Documentos de Académico
Documentos de Profesional
Documentos de Cultura
1
(Σ.τ.Μ.): Εδώ ο συγγραφεύς εννοεί το Εβραϊκό Σάββατο (Sabbath)
τη Σάρα, τη Ρεβέκκα, τη Ραχήλ και τη Λέια». Καμμία από αυτές τις γυναίκες δε
γεννήθηκε Εβραία· ήταν όλες τους προσήλυτες στον Ιουδαϊσμό. Εάν τα παιδιά
είναι αγόρια, η ευχολογία είναι, «Είθε ο Θεός να σου επιτρέψει να γίνεις σαν τον
Ευφραίμ και το Μανασή». Η μητέρα αυτών των δύο ήταν μια Αιγύπτια που κα-
τέστη Εβραία και ενυμφεύθη τον Ιωσήφ. Ο ίδιος ο Μωυσής, ο μέγιστος Εβραίος
που έζησε ποτέ, ενυμφεύθη, μια Μιδιανίτισσα που κατέστη Εβραία. Τελικώς, το
Τενάκ, τα ιερά κείμενα των Εβραίων, περιέχει το βιβλίο της Ρουθ. Αυτή η γυ-
ναίκα όχι μόνον δεν ήταν Εβραία εκ γεννήσεως, αλλά προήρθε από τους Μωα-
βίτες, παραδοσιακούς εχθρούς του Εβραϊκού λαού. Αυτό το βιβλίο περιγράφει
τον προσηλυτισμό της Ρουθ στον Ιουδαϊσμό και διαβάζεται κάθε χρόνο στην ε-
ορτή εις ανάμνησιν της χορηγήσεως του Τοράχ, του «Νόμου», π.χ. της Πεντα-
τεύχου. Στο τέλος του, το βιβλίο της Ρουθ ιχνηλατεί την αρχαιότητα του Βασιλιά
Δαυΐδ, του μέγιστου βασιλέα που είχαν ποτέ οι Εβραίοι, μέχρι τη Ρουθ που εί-
ναι η προγιαγιά του.
Εκτός από τους Σιωνιστές, οι μόνοι που παγίως θεωρούσαν τους Εβραίους
φυλή, ήταν οι Ναζί. Και εξυπηρέτησαν στην απόδειξη της ηλιθιότητος και του
παραλογισμού του ρατσισμού. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος ν’ αποδειχθεί το εάν
κάποια κυρία Μύλλερ ή κάποιος κύριος Μέγιερ ήταν Εβραίοι ή Άρειοι (ο όρος
των Ναζί για τους μη Εβραίους Γερμανούς). Ο μόνος τρόπος για να αποφασί-
σουν εάν ένα άτομο ήταν Εβραίος ή μη, ήταν, να αναζητήσουν τη θρησκευτική
ένταξη των γονέων ή των παππούδων του. Αυτά για τούτη την ρατσιστική ανοη-
σία.
Η εθνική υπερηφάνεια επέφερε την πτώση εκείνων των Εβραίων που στο
παρελθόν τυφλώθηκαν από τον ίδιο τους το στενόμυαλο σωβινισμό. Αυτό μας
φέρει σε έναν δεύτερο ορισμό. Υπάρχει Εβραϊκός λαός; Εάν ναι, ποια είναι η
αποστολή του; Ας το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό: Το Εβραϊκό έθνος δε γεννήθηκε ή
δεν επανασυστάθη μία γενεά πριν, από ορισμένους Σιωνιστές πολιτικούς. Το
Εβραϊκό έθνος γεννήθηκε στο Όρος Σινά με την απόκρισή τους, στο «ας πρά-
ξουμε κι ας ακούσουμε» και υιοθέτησαν το Τοράχ που τους δόθηκε από το Θεό
για όλες τις μετέπειτα γενεές. «Αυτή την ημέρα θα γίνετε λαός», που παρ’ όλο
που ισχύει έως σήμερα, ειπώθηκε χιλιάδες χρόνια πριν.
Σύμφωνα με την Εβραϊκή παράδοση, υπάρχουν οι επτά νόμοι του Νώε
που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους. Έπειτα, υπάρχουν οι Δέκα Εντολές οι
οποίες διαμορφώνουν τη βάση της ηθικής και της συμπεριφοράς για τους υπο-
στηρικτές όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών. Επιπροσθέτως αυτών, υπάρχουν
613 νόμοι υποχρεωτικοί για τους Εβραίους, και κάθε Εβραίος πρέπει να τηρεί
υποχρεωτικώς εκείνους οι οποίοι είναι εφαρμοστέοι, σ’ αυτόν ή σ’ αυτήν, συμ-
φώνως με το Χαλάκα. Είναι η εφαρμογή εκείνων των μιτζβώθ, των «εντολών», η
οποία συνιστά την ουσία, του να είσαι Εβραίος και συνεπώς, ένας εκ του Εβρα-
ϊκού λαού και τις συμφωνίας 2 του με το Θεό.
