Huc accedit uti quidque in sua corpora rursum dissolvat natura neque ad nilum interemat res.

Aqui de esta manera la naturaleza entra en cada uno de los cuerpos de Nuevo, ni separa ni destrue ninguna cosa.

nam si quid mortale e cunctis partibus esset, ex oculis res quaeque repente erepta periret. desde la vista del asunto cada una serpentiando y arrastrndose desaparesca en efecto si algn mortal hecho papartir de todas las partes que consumiera

nulla vi foret usus enim quae partibus eius

discidium parere et nexus exsolvere posset.

Podia

adquirir

una

separacin

liberara

el

nexo.

en efecto, ninguna fuerza es utilidad, de l

donec vis obiit quae res diverberet ictu aut intus penetret per inania dissolvatque,

mientras que la fuerta desaparece, la cosa cual que asote golpe

nullius exitium patitur natura videri.

Nada existente es partido naturaleza aparece

praeterea quaecumque vetustate amovet aetas,

si penitus peremit consumens materiem omnem,

unde animale genus generatim in lumina vitae

redducit Venus, aut redductum daedala tellus

unde alit atque auget generatim pabula praebens?

unde mare ingenui fontes externaque longe

flumina suppeditant unde aether sidera pascit?

omnia enim debet, mortali corpore quae sunt,

infinita aetas consumpse anteacta diesque.

quod si in eo spatio atque anteacta aetate fuere

e quibus haec rerum consistit summa refecta,

immortali sunt natura praedita certe;

haud igitur possunt ad nilum quaeque reverti. I, 215-237

postremo pereunt imbres, ubi eos pater aether

in gremium matris terrai praecipitavit;

at nitidae surgunt fruges ramique virescunt

arboribus, crescunt ipsaeque fetu gravantur;

hinc alitur porro nostrum genus atque ferarum,

hinc laetas urbis pueris florer videmus

frondiferasque novis avibus canere undique silvas;

hinc fessae pecudes pingui per pabula laeta

copora deponunt et candens lacteus umor

uberibus manat distentis; hinc nova proles

artubus infirmis teneras lasciva per herbas

ludit lacte mero mentis perculsa novellas.

haud igitur penitus pereunt quaecumque videntur,

quando alid ex alio reficit natura nec ullam

rem gigni patitur nisi norte adiuta aliena I, 250-264