ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

Ευρώπη και Δίας

Κρατήρας, 480 π.Χ.

Γ’ τάξη
Υπεύθυνη δασκάλα Τσαλαβρέτα Ευαγγελία

1ο ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ

ΠΟΡΤΑΡΙΑ 2009

1
 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ιστορία Γ Δημοτικού. Μυθολογία, θεοί, θεές, ημίθεοι, ήρωες, πόλεμοι. Ένας

κόσμος εντυπωσιακός που κερδίζει τις καρδιές των παιδιών. Διαβάζουν με
ενδιαφέρον, ακούν τη διήγηση της δασκάλας, αφηγούνται τα ίδια, διασκεδάζουν
δραματοποιώντας την ιστορία, προσπαθούν να συγκρατήσουν όλο και πιο πολλά
ονόματα. Ρωτούν γιατί, πώς, πότε και συνέχεια γεννιούνται νέα ερωτήματα,
δημιουργούνται νέες απορίες.
Και τότε έρχεται η ιδέα να κάνουμε το αλφαβητάρι της Μυθολογίας1. Τα παιδιά
θα βρουν, μέσα από το βιβλίο τους, όλα τα ονόματα των μυθικών προσώπων και
τόπων. Στη συνέχεια στην τάξη θα συμπληρωθούν οι πληροφορίες και το λεξικό της
μυθολογίας θα είναι έτοιμο.
Στόχος λοιπόν είναι το αλφαβητάρι μας να φιλοξενήσει τα πρόσωπα που
γνωρίσαμε όλη τη χρονιά με πληροφορίες και σχόλια σύντομα και συνοπτικά. Βέβαια
στη συνέχεια η δασκάλα τους γνώρισε κι άλλους ήρωες που έγιναν κι αυτοί μέλη της
συντροφιάς.
Το Αλφαβητάρι αποτελεί μια δραστηριότητα, όπου οι μαθητές αυτενεργούν,
αναπτύσσουν την κριτική και δημιουργική σκέψη, μαθαίνουν να συνεργάζονται.
Ακόμα εξασκούν δεξιότητες, όπως να οργανώνουν τις πληροφορίες και τις γνώσεις
τους, να αφαιρούν, να συνθέτουν, να προσπαθούν, να συγκρατούν τα κύρια στοιχεία,
να ταξινομούν να αξιολογούν. Επίσης μαθαίνουν να δέχονται τη γνώμη του άλλου, να
σέβονται τις αρχές του διαλόγου, να είναι καλοί ακροατές, αλλά και να αιτιολογούν
τη δική τους άποψη με επιχειρήματα, να αναπτύσσουν το προφορικό λόγο και να
χρησιμοποιούν ένα πλούσιο και σωστό λεξιλόγιο. Η σωστή γνώση πρέπει να είναι
τεκμηριωμένη, οργανωμένη να βασίζεται σε πηγές, οι οποίες πρέπει να
χρησιμοποιούνται με ορθό τρόπο. Και σίγουρα αυτή η δραστηριότητα εξυπηρετεί
αυτούς τους παιδαγωγικούς στόχους.
Όμως πέρα από τους γνωστικούς στόχους οι μαθητές χάρηκαν το αποτέλεσμα
της διαδικασίας αυτής. Οι εσωστρεφείς πήραν το θάρρος και μίλησαν, ενώ οι
εξωστρεφείς έμαθαν να ελέγχουν τον παρορμητισμό τους, ώστε να επικρατήσει μια
ισορροπία συμπεριφορών, που δημιούργησε μια ευχάριστη,δημιουργική ατμόσφαιρα.
Βέβαια δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στον πολιτιστικό τομέα. Η
ιστορία είναι πολιτισμός. Μαθαίνω το παρελθόν για να προσδιορίσω το παρόν και να
σχεδιάσω το μέλλον. Αποκτώ ιστορική και πολιτιστική συνείδηση, ώστε να
αντιλαμβάνομαι την πορεία του τόπου μας στο πέρασμα του χρόνου. Πιστεύουμε ότι
με το αλφαβητάρι της Μυθολογίας μπήκαν οι βάσεις για τις έννοιες Ελλάδα, ιστορία,
πατρίδα, πολιτισμός. Τέλος η παραπομπή σε άλλα βιβλία καθώς και η προτεινόμενη
Βιβλιογραφία στοχεύει στην γνωριμία της μυθολογίας με πιο λεπτομερή και πιο
συναρπαστικό τρόπο. Δίνει την ευκαιρία και την αφορμή να γνωρίσουν το
λογοτεχνικό πλούτο σχετικά με τη μυθολογία που είναι εντυπωσιακός και μοναδικός.
Το Αλφαβητάρι μας ολοκληρώνεται με μια σειρά δραστηριοτήτων εμπεδωτικού
χαρακτήρα και ταυτόχρονα διασκεδαστικό και παιχνιδιώδη.
Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ένα παιχνίδι γνώσεων. Θα
μπορούσε να παρομοιαστεί μ’ ένα τεράστιο παζλ, όπου οι μαθητές καλούνται ν’
αφαιρέσουν, να συνθέσουν, να οργανώσουν, να κρίνουν, ώστε να οδηγηθούν στο
τελικό αποτέλεσμα. Ευχή μας είναι το αλφαβητάρι αυτό να αποτελέσει την αφετηρία
για όμορφα, δημιουργικά και περιπετειώδη ταξίδια στον εντυπωσιακό κόσμο της
Μυθολογίας και της Ελληνικής ιστορίας γενικότερα. Ελπίζουμε να ικανοποιηθείτε με
το αποτέλεσμα που προέκυψε απ’ τη συνεργασία μαθητών και εκπαιδευτικών.

1
Το Αλφαβητάρι της Μυθολογίας δουλεύτηκε με την Γ τάξη του 1ου Πειραματικού Ολοήμερου
Δημοτικού Σχολείου Πορταριάς «Ν. Τσοποτός» του σχολικού έτους 2008-09.

2
 Α
Αγαμέμνονας: Βασιλιάς των Μυκηνών, γιος του Ατρέα. Ήταν αρχηγός των Ελλήνων
κατά τον Τρωικό πόλεμο. Γυναίκα του η Κλυταιμνήστρα, που μετά την επιστροφή
από την Τροία τον σκότωσε.
Αγήνορας: Βασιλιάς Συρίας, γιος του Ποσειδώνα και πατέρας της Ευρώπης
Άδης: Γιος του Κρόνου και της Ρέας, θεός του κάτω κόσμου. Γυναίκα του η
Περσεφόνη, που την έκλεψε απ’ τη μητέρα της, θεά Δήμητρα. Ήταν σκληρός και
βίαιος. Αλλιώς τον ονόμαζαν Πλούτωνα. Οι αρχαίοι Έλληνες Άδη ονόμαζαν και τον
τόπο που βρίσκονταν κάτω απ’ τη γη και πήγαιναν οι νεκροί.
Άδμητος: Βασιλιάς των Φερών, γιος του Φέρη. Πήρε μέρος στην Αργοναυτική
εκστρατεία. Φίλος του θεού Απόλλωνα, τον οποίο είχε φιλοξενήσει στο παλάτι του
για εννιά χρόνια. Όταν πέθανε, η γυναίκα του Άλκηστη δέχτηκε να τον
αντικαταστήσει στον κάτω κόσμο. Τελικά ο Ηρακλής πάλεψε με τον χάροντα, και
πήρε πίσω την Άλκηστη και την ξανάδωσε στο σύντροφό της.
Άδωνης: Εξαιρετικά όμορφος, νέος σύντροφος της Αφροδίτης. Όταν τον σκότωσε
ένας αγριόχοιρος η θεά έπεισε τον Δία να ανασταίνεται το καλοκαίρι και την άνοιξη,
ενώ το χειμώνα και το φθινόπωρο να πηγαίνει στον Άδη.
Αθάμαντας: Βασιλιάς του Ορχομενού. Γυναίκα του η Νεφέλη και παιδιά του ο
Φρίξος και η Έλλη. Όταν πέθανε η Νεφέλη παντρεύτηκε την Ινώ, που μισούσε τα
παιδιά του και τον έπεισε ότι είναι υπεύθυνα για την ακαρπία και την πείνα που
επικρατούσε στην περιοχή εκείνη την εποχή. Τότε αποφάσισε να θυσιάσει τα παιδιά
του, αλλά την τελευταία στιγμή η Νεφέλη έστειλε ένα κριάρι και σώθηκαν.
Αθηνά: Μια από τις θεές του Ολύμπου, κόρη του Δία και της
Μήτης. Ο μύθος λέει ότι βγήκε από το κεφάλι του Δία, πάνοπλη.
Θεά του πολέμου και της σοφίας, γι’ αυτό για σύμβολο έχει το
δόρυ, την περικεφαλαία και την ασπίδα, αλλά και την
κουκουβάγια. Θεωρείται ότι εφεύρε τον αυλό. Γνωστός είναι ο
μύθος, όπου πρόσφερε την ελιά, ενώ ο Ποσειδώνας το άλογο για
την ονομασία της Αθήνας, που ήταν προστάτιδά της. Φρόντιζε για
την τήρηση των νόμων, προστάτευε την υγεία, και δίδαξε όλες τις
γυναικείες τέχνες. Αυτή ύφανε το πέπλο της μέρας. Όμως δίδαξε
και αντρικές δουλειές, όπως την καλλιέργεια της γης, τη
ναυσιπλοΐα, τη γλυπτική, τη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική. Οι
Αθηναίοι της αφιέρωσαν τον Παρθενώνα και γιόρταζαν για χάρη
της τα Παναθήναια.
Αθήνα: Απ’ τα μεγαλύτερα κέντρα της Μυκηναϊκής εποχής. Το όνομά της το πήρε
απ’ τη θεά Αθηνά που την τιμούσαν ιδιαίτερα σ’ αυτή την πόλη. Πρώτος βασιλιάς ο
Κρέοντας
Άθλος: Δύσκολο και μεγάλο κατόρθωμα. Γνωστοί είναι οι άθλοι του Ηρακλή.
Αία: Χώρα της Κολχίδας, όπου φυλάσσονταν το χρυσόμαλλο δέρας, προορισμός της
Αργοναυτικής εκστρατείας και του Ιάσονα.
Αίαντας: Όνομα δύο ηρώων. Του Αίαντα Τελαμώνειου, ήρωα του Τρωικού πολέμου,
βασιλιά της Σαλαμίνας. Μετά το θάνατό του Αχιλλέα θέλησε να πάρει τα όπλα του,
που τα κέρδισε όμως ο Οδυσσέας. Ονομαζόταν Αίαντας ο Μεγάλος.
Αίαντας ο ΛΟΚΡΟΣ ή μικρός. Εξαιρετικός πολεμιστής και γρήγορος στα πόδια.
Αιγέας: Μυθικός Βασιλιάς της Αθήνας, πατέρας του Θησέα. Όταν έφυγε από την
Τροιζήνα άφησε τον Θησέα μωρό και ζήτησε από τη γυναίκα του Αίθρα, όταν
μεγαλώσει ο γιος του να σηκώσει ένα βράχο, να πάρει το σπαθί και το ξίφος που είχε
κρύψει και να πάει να τον βρει. Αναγκάστηκε να πολεμήσει με το βασιλιά Μίνωα της
Κρήτης, γιατί ο γιος του Μίνωα Ανδρόγειος σκοτώθηκε από ένα ταύρο στο

3
Μαραθώνα και θεωρήθηκε υπαίτιος ο Αιγέας. Οι Αθηναίοι νικήθηκαν και
αναγκάστηκαν να στέλνουν επτά νέους και επτά νέες στην Κρήτη κάθε χρόνο για
τροφή στον Μινώταυρο.
Αιήτης: Βασιλιάς της Κολχίδας, πατέρας της Μήδειας. Κρατούσε το Χρυσόμαλλο
δέρας και όταν το ζήτησε ο Ιάσονας υποσχέθηκε ότι θα του το δώσει, αν κάνει
κάποιους άθλους. Τελικά δεν κράτησε το λόγο του, αλλά ο Ιάσονας το πήρε με τη
βοήθεια της Μήδειας.
Αίθρα: Γυναίκα του Αιγέα, κόρη του βασιλιά Πιτθέα, βασιλιά της Τροιζήνας και
μητέρα του Θησέα.
Αίολος: Θεός των ανέμων, ζούσε σ’ ένα νησί που είχε γύρω του ένα χάλκινο τείχος.
Όταν ο Οδυσσέας επέστρεφε από την Τροία ο Αίολος τον φιλοξένησε και του έδωσε
ένα ασκί με ανέμους, που του ζήτησε όμως να μην τ’ ανοίξει. Οι σύντροφοί του από
περιέργεια άνοιξαν το ασκί και προκάλεσαν μεγάλο πρόβλημα στο ταξίδι τους.
Αίσονας: Πατέρας του Ιάσονα. Ο αδελφός του, Πελίας, του είχε αρπάξει το θρόνο
της Ιωλκού και από φόβο για τη ζωή του γιου του τον άφησε στο Πήλιο, στον
Κένταυρο Χείρωνα.
Ακρόπολη: Έτσι ονομαζόταν κάθε οχυρωμένος λόφος κοντά στις αρχαίες πόλεις.
Εκεί προστατεύονταν ο λαός σε περίπτωση κινδύνου, έχτιζαν μνημεία και την
κατοικία του βασιλιά. Πιο γνωστή είναι η Ακρόπολη των Αθηνών.
Άλκηστη: Κόρη του βασιλιά της Ιωλκού, Πελία. Την αγάπησε ο Άδραστος, βασιλιάς
των Φερών και την παντρεύτηκε, αφού πρώτα έζεψε στο ίδιο άρμα λιοντάρι και
αγριόχοιρο, όπως του είχε ζητήσει ο Πελίας για να του δώσει γυναίκα του την
Άλκηστη. Έζησαν ευτυχισμένοι κι όταν πέθανε ο Άδραστος η Άλκηστη δέχτηκε να
πάρει τη θέση του στον Άδη. Τελικά την έφερε πίσω στη ζωή ο Ηρακλής που πάλεψε
με τον Χάροντα.
Αλκίνοος: Βασιλιάς των Φαιάκων. Η κόρη του Ναυσικά βρήκε τον Οδυσσέα
μισοπεθαμένο και τον οδήγησε στο παλάτι. Ο Αλκίνοος μαζί με τη γυναίκα του
Αρρήτη τον φιλοξένησε και τον έστειλε με πλούσια δώρα στην Ιθάκη. Συνετός,
δίκαιος και φιλόξενος.
Αλκμήνη: Γυναίκα του Αμφιτρύωνα, βασιλιά της Τίρυνθας και μητέρα του Ηρακλή.
Αλκυόνη: Κόρη του Αίολου και γυναίκα του Κύηκα, βασιλιάς της Τραχίνας στη
Θεσσαλία. Όταν ο Κύηκας χάθηκε σε ναυάγιο, η Αλκυόνη έπεσε στη θάλασσα.
Μεταμορφώθηκαν και οι δύο σε πουλιά την αλκυόνα και το κύηκα(γλάρο). Επειδή
γεννούσε τα αυγά της τον Χειμώνα και τα κύματα τα παρέσερναν, ο Δίας τη
λυπήθηκε και για δεκατέσσερις μέρες διέταξε να μην πνέουν άνεμοι. Είναι οι γνωστές
σε όλους Αλκυονίδες μέρες, οι πιο όμορφες και ζεστές μέρες του χειμώνα.
Αλφειός: Ποταμός της Πελοποννήσου, γιος του Ωκεανού που τον φαντάζονταν με
πρόσωπο ανθρώπινο και σώμα ταύρου.
Αλωάδες: Δύο γίγαντες, ο Ώτος και ο Εφιάλτης, γιοι του Ποσειδώνα ή του Αλωέα.
Τόλμησαν να τα βάλουν ακόμα και με το Δία και ήθελαν να βάλουν την Όσσα και το
Πήλιο πάνω στον Όλυμπο για να του επιτεθούν. Τελικά τους σκότωσε ο Απόλλωνας
ενώ είχαν καταφέρει να αιχμαλωτίσουν ακόμα και τον Άρη.
Αμαδρυάδες: Οι νύμφες των δασών που πίστευαν ότι είναι οι ψυχές των δέντρων.
Γεννιόνταν, ζούσαν και πέθαιναν μαζί τους. Τιμωρούσαν καθένα που τα έβλαπτε.
Αμαζόνες: Λαός που τον αποτελούσαν μόνο γυναίκες, φιλοπόλεμες και σκληρές.
Κατοικούσαν κάπου στον Πόντο, πατέρας του ο Άρης και κατά τον Τρωικό πόλεμο
συμμάχησαν με τους Τρώες. Ο Ηρακλής στον ένατο άθλο του σκότωσε τη βασίλισσα
Ιππολύτη και της πήρε τη ζώνη.
Αμάλθεια: Η κατσίκα που ζούσε σε μια σπηλιά στην Κρήτη και έδωσε το γάλα της
στο Δία όταν ήταν βρέφος. Συμβολίζει τη αφθονία και την πολλά αγαθά. Άλλος
μύθος λέει ότι ήταν Νύμφη που έθρεψε το Δία με μέλι και γάλα.
Αμβροσία: Η τροφή των θεών, την παρομοιάζουν με το μέλι.

4
Άμπελος: Άνηκε στην συνοδεία του Διόνυσου. Ήταν πολύ όμορφος. Κάποτε
γκρεμίστηκε από ένα κλήμα, προσπαθώντας να κόψει σταφύλια. Τότε ο θεός τον
μεταμόρφωσε σε κλήμα.
Αμφιτρίτη: Νηρηίδα, κόρη του Ωκεανού ή του Νηρέα. Γυναίκα του Ποσειδώνα.
Αμφιτρύωνας: Βασιλιάς της Τίρυνθας, σύζυγος της Αλκμήνης που ήταν η μητέρα
του Ηρακλή. Επειδή σκότωσε άθελά του τον πεθερό του Ηλεκτρύωνα, τον έδιωξαν
και πήγε στη Θήβα. Όσο έλειπε ο Δίας βρήκε την ευκαιρία και έκλεψε την Αλκμήνη
κι έτσι γεννήθηκε ο Ηρακλής.
Ανδρομάχη: Γυναίκα του Έκτορα. Ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι. Γιος της ο
Αστυάνακτας. Όταν οι Έλληνες κατέστρεψαν την Τροία, την πήρε ο Νεοπτόλεμος,
την παντρεύτηκε και την έφερε στην Ελλάδα. Μετά τον θάνατο του Νεοπτόλεμου,
την παντρεύτηκε ο Έλενος, αδελφός του Έκτορα που είχε έρθει και αυτός στην
Ελλάδα.
Ανδρομέδα: Νηρηίδα που την παντρεύτηκε ο Περσέας κι έκαναν πολλά παιδιά.
Ανθεστήρια: Γιορτή της αρχαιότητας για χάρη του θεού Διόνυσου. Γιορτάζονταν το
μήνα Ανθεστηρίωνα(Φλεβάρη) και διαρκούσαν τρεις μέρες.
Άνιος: Ιερέας του Απόλλωνα στην Δήλο που πρόβλεψε ότι ο Τρωικός πόλεμος θα
κρατήσει 10 χρόνια γι’ αυτό είπε να μείνουν οι Αχαιοί 9 χρόνια εκεί. Κόρες του οι
Οινότροπες.
Αντίκλεια: Γυναίκα του Λαέρτη, μητέρα του Οδυσσέα.
Αντίνοος: Ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης, που τον σκότωσε ο Οδυσσέας.
Αοιδός: Έτσι λέγονταν στην αρχαιότητα οι τραγουδιστές.
Απόλλωνας: Ένας από τους δώδεκα θεούς, δίδυμος αδελφός της Άρτεμης. Πατέρας
του ο Δίας και μητέρα του η Λητώ. Γεννήθηκε στο νησί Δήλο που θεωρούνταν ιερό.
Θεός του φωτός, του ήλιου και της βλάστησης. Σύμβολό του το κλαδί δάφνης.
Θεωρείται πατέρας του Ασκληπιού και θεός που εμπόδιζε κάθε καταστροφή. Ήταν
και θεός της μαντικής. Είχε ιδρύσει πολλά μαντεία, σημαντικότερο το μαντείο των
Δελφών. Ήταν και προστάτης των νέων καθώς και των νόμων.
Αράχνη: Ξακουστή υφάντρια και πολύ εγωίστρια γι’ αυτό προκάλεσε την Αθηνά σε
διαγωνισμό υφαντικής. Το υφαντό της Αθηνάς παρίστανε τους θεούς του Ολύμπου να
συντρίβουν τους θνητούς. Της Αράχνης το υφαντό ήταν τόσο τέλειο που θύμωσε η
θεά και την μεταμόρφωσε σε έντομο.
Αργοναύτες: Οι πενήντα σύντροφοι του Ιάσονα που τον ακολούθησαν στην Κολχίδα
να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας. Μετά από πολλές περιπέτειες έφτασαν στον
προορισμό τους αλλά και η επιστροφή ήταν δύσκολη. Πιο γνωστοί ήταν ο Ηρακλής,
ο Ορφέας, ο Θησέας, ο Ασκληπιός, ο Φιλοκτήτης, ο Άδμητος, ο Αυγείας, ο
Μελέαγρος, ο Ιόλαος.
Άργος: Ο πιστός σκύλος του Οδυσσέα, που τον αναγνώρισε όταν επέστρεψε στην
Ιθάκη αν και ήταν μεταμορφωμένος σε γέρο. Ο Άργος πέθανε μόλις είδε τον αφέντη
του.
Άργος: Ο τεχνίτης που έφτιαξε την Αργώ.