Υπό ποία έννοια οι Εβραίοι είναι ο «εκλεκτός λαός»; Κάθε Εβραίος οπου-
δήποτε και σε οποιαδήποτε στιγμή, όταν καλείται να απαγγείλει το Τοράχ, λέει:
«Εκείνος που μας επέλεξε απ’ όλους τους λαούς και μας έδωσε το Τοράχ». Υπό
αυτήν την έννοια οι Εβραίοι είναι οι εκλεκτοί. Δεν επιλέχθηκαν για να επικρα-
τούν έναντι των άλλων, ούτε για κατακτήσεις και πολεμικές συρράξεις, αλλά για
να υπηρετούν το Θεό κι έτσι να υπηρετούν την ανθρωπότητα. «Ἡ μὲν φωνὴ
2
(Σ.τ.Μ.): Εδώ εννοεί την (Παλαιά) Διαθήκη.
3
(Σ.τ.Μ.): Στο κείμενο “Judenstaat”
με το κουράγιο του. Δεν μπορούσε να παραμείνει σιωπηλός στη θέα της αδικί-
ας, της ανηθικότητος ή της υποκρισίας. Ήταν αγαπητός ανάμεσα στους Εβραί-
ους και σεβαστός από τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους. Γεννήθηκε
στην Ιερουσαλήμ και δεν έφυγε απ’ τους Αγίους Τόπους σε όλη του τη ζωή. Στα
γραπτά του τόνισε πολλές φορές ότι οι Εβραίοι και οι Άραβες είχαν ζήσει αρμο-
νικά μέχρι την έλευση του πολιτικού Σιωνισμού. Ο Ραββίνος Μπλάου φυλακί-
σθηκε στην Ιερουσαλήμ, όχι από τις Οθωμανικές αρχές ούτε από τους Βρεταν-
νούς και τους Άραβες, αλλά από τους Σιωνιστές. Ποιο ήταν το έγκλημά του; Υ-
περασπίσθηκε με δύναμη και ειλικρίνεια, χωρίς να προσέξει την προσωπική
του ασφάλεια, τον Άγιο χαρακτήρα της Ιερουσαλήμ ενάντια στις «καινοτομίες»
και τις καταπατήσεις των Σιωνιστών. Πολέμησε για την ιερότητα του Σαββάτου
και εναντιώθηκε ενεργά στις εισβολές της απρέπειας και της ανηθικότητος που
έγιναν από το Σιωνιστικό καθεστώς. Αδιακόπως αποδοκίμαζε την εγκαθίδρυση
ενός Εβραϊκού κράτους πριν τον ερχομό του Μεσσία ως μία πράξη αθλιότητος
και βλασφημίας. Υπό την ηγεσία του, το Νετουρέι Κάρτα δήλωνε χρόνο με το
χρόνο, ότι δεν αναγνώριζε τη νομιμότητα του Σιωνιστικού κράτους ή την ισχύ
των νόμων του.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου μαχών μεταξύ του Σιωνιστικού
κράτους και των Αράβων, οι ραββίνοι του Νετουρέι Κάρτα πήγαν προς τις
γραμμές πυρός, έχοντας μία λευκή σημαία, δηλώνοντας ότι δεν ήθελαν να πά-
ρουν μέρος σε τούτο τον πόλεμο και ότι ήταν απολύτως ενάντια στη δημιουργία
ενός Σιωνιστικού κράτους. Στην τελευταία του διακήρυξη, ο Ραββίνος Μπλάου
αποδοκίμασε τις πράξεις των Σιωνιστών εναντίων των Μουσουλμάνων και Χρι-
στιανών Παλαιστινίων και το μεγάλο κακό που έγινε από τους Σιωνιστές στον
Εβραϊκό λαό, στην επίπονη προσπάθεια να τους αλλάξουν από «ένα βασίλειο
ιερέων και ιερό έθνος» σε ένα σύγχρονο κράτος, στερούμενου πνευματικών θε-
μελίων, βασισμένο στο σωβινισμό, χτισμένο στην κατάκτηση, και στηριζόμενο
στη στρατιωτική ικανότητα. «Ο αριθμός των πόλεών σας συνιστά τους θεούς
σας», κατακεραύνωσε ο προφήτης Ιερεμίας τη σωβινιστική και ειδωλολατρική
Εβραϊκή κυβέρνηση του σήμερα. Σαν αυτήν, οι Σιωνιστές τώρα εγκαθιδρύουν
ένα νέο κατεστημένο και επεκτείνουν τις θέσεις τους θεμελιώνοντας νέες αποι-
κίες στις περιοχές που κατέχονται από το 1967.
