ; qui vero hoc exsequetur opus, omnibus ad id necessariis
fruetur potestatibus, cuilibet etiam subdelegandis viro,
ecclesiastica
752
Officiale
Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
S. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus T o n d i n i
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. Seleucien., Decanus Proton. Apost.
Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco Q< Plumbi
In Ap. Cane, tao., vol. LXXXXIII, n. 19.
LITTERAE
APOSTOLICAE
I
ut fidelium
753
eorum errores militis, pace christiana per Constantinum Magnum, Imperatorem, restituta atque Ecclesia in libertatem vindicata, Equits,
prout traditum est, pie sunt dicati. Nonnullae postea nationes ac respublicae nec non, sacris bellis sub Crucis signo susceptis, milites ipsi Cruce
signati Sanctum Georgium, Mrtyrern, suum caelestem Patronum elegerunt. N e c mirum : ipsum enim Sancti Georgii nomen idem atque humanioris vitae cultus, debilium pauperumque tuitio, clara erga principes fides, decursu temporis, habitum est. Mutatis vero nostrae aetatis
condicionibus bellique rationibus, hodierni milites, non amplius equis
sed automatariis curribus loricatis usi, immutatum constantemque erga
strenuum Equitem non minus quam i n d i t u m Christi Mrtyrern servaverunt cultum ac pietatem foverunt. Omnes quoque ex Italia missicii Equitatus milites, Consociationem efficientes, petierunt ut Sanctus Georgius
suae Consociationis caelestis Patronus constitueretur ; id quod, per Sacrae R i t u u m Congregationis Decretum die x i mensis Augusti anno
MCMXXXVII datum, a Decessore Nostro P i o P P . X I , fel. r e c , consecuti
sunt. Nuperrime denique novum Sacrarium, in quo Italici Equitatus,
per gentilicia insignia, encausto mire efficta, res gestae atque bello peremptorum Equitum memoria studiose asservantur, Iriae, parva in urbe
olim in Pedemontana regione, nunc autem in Ticinensi a g r o Cispadano
posita, in honorem Sancti Georgii Martyris ac prindie eiusdem Christi
Athletae festum, sollemni ritu est dedicatum. Quibus omnibus permotus,
Venerabilis Frater Henricus Pintonello, Archiepiscopus titulo Theodosiopolitanus in A r c a d i a , Ordinarius Militaris pro Italia, nomine proprio nec n o n a re militari Administri, Equitatus L e g i o n u m D u c u m et
castrensium Curionum, a N o b i s efflagitavit, ut Sanctum Georgium totius
Italici Equitatus Patronum benigne riteque confirmare ac renuntiare
dignaremur. N o s vero, ut pervetustus erga magnum illum Mrtyrern
cultus vel inter hodiernos Equits, automatariis covinis ignivomis praeditos, minime rsidt ac deferveat, quin potius eorum pietatem in dies
alat atque ad eorum tutelam valeat, huiusmodi votis annuere libenti
statuimus a n i m o . Quapropter, e Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Apostolicae Nostrae potestatis
plenitudine Sanctum Georgium, Mrtyrern, praecipuum totius Italici
Equitatus apud D e u m Patronum, omnibus et singulis liturgicis privilegiis atque honoribus adiectis, quae praecipuis Coetuum Patronis caelestibus rite competunt, confirmamus, constituimus ac declaramus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, de-
'754
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
II
tamquam
bus
ornata,
pretiosis
sponsa bysso
Ecclesia
qua
et purpura induta
sanctitate
fulgere
ab
et
monili-
ipso
suo
Ecclesiae divinus Fundator hominumque Redemptor et Mystici C o r poris Caput omnis sit sanctitudinis fons et o r i g o ,
numquam
defi-
in
exemplum
emineant.
At
si,
uti
historia
inde
viginti
saeculis docet, in Ecclesia Christi numquam defuerunt i m m o abundarunt sive inter Pastores animarum sive inter cuiusque generis fideles,
qui vitae instituto perfectionis culmen attigerint, iis ut ratio postulat
praeeminet S u m m o r u m Pontificum agmen gloriosum et lectissimum.
Quod si ultimis hisce temporibus pauci adnumerentur Summi Sacrorum
Antistites qui inter Beatos coelites rite fuerint a d s c r i p t i ; hoc etiam
factum est non quia sanctitas eis defuerit sed, praeter alia, quia post
sapientissimas Decessoris Nostri clarae memoriae Benedicti X I V leges
de canonizatione Sanctorum, in decernendis supremae laudis honoribus
755
756
Romanis
Congregationibus operam
simam ; a Consistoriis aliisque pontificiis caeremoniis et sacris functionibus numquam, semper tamen a profanis conventibus absens, vices
Archipresbyteri Patriarchalis Basilicae Liberianae pie fideliterque gessit. Ferrariensi Legationi ab Innocentio P P . X praepositus, in annonae difficultate gravissima, populi necessitatibus tali prudentia et caritate providere curavit,
verbis Benedictus
rantem
et proficiscentem
Domini
patrem pauperum
salutarunt,
commo-
constanter et unanimiter
operam
suam
dedit
simulque
propinquo
suo
Thomae
Ode-
757
758
agnitae
fuerint,
idem
Pontifex
clarissimus,
edito decreto die VIII eiusdem mensis, ne ultro in posterum renovarentur edixit omnibusque silentium imposuit. Sequenti anno Novariensem
processiculum, qui dicitur, ratum habuit et ad ulteriora procedi decrevit.
Ob civilis tamen potestatis indebitum interventum temporumque iniqui tatem, ob mortem insuper Benedicti X I V et successive Cardinalium
Causae Ponentium usque ad nostra tempora causa siluit. A n n o autem
M C M X x x i i i , Alexander Macchi, bonae memoriae Episcopus Comensis,
p r o x i m o Decessori Nostro P i o P p . XI preces adhibuit quam enixas ut
V e n . Servi Dei tandem beatificatio haberetur. Quibus precibus concedens idem Decessor Noster b o . me. Cardinalem Raphaelem Carolum
Rossi,
anno
MCMXLIII
ratoria
Iulii
die
anno
iv
Congregatio
Iulii
MCMLV
defuncto Cardinali
tione
coram
Nobis
sequentis
coram
Rossi
anni;
Cardinali
suffecimus.
habita
quo c o r a m
Antepraeparatoria
die
xi
Nova
xxvi
Octobris
est,
Praepa-
Praeparatoria
Clemente
In
die
habita
Micara,
Generali
Novembris
autem
eiusdem
die
xxvi
quem
Nos
Congregaanni,
cum
Con-
sultores fere unanimem favorabilem sententiam protulissent, Nos de virtutibus sive theologalibus sive cardinalibus a Servo Dei in gradu heroico
exercitis constare ediximus. Necessaria fuit deinde disceptatio de miraculis, quae a D e o , per intercessionem V e n . Innocentii XI dicebantur
patrata. Quae disceptatio haud difficilis fuit c u m celeberrimus ille Lancisius, quem supra laudavimus, e circa centum miris sanationibus V e nerabili Innocentio intercedente, vix demortuo, patratis, triginta naturae vires supergressas fuisse declarare non dubitavisset. E quibus sanationibus duae ab actoribus causae electae sunt et Sacrae Rituum Congregationi propositae. De eis constare Nos die x x n Maii vertentis anni
ediximus. Unum igitur supererai discutiendum; an Dei Famulus inter
Beatos Coelites tuto foret recensendus. Quod prorsus factum est. Omnes
enim tum Purpurati Patres Sacris tuendis ritibus praepositi, tum Praelati Officiales et Consultores id fieri posse cunctis suffragiis affirmarunt.
75
Nos tamen, pro rei magnitudine et peculiaribus difficultatibus huic Causae inhaerentibus, mentem Nostram distulimus aperire quo ad eam ferendam sententiam maiorem superni luminis copiam, enixas preces ad
Deum admoventes, impetraremus. Tandem die xv mensis Augusti, eodem hoc anno, ad Venerabilis Servi Dei Innocentii P p . XI sollemnem
Beatificationem tuto procedi posse decrevimus. Quae c u m ita sint, Nos
harum Litterarum vi atque auctoritate Nostra Apostolica, facultatem
facimus ut idem Venerabilis Dei Famulus Innocentius P p . XI beati
nomine in posterum nuncupetur, eiusque corpus et lipsana, seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae venerationi proponantur atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus ut de
Illo quotannis recitetur Officium de Communi Summorum Pontificum
cum lectionibus propriis per N o s approbatis et Missa de eodem Communi
cum orationibus propriis, pariter probatis, celebretur, iuxta Missalis et
Breviarii R o m a n i rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem et Missae celebrationem fieri dumtaxat largimur praeterquam in ista Nostra
Urbe et dioecesi, in dioecesibus tum Comensi in qua Beatus ortum
habuit tum Novariensi cui sanctissime praefuit, ab omnibus Christifidelibus qui horas canonicas recitare teneantur et, quod ad Missam attinet,
a. Sacerdotibus omnibus ad Templa vel Sacella, in quibus Beati festum
agatur, convenientibus. Largimur denique ut Sollemnia Beatificationis
Venerabilis Servi Dei Innocentii P p . XI supra dictis in Templis seu Sa
cellis celebrentur diebus legitima auctoritate statuendis intra annum,
postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Basilica Vaticana fuerint
peracta. N o n obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis
necnon decretis de non cultu editis ceterisque quibuslibet contrariis. V o lumus autem ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo
manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque
eiusdem Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur.
Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, dominica die VII mensis Octobris, in festo Sacratissimi Rosarii Beatissimae
Virginis Mariae, anno MCMLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
GILDO BRUGNOLA
a
Brevibus
Apostolicis
760
EPISTULA
AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM FIETTA, ARCHIEPISCOPUM TIT. SARDICENSEM, IN
ITALIA APOSTOLICUM NUNTIUM, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM
IMPLENTEM.
PIUS PP. XII
Venerabilis Frater, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Proximo ineunte Novembri mense, ut libenter intelleximus, ipse decem
ab inito sacerdotio lustra, superna adiuvante gratia, feliciter celebrabis.
Quae profecto periucunda tibi tuisque sollemnia Nostris secundis votis
ominibusque adaugere exoptamus. In ipsis enimvero sacri muneris primordiis a Secretis fuisti egregio sacrorum Antistiti Ernesto Piovella,
adiutricem operam in pastorali officio obeundo eidem praestitisti, p r i m o
in dioecesi Algarensi, deinde in metropolitana sede Arborensi, denique
in praenobili Ecclesia Calaritana. Ab anno autem MCMXXII assiduam
curam consiliumque tribuisti Apostolicae huic Sedi, quae antea te misit
in A m e r i c a m Centralem ad operam apud Internuntiaturam Apostolicam
conferendam, quadriennio post, te ipsum, dignitate auctum archiepiscopali, Internuntium A p o s t o l i c u m in eadem regione renuntiavit, deinceps
tibi A p o s t o l i c i Nuntii munus concredidit, quum in Republica Haitiana
et Dominicana, tum in Argentina, ubi per plures annos R o m a n i Pontificis personam gessisti. H a e c quidem praeclara merita, quae apud exteras
nationes tibi comparasti, Nosmet Ipsi respicientes, tres abhinc annos te
in A l m a m Urbem vocare voluimus, ut in h o c veluti centro catholici
nominis, apud ipsam beati Petri Cathedram, in gentis Italicae beneficium
Nostri Nuntii munus exerceres. Tibi itaque, Venerabilis Frater, de sacerdotali atque episcopali officio diu actuoseque gesto ex animo gratulamur,
simulque D e u m benignissimum precamur, ut te supernis donis ac solaciis recreare affatim velit. Quorum interea conciliatrix et praenuntia,
peculiarisque Nostrae caritatis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam
tibi, Venerabilis Frater, tuisque coniunctis laborumque sociis peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Octobris, a n n o
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
NUNTII
761
TELEGRAPHICI
I
II
AD EMUM P. D. IOSEPHUM S. R. E. CARD. MINDSZENTY, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, POST DEPORTATIONEM ET CARCEREM IN LIBERTATEM RESTITUTUM. * *
E o d e m paterno animo, quo o c t o ante annos acerbissimo maerore affecti Te ex tua Sede iniuste deturbatum et in carcerem coniectum comploravimus, et non semel, praesertim autem in Consistorio Extraordinario, publice conquesti sumus, nunc vehementi c u m solacio comperimus,
universis terrarum orbis catholicis una c u m patria tua plaudentibus, Te
* Datus die 30 Octobris mensis a. 1956.
* * Datus die 31 Octobris mensis a. 1956.
50 - ACTA, vol. X X I I I , n. 16. 24-11-1956.
762
dilecte F i l i Noster,
cui precibus
Nostris Nostraque sollicitudine semper adfuimus, tum ceteris Antistitibus, Clero et christifidelibus omnibus, iis nominatim qui acerrimis calamitatibus perculsi sunt, A p o s t o l i c a m Benedictionem caelestis conciliatricem auxilii, effusa caritate impertimus.
PIUS PP. XII
NUNTII
RADIOPHONICI
I
INTER SOLLEMNIA BEATIFICATIONIS INNOCENTII PP. X I , IN BASILICA VATICANA PERACTA, SUMMUS PONTIFEX PIUS XII MERITA ET VIRTUTES EIUSDEM
BEATI ILLUSTRAT AC EXALTAT. *
763
764
gno di spirituale rinascita, dalla gravit e vivacit dei contrasti, da immani e c o m u n i pericoli.
Possa pertanto l'inno del ringraziamento al Padre d'immensa Maest,
al venerando suo vero ed unico F i g l i o , al Santo Spirito Paraclito, che
test risuonato in cotesto sacro l u o g o , gi testimone delle virt e delle
gesta del novello Beato, nella Festa del Santissimo R o s a r i o della Madre
di D i o , riecheggiare nella universa Chiesa, da lui servita, avvalorata e
difesa con tutte le forze del suo adamantino carattere, con la saggezza
del suo spirito e soprattutto con amore di assoluta dedizione, che lo facevano pronto, c o m e egli stesso pi volte dichiar, ad immolare, se necessario, per essa la propria vita.
La
figura
sua
santit
N o n vi dubbio che l'intimo fondamento della grandezza anche umana d ' I n n o c e n z o XI deriv dalla sua santit, ossia dalla vivida coscienza
di fedele sudditanza a D i o , adorato ed amato c o m e principio, termine e
norma di ogni pensiero, affetto, parola, azione. Le eroiche virt che in
lui rifulsero, le intrepide lotte sostenute, le gloriose imprese che ne immortalarono il nome, scaturirono da quella, a guisa di differenti c o l o r i
rifratti da un prisma di puro cristallo, e l trovarono la l o r o sorgente, l
il necessario vigore.
Come spesso accade nella storia dei Santi, la divina grazia prevenne
Benedetto Odescalchi fin dai pi teneri anni, servendosi dapprima della
sana educazione familiare impartitagli dai genitori, a persone molto pie,
ed ottimi cristiani , e in conformit alla tradizione del nobile Casato,
benemerito della Chiesa e della patria per illustri personaggi che Puna e
l'altra egregiamente servirono. Un indirizzo pi saldamente religioso attinse egli poi alla scuola di piet e di apostolato delle Congregazioni Mariane, che lo avviarono al s o m m o rispetto delle cose divine e alle virt
proprie della sua et e del suo stato, quali un'intemerata castit costantemente vigilata ed una ardente carit verso i derelitti, che pi tardi gli
merit il titolo di padre dei poveri . A n c h e quando, incerto sullo stato
di vita da abbracciare, si rec dalla nativa C o m o , in veste di commerciante a Genova, e poi di studente a R o m a e a Napoli, il giovane Odescalchi rispecchiava nelle parole e nei costumi l'intensa vita spirituale
di chi posseduto interamente da D i o . In quella et, che spesso per
altri pretesto di frivolezze, egli gi riteneva c o m e norma di condotta man-
765
c o n s o n o all'innata generosit del suo cuore, di (( Commissario straordinario della Marca in tempi di estrema penuria privata e pubblica ;
ne ademp anzi l'ufficio con piena soddisfazione sia della Santa Sede, sia
degli stessi popoli, grazie alla rara sua prudenza e pazienza, e particolarmente, alla squisita carit, che gli faceva riconoscere nei prossimi,
specie i pi poveri, la persona stessa di Cristo, da soccorrere, pertanto,
c o l sacrificio di s e delle proprie sostanze. Man mano che gli uffici e le
dignit si accumulavano sulle sue spalle, tanto pi il suo spirito cercava
rifugio nella preghiera, cui dedicava molte ore nel silenzio dei templi e
nella ritiratezza della sua casa, mutata in austero santuario, traendone
la chiarezza e il vigore per affrontare le difficolt nel governo dei popoli,
prima come Cardinale Legato in Ferrara, poi come V e s c o v o a Novara,
e infine, in R o m a .
P u forse recare meraviglia, come accadde per i contemporanei, che
un u o m o di tanto potere, di cos dinamica attivit, spiegata nelle funzioni di governo, quali l'amministrazione della giustizia, la tutela dell'ordine pubblico, le bonifiche delle terre, i rapporti con le autorit, la
cura delle finanze dello Stato pontifcio, trovasse il tempo di dedicarsi
alle pie pratiche, quali, ad esempio, l'esercizio della buona morte , o
l'assistere alla recita del divino ufficio, o l'insegnare il catechismo ai
fanciulli. E p p u r e il nascondimento nella preghiera la segreta origine
dei suoi innegabili successi, prima e durante il Pontificato. Nell'unione
con D i o egli affinava la innata maturit nel conoscere e nel giudicare
gli uomini, nel temprare l'animo alle lotte, nel vedere con chiarezza i
veri mali che travagliavano la societ, e, quanto a s stesso, nel vigilare,
Romana - Beatif. et Canonizat. Venerabilis Servi Dei Innocentii Pp. XI, Summarium 1943, p. 549.
Summ. 1943 878, pag. 182.
Summ. 1943, pag. 583.
2
766
correggere, dominare le proprie inclinazioni, per rendersi, il pi possibile, strumento di bene nelle mani del suo Signore.
Fu in tal m o d o che il giorno in cui la Chiesa, vedovata per la morte di
Clemente X, si prostr davanti agli altari per ricordare la promessa dell'Onnipotente : Io susciter per me un sacerdote fedele, che operer sec o n d o il mio cuore e il mio spirito, e gli edificher una casa fedele, ed egli
4
camminer per tutti i giorni al cospetto del mio Cristo , volse gli occhi
su Benedetto Odescalchi, e riconobbe in lui il Pontefice che avrebbe incontrato (( il compiacimento sia di D i o per la devota cura verso i fedeli,
sia del p o p o l o cristiano in virt della costante ricerca della gloria di
D i o )).
Innocenzo X I , accettando la dignit del supremo Pontificato come c r o ce impostagli dalla divina Provvidenza, era consapevole dei gravi doveri
che lo attendevano, ed insieme, delle grandi speranze in lui riposte dalla
Cristianit. La sua profonda umilt gli nascose forse quanto egli fosse,
per indole, per esperienza e per volont, preparato ad affrontare gli
eventi che si andavano maturando, sia in seno alla Chiesa, ferita da gravi abusi, sia in seno alla comunit europea, minacciata nei suoi confini
orientali, dilacerata da scismi religiosi, messa sossopra dall'antagonismo
dei Principi, incapaci di darsi un equilibrio e la necessaria unit c o n t r o
i comuni ed estremi pericoli. Lontana dal suo carattere pratico e volitivo,
nonch dalla sua coscienza di Padre e Pastore, era in lui ogni idea di
(( lasciar correre , o, tutt'al pi, di parare i c o l p i caso per caso. Innocenzo XI sal al trono pontifcio con la visione delle necessit del
suo tempo, imponendosi in conseguenza e fin dal principio un programma di azione ben definito e concreto secondo queste tre direzioni : portare a compimento la riforma interna intrapresa
dal
Concilio Tri-
767
tanto legato alla storia del Pontificato romano per l'ardimento con cui
affront i tre sommi impegni, per la costanza c o n cui li persegu, per i
risultati d'immensa portata con cui li c o r o n . Lo storico, tuttavia, che si
soffermasse a considerare l'esterno operato d'Innocenzo X I , mettendo in
luce le doti naturali della sua indole, non darebbe il suo vero ritratto, se
non illuminandolo c o n la stessa luce soprannaturale, da c u i egli si fece
guidare in ogni suo atto. Sotto questa luce appaiono congiunti l ' u o m o
di governo e il santo, mentre quelle che sembravano forse soltanto doti
naturali, si rivelano anche genuine virt religiose, ridondanti da un'anima ricolma di D i o e dedita ad eseguire ad ogni costo la sua volont.
Colui infatti, che fin da fanciullo si era distinto per l'accesa piet
verso D i o ed il rispetto alle cose divine, riconobbe nel sommo Pontificato
un ulteriore motivo per rinvigorire la vita interiore, ritenendo suo dovere,
c o m e egli disse, stare ritirato in casa a pregare Cristo per il suo popolo .
determinati giorni, non dedicava meno di tre ore : una per la preparazione, una per il sacrificio stesso, ed una terza per rendere umili grazie.
A tanta fedelt alle cose divine corrispondeva quella estrema delicatezza di coscienza propria dei santi, che gli faceva aborrire in s e negli
altri, non che la colpa, le pi remote occasioni, o anche solo le apparenze.
L ' e r o i c o dominio sopra di s ed i propri sentimenti lo rese esemplarmente paziente nel tollerare le angustie delle infermit che accompagnar o n o i tredici anni del suo pontificato, aumentate negli ultimi tempi
u n o a diventare dolori intollerabili. Di portamento dignitoso e quasi
melanconico, sapeva pur essere a suo tempo affabilissimo. E r a (( veraciss i m o , schietto e sincero , alieno nell'intimo della mente da ogni simulazione, cos che (( mai nel suo trattare fu riconosciuta frode, doppiezza
o inganno, anzi teneva da s lontano chi conosceva soggetto e sottoposto
:a vizi simili .
768
plicit, nel l a v o r o . Tutto di D i o , non cercava che la gloria di Lui, affliggendosi profondamente fino alle lacrime, se pubbliche onoranze gli venissero tributate, c o m e accadde in occasione della liberazione di Vienna,
di cui egli fu l'indiscusso promotore e artefice.
D a l l a totale dedizione di s, nelle intenzioni e nelle opere, alla causa
di D i o e della Chiesa, derivavano la sua intrepidezza, l'eroica sopportazione di momentanei cattivi successi, l'affrancamento da ogni umano riguardo, una tal quale severit, ma soprattutto la ferma costanza nell'adoperarsi che il bene, preso di mira, si effettuasse nonostante qualsiasi
sforzo e rinunzia. V a l g a c o m e esempio non unico il suo comportamento
durante il Congresso della pace di M m e g a . Al suo Nunzio, Luigi Bevilacqua, col inviato, che adempiva egregiamente il suo ufficio, ma aveva
forse c o i suoi felici successi toccato alquanto la sensibilit degli Inglesi, fece inviare dal Cardinale Cibo le seguenti istruzioni : Se venissero le proposizioni di pace dall'Inghilterra, e questa volesse essere
arbitra del trattato, non poteva ella rispondere pi opportunamente, n
pi conforme ai sensi di Sua Santit, quanto c o n dire che la Santit
Sua nella missione di V. S. Illma al Congresso non si proposta la gloria
propria, ma quella di D i o e la quiete e la sicurezza del Cristianesimo.
P e r c i non curarsi punto chi sia per essere l ' A u t o r e , purch si faccia... .
P e r c i V . S. Illma non ha... da affannarsi... per far risplendere il suo
carattere nelle arti politiche, se non quanto conferiscono al fine santo
di portar pace ai p o p o l i e sicurezza e vantaggio alla Chiesa di Cristo .
1 0
Questo servire unicamente alla causa santa, in scrupolosa coscienziosit dinanzi a D i o ed offrendosi a L u i come puro strumento, forse il
pi spiccato tratto del carattere di Innocenzo XI ; l'origine e la spiegazione delle massime sue intraprese, prima delle quali la riforma dello
spirito cristiano e della disciplina ecclesiastica.