5
 Αργώ: Το καράβι με το οποίο
ταξίδεψε από την Ιωλκό για την
Κολχίδα ο Ιάσονας με τους
Αργοναύτες. Κατασκευάστηκε στις
Παγασές της Θεσσαλίας από τον
Άργο με τη βοήθεια της Ήρας και
της Αθηνάς. Είχε πενήντα κουπιά
και ήταν πολύ γρήγορο και πολύ
ελαφρύ καράβι για να το κουβαλάνε
στα χέρια οι Αργοναύτες στην
στεριά, όταν χρειαζόταν. Μετά την
επιστροφή απ’ την Κολχίδα την
αφιέρωσαν στο θεό Ποσειδώνα και
την πήγαν στην Κόρινθο.
Ονομάστηκε από τον Άργο, που την έφτιαξε ή απ’ το επίθετο αργός, που σημαίνει
γρήγορος.
Άρης: Ένας από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, θεός του πολέμου. Γιος του Δία
και της Ήρας, αδελφή του η Έριδα, η θεά της διχόνοιας. Ήταν σκληρός, άγριος και
επιθετικός, χωρίς μέτρο σε αντίθεση με την Αθηνά που ήταν θεά του πολέμου αλλά
με σύνεση. Συνοδοί του ο Φόβος και ο Δείμος (τρόμος) και τον φαντάζονταν οι
αρχαίοι ψηλό, όμορφο και με βροντερή φωνή. Αγάπησε τη θεά Αφροδίτη, αλλά
συνάντησε το θυμό του Ήφαιστου, συζύγου της Αφροδίτης.
Αριάδνη: Κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Βοήθησε το Θησέα να σκοτώσει το
Μινώταυρο και να βγει από το λαβύρινθο δίνοντας το μίτο(κουβάρι). Ένας μύθος λέει
ότι ο Θησέας την πήρε μαζί του, έφτασαν στη Νάξο, αλλά εκεί την είδε ο Διόνυσος
την ερωτεύτηκε και την πήρε γυναίκα του.
Αρήτη: Γυναίκα του Αλκίνοου,του βασιλιά των Φαιάκων και μητέρα της Ναυσικάς.
Άρτεμη: Θεά του Ολύμπου, κόρη του Δία και της Λητώς, δίδυμη αδελφή του
Απόλλωνα. Εξαιρετική κυνηγός, προστάτης των ζώων. Συνοδοί της οι Νύμφες.
Ακόμα ήταν προστάτης της άγριας φύσης, των ποταμών, των λιβαδιών και φρόντιζε
να τηρούνται οι νόμοι και οι όρκοι, όπως ο Απόλλωνας. Θεά της Σελήνης, ποτέ της
δεν παντρεύτηκε, ούτε ερωτεύτηκε. Σύμβολό της η Σελήνη, τα στάχυα, το ελάφι και
άλλα. Στα έργα τέχνης απεικονίζεται λεπτή, όμορφη και κρατάει τόξο συνήθως.
Ασκληπιός: Θεός της Ιατρικής, γιος του Απόλλωνα. Μεγάλωσε στο Πήλιο, κοντά
στον Κένταυρο Χείρωνα, που του δίδαξε την ιατρική. Γιάτρευε και έφερνε ακόμα και
πεθαμένους στη ζωή. Αυτό προκάλεσε το θυμό του Δία, που τον σκότωσε με
κεραυνό. Η Επίδαυρος ήταν το πιο σημαντικό κέντρο λατρείας του και τα ιερά του
λέγονταν Ασκληπιεία. Σύμβολό του το ραβδί και το φίδι.
Ασπίδα: Αρχαίο όπλο, που προστάτευε το σώμα του πολεμιστή.
Αστυάνακτας: Γιος του Έκτορα και της Ανδρομάχης. Όταν οι Έλληνες μπήκαν στην
Τροία τον πέταξαν κάτω απ’ τα τείχη.
Άτλαντας: Γιος του Τιτάνα Ιαπετού και αδελφός του Προμηθέα. Ο Δίας τον
τιμώρησε, επειδή πολέμησε με τους Τιτάνες, να κρατά τον ουρανό στην πλάτη του.
Κόρες του η Καλυψώ, οι Εσπερίδες και οι Πλειάδες. Βοήθησε τον Ηρακλή να πάρει
τα μήλα των Εσπερίδων, ελπίζοντας να τον ξεγελάσει και να τον αφήσει να κρατά
αυτός τον ουρανό.
Ατλαντίδα: Μυθική χώρα που κατοικούσε ο Άτλαντας. Την τοποθέτησαν κοντά στο
Γιβραλτάρ και λέγεται ότι ερημώθηκε από σεισμούς και καταποντίστηκε.
Ατρέας: Βασιλιάς των Μυκηνών, πατέρας του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου.
Αυγείας: Βασιλιάς της Ηλίδας, γιος του Ποσειδώνα ή του Ήλιου. Είχε πολλά πλούτη
και χιλιάδες ζώα. Ο Ηρακλής πήγε να καθαρίσει τους στάβλους, που είχαν να

6
καθαριστούν τριάντα χρόνια(5ος άθλος). Η συμφωνία ήταν ο Αυγείας να του δώσει το
ένα δέκατο της περιουσίας του, που δεν την τήρησε και ο Ηρακλής τον σκότωσε.
Αυλίδα: Λιμάνι της Βοιωτίας, απ’ όπου ξεκίνησε ο στόλος των Ελλήνων για την
Τροία.
Αφροδίτη: Η πιο όμορφη θεά. Ανήκει στους
δώδεκα θεούς του Ολύμπου. Ο μύθος λέει ότι είναι
κόρη του Δία και της Διώνης. Όμως υπάρχει κι ένας
άλλος που λέει ότι αναδύθηκε απ’ τον αφρό της
θάλασσας. Την ακολουθούσαν οι Χάριτες και οι
Ώρες. Ο Πάρης της χάρισε το μήλο της ομορφιάς
και αυτή τον έστειλε στην Σπάρτη να πάρει την
Ελένη, γυναίκα του Μενέλαου. Άντρας της ήταν ο
κουτσός Ήφαιστος, αλλά αυτή αγάπησε τον Άρη, κι
έτσι θύμωσε πολύ ο Ήφαιστος. Αγάπησε και τον
Αγχίση, αδελφό του βασιλιά της Τροίας Πριάμου
και γι’ αυτό βοήθησε τους Τρώες στον πόλεμο.
Τέλος αγάπησε και τον Άδωνη. Το σπουδαιότερο
κέντρο λατρείας της ήταν η Κύπρος. Σύμβολό της το
περιστέρι και το ρόδο. Δίπλα της ήταν πάντα ο
Έρωτα
Αχαιοί: Οι έλληνες της Μυκηναϊκής εποχής
Αχαιός: Εγγονός του Έλληνα, ιδρυτής του γένους
των Αχαιών.
Αχελώος: Ποτάμιος Θεός, γιος του Ωκεανού και της
Τήθης ή της Γαίας. Παιδιά του οι Σειρήνες και οι
Νύμφες. Πάλεψε με τον Ηρακλή και έχασε.
Εικονίζεται σαν ταύρος με ανθρώπινη μορφή.
Αχέροντας: Ποταμός της Ηπείρου, που ένα μέρος
του κυλούσε κάτω απ’ τη γη. Τον θεωρούσαν
ποταμό του Άδη. Από αυτόν περνούσε ο Χάροντας
τις ψυχές των πεθαμένων στον κάτω κόσμο.
Αχιλλέας: Ήρωας της αρχαίας Ελλάδας. Γεννήθηκε
στη Φθία, γιος του Πηλέα και της θαλάσσιας
θεότητας Θέτιδας. Η μητέρα του τον έκανε αθάνατο,
βουτώντας τον στα μαγεμένα νερά της λίμνης
Στύγας. Μόνο η δεξιά του φτέρνα έμεινε έξω απ’ το
νερό και ήταν το τρωτό(αδύναμο)σημείο του. Εκεί
τον σημάδεψε ο Πάρης με τη βοήθεια του
Απόλλωνα και τον σκότωσε. Ο Αχιλλέας μεγάλωσε κοντά στον κένταυρο Χείρωνα
στο Πήλιο, που του δίδαξε τη μουσική και την τέχνη των όπλων. Ήταν ο αρχηγός των
Μυρμιδόνων και με το στρατό του πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Η μητέρα του
θέλοντας να τον εμποδίσει να πάει στην εκστρατεία τον έντυσε κορίτσι και τον
έκρυψε στο παλάτι του βασιλιά της Σκύρου, Λυκομήδη. Τον ανακάλυψε όμως με
κόλπο ο Οδυσσέας. Κατά την διάρκεια του πολέμου μάλωσε με τον Αγαμέμνονα γιατί
του πήρε τη σκλάβα Βρισηίδα και αποσύρθηκε από τις μάχες. Οι Έλληνες άρχισαν να
χάνουν. Ξαναγύρισε στον πόλεμο για να πάρει εκδίκηση για το θάνατο του φίλου του
Πάτροκλου, που τον σκότωσε ο Έκτορας.. Τον σκότωσε ο Πάρης και την θέση του
στον πόλεμο πήρε ο γιος του, Νεοπτόλεμος. Λατρεύτηκε σαν θεός σ’ όλη την αρχαία
Ελλάδα.

7
Βάκχος: Έτσι ονομαζόταν αλλιώς ο Διόνυσος
Βαλίος: Ένα από τα δύο άλογα του Αχιλλέα. Αθάνατο και πιστό.
Βορέας: Η προσωποποίηση των βορείων ανέμων. Πίστευαν ότι κατοικούσε στη
Θράκη, στο Στρυμόνα ποταμό.
Βραχογραφίες: Ζωγραφιές στις σπηλιές από τα προϊστορικά χρόνια πάνω στους
βράχους
Βρισηίδα: Κόρη του Βρίση. Ο Αχιλλέας την πήρε σκλάβα, αλλά ο Αγαμέμνονας του
την πήρε, όταν υποχρεώθηκε να δώσει τη δική του σκλάβα Χρυσηίδα στον πατέρα
της Χρύση, για να πάψει μια αρρώστια να βασανίζει τους Έλληνες. Έτσι ο Αχιλλέας
οργίστηκε και αποχώρησε από τον πόλεμο, με αποτέλεσμα να χάσουν οι Έλληνες. Ο
Αγαμέμνονας επέστρεψε την Βρισηίδα και οι δύο ήρωες συμφιλιώθηκαν.

Γ
Γαία(Γη): Η αρχαιότερη θεότητα απ’ τις αρχαίες ελληνικές. Οι έλληνες την ονόμαζαν
Μητέρα-Γη και απ’ αυτή γεννήθηκαν όλες οι άλλες θεότητες, οι άνθρωποι και τα
αγαθά. Ο Ησίοδος λέει ότι πρώτα γεννήθηκαν τα τρία πρώτα στοιχεία. Το Χάος, η
Γαία και ο Έρωτας. Η Γαία γέννησε τον Ουρανό, τα βουνά και τα πελάγη. Ένας
μύθος αναφέρει ότι η Γαία βοήθησε τον Κρόνο, όταν πολέμησε ενάντια του Ουρανού
και αργότερα βοήθησε τον Δία, όταν αγωνίστηκε ενάντια στον Κρόνο. Σύμβολό της
το φίδι, το κέρατο της αφθονίας, τα λουλούδια και οι καρποί. Πίστευαν ότι είχε
μαντικές ικανότητες.
Γηρυόνης: Γίγαντας με τρία κεφάλια και τρία σώματα. Ο μύθος λέει ότι κατοικούσε
κοντά στις Ηράκλειες στήλες(Γιβραλτάρ). Είχε ένα μεγάλο κοπάδι βόδια τα οποία
φύλαγε ο σκύλος Όρθρος που είχε δύο κεφάλια και ουρά φιδιού. Ο Ηρακλής στο
δέκατο άθλο τους σκότωσε και τους δύο και έφερε τα βόδια στον Ευρυσθέα, που τα
θυσίασε στην Ήρα.
Γίγαντες: Τέρατα με τεράστιο μέγεθος και δύναμη. Είχαν γεννηθεί απ’ τη Γαία και το
αίμα του Ουρανού, όταν τραυματίστηκε. Άγριοι πολεμιστές που τόλμησαν να τα
βάλουν και με τους ίδιους τους θεούς του Ολύμπου. Τελικά οι θεοί με τη βοήθεια του
Ηρακλή τους νίκησαν. Ο μύθος λέει ότι τα ηφαίστεια είναι οι γίγαντες που
προσπαθούν να βγουν απ’ τα βάθη της γης, όπου τους έθαψαν οι θεοί για τιμωρία.
Γιγαντομαχία: Η μάχη των Γιγάντων με τους Ολύμπιους θεούς, όπου επικράτησαν οι
δεύτεροι.
Γοργώ ή Γοργόνα: Φοβερά τέρατα που αντί για μαλλιά είχε φίδια σαν κεφάλι. Είχαν
χάλκινα χέρια και χρυσά φτερά. Ήταν η Σθενώ, η Ευρυάλη και η πιο γνωστή η
Μέδουσα.

Δ
Δαίδαλος: Θεωρείται εφευρέτης της γλυπτικής και της αρχιτεκτονικής. Έφτιαξε στην
Κρήτη το λαβύρινθο. Ο Μίνωας υποπτεύθηκε ότι βοήθησε το Θησέα να διαφύγει απ’
την Κρήτη και γι’ αυτό τον φυλάκισε μαζί με το γιο του Ίκαρο. Τελικά δραπέτευσαν
απ’ την Κρήτη φορώντας φτερά από κερί. Ο Ίκαρος παράκουσε την συμβουλή του να
μην πλησιάσει τον ήλιο, τα φτερά έλιωσαν και έπεσε στο πέλαγο, που ονομάστηκε
Ικάριο. Ο Δαίδαλος απογοητευμένος κατευθύνθηκε προς την Ιταλία, όπου έκανε
πολλά έργα.
Δανάη: Κόρη του βασιλιά του Άργους, Ακρίσιου, που την φυλάκισε για να μην
αποκτήσει παιδί, γιατί ένας χρησμός έλεγε ότι απ’ αυτό το παιδί θα σκοτωθεί ο
βασιλιάς. Την αγάπησε ο Δίας, την μεταμόρφωσε σε βροχή κι έτσι διέφυγε απ’ την

8
φυλακή της. Με το Δία απέκτησε ένα γιο, τον Περσέα. Ο πατέρας της έκλεισε μητέρα
και γιο σ’ ένα κιβώτιο και τους πέταξε στη θάλασσα. Έφτασαν στην Σέριφο, όπου ο
βασιλιάς Πολυδεύκης πήρε τη Δανάη για γυναίκα του.
Δάφνη: Νύμφη, κόρη του ποταμού Λάδωνα και της Γαίας. Άλλοι λένε ότι πατέρας
της ήταν ο Πηνειός. Την ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας, αλλά αυτή αρνήθηκε τον ερωτά
του και παρακάλεσε τη Γαία να τη δεχτεί στην αγκαλιά της. Στο σημείο εκείνο απ’
όπου μπήκε η Δάφνη στη γη φύτρωσε το δέντρο δάφνη που είναι και το σύμβολο του
Απόλλωνα.
Δελφοί: Ένα απ’ τα μεγαλύτερα θρησκευτικά κέντρα της αρχαιότητας. Βρισκόταν
στη Φωκίδα και από εκεί η Πυθία έδινε χρησμούς. Το πρώτο μαντείο που έγινε εκεί
ήταν αφιερωμένο στη Γαία. Μετά το αφιέρωσαν στη Θέμιδα, θεά της δικαιοσύνης
και ύστερα στη Φοίβη. Τέλος αφιερώθηκε στον Απόλλωνα γι’ αυτό ονομάστηκε
Φοίβος. Ο Διόνυσος θέλησε τους Δελφούς για δικό του τόπο λατρείας, αλλά
συμβιβάστηκε με τον Απόλλωνα και ήταν κυρίαρχος του χώρου τους τρεις
χειμωνιάτικους μήνες. Οι Δελφοί έγιναν το μεγαλύτερο θρησκευτικό κέντρο,
θεωρούνταν ο ομφαλός της Γης(κέντρο της γης)και επηρέαζαν την κοινωνική,
πολιτική και στρατιωτική ζωή της αρχαίας Ελλάδας, αφού τίποτα δεν γινόταν αν δεν
δίνονταν χρησμός απ’ το μαντείο των Δελφών.
Δευκαλίωνας: Γιος του Προμηθέα, γενάρχης των Ελλήνων. Όταν ο Δίας θέλησε να
καταστρέψει τον κόσμο, ο Προμηθέας τον συμβούλεψε να φτιάξει μια κιβωτό όπου
θα φυλαχτεί με τη γυναίκα του, Πύρρα. Εννιά μέρες κράτησε ο κατακλυσμός και ο
Δευκαλίωνας με την Πύρρα ήταν οι μόνοι που σώθηκαν. Ο Δίας τους συμβούλεψε να
ρίξουν πέτρες πίσω απ’ τα κεφάλια τους, για να δημιουργηθούν άνθρωποι . Οι πέτρες
του Δευκαλίωνα έγιναν άντρες και της Πύρρας γυναίκες. Έτσι σώθηκε το ανθρώπινο
γένος, όπως είχαν ζητήσει απ’ τους θεούς.
Δηιάνειρα: Κόρη του Οινέα, βασιλιά της Αιτωλίας και αδελφή του Μελέαγρου.
Γυναίκα του Ηρακλή. Κάποτε όταν έπρεπε να περάσουν τον Εύηνο ποταμό η
Δηιάνειρα δυσκολεύτηκε και την βοήθησε ο κένταυρος Νέσσος, που θέλησε όμως να
την κρατήσει. Ο Ηρακλής τον σκότωσε, αλλά πριν ξεψυχήσει είπε στη Δηιάνειρα να
αλείψει το χιτώνα του Ηρακλή με το αίμα του, για να την αγαπά πάντα. Όμως το αίμα
ήταν ένα φοβερό δηλητήριο. Όταν ο Ηρακλής ζήτησε καθαρό χιτώνα για να κάνει
θυσία στο Δία, αυτή του έδωσε το χιτώνα με το αίμα του Νέσσου. Μόλις τον φόρεσε
ο Ηρακλής άρχισε να νιώθει φρικτούς πόνους και πέθανε με τη βοήθεια του φίλου
του Φιλοκτήτη, που τον λυπήθηκε.
Δήλος: Νησί των Κυκλάδων που οι αρχαίοι το θεωρούσαν ιερό, γιατί εκεί
γεννήθηκαν ο Απόλλωνας και η Άρτεμης. Πίστευαν ότι το νησί στην αρχή έπλεε στη
θάλασσα, αλλά ο Δίας το έκανε σταθερό για να βρει καταφύγιο η Λητώ, που την
κυνηγούσε η Ήρα, και να γεννήσει τα δύο παιδιά της.
Δήμητρα: Μία απ’ τις θεές του Ολύμπου, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά
των σιτηρών και της γεωργίας. Αυτή έμαθε στους ανθρώπους την καλλιέργεια της
γης. Ακόμα τη θεωρούσαν προστάτιδα της οικογένειας. Κόρη της ήταν η Περσεφόνη
που την έκλεψε ο Πλούτωνας. Η θεά θύμωσε με την αρπαγή της κόρης της και δεν
άφησε τη γη να καρπίσει. Γι’ αυτό ο Δίας είπε η Περσεφόνη να μένει τρεις μήνες στον
κάτω κόσμο και εννιά κοντά στη μητέρα της για να δίνει καρπούς η γη. Κατά την
αρχαιότητα τελούσαν πολλές γιορτές προς τιμή της, όπως τα Θεσμοφόρια, τα μικρά
και τα μεγάλα. Ελευσίνια, μυστήρια στην Ελευσίνα. Σύμβολα της τα στάχυα, οι
καρποί, η παπαρούνα και το ρόδι.
Δημόδοκος: Αοιδός που ζούσε στο παλάτι του Αλκίνοου, στο νησί των Φαιάκων.
Όταν πήγε εκεί ο Οδυσσέας, άρχισε να εξιστορεί τα κατορθώματά των Ελλήνων στην
Τροία. Ο Οδυσσέας συγκινήθηκε και τότε φανέρωσε στον Αλκίνοο ποιος ήταν.