Ο Ραββίνος Μπλάου στην τελευταία του δήλωση αποδοκίμασε τα Ηνωμέ-
να Έθνη για την αναγνώριση και την αποδοχή ως μέλους, του Σιωνιστικού κρά-
τους, που έδωσαν έτσι στους Σιωνιστές πρωτόγνωρο κύρος και ισχύ. Είναι ο κα-
τάλληλος χρόνος τα αντισιωνιστικά έθνη να τον ακούσουν, να προσέξουν την
έκκλησή του, να αναιρέσουν αυτό το μέγιστο κακό και να διορθώσουν αυτό το
θανάσιμο λάθος. Είναι ευρέως γνωστό ότι δεν έγινε καμμιά ενέργεια σχετικώς
με την αποπομπή του Σιωνιστικού κράτους εξαιτίας του ότι, η οικονομική υπο-
στήριξη για τα Ηνωμένα Έθνη θ’ αποσυρόταν. Ας δείξουν εκείνα τα κράτη, που
αντιτίθονται στο Σιωνισμό, που έγιναν ευκατάστατα κατά τη διάρκεια της προη-
γούμενης γενεάς, ότι εννοούν αυτό που λένε, προσφέροντας οποιαδήποτε οικο-
νομική απώλεια υποστούν τα Ηνωμένα Έθνη ως επακόλουθο και ν’ αφήσουν τα
κράτη μέλη να ψηφίσουν κατά συνείδηση, χωρίς φόβο και εις πείσμα οποιου-
δήποτε εκφοβισμού.
Είχαν υπάρξει στιγμές στο παρελθόν της Εβραϊκής ιστορίας, όπως αναφέ-
ρονται στη Βίβλο, ότι όταν τα πλήθη αποπροσανατολίζονταν, μόνον μια μικρή
μειονότης Εβραίων γαντζώνονταν στην αληθινή αποστολή του Εβραϊκού λαού.
Μία από τις πρώτες τέτοιες περιπτώσεις ήταν η λατρεία του χρυσού ταύρου· σή-
μερα, δυστυχώς, βλέπουμε μία επανάληψη αυτής, με το Σιωνιστικό κράτος τώ-
ρα να γίνεται το αντικείμενο της λατρείας. Μέχρι της εμφάνισης και της
αναπτυσσόμενης επιρροής του πολιτικού Σιωνισμού, οι Εβραίοι ηγέτες
επιλέγοντο με βάση την ευλάβεια, την εντιμότητα, την εκπαίδευση και την
αγάπη τους για τη δικαιοσύνη και το έλεος. Σήμερα μόνο, αρκετά συχνά οι
αποκαλούμενοι Εβραίοι ηγέτες, εντελώς ανάρμοστοι κατά του Εβραϊκού νόμου
και των παραδοσιακών αντιλήψεων, κάνουν επίσημες ανακοινώσεις και
λαμβάνουν αποφάσεις στο όνομα και για λογαριασμό του Εβραϊκού λαού. Αυτό
αληθεύει ειδικώς στις Η.Π.Α. όπου υπάρχει η μεγαλύτερη Εβραϊκή κοινότης
της εποχής μας. Δεν μπορώ να ξεχάσω το σχόλιο μιας γυναίκας στην
Οκλαχόμα: «Δεν είναι θαυμάσιος ο Ιουδαϊσμός του σήμερα; Το μόνο που έχεις
να κάνεις είναι να δίνεις χρήματα».
Ακόμη και στο θάνατό του ο Ραββίνος Μπλάου αντέκρουε τους Σιωνιστές
που συχνά ισχυρίζονταν ότι το Νετουρέι Κάρτα δεν ήταν τίποτε άλλο από μια
ασήμαντη σέκτα μερικών εκατοντάδων ψυχών. Εν τούτοις, ο Ραβίνος Μπλάου
πέθανε 4 στην Ιερουσαλήμ το πρωί μίας Παρασκευής δύο χρόνια πριν, όπου με-
ρικές ώρες αργότερα όχι λιγότεροι από 22.000 άνθρωποι παρεβρέθησαν στην
κηδεία του.