L'opera
della
riforma
L ' o p e r a di riforma del novello Beato rifulse innanzi tutto nel rinnovamento morale della Citt di R o m a e nell'amministrazione di tutto lo Stato ecclesiastico. Fu insigne suo merito di avere applicato i mezzi e i
metodi della riforma risolutamente, comunicando ai rimedi, c o n l'inflessibile sua volont e c o l personale suo esempio, concretezza e vigore. Di
9
10
25 Settembre 1677 - Archivio Segreto Vaticano, Nunziatura di Paci 37, fol. 13.
769
tutto c i resta eloquente documento la celebre capitolazione elettorale che, per il contenuto e le circostanze ad esso connesse, ma m o l t o
pi per la scrupolosa attuazione cui l ' A u t o r e la volse, costituisce il pi
fedele ritratto del Beato Pontefice, quale restauratore della disciplina
ecclesiastica e nemico degli abusi. noto che, alla vigilia della propria
elevazione a S o m m o Pontefice, egli present ai Cardinali un programma
di riforme, a m o d o di capitolazione da lui stesso composto, solleci
tandone l'accettazione, quasi come condizione del proprio assenso all'elezione. N o n senza viva commozione si presenta al Nostro ricordo, in
questa solenne circostanza, il racconto lasciatone dalle cronache del
tempo. La sera prima della sua elezione, vale a dire il 20 settembre 1676,
alle due ore di notte , i Cardinali andarono da lui per porgergli il loro
ossequio, ed egli li accolse c o n grande tenerezza e commozione, ma li
scongiur c o n preghiere accompagnate da lacrime, che volessero eleggere altro soggetto pi meritevole di lui e pi abile a sostenere un cos
gran peso, rappresentando esservi soggetti assai pi atti. Finalmente si
dimostr disposto ad accettare, ma chiese che i Cardinali sottoscrivessero quei Capitoli, come di fatto avvenne. La mattina seguente 21 settembre l'Odescalchi fu e l e t t o .
11
pontifcio con un programma che sembrava riecheggiare i voti e le aspirazioni della porzione pi eletta della Chiesa. A dire il vero, la forma
che egli scelse per conferire la meritata solennit e importanza al suo
programma, contrastava c o n le disposizioni che vietavano e dichiaravano
nulle le cosidette Capitolazioni nei conclavi, emanate gi da Gregorio X ,
1 2
e i n tempi pi vicini, d a P i o I V
13
e Gregorio X V ;
1 4
m a l o zelo
15
11
Arch. Segr. Vatic, Miscellan., Conclavi, Fondo Pio 263 (417), fol. 369 e 401 -
Biblioteca Apostolica Vaticana, Urb. lat. 1723, fol. 62 (gi 58) e fol. 94 (gi 90), e Barb.
v
lat. 4664, fol. 79 e 197 , nel quale ultimo si dice che quei capitoli sarebbero stati gi
proposti nel precedente Conclave.
12
13
14
15
770
16
17
III
Maggiore per fu la sua sollecitudine riguardo all'elevazione religiosa e morale del p o p o l o , per il cui conseguimento impieg saggiamente
l'autorit e la persuasione. Mentre non esitava nel prescrivere rigide norme e pene severe contro le mode e gli spettacoli immorali, e contro i seminatori di scandali, era solerte nell'istituire scuole di dottrina cristiana, spesso insegnata dagli stessi Cardinali, perfino nella piazza e
n e i ridotti . P i ampie e importanti furono le provvidenze disposte
per preservare la fede dagli errori, arginare l'eresia, promuovere il
culto divino, incoraggiare il fermento missionario nei paesi pagani, ravvivare il fervore religioso del clero e del laicato ; tuttavia c i che massimamente giustifica il titolo di grande riformatore attribuito dagli
storici a Innocenzo X I , fu lo spirito di rinnovamento che egli seppe
infondere negli animi, unitamente alla fiducia nella possibilit di riuscire allo scopo, e alla persuasione che da quell'indirizzo non si sarebbe
tornati indietro. Sotto questo aspetto Innocenzo XI varca c o n lo spirito
i confini del suo secolo, e, quasi redivivo nel nostro, insegna agli uomini
di oggi, mortificati da tanti tragici errori, che lo scampo consiste nel
rigenerarsi spiritualmente e moralmente;
772
turna, condotta con impari armi, nella quale peraltro non dimentic mai
d'essere Padre.
Sul terreno concreto del conflitto, nel suo duplice oggetto, le (( regalie e le (( franchigie di quartiere , non poteva incontrare avversario pi
potente. Egli ebbe di fronte un regno che lo stesso H u g o Grotius aveva
chiamato il pi bello d o p o quello del cielo ;
1 8
1 9
2 0
20
773
21
22
Ma d'altra parte lo assicurava che tali cose egli scriveva, non per confonderlo, ma per ammonirlo come figlio carissimo, perch nulla giova all'uomo di guadagnare il m o n d o intero e soffrire invece danno all'anima s u a .
23
21
27 Gennaio 1688 - ArcTi. Segr. Vatic., Francia 317 H II, fol. 907.
22
774
delle intenzioni di Innocenzo X I , ed anche perch, quale sentimento c o mune ai Pontefici di ogni t e m p o , ha dimostrato la sua perenne vitalit e
la sua forza nelle lotte da questi sostenute. In esso si parlava di c o l o r o
che credevano di potere, a forza d'ingiustizie e di concussioni, espugnare
l'animo del S. Padre e indurlo a concorrere a quei partiti, che erano contrari alla libert e al bene di Santa Chiesa. Ma s'ingannavano grandemente, mentre per qualsivoglia violenza Sua Santit non sarebbe stato
mai per allontanarsi da c i che le veniva prescritto dal debito suo pastorale, c o n una viva fiducia in D i o , che debba a suo tempo farsi c o n o scere e iudicare causam suam .
2 4
La
difesa
della
Cristianit
Cfr. Arch. Segr. Vatic, Fondo Nunziature diverse 231, fol. 166.
775
25
2 6
Cfr. Lettera del Card. Cibo al Nunzio di Polonia, 30 Ottobre 1677 - Arch. Segr.
Vatic., Nnz. di Polonia 183 A, fol. 104 -105.
Le Reiasioni degli Stati Europei lette al Senato dagli Ambasciatori veneziani nel
secolo decimosettimo, raccolte ed annotate da N. Barozzi e O. Berchet, Turchia, voi.
unico, parte II, Venezia 1872, pag. 270.
v
26
776
c a p o di quell'alleanza. Questa, a sua volta, era intralciata, fra l'altro, dagli equivoci e dalle diffidenze nutrite dall'una parte verso l'altra, dal fatto
che Sobieski, gi per s p o c o affezionato all'Imperatore, si era lasciato
guadagnare alla politica antiasburgica di Luigi X I V , ed inoltre, perch
nella stessa P o l o n i a l'alleanza c o n l'Imperatore costituiva il p o m o di discordia dei partiti. Con lungo e tenace sforzo, il Papa, validamente sostenuto dai suoi Nunzi in Vienna e in Varsavia, elimin un ostacolo dopo l'altro, fino a trarre Sobieski alla sua causa. Ma ecco che una nuova
bufera minacci di sommergere la nave giunta quasi in p o r t o . In seno
alla Dieta polacca, l'opposizione pareva insuperabile. Ma la Provvidenza
divina, con visibile intervento, esaud i voti d ' I n n o c e n z o X I . Inaspettatamente, allorch nell'albeggiare del mattino di Pasqua, 18 aprile 1683,
Sobieski comparve dinanzi alla Dieta e chiese l'accettazione dell'alleanza
e la chiusura del Parlamento, ogni resistenza cessava. Nel rapporto del
Nunzio in P o l o n i a , Mons. Opizio Pallavicino, inviato lo stesso giorno al
Card. Cibo, echeggia ancora il tono drammatico di quella lotta, il cui felice esito si attribuiva al santo zelo di Innocenzo X I . In quella notte
cos egli scriveva rimase del tutto compiuta l'opera tanto necessaria per
la conservazione della Cristianit, e tanto desiderata dal S. Padre. Questa egli aggiungeva una grazia singolare concessa da D i o all Cristianit pier i voti e le preghiere della Santit Sua, dovendosi confessare
non poter essere opera umana, perch qualunque industria, eloquenza
ed arte non era valevole per c i , dovendosi credere quasi veramente impossibile, e cosa pi che naturale, il vedere, se non estinte, sopite le discordie, la rabbia, gli odii e rancori, cresciuti in sommo grado... Insomma
tutte le circostanze facevano quasi disperare del buon esito di un affare
s importante, onde l'essersi felicemente concluso deve unicamente at27
aT
777
L e o p o l d o , e Barberini per il Be di Polonia, prestarono solenne giuramento nelle mani del Pontefice per la esatta esecuzione di tutte le obbligazioni e clausole convenute nell'alleanza offensiva e difensiva contro la
Turchia, sottoscritta gi dai Plenipotenziari il 1 aprile di quell'anno.
La gioia d'Innocenzo XI in quel momento, e la sua commozione fino alle
lacrime c o m e attesta il Card. Barberini in un'accurata relazione al
Re di Polonia
28
glia, e alla speranza che quel patto potesse svilupparsi in una pi ampia
lega. Devotamente invocato il nome di D i o , il Papa implor dal Datore di
o g n i bene, le celesti benedizioni su quei Principi, esprimendo l'augurio
che quanto era stato convenuto sarebbe inviolabilmente portato ad effetto.
29
Infatti,
3 0
29
30
778
nos
ad
Dominum
protectione defendi ah
Deum
Nostrum,
est; Ipse
sincero
cordis
ut
mereamur
et
enim, non
affectu
conver-
eius
semper
3
tribulationibus )).
II
MULIERIBUS PEREGRINATIONIS CAUSA AD SANCTUARIUM LAURETANUM B. MARIAE
VIRGINIS E TOTA ITALIA COADUNATIS, AD FAUSTA ANNIVERSARIA SUMMI
PONTIFICIS PII XII PIE CELEBRANDA. *
780
movimen-
4nella
2
781
Bench spesso se ne parli, non sempre si mostra di possederne un concetto esatto e veritiero, tale da prevenire errate illazioni, ingiustificati
lamenti e talora rivendicazioni infondate.
Anzitutto, neppure al presente mancano v o c i , che tendono a sminuire
o ad ignorare totalmente l'indiscutibile merito spettante alla Chiesa
per aver restituito alla donna la primitiva dignit, che anzi ripetono
essere p r o p r i o la Chiesa intimamente avversa alla cosiddetta emancipazione della donna dal regime feudale . A d d u c e n d o talvolta false o alterate testimonianze, oppure interpretando con superficialit consuetudini
e leggi ispirate da necessarie convenienze pratiche, si vuole da taluni
attribuire alla Chiesa ci che essa ha invece risolutamente abrogato fin
dal suo nascere, ossia quel complesso d'ingiusta inferiorit personale,
a cui il paganesimo non di rado condannava la donna. Occorre forse ricordare la nota sentenza di S. P a o l o , nella quale si rispecchiano la sostanza
e il volto di tutta la civilt cristiana? Non vi pi Giudeo n G r e c o ,
non vi schiavo n libero, non uomo n donna, ma tutti voi siete un
solo in Cristo Ges .
i. pag 227.
Cal.
a. 28
"782
In virt di questo
destino temporale c o m u n e nessuna attivit umana resta per s preclusa alla donna, i cui orizzonti pertanto si estendono sulle regioni della
scienza, della politica, del lavoro, delle arti, dello s p o r t ; subordinatamente per alle primarie funzioni a lei fissate dalla natura stessa. Infatti il Creatore, mirabile nel trarre l'armonia dalla moltiplicit, p u r
stabilendo un comune destino a tutti gli uomini, ha voluto ripartire tra
i due sessi unici differenti e complementari, quasi vie diverse che cond u c o n o ad un'unica mta.
E d ecco la differente struttura fsica e psichica d e l l ' u o m o e della donn a ; ecco le diverse attitudini, qualit, inclinazioni, le quali, equilibrate
dalla mirabile legge del compenso, integrano armonicamente l'opera dell'uno e dell'altra. Eguaglianza dunque assoluta nei valori personali e
fondamentali ; ma funzioni diverse, complementari e mirabilmente equivalenti, dalle quali scaturiscono i differenti diritti e doveri dell'uno e
dell'altra.
N o n vi dubbio che la primaria funzione, la sublime missione della
donna, sia la maternit, la quale, per l'altissimo fine proposto dal Creatore nell'ordine da Lui prescelto, predomina intensamente ed estesamente nella vita della donna. La sua stessa struttura fsica, le sue qualit
spirituali, la ricchezza dei suoi sentimenti, convergono a fare della donna
una madre, in tal m o d o che la maternit rappresenta la via ordinaria,
per la quale la donna raggiunge la propria perfezione anche morale, e
nello stesso tempo il suo duplice destino terreno e celeste. La maternit,
bench non costituisca il fondamento assoluto della dignit della donna,
le dona tanto splendore e le assegna una parte cos ampia nell'attuazione
del destino umano, che basta essa sola a indurre ogni uomo sulla terra,
grande o p i c c o l o che sia, a chinare con riverenza ed amore la fronte davanti alla propria madre.
Altre volte tuttavia esponemmo c o m e la perfezione della donna, che
dalla natura ordinata alla maternit fsica, pu essere altres conseguita, ove questa venga a mancare, c o n le multiformi opere di bene, ma
soprattutto c o l volontario ossequio ad una superiore vocazione, la cui di-
Gen. 1, 28.
783
784
t a n z a ; mentre non facile incontrare altrove nn ideale di donna pielevato e perfetto di quello che il Cristianesimo ha frequentemente attuato in tante schiere di giovani, di spose, di madri, di vedove, vanto e
vera speranza di un p o p o l o .
Inserendovi in questa solida tradizione, l'insegnamento del v o s t r o
Centro consister soprattutto n eli' impartire, mediante la persuasione
e l'esempio, lezioni di vita. V o i siete certamente meglio di altri in grado
di conoscere quanto sia grande tale bisogno in molte vostre sorelle, quali
siano le cause ed i rimedi a quella certa stanchezza dimostrata dalla
donna di o g g i nella vita coniugale, c o m e infondere l o r o coraggio e perseveranza nelle lotte quotidiane, vigore per affrontare serenamente i molteplici e radicali mutamenti propri delle diverse et della vita femminile.
A questo fondamentale insegnamento del saper vivere nel senso
pi cristiano della parola, seguiranno con proftto gli altri, di natura, diremmo, tecnica, e cio, dei buoni metodi per governare la casa, educare
i figli, scegliersi un lavoro o p p o r t u n o , provvedere all'avvenire, operare
nella societ circostante. Una donna illuminata, salda nelle sue persuasioni, interiormente serena, certa del consenso e della cooperazione di
un largo stuolo di altre simili a s, potr sperare con fondamento di arrecare un valido contributo al miglioramento della societ.
3. V o i , infine, vi adoperate aftinch la donna s'inserisca pienamente
nella vita della nazione, quale (( forza benefica a vantaggio di tutti.
Bench l'accostamento dei concetti di donna e di forza sembri una.
caratteristica dei tempi moderni, opportuno ricordare che fu sempre
presente alla tradizione cristiana la descrizione della donna virtuosa ed
energica, quale si legge nel libro sacro dei Proverbi. A l l a domanda :
(( Chi trover la donna forte?
785
di terreno, quindi anche nel campo politico e giuridico, affinch le istituzioni, le leggi, le consuetudini riconoscano e rispettino le particolari
esigenze della donna. ben vero che gli Stati moderni hanno compiuto
notevoli progressi nel corrispondere alle sostanziali aspirazioni della donn a ; tuttavia permane ancora una certa trascuratezza per le esigenze,
vorremmo dire, psichiche e di sentimento, quasi non meritino seria considerazione. E p p u r e anche queste esigenze, bench indefinibili e quasi
inafferrabili dal calcolo e dalla statistica, sono reali valori che non possono rimanere negletti, poich fondati nella natura e diretti a temperare
nell'umana societ l'asprezza delle leggi, a moderare le tendenze estreme nelle grandi risoluzioni, a stabilire una pi equa distribuzione dei
vantaggi e dei sacrifici tra tutti i cittadini. Come il sentimento della
donna ha una gran parte nella famiglia e spesso ne determina il c o r s o ,
cos dovrebbe operare, in pi vasta proporzione, nella vita della nazione
e della stessa umanit. Non sarebbe ragionevole che nella grande famiglia umana si trovasse a suo agio, anche in ci che concerne la vita
psicologica, soltanto una parte di essa, gli uomini. In concreto, ove si
rispettassero maggiormente le ansie del sentimento muliebre, l'opera di
consolidamento della pace sarebbe pi alacre, pi ospitali e generosi i
popoli meglio forniti di beni verso quelli che ne sono privi, pi cauti spesso
gli stessi amministratori della pubblica ricchezza, pi fattivi e provvidi
gli organi preposti ad aiutare le comunit bisognose di case, di scuole,
di ospedali, di lavoro, poich dietro tali deficienze si celano sovente gl'indicibili dolori di madri e di spose, che vedono languire nella miseria i
loro cari, seppure le lontananze forzate e la stessa immatura morte non
li abbiano gi strappati al loro affetto.
A n c h e riguardo al lavoro la conformazione fisica e morale della donna esige una sapiente discriminazione, sia nella quantit che nella qualit. Il concetto della donna dei cantieri, delle miniere, dei lavori pesanti,
come esaltato e praticato in alcuni paesi che vorrebbero ispirarsi al
progresso, tutt'altro che una moderna conquista; , al contrario, un
triste ritorno verso epoche, che la civilt cristiana aveva seppellite da
lungo tempo. La donna bens una forza ragguardevole nella economia
della nazione, per condizionatamente all'esercizio delle elevate funzioni a lei proprie ; certamente non una forza, come suol dirsi, industriale, al pari dell'uomo, dal quale si pu richiedere un maggiore impiego di energia fisica. Quel premuroso riguardo, che ogni uomo bennato
dimostra alla donna in ogni incontro, dovrebbe essere praticato anche
dalle leggi e dalle istituzioni di una nazione civile.
786
L ' A r c a n g e l o la rassicur,
Lue.
1,
34.
787
III
CUNCTIS POPULIS NATIONUMQUE MODERATORIBUS DATUS, QUOAD HODIERNOS
LUCTUOSISSIMOS EVENTUS QUIBUS MUNDUS AGITATUR. *
artigiani e contadini,
di qualsiasi
788
789
delle nazioni, sinceramente amanti la pace e la libert, baster ad indurre a pi miti consigli c o l o r o che si sottraggono alle leggi elementari
dell'umano consorzio, e che pertanto si privano da s stessi del diritto di
parlare in nome dell'umanit, della giustizia e della pace. Per primi i
l o r o popoli non potranno non sentire il bisogno di ritornare a far parte
dell'umana famiglia per goderne l'onore e i vantaggi. Tutti uniti dunque per la libert e per la pace, v o i , diletti p o p o l i dell'oriente e dell'occidente, membri della comune umana famiglia ! La pace, la libert !
Ormai queste tremende parole non danno pi luogo ad equivoci. Esse sono
tornate al l o r o primigenio e luminoso significato, quale fu sempre da
N o i inteso, derivato cio dai principi della natura e dal manifesto volere
del Creatore. Ripetetele, -proclamatele, attuatele. I vostri reggitori siano
fedeli interpreti dei vostri veri sentimenti, dei vostri veri aneliti. D i o vi
aiuter, D i o sar la vostra forza.
Dio ! Dio ! Dio !
Risuoni questo ineffabile nome, fonte di ogni diritto, giustizia e libert, nei parlamenti e nelle piazze, nelle case e nelle officine, sulle labbra degli intellettuali e dei lavoratori, sulla stampa e alla radio. Il nome
di D i o , come sinonimo di pace e di libert, sia il vessillo degli uomini di
buon volere, il vincolo dei popoli e delle nazioni, il segno in cui si riconosceranno i fratelli e i collaboratori nell'opera della comune salvezza.
D i o vi scuota dal torpore, vi separi da ogni complicit c o i tiranni e c o i
fautori di guerre, v'illumini la coscienza e rafforzi la volont nell'opera
di ricostruzione.
Riecheggi il suo N o m e soprattutto nei sacri templi e nei cuori, c o m e
suprema invocazione al Signore, affinch con la sua infinita potenza
aiuti a compiere ci che le deboli forze umane tanto stentano a conseguire.
Con questa preghiera, che N o i per primi eleviamo al suo trono di
misericordia, vi lasciamo, diletti figli, fiduciosi che il sereno torner a
risplendere sul m o n d o e sulle fronti avvilite, e che la pace, provata da
c o s gravi cimenti, ne uscir pi limpida, pi duratura, pi giusta.
790
ALLOCUTIONES
I
Iis
qui
interfuerunt
nauticae, Romae
Conventui
VII
Foederationis
internationalis
Astro-
habito. *
e
A l'occasion du V I I Congrs de la Fdration Astronautique Internationale qui vous runit R o m e cette anne, Messieurs, vous avez
exprim le dsir de N o u s associer en quelque sorte au droulement de
vos travaux. Nous en sommes trs heureux et vous disons Notre admiration pour la conviction, la tnacit, l'audace de tous ceux qui depuis
un demi-sicle conquirent pas pas cet immense domaine.
A vrai dire, le profane, qui pour la premire fois s'informe de vos activits et du but de votre socit, ne peut manquer d'prouver quelque surprise ; le mot mme d'(( astronautique suggre l'ide de voyages fantastiques travers des espaces vertigineux et dans des conditions spcialement redoutables pour l'organisme humain ainsi projet hors de son
milieu naturel. Il semble encore beaucoup que le projet d'une telle
expdition ne puisse germer que dans une imagination sans frein, peu
soucieuse de s'appuyer sur des donnes solides et livre tous les caprices de sa fantaisie. Cependant ds le dbut de ce sicle, les principes
fondamentaux, sur lesquels l'astronautique devait s'difier, avaient dj
trouv une formulation claire et logique. On affirmait la possibilit
d'chapper l'attraction terrestre, en appliquant un mobile une acclration suffisante, et l'on prcisait que cette acclration pouvait tre
obtenue par l'utilisation d'une fuse, bientt on envisagea aussi l'ventualit du transport d'tres humains.
C'tait beaucoup dj d'avoir nonc ces ides avec conviction. Mais il
restait dterminer les modalits concrtes de leur application. Puisque
la fuse constituait le seul moyen de propulsion utilisable pour le vol
interplantaire, il s'agissait de surmonter un un tous les obstacles
techniques et de construire des engins capables d'atteindre des altitudes
de plus en plus leves, des acclrations de plus en plus notables. Cette
phase exprimentale dbuta partir du second quart de ce sicle : en
1926, on lanait en Amrique la premire fuse carburant liquide. En
* Die 20 Septembris mensis a. 1956.
791
car il devenait
en
Amrique
1' American
Interplanetary
Society ,
nom-
du vol interplanetarie et en
l'exprimentation ;
pousser
en
An-
tish Interplanetary
Society
proposaient
l'organisation
d'un
Congrs
systmatique pour
intensifier la
coopration mondiale entre les spcialistes d'astronautique. Ce caractre allait s'affirmer plus encore lors des Congrs suivants, en m m e
temps que croissait l'autorit de la Fdration. V o t r e second Congrs
aborda aussi et ce fut son apport scientifique principal la question
du satellite terrestre artificiel. L'ide s'approfondit durant les annes
suivantes, en mme temps que l ' o n valuait plus exactement les multi-
792
Officiale
recommanda
en
1954
la
construction
d'un
petit
satellite
scientifique. Enfin, le 29 Juillet 1955, les Etats-Unis annonaient officiellement qu'il lanceraient l'occasion de l ' A n n e gophysique un
satellite terrestre artificiel.
V o u s avez soulign, Messieurs, que le prsent Congrs prenait de ce
fait une importance toute particulire. Outre le satellite artificiel, la
prochaine Anne gophysique verra lancer de nombreuses fuses destines l'exploration de la haute atmosphre. Ce grand effort de collaboration internationale et le sentiment d'accomplir une uvre hautement profitable l'humanit vous invitent aller de l'avant avec un
optimisme a c c r u ;
vaincre et vous devrez les aborder une une, en vous aidant de toutes
les ressources des sciences et de la technique moderne, entre autres, des
admirables calculatrices lectroniques, qui rduisent dans des proportions extraordinaires la dure des travaux mathmatiques. Mais aussi
n'hsitez-vous pas envisager dj les problmes plus gnraux, que
pose la conqute de l'espace interplantaire; et mme, comme il apparat dans les documents que vous Nous avez communiqus, quelquesuns d'entre vous sont alls jusqu' examiner la possibilit abstraite de
vols intersidraux, que le n o m mme d'Astronautique indique comme
but ultime de vos travaux.
