Seid ibnu Amir el-Xhumehij

" Seid ibnu Amir el Xhumehij sht njeri q bleu ahiretin me dunja,
dhe preferoi All-llahun dhe Pejgamberin e Tij s.a.v.s. mbi do kend tjetr"
Historiant
I riu, Seid ibnu Amir El Xhumehij, ishte njri prej atyre mijrave q kishin dalur n vendin
e quajtur " Tenim ", jo larg Mekks, me ftesn e paris kurejshite, q t jen dshmitar t
ekzekutimit me vdekje t HUBEJB IBNU ADIJIT, njrit prej sahabve t Muhammedit
s.a.v.s.,
t
cilin
e
kishin
zn
tradhtisht
kurejshitt.
Fuqia e tij e pafrenueshme rinore i kishte mundsuar t deprtoj n mesin e turms,
derisa arriti te paria e Kurejshit, ku ishate Ebu Sufjan ibnu Harb, Safvan ibnu Umeje e
shum t tjer, t cilt shkonin n krye t kolons. Kjo i bri t mundur q ta shoh robin e
kurajshitve t lidhur me pranga, ndrsa turma e grave, fmijve dhe e t rinjve e shtynin
n drejtim t sheshit t ekzekutimit ( trekmbshit ). Kt e bnin n shenj hakmarrjeje
ndaj Muhammedit s.a.v.s., p t vrart e tyre n betejn e Bedrit.
Kur turma e madhe arriti me robin e saj n vendin e caktuar p ekzekutimin e tij, i riu
Seid ibnu Amir el-Xhumehij qndroi me shtatin e tij t hedhur duke e soditur Hubejbin se
si e onin te trekmbshi, ku edhe ia zgjidhn prangat. Ather u dgjua zri i tij i
fuqishm dhe i qet n mesin e ulurimave t grave dhe t f mijve, duke thn:
" Nse dshironi, m lejoni ti fali dy reqate para se t m ekzekutoni! "
Pastaj e pa Hubejbin se si u kthye kah Qabeja dhe i fali dy reqate. Oh sa bukur i fali dhe sa
mir i kompletoi! Pastaj e pa se si iu kthye paris s popullit duke u thn:
" Betohem n All-llahun, se sikur t mos kishit menduar se po e zgjati namazin nga
frika prej vdekjes, do t isha falur m gjat!"
M von e pa me dy syt e vet se si populli e masakronte Hubejbin pr s gjalli, duke ia
prer nj nga nj gjymtyrt e trupit e duke e pyetur:
" A dshiron q Muhammedi (s.a.v.s.) t jet n vendin tnd e ti t shptosh?!"
Derisa gjaku i shkonte si rrke prej trupit t tij, Hubejbi prgjigjej:
" Betohem n All-llahu se nuk do t dshiroja t jem i qet me gruan dhe fmijt e mi,
nse Muhammedi s.a.v.s. therret, qoft edhe nga vetm nj therr."
Kur i dgjuan kto prgjigje prej tij, t pranishmit i ngritn duart e tyre dhe brohoritn me
z t lart:
" Mbyteni, mbyteni!!!"
Pastaj Seid ibnu Amiri e pa Hubejbin se si e ngritte shikimin e tij nga qielli, e ai ishte mbi
drrasn e ekzekutimit, dhe lutej duke thn:
" O Zoti im, mbyti ata, q t gjith, dhe mos e prjashto asnj!"
Pastaj dha shpirt e n trupin e tij nuk mund t numroheshin t rnat e shpatave dhe t
goditurat e shtizave.

