A BSQUEDA DO TESOURO

Nun lugar de Inglaterra haba tres amigos chamados:

Andrew que era o que mis mandaba. Sempre levaba pantalns
vaqueiros, camiseta de manga corta e unhas deportivas.
Tamn haba unha rapaza chamada Auda, sempre a ltima
moda.
E ao final estaba Nxer que ademais de estar en Inglaterra tamn
estaba en Espaa estudando e claro sempre levaba roupa de
empolln.
Un da, Andrew mandoulle unha mensaxe a Auda e a Nxer que
deca: Vinde por favor que tendes que ver algo.
Logo foron rapidamente casa de Andrew . Cando chegaron casa
de Andrew viron que todo estaba revolto, entonces Nxer e Auda
pensaron que lle roubaran a Andrew, pero a cousa non era esa, era o
que Andrew tia na man, un mapa do tesouro e Nxer dxo:

-Nunca vira nada igual.

-Esto un mapa que deixaron os meus antepasados -dixo
Andrew- debemos encontrar o tesouro. Ningun saba donde
podera estar pero Auda recoeceu ese sitio e gritou:
- Islandia! -dixo Auda.

-Moi ben Auda, agora a buscalo dixo Nxer moi entusiasmado.

Os tres foron en busca do tesouro no barco de Andrew.
Chegaron a Islandia, cabaron un burato donde lle marcaba o
mapa e s encontraron unha pequena nota que dica:
<<Est nunha illa de Espaa>>

Pensaron nas Illas Baleares. Colleron rumbo as illas Baleares e al

s atoparon a cidade pero detrs dun edificio encontraron un
volcn e pensaron que podera estar al , pero cando chegaron al
non viron ningn cofre pero na auga algo brillaba. Andrew
espiuse e nadou, custoulle moito levar o cofre terra pero
levouno, abriron o cofre e haba moitas moedas de ouro.
Cando chegaron a Inglaterra Andrew, Auda e Nxer chamaron aos
seus pais e ensinronlle o cofre e todos se puxeron contentos.

BRAIS 5A

A CASA ABANDONADA.
1-Un can moi grande.
rase unha vez unhas nenas que eran irms xemelgas e chambanse Sara e Mara, elas distinguanse
porque Sara era alta, rubia e con ollos marrns e Mara era baixa, rubia e de ollos marrns.
Elas vivan preto dun bosque, un da foron a investigar polo bosque e encontraron unha casa
abandonada con moitas rbores e plantas. A porta estaba aberta e decidiron entrar, dentro da casa
haba pratos e vasos sucios e unha cadeira rota, tamn haba un can moi grande, o can estaba ladrando
moito e acercbase a elas pouco a pouco, cando o can estaba moi cerca delas decidiron correr.
Elas entraron nuha sala moi grande onde haba unha especie de laberinto , non saban que facer porque
o can o estaba moi preto delas, entn decidiron correr polo laberinto ata que encontraron unha porta,
esa porta estaba pechada e o can estaba detrs delas, saltaron por encima do can e xa foron hacia a
sada, Mara caeu e Sara intentou axudala a andar, pero non era capaz de collela porque pesaba moito.
Mara tia moita forza e levantouse a sada. Na sada haba unha manta, e Sara sau correndo, o can sau
detrs dela, e agachouse detrs dunhas rbores, o can marchou para a casa abandonada.
Sara correu a xunto Mara e fxolle unha venda para que puidera andar e marcharon para a casa, pero o
can estaba vixiando na porta e ladrou, elas foron hacia a sa casa e pecharon a porta.
2-O home de negro.
Sara e Mara estaban aburridas na casa e recibiron unha chamada do seu amigo Sergio, para que elas
foran a xogar a sa casa a videoxogos e dixronlle que s, pero primeiro queran ir parque e Sergio
tamn quera e volveunas a chamar para dicirlle si an ao parque. Chegaron ao parque e haba un home
vestido de negro pero eles pasaron del e foron xogar ao ftbol.
O home de negro foise acercando a eles e colleu nun brazo a Sara e a Sergio e noutro a Mara, o home
foi cos tres a sa casa e meteunos nunha corte. Xa pasaran das horas e tian fame. Mara e Sara tian
un bocadillo no peto do pantaln e Mara cando a coller o bocadillo tamn notou que tia unhas
tesoiras no peto, cortou a sa rede e foi moi despacio na que estaban Sara e Sergio pero o home
vestido de negro deuse conta de que Mara saira, colleuna e meteuna na corte onde estaban Sara e
Sergio e o home foi a o seu cuarto, entn Mara tamn cortou esa rede e foron hacia a porta, e o home
deuse conta e meteu aos tres nunha habitacin, cerrou a porta. Esa habitacin tia unha vent moi
grande, eles an sar pola vent, pero ao lado da vent haba unha especie de tnel que levaba a casa
abandonada zona do laberinto, entn metronse polo tnel, Sara e Mara xa saban onde estaba a
sada, elas botaron a correr e Sergio seguiunas e cada un marchou para a sa casa.
3- O campamento.
Xa pasara moito tempo e era vern, Mara e Sara an ir a un campamento que haba no bosque en que
elas vivan.
Xa tian as maletas preparadas e an a marchar. Cando chegaron encontraron a moita xente da sa
escola.
Elas e as sas amigas foron a investigar e encontraron unhas rbores que tian un burato moi grande,
foron a mirar a unha rbore o que haba dentro e cando Sara mirou todas saron correndo porque Sara
gritara moito, porque dbanlle medo os esquos que haba dentro, a monitora dxolle que foran a unha