Sans entrer dans les dtails, il ne vous chappe pas, Messieurs,
qu'un projet de pareille envergure comporte des aspects intellectuels
et moraux qu'il est impossible d ' i g n o r e r ; il postule une certaine conception du monde, de son sens, de sa finalit. Le Seigneur Dieu, qui a
dpos au cur de l'homme le dsir insatiable de savoir, n'avait pas
l'intention de mettre une limite ses efforts de conqute, quand II lui
dit : (( Soumettes la terre .
q u ' i l offre l'esprit humain, p o u r qu'il y pntre et puisse ainsi c o m prendre toujours plus fond la grandeur infinie de son Crateur. Si
jusqu' prsent l'homme se sentait, pour ainsi dire, enferm sur la terre
et devait se contenter des informations fragmentaires qui lui parvenaient de l'univers, il semble maintenant que la possibilit s'offre lui
de briser cette barrire et d'accder de nouvelles vrits et de nouvelles
Gen. 2, 28.
793
II
Iis
qui
interfuerunt
Conventui
quarto
Sodalitate
Italica
de
<x Che-
794
Con-
795
796
des
Seules
vent,
jrison.
tumeurs,
l'heure
quand elles
Mais
L'troite
la
mais
actuelle,
sont
la
incapables
chirurgie
et
convergence
des
semble
efforts
bien
et
de
l'enrayer
la
radiothrapie
une
dcide
la
totalement.
possibilit
aller
colloboration
de
conserde
gu-
l'avant.
internationale
temps et
79T
de
798
III
Iis
qui
interfuerunt
conductorum
Conventui
operum
internationali
inferioris
vel
medii
Sodalitatum
Catholicarum
ponderis. *
organis
par
les
Associations
catholiques
des
petites
et
Nous
sommes
heureux
de vous
revoir
ici
et
de
vous
dire
afin
de faire
et
que vous
pntrer
tou-
jours davantage dans vos milieux la pense et les attitudes chrtiennes. Si vous avez dsir vous rassembler R o m e cette anne, c'est p o u r
y retremper vos convictions chrtiennes et trouver, au contact d'hommes
partageant le mme idal, les moyens les plus aptes rsoudre les questions que pose la situation sociale actuelle.
Nous saluons avec joie les reprsentants du Katholischen Kaufmnnischen Vereins d'Allemagne, du Nationaal Christelijk Middenstands-verbond de Belgique, du Nederlandse Katholieke Middenstands-bond de Hollande ; vos trois groupements comptent prs de
110.000 membres en 20 organisations diocsaines et 1370 sections. C'est
dire la puissance conomique et morale que vous reprsentez; appuys
sur de solides traditions et guids par l'enseignement de l'Eglise, vous
affronterez avec assurance les circonstances difficiles d'une poque tourmente et vous saurez appliquer avec bonheur les consignes reues.
V o t r e prsent Congrs examinait comment les petites et moyennes entreprises contribuent l'insertion de la personne humaine dans la socit
et l'conomie. C'est l un thme d'importance primordiale, dont doivent
s'inspirer toutes les rformes, toutes les tentatives visant introduire
dans la socit moderne plus d'harmonie et de stabilit. Comment donner
chacun des membres du corps social la possibilit de vivre pleinement en
homme, de disposer des moyens de s'assurer, avec une subsistance honnte, l'accs la culture, de jouer un rle proportionn ses capacits et
son dvouement dans le fonctionnement et l'organisation de la socit,
* Habita die 8 Octobris mensis a. 1956.
799
de participer enfin aux dcisions, dont dpend son sort sur le plan
politique, conomique et social? Les petites et moyennes entreprises,
diriges par des chrtiens, peuvent plus aisment que d'autres apercevoir
et mettre en uvre les solutions concrtes de ce grave problme.
V o u s aimez relever que la multiplicit des entreprises de dimensions
moyennes, dont le chef est en mme temps propritaire et parfois fondateur, assure une rpartition trs large de la proprit prive, qui est condition essentielle de stabilit pour la socit ; en garantissant l'indpendance et la dignit des individus et des familles, elle ne leur confre pas
toutefois une puissance conomique exorbitante, qui dpasserait la porte
de leurs vraies responsabilits. L'entrepreneur priv, le commerant,
l'agriculteur se soucient de faire fructifier leurs biens par leur travail ;
ils voient sanctionner directement leur labeur, c o m m e aussi les ngligences ou les erreurs qu'il commettent. Entre les biens matriels et leur possesseur s'tablit ainsi une sorte de tension continuelle, celle de l'activit
productive soumise de puissants stimulants pour le plus grand bien de
la communaut. Mais, si le propritaire de l'entreprise trouve par l
le moyen de maintenir et de consolider sa position sociale, ne convient-il
ges
pas
tous
qu'il
ceux
s'efforce
qui
de
dpendent
faire
de
bnficier
lui
et
lui
des
mmes
prtent
avanta-
l'appui
de
leur travail? N'ont-ils pas eux aussi le droit d'occuper dans la socit
une situation stable, de possder les biens ncessaires pour eux-mmes et
leur famille, de les mettre en valeur par leur initiative et d'en tirer un
profit lgitime? Ce n'est pas ici le lieu d'examiner dans le dtail comment les petites et moyennes entreprises peuvent contribuer renforcer
la condition sociale de leur personnel, en l'aidant accder davantage
a u x bienfaits de la proprit et l'autonomie qu'elle confre. N o u s
souhaitons qu'il soit donn au plus grand nombre d'hommes possible de
conqurir cette stabilit, que procure la garantie de ressources permanentes, susceptibles d'tre accrues par le labeur personnel. Il est certain que l'ouvrier et l'employ, qui se savent directement intresss
la bonne marche d'une entreprise, parce qu'une part de leurs biens y
est engage et y fructifie, se sentiront plus intimement obligs d ' y contribuer par leurs efforts et mme leurs sacrifices. De la sorte, ils se
sentiront plus hommes, dpositaires d'une plus large part de responsabilit ; ils se rendront compte que d'autres leur sont redevables,. et s'emploieront avec plus de cur leur besogne quotidienne, malgr son caractre souvent dur et fastidieux.
D'autre part, la fonction conomique et sociale, que tout homme aspire
800
d'incomprhension,
de critiques injustifies;
on prviendra
d'quilibre,
ne
refuser l'appui
sur
801
802
ADAMANTINA - SEPTEMLACUNENSIS
DECRETUM
DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM
Erecta nuper per Constitutionem Apostolicam Clementissimi Servatoris Septemlacunensi dioecesi, pars altera municipii vulgo Crvelo
nuncupati in istius finibus versari contingit, altera vero archidioecesis
Adamantinae territorio adnexa perseverat.
P o r r o , quo arctius ecclesiastici et civiles fines undequaque convenirent, E x c m u s P. D. Iosephus Newton de Almeida Batista, Archiepiscopus Adamantinus, ab A p o s t o l i c a Sede expostulavit ut praedicti municipii pars, Angueret appellata, in praesens, utpote paroeciae Paraopeba coniuncta, ad novam dioecesim Septemlacunensem pertinens, ab
hac separaretur et ad paroeciam Crvelo aggregaretur sub iurisdictione
Archiepiscopi Adamantini.
Equidem Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto
Excimi P. D. A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesareae
Philippi et in Brasilia A p o s t o l i c i Nuntii, rata huiusmodi finium immutationem animarum b o n o profuturam, vigore specialium facultatum sibi
a SSfiio D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum,
porrectis precibus annuere dignata est.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto a
dioecesi
Septemlacunensi
separat
memoratum
territorium
Angueret
803
Adsessor
II
REIPUBLICAE CILENAE
DECRETUM
DE VICARIATU CASTRENSI
Qua iurisdictione Vicarius Castrensis Reipublicae Cilenae perfruatur
per Apostolicas Litteras in forma Brevi In hac beatissimi Petri Cathedra diei tertiae mensis Maii anni 1910, per Consistoriale Decretum
die vigesima septima mensis Decembris anno 1922 editum, atque per
Rescriptum eiusdem S. Congregationis Consistorialis diei vigesimae
quartae mensis Iulii anni 1948, sub, n. 548/48, statutum fuit.
C u m vero adiunctorum gratia, vertentibus annis, Vicarius Castrensis suae iurisdictioni etiam militum familias obnoxias censuerit, E x c .
P. D. Theodorus Eugenin, Episcopus titularis Hierissensis et Vicarius
Castrensis Reipublicae Cilenae, exorto dubio, enixe postulavit ut invectam hanc agendi reationem Apostolica Sedes confirmaret seu ratam
haberet.
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P .
XII,
804
Cilenae
Ferretto,
Adsessor
stante
cedi
approbatione
possit
ad
virtutum, ac
eiusdem
duorum
Venerabilis
miraculorum,
Tuto
pro-
Beatificationem.
Summi Pontificatus dignitatem perpendentibus illa S. Bernardi subeunt verba, quae B. Eugenio I I I scripsit : A g e indagemus adhuc
diligentius quis sis ; quam geras videlicet pro tempore personam in E c clesia D e i . Quis es? Sacerdos magnus, Summus Pontifex, tu princeps
Episcoporum, tu heres A p o s t o l o r u m , tu primatu A b e l , gubernata N o e ,
patriarchatu Abraham, ordine Melchisedech, dignitate A a r o n , auctoritate Moyses, iudicatu Samuel, potestate Petrus, unctione Christus. Tu
805
Professionem amoris D o m i n u s a Petro exegit atque recepit, Summ u m q u e Pontificatum eidem contulit, quem Petrus successoribus transmisit. In V e n . Innocentio XI omnes praerogativae, quas a Mellifluo
D o c t o r e audivimus, atque iura omnia a D e o R o m a n o Pontifici collata
m i r o m o d o reniduere una c u m vitae sanctitate, divino quoque miracul o r u m testimonio comprobata. Eo enim vix demortuo, talis statim eius
virtutum splendor inter fideles, etiam ab Urbe longinquus, refulsit, ut
eius patrocinium implorarent, plurimique gratias, immo vera miracula,
laetantes
obtinuerint.
806
die autem
ac
Venerabilis
duorum
miraculorum,
Innocentii
Papae
XI
Tuto
procedi
Beatificationem.
possit
Quum
ad
sollemnem
unanimi
con-
sensu R m i Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores affirmativum responsum dedissent, Beatissimus Pater, ratum h o c habens,.
Apostolicas Litteras sub anulo Piscatoris de Beatificatione quandocumque in Vaticana Basilica celebranda conscribi mandavit atque decretum
hoc promulgari et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri.
Datum R o m a e , die 15 mensis Augusti, in Sollemnitate AssumptionisB . M . V . , A n n o D o m i n i 1956.
807
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citatio edictalis
ALEXANDRINA AEGYPTI
NULLITATIS MATRIMONII (MAZZA - MAC APEE)
v
Ponens.
808
NECROLOGIO
1956. Monsig. Godlewski Michele, Arcivescovo tit. di Amorio.
Monsig. Gaillard Ludovico, Arcivescovo di Tours.
Monsig. Nissan Giovanni, Arcivescovo-Vescovo di Zaku.
Monsig. Frazioli Nicol, Vescovo di Bosa.
Monsig. Boccoleri Cesare, Arcivescovo di Modena.
novembre
Monsig. Ryan Edoardo F., Vescovo di Burlington.
Emo sig. Card. Salige Giulio, del tit. di S. Pudenziana,
Arcivescovo di Tolosa.
9
Monsig. Shlaku B^rnar^ino, Vescovo di Pulati.
12
Monsig. Picha Maurizio, Vscovo di Hradec Krlov.
15
Monsig. Canale Oberti Raffaele, Vescovo tit. di Arindela.
20
27
30
31
maggio
ottobre
28 Decembris 1956
(Ser.
H, T. XXIII) - N. 17
PESQUEIRENSIS
(AFOGADENSIS DE INGZEIRA)
A PESQUEIRENSI DIOECESI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA
QUAEDAM DIOECESIS CONDITUR, (( APOGADENSIS DE INGZEIRA )) APPELLANDA.
P I U S
E P I S C O P U S
du-
cendi, per omnem occasionem in hoc intendimus, sive scilicet per Episcoporum electionem, qui sunt duces populorum, sive per novarum Ecclesiarum fundationem, aliis dioecesibus, quae late pateant, divisis. Qua
de re, c u m venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius,
post
Itapetim,
810
urbe
Canonicorum
Collegium
constituatur,
iuxta
normas
Spiritus
Sanctus
benignissime moverit
ad
sacerdotum
munia
Ephebeum
Pianum
Brasilianum
ut
quam
optime
in
rerum
quam vocant,
ventus, sive pecunia quam populus sponte dabit, sive congrua pensio
ab auctoritate civili danda, sive denique pars bonorum quae novae dioecesi continget, divisis possessionibus Ecclesiae Pesqueirensis, iuxta canonem 1500 C. I. C. In iis quae ad regimen, administrationem dioecesis,
electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante, ad iura cleri et p o p u l i
811
eorumque onera, aliaque huiusmodi respiciant, Iuris Canonici praescriptiones omnino serventur. Mandamus insuper ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fuerint, ii clerici qui in territorio Ecclesiae Afogadensis de Ingzeira legitime degant, eidem censeantur adscripti, ceu proprius c l e r u s ; atque ut omnia documenta et
acta quae ad eandem Sedem quomodolibet attineant, ad eiusdem tabularium cito mittantur, ibidem religiosa cura asservanda. Ceterum omnia quae per has sub plumbo Litteras praescripsimus efficiet venerabilis
Frater A r m a n d u s Lombardi, cuius meminimus, factis ad id potestatibus,
quas poterit, si visum fuerit, cuilibet delegare, d u m m o d o ecclesiastica
dignitate insigni. Cum vero Nostra decreta perfecerit, tunc documenta
exarabit, et ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet; quod si
alius eo tempore eidem Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praeerit,
idem quae mandavimus faciet.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore v o l u m u s ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m
per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis
praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea
haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ;
quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive
manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate
constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem
omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae
Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint.
Datum R o m a e , apud S. Petrum, die secunda mensis Iulii, anno
D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo sexto, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
CELSUS Card. COSTANTINI
S. R. E. Cancellarius
* Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A
8. Congr. Consistorialis a Secretis
Hamletus Tondini
Apostolicam Cancellariam Regens
f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. Seleucien., Decanus Proton. Apost.
Silvius Sericano, Proton. Apost.
Loco B Plumbi
[n Ap. Cane, tab., vol. LXXXXIII, n, 15.
812
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. IOANNEM TIT. S. AGATHAE S. R. E. PRESB. CARD. D'ALTON, ARCHIEPISCOPUM ARMACHANUM I TERTIO EXEUNTE SAECULO OB OBITU LUCAE
WADDING, ORDINIS FRATRUM MINORUM.
813
814
II
AD EMUM P. D. FRANCISCUM TIT. SANCTORUM IOANNIS ET PAULI S. R. E. CARD.
SPELLMAN, ARCHIEPISCOPUM NEO EBORACENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT
AD CONVENTUM EUCHARISTICUM EX INSULIS PHILIPPINIS IN URBE MANILANA INEUNDUM.
thesaurumque caelestium
815
ideas. Minime autem dubitamus, quin, pro incensa qua flagras erga
Eucharistiam pietate et p r o sollerti tua animarum sollicitudine, perhonorificum munus tibi commissum prospere feliciterque persolvas. Divinorum interea luminum auxiliorumque conciliatrix et nuntia, praecip u e q u e Nostrae benevolentiae testis esto A p o s t o l i c a Benedictio, quam
tibi, Dilecte F i l i Noster, tuis legationis sociis iisque universis, qui Congressioni Eucharisticae intererunt, peramanter in D o m i n o impertimus.
D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die i mensis Novembris, in
Festo Omnium Sanctorum, anno MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
PIUS PP. XII
III
AD EMUM P. D. HENRICUM TIT. S. PETRI IN MONTE AURO S. R. E. PRESB. CARD.
PLA Y DENIEL, ARCHIEPISCOPUM TOLETANUM, SEXDECIM AETATIS LUSTRA
IMPLENTEM.
PIUS PP. XII
Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. Tibi
feliciter peragenti, sex abhinc annos, quinquagesimum sacerdotii tui
natalem diem, existimationem ac benevolentiam Nostram per litteras
publice declaravimus, praeclara tua erga Ecclesiam merita suaviter memorantes, quae per diuturnum aetatis spatium tibi comparasti, praesertim quum, episcopali auctus dignitate, pastorale munus alacriter exercuisti, primo quidem in Abulensi dioecesi, deinde in Salmantina, tum
potissimum in perinsigni ista Toletana sede, cui annum iam quintum ac
decimum sollerter moderaris. Nunc autem, communi fidelium consensione
et laetitia, ut libenti animo accepimus, faventibus in primis sacris administris, vertente hoc mense ipse sexdecim aetatis lustra, divina opitulante gratia, fauste celebratis. Cuius profecto iucundi eventus commemoratio pergratam Nobis praebet opportunitatem rursus tibi de sollicita
sacri ministeri perfunctione ex animo gratulandi. Illud enim animarum
studium, quod in fiorente aevo egregia pietate atque industria impense
aluisti, progrediente vero aetate sacrisque succrescentibus honoribus,
magis magisque fovisti in dies, ita ut, quum ad vetustam ac nobilissimam
sedem Toletanam Nostra auctoritate promotus es, plena sua luce coruscaverit. Tibi igitur, dilecte F i l i Noster, de i m p i g r o ac frugifero sacro
pastoralique munere vehementer gratulamur novamque gratiarum eo-
816
piam ac praemia minime defutura a donorum omnium Largitore instanter adprecamur. Quo interea octogesimi natalis tui celebratio uberiores
salutis fructus gregi tuo afferre queat,
damus,
Nostra
Nostraque
auctoritate
benedicas,
plenariam
indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Supernorum autem munerum in auspicium atque peculiaris N o strae caritatis pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, dilecte F i l i N o ster, cunctoque clero ac p o p u l o tuae vigilantiae concredito peramanter
in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die iv mensis Decembris, anno
MDCCCCLVi, Pontificatus Nostri duodevicesimo.
IV
AD EMUM P. D. IOANNEM DIACONUM S. GEORGII IN VELABRO S. R. E. CARD. MERCATI,
NONAGESIMUM
palaeographicis disciplinis,
Sancto-
constantem impendens, doctas lucubrationes paene innumeras diligentissime exarasti. A bibliotheca Ambrosiana, ubi p r i m o inter claros doctores versatus es, translatus fuisti ad Vaticanam, quae, te moderante,
haud parva studiorum operumque suscepit incrementa,
tuaeque artis
criticae specimina, de multifariis disciplinis pertractantia, in scientiarum Europae et Americae commentaria sunt c o m m o d e relata, d u m gravia quoque volumina et plura opuscula, accurate a d m o d u m a te digesta,
eruditis omnium gentium hominibus luculenter patuere. N o n est itaque
817
mirandum, si nobiles scientiarum Academiae quamplures, quum in Italia, tum apud alias nationes inter suos socios et doctores temet ipsum
cooptandum censuere. Quae sane ingenii ac diuturni laboris laudes ita
in omni aetatis tuae spatio et condicione c u m singulari in D e u m pietate
et morum integritate modestiaque coniunctae exstiterunt, ut non m o d o
profectui scientiarum civilisque cultus, verum Ecclesiae quoque b o n o
et Apostolicae huius Sedis utilitati non paulum profuisse videantur.
Quapropter Decessor Noster ven. mem. Pius X I , virtutis tuae industriaeque tam gravis tamque diu aestimator ac testis, viginti abhinc
annos Romanae purpurae magnificentia decorare te voluit, quin docti
viri istius bibliothecae ceterique doctrinarum litterarumque cultores
tuam peritiam atque auctoritatem desiderarent. N o s autem, qui pluries
iam tibi existimationem ac benevolentiam Nostram publice declaravimus, novam nacti opportunitatem, de diuturno aetatis curriculo tam
actuose utiliterque emenso libenti laetoque animo gratulamur, largam
caelestium donorum solaciorumque c o p i a m ominantes.
Quorum quidem conciliatrix et nuntia, peculiarisque caritatis Nostrae testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, dilecte F i l i Noster,
egregiis Bibliothecae et Archivi in V a t i c a n o Praefectis eorumque curarum laborumque sociis peramanter in D o m i n o impertimus.
Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, die VII mensis Decembris, anno
MDCCCCLVI, Pontificatus Nostri duodevicesimi.
PIUS PP. XII
ALLOCUTIONES
I
Ad
Exemum
teris
Virum
Negotiis
Iosephum
Reipublicae
Lauretum
Statuum
Arismendi,
Ministrum
Foederatorum
ab
Ex-
Venetiolae. *
Acta
SIS
Apostolicae
Sedis
Commentarium
Officiale
del
suelo c o m o
de un manantial,
es
justo
que la
criatura
819
II
Christifidelibus operariis Pratensis
B.
causa ad
820
Ma il nostro pensiero si
ma accompagnerete
P r a t o dovr di-
festa;
Prato
deve
impegnarsi
oggi
solennemente
una
821
luce : E g l i infatti la luce del mondo Lux mundi ; fate dunque che
la sua luce illumini ogni uomo che viene nel m o n d o .
4
Io. 8, 12.
Cfr. Io. 1, 9.
822
vite che Egli stesso, diveniamo membra del suo Corpo mistico,
trasformiamo in Lui, ci muoviamo in Lui, esistiamo in L u i .
Dalla sua pienezza riceviamo tutti t u t t o ,
12
13
in n o i .
1 1
10
ci
Egli vive
perch E g l i autore
Ed ora pensate, diletti figli : Quanti nella diocesi di Prato hanno il possesso perenne di questa vita? Quanti tra voi qui presenti? Quanti tra
c o l o r o che non hanno potuto o non hanno voluto venire? E il benessere
qualunque esso sia vi gioverebbe forse, se alle anime vostre mancasse la vita divina? Se foste ricolmi di tutto, ma aveste il vuoto di D i o ?
A che vi gioverebbe la vita del c o r p o , se aveste la morte dell'anima? Che
importerebbe il vigore della natura, se languisse la grazia? Eccovi dunque un'altra mta chiara e precisa, diletti figli. Fate che regni in tutti
Ges con la sua grazia, con la sua vita.
3. Nelle
vostre fabbriche
regni
la
giustizia
J0
11
12
13
Hebr. 12, 2.
823
non
vi
sar
giustizia, se non regner Ges. Invano lo sperano c o l o r o che prescindono da L u i ; invano lo tentano c o l o r o che lo negano. Solo nel nome di
Lui, solo applicando i comandamenti di Lui, si potr attribuire e dare
a ciascuno quel che gli spetta. Ai datori di lavoro ricordiamo che, mentre la Chiesa condanna ogni ingiusta violazione del diritto di propriet,
ammonisce per che esso non illimitato n assoluto; perch ha precisi
obblighi sociali. Misconoscerli sarebbe andare contro la giustizia, sarebbe lottare contro il regno di Ges. Ma non vi sar difficile soddisfarli,
se guarderete l'operaio come si guarda il fratello ; di natura uguale alla
vostra, anche se chiamato ad esercitare una diversa funzione.
Ai lavoratori diciamo : la Chiesa con voi, quando vi difendete da contratti ingiusti o esigete l'osservanza dei giusti impegni ; sar ancora con
v o i , quando procurerete con mezzi legittimi il miglioramento delle vostre
condizioni ; ma la Chiesa non potrebbe essere con voi, se fosse ingiusto c i
che chiedete o illecito il mezzo che vorreste usare per ottenerlo ; non p o trebbe essere con voi, se vi schieraste coi nemici di D i o , sacrificando anima, libert, pace, patria e famiglia ; se, istigati da chi fnge di amarvi,
seminaste l ' o d i o o praticaste la violenza.
Oh, potessimo vedere a Prato affermarsi in ogni campo la giustizia
di Ges ! A v r e m m o quegli esempi manifesti e indicatori che trascinerebbero gli incerti e i pigri ; e la Chiesa vi sarebbe riconoscente e vi sarebbero grati tutti c o l o r o che attendono con ansia il regno della giustizia
tra gli uomini.
4.
Gol regno della verit, della grazia e della giustizia, venga il regno
dell'amore e della pace.