Kurejshitt u kthyen n Mekke dhe n rrmujn e ndodhive t reja harruan trupin e

Hubejbit dhe vrasjen e tij. Mirpo, djaloshi i ri, Seid ibnu Amir el-Xhumehij, asnjher nuk
e hoqi nga mendja Hubejbin. Hija e tij i paraqitej n ndrr kur ai flinte, e kur ishte zgjuar
ai e shihte hijen e tij. Gjithnj e kishte parasysh fotografin e tij duke i falur ato dy reqate,t
cilat i fali n qetsi, ndonse ishte para drrass s varjes, dhe gjithnj i dukej se po e
dgjon zrin e tij, kur ai lutej kundr kurejshitve dhe kishte frik se mos do ta godas
rrufeja
apo
diqka
tjetr
nga
qielli.
Rasti i Hubejbit e msoi Seidin pr at q m par nuk e dinte. Msoi se jeta e vrtet
sht besim dhe luft, dhe se pr besimin dhe bindjen tnde vlen t luftosh deri n vdekje.
Msoi po ashtu se besimi i fort bn udira dhe mrehullira. Seidi msoi po ashtu se njeriu
t cilin aq shum e donin sahabt e tij, patjetr duhet t jet Pejgamberi s.a.v.s. i prkrahur
nga Qielli. Kur i pa dhe i kuptoi t gjitha kto, All-llahu s.v.t. ia hapi zemrn pr Islam. N
nj rast, derisa ndodhej n nj tubim t madh, ai u ngrit dhe e shpalli distancimin e tij nga
mkatet e kurejshitve, duke i braktisur idolet dhe bestytnit e injorancs s tyre dhe e
shpalli haptazi se ai e pranoi fen Islame.
M von, Seid ibnu Amiri emigroi n Medine, e shoqroi Pejgamberin s.a.v.s., dhe ishte
pjesmarrs n betejn e Hajberit dhe n betejat e mvonshme. Pasi q Muhammedi s.a.v.s.
ndrroi jet dhe kaloi n jetn e amshueshme, duke qen i knaqur ndaj tij, Seidi edhe pas
vdekjes s tij s.a.v.s. mbeti shpat e mpreht edhe n kohn e Ebu Bekrit dhe Omerit r.a. Ai
ishte shembull i rrall i besimtarit, i cili kishte preferuar knaqsin dhe shprblimin e Allllahu xh.sh. mbi epshet e shpirtit dhe knaqsit e trupit.
T dy halifet e Pejgamberit s.a.v.s., e njihnin mir Seid ibnu Amirin, besnikrin dhe
devotshmrin e tij, e pr kt edhe i dgjonin kshillat e tij. N ditt e para t sundimit t
Omer ibnul Hattabit, hyri tek ai dhe iu drejtua me kto fjal:
" O Omer, t kshilloj t kesh frik All-llahun n marrdhniet e tua me njerzit, e jo t
kesh frik prej njerzve n marrdhniet e tua me All-llahun. Fjala jote t mos vij n
kundrshtim me veprn tnde, sepse fjala m e mir sht ajo t ciln e vrteton vepra!
O
Omer:
Bhu i njjt pr t gjith muslimant, fatin e t cilve All-llahu ta besoi ty, si ndaj
atyre q i ke t afrt dhe atyre q i ke t largt. Dshiroju atyre at q dshiron pr
vetveten dhe familjen tnde. Mos ia dshiro t keqen atyre, ashtu si nuk ia dshiron t
keqen vetvetes dhe familjes tnde. Bhu i qndrueshm n vshtirsi, n emr t s
vrtets. N rrugn e All-llahut mos u frikso prej qortimit t askujt!"
Omeri pastaj pyeti:
" Kush mund ta bj kt, o Seid?!"
Ai u prgjigj:
" Kt mund ta bj njeriu si je ti, t cilit All-llahu ia besoi fatin e ummetit t
Muhammedit s.a.v.s. dhe n mes tij e All-llahut nuk sht askush tjetr."
Pas ksaj bisede Omeri r.a. e ftoi Seidin q ti ndihmij atij, dhe i tha:
" O Seid, un po t emroj vali t Himsit (qytet n Siri)"
Seidi iu prgjigj:

