ἐξαίφνης γίγας τις φοβερὸς εἰσβαίνει εἰς τὸ ἄντρον. ὁ δὲ γίγας ἕνα ὀφθαλμὸν ἐν τῇ κεφαλῇ ἔχει· κύκλωψ τις ἔστιν.

ὁ κύκλωψ ποιμήν ἐστιν· τὰ μῆλα εἰς τὸ ἄντρον εἰσελαύνει, λίθον δὲ μέγιστον αἴρει καὶ τὴν εἴσοδον κλείει.

ὁ κύκλωψ τὸν τε Ὀδυσσέα καὶ τοὺς ἑταίρους ὁρᾷ· δύο δὲ αὐτῶν ἀποκτείνει καὶ ἐσθίει.

ὁ Ὀδυσσεὺς σοφὸς ἀνήρ ἐστιν. τῷ δὲ γίγαντι πόλυν οἶνον παρέχει, ὥστε δι᾿ὀλίγου μάλα μεθύει.

ἐπεὶ πρῶτον ὁ γίγας καθεύδει, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς καὶ οἱ ἑταίροι ἐλαύνουσι ῥόπαλον τι εἰς τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ γίγαντος.

οὕτω δὴ ὁ Κύκλωψ οὐ δύναται αὐτοὺς ὁρᾶν. Τυφλὸς γάρ ἐστιν.

ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς τοὺς Ἀχαιοὺς ὑπὸ τὰ μῆλα κρύπτει. τῇ ὑστεραίᾳ ὁ γίγας τὸν λίθον ἐξαίρει ἐκ τῆς τοῦ ἄντρου εἰσόδου. τὰ μῆλα μετὰ τῶν ἀνθρώπων ἐκ τοῦ ἄντρου ἐκβαίνει.