9
Δίας: Ο μεγαλύτερος θεός του Ολύμπου. Αλλιώς ονομάζεται Ζευς. Γιος του Κρόνου
και της Ρέας. Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά τους, από φόβο μην χάσει την εξουσία του.
Το Δία τον πήρε η Ρέα, τον έκρυψε σε μια σπηλιά στην Κρήτη και στο Κρόνο έδωσε
μια πέτρα φασκιωμένη. Τον
μεγάλωσαν οι Κουρήτες και οι
Νύμφες, με το γάλα της Αμάλθειας. Οι
Κύκλωπες του πρόσφεραν τον
κεραυνό, όταν τους ελευθέρωσε απ’ τα
Τάρταρα. Πολέμησε εναντίων των
Τιτάνων και των Γιγάντων και τους
νίκησε. Έτσι επικράτησαν οι Ολύμπιοι
Θεοί. Γυναίκα του η Ήρα, αλλά είχε κι
άλλες γυναίκες, όπως η Μήτη, η
Θέμιδα, η Δήμητρα, η Λητώ, η Μαία.
Παιδιά του ο Ήφαιστος, ο Άρης, η
Ήβη απ’ την Ήρα, Απόλλωνας και
Άρτεμης απ’ τη θνητή Λητώ, Διόνυσος
απ’ την Σεμέλη, Ηρακλής απ’ την
Αλκμήνη. Πίστευαν στην αρχαία
Ελλάδα ότι εξουσίαζε όλα τα φυσικά
φαινόμενα και τις τύχες των
ανθρώπων. Ήταν ο προστάτης των
βασιλιάδων, της δικαιοσύνης και
τιμωρούσε τις άδικες πράξεις. Τον
λάτρευαν στις κορυφές των βουνών
και κυρίως στη Δωδώνη και στην Ολυμπία. Σ’ αυτόν ήταν αφιερωμένοι οι
Ολυμπιακοί αγώνες. Σύμβολά του ο κεραυνός, ο αετός και η Νίκη. Το φαντάζονταν
με μακριά μαλλιά, μεγαλοπρεπή και ατρόμητο.
Διομήδης: Βασιλιάς της Θράκης, γιος του Άρη. Είχε τέσσερα άγρια άλογα που
έτρωγαν ανθρώπινες σάρκες. Ο Ηρακλής τον σκότωσε κι έφερε τ’ άλογα στις
Μυκήνες.
Διομήδης: Βασιλιάς του Άργους , ο πιο γενναίος Αχαιός μετά τον Αχιλλέα. Ο μύθος
λέει ότι τραυμάτισε ακόμα και τον Άρη και την Αφροδίτη στον Τρωικό πόλεμο.
Διόνυσος: Θεός, γιος του Δία και της Σεμέλης. Ήταν ο θεός της άγριας βλάστησης
αλλά κυρίως ο θεός που δίδαξε την αμπελουργία. Συνοδοί του οι Σάτυροι και ο
Σειληνός. Λατρεύτηκε και ως θεός της γεωργίας, γι’ αυτό στα Ελευσίνια μυστήρια
μαζί με τη Δήμητρα, τιμούσαν και τον Διόνυσο. Οι άνθρωποι τον ένιωθαν πολύ κοντά
τους και ήταν ο θεός του γλεντιού, εξαιτίας της σχέσης του με το κρασί. Ακόμα ήταν
προστάτης του θεάτρου, της κωμωδίας και της τραγωδίας. Γιορτές προς τιμή του
ήταν τα Μεγάλα και τα μικρά Διονύσια, τα Λήναια και τα Ανθεστήρια. Σύμβολά του
ο τράγος, το κλήμα και ο κισσός.
Διονύσια: Γιορτή προς τιμή του Διόνυσου που γιόρταζαν στην Αττική. Ήταν τα
μικρά που τα τελούσαν στην ύπαιθρο. Στη γιορτή αυτή έπαιρναν μέρος και οι δούλοι.
Γενικά όλοι γλεντούσαν.
Διόσκουροι. Γιοι του Δία και της Λήδας, ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης. Ήρωες
τολμηροί είχαν πάρει μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία. Τους λάτρευαν στη
Σπάρτη αρχικά αλλά μετά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ήταν προστάτες των ναυτικών
και σωτήρες των αρρώστων. Ο Κάστορας ήταν σπουδαίος ιππέας και ο Πολυδεύκης
σπουδαίος πυγμάχος. Σύμβολά τους τα άλογα, ο φοίνικας, τα άστρα, καθώς και τα
φίδια. Προς τιμήν τους γίνονταν τα Διοσκούρια στους Δελφούς και τα Θεοξένια.
Δούρειος ίππος: Το ξύλινο άλογο που κατασκεύασαν οι Έλληνες για να κατακτήσουν
την Τροία. Ήταν ένα σχέδιο του Οδυσσέα με τη βοήθεια της Αθηνάς, όταν κατάλαβε

10
ότι την Τροία δεν θα την κατακτήσουν με τα όπλα, αλλά με την πονηριά. Μέσα στο
τεράστιο άλογο κρύφτηκαν Έλληνες πολεμιστές, ενώ τα καράβια αποχώρησαν. Οι
Τρώες πίστεψαν ότι το άλογο ήταν δώρο των θεών και το έβαλαν μέσα στην πόλη. Τη
νύχτα οι Έλληνες βγήκαν κι έτσι κατέλαβαν την Τροία.
Δωδώνη: Αρχαία πόλη της Ηπείρου, όπου υπήρχε ιερό και μαντείο του Δία.
Δωριείς: Λαός που κατέβηκε απ’ τα βόρεια και εγκαταστάθηκε σε πολλές περιοχές
του Ελλαδικού χώρο, αλλά κυρίως στην Πελοπόννησο. Αυτή είναι η κάθοδος των
Δωριέων.
Ε
Εγκέλαδος: Ένας απ’ τους Γίγαντες, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Κατά τη
Γιγαντομαχία η Αθηνά τον πλάκωσε με την Αίτνα, αφού τον κυνήγησε πάνω απ’ τη
Μεσόγειο. Γι’ αυτό και σήμερα, όταν γίνεται σεισμός, λέμε ότι χτύπησε ο
Εγκέλαδος(Απολλώνιος).
Ειδώλια: Μικρά αγάλματα, πέτρινα που παρίσταναν γυναίκες, νύμφες ή θεές με
διπλωμένα χέρια στο στήθος. Στη Νεολιθική εποχή παρίσταναν γυναίκα που
εγκυμονεί, που συμβόλιζε την πρώτη θεότητα, τη θεά της γονιμότητας.
Εκάβη: Σύζυγος του Πριάμου, του βασιλιά της Τροίας. Μαζί απέκτησαν δεκαεννιά
παιδιά.
Εκατόγχειρες: Γιοι του Ουρανού και της Γης. Πλάσματα τερατώδη με εκατό χέρια
και πενήντα κεφάλια, με τεράστια δύναμη. Φίλοι του Δία, φύλακες των Τιτάνων.
Έκτορας: Γιος του Πριάμου και της Εκάβης. Ο πιο γενναίος πολεμιστής των Τρώων.
Γυναίκα του η
Ανδρομάχη. Καλός
χαρακτήρας, σύζυγος και
πατέρας δίκαιος και
τίμιος. Σκότωσε τον
Πάτροκλο προκαλώντας
το θυμό του Αχιλλέα. Είχε
τραγικό τέλος. Ο
Αχιλλέας τον σκότωσε και
έσυρε το πτώμα του γύρω
απ’ το κάστρο της Τροίας.
Τελικά το έδωσε στον
Πρίαμο να το θάψει με
τιμές, αφού συγκινήθηκε
απ’ τα δάκρυα και τα
παρακάλια του.

11
Ελένη: Γυναίκα του Μενέλαου, βασιλιά της Σπάρτης. Ο μύθος λέει ότι είναι κόρη
της Λήδας και του Δία. Η Αφροδίτη βοήθησε τον Πάρη να την κλέψει απ’ τη Σπάρτη,
επειδή της πρόσφερε το μήλο της Έριδας. Η Ελένη λοιπόν θεωρείται η αιτία του
Τρωικού πολέμου. Μετά την άλωση της Τροίας επέστρεψε με το Μενέλαο στη
Σπάρτη.
Ελευσίνα: Δήμος της Αττικής, που συνδέθηκε με την Αθήνα μ’ ένα δρόμο, την
ονομαστή Ιερά οδό. Εκεί τελούνται τα Ελευσίνια μυστήρια προς τιμή της Δήμητρας,
της Περσεφόνης και του Διόνυσου.
Ελλάς: Πόλη της Φθιώτιδας που ιδρύθηκε απ’ τον Έλληνα, γιο του Δευκαλίωνα. Εκεί
ήταν το κράτος του Αχιλλέα. Η Ελλάς μαζί με τη Φθία άνηκαν στον Πηλέα.
Έλλη: Κόρη του Αθάμαντα και της Νεφέλης, αδελφή του Φρίξου. Όταν πέθανε η
Νεφέλη, η Ινώ, η καινούργια σύζυγος του πατέρα της, μισούσε τα δύο παιδιά. Έπεισε
λοιπόν τον Αθάμαντα ότι τα παιδιά του είναι η αιτία για την πείνα και την ακαρπία
που έπεσε στη χώρα τους. Του είπε ότι ο χρησμός απ’ το μαντείο τον Δελφών έλεγε
να θυσιάσει τα παιδιά του για να σωθούν. Όμως λίγο πριν τη θυσία η Νεφέλη έστειλε
ένα κριάρι και τα πήρε μακριά. Η Έλλη όμως ζαλίστηκε κι έπεσε στην θάλασσα, που
ονομάστηκε Ελλήσποντος.
Εστία: Κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά του σπιτιού και συγκεκριμένα
της εστίας, που βρισκόταν στο κέντρο κάθε κατοικίας. Ήταν το σύμβολο της
φιλοξενίας και της οικογένειας. Σ’ αυτή οι άνθρωποι πρόσφεραν τους πρώτους
καρπούς. Στην εστία του κάθε σπιτιού, που το θεωρούσαν ιερό μέρος, έκαιγε πάντα η
φωτιά. Και κάθε πόλη είχε μια μεγάλη εστία, απ’ όπου έπαιρναν φωτιά όσοι
ετοιμάζονταν να φύγουν μακριά, για νέα πατρίδα. Η εστία όλης της Ελλάδας ήταν
στους Δελφούς, στον ομφαλό της Γης. Η Εστία για σύμβολο είχε το σκήπτρο, τη
λυχνία και το κλαδί με άνθη και καρπούς.
Εύμαιος. Πιστός υπηρέτης του Οδυσσέα, ο βοσκός των κοπαδιών του που τον
βοήθησε, όταν γύρισε στην Ιθάκη να σκοτώσει τους μνηστήρες.
Ευρύκλεια: Πιστή υπηρέτρια της Πηνελόπης και του Οδυσσέα. Τον αναγνώρισε
όταν επέστρεψε στην Ιθάκη, από ένα σημάδι που είχε στο πόδι, καθώς πήγε να του
πλύνει τα πόδια. Τον βοήθησε μαζί με τον Εύμαιο να εκδικηθεί τους μνηστήρες.
Ευρυσθέας: Βασιλιάς των Μυκηνών, θείος του Ηρακλή. Ο Ηρακλής όταν σκότωσε
άθελά του την γυναίκα του, Μεγάρα και τα παιδιά του, η Πυθία του είπε να πάει στις
Μυκήνες να υπηρετήσει 12 χρόνια τον Ευρυσθέα για να τον συγχωρέσουν οι θεοί.
Έτσι κι έγινε. Ο Ευρυσθέας που φοβόταν τον Ηρακλή του ζήτησε να κάνει δώδεκα
άθλους, ελπίζοντας ότι σε κάποιον θα σκοτωνόταν. Ο Ευρυσθέας κυνήγησε και τους
απόγονους του ήρωα αλλά τελικά τον σκότωσαν αυτοί.
Ευρώπη: Κόρη του Αγήνορα, βασιλιά των Φοινίκων. Ήταν πολύ όμορφη και ο Δίας
μεταμορφωμένος σε ταύρος την άρπαξε. Με το Δία απέκτησε τρεις γιους, το Μίνωα,
το Ροδάμανθη και το Σαρπηδόνα. Απ’ αυτήν πήρε τ’ όνομα της η ήπειρος.
Ευτέρπη: Μια από τις εννιά Μούσες, προστάτιδα της εύθυμης μουσικής.
Εφιάλτης: Ένας απ’ τους Αλωάδες, ο άλλος ήταν ο Ώτος, με φοβερή δύναμη και
ανάστημα.
Ζ
Ζευς: Βλέπε Δίας.
Ζέφυρος: Ο δυτικός άνεμος, πατέρας του ο Αστραίος και η μητέρα του η Ηώ,
αδελφός του ο Βορέας.

12
 Η

Ήβη: Κόρη του Δία και της Ήρας που κατοικούσε στον Όλυμπο και πρόσφερε το
νέκταρ στους θεούς. Θεά της νεότητας και ο μύθος λέει ότι παντρεύτηκε τον Ηρακλή,
όταν αυτός ανέβηκε στον Όλυμπο. Την φαντάζονταν οι αρχαίοι όμορφη να κρατά
λουλούδια ή νέκταρ.
Ήλιος: Ο θεός του Ήλιου, που κατοικεί στον ουρανό. Πιθανοί γονείς του κατά τον
Ησίοδο ο Υπερίωνας και η Θεία, αδελφός της Σελήνης και της Ηώς. Παιδιά του οι
Ηλιάδες, ο Περσέας, ο Αιήτης και η Κίρκη. Οι αρχαίοι τον φαντάζονταν πάνω σ’ ένα
άρμα χρυσό, που τον έσερναν φτερωτά άρματα. Έβγαινε το πρωί απ’ τον Ωκεανό και
έβλεπε τα πάντα. Το βράδυ βυθιζόταν πάλι στην κατοικία του, κάπου στην χώρα των
Αιθιόπων. Σπουδαιότερο κέντρο λατρείας του ήταν η Ρόδος.
Ήρα: Η σπουδαιότερη θεότητα απ’ τις θεές του Ολύμπου. Κόρη του Κρόνου και της
Ρέας, σύζυγος του Δία. Παιδιά της ο Άρης, η Ήβη, η Ειλείθυια και ο Ήφαιστος. Την
Ήρα την φαντάζονταν οι αρχαίοι ως δυναμική που είχε ίδιες ιδιότητες με το Δία, και
όλοι την σέβονταν. Ήταν η μόνη που τολμούσε να τα βάλει με τον Δία, που την
υπολόγιζε πολύ. Βέβαια στο τέλος γινόταν αυτό που ήθελε ο Δίας. Ήταν η
προστάτιδα του γάμου, του τοκετού, της μητρότητας. Ζήλευε πολύ το Δία και
εκδικούταν τις γυναίκες που αγαπούσε ο θεός καθώς και τα παιδιά τους. Παράδειγμα
η Αλκμήνη και ο γιος της Ηρακλής, και η Λητώ που δεν έβρισκε τόπο να γεννήσει τα
παιδιά της. Η Ήρα συμμετείχε και στον Τρωικό πόλεμο, στο πλευρό των Αχαιών. Η
γιορτές προς χάρη της ονομάζονταν Ηραία και σημαντικότερος χώρος λατρείας ήταν
το Άργος και η Σάμος. Σύμβολό της το σκήπτρο(εξουσία), το ρόδι και φορούσε στο
κεφάλι στέμμα.
Ηρακλείδες: Οι απόγονοι του Ηρακλή. Όταν πέθανε ο ήρωας, ανέβηκε στον
Όλυμπο, όπου έγινε αθάνατος. Ο Ευρυσθέας καταδίωξε τα παιδιά του. Προσπάθησαν
να καταλάβουν δύο φορές την Πελοπόννησο, αλλά απέτυχαν. Το πέτυχαν τελικά την
τρίτη και μοίρασαν μεταξύ τους τη γη. Οι Δωριείς υποστήριζαν ότι είναι απόγονοι
των Ηρακλειδών.
Ηράκλειες στήλες: Περιοχές στο σημερινό
Γιβραλτάρ, όπου λέγεται ότι ο Ηρακλής
έστησε δύο κολόνες. Μια στην Ευρώπη και
μια στην Αφρική.
Ηρακλής: Ο πιο ξακουστός ήρωας της
αρχαιότητας. Γιος του Δία και της Αλκμήνης.
Είχε κι έναν δίδυμο αδελφό τον Ιφικλή, που
ήταν όμως γιος του Αμφιτρύωνα. Η Ήρα
καθυστέρησε τη γέννα του ένα μήνα για να
προλάβει να γεννηθεί πιο μπροστά ο
Ευρυσθέας. Και αυτό το έκανε γιατί ο χρησμός
έλεγε ότι βασιλιάς του Άργους θα γινόταν
αυτός, που θα γεννιόταν πρώτος απ’ το γένος
των Περσειδών, από το οποίο καταγόταν ο
Ηρακλής. Επειδή η θεά τον μισούσε εμπόδισε
μ’ αυτό τον τρόπο να γίνει βασιλιάς. Όταν
ήταν μωρό η Ήρα έστειλε δυο φίδια τα οποία ο
ήρωας τ’ άρπαξε και τα έπνιξε. Παντρεύτηκε
τη Μεγάρα, αλλά σε μια κρίση τρέλας, που του
έστειλε η Ήρα, σκότωσε γυναίκα και παιδιά.
Όταν συνήλθε για να συγχωρεθεί πήγε για

13
δώδεκα χρόνια να υπηρετήσει τον Ευρυσθέα, όπως του είπε η Πυθία. Εκείνος τον
έστειλε να κάνει δώδεκα άθλους, ελπίζοντας ότι θα σκοτωθεί. Μετά παντρεύτηκε την
Δηιάνειρα. Μια μέρα που πήγαιναν να περάσουν τον Εύηνο ποταμό η γυναίκα του
δυσκολεύτηκε, την βοήθησε ο Κένταυρος Νέσσος, που θέλησε όμως να την κρατήσει
για δικιά του. Ο Ηρακλής τον σκότωσε, αλλά πριν ξεψυχήσει είπε στη Δηιάνειρα να
αλείψει το χιτώνα του Ηρακλή με το αίμα του, για να την αγαπά πάντα. Όμως το αίμα
ήταν ένα φοβερό δηλητήριο. Όταν ο Ηρακλής αγάπησε την Ιόλη η γυναίκα του, του
έδωσε το χιτώνα κι έτσι ο Ηρακλής άρχισε να πονά αφόρητα. Ανέβηκε στην Οίτη,
μάζεψε ξύλα κι ανέβηκε πάνω, ζητώντας να ανάψουν φωτιά. Οι σύντροφοι
αρνήθηκαν και μόνο ο Φιλοκτήτης τον λυπήθηκε και άναψε τη φωτιά. Ο Ηρακλής
του χάρισε τα βέλη του. Ο ήρωας ανέβηκε στον Όλυμπο, συμφιλιώθηκε με την Ήρα,
παντρεύτηκε τη θεά Ήβη κι έγινε αθάνατος. Λατρεύτηκε σ’ όλη την Ελλάδα και οι
γιορτές για χάρη του λέγονταν Ηράκλεια. Θεωρείται ιδρυτής των Ολυμπιακών
αγώνων.
Ησίοδος: Συγγραφέας που έγραψε τη δημιουργία του κόσμου.
Ήφαιστος: Θεός της φωτιάς και των ηφαιστείων. Γεννήθηκε κουτσός, γεγονός που
στεναχώρησε τη μητέρα του Ήρα, που τον πέταξε απ’ τον Όλυμπο. Τον έσωσαν η
Θέτιδα και η Ευρυνόμη, που τον μεγάλωσαν στον Ωκεανό. Ο μύθος λέει ότι για να
εκδικηθεί τη μητέρα του έφτιαξε ένα θρόνο με αόρατα σκοινιά. Της τον χάρισε και
μόλις πήγε να καθίσει δέθηκε και δεν μπορούσε να λυθεί. Ο Διόνυσος μέθυσε τον
Ήφαιστο, τον έφερε στον Όλυμπο κι ελευθέρωσε την Ήρα. Ένας άλλος μύθος λέει
ότι κάποτε ο Δίας μάλωνε με την Ήρα. Ο Ήφαιστος πήρε το μέρος της μάνας του, ο
Δίας θύμωσε, τον πέταξε απ’ τον Όλυμπο κι έμεινε κουτσός, ενώ σταμάτησε η πτώση
του στη Λήμνο.
Το εργαστήριό του πίστευαν ότι ήταν στην Αίτνα, στη Σικελία και είχε βοηθούς τους
Κύκλωπες. Λέγεται πως έφτιαξε το θρόνο του Δία, το χρυσό θώρακα του Ηρακλή, το
άρμα του Ήλιου, την πανοπλία του Αχιλλέα. Γυναίκα του ήταν η Αφροδίτη. Τον
λάτρευαν στην Αθήνα, όπου είχε ναό στο σημερινό Θησείο. Οι γιορτές προς τιμή του
λέγονταν Ηφαίστεια και Χαλκεία και τον τιμούσαν μαζί με την Αθηνά. Σύμβολά του
τα εργαλεία της τέχνης του.
Ηχώ: Νύμφη που την αγάπησε ο Πάνας. Ο μύθος λέει ότι αυτή αγάπησε τον
Νάρκισσο, που δεν την αγάπησε. Απ’ τη στεναχώρια της το σώμα της χάθηκε και
απόμεινε μόνο η φωνή της.
Ηώ: Η θεότητα της αυγής, κόρη του Υπερίωνα, αδελφή της Σελήνης και του Ήλιου.
Θεωρείται μητέρα των Ανέμων, δηλαδή του Ζέφυρου, Βορέα και Νότου. Την
φαντάζονταν με φτερά, πάνω σε χρυσό άρμα, που το έσερναν άσπρα άλογα.