casa abandonada e Sara e Mara non queran ir porque tian medo do can que haba dentro pero a sa
monitora non lles fixo caso e obligounas a entrar porque non a pasar nada.
Sara e Mara tian moito medo e caron as das ao chan, a monitora non era capaz de que se levantaran
e o can estaba moi preto delas.
A monitora chamou a canceira para que vieran a buscar o can, ela botoulle augar por riba e as das
rapazas espertaron, seguan con medo, pero viron que xa levaban ao can.
Despois os nenos foron a xogar polo laberinto e descubriron que haba unha sala donde haba moitas
bonecas e as cousas da sala movanse moito, estaban un pouco asustados pero seguiron xogando ata
que de speto houbo un movemento moi estrano e sau un pxaro voando. Entn os nenos saron todos
correndo da casa e foron todos cos monitores ao campamento, e o campamento chegou ao seu fin e
Sara e Mara voltaron para a sa casa.
4-Unha excursin estupenda.
Xa era inverno e Sara e Mara tian unha excursin coa sa escola, an ir a Manzaneda, un bosque que
estaba preto da casa de Sara e Mara, tian moito fro e foron a o bao. No bao haba un tnel moi
grande, elas metronse nese tnel e chegaron a unha casa, al haba unha cocia con moitas cousas,
foron a habitacin e non haba roupa, nin persoas pareca... Unha casa abandonada!
Queran sar dal porque tian moito medo pero non eran capaces porque non saban por onde era o
tnel, nesa casa haba chocolate e galletas e moitos doces mis, cando estaban probando o chocolate
petou algun na porta, elas agochronse rapidamente noutro tnel, nese tnel estaba a sada.
Logo camiaron e volveron ao bao e foron a xunto ao resto da escola. A excursin acabouse e
volveron as sas casas.
5-Un medo terrorfico.
Mara e Sara estaban na sa casa e non saban que facer, entn Sara quixo ir dar un paseo e Mara
acompaouna, estbase facendo de noite e tian medo, entn decidiron facer un refuxio para volver a
sa casa pola ma.
Encontaron unha casa moi escura e decidiron meterse nela, al non haba luz e tian moito medo, elas
oian voces, uns cans ladrar, as cousas movanse sen ter motivo. Mara e Sara empezaron a correr e
chocaron cos seus pais que as estaban chamando.
Logo todos fronse para a casa e quedaron moi felices de non ter que quedarse al toda a noite.
6- A historia da avoa.
Un da Sara e Mara estaban paseando polo bosque e unha seora maior acercouse a elas, empezou a
contarlle unha historia sobre a casa abandonada.
A avoa contoulles que hai moitos anos nesa casa viva unha familia e tian moitos cartos, pero pareca
que haba unha maldicin sobre a casa, as cousas foron empeorando, tian das fillas e unha delas
desapareceu por circunstancias extranas que nunca se souberon e eles non poideron superar esa
complicada situacin e abandonaron a casa. Logo veu a vivir outra parella, que viviu al un par de anos,
pero non se sabe porque fronse e dende aquela a casa quedou abandonada e o nico habitante era o
can que nunca quixo marcharse dal, como si quixese protexer a casa, el pasou cousas terribles anda
que era un can dcil volveuse agresivo. Xa era hora de marchar e Sara e Mara foron a sa casa.

LARA 5A

AKILADOS
1

O Primeiro Da
Fai semanas a pandilla AKILADOS andaban cerca do monte, Juan levara o seu baln de
ftbol para xogar.
Mentres estaban xogando una luz mxica chamounos e dxolles que a seguiran.
Segurona ata que chegaron a unha cova, onde nela haba todas as clases de animais da
fantasa, como un dragn, un unicorno,
Xogaban ao ftbol nun campo cerca dal, os nenos e os animais fixronse moi amigos.

2
Para a casa
Os tres amigos estaban contentos con todo aquilo dos animais.
Ivn dxolles aos amigos que tian que falar un pouco mis baixo
para non asustalos.
Estiveron xogando con eles pero fxoselles tarde e tiveron que
volver para a sa casa.

Os Dous Homes
Ao da seguinte kevin, Juan e Ivn volveron ao mesmo sitio, pero,
cal foi a sorpresa?. Aqueles bonitos animais non estaban,
e os nenos puxronse moi tristes.
Nesto sentiron un rudo moi grande, e foron seguilo.

Salvando aos animais

Os nenos dronse conta de que foran uns homes e decidiron ir en busca de axuda e atoparon
uns amigos que quixeron axudarlles para salvar aos animais daqueles bandidos. Entn foron
por cordas para salvar aos animais.

5
A Polos Homes
Despois de salvar aos animais, foron en busca dos homes.
Camiaron uns minutos pero nun momento oron un rudo e al estaban os homes.

6
A Polica
Os nenos esperaron unha hora pola polica e cando chegaron, arrestaron aos homes e ademais
dronlle unha propina porque
os homes eran buscados pola polica. Os nenos despedronse e volveron para a sa casa.

IVN 5A

As aventuras de Timy
A fuxida
Un da de vern, un can moi bonito, a triste pola ra, cando de repente uns
homes moi feos e cunha pinta moi mala saron dun coche oscuro e intentaron
capturalo. El comenzou a correr e a correr ata que por fin os despistou, bueno iso
cra el, porque cando chegou a unha ra oscura al estaban os homes outra vez.
Nesa ra haba mis cans abandonados e o cancio intentou esconderse entre
eles pero os demais cans non lle deixaban por que tian medo a que lle pasara o
mismo ca el. Entonces comezou a correr outra vez e notou que o collan, non saba
o que lle an a facer, pero cal foi a sa sorpresa cando se deu conta que quen o
collera non foran aqueles homes senn unha fermosa muller que a vestida de
polica. A polica chambase Vicky. Ela ao ver ao cancio tan asustasdo

desmellorado levouno ao veterinario que se chamaba Olimpio.

Visita a o veterinario
Olimpio, ao ver ao cancio dxolle a Vicky que antes de levalo a canceira deba
ser curado porque tia unha patia rota, e outras feridas, entn o veterinario
dxolle a Vicky que era mellor coidalo un dos dous antes de mandalo a canceira
porque senn podera non recuperarse ben.
O veterinario levouno para a sa casa, al viva un gatio chamado Oly, ao que
non lle fixo gracia que o cancio estivese al, pero ao ver que estaba malio
enseguida cambiou de opinin. Al recuperouse pouco a pouco ata que chegou o
da en que o veterinario decidiu levalo a canceira.
A nova familia.
Unha vez al, unha parella decidiu adoptalo, con tanta sorte que a muller que
quera adoptalo era muller polica coma a que o rescatara faca uns das antes. O
can sentase feliz por formar parte desa familia, ata que un bo da tivrono que
volver a levar xunto a Olimpio porque ao noso cancio se lle cravara un so no

padal da sa boca cando estaba a rillar unha chuleta de porco. O veterinario tivo
que quitarllo e puido ir para a sa casia.
Novo intento de secuestro.
da seguinte, os donos quitrono a pasear e decidiron que xa era hora de
poerlle un nome e puxronlle Timy, de tmido. Ao cabo dun rato, os mesmos
homes que o intentaron secuestrar o da en que coeceu a unha polica, volveron
outra vez a intentalo, anda que nese instante os donos viron o que estaba pasando
e foron a rescatalo ,e denunciaron aos homes que o queran levar e nunca mis lles
quedaron ganas de volvelo a intentar.
A familia crece.
Os donos de Timy buscronlle unha parella que sacaron da canceira e
puxronlle de nome Pinny, e ao cabo dun ano tiveron 20 preciosos cachorrios, e o
mis curioso foi que ningn se pareca ao pai, excepto unha cadelia. As Timy,
Pinny e mis os seus cachorrios foron felices xunta aos seus donos.

