Crnica dunha devoradora de libros

''Abrn os ollos cun esforzo demoledor e cando os tiven abertos decidn que quera morrer. Si, as de
doado me resultou decidir que facer coa mia existencia. Apartei as sabas e eruinme mentres
limpaba as b!oas, que corran torpemente polo meu rostro, cunha man. Abrn a vent! de olpe e
asomeime, todo estaba tranquilo, ninunha alma. "erfecto, ninu#n o ver!, dxen. $lexionei os
xeonllos e can nunha carreira sen fin...''
"uff..., odiaba as libros que acababan mal, sinceramente non poda entender como os autores podan
querer matar e facer desaparecer os seus mellores personaxes, os que os levaran ao cumio do #xito.
%isto pensaba unha ma! de febreiro cando sentn que o fro comezou nos meus p#s e percorreu
todo o meu corpo nunha carreira sen fin. Cando o fro conseuiu verme abrir os ollos desapareceu,
pero non conseuiu que lacazaneara na cama e deixase as mias tarefas, non seor. $ixen todo o
que tia que facer& limpei, freuei os cacharros que se amontoaban no vertedeiro, fixen a cama, dei
de comer ao ato e... lin un libro calquera que a mia man sacau ao chou do ateiado andel do
saln'comedor'cocia'cuarto( si, unha rara combinacin. Sentei o meu traseiro no mesado da cocia
e al quedei lendo, ata que o insoportable asubo do microondas me sacou do libro e tiven que
apartalo para coller o meu almorzo, ou o que quedaba del( as ata tres veces seuidas. "or fin
desistn de almorzar e subn pola escada ata o meu )cuarto), onde me deixei caer na cama mirando
fixamente as palabras que o libro me realaba. Cando cheuei ! *ltima p!xina os meus dedos
crisp!ronse e un aceno apareceu na mia cara mentres la as *ltimas lias. Apartei o libro e recei
para que non acabara mal. +s meus roos foron escoitados, xa que un sorriso lene se formou na
mia cara mentres la e pechei o libro con actitude oufana. Coloqueino na montaa de libros que se
foran acumulando na mia mesa de noite, e baixei. Sacudn as mans nos pantalns do pixama e
pasei un pano pola escada que levaba ! plataforma onde a mia cama descansaba. Cando o sol non
se encontraba anda moi alto, decidn vestinme coa xa habitual indumentaria de inverno& vaqueiros
e xerseis de punto. Amaba os xerseis de punto, as bufandas de punto, os orros de punto, os
calcetns de punto, os..., Amaba o punto , Cando a mia indumentaria se viu completa armeime con
diferentes bolsos, calquera que fose o suficientemente rande como para transportar un pouco
menos dunha ducia de libros serva. -ncontrei un que me a como anel ao dedo, polo que metn todo
tipo de ttulos, dende poesas ata libros para nenos pequenos( todos valan. "echei a porta cun
olpio suave e baixei as luminosas escaleiras cun sorriso de boba. San ! r*a e respirei todo o que
me rodeaba, os recendos e as cores entraban e saan de min a unha velocidade de vertixe e que
ninu#n o suficientemente atento podera ver. Aquel era un da perfecto, soleado e anubrado, neutro,
como os que a min me ustaban.
Saudei a todos, coecidos e descoecidos. As foi como me crucei co panadeiro, que me deu a xa
acostumada bolsa de pan que foi parar ao meu insaciable bolso( coa profesora da universidade, que
me realou un dos seus sabios consellos que sempre me axudaban( coa pitonisa da esquina, que
nunca acertaba coas s*as predicins, pero polo menos o intentaba( co rapaz que sempre faltaba a
clases, que me saudou co seu mirar solitario( co polica do barrio, que nunca pillaba nin*n rateiro,
pero que era bo home e co alcalde, que ese da sara a facer footing, o seu deporte favorito para
baixar eses quilios que lle sobraban. .odos me saudaron amablemente e al*n que outro se parou a
pedirme axuda, que se o panadeiro perdera a receita das s*as tortas, que se o polica quera unha
t!ctica mellor para cazar ladrns, que se o alcalde non saba resolver unha cuestin municipal...+ de
sempre. "or suposto resolvn todas e cada unha das s*as d*bidas e problemas, como boa cidad! que
son. /espois encamieime, co meu ceador sorriso, ao supermercado, onde revolvn no bolso ata
encontrar a lista&
'.omates.
'"eixe
'0eitua.
'Cebola.
1irei e remirei a lista cinco veces ata decidir que non quera nada daquilo, non me ustaba. As que
fixen unha bla e boteina na cesta da compra dun home que pasou ao meu lado. "aseei entre os
andeis ata que decidn darme un caprichio, colln o chocolate do seu andel e volvn ! caixa.
"auei o acordado e seun paseando. Camiando, camiando, cheuei ata un edificio de aspecto
antio. -ncolln os ombreiros e empurrei a pesada porta de cristal ! vez que caraba coa mia xa
ateiada mochila. Aquilo resultou ser unha vella casona que se utilizara como parque de bombeiros.
2ustoume o sitio, era amplo, con eco, con cousas que os bombeiros deixaran atr!s 3pareca que
anda seuan a 4. 5in contenta mentres deixaba a mochila no chan e me paseaba toc!ndoo todo ao
meu paso, po#ndome traxes e orros que encontraba nos despachos, baixando e subindo polas
tpicas barras de metal, xoando coa alarma...Al haba de todo.
- sentinme feliz, tan feliz que rebordaba alera por todos os poros do meu corpo. /escubrn que,
escoller os libros en vez doutro tipo de vida, non me fixera mal, senn que me fixera mirar a vida
dende outra perspectiva&
)%on escolln os libros porque quixese estraar a mia vida,
senn porque quera vivir m!is dunha.''
0ema& A ladroa de libros