O LIBRO DO MEDO

C.E.I.P. A CARBALLEIRA CURSO 2011- 2012

A LA ESCONDIDA rase una vez una familia que se mudou a una casa no bosque. Xuliana, Quique e Nico erns uns irmns moi divertidos, e sempre xogaban moito. Unha noite de outono que faca moito fro, pero haba una la enorme no ceo, decidiron sar un pouquio. Despois de cear, abrigronse moito e correron cara ao bosque, de repente, detrs deles notaron una sombra moi grande que se mova moi rpidamente. Asustronse moito e Nico, que era o irmn maior, pxose diante para protexelos e berrando dixo: Quen anda a? De speto, escoitaron: Aaaaaaaaaaauuuuuuuuuuuu! Os rapaces puxronse moi nerviosos, Nico encheuse de valor e pediulles que marcharan para casa, mentres el se enfrontaba a aquela cousa, e que lle contaran aoa pai o acontecido. No momento en que a la quedou escondida por una nube, aquela cousa deixouse ver. Era un lubis-home!!!, igual que os dos contos. Puxronse un diante do outro, e Nico empezou a falar como un charlatn: Ti de onde saes? Como es tan feo? Que me vas facer? Mentres falaba o lubis-home deulle unha gagoupada. O lubis-home estaba parvo vendo como falaba o demo do rapaz. Deseguida chegou o pai e disparoulle. O lobis-home caeu ao chan e, como por arte de maxia, converteuse nun home normal e corrente, quedaron abraiados, e

decidiron enterralo e non contar ningun, porque non os creran.

nada

Pasaron os das e o susto foi pasando, ata que seguinte la chea De repente, Nico empezou a sentirse un pouco nervioso, saronlle uns pelos nas orellas, no peito e no cu . Ademais, as uas medrronlle esa noite, ser Nico o prximo lubis- home?
Nahuel 2

A CASA ENCANTADA

rase unha vez unha casa vella e case derruda onde se dica que, pola noite, se oan voces de nenos. Un da os catro amigos do colexio decidiron gastar unha broma a un dos seus amigos. Tiraron a pelota

dentro da casa e mandaron a un amigo a buscala, eles non cran que al pasase nada e botaran uns risos. Cando o seu amigo entrou, escoitaron o berro do neno e asustronse tanto que botaron a correr, esquecndose do seu amigo que xamais volveron ver. Pero cada vez que an escola, escoitaban a voz do neno e pasaron o resto da vida con medo.

scar 2

A ENTRADA DA MULLER Esta unha anos. historia real que sucedeu hai moitos

Un grupo de amigos quedaron a noite de Saman para xogar, e decidiron contactar cos mortos; esa noite faca fro, na atmosfera sentase un cheiro moi raro que eu non podo definir con palabras. Algns amigos e eu queramos falar coa mia bisavoa, que morreu cando eu era un recn nacido; anda que os meus amigos o facan por diversin, eu pensaba que sera posible. A sesin comezou e os meus amigos non paraban de rir; sen embargo eu estaba moi serio e concentrado. De speto, entrou un raio de sol que iluminou toda a habitacin que estaba a escuras, a continuacin soou un trono que sacudiu ata o ltimo dos meus sos. Moi asustados, pemanecimos en silencio Bateron na porta, pero ningun se atreveu a abrila; despois ouse a voz dunha muller no corredor. A muller berrou o meu nome e a porta comezoua moverse, as que empurramos a cama cara ela para que non entrara. Os berros eran cada vez mis

desesperados, e segua a dicir o meu nome; sentn o desexo de abrir a porta, pero o medo apoderouse de min. De speto, pararon os berros e un dos meus amigos tivo un colapso nervioso, e unha voz profunda sau del dicindo: Non vos acheguedes, senn mtovos. A muller comezou a berrar de novo: Eu xa vos avisei, ides morrer agora mesmo; o meu amigo comezou a moverse dun lado a outro dicindo que nos a matar. Tratamos de abrir a porta , e eu fun o primeiro en sar; pero a porta pechou detrs de min. On os berros aterrorizados dos meus amigos pedindo axuda! Escribo a mia historia corenta e cinco anos despois de todo isto, porque acabo de sar do crcere, onde estiven polo asesinato dos meus amigos, a quen atopei mortos cando abrn a porta do meu cuarto.

Yerai 6 A BRUXA MALA rase unha vez unha bruxa que era moi, moi mala e coma aos nenos. Un da, que a bruxa estaba mirando a televisin, escoitou que uns nenos roubaran uns cartos, e metranos no crcere. Un da a bruxa entrou no crcere e levou aos nenos para comelos con patacas, e comeunos enteirios. Un da mis tarde a polica decatouse de que os nenos non estaban e por moito que os buscaron non os atopaban.Pero cando foron casa da bruxa, ela dxolles rindo: Ha, ha, ha, cominos enteirios! A bruxa foi ao crcere e dende al a bruxa dixo: Vengareime de todos!

E colirn, colorado, este conto est rematado.

Tania

LENDA DOS ANCARES LUCENSES

Un pai moi enfadado maldica a coto ao seu fillo, quen estaba mis preocupado por ir tras as mozas que por facer as tarefas da casa; por iso o pai botoullo unha maldicin dicindo:Como vas tras as mozas, querer Deus que andes tras as lobas. Ao pouco tempo o fillo desapareceu e converteuse nun lobo que vagaba polos montes. O pai, moi arrepentido, pediulle axuda a unha meiga que lle dixo que deba ferilo, pero non matalo. O pai puxo unha trampa e as puido cravarlle a punta dun citelo; da ferida que pouco a pouco se abra sau o fillo e, ao liberarse da pel do lobo, quedou libre da maldicin.