ARANTXA 5 A

DE XIRA POR ITALIA

rase una vez uns amigos que foron de xira. Cando an no autobs an falando de a onde an ir cantar e
actuar.
Os que formaron a banda son: Emily, Janet, Alicia e Mark. Pero tian un pequeo problema: non tian
onde ensaiar, pero cando foron a cafatera encontraron a Roco, a mellor de todas as bailarinas Italianas.
Pero, como podera estar ela en Galiza?
Estaba visitando a sa irm Carla.
Carla tamn era famosa. Ela era a compositora de moitas e moitas cancins do mundo enteiro.
Janet foi a preguntarlle a Roco se lles podera prestar a sa sala de ensaio para ensaiar. Pero onde
poderan ir?
Todos pensaron onde poderan ir.
Alicia dixo que poderan ir a Italia xa que al poderan ensaiar porque Roco vive en Italia e al tera unha
sala de ensaio.
Todos foron preguntarlle a Roco se lles deixara a sala para ensaiar. Roco dxolles que s prque ela daba
moitas oportunidades.
Nada mis acabar de falar con Roco, foron tomar uns batidos. Ao parecer os batidos estaban malditos,
porque era un experimento vengativo. O sea para vengarse. Nada mis acabar de beber os batidos,
tomaron rumbo a Italia e empezaron a ensaiar. Foi un da agotador!
Pola ma do da seguinte cando an almorzar, andando pola estrada xusto cando an cruzar o paso de
pens un coche casi os atropela.
Todo era moi raro, pasaban cousas moi raras. Era todo un misterio.
Despois de almorzar foron ensaiar.
Estaban moi nerviosos porque a ser o seu primeiro concerto. Dentro duns 5 minutos an sar ao
escenario.
Cando acabaron, estaban todos empapados de auga .Empezara a chover.
O concerto foi todo un desastre total.
ltimamente tian moi mala sorte. As que decidiron preguntar por al.
Cada vez que preguntaban a xente non contestaba. Ningun os entenda.
Foi todo un problema.
A sa mala sorte empeoraba cada vez mis. E anda tian que estar en Italia e dar outros concertos
mis.
Anda que solo foran 2 concertos preparalos costara o seu traballo.
Pero que faran coa mala sorte?

Tian que pensalo moi ben.

Algun tera algunha solucin?
Non si?
E si, que poderan encontrar unha solucin. Encontraron con Roco, esa podera ser a solucin.
Todos lle preguntaron pero ela por desgraza non saba por que puido ser.
Pero eles o afrontaron cara a cara e seguiron adiante.
E en fin puideron facerse famosos anda coa mala sorte.
S que non tan famosos como eles esperaban, pero algo e algo.
A sa fama anda que era pequena era coecido nunha parte de Italia. Non se podan queixar, anda
tendo mala sorte tian fama. Eso si que un luxo!
Pero ter fama non era o que mis lles importaba.
O que mis lles importaba era: estar xuntos e unidos para sempre, ao fin e ao cabo a mala sorte,
habera que afrontala todos xuntos.
Non si?
Anda que O problema ao final si que tia solucin.
Veredes, acorddevos do refresco aquel que tomaron na cafatera?
Pois si, iso foi o gran problema.
E claro, agora xa saban como arreglalo.
So tian que beber o batido contrario a ese. O sea o da boa sorte.
Pero onde o an encontrar?
Pois era fcil, xa que an volver para Galicia. E al tomarano.
A verdade e que foi moi fcil atopar a solucin. E como non fixronse famosos, e empezaron a chamarse
Pop Cool, dicir, Pop Guai.
E os das dos meses pasaban voando.
Ata que chegou o vernn e claro eles decidiron disfrutalo na praia onde seran felices o resto das sas
vidas.

ANDREA GARCA 5A

O can presumido
Fai moitos anos nunha aldea lonxana viva un can de moi boa raza. O seu nome era
Jack. Tia os ollos pequenos e azuis, a nariz grande e as orellas pequenas. Gustballe
comer moitas cousas pero odiaba os sos. Encantballe xogar na herba.
Haba cinco membros na familia: o pai chambase David e tia 38 anos, traballaba
nunha oficina. Tia o cabelo rizado, as pestanas espesas, a frente arrugada, os ollos
sereos e as orellas pequenas. A nai chambase Rosa e tia 37 anos, traballaba de ama
de casa. Tia o cabelo liso, os beizos finos e era alta. As xemelgas chambanse Carla e
Andrea e tian 7 anos, tian as meixelas rollizas, a nariz chata e os beizos sensuais. Por
ltimo, o neno que se chamaba Xon tia 9 anos, a nariz chata, frente suave e era
forte.
A todos eles encantballe a msica. O pai tocaba o fagot, a nai o clarinete, o neno a
percusin e as xemelgas Carla o piano e Andrea a trompeta.
Jack sempre se andaba a chulear dos cans de palleiro.
Un da Jack encontrou unha cadela moi guapa. Chambase Pili e era de cor marrn.
O problema era que non era de raza. A Jack gustballe moito esa cadela e sempre lle
regalaba cousas porque el dica que o dieiro o compra todo.
Jack andaba tras dela pero ela non lle faca caso porque se chuleaba de ser de boa
raza.
Un da, a casa de Jack ardeu con todo o dieiro dentro.
Jack dixo que o perder todo, foi a xunto de Pili e dxolle se quera ser o seu mozo e el
contestoulle que s.
Despois duns anos tiveron dous fillos, un can e unha cadela. A cadela parecase a nai e
o can parecase ao pai.
Finalmente, o noso can presumido decatouse de que o importante non s ser un can
de raza senn tamn ter bos sentimentos.

