independiente del modo en las oraciones principales. Para entender el uso del subjuntivo en
las oracines subordinadas hay que estudiar primero sus usos independientes.
3. Valores del subjuntivo en oracin independiente.
Son los tres mencionados : Voluntad, Deseo y Posibilidad.
3.1. La expresin de la voluntad : El Subjuntivo Yusivo. Negacin ne.
La accin se presenta como querida por el hablante.
A) El presente de subjuntivo expresa una accin que debe ser hecha, mira hacia el futuro (la
voluntad del hablante halla su objeto en una accin por-venir) . Dentro de l,
-la 1 persona expresa auto-exhortacin o decisin firme,
-y la 2 y la 3 rdenes o prohibiciones (al interlocutor o a otro).
[se traduce por presente de subjuntivo
y, ocasionalmente, debo + infinitivo (1 pers. sing.),
o imperativo de presente]:
amemus patriam, pareamus senatui, consulamus bonis, praesentis fructus neglegamus,
posteritatis gloriae serviamus.
ne difficilia optemus.
haec erunt vilici officia: alieno manum abstineat; sua servet diligenter; vilicus ne sit
ambulator, sobrius sit semper.
sed maneam, opinor.
mane: hoc quod coepi primum enarrem.
cautus sis, mi Tiro.
primum ignosce patrio dolori; deinde sinas (me) nutricem percontari.
B) El pretrito perfecto de subjuntivo se emplea
(i) en la segunda persona en prohibiciones (NE LEGERIS : NO LEAS)
(ii) en todas las personas para formular concesiones hechas en el curso de una
argumentacin (subjuntivo de suposicin o concesin)
["supongamos que / admitamos que + subjuntivo"]
(La Voluntad se aplica a una accin pasada, se hace ocurrir un hecho pasado)
fecerit aliquid Philippus cur adversus eum hoc decerneremus: quid Perseus, novus rex,
meruit?
ne aequaveritis Hannibali Philippum; Pyrrho certe aequabitis.
Tambin puede aparecer en este sentido concesivo el presente:
sit fur, sit sacrilegus; at est bonus imperator.
C) Los pretritos imperfecto y pluscuamperfecto de subjuntivo expresan una accin que
debi ser hecha, pero no se llev a cabo, proyectan al pasado una voluntad que contradice la
realidad, el pluscuamperfecto ms inequvocamente:
possum persequi permulta oblectamenta rerum rusticarum, sed ea ipsa quae dixi sentio
fuisse longiora.
5. La expresin de la Orden y la Prohibicin.
En cuanto al reparto subjuntivo yusivo / imperativo en latn clsico es el siguiente:
Las rdenes dirigidas a segundas personas se expresan en imperativo:
VENI! ; VENITE!
El uso del subjuntivo yusivo (TACEAS) es menos corriente, caracterstico del latn arcaico o
de registros coloquiales. Pero es casi obligatorio con segunda personas indefinidas, cuando
se trata de dar instrucciones generales o preceptos :
isto bono utare, dum adsit; cum absit ne requiras.
Las rdenes dirigidas a terceras personas se expresan en presente de subjuntivo:
VENIAT; VENIANT.
Las prohibiciones dirigidas a segundas personas se expresan mediante:
- ne + perfecto de subjuntivo : NE HOC FECERIS / NE HOC FECERITIS.
- NOLI / NOLITE + infinitivo : NOLI, NOLITE HOC FACERE.
- NE + imperativo (poesa) :ne fugite hospitium neve ignorate Latinos / Saturni gentem
- CAVE + SUBJUNTIVO :CAVE CADAS.
Las prohibiciones dirigidas a terceras personas se expresan por medio de ne + presente de
subjuntivo:
- ne quis (nemo) hoc faciat.
- ne veniant.