-1-

Duitslands medeplichtigheid aan de Armeense Holocaust

Hitler schijnt het argument te hebben gebruikt: Waarom zouden we de Joden niet vermoorden? Toen de Armenirs werden uitgeroeid, heeft niemand gekermd en ze zullen dat ook niet doen bij het opruimen van de Joden. Het is best mogelijk dat Hitler van Duitslands medeplichtigheid afwist aan het uitroeien van de twee miljoen Armenirs en andere Christenen tijdens de eerste Wereldoorlog. (1) De Dominicaanse pater Jacques Rhtor was een belangrijk getuige van wat zich in Turkije heeft afgespeeld. Zijn verslag is recentelijk weergegeven in Les Chrtiens aux Btes, of Christenen voor de leeuwen (Cerf, Paris - 2005, pp. 283-96). Het boek verwijst naar Ren Pinon, die reeds in 1916 zijn bezorgdheid uitte over de Duitse betrokkenheid bij de Armeense slachtingen. En het citeert Gabrielle Yonan die in 1989 Ein Vergessener Holocaust publiceerde (Een Vergeten Holocaust). De uitmoording van de Armenirs door de Turken werd door een aantal factoren gedreven zoals het feit dat de Armenirs de handel beheersten, alhoewel zij maar een minderheid van de bevolking vormden. Maar de Turken werden vooral gemotiveerd door een extreme opkomst van het nationalisme. Vanwege de vernederingen die zij hadden ondergaan door het afbrokkelen van het Ottomaanse rijk, wilden zij Turkije voor de Turken en een terugkeer naar het zuivere islamitische geloof. Daarmee zouden al hun problemen zijn opgelost. De Koran en zijn uitleg hebben altijd minachting en haat tegen de Christenen gepredikt en er was daarom niet veel voor nodig om dit soort gevoelens op te roepen. Maar het was Duitsland die de balans deed omslaan. De Duitsers streefden wanhopig naar een alliantie met Turkije om op die manier de Russische troepen aan het zuidfront in te dammen. Met enorme hoeveelheden goud werd hun vriendschap tijdens de Eerste Wereldoorlog gekocht en het was hun idee, dat onbegrijpelijk is, om Turkije een heilige oorlog (Jihad) te laten uitroepen. Toch beseften ze ruim van tevoren dat dit verschrikkelijke gevolgen kon hebben voor de daar wonende Christenen. De politiek verantwoordelijken stonden onverschillig tegenover het lot der Christenen, maar ze zagen de Jihad als het ideale middel om de verschillende etnische groepen in Turkije en daarbuiten samen te smeden. Het lijkt redelijk om te veronderstellen dat de Duitsers de Turken instrueerden over de systematische wijze van de moordpartijen, die afweek van de aanpak die de Turken in het verleden hadden gebruikt. De benadering had een griezelige overeenkomst met de methoden die de Duitsers later bij de Joden toepasten. Toen eenmaal de barbaarsheden op grote schaal waren uitgebroken - waar alle klassen van de bevolking vol overgave aan deel-

-2-

namen, schreven de opeenvolgende Duitse ambassadeurs onthutsende rapporten naar hun ministerie en dienden zij telkens officile protesten in bij de Turkse overheid, die ze dan in een la lieten verdwijnen. (Ze wisten dat er geen politieke akties zouden volgen op de diplomatieke.)
De Armeense holocaust heeft een aspect dat in de nieuwsmedia nauwelijks aan bod komt. Het is zo dat binnen de Islamitische filosofie een veroverd gebied uit naam van Allah een onvervreemdbaar territorium blijft. Mocht u zo naef zijn om te denken dat Spanje van de Spanjaarden is, dan heeft u het mis want Isabella van Castilia heeft het van de Moren afgepikt!! Binnen die opvatting is het natuurlijk een geweldige prestatie om bijna alle Christenen in Turkije te hebben vermoord tijdens en kort na de eerste Wereldoorlog, want dat was het belangrijkste gebied dat christen is geworden, dankzij Paulus. Daarom, voor de Turken bewijst deze slachting dat de dagen van het Christendom zijn geteld. Ik zou nu 'Allauh Achbar' moeten roepen, maar zolang mijn vrouw, waar ik al meer dan 35 jaar mee ben getrouwd, geen Burka draagt, zal ik dat niet doen. Misschien draag ik dan ook een Burka, uit veiligheidsoverwegingen.