V e n g a dappertutto, dove vivono i figli di D i o , dove operano le membra
del mistico Corpo di Cristo. Mentre la giustizia d quello che deve, l'amore fa di pi : chi ama d quello che ha, d quello che , d s stesso. La
scienza di questo amore completo e perenne fu predicata e praticata dal
Divin Salvatore. E g l i proclam che da questo amore scambievole si sarebbero riconosciuti i suoi s e g u a c i ,
14
i vivi e i morti sarebbero giudicati secondo la legge dell'amore. Egli, intanto, non era tenuto a venire al mondo, e venne per amore ; non era tenuto a preferire una vita di privazioni e di stenti, e la scelse per amore ;
1 4
824
1 5
Ed
ecco divenuta realt stupenda quella che Ges i m p l o r nella sua preghiera sacerdotale : Che siano tutti uno, c o m e io e tu, o Padre, siamo
una cosa sola .
1 6
17
pace !
Ed ora una grande Nostra Benedizione scenda su tutti v o i , sulle persone e le cose che vi sono care e per l'adempimento delle vostre sante intenzioni : per il vostro ammirevole ed amatissimo Pastore, Nostro V e nerabile Fratello, per il venerando Capitolo Cattedrale, per la santit
e lo zelo del dilettissimo Clero, per la perseveranza e la generosit dei
giovani Seminaristi e delle anime consacrate al Signore nelle Congregazioni religiose e negli Istituti secolari, per l'aumento delle vocazioni
sacerdotali, per la virt e l'ardore nel bene dei cattolici militanti, per i
fervidi Dirigenti diocesani dell'azione cattolica e delle altre simili Opere,
per i professionisti e gl'insegnanti, per i datori di l a v o r o , aftinch nella
loro alacre attivit si conformino sempre ai principi della dottrina sociale della Chiesa, soprattutto per i cari e buoni lavoratori, per i candidi
ed innocenti bambini e bambine, per il felice compimento della grande
Casa di Esercizi, da cui tanti frutti di bene e tanto spirituale rinnovamento si attendono per ogni classe di persone. Benediciamo infine tutti
gli oggetti di piet e di devozione che avete portati c o n v o i .
1 8
1 4
17
825
III
Ad
Exomum
Virum
Negotiis Hispaniae.
Albertum
Martin
Artajo,
Ministrum
ab
Exteris
Seor Ministro :
A pesar de las estrecheces y angustias de tiempo, hemos querido vivamente acoger el deseo expresado en nombre de Vuestra Excelencia, con
las ilustres personalidades que le acompaan, para manifestar que bien
sabemos cuan sinceramente est inspirado por aquella fe y aqnella prctica cristiana, que a Vuestra Excelencia distinguen c o m o el ms preciado de todos los ttulos.
La importancia de la misin que Vuestra Excelencia, asesorado por los
distinguidos colaboradores que en estos momentos le rodean, acaba de
concluir, deber ser justamente estimada en las esferas competentes. A
Nos toca valorarla y ponderarla por lo que en s contiene de elementos
esencialmente benficos y fraternos, precisamente en un momento en que
el ritmo de la poltica mundial parece alterarse, amenazando o iniciando
ya tremendas fracturas, cuya transcendencia difcilmente se podra calcular con ojos puramente humanos.
L o s problemas mundiales, c o m o todo movimiento en que intervienen
fuerzas humanas ms o menos regulables, tienen sus alternativas, en que
no suelen faltar tampoco los oportunos remedios, cuando la fase no supera los lmites ordinarios. Pero hay momentos en que estas energas
parece que se desencadenan, provocando crisis capaces de hacer fruncir
el entrecejo a la frente ms serena. No falta quien piense, si no estaremos
ahora en uno de esos instantes, cuando todo equilibrio amenaza ceder,
todo freno comienza a parecer insuficiente y no se vislumbra ms solucin que el recurso a los principios eternos de fraternidad y de justicia,
a la discrecin y la prudencia, a la conciencia de la propia responsabilidad, a la exacta y tranquila valoracin de los medios y de los fines, a la
memoria perenne de la cuenta que cada uno ha de rendir ante el tribunal
de D i o s y de la historia.
La Espaa catlica c o n o c e lo que son ciertos horrores y puede ser que
esta experiencia haya sido una gracia especial de lo alto, para mantenerla
apartada de no leves peligros. Nuestro ferviente deseo es que ella sepa
* Die 3 Novembris mensis a. 1956.
54 - ACTA, vol. X X I I I , n. 17. 28-12-1956.
826
aprovechar tan sealado bien, progresando continuamente en la reorganizacin de sus medios de produccin, en la estructuracin de sus
instituciones fundamentales, en la regulacin prctica de principios que
ha siempre aceptado y reconocido, en la insercin de sus ricas esencias
nacionales dentro de la armona general de los pueblos, y sobre t o d o , en
le plena pacificacin de los espritus, c o m o consecuencia principal de una
autntica proyeccin de sus altos ideales cristianos sobre todos los aspectos de su vida econmica, cultural y social.
Vuestra Excelencia, Seor Ministro, nacido y formado en el terreno
escogido de una firme profesin catlica, se dira que est especialmente
preparado para una funcin tan por encima de todos los valores, que,
p o r ser exclusivamente humanos, nunca podrn ser ni tan elevados, ni
tan transcendentales. Nos as lo deseamos ardientemente, mientras que
de todo corazn le bendecimos, lo mismo que a todas las personalidades
presentes c o n una Bendicin que hacemos extensiva al Jefe del Estado,
a su Gobierno y a todo al amadsimo pueblo espaol.
IV
Operariis
Interamnensis
dioecesis
peregrinationis
causa
Romae
coadu-
natis. *
La Nostra Casa, aperta sempre e con effusione dell'animo Nostro a
tutti c o l o r o che vengono a v i s i t a r c i , spalanca oggi larghe le sue porte a
voi, dilettissimi operai della citt e della zona di Terni. V o i venite da
quell'Umbria poetica e santa, gloriosa e bella, che tanta storia racchiude,
che tanta fioritura di arte e di civilt conserva ; sicch appare ed una
delle terre privilegiate d'Italia. Oggetto di ammirazione da parte di
chiunque giunge anche da lontane regioni, essa testimonia le virt di
un p o p o l o che ha contribuito con straordinaria efficacia al nascere e al
diffondersi della civilt umana.
V o i venite, in particolare, da una zona divenuta centro industriale di
primaria importanza dal giorno in cui le acque del V e l i n o , che si precipitano con salto pauroso nella schiumeggiante Nera, furono imbrigliate
con saggezza tecnica, chiuse entro condotte forzate e fatte capaci cos
di muovere grandiose centrali, dove l'energia delle acque viene trasformata in energia elettrica, Per tale fatto la zona di Terni e Narni rac* Habita die 18 Novembris mensis a. 1956.
827
coglie il 68% degli addetti all'industria, il 98% della potenza dei motori,
e circa la met degli abitanti in una superficie inferiore al 2 0 % , dell'intera provincia. Vi dunque una vera concentrazione delle industrie,
che insieme col progressivo diffondersi delle economie di scambio a preferenza di quelle di consumo, ha condotto la popolazione dai piccoli centri a quelli maggiori ; per questo lo stato della zona ternana condiziona
praticamente l'andamento generale della provincia intera.
Ma voi sapete, diletti figli, che cosa avvenuto in questi ultimi anni.
Scoppiata la guerra, la vostra zona divenne bersaglio dell'offensiva nemica proprio per la sua singolare importanza. La sola citt di Terni ebbe
centoundici bombardamenti, che la distrussero per due terzi, costringendo la popolazione a fuggire e a cercare rifugio in baracche posticce, e
rendendo gran parte degli impianti industriali completamente inutilizzabili. P o i venne la. ricostruzione, condotta a termine in verit con encomiabile prontezza ; ma essendosi determinata sui mercati italiani ed
esteri una forte concorrenza, i responsabili della pi grande fra le Societ, che operano in mezzo a voi, dovettero provvedere a ridurre i costi
di produzione e non trovarono altro mezzo fuori dell'ammodernamento
degli impianti e della diminuzione della mano d'opera.
N o i ricordiamo molto bene perch Ce ne demmo pensiero personalmente la grave condizione che venne cos a determinarsi, quando alcu^
ne migliaia di operai rimasero senza lavoro, e quindi senza pane. Lo sviluppo della Polymer-Montecatini rimedi, ma solo parzialmente, a cos
penoso stato, mentre i raccolti agrari compensavano nell'ambito provinciale la diminuzione dei redditi derivanti dall'aumentata disoccupazione. Quest'anno anche i raccolti sono stati in parte irrimediabilmente
danneggiati, e molte famiglie trovano solo nella carit dei fratelli lo
stretto necessario per vivere.
Solo il Signore sa la Nostra tristezza : vorremmo poter accorrere dovunque vi una lagrima da asciugare, dovunque vi un bisognoso da
soccorrere. V o r r e m m o essere dappertutto, con tutti; per ridare a tutti
la serenit e la pace.
1, La nostra prima parola di fervido paterno augurio. N o i preghiamo il Signore, affinch la condizione della vostra zona migliori rapidamente e sia, nel pi breve tempo possibile, ricondotta a uno stato di sufficiente normalit.
N o n Nostro ufficio suggerire qui i termini tecnici per la conveniente
soluzione di un problema, che appare complesso e complicato. Ma studiando attentamente la stato odierno della vostra zona industriale, Ci
828
siamo resi conto che non basterebbero provvedimenti a carattere contingente, essendo necessario affrontare in m o d o razionale ed organico le questioni che vi tengono in ansia. Sappiamo che a tale scopo, e per ridurre
l'interdipendenza tra l'economia provinciale e l'andamento del vostro
maggior complesso industriale, un vostro egregio Deputato ha proposto
una legge intitolata Provvedimenti per la zona industriale
ternana .
829
una notevole parte delle pur cos brave masse operaie. Possibile che in
questo punto nulla valga ad aprire l o r o gli occhi, nulla serva a muovere
il loro cuore? V o g l i o n o rimanere c o i nemici di D i o , vogliono rafforzarne
le file, cooperando, cos, a peggiorare il caos del m o n d o moderno. Perc h ? Individui e popoli si sono lasciati da loro traviare, perch hanno promesso una migliore distribuzione dei beni, proclamando al tempo
stesso di volere salva la libert, protetta la famiglia, assicurando che il
popolo avr il potere, gli operai le fabbriche, i contadini la terra. E
invece se, d o p o di aver seminato l ' o d i o , provocato la sovversione, f o mentato le discordie, essi vanno al potere, impoveriscono il p o p o l o e
fanno regnare il terrore. Ci che sta avvenendo questi giorni nel travagliato p o p o l o magiaro, documenta con evidenza di sangue dove sanno
giungere gli odiatori di D i o .
3. La. Nostra terza parola di fiduciosa speranza.
Non sar sempre cos, diletti figli : non dovr, non potr essere sempre
cos. A l c u n i guardano ai ritrovati della scienza con malcelata ansia,
perch temono che il progresso tecnico, sostituendo le macchine agli
uomini, provocher gravi squilibri sociali anche a causa della disoccupazione che necessariamente ne deriver. Chi pensa in tal m o d o , non
considera che ci suole avvenire solo agli inizi di certi ammodernamenti e di certe trasformazioni. In appresso devono apparire i benefici provenienti dalla nascita di nuove fonti di lavoro e quindi di o c cupazione. I progressi della fisica hanno creato, e creeranno ancora,
in tutte le nazioni il bisogno di un esercito di lavoratori di ogni specie, dall'ingegnere al fisico nucleare e all'operaio qualificato, per c o struire reattori, pile nucleari, macchine acceleratrici ; intanto si moltiplicano le l o r o applicazioni all'industria, all'agricoltura,' alla difesa.
La tecnica,
830
Oppure la casa
prendano coscienza. ora che tutti ritornino a Ges. Tornare a Lui significa conoscere la sua dottrina, penetrarla, penetrarsene; tornare a
Ges significa avere nell'anima perennemente la sua vita divina ; tornare a
Ges significa informare di L u i tutta la vostra attivit teorica e pratica.
A Terni vi , pur t r o p p o , non p o c o male, ma anche tanto bene. Sotto la
guida del vostro Pastore v o i avete lavorato molto : c o l pianto nel cuore,
con le lacrime negli occhi, tutti i buoni hanno cercato di salvare il salvabile. Molte chiese sono state ricostruite, altre rinnovate, restaurate;
la scuola parrocchiale di catechismo e l ' A z i o n e cattolica sono divenute il
faticoso, ma c a r o assillo dei sacerdoti; Ges ha potuto entrare di nuovo
nel m o n d o del lavoro, grazie anche agli zelanti cappellani e alle infaticabili assistenti s o c i a l i ; cresce la frequenza ai sacramenti; anime
giovanili veramente eroiche offrono se stesse a Ges. Bisogna continuare,
diletti figli. Bisogna non stancarsi mai ; bisogna essere santamente irrequieti, fino a quando vi sono anime accanto a voi che languono o miseramente si perdono. Bisogna fare di Terni e della sua zona un possedimento di Ges, ove E g l i possa regnare sugli individui, sulle famiglie,
nelle fabbriche, in tutte le Istituzioni.
Ed ora scenda su tutti v o i , diletti figli e figlie, qui presenti, larga, paterna, affettuosa la Nostra Benedizione. Scenda sul vostro zelantissimo
e a N o i e a voi carissimo V e s c o v o , sui sacerdoti suoi collaboratori nello
spesso duro lavoro per ricondurre le menti e i c u o r i a Cristo, sull'Azione
cattolica e sulle altre benemerite Associazioni che le l o r o forze dedicano
831
NUNTII RADIOPHONICI
I
CHRISTIFIDELIBUS DIE DOMINICO 28 OCTOBRIS MENSIS A. 1956, IN FESTO CHRISTI
REGIS, IN URBE REGIENSI IN AEMILIA COADUNATIS OB CONSECRATIONEM AEMILIANAE REGIONIS SSMO CORDI IESU.
832
A quella vi hanno invitati i vostri pastori ; ed ora vi accingete a recitare la formula solenne. Possiate esservi convenientemente preparati,
effettuando in voi tutte quelle condizioni che un ato cos grande richiede.
l . E anzitutto chi non ha la grazia nell'anima, non pu consacrarsi
a Ges.
La consacrazione un atto di amore a Ges : c o m e pu farla chi lontano da lui, chi gli resta indifferente o addirittura l'offende? La consacrazione offerta di s, di ci che si , di ci che si ha, di ci che si capaci
di fare. P e r essa l ' u o m o accetta liberamente il dominio assoluto di D i o e
si dichiara pronto a qualsiasi cenno di lui : come dunque possibile che
compia tale atto chi vive in peccato, chi disubbidisce alla sua legge?
P u r non conoscendo l'intimo delle vostre anime, N o i abbiamo fiducia,
diletti figli, che tutti voi, fedeli devoti del S. Cuore, possediate in questo
momento la grazia santificante. Ma forse che D i o non voglia ! vi potrebbe essere l'uno o l'altro dei presenti che abbia la c o l p a mortale nell'anima. A ciascuno di questi N o i vorremmo dire, in nome di Ges : o
anima, che ascolti, che sembri sperduta e quasi sepolta tra la moltitudine
immensa, Ges ti vede e ti chiama. Forse sei inquieta per l ' o d i o che
ti brucia e che non vuole estinguersi? sei forse umiliata per l'impurit che
ti macchia? Guarda il tuo focolare c o m e spento e triste, perch manca
la fiamma dell'amore ! Tu, chiunque tu sia, qualunque cosa tu abbia fatto, ascolta : prima di recitare l'atto di consacrazione, curva la fronte,
piega il ginocchio, sciogliti in lagrime di pentimento e di amore. N o n
puoi consacrarti, se prima non ti riconcili c o n Ges. D o m a n i il sacerdote ascolter la tua confessione ; ma fin da ora con la contrizione perfetta potrai riacquistare la grazia, se dirai c o l cuore : (( Ges, perdonami. Tu mi hai tanto amato e io ti ho tanto offeso. Io detesto la c o l p a
con cui ho disprezzato la tua paterna bont. Perdonami ! . Pregate
cos, diletti figli ; e sarete nuovamente amici di D i o . E c c o , s : voi
avete Ges con v o i . Accingetevi pure a recitare c o n sincerit di cuore
il vostro atto di consacrazione.
2. Ma, se per consacrarsi necessario essere in grazia di D i o , per
vivere la consacrazione bisogna esser pronti a dare di pi, a fare di pi.
Bisogna offrirsi completamente a Ges. Consacrandovi a lui e vivendo
tale consacrazione, v o i non sarete soltanto tabernacoli vivi di Ges, ma
vi trasformerete realmente anche se misteriosamente in lui. Quando
gli direte : ti offriamo la nostra anima, la nostra memoria, il nostro intelletto, la nostra volont, la nostra libert ; v o i proclamerete : tutto quel
che abbiamo tuo e lo sottoponiamo al tuo divino volere. Quando gli
833
2
direte : ti offriamo i nostri corpi, essi saranno membra di Cristo. Quando gli direte : ti offriamo la nostra vita, voi continuerete a vivere, eppure
non vivrete pi voi : vivr in voi Cristo.
Se
834
II
CHRISTIFIDELIBUS DATUS INSULARUM PHILIPPINARUM OB ALTERUM CONVENTUM EUCHARISTICUM NATIONALEM IN URBE CAPITE MANILENSI COADUNATIS. *
T w o years almost to the day have passed, Venerable Brethren and
dear children of the Philippine Bepublic, since last We shared with
y o u , over the air-waves, the delights of a family reunion at y o u r lovely
Island home in the South Pacific. D r i n g these intervening months,
laden with ail their alternating human anguish, laborious reconstruction and even heroic rsistance to the powers of darkness, the L o r d ' s
community of peoples has hoped and endured much in every continent,
your o w n not least a m o n g the courageous contenders for a Christian
peace.
W h a t solace, then, it brings to the heart of the V i c a r of Christ, at
another criticai moment in the history of salvation, to find y o u united
* Die 2 Decembris mensis a. 1956.
835
again to-night around the altar of the Most High, l o w l y bowed in adoration before the uplifted Host (Tantum ergo Sacramentum) ! As y o u r
second National Eucharistie Oongress draws to its end, once more you
have transformed your Luneta, as it were, into one vast living ostensorium, and Manila B a y resounds with the perrenial supplication of
Mother Church to her divine Founder and Sustainer : O Y i c t i m , W h o
hast saved us, and reopened Heaven's gate, the struggle stili is ferce :
be Thou our strength, Thine aid b e s t o w ! (O salutaris Hostia).
Surely nothing but an alert Christian instinct, kindled and fortified
throngh these four hundred years of y o u r Catholic witness and combat
in the East, could have led y o u to entrust this year your precious contribution to the Church's prayer and planning for a better w o r l d
to the Sacred Heart of Jesus.
sion, guided by Our dear Son, the Cardinal Legate, and graced by the
prsence of so many of your civil and religi ous leaders, cannot f ail to
point the lesson, for all to heed, that you are the members of a living
Christ, and not merely the jealous guardians of a pious Christian memory or tradition; that the better world, for which the nations are
yearning, will be born and nourished of H i s sanctifying and hearing
grace, or it will not come to birth at a l l ; that victory for divine and
human values in the global struggle for men's souls is assured to those
alone who are loyal to His cause and obedient to H i s commands.
Better far than words or song, y o u r Christian deeds will show your
trust in H i s Eucharistie Prsence.
Filipino unity.
y o u r boys and girls, in the private and public institutions of your country, He must be counted the silent but ardent Associate of your work
and your worship, as y o u have so nobly acknowledged this week by a
triple conscration to H i s Sacred Heart. H i s is the abiding Spirit that
would animate y o u r schools and athenaeums and universities,
your
836
1
cannot
but
confirai
your
trust
in
Ris
Eucharistie
promises.
must We not see one more prodigious sign of Our L o r d ' s eternai fidelity
to H i s o w n
837
838
realidad fecundad ! Que p r o n t o podis repetirla en el magnfico Santuario que vuestra f i l i a l piedad quiere dedicarle! Y que E l o s h a g a
en esta nueva fase de vuestra historia, tan grandes, tan benficos, tan
dichosos y, sobre t o d o , tan buenos cristianos, c o m o vuestro padre el
Papa, que tanto os ama, de todo c o r a z n os d e s e a !
Prenda de tantas gracias y prueba del especialsimo afecto que os p r o fesamos, quiere ser la Bendicin A p o s t l i c a que de todo corazn os>
otorgamos.
839
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 3 Maii 1956. Cathedrali Ecclesiae Isclanae praefecit R. D. A n tonium Cece, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae
et Canonicum theologum Capituli Cathedralis Nolani.
die 20 Iunii. Cathedrali Ecclesiae Gallipolitanae E x c . P. D. Paschalem Quaremba, hactenus Episcopum Anglonensem-Tursiensem.
die 7 Augusti? Titulari episcopali Ecclesiae Hadrumetinae, Revmum
P. D. Coelestinum Bezmalinovic, O. P., quem deputavit Auxiliarem
E x c . P . D . Michaelis Pusi, Archiepiscopi-Episcopi Phareiisis.
die 11 Augusti. Titulari episcopali Ecclesiae Hirinensi R. D. Marium Di Lieto, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae
et Canonicum Capituli Cathedralis Amalphitani, quem deputavit A u x i liarem E x c . P. D. Donati Pafundi, Episcopi Asculani A p u l . et Ceriniolensis .
die 2 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Calatanisiadensi E x c . P. D.
Franciscum Monaco, hactenus Episcopum titularem Germenensem in
Galatia.
die 10 Octobris. Cathedrali Ecclesiae Lojanae R.
P.
Ioannem
840
die 25 Octobris. Titulari episcopali Ecclesiae Diospolitanae superiori R . D . Emmanuelem Menndez, vicarium oeconomum paroeciae
S. Ioseph, Sponsi B. M. V. et Ecclesiae Universalis Patroni, in civitate
B o n o Aere, quem deputavit Auxiliarem, pro archidioecesi Bonaerensi,
E x c . P. D. Pirmini Aemilii Lafitte, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina et Administratoris Apostolici, sede plena, eiusdem archidioecesis Bonarensis.
die SI Octobris. Abbatiae nullius dioecesis SSmae Trinitatis
Cavensis R. D. Faustum Mezza, e Congregatione Casinensi O. S. B.
die 5 Novembris. Cathedrali Ecclesiae Asturicensi R. D. Iosephum
Castelltort Subeyre, archipresbyterum-parochum paroeciae vulgo Tarrasa in dioecesi Barcinonensi.
die 10 Novembris. Titulari episcopali Ecclesiae Gisipensi R.
D.
D.
Titulari
archiepiscopali
Ecclesiae
Cyrrhensi
841
842
BONAEREN.
CANONIZATIONIS BEATORUM MARTYRUM ROCHI- GONZALEZ DE SANTA CRUZ,
ALFONSI RODRGUEZ, IOANNIS DEL CASTILLO, SACERDOTUM SOCIETATIS
IESU.
SUPER DUBIO
et ad effectum
de quo agitur.
Protomartyrum gloriam in Americae Meridionalis regionibus adepti
sunt Societatis Iesu sacerdotes R o c h u s Gonzalez de Santa Cruz, in Paraquariana Republica natus, Alfonsus Rodrguez et Ioannes dei Castillo,
ex Hispania oriundi. Qui Christi milites, septimo decimo saeculo ineunte
praeclara A p o s t o l o r u m facinora aemulati, atrocissima quaeque p r o Iesu
passi sunt ipsamque cruentam vitae iacturam fecerunt,
Evangelii veritatem obsignantes,
suo sanguine
in
Reductione
collegerunt atque christianis moribus imbuerant. Quibus tribus Martyribus Pius P a p a XI altarium honores die 28 Januarii anno 1934 decrevit.
Cum autem post indultos Beatis eisdem Caelitum honores, fideles
maiori in dies fervore et devotione eosdem prosequuti sint, favores, ni
forte miracula, eorum invocato nomine, a D e o patrata dicuntur. H i n c
supplices Sanctissimo D o m i n o nostro P i o Papae X I I preces admotae
sunt ut Causa resumeretur ad Rioplatensium Beatorum Martyrum canonizationem obtinendam.
Instante igitur R e v m o P. Theodoro T o n i , Societatis Iesu Postulatore
Generali, infrascriptus S. Rituum Cardinalis Praefectus, l o c o Emi ac
Revmi D o m i n i Alexandri Cardinalis Verde, Causae Ponentis seu Relatoris, in Ordinario S. R i t u u m Congregationis Coetu, die 10 mensis Aprilis a. 1956 ad Vaticanum habito, dubium discutiendum proposuit : An
signanda sit commissio reassumptionis causae in casu et ad effectum de
quo agitur, et super ea retulit. E m i autem et R e v m i Patres Cardinales,
sacris ritibus tuendis praepositi, re mature perpensa auditoque R. P. D.