Esta outra lenda contouma a mia avoa, a ela contoulla a sa nai e a esta a sa, dicir, a mia tataravoa. Cando era pequea saa coa sa nai e coas vacas por uns montes dun pobo chamado Perdecanai. Saron de ma un da de outono ou inverno; levaban pan e queixo da casa para comer, pois non voltaran ata a noitia. Xa estaban no medio do camio, de volta casa, cando empezou a cubrirse todo de nboa; a mia tataraboa notou que as vacas empezaron a poerse nerviosas e intranquilas; apuraron o paso para chegar cedo a casa, pero viron unas luces como de candeas que se achegaban a elas e escoitaron como campaas ou axuxeres. A mia avoa agarrouse ao mandil da sa nai, esta fixo un crculo cunha cruz no medio n aterra do camio e metronse dentro pechando os ollos. Cando os abriron, xa non sentiron nada e a nboa foise esvaecendo mentres corran para casa coas vacas. Contan que, s veces, a xente que non faca o crculo coa cruz desapareca para sempre.

Xos Breogn Pesqueira Garca 6

A BRUXA E O SEU CAN Haba unha vez, nun pobo moi afastado, unha bruxa que se chamaba Uxa; pero ningun saba que era bruxa. Os nenos e nenas dbanlle comida para o seu can: bists, lambonadas; s veces, deixbana enriba das fiestras e ela recollaa. Ela paseaba na sa vasoira co seu can e levaba unha bolsa onde meta a comida que lle an dando. Colla as estrelas que mis lle gustaban e botaba os seus pos xente que mellor se portaba ao cabo do da. E as seguiu durante moito tempo, ata que un da o seu can morreu. Uxa pxose moi triste e case non saa a dar os seus

paseos, porque xa non tia que coller a comida para o seu can. Por outra banda, a xente xa non tia tanta sorte na vida, pois ela tampouco a coller as estrelas. Un da, que estaba sentada nas escaleiras da sa casa, pasou un can moi triste e morto de fame, e decidiu adoptalo. Esa noite foi coller comida, anda que non haba tanta como outras veces. E como sempre foi coller po de estrelas para as persoas que se portaban ben.

Alba 6

OS PELUCHES ENCANTADOS
rase unha vez un neno que se chamaba Aarn. Non era nin moi alto nin moi baixo, tia os ollos da cor do mel e era moi simptico. Un da, foi cos seus pas a un parque de atraccins. -Pap, mrcame eses xoguetes, que me portei moi ben!- dixo Aarn. -Vale, s porque sacaches unha boa nota no exame contestou o pai. Pola noite os xoguetes cobraron vida e levronse aos pais de Aarn; pero deixaron unhas boas pistas. Cando Aarn espertou, viu que o seu pai e a sa non estaban e preocupouse moito. Entn, mirou para

o chan e descubriu algo estrao: os xoguetes, en concreto os coches, deixaran unhas raias negras. -Vou seguir as raias, a ver onde me levan dixo Aarn. Despois dunhas horas, Aarn atopou aos seus pais e dxolles: - Vinde, que sei como voltar a casa dos avs. Xuntos atoparon o camio, e Aarn non volveu pedir nunca nada mis. Raquel Pin 6

O CASTELO
Era a noite do 31 de outubro e o vento soaba. O dono do castelo miraba polas xanelas e, de speto, mirou aparecer e desaparecer unha pantasma! Comentoullo sa nai, da que todos dican que era unha bruxa e apareceu a pantasma falando co seu escravo, o esqueleto. A bruxa disparoulles cun arco mxico e matounos aos dous. Dende entn a pantasma e o esqueleto viven felices e comen cabazas no Castelo. Manuel 2

OS ESPRITOS DOS CASCALLOS

Era unha vez uns nenos aos que lles gustaba gastar bromas, xa que era Saman, e decidiron gastarlle unha broma ao neno mis odioso do pobo. Aquel da os bromistas puxronlle papel hixinico a toda a sa casa, tamn puxeron cables e, nese preciso momento, empezou a tronar e a chover; pero a estes nenos algaeiros non lles importou, mesmo se detiveron a tirar ovos na porta.De speto, un raio caeu no cable mollado e prantou lume, o lume chegou casa e consumiuna. Os nenos chamaron aos bombeiros e foron sa casa, pero antes dixeron: -Esta noite volveremos para investigar se hai algo valioso. Chegou a noite, s apareceron cinco nenos, os demais quedaron na casa rezando. Os valentes nenos foron polos cascallos e, de repente, oronse unhas voces, voces moi tenebrosas que dican: -Condenados, vengareime! Os nenos tremeron de medo, e desexaron que existir Superman, pero apareceu un home que lles dixo:

-Non podedes estar a, s os policas teen accesoa ese lugar porque moi perigoso. -Non queres atopar algo valioso?- preguntou o xefe do equipo-.Poders ser rico, moi rico. -Est ben- respondeu o home. Nada mis entrar, unhas mans brancas e transparentes saron dos cascallos e meteron ao pobre home dentro do que quedaba da casa. Os nenos intentaron fuxir, pero os espritos saron e roderonos. Dende ese da non se soubo mis deles. Samuel Tobo 6