AS CANTIGAS DE AMIGO

QUEN FALA? A voz poética ou o “eu” lírico (non confundir con autoría) PALABRA CLAVE
Unha moza expón os seus sentimentos amorosos amigo (“amado”)
Destaca a evocación do amigo, que soe estar ausente, que se pode concretar en subtemas como o amor entre a moza e o amigo, a oposición
TEMA(S) da nai e das irmáns, a axuda das amigas para que intercedan, a coita ou a tristura da ausencia, a ledicia polo retorno e o encontro co amigo, o
desexo de atopalo, etc.
Monologadas Dialogadas
¡Ai, eu coitada, como vivo en gran cuidado  Digades, filha, mia filha velida,
por meu amigo que ei alongado! porque tardastes na fontana fría.
VOCES Muito me tarda Os amores ei...
o meu amigo na Guarda!  Tardei, mia madre, na fontana fría,
Afonso X cervos do monte á augua volvían.
Os amores ei. Pero Meogo
Directamente Indirectamente
COMO SE Fals'amigo, per boa fe, Vistes, madre, quando meu amigo
DIRIXE AO m'eu sei que queredes gran ben pos que verría falar comigo?
AMIGO? outra molher e por mí ren Hoje día cuidades que venha?
non dades, mais, pois assí é, Joam Perez de Avoín
Afonso Mendez de Besteiros
PERSONAXES: A moza, o amigo, a nai, a irmá, a(s) amiga(s) e a natureza. AMBIENTES: Rural-populares, domésticos ou cortesáns
SÍMBOLOS Son imaxes propias da lírica popular e nelas os elementos da natureza xoga un papel fundamental como confidentes do amor ou como
símbolos deste mesmo amor: a auga como símbolo de fertilidade; o mar como símbolo de separación entre os amados; o vento e os cervos
son símbolos virís; a fonte, a auga e os cabelos símbolos femininos; etc. En definitiva, xógase con dúas lecturas: son descricións de escenas
cotiás ou expresión da sensualidade e erotismo.
 TIPOS DE CANTIGAS DE AMIGO
- Alba: está ambientada no mencer, momento de separación dos amantes.
- Bailadas: cantigas de ton festivo nas que se convida á danza.
- Barcarolas ou mariñas: fan referencia ao mar, normalmente porque están ambientadas na ribeira.
- Romaría: a acción desenvólvese arredor dunha ermida ou un santuario.

Por fazer romaría pug'en meu
coraçón
a Santiag'un día, por fazer oraçón
e por veer meu amigo logu'i.
Airas Corpancho
-Bailad'hoj', ai filha, que prazer vejades, Levantou-s'a velida, Ai ondas que eu vin veer,
ant'o voss'amigo, que vós muit'amades. levantou-s'alva, se me saberedes dizer
-Bailarei eu, madre, pois mi o vós e vai lavar camisas por que tarda meu amigo
mandades, mais pero entendo de vós ũa ren: eno alto. sen mí?
de viver el pouco muito vos pagades, Vai-las lavar alva Ai ondas que eu vin mirar,
pois me vós mandades que baile ant'el ben. se me saberedes contar
Airas Nunes Don Dinís por que tarda meu amigo
sen mí?
Martín Códax

RECURSOS FORMAIS
Leixa-prén: os dous segundos versos de dúas Paralelismo Imperfecto: consiste en repetir Refrán: retrouso que se repite tras cada
primeiras estrofas son os primeiros versos das dúas nunha estrofa os versos da anterior. estrofa.
seguintes.
Enas verdes ervas, Sedia-m'eu na ermida de San Simón
Como vivo coitada, madre, por meu amigo, vi andalas cervas, e cercaron-mi as ondas, que grandes son.
ca m'enviou mandado que se vai no ferido, meu amigo. Eu atendend'o meu amigo. E verrá?
e por el vivo coitada! Enos verdes prados
Como vivo coitada, madre, por meu amado, vi os cervos bravos, Estando na ermida ant'o altar,
ca m'enviou mandado que se vai no fossado, meu amigo. cercaron-mi as ondas grandes do mar.
e por el vivo coitada!
E con sabor delas Eu atendend'o meu amigo. E verrá?
Ca m'enviou mandado que se vai no ferido,
eu a Santa Cecilia de coraçón o digo, lavei mias garcetas,
e por el vivo coitada! meu amigo. E cercaron-mi as ondas, que grandes son:
Ca m'enviou mandado que se vai no fossado, E con sabor d'elos non hei i barqueiro, nen remador.
eu a Santa Cecilia de coraçón o falo, lavei meus cabelos, Eu atendend'o meu amigo. E verrá?
e por el vivo coitada! meu amigo.
Martín de Ginzo Pero Meogo Meendinho