84$
commissionem reassumptionis
causae
canonizationis
Signandam
Beatorum
RocM
id
placuerit.
de
reassumptionis
Santa
Cruz
causae
et
canonizationis
Sociorum,
Martyrum,
Beatorum
Sua
manu
Rochi
signare
dignata est.
Datum R o m a e , die 13 Maii, A n n o D o m i n i 1956.
C.
Card.
CICOGNANI,
Praefectus
L. $ S.
t A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius
II
AUGUSTANA
CANONIZATIONIS B. MARIAE CRESCENTIAE HSS, VIRGINIS, MONIALIS PROFESSAE III ORDINIS S, FRANCISCI.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio reassumptionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
A n n o Maximi Iubilaei 1900, die 7 Octobris, Summus Pontifex Leo X I I I
Venerabilem Servam Dei Mariam Crescentiam Hoss, Monialem professam tertii Ordinis Franciscalis, miraculis claram, beatarum V i r g i n u m
fastis adscripsit.
Exinde devotio erga novam Beatam in dies percrebruit ac latius semper diffusa est. Christifideles eandem in vocarunt et invocant non sine
novorum miraculorum fama, a D e o ipsa intercedente patratorum. Eius
concives Kaufburani, intra Augustanae Dioecesis fines, unanimi voce
firmaque persuasione tenent suam civitatem immunem a quovis damno
evasisse novissimo immani bello saeviente ob miram Beatae Crescentiae
apud D e u m intercessionem ab ipsis enixe invocatae.
Quare Revmus P. Fortunatus Scipioni, Ordinis Fratrum Minorum
Postulator Generalis, vota E x c m i Episcopi Augustan. aliorumque sive
844
An
signanda
sit
commissio
reassumptionis
Cardinales,
sacris tuendis
ritibus
causae
e
praedictae
retulit. E m i ac
praepositi,
attentis
seu :
nizationis
Signandam
Beatae
esse
Mariae
commissionem
Grescentiae
reassumptionis
Hss,
Virginis,
si
Affirma-
causae
cano-
Sanctissimo
id
placuerit.
Facta denique, subsignato die, Beatissimo Patri per infrascriptum
Cardinalem fideli relatione, Sanctitas Sua sententiam eiusdem Sacrae
Rituum Congregationis ratam habuit atque p r o Sua benignitate commissionem
reassumptionis
Grescentiae Hss,
causae
canonizationis
eiusdem
Beatae
Mariae
signavit.
Card.
CICOGNANI,
Praefectus
L PR S.
'
f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius
III
URBIS ET ORBIS
FORMULAE BENEDICTIONIS LAPICIDINARUM ET MARMORARIAE OFFICINAE APPROBANTUR.
Sacra Rituum Congregatio, vigore facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o nostro P i o P a p a X I I peculiariter tributarum, formulas benedictionis lapicidinarum et marmorariae officinae, prout in adnexo exemplari
prostant, adprobavit easque in Rituale R o m a n u m inserendas mandavit.
Contrariis non obstantibus quibuslibet.
D i e 31 Octobris 1956.
C.
:l.
s.
Card.
CICOGNANI,
Praefectus
845
I
FORMULA BENEDICTIONIS LAPICIDINARUM
Oremus
qui
aspergatur
aqua
benedicta.
II
FORMULA BENEDICTIONIS MARMORARIAE OFFICINAE
Oratio
aspergatur
aqua
benedicta.
846
erectam
declarat
studiorum
Universitatem
Niagarensem,
cum
honores privilegia quae ad huiusmodi Instituta de more in universa E c clesia pertinent. Eadem Sacra Congregatio Statuta studiorum Universitatis Niagarensis approbat quae anno D o m i n i 1954 digesta tum coetus
ad regimen administrationemque definiunt tum personarum officia edicunt ; ceteris servatis de iure servandis.
R o m a e , ex Aedibus Sancti Callisti, d. x x i m. Iunii, in festo Sancti
A l o i s i i studentium adolescentium Patroni, a. D. MCMLVI.
SB I. Card. PIZZARDO, E p . Albanen., Praefectus
L . S.
f C. Confalohieri, A r c h i e p . Nicopolitan., a Secretis
847
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citationes
edictales
I
MASSILEN.
NULLITATIS MATRIMONII (VAUDANO - PELLICCI)
constet
de
nullitate
matrimonii,
in
casu.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Ren Pellicci, dfendeur en cette cause, nous le citons comparatre, par propre personne ou
par un procureur lgitimement constitu, au sige du Tribunal de la S. Rote
Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 fvrier 1957, 11 heures
pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapport, et fixer le jour de
la dcision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullit du mariage dans le cas f
Les Ordinaires des lieux, les curs, les prtres, les fidles ayant connaissance d lieu de la rsidence du dit Mr Ren Pellicci devront, dans la mesure
du possible, l'avvertir de la prsente citation.
848
II
CHICAGIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (FREUND - HUNT)
constet
de
matrimonii
nullitate,
in
casu.
Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i V e r n o n Hunt curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Franciscus
Brennan,
Ponens.
849
850
S E G R E T E R I A DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio X I I , felicemente regnante, si
degnato di nominare :
3
aprile
luglio
agosto
15
ottobre
1956. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Suore di San Giuseppe (London,
Canada).
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Suore Betlemite Figlie del Suero
Cuore (Bogota).
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protettore delle Suore Missionarie Francescane del
Verbo Incarnato (Fiesole).
L'Enio e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore degli Oblati di San Giuseppe (Roma).
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I I , felicemente regnante, si degnato di nominare :
7 novembre 1956. L'Illmo e Revmo Monsig. Scapinelli di Lguigno Giovanni
Battista, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari.
20
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Costantini Celso, Membro della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari.
21
851
SO novembre 1956. Gli Illmi e Revmi Monsig. Palazzini Pietro e Maccari Carlo, 'Consultori della Sacra Congregazione del
Concilio.
Parimente con Biglietti della iSegreteria di Stato, il Santo Padre Pio X I I ,
felicemente regnante, si degnato di nominare :
Assistenti al Soglio Pontificio :
10
5
13
14
17
Iii
maggio
giugno
luglio
agosto
27
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
sico.
Schweich Giuseppe C, della diocesi di Harrisburg.
Baer J. Urbano, della diocesi di La Crosse.
Brady Francesco J., della medesima diocesi.
Daniels Guglielmo, della medesima diocesi.
Halloran Tommaso, della medesima diocesi.
Monarski Paolo, della medesima diocesi.
Paul Giovanni, della medesima diocesi.
852
Altamura.
16
22
26
29
19
26
28
13
23
25
31
6
18
3
8
12
29
1
1953.
1955.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Santit
giugno
16
28
30
os
luglio
21
agosto
25
27
28
15 settembre
19
22
ottobre
14
16
21
853
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
cesi.
Ordner Luigi, della medesima diocesi.
Scecina Giorgio, della medesima diocesi.
Rodrguez Rudisendo, dell'arcidiocesi di Messico.
Valds Ottaviano, della medesima arcidiocesi.
Me Caffrey Giovanni, dell'arcidiocesi di New York.
Verdn Giovanni, della medesima arcidiocesi.
Fleming Walter T., dell'arcidiocesi di San Fran-
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
cisco.
Deery Giuseppe, dell'arcidiocesi di Dublino.
Sabatino Carmelo, della diocesi di Aversa.
Zgon Giuseppe, della diocesi di Giavarino.
Steffen Aberto, della diocesi di Lussemburgo.
Bertuzzi Guglielmo, della diocesi di Piacenza.
Margot Giovanni, della diocesi di Porto Luigi.
Cassata Giovanni, della diocesi di Galveston.
Harris Vincenzo, ideila medesima diocesi.
Holub Elia, della medesima diocesi.
Roach Giovanni, della medesima diocesi.
Afeltra Andrea, dell'arcidiocesi di Amalfi.
Caso Francesco, della medesima arcidiocesi.
Io vane Bonaventura, della medesima arcidiocesi,
Ciarrocchi Mario, della diocesi di Montalto.
Carbone Carlo (Roma).
Petino Cosimo (Roma).
Vicini Pio, della diocesi di Cesena.
Franco Giuseppe, della diocesi di Bressanone.
854
27
ottobre
8 novembre
12
17
27
30
956*Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Camerieri
segreti
soprannumerari
di
Sua
Santit:
)>
Monsig. de Castro Gioacchino, della medesima diocesi.
Monsig. Oarmody Donald, della diocesi di Reno.
6
luglio
Monsig. Anderson Roberto, della medesima diocesi.
Monsig. Demers Giorgio Edoardo, dell'arcidiocesi di
25
Qubec.
21 agosto
Monsig. Schliefe Giorgio A . , dell'arcidiocesi di Boston.
Monsig. Alvarado Giuseppe G., della diocesi di Corpus
Christi.
Monsig. Adams Michele G., della medesima diocesi.
25
gennaio
23
27
28
15
27
29
agosto
1956. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
settembre
Monsig.
Monsig.
))
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
))
))
ottobre
21
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
26
27
29
7 novembre
32
16
17
Monsig.
855
866
Monsig. Fava Giovanni, della medesima diocesiCamerieri segreti soprannumerarii di Spada e Cappa di Sua Santit :
4
14
luglio
1955. Il Barone Von Boeselager Ermanno, dell'arcidiocesi di Coloniaottobre 1956. Il Conte Vincenti Mareri Alessandro, della diocesi di Rieti.
Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santit :
29 agosto
14 ottobre
27
1956.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
NECROLOGIO
21 ottobre 1956. Monsig. Philippe Giuseppe, Vescovo di Lussemburgo.
26 novembre
Monsig. Molloy Tommaso Edmondo, Vescovo di Brooklyn.
12 dicembre
An. et vol. X X X X T I I I
31 Decembris 1956
(Ser. I I , v. X X I I I ) - N. 18
OFFICIALE
ET VOL.
I - A C T A P I I PP.
XXXXVIII
XII
SER.
SACRA
II,
v.
XXIII)
CONGREGATIO
CONSISTORIALIS :
260,
628, 6 8 7 , 7 2 8 , 8 0 2 .
549.
Nominatio, 4 8 4 .
SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM :
Decretum,
59.
MOTU PROPRIO, 1 8 9 .
EPISTULAE, 4 1 , 7 3 , 126, 2 0 9 , 2 6 0 , 4 4 6 ,
496,, 567, 613, 662, 760, 812.
ALLOCUTIONES, 4 3 , 8 2 , 1 2 7 , 2 1 0 , 2 6 9 , 4 4 9 ,
498, 573, 666, 699, 790, 817.
NUNTII RADIOPHONICI, 2 6 , 1 4 1 , 2 9 2 , 4 7 5 ,
504, 617, 677, 762, 831.
NUNTIUS SCRIPTO DATUS, 578.
NUNTII TELEGRAPHICI,
Decretum, 2 9 5 .
Instructio, 5 1 2 .
SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE:
761.
SACRA CONGREGATIO RITUUM :
II - A C T A
SUPREMA
FICII :
SS.
SACRA
CONGREGATIONUM
CONGREGATIO
S.
OF-
Decretum in re liturgica, 2 2 6 .
Decreta in causis beatificationis et
canonizationis Servorum Dei, 1 4 9 ,
2 2 1 , 531, 584, 634, 688, 804, 842.
Declaratio, 153.
Formulae benedictionis, 8 4 4 .
858
IV - A C T A OFFICIORUM
PONT. COMMISSIO DE RE BIBLICA:
Instructio, 6 1 .
Diarium Romanae Curiae:
Audientiae solemniores, 1 0 3 , 1 5 6 ,
238, 297, 5 3 5 , 595, 644, 7 3 1 , 8 0 8 , 849.
Sacra Congregatio Rituum, 2 9 7 ,
595, 849.
Sacra Congregatio de Propaganda
Fide, 5 3 5 , 7 3 1 .
SECRETARIA STATUS :
Nominationes* 103, 1 5 6 , 2 3 8 , 3 0 0 ,
535, 644, 7 3 1 , 808, 850.
Necrologia, 1 1 2 , 2 4 4 , 5 4 8 , 596, 7 4 0 ,
8 0 8 , 856.
n
INDEX DOCUMENTORUM
CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS
I - ACTA
PII
PP.
XII
I - LITTERAE ENCYCLICAE
PAG.
1955
Dec.
25
1956
Maii
15
Oct.
28
Nov.
Musicae sacrae. Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de Musica Sacra
5
Eaurietis aquas. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
de Cultu Sacratissimi Cordis Iesu
309
Imctuosissimi eventus. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas,
Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: publicae indicuntur preces ad conciliandam pacem iustitia innixam Hungariae populo cruenta caede turbato . . . 741
Laetamur admodum. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
iterum publicae indicuntur supplicationes atque adhibentur
adhortationes ad pacem conciliandam
745
Datis nuperrime. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios
pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes:
luctuosissimi Hungariae eventus complorantur ac reprobantur
748
II - EPISTULAE APOSTOLICAE
1956
Ian.
20
860
1 9 5 6 Iunii
1 9 5 5 Iulii
16
VALDIVIENSIS - PORTUS MONTT (Osornensis). Christianorum. Distractis quibusdam territoriis ex dioecesibus Valdiviensi
ac Portus Montt, nova eificitur Osornensis dioecesis . .
1 9 5 6 Ian.
22 QUITENSIS (Guayaquilensis). Gum in Aequatoriana - In Aequatoriana Republica altera constituitur ecclesiastica Provincia,
Guayaquilensis nuncupanda
65
113
192
245
247
194
197
250
373
861
PAG.
1 9 5 6 Febr.
20
"
29
Mart.
Apr.
23
485
597
437
488
555
557
439
560
600
602
604
645
647
649
862
PAO.
1956 Apr.
23 D E SINTANG. Cum, ingenti sane. - Apostolica Praefectura de Sintang, quae est in Indonesia, ad gradum Vicariatus Apostolici
evehitur
29 LIKUNIENSIS - ZOMBANSIS (Dedzansis). Etsi cotidie. - Ab Apostolicis Vicariatibus Likuniensi et Zombansi quaedam territoria detrahuntur, e quibus novus Apostolicus Vicariatus
constituitur, qui Dedzansis appellatur
Maii 29 NEO-PAMPILONEN. Dum rerum. - Neo-Pampilonensis Ecclesia,
in Columbia, ad gradum perducitur Metropolis, atque caput
efficitur novae Provinciae Ecclesiasticae
NEO-PAMPILONENSIS (Cucutensis). Ecclesiarum omnium. Distractis a Neo-Pampilonensi Ecclesia quibusdam curiis, nova
efficitur dioecesis Cucutensis appellanda
31 Sedes sapientiae. - Principia dantur et Statuta generalia probantur, quibus informari regique debent ii qui vocati sunt ad statum acquirendae religiosae perfectionis amplectendum eorumque educatores
Iulii
2 SAVANNENSIS - ATLANTENSIS (Atlantensis). Amplissimas Ecclesias. - E distracta dioecesi Savannensi-Atlantensi, nova
Ecclesia efficitur, Atlantensis nuncupanda; prioris autem
nomen mutatur
PESQUEIRENSIS (Afogadensis de Ingzeira). Qui, volente Deo. A Pesqueirensi dioecesi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova quaedam dioecesis conditur, Afogadensis de Ingzeira appellanda
654
652
693
696
354
750
809
IV - LITTERAE APOSTOLICAE
1954 Aug.
30
Templum perdeeorum. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minoris evehitur Ecclesia B. Mariae V. de Rupe, seu de Las
Lajas intra fines dioecesis Pastopolitanae
Oct.
2 Antiquis. - Beata Maria Virgo a gratiis praecipua Caelestis Patrona regionis Samniticae proclamatur
68
70
119
121
200
365
122
201
123
Oct.
Nov.
Dec.
1955
Ian.
Febr.
Mart.
Iunii
Aug.
Perfugium salutis. - Templum B. Mariae V. De Monte, in suburbio Bombayensis Urbis exstans, Basilicis Minoribus
accensetur, ac insuper Bombayensi Emo Ordinario facultas
committitur coronandi Imaginem B. Mariae \. in eodem
asservatam
3 Placentia. - Templum B. Mariae V., Piacentina in Urbe, Santa
Maria di Campagna appellatum, Basilicae Minoris titulo ac
privilegiis cohonestatur
4 Barensium Templum. - Ecclesia Cathedralis Barensis Basilicae
Minoris honoribus privilegiisque decoratur
11 .Altissimus creavit . - Sanctus Lucas Evangelista Caelestis Patronus Publici Collegii Medicorum Hispanorum, vulgo
Cuerpo de Sanidad Nacional , in dioecesi Matritensi, confirmatur
16 Recens constitutas. - Beata Maria V. in Caelum Assumpta praecipua Caelestis Patrona dioecesis Umtatanae declaratur . .
19 Amplo Templo. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris templo
Sancti Ioseph, in urbe et archidioecesi Marianopolitana conferuntur
Deiparae cultorum. - Basilicae Minoris honoribus decoratur ecclesia Forocorneliensis B. Mariae V., vulgo Dei Piratello , in
dioecesi Imolensi
3 Quasi arx. - Beata Maria V., a Gibilmanna appellata, praecipua Patrona totius dioecesis Cephaludensis eademque sub
titulo Immaculatae Conceptionis venerata, primaria Patrona
Urbis Cephaludii constituitur
14 Omatissimum Templum. - Templum Cathedrale Eiojense S. Nicolao Barensi sacrum titulo Basilicae Minoris condecoratur
Marialis annus. - Ecclesia paroecialis B. Mariae V. a SS. Rosario,
in loco vulgo Villa del Rosario intra fines Cordubensis in
Argentina archidioecesis exstans, Basilicae Minoris titulo
honoribusque augetur
28 Doctrinam. - Beata Maria V. de Antro Sancto Societatum Speleologorum Hispanorum Patrona Caelestis constituitur . .
25 Pauperis civis. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditatur
templum Sancti Francisci Asisinatis in Urbe ac dioecesi Arretina
5 Amica lucet. - Beata Maria V., nomine Auxilium Christianorum invocata, primaria Patrona, et S. Patricius, Pont. et
Conf. secundarius Patronus, dioecesis Bumburiensis declarantur
11 Anciliarem condicionem. - Sancta Zita V. ancillarum mulierumque
domesticae curae addictarum Patrona Caelestis declaratur
30 Quamquam labentibus. - Basilicae Minoris honoribus ac privilegiis cumulatur ecclesia paroecialis et Collegialis B. Mariae
V. Immaculatae in oppido Seminara , Miletensis dioecesis
In amoena regione. - Ecclesia Cathedralis Aprutina privilegiis
Basilicae Minoris honestatur
Terra nova. - Cathedrale Templum archidioecesis Sancti Ioannis
Terrae Novae titulo Basilicae Minoris condecoratur . . . .
17 Augusta Virgo Deipara. - Ecclesia B. Mariae V. De Guadalupe ,
intra fines Toletanae archidioecesis exstans, titulo Basilicae
Minoris exornatur
6 Deus miserentissimus. - Beata Maria V., titulo Domina Nostra
863
21
252
254
255
205
367
206
257
368
71
207
125
441
369
259
444
443
607
491
864
PAG.
Quasi arx. - Beata Maria V., titulo De Nuria invocata, praecipua constituitur apud Deum Patrona, una cum S. Hermengaudio, dioecesis Urgellensis
658
Apr.
6 Paterno animo. - Sanctus Gabriel Archangelus omnium militum
ex Italico exercitu novo ordini Transmissionum addictorum caelestis apud Deum Patronus declaratur
659
13 Pie invocata. - Beata Maria V., Santa Maria Greca vulgo appellata, in praecipuam Patronam oppidi Corato , archidioecesis
Tranensis, eligitur una cum S. Cataldo, Ep. et Conf., et S.
Gerardo Maiella, conf
661
Iunii
6 Magistra veritatis Ecclesia. - Nova Statuta dantur Pontificiae
Academiae Theologicae Romanae
493
Oct.
7 E vulnerato. - Venerabilis Dei Famulus Innocentius PP. X I ,
Confessor, Beatus renuntiatur
754
V - MOTU PROPRIO
1956 Febr. 11
187
VI - EPISTULAE
1955
Oct.
30
41
Gloriosam Beginam. - Ad Emum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem, atque Excmos PP. DD. Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios Poloniae: tertio vertente saeculo
a libertate Poloniae restituta per defensionem Sanctuarii
Jasna Gora
Febr. 2 Sedulo pietatis. - Ad Revmum P. Engelbertum Eberhard, Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini Moderatorem Generalem, ob septimum exeuntem saeculum ab unitate Eremitarum Sodalium constituta
Mart. 30 Notre paternelle. - Ad Excrum P. D. Alexandrum Renard, Episcopum Versaliensem, praesidem Conventus L X V I I I nationalis Sodalitatis, quae Union des uvres Catholiques de
France appellatur
Apr. 10 Piis exspectatus. - Ad Revmum P. Godefridum Spiekman, Congregationis presbyterorum a Ssmo Sacramento Generalem
Moderatorem, saeculo exeunte ab ortu eiusdem Congregationis
12 Laetabile scitu. - Ad Revmum P. Mead Franciscum, C. M., Studiorum Universitatis Niagara-Ormensis Moderatorem, saeculo exeunte ab ortu ipsius Universitatis
Maii
7 Primo volvente saeculo. - Ad Revmum P. D. Lagier Carolum, Protonotarium Apostolicum ad instar participantium, Consociationis ab Opere Orientis Moderatorem generalem: saeculo exeunte ab ipso Opere condito
.
.
31 Sexto decimo. - Ad Revmos Patres Aloisium Bostani, Ordinis
Antoniani Aleppensis Syro-Maronitarum Moderatorem Generalem, Moussa Ozar, Ordinis Antoniani Libanensis SyroMaronitarum Moderatorem Generalem, Isaiam Asmar, Ordinis Antoniani S. Isaiae Syro-Maronitarum Moderatorem Ge-
865
73
77
126
80
209
267
264
268
446
266
447
496
866
PAG.
1956
Iunii
22
Iulii
Aug.
30
Sept.
20
22
Oct.
25
Nov.
Dec.
19
567
570
571
613
614
616
662
812
760
814
815
VII - ALLOCUTIONES
1955
Nov.
Sociis Sodalitatis Italicae elementarii ludi Magistrorum Catholicorum, ob decennium a Sodalitate ipsa condita coadunatis
Iis qui interfuerunt Conventui, Romae habito, Sodalitatis Na-
43
867
PAG.
1955 Nov.
1956
Ian.
10
8
19
Febr. 13
14
Mart. 4
25
Apr.
11
16
Maii
14
19
Iunii
Iulii
Aug.
19
50
53
82
93
127
135
165
210
269
184
272
277
281
287
449
454
459
467
498
499
573
666
868
PAG.
1956
Sept.
14
20
22
23
27
Oct.
23
28
Nov.
18
Iis qui interfuerunt Conventui e Sodalitate internationali Scientiarum de re oeconomica, Romae habito
Iis qui interfuerunt Conventui sexto nationali e Clero Italiae,
per hebdomadam Romae indicto, de hodiernis postulatis ac
normis ad Pastorale Ministerium aptius provehendum . . .
Iis qui interfuerunt Conventui VII Foederationis internationalis
Astronauticae, Romae habito
Emis PP. DD. Cardinalibus Exemis PP. D D . Archiepiscopis et
Episcopis, ceterisque Antistitibus, Sacerdotibus ac Religiosis,
qui Conventui internationali de Liturgia Pastorali, Assisii
habito, interfuerunt
Ad Excmum Virum Guillelmum V. S. Tubman, Praesidem Liberiae Reipublicae
Iis qui interfuerunt Conventui internationali Moderatorum Sodalitatis ab Apostolatu Orationis
Ad Excmum Virum Josephum Figueres Ferrer, Praesidem Reipublicae de Costa Rica
Iis qui interfuerunt Conventui quarto a Sodalitate Italica de
Chemiotherapia indicto pro studio therapiae medicae
quoad tumores
Iis qui interfuerunt Conventui internationali Sodalitatum Catholicarum Conducturam operum inferioris vel medii ponderis
Ad Excmum Virum Iosephum Lauretum Arismendi, Ministrum
ab Exteris Negotiis Reipublicae Statuum Foederatorum
Venetiolae
Christifidelibus operariis Pratensis dioecesis, qui peregrinationis
causa ad B. Petri Sedem convenerunt
Ad Excmum Virum Albertum Martin Artajo, Ministrum ab
Exteris Negotiis Hispaniae
Operariis Interamnensis dioecesis, peregrinationis causa Romae
coadunatis
'. "
670
699
790
711
725
674
726
793
798
817
819
825
826
24
1956 Febr. 15
Apr.