ALEJANDRA 5A

O MISTERIO DA RAPAZA SECUESTRADA

rase unha vez, unha muller chamada Roco. Roco unha
axente secreta, e si algun a chama por algo ela acude a donde
sexa necesario.
Un da, Roco estaba comendo e de pronto sonoulle o telfono,
era por un caso en Fracia. Roco colleu o que necesitaba e
marchou para aeroporto. Ao chegar a Francia, environlle unha
mensaxe, era o seor que lle pedira axuda. A mensaxe poa:
<Vea a Torre Eiffel>.
Ela colleu un taxi e marchou para al.
Ao sar do taxi, un seor estabaa esperando diante da Torre
Eiffel. Entn o seor presentouse.
-Bos das, eu son o seor Llampiere, chameina porque dixranme
que vostede a mellor detective. Quero que me axude a atopar
a mia neta.
Roco acompaouno.
Chegaron a casa do seor e Roco preguntou:
-Cando notou que desaparecera?
O seor contestou- Hoxe, porque fun a despertala e non estaba
na cama, logo vin una nota que dica:
<Se queres recuperar a ta neta quero que me deas un milln de
euros, senn ela morrer>.
Roco dixo Canto tempo lle deu para pagalo rescate?
O seor contestou- Un da

- E donde o ten que deixar?-Preguntou Roco

-Na torre Eiffel-respondeu Llampiere.
Roco foi ao cuarto da rapaza e atopou una folla dunha rbore
que vira no xardn, e pensou que sera do xardineiro que estaba
no xardn, e foi a xunto del, pero non estaba entn preguntoulle
a Llampiere:
- Onde esta o xardineiro?
- Que xardieiro? Ns non temos ningn- contestou o home.
Chegou a noite e foron durmir.
Pola ma Roco foi ao cuarto da rapaza e haba outra nota que
dica:
<Bos das, espero que tea o milln de euros, deixeos no alto da
torre Eiffel as 12:00>.
Despois de leer a nota, Roco foi xunto Llampiere e dxolle:
- Atopei outra nota, ten hasta as 12:00 do medio da para
entregalo dieiro.
El dxolle-Eu non quero perder a mia neta pero tampouco
quero darlle un milln de euros. Ten algn plan para rescatala?
Roco contestou-De momento non pero tereino pronto.
Xa eran as doce e a Roco ocorreuselle un plan xusto a tempo. O
seor foi a torre Eiffel deixou o dieiro e marchou, ah comenzou
o plan. Roco subiu torre nun despiste do xardieiro Roco colle
as esposas e atou ao home. A rapaza sau dun coche e correu a
xunto do seu av para darlle un forte abrazo.
XEILA 5A

Os bos amigos
Hoxe venres e ma a voda do mellor amigo de Diego que se chama Carlos. Carlos guapo,
alto, moreno e moi listo. A noiva chmase Andrea e atractiva, pequena e branca de pel, ademais non
tan lista como Carlos.
Despois de moito pensar o agasallo para a voda, Diego decidiu agasallalos con un Ipad, un
ordenador porttil e moito dieiro, para que comprasen o que quixesen.
A noite previa voda, Andrea tivo un soo moi estrao. Soou que estaban na cerimonia e o
cura dica:
-Carlos, aceptas a Andrea como a ta lextima esposa?
-Non- respondeu Carlos.
Nese intre, Andrea espertou e sentiuse aliviada porque non era mis que un pesadelo. Xa era o
gran da e a noiva tia moitos nervios porque era un dos das mis especiais da sa vida. No momento
de casarse, cando o cura lle preguntou, o noivo dixo:
-Si quero.
Foron de la de mel a moitos sitios. Porque un xeque de Arabia Saud, que estaba invitado
voda, deulles unha gran cantidade de dieiro. Foron a Madrid a ver o estadio do Real Madrid, a Estados
Unidos a ver o Gran Cann de Colorado, a Brasil a gozar do carnaval e por ltimo a Arabia Saud.
Nove anos despois da voda de Carlos e Andrea, Diego escribiulles unha carta para saber se
seguan igual de ben. Eles respondronlle que tiveron dous fillos xemelgos chamados Alexandra e
Alexandre pero que tiveron moitos problemas nacer e a consecuencia diso desenrolaron unha
enfermidade rara, da cal o tratamento era moi caro.
Ante esta situacin, Diego, que era un empresario famoso e millonario, creou unha asociacin
de enfermidades raras co fin de axudar s fillos do seu amigo e a moitos outros nenos cos mesmos
problemas. A asociacin tivo moito apoio por parte da sociedade e conseguiron reunir o dieiro
necesario para pagar o tratamento e desa forma curarse. Despois do xito da asociacin, os pais de
Alexandre e Alexandra moi agradecidos pola axuda recibida, seguiron colaborando durante moito
tempo con ela, co fin de axudar a moitos outros pais, que como eles mesmos, non poda pagar o
tratamento dos seus fillos.
scar Gonzlez Rey
CEIP de COIRN DENA. 11 anos

Carlos e o colexio
A Carlos non lle gustaba precisamente o
colexio.El sempre estaba distrado e non atenda na
clase e sa profesora sempre llerena por non
atender.A el s lle gustaba xogar ao ftbol e aos
videoxogos. Non tia case ningn amigo e sempre
estaba so.En cambio,a sa irm Estefana era todo
o contrario xa que era era moi estudosa, sempre
sacaba boas notas nos exame. Tamn moi atltica
porque lle gustaban os deportes como o ftbol,
baloncesto, tenis etc.Os pas sempre a premiaban e
a el nunca.
Pero iso un da cambiou totalmente.Ese da a
Carlos acordouse de facer os exercicios e tamn
estudar para o exame de Lingua Galega.En cambio,
a sa irm Estefana non fixo nada en toda a tarde
porque dica que aprobara o exame sen estudar. A

Carlos ese da non lle berraron por non traer os

exercicios e a ela si porque se esquecer . Na hora
do exame Carlos estaba moi tranquilo, porque
estudara e saba todas as preguntas, mais Estefana
estaba moi nerviosa porque o da anterior non
estudara estudara. Trabbase en todas as preguntas
e non saba nada.Ao da seguinte a profesora deu
as notas do exame e Carlos aprobou pero Estefana
non. Ese da ela prometeu estudar inda que o
supera todo e por suposto Carlos foi premiado por
esa boa nota e todo los exames seguintes
aprobounos con unha boa nota igual ca sa irm.
Ral Moldes Mourio
CEIP DE COIRON DE DENA

