Está en la página 1de 3

Un niño griego en casa 1

Α΢ΣΡΑΠΗV gramática

χθὲς ἤστραπτεν· ἡ δ’ ἀστραπὴ μεγάλη ἦν καὶ φοβερά· ἦν δὲ πύελός τις ἐν τῇ αὐλῇ, ἐξ ἧς


πυέλου οἱ χοῖροι τρώγουσιν· ἦν δ’ ἐν τῇ πυέλῳ ὑετός, ὃς κατέπεσεν ἀπ᾽ οὐρανοῦ. ἡ δ’ ἀδελφὴ
ἡ ἐμὴ εἶδεν ἐν τῇ πυέλῳ ὥσπερ τὴν ἀστραπήν, ἥ ἦν ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ φόβῳ ἐβόα. ἡ δὲ
τροφὸς εἶπε, "θάρρει, φίλη κεφαλή. ἀστραπὴ ἐκ πυέλου οὐδὲν βλάπτει, κατὰ τὴν παροιμίαν."
ἡ δ’ ἐθάρρει εὐθύς. οἱ δὲ χοῖροι ὅμως ἐν φόβῳ ἦσαν· ἠγνόουν γὰρ ὅτι οὐδὲν βλάπτει ἡ ἐκ τῆς
πυέλου ἀστραπή καὶ ἐκόϊζον δεινῶς· ὥσπερ γὰρ βοῶμεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ
κοΐζουσιν οἱ χοῖροι. ὅ τι δ' ἐν τῷ νῷ αὐτῶν ἔνεστιν, οὐ δῆλον ἔμοιγε, οὐδὲ δῆλον πότερον
ἔχουσι νοῦν ἢ οὔ, συντρέχουσι γοῦν ἐν ᾧ ἡμεῖς καλοῦμεν, καὶ τρώγουσιν ὅσα ὁρῶσιν ἐν τῇ
πυέλῳ· ὥστε οὐ δοκοῦσιν ἄνευ νοῦ εἶναι παντελῶς. τί γὰρ ἄλλο δυνατὰ ποιεῖν ἐστι τὰ παιδία
τὰ μικρά; βοῶσιν, ἀκούουσιν, τρέχουσιν, ἐσθίουσι, πίνουσι· φωνοῦσι δ' οὔ. οὕτως δὴ ὅμοια τὰ
παιδία τοῖς χοίροις.

MORFOLOGÍA
 nominal
 adjetivos: declinación heteróclita1
μέγας, μεγάλη, μέγαν
Singular Plural
N μέγας μεγάλη μέγαν μεγάλοι μέγαλαι μεγάλα
Ac μέγαν μεγάλην μέγαν μεγάλους μεγάλας μεγάλα
Gn μεγάλου μεγάλης μεγάλου μεγάλων μεγάλων μεγάλων
Dt μεγάλῷ μεγάλῇ μεγάλῷ μεγάλοις μεγάλαις μεγάλοις

 nom, acus sing masc/ neutro μέγ-ας, μέγ-αν


 resto de las formas μεγαλ-

 verbal
 tiempos contractos: la raíz verbal acaba en α, ε, ο.
 verbos en -αω
α+ ε, η  α
α+ ο, ω ω
α+ ου ω
la ι, si la hay, se subscribe.
βοῶσιν, ἀκούουσιν, τρέχουσιν, ἐσθίουσι, πίνουσι· φωνοῦσι δ' οὔ.
ὥσπερ γὰρ βοῶμεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ κοΐζουσιν οἱ χοῖροι.
συντρέχουσι γοῦν ἐν ᾧ ἡμεῖς καλοῦμεν, καὶ τρώγουσιν ὅσα ὁρῶσιν ἐν τῇ πυέλῳ·

1Se dice del nombre que no se declina según la regla común, y, en general, de todo paradigma que se aparta de lo
regular.
Un niño griego en casa 2
Α΢ΣΡΑΠΗV gramática

 verbos en –εω
ε+ εει
ε+ οου
ε+ η, ω, ουdesaparece

ἠγνόουν γὰρ ὅτι οὐδὲν βλάπτει ἡ ἐκ τῆς πυέλου ἀστραπή καὶ ἐκόϊζον δεινῶς
ὥστε οὐ δοκοῦσιν ἄνευ νοῦ εἶναι παντελῶς.
συντρέχουσι γοῦν ἐν ᾧ ἡμεῖς καλοῦμεν, καὶ τρώγουσιν ὅσα ὁρῶσιν ἐν τῇ πυέλῳ·

 tiempos secundarios o históricos (imperfecto-aoristo-pluscuamperfecto)

