-1-

D E E EUWIGE S TRAF
Door Robert Govett
Uitgeverij Maatkamp: 2014, 17,95 (292 pag.)

Weer een belangrijk boek van Robert Govett, dat vooral schokkend is vanwege het
besproken onderwerp. De eeuwige straf, u heeft het goed begrepen, gaat over de hel. Is
die nu wel of niet voor eeuwig? Het antwoord op die vraag vinden we onder andere in
Johannes 3:36: Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven; doch wie aan de Zoon
ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem. Het
probleem is niet Gods barmhartigheid maar
de ongeneeslijke boosheid van de mens, zijn
onverzettelijkheid en onbekeerlijkheid. En de
engel goot zijn schaal met plagen uit, en de
mensen lasterden Gods Naam, en weigerden
zich te bekeren en Hem eer te geven. (Op.
16:8-9) Zou dat anders zijn in de hel? Omdat
God ze in de hel straft, blijven ze God vervloeken, en zal Gods toorn op hen blijven,
niet alleen nu, maar voor altijd. Ooit gehoord
van een gevangene die zijn rechter liefheeft
omdat hij door hem wordt gestraft? Nee toch.
Zo is het ook met de zielen in de hel. Johannes 3:36 zegt in de tegenwoordige tijd wie
ongehoorzaam is, wat duidt op een voortdurende toestand van ongehoorzaamheid, zoals
al de gereddenen zich in een voortdurende
toestand van gehoorzaamheid bevinden. Dit is
een verschrikkelijke waarheid, die we liever
ontkennen, en waar tegenwoordig nog maar
nauwelijks over gepreekt wordt.
De hel is echter een uiterst belangrijk geloofspunt, want zonder hel, of een hel in sterk
afgezwakte vorm, wordt de zonde en de hardnekkigheid die daarmee samengaat gebagatelliseerd. Gebagatelliseerd wordt ook Christus Kruisoffer en de noodzaak tot vergeving via het Kruis. Zonder zondebesef of angst voor de hel (die geen terreur mag worden) teelt de zonde wierig en gaan er velen verloren die anders gered hadden kunnen
worden. Ik las ergens dat niemand in de hel werkelijk had geloofd dat de hel bestond.
Op pagina 267 zegt Govett:
Jezus, vol van tederheid, spreekt nergens luider en duidelijker dan in
Zijn beschrijvingen van de hel. De Rechter waarschuwt u ernstig voor de
verschrikkingen van deze plek. Hij die u kan redden, is ook degene die u
het meest zal waarschuwen! De misleider zal u het liefst in slaap wiegen!
Sta op! Vlucht nu!

-2-

Govett bespreekt zijn onderwerp aan de hand van de gangbare redenaties van de theologen uit zijn tijd. Die bleken altijd te kiezen voor een allegorische of afgezwakte verklaring. Dat staat er wel, zeiden ze, maar Systematisch bouwt Govett zijn argumenten
op met aanhaling van tientallen bijbelteksten. De Bijbel is heel duidelijk wat dit betreft!
Soms is Govett langdradig, maar zo schreef men toen. Toch, na lezing van zijn boek
voelde het of ik een weldadig bad had genomen, met een heerlijke blijvende geur. Hoe
kan dat?
Ten eerste werd ik door lezing van zijn boek doordrongen van Gods onvergelijkelijke
majesteit en grootsheid en ten tweede van de diepgrondelijke afschuwwekkendheid van
de zonden, die als pijnlijke pijlen een provocerende belediging zijn van Gods oneindige
goedheid en soevereiniteit. De titel is wel onvolledig. Hoe kan men over de hel spreken
zonder over de eindeloze gelukzaligheid van de uitverkorenen te spreken? Dat staat in
het hoofdstuk: Het dodenrijk de verblijfplaats van de zielen na het sterven. Een
aantal sublieme waarheden passeren daarin de revu, waarvan ik mij afvroeg: Hoe
komt het toch dat ik dat nooit eerder heb ingezien?
Wat dit boek betreft is mijn advies: Roept het van de daken! Om de woorden van
Govett te gebruiken (p. 260): Deze waarheid (over de hel) moet luide worden verkondigd. Verhinder het niet, Christenen! Ontmoedig de prediking van het vuur van de
hel niet en schaaf ook de scherpe kantjes er niet vanaf! Jezus heeft het eeuwige oordeel
krachtig gepredikt. De Geest bekrachtigde Zijn getuigenis.
Hubert Luns

Wie was Robert Govett?

De in 1813 in Staines, Engeland geboren Robert Govett studeerde theologie en
werd op zijn 24e predikant. Hij trok door zijn markante en gloedvolle, alleszins
begrijpelijke preken veel aandacht en steeds weer beklemtoonde hij dat de
Schrift bestudeerd moest worden om nieuw licht van de Heilige Geest de
gelegenheid te geven zich te openbaren. Zo bestudeerde hij alle passages over de
doop in het Nieuwe Testament en kreeg over het bestaan van de kinderdoop
steeds sterkere twijfels. Hij liet dat zijn bisschop in de Anglicaanse kerk weten en
die gaf hem te verstaan dat hij uit zijn ambt was gezet. Dat werd Govett door zijn
familie ernstig kwalijk genomen en elke steun werd hem onthouden. Govett werd
voorganger van de onafhankelijke kleine gemeente in Norwich, die onder zijn
leiding gigantisch in ledental toenam, waarvan veel mensen uit de Anglicaanse
kerk. In 1854 werd een eigen kerk gebouwd die plaats bood aan 1500 mensen.
Tot aan zijn dood in februari 2001 was Govett hier predikant.