22
Maii
Iunii
26
Iulii
31
Sept.
869
PAG.
1956
Sept.
11
Oct.
14
28
Nov,
10
Dec.
677
762
779
831
787
834
1956
Iunii
25
678
X - NUNTII TELEGRAPHICI
1956
Oct.
30 Ad Emum P. D. Stephanum S. R. E. Card. Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem, iam e sua sede deportatum, die 28 Octobris mensis a. 1956 in festo Iesu Christi
Regis Varsaviani reversum
31 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Card. Mindszenty, Archiepiscopum Strigoniensem, post deportationem et carcerem in
libertatem restitutum
II - ACTA
SS.
761
761
CONGREGATIONUM
1956
Ian.
23
Febr. 2
Iulii
95
144
96
508
1955
Aug.
Sept.
16
58
96
870
PAG.
1955
Nov.
1956
Dec.
Ian.
Febr.
Apr.
Maii 5
Sept.
18
1955
Dec.
14
59
IV - S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS
1956
512
295
1955
Nov.
18
527
528
529
582
583
730
1955
Maii
Nov.
Nov.
12
871
PAG.
1956
Febr.
19
Mart. 15
.
.
Apr. 24
. .
Maii
13
22
Aug.
15
Oct.
31
584
586
634
688
153
226
842
843
531
804
844
1955
1956
Iunii
29
Decretum. Institutum Socialium Scientiarum in Philosophica Facultate Pontificiae Universitatis Gregorianae in Urbe in perpetuum erigitur et gradus academicos conferendi iure augetur
Sept.
8 Decretum. Sacrae Theologiae Facultas Trevirensis canonice
erigitur
Nov. 25 Decretum. Erigitur et iure gradus academicos conferendi augetur Institutum Socialium Scientiarum in Philosophica Facultate Pontificii Athenaei Angelici in Urbe
Dec.
8 Decretum. In perpetuum erigitur et iure gradus academicos
conferendi augetur Theologica Facultas sub titulo Marianum in Urbe
Iunii 21 Decretum. Universitas studiorum Niagarensis canonice erigitur
Decreta, quibus Instituta quaedam affiliata vel approbata declarantur
591,
589
590
637
638
846
640
872
III -
ACTA
TRIBUNALIUM
1956 Ian.
Maii
Iulii
Aug.
17
98
592
593
641
1956
Ian.
17
23
27
Mart.
Iulii
Oct.
Nov.
31
8
7
20
18
20
30
375
422
99
100
101
102
155
534
594
643
807
847
848
1956
Sept.
27
IV - ACTA
692
OFFICIORUM
1955
Dec.
61
ni
INDICES NOMINUM
I - I N D E X NOMINUM PERSONARUM
(OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA)
A
Abad P., 159.
Abas A., 738.
Abdul-Bari-Bey T., 243.
Abignente G . , 546.
Aboukater I., 173.
Achacrandia D., 535.
Ackerman R., 482.
Adam G., 301.
Adams M . , 854.
Adamson T., 302.
Addazi R. G. M., 661.
Adoain S. (S.D.), 595.
Afanador y Cadena R., 580.
Afeltra A., 853.
Affaticati D., 239.
Affolti M . , 734.
Agagianian Card. G. P., 167.
Aguiar O . , 220.
Aguilar F., 738.
Aguilar Lacasa R., 168.
Aguilera S. G., 545.
Aguinaldo G., 158.
Aguirre Baus R. N., 839.
Agustoni G., 159.
Ahumada E. C, 220.
Albareda A. A., 162.
Alcini A., 242.
Adelghi G., 243.
Aldrighetti L., 304.
Alessandri M., 734.
Alessandro Pp. IV, 209.
Alfrink B. G., 731.
Alim P., 242.
Alimento F., 541.
Almeida Merino A., 484.
Aloisi Masella Card. B., 167,
297, 595.
Alonso A., 107.
Aluffi P . , 240.
Alvarado G., 854.
Alvarez de Toledo J. M., 168.
Alves de T. G., 629.
Amato. A., 239.
Amato A., 243.
Amedeo R., 107.
Amendola A., 855.
Ancillotto L., 541.
57 - ACTA, vol. X X l I I , n. 18. -
874
C
Cabaguio E., 308.
Caballero Arzuaga G., 543.
Codelli U., 159.
Caffarelli F., 174.
Caffery T., 735.
Cafferata C, 484.
Caggiano Card. A., 119, 167,
484.
Cagnoni E., 368.
Canard V., 851.
Cattili B., 304.
Caicedo Ayerbe A., 170, 541.
Caillot A., 629.
Caione G., 738.
Calavassy G., 732.
Calderoli G., 110.
Caliendo G., 240.
Callahan G., 733.
Callisto Pp. III, 549, 554.
Campana A., 240.
Campanale G., 159.
f Campillo O., 548.
f Canale Oberti R., 808.
Canali Card. N., 167.
Canavarro Pereira G., 239.
Cannon A. D., 853.
Canta fora N., 158.
Cantarmi M. M., 532.
Cantieri P., 734.
Cantoni L., 110.
Canzonieri C, 106.
Capitini A., 95.
Cappelletti V., 301.
Caprio G., 106.
Carberry G., 483.
Carbone C, 853.
Carbone F., 737.
Carbonell-Debali A., 160, 177..
875
876
D
Da Costa L., I. P., 176.
Dadaglio L.. 734.
D'Addario R., 737.
D'Agostino B., 220.
d'Albertis A., 543.
Dal Canto D., 307.
Dal Fior C, 740.
Dalla Costa Card. E., 644.
Dalla Valacchia G., (S. D.).
849.
Dalla Zuanna F., 733.
t Dalla Zuanna V. F., 244.
Dali U., 855.
Dalton A. C, 536.
D'Alton Card. G., 812.
Damasceni D., 307.
Damen I. W. L., 175.
D'Amico A., 307.
.D'Amonvlle G., 108.
Dan A., 306.
Danieli D., 308.
Daniels G., 537.
Daniels G., 851.
Dantes G. V., 854.
D'Antonio G., 243.
Danusso A., 242.
Danz G., 303.
Da Ponte Ribeiro E. C, 239.
d'Aquino d. Caram. d. A.,
238
D'Arcy L. T., 305.
D'Ardia G., 176.
Darensod G., 740.
Dark R., 733.
D'Ascenzi G., 539.
Da Silva A., 539
877
Evangelisti B., 031.
Even G., 543.
Evers E., 535.
Eymard P. G., (B.), 269, 297.
Eyskens G., 543.
Eyzaguirre M. R., 197.
878
Figueres Ferrer G. praeses,
726, 731, 736.
Filartiga P. C., 175.
Filippucei G., 109.
Filitti B., 536.
Filograssi G., 535.
Filteau O., 240.
Finelli G., 159.
Finn C., 105.
Finnegan T., 538.
Finucan G., 855.
Fiore B., 539.
Fiore L., 856.
Fiorentini F., 308.
t Fiorentini G., 112, 202.
Fischer G., 241.
Fisher E., 303.
Fisher S., 3f6.
Fitzmaurice E. G., 629.
Fitz Simon L. G., 149.
f Fitzgerald B. G., 112.
Flanagan N., 733.
Flecken A., 736.
Fleming B., 538.
Fleming G., 536.
Fleming W., 853.
Fliesser G. O., 808.
Florey S., 733.
Florez G., 562.
Florio V., 855.
Flynn P., 304.
Fobes G., 306.
Folchi A., 173.
Foley G., 158.
Folle-Martinez A., 177.
Fontenelle R., 152.
Foran E., 157.
Forde G., 540.
Forer E., 149.
Forero y Garcia N., 580.
Forni E., 644.
Foschi R., 737.
Fossati Card. M., 167.
Foucault E., 541.
Fougerat A., 629.
Fracassi G., 159.
Francesca delle P. d G. (S.
D.), 595.
Franchi C, 306.
Francis E., 242.
Franciscus Assisien. (S.), 121.
Franco F. T., 156, 176.
Franco G., 853.
f Franco M. A. M., 548.
Franois M., 240.
Frassati O., 112.
Frattegiani B., 158.
Frawley B., 104.
f Frazioli N., 808.
Frings Card. G., 167, 181.
Frommherz F., 157.
Frunzo L., 546.
Frutaz P. A., 733.
Fuchs L., 537.
Fuerst A., 536.
Fumason Biondi Card. P.,
152, 167.
Funk G., 104.
879
!
j
I
j
I
j
j
I
Hofmann C, 546.
Hogg G., 740.
Holl A., 547.
Holub E., 853.
Holzmann P., 547.
Hooij T., 544.
Hoordier G., 545.
Hopkins G., 538.
Hopko B., 260.
Hppener R. G., 108.
Hordaszevska M. 371.
Hss M. C. (B.), 299, 843.
Houdoy S., 109.
Howard F. D., 172.
Huarte F., 546.
Hudson R., 241.
Huepgens T., 739.
Huet F., 104.
Huhn G., 854.
Humphrey G., 157.
Hunt L., 540.
Hunt V., 848.
Hyland F. E., 581.
Hynes M., 536.
f
I
Iacono G., 729.
Ieanmard G. B., 220.
Igiesias Navarri R., 658.
Ignatius de Loyola (S.), 613,
617.
Igonin L., 852.
Iligan G., 158.
Ulario L., 110.
Imbrighi G., 545.
Immordini L, 856.
Inama M., 740.
Tngram C, 241.
Innocenzo Pp. XI (B.), 223,
299, 342, 531, 595, 754, 762,
804.
Iorio R., 738.
Iovane B., 853.
Ireton P., 851.
Irusta D., 243.
Isaza Restrepo R., 840.
Isenbart A., 105.
Italiani F., 732.
Ivanko M., 536.
J
Jabre A., 173.
Jackson E., 852.
Jacquart L. M. G., 104
Jacqueline B., 106.
Jacquet G., 109.
t Jacquin G., 244.
.Tacquinet A., 545
Jadot G., 537.
Jaeger L., 732.
Jaenicke G., 737.
Jaenicke W., 168, 542.
880
E
Kahl Filho G., 240.
Kallen P. B., 854.
Karoal-Hedayat H.-A., 160,
172.
Kaminsld F., 733.
Kampschor G., 543.
Kanaly G. D., 105.
t Kandathil A., 112.
Kandoth G., 548.
Kane G., 157.
Kane G., 538.
Karapurakal T. G. A., 548.
Karasek F., 111.
Kaserer F., 547.
Kasper F. G., 853.
Katzenstein J. C., 168.
Kavanaugh A., 241.
Kearney G., 156.
f Kearney R., 740.
Keating E., 104.
Kehren A., 733.
Kelly A., 3C5.
f Kelly E., 244.
Kelly G., 539.
Kelly I., 157.
Kelly M., 308.
Kempenaers F., 111.
Kennedy E., 106.
Kennedy G., 105.
Kennedy G., 303.
Kennis I., 110.
Kerkhof G. A., 547.
Keutenedjian V., 738.
Kiebooms L., 738.
Kiefer G., 105.
Kierkels L. P., 301.
Kilb H., 737.
Kilkenny I. L., 538.
King G., 732.
Kirby E., 536.
Klauck C., 737.
Kecker G. G., 547.
Klein G., 736.
Klein W., 168.
Knoebber F., 733.
L
Labb O., 157.
Labine G., 308.
Laboon G., 738.
Laboureur L., 108.
La Brie N. A., 841.
Lacoursire F. S., 632.
f Ladyha B. V., 260, 740.
Lafitte F. E., 208, 840.
Lageose F., 241.
Laghi C., 732.
Lagier O., 496.
Lago Marsino E., 301.
Lahn L., 307.
Laidebeur M., 545.
Lallier M., 730.
La m arche S., 306.
Lamb L. U., 609.
Lambert G., 303.
Lambert R., 546.
Lamby G., 739.
Lammens E., 108.
Lamoot G., 537.
La morii G., 108.
Landrau G., 527.
Lane L. T., 839.
Lange L., 241.
Lanni Della Quara A., 239.
Lanson G., 108.
Lanteigne F., 302.
Lanusse A., 168, 545.
Lanuza P., 158.
La Orden Miracle E., 171.
Laporta Girn R., 543.
Lappe R., 547.
Laraque G., 172, 545.
Lardone F., 6C4.
Larran Cotapos G. A., 197.
Larribeau A., 536.
Lasi A., 303.
Laszlo S., 730.
G.,
M
Maas E., 544.
Mabrito U., 548.
Mac -Afee A. G., 807.
Maccari C, 851.
Macchi A . , 758.
Maccolini A . , 547.
Mac-Donald E., 732,.
Mace C, iri),
f Hachens G. G., 596.
Macken F., 542.
Maonner G. M., 171.
Magarotto C, 307.
Maggessi P.ereira A., 239.
Maggiolini C, 159.
Magistrati M., 173.
Maglioire V:, 157.
Magno L., 106.
Mher R., 157.
Mahoney G., 158.
Maiolo F., 733.
Malchiodi U., 255.
881
882
N
Naceache A., 173, 542.
Nacci C, 852.
Nadeau R., 157.
Nakamura O., 173.
Namuncur Z. (S. D.), 850.
Napodano L., 546.
Napolitano F., 852.
Napolitano S., 240.
Nardone G., 547.
Nardoni D., 243.
Narduzzi N., 307.
Nasca G., 539.
Nascimento S. G., 239.
Nasta P., 541.
Natale G., 735.
Natali A., 735.
Natucci S., 152, 222.
Naumann G. G., 738.
Navin B., 853.
Nazzari G., 244.
Nebiolo G., 539.
Nedumchira G., 541.
Neef de Sainval A., 546.
Negrin E., 221.
Negro R., 548.
Nembrini G. L., 739.
Nerbosch A., 243.
Newton de A. B. G., 802.
Neyrand C, 544.
Ngo-Van-Ba A., 109.
Nich G., 853.
Nichol G., 734.
Nicholson P., 301.
Niehols S., 240.
Nicodemo E., 256.
Nicola Pp. V, 78.
Nicoli T., 242.
Nientied G. G., 111.
Nierman A. P., 149.
Niro S., 306.
Nisini S., 735.
f Nissan G., 808.
Nobili C, 739.
Noel E., 546.
Noel M., 852.
Nolan F., 302.
Nolascus (S.) P., 80.
Noli E., 239.
Nolin R., 157.
t Noli G. F., 596.
Nooij B., 547.
Norton G. F., 583.
Notario A., 110.
Novak L., 107.
Novazio D., 308.
Novoa y Fuente M., 221.
O
O'Boyle
O'Brien
O'Brien
O'Brien
P
Pacelli d. G., 170, 849.
Pacini A., 194.
Pacis A., 853.
Paes de Carvallo G., 242.
Pafund D., 630, 839, 851.
Pagni G., 735.
Pagla Virivn G., 543.
Palazzi M., 239.
Palazzini P., 851.
Palmeiro de Azevedo D.,
853.
Palombella G., 732.
Palumbo M., 308.
Pama G. G., 109.
Panai F., 729.
Panico G., 217.
Pantaleoni C, 110.
Pparo M., 304.
Paquay V. (S.D.), 299.
883
884
Q
Quagliere M., 110.
Quam O. G., 737.
Quaremba P., 839.
Querin S., 110.
Quesada Larrea V., 175.
Quigley T., 734.
Quinlan T., 530.
Quinn R., 105.
Quintens C., 547.
Quiroga y Palacios Card. F.,
167, 221.
R
Raba Hand G. \. F., 632.
Rabbeno A., 244.
Rabelo de Mesquita G., 851.
Rabitti E., 735.
Racette O., 157.
Radaelli O., 545.
Radawski A., 734.
Raimondi L., 440, 488, 601.
603.
Ra iteri P., 110.
Rakowski P., 303.
Ramacciotti G., 737.
Ramakers G., 614.
Ramos N., 160.
Ranaudo A., 855.
Randall G., 303.
Ranieri R., 735.
Ranwez E., 733.
Rasjid S. M., 172.
Rasoamanarivo V. (S. D.),
634.
Rathgeber F., 538.
Ratigan A., 303.
Rav M., 543.
Ravano F., 242.
Reamon V., 732.
Rebecchini S., 162.
Recchi G., 308.
Recio y Rodrguez G., 308.
Redden I., 302.
Reding N., 241.
Reganit A., 158.
Rgnier P., 545.
Reh F., 158.
Reid G., 105.
Reilly F. T., 729.
Reilly G., 301.
Reinarz E., 734.
Reineck O., 157.
Reipen W., 542.
Reis ., 219.
Reiterer A., 631.
Renard A., 264.
Rencoret A., 537.
S
Sabatini L., 304.
Sabatino C, 853.
Sacchi A., 735.
Sacco P., 855.
Saibene F., 852.
Sainz-Lima G. E., 238.
Salazar Movilla C, 170.
Salcedo B., 544.
Sala M., 739.
Salcedo G. G., 104.
Salem H., 170.
Salem R., 176.
f Salige Card. G., 808.
Salimei P., 160.
Salmn P., 238.
Salvatori R., 543.
Salvatori S., 308.
Salvetti L, 304.
Salz E., 241.
Sambin P., 737.
Snchez G., 734.
885
T
f Taccone A., 548.
Taffi A., 561.
Tagle Covarrubias E., 537.
Tambroni F., 173, 542.
886
168, 850.
Tizon G., 158.
To.ia G., 306.
Tolan G., 734.
Tomarelli G., 546, 739.
Tomek F., 546.
Tonelli T., 112.
Toni T., 842.
Toriz Cobin A., 149.
Torras y Bages G., (S. D.),
850.
Torrazza A., 537.
Torre A., 541.
Torriani C, 107.
Torrini A., 259.
Torti R., 852.
Tortolo A., 580.
Tosi U., 304.
Tournoux G., If9.
Tracanna A., 733.
Tranchant G., 108.
Travaglini A., 735.
Trecu E. G., 220.
Trendall D., 239.
Trezza V., 241.
Triani P., 733.
t Tribbioli P. G., 258, 548.
Trionfi Honorati A., 306.
Tristo Leito de Cunha V.,
242.
Trucillo V., 243.
f Tschann F., 740.
Tsuguwo U., III.
Tsurouka S., 156, 173, 542.
Tubman G. praeses, 725, 731,
736.
Tully M., 105.
V
Vacchiana D., 159.
Vadakekalathil Pothen G.,
239.
Vaghi F., 243.
Vagnoni V., 301.
Vagnozzi E., 58.
Valds O., 853.
Valds Subercaseaux M., 629.
Valdoni P., 738.
Valeri Card. V., 167, 662, 850.
Valeri V., 547.
Valeza D., 732.
Valladares R., 630.
Vallarino R., 175.
Vallejo Iiguez de Oiriano
A., 543.
Van Alsenoy L., 112.
Van Binh P. N., 530.
Van Buyten G., 239.
Van Oaloen C, 304.
Van Campen G., 545.
Vancoillie L., 108.
Vandendaelen E., 740.
Van Den Akker G. G., III.
Van Der Berg P. A., 111.
Van Der Kroon A. G., 107,
Van Der Maeren L., 111.
Van Der Zee T., 108.
Van Deuren G., 740.
Van De Vorst R., 111.
Van Dijk D. C, 107.
van Elderen A., 548.
Van Elderen E., 546.
Van Eynde L., 301.
Van Gestel A., 740.
Van Gysel F., 111.
van Haute P., 169.
Van Heyst L. A., 544.
Van Hien S. N., 530.
Van Hoeck C, 657.
Vanhoucke G., 740.
Vanlerberghe A., 112.
Van Massenhove M., 112.
238.
887
W
Wachowski B., 537.
Waddingus L., 812.
Wagener A., 855.
Wagner G., 852.
Wahby H., 170.
Waldstein G., 110.
Walen G., 733.
Wall G., 308.
Wallace T., 104.
Walsh F., 535.
Walsh G., 302.
Walsh G., 302.
Walsh G., 539.
Walton R., 734i,
Warren G., 737.
Warsch G., 543.
Watters Loras G., 539.
Wauquez M., 109.
Weaver G., 241.
Weder M., 104.
Wegel I., 157.
Wegner F., 738.
Wehr M., 590.
746, 761..
Y
Tang Kuang Chi H., 530.
Yates R., 158.
Yernaux N., 307.
Yougbare A., 632.
z
Zabala G., 852.
Zaceagni G., 539.
Zaffonato G., 149.
Zgon G., 853.
Zak F., 841.
Zaki B., 110.
Zaloudek F., 241.
Zammit I., 855.
Zani A., 854.
Zanzotto L., 239.
Zarattini G., 540.
Zech M., 307.
Zeegers V., 737.
Zegarra Ballon E., 240.
Zeglen G., 536.
Zerba C, 103, 3C0.
Zielinski C, 855.
Zita (S.) Lucensis, 259,
Zjawinski S., 733.
Zuccarini G., 304.
Zucchetti G. 739.
Zupi S., 854.
Zuppante U., 735.
Zvekanovic M., 482.
;
I I - I N D E X NOMINUM DIOECESIUM
VICARIATUUM,
Abidianen., 114.
Abitinen., 484.
Abulen., 147.
Achei oia, 530.
Acheruntin., 810
Achonry, 105.
Acireale, 545. 735.
Acquaviva delle Fonti, 855.
Adamantin., 597, 802.
Adelaide, 301, 302, 308.
Adraen., 632.
Aegaea, 149, 629.
Afogaden. de Ingzeira, 809.
Africa Gallica, 113.
Agennen., 424, 483.
Agnusien., 530.
Agra, 555, 631.
Agria, 244, 376.
Agrigento, 106.
Ajaccio, 808, 854.
Alatri, 243.
Albae Pompien., 428.
ETC.
888
Ardagh, 733.
Arequipa, 240, 243.
Arezzo, 111, 391, 441.
Argentina (respublica), 70,
103, 119, 164, 168, 180, 238,
545.
Arindela, 808.
Annidale, 105.
Arras, 108, S52.
Arx Lamy, 114.
Arx Rousset, 114.
Ascoli, 101.
Ascoli Satriano, 851.
Aspendien., 531.
Assava, 244, 484.
Assis, 112, 121.
Assisi, 239.
Assuritan., 530.
Asti, 432, 539.
Asterga, 548.
Asturicen., 728, 840.
Atene, 303.
Atlanten., 581, 750.
Atri, 733.
Attalen., in Pamph., 632.
Augusta, 99, 843.
Aurelianen., 436.
Australia (respublica), 180.
Austria (respublica), 164, 169,
180, 541.
Auximan., 563.
Aversa, 307, 541, 853.
Avignone, 109.
Avissen., 220.
Axomitan., 841.
Ayacucho, 544.
Azulen., 730, 852.
B
Radien., 841.
Baiona, 112, 242.
Baker, 105.
Balanen., 632.
Balburst in Canada, 302.
Baltimora, 538, 539.
Bamako, 114.
Bamberga, 537, 544.
Banguen., 114.
Barcellona, 429.
Baren, in Pisidia, 220.
Bareten., 220.
Bari, 112, 255, 388, 401, 408,
434, 733, 734, 735.
Barren, di Pirahy, 220.
Basilea, 158, 395, 41 .
Bassa-Terra, 157.
Bathursten., 538, 738.
Beauvais, 537.
Belgio, 160, 164, 169, 179, 238,
542.
Belizen., 560, 631.
Belluno, 110.
Bengasi, 547.
Benevento, 106, 124. 855.
Bennefen., 530.
Berbera ten., 114.
e
Berea, 740.
Bergamo, 110, 422.
Berlino, 425, 740.
Bertinoro, 303.
Beryten. Maron., 429, 435.
Bhagalpur, 633.
Binda, 8C8.
Birmangham, 303, 852, 853.
Bisceglie, 539.
Bitonto, 307.
Bituricen., 108, 382.
Bizyen., 531.
Bobo-Dioulasso, 114.
Bogot, 266, 393, 423, 424.
Boise City, 244, 306.
Bolivia (respublica), 164, 169,
180, 535, 545.
Bologna, 112, 239, 394, 543.
Bombay, 126, 252.
Bona eren., 842.
Bordeaux, 107, 108, 852.
Bosa, 808.
Boston, 122, 158, 380, 388, 402,
414, 536, 538, 545, 854.