De belangrijkste Duitser die verantwoordelijk kan worden gehouden voor het Armeense debacle, was volgens Pinon niet de Kaiser maar generaal von Staab, die toen lid was van de Opperste Generale Staf. David Shermer schrijft dat Duitsland geen lange termijn oorlogsplan bezat in 1914, omdat zulk een specifieke planning een alertheid vergde en consequentheid van handelen die ten enenmale bij Behmann-Hollweg en Moltke ontbraken, om maar niet van de Kaiser te spreken. Maar toen de oorlog zich bleef voortslepen, verkeerde de Duitse overheid in een uitstekende positie om bij Turkije, indien zij dat nodig had geacht, te interveniren en aldus de slachtingen te doen ophouden of minder erg te maken. In plaats daarvan werden zij die het Duitse publiek wilden informeren over wat zich in Turkije afspeelde met de krijgsraad bedreigd. Hubert Luns

(1) De Herero en Namabe genocide, ook gekend als de Namibische genocide, wordt als de eerste genocide van de 20e eeuw aangemerkt (VN Whitaker Report uit 1985). Het vond plaats onder het Duits bewind. Tussen 1904 en 1908 zijn circa 80.000 mensen omgekomen door geweld en door uitputting nadat ze de woestijn in waren gedreven, een tactiek die ook bij de Armenirs werd toegepast. Het Duitse koloniale leger schijnt systematisch de woestijnbronnen te hebben vergiftigd. In 2004 heeft de Duitse overheid schuld bekend en zijn verontschuldigingen aangeboden voor de verschrikkingen die toen plaatsvonden.
Zie ook: De ontoereikende berichtgeving over de vervolging van Christenen De terugkeer van het antisemitisme in Duitsland - het is nooit echt verdwenen

-3-

Ingezonden brief

Geachte redactie,
Wat de heer Luns schrijft klopt. Ik heb al meer dan 25 jaar een Armeense vriendin. Haar vader heeft de genocide op de Armenen nog meegemaakt en woont nu in Canada. Professor Vermeulen wou hem vijf jaar geleden spreken over de genocide, maar hij durfde niet. Nu is hij zo goed als dement. De rest van zijn familie woont in Antwerpen. Tijdens zijn bezoek, een tiental jaren geleden, vertelde hij mij dat hij als kleine jongen heeft gezien hoe zijn zwangere tante met een Turks zwaard werd opengereten van de buik tot aan de keel. De reden dat de Armenen werden omgebracht was eerst en vooral omdat ze Christen waren en vervolgens omdat ze weigerden aan de zijde van de Duitsers te vechten, zei hij.
Wouter Bos, de voorzitter van de Partij van de Arbeid, ziet enkel het Turks stemvee in Neder-

land en spreekt daarom liever van een Armeens incident in plaats van een genocide.
Hitler werd zeer zeker genspireerd, zoniet onder druk gezet door de Mufti van Jeruzalem. Mohammed Amin al-Husseini werd geboren in 1893 als zoon van de Mufti van Jeruzalem, lid van een hoog in aanzien staande aristocratische familie. De Husseini familie was n van de

rijkste en machtigste families binnen de rivaliserende clans in de Ottomaanse provincie Judea in Palestina. Hij ging als vrijwilliger bij het Ottomaanse pro-Duits Turkse leger tijdens Wereldoorlog I, maar kwam in 1917 terug naar Jeruzalem waar hij na de oorlog om opportunistische redenen de zijde koos van de overwinnende Britten.

Vriendelijke groeten, Janice Laureyssens

(Gepubliceerd in Emailblad t Scheldt Nr. 752 / 10-11-2006, alsook Nr. 756 / 24-11-2006)