Θ
Θάλεια: Μια από τις εννιά Μούσες, κόρη του Δία. Προστάτευε τις χαρούμενες
γιορτές και την κωμωδία. Σύμβολό της η μάσκα(προσωπείο)της κωμωδίας.
Θάλεια: Μια από τις τρεις χάριτες, κόρη του Δία και της Ευρυνόμης. Προστάτευε την
άγρια βλάστηση.
Θάλεια: Νηρηίδα, κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας.
Θέμιδα Κόρη της Γης και τ’ Ουρανού, προστάτιδα της δικαιοσύνης. Με το Δία
απέκτησε της Ώρες και τις Μοίρες. Άλλος μύθος λέει ότι τα παιδιά της ήταν ο
Προμηθέας και οι Εσπερίδες.
Θέτιδα: Θεότητα της θάλασσας, κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας. Η πιο όμορφη απ’
τις Νηρηίδες. Την αγάπησε ο Δίας και ο Ποσειδώνας, αλλά έγινε γυναίκα του θνητού
Πηλέα. Στο γάμο τους ήταν καλεσμένοι όλοι οι θεοί, εκτός της Έριδας. Γιος της ο

14
Αχιλλέας, που τον έκανε αθάνατο βουτώντας τον στα νερά της Στύγας. Προσπάθησε
να προστατέψει το γιο της να μην πάει στον Τρωικό πόλεμο, αλλά δεν τα κατάφερε.
Θησέας: Μεγάλος ήρωας της Αττικής. Γιος του Αιγέα(κατά άλλους τον
Ποσειδώνα)και της Αίθρας. Ο Αιγέας έφυγε από την Τροιζήνα, όταν ο Θησέας ήταν
μωρό κι έκρυψε κάτω από ένα βράχο τα σανδάλια και το ξίφος του. Είπε στην Αίθρα
μόλις ο γιος του σηκώσει το βράχο και πάρει τα σανδάλια και το ξίφος τότε μόνο να
πάει να τον βρει στην Αθήνα, όπου ήταν βασιλιάς. Πραγματικά όταν τα πήρε
ξεκίνησε για την Αθήνα. Στο δρόμο έκανε πολλούς άθλους. Σκότωσε τον Περιφήτη,
τον Σίνη, τον Σκίρωνα και τον Προκρούστη, κακοποιούς που βασάνιζαν τους
ανθρώπους. Ο πατέρας του τον αναγνώρισε και τον δέχτηκε Η δεύτερη γυναίκα του
Μήδεια, προσπάθησε να βλάψει τον Θησέα, αλλά δεν τα κατάφερε. Βοήθησε τον
πατέρα του, Αιγέα, ταξιδεύοντας στην Κρήτη για να απαλλάξει τους Αθηναίους από
την θυσία των εφτά αγοριών και εφτά κοριτσιών που ήταν υποχρεωμένοι να στέλνουν
για τροφή στο φοβερό Μινώταυρο. Με τη βοήθεια της Αριάδνης κόρης του Μίνωα
που του έδωσε ένα κουβάρι για να βγει απ’ το λαβύρινθο, σκότωσε τον Μινώταυρο.
Φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη, που την άφησε στην Νάξο
γιατί την αγάπησε ο θεό Διόνυσος. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ξέχασε ν’ αλλάξει τα
μαύρα πανιά του πλοίου με λευκά, όπως είχε συνεννοηθεί με τον πατέρα του, αν τα
πράγματα είχαν εξελιχθεί καλά. Αποτέλεσμα ο Αιγέας απ’ τη θλίψη του να πέσει στο
πέλαγος, που ονομάστηκε Αιγαίο. Ο Θησέας έγινε βασιλιάς της Αθήνας, καθιέρωσε
τα Παναθήναια, μεγάλη γιορτή προς χάρη της Αθηνάς. Πήρε μέρος στην
Αργοναυτική Εκστρατεία κι έκλεψε την αμαζόνα Αντιόπη. Αργότερα παντρεύτηκε τη
Φαίδρα, αδελφή της Αριάδνης. Προσπάθησε να κλέψει την Περσεφόνη μαζί με το
φίλο του Πειρίθοο, αλλά δεν τα κατάφεραν κι ο Άδης τους έδεσε σ’ ένα βράχο. Τον
Θησέα τον ελευθέρωσε ο Ηρακλής. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, του είχαν πάρει το
θρόνο. Έφυγε και πήγε στη Σκύρο στο φίλο του βασιλιά Λυκομήδη, που αργότερα
όμως τον γκρέμισε από ένα βράχο. Στην Αθήνα τον λάτρευαν σαν ήρωα.

Ι
Ιαπετός: Τιτάνας, γιος του Ουρανού και της Γης. Παιδιά του ο Άτλαντας, ο
Προμηθέας, ο Επιμηθέας και ο Μενοίτιος.
Ιάσονας: Γιος του Αίσονα,του βασιλιά της
Ιωλκού. Όταν ο αδελφός του πατέρα του
Πελίας άρπαξε το θρόνο της Ιωλκού, ανέλαβε
τον Ιάσονα ο Κένταυρος Χείρωνας στο
Πήλιο. Όταν μεγάλωσε πήγε να συναντήσει
το θείο του, αλλά στο δρόμο έχασε το
σανδάλι του. Μόλις τον αντίκρισε ο θείος του
φοβήθηκε, γιατί υπήρχε χρησμός ότι θα χάσει
το θρόνο του από έναν μονοσάνδαλο. Τον
έστειλε τότε να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας
απ’ την Κολχίδα, ελπίζοντας ν’ απαλλαγεί απ’
αυτόν.
Ο Ιάσονας ξεκίνησε την Αργοναυτική
εκστρατεία, που πήραν μέρος πολλοί ήρωες.
Με το καράβι την Αργώ, μετά από πολλές
περιπέτειες έφτασαν στην Κολχίδα. Ο
βασιλιάς της χώρας, Αιήτης υποσχέθηκε να
δώσει το χρυσόμαλλο δέρας, αρκεί να κάνει
κάποιους άθλους. Ο πρώτος να ζέψει σε άρμα τους ταύρους με τα χάλκινα πόδια και

15
δεύτερο να σπείρει στη γη δόντια δράκου. Ο Ιάσονας πέτυχε στην αποστολή του,
αλλά ο Αιήτης δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Με τη βοήθεια της Μήδειας, κόρης
του Αιήτη, ο Ιάσονας πήρε το χρυσόμαλλο δέρας κι έφυγε κρυφά παίρνοντας και τη
Μήδεια μαζί. Επέστρεψε στην Ιωλκό, αλλά ο Πελίας δεν του έδωσε το θρόνο. Έφυγε
με τη Μήδεια για την Κόρινθο, όπου έζησαν εκεί ευτυχισμένοι, μέχρι που ο Ιάσονας
θέλησε να παντρευτεί την Γλαύκη, κόρη του βασιλιά Κρέοντα. Η Μήδεια εκδικήθηκε
σκοτώνοντας τη Γλαύκη. Ο Ιάσονας σκοτώθηκε από ένα κατάρτι της Αργώς, που
έπεσε στο κεφάλι του. Την Αργώ την χάρισε στον Ποσειδώνα και καθιέρωσε στην
Κόρινθο τα Ποσειδώνια.
Ιασώ: Κόρη του Ασκληπιού, αδελφή της Υγείας.
Ιδομενέας: Βασιλιάς της Κρήτης, γιος του Δευκαλίωνα, εγγονός του Μίνωα, πήρε
μέρος στην εκστρατεία της Τροίας. Απ’ τους ποιο γενναίους ήρωες.
Ιθάκη: Νησί του Ιονίου, όπου βασίλεψε ο Οδυσσέας.
Ίκαρος: Γιος του Δαίδαλου. Ο Μίνωας τον είχε φυλακίσει μαζί με τον πατέρα του
στο λαβύρινθο. Όταν δραπέτευσαν με τα κέρινα φτερά, δεν άκουσε τη συμβουλή του
πατέρα του να μην πετά κοντά στο ήλιο, γιατί θα λιώσουν τα φτερά. Πλησίασε τον
ήλιο, τα φτερά έλιωσαν και ο Ίκαρος έπεσε στο πέλαγος, που ονομάστηκε Ικάριο
Ικέτης: Φυγάς που ζητά βοήθεια.
Ιλιάδα: Ποιητικό έργο του Ομήρου(έπος), που περιγράφει τον Τρωικό πόλεμο. Είναι
χωρισμένο σε 24 μέρη, ραψωδίες, όπως λέγονται.
Ινώ: Η Λευκοθέα
Ιόλαος: Γιος του Ιφικλή, ανιψιός του Ηρακλή. Ήταν πιστός σύντροφος του ήρωα και
τον βοήθησε σε πολλούς άθλους.
Ιόλη: Κόρη του βασιλιά της Οιχαλίας, Ευρύτου. Ο Ηρακλής επιστρέφοντας απ’ τους
άθλους την ερωτεύτηκε και θέλησε να την παντρευτεί. Προκάλεσε τη ζήλια της
Δηιάνειρας που του έδωσε το χιτώνα προκαλώντας το θάνατό του.
Ιππολύτη: Βασίλισσα των Αμαζόνων, κόρη του Άρη. Ο Ηρακλής σ’ ένα απ’ τους
άθλους της πήρε τη ζώνη που της είχε χαρίσει ο πατέρας της, σα σύμβολο δύναμης
και την σκότωσε. Τη ζώνη την χάρισε στην Αδμήτη, κόρη του Ευρυσθέα που την είχε
ζητήσει.
Ίριδα: Θεά, αγγελιοφόρος των θεών που μετέφερε μηνύματα σε θεούς και
ανθρώπους στον Τρωικό πόλεμο. Παραμερίστηκε απ’ τον Ερμή.
Ίσθμια: Πανελλήνιοι αγώνες που γίνονταν κάθε τρία χρόνια στην Κόρινθο προς τιμή
του Ποσειδώνα. Το έπαθλο των νικητών ήταν στεφάνι από πεύκο και αργότερα από
σέλινο.
Ιφιγένεια: Κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας. Όταν ο στόλος των
Αχαιών ετοιμάστηκε να φύγει για την Τροία, δεν φυσούσε άνεμος να ξεκινήσουν. Ο
μάντης Κάλχας είπε το χρησμό ότι η Άρτεμης κρατά τους ανέμους γιατί έχει θυμώσει
με τον Αγαμέμνονα που σκότωσε το ιερό ελάφι της. Μόνο αν θυσιάσει την κόρη του
Ιφιγένεια θα φύγουν τα πλοία απ’ την Αυλίδα. Ο Αγαμέμνονας αναγκάστηκε να
φωνάξει την κόρη του Ιφιγένεια με σκοπό να την θυσιάσει. Της είπε όμως ότι θα
αρραβωνιαστεί με τον Αχιλλέα. Την ώρα της θυσίας η Άρτεμης την πήρε σ’ ένα
σύννεφο και στη θέση της έβαλε ένα ελάφι. Την πήρε στην Ταυρίδα, όπου έγινε
ιέρεια της θεάς.
Ιφικλής: Γιος του Αμφιτρύωνα και της Αλκμήνης, αδελφός του Ηρακλή, που τον
συνόδευε σε πολλούς άθλους.
Ιωλκός: Μυκηναϊκή πόλη της Θεσσαλίας, λιμάνι μεγάλο. Από κει ξεκίνησε ο
Ιάσονας την Αργοναυτική εκστρατεία.

16
Καλλιόπη: Μια από τις εννιά Μούσες, που προστάτευε την επική ποίηση. Παιδιά της
θεωρούνται ο Ορφέας, ο Λίνος, ο Όμηρος κλπ.
Καλυψώ: Νύμφη της Αρχαιότητας, κόρη του Ωκεανού που κατοικούσε στο νησί
Ωγυγία . Δεν επικοινωνούσε με κανέναν. Όταν έφτασε εκεί ο Οδυσσέας τον
φιλοξένησε και τον αγάπησε. Του υποσχέθηκε να τον κάνει αθάνατο, αλλά αυτός
επιθυμούσε την πατρίδα του και τη γυναίκα του. Ο Δίας έστειλε τον Ερμή και ζήτησε
από την Καλυψώ ν’ αφήσει τον Οδυσσέα να φύγει μετά από εφτά χρόνια. Η Καλυψώ
σεβάστηκε την απόφαση των θεών, τον βοήθησε να φτιάξει μια σχεδία και τον άφησε
να φύγει.
Κάλχας: Μάντης των αρχαίων που πήγε με το στρατό των Ελλήνων στην Τροία.
Συμβούλευε τους Έλληνες και
έδινε χρησμούς για το τι έπρεπε να
κάνουν.
Κασσάνδρα: Κόρη του Πριάμου
και της Εκάβης. Την ερωτεύτηκε ο
Απόλλωνας και της χάρισε μαντική
δύναμη. Όμως προφήτευε μόνο
άσχημα πράγματα και κανείς δεν
την πίστευε, γιατί τελικά την
καταράστηκε ο θεός, επειδή
αρνήθηκε την αγάπη του. Γι’ αυτό
οι Τρώες δεν την πίστευαν όταν
έλεγε να μην εμπιστευτούν το
Δούρειο Ίππο. Μετά την πτώση της
Τροίας την πήρε ο Αγαμέμνονας ως
δούλη.
Κέκροπας: Ο πρώτος βασιλιάς της
Αττικής που έλεγαν ότι είναι γιος
της Γαίας. Έκανε πολλούς νόμους
και ήταν διαιτητής στον αγώνα
Αθηνάς-Ποσειδώνα για τ’ όνομα
της πόλης. Τον θεωρούσαν ιδρυτή
της Ακρόπολης και του είχαν
αφιερώσει το Κεκρόπειο(τμήμα
του Ερεχθείου).
Κένταυροι: Μυθικός λαός που
ζούσε στη Θεσσαλία. Γονείς είχαν τον Ιξίωνα και την Νεφέλη. Ήταν μισοί άντρες και
μισοί άλογα. Ήταν άγριοι εκτός απ’ τον Χείρωνα και το Φύλο. Κάποτε οι Λαπίθες,
ένας γειτονικός λαός τους κάλεσε στο γάμο του Πειρίθοου και της Ιπποδάμειας.
Αυτοί θέλησαν να αρπάξουν τη νύφη και έγινε μεγάλη μάχη. Τους Λαπίθες βοήθησε
ο Θησέας, οι Κένταυροι νικήθηκαν κι έφυγαν στην Αρκαδία.
Κενταυρομαχία: Ο πόλεμος των Κενταύρων ενάντια των Λαπίθων.
Κέρβερος: Σκύλος με τρία κεφάλια και ουρά φιδιού(δράκοντας). Ήταν ο φρουρός
του Άδη και κανείς δεν τον προσπερνούσε. Μόνο ο Ορφέας τον ξεγέλασε με τη
μουσική του. Σ’ έναν άθλο ο Ηρακλής τον πήγε στον Ευρυσθέα, αλλά μετά τον
επέστρεψε στον Άδη.
Κηρύκειο: Το έμβλημα του Ερμή. Στην αρχή ήταν ραβδί από ελιά. Αργότερα
σκάλιζαν φίδια που τα κεφάλια ενώνονταν και σχημάτιζαν την ειρήνη. Όλοι οι
πρέσβεις και οι αγγελιοφόροι στην αρχαία Ελλάδα κρατούσαν κηρύκειο.
Κίρκη: Κόρη του Ήλιου. Ήταν γνωστή μάγισσα. Όταν έφτασε στο νησί της ο
Οδυσσέας μεταμόρφωσε τους συντρόφους του σε γουρούνια. Ο Οδυσσέας την
ανάγκασε να δώσει ξανά την ανθρώπινη μορφή στους συντρόφους του. Έμεινε στο

17
νησί της ένα χρόνο και τότε κατέβηκε ο ήρωας στον κάτω κόσμο για να μάθει πότε
θα επιστρέψει στην Ιθάκη.
Κλειώ: Μια από της εννιά Μούσες, που προστάτευε την επική ποίηση και την
ιστορία.
Κλυταιμνήστρα: Γυναίκα του Αγαμέμνονα αδελφή της ωραίας Ελένης. Σκότωσε τον
Αγαμέμνονα, όταν αυτός γύρισε απ’ την Τροία και αυτήν την σκότωσε ο γιος της
Ορέστης.
Κλωθώ: Μια από τις τρεις μοίρες, που όριζε τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων.
Κολχίδα: Χώρα στον Καύκασο, πολύ πλούσια. Εκεί φυλάσσονταν το χρυσόμαλλο
δέρας. Βασιλιάς της ήταν ο Αιήτης. Προορισμός της αργοναυτικής εκστρατείας.
Κρόνος: Τιτάνας, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Μαζί με τη Ρέα απέκτησε παιδιά
τον Πλούτωνα, το Δία, τον Ποσειδώνα, την Ήρα, την Δήμητρα και την Εστία. Από
φόβο να μην του πάρουν το θρόνο έτρωγε τα παιδιά του. Η Ρέα έσωσε τον Δία,
δίνοντας στον Κρόνο μια φασκιωμένη πέτρα. Τον Δία τον έκρυψε στην Κρήτη. Ο
Δίας ανάγκασε τον Κρόνο να βγάλει όλα τα παιδιά τους και τον έριξε στα Τάρταρα
μαζί με τους άλλους Τιτάνες.
Κυβέλη. Θεότητα της άγριας φύσης, που την λάτρευαν στη Φρυγία. Ταυτίστηκε με
την Ρέα και την Δήμητρα. Εικονίζεται στην τέχνη κρατώντας σκήπτρο ή κλαδί
δάφνης ή το κέρατο της Αμάλθειας και κάθεται ανάμεσα σε λιοντάρια.
Κυκλώπεια τείχη: Τα τείχη των Μυκηνών, που ήταν φτιαγμένα από τεράστιες
πέτρες, γι’ αυτό πίστευαν ότι τα έφτιαξαν οι Κύκλωπες
Κύκλωπες: Τέρατα της αρχαιότητας που ο Ησίοδος λέει ότι ήταν παιδιά του
Ουρανού και της Γης. Είχαν ένα μάτι μόνο στο μέτωπο. Ο μύθος λέει ότι έφτιαξαν
την αστραπή και τον κεραυνό για το Δία και την τρίαινα για τον Ποσειδώνα. Ο
Ουρανός τους είχε φυλακίσει στα Τάρταρα, αλλά τους ελευθέρωσε ο Δίας. Έτσι τον
βοήθησαν στην Τιτανομαχία. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι είχαν φτιάξει τα Κυκλώπεια
τείχη, γιατί ήταν φτιαγμένα από τεράστιες πέτρες που ήταν αδύνατον να τις
κουβαλήσουν άνθρωποι. Επίσης τους θεωρούσαν βοηθούς του Ήφαιστου. Ο πιο
γνωστός κύκλωπας ήταν ο Πολύφημος, που τον τύφλωσε ο Οδυσσέας.
Καύκασος: Όρος στην Ασία, όπου ο Δίας είχε δέσει τον Προμηθέα όταν του έκλεψε
τη φωτιά.
Κίκονες: Μυθικός λαός που πήγε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του. Τότε
άρπαξαν τρόφιμα, ζώα και κρασί και κάθισαν στην αμμουδιά να τα φάνε. Οι Κίκονες
τους επιτέθηκαν και έγινε άγρια μάχη.

Λαβύρινθος: Τον έκτισε ο Δαίδαλος στην Κρήτη. Ήταν η κατοικία του Μινώταυρου.
Είχε πολλούς διαδρόμους και κανείς δεν μπορούσε να βγει από κει. Ο Θησέας
κατάφερε να διαφύγει με τη βοήθεια της Αριάδνης.
Λαέρτης: Βασιλιάς της Ιθάκης, πατέρας του Οδυσσέα. Γυναίκα του η Αντίκλεια.
Όταν γέρασε πήγε να ζήσει στα κτήματα του και περίμενε το γιο του να επιστρέψει.
Λαιστρυγόνες: Άγριος λαός που ζούσε στη Σικελία. Ήταν ανθρωποφάγοι και πολλοί
σύντροφοι του Οδυσσέα βρήκαν τραγικό θάνατο, όταν έφτασαν στη χώρα τους.
Λαοδάμεια: Γυναίκα του Πρωτεσίλαου, του πρώτου Έλληνα που σκοτώθηκε στην
Τροία. Μόλις έμαθε το θάνατο του άντρα της αυτοκτόνησε.
Λαοκόοντας: Ιερέας του Απόλλωνα στην Τροία. Προσπάθησε να πείσει τους Τρώες
να μην βάλουν μέσα στην πόλη τον Δούρειο ίππο, αλλά δεν τα κατάφερε. Η Αθηνά
έστειλε δυο τεράστια φίδια που έπνιξαν τον ίδιο και τα παιδιά του και οι Τρώες
πίστεψαν ότι ήταν σημάδι για να πάρουν το Δούρειο ίππο.