12

Diario dun invistigador

Sempre me gustou a Xeografa e a Historia, saber onde estn os pases e
as sas historias. Vamos que son un fantico. Traballo nun centro de fabricacin
de mapas, eu fago os diseos e o meu compaeiro imprmeos.
Agora teo trinta anos e estou casado cunha muller marabillosa,
intelixente e moi apaada. Bea ten o pelo loiro e curto cuns ollos verdes coma
follas de castieiros.
Os meus fillos non son perfectos nin somos desas familias que xamais
berran. Teo un de tres anos, Gabriel ; e outra de sete que se chama Marta. Os
dous son traballadores, ntase que saron a min. Estou moi orgulloso deles . O neno
vai a piscina e nada como un profesional.
Fai dous meses a mia muller foise ao Reino Unido a facer un curso de
ingls , porque profesora na Universidade. Botmola moito de menos, e sobre
todo Gabriel que como pequeno non aguanta separarse da nai. Por deus! que
dores de cabeza me d!
Non teo a ningun me levante polas mas e que me escoite, ela a
mia flor estrelada que me fai sentir voando. Pero son feliz porque sempre a sinto
preto de min.
Agora estou investigando nun traballo sobre uns castros que poden estar
baixo terra no monte de Teo, ademais pode haber unha mmoa e restos das
persoas que vivan al. A xente di que estou tolo pero as como se descubre.
Levo xa dous anos, ata unha vez atopara unhas xoias de ouro ben conservadas.
O punto forte foi cando atopei o mes pasado unha rocha cuns
xeroglficos, estaba nunha mmoa debaixo dunhas herbas e arbustos , baixo uns
dous metros. Cando vin aquela mmoa uns nervios recorrronme o corpo e unha
suor fra baixoume polas costas. Pensei que haber restos de algun enterrado
al.
Fai pouco vin un anuncio no peridico que poa Busco compaeiro\a
para investigacin en arqueoloxa. Tlf. 674 40 96 75. Chamei e dixen que quera
falar polo do anuncio. Petei na porta, entrei e vin o home sentado nun silln de
coiro, detrs del haba unha pequena biblioteca.
-Hola! son o que chamou onte polo do anuncio.-Dixen con timidez.
-Si, sntate!. Vexo que te gusta a Arqueoloxa, parcesme un candidato tan fantico
coma min.

Diario dun invistigador

-Bueno, eu estou disposto a acompaarte buscando aventuras
-Pois claro. Eu encantado , chmome Sergio.
Eu estaba entusiasmado coa investigacin. As cinco da tarde do seis de
maio do 2010 estaba escarvando con Sergio en Teo. El estaba limpando cousas
que atopaba cun pincel. A mia p parouse, que chocara con algo. Era un
atade moi ben conservado.
-Sergio, Sergio mira isto son sos!
-A ver, siii, si que o son!
Nese intre lembrei todos os logros que fixera na mia vida. Ao da
seguinte levamos as probas a un laboratorio.
Pasaran tres meses e saimos na televisin,todo o mundo se decatou do
fantstico descubrimento que fixramos. Samos ata na revista de National
Geograpich. Durante toda esta aventura fxenme moi amigo de Sergio, ademais
consegun un traballio extra. Axudar a arquelogos nas sas bsquedas.
Amigos meus se algunha vez queredes facer unha cousa con que sempre
soastes, facdea. Por moi perguiceiros que sexades perseguide esa ansia que
tedes sen malas sombras que vos cubran. Porque como din nun anuncio Os
galegos nacen as veces que faga falta!

Luca Fontn Bemposta. Ceip de Coirn-Dena

11 anos

Diario dun invistigador

Grazas Alexandra
Este conto trata dunha nena chamada
Alexandra que atopou o amor mediante una
pxina web. Prestade atencin.
Alexandra estaba cantando na sa habitacin
cando a sa nai a escoitou. Aconselloulle que
tia que crear una pxina web porque cantaba
moi ben.
Alexandra fxolle caso, e ao da seguinte, antes
de ir a escola mirouna e xa tia 32 visitas e 15
``like.
Tamn tia un comentario dun neno
chamado Ivn que lle fixo un pouco de tiln
Alexandra contou o que lle pasara s sas
amigas Uxia, Samar, Andrea e a min que tamn
son amiga sa. Dxonos que Ivn tia uns
amigos moi guapos. E as era.
Uxa e eu pelexmonos por un tal Dani e
por Diego, e iso que ela xa estaba sando con

outros dous rapaces, pero s o faca por

fastidiarme a min.
final Diego escolleu a Uxa e Dani
elixiume a min. Pero Uxa rompeulle o corazn
a Diego e anda as el propxolle que foran
amigos e as foi.
Pero non nos esquezamos de Samar
porque a ela tamn lle gustaba Vctor.
Como podedes ver todo isto un lo. Agora
tdolos fins de semana reunmonos no parque
e estamos todos xuntos.
FIN
C.E.I.P Dena
Nerea Castro Limeres
6A. 11 anos

A tumba do
Home-tigre
Vouvos contar unha historia que ocorreu hai pouco tempo. Noel era un neno de
catorce anos, era alto como un pino, louro como o sol, astuto como o zorro e
cuns ollos azuis que brilaban na noite escura. Gustballe moito a historia, pero
que lle entusiasmaba de verdade era cultura exipcia, sempre colla libros da
biblioteca pblica para saber un pouco mis. Unha ma espertou moi cedo, a
cos seus amigos ao museo, almorzou tan rpido como puido e antes de sar pola
porta, escoitou na televisin que atoparon unha tumba moi antiga, non saban
do que se trataba, por iso de camio an para Exipto un profesor especializado e
unhas persoas do laboratorio de Madrid.
Noel quedou sorprendido gustaralle quedar a escoitar pero non poda tia unha
cita que tia que cumprir. Chegou ao museo e comentoulle todo aos seus
amigos que eran: Atenea,Sal,Arturo,Paula,Alberto e Mnica.
Mnica dixo:-Noel xa empezas outra vez a min non me gusta esa cultura.
-Pois a min, si me gusta. Dixo Atenea defendendo ao seu amigo.
Ao neno doeulle tanto o que lle dixera Mnica que marchou,fixo maleta e
estaba disposto a marchar a Exipto a nai deixoulle xa que al tian familiares e
pensaba que a visitalos,pero non. No aeroporto estaba Atenea que estaba
disposta a ir co rapaz, subiron ao avin e en cinco horas estaban no se destino.
Colleron un hotel e idearon un plan para entrar na pirmide,teran que
disfrazarse. Ao da seguinte estaban rumbo ao seu destino onde se atopaba a
pirmide. ! Que ben Non haba ningun e entraron sen disfrazarse. Tan pronto
entraron encontraron un mapa partido en catro anacos e s haba un seguiron
avanzando por moitas trampas que completaron con facilidade,chegaron a unha
trampa onde haba un anaco do mapa a trampa era que tian que pisar as
baldosas correctas senn podan quedar sen cabeza. Por desgraza a nena non o