 Aumento: sólo en INDICATIVO

 verbos que empiezan por consonante: ε-


ἥ ἦν ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ φόβῳ ἐβόα,

ἡ ἐκ τῆς πυέλου ἀστραπή καὶ ἐκόϊζον δεινῶς·

 verbos que empiezan por vocal: alargan la vocal inicial

ἠγνόουν γὰρ ὅτι οὐδὲν βλάπτει (ἀγνοέω)

χθὲς ἤστραπτεν· (ἀστράπτω)

ἡ δ’ ἀδελφὴ ἡ ἐμὴ εἶδεν ἐν τῇ πυέλῳ ὥσπερ τὴν ἀστραπήν

 verbos compuestos: el aumento se coloca entre la preposición y el verbo

simple

ἦν δ’ ἐν τῇ πυέλῳ ὑετός, ὃς κατέπεσεν ἀπ᾽ οὐρανοῦ.

SINTAXIS
 O. subordinadas sustantivas
 sujeto (τί ἐστίν;)
 introducidas por ὅτι, ὡς, ὅπως.
ὅ τι δ' ἐν τῷ νῷ αὐτῶν ἔνεστιν, οὐ δῆλον ἔμοιγε
τί οὐ δῆλον ἐστίν; ὅ τι δ’ἐν τῷ νῷ αὐτων ἔνεστιν
Un niño griego en casa 3
Α΢ΣΡΑΠΗV gramática

 interrogativas indirectas: introducidas por


adjetivos/pronombres interrogativos.

δῆλον πότερον ἔχουσι νοῦν ἢ οὔ, συντρέχουσι γοῦν ἐν ᾧ ἡμεῖς καλοῦμεν

τί οὐ δῆλον ἐστίν; πότερον2 ἔχουσι νοῦν ἢ οὔ, συντρέχουσι γοῦν ἐν ᾧ ἡμεῖς καλοῦμεν, καὶ
τρώγουσιν ὅσα ὁρῶσιν ἐν τῇ πυέλῳ·

 complemento directo (τί; )


 introducidas por ὅτι, ὡς, ὅπως.
ἠγνόουν γὰρ ὅτι οὐδὲν βλάπτει ἡ ἐκ τῆς πυέλου ἀστραπή καὶ ἐκόϊζον δεινῶς·
τί ἠγνόουν; ὅτι βλάπτει ἡ ἐκ τῆς πυέλου ἀστραπή καὶ ἐκοϊζον δεινῶς

 subordinadas adjetivas ( de relativo)


 realizan una función similar a la del adjetivo
 introducidas por un adjetivo o pronombre
 Simple ὅς, ἥ, ὅ
 Compuesto: ὅσ-περ, ἥ-περ, ὅ-περ; ὅσ-τις, ἥ-τις, ὅ-τι
 correlativo: οἶος, α, ον; ὅσος, α, ον

El relativo tiene en la proposición principal un antecedente con el que concierta en


género y número, pero no en caso, porque tiene una función propia en la subordinada
ἦν δὲ πύελός τις ἐν τῇ αὐλῇ, ἐξ ἧς πυέλου οἱ χοῖροι τρώγουσιν·

ἦν δ’ ἐν τῇ πυέλῳ ὑετός, ὃς κατέπεσεν ἀπ᾽ οὐρανοῦ.

ἡ δ’ ἀδελφὴ ἡ ἐμὴ εἶδεν ἐν τῇ πυέλῳ ὥσπερ τὴν ἀστραπήν, ἥ ἦν ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ φόβῳ
ἐβόα.

 subordinadas adverbiales: COMPARATIVAS/MODALES.


Con indicativo (neg οὐ). Introducidas por ὥς, ὥσπερ, ὅπως y con οὕτως antecedente
habitual en la principal.
· ὥσπερ γὰρ βοῶμεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ κοΐζουσιν οἱ χοῖροι.

2
πότερον< ἢ: interrogativa doble

También podría gustarte