18
Λαπίθες: Λαός της Θεσσαλίας, γενναίος και ευγενικός. Όταν γινόταν ο γάμος του
αρχηγού τους Πειρίθοου με την Ιπποδάμεια, οι Κένταυροι που ήταν καλεσμένοι
θέλησαν ν’ αρπάξουν την νύφη και άλλες γυναίκες. Τότε έγινε πόλεμος, γνωστός, ως
Κενταυρομαχία, όπου νίκησαν οι Λαπίθες.
Λεοντή: Το δέρμα απ’ το λιοντάρι της Νεμέας, που φορούσε ο Ηρακλής όταν το
σκότωσε
Λερναία Ύδρα: Μυθικό τέρας. Ήταν πελώριος δράκος με εννιά κεφάλια. Ζούσε στη
λίμνη Λέρνη, αδελφή του Όρθρου και του Κέρβερου. Την σκότωσε ο Ηρακλής με τη
βοήθεια του Ιόλαου, ο οποίος έκαιγε κάθε κεφάλι που έκοβε ο Ηρακλής. Στο αίμα
τους βούτηξε τα βέλη του ο ήρωας που έγιναν δηλητηριασμένα.
Λευκοθέα: Θεά της θάλασσας, αλλιώς την έλεγαν Ινώ. Ο μύθος λέει ότι στην αρχή
ήταν θνητή και μετά έγινε θεά. Ο πιο γνωστός μύθος μας λέει ότι ήταν η δεύτερη
γυναίκα του Αθάμαντα, πατέρα του Φρίξου και της Έλλης. Όταν αυτός
πληροφορήθηκε την απάτη της για να σκοτώσει τα παιδιά του, προσπάθησε να την
σκοτώσει. Αυτή τότε έπεσε στη θάλασσα και έγινε θαλάσσια θεότητα, και από Ινώ
ονομάστηκε Λευκοθέα.
Λητώ: Μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Τα παιδιά της τα γέννησε στη Δήλο,
κυνηγημένη από την Ήρα, γιατί ήταν παιδιά του Δία.
Λυκομήδης: Βασιλιάς της Σκύρου. Στο παλάτι τον έκρυψε η Θέτιδα του Αχιλλέα για
να μην φύγει στην Τροία, επειδή υπήρχε χρησμός ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο θα
σκοτωθεί. Τον έντυσε κορίτσι, αλλά τον ανακάλυψε ο Οδυσσέας. Εκεί πήγε και ο
Θησέας όταν έχασε το θρόνο της Αθήνας. Ο Λυκομήδης τον πέταξε από ένα γκρεμό
και τον σκότωσε.
Λωτοφάγοι: Μυθικός λαός που ονομάστηκε έτσι απ’ τους λωτούς, καρπούς που
τρέφονταν μ’ αυτούς. Ο Οδυσσέας πήγε σ’ αυτή τη χώρα και τον φιλοξένησαν. Έφυγε
γρήγορα όμως με τους συντρόφους του, γιατί όποιος έτρωγε από τους καρπούς
λησμονούσε την πατρίδα του κι έμενε για πάντα εκεί.

Μ
Μαγνησία: Πόλη της Θεσσαλίας σημαντικό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο στη
Θεσσαλία, στην περιοχή του σημερινού Βόλου.
Μαία: Μητέρα του Ερμή. Κόρη του Άτλαντα και της Πληιόνης. Μια από τις
Πλειάδες.
Μεγάρα: Κόρη του Κρέοντα, βασιλιά της Θήβας και της Ευρυδίκης. Γυναίκα του
Ηρακλή. Πάνω σε μια στιγμή τρέλας, που είχε στείλει η Ήρα στον Ηρακλή, ο ήρωας
την σκότωσε μαζί με τα παιδιά τους
Μελπομένη: Μία απ’ τις εννιά Μούσες. Προστάτευε τη μουσική και αργότερα την
τραγωδία. Έχει σχέση με το Διόνυσο, γι’ αυτό σύμβολά της ήταν το κλήμα, το
προσωπείο(μάσκα) και οι κόθορνοι (παπούτσια που φορούσαν οι ηθοποιοί,
τραγωδοί).
Μενέλαος: Βασιλιάς της Σπάρτης, γιος του Ατρέα, αδελφός του Αγαμέμνονα.
Γυναίκα του η ωραία Ελένη που έκλεψε ο Πάρης. Ο Μενέλαος ζήτησε απ’ τον
Αγαμέμνονα να εκδικηθούν τον Πάρη και τους Τρώες κι έτσι άρχισε ο Τρωικός
πόλεμος. Γενναίος, τολμηρός ήταν ένας απ’ αυτούς που κρύφτηκαν στον Δούρειο
ίππο. Τελικά πήρε την Ελένη κι επέστρεψαν στη Σπάρτη, μετά από εφτά χρόνια και
πολλές περιπέτειες.
Μέντορας: Φίλος πιστός του Οδυσσέα που είχε αναλάβει τη φροντίδα του
Τηλέμαχου. Η Αθηνά συχνά έπαιρνε τη μορφή του, όταν ήθελε να δώσει συμβουλές
στο γιο του Οδυσσέα.

19
Μήδεια: Κόρη του Αιήτη, βασιλιάς της Κολχίδας. Βοήθησε τον Ιάσονα να πάρει το
χρυσόμαλλο δέρας με τις μαγικές δυνάμεις που είχε. Ήρθε με τον ήρωα στην Ελλάδα.
Όταν ο Πελίας δεν έδωσε το θρόνο στον Ιάσονα έφυγαν για την Κόρινθο, αφού
πρώτα η Μήδεια προκάλεσε το θάνατο του Πελία. Δέκα χρόνια έζησαν στην Κόρινθο
ευτυχισμένοι, αλλά όταν ο Ιάσονας θέλησε να παντρευτεί την Γλαύκη, η Μήδεια την
σκότωσε. Για να εκδικηθεί τον άντρα της σκότωσε και τα παιδιά τους. Μετά
παντρεύτηκε τον Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας, αλλά θέλησε να βλάψει τον Θησέα και
ο Αιγέας την έδιωξε.
Μήτη: Γυναίκα του Δία, μητέρα της Αθηνάς, που ο Δίας την κατάπιε από φόβο μην
γεννήσει γιο που ο χρησμός έλεγε ότι θα του πάρει τον θρόνο. Τελικά η Αθηνά βγήκε
απ’ το κεφάλι του Δία, ενώ η Μήτη έμεινε μέσα του και αντιπροσωπεύει τη φρόνηση
και τη σοφία του Δία.
Μίδας: Βασιλιάς της Φρυγίας, πολύ πλούσιος, που ο Διόνυσος για να τον
ευχαριστήσει για τη φιλοξενία, τον αντάμειψε ότι να πιάνει να γίνεται χρυσός. Κάτι
που τελικά ήταν βάσανο για τον Μίδα, γι’ αυτό ο Διόνυσος τον απάλλαξε απ’ αυτή
την ιδιότητα.
Μίνωας: Βασιλιάς της Κρήτης. Γιος του Δία και της Ευρώπης, που το μεγάλωσε
όμως ο βασιλιάς Αστερίωνας που παντρεύτηκε την Ευρώπη, και τον διαδέχτηκε στο
θρόνο. Ο Ποσειδώνας του έστειλε ένα ταύρο για θυσία. Αυτός τον λυπήθηκε, δεν τον
θυσίασε και ο θεός θύμωσε. Ο ταύρος έγινε άγριος, προκαλούσε καταστροφές στην
Κρήτη και τελικά τον σκότωσε ο Ηρακλής. Ήταν σοφός και δίκαιος. Έφτιαξε νόμους
που βοηθούσαν στην ανάπτυξη της Κρήτης. Έκανε μεγάλο στόλο που ταξίδευε στο
Αιγαίο. Αργότερα, όταν διέφυγε ο Δαίδαλος, τον κυνήγησε στη Σικελία, όπου ο
Δαίδαλος τον σκότωσε. Μίνωας ήταν τ’ όνομα όλων των βασιλιάδων της Κρήτης.
Μινώταυρος: Μυθικό τέρας
με σώμα ανθρώπου και
κεφάλι ταύρου. Ο Μίνωας τον
έκλεισε στο λαβύρινθο. Τον
σκότωσε ο Θησέας όταν πήγε
στην Κρήτη για να
σταματήσει ο φόρος των νέων
Αθηναίων που ήταν
υποχρεωμένη η Αθήνα να
στέλνει κάθε χρόνο στο
Μίνωα, τους οποίους έτρωγε ο
Μινώταυρος.
Μίτος: Το κουβάρι, νήμα που
έδωσε η Αριάδνη, κόρη του
Μίνωα, στον Θησέα για να
βρει την έξοδο του
λαβύρινθου.
Μνηστήρες: Αρχοντόπουλα
που ζούσαν στο παλάτι του
Οδυσσέα, όταν αυτός έλειπε
και ήθελαν να παντρευτούν
την Πηνελόπη. Τους σκότωσε ο Οδυσσέας για να εκδικηθεί που έτρωγαν το βιός του
και ενοχλούσαν την Πηνελόπη.
Μοίρες: Θεότητες που όριζαν τη ζωή των ανθρώπων. Ήταν τρεις, η Κλωθώ που
καθόριζε τι θα συμβεί. Η Λάχεση που δίνει το μερίδιο στη ζωή και η Άτροπος που
φροντίζει να μην αλλάξει τίποτα απ’ όσα όρισαν οι άλλες δύο. Γονείς τους ήταν ο
Δίας και η Θέμιδα και σύμφωνα με άλλο μύθο το Έβενος και η Νύχτα.
Μορφέας: Γιος του Ύπνου που παρουσιαζόταν στα όνειρα των ανθρώπων.

20
Μούσες: Θεότητες που προστάτευαν τις τέχνες. Ήταν εννιά και ο μύθος λέει ότι ήταν
κόρες του Ουρανού και της Γαίας. Αρχηγός τους ήταν ο Απόλλωνας και τους άρεσε
να τριγυρίζουν στον Παρνασσό και στους Δελφούς. Οι Μούσες ήταν: Κλειώ της
Ιστορίας, Ευτέρπη της Μουσικής, Πολύμνια των ύμνων, Τερψιχόρη του χορού,
Ερατώ της λυρικής ποίησης, Μελπομένη της τραγωδίας, Θάλεια της κωμωδίας,
Ουρανία της αστρονομίας, Καλλιόπη της επικής ποίησης.(δες για κάθε μια χωριστά).
Μυθολογία: Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις των αρχαίων, με τους οποίους προσπαθούν
να εξηγήσουν τα άγνωστα φαινόμενα. Με τους μύθους προσωποποιείται η φύση, το
Σύμπαν, ο άψυχος κόσμος.
Μυρμιδόνες: Κάτοικοι της Φθίας, ο στρατός του Αχιλλέα που πήρε μέρος στον
Τρωικό πόλεμο με πενήντα καράβια.

Ν
Νάρκισσος: Πολύ όμορφος νέος, που τον αγάπησε η Ηχώ. Επειδή αρνήθηκε την
αγάπη της, αυτή χάθηκε κι έμεινε μόνο η φωνή της. Οι άλλες νύμφες ζήτησαν την
τιμωρία του. Όταν είδε τον εαυτό του στα νερά μιας πηγής τον ερωτεύτηκε.
Προσπάθησε να τον αγγίξει, δεν μπόρεσε και πέθανε από στεναχώρια.
Ναυσικά: Κόρη του
Αλκίνοου,του βασιλιά την
Φαιάκων. Αυτή βρήκε
λιπόθυμο τον Οδυσσέα, όταν
έπλενε στο ποτάμι τα ρούχα
με τις δούλες της. Τον
οδήγησε στο παλάτι του
πατέρα της που τον
φιλοξένησε και τον οδήγησε
την Ιθάκη.
Νέκταρ: Το ποτό των θεών,
που γινόταν με μέλι και είχε
χρώμα κόκκινο.
Νέμεα: Πανελλήνιοι αγώνες
που γινόταν κάθε δύο χρόνια
στη Νεμέα προς τιμή του Δία.
Ήταν αγώνες πάλης,
πυγμαχίας, τόξου, δίσκου,
ακοντίου, τρεξίματος και
άρματος. Ήταν όμως και
αγώνες μουσικής και
ποίησης. Το έπαθλο ήταν
στεφάνι από σέλινο.

21
Νεοπτόλεμος: Γιος του Αχιλλέα και της Δηιδάμειας, κόρη του Λυκομήδη, βασιλιά
της Σκύρου. Πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο και αντικατέστησε τον πατέρα του
όταν αυτός σκοτώθηκε από τον Πάρη. Ένας χρησμός έλεγε ότι δεν θα πέσει η Τροία
αν δεν πολεμήσει ο Νεοπτόλεμος. Γενναίος, ατρόμητος, ήταν από αυτούς που
κρύφτηκαν στον Δούρειο ίππο. Σκότωσε τον Πρίαμο και γκρέμισε απ’ τα τείχη τον
Αστυάνακτα, γιο του Έκτορα.
Νέσσος Κένταυρος: Άγριος και κακός, ο οποίος θέλησε να κλέψει τη Δηιάνειρα,
γυναίκα του Ηρακλή, και τον σκότωσε ο ήρωας. Έδωσε στη Δηιάνειρα το αίμα του
και της είπε πως έτσι θα κρατήσει τον άντρα της αλλά ήταν δηλητήριο που τελικά
προκάλεσε το θάνατο του Ηρακλή.
Νέστορας: Γιος του Νηλέα και της Χλωρίδας. Είχε πολεμήσει με τους Λαπίθες
ενάντια των Κενταύρων. Είχε πάρει μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και στον
Τρωικό πόλεμο. Αν και ήταν πια γέρος, στην Τροία ήταν πολύτιμος για τη σοφία, τις
συμβουλές και την αντρεία του.
Νεφέλη: Γυναίκα του βασιλιά του Ορχομενού, Αθάμαντα, μητέρα του Φρίξου και της
Έλλης. Όταν ο πατέρας τους πήγε να τους θυσιάσει παρασυρμένος από την δεύτερη
γυναίκα του Ινώ, η Νεφέλη τα έσωσε στέλνοντας το χρυσόμαλλο κριάρι για να
ξεφύγουν.
Νηλέας: Γιος του Ποσειδώνα, αδελφός του Πελία. Ο αδελφός του τον έδιωξε για να
πάρει το θρόνο και πήγε στη Μεσσήνη. Εκεί ίδρυσε το βασίλειο της Πύλου. Γιος του
ο Νέστορας.
Νηρέας: Θεός της θάλασσας, γιος του Πόντου και της Γαίας, προστάτης των
ναυτικών. Γυναίκα του ήταν η Δωρίδα και κόρες του οι πενήντα Νηρηίδες.
Νηρηίδες. Κόρες του Νηρέα και της Δωρίδας, που κατοικούσαν στα βάθη του
Αιγαίου. Προστάτευαν τους ναυτικούς και ασχολούνταν με την υφαντική. Πιο
γνωστές ήταν η Θέτιδα, η Αμφιτρίτη και η Γαλάτεια.
Νίκη: Η εμψύχωση της νίκης στη μάχη. Ένας μύθος λέει ότι ήταν κόρη του Άρη. Την
παρίσταναν με φτερά και στεφάνι στο κεφάλι. Γνωστή είναι η Νίκη της Σαμοθράκης.
Νύμφες: Κόρες του Δία κατά τον Όμηρο, κατώτερες θεότητες. Κατοικούσαν στα
βουνά, στα δάση, στα νησιά, σε δέντρα και σε πηγές. Ανάλογα με τον τόπο που
κατοικούσαν τις έλεγαν Δρυάδες, Ορειάδες, Ναπαίες, Αμαδρυάδες, Ναϊάδες κ.λ.π. Τις
φαντάζονταν όμορφες, νέες και βοηθοί των ανθρώπων. Προστάτευαν τη βλάστηση
και συνόδευαν τον Απόλλωνα, την Άρτεμη και τον Πάνα. Είχαν μαντικές ιδιότητες
και τις λάτρευαν μέσα σε σπηλιές, που τις έλεγαν νυμφαία.

Ξ
Ξάνθος: Ένα απ’ τα δύο αθάνατα άλογα του Αχιλλέα, που η Ήρα του είχε χαρίσει
ανθρώπινη φωνή και προμήνυσε το θάνατο του ήρωα. Το ίδιο όνομα είχε και το
άλογο του Έκτορα.

Ο
Οδυσσέας: Βασιλιάς της Ιθάκης, γιος του Λαέρτη και της Αντίκλειας. Γυναίκα του η
Πηνελόπη και γιος του ο Τηλέμαχος, που τον άφησε μωρό να πάει στην Τροία. Ένας
απ’ τους σπουδαιότερους ήρωες του Τρωικού πολέμου. Γνωστός για την εξυπνάδα
και την πονηριά του , συνετός και γενναίος. Δικό του σχέδιο ήταν ο Δούρειος ίππος.
Πήρε τα όπλα του Αχιλλέα, όταν αυτός σκοτώθηκε. Όταν τελείωσε ο πόλεμος έκανε
δέκα χρόνια να επιστρέψει στην Ιθάκη και πέρασε πολλές περιπέτειες. Μέρη που
περιπλανήθηκε ήταν η χώρα των Κικόνων, των Λωτοφάγων, στο νησί των

22
 Κυκλώπων, στην χώρα των
Λαιστρυγόνων, στο νησί του Αιόλου,
του Ήλιου και της Κίρκης. Ακόμη πήγε
στον Άδη όπου συνάντησε το μάντη
Τειρεσία και τη μητέρα του. Πέρασε
απ’ το νησί των Σειρήνων και απ’ τη
Σκύλλα και Χάρυβδη. Τελευταίο μέρος
που έφτασε μόνος χωρίς συντρόφους
ήταν το νησί της Καλυψώς, όπου
έμεινε εφτά χρόνια. Η Καλυψώ αν και
δεν ήθελε να φύγει, επειδή τον
αγαπούσε, τον βοήθησε τελικά, όπως
διέταξαν οι θεοί. Ο Οδυσσέας έφτασε
στο νησί των Φαιάκων κι από κει στην
Ιθάκη. Βρήκε τον πατέρα, το γιο του,
τη γυναίκα του, αλλά και τους
μνηστήρες που τους σκότωσε όλους
γιατί ξόδευαν την περιουσία και
ήθελαν για γυναίκα τους την
Πηνελόπη.
Οδύσσεια: Έργο του Ομήρου, έπος,
όπως ονομάζεται, που περιγράφει τα
βάσανα του Οδυσσέα κατά την επιστροφή του απ’ την Τροία. Χωρίζεται σε 24 μέρη,
όσα τα γράμματα της αλφαβήτας, που λέγονται ραψωδίες.
Οινέας: Βασιλιάς της Αιτωλίας, πατέρας της Δηιάνειρας, που ήταν γυναίκα του
Ηρακλή.
Οινότροπες: Κόρες του Άνιου, ιερέα του Απόλλωνα στη Δήλο. Ήταν τρεις και είχαν
το χάρισμα η πρώτη, η Σπερπώ, να πιάνει χώμα και να γίνεται σιτάρι, η Ελαΐδα να
πιάνει χώμα και να γίνεται λάδι και η Οινώ να πιάνει χώμα και να γίνεται κρασί. Τον
τελευταίο χρόνο του πολέμου, που οι Έλληνες δεν είχαν τρόφιμα, ο Αγαμέμνονας
έστειλε ένα καράβι να φέρει τις Οινοτρόπες στην Τροία. Αυτές δεν ήθελαν και
παρακάλεσαν το Διόνυσο να τις βοηθήσει. Αυτός τις έκανε περιστέρια και γύρισαν
στη Δήλο.
Ολυμπία: Περιοχή της Ηλίδας, ανάμεσα στον Αλφειό και τον Κλαδεό ποταμό. Εκεί
υπήρχαν πολλοί ναοί, αφιερωμένοι στους θεούς του Ολύμπου, με πιο σπουδαίο το
ναό του Δία. Μεγάλο θρησκευτικό κέντρο, όπου γίνονταν οι Ολυμπιακοί αγώνες.
Ολυμπιακοί αγώνες: Οι σπουδαιότεροι αγώνες της αρχαιότητας. Γίνονταν κάθε
τέσσερα χρόνια προς τιμή του Δία. Ιδρυτής φαίνεται ο Ηρακλής αν και υπάρχουν κι
άλλες εκδοχές. Όσο διαρκούσαν οι αγώνες σταματούσαν οι πόλεμοι. Το βραβείο ήταν
στεφάνι από κότινο, δηλαδή άγρια ελιά.
Όλυμπος: Βουνό της Θεσσαλίας, όπου κατά τη μυθολογία κατοικούσαν οι δώδεκα
θεοί. Από κει πολέμησαν οι γιοι του Κρόνου ενάντια των Τιτάνων που βρίσκονταν
στην Όθρυ.
Όμηρος: Μεγάλος ποιητής της αρχαιότητας. Έργα του η Ιλιάδα, που περιγράφει τον
Τρωικό πόλεμο και η Οδύσσεια, που διηγείται τις περιπέτειες του Οδυσσέα.
Μοναδικά έργα, αξιοθαύμαστα απ’ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα
Ομφαλοί: Ιερές πέτρες που βρίσκονταν στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς και το
θεωρούσαν κέντρο της γης.
Ορειάδες: Νύμφες που κατοικούσαν στα βουνά.
Ορέστης: Γιος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας που σκότωσε τη μητέρα του
για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του. Γνωστή είναι η φιλία του με τον Πυλάδη,
που ήταν ξάδελφός του.