Botrianen., 531.
Bouak, 114.
Brasile (respublica), 93, 96,
103, 160, 169, 180, 238, 239,
240, 242, 541, 808.
Brazzaville, 114.
Bredan., 66, 108, 306, 511, 544.
Brentwood, 301.
Brescia, 111, 239, 243, 732,
S54, 856.
Bressanone, 853.
Brindisi, 856.
Brisbane, 104.
Bruges, 112, 304, 544, 545,
546, 547.
Bruklynien., 305, 410, 416,
539, 544, 856.
Bauken., 632.
Buenos Aires, 738.
Buffalo, 851.
Bugellen., 398.
Bukobaen., 528.
Bumburien., 369, 732.
Bureen., 482.
Burdigalen., 376, 427, 435.
Burgen., 146.
Burligton, 808.
C
Caeciritan., 580.
Cagliari, 394.
Caic, 852, 854.
Caiennen., 600, 631.
Caietan., 431.
Cairns, 107.
Calabozo, 302.
Calaguritan., 147.
Calceaten., 147.
Calcutta, 105, 242.
Caltanissetta, 307, 839.
Camagey, 307, 308.
Camberra, 582.
D
Dakar, 114.
Daloaen., 632, 633.
Danimarca, 175, 179.
Davao, 308.
Davenport, 382, 402, 852, 854.
Dedzaen., 652.
Derbea, 581.
Diano-Teggiano, 241, 244, 540.
735.
Diego-Suarez, 114.
Diospolis, 840.
Dolchen., 531.
Dominicana respublica, 156,
160, 164, 176, 238.
Douala, 114.
Doum, 114.
Dublino, 375, 853.
Dubuque, 539.
Duitamen., 562.
Dumagueten., 148.
Durango, 732.
Dusa, 536.
Dystien., 221.
E
G
Gaeta, 112, 303, 547, 856.
Gagnoaen., 632.
Galapagen., 200.
Galgarien., 59.
889
Gallipoli, 839.
Galveston., 423, 853.
Gand, 242, 3C5, 740.
Garen., 114.
Genova, 242, 301, 306, 307,
357, 389, 403, 405, 408, 735.
Georgiopolis, 602, 631.
Gergitan., 581.
Germania (respublica), 164,
168, 180, 541, 542, 732, 737,
738, 739.
,
Ghardaien., 114.
Giamaica, 439.
Giappone, 156, 164, 173, 179,
542.
Giavarino, 853.
Gibilterra, 112, 633.
Gibuti, 114.
Giordania, 179.
Girardoten., 580.
Gisipen., 840.
Goa, 539, 540.
Gorizia, 106.
Grand Rapids, 106, 733, 734.
Grecia (respublica), 180.
Greensburgen., 608.
Groningen., 65, 149.
Grosseto, 306, 308.
Grouard, 59.
Guadalajara, 405.
Guastalla, 109, 413, 737.
Guatemala (respublica), 172,
180, 297, 545.
Guayaquilen., 250.
Gulburnen., 582.
Guyana Franc, 600.
Guyana Ingl., 602.
H
Haarlem, 65, 105, 107, 108,
109, 111, 306, 414, 543, 544,
547.
Hadrumetn., 839.
Haiti (respublica), 164, 172,
180, 545, 808.
Hanchow, 244.
Hanyang, 244.
Harbor Graee, 733.
Harrisburg, 851.
Hartford, 156, 243.
Heliopolis in Egitto, 413.
Hieritan., 148.
Hieropolis, 580.
Hildeshem, 596, 734.
Hilten., 841.
Hirinen., 630, 839.
Hispalen., 688.
Honduras (respublica), 172,
180, 545.
Honolulu, 158.
Hradec Krlov, 808.
Huancavelicen., 220.
Hu, 109.
Hypselitan., 632.
890
Kansanopolis, 630.
Kansas City, 732, 733, 734.
Kansas-S. Giuseppe, 740.
Karema, 243.
Katiola, 114.
Kayen., 527.
Kerkuk dei Caldei, 548.
Ketaen., 649.
Khulnen,, 633, 730.
Kinduen., 647.
Kingston, 157, 301, 439, 631.
Kitui, 437.
Kanakrien., 114, 530.
Kongoloen., 647.
Kottayam, 541, 548.
Kuduguen., 114.
Kupelaen., 557, 632.
Macei, 732.
Macerata, 735, 855.
Mackenzie, 59.
Macren. in Maur., 629.
Madagascar, 113.
Madras-Meliapor, 544, 547.
Madraspolis, 565.
Madrid, 205, 242, 393, 402,
407, 424, 433, 662.
Ma gonza, 537.
I
Iaearezinhoen., 485.
Iasna Gora, 73.
Ierafitan., 219.
Iglesias, 104, 1C5, 106.
Imola, 238, 257, 548, 735.
India (respublica), 164, 172,
542.
Indianapolis, 534, 586.
Indonesia (respublica), 164,
172, 535, 542, 545, 595, 654.
Infanten., 58.
Inghilterra, 164, 172, 179.
172, 179.
Iran, 160, 164, 172,179.
Irlanda (respublica), 173,
541, 736, 808, 866.
Ischia, 112, 839.
Isernia, 738.
Islanda, 180.
Isole Bermude, 373.
Italia (respublica), 164, 173,
180.
Iuzean., 530.
Ivrea, 548.
J
Jesi, 306, 308, 855.
Jessoren., 633, 730.
Joliet, 307.
Josen., 529.
Ouagadougou, 114.
Ouidahen., 114.
Oxomen., 146.
P
Paderborna, 536, 537, 542,
732, 736.
Nagpur. 158.
Padova, 306, 307, 308, 434, 435,
Nairobi, 437.
543, 733, 735, 737,
Namur, 159, 239, 242, 733.
Pakistan (respublica), 164,
Nancy, 104, 405.
175, 180, 542.
Nantes, 104.
Palermo, 395, 399, 738.
Napoli, 301, 399, 411, 416,
Pampilonen., 542, 546, 630.
433, 467, 540, 541, 542, 543,
Panam, 302.
546.
Panama (respublica), 175,
Nardo, 739.
180, 541, 736.
Navrongen., 649.
Panio, 740.
Neo-Pampilonen., 580, 693,
Paraguay (respublica), 164,
696.
175, 180, 542, 731.
Neven., 629.
Parigi, 104, 107, 108, 109, 111,
Newark, 306.
221, 240, 305 378, 379, .387,
New York, 158, 301, 302, 304,
396, 398, 407, 423, 424, 429,
425, 536, 537, 538, 539, 540,
430, 436, 537, 543, 544, 594,
852, 853.
852.
Niagara-Ormen., 446, 846.
Parintins, 545.
Nicaragua (respublica), 164,
Parma, 733.
174, 180, 545.
Pastopolitan., 68.
Nicastro, 733.
Pavia, 239, 243, 244.
Nicolet, 541.
Peoria, 539, 735.
Nicopsitan., 630.
Prigueuz, 544.
Nicosia, 539, 740.
Per (respublica), 175, 180.
Nizza, 395, 537.
Perusin., 155, 158, 242, 413,
Nocera dei Pagani, 390.
543, 732, 734, 735, 739, 854,
Nola, 158, 159, 240.
855.
Norwich, 538.
Pesaro, 109, 539.
Noto, 546.
Pesqueiren., 809.
Nottinghamen., 397.
Peterborough, 157.
Novara, 243, 543.
Piacenza, 110, 853.
Nunen., 114.
Pietersburgen., 656.
Nuova Aurelia, 422.
Pinerolo, 106.
Nuova Caeeres, 158.
Pinnen., 432.
Nuova Segovia, 853.
Fisa, 409, 543, 545, 735.
Nusco, 852, 854.
Pista, 851.
Pistoia, 159.
Pittsburgh, 732, 734, 735, 738.
0
Placentin., 254.
Platien., 397.
Plymouth, 736.
Oaxaca, 732.
Podocarpatia, 434.
Oklahoma, 105, 239, 240, 241,
Pointe Noire, 114.
Olanda, 164, 179, 297, 738.
Poitiers, 108, 109.
Oliveira, 853, 854.
Polonia (respublica), 73, 164.
Orano, 852.
Pompeiopolis in Cilicia, 580.
Orcistan., 630.
Pompeiiopolis in Paphlagonia,
Oria, 852, 855.
Orlans, 104, 543.
548, 730.
Orte, 735, 740.
Pondicherry, 536.
Ortonen., 687.
Poona, 158 159, 242.
Oruren., 581.
Popayn, 537.
Orvieto, 546, 739.
Portland, 853.
Osimo, 239, 735.
Porto, 158.
Osnabrugen., 398, 484, 544,
Portogallo, 160, 164, 176, 180,
. 738.
542.
Osornen., 197, 629.
Porto Luigi, 852, 853.
Ostuni, 540.
Portus Hispaniae,! 488.
Otranto, 3C3, 539.
Portus Montt, 197.
Oturkpoen., 529.
Portus Novi, 114.
891
Q
Quebec, 157, 177, 240, 301.
509, 542, 854. .
Quiten., 250, 292.
R
Rabat, 114.
Ragusa, 106, 110, 239.
Rangunen., 126.
Rapid City, 538.
Ra polla, 541.
Ratisbona, 544, 547.
Ravenna, 483.
Reggio Calabria, 307, 433,
735, 739.
Reggio Emilia, 110, 733, 735,
739, 831.
Reginaten., 428.
Reims, 104, 543, 545.
Reno, 851, 853, 854.
Requenaen., 604.
Resistencia, 70.
Rhedonen., 390, 570, 578.
Rhemen., 396.
Rhodopolis, 483.
Richmond, 851.
Rieti, 735, 856.
Rimini, 158, 159;
Ripatransone, 306.
Rio jen., 71.
Rochester, 156, 301, 303, 304.
Rockfordien., 581, 839.
Rockhampton, 302.
Rodez, 536.
Rosarien., 119, 426.
Roterodamen., 65, 149.
Rothomagen., 431.
Rouen, 851, 852.
Rubaga, 542.
Ruremonda, 106, 108, 109,
III, 547.
Ruvo, 733, 851, 855.
S
Saar, 180.
Sagalassen., 530.
Sagien., 417.
Salamanca, 543.
Salamiina, 301.
Sale, 302. Salerno, 243, 396, 421, 739.
Salina, 303, 304.
Salisburgo, 104.
Salt Lake City, 24.1.
Salto, 732.
Samnitica regio, 123.
892
Sandhurst, 104.
S. Andrea, 100.
S. Angelo in Vado, 541, 734.
Sansepolcro 735.
Santander, 146.
Santiago del Chile, 537.
S. Antonio, 536.
Sarno, 243.
Sassandren., 114.
Sassari, 855.
Sault Ste-Marie (Canada),
157.
Savannen., 750.
Savona, 239.
S. Boniface, 591.
S. Carlo del Pinhal, 852.
S. Christophorus de Habana,
305, 434.
S. Clodoaldo, 738.
Scranton, 733.
S. Didaci, 102.
S. Die, 852.
Sebastopoli di Abasga, 112.
Scova, 431.
-Sez, 104, 108.
Segovia, 146.
Seguntin., 146.
Selymbrian., 148, 580,
Senigallia, 307.
Sens, 537, 544.
Septemlacunen., 802.
Sessa Aurunca, 852, 855.
S. Francisco, 539, 853.
S. Gallo, 104, 105.
S. Germano di Rimouski,
157, 303.
S. Giacinto, 301, 306.
S. Giorgio in Alga, 78.
S. Giorgio nell'Isola Grenada, 488.
S. Giovanni di Terranova,
157, 240, 607.
S. Girolamo di Terrebonne,
303.
S. Giuseppe di Costarica, 637.
738, 739.
Sherbooke. 302.
s'-Hertogenbosch, 66,106, 107,
108, 109, 111, '305, 306, 511,
544, 545, 547.
S. Iacobus Capitis Viridis,
221.
S. Iacobus de Maria, 840.
S. Iacobus Equitum, 729.
Siena, 159.
Sinaloa, 301.
Sintang., 654.
S. Iosephus in Uruquaria,
194.
Sioux City, 105, 733, 734.
Siouxormen., 840.
Sipontin., 424.
Siracusa, 427, 854.
Siria (respublica), 164, 176,
180, 542.
Siten., 841.
13. Ludovicus Seneg., 527.
S. Luigi, 538.
S. Marcus et Bisinianen.,
219.
S. Maria, 854.
S. Maria Greca, 661.
S. Marino (respublica), 164,
176, 180.
S. Marta, 580.
S. Miniato, 304, 307, 540.
Smirne, 308.
S. Nicola d. 1. Arroyos, 852.
Sokod, 114, 633.
Sora, 307.
Soria, 146, 147.
Southwark, 108, 304.
Sovana-Pitiglano, 733.
Spagna, 164, 171, 180, 542.
S. Pauli in Alberta, 59, 217.
S. Paolo del Brasile, 852.
S. Paolo di Minnesota, 740.
Spira, 546, 740.
Spokane, 733, 851.
S. Raimondo, 604.
SS. Assunzione, 2S9, 244.
S. Sebastiano, 543.
S. Severino, 855.
S. Severo, 111, 306.
SS. Trinitas Caven., 840.
Stanleypolis, 647.
Stati Uniti (respublica), 141,
171, 180, 545.
Steubenville, 104, 105, 106.
Strasburgo, 109, 542, 851.
Svizzera (respublica), 176,
180.
Sydney, 104, 106, 304, 640.
Syracuse, 536, 538, 540.
T
Taboraen., 528.
Tamalen., 649.
Tamatave, 114.
Tamaulipan., 220;
Tananarive, 114, 634.
Taranto, 307, 417.
Tarbien., 377.
Tarvsin., 221.
Taubat, 539, 854.
Telmisso, 548.
Teramo, 239, 242, 243, 303,
734.
Tergestin., 435.
Terni, 308, 412, 826.
Theatin., 427.
Themisonen., 729.
Thiaven., 582.
Tifernaten., 841.
Tivoli, 308, 856.
Todi, 1C6.
Tokio, 851.
Toledo in Amer., 157, 158.
Toletan., 146, 491.
Tolosa, 407, 584, 808.
Torino, 111, 306, 308, 375, 376,
378, 382, 383, 389, 391, 394,
398, 403, 404, 409, 410, 412,
Uagaduguen., 557.
Ucayali, 604.
Ugento, 159, 734.
Umtatan., 367.
Ungheria, (respublica), 741,
748.
Urgellen., 658.
Uruguaiana, 537.
Uruguay (respublica), 160,
164, 177, 180.
Usulen., 581.
Utinen., 149, 407, 415, 427,
630, 734.
Utrecht, 65, 108, 306, 544, 547.
V
Vagaduguen., 557.
Valadaren., 597.
Valdivien., 197.
Valencia in Venez., 301, 304.
Valentin. (Brasile), 247.
Valenza, 301, 308.
Valleguidonen., 422.
Valien, in Lucania, 220.
Valleyfield, 737.
Valva 541.
Vancouver, 60, 157, 158, 240.
Vannes, 104.
Varsavia, 73, 761.
Vegen., 729.
Velebusdo, 596.
Velloren., 632.
Venezia, 111, 305, 391, 403,
406, 547, 740.
Venezuela (respublica), 164,
177, 180, 817.
Ventimiglia, 306.
893
X
Xylopolis, 580.
w
Wagga-Wagga, 735.
Washington, 301, 303, 304,
737.
Westminster, 301, 302, 304,
596, 841.
Wilcanna-Forbes, 104.
Wilmington, 733.
Winona, 538, 539, 853.
Wollongongen., 582.
Worcester, 105, 106.
Wrzburg, 732, 738, 739.
Yaounde, 114.
Yarmouth, 157, 239, 240. >
z
Zaku, 808.
Zara, 855.
Ziguinhoren., 114.
Zombaen., 652.
I I I - I N D E X NOMINUM RELIGIONUM
A
Ancelle del Ssmo Sacramento, 297.
Augustiniani ab Assumptione, 298.
C
Congregatio :
a santa Cruce 149.
Mariae Auxiliatricis, 221.
Oblatorum S. Ioseph, 850.
Presbyterorum a Ssmo
Sacramento 268, 297.
Sancti Spiritus, 596.
Servorum a caritate, 298.
Servularum B. M. V. Immaculatae, 370.
delle Ancelle Concezioniste dei Divin Cuore di
Gest, 688.
delle Serve dello Spirito
Santo, 298.
delle Serve di Ges, 299.
F
Figlie d S. Maria della Prov
videnza, 298.
Filii Sacrae Familiae, 849.
I
Istituto :
delle Suore Ausiliatrici
delle anime purganti, 299.
delle Suore Missionarie
Figlie di S. Maria di Nazareth, 849.
Intitutum :
Fratrum B. M. V. a Misericordia, 850.
Fratrum Scholarum christianarum, 596.
Parvulorum Fratrum Mariae, 596.
- Sororum S. Mariae ad
Nemus, 586, 596.
O
Ordo:
Antonianus Aleppensi Syro-Maronitarum, 567.
Antonianus Libanensis Syro-Maronitarum, 567.
Antonianus S. Isaiae Syro-Maronitarum, 567.
B. M. V. de Mercede redemptionis captivorum, 80.
Cartusiensis, 614.
Cisterciensium Reformatorum, 584.
Fratrum Eremitarum S.
Augustini, 209.
Fratrum Minorum, 298,
299, 571, 812.
Fratrum Minorum Capulatorum, 571, 595, 849.
Fratrum Minorum Conventualium, 571.
Monialium S. Benedicti,
297.
Fratrum Praedicatorum,
489.
S. Benedicti, 656.
Tertius Carmelitarum disealceatorum Malabarensium, 41.
Ordo:
Tertius regularis S. Francisci, 571, 843, 849.
Ospitaliere d san Giuseppe
de l'Htel Dieu, 300.
S
Societas :
Divini Salvatoris, 299.
Iesu, 269, 299, 596, 613,
618, 842.
Missionariorum a S. Ioseph, 849.
S. Columbani pro missionibus apud Sinenses, 193.
S. Francisci Salesii, 297.
Suore :
Betlemite Figlie del Sacro Cuore, 850.
del Divin Salvatore, 299.
della Carit di S. Maria,
595.
della Divina Provvidenza
in Badalona, 298, 595.
della S. Famiglia del Terz'Ordine di S. Francesco,
849.
del Ssmo Sacramento,
298.
del Tez'Ordine Regolare
di N. S. del Monte Carmelo, 644.
di N. S. della Misericordia, 850.
di S. Giuseppe, 850.
Domenicane di S. Caterina da Siena, 300.
Francescane del Bambin
Gest, 297.
894
Suore :
i Francescane Missionarie
di M. Ausiliatrice, 298:
insegnanti di S. Croce di
Menzingen (Terzo Ordine
di S. Francesco), 297.
Minime Ancelle della S.S.
Trinit, Suore Montalve,
644.
Missionarie del Preziosissimo Sangue, 596.
Suore :
Missionarie Francescane
del
Verbo
Incarnato,
850.
piccole
dell'Assunzione,
298.
pccole della S. Famiglia,
595.
Serve dei poveri, 299.
Serve dello Spirito Santo,
298.
Suore :
Stabilite nella Carit di
Ges Buon Pastore, 644.
T
Terz'Ordine di S. Francesco,
297, 298, 299, 573, 849.
iv
INDEX RERUM ANALYTICUS
Apostolatus Orationis. Moderatoribus Sodalitatis undique coadunatis B. P. gratulatur de eius profectu et, genuinis lineamentis spiritus et naturae Apost. Orat.
delineatis, eius rationes cum aliis religionis consociationibus exponit, 674 ss.
Arma deleteria a B. P. reprobantur, 37 ss.,
291.
Ars non est soluta ab omni ratione quae non
sit ars, seu alius ordinis, 10 s., 710.
Asmar Revmus P. Isaias, Ordinis Antoniani
S. Isaiae Syro-Maronitarum Moderator
Generalis. Ei B. P. scribit xvi expleto
saeculo ab obitu S. Antonii Coenobiarchae,
657.
Astronautica. Conatus communes omnium ad
universum per astronauticam imperio hominis pacifice adiciendum eo conferre debent Ut animis infigatur communitatis
hominum et societatis in Deo sensus,
790 ss.
B
Basilicae Minores declarantur Templa: B.
M. V. de Rupe, seu de Las Lajas in
dioecesi Pastopolitana, 68; Cathedrale
Riojense S. Nicolao Barensi dicatum, 71 ;
B. M. V. a perpetuo succursu in urbe
Bostoniensi, 122; B. M. V. Immaculatae
in urbe Catacensi, 201 ; S. Ioseph in urbe
Marianopolitana, 206; B. M. V. a Ss.
Rosario in loco Villa del Rosario ,
archid. Cordubensis in Argentina, 207;
B. M. V. de Monte, in suburbio Bombayensis urbis, 252 ; B. M. V. S. Maria di Campagna in urbe Placentia, 254 ; Cathedrale
Barense, 255; Forocorneliense B. M. V.
dei Piratello in dioecesi Imolensi, 257;
S. Francisci Asisinatis in urbe Arretina,
411, Cathedrale Aprutinum, 443; B. M. V.
Immaculatae in oppido Seminara Miletensis dioecesis, 444; B. M. V. de Guadalupe intra fines Toletanae archidioecesis,
491 ; Cathedrale Auximanae dioecesis, 563 ;
S. Thomae Apost. Cathedrale Madraspolitanae et Meliaporensis dioecesis, 565 ; Cathedrale archid. S. Ioannis Terrae novae,
607 S. Vincentii a Paulo, apud Latrobe,
dioecesis Greensburgensis, 608; Cathedrale archid. Acheruntinae, 610, B. M. V. Per-
896
C
Cadavera humana^ Officia publicae potestatis
erga ea, 466.
Cancer. B. P. cancerologis gratulatur de studio indefesso ad vincendas difficultates in
curatione cancri. Vota promit ut morbus
et peccatum ab homine arceantur, 666 ss.
V. Therapia.
Cantus populares religiosi, qua ratione in sacris admittendi, 20 s.
Capitulum cathedrale : erigitur in dioecesibus: Linensi, 245; Valentina in Brasilia,
247.
innovatur: Angrensis, 481.
Caritas. A B. P. simul in veritate commendatur censoribus librorum, 134; Praeceptum diligite alterutrum Parochis Urbis
B. P. illustrat et commendat, 135 ss.; a
B. P. sollicitato pro pueris indigentibus,
141 ss.; a B. P. commendatur christifidelibus in Insulis Philippinis, 837.
Caro Rodrguez Emus P. D. Card. Iosephus,
Archiep. S. Iacobi in Chilia, Legatus delectus ad VI Conventum ex omni America
de sociali institutione in scholis provehenda, 616.
Cassant (S. D.) Iosephus Maria. Decretum
introductionis causae pro eius Beatificatione, 584.
Cathedralis Aedes Coloniae e belli ruinis
restituta, 623.
Causae actae in Tribunali S. R. Rotae a.
1955 recensentur: quae per definitivam
sententiam, 375, et quae transactae vel
aliter finitae, 422.
Cecoslovachia : B. P. Episcopis et christifidelibus scribit dolens ob vexationes in
Ecclesiam eosque hortatur, 549.
Censura librorum. B. P. gratulatur censoribus ut sibi adiutoribus in ministerio pastorali, 127. Confirmato momento rectae
censurae, quae non tantum respicit mores, j
897
D
D'Alton Emus P. D. Card. Ioannes, Archiep.
Armachanus. Ei B. P. scribit tertio exeunte saeculo ab obitu Lucae Wadding, 512.
d'Arc (8.) Ioanna. Eius fides ac recognita
innocentia a B. P. exaltantur, 504 s.
898
E
Ecclesia Catholica :
Eius munus est rectam rerum ordinationem tueri, ita ut ea quae rerum temporalium progressionem respiciunt iis quae
ad animum pertinent ordinatim subiciantur, 166 ss., 273.
Rerum oeconomicarum rationumque technicarum commercia prudenter tractanda,
quo superior bonorum animi ordo colatur
et servetur, 166, 184, 274, 670.
Non unum et idem st cum singularum
gentium culturae spatiis, quia religio est
ab iis independens ac praestantior, 211
ss.; B. P. haec affirmans, illustrat tamen
intimam rationem, qua religio in culturam civilem sane influit, 213 ss.
Signum levatum in nationes a catholicis
Germaniae celebratur ac eius vis a B. P.
illustrantur, 622 ss. V. Katholikentag.
Educatio recta puerorum, 43; prolis 473; iuvenum, 616, 663.