conseguiu pero comezaron a correr a fume de carozo e consegurono,chegaron

a segunda trampa que contia outra parte do mapa. Cando o colleron pareca
maxia o mapa elevouse e xuntouse como se nada pasara. Pero de speto oron
un rudo,saron momias e farans,despois comezou a abrirse unha porta da
nada,entraron e cerrouse pouco a pouco e viron un sarcfago cheo de xoias e
adornos de ouro, no rostro podase apreciar o rostro dun tigre. A tapa abriuse e
pola parte da dentro podase ver unha mensaxe en outro idioma.
Noel mirou a Atenea e dxolle:-Mira atopmolo pero ser un faran ou un tigre coma por fora.
-Non sei e se lle quitamos o papel.
-Vale, pero con moito coidado.
As o fixeron levantaron a tapa e dentro haba un home pero non pareca un
home senn un tigre,ata que se decataron era medio corpo de home e outro de
tigre.
Nese mesmo momento o chan comezou a tremer e o corpo daquel ser,abriu os
ollos. Os nenos superan que era o fin,pero xusto nese momento o teito
abriuse,colleron unha corda e subiron. Pero tiveron que correr porque detrs
deles an: o home-tigre,as outras momias,os farans e inda por enriba os
arquitectos e os cientficos,foi experiencia incrible. Pensaran que todo acabara
pero non, seguiron ata o aeroporto e menos mal que marcharon.
Cando subiron ao avin as momias, os farans e o home-tigre volveron a
morrer outra vez,si que Noel e Atenea os dominaron pero no avin viron que en
Libia tamn algo inesperado. E decidiron ir a resolver o misterio,e desde entn
viaxan polo mundo en busca de aventuras.
Din que si viaxas a Exipto podes or os gritos do home-tigre,todos os anos o
mesmo da que resucitaron a este ser incrible.

Aida FERNNDEZ HERMIDA

C.E.I.P DE COIRN-DENA
11 ANOS

Boa sorte
Ola! chmome Pedro. Anda que agora xogo nun
equipo de ftbol e son o mximo goleador do equipo, fai
uns anos estiven a punto de morrer.
Todo ocorreu un 3 de Xullo de 2009. Eu a de paseo
por Vilagarca de Arousa cando de speto un Pastor alemn
atacoume. Cando cheguei casa todo ferido colln un vaso
de lexa pensando que era de auga e bebino. Ao instante
mareeime. A partires dese intre non sei o que me pasou,
pero segundo o que me contou o mdico e mia nai si que
houbo intres en que estaba case morte e outros a punto de
revivir.
Despois de 2 anos en coma volvn a consciencia e
agora son moi feliz.
Xa nunca vou s de paseo e toda a mia familia axdame
e nunca me berran. Pero non todo e alegra, teo unha
irmn que sufre unha grave enfermidade moi rara coa que
pode morrer. As que pasa mis tempo no hospital que na
casa. Pero confo que se cure e non lle pase nada mis.
Estes ltimos meses estamos tendo problemas para que
mia irmn siga no hospital porque agora costa mis cartos.
E os problemas van aumentando porque meu pai quedou sen
emprego e non hai ningun con traballo na casa e ao
mellor quedamos sin casa e volvmonos vagabundos.
Agora a sorte est da nosa parte, o meu pai conseguiu
un traballo no que lle pagan ben e tocounos a lotera.
Por iso sempre digo que non hai que rendirse.
Pablo Faria Casal
Ceip de Coirn-Dena
12 anos

Medo ao mundo
Xos un rapaz que lle ten moito medo a luz do Sol.
Os pais de Xos sempre lle levan a comida ao seu
cuarto. El, na sa habitacin , non ten vents, como
lle de a luz do sol ten que esconderse debaixo da
cama.
El nunca foi ao colexio, e tenlle moito medo as
persoas. Os pais queren que vaia ao colexio pero el
ngase.
Un da os fixeron algo que a Xos non lle a gustar
nada.Cando estaba durmindo, os pais colleron a
Xos e metrono no coche. Cando espertou estaba
nun internado, os pais intentaron marchar, pero
Xos quera ir con eles. Os profesores do internado
collerono e levrono para dentro do internado.
A el non gustaba ese sitio. Non lle gustaba sobre
todo cando lle tocaba ximnasia, porque esa sinatura
era ao aire libre.
Haba unha nena que era a mais guapa e lista do
internado. A ela notbaselle que lle gustaba Xos.
Intentaba apoialo para que fixese amigos.

E as pouco a pouco foi collendo confianza.

Xa era capaz de sar a ver o sol e abrir aa vents.
Pero un da chegou un rapaz novo.
Era mais alto ca el. O director meteu a ese rapaz no
mesmo cuarto que Xos e non paraba de meterse
con Xos. Ata que lle prantou cara, e sau perdendo.
Foron os dous ao director, e ao final, Xos levou
toda a culpa, e todo os rapaces e rapazas do
internado terminaron odindoo .Todos menos unha
rapaza, que era a que estaba namorada de Xos.
Os demais estaban a favor do abusn.
Xos non se decatara de que o seu inimigo tia
escondida unha gravadora no cuarto e contoullo
director.
E ao final remataron expulsando ao abusn. E agora
todos os rapaces son amigos de Xos.
E esa rapaza e mais el remataron sendo mozos.

Anta Fontn Gonzlez

CEIP de Coirn Dena
12 anos

O LADRN DE VOCES
Fai moitos anos, un home ao que chamaban o
Ladrn de Voces, roubballe aos ricos e aos polticos a
voz, porque non axudaban aos necesitados. Si non podan
falar, nonpoderan pedir as cousas que queran, e como
eran algo parvos non pensaron que podan comunicarse
escribindo nun papel.
O Ladrn de Voces, viva nunha cova, e utilizaba as
voces para darlle enerxa a unha mquina, que serva para
crear todo o que quixera. l non era malvado, e por iso
faca cousas boas, pero a polica, pensaba que s faca o
mal , e queran encerralo. Viaxaba por todo o mundo
roubando voces e axudando s necesitados e nunca o
descubriran.
Un da , en Polonia, unha rapaza seguiuno.Entrou por
un tnel e caeu na escuridade.O ladrn de voces
escoitouna, pero cando a veu decatouse de que torcera
un xeonllo.El axudouna e recuperouse nunhas semanas.
El preguntoulle onde viva, pero a rapaza era orfa.O
ladrn de voces confiou nela e adoptouna. Xa que agora

era seu pai,dxolle o seu verdadeiro nome, era Michael.

Durante varios meses,Michael ensinoulle sa filla que
agora chambase Sandra, a destreza e conxuros para
roubar voces, ata que un da, cando Sandra cumpriu os
18 anos, levouna a unha misin.
an a roubarlle a voz ao presidente de Polonia, e
Sandra quitaralle a voz. Sandra quera facelo, e vingarse
do home que lle arrebatara aos seus pais. Pero decatouse
de que roubando voces non conseguira nada. Ademais
tia unha idea. Obrigoulle ao presidente a dicir nun vdeo
que axudara a todos os necesitados.
Michael , aprendeu unha gran leccin , e ser tan
cruel coas persoas non as fara cambiar, por iso devolveu
todas as voces aos seus donos.
Pero ao parecer, os pais de Sandra non estaban
mortos, e comezou a vivir con eles, pero sigueu axudando
a Michael polomundo enteiro. E ese poder xusticeiro foi
pasando de xeracin en xeracin durante anos.