23
Όρθος ή Όρθρος: Ο σκύλος του Γηρυόνη που φύλαγε τα βόδια του. Ήταν πελώριος
με δύο κεφάλια. Τον σκότωσε ο Ηρακλής στο δέκατο άθλο του, όταν άρπαξε τα βόδια
του Γηρυόνη.
Ορφέας: Γιος της μούσας Καλλιόπης, άντρας της Ευρυδίκης. Ήταν σπουδαίος
μουσικός. Πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και με τη μουσική του ζάλισε
το δράκο για να αρπάξει ο Ιάσονας το δέρας. Μάγευε ζωντανά και άψυχα με το
τραγούδι του. Ο μύθος λέει ότι η γυναίκα του πέθανε από δάγκωμα φιδιού. Ο Ορφέας
που την αγαπούσε πολύ, τριγύριζε απελπισμένος και πήγε ως τον κάτω κόσμο. Ο
Πλούτωνας τον λυπήθηκε και τον άφησε να πάρει την Ευρυδίκη στον πάνω κόσμο,
με τον όρο να μην την κοιτάξει μέχρι να βγουν στο φως. Ο Ορφέας όμως δεν άντεξε,
γύρισε να την δει κι εκείνη εξαφανίστηκε για πάντα. Ο Ορφέας πέθανε από
απελπισία.
Ορχομενός: Πόλη της Βοιωτίας, βασιλιάς της ήταν ο Αθάμας, πατέρας του Φρίξου
και της Έλλης.
Όσσα: Βουνό της Θεσσαλίας που κατοικούσαν οι Κένταυροι. Χωρίζεται απ’ τον
Όλυμπο με την κοιλάδα των Τεμπών.
Ουρανία: Μια από της εννιά μούσες, που προστάτευε την αστρονομία. Σύμβολά της
η σφαίρα, ο διαβήτης και ένα μικρό ραβδί.
Ουρανός: Σύζυγος της Γαίας που μαζί απέκτησαν τους έξι Τιτάνες, έξι Τιτανίδες,
τους τρεις Κύκλωπες και τους τρεις Εκατόγχειρες. Απ’ τα κομμάτια του γεννήθηκε η
Αφροδίτη. Τον διαδέχτηκε στην εξουσία ο Κρόνος.
.

Π
Παλαμήδης: Γιος του Ναύπλιου ήρωας του Τρωικού πολέμου. Θεωρείται εφευρέτης
του αλφαβήτου, των αριθμών, του μέτρου, των νομισμάτων και της διαίρεσης του
έτους. Ξεχώριζε για την σοφία του και την εξυπνάδα του.
Παναθήναια: Μεγάλη γιορτή της Αθήνας προς τιμή της Αθηνάς. Ιδρυτής ήταν ο
Εριχθόνιος, αλλά ο Θησέας τα έδωσε αίγλη, όταν ένωσε όλες τις φυλές της Αττικής
σε μια πόλη. Ήταν τα μικρά Παναθήναια που τα γιόρταζαν κάθε χρόνο για δύο μέρες
και τα Μεγάλα που τα γιόρταζαν κάθε τέσσερα χρόνια για τέσσερις μέρες. Το
βραβείο για τους νικητές ήταν ένας αμφορέας γεμάτος λάδι απ’ την ιερή ελιά της
Αθηνάς. Ξεχώριζε η πομπή των Παναθηναίων, που μετέφεραν το πέπλο της Αθηνάς
Παλιάδας και έντυναν μ’ αυτό το ξύλινο άγαλμά της(ξόανο), που βρισκόταν στο
Ερέχθειο. Το πέπλο το ύφαιναν όλο το χρόνο νέες κοπέλες, οι Εργατίνες. Μπροστά
στην πομπή πήγαιναν οι ιερείς, οι άρχοντες της πόλης και οι υπηρέτες της λατρείας.
Μετά νέοι άρχοντες έφιπποι, μετά οι κόρες των ελεύθερων πολιτών και οι κόρες των
μετοίκων(των ξένων κατοίκων). Ακολουθούσαν τα ζώα της θυσίας, οι μουσικοί και
τελευταίοι οι νικητές των αγώνων.
Πάνας: Γιος του Ερμή, θεός των δασών και των κοπαδιών. Τον φαντάζονταν με σώμα
ανθρώπου, με πόδια και αυτιά τράγου, κέρατα και ουρά κατσίκας. Τρόμαζε τους
διαβάτες και τους εχθρούς του. Λέγεται ότι τρόμαξε τους Πέρσες στη μάχη του
Μαραθώνα και για ανταμοιβή οι Αθηναίοι του έφτιαξαν ιερό σε μια σπηλιά στην
Ακρόπολη. Είχε και προφητικές ιδιότητες, τον λάτρευαν κυρίως στην Αρκαδία.
Πανδώρα: Η πρώτη γυναίκα του κόσμου. Όλοι οι θεοί της χάρισαν αρετές, εκτός από
τον Ερμή που της έδωσε την πονηριά και το ψέμα. Ήταν γυναίκα του Επιμηθέα.
Κόρη της ήταν η Πύρρα, η γυναίκα του Δευκαλίωνα. Ο Δίας της δώρισε ένα πιθάρι
και της είπε να μην το ανοίξει. Αυτή από περιέργεια το άνοιξε και βγήκαν όλες οι
συμφορές που ήταν μέσα. Έμεινε μέσα η Ελπίδα, το μόνο αγαθό που απόμεινε στους
ανθρώπους.

24
Πανοπλία: Όλα τα όπλα των αρχαίων πολεμιστών.
Πάρης: Γιος του Πριάμου και της Εκάβης. Άλλο όνομα που είχε ήταν Αλέξανδρος. Η
Εκάβη είχε δει ένα όνειρο ότι ο Πάρης θα προκαλούσε την καταστροφή τους, γι’ αυτό
τον άφησε στο βουνό Ίδη της Τροίας, όπου έβοσκε ζώα. Ήταν ο κριτής ανάμεσα σε
τρεις θεές, Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη για το ποια θα πάρει το μήλο της Έριδας στο
γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας. Το έδωσε στην Αφροδίτη, που του υποσχέθηκε ότι
θα του δώσει την πιο όμορφη γυναίκα. Η Ήρα και η Αθηνά θύμωσαν και γι’ αυτό
στον Τρωικό πόλεμο πήγαν με τους Έλληνες. Ο Πάρης έκλεψε την ωραία Ελένη,
βασίλισσα της Σπάρτης, γεγονός που θύμωσε τον άντρα της Μενέλαο κι έτσι
ξεκίνησε ο πόλεμος που κατέστρεψε την Τροία, όπως το είχε δει στο όνειρό της η
Εκάβη. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει δειλό και τεμπέλη, αν και ήξερε την πολεμική
τέχνη. Ο Πάρης σκότωσε τον Αχιλλέα ρίχνοντας ένα βέλος στο αδύνατο σημείο του,
την φτέρνα με τη βοήθεια του Απόλλωνα. Τον Πάρη τον σκότωσε ο Φιλοκτήτης.
Πάτροκλος: Ο
καλύτερος φίλος του
Αχιλλέα. Όταν ο ήρωας
θύμωσε, γιατί ο
Αγαμέμνονας του πήρε
την σκλάβα Βρισηίδα
αποσύρθηκε απ’ τη
μάχη και οι Έλληνες
άρχισαν να χάνουν. Ο
Πάτροκλος ζήτησε απ’
το φίλο του την
πανοπλία του να βγει
να πολεμήσει. Οι
Τρώες νόμιζαν ότι
είναι ο Αχιλλέας και
τρόμαξαν. Τον
σκότωσε ο Έκτορας
προκαλώντας το θυμό
του Αχιλλέα.
Πελίας: Βασιλιάς της
Ιωλκού. Αδελφός του ο
Νηλέας, που ο Πελίας
τον έδιωξε στη
Μεσσήνη για να πάρει
την εξουσία. Έδιωξε
και τον άλλο αδελφό
του, τον Αίσονα κι
έγινε βασιλιάς της
Ιωλκού. Κόρη του ήταν
η Άλκηστη. Υπήρχε ένας χρησμός που έλεγε ότι θα χάσει το θρόνο του από έναν
μονοσάνδαλο, γι’ αυτό όταν εμφανίστηκε μπροστά του μ’ ένα σανδάλι ο ανιψιός του
Ιάσονας, γιος του Αίσονα και ζήτησε το θρόνο τον έστειλε στην Κολχίδα να φέρει το
χρυσόμαλλο δέρας, ελπίζοντας ότι θα σκοτωθεί . Ο Ιάσονας επέστρεψε μετά από ένα
δύσκολο ταξίδι και ζήτησε το θρόνο, όπως του είχε υποσχεθεί. Ο Πελίας αρνήθηκε
και η Μήδεια για εκδίκηση προκάλεσε το θάνατό του.
Περίβοια: Κόρη του βασιλιά των Μεγάρων. Όταν το καράβι με το Θησέα και τους
νέους πήγαινε στην Κρήτη για την θυσία λέγεται ότι ήταν μέσα κι ο Μίνωας.
Φτάνοντας στα Μέγαρα, ο Μίνωας θαύμασε την ομορφιά της Περίβοιας, η οποία
τρόμαξε και ζήτησε την βοήθεια του Θησέα, που είπε στο Μίνωα «Συγκρατήσου,

25
γιατί εσύ αν είσαι γιος του Δία, εγώ είμαι του Ποσειδώνα και θα δοκιμάσεις τη
δύναμη των χεριών μου»
Περικεφαλαία: Το κράνος των αρχαίων πολεμιστών.
Περιφήτης: Φοβερός ληστής που έμενε κοντά στην Επίδαυρο. Σκότωσε τους
περαστικούς μ’ ένα σιδερένιο ρόπαλο. Τον σκότωσε ο Θησέας.
Περσέας: Γιος του Δία και της Δανάης. Ο μύθος λέει ότι σκότωσε τη Μέδουσα, με τη
βοήθεια της Αθηνάς και του Ερμή. Για να μην κοιτάξει τη Μέδουσα, γιατί όποιος την
κοίταζε απολιθωνόταν, χρησιμοποίησε μια χάλκινη ασπίδα για καθρέφτη. Έτσι
κατάφερε και την σκότωσε . Στην επιστροφή πήγε από τη χώρα τον Αιθιόπων και
παντρεύτηκε τη βασιλοπούλα Ανδρομέδα. Θεωρείται ιδρυτής των Μυκηνών.
Περσεφόνη: Κόρη της Δήμητρας και του Δία, γυναίκα του Πλούτωνα. Ο Πλούτωνας
την ερωτεύτηκε και την έκλεψε. Η Δήμητρα την έψαχνε παντού, Ο Ήλιος της είπε τι
συνέβη και η θεά ζήτησε απ’ τον Δία να διατάξει τον Πλούτωνα να την δώσει πίσω. Ο
Δίας δέχτηκε να την βοηθήσει. Ο Ερμής μετέφερε την απόφαση του Δία στον
Πλούτωνα κι έτσι αναγκάστηκε να την αφήσει. Φεύγοντας όμως της έδωσε λίγα
σπόρια από ρόδια να μην τον ξεχάσει. Ο Δίας τελικά καθόρισε να μένει τρεις μήνες
στον κάτω κόσμο και τους υπόλοιπους στη γη. Αυτός ο μύθος συνδέεται με τη
βλάστηση της γης, γιατί όταν έλειπε η Δήμητρα λυπημένη δεν άφηνε τη γη να
βλαστήσει. Την λάτρευαν στην Ελευσίνα μαζί με τη Δήμητρα.
Πήγασος: Φτερωτό άλογο, γιος του Ποσειδώνα και της Μέδουσας, που γεννήθηκε
απ’ το αίμα της Μέδουσας όταν την σκότωσε ο Περσέας. Ανήκε στο Βελλεροφόντη.
Πηλέας: Βασιλιάς των Μυρμιδόνων στην χώρα της Φθίας. Πρώτη του γυναίκα ήταν
η Αντιγόνη και απέκτησαν και μια κόρη την Πολυδώρα. Κάποτε τον φιλοξένησε ο
βασιλιάς της Ιωλκού Άκαστος. Η γυναίκα του Άκαστου, η Αστυδάμεια τον αγάπησε,
αλλά αυτός αρνήθηκε την αγάπη της. Τότε αυτή τον συκοφάντησε και στην Αντιγόνη
και στον Άκαστο. Η Αντιγόνη αυτοκτόνησε κι ο Άκαστος τον έδιωξε και προσπάθησε
να τον εξοντώσει. Τον έσωσε ο Κένταυρος Χείρωνας. Η Ήρα του έδωσε για γυναίκα
τη Θέτιδα. Γιος του ο Αχιλλέας.
Πήλιο: Βουνό της Θεσσαλίας με πλούσια βλάστηση. Απ’ τα δέντρα των δασών του
φτιάχτηκε η Αργώ. Είχε πολλά βότανα και εκεί κατοικούσε ο Κένταυρος Χείρωνας.
Πηνειός: Ποταμός της Θεσσαλίας. Ο μύθος λέει ότι ήταν γιος του Δία και της
Πίνδου. Ήταν ένα όμορφο παλικάρι που ζούσε στην Πίνδο και του άρεζε να κυνηγά.
Αγάπησε τη Νηρηίδα Κρέουσα και απέκτησαν ένα γιο
τον Υψέα, τον πρώτο βασιλιά των Λαπιθών. Η
Κρέουσα όμως ήθελε να γυρίσει στα παλάτια του
πατέρα της, Νηρέα, κι έτσι έφυγε. Ο Πηνειός
στεναχωρήθηκε πολύ και ο Δίας, που τον λυπήθηκε τον
έκανε ποταμό για να συναντά την γυναίκα του στη
θάλασσα.
Πηνελόπη: Γυναίκα του Οδυσσέα. Γνωστή για την
πίστη στον άντρα της που τον περίμενε είκοσι χρόνια
να γυρίσει από την Τροία. Επειδή ο Οδυσσέας άργησε
να επιστρέψει, τον νόμισαν για νεκρό και στο παλάτι
του μαζεύτηκαν πολλά αρχοντόπουλα απ’ την Ιθάκη
και τα γύρω νησιά, για να παντρευτούν την Πηνελόπη
και να πάρουν τον θρόνο. Η Πηνελόπη δε διάλεγε κι
έλεγε να περιμένουν μέχρι να τελειώσει το υφαντό της.
Το πρωί ύφαινε, το βράδυ όμως το ξήλωνε για να μην
τελειώσει ποτέ κι αναγκαστεί να διαλέξει. Ήλπιζε ότι
θα γυρίσει ο Οδυσσέας. Γιος τους ήταν ο Τηλέμαχος.
Πιτθέας: Βασιλιάς της Τροιζήνας, πατέρας της Αίθρας
και παππούς του Θησέα.

26
Πλούτωνας: Θεός του κάτω κόσμου.(Δες Άδης)
Πολύμνια: Μια από τις εννιά μούσες. Προστάτευε τους ύμνους και τα τραγούδια που
γράφονταν για τους θεούς και τους ήρωες.
Πολύφημος: Γιος του Ποσειδώνα. Φύλαγε κοπάδια στο νησί Θρινακία. Είχε μόνο
ένα μάτι στο μέτωπο και είχε τρομακτική όψη. Ο Οδυσσέας πήγε στο νησί του και ο
Πολύφημος έφαγε έξι συντρόφους του. Ο Οδυσσέας κατάφερε να τον ξεγελάσει. Τον
μέθυσε, τον τύφλωσε κι έφυγαν από την σπηλιά του κρυμμένοι στις κοιλιές των
προβάτων. Φεύγοντας του αποκάλυψε ποιος ήταν, γιατί στην αρχή του είπε ότι τον
λένε Κανένα. Προκάλεσε το θυμό του Κύκλωπα, που ζήτησε απ’ τον Ποσειδώνα να
εμποδίσει την επιστροφή του στην Ιθάκη. Κι αν αυτό δε γίνεται, να επιστρέψει μόνος
χωρίς συντρόφους.
Πόντος: Πατέρας του Νηρέα. Μητέρα του η Γαία και ήταν η προσωποποίηση της
θάλασσας.
Ποσειδώνας: Γιος του Κρόνου και της Ρέας,
αδελφός του Δία, του Πλούτωνα, της Δήμητρας,
της Ήρας και της Εστίας. Θεός της θάλασσας και
των νερών. Κατοικούσε σε χρυσό παλάτι στη
θάλασσα. Γυναίκα του ήταν η Αμφιτρίτη. Δέχτηκε
την εξουσία του Δία και έπαιρνε μέρος στις
συνελεύσεις των θεών στον Όλυμπο. Με την
τρίαινα του προκαλούσε σεισμούς, εκρήξεις
ηφαιστείων και θαλασσοταραχές. Προστάτευε
ναυτικούς και ψαράδες. Ήταν κυρίαρχος λοιπόν
όλων των καιρικών φαινομένων. Ήταν ακόμα
προστάτης των αλόγων και των ιπποδρομιών.
Παιδιά του άλλωστε ήταν τα μυθικά άλογα
Πήγασος και Αρίωνας. Γιορτή προς τιμή του ήταν
τα Ίσθμια. Σύμβολά του το δελφίνι, το πεύκο, το
άλογο και βέβαια η τρίαινα. Γνωστός είναι ο
μύθος για τον αγώνα του με την Αθηνά για την ονομασία της Αθήνας, όπου πρόσφερε
στην πόλη ένα άλογο, αλλά έχασε.
Πρίαμος: Βασιλιάς της Τροίας. Γιος του Λαομέδοντα. Σύζυγός του ήταν η Εκάβη.
Είχε πολλά παιδιά, αλλά τα πιο γνωστά ήταν ο Έκτορας και ο Πάρης. Ήταν σοφός,
δίκαιος και πράος. Στον Τρωικό πόλεμο ήταν πια γέρος. Όταν ο Αχιλλέας σκότωσε
τον Έκτορα, πήγε με δώρα και με πολλά παρακάλια έπεισε τον Αχιλλέα να του δώσει
το νεκρό σώμα του παιδιού του να το θάψει με τιμές. Ο μύθος λέει ότι τον σκότωσε ο
Νεοπτόλεμος.
Προϊστορία: Η περίοδος της ιστορίας των ανθρώπων που δεν υπήρχε γραφή και
ζούσαν αρχικά στις σπηλιές χρησιμοποιώντας την πέτρα(Παλαιολιθική εποχή)κι
αργότερα σε οικισμούς(Νεολιθική). Η επόμενη περίοδος της προϊστορίας είναι η
εποχή του Χαλκού, που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν εργαλεία από μέταλλο.
Προκρούστης: Φοβερός ληστής που ζούσε κοντά στα Μέγαρα. Σκότωνε τους
περαστικούς με φοβερό τρόπο. Τους ξάπλωνε σ’ ένα κρεβάτι τους μικροσκοπικούς
τους τραβούσε στα πόδια μέχρι να πεθάνουν. Τους ψηλούς τους έκοβε τα πόδια. Τον
σκότωσε ο Θησέας με τον ίδιο φρικτό τρόπο.
Προμηθέας: Γιος του Ιαπετού και αδελφός του Επιμηθέα και του Άτλαντα. Γιος του
ήταν ο Δευκαλίωνας, που θεωρείται πρόγονος των ανθρώπων. Ο Προμηθέας έκλεψε
τη φωτιά απ’ τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους. Ο Δίας θύμωσε και τον
τιμώρησε σκληρά. Έβαλε να τον δέσουν στον Καύκασο κι ένας αετός του έτρωγε
κάθε μέρα το συκώτι. Ο Ηρακλής τον απελευθέρωσε απ’ το μαρτύριο.

27
Πρωτέας: Γιος του Ωκεανού και της Θέτιδας, θεός της θάλασσας που πρόσεχε τα
θαλάσσια ζώα του Ποσειδώνα. Είχε προφητικές ικανότητες και το χάρισμα να
μεταμορφώνεται σε οποιοδήποτε ζώο.
Πρωτεσίλαος: Ήρωας του Τρωικού πολέμου, απ’ την Φυλάκη της Θεσσαλίας.
Αρχηγός των Θεσσαλών στην Τροία. Ένας μύθος έλεγε ότι όποιος πατήσει πρώτος
στη γη της Τροίας θα σκοτωθεί. Κανένας λοιπόν δεν έβγαινε απ’ τα καράβια. Ο
Οδυσσέας πέταξε μια ασπίδα και πάτησε πάνω της. Ο Πρωτεσίλαος παρασύρθηκε
νομίζοντας ότι πάτησε στο έδαφος, βγήκε έξω και αμέσως σκοτώθηκε απ’ τα βέλη
των Τρώων.
Πυθία: Η ιέρεια του ιερού του Απόλλωνα στους Δελφούς, που έδινε τους χρησμούς.
Καθόταν πάνω στο μαντικό τρίποδα και μασούσε φύλλα δάφνης. Έλεγε λόγια πότε
ασυνάρτητα και πότε με σημασία. Το σημαντικό ήταν ότι οι χρησμοί της επηρέαζαν
τη ζωή των ελλήνων. Κοντά της ήταν μόνο ο ιερέας που ερμήνευε τα λόγια της.
Πύθια: Αγώνες προς τιμή του Απόλλωνα. Γινόταν κάθε οχτώ χρόνια στους Δελφούς.
Στην αρχή ήταν αγώνες μουσική και τεχνών. Αργότερα έγιναν και αθλητικοί. Έπαθλο
ήταν στεφάνι δάφνης.
Πύθωνας: Δράκος, δηλαδή φίδι, που γεννήθηκε απ’ τη γη. Είχε εκατό κεφάλια και
ζούσε σε μια σπηλιά, στον Παρνασσό. Τον έστειλε η Ήρα για να σκοτώσει τη Λητώ.
Τον σκότωσε τελικά ο Απόλλωνας. Ο μύθος λέει ότι οι αγώνες, τα Πύθια, τα ίδρυσε ο
Απόλλωνας για να θυμάται ο κόσμος τη νίκη του ενάντια στον Πύθωνα.
Πύρρα: Γυναίκα του Δευκαλίωνα, που κλείστηκε μαζί του στην κιβωτό, όταν ο Δίας
έκανε τον κατακλυσμό. Μετά τον κατακλυσμό ζήτησαν απ’ τον Δία να δώσει κι
άλλους ανθρώπους. Αυτός τους είπε να πετάνε πέτρες, χωρίς να κοιτάνε πίσω. Απ’ τις
πέτρες της Πύρρας έγιναν οι γυναίκες. Γιος της ο Έλληνας.