" O Omer, pash All-llahun, mos m drejto nga kjo bot e ta harroj ahiretin!"
Omeri r.a. i hidhruar ia ktheu:
" Csht me ju?! M keni var n qaf tr kt barr (hilafetin)- udhheqjen e
muslimanve - e pastaj m leni vetm!!"
Ather Seidi ia ktheu:
" Pasha All-llahun, nuk do t l!"
Pastaj Omeri e emroi vali t Himsit, dhe i tha:
"A t caktoj nj pag t rregullt? "
Seidi iu prgjigj:
" ka t bj me t, o pris i muslimanve?! Ajo ka m ndahet nga fondi i pasuris s
muslimanve i plotson nevojat e mija dhe m tepron. "
Pastaj shkoi n Hims... Nuk shkoi shum koh dhe erdhi tek Omeri nj delegacion nga
Himsi, n t cilin ai kishte besim t plot. Omeri iu drejtua atyre me kto fjal:
"Shkruani emrat e t varfrve t Himsit q tu jepet nj ndihm, e cila do tua plotsoj
nevojat m elementare t tyre."
Delegacioni e prpiloi listn e t varfrve dhe ia dorzoi Omerit r.a., e n mesin e t
varfrve gjendej edhe emri i Seid ibnu Amirit. Kur Omeri e pa emrin e tij pyeti:
" Kush sht ky Seid ibnu Amir?! "
Ata iu prgjigjn: " Valiu yn. "
Omeri pyeti prsri:
"
Valiu
juaj
i
varfr
?!
"
" Po, pasha All-llahun, kalojn dit t tra e n shtpin e tij nuk ndizet zjarri. "- iu
prgjigjn ata.
Duke i dgjuar kto fjal, Omeri qajti derisa lott iu bashkuan n mjekr. I mori nj mij
dinar dhe i vuri n nj qese dhe tha:
" Prcillnja Seidit prshndetjet e mia dhe i thuani: Halifja i muslimanve ti ka
drguar kto t holla q ti kryesh me to disa nevoja personale. "
*****
Delegacioni shkoi te Seidi dhe ia solli qesen. E shikoi at dhe kur i pa dinart filloi ti
largoj duke thn:
" Ne jemi t All-llahut dhe tek Ai do t kthehemi! "
Ishte goditur sikur ti kishte ndodhur ndonj fatkeqsi. Kur e vrejti gruaja e tij nxitoi tek
ai pr ti dal n ndihm dhe e pyeti:

" ka t ka ndodhur, o Seid?! A mos ka vdekur halifeja i muslimanve?! "

Seidi u prgjigj:
"
Jo,
di
m
e
madhe
se
ajo."
" A mos kan psuar muslimant disfat n ndonjrn prej betejave t tyre?! "pyeti ajo
prap
"
Jo,
di
edhe
m
e
madhe.",
iu
prgjigj
Seidi
" ka mund t jet m e madhe se kjo?! ", pyeti prap gruaja e Seidit
Ai
u
prgjigj:
" Ka hyr n mua dunjaja q t ma prish ahiretin, dhe hyri e keqja n shtpin time. "
"
Largoje
at!
",
i
tha
gruaja
e
tij
"
A
do
t
m
ndihmosh
n
kt?
"
e
pyeti
Seidi
"Po. ", iu prgjigj ajo.
Seidi i mori dinart dhe i ndau n qese t vogla e pastaj ua ndau muslimanve t varfr.
*****
Pas nj kohe t shkurtr Omeri shkoi n vizit n Sham pr t par pr s afrmi gjendjen e
popullit. Pastaj arriti n Hims, i cili quhej "El-Kuvejfe" (Kufa e vogl), pr shkak t
ankesave t shumta t banorve t Himsit ndaj valive t tyre, ashtu sikurse vepronin
banort e Kufs n Irak. Me rastin e ardhjes s Omerit r.a., banort e Himsit kishin ardhur
pr ta prshndetur, e ai i pyeti:
" Si sillet valiu juaj?"
Ata u ankuan n t dhe potencuan katr shtje, seciln m t madhe se tjetrn. Omeri
tregon e thot:
".. i bra bashk banort e Himsit dhe valiun e tyre dhe e luta All-llahun q t mos m
zhgnjej n t, sepse kisha besim t madh n t. Kur u bn s bashku tek un, ata dhe
valiu
i
tyre,
u
thash:
"
Pr
ka
ankoheni
n
valiun
tuaj?
"
" Nuk paraqitet n mes nesh vetm pasi t kaloj nj pjes e mir e dits.", u prgjigjn
ata
I
thash:
"
ka
thua
pr
kt
o
Seid?"
Heshti
pak
e
pastaj
tha:
" Pasha All-llahun, nuk kam dashur t flas pr kt. Mirpo, pasi q po m pyetni, po
ju tregoj. Familja ime nuk ka shrbtor, pr kt un pr do mngjes e prgatis brumin
dhe e l nj koh derisa t vij e pastaj i gatuaj bukt. Pas ksaj marr abdes dhe dal n
popull."
>
Omeri pastaj pyeti:
>
"
Ata
"

Cila
Askujt

sht
nuk

ankesa
prgjigjet

juaj
ftes

gjat

tjetr?"
than:
nats."