Alejandro Barbeito Cousido

CEIP de COIRN-DENA
12 ANOS

PAULA FAISE ALCALDESA

Paula era unha rapaza de sete anos. Ela non se decataba ,
pero era unha nena moi especial. Que por qu? Pois porque era
capaz de facer calquera cousa que se propuxera. Non lle
gustaban as bonequias nin os vestidios. Gustballe a natureza e
os vaqueiros. Xa se lle notaba dende pequenia, en canto a sa nai
lle dica que puxera o vestido e saa fora, Paula escapaba pola
vent. Era as todos os fins de semana.
Unha vez, cando era pequea, a xente da sa parroquia a
derrubar a igrexa. Algunhas persoas maiores opoanse, pero os
que queran construir unha discoteca non lles facan caso. Entn ,
os maiores pensaron en irse. Pero Paula , que pasaba por al en
bici, decidiu opoerse. Chamou s sas amigas e a algn maiores
da parroquia. Estiveron toda a tarde al e impediron que tiraran a
igrexa. Paula quedou encantada e dende aquela sempre axuda
xente
Ademais, agora delegada do colexio e vai a todas as
reunin do Consello Escolar. Partcipa en todas as votacins: para
clases, para excursins, etc.
Encntelle ser delegada.
Pero un da, o monte da parroquia ardeu. Chambase O
Monte da Seca. Tia uns vinte quilmetros cadrados e s
quedaron vinte rbores en p. O resto estaban tumbadas, ou
feitas cinzas, ou que sei eu. O caso que a alcalda decidiu cortar
as rbores e construir unha bodega ben grande.
Paula non quera iso, e un grupo de xente ben numeroso
opxose. A rapaza organizou unha votacin: votarase polos que

quixeran talar as rbores e construir a bodega ou polos que

quixeran plantar novas rbores.
Votou toda a parroquia: en cada caixa haba 63 votos. E s
quedaba una persoa por votar. E esa persoa eraNatalia. A Paula
caalle fatal e, ademais, Natalia sempre se andaba a meter con
ela.
Vai votar pola bodega, seguro pensou Paula. Foi directamente
caixa. Depositou o seu voto. A alcaldesa colleuno e abriuno. O
voto era para plantar rbores novas! Paula quedou abraiada
mirando para Natalia, que nese intre estballe a chiscar o ollo.
Entn a rapaza pensou: Pois, ao fin, non resultou ser tan mala
persoa. Ao mellor fgome amiga sa.
E as pasaron os anos. Ata que un da, Paula presentouse s
eleccins para ser alcaldesa.
E gaounas.
Ah! Queredes saber que pasou con Natalia? Pois agora
amiga ntima de Paula. Ademais concelleira. As que vense todos
os das no concello.
Ao final, Paula cumpriu o seu soo e fixo unha amistade que
ao principio non pareca posible.

Mario Hermida Martnez

CEIP Coirn-Dena
11 anos

UN CAMIO

PARA

LEMBRAR

PARA: OSMEUSAMIGOSARROBAGMAIL.COM
ASUNTO: UN CAMIO PARA RECORDAR
Estimados/as

amigos /as:

Son unha persoa feliz. Si. Agora o son. Pero non sempre foi
as. Queredes saber por que?
Seguide lendo e verdelo.
Cando tia cinco anos, mia irm maior tia oito . A diferenza
pouca.
Pois ben, con cinco anos meu pai marchou dous meses por
negocios, e mia nai acompaouno. Ela era modelo e buscaba
novas oportunidades noutros lugares.
Cando os dous se foron, mia irm emais eufomos para a casa
da mia avoa. Namoreime do vecio da mia avoa, pero haba
un problema: decateime de que a sa nai era inimiga da mia.
Lorena, a mia irm e contoume a hsitoria de por que estaban
enfadadas as das familias. Todo comezara cando se puxeran a
pelexar nas pasarelas .
O seu xefe estaba pensando en despedir a unha e elixiu a sa nai.
Desde ese intre todos se levan mal. El chmase lex. Un da
colln a pelota mis prxima que tia e tireilla, anda que sen
querer deille na cabeza. Mirou para min e pasoume a pelota.
Ao cabo dun mes empezamos a sar en segredo. Os nosos pais
descubrronos, pero ns negmonos a deixar de ser noivos.
Todos comezamos a discutir e berrar. Pero, ao final,

accederon a que foramos noivos.

Non obstante, pedronos que lles fixeramos un favor: tiamos
que axudar na casa coas tarefas
Vs diredes o que vos parece pero... non credes que vale a pena
esforzarse por estar coa persoa a que amas?
Esa foi a decisin que tomei no seu momento e da que non me
arrepinto nin me arrepentirei xa que a da de hoxe lex
convertiuse no meu home.

LUCA GONDAR CASAL

CEIP de COIRN DENA

11 ANOS

Unha esperanza eterna

Todo o mundo ten grandes esperanzas. O neno da tenda de cmics tamn
quera facer algo sorprendente. Chambase Pedro, quera ter un traballo de
arquitecto ou de perruqueiro. Todos os das esforzbase en lograr os seus
soos, pero por moi pequeno que fose, sempre se molestaba en intentalo
O seu xefe tia cincuenta e dous anos e o axudouno a acadar os seus
soos, claro que, cun toque de sabidura.
Unha tarde de inverno, encontrouse cunha seora que, polo visto, traballaba
nun hospital. Entre todos crearon unha organizacin chamada:Persoas Con
Soos Case Intocables (PCSCI). A Unin Europea aprobou esa organizacin.
A Pedro Faltballe un socio e tamn un representante, o representante foi
Prpper Haiter e o socio foi o seu mellor amigo,Charlie. Pedro en realidade era
baixo, de ollos azuis, de pelo rubio e narz pequeno. En cambio, Charlie era
mediano, de ollos verdes, cun corte de pelo corto. E Pepper igual.
Aos dous amigos gustbanlle ir con Pepper, hasta que un da, os tres foron
universidade. Estaban na mesma clase, suspendan moitos exames con notas
moi baixas. Chegou o exame final. Tian que sacar un dez par pasar de curso,
logrrono con moito esforzo, eran as notas mis altas da clase.
Pedro tia a mellor empresa do pas, chamou aos seus amigos porque
conseguira o ttulo ao mellor empresario. E dixo:
A ave de noite mia alma,
Ti soa en intelixencia.
Eu perdido xa non estou, se

non encontrado me sinto.

Eu a sombra de ningun debo reclamar.