Energia nuclearis . Eius inquisitionem et
bonum usum B. P. dilaudat, at malum reprobat, 187.
Episcopi ritus byzantini slavici. Millesimo
exeunte anno, a quo princeps sancta Ol-
899
F
Facultas genitalis. Eius usus extra matrimonium est semper reprobandus, 472.
Facultas theologica erigitur: Trevirensis,
590 ; Marianum in Urbe, 638; Statuta
Sydneyensis approbantur, 640.
Fecunditas humana artificialis est reprobanda, 471.
Festum SS. Apostolorum Philippi et Iacobi
transfertur, 226.
Fides in Christo ab Ecclesia praedicata. B. !
P. eam inculcat, quae sit sincera, intima,
actuosa, ex qua pax vera oritur, 185 s.
Eidem iugiter erit novissima victoria, 507.
Fieita Exc. P. D. Iosephus, Archiep, tit. Sardicensis, in Italia Apost. Nuntius. Ei B.
P. gratulatur L sacerdotii annos impienti, |
760.
Foederatio universalis puellarum catholicarum. Eius Socias B. P. dilaudat easdem
adhortans ut, magis magisque fide Christi
roboratae, spiritu orationis et sacrificii
muniantur ad repugnandum materialismum hodiernam societatem invadens,
272 ss.
Food and Agriculture Organisation (F.A.
O.) B. P. gratulatur propter studia ac
incepta quae per decennium Sodalitas hahuit ut agricultura incrementa sortiatur
ad uberius alendos populos indigentes.
Haec Nationum collaboratio legi caritatis
a Christo datae respondet ac votis B. P.
cumulatur, 53 ss.
Formulae benedictionis lapicidinarum et mar- j
morariae officinae approbantur, 844.
H
Hel>erhard Revmus P. Engelbertus, Ordinis
Fratrum Eremitarum S. Augustini Moderator Generalis. Ei B. P. scribit vii
exeunte saeculo ab unitate Eremitarum
Sodalitatis constituta, 209; Eidem B. P.
scribit quinto vertente saeculo ab obitu
S. Ritae a Cascia, 267.
Helvetia erga S. Sedem Apostolicam, 449 ss.
Hierarchia ecclesiastica constituitur in Africa Gallica et in Insula Madagascaria,
113 ss.
Hierarchia et eius officia quoad Liturgiam,
713.
Hispania. Eius Ministro ab Esteris Negotiis
B. P. gratulatur ac vota promit, 825.
V. Ignatius (S.) de Loyola.
Hungaria. B. P. eius Episcopis et christifidelibus scribit, moerens ob vexationes
in Ecclesiam eosque hortatur, 594. In ea
luctuosissimos eventus B. P. deplorat ac
pro ea preces publicas indicit, 741 ss., 748.
Vota ac preces B. P. pro ea, 762.
Hypostatica Unio est fundamentum cultus
Ssmi Cordis Iesu, 3l6.
I
Ignatius (S.) de Loyola, 270, 613. Quarto
vertente saeculo ab eius obitu, B. P. christifideles Hispaniae alloquitur et, gratias
agens Deo de bono animarum ob saecularia sollemnia percepta, I iustum affirmat
testimonium laudis ex Hispana patria erga
talem inter optimos filium, 2 simulque
gaudet quod S. Ignatius honor etiam humanae societatis et Ecclesiae exstat, 3
eumdemque exaltat ut Ducem militum
Christi, Militemque Apostolicae Sedis et
Ecclesiae, 617 ss.
Innocentius Pp. XI (B.). Decretum de virtutibus, 223; de miraculis, 531; de Tuto,
804, pro eius beatificatione. Recensio vitae, 754, et actorum causae, 758. Beatus
renuntiatur, 759. A B. P. eius sanctitudo
exaltatur, 764, eiusdemque opera, quibus
refulsit, illustrantur, qua administrationis
Ecclesia emendator, 768, qua sacrorum
iurium vindex, 771, qua Christiani nominis defensor, 774.
o
G
Gallia. Cordi est B. P., 504 ss; B. P. sacerdotes et christifideles, ob Conventum Eucharisticum in urbe Rhedonensi coadunatos, ut cultum eucharisticum promoveant hortatur, 578.
V. Union des oeuvres catholiques de
France .
Germania. B. P. Episcopis et christifidelibus
orientalium regionum scribit dolens ob
vexationes in Ecclesiam eosque hortatur,
549.
Giustiniani S. Laurentius. Saeculo v vertente
ab eius obitu, B. P. eiusdem virtutes ac
merita commemorat, 77.
900
901
N
Natura humana. Iesu Christus est vitae
humanae fundamentum, sine quo doctrinarum rationisque technicae progressio nequit salutem et securitatem dare adversus
communismum, utique damnandum, 30 s.
Nolascus S. Petrus. Eius sanctitudinis
exempla B. P. revocat, septimo volvente
saeculo ab eius obitu, 180.
Normae: Pro tractatione causarum nullitatis
matrimonii in Tribunali Edmontonensi, 60 ;
Quoad Conventus, Consociationes et Coetus bblicos, 61 ; Circa functiones tridui sacri hebdomadae sanctae, 153; Quibus regitur Institutum Pont. Regina
mundi , 191 ; Quoad Conventus qui accomodatam Statuum perfectionis renovationem respiciunt, 295 ss.; Quoad religiosam, clericalem et apostolicam institutionem et formationem alumnorum Religiosorum, 354 ss. ; De translatione corneae, 461 s.; Quoad clausuram Monialium
instauratam, 512. V. Constitutiones. V.
Statuta.
Nuntiatura Apostolica noviter erecta: Lucemburgensis, 72.
O
Obstetrix christiana. B. P. eius missionem
illustrat, 91 s.
Oeconomicae disciplinae cultores. Eis B. P.
gratulatur de profectu scientiarum de re
oeconomica eosque hortatur ne in earum
studio negligantur normae morales quae
comitari debent usum bonorum, ita ut
rationes spiritus iugiter praestent, 670 ss.
Officinae marmorariae. Earum benedictio,
855.
Officium divinum.
V. Ioseph (S.) Opifex.
Olga (8.). Millennio exeunte a quo s. baptismum recepit B. P. eius virtutes et
exempla commemorat, 260 ss.
Operarii :
Sodales Societatum Christianarum Operariorum Italicorum (A.C.L.I.) B. P. alloquitur commendans praestantiam unionis
earum in Christo et in Ecclesia fundatae
ad regnum Dei inter fratres propagandum.
902
Sodalitas A.O.L.I. non affert inter operario dioecesis Rosariensis (Arg.), 119;
rios divisionem, quam alii motus gignunt,
S. Franciscus Assisiensis dioecesis Assised ordinem et pacem socialem iuxta
sensis, 121; B. M. V. a gratiis Regionis
Evangelium maturat, 287 s.
Samniticae, 123 ; B. M. V. de Antro
Ut congruam partem fructuum ac simul
Sancto Societatum Speleologorum Hispagestionis operis habeant, B. P. commennorum, 125; B. M. V. Immaculata totius
dat, 798 ss.
Praefecturae Apost. Galapagensis, 200 ;
S. Christophorus pro toto Italici exercitus
Eos e dioecesi Pratensi peregrinos, B. P.
Ordine ad rem machinalem et ad automahortatur ut orent quo regnum Christi sit
tarias raedas pertinente, 203; S. Lucas
in eis : regnum veritatis in eorum menEvangelista publici Collegii Medicorum in
tibus, regnum gratiae et vitae divinae in
dioecesi Matritensi, 205; S. Zita V. aneorum cordibus, regnum iustitiae in eocillarum mulierumque domesticae curae
rum officinis simulque regnum amoris et
addictarum, 259; B. M. V. a Bono Iesu
pacis, 819 ss.
una eum S. Ioanne Baptista dioecesis
Eos, e dioecesi Interamnensi peregrinos,
Fabrianensis, 365; B. M. V. in caelum
B. P. ornine et spe melioris domesticae
assumpta dioecesis Umtatanae, 367; B.
vitae confirmat, contra communismi falM. V. a Gibilmanna totius dioecesis
lacias admonet, fiducia in progressu technicae roborat, ut firmi in Christi fide > Cephaludensis, item urbis Certhaludii sub
vivant hortatur, 286 ss.
titulo Immaculatae Conceptionis, 368; B.
V. Ancillae.
M. V. Auxilium christianorum primaria et
Opus hominum. Eius verum pretium, 36.
S. Patricius Ep. secundarius dioecesis
Opus Orientis. V. Lagier.
Bumburiensis, 369; B. M. V., Domina
Ordo Fratrum Eremitarum 8. Augustini. V.
nostra de Mongui invocata, et S. Ioseph,
dioecesis Duitamensis, 562; S. Benedictus
Heberhard.
Abbas totius Pietersburgensis Abbatiae,
Ordo hebdomadae sanctae instauratum. Res
656; B. M. V., titulo de Nuria, una
ponsa ad quaesita circa functiones tridui
cum S. Hermenengaudio, dioecesis Urgelsacri, 153.
lensis, 658; S. Gabriel Arch. militum ex
Ordo Tertius Carmelitarum Discalceatorum.
Italico exercitu ordini transmissionum
Malabarensium.
addictorum, 659 ; B. M. V-., Sancta Maria
Saeculo elapso ab eodem condito B. P.
Greca appellata, una cum S. Cataldo et
Moderatori Generali gratulatur fratresque
S. Gerardo Maiella, oppidi Corato ardilaudat, hortatur, 41.
chidioecesis Tranensis, 661; S. Georgius
Ordo Tertius 8. Francisci ex Italia. B. P. eius
M. totius Italici Equitatus, 752.
merita revocat ac benevolentiam S. Sedis
in eum confirmat, eiusque Sodales horta- Pax :
tur ut Ordo exstet : I schola christianae Ad pacem instaurandam inter nationes
perfectionis ; 2 schola integri spiritus
B. P. tampuam onus conscientiae inculcat
franciscalis; 3 schola animosa et expedita
omnes populos eorumque rectores in eo
in Ecclesia Christi prolatanda, 573 ss.
convenire debere ut : I experimenta annoOrganum in auxilium musicae sacrae, 19.
rum ex energia nucleari suspendantur;
Orientales Gentes. Ut omnes ad Ecclesiae uni2 talium armorum usus ex omnium
tatem redeant cordi est B. P., 262, 497.
condicto recusetur; 3 inspectio mutua
Ozar Revmus P. Moussa, Ordinis Antoniani
apparatus militaris singulorum in univerLibanensis Syro-Maronitarum Moderator
sum instituatur, 37 ss.
Generalis Ei B. P. scribit xvi expleto a B. P. auspicatur pro Hungaria, 742, 745,
saeculo ab obitu S. Antonii Coenobiar749, 788 ; pro Polonia, 745, 762 ; pro Orienchae, 567.
tis regionibus, 746; pro omni gente, 788.
V. Pius Pp. XII.
Persecutio in Christifideles. B. P. eam denunP
tiat, deplorat, 76, 262, 551, 743. Pius Pp. IX cultum Ssmi Cordis Iesu ad uniPartus sine dolore. De eo B. P. agit quoad
versam Ecclesiam extendit, ac Festum cereligionem et legem morum 82. Revocatis
lebrandum mandavit, 309, 341.
iam alias de hac re enunciatis, novae me- Pius Pp. XII:
thodi fautorum exponit animadversiones, Anniversaria die II Martii MCMLVI cele84, eius fundamentum et finem, 85, artibrata; L x x x Eius Natalis et xvii Eius
ficium, 86, propagationem et felicem exiElectionis ad B. Petri Sedem.
tum, 87. Insuper eius aestimatio B. P.
Recensentur : Omina S. Collegii et Ropondrt ex scientia, ex ethica, e theomanae Curiae, Vota ac dona puerorum
logia, 87 s., explicans verba Genesis, 90.
Urbis et multarum Nationum, 161. - VoluObstetricis christianae missionem illustrat,
men illustrans Personam et gesta Ponti91.
ficatus Eius, 162. - Omina Legatorum Nationum apud S. Sedem quibus B. P. rePassio Domini et Eius Cordis affectiones,
spondit, 164. - Cappella Papalis in Basi330 s.
lica Vaticana, 167, cui adsunt LI LegaPatroni caelestes declarantur : B. M. V. a
tiones extra ordinem ad B. P. missae,
Monte Carmelo Territorii Nationalis de
168. - Numisma anniversaria commemoFormosa , 70; B. M. V. a Saermo Rosao
903
R
Ramakers Revmus P. Gerardus, Vedanae Gartusiani Coenobii Moderator. Ei B. P. scribit, quinto vertente saeculo ab eodem Coenobio condito, 614.
Rasoamanarivo (S. D.) Victoria. Decretum
introductionis causae pro eius beatificatione, 634.
Reassumptio causae pro canonizatione Beatorum : Teresiae de Soubiran, 221 ; Martyrum Rochi Gonzalez de Santa Crux, Alfonsi Rodrguez, Ioannis del Castillo, 842 ;
Mariae Crescentiae Hss, 843.
Regalatus 8. Petrus. Quinto exeunte saeculo
ab eius obitu, B. P. eiusdem virtutum
exempla commemorat, 571.
Reipublicae Moderatores. B. P. eos hortatur
admonetque ad bellum vitandum et ad
pacem cum iustitia conciliandam, 37, 53,
188, 742, 747, 749, 787 ss.
Religiosi :
Normae dantur quoad Conventus qui accomodatam Statuum perfectionis renovationem respiciunt, 295.
Principia dantur et statuta generalia probantur, quibus informari regique debent
ii qui vocati sunt ad statum acquirendae
religiosae perfectionis eorumque educatores, 354 ss.
Constitutiones approbantur Congregationis
Servularum B. V. Mariae Immaculatae,
370 ss.
De clausura Monalium instaurata, 512 ss.
B. P. eos hortatur ut Episcopos adiuvent
ac sine ipso nihil fiat, 663, utque perfectiorem vivendi statum colant, 665.
V. Institutum Pont. Regina mundi .
Renard Exc. P. D. Alexander, Ep. Versaliensis. Ei B. P. scribit commendans Conventum ab eo indictum ad Actionem pastoralem in.Gallia provehendam, 264.
Rita (8.) a Cascia. Eius virtutes et merita
B. P. recolit, quinto vertente saeculo ab
eius obitu, 267.
Romania. B. P. Pastoribus et christifidelibus
904
S
Sacerdos est vir Eucharistiae, 579.
Scholae cantorum commemdantur praesertim in seminariis, 23.
Scholae. De sociali institutione in scholis B.
P. sollicitus, 616.
Schola Musicae Sacrae Torontina a S. Michaele romano Pont. Instituto Musicae
Sacrae afliliatur, 591.
Schola socialis in Catholica Universitate Peruviana approbatur, 640.
Scotti Revmus P. Alfredus, Ordinis B. M. V.
de Mercede Redemptionis captivorum Moderator Generalis. Ei B. P. scribit, vn
volvente saeculo ab obitu S. Petri Nolasco,
80.
Scriptura sacra. Coetus de ea agentes normis
datis tenentur, 61 s.
Seminarium Maius: Fukuokense et S. Bonifatii theologicae Facultati Universitatis
catholicae Marianopolitanae affiliantur,
591.
JSepinslci Revmus P. Augustinus, O. F. M.
Minister Generalis. Ei B. P. scribit v
exeunte saeculo ab obitu S. Petri Regalati, 571.
Servnlae B. M. V. Immaculatae, byzantini
ritus. Earum Constitutiones approbantur,
370.
Siri Emus P. D. Card. Iosephus, Archiep.
Ianuensis, Legatus mittitur ad sacra sollemnia in Hispania celebranda,quarto vertente saeculo ab obitu S. Ignatii de Loyola, 613.
Societas Iesu. Eius Instruetoribus a tertia
probatione B. P. gratulationes, hortamenta ac vota promit, 269 ss.
V. Ignatius (S.) de Loyola.
Speleologi Hispani habent Patronam B. M.
V. de Antro Sancto , 125.
Spellman Emus P. D. Card. Franciscus, Archiep. Neo-Eboracensis, Legatus mittitur
ad Conventum Eucharisticum ex Insulis
Philippinis, 814.
Spiekman Revmus P. Godefridus, Moderator
Generalis Congregationis Presbyterorum a
Sfho Sacramento. Ei B. P. gratulatur,
saeculo exeunte ab ortu eiusdem Congregationis, 268.
Spinola Maestre (S. D.) Marcellus, Card.
Archiep. Hispalensis. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 688.
<c Status et Potestas civilis a Deo oriuntur,
216.
Statuta: nova dantur Pont. Academiae Theo-
T
Templum Cathedrale Rothomagense, e ruinis
belli restitutum, a B. P. exaltatur ut symbolus Galliae fidei et virtutum christifidelium norma, 504.
Theologia nova est reprobanda, 708.
Therapia medica contra tumores. Eius multiplices conatus B. P. refert, excitans illi
doctrinae addictos ad felicem exitum assequendum, 793 ss.
Tribunal ecclesiasticum Edmontonensis provinciae instituitur pro tractactione causarum nullitatis matrimonii, 59.
Tumores V. Therapia.
Union des Oeuvres catholiques de France .
Eius conventum B. P. commendat, 264.
U
V
Valeri Emus P. D. Card. Valerius, S. Congr.
de Religiosis Praefectus, Praeses mittitur Conventui utriusque Cleri ex universa
Hispania, 662.
Vaticanum dici potest Institutum humani civilisque cultus, quoad archeologiam, historiam, artis historiam, 211.
Venetiola. Eius Ministro ab Exteris Negotiis
B. P. gratulationes ac vota promit, 817.
Verbum divinum in pastorali ministerio. Sacerdotibus, qui de ea re Congressionem habuerunt, B. P. gratulatur atque hortationem praebet. In I parte B. P. notas
praedicationis Christi Iesu illustrat, quo
sacerdotes iis conformentur, 700 ss. In
2 parte B. P. agit de munere praedicationis quod Ecclesiae docenti reservatur
et ab eadem iugiter per saecula impletur,
falsas sententias refellens, 704 ss. Ecclesia
duce, sacerdos praedicator sit fermentum
Christifidelium, 710.
' Vicariatus Apostolici :
archidioecesim effecti: de Dakar, de Bamako, de Ougadougou, Konakriensis, Abidianensis, Lomensis, Ouidahensis, de
A
905
w
WyszynsM Emus P. D. Card. Stephanus, Archiep. Gnesnen, et Varsavien. B. P. ei scribit ac eius exsilium iterum improbat, 73,
76. Ei B. P. scribit de vexationibus adversus Ecclesiam in Polonia, 549. B. P. gratulatur de eo in suam sedem restituto,
746, 761. Y.Polonia.
Corrigenda in v o l .
XXXXVIII
(1956)
Sedis.
Pag. 6, linea 26, loco Obededon, legatur Abinadab.
Pag. 73, in titulo Epistulae, loco lana Gora, legatur Jama Gora.
Pag. 98, in linea 2 tituli, loco didatur, legatur ditatur.
Pag. 164, in linea 6, post e Paraguay, addantur verba: e Brasilia, eoo Hibernia, e
Peruvia, e Libano, e Panama...
Pag. 234, in Ant. Ad Magnificat, ubi legitur: ut tutabatur filius..., signetur: ut
tutabatur, filius...
QADRAGESIMUMOCTAVUM VOLUMEN
COMMENTARII OFFICIALIS ACTA APOSTOLICAE SEDIS
ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLVI
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS
Anno XXVII
Num. 4
DEL VATICANO
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
In virt dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio X I I
alla Pontificia Commissione c o l provvedimento 20 marzo 1939 ;
Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimo Cardinale;
Visti gli art. 2 e 20, lett. c) n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I ,
sulle fonti del d i r i t t o ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;
ORDINA
A r t . 1. - autorizzata la emissione di una serie di tre francobolli
commemorativi del V centenario della morte di Santa Rita da Cascia, da
14
valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Citt del V a t i c a n o .
A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate,
hanno le seguenti caratteristiche :
dimensioni : mm. 26 x 30 compresa la dentellatura, in formato verticale ;
valori : L. 10, L. 25 e L. 35 ;
c o l o r i : per il valore da L. 10, grigio ferro ; per il valore da L. 25,
marrone ; per il valore da L. 35, turchino ;
figurazione: identica per i
tre valori,
Santa, a mezzo busto con le braccia incrociate sul petto ; il capo circondato da aureola e un raggio di luce illumina il volto della Santa
piegato verso destrai ; in ambo i lati salgono rami di rose bianche lungo
due colonnine che inquadrano la figura ;
diciture : in alto, nella cornice : POSTE VATICANE e l'indicazione del
valore in cifre arabiche; in basso, nella c o r n i c e : 1956 - SANTA RITA DA
CASCIA - 1957 ; nella parte inferiore della figura : v CENTENARIO DELLA
MORTE.
A r t . 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore,
agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sino
al 30 giugno 1957.
A r t . 4. - La presente ordinanza sar pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Unici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrer
in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.
Citt del V a t i c a n o , diciannove maggio millenovecentocinquantasei.
NICOLA
Card.
CANALI,
Presidente
Primo
Principi,
Segretario
Anno XXVII
Num. 5
P O P
DEL VATICANO
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
In virt dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice P i o X I I
alla Pontifcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939;
Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimo
Cardinale ;
Visti gli art. 2 e 20, lett. c) n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I ,
sulle fonti del diritto ;
Udito il parere del Consigliere generale dello S t a t o ;
ORDINA
A r t . 1. - autorizzata la emissione di una serie di due francobolli
commemorativi del IV centenario della morte di S. Ignazio di Loyola,
18
NICOLA
Card.
CANALI,
Presidente
Primo
Principi,
Segretario
Anno XXVII
Num. 6
DELLA CITTA
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
Vista la deliberazione del Governatore dello Stato in data 3 marzo
1936, n. 2012;
V i s t o l'art. 137 del Regolamento generale per il personale dipendente
dallo Stato della Citt del Vaticano, 20 giugno 1951, n. L X V I ;
Vista la convenzione stipulata in data 6 giugno 1956 tra l'Istituto
Nazionale (italiano) della Previdenza Sociale e il Governatorato dello
Stato della Citt del Vaticano per l'assicurazione per la invalidit, la
vecchiaia e i superstiti del personale avventizio alle dipendenze delle
Amministrazioni della Santa Sede e dello Stato della Citt del Vaticano ;
22
ORDINA
corrisposta
6.
l'Istituto
Nazio-
23
corrisposte,
esclusi
gli assegni
24
rispettivo del maggiore onere derivante dal nuovo trattamento, provvede a incamerare i relativi importi.
A r t . 9. - La presente ordinanza entra in vigore il primo ottobre 1956.
A r t . 10. - Ogni altra disposizione, concernente la materia disciplinata
con la presente ordinanza, abrogata.
Citt del Vaticano, primo settembre millenovecentocinquantasei.
P r i m o Principi, Segretario
Anno XXVII
Num. 7
IHi
DEL VATICANO
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITT DEL VATICANO
In virt dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio X I I
alla Pontificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 ;
Visto il rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontifcia Commissione e attestato dal medesimo
Cardinale ;
Visti gli art. 2 e 20 lett. e, n. 5, della legge 7 giugno 1920, n. I I , sulle
fonti del diritto;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ;
ORDINA
A r t . 1. autorizzata la emissione di una serie di due francobolli
commemorativi del quinto centenario della morte di S. Giovanni da Capi-
26
stampati in
calcografa su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche :
dimensioni : m m . 3 0 x 4 0 esclusa la dentellatura, in formato verticale;
valori : L. 25 e L. 35 ;
colori : per il valore da L. 25, la cornice verde scuro, e la vignetta
verde c h i a r o ; per il valore da L. 35, la cornice bruno rosso, e la vignetta
bruno seppia;
figurazione : identica per i due valori, rappresenta il Santo, a piedi
scalzi, vestito dell'abito dell'Ordine dei Frati Minori ; il capo calvo contornato da una corona di c a p e l l i ; sul cappuccio la piccola croce del
( ( C r o c i a t o . Il Santo tiene con la mano destra l'asta di uno stendardo, sul
cui drappo bianco figurano la croce e lo stemma del N o m e di Ges ; con
la mano sinistra regge un libro. Nello sfondo disegnato un paesaggio.
diciture : sul lato sinistro IOANNES A CAPISTRANO, sul lato destro :
EUROPAE APOSTOLUS. In basso, immediatamente sotto la
figura
i mille-
Primo
Principi,
Segretario