Σε όλες τις στιγμές του παρελθόντος, οι εξαπατητές των Εβραίων αργά ή
γρήγορα περιθωριοποιούντο και μόνον εκείνοι που υπεραμύνονταν της εγκυρό-
τητος του Τοράχ, του Ταλμούδ (του γραπτού και του προφορικού λόγου) και
της Χαλάχα και αντιστέκοντο στους δημαγωγούς, επικράτησαν.
Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής κατοχής των Αγίων Τόπων, υπήρχαν Ε-
βραίοι βασισμένοι στον εθνικισμό και τη φυλετική υπερηφάνεια και ήταν σί-
γουροι ότι δε θα μπορούσαν να χάσουν έναν πόλεμο. Κι εκείνοι, ωσάν τους Σι-
ωνιστές του σήμερα, ήταν αντίθετοι σε οποιονδήποτε συμβιβασμό ή διευθέτηση·
ήταν αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι τέλους. Εκείνον τον καιρό, ωστόσο,
πριν από σχεδόν 2.000 έτη, ο επιφανέστερος Ραββίνος, ο Γιακανάν μπεν Σακ-
κάι, επέλεξε ένα διαφορετικό τρόπο. Οι στρατιωτικοί τυχοδιώκτες του απηγό-
ρευσαν να φύγει από την πολιορκούμενη πόλη ώστε να διαπραγματευτεί με
τους Ρωμαίους κι έτσι μεταφέρθηκε από τους μαθητές του, μέσα σ’ ένα φέρε-
τρο, στο Ρωμαϊκό αρχηγείο. Είπε στους Ρωμαίους ότι οι Εβραίοι δε χρειάζονται
ούτε στρατό ούτε όπλα και ζήτησε την άδεια να ιδρύσει μία γιεσίβα, μία Εβραϊ-
κή θρησκευτική σχολή, στη Γιαβνέ. Ήταν τούτη η σχολή, και όχι οι στρατιωτι-
κοί ή οι στρατηγοί της εποχής, που βοήθησε να διαιωνιστεί ο Ιουδαϊσμός και η
ταυτότητα του Εβραϊκού λαού.
Πρέπει να δηλωθεί κατηγορηματικώς ότι ενόσω δεν είναι όλοι οι Εβραίοι
Σιωνιστές, ούτε όλοι οι Σιωνιστές είναι Εβραίοι. Τα κίνητρα μερικών μη Εβραί-
ων Σιωνιστών, π.χ. του Λόρδου Μπάλφουρ και του Στρατηγού Σμουτς, είναι
τουλάχιστον ανοικτά προς συζήτησιν. Από την απαρχή του Σιωνιστικού κινήμα-
τος, μερικοί από τους πιο ευκρινείς και ένθερμους Σιωνιστές ήταν Χριστιανοί
κληρικοί, ειδικώς «δογματιστές», που υποδέχονται μ’ ενθουσιασμό το Σιωνισμό
ως ένα σημαντικό «θρησκευτικό» κίνημα και το καλωσορίζουν ωσάν μία εκπλή-
4
(Σ.τ.Μ.): Επειδή το αρχικό κείμενο δε διέθετε συγκεκριμένη ημερομηνία μέχρι τη στιγμή που έγινε μετάφραση,
βάση του έτους θανάτου του Ραββίνου Μπλάου το 1974 (Wikipedia), το άρθρο πρέπει να κατεγράφη περίπου το
1976.
κά και εξελίξεις που ήταν αδιανόητες ακόμη και δέκα έτη πριν. Χρειάζεται πο-
λύ θάρρος για να εναντιωθείς στο Σιωνισμό στις Η.Π.Α. σήμερα. Χρειάστηκε ε-
πίσης πολύ θάρρος κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου να
είναι κάποιος αντιφασίστας στην Ιταλία ή αντιναζιστής στη Γερμανία. Μακρο-
πρόθεσμα, ο Σιωνισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια περαστική εκτροπή στην
μακρά ιστορία του Εβραϊκού λαού και όλου του κόσμου.
Ας έχουμε πίστη και ελπίδα, στη βεβαιότητα ότι τελικώς η προκατάληψη,
το μίσος και η αδικία θα εξαφανιστούν και ότι η προφητεία θα βγει αληθινή ότι
όλα τα έθνη του κόσμου θα συμμετάσχουν στο προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ
«ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν».
Πηγή: http://www.jewsnotzionists.org/differencejudzion.html