Ρ
Ραδάμανθης: Γιος του Δία και της Ευρώπης. Τον μεγάλωσε στην Κρήτη ο βασιλιάς
Αστερίωνας, που παντρεύτηκε την Ευρώπη. Αδέλφια του ήταν ο Μίνωας και ο
Σαρπηδόνας. Διακρινόταν για την δικαιοσύνη του. Λένε μάλιστα ότι αυτό έφτιαξε
τους νόμους της Κρήτης. Ήταν ένας από τους τρεις δικαστές του Άδη. Οι άλλοι ήταν
ο Μίνωας και ο Αιακός.
Ραψωδός: Αυτός που απήγγειλε ποιήματα ή επικά έργα, κυρίως τα έπη του Ομήρου.
Ρέα: Μια από τις έξι Τιτανίδες, κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Αδελφή και
ταυτόχρονα γυναίκα του
Κρόνου. Παιδιά τους ο
Δίας, ο Ποσειδώνας, ο
Πλούτωνας, η Ήρα, η
Δήμητρα και η Εστία. Ο
Κρόνος κατάπινε τα παιδιά
του για να μην του πάρουν
την εξουσία. Η Ρέα όμως
έκρυψε το Δία σε μια σπηλιά
στην Κρήτη και έδωσε στον
Κρόνο μια φασκιωμένη
πέτρα ξεγελώντας τον. Έτσι
ο Δίας σώθηκε κι ανατράφηκε
με το γάλα της Αμάλθειας
κατσίκας. Η Ρέα θεωρείται

28
μητέρα όλων των θεών και συχνά την ταύτιζαν με την Κυβέλη, που την λάτρευαν στη
Φρυγία.

Σ
Σάτυροι: Οι ακόλουθοι του Διόνυσου. Αγαπούσαν το χορό, το γλέντι, το κρασί. Τους
φαντάζονταν τριχωτούς με αυτά και ουρά τράγου.
Σειληνοί: Ακόλουθοι του Διόνυσου, όπως και οι Σάτυροι, με σώμα ανθρώπινο, αυτιά
και ουρά αλόγου. Συνδέονταν με τις Νύμφες των πηγών και είχαν μαντικές
ικανότητες.
Σειρήνες: Μυθικά πλάσματα με σώμα
πουλιού και πρόσωπο γυναίκας.
Κατοικούσαν κοντά στη Σικελία και με
τα τραγούδια τους μάγευαν τους
ναυτικούς, που έτρεχαν προς το μέρος
τους και τους σκότωναν. Μόνο ο
Οδυσσέας κατάφερε ν’ ακούσει το
τραγούδι τους και να ξεφύγει.
Σεμέλη: Κόρη του βασιλιά της Θήβας
Κάδμου, που την αγάπησε ο Δίας. Όταν
περίμενε το παιδί του Θεού, η Ήρα
ζήλεψε και προκάλεσε με τέχνασμα το
θάνατό της. Πεθαίνοντας γέννησε το
Διόνυσο πριν την ώρα του, Μέχρι να
συμπληρωθούν οι εννιά μήνες ο Δίας
έδεσε το βρέφος στο μηρό του.
Σίνης: Ληστής που έμενε κοντά στην Κόρινθο. Ο μύθος λέει ότι έδενε τους
περαστικούς στα κλαδιά δύο πεύκων και μετά τα ελευθέρωνε, ώστε να πεθαίνουν με
φρικτό θάνατο. Τον σκότωσε ο Θησέας.
Σίσυφος: Γιος του Αίολου, πατέρας του Γλαύκου και ιδρυτής της Κορίνθου.
Αγαπούσε τα πλούτη και ήταν πανούργος. Επειδή πρόδωσε τα μυστικά των θεών
στους ανθρώπους τιμωρήθηκε από τον Δία να κυλάει ένας βράχος στην πλαγιά ενός
λόφου στον Άδη και μόλις φτάνει στην κορυφή, ο βράχος να πέφτει πάλι κάτω. Ο
μύθος μας λέει ακόμα ότι ήταν ο ιδρυτής των αγώνων στα Ίσθμια.
Σκίρωνας: Ληστής που κατοικούσε κοντά στα Μέγαρα. Έβαζε τους περαστικούς να
του πλένουν τα πόδια και ξαφνικά τους κλωτσούσε και τους γκρέμιζε στη θάλασσα,
όπου βρισκόταν μια θαλάσσια χελώνα που τους έτρωγε. Τον σκότωσε με τον ίδιο
τρόπο ο Θησέας.
Σκύλλα: Θαλάσσιο τέρας με δώδεκα πόδια και έξι κεφάλια σκύλου. Κατοικούσε σε
μια σπηλιά κοντά στη Σικελίας, απέναντι απ’ τη Χάρυβδη και προκαλούσαν τον φόβο
των ναυτικών.
Στύγα: Ποταμός του Άδη. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι όποιος πιει απ’ το νερό της
πέθαινε. Στη Στύγα οι θεοί έπαιρναν τον μεγαλύτερο όρκο τους που δεν μπορούσαν
να παραβούν.
Στυμφαλίδες όρνιθες: Τέρατα μυθικά. Ήταν πουλιά με φτερά, νύχια και ράμφος
σιδερένια. Ήταν πολλά και κρύβονταν σ’ ένα δάσος κοντά στη Στυμφαλία λίμνη.
Τρέφονταν με ανθρώπινες σάρκες. Τις σκότωσε ο Ηρακλής με τη βοήθεια της Αθηνάς
που του έδωσε ένα ζευγάρι χάλκινα κρόταλα. Ο ήρωας τα χτύπησε δυνατά,
κατόρθωσε να τις βγάλει απ’ το δάσος και τις σκότωσε με το τόξο του.
Συμπληγάδες πέτρες: Δυο βράχοι στην είσοδο του Ελλησπόντου, που οι αρχαίοι
πίστευαν ότι κινούνται πιο γρήγορα κι απ’ τον άνεμο και ανοιγόκλειναν. Κανείς δεν

29
μπορούσε να περάσει, χωρίς να τσακιστεί. Οι Αργοναύτες κατάφεραν να περάσουν
αφήνοντας πρώτα ένα περιστέρι, όπως τους συμβούλεψε ο μάντης Φινέας.
Σφίγγα: Τέρας της ελληνικής μυθολογίας με πρόσωπο γυναίκας, σώμα και ουρά
λιονταριού και φτερά πουλιού. Γονείς της ο Τυφώνας και η Έχιδνα. Κατοικούσε σ’
ένα βουνό στη Βοιωτία και στους διαβάτες έβαζε ένα αίνιγμα να το λύσουν. Το
αίνιγμα έλεγε: « Ποιο είναι εκείνο το ζώο που στην αρχή πάει με τα τέσσερα, μετά με
τα δύο και στο τέλος με τα τρία» Κανένας δεν μπορούσε να το λύσει και η Σφίγγα
τους σκότωνε. Τελικά το έλυσε ο Οιδίποδας που απάντησε ότι είναι ο άνθρωπος που
στην αρχή μπουσουλά, μετά περπατά κανονικά και στο τέλος με τη βοήθεια του
ραβδιού του περπατά. Μετά τη λύση του αινίγματος η Σφίγγα σκοτώθηκε.
Σχεδία: Πλεούμενο, πρόχειρα κατασκευασμένο με ξύλα. Με σχεδία έφυγε ο
Οδυσσέας απ’ το νησί της Καλυψώς.

Τ
Τάλως: Χάλκινος ήρωας που φύλαγε την Κρήτη κι έκανε τρεις φορές την ημέρα το
γύρο του νησιού εμποδίζοντας τα πλοία να πλησιάσουν. Τον Τάλω τον έφτιαξε ο
Ήφαιστος με διαταγή του Δία για να μην φύγει η Ευρώπη απ’ την Κρήτη. Είχε μόνο
μια φλέβα που ξεκινούσε απ’ το λαιμό κι έφτανε στον αστράγαλο κι έκλεινε με ένα
καρφί. Όταν ο Ιάσονας πέρασε με την Αργώ απ’ την Κρήτη τους πέταξε βράχους.
Τότε η Μήδεια με κόλπο τράβηξε το καρφί απ’ το πόδι του και ο Τάλως πέθανε.
Τάρταρα: Το κάτω μέρος του κόσμου, σκοτεινό και τρομακτικό. Είχε σιδερένιες
πόρτες και τείχη. Ήταν το αντίθετο του φωτεινού Ολύμπου. Εκεί πήγαιναν οι
αμαρτωλοί όταν πέθαιναν σε αντίθεση με τους καλούς που πήγαιναν στο νησί των
Μακάριων. Εκεί είχε φυλακίσει ο Ουρανός τους Κύκλωπες και ο Δίας τους Τιτάνες.
Τειρεσίας; Σπουδαίος μάντης από τη Θήβα. Η Ήρα τον τύφλωσε γιατί δεν την
υποστήριξε σ’ ένα καβγά με το Δία. Ο Δίας αντίθετα τον αντάμειψε με το χάρισμα
του μάντη. Όταν πέθανε και στον Άδη ήταν μάντης και πήγε να τον βρει ο Οδυσσέας
για να τον ρωτήσει για το μέλλον και την επιστροφή του στην Ιθάκη.
Τερψιχόρη: Μια από τις εννιά μούσες, που προστάτευε τις χορωδίες και το χορό.
Κρατούσε μια λύρα.
Τηλέμαχος: Γιος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης. Ο πατέρας του τον άφησε μωρό
για να πάει στην Τροία. Όταν μεγάλωσε η Αθηνά παίρνοντας τη μορφή του Μέντορα
τον έστειλε σε διάφορες πόλεις να ρωτήσει για τον Οδυσσέα. Όταν επέστρεψε, βρήκε
τον πατέρα του στην Ιθάκη και τον βοήθησε να σκοτώσει τους μνηστήρες.
Τιτάνες: Οι έξι γιοι του Ουρανού και της Γαίας. Με αρχηγό τον Κρόνο έδιωξαν τον
Ουρανό απ’ την εξουσία και κυβέρνησαν όλοι μαζί. Ο Κρόνος όμως αργότερα τους
έριξε στα Τάρταρα. Τελικά ο Δίας έδιωξε και τον Κρόνο και τον εξόρισε στα
Τάρταρα.
Τιτανίδες: Οι έξι κόρες του Ουρανού και της Γαίας. Πιο γνωστές είναι η Ρέα, η
Θέμιδα και η Μνημοσύνη, μητέρα των εννιά μουσών.
Τιτανομαχίες: Ο πόλεμος των Τιτάνων και θεών, όπου νίκησαν οι θεοί και έριξαν
τους Τιτάνες στα Τάρταρα.
Τόξο: Όπλο των αρχαίων πολεμιστών που πετούσαν τα βέλη.
Τρίτωνας: Θεός της θάλασσας, γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Οι
άνθρωποι των φαντάζονταν μεγαλόσωμο με σώμα άντρα ή αλόγου και ουρά ψαριού.
Σύμβολό του το κοχύλι με το οποίο προκαλεί τρικυμίες.
Τροία: Πόλη στα παράλια της Μ. Ασίας. Αλλιώς λεγόταν Ίλιο. Το 1870 ο Σλήμαν
έκανε ανασκαφές και την ανακάλυψε. Αναπτύχθηκε το 12ο π.χ αιώνα.
Τυνδάρεος: Πατέρας της Κλυταιμνήστρας, της ωραίας Ελένης του Κάστορα και
Πολυδεύκη (Διόσκουροι)

30
Τυφώνας: Μυθικό τέρας με εκατό κεφάλια φιδιού που απ’ τα στόματά τους έβγαζαν
φλόγες. Γιος της Γαίας και του Ταρτάρου, άντρας της Έχιδνας. Ήταν η
προσωποποίηση της καταιγίδας. Παιδιά του πολλά γνωστά τέρατα της αρχαιότητας,
όπως η Χίμαιρα, το λιοντάρι της Νεμέας, ο Όρθρος, ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα, η
Σφίγγα.
Τύχη: Κόρη του Ωκεανού ή της Νηρέας. Συνοδός του Πλούτωνα. Σύμβολά της το
κέρατο της Αμάλθειας ή της αφθονίας, το τιμόνι και ο τροχός.

Υ
Υάκινθος: Γιος της μούσας Κλειώς, πολύ όμορφος. Τον σκότωσε κατά λάθος ο
Απόλλωνας, αν και ήταν πολύ φίλοι. Απ’ το αίμα του βγήκε το γνωστό λουλούδι.
Υγεία: Κόρη του Ασκληπιού, που όλοι την αγαπούσαν και την τιμούσαν.
Ύλλος: Γιος του Ηρακλή και της Δηιάνειρας. Αρχηγός των Ηρακλειδών, των
απογόνων δηλαδή του Ηρακλή που εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο.
Ύπνος: Γιος του Ερέβους και της Νύχτας, αδελφός του θανάτου.
Υψέας . Ο πρώτος βασιλιάς των Λαπιθών, γιος του Πηνειού και της Κρέουσας.
Ίδρυσε το κράτος του στις πλαγιές της Όσσας και του Πηλίου.

Φ
Φαέθοντας: Γιος του ήλιου. Ζήτησε από τον πατέρα του να οδηγήσει τα άρματά του.
Ο Ήλιος πείστηκε απ’ τον πεισματάρη γιο του και του έδωσε το άρμα. Ο Φαέθοντας
όμως κατέβηκε τόσο χαμηλά στη γη και την έκαψε. Ο Δίας για να σταματήσει την
καταστροφή του έστειλε αστροπελέκι και τον σκότωσε. Οι αδελφές του οι Ηλιάδες
ήταν απαρηγόρητες και τελικά μεταμορφώθηκαν σε λεύκες.
Φαιά: Άγριο γουρούνι που σκορπούσε τον τρόμο και το σκότωσε ο Θησέας.
Φαίακες: Μυθικός, ναυτικός λαός. Ήταν ειρηνικός, χαρούμενος και φιλόξενος.
Βασιλιά τους ήταν ο Ναυσίθοος και αργότερα ο Αλκίνοος που φιλοξένησε τον
Οδυσσέα και τον έστειλε έπειτα με καράβι στην Ιθάκη.
Φαίδρα: Κόρη του Μίνωα, αδελφή της Αριάδνης και η δεύτερη γυναίκα του Θησέα.
Η Φαίδρα έγινε η αιτία να σκοτωθεί ο Ιππόλυτος, ο γιος του Θησέα από την πρώτη
του γυναίκα την Αντιόπη, και η Φαίδρα απ’ την στεναχώρια της αυτοκτόνησε.
Φερές: Πόλη της Θεσσαλίας, όπου βασιλιάς ήταν ο Άδμητος.
Φήμιος: Αοιδός στην Ιθάκη, που αναγκαζόταν να τραγουδά για τους μνηστήρες. Ο
Οδυσσέας τον λυπήθηκε και δεν τον σκότωσε, όταν τιμώρησε τους μνηστήρες.
Φθία: Η πρωτεύουσα της χώρας των Μυρμιδόνων στη Θεσσαλία, κοντά στο
Σπερχειό ποταμό. Βασιλιάς της ήταν ο Πηλέας. Ήταν το κράτος του Αχιλλέα και
πολλοί συγγραφείς λέγοντας Φθία, εννοούσαν την Ελλάδα.
Φιλοκτήτης: Φίλος του Ηρακλή και αργοναύτης. Λυπήθηκε τον Ηρακλή που
υπέφερε απ’ τους πόνους που προκαλούσε ο δηλητηριασμένος χιτώνας και άναψε τη
φωτιά να καεί. Εκείνος του έδωσε τα βέλη του να τον ευχαριστήσει.
Φινέας: Μάντης που συμβούλεψε τον Ιάσονα πώς να περάσει τις Συμπληγάδες
πέτρες, χωρίς να κινδυνέψει, στέλνοντας πρώτα ένα περιστέρι.
Φόβος: Γιος του Άρη, αδελφός του Δείμου(τρόμου). Συνόδευε πάντα τον Άρη.

31
Φοίνικες: Λαός που κατοικούσε στα παράλια της Αφρικής.
Φρίξος: Γιος του Αθάμαντα,
του βασιλιά του Ορχομενού
και της Νεφέλης. Αδελφός
της Έλλης. Όταν η Νεφέλη
πέθανε, ο πατέρας τους
παντρεύτηκε την Ινώ που
μισούσε τα παιδιά. Έπεισε
τον Αθάμαντα ότι αυτά είναι
η αιτία που δεν καρποφορεί η
γη, βάζοντας τους
αποσταλμένους του, που
είχαν πάει να πάρουν χρησμό
στο μαντείο των Δελφών, να
πουν ψέματα ότι πρέπει να
θυσιαστούν τα παιδιά για να
σταματήσει η ακαρπία. Την
ώρα που ήταν έτοιμη η θυσία,
η Νεφέλη έστειλε ένα
χρυσόμαλλο κριάρι και πήρε
τα παιδιά. Το κριάρι τα
κουβάλησε στην πλάτη του,
αλλά η Έλλη έπεσε στην
θάλασσα. Ο Φρίξος πήγε στην
Κολχίδα, θυσίασε το κριάρι στο Δία και πρόσφερε το δέρμα στο βασιλιά Αιήτη, που
το κρέμασε στην ιερή βελανιδιά του Άρη και το φυλούσε ένας δράκος. Το
χρυσόμαλλο δέρας έφερε αργότερα στην Ιωλκό ο Ιάσονας.
Χ
Χάος: Το αρχικό στάδιο του κόσμου.
Χάριτες: Συμβολίζουν τη γυναικεία χάρη. Κόρες του Ήλιου και της Αίγλης ή του Δία
και της Ευρυνόμης. Ήταν πολλές και ακολουθούσαν τη θεά Αφροδίτη. Πιο γνωστές
ήταν η Αγλαΐα, η Ευφροσύνη και η Θάλεια. Στην Αθήνα τις λάτρευαν με την Άρτεμη.
Χάροντας: Γιος του Ερέβους και της Νύχτας. Γέρος παράξενος, που παραλάμβανε
τις ψυχές από τον Ερμή. Μετά τις μετέφερε με βάρκα στον Άδη. Για ναύλα
πληρωνόταν ένα όβολο, που τοποθετούσαν οι συγγενείς του νεκρού στο στόμα του.
Χάρυβδη: Θαλάσσιο μυθικό τέρας που κατοικούσε απέναντι από την Σκύλλα.
Έβγαινε τρεις φορές τη μέρα απ’ την σπηλιά της και κατάπινε τα καράβια. Μαζί με τη
Σκύλλα ήταν ο φόβος των ναυτικών. Ο Οδυσσέας κατάφερε να περάσει από κει με τις
συμβουλές της Κίρκης.
Χείρωνας: Κένταυρος, γιος του Κρόνου και της Φιλύρας. Οι Κένταυροι ήταν άγριοι,
αλλά ο Χείρωνας ήταν διαφορετικός, καλοσυνάτος και σοφός. Είχε μαντικές
ικανότητες, έμπειρος κυνηγός και γιατρός. Έμενε στο Πήλιο και δίδαξε σε πολλούς
ήρωες, όπως στον Ιάσονα, στο Θησέα, στον Αχιλλέα. Δίδαξε την ιατρική στον
Ασκληπιό, καθώς και τον τρόπο να ανασταίνει τους νεκρούς.
Χίμαιρα: Μυθικό τέρας. Γεννήθηκε απ’ τον Τυφώνα και την Έχιδνα. Είχε μπροστά
σώμα λιονταριού, στη μέση κατσίκας και στην ουρά φιδιού. Απ’ το στόμα της
έβγαιναν φλόγες. Κατοικούσε στην Λυκία και την σκότωσε ο Βελλερεφόντης καβάλα
στον φτερωτό Πήγασο.
Χρησμός: Η προφητεία που έδιναν οι μάντεις στους ανθρώπους.

32
Χρυσηίδα: Κόρη του Χρύση, ιερέα του Απόλλωνα στην Τροία. Η Χρυσηίδα ήταν
σκλάβα του Αγαμέμνονα που αναγκάστηκε να την δώσει πίσω, όταν ο Απόλλωνας
έστειλε αρρώστια στους Αχαιούς.
Χρύσης: Ιερέας του Απόλλωνα στην Τροία, πατέρας της Χρυσηίδας.
Χρυσόμαλλο δέρας: Το δέρμα του κριαριού που μετέφερε τον Φρίξο και την Έλλη.
Όταν ο Φρίξος πήγε στην Κολχίδα, θυσίασε το κριάρι στο Δία και πρόσφερε το δέρμα
στο βασιλιά Αιήτη που το κρέμασε στην ιερή βελανιδιά του Άρη και το φυλούσε ένας
δράκος. Το έφερε στην Ελλάδα ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες.
Ψ
-----------
Ω
Ωγυγία: Το νησί της Καλυψώς που έμεινε ο Οδυσσέας εφτά χρόνια.
Ωκεανίδες: Κόρες του Ωκεανού και της Τηθής. Ο Ησίοδος μας λέει ότι ήταν τρεις
χιλιάδες.
Ωκεανός: Πατέρας όλων των ποταμών, της θάλασσας και των νερών. Ήταν ένας
Τιτάνας, γιος του Ουρανού και της Γαίας, άντρας της Τηθής. Οι αρχαίοι έλληνες τον
φαντάζονταν ένα ποταμό που περιβάλλει τη Γη, τον Ουρανό και τη Θάλασσα. Τον
θεωρούσαν πατέρα των θεών, απ’ τον οποίο προήλθαν τα πάντα. Πίστευαν ακόμα ότι
απ’ αυτόν ανατέλλουν ο Ήλιος, η Ηώ και τ’ αστέρια.
Ώρες: Κόρες του Δία και της Θέμιδας. Ήταν τρεις η Ευνομία, η Δίκη και η Ειρήνη.
Ώτος. Ένας από τους Αλωάδες, αδερφός του Εφιάλτη. (δες Αλωάδες)

33
 Δραστηριότητες

1. Οι δώδεκα άθλοι του Ηρακλή

1. το λιοντάρι της Νεμέας 7. ο ταύρος της Κρήτης

2. η Λερναία Ύδρα
3. το ιερό ελάφι της Άρτεμης
4.ο Ερυμάνθιος κάπρος
5. οι στάβλοι του Αυγεία
6. οι Στυμφαλίδες όρνιθες
8. τ’ άλογα του Διομήδη
9. η ζώνη της αμαζόνας Ιππολύτης
10. τα βόδια του Γηριόνη
11. τα μήλα των Εσπερίδων
12. ο σκύλος Κέρβερος

Ποιον θεωρείς πιο δύσκολο άθλο και γιατί;

…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………

2. Τα μέρη που πέρασε ο Οδυσσέας.