I
thash:
"
ka
thua
pr
kt
o
Seid?"
U
prgjigj:
" Pasha All-llahun nuk kam dashur ta qes n shesh kt. Un ditn ia kam kushtuar
nevojave t popullit, kurse natn e kam caktuar ti bj ibadet All-llahut xh.sh."
Omeri pyeti prap:
" Cila sht ankesa juaj tjetr?"
Ata
"
Nuk
"
ka
Ai u prgjigj:

u
paraqitet
thua

te
p

ne
kt

nj
o

her
Seid?",

n
e

prgjigjn:
muaj."
pyeta

" Nuk kam shrbetor, o udhheqs i muslimanve, dhe nuk kam rroba t tjera prve
ktyre q i kam n trupin tim. Kto i laj nj her n muaj dhe i l t thahen, e kur t
thahen i veshi dhe dal n popull dikur von, nga fundi i dits."
Pastaj
Omeri
r.a.
pyeti
prsri:
"
Pr
ka
ankoheni
n
t
tjetr?"
Ata
u
prgjigjn:
" Shum her thellohet n mendime kur rrim s bashku, saq nuk di se ku sht."
E
pyeta:
"
ka
thua
pr
kt
o
Seid?
"
U
prgjigj:
" Isha dshmitar i mbytjes s Hubejb ibnu Adijjit, kur un isha jobesimtar. E kam par
se si kurejshitt ia prenin gjymtyrt e trupit nj nga nj dhe i thonin: A do t dshiroje
q
Muhammedi
(s.a.v.s.)
t
jet
n
vendin
tnd?"
Ndrsa
ai
prgjigjej:
" Pasha All-llahun, nuk do t dshiroja q un t jem i qet me familjen time e me
fmijt e mi, e Muhammedi (s.a.v.s.) t therret qoft edhe vetm sa nj therr. Betohem
n All-llahun se doher q m kujtohet ajo dit dhe i bj pyetje vetvetes prse nuk i
dola n ndihmm m kap frika se All-llahu s.v.t. nuk do t ma fal kt dhe pr kt
arsye kaloj n at gjendje."
Pas
ksaj
Omeri
r.a.
tha:
" Falnderimi i qoft All-llahut, q nuk m zhgnjeu n paragjykimet e mija ndaj
Seidit"
Pastaj nxorri nj mij dinar dhe ia dhuroi Seidit pr ti plotsuar disa nga nevojat e tij
elementare. Kur i pa gruaja e tij tha:
" Falnderimi i qoft All-llahut, i cili na liroi prej shrbimit tnd. Blej gjrat ushqimore
dhe merre me pag nj shrbtor."
Seidi ia ktheu:
" A ke propozim m t mir se ky?"
Gruaja pyeti:

" Cili sht ai ?!"

Ai u prgjigj:
" Ia japim Atij q na i kthen, ather kur ne kemi nevoj shum t madhe pr t."
Gruaja pyeti:
"Kujt ?!"
"Ia japim dikujt pr All-llahun, si hua m t mir." tha Seidi
Gruaja ia ktheu:
" All-llahu t shprbleft me t gjitha t mirat!"
Ende pa u larguar nga tubimi, dinart i shprndau n disa qese dhe i tha njrit nga familja
e
vet:
" Drgoja kta dinar t vejs s filanit dhe jetimve t filanit, t varfrve t familjes s
filanit dhe atyre q kan nevoj prej familjes s filanit."
*****
All-llahu qoft i knaqur me SEID IBNU AMIR EL-XHUMEHIUN. Ai ishte prej atyre q u
jepte prparsi t tjerve para vetvetes, edhe pse ai kishte nevoj pr pasuri.

Shkputur nga libri: Fragmente nga jeta e sahabve