Ningun cra capaz a Pedro, sau nas noticias pero non pareca ser til. Sen
parar de pensar en si. una persoa cun interior que brila sen parar,
escondendo ese valor, esperanza ao seu arredor. Ningun se ten que dar por
vencido, se non por algun que empeza a vivir, sabendo que se moi especial
e resistente.
Os tres amigos, seguiron pasando tropezos no camio, non deixaron que
ningun os parara. Con todo o dieiro que tian, recorreron o mundo axudando
a todos os seres vivos. Convertronse en persoas marabillosas,recibiron o
premio de honor.
Construiron hospitais, colexios, xoguetes, para tdalas persoas. Volvronse
moi felices, crearon monumentos dedicados natureza. A natureza
respondeulles parando o quecemento global.
Anos mis tarde,a empresa dos tres amigos convertiuse nunha (ONG)
Organizacin Numerosa Garantizada. Choraron de alegra e tiveron moitos
nenos e nenas, cun fogar divertido.

CEIP de COIRN-DENA
Daniel Figueiro Garca
12 anos

A area pegaenta
Era vern, e Alfredo, a sa muller e os seus tres fillos estaban moi
ilusionados coa viaxe que an facer costa.
Daniel, o mis pequeno de catro anos, estaba moi contento
porque a ser a primeira vez que a a praia e xa levaba dous das que
non se falaba doutra cousa na casa.
Cando chegaron Praia o primeiro que fixo sa nai foi poerlle
proteccin solar aos tres. Iker e Bruno puxronse a xogar ftbol e
Daniel foi correndo a xunta deles pero tropezou cun flotador e caeu.
Como anda tia a crema no corpo pegouselle toda a area. Daniel
empezou a chorar, sa nai asustouse e cando viu polo que era riuse e
dxolle:
-Anda, vamos a auga e vers como xa che sae.
Daniel empezou a lavarse, estaba todo nervioso, pensaba que non
lle a sair, que lle quedara pegada na pel e na escola os compaeiros se
reiran del.
Despois dunha hora, segua na auga sen querer sar pero sua nai
dxolle que sara e fora xogar cos seus irmns ao ftbol.
Con tan mala sorte cando a pa xunto deles tropezou cun castelo
de area que fixeran outro snenos e caeu enchendose outra vez de area
porque estaba mollado. Daniel empezou outra vez a chorar, entn Iker
dxolle:
-Vamos a auga xa vers como che sae, non chores mis.
Despois de sair da auga puxronse a facer eles un castelo de area,
votaron moito tempo e despois quixeron xogar pilla pilla. Xogando,
Daniel volveu a caer e esta vez non se lle pegou a area porque estaba
seco pero l non o entenda, entn sa nai dxolle:
-Non se che pegou porque esta unha area mxica.
Deuse media volta e reuse cara os outros nenos e dxolles en
baixio que non dixeran nada.

Xa empezaba a ser noite e seu pai dixo que haba que recoller para
marchar que man si faca bo da volveran outra vez.
Toda a familia o pasar moi ben e Daniel anda non entenda o
misterio daquela area pegaenta que algunhas veces se pegaba e
outras non.

Elena 5B.

O meu porquio Alfredo

Un da cando cheguei mia casa estaba o meu pai
sacandoo do remolque do coche. Era un porquio branco
coma o leite, cun rabo moi curto. Era a mar de gracioso.
Xirouse e pxose a mirar para min facendo acenos
simptico, decidn poerlle de nome Alfredo. Os
primeiros das cando amos darlle de comer era tan
pequeno que non o vamos na corte, mis dunha vez
pensabamos que escapara resultaba que se esconda
debaixo da palla. Chegou un punto que cando me oa se
poa a chiar para que fose xunta del, para que lle pasase
a man polo lombo lle tirase das orellas, iso poao moi
alegre, pegaba saltos de ledicia. mia irmn Lusy
encantballe estar conmigo, mirando o que lle faca
Alfredo. Lmbrome que unha vez estiven enfermo e non
puiden ir xunto del. Cando fun pensei que era outro. Non
parca o mesmo, estaba enorme! Desde entn non parou
de medrar. Agora tn grande que a cuadra se ve
pequena. Sigue sendo igual de carioso, pero teo que ir
xunto del co meu pai porque ao ser tan grande pdeme
facerdano. Quermolo tanto como o primeiro da. E por
iso seguir sendo a mia mascota ata que o matemos!
Porque xa sabemos que os porcos hai que matalos para
comelos

Fernando 5 B

LEYLA, A LOITADORA
Haba unha vez, hai uns cantos anos, nunha vila
de Pontevedra, viva unha rapaza de 10 anos
chamada Leyla a quen lle gustaba moito o deporte.
Era unha nena moi divertida e sempre xogaba cos
seus amigos. A nena xogaba ao balonmn no
equipo do seu colexio. Gaaron a liga provincial e
todos estaban moi contentos, sobre todo Leyla que
era a capitana do equipo. Dronlles a medalla de
ouro e como premio levaron unha viaxe a Santiago
para escoitar un concerto da Banda de msica de
Santiago de Compostela. Leyla non quera ir pero os
seus amigos convencrona e final foron todos
xuntos. Cando sentou no asento pensaba que a ser
un aburrimento. Pero cando rematou o concert
empezou a aplaudir moi forte porque lle gustara
moito.
Cando chegou casa contoulle a experiencia
aos seus pas e pedulles que a anotaran na banda
de msica do seu concello porque quera aprender a
tocar o piano.
Sa nai cumpriu o desexo de Leyla. Cando
levaba varios meses aprendendo deuse de conta de
que aquel mundo lle fascinaba. Encantballe ir a
clases de piano e tamn aprendeu a tocar o
clarinete.
Un da Leyla pxose enferma. Foi ao mdico e
dxolle que tia que deixar de tocar porque deba de
empezar un tratamento moi forte para poder sandar.

Pero Leyla non se rendiu, a msica era a sa vida e

grazas a ela conseguiu superar a enfermidade.
Todos os das a a clases anda que non
estivera ben, e pouco a pouco foi mellorando e
sentndose mellor. Demostrndolle aos seus pais,
sa familia e aos seus amigos que nadie se pode
rendir e que a msica un mundo fascinante e moi
positivo. Por ela vale a pena loitar contra todo.
Co paso do tempo, a rapaza recorda os seus
vellos tempos de xogar o balonmn, e por el
coeceu o mundo impresionante da msica. Chegou
a ser a mellor clarinetista e pianista de Galicia,
gaando moitos premios. Foi un exemplo de
superacin para moita xente enferma.

FIN

Ceip Coirn Dena

Alejandra Tilve Argibay
5 B