η Χώρα των Κικόνων (Θράκη), η χώρα των Λωτοφάγων, το νησί των Κυκλώπων, το
νησί του Αιόλου, η χώρα των Λαιστρυγόνων, το νησί της Κίρκης, ο Άδης, το νησί
των Σειρήνων, η Σκύλλα και η Χάρυβδη, το νησί του Ήλιου(Θρινακία), το νησί της
Καλυψώς(Ωγυγία), το νησί των Φαιάκων, Ιθάκη.

ΧΑΡΤΗΣ

Δείξε στο χάρτη τα μέρη που πέρασε ο Οδυσσέας και σκέψου ποιες σημερινές χώρες
είναι.

34
 3. Το ταξίδι του Ιάσονα

ΧΑΡΤΗΣ

Προσπάθησε να εργαστείς όπως και στο χάρτη από το ταξίδι του Οδυσσέα

4. Μύθος είναι μια φανταστική ιστορία που εξηγεί ένα γεγονός.

Γεγονός είναι κάτι που έγινε στην πραγματικότητα.

Σκέψου και απάντησε: Ποια η πραγματική αιτία του Τρωικού πολέμου και τι μας λέει
ο μύθος
1…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
2…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………….

35
5. Αντιστοίχισε τους Θεούς με τα σύμβολά τους:

Δίας τρίαινα, άλογο

Ήρα κουκουβάγια, ελιά
Ποσειδώνας κεραυνός, σκήπτρο
Αθηνά κιθάρα, δάφνη
Άρης ρόδι, παγώνι
Αφροδίτη σφυρί, εργαλεία
Απόλλωνας στάχυ
Άρτεμης ασπίδα, δόρυ
Ήφαιστος περιστέρι
Δήμητρα σανδάλια, κηρύκειο
Ερμής κλήμα, κισσός
Εστία τόξο, ελάφι
Διόνυσος πυρσός, λουλούδια

6. Αντιστοίχισε τα ζευγάρια της μυθολογίας

Δίας Ρέα
Άρης Γαία
Πλούτωνας Ήρα
Κρόνος Αφροδίτη
Ουρανός Μήδεια
Ηρακλής Περσεφόνη
Θησέας Πηνελόπη
Ιάσονας Άλκηστη
Οδυσσέας Νεφέλη
Πηλέας Δηιάνειρα
Αθάμαντας Ευρυδίκη
Άδμητος Θέτιδα
Ορφέας Αριάδνη

Θυμήσου τώρα ποια ζευγάρια πήγαν στον Άδη και επέστρεψαν, ή έζησαν εκεί.
1…………………………………………………………………………………….
2…………………………………………………………………………………….
3……………………………………………………………………………………..

7. Συμπλήρωσε την ακροστιχίδα του Ιάσονα

Ι_ _ _ _ _ Η πόλη απ’ όπου ξεκίνησε η Αργώ

Α_ _ _ _ _ _ Ο πατέρας του Ιάσονα
Σ_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Πέτρες που πέρασε ο Ιάσονας
Ο_ _ _ _ _ Ένας αργοναύτης, σπουδαίος μουσικός
Ν_ _ _ _ _ _ _ Αργοναύτης, βασιλιάς της Πύλου, σοφός και δίκαιος
Α_ _ _ Το καράβι του Ιάσονα
Σ_ _ _ _ _ _ _ _ Πενήντα……..ακολουθούσαν τον Ιάσονα, ονομάστηκαν
Αργοναύτες

36
8. Τώρα συμπλήρωσε και την ακροστιχίδα του Ολύμπου

Ο_ _ _ _ _ _ Θεωρείτε πατέρας των Τιτάνων

Λ_ _ _ Μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης
Υ____ Φυτό, σύμβολο της Δήμητρας(αντίστροφα)
Μ_ _ _ _ _ Όριζαν τη ζωή των ανθρώπων
Π_ _ _ _ _ _ Αλλιώς η Αθηνά
Ο_ _ _ _ _ _ _ Η Αφροδίτη η θεά της……….
Σ_ _ _ _ _ _ Σύμβολο της εξουσίας, που το κρατούσε ο Δίας

9. Θυμήσου και συμπλήρωσε:

……………… …………………….
Οινότροπες ……………… Χάριτες ……………………
……………… …………………….

……………….. …………………….
Μοίρες …………………. Ώρες …………………….
……………….. …………………….

Μούσες και ποια τέχνη προστατεύει η κάθε μια:

1…………………………………………………………………………………………
2…………………………………………………………………………………………
3…………………………………………………………………………………………
4…………………………………………………………………………………………
5…………………………………………………………………………………………
6…………………………………………………………………………………………
7…………………………………………………………………………………………
8…………………………………………………………………………………………
9…………………………………………………………………………………………

………………………………………..
Τρεις γνωστές απ’ τις Νηρηίδες: ………………………………………..
………………………………………..

10. Για κάθε - θεό γράψε δίπλα τον εχθρό του ή κάποιον ήρωα που μάλωσαν:

Ηρακλής ……………………………………
Ιάσονας ……………………………………
Θησέας ……………………………………
Αχιλλέας ……………………………………
Κρόνος ……………………………………
Δίας ……………………………………
Ποσειδώνας ……………………………………
Οδυσσέας ……………………………………

(Αγαμέμνονας, Αθηνά, Ευρυσθέα, Πολύφημος, Έκτορας, Ουρανός, Μινώταυρος,

Πελίας, Κρόνος)

37
 11. Για κάθε ήρωα ή θεό γράψε δίπλα τον τόπο που συνδέθηκαν

Δίας ……………………………………………
Πλούτωνας ……………………………………………
Κένταυρος Χείρων ……………………………………………
Ιάσονας ……………………………………………
Μενέλαος ……………………………………………
Θησέας ……………………………………………
Άδμητος ……………………………………………
Αχιλλέας ……………………………………………
Έκτορας ……………………………………………
Οδυσσέας ……………………………………………
Αθηνά ……………………………………………
Απόλλωνας ……………………………………………
Μίνωας ……………………………………………
Νέστορας ……………………………………………
Αγαμέμνονας ……………………………………………

(Φερές, Ιωλκός, Φθία, Πήλιο, Κάτω κόσμος, Αθήνα, Πύλος, Όλυμπος, Δελφοί,
Αθήνα, Τροία, Ιθάκη, Κρήτη, Μυκήνες, Σπάρτη)

12. Φτιάξε την ακροστιχίδα της ασπίδας

Α_ _ _ _ _ _ _ Ο Ήφαιστος του έφτιαξε μια ξεχωριστή ασπίδα
Σ_ _ _ _ _ Η Αθηνά ήταν θεά του πολέμου, αλλά και της….
Π_ _ _ _ _ _ _ Όλα τα όπλα των πολεμιστών
Ι_ _ _ _ Σύντροφος των πολεμιστών το άλογο, αλλιώς…
Δ_ _ _ Όπλο μαζί με την ασπίδα
Α_ _ _ Ο θεός του πολέμου.

13. Στο παρακάτω έργο απεικονίζεται η σκηνή που ο Πάρης ετοιμάζεται να

δώσει το μήλο της Έριδας.

Παρατήρησε και γράψε:

38
Ποια πρόσωπα βλέπεις και από πού τα κατάλαβες
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
Τι μπορεί να σκέφτεται και τι να νιώθει ο Πάρης;
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
Τι σκέφτονται και τι αισθάνονται οι θεές;
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………….
Προσπάθησε τώρα να φτιάξεις ένα διάλογο ανάμεσα σ’ αυτά τα πρόσωπα.
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………

14. Μπερδεύτηκαν οι γονείς με τα παιδιά. Ας τα ξεμπερδέψουμε.

Α. Δίας και Ήρα Τιτάνες και Τιτανίδες

Δίας και Δήμητρα Δίας, Ήρα, Δήμητρα, Ποσειδώνας, Εστία, Άδης
Δίας και Λητώ Άρης, Ήβη, Ήφαιστος
Δίας και Μαία Μίνωας, Σαρπηδόνας, Ραδαμάνθης
Ουρανός και Γαία Διόνυσος
Κρόνος και Ρέα Απόλλωνας, Άρτεμης
Δίας και Ευρώπη Ηρακλής
Δίας και Σεμέλη Περσεφόνη
Νηρέας και Δωρίδα Ερμής
Δίας και Αλκμήνη Νηρηίδες

Β. Αιγαίας και Αίθρα Νεοπτόλεμος

Πηλέας και Θέτιδα Φρίξος και Έλλη
Αίσονας και Πολυμήδη Θησέας
Αθάμας και Νεφέλη Τηλέμαχος
Αγαμέμνονας και Κλυταιμνήστρα Έκτορας και Πάρης
Αχιλλέας και Δηιδάμεια Αστυάνακτας
Οδυσσέας και Πηνελόπη Ιάσονας
Πρίαμος και Εκάβη Αχιλλέας
Έκτορας και Ανδρομάχη Έλληνας
Δευκαλίωνας και Πύρρα Ιφιγένεια

39
15. Γίνε τώρα μικρός δημοσιογράφος και πάρε μια φανταστική συνέντευξη από
έναν ήρωα ή θεό
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………

16. Και τώρα ώρα για ζωγραφιά:

Α. Ζωγράφισε την Αργώ

40
 Β. Ζωγράφισε το Δούρειο Ίππο

17. Ας συμπληρώσουμε τώρα τα κενά, να δούμε τι θυμόμαστε.

1. Γυναίκα του Δία __ _

2. Έκανε 12 άθλους _______
3. Ήταν αθάνατος ________
4. Θεά της γεωργίας _______
5. Θεά της σοφίας _____
6. Πήρε το Χρυσόμαλλο δέρας _______
7. Θεός της Μαντικής _________
8. Ο αγγελιοφόρος των θεών _____
9. Μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης _ _ _ _
10. Κουτσός θεός ________
11. Ο αρχηγός των θεών ____
12. Θεά της Οικίας _____
13. Θεός του κάτω κόσμου ________ _
14. Αδελφή του Απόλλωνα ______
15 .Ήρωας της Αθήνας, γιος του Αιγέα ______

18 Φτιάξε τώρα την πυραμίδα

1_ _ 1 Μητέρα όλων των θεών

2____
3_ _ _ _ _ _
4_ _ _ _ _ _ _ _
5_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
6_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
7_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
8_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
9_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
2 Θεός του πολέμου
3 Πατέρας του Δία
4 Η θεά της ομορφιάς
5 Ο θεός της θάλασσας
6 Ο πόλεμος θεών -γιγάντων
7 Ζευγάρι που πήγε στον Άδη (ενωμ.)
8 Τα παιδιά του Δία και της Λητώς (εν.)
9. Άγρια πουλιά που σκότωσε
ο Ηρακλής (ενωμ.)

41
19 Θυμήσου το μύθο με το κουτί της Πανδώρας. Αν το κουτί ήταν δικό σου τι θα
ήλπιζες να είχε μέσα και γιατί;(Σκέψου κάτι σχετικό και με τον εαυτό σου, αλλά
και με την ανθρωπότητα γενικότερα) Αν μπορείς ζωγράφισε το περιεχόμενο του
κουτιού με σύμβολα.

42
 Το Αλφαβητάρι της μυθολογίας περιέχει πρόσωπα, γεγονότα, τόπους απ’ το
παραμυθένιο κόσμο του μύθου σε συντομία. Είναι η πρώτη γνωριμία και αποτελεί την
αφετηρία για ένα ενδιαφέρον και περιπετειώδες ταξίδι. Γι’ αυτό αν θέλεις να μάθεις
περισσότερα πράγματα για τους ήρωες που σ’ ενδιαφέρουν, στη συνέχεια προτείνονται
μερικά αξιόλογα βιβλία. Καλό διάβασμα και καλό ταξίδι στη χώρα της φαντασίας, του
μύθου και της περιπέτειας.

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία

1. Βαγγέλης Ηλιόπουλος: «Αφηγήσεις από την μυθολογία» εκδ Παπαδόπουλος

2. Μουρίκη Κατερίνα: «Η αρπαγή της Περσφόνης» εκδ. Άγκυρα
3. Γουλιμή Άλκη: «Ο Ηρακλής και τα κατορθώματά του» εκδ. Ελευθερουδάκης
4. Μαρία Αγγελίδου: «Οι άνθρωποι που έκλεψαν τα γράμματα απ’ τους θεούς»
εκδ. Παπαδόπουλου.
5. Μαρία Αγγελίδου: «Πως ξεκίνησε ο κόσμος» εκδ. Παπαδόπουλος
6. Μαρία Αγγελίδου: «Από τους θεούς στους ανθρώπους» εκδ. Παπαδόπουλος
7. Μαρία Αγγελίδου: «Από τους ανθρώπους στους ήρωες» εκδ. Παπαδόπουλος
8. Στρατίνης Πότης: «Οι μύθοι των λουλουδιών» εκδ. Στρατίνη
9. Ζαραμπούκα Σοφία: «Οι άθλοι του Ηρακλή» εκδ. Κέδρος
10. Κεσοπούλου Βασιλική: «Θεοί και θεότητες της αρχαίας Ελλάδας» εκδ.
Βάρφης Θεσσαλονίκη 1991
11. Κοκορέλη Αργυρώ: «Οι θεοί του Ολύμπου»(Δίας, Ήρα, Αθηνά, Άρης) εκδ.
Πατάκη
12. Κοκορέλη Αργυρώ: «Οι θεοί του Ολύμπου»(Δήμητρα, Αφροδίτη, Ήφαιστος,
Διόνυσος, Πλούτωνας) εκδ. Πατάκη
13. Κεσοπούλου Βασιλική: «Ο Ηρακλής και τα κατορθώματά του» Αιγαίο
Βάρφης Θεσσαλονίκη 1991
14. Βλαχοπούλου Στέλλα: «Ιάσων» εκδ. Ελληνικά Γράμματα
15. Μπιούμπι Φρίνια: «Γίγαντες ακοίμητοι κι άλογα φτερωτά» Β΄μέρος Εξάντας
16. Στρατίνης Πότης: «Ηρακλής και Θησέας» εκδ. Στρατίκη
17. Ψαραύτη Λίτσα: «Ηρακλής» εκδ. Άγκυρα
18. Γιαλουράκη Σοφία: «Ελληνική Μυθολογία Θησέας» εκδ. Άγκυρα
19. Βαλέτα Βασιλειάδη: «Δαίδαλος και Ίκαρος» εκδ. Άγκυρα
20. Χατζημανώλης Αν.: «Θησέας. Η πάλη με τον Μινώταυρο» εκδ. Κίρκη
21. Γκέρτσου Σαρρή Άννα: «Από το μύθο στην ιστορία. Ορφέας» εκδ. Κέρδος
22. Σταθάτου Φράνση: «Αργοναυτική εκστρατεία» εκδ. Άγκυρα
23. Στρατίνης Πότης: «Αργοναυτική εκστρατεία» εκδ. Στρατική
24. Στεφανίδης Μενέλαος: «Αργοναύτες» εκδ. Σίγμα
25. Χωρεάνθη Ελένη: «Ο Ιάσονας» εκδ. Σμυρνιωτάκης
26. Γιαννακούρου Μ.: «Η αρπαγή της ωραίας Ελένης» εκδ. Παπαδόπουλος
27. Κολύδα Μ.: «Ιστορίες από τον Όμηρο»
28. Στεφανίδης Μ.: «Ιλιάδα» εκδ. Σίγμα
29. Γιαννακούρου Μ.: «Η θυσία της Ιφιγένειας» εκδ. Παπαδόπουλος
30. Ζάνου Δ.: «Ομήρου Ιλιάδα» εκδ. Μίνωα
31. Μπαρτζόγλου Αγγελική: «Ιστορίες απ’ την Οδύσσεια» εκδ. Πατάκη
32. Καπλάνογλου Μ.: «Η ασπίδα της ειρήνης» εκδ. Ελληνικά Γράμματα
33. Στεφανίδης Μενέλαος: «Οδύσσεια» εκδ. Σίγμα
34. Κοκορέλη Αργυρώ: «Προμηθέας» εκδ. Πατάκη
35. Μυθολογία Ελληνική και Ρωμαϊκής εκδ. Πατάκη
36. Kimmel/Montserrat «Η ελληνική μυθολογία» εκδ. Πατάκη
37. Ζαραμπούκα Σοφία « Η Ήρα, ο Ήφαιστος, η Αφροδίτη και ο Άρηςεκδ. Κέδρος
38 . Ζαραμπούκα Σοφία. «Ομήρου Ιλιάδα» εκδ. Κέδρος

43
39 Ζαραμπούκα Σοφία. «Οι Κένταυροι, ο Ασκληπιός, οι Μούσες και ο Ορφέας. . εκδ.
Κέδρος
40 Ζαραμπούκα Σοφία « Η Αργοναυτική εκστρατεία» . εκδ. Κέδρος
41. Δικαίου Ελένη « Οι Αρχαίοι Θεοί» εκδ. Πατάκη
42. Δικαίου Ελένη «Οι ήρωες. Ηρακλής» εκδ. Πατάκη
43. Δικαίου Ελένη « Ο πόλεμος στην Τροία» εκδ. Πατάκη
44.Δικαίου Ελένη « Οι περιπέτειες του Οδυσσέα.» εκδ. Πατάκη
45. Δικαίου Ελένη « Ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες» εκδ. Πατάκη

Βιβλιογραφία

Larousse Μυθολογία μετ. Κ. Νίταρης Μεταίχμιο Αθήνα 2003

Γιολουράκη Σοφία Ελληνική Μυθολογία Άγκυρα 1992
Τσοτάκου Καρβέλη Αικ. Εικονογραφημένο λεξικό της Ελληνικής μυθολογίας για
παιδιά εκ. Γνώση Αθήνα 1992
Ιστορία Γ Δημοτικού Απ’ την Μυθολογία στην Ιστορία ΟΕΔΒ Αθήνα
Μύθοι της Θεσσαλίας Μαίρη Βυρίδη-Κακάνη Βόλος 2007
Μύθοι και θρύλοι της Θεσσαλίας Μαρούλι Κλιάφα εκδ. Κέρδος Αθήνα 2006
Ελληνική Μυθολογία Επιμ. Ι. Ο. Κακρίδη Εκδοτική Αθηνών Αθήνα1986
Ομήρου Οδύσσεια Α΄Γυμνασίου ΟΕΔΒ Αθήνα 2003

44
Το Αλφαβητάρι της Μυθολογίας έγινε με στόχο τα παιδιά να βρίσκουν πληροφορίες για
θεούς-θεές, ήρωες, βασιλιάδες, που αποτελούν τον εντυπωσιακό κόσμο του μύθου και
της φαντασίας. Με σύντομα σχόλια, χωρίς λεπτομερείς αναφορές ευελπιστούμε ν’
αποτελέσει το Μίτο της Αριάδνης για να περπατήσουν οι μικροί αναγνώστες στα μυθικά
μονοπάτια και να γνωρίσουν υπέροχους και εντυπωσιακούς τόπους όπου η φαντασία
και η πραγματικότητα μπλέκονται, προσφέροντας μοναδικές ιστορίες που άντεξαν στο
πέρασμα του χρόνου. Και αφού τους συναντήσουν σαν μια απέραντη συντροφιά που
συνεργάζονται, καβγαδίζουν, αγαπιούνται και μισιούνται, στη συνέχεια μπορούν να
γνωρίσουν τον καθένα χωριστά. Το Αλφαβητάρι ας είναι το ερέθισμα που θα ωθήσει τα
παιδιά σε μια πιο ουσιαστική γνωριμία με την μυθολογία μέσα από άλλα βιβλία της
παιδικής λογοτεχνίας. Με πρωταγωνιστές του ήρωες των μύθων, σίγουρα θ’
απολαύσουν μοναδικές στιγμές ανάγνωσης και θα αποκτήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες
και γνώσεις. Το Αλφαβητάρι ας αποτελέσει λοιπόν την αφετηρία αυτού του οδοιπορικού
στον καταπληκτικό και μοναδικό κόσμο της Ελληνικής μυθολογίας.

45